Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:45
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:53

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż rysunek ilustrujący kondensator stały?

A. Rys. D

B. Rys. C

C. Rys. A

D. Rys. B

Pozostałe rysunki przedstawiają komponenty, które strukturą i funkcją różnią się od kondensatora stałego. Rysunek A to transformator, który jest urządzeniem elektrycznym zmieniającym napięcie prądu zmiennego. Transformator działa na zasadzie indukcji elektromagnetycznej, co czyni go kluczowym elementem w dystrybucji energii elektrycznej. Rysunek B pokazuje rezystor, element pasywny używany do ograniczania przepływu prądu i dzielenia napięcia w obwodzie. Jego charakterystyczne kodowanie barwne pozwala na łatwe odczytanie wartości rezystancji. Rysunek C to potencjometr, który jest zmiennym rezystorem pozwalającym na regulację prądu w układzie poprzez mechaniczną zmianę rezystancji. Te elementy chociaż są powszechnie używane w elektronice, nie spełniają funkcji kondensatora, który gromadzi i przechowuje ładunek. Błędne rozpoznanie tych komponentów wynika często z niedokładnej znajomości ich funkcji i budowy fizycznej. Rozróżnienie ich właściwości jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i diagnozowania układów elektronicznych, dlatego wiedza o ich specyfikacjach i zastosowaniach jest istotna dla każdego elektronika czy inżyniera.

Pytanie 2

Wartość koloru RGB(255, 170, 129) odpowiada zapisie

A. #18FAAF

B. #81AAFF

C. #FFAA81

D. #AA18FF

Zapis koloru RGB(255, 170, 129) jest konwertowany na format heksadecymalny poprzez przekształcenie wartości RGB do postaci heksadecymalnej. Z wartości 255 otrzymujemy 'FF', z 170 - 'AA', a z 129 - '81'. Tak więc, łącząc te wartości, otrzymujemy kod #FFAA81. Użycie notacji heksadecymalnej jest standardem w projektowaniu stron internetowych oraz w grafice komputerowej, co pozwala na łatwe i przejrzyste definiowanie kolorów. W praktyce, znajomość takiej konwersji jest niezwykle przydatna dla programistów front-end oraz grafików, którzy często muszą dostosowywać kolory w swoich projektach. Na przykład, przy tworzeniu stylów CSS, kod heksadecymalny może być użyty w definicjach kolorów tła, tekstu, obramowania itp., co daje dużą swobodę w kreacji wizualnej.

Pytanie 3

Jakie jest znaczenie jednostki dpi, która występuje w specyfikacjach skanerów i drukarek?

A. Punkty na milimetr

B. Punkty na cal

C. Punkty na centymetr

D. Gęstość optyczna

Pojęcie dpi jest często mylone z innymi jednostkami miary, co prowadzi do błędnych wniosków na temat jakości druku i skanowania. Odpowiedzi sugerujące punkty na milimetr, punkty na centymetr oraz gęstość optyczną nie odzwierciedlają rzeczywistego znaczenia terminu dpi. Punkty na milimetr (dpm) oraz punkty na centymetr (dpc) są jednostkami, które nie są używane w kontekście rozdzielczości druku, co powoduje nieporozumienia dotyczące wydajności skanera czy drukarki. Ponadto, gęstość optyczna odnosi się do miary, jak dobrze materiał absorbujący światło, a nie do ilości punktów wydrukowanych na danej powierzchni. Powszechnym błędem jest utożsamianie tych różnych parametrów, co prowadzi do dezinformacji na temat technologii druku. Użytkownicy mogą błędnie oceniać, że urządzenia skonfigurowane w oparciu o inne jednostki, takie jak dpm, mogą oferować podobną jakość wydruku jak urządzenia korzystające z powszechnie uznawanej jednostki dpi. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że dpi jest standardem branżowym, który ma swoje konkretne zastosowanie i kontekst, co czyni go jedyną właściwą jednostką do oceny jakości skanowania i druku.

Pytanie 4

Jakim protokołem komunikacyjnym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność przesyłania pakietów, jest protokół

A. IP (Internet Protocol)

B. ARP (Address Resolution Protocol)

C. TCP (Transmission Control Protocol)

D. UDP (User Datagram Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez zastosowanie mechanizmów potwierdzania odbioru, retransmisji pakietów oraz kontrolowania przepływu. Dzięki temu, TCP jest szeroko stosowany w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przeglądarki internetowe, poczta elektroniczna czy protokoły transferu plików (FTP). W odróżnieniu od UDP (User Datagram Protocol), który jest protokołem bezpołączeniowym i nie zapewnia gwarancji dostarczenia pakietów, TCP wykorzystuje połączenia oparte na sesji, co umożliwia osiągnięcie pełnej integralności danych. Mechanizmy takie jak 3-way handshake oraz numeracja sekwencyjna gwarantują, że dane są przesyłane w odpowiedniej kolejności i bez utraty. Dobrze zaprojektowane aplikacje sieciowe powinny wybierać TCP w sytuacjach, gdzie niezawodność i kolejność dostarczania informacji są kluczowe, co czyni go standardem w wielu rozwiązaniach stosowanych w Internecie.

Pytanie 5

Protokół używany do zarządzania urządzeniami w sieci to

A. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

B. Internet Group Management Protocol (IGMP)

C. Intenet Control Message Protocol (ICMP)

D. Simple Network Management Protocol (SNMP)

Simple Network Management Protocol (SNMP) jest protokołem zaprojektowanym do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach IP. SNMP umożliwia administratorom sieci zbieranie informacji z różnych urządzeń, takich jak routery, przełączniki, serwery oraz inne elementy infrastruktury sieciowej. Głównym celem SNMP jest zapewnienie centralnego zarządzania, co pozwala na efektywne monitorowanie kondycji sieci oraz szybką reakcję na potencjalne problemy. Przykładowo, dzięki SNMP administrator może skonfigurować alerty o stanie urządzenia, co pozwala na proaktywne podejście do zarządzania siecią. Ponadto, SNMP korzysta z tzw. MIB (Management Information Base), czyli bazy danych, w której są zdefiniowane możliwe do monitorowania parametry urządzeń. Standardy związane z SNMP, takie jak SNMPv1, SNMPv2c i SNMPv3, wprowadzają różne poziomy bezpieczeństwa i funkcjonalności, co sprawia, że protokół ten jest elastyczny i skalowalny w zastosowaniach komercyjnych oraz korporacyjnych.

Pytanie 6

W topologii fizycznej w kształcie gwiazdy, wszystkie urządzenia działające w sieci są

A. podłączone do węzła sieci

B. połączone ze sobą segmentami kabla tworząc zamknięty pierścień

C. połączone z dwoma sąsiadującymi komputerami

D. podłączone do jednej magistrali

W topologii fizycznej gwiazdy, wszystkie urządzenia w sieci są podłączone do centralnego węzła, który pełni rolę koncentratora. Węzeł ten może być przełącznikiem, routerem lub innym urządzeniem sieciowym, które zarządza komunikacją między wszystkimi podłączonymi do niego urządzeniami. Taki model architektoniczny zapewnia dużą elastyczność i łatwość w dodawaniu nowych urządzeń do sieci. W przypadku awarii jednego z podłączonych urządzeń, inne nie są nią dotknięte, co znacząco zwiększa niezawodność sieci. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy może być biuro, w którym komputery pracowników są podłączone do centralnego przełącznika, co umożliwia ich komunikację z serwerami, drukarkami czy Internetem. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie topologii gwiazdy jest zgodne ze standardami sieciowymi, ponieważ pozwala na łatwe monitorowanie i zarządzanie ruchem sieciowym. Dzięki centralizacji zarządzania, administratorzy sieci mogą szybko identyfikować i rozwiązywać problemy, co jest kluczowe w środowisku o dużym natężeniu ruchu.

Pytanie 7

Który adres stacji roboczej należy do klasy C?

A. 223.0.0.1

B. 127.0.0.1

C. 232.0.0.1

D. 172.0.0.1

Adres 127.0.0.1 to adres pętli lokalnej, używany do testowania i diagnostyki lokalnych połączeń sieciowych. Należy zauważyć, że nie jest to adres klasy C, lecz adres klasy A, ponieważ jego pierwszy oktet wynosi 127, co plasuje go w zakresie adresów klasy A (1-126). Klasa A jest przeznaczona dla dużych sieci, które wymagają znacznej liczby adresów IP. W przypadku adresu 172.0.0.1, mamy do czynienia z adresem klasy B, ponieważ jego pierwszy oktet wynosi 172, co oznacza, że jest przeznaczony dla średniej wielkości sieci. Adresy klasy B umożliwiają większą liczbę hostów w porównaniu do klasy C, ale są mniej typowe dla małych zastosowań. Adres 232.0.0.1 z kolei należy do zakresu adresów multicast, a więc nie jest ani adresem klasy C, ani adresem przeznaczonym dla typowych hostów. Adresy multicast są wykorzystywane do przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie. Często występują pomyłki w klasyfikacji adresów, szczególnie w kontekście ich zastosowań. Warto zrozumieć, że różne klasy adresów IP mają różne przeznaczenie i zastosowania, co jest kluczowe w zarządzaniu sieciami oraz ich konfiguracji.

Pytanie 8

Na ilustracji pokazano porty karty graficznej. Które złącze jest cyfrowe?

A. tylko złącze 1

B. tylko złącze 2

C. złącze 1 oraz 2

D. tylko złącze 3

Złącze numer 1 widoczne na zdjęciu to złącze VGA (Video Graphics Array) które wykorzystuje sygnał analogowy do przesyłania obrazu do monitora. Technologia VGA jest starsza i chociaż była bardzo popularna w przeszłości obecnie jest rzadziej używana ze względu na niższą jakość przesyłanego obrazu w porównaniu do nowszych złączy cyfrowych. Złącze numer 2 przypomina złącze S-Video które również jest analogowe i używane głównie do przesyłu obrazu wideo o niskiej rozdzielczości. Złącze VGA oraz S-Video są mniej efektywne w przesyłaniu obrazu wysokiej jakości ponieważ są podatne na zakłócenia sygnału i ograniczenia rozdzielczości. W przeciwieństwie do nich złącze numer 3 czyli DVI oferuje bezstratny przesył cyfrowego sygnału wideo co eliminuje problemy związane z konwersją sygnału analogowego na cyfrowy. W rezultacie złącza VGA i S-Video nie są preferowanymi rozwiązaniami w nowoczesnych systemach komputerowych gdzie wymagane są wysokiej jakości wyświetlenia. Typowym błędem jest przyjmowanie że każde złącze wideo jest cyfrowe co wprowadza w błąd zwłaszcza w kontekście starszych technologii. Ostatecznie wybór odpowiedniego złącza zależy od wymagań jakości obrazu i kompatybilności z urządzeniami docelowymi.

Pytanie 9

Liczba BACA zapisana w systemie heksadecymalnym odpowiada liczbie

A. 135316(8)

B. 47821(10)

C. 110010101111010(2)

D. 101110101001010(2)

Konwersja liczb pomiędzy systemami liczbowymi to umiejętność, którą praktycznie każdy informatyk wykorzystuje na co dzień. Tutaj mieliśmy liczbę BACA w systemie szesnastkowym (heksadecymalnym) i należało ją przekonwertować na zapis binarny. Każda cyfra w systemie szesnastkowym odpowiada dokładnie czterem cyfrom binarnym. Przykładowo: B = 1011, A = 1010, C = 1100, A = 1010. Jeśli złożymy to wszystko razem, dostajemy ciąg: 1011 1010 1100 1010, czyli bez spacji: 1011101011001010. No i tu ciekawostka – wśród odpowiedzi jest bardzo podobny ciąg, ale tylko jedna odpowiedź (101110101001010) jest poprawna, bo zachowuje prawidłową kolejność i wartości bitów. Takie konwersje są powszechnie wykorzystywane np. przy odczycie adresów pamięci, operacjach na kolorach w grafice komputerowej (heksadecymalne zapisy kolorów), czy debugowaniu kodu maszynowego. Z mojego doświadczenia, opanowanie szybkiej zamiany liczb heksadecymalnych na binarne bardzo ułatwia analizę danych na niskim poziomie systemu. W standardach branżowych (np. IEEE, dokumentacja procesorów) zapisy szesnastkowe i binarne występują na każdym kroku, więc ta umiejętność to nie tylko teoria – ona naprawdę się przydaje w praktyce, zwłaszcza w elektronice czy programowaniu mikrokontrolerów.

Pytanie 10

Jakie pasmo częstotliwości definiuje klasa okablowania D?

A. 10 MHz

B. 500 MHz

C. 100 MHz

D. 250 MHz

Klasa okablowania D, zgodnie z normą ANSI/TIA-568, definiuje pasmo częstotliwości do 100 MHz. Tego typu okablowanie, zazwyczaj w postaci skrętki kategorii 5e lub 6, jest szeroko stosowane w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) oraz w połączeniach telefonicznych. Przykładem zastosowania okablowania klasy D są sieci Ethernet, które wykorzystują tę klasę do przesyłania danych. W praktyce, okablowanie to jest wystarczające do obsługi podstawowych aplikacji, takich jak transmisja danych, głosu i wideo w standardach, które wymagają do 100 MHz. Warto również zauważyć, że okablowanie klasy D stanowi fundament dla późniejszych klas, co czyni je kluczowym elementem infrastruktury teleinformatycznej.

Pytanie 11

Która z poniższych czynności NIE przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Dobór koloru lub kilku nakładających się kolorów jako tła pulpitu

B. Konfiguracja opcji wyświetlania pasków menu oraz pasków narzędziowych

C. Wybranie domyślnej przeglądarki internetowej

D. Zmiana rozmiaru pliku wymiany

Ustawienie wielkości pliku wymiany jest związane z zarządzaniem pamięcią w systemie operacyjnym Windows, a nie z jego personalizacją. Plik wymiany, znany również jako plik stronicowania, pełni funkcję rozszerzenia pamięci RAM, umożliwiając systemowi operacyjnemu przechowywanie danych, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. Zmiana jego rozmiaru może wpływać na wydajność systemu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy dostępna pamięć RAM jest niewystarczająca do uruchamiania aplikacji, ale nie ma to związku z indywidualnymi preferencjami użytkownika. Personalizacja systemu operacyjnego skupia się na dostosowywaniu interfejsu użytkownika do jego potrzeb, co obejmuje zmiany w wyglądzie i działaniu elementów graficznych. Przykłady personalizacji to zmiana tła pulpitu, kolorów okien czy ustawienia domyślnej przeglądarki internetowej, które wpływają na codzienne korzystanie z systemu i czynią go bardziej przyjaznym dla użytkownika.

Pytanie 12

W systemie Windows Server narzędzie, które pozwala na zarządzanie zasadami grupowymi, to

A. Menedżer procesów

B. Panel kontrolny

C. Serwer DNS

D. Konsola GPMC

Konsola GPMC, czyli Group Policy Management Console, jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu zasadami grupy w systemie Windows Server. Umożliwia administratorom centralne zarządzanie politykami, co jest niezbędne dla utrzymania bezpieczeństwa i zgodności w dużych środowiskach informatycznych. Korzystając z GPMC, administratorzy mogą tworzyć, edytować i zarządzać obiektami zasad grupy (GPO), co pozwala na automatyzację konfiguracji systemów operacyjnych oraz aplikacji na komputerach klienckich w sieci. Na przykład, poprzez GPMC można zdefiniować zasady dotyczące zabezpieczeń, takich jak wymuszanie silnych haseł, czy ograniczenie dostępu do określonych zasobów. GPMC integruje się z Active Directory, co pozwala na przypisywanie zasad do określonych jednostek organizacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT. Dobre praktyki zalecają regularne przeglądanie i aktualizację zasad grupy, aby dostosować je do zmieniających się potrzeb organizacji oraz standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 13

Osoba korzystająca z komputera, która testuje łączność sieciową używając polecenia ping, uzyskała wynik przedstawiony na rysunku. Jakie może być źródło braku reakcji serwera przy pierwszej próbie, zakładając, że adres domeny wp.pl to 212.77.100.101?

C:\Users\Komputer 2>ping wp.pl
Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta wp.pl. Sprawdź nazwę i ponów próbę.
C:\Users\Komputer 2>ping 212.77.100.101

Badanie 212.77.100.101 z 32 bajtami danych:
Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248
Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248
Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248
Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248

Statystyka badania ping dla 212.77.100.101:
    Pakiety: Wysłane = 4, Odebrane = 4, Utracone = 0 (0% straty).
Szacunkowy czas błądzenia pakietów w milisekundach:
    Minimum = 28 ms, Maksimum = 28 ms, Czas średni = 28 ms

A. Brak przypisanego serwerowi DHCP adresu karty sieciowej.

B. Nieobecność adresów serwera DNS w ustawieniach karty sieciowej

C. Nieprawidłowy adres IP przypisany do karty sieciowej.

D. Nieustawiony adres domyślnej bramy w konfiguracji karty sieciowej.

Brak serwera DHCP na karcie sieciowej wcale nie jest problemem, bo DHCP ma na celu automatyczne przypisywanie takich rzeczy, jak adres IP, maska podsieci i brama domyślna. Jak DHCP nie działa, to komputer nie dostaje żadnych ustawień, przez co komunikacja sieciowa jest całkowicie zablokowana, a nie tylko DNS. Z kolei brak adresu bramy domyślnej może utrudnić dostęp do internetu, ale nie wpłynie na rozwiązywanie nazw przez DNS. A błędny adres IP wskazuje, że coś z ustawieniami jest nie tak, co oczywiście może spowodować problemy z komunikacją w sieci, ale niekoniecznie z DNS. Jak brak serwera DNS, to komputer nie zrealizuje tłumaczenia nazw na IP, i to jest bezpośredni powód problemu, który miałeś. Dobrze zrozumieć, jak działają te elementy w sieci, bo ułatwia to diagnozowanie problemów z połączeniem.

Pytanie 14

Ilustrowany schemat obrazuje zasadę funkcjonowania

A. drukarki laserowej

B. skanera płaskiego

C. drukarki 3D

D. plotera grawerującego

Drukarka 3D działa w zupełnie inny sposób niż skaner płaski, bo ona nakłada warstwy materiału, zazwyczaj plastiku, według modelu 3D. W skanowaniu chodzi o digitalizację dwuwymiarowych powierzchni, a nie o wytwarzanie jak w druku 3D. Drukarki 3D nie mają luster, lamp czy czujników CCD, więc to na pewno nie jest odpowiedź do tego schematu. Drukarka laserowa działa inaczej i wykorzystuje wiązkę laserową do przenoszenia tonera na papier. Wydaje mi się, że to całkiem inny proces niż skanowanie. A ploter grawerujący? To już w ogóle nie ma związku z tym wszystkim, bo on wycina wzory na materiałach. Ważne jest, żeby zrozumieć, że skanery płaskie działają na zasadzie odbicia światła, a te inne urządzenia działają zupełnie inaczej. To może być kluczowe dla wszystkich, którzy pracują z technologią biurową.

Pytanie 15

Wykonanie komendy dxdiag w systemie Windows pozwala na

A. konfigurację klawiatury, aby była zgodna z wymaganiami języka polskiego

B. uruchomienie maszyny wirtualnej z systemem Windows 10 zainstalowanym

C. kompresję wskazanych danych na dysku twardym

D. uruchomienie narzędzia diagnostycznego DirectX

Wykonanie polecenia dxdiag w systemie Windows uruchamia narzędzie diagnostyczne DirectX, które jest kluczowym elementem do analizy i rozwiązywania problemów związanych z grafiką oraz dźwiękiem w systemie. Narzędzie to umożliwia użytkownikom zbieranie informacji na temat zainstalowanych komponentów sprzętowych, takich jak karty graficzne, dźwiękowe oraz sterowniki. Dzięki temu można szybko zidentyfikować potencjalne problemy z wydajnością lub zgodnością z oprogramowaniem. Przykładowo, gdy użytkownik doświadcza problemów z uruchomieniem gry, uruchomienie dxdiag pozwala sprawdzić, czy sterowniki graficzne są aktualne oraz czy sprzęt spełnia minimalne wymagania. To narzędzie jest również użyteczne dla programistów, którzy chcą zrozumieć, jak ich aplikacje działają na różnych konfiguracjach sprzętowych, zapewniając zgodność i optymalizację. W branży gier i multimediów, regularne korzystanie z dxdiag jest praktyką zalecaną, aby zapewnić, że system jest zawsze w optymalnym stanie operacyjnym, co wpisuje się w standardy zarządzania jakością oprogramowania.

Pytanie 16

Jakie porty powinny zostać zablokowane w firewallu, aby nie pozwolić na łączenie się z serwerem FTP?

A. 25 i 143

B. 20 i 21

C. 80 i 443

D. 22 i 23

Odpowiedzi 20 i 21 są rzeczywiście poprawne. Te porty to standardy używane przez FTP, kiedy przesyłasz pliki. Port 21 działa jako port kontrolny, a port 20 jest tym, który zajmuje się przesyłaniem danych. Jak więc zablokujesz te porty w zaporze, to już nie połączysz się z serwerem FTP. To ma sens, zwłaszcza w kontekście zabezpieczeń - jeśli twoja organizacja nie potrzebuje FTP do codziennych działań, to zablokowanie tych portów to świetny krok do zmniejszenia ryzyka ataków. Dodatkowo, fajnie by było, gdyby zamiast FTP, korzystano z SFTP lub FTPS, bo oferują lepsze szyfrowanie i bezpieczeństwo. Moim zdaniem, zawsze warto inwestować w lepsze rozwiązania zabezpieczające.

Pytanie 17

Jakie jest adres rozgłoszeniowy w podsieci o adresie IPv4 192.168.160.0/21?

A. 192.168.160.254

B. 192.168.7.255

C. 192.168.167.255

D. 192.168.255.254

Adres rozgłoszeniowy (broadcast address) w podsieci jest kluczowym elementem, który umożliwia komunikację z wszystkimi hostami w danej podsieci. Dla podsieci o adresie IPv4 192.168.160.0/21, maska podsieci wynosi 255.255.248.0, co oznacza, że pierwsze 21 bitów jest używane do identyfikacji podsieci, a pozostałe bity dla hostów. Zakres adresów hostów w tej podsieci wynosi od 192.168.160.1 do 192.168.167.254. Adres rozgłoszeniowy jest zawsze ostatnim adresem w danym zakresie, co w tym przypadku daje 192.168.167.255. Użytkownicy w sieci mogą używać adresu rozgłoszeniowego do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w danej podsieci jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach takich jak DHCP czy ARP. Zrozumienie, jak obliczać adres rozgłoszeniowy, jest kluczowe dla projektowania i zarządzania wydajnymi oraz skalowalnymi sieciami według najlepszych praktyk branżowych.

Pytanie 18

Jak wiele domen kolizyjnych oraz rozgłoszeniowych można dostrzec na schemacie?

A. 4 domeny kolizyjne oraz 9 domen rozgłoszeniowych

B. 9 domen kolizyjnych oraz 1 domena rozgłoszeniowa

C. 1 domena kolizyjna i 9 domen rozgłoszeniowych

D. 9 domen kolizyjnych oraz 4 domeny rozgłoszeniowe

Wiesz, dlaczego odpowiedzi są błędne? Wynika to z nieporozumienia, jak działają przełączniki i routery w sieci. Mówiąc o domenach kolizyjnych, mamy na myśli miejsca, gdzie pakiety mogą się zderzać. W sieciach z koncentratorami jest to powszechne, bo wszystko działa w jednym wspólnym segmencie. A przy przełącznikach kolizje są praktycznie wyeliminowane, bo każde połączenie to osobna domena kolizyjna. Dlatego stwierdzenie, że jest tylko jedna domena kolizyjna, jest błędne, szczególnie mając pod uwagę, że mamy kilka przełączników. Tak samo nie jest prawdziwe mówienie o wielu domenach rozgłoszeniowych, bo to routery je oddzielają. Każda strona routera tworzy własną domenę, więc nie można mieć tylu domen rozgłoszeniowych, co urządzeń w sieci. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne, żeby dobrze projektować sieci, umożliwić sprawne zarządzanie ruchem i unikać problemów z kolizjami i nadmiernym rozgłaszaniem pakietów. Warto się tym zainteresować, żeby zrozumieć, jak to wszystko działa.

Pytanie 19

Jaką pamięć RAM można użyć z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/ 8x DDR4 2133, ECC, obsługującą maksymalnie 128GB, 4x PCI-E 16x, RAID, USB 3.1, S-2011-V3/ATX?

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC

B. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9 , Non-ECC

C. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit

D. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866) Load Reduced CAS-13 Memory Kit

Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają pamięci RAM, które nie są kompatybilne z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING z kilku powodów. Przede wszystkim, pamięci DDR3, takie jak HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L oraz HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R, nie będą działać z tą płytą, ponieważ płyta ta obsługuje tylko pamięci DDR4. Użycie pamięci DDR3 spowodowałoby fizyczne niekompatybilności i brak możliwości uruchomienia komputera. Dodatkowo, pamięci z serii PC3L-10600R, choć może być używana w systemach z pamięcią DDR3, również nie będzie odpowiednia ze względu na zbyt niską prędkość i standard, co może prowadzić do obniżenia wydajności systemu. Kolejnym aspektem jest brak obsługi technologii ECC w niektórych z tych pamięci, co ogranicza ich użyteczność w aplikacjach krytycznych dla stabilności systemu. Błąd w wyborze odpowiedniej pamięci RAM często wynika z braku zrozumienia różnic pomiędzy standardami DDR oraz technologiami ECC, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wydajności i niezawodności systemu.

Pytanie 20

Aby wyświetlić listę wszystkich zainstalowanych urządzeń w systemie Windows lub zmienić ich właściwości, należy skorzystać z narzędzia

A. dnsmgmt.msc

B. diskmgmt.msc

C. devmgmt.msc

D. dhcpmgmt.msc

Użycie narzędzia devmgmt.msc pozwala na zarządzanie urządzeniami w systemie Windows. Jest to Menedżer urządzeń, który wyświetla listę wszystkich zainstalowanych komponentów sprzętowych, umożliwiając użytkownikom łatwe zarządzanie nimi. Dzięki temu narzędziu można aktualizować sterowniki, wyłączać lub włączać urządzenia oraz diagnozować problemy z wykrywanym sprzętem. Przykładowo, jeśli zauważysz, że jakiś sprzęt nie działa poprawnie, możesz otworzyć Menedżera urządzeń, zlokalizować dany komponent, a następnie sprawdzić jego status oraz zaktualizować sterownik. W kontekście dobrych praktyk, regularne przeglądanie Menedżera urządzeń w celu aktualizacji sterowników jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności systemu oraz zgodności z nowym oprogramowaniem. Narzędzie to jest zgodne z standardami zarządzania sprzętem w systemach operacyjnych Windows, co czyni je niezbędnym w codziennym użytkowaniu komputera.

Pytanie 21

Jakiego protokołu sieciowego używa się do określenia mechanizmów zarządzania urządzeniami w sieci?

A. Internet Group Management Protocol (IGMP)

B. Internet Control Message Protocol (ICMP)

C. Simple Network Management Protocol (SNMP)

D. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

Simple Network Management Protocol (SNMP) jest protokołem sieciowym, który definiuje mechanizmy do zarządzania urządzeniami w sieci IP. SNMP umożliwia administratorom monitorowanie i zarządzanie sieciowymi urządzeniami, takimi jak routery, przełączniki, serwery i systemy zdalne. Dzięki SNMP, urządzenia mogą wysyłać informacje o swoim stanie do centralnego systemu zarządzania, co pozwala na szybką identyfikację problemów, takie jak awarie sprzętowe, przeciążenia czy problemy z konfiguracją. Przykładowo, administrator sieci może skonfigurować system monitorujący, który regularnie zbiera dane o wydajności przełączników, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów. SNMP jest standardem branżowym, zdefiniowanym przez organizacje IETF, co sprawia, że jest szeroko wspierany przez producentów sprzętu. Dobre praktyki zarządzania siecią sugerują wykorzystanie SNMP do implementacji rozwiązań proaktywnych, takich jak automatyczne wysyłanie alertów o problemach czy analiza trendów wydajnościowych w dłuższym okresie czasu.

Pytanie 22

Aby przeprowadzić diagnozę systemu operacyjnego Windows oraz stworzyć plik z listą wszystkich ładujących się sterowników, konieczne jest uruchomienie systemu w trybie

A. przywracania usług katalogowych

B. awaryjnym

C. rejestrowania rozruchu

D. debugowania

Wybór trybu debugowania, przywracania usług katalogowych lub awaryjnego w kontekście diagnozy wczytywanych sterowników w systemie Windows może prowadzić do nieporozumień. Tryb debugowania jest przede wszystkim wykorzystywany do zaawansowanego rozwiązywania problemów programistycznych, gdzie umożliwia inżynierom monitorowanie i śledzenie działania aplikacji w czasie rzeczywistym. Choć może być użyteczny w określonych sytuacjach, nie dostarcza szczegółowych informacji o procesie uruchamiania systemu i wczytywanych komponentach w sposób, w jaki robi to rejestrowanie rozruchu. Z kolei tryb przywracania usług katalogowych skupia się na naprawie problemów związanych z aktywną strukturą usług katalogowych, co nie jest bezpośrednio związane z diagnostyką sterowników. Tryb awaryjny z kolei uruchamia system z minimalną liczbą wczytywanych sterowników i programów, co może być użyteczne do identyfikacji problemów, jednak nie generuje szczegółowego logu dotyczącego procesu rozruchu. Wybór tych opcji często wynika z braku zrozumienia ról poszczególnych trybów rozruchu, co może prowadzić do frustracji i utraty cennego czasu w procesie diagnostyki. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy z tych trybów ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe użycie może jedynie pogłębić problemy rodzaju technicznego w systemie operacyjnym.

Pytanie 23

W tabeli zaprezentowano parametry trzech dysków twardych w standardzie Ultra320 SCSI. Te dyski są w stanie osiągnąć maksymalny transfer wewnętrzny

Rotational Speed	10,025 rpm
Capacity (Formatted)	73.5GB	147GB	300GB
Number of Heads	2	5	8
Number of Disks	1	3	4
Internal Transfer Rate	Up to 132 MB/s
Interface Transfer Rate	NP/NC = 320MB/s, FC = 200MB/s
Buffer Size
Average Seek (Read/Write)	4.5/5.0 ms
Track-to-Track Seek/Read/Write	0.2ms/0.4ms
Maximum Seek (Read/Write)	10/11 ms
Average Latency	2.99 ms
Power Consumption (Idle)	NP/NC = 9.5W, FC = 10.5W
Acoustic Noise	3.4 bels
Shock - Operating/Non-Operating	65G/225G 2ms

A. 132 MB/s

B. 200MB/S

C. 320 GB/s

D. 320MB/S

Odpowiedź 132 MB/s jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do maksymalnego transferu wewnętrznego dysków standardu Ultra320 SCSI. Transfer wewnętrzny to prędkość, z jaką dysk twardy przesyła dane między talerzami a buforem dysku. Ważne jest, aby odróżnić transfer wewnętrzny od transferu interfejsu, który w przypadku Ultra320 SCSI wynosi do 320 MB/s, ale dotyczy komunikacji między dyskiem a kontrolerem. Transfer wewnętrzny jest zazwyczaj niższy, ponieważ zależy od fizycznych ograniczeń dysku, takich jak prędkość obrotowa talerzy i gęstość zapisu. Dyski o wyższym transferze wewnętrznym mogą być bardziej wydajne w stosunku do operacji odczytu i zapisu danych, co jest istotne w serwerach i systemach wymagających szybkiego dostępu do danych. Zrozumienie różnicy między transferem wewnętrznym a interfejsowym jest kluczowe dla optymalnego doboru dysków twardych do specyficznych zastosowań, takich jak bazy danych czy serwery plików, gdzie wydajność ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 24

Co oznacza standard 100Base-T?

A. standard sieci Ethernet o prędkości 1000Mb/s

B. standard sieci Ethernet o prędkości 1GB/s

C. standard sieci Ethernet o prędkości 100Mb/s

D. standard sieci Ethernet o prędkości 1000MB/s

Standard 100Base-T, nazywany również Fast Ethernet, odnosi się do technologii sieci Ethernet, która umożliwia przesyłanie danych z prędkością 100 megabitów na sekundę (Mb/s). To istotny krok w rozwoju sieci komputerowych, gdyż pozwala na znacznie szybszą transmisję niż wcześniejsze standardy, takie jak 10Base-T, które oferowały jedynie 10 Mb/s. 100Base-T został szeroko wdrożony w latach 90-tych XX wieku i do dziś pozostaje popularnym rozwiązaniem w wielu lokalnych sieciach komputerowych. Przykładem zastosowania tego standardu może być biuro, gdzie komputery są połączone w sieci lokalnej, a dzięki 100Base-T możliwe jest szybkie przesyłanie dużych plików między urządzeniami oraz zapewnienie płynnej pracy aplikacji działających w sieci. Warto również zauważyć, że standard ten jest zgodny z zasadami IEEE 802.3, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami sprzętu sieciowego, zgodność z dobrą praktyką inżynieryjną oraz możliwość łatwej rozbudowy i modernizacji sieci.

Pytanie 25

Jakim materiałem eksploatacyjnym dysponuje ploter solwentowy?

A. zestaw metalowych narzędzi tnących

B. farba na bazie rozpuszczalników

C. element tnący

D. atrament w żelu

Wybór niewłaściwego materiału eksploatacyjnego w kontekście ploterów solwentowych może prowadzić do wielu problemów, w tym obniżenia jakości druku i zwiększenia kosztów. Głowica tnąca, mimo że jest istotnym elementem w procesie cięcia, nie jest materiałem eksploatacyjnym, lecz komponentem, który wykonuje fizyczne cięcie materiałów, takich jak folie lub papier. Wybór zestawu metalowych rylców również nie ma zastosowania w ploterach solwentowych, ponieważ są to narzędzia bardziej związane z innego rodzaju technologiami użytkowymi, jak np. plotery tnące. Atrament żelowy jest przeznaczony do innych typów drukarek, w szczególności tych, które wykorzystują technologię druku atramentowego opartą na wodzie. Często błędem myślowym jest mylenie różnych technologii druku oraz materiałów eksploatacyjnych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania sprzętu. Warto zaznaczyć, że dobór odpowiednich materiałów eksploatacyjnych powinien opierać się na znajomości specyfikacji urządzeń oraz wymagań dotyczących jakości i trwałości wydruków. W branży druku wielkoformatowego, znajomość odpowiednich norm i praktyk jest kluczowa dla osiągnięcia pożądanych rezultatów.

Pytanie 26

Zaproponowany fragment ustawień zapory sieciowej umożliwia przesył danych przy użyciu protokołów ```iptables -A INPUT --protocol tcp --dport 443 -j ACCEPT iptables -A INPUT --protocol tcp --dport 143 -j ACCEPT iptables -A OUTPUT --protocol tcp --dport 443 -j ACCEPT iptables -A OUTPUT --protocol tcp --dport 143 -j ACCEPT```

A. HTTP, SMPT

B. HTTPS, IMAP

C. POP3, TFTP

D. FTP, SSH

Wszystkie błędne odpowiedzi dotyczą różnych protokołów, które nie są zgodne z konfiguracją zapory przedstawioną w pytaniu. Odpowiedź wskazująca na FTP i SSH pomija kluczowe aspekty związane z portami. FTP, używany do transferu plików, standardowo działa na portach 21 i 20, co nie znajduje odzwierciedlenia w podanych regułach. SSH, natomiast, działa na porcie 22, co również nie jest zgodne z przedstawionym ruchem. Odpowiedzi związane z POP3 i TFTP wskazują na kolejne nieporozumienia. POP3 zazwyczaj korzysta z portu 110 i nie ma związku z portem 143, który jest już zarezerwowany dla IMAP. TFTP, używając portu 69, również nie zgadza się z wymaganiami związanymi z konfiguracją. Odpowiedzi związane z HTTP i SMTP są mylące, ponieważ port 80 (HTTP) i port 25 (SMTP) nie mają żadnego odniesienia w podanym kodzie iptables. Te różnice mogą prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji zapory, co w efekcie naraża system na ataki oraz utrudnia prawidłowe funkcjonowanie aplikacji. Ważne jest zrozumienie, że dla każdej aplikacji sieciowej muszą być odpowiednio dobrane porty, co jest kluczowym elementem w zarządzaniu bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 27

Uruchomienie systemu Windows jest niemożliwe z powodu awarii oprogramowania. W celu przeprowadzenia jak najmniej inwazyjnej diagnostyki i usunięcia tej usterki, zaleca się

A. przeprowadzenie wymiany komponentów

B. wykonanie reinstalacji systemu Windows

C. uruchomienie komputera w trybie awaryjnym

D. przeprowadzenie diagnostyki komponentów

Uruchomienie komputera w trybie awaryjnym jest jedną z najskuteczniejszych metod diagnozowania problemów z systemem operacyjnym Windows, zwłaszcza w sytuacjach, gdy system nie uruchamia się poprawnie z powodu usterki programowej. Tryb awaryjny włącza system Windows w minimalnej konfiguracji, co oznacza, że załadowane są jedynie podstawowe sterowniki i usługi. Dzięki temu można zidentyfikować, czy problem wynika z konfliktów z oprogramowaniem lub niewłaściwych ustawień. Przykładowo, jeśli nowo zainstalowane oprogramowanie lub aktualizacja systemu spowodowały awarię, uruchomienie w trybie awaryjnym umożliwi odinstalowanie takich komponentów bez ryzyka uszkodzenia systemu. Dodatkowo, w tym trybie można wykonać skanowanie systemu w poszukiwaniu wirusów lub złośliwego oprogramowania, które mogłyby być przyczyną problemów. Warto również pamiętać, że standardy diagnostyki informatycznej sugerują stosowanie trybu awaryjnego jako pierwszego kroku w przypadku awarii, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego technika komputerowego.

Pytanie 28

SuperPi to aplikacja używana do oceniania

A. poziomu niewykorzystanej pamięci operacyjnej RAM

B. sprawności dysków twardych

C. obciążenia oraz efektywności kart graficznych

D. wydajności procesorów o podwyższonej częstotliwości

SuperPi to narzędzie, które służy do testowania wydajności procesorów, zwłaszcza w kontekście ich zdolności do obliczeń przy zwiększonej częstotliwości taktowania. Program ten wykonuje obliczenia matematyczne, mierząc czas potrzebny na obliczenie wartości liczby Pi do określonej liczby miejsc po przecinku. Dzięki temu użytkownicy mogą porównywać wydajność różnych procesorów w warunkach obciążenia, co jest szczególnie istotne dla entuzjastów overclockingu oraz profesjonalistów zajmujących się optymalizacją wydajności systemów komputerowych. W praktyce, SuperPi może być używany do testowania stabilności systemu po podkręceniu procesora, co jest kluczowe dla zapobiegania awariom oraz zapewnienia, że system działa poprawnie pod dużym obciążeniem. Ponadto, oprogramowanie to dostarcza również informacji o czasie przetwarzania, który jest cennym wskaźnikiem efektywności procesora w kontekście obliczeń matematycznych. Użytkownicy często porównują wyniki SuperPi z innymi benchmarkami, aby uzyskać pełny obraz wydajności swojego sprzętu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie testowania sprzętu komputerowego.

Pytanie 29

W systemach operacyjnych z rodziny Windows odpowiednikiem programu fsck z systemu Linux jest aplikacja

A. erase

B. icacls

C. chkdsk

D. tasklist

'chkdsk' to rzeczywiście to, czego szukałeś. To narzędzie w Windows sprawdza dyski twarde i naprawia różne błędy. W sumie, można je porównać do 'fsck' w Linuxie, bo oba zajmują się sprawdzaniem systemu plików i naprawą uszkodzeń. To przydatna sprawa, zwłaszcza jak system ma problemy z czytaniem danych albo coś się psuje podczas pracy na plikach. Żeby użyć 'chkdsk', wystarczy otworzyć wiersz poleceń jako administrator i wpisać 'chkdsk C:', gdzie 'C' to litera dysku do sprawdzenia. Fajnie jest też robić to regularnie, szczególnie po awarii lub intensywnym użytkowaniu, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy i że nasze dane są bezpieczne. Warto też wiedzieć, że 'chkdsk' można ustawić, żeby działał automatycznie przy starcie systemu, co pomaga w naprawie problemów jeszcze zanim użytkownik zdąży coś zrobić na problematycznym dysku.

Pytanie 30

Licencja grupowa na oprogramowanie Microsoft należy do typu

A. OEM

B. MOLP

C. EULA

D. GNU

MOLP, czyli Microsoft Open License Program, to taki model licencjonowania, który pozwala różnym firmom i instytucjom korzystać z oprogramowania Microsoft w bardziej elastyczny i przystępny sposób, jeśli chodzi o koszty. Te licencje są głównie dla średnich i dużych przedsiębiorstw, więc mogą kupować licencje na oprogramowanie w pakietach, a to często obniża cenę pojedynczej licencji. To, co jest super w MOLP, to to, że jeśli firma się rozwija, to łatwo może dodać nowe licencje. Można też korzystać z różnych wersji programów. Przykład? Wyobraź sobie firmę, która właśnie otwiera nowe biura i chce mieć Windows i Office - dzięki MOLP może kupić tyle licencji, ile potrzebuje, a przy tym za lepszą cenę. Dodatkowo, MOLP wspiera zasady związane z licencjami, co jest ważne w kontekście audytów i zarządzania ryzykiem związanym z oprogramowaniem. Naprawdę fajny program, moim zdaniem!

Pytanie 31

W przypadku dłuższego nieużytkowania drukarki atramentowej, pojemniki z tuszem powinny

A. pozostać w drukarce, bez podejmowania dodatkowych działań

B. zostać umieszczone w specjalnych pudełkach, które zapobiegną zasychaniu dysz

C. zostać wyjęte z drukarki i przechowane w szafie, bez dodatkowych zabezpieczeń

D. pozostać w drukarce, którą należy zabezpieczyć folią

Umieszczanie pojemników z tuszem w szafie bez dodatkowych zabezpieczeń jest nieodpowiednie, ponieważ naraża tusz na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak zmiany temperatury i wilgotności. Pojemniki mogą ulec wysychaniu, co prowadzi do zatykania dysz, a w konsekwencji do poważnych problemów z jakością druku. Nieodpowiednie przechowywanie tuszu może również powodować jego degradację, co negatywnie wpływa na jego właściwości i wydajność. Pozostawienie pojemników w drukarce bez dodatkowych działań również nie jest zalecane, ponieważ brak ochrony przed wysychaniem spowoduje, że tusz w dyszach może zasychać, co skutkuje zablokowaniem systemu. Zabezpieczenie drukarki folią, choć może chronić ją przed kurzem, nie rozwiązuje problemu, gdy tusz w pojemnikach jest narażony na zasychanie. Kluczowe jest, aby stosować rozwiązania oparte na standardach branżowych i dobrych praktykach, które minimalizują ryzyko uszkodzenia tuszu, a tym samym zapewniają dłuższą i wydajniejszą eksploatację urządzenia.

Pytanie 32

Ile sieci obejmują komputery z adresami IP i maskami sieci podanymi w tabeli?

Adres IPv4	Maska
10.120.16.10	255.255.0.0
10.120.18.16	255.255.0.0
10.110.16.18	255.255.255.0
10.110.16.14	255.255.255.0
10.130.16.12	255.255.255.0

A. 3

B. 4

C. 2

D. 5

Błędne rozumienie liczby sieci, do których należą komputery, wynika często z nieprawidłowej analizy adresów IP i masek sieciowych. Kluczowym elementem jest zrozumienie, jak maska sieciowa definiuje zakres adresów w danej sieci. Maski takie jak 255.255.0.0 oznaczają, że sieć jest określana przez pierwsze dwa oktety, a pozostałe są dostępne dla urządzeń w tej samej lokalnej sieci. W przypadku maski 255.255.255.0 sieć jest określana przez trzy oktety. Zatem błędne podejścia mogą wynikać z nieuwzględnienia tej zależności lub z pomylenia części sieciowej z częścią hosta. Inny typowy błąd to założenie, że każda różnica w adresie IP tworzy nową sieć, co jest nieprawidłowe, gdyż to maska sieciowa określa precyzyjnie granice sieci. Aby uniknąć tych błędów, ważne jest praktyczne ćwiczenie analizy adresów IP i ich klasyfikacji według masek, co jest podstawą planowania sieci i zarządzania nimi według standardów IETF i dobrych praktyk w zakresie projektowania sieci komputerowych. Dokładna analiza adresów i masek umożliwia optymalizację użycia przestrzeni adresowej oraz poprawę skalowalności i bezpieczeństwa infrastruktury sieciowej. Zrozumienie, jak maski wpływają na podział sieci, jest kluczowe w nowoczesnym zarządzaniu siecią, ponieważ pozwala na efektywne projektowanie i implementację rozwiązań sieciowych zgodnych z wymaganiami biznesowymi i technologicznymi. To podejście zwiększa również zdolność do szybkiego rozwiązywania problemów i adaptacji sieci do zmieniających się warunków operacyjnych.

Pytanie 33

Na schemacie przedstawiono sieć o strukturze

A. drzew

B. magistrali

C. gwiazd

D. siatek

Topologia siatki, nazywana również pełną lub częściową, charakteryzuje się tym, że każde urządzenie jest połączone bezpośrednio z każdym innym. Taka struktura jest niezwykle redundacyjna i zapewnia dużą odporność na awarie pojedynczych połączeń, ale jest kosztowna i trudna do implementacji w praktyce ze względu na dużą liczbę wymaganych połączeń. W praktyce stosuje się ją głównie w sytuacjach, gdzie niezawodność jest kluczowa, na przykład w sieciach wojskowych lub krytycznych systemach komunikacyjnych. Topologia drzewa jest hierarchiczną strukturą, która łączy cechy topologii gwiazdy i magistrali. Urządzenia są zorganizowane w kształt drzewa, co pozwala na łatwe zarządzanie i skalowanie dużych sieci. Jednakże, awaria jednego z węzłów wyższej warstwy może skutkować utratą komunikacji dla całej podłączonej do niego podgrupy. Topologia gwiazdy, z kolei, skupia wszystkie połączenia w jednym centralnym węźle, takim jak przełącznik lub koncentrator. Jest to obecnie jedna z najpopularniejszych topologii ze względu na łatwość zarządzania i skalowalność. Wadą tej topologii jest jednak to, że awaria centralnego węzła powoduje przerwanie komunikacji w całej sieci. Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia sposobu rozmieszczenia urządzeń, gdzie łatwo pomylić prostą strukturę magistrali z bardziej skomplikowanymi konfiguracjami jak gwiazda czy drzewo. Kluczowe jest zrozumienie charakterystycznych cech każdej z topologii i kontekstu jej zastosowania, co pozwoli na dobór odpowiedniego rozwiązania do konkretnej sytuacji sieciowej.

Pytanie 34

Nie jest możliwe tworzenie okresowych kopii zapasowych z dysku serwera na przenośnych nośnikach typu

A. karta MMC

B. karta SD

C. płyta DVD-ROM

D. płyta CD-RW

Wybór nośników jak karty MMC, SD czy płyty CD-RW do backupu może wyglądać super, bo są łatwo dostępne i proste w użyciu. Ale mają swoje minusy, które mogą wpłynąć na to, jak dobrze zabezpieczają dane. Karty MMC i SD są całkiem popularne i pozwalają na zapis i usuwanie danych, co jest fajne do przenoszenia informacji. Aż tak już wygodne, ale bywają delikatne, więc może być ryzyko, że coś się popsuje i stracimy dane. Co do płyt CD-RW, to też da się na nich zapisywać, ale mają małą pojemność i wolniej przesyłają dane niż nowoczesne opcje jak dyski twarde czy SSD. W kontekście archiwizacji danych warto mieć nośniki, które są pojemniejsze i bardziej wytrzymałe, więc DVD-ROM nie nadają się za bardzo do regularnych backupów. Dlatego wybór nośnika na backup to coś, co trzeba dobrze przemyśleć, żeby nie narazić się na utratę ważnych danych.

Pytanie 35

Na ilustracji przedstawiono taśmę (kabel) złącza

A. ATA

B. SCSI

C. SATA

D. SAS

Odpowiedzi SCSI SAS i SATA są nietrafne w kontekście przedstawionego rysunku gdyż dotyczą innych typów interfejsów różniących się znacznie zarówno konstrukcją jak i zastosowaniem SCSI to interfejs stosowany głównie w serwerach i stacjach roboczych znany z wysokiej wydajności i możliwości podłączania wielu urządzeń jednocześnie Jego złącza są bardziej skomplikowane i nie przypominają szerokiej taśmy ATA SAS będący rozwinięciem SCSI jest nowoczesnym standardem używanym w serwerach i centrach danych Złącza SAS są mniejsze i bardziej kompaktowe a interfejs ten oferuje znacznie wyższe prędkości transferu oraz zaawansowane funkcje takie jak hot-swapping SATA z kolei to standard który zastąpił ATA w komputerach domowych i biurowych Jest to interfejs szeregowy z wąskim kablem i charakterystycznym złączem L SATA oferuje wyższe prędkości transferu i bardziej efektywną konstrukcję kabla co czyni go bardziej praktycznym w nowoczesnych zastosowaniach Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieznajomości różnic konstrukcyjnych i funkcjonalnych pomiędzy tymi interfejsami oraz z braku zrozumienia historycznego kontekstu ich rozwoju Każdy z tych interfejsów służył do różnych celów z odpowiadającymi im wymaganiami co odzwierciedla rozwój technologii pamięci masowych w komputerach

Pytanie 36

Co symbolizuje graficzny znak przedstawiony na ilustracji?

A. otwarty kanał kablowy

B. gniazd telekomunikacyjne

C. zamknięty kanał kablowy

D. główny punkt dystrybucyjny

Symbole używane w dokumentacji technicznej są kluczowe dla zrozumienia planów i schematów instalacji teletechnicznych. Otwarty kanał kablowy, mimo że jest często używany do prowadzenia przewodów, zwykle oznaczany jest w inny sposób, bardziej przypominający prostokątną ramkę, co pozwala na łatwe wyróżnienie na planach. Zamknięte kanały kablowe, takie jak korytka czy rynny, też mają różne oznaczenia w zależności od ich specyfiki i zastosowania, co jest regulowane przez normy takie jak EN 50085. Z kolei główny punkt dystrybucyjny, będący centralnym elementem sieci telekomunikacyjnej, gdzie zbiegają się główne linie transmisyjne, zwykle oznaczany jest bardziej złożonym symbolem, często z dodatkowymi opisami technicznymi. Błędne zrozumienie symboli może prowadzić do nieprawidłowej instalacji lub konfiguracji systemów telekomunikacyjnych, co z kolei skutkuje problemami z łącznością lub niespełnieniem norm bezpieczeństwa i funkcjonalności. Dlatego tak istotne jest dokładne zaznajomienie się ze standardami oznaczeń, co pozwala na efektywne planowanie i realizację projektów zgodnie z wymaganiami branżowymi. Znajomość różnic w symbolach i ich zastosowaniach jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów telekomunikacyjnych, aby uniknąć typowych błędów myślowych i nieporozumień w interpretacji dokumentacji technicznej. Prawidłowa interpretacja symboli jest kluczowa dla zapewnienia, że wszystkie elementy infrastruktury są zainstalowane zgodnie z planem i działają optymalnie.

Pytanie 37

Najlepszym narzędziem służącym do podgrzania znajdującego się na karcie graficznej elementu SMD, który ma zostać usunięty, jest

A. tester płyt głównych.

B. stacja lutownicza z modułem Hot Air.

C. lutownica z cyną i kalafonią.

D. klasyczny odsysacz cyny.

Patrząc na wszystkie pozostałe odpowiedzi, każda z nich zawiera typowe nieporozumienia dotyczące pracy z elementami SMD na kartach graficznych. Tester płyt głównych, mimo że przydatny w diagnostyce, nie ma absolutnie żadnej funkcji lutowniczej ani zdolności generowania ciepła do odlutowania czegokolwiek – to raczej narzędzie pomiarowe, nie serwisowe. Często spotykam się z przekonaniem, że wystarczy dobry odsysacz cyny, ale w przypadku SMD, zwłaszcza na wielowarstwowych PCB, nie dość, że trudno dostać się pod końcówki, to jeszcze nie uzyskamy odpowiedniego rozgrzania całego elementu – a to prowadzi do uszkodzeń, zrywanych padów czy po prostu nieskutecznej próby demontażu. Lutownica z cyną i kalafonią wydaje się uniwersalna, ale to narzędzie świetnie się sprawdza przy THT i większych elementach, natomiast do SMD – zwłaszcza tych miniaturowych lub BGA – jest po prostu za mało precyzyjna i stwarza zagrożenie przegrzania bądź zwarcia. W praktyce, co też obserwuję u osób zaczynających serwisowanie elektroniki, brakuje świadomości, jak bardzo ważne jest dobranie odpowiedniego narzędzia do typu montażu; nie wystarczy mieć cokolwiek pod ręką, bo każda zła metoda może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń laminatu i elementów. W branży IT i elektroniki standardem jest używanie stacji Hot Air do operowania na SMD – to pozwala na kontrolę temperatury, kierunku powietrza i minimalizuje ryzyko. Właściwe narzędzie to nie tylko wygoda, ale przede wszystkim bezpieczeństwo naprawianego sprzętu. Niestety, błędne wybory narzędzi wynikają najczęściej z braku doświadczenia lub wiedzy o specyfice montażu powierzchniowego. Przemyśl to na przyszłość – dobry serwisant zawsze sięga po właściwe narzędzie do konkretnego zastosowania, a nie po to, co akurat leży na stole.

Pytanie 38

Jaką konfigurację sieciową może mieć komputer, który należy do tej samej sieci LAN, co komputer z adresem 10.8.1.10/24?

A. 10.8.1.101 i 255.255.0.0

B. 10.8.0.101 i 255.255.255.0

C. 10.8.0.101 i 255.255.0.0

D. 10.8.1.101 i 255.255.255.0

Wybór konfiguracji 10.8.0.101 z maską 255.255.255.0 jest niewłaściwy, ponieważ adres 10.8.0.101 należy do innej podsieci. Maska 255.255.255.0 umożliwia komunikację jedynie między adresami w zakresie 10.8.1.1 do 10.8.1.254, a adres 10.8.0.101 mieści się w innej podsieci, co oznacza brak możliwości bezpośredniej komunikacji z komputerem o adresie 10.8.1.10. Podobnie, adres 10.8.0.101 przy masce 255.255.0.0 również jest nieprawidłowy, gdyż maska ta obejmuje znacznie szerszy zakres adresów IP, ale nie zapewnia odpowiedniej identyfikacji podsieci, do której należy komputer 10.8.1.10. Maski podsieci 255.255.0.0 i 255.255.255.0 różnią się w zakresie liczby dostępnych adresów, co może prowadzić do nieporozumień w dużych sieciach, gdzie ważne jest precyzyjne przyporządkowanie adresów do podsieci. Typowym błędem jest zakładanie, że urządzenia mogą się komunikować tylko na podstawie podobieństwa części adresu niepodzielonej maski, co prowadzi do błędnych wniosków o ich przynależności do jednej sieci. Właściwe zrozumienie koncepcji adresacji IP oraz odpowiednie stosowanie masek podsieci są kluczowe dla zapewnienia efektywnej i stabilnej komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 39

Papier termotransferowy to materiał eksploatacyjny stosowany w drukarkach

A. 3D.

B. igłowych.

C. rozetkowych.

D. atramentowych.

Papier termotransferowy faktycznie kojarzy się głównie z drukarkami atramentowymi – i to jest bardzo logiczne. W praktyce, taki papier jest specjalnie przystosowany do technologii druku, gdzie atrament nanoszony z precyzją przenosi się na docelową powierzchnię pod wpływem ciepła lub nacisku. Stosuje się go często do wykonywania nadruków na odzieży (np. koszulki), gadżetach czy elementach reklamowych. Standardy branżowe wręcz zalecają, żeby do transferów termicznych używać właśnie dedykowanych papierów, które minimalizują rozlewanie się tuszu i poprawiają jakość odwzorowania detali. Moim zdaniem fajne jest to, że ktoś, kto zna temat od strony praktycznej – na przykład pracował kiedyś w pracowni sitodruku lub po prostu próbował samemu robić nadruki na bawełnie – szybko zorientuje się, że nie ma lepszej metody niż druk na papierze termotransferowym właśnie przy użyciu atramentówki. Warto pamiętać, że taki papier różni się od zwykłego papieru foto, bo posiada specjalne powłoki zwiększające przyczepność tuszu oraz odporność na wysoką temperaturę żelazka czy prasy. Dla mnie to dość oczywiste, że bez odpowiedniego papieru końcowy efekt byłby nieprofesjonalny i nietrwały. W branżowych manualach HP czy Epsona często można spotkać się z zaleceniami, by do drukarek atramentowych wybierać papier oznaczony jako 'inkjet transfer paper' – to taki mały, ale ważny szczegół, który robi robotę w codziennej pracy.

Pytanie 40

Aby nagrać dane na nośniku przedstawionym na ilustracji, konieczny jest odpowiedni napęd

A. Blu-ray

B. HD-DVD

C. CD-R/RW

D. DVD-R/RW

Odpowiedzi takie jak DVD-R/RW czy CD-R/RW wskazują na formaty które mają znacznie mniejszą pojemność i są oparte na starszych technologiach wykorzystujących czerwony laser. DVD-R/RW z maksymalną pojemnością 4.7 GB oraz CD-R/RW z pojemnością 700 MB są niewystarczające dla danych które można przechowywać na płycie Blu-ray. HD-DVD to inny format wysokiej rozdzielczości który konkurował z Blu-ray lecz nie zyskał szerokiej akceptacji na rynku. Decyzja o użyciu odpowiedniego napędu zależy od rodzaju płyty i jej specyfikacji technologicznej. Blu-ray wykorzystuje niebieski laser o krótszej długości fali pozwalający na większą gęstość zapisu co jest kluczowe dla obsługi płyt o dużej pojemności. Błędne przekonanie że starsze napędy mogą obsługiwać nowsze formaty wynika z nieznajomości różnic technologicznych między tymi standardami. Ważne jest aby zrozumieć że wybór odpowiedniego sprzętu do zapisu i odczytu danych determinuje jakość i efektywność pracy z różnymi formatami optycznych nośników danych. Inwestycja w technologię Blu-ray jest uzasadniona w kontekście rosnących potrzeb dotyczących przechowywania i archiwizacji danych w branży multimedialnej i IT co czyni ją wysoce pożądaną w nowoczesnych zastosowaniach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej