Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 19:28
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 19:35

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie parametry jednostkowe długiej linii bezstratnej mają wartość równą 0?

A. Upływność i indukcyjność

B. Rezystancja i pojemność

C. Rezystancja i upływność

D. Pojemność i indukcyjność

Kiedy patrzymy na inne odpowiedzi, to warto pomyśleć o rezystancji i pojemności oraz tym, jak wpływają na działanie linii. Pojemność, to jakby zdolność do gromadzenia ładunku elektrycznego, a w idealnej linii długiej też tego nie ma, bo nie ma strat. A co do rezystancji, to mnóstwo inżynierów myśli, że to po prostu opór, który mamy w rzeczywistych materiałach. Dlatego, jak widzimy odpowiedzi mówiące o zerowych parametrach dla pojemności i indukcyjności, to często są błędy w myśleniu. Indukcyjność rzeczywiście pokazuje, jak energia jest zatrzymywana w polu magnetycznym, i to też trzeba brać pod uwagę w przypadku bezstratnych linii. Te wszystkie pojęcia są ze sobą bardzo powiązane, a ich zrozumienie jest kluczowe dla inżynierów od transmisji sygnałów. W praktyce stosuje się różne modele matematyczne i symulacje, żeby lepiej zobaczyć, jak te parametry wpływają na prawdziwe systemy. Chociaż temat wydaje się prosty, to niepoprawne zrozumienie tych rzeczy może prowadzić do błędów w projektowaniu i optymalizacji systemów elektrycznych, co potem może powodować spore problemy.

Pytanie 2

Aby obliczyć adres sieci na podstawie podanego adresu hosta oraz maski sieci w formie binarnej, konieczne jest użycie operatora logicznego

A. negacja iloczynu (NAND)

B. suma (OR)

C. negacja sumy (NOR)

D. iloczyn (AND)

Operator logiczny sumy (OR) nie jest odpowiedni do obliczenia adresu sieci, ponieważ jego działanie polega na tym, że zwraca 1, gdy przynajmniej jeden z porównywanych bitów jest równy 1. Oznacza to, że użycie tego operatora w kontekście adresacji sieciowej prowadziłoby do nieprawidłowego wyznaczenia adresu sieci. W rzeczywistości, aby uzyskać adres sieci, musimy znać, które bity w adresie IP są odpowiedzialne za identyfikację sieci, a które za identyfikację hosta. Zastosowanie negacji sumy (NOR) również jest niewłaściwe, ponieważ działa na zasadzie negacji sumy, co w praktyce nie przynosi żadnych korzyści w kontekście obliczeń związanych z adresami sieciowymi. Operator negacji iloczynu (NAND) również nie ma zastosowania w tej sytuacji, gdyż operacja ta zwraca 0 tylko wtedy, gdy oba porównywane bity są jedynkami. Dlatego nie jest on w stanie dostarczyć informacji potrzebnych do określenia adresu sieci. W kontekście sieci komputerowych, kluczowe jest zrozumienie, że operator AND jest jedynym właściwym wyborem pozwalającym na poprawne wyodrębnienie adresu sieci z adresu IP hosta oraz maski podsieci. Prawidłowe zrozumienie i stosowanie podstawowych operatorów logicznych jest niezbędne dla efektywnej administracji sieci oraz rozwiązywania problemów związanych z routingiem i konfiguracją adresacji IP.

Pytanie 3

Różne składniki tej samej informacji mogą być przesyłane różnymi trasami w komutacji

A. kanałów

B. wiadomości

C. łączy

D. pakietów

W kontekście komutacji, przesyłanie poszczególnych elementów informacji w postaci pakietów jest kluczowym aspektem nowoczesnych systemów komunikacyjnych. Komutacja pakietów opiera się na podziale danych na mniejsze jednostki zwane pakietami, które mogą być niezależnie kierowane przez sieć. Dzięki temu, różne pakiety tej samej wiadomości mogą podróżować różnymi trasami, co zwiększa efektywność i odporność na awarie. Przykładem zastosowania tej technologii jest Internet, w którym dane przesyłane są w formie pakietów korzystających z różnych protokołów, takich jak TCP/IP. W przypadku problemów z jedną trasą, inne mogą zostać wykorzystane, co minimalizuje opóźnienia i utratę danych. Standardy takie jak RFC 791 dotyczące protokołu IP zapewniają ramy dla efektywnego przesyłania pakietów w sieciach. Zastosowanie komutacji pakietów jest również widoczne w sieciach lokalnych oraz rozległych, gdzie optymalizacja trasowania pakietów ma kluczowe znaczenie dla wydajności oraz niezawodności komunikacji.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Który protokół routingu jest używany do wymiany danych dotyczących dostępności sieci pomiędzy autonomicznymi systemami?

A. RIPv1

B. BGPv4

C. IGRP

D. EIGRP

BGPv4, czyli Border Gateway Protocol wersja 4, jest protokołem stworzonym do wymiany informacji o trasach między systemami autonomicznymi (AS), czyli dużymi sieciami zarządzanymi przez różne organizacje. Kluczowym elementem BGPv4 jest to, że umożliwia on nie tylko wymianę informacji o dostępnych trasach, ale także selektywne wybieranie najlepszych tras na podstawie złożonych kryteriów, takich jak polityki routingu, długość trasy oraz inne atrybuty. Przykładem zastosowania BGPv4 jest zarządzanie ruchem w Internecie, gdzie różne dostawcy usług internetowych (ISP) wykorzystują ten protokół do wymiany informacji o trasach między swoimi sieciami. Dzięki BGPv4 możliwe jest zapewnienie wysokiej dostępności i redundancji, co jest kluczowe w globalnej infrastrukturze sieciowej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, BGP powinien być konfigurowany z uwzględnieniem bezpieczeństwa, co obejmuje m.in. stosowanie mechanizmów takich jak RPKI (Resource Public Key Infrastructure), aby zapobiegać atakom związanym z manipulacją trasami.

Pytanie 6

Z czego wykonane są przewody kabla sieciowego UTP cat. 5e?

A. Miedzi

B. Aluminium

C. Żelaza

D. Cyny

Kable UTP (Unshielded Twisted Pair) kategorii 5e są powszechnie wykorzystywane w sieciach komputerowych, a ich żyły wykonane są z miedzi. Miedź jest materiałem o wysokiej przewodności elektrycznej, co sprawia, że jest idealna do przesyłania sygnałów w sieciach Ethernet. Dzięki swojej niskiej rezystancji, miedź minimalizuje straty sygnału, co pozwala na osiąganie wysokich prędkości transmisji danych do 1000 Mb/s na odległość do 100 metrów. Użycie miedzi w kablach UTP 5e jest zgodne z normami TIA/EIA-568, które definiują standardy dla kabli teleinformatycznych, zapewniając ich wydajność i niezawodność w zastosowaniach komercyjnych i domowych. W praktyce, kable te znajdują zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych, rozwiązaniach VoIP oraz w różnych systemach automatyki budynkowej, co czyni je kluczowym elementem nowoczesnej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 7

Zainstalowanie usługi infolinii w centrali abonenckiej wymaga właściwej konfiguracji

A. karty PRA (30B+D) w tej centrali

B. czasów realizacji upgrade karty SYS

C. funkcji DISA w tej centrali

D. funkcji automatycznej dystrybucji ruchu ACD

Wybierając inne odpowiedzi, można ulec kilku nieporozumieniom dotyczącym funkcji i zastosowań elementów centrali abonenckiej. Użycie karty PRA (30B+D) dotyczy technologii ISDN, która umożliwia przesyłanie danych i głosu w ramach jednego połączenia. Choć jest to ważny komponent w systemach telekomunikacyjnych, nie jest bezpośrednio związany z konfiguracją infolinii. Karta PRA służy do łączenia centrali z siecią ISDN, ale nie wpływa na sposób, w jaki klienci wchodzą w interakcję z infolinią. Kolejna koncepcja, funkcja automatycznej dystrybucji ruchu (ACD), jest pomocna w zarządzaniu przychodzącymi połączeniami, jednak jej rola jest bardziej złożona i odnosi się do optymalizacji przepływu połączeń wewnątrz systemu. Nie rozwiązuje to jednak problemu bezpośredniego dostępu do systemu, który zapewnia DISA. W końcu, czasy wykonywania upgrade karty SYS są istotne dla utrzymania systemu, ale nie mają znaczenia w kontekście konfiguracji infolinii. Często zdarza się, że osoby zajmujące się telekomunikacją mylą te funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowaniu. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji pełni różne role i musi być stosowana zgodnie z odpowiednimi wymaganiami operacyjnymi.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Jaką maksymalną wartość ma szerokość pasma, które może być wykorzystywane przez asymetryczny system VDSL w Europie?

A. 30,0 MHz

B. 12,0 MHz

C. 2,2 MHz

D. 1,1 MHz

Odpowiedź 12,0 MHz jest poprawna, ponieważ jest to maksymalna szerokość pasma, jaką może osiągnąć asymetryczny system VDSL (Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line) w Europie. VDSL wykorzystuje technologię, która pozwala na przesyłanie danych z bardzo wysoką prędkością w stosunku do tradycyjnych linii DSL. Wartość ta wynika z zastosowania szerokiego pasma do transmisji sygnałów, co umożliwia osiągnięcie prędkości do 100 Mbps na krótkich odległościach. Praktyczne zastosowanie VDSL jest widoczne w dostarczaniu usług szerokopasmowych do mieszkańców i małych firm, gdzie szybkie łącza internetowe są kluczowe dla funkcjonowania nowoczesnych aplikacji, takich jak strumieniowanie wideo, gry online czy praca zdalna. Standardy VDSL są określane przez ITU-T G.993.1 oraz G.993.2, a ich wdrożenie pozwala operatorom na efektywne wykorzystanie istniejącej infrastruktury telefonicznej, co jest istotne w kontekście globalnej transformacji cyfrowej.

Pytanie 10

Jak nazywa się procedura, która weryfikuje kluczowe komponenty komputera podczas jego uruchamiania?

A. BIOS

B. MBR

C. POST

D. S.M.A.R.T.

Warto zauważyć, że niektóre z odpowiedzi mogą mylić się z tym, co robi BIOS. To oprogramowanie, które działa trochę inaczej niż POST. BIOS uruchamia się po tym, jak POST jest zakończony. To on zajmuje się załadowaniem systemu operacyjnego. Często się zdarza, że niektórzy mylą te oba terminy, co może prowadzić do zamieszania. Chociaż S.M.A.R.T. to inna sprawa, bo to technologia, która monitoruje stan dysków twardych, a nie działa w kontekście uruchamiania komputera. Jestem zdania, że dobrze jest wiedzieć, co różni te funkcje, aby lepiej rozumieć, jak działa komputer. Podobnie MBR, czyli Master Boot Record, ma więcej wspólnego z procesem ładowania systemu, niż z testowaniem sprzętu. I wiesz, im więcej się o tym zrozumie, tym łatwiej jest ogarnąć problemy z komputerem.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

W dzisiejszych smartfonach używa się baterii

A. kwasowo-ołowiowe

B. niklowo-kadmowe

C. litowo-jonowo-polimerowe

D. niklowo-metalowo-wodorowe

Kwasowo-ołowiowe akumulatory, choć znane od lat, są stosunkowo ciężkie i mają niską gęstość energii. Oferują one ograniczoną pojemność w porównaniu do nowoczesnych rozwiązań, co czyni je mało praktycznymi w kontekście urządzeń mobilnych. Ich użycie w telefonach komórkowych byłoby nieefektywne, ponieważ wymagałyby one znacznie większych rozmiarów oraz byłoby to niekorzystne dla wagi całego urządzenia. Niklowo-kadmowe akumulatory (NiCd) z kolei, mimo swojej stosunkowo wysokiej mocy, cierpią na efekt pamięci, co oznacza, że ich pojemność spada, jeżeli nie są regularnie ładowane do pełna. To znacząco ogranicza ich użyteczność, zwłaszcza w sprzęcie, którego akumulatory często są ładowane częściowo. Niklowo-metalowo-wodorowe akumulatory (NiMH) to kolejna technologia, która, choć lepsza od NiCd, nadal nie dorównuje litowo-jonowym pod względem gęstości energii i efektywności. NiMH mogą być stosowane w niektórych urządzeniach, ale ich ograniczenia w zakresie pojemności i wagi sprawiają, że są one mniej pożądane w kontekście nowoczesnych smartfonów. Dlatego też, coraz bardziej dominującą technologią są akumulatory litowo-jonowo-polimerowe, które łączą w sobie wszystkie pożądane cechy: niską wagę, wysoką wydajność oraz przystosowanie do różnorodnych kształtów urządzeń.

Pytanie 13

Sygnał wykorzystywany w procesie modulacji określa się mianem sygnału

A. zmodulowanego

B. modulującego

C. nośnego

D. pilota

Sygnał modulujący jest kluczowym elementem w procesie modulacji, który jest stosowany w komunikacji radiowej i telekomunikacyjnej. Modulacja polega na zmianie parametrów sygnału nośnego (np. amplitudy, częstotliwości lub fazy) w odpowiedzi na sygnał użytkowy, którym może być dźwięk, wideo lub inne dane. Przykładem zastosowania sygnału modulującego jest przesyłanie sygnału audio przez fale radiowe, gdzie sygnał dźwiękowy modulowany jest na sygnał nośny, co pozwala na jego transmisję na dużą odległość. W praktyce, standardy takie jak AM (amplituda modulacji) i FM (częstotliwość modulacji) opierają się na tej koncepcji, co umożliwia efektywne przesyłanie informacji w różnych aplikacjach, takich jak radiofonia czy telewizja. W kontekście technologii, dobrym przykładem jest również wykorzystanie sygnałów modulujących w systemach komunikacji cyfrowej, gdzie sygnał danych jest modulowany na sygnał nośny, aby zapewnić lepszą odporność na zakłócenia i większą efektywność przesyłu.

Pytanie 14

Symbol FM odnosi się do modulacji

A. fali nosnej

B. fazy

C. częstotliwości

D. amplitudy

Modulacja częstotliwości (FM) jest techniką, która polega na zmianie częstotliwości fali nośnej w zależności od sygnału informacyjnego, który ma być przesyłany. W praktyce oznacza to, że gdy amplituda sygnału modulującego zmienia się, następuje odpowiednia zmiana częstotliwości fali nośnej. Przykładem zastosowania modulacji FM jest transmisja radiowa, szczególnie w pasmach FM, gdzie jakość dźwięku i odporność na zakłócenia są kluczowe. Zastosowanie FM w radiokomunikacji pozwala na osiągnięcie lepszej jakości sygnału w porównaniu do modulacji amplitudy (AM), co czyni ją preferowaną w wielu aplikacjach audio. Standardy takie jak FM stereo, obok podstawowej modulacji, wprowadzają dodatkowe elementy, które pozwalają na przesyłanie informacji o przestrzenności dźwięku. Zrozumienie zasad modulacji częstotliwości jest zatem niezbędne dla inżynierów zajmujących się telekomunikacją oraz producentów sprzętu audio.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jakie oznaczenie jest przypisane do kabla światłowodowego?

A. YTKSYekW

B. XzTkMXpw

C. Z-XOTktsd

D. J-H(St)H

Wybór YTKSYekW, XzTkMXpw lub J-H(St)H jako odpowiedzi nie jest poprawny, ponieważ żadne z tych oznaczeń nie odnosi się do kabli światłowodowych. YTKSYekW to standardowe oznaczenie kabli elektrycznych, które wykorzystuje się w instalacjach niskonapięciowych, takich jak zasilanie urządzeń elektrycznych. Oznaczenia te nie są związane z technologią światłowodową, co może prowadzić do mylnych wniosków o zastosowaniu tych kabli w sieciach telekomunikacyjnych. XzTkMXpw to natomiast fikcyjne lub błędne oznaczenie, które nie istnieje w dokumentacji branżowej, co może wskazywać na brak znajomości aktualnych standardów w zakresie kabli światłowodowych. Z kolei J-H(St)H odnosi się do kabli stosowanych w telekomunikacji miedzianej, w tym do rozdzielnic telekomunikacyjnych. Zrozumienie różnicy między kablami miedzianymi a światłowodowymi jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień podczas projektowania i wdrażania systemów komunikacyjnych. Wiele osób myli te dwa rodzaje kabli, co prowadzi do wyboru niewłaściwych materiałów w projektach budowlanych lub modernizacyjnych. W praktyce, każda z tych odpowiedzi pokazuje, jak istotne jest zrozumienie specyfikacji i zastosowania różnych typów kabli w inżynierii elektrycznej i telekomunikacyjnej.

Pytanie 17

Właściwością charakterystyczną lokalnej wirtualnej sieci, znanej jako sieć natywna, jest

A. zarządzanie ruchem nieoznakowanym.

B. weryfikacja numerów VLAN przenoszonych przez ramki.

C. przydzielanie ramkom numerów VLAN.

D. zarządzanie ruchem oznakowanym.

Obsługa ruchu nieoznakowanego w sieci natywnej jest kluczowym elementem jej funkcjonowania. W kontekście VLAN (Virtual Local Area Network) sieci natywnej oznacza, że ruch, który nie jest oznakowany (tzn. nie ma przypisanego numeru VLAN), jest przekazywany na porty, które są skonfigurowane do obsługi tego typu ruchu. W praktyce oznacza to, że urządzenia w takiej sieci mogą komunikować się ze sobą bez konieczności dodawania dodatkowych etykiet w postaci numerów VLAN. Zastosowanie tego podejścia jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie konieczne jest uproszczenie konfiguracji i zarządzania siecią. Na przykład w małych biurach, gdzie nie ma potrzeby segmentacji ruchu, sieć natywna ułatwia administrację poprzez eliminację konieczności oznaczania wszystkich ramek. Przykładowo, standard IEEE 802.1Q definiuje mechanizmy tagowania ramek, ale sieci natywne są konstrukcją, która pozwala na efektywne zarządzanie ruchem, zwłaszcza w sytuacjach, gdy nie ma wymogu ścisłego rozdzielenia różnych typów ruchu.

Pytanie 18

Wykonanie w terminalu Windows polecenia ```net user Marcinkowski /times:Pn-Pt,6-17```

A. stworzy konto o nazwie Marcinkowski z pustym hasłem

B. utworzy konto o nazwie Marcinkowski w określonym czasie

C. ustali dozwolone dni oraz godziny logowania dla konta o nazwie Marcinkowski

D. ustali dni i godziny, w których logowanie dla konta o nazwie Marcinkowski jest zabronione

Polecenie <pre>net user Marcinkowski /times:Pn-Pt,6-17</pre> jest używane do konfiguracji czasu, w którym użytkownik o nazwie Marcinkowski może się logować do systemu Windows. Opcja <pre>/times</pre> umożliwia administratorowi określenie, w jakich dniach tygodnia oraz w jakich godzinach użytkownik ma dostęp do systemu. W tym przypadku, parametr <pre>Pn-Pt,6-17</pre> oznacza, że użytkownik może logować się od poniedziałku do piątku w godzinach od 6:00 do 17:00. Tego rodzaju zarządzanie dostępem jest kluczowe w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo oraz efektywność operacyjna są priorytetem. Przykładem zastosowania tej funkcji może być instytucja edukacyjna, która chce ograniczyć dostęp uczniów do komputerów tylko w godzinach zajęć lekcyjnych. Zastosowanie tych ustawień w praktyce przyczynia się do lepszego zarządzania zasobami oraz minimalizowania ryzyka nieautoryzowanego dostępu do systemu.

Pytanie 19

Która z metod polega na tworzeniu na żądanie połączenia między dwiema lub więcej stacjami końcowymi, które pozostaje do ich wyłącznego użytku aż do momentu rozłączenia?

A. Komórek

B. Pakietów

C. Wiadomości

D. Łączy

Pozostałe odpowiedzi nie odnoszą się do pojęcia komutacji łączy, co może prowadzić do zamieszania. Odpowiedź "Wiadomości" sugeruje model, w którym dane są przesyłane w formie komunikatów, co jest typowe dla systemów bazujących na komutacji pakietów. W tym modelu dane są dzielone na mniejsze jednostki, a transmisja odbywa się w sposób asynchroniczny, co nie zapewnia dedykowanego połączenia między nadawcą a odbiorcą. Takie podejście jest bardziej elastyczne, ale często wiąże się z wyższymi opóźnieniami i nieprzewidywalnością. Odpowiedź "Komórek" odnosi się do systemów komórkowych, w których komunikacja jest realizowana w oparciu o komutację pakietów, a nie łączy. Systemy te charakteryzują się dynamicznym przydzielaniem zasobów, co utrudnia zapewnienie stałej jakości usługi, szczególnie w przypadku transmisji w czasie rzeczywistym. Ostatnia odpowiedź "Pakietów" odnosi się do modelu komutacji pakietów, który jest szeroko stosowany w nowoczesnych sieciach komputerowych, takich jak Internet. W tym modelu dane są przesyłane w formie pakietów, które mogą podróżować różnymi trasami w sieci, co może prowadzić do zmienności w czasie dostarczenia. Zrozumienie różnic między tymi modelami komutacji jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji rozwiązań komunikacyjnych, które muszą spełniać określone wymagania dotyczące jakości i niezawodności.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Według cennika usług telekomunikacyjnych dla użytkowników sieci stacjonarnej, którzy mają plan taryfowy rozliczany jednostką taryfikacyjną, okresy taryfikacyjne dla połączeń lokalnych oraz strefowych w sieci przedstawiają się następująco:
T1: 15,00 sekund w godzinach od 8:00 do 18:00 w dni robocze
T2: 30,00 sekund w godzinach od 8:00 do 18:00 w soboty, niedziele oraz święta
T3: 40,00 sekund w godzinach od 18:00 do 8:00 we wszystkie dni tygodnia
Użytkownik telefonii stacjonarnej wykonał w południe, w piątek, 1 stycznia połączenie lokalne, które trwało 2 minuty. Oblicz koszt tego połączenia, wiedząc, że jedna jednostka taryfikacyjna kosztuje 0,31 zł.

A. 0,62 zł

B. 9,30 zł

C. 1,24 zł

D. 2,48 zł

Koszt połączenia wynosi 1,24 zł, co wynika z zastosowania odpowiedniej jednostki taryfikacyjnej w danym okresie taryfikacyjnym. Analizując podany czas połączenia, wynoszący 2 minuty (120 sekund), i biorąc pod uwagę, że połączenie odbyło się w piątek o godzinie 12:00, należy skorzystać z okresu taryfikacyjnego T1, który obowiązuje od 8:00 do 18:00 w dni robocze. W tym przypadku jednostka taryfikacyjna wynosi 15 sekund. Aby obliczyć ilość jednostek taryfikacyjnych, dzielimy czas połączenia przez długość jednostki: 120 sekund / 15 sekund = 8 jednostek. Koszt połączenia obliczamy mnożąc liczbę jednostek przez koszt jednej jednostki taryfikacyjnej: 8 jednostek * 0,31 zł = 2,48 zł. Jednak należy zauważyć, że jednostki taryfikacyjne są zaokrąglane w górę do najbliższej jednostki, co w praktyce oznacza, że 120 sekund to 8 jednostek, a zatem całkowity koszt wynosi 2,48 zł. Wysokość rachunku może się różnić w zależności od długości i czasu połączenia, co podkreśla znaczenie zrozumienia zasad taryfikacji w telekomunikacji. Na przykład, w niektórych usługach telefonicznych stosuje się także inne jednostki taryfikacyjne, co może prowadzić do różnych kosztów za te same połączenia w zależności od wybranego pakietu. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla oszczędzania na rachunkach telefonicznych.

Pytanie 22

Średni czas dostępu to miara czasu

A. uruchamiania systemu operacyjnego

B. wyszukiwania danych na dysku twardym

C. wyszukiwania informacji w wyszukiwarce internetowej

D. uruchamiania dysku twardego

Odpowiedź dotycząca wyszukiwania danych na dysku twardym jest poprawna, ponieważ średni czas dostępu odnosi się do czasu, jaki jest potrzebny systemowi komputerowemu do zlokalizowania i odczytania danych z dysku twardego. Jest to kluczowy parametr w kontekście wydajności systemów komputerowych, szczególnie w zastosowaniach, gdzie duże ilości danych muszą być przetwarzane w krótkim czasie. Średni czas dostępu uwzględnia zarówno czas potrzebny na fizyczne przemieszczanie głowicy dysku, jak i czas odczytu danych. Na przykład, w dyskach twardych mechanicznych, czas ten może wynikać z ruchu talerzy i głowic, co powoduje opóźnienia. W praktyce, optymalizacja średniego czasu dostępu może być osiągnięta poprzez zastosowanie technologii RAID, SSD czy też odpowiedniego zarządzania systemem plików, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT. Zrozumienie tego parametru jest kluczowe przy projektowaniu systemów baz danych, serwerów czy aplikacji wymagających szybkiego dostępu do danych.

Pytanie 23

Jaką czynność należy wykonać w pierwszej kolejności, pomagając osobie porażonej prądem?

A. ocena stanu zdrowia poszkodowanego

B. powiadomienie służb ratunkowych

C. odłączenie poszkodowanego od źródła prądu

D. rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej

Uwolnienie poszkodowanego spod działania prądu to kluczowy pierwszy krok w udzielaniu pomocy osobie porażonej prądem. Zgodnie z zasadami pierwszej pomocy, najpierw należy zapewnić, że nie stwarzamy dodatkowego zagrożenia zarówno dla poszkodowanego, jak i dla siebie. Użycie odizolowanych narzędzi, np. drewnianych lub plastikowych, do odsunięcia źródła prądu, jest najbezpieczniejszą metodą. Po uwolnieniu poszkodowanego spod działania prądu można przejść do oceny jego stanu zdrowia oraz udzielania dalszej pomocy, co może obejmować wezwanie pogotowia lub rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, jeśli zajdzie taka potrzeba. Warto przypomnieć, że prąd elektryczny może powodować różne urazy, w tym oparzenia wewnętrzne, a jego obecność w sytuacji nagłej wymaga szybkiej reakcji. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa podczas udzielania pomocy wymagają zawsze najpierw zapewnienia bezpieczeństwa dla ratownika oraz zidentyfikowania źródła zagrożenia.

Pytanie 24

Przystępując do udzielania pierwszej pomocy osobie, która została porażona prądem elektrycznym, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. udrożnić drogi oddechowe

B. przywrócić krążenie

C. odłączyć źródło prądu

D. zacząć sztuczne oddychanie

Odłączenie prądu to chyba najważniejszy krok, gdy pomagamy komuś, kto miał porażenie elektryczne. Bez tego ryzykujemy poważne konsekwencje, jak choćby uszkodzenie serca, które może być naprawdę niebezpieczne. Dlatego pierwsze, co musimy zrobić, to zabezpieczyć miejsce zdarzenia i upewnić się, że nikt nie jest już narażony na prąd. Można to zrobić na przykład przez wyłączenie zasilania. Jeśli mamy możliwość, warto odłączyć źródło prądu z kontaktu. A w sytuacjach, gdy jest pożar lub inne zagrożenie, pamiętajmy o swoim własnym bezpieczeństwie – to najważniejsze! Jak już upewnimy się, że ofiara nie jest pod prądem, możemy przejść do udzielania pomocy, czyli sprawdzić, czy oddycha, czy ma świadomość, a w razie potrzeby wezwać pomoc lub przeprowadzić resuscytację.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Ile częstotliwości występuje w tonie generowanym po naciśnięciu klawisza DTMF w telefonie?

A. Jedna.

B. Cztery.

C. Dwie.

D. Trzy.

Wybór odpowiedzi sugerujących, że ton generowany podczas naciśnięcia przycisku klawiatury DTMF składa się z jednej, trzech lub czterech częstotliwości, opiera się na nieporozumieniach dotyczących mechanizmu działania systemu DTMF. System ten został zaprojektowany w sposób, który wykorzystuje kombinację dwóch tonów, co zwiększa jego efektywność w przesyłaniu sygnałów. Wybór jednej częstotliwości sugeruje, że dźwięk mógłby być transmitowany jako pojedynczy sygnał, co nie jest zgodne z zasadami DTMF, które wymagają jednoczesnego generowania dwóch tonów dla skutecznej lokalizacji przycisku. Z kolei wybór trzech lub czterech częstotliwości wskazuje na nieporozumienie co do liczby używanych pasm częstotliwości; DTMF operuje na ustalonym zbiorze sześciu tonów niskich i sześciu tonów wysokich, które są ze sobą zestawiane. Efektem tego jest to, że każdemu przyciskowi przypisane są dokładnie dwie częstotliwości. Warto zauważyć, że zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla osób zajmujących się telekomunikacją, ponieważ pozwala na lepsze projektowanie systemów komunikacyjnych i rozumienie, jak poprawnie dekodować sygnały DTMF w praktyce. Błędy tego typu mogą prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji urządzeń, co ostatecznie wpływa na jakość usług telekomunikacyjnych.

Pytanie 27

W łączu abonenckim sygnał tonowy o ciągłej emisji oznacza

A. nieosiągalność numeru

B. zajętość numeru

C. zgłoszenie centrali

D. połączenie oczekujące

W kontekście łącza abonenckiego, zajętość numeru, połączenie oczekujące oraz nieosiągalność numeru są wiadomościami, które oznaczają różne stany połączenia, ale nie są to sygnały tonowe o emisji ciągłej. Zajętość numeru oznacza, że aktualnie nikt nie może nawiązać połączenia z danym numerem, ponieważ jest zajęty. Użytkownicy mogą myśleć, że dźwięk zajętości jest sygnałem o emisji ciągłej, ale w rzeczywistości jest to sygnał przerywany, który informuje, że linia jest już używana. Połączenie oczekujące to sytuacja, w której dzwoniący zostaje poinformowany, że istnieje możliwość odebrania innego połączenia, co również nie ma związku z sygnałem tonowym o emisji ciągłej. Z kolei nieosiągalność numeru to stan, w którym dzwoniący nie może skontaktować się z danym numerem z powodu jego niedostępności, co również nie jest związane z sygnałem tonowym o emisji ciągłej. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest utożsamienie różnych rodzajów sygnałów telefonicznych, co może prowadzić do nieporozumień. Aby zrozumieć, jak różne sygnały działają w sieci telekomunikacyjnej, warto zaznajomić się z odpowiednimi normami i standardami branżowymi, które definiują zasady działania systemów telefonicznych oraz ich elementy składowe.

Pytanie 28

Modulacja, która polega na kodowaniu przy użyciu dwóch bitów na czterech ortogonalnych przesunięciach fazy, to modulacja

A. kluczowana częstotliwości

B. impulsowa amplitudy

C. kwadraturowa fazy

D. kwadraturowa amplitudy

Modulacja kwadraturowa fazy (QPSK) jest techniką, która pozwala na kodowanie dwóch bitów informacji w jednym symbolu za pomocą czterech ortogonalnych przesunięć fazy. W przeciwieństwie do modulacji amplitudowej, która wykorzystuje zmiany amplitudy sygnału, QPSK zmienia fazę sygnału, co czyni ją bardziej odporną na zakłócenia i szumy. Przykładem zastosowania QPSK jest komunikacja satelitarna oraz systemy bezprzewodowe, gdzie efektywność pasma jest kluczowa. Dzięki zastosowaniu QPSK można przesyłać dane z wyższą prędkością, co jest zgodne z zasadami efektywności wykorzystywania pasma według standardów takich jak IEEE 802.11. W praktyce QPSK pozwala na zwiększenie przepustowości i jednoczesne zminimalizowanie błędów transmisji, co czyni ją standardem w nowoczesnych systemach telekomunikacyjnych.

Pytanie 29

Jaki zakres częstotliwości jest stosowany do przesyłania dźwięku w telefonie analogowym w standardowym kanale telefonicznym?

A. (30 ÷ 300) Hz

B. (300 ÷ 3400) kHz

C. (300 ÷ 3400) Hz

D. (30 ÷ 300) kHz

Przedział częstotliwości od 300 do 3400 Hz jest standardowo wykorzystywany w analogowych systemach telefonicznych dla transmisji dźwięku w podstawowym kanale telefonicznym, co wynika z normy ITU-T G.711. W tej przestrzeni częstotliwości znajdują się wszystkie istotne składniki mowy, co zapewnia wysoką jakość dźwięku i zrozumiałość. Dźwięki o częstotliwościach poniżej 300 Hz, takie jak niskie tony, nie są istotne dla komunikacji telefonicznej i są zwykle eliminowane, aby zmniejszyć szumy i poprawić efektywność przesyłania sygnału. Częstotliwości powyżej 3400 Hz z kolei nie są potrzebne w typowej rozmowie telefonicznej, a ich obecność jedynie zwiększa złożoność systemu. Przykładem praktycznego zastosowania tego zakresu jest standardowy telefon stacjonarny, który wykorzystuje tę specyfikację do transmisji głosu, co pozwala na efektywne przesyłanie dźwięku przez sieci telekomunikacyjne. Dodatkowo, tzw. pasmo telefoniczne jest kluczowe w kontekście systemów VoIP, gdzie odpowiednie kodowanie i dekodowanie sygnału również opiera się na tych parametrach, co zapewnia optymalną jakość rozmowy.

Pytanie 30

Jak określa się podział jednego kanału transmisyjnego na kilka kanałów fizycznych?

A. Wavelength Division Multiplexing

B. Splitting

C. Code Division Multiplexing

D. Routing

Splitting, czyli dzielenie jednego kanału na kilka, to naprawdę fajna technika, która pozwala lepiej wykorzystać dostępne zasoby w komunikacji. W dzisiejszych czasach, gdy wszystko jest tak połączone, ten proces jest niezwykle istotny. Weźmy telekomunikację jako przykład – jeden kabel światłowodowy może obsłużyć wielu użytkowników poprzez splitting, co znacznie zwiększa liczbę osób korzystających z tej samej infrastruktury. Dzięki temu zarządzanie pasmem staje się bardziej elastyczne, a obsługa różnych sygnałów jest lepsza. Warto też pamiętać, że to podejście jest zgodne z zasadami oszczędności i efektywności w telekomunikacji, które promują różne organizacje. W architekturze sieci też jest to ważne, bo ułatwia ogarnianie złożoności połączeń i sprawia, że wszystko działa lepiej.

Pytanie 31

Jaką przepływność ma kanał H12 w sieci ISDN?

A. 64 kb/s

B. 1920 kb/s

C. 384 kb/s

D. 8448 kb/s

Błędne odpowiedzi wskazują na nieporozumienia dotyczące struktury i przepustowości kanałów w technologii ISDN. Przepływność 384 kb/s odnosi się do kanału typu H11, który łączy 6 kanałów B oraz 1 kanał D, co nie jest zgodne z charakterystyką kanału H12. Z kolei odpowiedź 64 kb/s to pojedynczy kanał B, który jest znacznie niższy od przepływności H12, a zatem nie może być odpowiedzią. Przepływność 8448 kb/s z kolei jest teoretyczną maksymalną wartością, która nie znajduje zastosowania w konkretnych standardach ISDN, a bardziej pasuje do zaawansowanych rozwiązań telekomunikacyjnych, takich jak cyfrowe linie dzierżawione, co może prowadzić do mylnych koncepcji dotyczących typów połączeń i ich zastosowania. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie przepustowości kanałów z ich zadaniami oraz nieznajomość różnic pomiędzy poszczególnymi typami kanałów, co może skutkować nieprecyzyjnym doborem technologii do konkretnych potrzeb komunikacyjnych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakie jest natężenie ruchu telekomunikacyjnego w ciągu doby na jednej linii, jeśli jest ona używana przez 12 h?

A. 6 Erl

B. 2 Erl

C. 0,5 Erl

D. 0,6 Erl

Poprawna odpowiedź to 0,5 Erl, co oznacza, że natężenie całodobowego ruchu telekomunikacyjnego w pojedynczej linii wynosi 0,5 Erlanga. Erlang jest jednostką miary stosowaną w telekomunikacji do określenia intensywności ruchu, który zajmuje linię przez określony czas. W tym przypadku, jeżeli linia jest zajęta przez 12 godzin na dobę, możemy obliczyć natężenie ruchu za pomocą wzoru: Erlang = czas zajętości (w godzinach) / całkowity czas (24 godziny). Dlatego: 12 h / 24 h = 0,5 Erl. Tego typu obliczenia są kluczowe w planowaniu pojemności sieci telekomunikacyjnych, pozwalając na efektywne zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Zastosowanie tej wiedzy jest istotne dla inżynierów telekomunikacji, którzy muszą przewidywać obciążenia w sieciach oraz zapewniać odpowiednią jakość usług. Warto również dodać, że w praktyce zarządzanie natężeniem ruchu telekomunikacyjnego powinno być oparte na rzeczywistych danych z monitorowania, aby dostosować planowanie do zmieniających się warunków ruchu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Dioda, która na obudowie modemu zewnętrznego sygnalizuje nadawanie danych oznaczona jest symbolem literowym

A. CD

B. RX

C. PWR

D. TX

Odpowiedzi takie jak RX, CD i PWR mówią o różnych funkcjach modemu, ale nie dotyczą sygnalizacji nadawania danych. RX, czyli "receive", to odbiór danych, a nie ich nadawanie. Wiele osób myli te pojęcia, myśląc, że dioda odbioru to to samo co nadawania, co prowadzi do zamieszania. CD, co oznacza "carrier detect", mówi o wykrywaniu sygnału nośnego, ale nie pokaże, czy coś jest nadawane. PWR to po prostu zasilanie, które mówi, czy modem działa, ale nie informuje, czy dane są przesyłane. Zrozumienie tych różnic jest ważne, bo pomoże lepiej zarządzać sprzętem sieciowym. Często ludzie łączą te różne funkcje diod, nie rozumiejąc, co każda z nich naprawdę oznacza. Dlatego warto, żeby użytkownicy sprzętu sieciowego znali te różnice, żeby lepiej rozumieć, jak te rzeczy działają i łatwiej rozwiązywać problemy z połączeniem.

Pytanie 36

Jaką licencję posiada oprogramowanie, które jest darmowo dystrybuowane i którego kopie można legalnie wymieniać, jednak jego użytkowanie po pewnym czasie wymaga uiszczenia określonych opłat lub zakupu licencji, aby uzyskać dostęp do wszystkich jego funkcji?

A. BOX

B. OEM

C. Freeware

D. Shareware

Odpowiedź 'Shareware' jest poprawna, ponieważ odnosi się do modelu dystrybucji oprogramowania, w którym użytkownik ma możliwość bezpłatnego pobrania i korzystania z programu przez określony czas. W przypadku oprogramowania shareware, zazwyczaj po zakończeniu okresu próbnego (który może wynosić od kilku dni do kilku miesięcy), użytkownik jest zobowiązany do zakupu licencji, aby móc korzystać z pełnej funkcjonalności aplikacji. Dzięki temu modelowi, programiści mogą dotrzeć do szerokiego grona potencjalnych użytkowników, oferując im możliwość przetestowania oprogramowania przed podjęciem decyzji o zakupie. Przykłady oprogramowania shareware to popularne programy takie jak WinRAR czy WinZip, które oferują pełną funkcjonalność na próbę, a po jej zakończeniu wymagają zakupu. W branży IT, shareware jest uznawane za jedną z efektywniejszych strategii marketingowych, umożliwiających użytkownikom dokonanie świadomego wyboru, bazując na osobistych doświadczeniach z danym produktem.

Pytanie 37

W jakim standardzie dane są przesyłane w postaci komórek zawierających nagłówek o długości
5 bajtów oraz pole informacyjne o długości 48 bajtów?

A. PSTN (Public Switched Telephone Network)

B. DSL (Digital Subscriber Line)

C. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

D. FR (FrameRelay)

ATM (Asynchronous Transfer Mode) to technologia przesyłania danych, która używa jednostek zwanych komórkami. Każda komórka w standardzie ATM składa się z nagłówka o długości 5 bajtów oraz pola informacyjnego o długości 48 bajtów, co łącznie daje 53 bajty na komórkę. Nagłówek zawiera istotne informacje potrzebne do zarządzania ruchem i zapewnienia odpowiednich usług jakościowych (QoS). Przykładem zastosowania ATM jest sieć telefoniczna, w której przesyłane są różne typy danych, w tym głos, wideo oraz dane komputerowe. Dzięki mechanizmowi komutacji pakietów ATM zapewnia niskie opóźnienia oraz elastyczność w obsłudze różnych protokołów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających wysokiej wydajności. W kontekście nowoczesnych sieci można dostrzec wpływ ATM na rozwój technologii takich jak MPLS (Multiprotocol Label Switching), która również wykorzystuje koncepcje komutacji i zarządzania ruchem.

Pytanie 38

Jak brzmi nazwa protokołu typu point-to-point, używanego do zarządzania tunelowaniem w warstwie 2 modelu ISO/OSI?

A. Telnet

B. SSL (Secure Socket Layer)

C. IPSec (Internet Protocol Security, IP Security)

D. PPPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet)

Protokół PPPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet) jest protokołem, który rzeczywiście operuje na poziomie warstwy 2 modelu ISO/OSI, umożliwiając ustanawianie połączeń punkt-punkt. Jego podstawowym zastosowaniem jest łączenie użytkowników z dostawcami usług internetowych poprzez sieci Ethernet. PPPoE łączy w sobie funkcje protokołu PPP, który jest powszechnie używany do autoryzacji, uwierzytelniania i ustanawiania sesji, z możliwością przesyłania danych przez Ethernet. Dzięki temu, użytkownik może korzystać z dynamicznego adresowania IP oraz sesji, co jest kluczowe w kontekście szerokopasmowego dostępu do Internetu. Protokół ten implementuje mechanizmy bezpieczeństwa i kompresji, co czyni go bardziej wydajnym. W praktyce, PPPoE jest szeroko używany w usługach DSL, gdzie kluczowe jest zarządzanie połączeniami oraz separacja sesji użytkowników. Warto zwrócić uwagę, że PPPoE jest zgodny z odpowiednimi standardami IETF, co czyni go rozwiązaniem zaufanym w branży.

Pytanie 39

Moc sygnału na początku łącza wynosi 500 mW, natomiast na końcu łącza 50 mW. Jaką wartość ma tłumienność tego łącza?

A. 20 dB

B. 40 dB

C. 10 dB

D. 30 dB

Tłumienność łącza jest kluczowym wskaźnikiem jakości sygnału, a jej obliczanie może wydawać się na pierwszy rzut oka skomplikowane. Często zdarza się, że osoby podejmujące próbę obliczeń mylą zasady logarytmiczne, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 20 dB lub 30 dB mogą wynikać z pomyłek w podstawianiu wartości do wzoru lub z niezrozumienia zależności między mocą wejściową i wyjściową. Przy obliczaniu tłumienności ważne jest, aby pamiętać, że każda zmiana mocy sygnału ma logarytmiczny charakter, co oznacza, że niewielkie różnice w mocach mogą prowadzić do znaczących zmian w wyniku dB. Przy odpowiedziach sugerujących 40 dB, może to sugerować całkowite nieporozumienie dotyczące rozumienia, czym jest tłumienność i w jaki sposób się ją definiuje. Warto zauważyć, że tłumienność powinna być zawsze obliczana na podstawie relacji pomiędzy mocą nadawaną a mocą odbieraną, co wyraźnie wskazuje na wzór, który opiera się na stosunku tych dwóch wartości. W praktyce zmniejszenie tłumienności jest konieczne w projektowaniu sieci telekomunikacyjnych, aby zapewnić ich sprawne działanie i zminimalizować straty sygnału, co może prowadzić do błędnych interpretacji wyników i nieefektywności w projektowaniu i eksploatacji systemów transmisyjnych.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej