Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 00:52
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 01:02

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które formaty są najczęściej używanymi formatami e-book’ów?

A. EPUB, MOBI

B. RTF, BAT

C. JPG, MPEG

D. HTML, XLS

EPUB i MOBI to rzeczywiście dwa najpopularniejsze i najczęściej wykorzystywane formaty e-booków, zarówno w czytnikach dedykowanych, jak i w aplikacjach mobilnych. EPUB uchodzi za otwarty standard branżowy, szeroko wspierany przez większość urządzeń, z wyjątkiem czytników Kindle, które stawiają głównie na MOBI lub AZW. Co ciekawe, EPUB obsługuje zaawansowane formatowanie tekstu, skalowanie czcionek, interaktywność, a nawet osadzanie multimediów, co czyni go bardzo uniwersalnym. MOBI, choć już trochę mniej rozwijany, to jednak nadal świetnie sprawdza się w ekosystemie Amazon, bo pozwala na synchronizację notatek i postępów czytania. Z mojego doświadczenia wynika, że większość wydawnictw i autorów self-publishingu przygotowuje swoje publikacje właśnie w tych dwóch formatach, bo one gwarantują największą dostępność i kompatybilność. Warto wiedzieć, że dobrym nawykiem jest oferowanie e-booka w obu tych wersjach, żeby nie ograniczać kręgu czytelników. Generalnie w branży uważa się, że EPUB to taki PDF XXI wieku dla książek, tylko nowocześniejszy i bardziej elastyczny – a to już coś mówi. Praktyka pokazuje, że jeśli ktoś poważnie myśli o elektronicznych publikacjach, to nie ma sensu inwestować w inne niż EPUB i MOBI, bo reszta to raczej ciekawostki lub relikty przeszłości.

Pytanie 2

Z której strony należy przewidzieć spady w trakcie przygotowania do druku wizytówki przedstawionej na rysunku?

A. Spady są zbędne.

B. Wyłącznie z lewej i prawej strony.

C. Ze wszystkich stron.

D. Wyłącznie z dołu i z góry.

Spady wokół całego projektu wizytówki to naprawdę podstawa jeśli chodzi o przygotowanie plików do druku. Moim zdaniem, bez spadów na każdej krawędzi łatwo o problem — po prostu maszyna tnąca nie jest aż tak precyzyjna, żeby zawsze trafić dokładnie w linie cięcia. Te 2-3 mm zapasu z każdej strony to taki margines bezpieczeństwa: jeśli grafika, tło albo jakaś ramka dociera do krawędzi projektu, musisz ją „wyprowadzić” na spad. Dzięki temu nawet gdyby nóż się lekko omsknął, na gotowej wizytówce nie pojawi się biały pasek. To jest taka codzienność w drukarniach — praktycy wręcz nie przyjmują plików bez spadów. Warto pamiętać, że normą branżową jest minimum 2 mm spadu z każdej strony i w sumie to nie ma znaczenia, czy projekt jest bardzo kolorowy, czy tylko z jednej strony coś sięga brzegu. Standardy ISO i wytyczne większości drukarni wyraźnie to podkreślają. Sam miałem już sytuacje, gdzie brak spadów kończył się reklamacją klienta — niby drobiazg, ale potrafi popsuć efekt całej pracy. Na przyszłość warto to zawsze automatycznie dodawać, nawet jeśli projekt wydaje się „czysty”.

Pytanie 3

Który rodzaj filtru w Adobe Photoshop umożliwia uzyskanie takiego obrazu jak na rysunku?

A. Stylizacja wiatr.

B. Wyostrzanie obrazu.

C. Skraplanie obrazu.

D. Rozmycie gaussowskie.

Odpowiedź 'Rozmycie gaussowskie' jest prawidłowa, ponieważ ten filtr w Adobe Photoshop jest przeznaczony do uzyskiwania efektu jednolitego rozmycia, które jest doskonale widoczne na przedstawionym obrazie. Filtr ten działa na zasadzie wygładzania obrazu przez uśrednianie wartości pikseli wokół danego punktu, co prowadzi do efektu, który przypomina oglądanie przez nieostre soczewki. Rozmycie gaussowskie jest niezwykle przydatne w wielu sytuacjach, na przykład przy retuszu zdjęć, gdzie chcemy zmiękczyć ostrość tła, aby wyeksponować główny obiekt. Zastosowanie filtra jest również istotne w grafice cyfrowej, gdzie można używać go do tworzenia efektów artystycznych lub w celu redukcji szumów w obrazach. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, korzystanie z rozmycia gaussowskiego powinno być przemyślane, aby nie utracić ważnych detali obrazu, a jego intensywność dostosowywana do zamierzonego efektu.

Pytanie 4

Jak nazywa się typ rastra, w którym wszystkie punkty mają tę samą wielkość, natomiast różni się odległość między nimi?

A. Hybrydowy

B. Amplitudowy

C. Autotypijny

D. Stochastyczny

Wybór odpowiedzi, które są nieprawidłowe, wynika z pewnych nieporozumień dotyczących definicji rastrów i ich właściwości. Rastr stochastyczny, który jest poprawną odpowiedzią, różni się od rastra amplitudowego, który wiąże się z analizą sygnałów w kontekście ich amplitudy oraz częstotliwości, a nie z rozmieszczeniem punktów. Z kolei rastr autotypijny dotyczy głównie sposobu reprodukcji, a nie samego rozmieszczenia punktów. Jego celem jest uzyskanie jak najwierniejszej reprodukcji wzoru oryginalnego, co nie jest związane z losowym umiejscowieniem. Zastosowanie rastra hybrydowego wskazuje na integrację różnych typów rastrów, co w tym kontekście nie odnosi się do zróżnicowanej odległości między punktami. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych właściwości rastrów ze względu na ich użycie w różnych dziedzinach. Na przykład, stochastyczność nie dotyczy jedynie losowości, ale także rozkładu punktów, co jest kluczowe w analizie obrazów, podczas gdy inne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie mają bezpośredniego związku z omawianym zagadnieniem. Zrozumienie różnic między tymi typami rastrów oraz ich właściwych zastosowań jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji i stosowania technologii związanych z obrazowaniem, co wskazuje na potrzebę głębszej znajomości tematu.

Pytanie 5

Formaty, w jakich można zapisać książkę w postaci e-publikacji do wyświetlania w sieci, to

A. CDR, EPUB, HTML

B. PDF, EPUB, HTML

C. CSV, PSD, EPUB

D. AI, EPUB, FLA

Wybór formatów CSV, PSD, AI, FLA oraz CDR wskazuje na nieporozumienie dotyczące ich zastosowania w kontekście publikacji elektronicznych. CSV (Comma-Separated Values) to format danych, który jest używany przede wszystkim do przechowywania informacji w postaci tabelarycznej, a nie do publikacji tekstów czy książek. Używa się go głównie w arkuszach kalkulacyjnych i bazach danych, co sprawia, że nie nadaje się do formatowania złożonych dokumentów takich jak książki czy raporty. PSD (Photoshop Document) to natomiast format plików graficznych stworzony przez Adobe, przeznaczony do edytowania obrazów, a nie do publikacji tekstowych. Z kolei AI (Adobe Illustrator) jest formatem wektorowym, również nieprzeznaczonym do publikacji literackich. FLA to plik źródłowy dla Adobe Flash, który ukierunkowany jest na animację i interaktywność, co czyni go niewłaściwym dla e-publikacji, szczególnie w kontekście książek. CDR (CorelDRAW) to format używany w oprogramowaniu do grafiki wektorowej, również nieodpowiedni do prezentacji tekstu w formie książkowej. Użytkownicy mogą błędnie przypisywać te formaty do publikacji elektronicznych, nie zdając sobie sprawy, że każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie pokrywa się z wymogami e-booków i elektronicznych publikacji. Właściwe zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla skutecznego wykorzystania technologii w zakresie produkcji i dystrybucji treści elektronicznych.

Pytanie 6

Aby wyprodukować 1000 plakatów B1 w kolorystyce 4 + 0, jakie urządzenie należy zastosować?

A. ćwierćformatową arkuszową maszynę offsetową

B. półformatową 1-kolorową zwojową maszynę offsetową

C. pełnoformatową 4-kolorową zwojową maszynę offsetową

D. pełnoformatową 4-kolorową arkuszową maszynę offsetową

Pełnoformatowa 4-kolorowa arkuszowa maszyna offsetowa jest odpowiednia do produkcji 1000 plakatów B1 w kolorystyce 4 + 0, ponieważ ten format druku zapewnia wysoką jakość i efektywność. Arkuszowy druk offsetowy umożliwia uzyskanie doskonałej reprodukcji kolorów dzięki zastosowaniu czterech kolorów (CMYK), co jest standardem w druku komercyjnym. W praktyce oznacza to, że każdy plakat będzie miał intensywne i żywe kolory, co jest kluczowe w przypadku plakatów promocyjnych. Ponadto, maszyny pełnoformatowe oferują wyższą wydajność i mogą obsługiwać większe arkusze, co jest istotne przy większych nakładach. W kontekście produkcyjnym, wybór odpowiedniej maszyny wpływa na koszty jednostkowe oraz czas realizacji zlecenia. Przykładowo, przy wykonaniu większej liczby plakatów, wykorzystanie pełnoformatowej maszyny przekłada się na zredukowanie kosztów, ponieważ można jednocześnie drukować więcej arkuszy. W branży druku komercyjnego, standardy jakościowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie odpowiednich technologii druku dla uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 7

Które urządzenie należy zastosować, aby wykonać próbne odbitki kontraktowe?

A. Naświetlarkę CtP.

B. Powielacz risograficzny.

C. Proofer.

D. Skaner.

Proofer to właśnie to narzędzie, które umożliwia wykonanie próbnych odbitek kontraktowych, czyli tzw. proofów. W branży poligraficznej proofing jest kluczowym etapem przygotowania do druku, bo pozwala zweryfikować, jak dokładnie będzie wyglądał finalny produkt przed rozpoczęciem masowej produkcji. Proofer generuje wydruki symulujące efekt końcowy na podstawie tych samych profili kolorystycznych i ustawień, jakie zastosowane będą w docelowej maszynie drukującej. Z mojego doświadczenia wiem, że bez tego urządzenia ryzyko błędów kolorystycznych i niezgodności rośnie drastycznie. Co ciekawe, proofery są często skalibrowane zgodnie z normami ISO, np. ISO 12647, co daje pewność, że proof jest rzeczywistym odwzorowaniem późniejszego druku. W codziennej pracy proof służy też do akceptacji projektu przez klienta – nie wyobrażam sobie poważnej drukarni pomijającej ten etap. Nawet jeśli ktoś zna świetnie teorię barwy i zarządzanie kolorem, to i tak proof pozwala wychwycić niuanse, których na monitorze nie da się zobaczyć. Co ważne, proof można wykonać na różnych podłożach, by jak najdokładniej oddać ostateczny efekt. Jeżeli ktoś chce działać profesjonalnie w druku, proofer to podstawa warsztatu.

Pytanie 8

Na zamieszczonym projekcie siatki opakowania linią przerywaną przedstawiono

A. kształt przekroju.

B. kształt wykrojnika.

C. miejsce perforowania.

D. linie bigowania.

Wybór odpowiedzi związanych z miejscem perforowania, kształtem przekroju oraz kształtem wykrojnika może prowadzić do nieporozumień związanych z funkcjami i zastosowaniem tych elementów w projektowaniu opakowań. Miejsce perforowania, zazwyczaj oznaczone jako linie ciągłe, jest związane z tworzeniem punktów, w których materiał może być łatwo rozerwany czy przerywany, co ma na celu ułatwienie otwierania opakowania. Jednak nie jest to tożsame z liniami bigowania, które mają na celu ułatwienie zginania materiału. Kształt przekroju odnosi się do geometrii elementów opakowania, które mogą wpływać na ich wytrzymałość oraz estetykę, ale znowu nie ma bezpośredniego związku z liniami bigowania. Kształt wykrojnika określa strukturę narzędzia używanego do wycinania opakowań, co jest zupełnie innym aspektem produkcji. W kontekście projektowania opakowań, nieprawidłowe przypisanie funkcji linii przerywanej do tych elementów może prowadzić do błędów w produkcji, co skutkuje marnotrawstwem materiałów i czasu. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi pojęciami oraz ich praktyczne zastosowanie w branży opakowaniowej, aby unikać typowych błędów myślowych i poprawnie identyfikować rolę poszczególnych elementów w projektach opakowań.

Pytanie 9

Która metoda reprodukcji graficznej umożliwia cyfrowe zapisanie projektu na płycie offsetowej?

A. Renderowanie

B. Naświetlanie

C. Digitalizacja

D. Wektoryzacja

Digitalizacja, choć istotna w kontekście przetwarzania obrazów, nie odnosi się bezpośrednio do procesu zapisu projektu graficznego na płycie offsetowej. Digitalizacja to proces przekształcania analogowych danych zarówno w obrazy, jak i dźwięki na postać cyfrową, co może być przydatne w kontekście przygotowania materiałów do druku, ale nie jest metodą bezpośredniego zapisu na płycie offsetowej. Renderowanie to technika związana z tworzeniem obrazów 2D lub 3D na podstawie modeli komputerowych, która również nie jest wykorzystywana do przenoszenia grafiki na płyty offsetowe. Z kolei wektoryzacja to proces przekształcania obrazów rastrowych w wektory, co może być przydatne w tworzeniu grafiki wektorowej, ale nie ma zastosowania w kontekście bezpośredniego zapisu na płycie offsetowej. Te koncepcje, choć istotne w swoich dziedzinach, są mylnie utożsamiane z procesem naświetlania. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że jakiekolwiek przetwarzanie obrazu automatycznie wiąże się z jego przygotowaniem do druku, podczas gdy kluczowe znaczenie ma odpowiednie naświetlenie płyty, które zapewnia właściwą jakość druku oraz odwzorowanie kolorów. W związku z tym, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi procesami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania produkcją w poligrafii.

Pytanie 10

Ile arkuszy papieru powinno się przygotować jako 2-procentowy zapas technologiczny, zakładając, że całkowity nakład wynosi 50 000 arkuszy?

A. 1 000 arkuszy

B. 100 arkuszy

C. 2 000 arkuszy

D. 200 arkuszy

Żeby obliczyć 2% naddatek technologiczny przy nakładzie 50 000 arkuszy, wystarczy użyć prostej formuły. Mnożysz całkowity nakład przez ten procent. Więc 2% z 50 000 arkuszy to 0,02 razy 50 000, co daje nam 1 000 arkuszy. Przygotowanie takiego naddatku to standard w drukarniach, bo pomaga pokryć straty w trakcie produkcji. Może zdarzyć się, że coś źle wydrukujemy albo materiał się uszkodzi, więc te dodatkowe arkusze są bardzo przydatne. Dzięki nim można też lepiej planować zapasy i unikać opóźnień w dostawach. Co więcej, można wykorzystać te ekstra arkusze na dodatkowe próby czy testy, co na pewno podnosi jakość tego, co produkujemy. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu jakością w produkcji, co moim zdaniem jest bardzo ważne, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Pytanie 11

Do zadrukowania przedstawionych na rysunku długopisów należy zastosować technikę

A. tampondrukową.

B. offsetową.

C. typooffsetową.

D. termotransferową.

Tampondruk to technika druku, która sprawdza się doskonale w przypadkach, gdy mamy do czynienia z przedmiotami o nieregularnych kształtach, takimi jak długopisy. W tym procesie wykorzystuje się silikonowy tampon, który przenosi farbę z matrycy na powierzchnię obiektu. Dzięki elastyczności tampona można precyzyjnie nanosić grafiki i teksty na różnorodne kształty, co czyni tę technikę niezwykle uniwersalną. Tampondruk jest powszechnie stosowany w branży reklamowej i personalizacji produktów, ponieważ umożliwia uzyskanie wyraźnych i trwałych nadruków na różnych materiałach, w tym plastiku i metalu. Dodatkowo, technika ta pozwala na łatwe drukowanie w małych seriach, co jest korzystne z perspektywy kosztowej i logistycznej. Warto zauważyć, że tampondruk jest zgodny z wieloma standardami jakości, co zapewnia wysoką precyzję oraz estetykę wykonania nadruków, czyniąc go idealnym rozwiązaniem do zadrukowywania długopisów.

Pytanie 12

Jaki czynnik nie ma wpływu na koszt realizacji procesu drukowania nakładu publikacji?

A. Liczba form drukarskich

B. Ilość złamów w składce

C. Metoda drukowania

D. Liczba stron publikacji

Liczba złamów w składce nie wpływa na koszt procesu drukowania nakładu publikacji, ponieważ jest to aspekt związany z układem treści w ramach projektu graficznego, a nie bezpośrednio z samym procesem drukowania. W praktyce, złamanie to podział tekstu i grafiki na odpowiednie kolumny, co ma znaczenie dla estetyki oraz funkcjonalności publikacji, ale nie generuje dodatkowych kosztów związanych z samym procesem produkcji druku. Wymagania techniczne dotyczące form drukowych, techniki drukowania oraz ilości stron publikacji są kluczowe, ponieważ wpływają na zużycie materiałów, czas produkcji oraz urządzenia wykorzystywane w procesie drukowania. Na przykład, wybór technologii druku cyfrowego w porównaniu do offsetowego może znacząco zmienić koszty, zwłaszcza przy dużych nakładach. Dobrze zrozumiana konstrukcja składu publikacji oraz świadome podejście do wyboru technik drukowania przyczyniają się do efektywności kosztowej oraz optymalizacji procesu produkcji.

Pytanie 13

Co oznacza znak korektorski <——->?

A. eliminację spacjowania

B. usunięcie kursywy

C. rozspacjowanie

D. dodatkową interlinię

Znak korektorski <——> oznacza rozspacjowanie, co jest istotnym elementem w edytorstwie tekstów. Rozspacjowanie to proces usunięcia nadmiarowego spacji, który pozwala na poprawienie czytelności tekstu oraz jego estetyki. W praktyce, w kontekście korekty, rozspacjowanie może obejmować zarówno usuwanie pojedynczych, jak i podwójnych spacji pomiędzy wyrazami. Zastosowanie tego znaku korektorskiego jest szczególnie ważne w publikacjach, które muszą spełniać określone standardy typograficzne, jak na przykład zasady stosowane w wydaniach książkowych czy w czasopismach. Przykładowo, w przypadku tekstu akademickiego, przestrzeganie właściwej interlinii i spacji może znacząco wpłynąć na jego postrzeganie przez czytelników. Zrozumienie roli rozspacjowania w procesie edytorskim jest kluczowe, aby tworzyć teksty, które są zarówno estetyczne, jak i profesjonalne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 14

Aby wydrukować 1 500 jednostronnych plakatów w pełnym kolorze (4 + 0) w formacie A2, co należy zastosować?

A. papier powlekany 170 g/m2, wywoływarkę, ploter drukujący

B. papier powlekany 250 g/m2, naświetlarkę CTP, maszynę offsetową arkuszową

C. karton 200 g/m2, kopioramę, drukarkę cyfrową

D. karton 250 g/m2, naświetlarkę CTF, maszynę fleksograficzną

Wybór kartonu 250 g/m2, naświetlarki CTF i maszyny fleksograficznej nie jest najlepszym rozwiązaniem dla produkcji jednostronnych, wielobarwnych plakatów w formacie A2. Karton o gramaturze 250 g/m2, chociaż może być atrakcyjny do niektórych zastosowań, zazwyczaj nie jest preferowany do druku plakatów o wysokiej jakości, ponieważ jest mniej elastyczny i może powodować trudności w uzyskaniu głębokich kolorów oraz szczegółów w druku. Naświetlarka CTF (Computer-to-Film) generuje film, który następnie jest używany do wykonania formy drukarskiej, co wprowadza dodatkowy krok w procesie produkcji oraz potencjalne straty jakości podczas transferu obrazu. W przypadku druku fleksograficznego, ta technika jest bardziej odpowiednia do druku na materiałach takich jak folia czy karton, ale nie jest optymalna dla wysokiej jakości druku na papierze przeznaczonym do plakatów. Flexografia, mimo że jest efektywna przy dużych nakładach, nie dorównuje jakości druku offsetowego w kontekście detali i kolorów, co jest kluczowe w przypadku plakatów reklamowych. Zastosowanie maszyny offsetowej arkuszowej pozostaje najlepszym wyborem w tej sytuacji, gdyż umożliwia osiągnięcie wysokiej jakości druku oraz wydajności, co jest niezbędne przy dużych nakładach, takich jak 1 500 sztuk.

Pytanie 15

Jaką właściwość ma podłoże formatu A0?

A. Krótszy bok ma długość 1 m

B. Dłuższy bok ma długość 1 m

C. Przekątna wynosi 1 m

D. Powierzchnia to 1 m2

Podłoże formatu A0 jest określane przez jego powierzchnię wynoszącą dokładnie 1 m². Format A0 jest częścią systemu formatów papieru znormalizowanego przez międzynarodową normę ISO 216, która definiuje rozmiary papieru w oparciu o prostokątny układ, gdzie każdy następny format jest o połowę mniejszy od poprzedniego. Przykładem zastosowania formatu A0 może być produkcja plakatów, plansz reklamowych, czy wykładów, gdzie istotna jest duża powierzchnia do zaprezentowania informacji. W kontekście druku wielkoformatowego, format A0 jest często wykorzystywany w branży reklamowej oraz graficznej, co czyni go standardowym wyborem dla wielu profesjonalnych aplikacji. Znajomość tego formatu jest kluczowa w kontekście projektów graficznych oraz architektonicznych, gdzie precyzyjne wymiary są fundamentalne dla efektywnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 16

Oblicz liczbę arkuszy A2 potrzebnych do wydrukowania akcydensu formatu A4 w nakładzie 800 sztuk, jeżeli założony naddatek technologiczny wynosi 15%.

A. 230 sztuk.

B. 240 sztuk.

C. 220 sztuk.

D. 250 sztuk.

W przypadku tego typu zadań bardzo łatwo popełnić błąd wynikający z nieuwzględnienia wszystkich istotnych czynników technologicznych. W pierwszej kolejności wiele osób zapomina, że arkusz A2 pomieści dokładnie cztery odbitki A4. Pominięcie tej proporcji prowadzi do poważnych zawyżeń lub zaniżeń liczby potrzebnych arkuszy. Jeśli ktoś policzył tylko 200 arkuszy, to prawdopodobnie wziął pod uwagę prawidłowy podział wielkości, ale zapomniał o istotnym naddatku technologicznym. A bez odpowiedniego zapasu produkcyjnego praktycznie żadna profesjonalna drukarnia nie podejmie się druku większego nakładu, bo zawsze trzeba liczyć się z marginesem na błędy druku, ustawienie maszyny, odrzuty czy nawet ewentualne uszkodzenia podczas obróbki introligatorskiej. Z kolei zbyt wysokie wartości, jak 240 czy 250 sztuk, pojawiają się, gdy ktoś błędnie liczy naddatek od już powiększonej liczby, albo zaokrągla wyniki bez uzasadnienia technologicznego, co w praktyce prowadzi do marnotrawstwa papieru. Typowe jest też mylenie procentu naddatku – niektórzy liczą go od całości nakładu, a potem jeszcze dodają bezpośrednio do liczby arkuszy, bez kontroli proporcji rozpadu formatu. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej mylą się tu osoby, które nie mają styczności z rzeczywistą produkcją i nie wiedzą, że każda nadwyżka papieru to realny koszt dla drukarni. Zawsze warto policzyć najpierw podstawową ilość arkuszy, potem dodać precyzyjnie określony procent naddatku i dopiero taki wynik zaokrąglać do pełnych arkuszy – wtedy mamy pewność, że zamówienie będzie wykonane bez problemów i nadwyżek.

Pytanie 17

Cycero stanowi jednostkę pomiaru

A. monotypowych

B. angielskich

C. metrycznych

D. typograficznych

Cycero to jednostka miary stosowana w typografii, która określa wielkość czcionki. Jest to jednostka oparta na średnicy kuli używanej w odlewnictwie typograficznym, a jej wartość wynosi około 12 punktów typograficznych. Użycie cyceros w projektowaniu graficznym i typografii pozwala na precyzyjne określenie rozmiarów tekstu oraz jego czytelności. Na przykład, w przypadku projektowania książek, odpowiedni dobór cycerosów wpływa na komfort czytania oraz estetykę całego projektu. W praktyce, zmieniając rozmiar cycerosów, projektanci mogą dostosować tekst do różnych formatów, takich jak reklamy, ulotki czy strony internetowe. Warto również zauważyć, że w typografii istnieją standardy dotyczące odstępów między literami (kerning) oraz wierszami (leading), które współgrają z wielkością czcionki, co podkreśla znaczenie cycerosów w kontekście kompleksowego podejścia do projektowania tekstu.

Pytanie 18

Odbitki umożliwiające ocenę rozmieszczenia stron lub elementów na arkuszu drukarskim to wydruki próbne

A. koncepcyjne

B. stykowe

C. impozycyjne

D. fotograficzne

Odpowiedź impozycyjne jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do próbnych odbitek, które wykorzystywane są w procesie przygotowania do druku. Impozycja to etap, w którym rozmieszczenie stron na arkuszu drukarskim jest planowane i wizualizowane w celu zapewnienia prawidłowego ułożenia finalnych materiałów. W praktyce, impozycyjne odbitki umożliwiają weryfikację, jak będą wyglądać poszczególne strony po złożeniu i cięciu arkusza, co jest kluczowe dla uniknięcia pomyłek, które mogą prowadzić do dużych strat w materiałach oraz czasie pracy. W branży poligraficznej stosuje się różne techniki impozycyjne, w tym cyfrowe narzędzia do przygotowania impozycji, które pozwalają na efektywne zarządzanie procesem produkcji oraz optymalizację kosztów. Dobrą praktyką jest wykonywanie próbnych odbitek w różnych formatach, co pozwala na lepsze zrozumienie, jak finalny produkt będzie się prezentował w rzeczywistości.

Pytanie 19

Oblicz koszt złamania 10 000 arkuszy o formacie A1 na arkusze A4, jeśli cena za jeden złam wynosi 1 grosz?

A. 200 zł

B. 300 zł

C. 400 zł

D. 100 zł

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z nieprecyzyjnego zrozumienia obliczeń związanych z kosztami produkcji. Osoby wybierające 100 zł mogą myśleć, że koszt złamania jednego arkusza A1 na A4 jest bezpośrednio powiązany z liczbą arkuszy A1, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, aby uzyskać składki A4 z A1, musimy uwzględnić, ile A4 powstaje z jednego A1 i jakie są związane z tym koszty złamań. Każdy arkusz A1 przekształca się w cztery arkusze A4, co oznacza, że całkowita liczba złamów potrzebnych do uzyskania 10 000 arkuszy A4 jest około czterokrotnie większa. Wybór 200 zł również ignoruje tę zależność, zakładając, że koszt przetwarzania nie wpływa na końcową cenę. Natomiast wybór 400 zł wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ sugeruje, że koszty wzrosły w sposób proporcjonalny, bez uwzględnienia rzeczywistych potrzeb produkcyjnych. W kontekście dobrych praktyk branżowych należy dokładnie analizować procesy produkcyjne i ich koszty, aby uniknąć strat finansowych oraz zapewnić efektywność operacyjną. Zrozumienie, jak liczba złamów przekłada się na koszty, jest kluczowe w planowaniu i zarządzaniu produkcją w sektorze poligraficznym.

Pytanie 20

Zgodnie z zasadami składu, na końcu wiersza nie należy umieszczać

A. wielokropków.

B. dwukropków.

C. znaków przeniesienia.

D. „wiszących” spójników.

Zasada nieumieszczania „wiszących” spójników na końcu wiersza to jedna z podstawowych wytycznych profesjonalnego składu tekstu. Chodzi o to, by krótkie spójniki, takie jak „i”, „a”, „o”, „u” czy „w”, nie pozostawały samotnie na końcu linii – wygląda to nieestetycznie i utrudnia czytanie. Takie elementy, zwane wdowami lub sierotami, rozbijają płynność tekstu i mogą irytować czytelnika. W publikacjach prasowych czy książkach zawsze zwraca się na to uwagę, bo to detale świadczą o jakości składu. Profesjonalne narzędzia do DTP (np. InDesign) posiadają specjalne opcje pilnujące tego automatycznie. Sam często poprawiam teksty, gdzie ktoś o tym zapomniał i od razu widać różnicę – tekst wydaje się bardziej poukładany i przemyślany. Praktycznie w branży mówi się, że taka drobnostka jak „wiszący” spójnik to test na fachowość składu – jeśli tekst jest dobrze złożony, nie zobaczysz samotnego „i” na końcu wiersza. Moim zdaniem warto tę zasadę po prostu wyrobić sobie jako nawyk, bo potem już naturalnie zwraca się na takie rzeczy uwagę nawet w zwykłym mailu czy prezentacji.

Pytanie 21

Jakiego rodzaju materiał kolorowy powłokotwórczy powinno się wykorzystać do cyfrowego drukowania baneru reklamowego, który będzie wystawiony na działanie czynników atmosferycznych?

A. Toner proszkowy

B. Atrament solwentowy

C. Farbę UV

D. Tusz lateksowy

Atrament solwentowy jest uznawany za najlepszy wybór do druku banerów reklamowych narażonych na działanie warunków atmosferycznych. Jego skład chemiczny sprawia, że ma doskonałą odporność na czynniki zewnętrzne, takie jak promieniowanie UV, wilgoć, oraz zmiany temperatury. Atrament solwentowy wnika w materiał, co zwiększa trwałość nadruku. W praktyce jest powszechnie wykorzystywany do produkcji materiałów outdoorowych, ponieważ zapewnia intensywność kolorów oraz długoterminową trwałość, co jest niezwykle ważne w przypadku banerów reklamowych narażonych na działania atmosferyczne. Dodatkowo, wiele drukarek wielkoformatowych wykorzystuje te atramenty zgodnie z normami branżowymi, co potwierdza ich skuteczność i niezawodność. Standardy jakościowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie stosowania atramentów o wysokiej odporności na blaknięcie oraz działanie warunków atmosferycznych, co czyni atrament solwentowy optymalnym wyborem w tej kategorii.

Pytanie 22

Koszt procesu drukowania na określonej maszynie nie zależy od

A. rodzaju drukowanej pracy.

B. nakładu.

C. stanu technicznego maszyny.

D. technologii wykonania form drukowych.

Koszt procesu drukowania na konkretnej maszynie faktycznie nie zależy od jej stanu technicznego. To może brzmieć trochę zaskakująco, bo na zdrowy rozsądek wydaje się, że maszyna w gorszym stanie może generować większe straty czy przestoje. Jednak jeśli patrzymy czysto na kalkulację kosztu pojedynczego procesu drukowania, to podstawowe składniki kosztów – takie jak nakład, rodzaj drukowanej pracy czy wybrana technologia wykonania form drukowych – są jasno określone, niezależne od technicznej sprawności maszyny. Oczywiście, zaniedbany stan maszyny może w dłuższej perspektywie skutkować większą awaryjnością, obniżoną jakością wydruku czy stratami materiałowymi, ale nie jest to bezpośredni składnik kosztu konkretnego zlecenia. W praktyce zakład poligraficzny przy wycenie pracy nie dolicza opłat za to, że maszyna jest starsza czy bardziej wyeksploatowana. Koszty eksploatacji i ewentualnych napraw są ujmowane w budżecie ogólnym, a nie przy rozliczaniu pojedynczego procesu. Wg standardów branżowych, np. FOGRA lub PPI, kalkulacja kosztów druku opiera się głównie na zmiennych (nakład, rodzaj pracy, technologia) i stałych kosztach maszynowych, nie zaś na jej chwilowym stanie technicznym. Z mojego doświadczenia dobrze jest to rozgraniczać, bo pozwala lepiej zarządzać rentownością drukarni i nie mieszać kosztów inwestycyjnych z operacyjnymi.

Pytanie 23

Do czego służy program Adobe InDesign?

A. Do renderowania 3D

B. Do edycji zdjęć

C. Do projektowania i składu publikacji

D. Do tworzenia animacji

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do projektowania i składu publikacji, które jest powszechnie używane w branży wydawniczej i projektowej. Program ten umożliwia tworzenie różnorodnych materiałów drukowanych i cyfrowych, takich jak książki, magazyny, broszury, plakaty czy interaktywne dokumenty PDF. Kluczową funkcją InDesign jest precyzyjna kontrola nad układem tekstu i grafiki, co jest niezbędne w procesie przygotowywania publikacji, gdzie liczy się każdy detal. Użytkownicy mogą dokładnie dostosować marginesy, odstępy, kolumny i style, co pozwala na zachowanie spójności i estetyki projektu. InDesign wspiera również zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, kerning czy kontrola nad akapitami, co czyni go narzędziem nieocenionym dla profesjonalistów dbających o jakość publikacji. Z mojego doświadczenia wynika, że InDesign jest niezastąpiony w pracy nad większymi projektami, gdzie nie tylko estetyka, ale i efektywność pracy mają kluczowe znaczenie. Dzięki możliwości integracji z innymi programami Adobe, takimi jak Photoshop czy Illustrator, użytkownik może płynnie przechodzić między różnymi etapami tworzenia projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 24

Kod cyfrowy pokazany na rysunku to

A. międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego.

B. międzynarodowy znormalizowany numer książki.

C. rodzaj zastrzeżenia praw autorskich publikacji.

D. numer zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego.

Wybór odpowiedzi dotyczącej numeru zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego, międzynarodowego znormalizowanego numeru książki, czy rodzaju zastrzeżenia praw autorskich publikacji wskazuje na pewne nieporozumienia odnośnie do funkcji i zastosowania poszczególnych identyfikatorów w świecie wydawniczym. Numer zatwierdzenia podręcznika to zazwyczaj dokumentacja administracyjna, która nie służy do jednoznacznej identyfikacji publikacji w skali międzynarodowej. Międzynarodowy znormalizowany numer książki, czyli ISBN, jest stosowany wyłącznie do książek, a nie do wydawnictw ciągłych, co wyklucza tę odpowiedź. Z kolei rodzaj zastrzeżenia praw autorskich dotyczy ochrony prawnej publikacji, a nie jej identyfikacji. Często mylnie interpretowane są także różnice między tymi numerami, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych identyfikatorów pełni odmienną rolę w ekosystemie informacji i publikacji, a ich mylenie może prowadzić do nieprecyzyjnych danych w badaniach oraz katalogowania. W kontekście poszukiwania i zarządzania informacjami, znajomość ISSN oraz jego zastosowania w identyfikacji periodyków jest kluczowa, aby uniknąć chaosu informacyjnego oraz błędów w cytowaniu i referencjonowaniu publikacji.

Pytanie 25

Którą metodą skompletowano wkład oprawy przedstawionej na rysunku?

A. Składka na składkę.

B. Arkusz na arkusz.

C. Arkusz w składkę.

D. Składka w składkę.

Odpowiedzi takie jak "arkusz w składkę", "składka w składkę" oraz "arkusz na arkusz" są niepoprawne, ponieważ każda z tych metod odnosi się do innych technik składania arkuszy, które nie są zgodne z opisanym przypadkiem. Arkusz w składkę sugeruje, że mamy do czynienia z pojedynczym arkuszem, który jest składany na pół, co nie pasuje do opisanego procesu, gdzie mniejsze arkusze są umieszczane wewnątrz większych. Składka w składkę również wprowadza mylne pojęcie, ponieważ nie wskazuje na właściwą hierarchię arkuszy; w tej metodzie nie ma mowy o umieszczaniu jednego arkusza w drugim. Z kolei arkusz na arkusz sugeruje, że arkusze są ułożone jeden na drugim, co jest niezgodne z praktycznym zastosowaniem w produkcji książek, gdzie kluczowe jest umieszczanie arkuszy w sposób, który zapewnia ich stabilność i estetykę. W branży poligraficznej stosuje się konkretne praktyki składania, aby zapewnić jakość i trwałość produktów, a każde z tych podejść zdefiniowanych w niepoprawnych odpowiedziach nie spełnia tych norm, prowadząc do nieodpowiednich rozwiązań w procesie produkcyjnym.

Pytanie 26

Interlinia to przestrzeń pomiędzy

A. sąsiednimi akapitami.

B. sąsiednimi wierszami.

C. paginą a tekstem.

D. następującymi po sobie literami.

Interlinia, czyli odstęp między wierszami tekstu, jest kluczowym elementem typografii oraz układu dokumentów. Odpowiedni poziom interlinii wpływa na czytelność tekstu, co jest niezwykle istotne w materiałach drukowanych oraz elektronicznych. Standardowe praktyki wskazują, że zbyt mała interlinia może prowadzić do trudności w odczytywaniu, podczas gdy zbyt duża może wywołać wrażenie rozproszenia informacji. Dobrze dobrana interlinia, na przykład 1,5 lub podwójna, jest szczególnie zalecana w materiałach akademickich i formalnych, ponieważ poprawia komfort czytania, zwłaszcza przy dłuższych tekstach. W kontekście programów do edycji tekstu, takich jak Microsoft Word czy Google Docs, użytkownicy mają możliwość dostosowania interlinii do własnych potrzeb. Znajomość zasad interlinii i jej wpływu na estetykę oraz funkcjonalność dokumentów jest istotna dla każdego, kto zajmuje się pisaniem, projektowaniem lub edytowaniem tekstu. Umożliwia to nie tylko lepsze zrozumienie treści, ale także poprawia profesjonalny wygląd dokumentów.

Pytanie 27

Jaką długość drutu należy zastosować do produkcji 1 000 sztuk broszur szytych przygrzbietowo z użyciem 2 zszywek, jeżeli długość drutu przypadająca na pojedynczą zszywkę wynosi 30 mm?

A. 55 m

B. 50 m

C. 30 m

D. 60 m

Aby obliczyć, ile metrów drutu potrzeba do wykonania 1000 egzemplarzy broszur szytych przygrzbietowo na 2 zszywki, należy najpierw ustalić całkowitą długość drutu potrzebnego dla jednego egzemplarza. Dla każdej zszywki potrzebne jest 30 mm drutu, a ponieważ mamy 2 zszywki na broszurę, łączna długość drutu dla jednej broszury wynosi 30 mm x 2 = 60 mm. Następnie, przeliczając na metry, konwertujemy 60 mm na metry, co daje 0,06 m. W przypadku 1000 egzemplarzy, musimy pomnożyć 0,06 m przez 1000, co daje 60 m. To podejście jest zgodne z praktycznymi standardami w produkcji broszur, które zakładają obliczanie materiałów na podstawie wymagań dla pojedynczego egzemplarza, co jest kluczowe dla efektywności kosztowej i planowania zasobów. Przykładowo, w branży poligraficznej, precyzyjne obliczenia materiałów są niezbędne, aby uniknąć nadmiaru lub niedoboru materiałów, co może prowadzić do strat finansowych oraz opóźnień w produkcji.

Pytanie 28

Przy tworzeniu kosztorysu na wykonanie form drukarskich trzeba brać pod uwagę parametry technologiczne:

A. liczbę wydruków, klasyfikację produktu graficznego, format druku

B. metodę drukowania, technologię wytwarzania form, format druku

C. podłoże dla druku, naddatek technologiczny, próbkę proof

D. technologię wytwarzania form, naddatek technologiczny, podłoże dla druku

Poprawna odpowiedź uwzględnia kluczowe elementy, które mają wpływ na kosztorys wykonania form drukowych. Technika drukowania, czyli wybrana metoda realizacji (np. offset, cyfrowe, sitodruk), determinuje zarówno rodzaj użytych materiałów, jak i czas oraz koszty produkcji. Technologia wykonania form ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu, jak również na czas potrzebny do jego realizacji. Format drukowania jest równie istotny, ponieważ większe formaty wymagają większych nakładów materiałowych i mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami transportu oraz przetwarzania. Przykładowo, w przypadku druku wielkoformatowego może być konieczne zastosowanie specjalnych farb lub tuszy, co podwyższa całkowity koszt produkcji. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla efektywnego planowania i wyceny projektów w branży poligraficznej, co wymaga znajomości standardów takich jak ISO 12647, dotyczących procesów druku i jego jakości.

Pytanie 29

Tworzenie obiektu wektorowego z kształtów bitmapowych odbywa się przy użyciu narzędzia, które w programach Adobe nosi nazwę

A. stempla

B. ołówka

C. pióra

D. pędzla

Narzędzie pióra w programach Adobe, takich jak Adobe Illustrator, jest kluczowym elementem w procesie tworzenia obiektów wektorowych poprzez odrysowywanie kształtów z bitmap. Pióro umożliwia precyzyjne rysowanie krzywych i linii, co czyni je idealnym narzędziem do odwzorowywania skomplikowanych kształtów. Użytkownik może w łatwy sposób tworzyć i edytować punkty kotwiczące, co pozwala na dużą kontrolę nad ostatecznym wyglądem wektora. Przykładowo, w przypadku tworzenia logo lub ilustracji, wykorzystanie narzędzia pióra pozwala na uzyskanie czystych i wyraźnych linii, które są podstawą estetyki projektów graficznych. Ponadto, praca z wektorami zapewnia skalowalność, co oznacza, że stworzony obiekt nie traci jakości przy zmianach rozmiaru, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, takich jak druk czy media cyfrowe. W branży graficznej pióro uznawane jest za standard w grafice wektorowej, co tylko podkreśla jego znaczenie i funkcjonalność.

Pytanie 30

Którym rodzajem filtra w Adobe Photoshop można uzyskać zmianę obrazu przedstawioną na zdjęciach?

A. Wyostrzanie krawędzi.

B. Szkic ołówek/kredka Conte.

C. Rozmycie gaussowskie.

D. Stylizacja płaskorzeźba.

Filtr 'Szkic ołówek/kredka Conte' w Adobe Photoshop pozwala na uzyskanie efektu przypominającego rysunek, co jest doskonale widoczne na dołączonym zdjęciu. Efekt ten uzyskuje się poprzez przekształcenie zdjęcia w stylizowany obraz, który emuluje techniki tradycyjnego rysunku, takie jak użycie ołówka lub kredki Conte. Przy odpowiednich ustawieniach, filtr ten umożliwia kontrolowanie intensywności i szczegółowości efektu, co jest niezwykle przydatne w projektowaniu graficznym, ilustrowaniu oraz w tworzeniu postprodukcji w fotografii. Użycie tego filtra może być szczególnie efektywne w kontekście przygotowywania materiałów wizualnych do prezentacji artystycznych lub promocyjnych, gdzie pożądany jest artystyczny, ręcznie rysowany wygląd. Dobro praktyki w branży graficznej sugeruje, aby stosować takie efekty z umiarem, aby nie zdominowały one pierwotnej treści obrazu.

Pytanie 31

Jaki jest koszt złamania 1 arkusza w formacie B1 na składkę 16-stronicową, jeśli cena za jeden złam wynosi 2 grosze?

A. 4 gr

B. 6 gr

C. 5 gr

D. 3 gr

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z błędnych założeń dotyczących liczby złamów potrzebnych do uzyskania 16 stron z arkusza B1. Niektóre z odpowiedzi, takie jak 4 grosze, 5 groszy czy 3 grosze sugerują, że obliczenia były oparte na niewłaściwej liczbie złamów lub błędnym rozumieniu kosztów jednostkowych. Niezrozumienie tego, jak oblicza się koszty w kontekście produkcji drukarskiej, prowadzi do błędnych wniosków. Przy 16 stronach i przyjmując, że każde złamanie wymaga konkretnego kosztu jednostkowego, kluczowe jest, aby zrozumieć, że aby uzyskać 16 stron, potrzeba 6 złamów. Tylko wtedy można obliczyć całkowity koszt w sposób adekwatny do rzeczywistości. W praktyce nie jest to jedynie kwestia arytmetyki, ale także zrozumienia procesu i jego wpływu na efektywność kosztową. Brak znajomości tych zasad może prowadzić do nieporozumień, co w konsekwencji wpływa na finanse projektu i oceny ryzyka. Dlatego warto podjąć działania edukacyjne, aby zrozumieć, jak obliczenia te wpływają na całą produkcję i jak mogą być wykorzystywane w codziennej pracy w branży poligraficznej. Użytkownik powinien również mieć na uwadze, że znajomość standardów i praktyk w branży poligraficznej jest niezbędna do efektywnego zarządzania projektem i kontrolowania kosztów.

Pytanie 32

Fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym w publikacji nazywany jest

A. kolofonem.

B. akapitem.

C. rozdziałem.

D. interlinią.

Prawidłowa odpowiedź to akapit, ponieważ w typografii i składzie tekstu właśnie tak nazywa się fragment tekstu zawarty pomiędzy wierszem akapitowym (zazwyczaj pustym lub wciętym, sygnalizującym początek nowej myśli) a końcem akapitu, czyli kolejnym wierszem akapitowym lub specjalnym znacznikiem końca. Akapit to podstawowa jednostka organizacyjna w większości publikacji – od książek, przez artykuły, aż po instrukcje techniczne. W praktyce, poprawne wydzielanie akapitów ułatwia czytelnikowi zrozumienie treści, a także usprawnia późniejsze przeszukiwanie lub modyfikowanie tekstu. Moim zdaniem, większość profesjonalnych edytorów tekstu czy systemów składu bazuje właśnie na koncepcji akapitu jako kluczowego elementu struktury dokumentu. Jeśli spojrzysz na dowolne wytyczne redakcyjne, np. Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek czy standardy typograficzne, zawsze znajdziesz podkreślenie roli akapitu. Nawet w języku HTML, tag <p> (czyli paragraph) wyznacza właśnie taki fragment, co pokazuje uniwersalność tej definicji również w środowisku cyfrowym. Z mojego doświadczenia, poprawne rozumienie czym jest akapit bardzo pomaga w nauce składania tekstu i przygotowywania publikacji na poziomie profesjonalnym. Warto pamiętać, że akapit to nie tylko kwestia estetyki – to też funkcjonalność, która ułatwia przekaz informacji.

Pytanie 33

Jak symbolicznie oznacza się proces przeniesienia obrazu z komputera na wersję drukowaną?

A. RIP

B. CtP

C. CtF

D. OCR

W kontekście przenoszenia obrazu z komputera na formę kopiową, inne zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do różnych technologii i procesów, które nie są bezpośrednio związane z tradycyjnym przekazywaniem obrazu na film. RIP, czyli Raster Image Processor, jest oprogramowaniem, które konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest niezbędnym etapem w procesach CtP i CtF, ale nie jest samodzielnym procesem przenoszenia obrazu na film. Może powstać mylne wrażenie, że RIP i CtF są tożsame, ponieważ obydwa angażują procesy cyfrowe, jednak RIP jest jedynie narzędziem do przetwarzania, a nie metodą transferu. CtP, czyli Computer to Plate, odnosi się do bezpośredniego przenoszenia obrazów z komputera na płyty drukarskie, co jest inną metodą niż CtF. Metoda ta wymaga dodatkowego etapu w procesie przygotowawczym, ponieważ obrazy muszą być naświetlane na płytach, a nie na filmie. To może prowadzić do nieporozumień, gdyż obydwa procesy są używane w produkcji drukarskiej, ale różnią się pod względem finalnego medium, na które przenoszony jest obraz. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia używana do odczytywania tekstu z obrazów, która jest zupełnie innym zagadnieniem, skupionym na identyfikacji i przetwarzaniu znaków, a nie na przenoszeniu obrazów w kontekście drukarskim. Pojmowanie tych terminów jako synonimów może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i dezorientacji w zakresie procesów poligraficznych.

Pytanie 34

Ulotka w formacie netto A4 ma jakie wymiary brutto, jeśli zastosowano spady o długości 5 mm?

A. 220 x 307 mm

B. 210 x 307 mm

C. 220 x 297 mm

D. 210 x 297 mm

Format netto A4 wynosi 210 x 297 mm. Zastosowanie spadów, czyli dodatkowego obszaru, który jest drukowany poza krawędzią dokumentu, jest standardową praktyką w druku, aby uniknąć białych marginesów po przycięciu. W przypadku zastosowania spadów wynoszących 5 mm z każdej strony, należy dodać 10 mm do szerokości i 10 mm do wysokości. W efekcie otrzymujemy format brutto 220 mm (210 mm + 10 mm) na 307 mm (297 mm + 10 mm). Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie materiałów reklamowych, takich jak ulotki, gdzie spady są kluczowe, aby zapewnić estetyczny wygląd końcowego produktu. W branży poligraficznej powszechnie stosuje się spady, a ich właściwe uwzględnienie w projekcie graficznym jest niezbędne do uzyskania poprawnego wyniku druku. Warto także pamiętać, że różne typy dokumentów mogą mieć różne wymagania dotyczące spadów, w zależności od technologii druku i finalnego zastosowania.

Pytanie 35

Najlepszym programem do przygotowania 1000-stronicowego leksykonu do druku jest

A. Microsoft Publisher

B. Adobe Acrobat

C. Corel Draw

D. Adobe InDesign

Adobe InDesign jest uznawanym standardem w branży graficznej do przygotowywania publikacji drukowanych, w tym leksykonów, książek i czasopism. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do układania tekstu oraz grafiki, co pozwala na uzyskanie profesjonalnej jakości wydania. Dzięki możliwościom pracy z wieloma stronami, stylami tekstu oraz precyzyjnym zarządzaniem typografią, InDesign umożliwia efektywne przygotowanie dużych dokumentów, takich jak 1000-stronicowy leksykon. W praktyce, projektowanie w InDesign pozwala na zastosowanie szablonów, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Ponadto, program współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, co ułatwia integrację z grafikami stworzonymi w Photoshopie czy Illustratorze. Dobre praktyki w zakresie projektowania publikacji obejmują również tworzenie spisów treści czy indeksów, co jest kluczowe w przypadku leksykonów. Dzięki InDesign, użytkownicy mają pełną kontrolę nad formatowaniem, co jest niezbędne dla uzyskania spójnego i estetycznego efektu końcowego.

Pytanie 36

Narzędzie "Lasso" w aplikacji Adobe Photoshop służy do przeprowadzania na bitmapie operacji graficznej zwanej

A. kadrowaniem

B. wypełnianiem

C. selekcją

D. rozmyciem

Narzędzie 'Lasso' w Adobe Photoshop jest kluczowym elementem w procesie selekcji, co oznacza, że pozwala użytkownikowi na precyzyjne wybieranie obszarów bitmapy do dalszej obróbki. Selekcja umożliwia wydzielanie konkretnych fragmentów obrazu, które można następnie edytować niezależnie od reszty. Przykładowe zastosowania narzędzia Lasso obejmują wycinanie obiektów z tła, umożliwiające stworzenie montażu lub nałożenie efektów na wybrane fragmenty obrazu. Standardy branżowe w grafice komputerowej podkreślają znaczenie precyzyjnej selekcji, ponieważ wpływa to na jakość końcowego produktu. W praktyce, umiejętność efektywnego korzystania z narzędzia Lasso jest niezbędna zarówno w retuszu zdjęć, jak i w tworzeniu grafiki cyfrowej, co czyni je fundamentem dla każdego grafika. Warto również znać różne warianty narzędzia, takie jak Lasso Poligonowe, które pozwala na tworzenie bardziej złożonych selekcji poprzez łączenie linii prostych.

Pytanie 37

Jakie podłoże należy zastosować do cyfrowego druku dwustronnych, wielobarwnych wizytówek firmowych?

A. karton satynowany o gramaturze 350 g/m2

B. papier samoprzylepny o gramaturze 120 g/m2

C. tektura jednostronna o gramaturze 1200 g/m2

D. papier fotograficzny o gramaturze 150 g/m2

Karton satynowany o gramaturze 350 g/m2 to super opcja na wizytówki. Dzięki wysokiej jakości tego kartonu, kolory wyglądają naprawdę świetnie, a detale są wyraźne. Gramatura 350 g/m2 sprawia, że wizytówki są sztywne, co jest ważne, bo nie mogą się wyginać ani psuć. Do tego, gładka powierzchnia kartonu daje eleganckie wykończenie. W branży druku cyfrowego używanie materiałów o odpowiedniej gramaturze i fakturze to najlepsza praktyka, co wpłynie pozytywnie na to, jak ludzie postrzegają Twoje wizytówki. W dodatku, klienci lepiej reagują na wizytówki z kartonu satynowanego, co może pozytywnie wpłynąć na ich wrażenia o firmie. Warto też pamiętać, że ten typ kartonu jest często używany w druku offsetowym, więc dobrze się sprawdza w różnych sytuacjach.

Pytanie 38

Jaki efekt uzyska grafik wykonując operację pokazaną na ilustracji?

A. Głębi.

B. Przezroczystości.

C. Zmiany położenia tekstu.

D. Rozjaśnienia.

Odpowiedź "Głębi" jest poprawna, ponieważ wskazuje na zastosowanie techniki cieniowania i perspektywy, które nadają elementom graficznym trójwymiarowy efekt. W kontekście designu, efekt głębi jest kluczowy dla tworzenia wizualnych hierarchii i przyciągania uwagi odbiorcy. Graficy często wykorzystują gradienty, cienie i warstwy, aby uzyskać wrażenie głębi, co jest standardową praktyką w projektowaniu interfejsów użytkownika oraz grafice reklamowej. Takie podejście pozwala na uwypuklenie ważnych elementów, co jest istotne w kontekście UX/UI. Na przykład, w projektach stron internetowych, zastosowanie głębi może zwiększyć czytelność i atrakcyjność wizualną, co w efekcie prowadzi do lepszego zaangażowania użytkowników. Zrozumienie i umiejętność tworzenia efektu głębi jest niezbędne dla każdego grafika, który pragnie skutecznie komunikować swoje intencje wizualne.

Pytanie 39

Kontrola kolorystyki wydruków w oparciu o analizę odbitki próbnej zrealizowanej na prooferze cyfrowym wymaga

A. skalowania pliku oraz druku na oddzielnych urządzeniach testowych oraz graficznych

B. przygotowania plików wektorowych i zwiększenia nasycenia kolorów

C. kalibracji kolorystyki z monitorem i oznaczania kolorów

D. wykonania odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku

Wykonanie odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku jest kluczowym krokiem w procesie weryfikacji kolorystycznej. Taki proces zapewnia, że kolory na odbitce odpowiadają tym, które będą reprodukowane na finalnym produkcie. Skalowanie pliku może prowadzić do zniekształcenia kolorów, co wpływa na dokładność oceny. Przykładem zastosowania tej zasady może być przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna reprodukcja kolorów jest niezbędna dla zachowania spójności marki. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży poligraficznej, wszelkie próbki powinny być drukowane z oryginalnych plików, a nie z ich skalowanych wersji, aby uniknąć błędów w kolorze. Kalibracja sprzętu, w tym monitora oraz proofera, jest również istotna, jednak to wykonanie odzwierciedlającej reprodukcji kolorystycznej na podstawie oryginalnych plików ma kluczowe znaczenie dla prawidłowej oceny. Przykłady standardów, takich jak ISO 12647, podkreślają znaczenie weryfikacji kolorystycznej w procesie druku.

Pytanie 40

Główne czynniki wpływające na koszt realizacji danego zlecenia to

A. liczba łamów oraz cena form drukarskich

B. jakość form drukarskich oraz rozdzielczość bitmap

C. nakład i kolorystyka produktu

D. liniatura rastra oraz liczba złamów

Wybór odpowiedzi dotyczącej nakładu i kolorystyki produktu jako kluczowych czynników wpływających na koszt wydruku jest trafny, ponieważ te elementy mają bezpośredni wpływ na proces produkcji oraz zużycie materiałów. Nakład, czyli liczba egzemplarzy do wydrukowania, jest kluczowy, ponieważ cena za jeden egzemplarz maleje w miarę zwiększania się liczby wydruków dzięki efektowi skali. Ponadto, kolorystyka, zwłaszcza w kontekście druku kolorowego, znacząco wpływa na koszt, gdyż wykorzystanie kolorów CMYK wymaga zastosowania drobniejszych detali w procesie druku, co z kolei podnosi koszt działalności. W praktyce, przy projektowaniu materiałów do druku, należy rozważyć zarówno nakład, jak i planowaną kolorystykę, aby zoptymalizować koszty. Dobre praktyki w branży zalecają także wcześniejsze zdefiniowanie potrzebnych nakładów oraz wybór odpowiednich kolorów, co pozwoli uniknąć nieprzewidzianych wydatków oraz zminimalizować marnotrawstwo materiałów. Warto również pamiętać, że złożoność projektu, jak na przykład dodanie efektów specjalnych lub dodatkowych kolorów, może znacząco wpłynąć na cenę finalnego produktu. Właściwe zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej