Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 05:35
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 05:46

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż symbol, który znajduje się na urządzeniach elektrycznych przeznaczonych do handlu w Unii Europejskiej?

A. B

B. C

C. A

D. D

Znak CE jest symbolem potwierdzającym, że produkt spełnia wymagania unijnych dyrektyw związanych z bezpieczeństwem zdrowiem i ochroną środowiska. Jest to obligatoryjne oznakowanie dla wielu produktów sprzedawanych na rynku EOG co obejmuje Unię Europejską oraz Islandię Norwegię i Liechtenstein. Umieszczenie znaku CE na produkcie wskazuje na to że producent przeprowadził ocenę zgodności i produkt spełnia wszystkie istotne wymogi prawne dotyczące oznakowania CE. Praktycznie oznacza to że produkty takie jak urządzenia elektryczne muszą być zgodne z dyrektywami takimi jak LVD Dyrektywa Niskonapięciowa czy EMC Dyrektywa kompatybilności elektromagnetycznej. Dzięki temu konsumenci i użytkownicy mają pewność że produkt spełnia określone standardy bezpieczeństwa i jakości. Producent zobowiązany jest do przechowywania dokumentacji technicznej potwierdzającej zgodność z dyrektywami na wypadek kontroli. Znak CE nie jest znakiem jakości czy pochodzenia ale zapewnia swobodny przepływ towarów na terenie EOG co jest kluczowe dla jednolitego rynku.

Pytanie 2

Active Directory w systemach MS Windows Server 2000 oraz MS Windows Server 2003 to

A. baza danych zawierająca dane o użytkownikach sieci, ich hasłach oraz uprawnieniach

B. usługa katalogowa, która przechowuje dane dotyczące obiektów w sieci i udostępnia je użytkownikom oraz administratorom sieci

C. logiczna zbiorowość komputerów, które mają możliwość wzajemnej komunikacji w sieci oraz dzielenia się zasobami

D. grupa komputerów połączonych w infrastrukturę sieciową, składająca się z serwera działającego jako kontroler oraz stacji roboczych – klientów

Active Directory, czyli AD, to coś w stylu katalogu w systemach MS Windows Server 2000 i 2003. Pełni ważną rolę w zarządzaniu różnymi zasobami w sieci. Właściwie trzyma wszelkie info o obiektach, jak użytkownicy, grupy czy komputery, i to jest udostępnione dla administratorów i użytkowników. Dzięki AD, organizacje mogą lepiej zarządzać dostępem do różnych zasobów, przydzielając konkretne uprawnienia. Na przykład, administratorzy mają możliwość tworzenia grup użytkowników z różnymi uprawnieniami, co ułatwia zarządzanie dostępem do plików czy drukarek. AD wspiera też standardy LDAP, co jest fajne, bo można go zintegrować z innymi systemami. Dobrą praktyką jest regularne audytowanie kont użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo i zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Wydaje mi się, że to bardzo przydatna funkcjonalność.

Pytanie 3

Adapter USB do LPT można zastosować w sytuacji, gdy występuje niezgodność złączy podczas podłączania starszych modeli

A. keyboarda

B. displaya

C. printera

D. mousea

Odpowiedź 'drukarki' jest prawidłowa, ponieważ adapter USB na LPT jest najczęściej stosowany do podłączenia drukarek, które wykorzystują starsze porty LPT (Parallel Port). W miarę postępu technologii, wiele nowoczesnych komputerów nie ma portów LPT, a adapter USB pozwala na integrację starszych urządzeń drukujących z nowymi komputerami, które obsługują jedynie porty USB. Przykładem może być podłączenie klasycznej drukarki atramentowej do laptopa, który nie ma złącza LPT. Adaptery te są zgodne z zasadą plug and play, co oznacza, że po podłączeniu do portu USB i właściwym skonfigurowaniu systemu operacyjnego, drukarka powinna być automatycznie wykrywana. Warto również zauważyć, że korzystanie z takich adapterów jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie przedłużenia życia starszych urządzeń oraz minimalizowania odpadów elektronicznych. Dzięki adapterom użytkownicy mogą nadal korzystać z funkcjonalności swoich starszych drukarek, co jest szczególnie przydatne w biurach, gdzie sprzęt może być kosztowny do wymiany.

Pytanie 4

W sieci o adresie 192.168.20.0 użyto maski podsieci 255.255.255.248. Jak wiele adresów IP będzie dostępnych dla urządzeń?

A. 1022

B. 510

C. 6

D. 14

Odpowiedź 6 jest poprawna ze względu na zastosowanie maski podsieci 255.255.255.248, co oznacza, że używamy 3 bitów do identyfikacji hostów w danej podsieci. Maska ta pozwala na utworzenie 2^3 = 8 adresów IP w danej podsieci. Jednakże, z tych 8 adresów, jeden jest zarezerwowany jako adres sieciowy (192.168.20.0), a drugi jako adres rozgłoszeniowy (192.168.20.7). Zatem, liczba dostępnych adresów IP dla urządzeń w tej podsieci wynosi 8 - 2 = 6. Dla praktyki, taka konfiguracja jest często stosowana w małych sieciach, gdzie potrzebujemy ograniczonej liczby adresów IP dla urządzeń, a jednocześnie zachowujemy prostotę zarządzania i bezpieczeństwo. Warto zauważyć, że zgodnie z zasadami IPv4, efektywne planowanie adresów IP jest kluczowe dla optymalizacji wydajności sieci. W praktyce, wykorzystanie maski 255.255.255.248 jest dobrym przykładem na to, jak można zminimalizować marnotrawstwo adresów IP w małych sieciach.

Pytanie 5

W jaki sposób skonfigurować zaporę Windows, aby spełniała zasady bezpieczeństwa i umożliwiała użycie polecenia ping do weryfikacji komunikacji z innymi urządzeniami w sieci?

A. Ustawić reguły dla protokołu IP

B. Ustawić reguły dla protokołu IGMP

C. Ustawić reguły dla protokołu TCP

D. Ustawić reguły dla protokołu ICMP

Odpowiedź wskazująca na skonfigurowanie reguł dotyczących protokołu ICMP (Internet Control Message Protocol) jest prawidłowa, ponieważ protokół ten jest odpowiedzialny za przesyłanie komunikatów kontrolnych w sieci, w tym dla polecenia ping. Ping wykorzystuje ICMP Echo Request oraz ICMP Echo Reply, aby sprawdzić, czy inny host jest osiągalny przez sieć. Konfigurowanie reguł zapory Windows wymaga zezwolenia na te typy komunikatów, co pozwoli na efektywne monitorowanie i diagnostykę łączności w sieci lokalnej. Przykładowo, w przypadku problemów z połączeniem, administrator może użyć polecenia ping, aby szybko zidentyfikować, czy dane urządzenie odpowiada, co jest podstawowym krokiem w rozwiązywaniu problemów. W praktyce, umożliwienie ICMP w zaporze sieciowej jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania siecią, ponieważ pozwala na skuteczną diagnostykę, a jednocześnie nie stwarza większego ryzyka dla bezpieczeństwa, o ile inne, bardziej wrażliwe porty i protokoły są odpowiednio zabezpieczone.

Pytanie 6

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby przeprowadzić aktualizację wszystkich pakietów (całego systemu) do najnowszej wersji z zainstalowaniem nowego jądra?

A. apt-get update

B. apt-get upgrade

C. apt-get install nazwa_pakietu

D. apt-get dist-upgrade

Polecenie 'apt-get dist-upgrade' jest właściwe do aktualizacji wszystkich pakietów systemowych w Ubuntu Linux, w tym aktualizacji jądra. Różni się ono od 'apt-get upgrade', który aktualizuje jedynie zainstalowane pakiety do najnowszych wersji, ale nie zmienia ich zależności ani nie instaluje nowych pakietów, które mogą być wymagane przez zaktualizowane wersje. 'Dist-upgrade' z kolei uwzględnia zmiany w zależnościach pakietów, co pozwala na pełną aktualizację systemu, w tym instalację nowych wersji jądra, jeśli są dostępne. Przykładowo, po dodaniu nowego repozytorium oprogramowania lub przy wprowadzeniu istotnych aktualizacji, 'dist-upgrade' zapewnia, że wszystkie zmiany są poprawnie uwzględnione. W praktyce, aby zaktualizować system, często stosuje się sekwencję poleceń: 'apt-get update' w celu pobrania listy dostępnych pakietów, a następnie 'apt-get dist-upgrade' w celu przeprowadzenia aktualizacji. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami administracji systemami Linux.

Pytanie 7

Wskaż ilustrację przedstawiającą kondensator stały?

A. D

B. B

C. A

D. C

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ przedstawia kondensator stały. Kondensatory stałe są kluczowymi elementami w wielu układach elektronicznych. Mają one zdolność przechowywania energii elektrycznej w polu elektrycznym, co czyni je niezastąpionymi w obwodach filtracyjnych, stabilizacyjnych oraz w układach czasowych. Na przedstawionym zdjęciu widzimy kondensator foliowy, który charakteryzuje się stałą pojemnością i jest powszechnie stosowany w aplikacjach wymagających stabilności oraz niskich strat energii. Kondensatory takie mogą być wykorzystywane do wygładzania napięcia po prostownikach w zasilaczach oraz do odsprzęgania sygnałów o wysokiej częstotliwości. Dodatkowo, są one odporne na zmiany temperatury, co czyni je odpowiednimi do zastosowania w różnych warunkach środowiskowych. Współcześnie produkowane kondensatory foliowe często posiadają oznaczenia pojemności oraz napięcia roboczego, co ułatwia ich selekcję do odpowiednich zastosowań. Warto również zauważyć, że kondensatory foliowe są częścią standardów branżowych, które określają ich właściwości elektryczne i mechaniczne, co zapewnia ich niezawodność w zastosowaniach przemysłowych i konsumenckich.

Pytanie 8

Zestaw dodatkowy, który zawiera strzykawkę z cieczą, igłę oraz rękawice ochronne, jest przeznaczony do napełniania pojemników z medium drukującym w drukarkach

A. atramentowych

B. przestrzennych

C. laserowych

D. igłowych

Drukarki atramentowe zazwyczaj korzystają z płynnego tuszu, który jest nanoszony na papier przez specjalne dysze. Zestaw, który zawiera strzykawkę, igłę i rękawiczki, jest właśnie do napełniania kartridży tym tuszem. Dobrze przeprowadzony proces napełniania jest mega ważny, żeby druk działał bez zarzutu i żeby jakość wydruku była ok. Z moich doświadczeń wynika, że wielu użytkowników decyduje się na samodzielne uzupełnianie tuszu, zwłaszcza jak skończą się oryginalne zapasy. To potrafi być tańsze i łatwiejsze w dostępie do materiałów eksploatacyjnych. Warto pamiętać, żeby używać tuszy dobrej jakości, które pasują do konkretnego modelu drukarki. Dzięki temu unikniemy problemów z wydajnością i jakością druku. Poza tym, dobrze jest zakładać rękawiczki, żeby nie pobrudzić sobie rąk tuszem i żeby zapobiec zanieczyszczeniu.

Pytanie 9

Który z poniższych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.16.64.0/26?

A. 172.16.64.0

B. 172.16.64.192

C. 172.16.64.63

D. 172.16.64.255

Adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.16.64.0/26 to 172.16.64.63. W tej sieci, przy masce /26, mamy 64 adresy IP, zaczynając od 172.16.64.0, co oznacza, że adresy od 172.16.64.0 do 172.16.64.63 są wykorzystywane w tej podsieci. Adres rozgłoszeniowy jest najwyższym adresem w danej podsieci, co oznacza, że wszystkie bity hosta są ustawione na 1. W tym przypadku, przy masce 255.255.255.192, ostatnie 6 bitów w adresie IP jest przeznaczonych na identyfikację hostów, co daje nam 2^6 = 64 adresy. W praktyce, adres rozgłoszeniowy jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w danej sieci lokalnej. Na przykład, w protokole ARP (Address Resolution Protocol) używa się adresu rozgłoszeniowego do rozgłaszania zapytań, co pozwala urządzeniom w sieci na wzajemne odnajdywanie się. W kontekście IPv4, znajomość adresu rozgłoszeniowego jest kluczowa dla efektywnego zarządzania sieciami oraz rozwiązywania problemów związanych z komunikacją w sieci lokalnej.

Pytanie 10

Adres IP (ang. Internet Protocol Address) to

A. niepowtarzalna nazwa symboliczna sprzętu

B. adres logiczny urządzenia

C. adres fizyczny urządzenia

D. niepowtarzalny numer seryjny sprzętu

Adres IP (ang. Internet Protocol Address) to logiczny adres przypisywany urządzeniom w sieci komputerowej, który umożliwia ich identyfikację oraz komunikację. Jest kluczowym elementem protokołu IP, który tworzy podstawę dla przesyłania danych w Internecie. Adresy IP mogą być dynamiczne lub statyczne. Dynamiczne adresy IP są przypisywane przez serwery DHCP na krótki czas, co zwiększa elastyczność i oszczędność adresów w przypadku urządzeń, które często łączą się z siecią. Przykładowo, komputer łączący się z publiczną siecią Wi-Fi otrzymuje zazwyczaj dynamiczny adres IP. Z kolei statyczne adresy IP są stałe i wykorzystywane w serwerach oraz urządzeniach, które muszą być zawsze dostępne pod tym samym adresem, jak np. serwery www. Znajomość adresacji IP jest istotna dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie ruchem w sieci, diagnostykę problemów oraz zwiększa bezpieczeństwo poprzez odpowiednie ustawienia zapór i reguł routingu. Adres IP jest również podstawą do zrozumienia bardziej zaawansowanych koncepcji, takich jak NAT (Network Address Translation) czy VPN (Virtual Private Network).

Pytanie 11

Zawarty w listingach kod zawiera instrukcje pozwalające na

Switch>enable
Switch#configure terminal
Switch(config)#interface range fastEthernet 0/1-10
Switch(config-if-range)#switchport access vlan 10
Switch(config-if-range)#exit

A. przypisanie nazwy fastEthernet pierwszym dziesięciu portom switcha

B. zmianę prędkości dla portu 0/1 na fastethernet

C. utworzenie wirtualnej sieci lokalnej o nazwie vlan 10 na przełączniku

D. wyłączenie portów 0 i 1 ze sieci vlan

Listing zawiera polecenia do konfiguracji portów 0/1 do 0/10 na przełączniku, aby przypisać je do VLAN 10. Polecenie enable przełącza przełącznik w tryb uprzywilejowany, a configure terminal wprowadza do trybu konfiguracji globalnej. W ramach interfejsu range fastEthernet 0/1-10 wybieramy zakres portów. Polecenie switchport access vlan 10 przypisuje porty do VLAN 10, co jest praktyką pozwalającą na segmentację sieci i zwiększenie bezpieczeństwa oraz wydajności. VLAN (Virtual Local Area Network) to logicznie rozdzielone sieci na jednym fizycznym przełączniku, umożliwiające oddzielenie ruchu pomiędzy różnymi grupami użytkowników bez potrzeby dodatkowego sprzętu. Stosowanie VLAN jest zgodne z najlepszymi praktykami, takimi jak stosowanie zgodności z IEEE 802.1Q, który jest standardem dla tagowania ramek sieciowych i zapewnia interoperacyjność między urządzeniami różnych producentów. VLAN 10 może być użyty dla określonego działu firmy, minimalizując ryzyko nieautoryzowanego dostępu i optymalizując przepustowość sieci dzięki izolacji ruchu.

Pytanie 12

Programem wykorzystywanym w systemie Linux do odtwarzania muzyki jest

A. Banshee

B. BlueFish

C. Leafpad

D. LibreOffice

Wybierając oprogramowanie do odtwarzania muzyki w systemie Linux, łatwo można się pomylić, zwłaszcza jeśli patrzymy tylko na znajome nazwy lub piktogramy aplikacji. Leafpad jest prostym edytorem tekstu, wykorzystywanym głównie do szybkiej edycji plików konfiguracyjnych lub notatek, absolutnie nie ma żadnych funkcji związanych z multimediami – nie da się na nim odtwarzać muzyki, bo po prostu nie obsługuje plików audio. BlueFish z kolei to narzędzie skierowane do programistów i webmasterów, przeznaczone do edycji kodu źródłowego HTML, PHP czy CSS, więc jego zastosowanie ogranicza się do pracy z plikami tekstowymi, a nie multimedialnymi. Moim zdaniem to częsty błąd, że patrzymy na uniwersalność niektórych programów i zakładamy, że poradzą sobie ze wszystkim – niestety, to tak nie działa w praktyce, szczególnie w Linuksie, gdzie każdy program jest raczej wysoce specjalistyczny. LibreOffice natomiast jest rozbudowanym pakietem biurowym (odpowiednik MS Office), ale jego główne moduły to edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny, program do prezentacji i narzędzia do pracy z bazami danych. Żadne z tych środowisk nie jest zaprojektowane do zarządzania ani tym bardziej odtwarzania plików muzycznych. Branżowe dobre praktyki mówią jasno: do obsługi multimediów wybieramy programy, które mają do tego dedykowane funkcje i optymalizacje, bo tylko wtedy mamy gwarancję stabilności, wygody i kompatybilności z różnymi formatami muzycznymi. W praktyce więc, zamiast próbować używać przypadkowych aplikacji, warto poznać narzędzia rzeczywiście przeznaczone do muzyki – takie jak właśnie Banshee, Amarok czy Rhythmbox.

Pytanie 13

Jakie czynności nie są realizowane przez system operacyjny?

A. zarządzaniem czasem procesora oraz przydzielaniem go poszczególnym zadaniom

B. nadzorowaniem i alokowaniem pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

C. umożliwianiem mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji między nimi

D. generowaniem źródeł aplikacji systemowych

System operacyjny (OS) to fundament, na którym opierają się aplikacje, ale nie zajmuje się bezpośrednim tworzeniem źródeł aplikacji systemowych. System operacyjny jest odpowiedzialny za zarządzanie zasobami komputera, takimi jak procesor, pamięć i urządzenia peryferyjne. W praktyce oznacza to, że OS dostarcza interfejsy i biblioteki, które umożliwiają programistom łatwe tworzenie aplikacji, ale nie jest odpowiedzialny za sam proces programowania. Na przykład, podczas gdy system Windows oferuje zestaw API, który pozwala programistom na tworzenie aplikacji wykorzystujących funkcje systemowe, to samo pisanie kodu i tworzenie źródeł aplikacji leży w gestii programistów. W branży informatycznej, dobrą praktyką jest oddzielanie odpowiedzialności między systemem operacyjnym a aplikacjami, co zwiększa efektywność i modularność projektów. Przykłady popularnych systemów operacyjnych, takich jak Linux czy macOS, również jasno pokazują tę separację, umożliwiając jednocześnie różnorodność aplikacji zbudowanych na ich bazie.

Pytanie 14

Osoba odpowiedzialna za zarządzanie siecią komputerową pragnie ustalić, jakie połączenia są aktualnie nawiązywane na komputerze z systemem operacyjnym Windows oraz które porty są wykorzystywane do nasłuchu. W tym celu powinna użyć polecenia

A. arp

B. ping

C. tracert

D. netstat

Polecenie 'netstat' jest niezwykle przydatnym narzędziem dla administratorów sieci komputerowych, gdyż pozwala na monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych oraz portów, na których komputer nasłuchuje. Umożliwia to zrozumienie, które aplikacje komunikują się z siecią i jakie porty są otwarte, co jest kluczowe dla zarządzania bezpieczeństwem systemu. Dzięki 'netstat' można uzyskać informacje o wszystkich aktywnych połączeniach TCP oraz UDP, a także o lokalnych i zdalnych adresach IP oraz numerach portów. Używając opcji '-a', administratorzy mogą zobaczyć wszystkie połączenia oraz porty nasłuchujące, co pozwala na szybkie zidentyfikowanie potencjalnych problemów, takich jak otwarte porty, które mogą być narażone na ataki. W kontekście dobrych praktyk, korzystanie z 'netstat' powinno być regularnym elementem audytu bezpieczeństwa systemu, by upewnić się, że nieautoryzowane usługi nie zostaną uruchomione, co może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach.

Pytanie 15

W jednostce ALU do akumulatora została zapisana liczba dziesiętna 240. Jak wygląda jej reprezentacja w systemie binarnym?

A. 11110000

B. 11111100

C. 11111110

D. 11111000

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia procesu konwersji systemu dziesiętnego na system binarny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 11111000, 11111100 i 11111110 odnoszą się do liczb, które są bliskie 240, ale nie odpowiadają dokładnie tej wartości. Odpowiedź 11111000 odpowiada liczbie 248, co można uzyskać z błędnego dodania 8 do 240. Z kolei 11111100 to 252, co sugeruje, że błąd może wynikać z dodania 12. Odpowiedź 11111110 to 254, co również jest wynikiem dodawania, a nie konwersji. Często zdarza się, że osoby nieprawidłowo interpretują reszty z dzielenia lub nie zapisują ich w odpowiedniej kolejności, co prowadzi do pomyłek. Warto pamiętać, że każda z tych odpowiedzi ma swoje korzenie w standardzie konwersji binarnej, ale kluczowe jest stosowanie właściwej metody obliczeniowej oraz upewnienie się, że reszty są zbierane w odpowiedniej kolejności. To pokazuje, jak ważne jest nie tylko umieć przeliczać liczby, ale również przeanalizować każdy krok, aby uniknąć błędów. Użycie narzędzi do automatycznej konwersji lub ręczne obliczenia mogą być przydatne w nauce tej umiejętności.

Pytanie 16

Które z poniższych stwierdzeń odnosi się do sieci P2P - peer to peer?

A. Ma charakter sieci hierarchicznej

B. Wymaga centrali z dedykowanym oprogramowaniem

C. Komputer w tej sieci może jednocześnie działać jako serwer i klient

D. Udostępnia jedynie zasoby dyskowe

Odpowiedź, że komputer w sieci może równocześnie pełnić rolę serwera i klienta, jest prawidłowa, ponieważ w architekturze P2P (peer-to-peer) każdy uczestnik sieci pełni równocześnie obie te funkcje. W przeciwieństwie do tradycyjnych modeli klient-serwer, w których istnieje wyraźny podział ról oraz centralny serwer, w sieciach P2P każdy węzeł może zarówno udostępniać zasoby (np. pliki, moc obliczeniową), jak i korzystać z tych zasobów oferowanych przez inne węzły. Przykłady zastosowań technologii P2P obejmują systemy wymiany plików, takie jak BitTorrent, gdzie każdy użytkownik pobiera i udostępnia dane, co zwiększa efektywność i szybkość transferu. P2P jest również stosowane w kryptowalutach, takich jak Bitcoin, gdzie każdy uczestnik sieci, zwany węzłem, ma pełne prawo do walidacji transakcji i uczestniczenia w procesie konsensusu. Z punktu widzenia bezpieczeństwa i decentralizacji, P2P eliminuje ryzyko pojedynczego punktu awarii, co jest kluczowe w nowoczesnych aplikacjach.

Pytanie 17

Urządzenie sieciowe działające w drugiej warstwie modelu OSI, które przesyła sygnał do portu połączonego z urządzeniem odbierającym dane na podstawie analizy adresów MAC nadawcy i odbiorcy, to

A. modem

B. przełącznik

C. wzmacniak

D. terminator

Przełącznik, znany również jako switch, jest kluczowym urządzeniem w drugiej warstwie modelu OSI, czyli w warstwie łącza danych. Jego podstawową funkcją jest przesyłanie danych na podstawie adresów MAC, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem w sieci lokalnej. Przełączniki analizują pakiety danych przychodzące do portów, identyfikując adresy MAC nadawcy i odbiorcy. Dzięki temu mogą one inteligentnie kierować dane do odpowiednich urządzeń bez zbędnego rozprzestrzeniania ich do wszystkich podłączonych urządzeń, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo sieci. Przykładem zastosowania przełącznika jest sieć biurowa, gdzie różne komputery, drukarki i inne urządzenia są podłączone do przełącznika, co umożliwia im komunikację i wymianę danych. Standardy takie jak IEEE 802.1D dotyczące protokołów mostków oraz przełączników wskazują na znaczenie tych urządzeń w tworzeniu złożonych i wydajnych architektur sieciowych. Warto również zauważyć, że nowoczesne przełączniki mogą obsługiwać funkcje VLAN, co dodatkowo zwiększa możliwości segmentacji i bezpieczeństwa w sieci.

Pytanie 18

Jakie polecenie oprócz ls może być użyte przez użytkownika systemu Linux do wyświetlenia zawartości katalogu, w tym plików i podkatalogów?

A. man

B. tree

C. dir

D. pwd

'dir' to fajne polecenie, które pozwala na zobaczenie zawartości katalogu w systemie Linux, tak jak 'ls'. Choć 'ls' jest chyba bardziej popularne, to 'dir' też jest przydatne, zwłaszcza jak ktoś woli inny sposób wyświetlania. Wyświetla pliki i foldery w kolumnach, co czasami bywa bardziej czytelne. Jak wpiszesz 'dir' w terminalu, to dostajesz listę plików i katalogów w aktualnym katalogu. To polecenie jest też super w skryptach, bo można je wykorzystać do generowania listy plików do dalszego działania. Warto też wiedzieć, że w niektórych wersjach Linuxa 'dir' ma różne opcje i flagi, które pozwalają na dopasowanie wyników do swoich potrzeb. I to znaczy, że dobrze jest znać różne sposoby pracy z tym systemem.

Pytanie 19

Aby telefon VoIP działał poprawnie, należy skonfigurować adres

A. rozgłoszeniowy.

B. centrali ISDN

C. MAR/MAV

D. IP

Aby telefon VoIP (Voice over Internet Protocol) mógł prawidłowo funkcjonować, kluczowym elementem jest skonfigurowanie adresu IP. VoIP umożliwia przesyłanie głosu za pomocą internetu, co oznacza, że wszystkie dane muszą być przesyłane przez sieć IP. Adres IP identyfikuje urządzenie w sieci oraz pozwala na nawiązywanie połączeń z innymi urządzeniami VoIP. W praktyce, odpowiednia konfiguracja adresu IP zapewnia stabilność i jakość połączeń głosowych, co jest szczególnie ważne w zastosowaniach komercyjnych, gdzie jakość komunikacji jest kluczowa. W kontekście standardów branżowych, VoIP często korzysta z protokołów takich jak SIP (Session Initiation Protocol) i RTP (Real-time Transport Protocol), które również opierają się na komunikacji przez sieć IP. Dlatego zrozumienie i prawidłowe skonfigurowanie adresu IP jest niezbędne do efektywnego korzystania z technologii VoIP, co przekłada się na wydajność i jakość komunikacji w firmach oraz w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 20

Aby połączyć dwa przełączniki oddalone o 200 m i osiągnąć minimalną przepustowość 200 Mbit/s, jakie rozwiązanie należy zastosować?

A. kabel koncentryczny 50 Ω

B. światłowód

C. skrętkę STP

D. skrętkę UTP

Światłowód to świetny wybór, gdy chcemy połączyć dwa przełączniki na dystansie 200 m, zwłaszcza, że potrzebujemy minimalnej przepustowości 200 Mbit/s. W porównaniu do skrętki UTP czy STP, które mają ograniczenia do 100 m i są bardziej podatne na zakłócenia, światłowody pozwalają na przesył danych na znacznie większe odległości bez żadnych strat jakości sygnału. Co więcej, światłowody oferują dużo wyższą przepustowość, co jest mega ważne w miejscach z dużym ruchem, jak serwery czy biura z wieloma osobami. W praktyce coraz częściej widzimy, że technologie światłowodowe stają się standardem w sieciach LAN, szczególnie w aplikacjach, które potrzebują wysokiej wydajności i niezawodności, na przykład przy transmisji wideo czy w chmurze. Z tego co wiem, światłowody zgodne z normami IEEE 802.3 wspierają różne standardy, jak 100BASE-FX czy 1000BASE-LX, co daje dużą elastyczność w rozwoju sieci.

Pytanie 21

W specyfikacji procesora można znaleźć informację: "Procesor 32bitowy". Co to oznacza?

A. procesor dysponuje 32 liniami adresowymi

B. procesor dysponuje 32 rejestrami

C. procesor dysponuje 32 liniami danych

D. procesor dysponuje 32 bitami CRC

Wybór odpowiedzi sugerujący, że procesor 32-bitowy ma 32 linie adresowe, jest mylący, ponieważ ilość linii adresowych odnosi się do możliwości adresowania pamięci, a nie do samego rozmiaru bitowego procesora. Procesor z 32-bitową architekturą rzeczywiście potrafi zaadresować 4 GB pamięci, co wynika z ograniczeń technicznych. Jednak liczba linii adresowych nie musi być równoznaczna z ilością bitów w architekturze. Z kolei informacja o 32 liniach danych nie jest adekwatna w kontekście tego pytania, ponieważ linie danych dotyczą transferu danych, a nie operacji obliczeniowych czy adresowania pamięci. W przypadku rejestrów, procesor 32-bitowy nie ma 32 rejestrów, ale zazwyczaj dysponuje ich mniej, a ich rozmiar wynosi 32 bity. Ostatnia niepoprawna odpowiedź sugerująca 32 bity CRC jest w ogóle niepoprawna, ponieważ CRC (cyclic redundancy check) to technika błędów w danych, która nie ma związku z podstawową architekturą procesora. Niezrozumienie tych podstawowych pojęć może prowadzić do mylnych wniosków, co jest częstym problemem w analizie architektury komputerowej. Kluczowe jest zrozumienie, że architektura 32-bitowa odnosi się do sposobu przetwarzania danych i operacji matematycznych w procesorze, a nie do ilości linii adresowych czy danych, co jest fundamentalne dla prawidłowego zrozumienia działania procesorów.

Pytanie 22

Jaką cechę posiada przełącznik w sieci?

A. Korzysta z protokołu EIGRP

B. Z przesyłanych pakietów pobiera docelowe adresy IP

C. Działa na fragmentach danych określanych jako segmenty

D. Z odebranych ramek wydobywa adresy MAC

Przełącznik sieciowy to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu komunikacją w sieciach lokalnych. Jego podstawową funkcją jest odczytywanie adresów MAC z ramek sieciowych, co umożliwia efektywne przekazywanie danych pomiędzy urządzeniami w tej samej sieci. Dzięki mechanizmowi przechowywania adresów MAC w tablicy, przełącznik jest w stanie podejmować decyzje dotyczące przesyłania danych tylko do tych portów, które są rzeczywiście połączone z docelowymi urządzeniami. Taka operacja zwiększa wydajność sieci oraz minimalizuje niepotrzebny ruch, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci lokalnych. Na przykład, w dużych biurach, gdzie wiele komputerów jest podłączonych do jednego przełącznika, jego zdolność do prawidłowego kierowania ruchu bazując na adresach MAC jest kluczowa dla zapewnienia płynnej komunikacji. Przełączniki są niezbędnymi elementami w nowoczesnych sieciach Ethernet, a ich odpowiednia konfiguracja zgodna z protokołami IEEE 802.1D (Spanning Tree Protocol) i IEEE 802.1Q (VLAN) może znacząco poprawić zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększyć bezpieczeństwo.

Pytanie 23

Użytkownik systemu Linux, który pragnie usunąć konto innego użytkownika wraz z jego katalogiem domowym, powinien wykonać polecenie

A. sudo userdel -r nazwa_użytkownika

B. sudo userdel nazwa_użytkownika

C. userdel -d nazwa_użytkownika

D. userdel nazwa_użytkownika

W przypadku odpowiedzi 'userdel nazwa_użytkownika', 'sudo userdel nazwa_użytkownika' czy 'userdel -d nazwa_użytkownika', jest parę poważnych błędów w rozumieniu działania polecenia 'userdel'. Na przykład, wybierając 'userdel nazwa_użytkownika', osoba bez uprawnień superużytkownika nie usunie innego konta. To jest kluczowe, bo w systemach, gdzie jest wielu użytkowników, bezpieczeństwo i kontrola dostępu są mega ważne. Odpowiedź 'sudo userdel nazwa_użytkownika' nie bierze pod uwagę usunięcia katalogu domowego, co może być ryzykowne, gdy konto nie jest już potrzebne. Zostawienie danych użytkownika może stwarzać zagrożenia. Co do 'userdel -d nazwa_użytkownika', to jest zła odpowiedź, bo '-d' nie jest standardowym przełącznikiem dla 'userdel' i nie działa jak powinno. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę istotne, gdy działasz w świecie Linux, bo złe użycie poleceń może spowodować sporo kłopotów administracyjnych i narazić system na różne niebezpieczeństwa. Zarządzanie użytkownikami w Linuxie to nie tylko kwestia umiejętności usuwania kont, ale też dbania o bezpieczeństwo i odpowiednie praktyki zarządzania danymi.

Pytanie 24

Zanim przystąpimy do prac serwisowych dotyczących modyfikacji rejestru systemu Windows, konieczne jest wykonanie

A. defragmentacji dysku

B. oczyszczania dysku

C. czyszczenia rejestru

D. kopii rejestru

Wykonywanie kopii rejestru systemu Windows przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian jest kluczowym krokiem w procesie modyfikacji. Rejestr systemowy przechowuje krytyczne informacje dotyczące konfiguracji systemu operacyjnego oraz zainstalowanych aplikacji. Zmiany w rejestrze mogą prowadzić do poważnych problemów z systemem, w tym do jego niestabilności lub nawet unieruchomienia. Dlatego przed przystąpieniem do jakichkolwiek działań w tym obszarze, zawsze należy utworzyć kopię zapasową rejestru. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów po dokonaniu zmian, użytkownik ma możliwość przywrócenia wcześniejszego stanu rejestru, co może uratować system przed koniecznością reinstalacji. Praktycznym przykładem jest użycie narzędzia 'Regedit', gdzie można łatwo eksportować całą zawartość rejestru do pliku .reg, który następnie można zaimportować w razie potrzeby. Ta procedura jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania systemem i informatyki, podkreślając znaczenie zabezpieczenia danych przed dokonaniem istotnych zmian.

Pytanie 25

W tablecie graficznym bez wyświetlacza pióro nie ustala położenia kursora ekranowego, można jedynie korzystać z jego końcówki do przesuwania kursora ekranowego oraz klikania. Wskaż możliwą przyczynę nieprawidłowej pracy urządzenia.

A. Zwiększono wartość parametru regulującego nacisk końcówki.

B. Uszkodzone przyciski znajdujące się na panelu monitora.

C. Zainstalowany niepoprawny sterownik urządzenia.

D. Uszkodzona bateria zainstalowana w tablecie.

Wybierając inne opcje niż niepoprawny sterownik urządzenia, można łatwo ulec kilku typowym błędom myślowym, które pojawiają się przy diagnozowaniu sprzętu komputerowego. Na przykład – bateria w tablecie graficznym bez wyświetlacza praktycznie nigdy nie jest elementem, który odpowiada za wykrywanie pozycji pióra czy pracę kursora. Większość nowoczesnych tabletów – zwłaszcza popularnych modeli Wacoma – korzysta z technologii EMR (rezonansu elektromagnetycznego), gdzie pióro jest pasywne i nie wymaga zasilania bateryjnego, zarówno w tablecie, jak i w samym piórze (wyjątkiem są niektóre tańsze modele z chińskiego rynku, ale nawet tam uszkodzona bateria nie daje takich objawów). Jeśli chodzi o uszkodzone przyciski na panelu monitora, tutaj mylenie tabletu graficznego bez wyświetlacza z monitorem interaktywnym prowadzi do błędnego wniosku. Tablety bez wyświetlacza nie mają własnego panelu monitora, więc ten komponent nie wpływa na pracę kursora czy pióra. Zwiększenie wartości parametru nacisku końcówki w ustawieniach tabletu może zmienić czułość na nacisk, ale absolutnie nie wpływa na pozycjonowanie kursora – to zupełnie inna funkcjonalność, która dotyczy raczej kontroli grubości linii lub siły rysowania, a nie samego przesuwania kursora po ekranie. Wydaje mi się, że sporo osób zapomina, jak ogromne znaczenie mają właściwe sterowniki: one odpowiadają za mapowanie ruchu pióra, obsługę nacisku, funkcje dodatkowe przycisków i synchronizację z systemem. Instalacja nieodpowiedniego sterownika powoduje, że system widzi tablet jako urządzenie typu myszka, więc nie wykorzystuje jego pełnych możliwości. Praktyka pokazuje, że 99% problemów z tabletami graficznymi wynika właśnie z błędnej lub przestarzałej wersji sterownika, a nie z fizycznych uszkodzeń sprzętu. Dlatego warto zawsze zacząć od sprawdzenia i aktualizacji oprogramowania, zanim podejmie się bardziej inwazyjne działania serwisowe.

Pytanie 26

W wierszu poleceń systemu Windows polecenie md jest używane do

A. zmiany nazwy pliku

B. tworzenia pliku

C. przechodzenia do katalogu nadrzędnego

D. tworzenia katalogu

Polecenie 'md' (make directory) w systemie Windows jest używane do tworzenia nowych katalogów. Działa ono w wierszu poleceń, co pozwala na szybkie i efektywne porządkowanie plików oraz struktury folderów w systemie. Przykładowo, aby utworzyć nowy katalog o nazwie 'projekty', należy wpisać 'md projekty', co skutkuje stworzeniem katalogu w bieżącej lokalizacji. Stosowanie polecenia 'md' jest istotne w kontekście organizacji pracy, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie zarządzanie dużą ilością plików staje się kluczowe. W praktyce, programiści oraz administratorzy systemów często wykorzystują to polecenie jako część skryptów automatyzacyjnych, co pozwala na efektywne przygotowywanie środowiska roboczego. Dobre praktyki zakładają także stosowanie logicznych i zrozumiałych nazw katalogów, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i zarządzanie danymi. Zapewnienie odpowiedniej struktury katalogów jest fundamentem organizacji danych w każdym systemie operacyjnym.

Pytanie 27

Na rysunku przedstawiono ustawienia karty sieciowej urządzenia z adresem IP 10.15.89.104/25. Co z tego wynika?

A. adres maski jest błędny

B. adres IP jest błędny

C. serwer DNS znajduje się w tej samej podsieci co urządzenie

D. adres domyślnej bramy pochodzi z innej podsieci niż adres hosta

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ adres domyślnej bramy jest z innej podsieci niż adres hosta. Kluczowym elementem jest zrozumienie, jak działają podsieci w sieciach komputerowych. Adres IP 10.15.89.104 z maską 255.255.255.128 oznacza, że sieć obejmuje adresy od 10.15.89.0 do 10.15.89.127. Adres bramy 10.15.89.129 jest poza tym zakresem, co oznacza, że należy do innej podsieci. To jest ważne, ponieważ brama domyślna musi być w tej samej podsieci co host, aby komunikacja wychodząca z lokalnej sieci mogła być prawidłowo przekierowana. W praktyce konfiguracje tego typu są istotne dla administratorów sieci, którzy muszą zapewnić, że urządzenia sieciowe są prawidłowo skonfigurowane. Zgodność adresacji IP z maską podsieci oraz prawidłowe przypisanie bramy są kluczowe dla unikania problemów z łącznością sieciową. Standardowe praktyki branżowe zalecają dokładną weryfikację konfiguracji, aby upewnić się, że wszystkie urządzenia mogą komunikować się efektywnie i bez zakłóceń. Prawidłowa konfiguracja wspiera stabilność sieci i minimalizuje ryzyko wystąpienia problemów związanych z routingiem danych.

Pytanie 28

Do czego służy nóż uderzeniowy?

A. Do montażu złącza F na kablu koncentrycznym

B. Do przecinania przewodów miedzianych

C. Do przecinania przewodów światłowodowych

D. Do instalacji skrętki w gniazdach sieciowych

Nóż uderzeniowy jest narzędziem stosowanym głównie do montażu skrętki w gniazdach sieciowych, co oznacza, że jego zastosowanie jest ściśle związane z infrastrukturą sieciową. Jego konstrukcja umożliwia jednoczesne wprowadzenie przewodów do gniazda oraz ich przycięcie do odpowiedniej długości, co jest kluczowe w procesie instalacji. Narzędzie to jest niezwykle przydatne podczas pracy z kablami typu CAT5e, CAT6 oraz CAT6a, które są powszechnie stosowane w nowoczesnych sieciach komputerowych. Poza tym, użycie noża uderzeniowego zapewnia solidne połączenie między żyłami a stykami gniazda, co wpływa na minimalizację strat sygnału oraz poprawę jakości transmisji danych. Stosowanie tego narzędzia zgodnie z zasadami dobrych praktyk, takimi jak odpowiednie prowadzenie kolorów żył oraz właściwe osadzenie ich w gnieździe, zapewnia optymalną wydajność sieci. Ponadto, dzięki automatycznemu przycięciu przewodów, eliminuje się ryzyko błędów ludzkich, co dodatkowo podnosi niezawodność całej instalacji.

Pytanie 29

Usterka zaprezentowana na ilustracji, widoczna na monitorze, nie może być spowodowana przez

A. przegrzanie karty graficznej

B. spalenie rdzenia lub pamięci karty graficznej w wyniku overclockingu

C. nieprawidłowe napięcia zasilane przez zasilacz

D. uszkodzenie modułów pamięci operacyjnej

Uszkodzenie modułów pamięci operacyjnej rzadko jest przyczyną artefaktów graficznych takich jak te widoczne na załączonym obrazie. Artefakty graficzne, czyli niepoprawnie wyświetlane elementy graficzne, często są wynikiem problemów związanych bezpośrednio z kartą graficzną lub jej zasilaniem. Moduły pamięci operacyjnej, zwane również RAM, służą do przechowywania danych, które są aktualnie używane przez procesor i inne komponenty komputera. Ich uszkodzenie objawia się częściej poprzez błędy w uruchamianiu systemu, nagłe zawieszenia komputera lub nieoczekiwane restarty, a nie przez błędy w wyświetlaniu grafiki. Dobre praktyki w diagnostyce usterki obejmują testowanie pamięci RAM przy użyciu narzędzi takich jak MemTest86, w celu wykluczenia ich uszkodzenia. W środowisku profesjonalnym ważne jest również zachowanie odpowiednich procedur dotyczących elektrostatyki podczas pracy z modułami pamięci, aby zapobiegać ich uszkodzeniom. Ponadto, aby uniknąć niewłaściwego diagnozowania problemów, zaleca się korzystanie z dokumentacji producenta elementów sprzętowych oraz wsparcia technicznego, co jest kluczowe, by zrozumieć złożoność interakcji między różnymi komponentami komputera.

Pytanie 30

Jaki protokół do obsługi poczty elektronicznej pozwala na przykład na przechowywanie odebranych e-maili na serwerze, zarządzanie różnymi folderami, usuwanie wiadomości oraz przenoszenie ich pomiędzy folderami?

A. Post Office Protocol (POP)

B. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

C. Internet Message Access Protocol (IMAP)

D. Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME)

Internet Message Access Protocol (IMAP) to zaawansowany protokół pocztowy, który umożliwia użytkownikom zarządzanie wiadomościami e-mail na serwerze. W przeciwieństwie do protokołu POP, który pobiera wiadomości na lokalne urządzenie, IMAP pozwala na przechowywanie wiadomości na serwerze, co oznacza, że użytkownicy mogą uzyskiwać dostęp do swoich e-maili z różnych urządzeń, takich jak smartfony, tablety czy komputery. Protokół ten wspiera zarządzanie folderami, co pozwala na organizację wiadomości w sposób bardziej przemyślany i uporządkowany. Dzięki IMAP użytkownicy mogą nie tylko przeglądać nowe wiadomości, ale również przenosić je pomiędzy folderami, oznaczać jako przeczytane lub nieprzeczytane, a także usuwać. Z perspektywy bezpieczeństwa, IMAP umożliwia również synchronizację statusów wiadomości, co oznacza, że wszelkie zmiany dokonane na jednym urządzeniu są automatycznie odzwierciedlane na innych. Ta funkcjonalność jest niezwykle przydatna w dzisiejszym świecie, gdzie mobilność i dostępność informacji są kluczowe. Standardy takie jak RFC 3501 definiują zasady działania IMAP, co czyni go jedną z najlepszych praktyk w zarządzaniu e-mailem.

Pytanie 31

Uruchomienie polecenia msconfig w systemie Windows

A. sekcja ustawień

B. zarządzanie zadaniami

C. narzędzie konfiguracji systemu

D. zarządzanie plikami

Odpowiedzi, które wskazują na inne funkcje systemu Windows, takie jak panel sterowania, menedżer zadań czy menedżer plików, nie są związane z poleceniem msconfig. Panel sterowania skupia się na zarządzaniu ustawieniami systemowymi, takimi jak dodawanie i usuwanie programów, modyfikacja ustawień sieciowych czy konfiguracja sprzętu. Jest to narzędzie bardziej ogólne, które nie koncentruje się na aspektach związanych z rozruchem systemu. Menedżer zadań, z kolei, jest używany do monitorowania bieżących procesów, zarządzania uruchomionymi aplikacjami i kończenia nieodpowiadających programów, ale nie oferuje opcji konfiguracji startowych. Menedżer plików (Eksplorator Windows) jest narzędziem do zarządzania plikami i folderami w systemie, co również nie ma związku z zarządzaniem usługami czy programami startowymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nietrafnych odpowiedzi często wynikają z mylenia funkcji narzędzi systemowych. Użytkownicy mogą nie dostrzegać różnic między nimi, co skutkuje błędną interpretacją ich roli. Warto podkreślić, że zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi jest kluczowe do efektywnego zarządzania systemem Windows i jego optymalizacji. Powodzenie w diagnostyce problemów z systemem wymaga znajomości właściwych narzędzi, ich zastosowań oraz umiejętności ich użycia.

Pytanie 32

Która funkcja serwera Windows umożliwia użytkownikom końcowym sieci pokazanej na rysunku dostęp do Internetu?

A. Usługa LDS

B. Usługa dzielenia

C. Usługa rutingu

D. Usługa drukowania

Usługa rutingu na serwerze Windows umożliwia przesyłanie danych między różnymi sieciami, co jest kluczowe dla zapewnienia użytkownikom dostępu do Internetu. Dzięki tej usłudze serwer działa jako router, który kieruje pakiety danych pomiędzy siecią lokalną a globalną siecią Internet. Ruting jest kluczowy w kontekście dużych sieci, w których konieczne jest zarządzanie ruchem sieciowym, zapewniając optymalną wydajność i bezpieczeństwo. Implementacja rutingu w Windows Server opiera się na protokołach takich jak RIP czy OSPF, które pomagają w dynamicznej aktualizacji tras. Administracja usługą rutingu obejmuje konfigurację interfejsów sieciowych, tabel routingu oraz polityk trasowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Praktyczne zastosowanie takiej usługi obejmuje złożone sieci korporacyjne, gdzie kilka oddzielnych sieci LAN musi współdzielić wspólne połączenie do Internetu. Dzięki rutingowi nie tylko możliwe jest efektywne zarządzanie ruchem, ale także implementacja zaawansowanych funkcji takich jak NAT, które dodatkowo zwiększają bezpieczeństwo i elastyczność infrastruktury sieciowej. Wiedza o usługach rutingu pozwala inżynierom sieciowym projektować skalowalne i niezawodne sieci oparte na Windows Server.

Pytanie 33

Po zainstalowaniu systemu z domyślnymi parametrami, Windows XP nie obsługuje tego systemu plików.

A. NTFS

B. FAT16

C. EXT

D. FAT32

Odpowiedź EXT jest poprawna, ponieważ system Windows XP nie jest w stanie obsługiwać systemu plików EXT, który jest typowym systemem plików dla systemów operacyjnych opartych na jądrze Linux. Windows XP obsługuje systemy plików takie jak NTFS, FAT16 oraz FAT32, które są standardami w ekosystemie Windows. Przykładem zastosowania EXT może być sytuacja, gdy administrator serwera korzysta z dystrybucji Linuksa, która wymaga wykorzystania tego systemu plików do optymalizacji wydajności lub zarządzania dużymi woluminami danych. Warto również zrozumieć, że EXT ma wiele wersji, takich jak EXT2, EXT3 i EXT4, z których każda wprowadza dodatkowe funkcje, takie jak journaling czy większa odporność na uszkodzenia. Znajomość ograniczeń i możliwości różnych systemów plików pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących wyboru odpowiedniej technologii dla danego środowiska operacyjnego.

Pytanie 34

Do zrealizowania macierzy RAID 1 wymagane jest co najmniej

A. 5 dysków

B. 3 dysków

C. 4 dysków

D. 2 dysków

Pojęcia związane z macierzami RAID mogą być mylące, zwłaszcza gdy rozważa się wymagania dotyczące liczby dysków dla różnych konfiguracji. W przypadku RAID 1, nie jest prawdą, że potrzeba więcej niż dwóch dysków do utworzenia tej macierzy. W rzeczywistości, konfiguracje RAID 1 opierają się na zasadzie lustrzenia, co oznacza, że każda informacja zapisana na jednym dysku jest identyczna na drugim. To prowadzi do przekonania, że więcej dysków jest niezbędnych, aby zapewnić dodatkową wydajność lub redundancję. Jednak RAID 1 nie wymaga dodatkowych nośników, aby spełnić swoje podstawowe zadanie – ochronę danych. Użytkownicy często mylą RAID 1 z innymi poziomami RAID, takimi jak RAID 5 czy RAID 6, które rzeczywiście wymagają większej liczby dysków do implementacji. W wyniku tego błędnego rozumienia, niektórzy mogą sądzić, że zwiększona liczba dysków w RAID 1 będzie skutkować lepszą wydajnością, co jest nieprawdziwe. Ostatecznie ważne jest, aby zrozumieć, że RAID 1 jest jedną z najprostszych i najskuteczniejszych form ochrony danych, która nie wymaga więcej niż dwóch dysków, aby zrealizować swoje podstawowe funkcje. Właściwe zrozumienie tych zasad pozwala na lepsze planowanie i wdrażanie systemów przechowywania danych w praktyce.

Pytanie 35

Który standard sieci lokalnej określa dostęp do medium w oparciu o token (żeton)?

A. IEEE 802.3

B. IEEE 802.5

C. IEEE 802.1

D. IEEE 802.2

Standard IEEE 802.5 definiuje metodę dostępu do medium, która opiera się na koncepcji token ring, czyli ringi z żetonem. W tej architekturze, urządzenia w sieci są połączone w formie okręgu, a dostęp do medium jest kontrolowany przez specjalny token, który krąży w sieci. Tylko urządzenie, które posiada token, może przesyłać dane, co znacząco zmniejsza ryzyko kolizji, które jest powszechne w sieciach opartych na metodzie CSMA/CD, jak w przypadku standardu IEEE 802.3 (Ethernet). Przykładem zastosowania IEEE 802.5 są lokalne sieci, w których wymagana jest większa kontrola nad transmisją danych, co sprawia, że są szczególnie korzystne w środowiskach o wysokiej dostępności, takich jak banki czy instytucje finansowe. Dodatkowo, metoda token ring pozwala na łatwiejszą diagnostykę i zarządzanie ruchem w sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów rozproszonych. Warto również zauważyć, że chociaż Ethernet zyskał na popularności, standard IEEE 802.5 wciąż ma swoje zastosowanie w niektórych niszowych aplikacjach.

Pytanie 36

Jakie gniazdo w notebooku jest przeznaczone do podłączenia kamery cyfrowej przez interfejs i.Link?

A. RJ-45

B. DB-15F

C. S/PDiF

D. IEEE 1394

Wydaje mi się, że wybór gniazda DB-15F to nie do końca dobry pomysł. To złącze, znane jako D-sub 15-pin, było pierwotnie stworzone do wideo i danych w komputerach, na przykład przy monitorach VGA. Ale to gniazdo nie współpracuje z FireWire, więc raczej nie nadaje się do kamer cyfrowych. Podobnie, gniazdo RJ-45 jest głównie do połączeń sieciowych, no i też nie ma nic wspólnego z przesyłem wideo z kamery. Używanie RJ-45 w tej sytuacji byłoby mało sensowne, a dodatkowo wymagałoby adapterów, które pewnie nie dałyby dobrej jakości. Co więcej, S/PDiF to standard do cyfrowego sygnału audio, a nie wideo, więc też nie jest odpowiedni do kamer. Chyba często mylimy interfejsy, które wydają się znane, z tymi, które naprawdę są potrzebne. Zrozumienie, który interfejs pasuje do naszych potrzeb, to klucz do dobrego korzystania z technologii wideo.

Pytanie 37

Na ilustracji ukazano port w komputerze, który służy do podłączenia

A. drukarki laserowej

B. plotera tnącego

C. monitora LCD

D. skanera lustrzanego

Złącze przedstawione na rysunku to złącze DVI które nie jest odpowiednie do podłączania urządzeń takich jak skanery lustrzane drukarki laserowe czy plotery tnące. Skanery lustrzane zazwyczaj korzystają z interfejsów USB które są powszechnie stosowane do przesyłu danych między komputerem a różnymi urządzeniami peryferyjnymi. Drukarki laserowe również najczęściej wykorzystują złącza USB lub interfejsy sieciowe takie jak Ethernet do komunikacji z komputerem co umożliwia szybki i niezawodny przesył danych potrzebny do drukowania dokumentów o wysokiej jakości. Plotery tnące które są specjalistycznymi urządzeniami używanymi w przemyśle graficznym i produkcji oznakowań również wykorzystują złącza USB lub połączenia sieciowe do komunikacji z komputerem co zapewnia precyzyjne sterowanie i przesył danych dotyczących cięcia. Typowe błędy myślowe prowadzące do niewłaściwego wyboru odpowiedzi mogą wynikać z braku rozpoznania specyficznych złączy do określonych zastosowań oraz niedostatecznej wiedzy o standardach interfejsów w różnych urządzeniach elektronicznych. Zrozumienie jakie złącze jest używane do jakiego celu jest kluczowe w kontekście konfiguracji i instalacji sprzętu komputerowego co ma bezpośrednie przełożenie na efektywność i niezawodność pracy w środowisku zawodowym. Dlatego też ważne jest aby być w stanie szybko i poprawnie zidentyfikować typ złącza oraz jego zastosowanie co jest podstawą skutecznego zarządzania sprzętem IT.

Pytanie 38

Użytkownicy sieci WiFi zauważyli problemy oraz częste zrywanie połączenia z internetem. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. zbyt niski poziom sygnału

B. niedziałający serwer DHCP

C. nieprawidłowe hasło do sieci

D. niewłaściwy sposób szyfrowania sieci

Zbyt słaby sygnał WiFi jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem. Sygnał radiowy przesyłany przez router może być osłabiony przez różnorodne przeszkody, takie jak ściany, meble czy inne urządzenia elektroniczne. W praktyce, jeśli użytkownicy znajdują się w odległości zbyt dużej od routera lub w strefie z ograniczoną widocznością, mogą doświadczyć przerywanego połączenia lub jego całkowitej utraty. Dobrym rozwiązaniem w takich przypadkach jest umieszczenie routera w centralnym punkcie domu, zminimalizowanie przeszkód oraz korzystanie z rozszerzeń sygnału, takich jak repeater WiFi czy systemy mesh. Standardy takie jak IEEE 802.11ac oraz nowsze 802.11ax (Wi-Fi 6) oferują lepszą wydajność i zasięg, dlatego warto rozważyć ich użycie. Regularne sprawdzanie siły sygnału przy użyciu aplikacji mobilnych lub narzędzi diagnostycznych może również pomóc w identyfikacji i rozwiązaniu problemów z połączeniem.

Pytanie 39

Jeżeli użytkownik zdecyduje się na pozycję wskazaną przez strzałkę, uzyska możliwość zainstalowania aktualizacji?

A. odnoszące się do sterowników lub nowego oprogramowania od Microsoft

B. prowadzące do aktualizacji Windows 8.1 do wersji Windows 10

C. związane z lukami w zabezpieczeniach o najwyższym priorytecie

D. naprawiające krytyczną awarię, która nie dotyczy zabezpieczeń

Wybierając aktualizacje, które mają na celu naprawianie luk w zabezpieczeniach o priorytecie krytycznym, użytkownik koncentruje się na ochronie systemu przed potencjalnymi zagrożeniami zewnętrznymi. Aktualizacje tego typu są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa danych oraz nieprzerwanej pracy systemu. Jednakże, w kontekście pytania, wybór tej opcji nie jest powiązany z opcją wskazaną strzałką, która dotyczy aktualizacji opcjonalnych. Z kolei aktualizacje usuwające usterki krytyczne, ale niezwiązane z zabezpieczeniami, koncentrują się na poprawie stabilności i funkcjonalności systemu, co jest również istotnym aspektem zarządzania IT. Niemniej jednak, te aktualizacje są zazwyczaj klasyfikowane jako ważne, a nie opcjonalne, gdyż ich celem jest poprawa bezpośredniego funkcjonowania systemu. Podobnie, aktualizacje które powodują uaktualnienie systemu z Windows 8.1 do Windows 10, są specyficznie skoncentrowane na wersji systemu operacyjnego. Tego typu aktualizacje są zazwyczaj większym przedsięwzięciem, wymagającym od użytkownika świadomego wyboru i zatwierdzenia przed ich rozpoczęciem, co znacznie różni się od kontekstu aktualizacji opcjonalnych, które nie zmieniają wersji systemu operacyjnego, lecz raczej wprowadzają dodatkowe elementy funkcjonalności lub kompatybilności. Zrozumienie różnic pomiędzy typami aktualizacji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem operacyjnym oraz zapewnienia jego bezpieczeństwa i wydajności, co jest podstawą efektywnej administracji IT. Często użytkownicy mylnie zakładają, że wszystkie dostępne aktualizacje mają równorzędny priorytet, co może prowadzić do pomijania istotnych aktualizacji zabezpieczeń lub niepotrzebnego instalowania tych, które nie przynoszą rzeczywistej wartości w danym kontekście użycia systemu.

Pytanie 40

AppLocker to funkcjonalność dostępna w systemach Windows Server, która umożliwia

A. tworzenie reguł zarządzających uruchamianiem aplikacji dla użytkowników lub grup

B. szyfrowanie partycji systemowej, z wyjątkiem partycji rozruchowej

C. przyznawanie uprawnień do plików i katalogów zawierających dane użytkowników

D. administrację partycjami dysków twardych przy pomocy interpretera poleceń PowerShell

Pierwsza z odpowiedzi sugeruje, że AppLocker służy do szyfrowania partycji systemowej, co jest całkowicie niezgodne z jego funkcjonalnością. Szyfrowanie partycji, w tym partycji systemowej, jest realizowane przez inne narzędzia, takie jak BitLocker, które oferują zabezpieczanie danych przed nieautoryzowanym dostępem poprzez szyfrowanie całych dysków. Drugie podejście wskazuje na nadawanie uprawnień do plików i katalogów, co również nie jest zadaniem AppLocker. Uprawnienia do plików i folderów w systemach Windows są zarządzane przez system kontroli dostępu (DAC), który operuje na zasadzie list kontroli dostępu (ACL). Trzecia odpowiedź dotyczy zarządzania partycjami dysków twardych przy pomocy PowerShell, co jest zupełnie odmienną funkcjonalnością i nie ma związku z celami AppLocker. PowerShell jest narzędziem do automatyzacji zadań administracyjnych, ale nie jest bezpośrednio związane z kontrolą uruchamiania aplikacji. Te błędne odpowiedzi pokazują typowe nieporozumienia w zakresie funkcji narzędzi dostępnych w systemach Windows Server, co może prowadzić do niewłaściwego ich stosowania i braku efektywności w zarządzaniu bezpieczeństwem i dostępem do systemów. Zrozumienie specyfiki narzędzi oraz ich zastosowań jest kluczowe dla skutecznego zarządzania infrastrukturą IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej