Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik masażysta
Kwalifikacja: MED.10 - Świadczenie usług w zakresie masażu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 22:46
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 22:56

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najdłuższe włókna mięśniowe u ludzi można znaleźć w mięśniu

A. pośladkowym

B. skośnym

C. krawieckim

D. czworogłowym

Mięsień krawiecki (sartorius) jest uznawany za najdłuższy mięsień w ludzkim ciele. Jego długość umożliwia mu pełnienie specyficznych funkcji, takich jak zgięcie w stawie biodrowym oraz rotacja zewnętrzna uda. W praktyce, mięsień ten odgrywa kluczową rolę w wykonywaniu ruchów związanych z siadaniem, przenoszeniem nóg oraz w sportach wymagających dużej elastyczności i koordynacji. Dzięki swojej długości i położeniu, krawiecki wspiera także inne mięśnie w procesie stabilizacji stawu biodrowego. Wiedza na temat anatomicznych właściwości mięśnia krawieckiego jest istotna w rehabilitacji, gdzie jego funkcjonalność można wykorzystać do poprawy zakresu ruchu oraz siły u pacjentów. Standardy w treningu funkcjonalnym oraz rehabilitacji również uwzględniają ćwiczenia aktywujące ten mięsień, co wskazuje na jego znaczenie w zdrowym stylu życia.

Pytanie 2

Jaką reakcję wywołuje masaż w mięśniach?

A. Obniżenie tonusu mięśni po wysiłku.

B. Napięcie spastyczne.

C. Zwolnione usuwanie produktów procesów metabolicznych.

D. Ograniczenie dostępu tlenu i składników odżywczych.

Masaż to naprawdę fajna sprawa, bo ma mnóstwo pozytywnych efektów dla mięśni. Po ciężkim treningu mięśnie mogą być napięte i zmęczone, a masaż pomaga je rozluźnić. Dzięki niemu zmniejsza się napięcie, co sprawia, że Układ krwionośny lepiej działa i mięśnie szybciej się regenerują. Terapeuci używają różnych technik masażu, jak klasyczny czy sportowy, żeby pomóc w powrocie do formy po wysiłku. Przywracanie równowagi w tkankach jest ważne, bo zredukowanie tego napięcia może zmniejszać ryzyko kontuzji, szczególnie jak jesteś aktywny fizycznie. Moim zdaniem regularne masaże to super pomysł, bo pomagają nie tylko w utrzymaniu dobrego zdrowia fizycznego, ale też psychicznego – zwłaszcza w ogarnianiu stresu i poprawie samopoczucia. Sporo sportowców włącza masaż do swojego treningu, żeby zapobiegać urazom i lepiej się regenerować.

Pytanie 3

Na jakiej strukturze anatomicznej znajduje się przyczep końcowy mięśnia czworogłowego uda?

A. na guzowatości kości piszczelowej

B. na guzie kulszowym

C. na guzowatości naramiennej

D. na głowie strzałki

Guzowatość kości piszczelowej to naprawdę ważne miejsce, bo to tam przyczepia się końcowy mięsień czworogłowy uda. Jak pewnie wiesz, ten mięsień odpowiada za prostowanie stawu kolanowego. Dzięki temu przyczepowi możemy dobrze przenosić siłę w trakcie ruchu. Z mojego doświadczenia, to zrozumienie tej kwestii jest mega istotne przy rehabilitacji sportowej. Zwłaszcza jeśli chodzi o kontuzje związane z kolanem, jak urazy ACL, gdzie wzmocnienie czworogłowego jest kluczowe dla ustabilizowania kolana. W czasie treningów sportowych warto pamiętać o tym anatomicznym przyczepie, bo to może pomóc zmniejszyć ryzyko kontuzji. W literaturze medycznej często podkreśla się, jak ważne jest to dla biomechaniki kolana i ogólnych funkcji ruchowych.

Pytanie 4

Przeprowadzenie masażu u pacjenta z nowotworem może prowadzić do

A. udaru niedokrwiennego mózgu

B. zawału mięśnia sercowego

C. perforacji ściany żołądka

D. przerzutów nowotworu

Wykonanie masażu u pacjenta z chorobą nowotworową jest praktyką, która może mieć istotne znaczenie terapeutyczne, jednak wymaga szczególnej ostrożności. Przerzuty nowotworu, czyli rozprzestrzenienie się komórek nowotworowych do innych części ciała, mogą być wynikiem niewłaściwie wykonywanych zabiegów, w tym masażu. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do masażu zrozumieć, w jakim stanie jest pacjent oraz jakie są lokalizacje i rodzaje nowotworów. W praktyce masaż może być korzystny, gdy jest stosowany przez wykwalifikowanych terapeutów, którzy mają doświadczenie w pracy z pacjentami onkologicznymi. W takich przypadkach masaż może przynieść ulgę w bólu, zredukować stres, poprawić jakość snu oraz wspierać ogólne samopoczucie pacjenta. Przykładem może być technika masażu relaksacyjnego, który, gdy jest odpowiednio dostosowany, może być stosowany u pacjentów z chorobami nowotworowymi w celu łagodzenia objawów towarzyszących leczeniu. Warto również zwrócić uwagę na zalecenia organizacji zajmujących się terapią manualną, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia do każdego pacjenta oraz konieczność współpracy z zespołem medycznym.

Pytanie 5

W celu zapobiegania odleżynom zaleca się przeprowadzenie masażu

A. segmentarnego

B. limfatycznego

C. okostnowego

D. klasycznego

Masaż klasyczny jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi w profilaktyce przeciwodleżynowej, ponieważ wspomaga krążenie krwi oraz poprawia odżywienie tkanek. Dzięki technikom takim jak głaskanie, ugniatanie i oklepywanie, masaż klasyczny działa na układ mięśniowy i naczyniowy, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka powstawania odleżyn. W praktyce, masaż powinien być wykonywany regularnie u pacjentów leżących, szczególnie w miejscach narażonych na ucisk, takich jak pośladki, łokcie i pięty. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentem z ograniczoną mobilnością, masaż klasyczny powinien być częścią planu opieki, aby zapobiegać powstawaniu owrzodzeń. Wiedza na temat anatomii oraz rozumienie mechanizmów powstawania odleżyn są kluczowe dla skutecznego zastosowania masażu w praktyce klinicznej. Dobrze przeprowadzony masaż nie tylko zwiększa komfort pacjenta, ale również przyczynia się do jego ogólnej poprawy stanu zdrowia.

Pytanie 6

Który z masaży najbardziej efektywnie poprawi krążenie krwi w lewej dolnej kończynie, która jest unieruchomiona gipsowym opatrunkiem?

A. Pneumatyczny prawego uda

B. Klasyczny prawej kończyny dolnej

C. Izometryczny prawej kończyny dolnej

D. Wirowy wodny prawego podudzia

Klasyczny masaż prawej kończyny dolnej jest najskuteczniejszym sposobem na usprawnienie krążenia krwi, nawet w przypadku unieruchomienia lewej kończyny dolnej. Ten typ masażu angażuje różne techniki, takie jak głaskanie, ugniatanie, oklepywanie i wibracje, które aktywnie stymulują układ krążenia. Dzięki mechanicznemu działaniu na tkanki, klasyczny masaż wspomaga przepływ krwi, zmniejsza napięcie mięśniowe i zwiększa elastyczność naczyń krwionośnych. Praktycznie, masaż ten można stosować na kończynie zdrowej, co pośrednio wpływa na krążenie w kończynie unieruchomionej, co jest szczególnie istotne w przypadku rehabilitacji pacjentów po urazach. Ponadto, klasyczny masaż jest zgodny z najlepszymi praktykami w fizjoterapii i medycynie rehabilitacyjnej. Używając odpowiednich technik, terapeutzy mogą poprawić lokalne krążenie krwi oraz wspierać procesy regeneracyjne w organizmie, co jest kluczowe dla pacjentów po długotrwałym unieruchomieniu. Regularne stosowanie masażu pozwala również na zapobieganie powikłaniom związanym z brakiem ruchu, takim jak zakrzepica czy zespół jelita drażliwego.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Ocena wrażliwości uciskowej w diagnostyce układu mięśnia piersiowego większego w masażu tensegracyjnym obejmuje między innymi

A. guzka kulszowego

B. kości grochowatej

C. nadkłykcia bocznego kości ramiennej

D. kolca biodrowego przedniego górnego

Właściwość oceny wrażliwości uciskowej kolca biodrowego przedniego górnego jest kluczowa w diagnostyce układu mięśnia piersiowego większego, szczególnie w kontekście masażu tensegracyjnym. Kolce biodrowe, jako struktury anatomiczne, są istotnymi punktami odniesienia dla analizy postawy ciała oraz napięcia mięśniowego. W masażu tensegracyjnym ważne jest rozpoznanie napięć i ograniczeń w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego. Ocena wrażliwości uciskowej w tym obszarze może ujawnić patologiczne zmiany oraz nadmierne napięcia mięśniowe, które mogą wpływać na funkcjonowanie mięśnia piersiowego większego, odpowiedzialnego za ruchy ramion i stabilizację klatki piersiowej. Praktyczne podejście w tym przypadku obejmuje stosowanie technik palpacyjnych, które pozwalają na identyfikację punktów spustowych oraz weryfikację reakcji pacjenta na ucisk. Dobrą praktyką jest także porównanie wrażliwości uciskowej z innymi strukturami anatomicznymi, co pozwala na pełniejszy obraz stanu zdrowia pacjenta oraz skuteczniejsze planowanie terapii.

Pytanie 9

Cechą charakterystyczną ciągłej techniki wibracyjnej jest

A. duża amplituda i wysoka częstotliwość

B. niewielka amplituda i wysoka częstotliwość

C. niska częstotliwość i wysoka amplituda

D. niska częstotliwość oraz niewielka amplituda

Technika wibracji nieprzerywanej, charakteryzująca się małą amplitudą i dużą częstotliwością, jest powszechnie stosowana w różnych dziedzinach, takich jak rehabilitacja, sport, czy terapia manualna. Wibracje o wysokiej częstotliwości są efektywne w stymulacji mięśni oraz poprawie krążenia krwi, co sprzyja szybszemu regenerowaniu się tkanek. Mała amplituda gwarantuje, że drgania są mniej inwazyjne i bardziej komfortowe dla pacjenta, co jest kluczowe w terapii osób z wrażliwym układem mięśniowo-szkieletowym. Przykładem może być zastosowanie wibracji w rehabilitacji po urazach, gdzie wykorzystuje się urządzenia generujące wyspecjalizowane wibracje. Zgodnie z wytycznymi specjalistów, techniki te powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co podkreśla znaczenie odpowiedniego doboru parametrów wibracji w terapii. Warto również zaznaczyć, że technika wibracji nieprzerywanej znajduje zastosowanie w treningu sportowym, gdzie używa się jej do zwiększenia wydolności i siły mięśniowej.

Pytanie 10

Kresa diagnostyczna Dicke umożliwia

A. identyfikację zmian w tkance łącznej

B. eliminację zmian w tkance łącznej

C. eliminację zmian w tkance kostnej

D. identyfikację zmian w tkance kostnej

Kresa diagnostyczna Dicke jest istotnym narzędziem w diagnostyce zmian w tkance łącznej. Jej zastosowanie pozwala na identyfikację patologii, które mogą być związane z różnymi schorzeniami, w tym chorobami autoimmunologicznymi oraz stanami zapalnymi. Przykładem może być ocena stanu więzadeł oraz torebek stawowych, co jest kluczowe w ortopedii i reumatologii. Wykrycie zmian w tkance łącznej za pomocą kresa diagnostycznej Dicke umożliwia wczesne wdrożenie terapii, co może znacząco wpłynąć na postępy w leczeniu pacjentów. W standardach medycznych, takich jak wytyczne dotyczące diagnostyki obrazowej, podkreśla się znaczenie takich narzędzi w kontekście kompleksowej oceny stanu zdrowia pacjenta i planowania dalszych działań medycznych. Zastosowanie kresa diagnostycznej Dicke w praktyce klinicznej dowodzi skuteczności w identyfikacji zmian, co przyczynia się do poprawy jakości opieki zdrowotnej.

Pytanie 11

Masaż wpływa na poprawę oddychania skórnego głównie poprzez

A. odruchowe rozszerzenie naczyń powierzchownych oraz mechaniczne oczyszczanie porów skóry

B. mechaniczne złuszczanie martwych komórek naskórka oraz rozszerzenie porów skóry

C. odruchowe rozszerzenie naczyń powierzchownych oraz rozszerzenie porów skóry

D. odruchowe rozszerzenie naczyń powierzchownych oraz mechaniczne złuszczanie martwych komórek naskórka

Zabieg masażu poprawia oddychanie skórne poprzez dwa główne mechanizmy: odruchowe rozszerzenie naczyń powierzchownych oraz mechaniczne złuszczanie martwych komórek naskórka. Odruchowe rozszerzenie naczyń prowadzi do zwiększonego przepływu krwi w obrębie skóry, co z kolei poprawia dostarczanie tlenu oraz składników odżywczych do komórek. Zwiększenie ukrwienia sprzyja również usuwaniu produktów przemiany materii, co jest kluczowe dla zdrowia skóry. Mechaniczne złuszczanie martwych komórek naskórka, które zachodzi podczas masażu, pozwala na odnowienie warstwy rogowej, co pozytywnie wpływa na zdolność skóry do oddychania oraz na jej ogólną kondycję. Przykładowo, zabiegi masażu przeprowadzane w ramach terapii kosmetycznych, takich jak masaż twarzy, nie tylko poprawiają wygląd skóry, ale także wspomagają jej funkcje fizjologiczne. Warto również wspomnieć, że efektywność masażu może być potwierdzona w kontekście standardów branżowych, które kładą nacisk na holistyczne podejście do pielęgnacji skóry, uwzględniające zarówno jej odżywienie, jak i regenerację.

Pytanie 12

Którą z poniższych metod masażu klasycznego należy zastosować, aby zmniejszyć wrażliwość zakończeń nerwów czuciowych oraz mechanicznie usunąć zrogowaciałe fragmenty naskórka?

A. Wibrację stabilną

B. Ugniatanie esowate

C. Rozcieranie prostolinijne

D. Głaskanie podłużne

Głaskanie podłużne jest techniką masażu klasycznego, która ma na celu obniżenie pobudliwości zakończeń nerwów czuciowych oraz mechaniczne usunięcie zrogowaciałych łusek naskórka. Dzięki swojej delikatności i płynności, głaskanie podłużne stymuluje krążenie krwi oraz limfy, co sprzyja regeneracji tkanek i poprawia odżywienie skóry. Praktyczne zastosowanie tej techniki może obejmować przygotowanie ciała do intensywniejszych zabiegów masażu, a także relaksację pacjenta, co jest kluczowe w terapii. W kontekście standardów branżowych, głaskanie podłużne powinno być stosowane jako wprowadzenie do bardziej intensywnych technik, takich jak ugniatanie czy rozcieranie, a także jako element wyciszający po zakończeniu sesji masażu. Ważnym aspektem jest również odpowiednie tempo oraz rytm tej techniki, co wpływa na jej skuteczność oraz komfort pacjenta. Warto pamiętać, że umiejętność prawidłowego wykonania głaskania podłużnego jest fundamentem w pracy każdego masażysty, co potwierdzają liczne szkolenia i kursy w dziedzinie masażu.

Pytanie 13

Aby lokalizować palpacyjnie wyrostek rylcowaty kości promieniowej, należy umieścić opuszki palców w rejonie

A. proksymalnej, bocznej części przedramienia

B. proksymalnej, przyśrodkowej części przedramienia

C. dystalnej, tylno-przyśrodkowej części przedramienia

D. dystalnej, bocznej części przedramienia

Wyrostek rylcowaty kości promieniowej znajduje się w dolnej części przedramienia, a jego palpacja odbywa się w dystalnej, bocznej części przedramienia. Ten punkt orientacyjny jest kluczowy w wielu procedurach klinicznych, w tym w ocenach ortopedycznych oraz rehabilitacyjnych. Aby prawidłowo zlokalizować wyrostek rylcowaty, należy przyłożyć opuszki palców w miejscu, gdzie nasada kości promieniowej jest najbardziej wyczuwalna, co zazwyczaj znajduje się w pobliżu stawu promieniowo-nadgarstkowego. Zrozumienie anatomicznego położenia tego wyrostka jest niezbędne dla profesjonalistów zajmujących się medycyną sportową, ponieważ kontuzje związane z nadgarstkiem często wymagają oceny i późniejszego leczenia w tej okolicy. Dodatkowo, w kontekście technik terapeutycznych, takich jak terapia manualna, znajomość i precyzyjna palpacja struktur kostnych jest kluczowa dla efektywnego przeprowadzenia diagnostyki oraz rehabilitacji pacjentów.

Pytanie 14

Jakie są efekty prawidłowo przeprowadzonego masażu u pacjenta?

A. spowolnione skórne oddychanie

B. przyspieszone skórne oddychanie

C. przerywane skórne oddychanie

D. brak wpływu na skórne oddychanie

Odpowiedź "przyspieszone oddychanie skórne" jest prawidłowa, ponieważ masaż ma na celu stymulację krążenia krwi oraz poprawę metabolizmu tkankowego, co w naturalny sposób wpływa na aktywność oddychania skórnego. W wyniku masażu dochodzi do zwiększenia przepływu osocza i limfy w skórze, co przekłada się na lepsze dotlenienie i odżywienie tkanek. Dodatkowo, ruchy masażu pobudzają zakończenia nerwowe, co może prowadzić do zwiększenia aktywności gruczołów potowych. Przykładem może być masaż relaksacyjny, który nie tylko łagodzi napięcia mięśniowe, ale również przyczynia się do poprawy funkcji skórnych. Standardy masażu terapeutycznego przewidują, że specjalista powinien monitorować reakcje pacjenta, aby dostosować techniki do jego indywidualnych potrzeb. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności masażu oraz jego pozytywnego wpływu na organizm pacjenta.

Pytanie 15

U osoby cierpiącej na osteoporozę nie powinno się wykonywać

A. ugniatania mięśnia czworogłowego uda

B. rozcierania przestrzeni międzyżebrowych

C. oklepywania mięśni pośladkowych grzbietową stroną palców

D. pionowych ucisków w okolicy kręgosłupa

Pionowe naciski na kręgosłup są naprawdę niebezpieczne dla osób z osteoporozą, bo mogą prowadzić do złamań kręgów. Osteoporoza osłabia kości, więc ryzyko urazów jest większe. Dlatego fajnie jest unikać terapii, które mogą obciążać kręgosłup. Lepiej skupić się na takich metodach, które wzmacniają mięśnie stabilizujące i poprawiają zakres ruchu, ale bez ryzyka kontuzji. Na przykład, rozciąganie i wzmacnianie mięśni brzucha oraz pleców to świetny sposób, żeby pomóc pacjentom, a jednocześnie nie narażać ich kręgosłupa. Wszyscy, którzy zajmują się pacjentami z osteoporozą, powinni pamiętać, że unikanie ryzykownych sytuacji jest kluczowe, żeby zapewnić im dobre zdrowie i jakość życia.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Na czym polega kolejność w metodzie masażu podwodnego?

A. kończyn górnych, tułowia, kończyn dolnych

B. kończyn dolnych, kończyn górnych, tułowia

C. tułowia, kończyn górnych, kończyn dolnych

D. kończyn dolnych, tułowia, kończyn górnych

Metodyka masażu podwodnego opiera się na specyficznej kolejności opracowania poszczególnych części ciała, zaczynając od kończyn dolnych, następnie przechodząc do kończyn górnych, a na końcu do tułowia. Taka sekwencja ma na celu efektywne rozluźnienie mięśni, poprawę krążenia oraz zwiększenie zakresu ruchu. Rozpoczynając od kończyn dolnych, można skutecznie zredukować napięcie w dolnej części ciała, co często jest pomocne w przypadkach urazów lub przeciążeń. Przykładem może być pacjent z bólem nóg, który po serii masaży podwodnych odczuwa ulgę. Kolejnym krokiem jest masaż kończyn górnych, co umożliwia dalsze rozluźnienie i przygotowanie ciała do pracy z tułowiem, które jest centralnym punktem ciała. Poprawne stosowanie tej metody, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi masażu terapeutycznego, sprzyja nie tylko relaksacji, ale także rehabilitacji, co potwierdzają liczne badania kliniczne.

Pytanie 18

Celem zastosowania techniki głaskania podczas masażu ciała pacjenta jest

A. potęgowanie bólów neuralgicznych

B. rozciągnięcie głęboko osadzonych włókien mięśniowych

C. mechaniczne usunięcie złuszczonego naskórka

D. obniżenie przepływu krwi w tkankach

Zastosowanie techniki głaskania podczas masażu ciała pacjenta ma na celu mechaniczne usunięcie złuszczonego naskórka oraz poprawę kondycji skóry. Technika ta jest jednym z podstawowych elementów masażu, który wpływa na poprawę krążenia krwi w skórze, co sprzyja regeneracji komórek. Głaskanie działa również kojąco na układ nerwowy, zmniejszając napięcia i stres. W praktyce masażysta może wykorzystać głaskanie na początku lub końcu sesji, aby wprowadzić pacjenta w stan relaksacji lub pomóc mu w wyciszeniu po intensywnych technikach masażu. Warto podkreślić, że głaskanie nie tylko poprawia wygląd skóry, ale również przyczynia się do lepszego wchłaniania substancji odżywczych z preparatów stosowanych w masażu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii manualnej.

Pytanie 19

W punkcie połączenia wypustek dwóch komórek nerwowych (aksonów oraz dendrytów) znajduje się

A. synapsa

B. perikarion

C. mediator

D. neuron

Odpowiedź "synapsa" jest poprawna, ponieważ synapsa to miejsce styku dwóch komórek nerwowych, takich jak akson jednej komórki i dendryt drugiej. W synapsie dochodzi do przekazywania impulsów nerwowych za pomocą neurotransmiterów, które są uwalniane z zakończeń aksonu i wiążą się z receptorami na dendrycie. Ta interakcja jest kluczowa dla komunikacji w układzie nerwowym i umożliwia różnorodne funkcje, od kontrolowania ruchu po procesy myślowe. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest zrozumienie działania leków psychotropowych, które często wpływają na neurotransmitery, modulując aktywność synaps. Standardy w neurobiologii podkreślają, jak istotne jest badanie synaps w kontekście zrozumienia chorób neurodegeneracyjnych oraz efektywności terapii. Właściwe zrozumienie synaps ma również zastosowanie w tworzeniu sztucznej inteligencji, gdzie naśladowanie neuronowych połączeń może prowadzić do rozwoju bardziej zaawansowanych algorytmów uczenia maszynowego.

Pytanie 20

Pojawienie się nacieków określanych jako ziarnina reumatoidalna w obrębie błony maziowej stawów jest typowe w patomechanizmie

A. ZZSK

B. RZS

C. SM

D. PHS

Odpowiedź RZS, czyli reumatoidalne zapalenie stawów, jest poprawna, ponieważ powstawanie ziarniny reumatoidalnej jest kluczowym elementem patomechanizmu tego schorzenia. Ziarnina reumatoidalna to proces zapalny, który prowadzi do proliferacji komórek w błonie maziowej stawów, co skutkuje destrukcją struktur stawowych. W kontekście RZS, ziarnina ma charakter autoimmunologiczny, gdzie organizm błędnie atakuje własne komórki, co prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego. Przykładem może być rozwój wysięku w stawach, który jest wynikiem intensywnej reakcji zapalnej. W praktyce klinicznej, monitorowanie markerów zapalnych oraz obrazowanie stawów, takie jak USG czy MRI, pozwala na wczesne wykrycie zmian charakterystycznych dla RZS. Dobrymi praktykami jest również stosowanie leków modyfikujących przebieg choroby (DMARDs), które pomagają w kontrolowaniu procesu zapalnego i hamowaniu progresji choroby, co ma kluczowe znaczenie dla jakości życia pacjentów oraz ich funkcjonowania.

Pytanie 21

14-letniemu pacjentowi z zdiagnozowaną skoliozą funkcjonalną jednołukową w odcinku piersiowym, aby przywrócić prawidłowe napięcie mięśni grzbietu, powinien zostać wykonany masaż

A. pobudzający po stronie wklęsłej i po stronie wypukłej

B. relaksujący po stronie wklęsłej i pobudzający po stronie wypukłej

C. pobudzający po stronie wklęsłej i relaksujący po stronie wypukłej

D. relaksujący po stronie wklęsłej i po stronie wypukłej

W przypadku 14-letniego pacjenta ze skoliozą funkcjonalną jednołukową w odcinku piersiowym, prawidłowe zastosowanie masażu relaksującego po stronie wklęsłej oraz pobudzającego po stronie wypukłej jest kluczowe w procesie normalizacji napięcia mięśni grzbietu. Skolioza funkcjonalna często prowadzi do napięcia mięśniowego, które jest wynikiem różnic w obciążeniu mięśni po obu stronach kręgosłupa. Masaż relaksujący po stronie wklęsłej zmniejsza napięcie mięśniowe oraz pozwala na rozluźnienie tkanek, co przyczynia się do poprawy postawy ciała. Z kolei masaż pobudzający po stronie wypukłej stymuluje mięśnie, które mogą być osłabione z powodu nieprawidłowego ułożenia kręgosłupa. Taka kombinacja technik masażu sprzyja równoważeniu napięcia mięśniowego i może wspierać efekty rehabilitacji, co jest zgodne z dobrymi praktykami terapeutycznymi. Przykłady zastosowania takiego podejścia można znaleźć w programach rehabilitacyjnych dla pacjentów ze skoliozą, gdzie indywidualnie dobrane techniki masażu są kluczowe dla poprawy funkcji ruchowych i jakości życia pacjentów.

Pytanie 22

W masażu klasycznym wykorzystywanym do zapobiegania odleżynom u pacjentów leżących w podeszłym wieku, głównie stosuje się technikę

A. uciskania

B. roztrząsania

C. rozcierania

D. ugniatania

Technika rozcierania jest kluczowym elementem masażu klasycznego, szczególnie w profilaktyce odleżyn u pacjentów obłożnie chorych, w tym osób starszych. Ma na celu poprawę krążenia krwi oraz limfy, co jest niezwykle istotne w zapobieganiu powstawaniu odleżyn. Rozcieranie polega na rozkładaniu masywnych tkanek, co stymuluje mikrokrążenie oraz przyspiesza procesy regeneracyjne. Przykładem zastosowania tej techniki może być masaż okolicy pośladkowej oraz pleców, miejsc szczególnie narażonych na odleżyny. Warto pamiętać, że masaż powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowanego terapeutę, który zna anatomie i zasady ergonomii, aby uniknąć dodatkowych urazów. Stosowanie techniki rozcierania zgodnie z zaleceniami i w odpowiednich interwałach czasowych ma kluczowe znaczenie dla skuteczności działań profilaktycznych.

Pytanie 23

Wskaż stwierdzenie, które jest zgodne z zasadami masażu segmentarnego?

A. Punkty maksymalne masuje się delikatniej niż inne obszary zmian odruchowych tkanek

B. Po zlikwidowaniu napięć znajdujących się wyżej, należy usunąć napięcia znajdujące się niżej

C. Masaż segmentarny wykonuje się do momentu usunięcia przesunięć odruchowych

D. Masaż segmentarny grzbietu wykonuje się w kierunku od kręgosłupa do linii bocznej

Wybór odpowiedzi sugerujących, że po zlikwidowaniu napięć położonych wyżej, należy usunąć napięcia położone niżej, oraz że masaż segmentarny powinien być wykonywany do momentu usunięcia przesunięć odruchowych, nie jest zgodny z zasadami masażu segmentarnego. W podejściu segmentarnym kluczowe znaczenie ma zasada holistycznego postrzegania ciała. Masażysta nie powinien koncentrować się jedynie na lokalnych napięciach, lecz uwzględniać całość organizmu, co oznacza, że usunięcie napięć w jednej lokalizacji niekoniecznie prowadzi do wyeliminowania problemów w innych. Z perspektywy terapeutycznej, koncentrowanie się wyłącznie na jednym obszarze może prowadzić do zjawiska kompensacji, gdzie napięcia przenoszą się w inne miejsce, co może pogłębiać problem zamiast go rozwiązywać. Co więcej, metoda masażu segmentarnego opiera się na identyfikowaniu i pracy z odruchami, a nie tylko z 'przesunięciami' tkanek. Terapeuta powinien być zdolny do oceny reakcji całego ciała i odpowiednio dostosowywać techniki do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie terapii manualnej. Właściwa metoda masażu powinna być oparta na pełnym zrozumieniu anatomii oraz fizjologii ciała ludzkiego, a także na umiejętności dostosowania technik do obecnych warunków pacjenta.

Pytanie 24

Co należy zrobić w przypadku omdlenia?

A. otworzyć okno i próbować ocucić osobę, delikatnie ją poklepując po twarzy

B. posadzić osobę i podać jej szklankę wody do wypicia

C. otworzyć okno i umieścić zimny kompres na czole osoby

D. położyć osobę z uniesionymi nogami

Położenie chorego z uniesionymi kończynami dolnymi jest kluczowe w przypadku omdlenia, ponieważ wspomaga przepływ krwi do mózgu. Kiedy osoba omdleje, jej ciśnienie krwi może gwałtownie spaść, co prowadzi do utraty przytomności. Uniesienie nóg sprawia, że krew wraca do serca i mózgu, co może przyspieszyć powrót do przytomności. Zalecenie to jest zgodne z praktykami pierwszej pomocy oraz wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem, które podkreślają znaczenie przywrócenia prawidłowego krążenia krwi. Dodatkowo, zapewnienie spokoju i unikanie zbędnych bodźców w otoczeniu chorego wspiera jego stan, a także minimalizuje ryzyko urazów, które mogą wyniknąć podczas omdlenia. W przypadku dłuższego utrzymywania się stanu nieprzytomności, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną.

Pytanie 25

U pacjenta leżącego na plecach, który ma wyraźne pogłębienie lordozy lędźwiowej, zaleca się przeprowadzenie masażu stymulującego oraz sugeruje pacjentowi wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie

A. okolicy lędźwiowej i przedniej części uda

B. proste brzucha i proste uda

C. okolicy piersiowej grzbietu i tylnej części uda

D. proste brzucha i pośladkowe wielkie

Odpowiedzi, które nie odnoszą się do wzmocnienia mięśni prostych brzucha oraz pośladkowych wielkich, nie są zgodne z wymaganiami rehabilitacyjnymi pacjentów z pogłębioną lordozą lędźwiową. Ćwiczenia, które koncentrują się na prostych ud czy okolicy piersiowej grzbietu, mogą nie przynosić oczekiwanych rezultatów. Mięśnie prostych ud (quadriceps) są istotne dla stabilizacji kolana i nie mają kluczowego wpływu na lordozę lędźwiową. Podobnie, wzmacnianie okolicy piersiowej grzbietu, choć ważne dla ogólnej postawy, nie adresuje bezpośrednio problemów związanych z dolną częścią kręgosłupa. W kontekście wzmocnienia mięśni lędźwiowych, kluczowe jest, aby skupić się na ćwiczeniach, które aktywują głównie dolne partie brzucha oraz pośladki, gdyż to one stabilizują miednicę i kręgosłup. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do pogłębienia problemu, zwiększonego bólu pleców i dysfunkcji w ruchu. W rehabilitacji ważne jest podejście holistyczne, które uwzględnia właściwe wzorce ruchowe i aktywację mięśni, co powinno być zgodne z aktualnymi standardami rehabilitacyjnymi.

Pytanie 26

W przypadku przewlekłego zapalenia stawu kolanowego bez obecności obrzęku, aby poprawić ukrwienie i funkcjonowanie stawu, należy zastosować masaż

A. centryfugalny uszkodzonego stawu

B. segmentarny uszkodzonego stawu

C. izometryczny całej kończyny

D. limfatyczny całej kończyny

Odpowiedź centryfugalny chorego stawu jest poprawna, ponieważ masaż tego typu koncentruje się na stymulowaniu krążenia krwi oraz limfy w okolicy stawu kolanowego, co jest kluczowe w przypadku przewlekłego zapalenia stawu. Działa on poprzez delikatne przesuwanie tkanek w kierunku serca, co wspomaga transport substancji odżywczych oraz usuwanie produktów przemiany materii. W praktyce, masaż centryfugalny może być stosowany w sesjach terapeutycznych, które trwają od 20 do 40 minut, w zależności od stanu pacjenta. Regularne sesje tego typu mogą przyczynić się do zmniejszenia bólu, poprawy zakresu ruchu oraz ogólnej funkcji stawu. Dobrą praktyką w terapii jest łączenie masażu z ćwiczeniami wzmacniającymi oraz rehabilitacją, co jeszcze bardziej wspomaga proces zdrowienia. Warto także zwrócić uwagę na techniki, takie jak effleurage czy petrissage, które można zastosować w masażu centryfugalnym, aby uzyskać optymalne efekty.

Pytanie 27

Podczas wykonywania masażu pleców o kształcie okrągłym warto zredukować pobudliwość i ustabilizować napięcie mięśniowe

A. czworobocznego

B. równoległobocznego

C. najszerszego grzbietu

D. piersiowego większego

Wybór piersiowego większego jako mięśnia, który należy łagodzić podczas masażu u osób z plecami okrągłymi, jest szczególnie trafny. Mięsień ten odgrywa kluczową rolę w stabilizacji i ruchu górnej części ciała, a jego nadmierne napięcie często prowadzi do nieprawidłowej postawy, co z kolei może przyczyniać się do powstawania pleców okrągłych. W praktyce, masaż relaksacyjny i techniki rozluźniające, takie jak głaskanie czy ugniatanie, mogą pomóc w znormalizowaniu napięcia tego mięśnia, poprawiając krążenie krwi i wspierając regenerację. Warto również zastosować techniki stretchingowe, które mogą zwiększyć elastyczność i zmniejszyć dyskomfort. W ocenie stanu pacjenta warto uwzględnić zalecenia dotyczące ergonomii, aby zapobiegać dalszemu napięciu w obrębie klatki piersiowej i pleców. Wspieranie pacjentów w przywracaniu prawidłowej postawy jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji oraz masażu terapeutycznego, co dodatkowo potwierdza znaczenie pracy z mięśniem piersiowym większym w kontekście pleców okrągłych.

Pytanie 28

W jakich sytuacjach masażysta powinien przeprowadzić u pacjenta masaż klasyczny z użyciem odżywczych środków wspomagających?

A. Po zwichnięciu stawu skokowego w czasie po usunięciu unieruchomienia w celu poprawy funkcjonowania skóry

B. Po zerwaniu ścięgna Achillesa w początkowym etapie w celu zmniejszenia wysięku zapalnego

C. W pierwszych dniach po operacji chirurgicznej w celu poprawy trofiki masowanego obszaru ciała

D. W pierwszych dniach po udarze jako środek zapobiegawczy przeciwodleżynowy

Masaż klasyczny, szczególnie z zastosowaniem różnych odżywczych środków, jest naprawdę super opcją, gdy ktoś wraca do zdrowia po kontuzji stawu skokowego, zwłaszcza po zdjęciu gipsu. W tym czasie ciało potrzebuje dobrej stymulacji krążenia oraz lepszej kondycji tkanek, a odpowiednio wykonany masaż może to zapewnić. Użycie takich rzeczy jak oleje czy maści robi robotę, bo pomagają nawilżyć i odżywić skórę, co przyspiesza regenerację. To jest zgodne z tym, co się mówi w rehabilitacji ortopedycznej, gdzie masaż ma naprawdę dużą rolę w powracaniu do pełnej sprawności stawów. Taki masaż nie tylko wspiera leczenie, ale także zwiększa zakres ruchu i zmniejsza napięcie mięśniowe, co jest mega ważne, gdy jesteśmy w późnej fazie rehabilitacji. Ważne jest też to, że taki masaż powinien być dopasowany do potrzeb konkretnego pacjenta, więc umiejętności masażysty są tu kluczowe przy doborze właściwych technik oraz środków wspomagających.

Pytanie 29

Bandażowanie drenażowe może być wykorzystywane po przeprowadzeniu masażu

A. limfatycznego

B. segmentalnego

C. punktowego

D. refleksyjnego

Bandażowanie drenażowe po wykonaniu masażu limfatycznego jest techniką mającą na celu wspomaganie przepływu limfy oraz redukcję obrzęków. Masaż limfatyczny, który stymuluje układ limfatyczny, pozwala na usunięcie nadmiaru płynów i toksyn z organizmu. Stosowanie bandażowania drenażowego po takim masażu wzmacnia jego efekty, ponieważ bandaż działa kompresyjnie, co sprzyja dalszemu przepływowi limfy. W praktyce, bandażowanie powinno być stosowane w sposób umiarkowany, aby nie ograniczać krążenia krwi, ale jednocześnie zapewniać wystarczającą stabilizację. Standardy i dobre praktyki w tym zakresie podkreślają, że bandaże powinny być zakładane od kończyn dystalnych ku proksymalnym, co wspiera naturalny kierunek przepływu limfy. Połączenie masażu limfatycznego z bandażowaniem drenażowym jest szczególnie zalecane w rehabilitacji pooperacyjnej oraz w terapii obrzęków limfatycznych.

Pytanie 30

Sztywność mięśniowa stanowi symptom wskazujący na uszkodzenie układu

A. pozapiramidowego

B. współczulnego

C. piramidowego

D. przywspółczulnego

Sztywność mięśniowa, znana również jako spastyczność, jest jednym z kluczowych objawów uszkodzenia układu pozapiramidowego, który obejmuje struktury mózgowe, takie jak jądra podstawne i móżdżek. Uszkodzenia w tym obszarze mogą prowadzić do zaburzeń kontroli ruchów, co skutkuje sztywnością mięśniową. Praktycznym przykładem jest choroba Parkinsona, w której pacjenci często doświadczają sztywności w kończynach oraz trudności w rozpoczęciu ruchu. Terapeuci zajęciowi i fizjoterapeuci mogą wykorzystać tę wiedzę, aby lepiej dostosować programy rehabilitacyjne do potrzeb pacjentów. Wiedza na temat układu pozapiramidowego jest również istotna w kontekście farmakoterapii, w której leki może mieć na celu złagodzenie objawów takich jak sztywność mięśniowa, poprawiając jakość życia pacjentów. W praktyce klinicznej, umiejętność rozpoznawania objawów związanych z uszkodzeniami układu pozapiramidowego pozwala na szybszą diagnozę i skuteczniejsze leczenie.

Pytanie 31

Do mięśni odpowiedzialnych za wydech zalicza się mięsień

A. poprzeczny klatki piersiowej

B. piersiowy mniejszy

C. czworoboczny grzbietu

D. zębaty przedni

Mięsień poprzeczny klatki piersiowej jest jednym z kluczowych mięśni odpowiedzialnych za proces wydechu. Jego główną funkcją jest obniżenie żeber, co prowadzi do zmniejszenia objętości klatki piersiowej i umożliwia wydalenie powietrza z płuc. Mięsień ten jest umiejscowiony na wewnętrznej powierzchni klatki piersiowej i współpracuje z innymi mięśniami oddechowymi, takimi jak mięśnie międzyżebrowe, aby efektywnie zarządzać ruchem klatki piersiowej podczas oddechu. W praktyce, znajomość funkcji tego mięśnia ma znaczenie w kontekście rehabilitacji oddechowej oraz w treningu sportowym, gdzie odpowiednie wykorzystanie mięśni oddechowych ma kluczowe znaczenie dla wydolności organizmu. Warto również zaznaczyć, że w przypadku schorzeń układu oddechowego, takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), zrozumienie roli mięśnia poprzecznego klatki piersiowej może pomóc w opracowywaniu skutecznych strategii terapeutycznych.

Pytanie 32

Choroba o charakterze autoimmunologicznym, która prowadzi do występowania zmian degeneracyjno-przerostowych oraz ograniczenia funkcji stawów, a jednym z jej objawów jest poranna sztywność, to

A. stwardnienie rozsiane

B. reumatoidalne zapalenie stawów

C. zesztywniające zapalenie stawów

D. twardzina układowa

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której układ odpornościowy atakuje tkanki stawowe, prowadząc do ich stanu zapalnego, a w konsekwencji do zmian zwyrodnieniowych i przerostowych. Jednym z kluczowych objawów RZS jest poranna sztywność stawów, która trwa zazwyczaj dłużej niż 30 minut i ustępuje w ciągu dnia. RZS charakteryzuje się symetrycznym zajęciem stawów, co oznacza, że jeśli staw w jednej kończynie jest chory, to również staw po przeciwnej stronie będzie dotknięty. W leczeniu RZS stosuje się leki modyfikujące przebieg choroby (DMARDs), takie jak metotreksat, oraz leki biologiczne, które celują w konkretne elementy układu odpornościowego. Wczesne rozpoznanie i interwencja są kluczowe, aby ograniczyć uszkodzenia stawów i poprawić jakość życia pacjentów. Regularne badania kontrolne oraz rehabilitacja są istotnymi elementami kompleksowego zarządzania tą chorobą.

Pytanie 33

Jakim sposobem należy przeprowadzić masaż tuż przed biegiem przez płotki na dystansie 100 m u zawodnika?

A. mocny masaż łydki nogi odbijającej oraz delikatny masaż mięśni kończyny przenoszonej

B. łagodny masaż mięśni kończyny odbijającej oraz intensywny masaż odwodzicieli nogi przenoszonej

C. intensywny masaż mięśni dolnych kończyn oraz łagodny masaż stawów tych kończyn

D. delikatny masaż mięśni nóg dolnych oraz mocny masaż stawów tych kończyn

Łagodny masaż mięśni kończyn dolnych oraz intensywny masaż stawów tych kończyn jest kluczowy przed startem u biegacza przez płotki na dystansie 100 m, ponieważ ma na celu przygotowanie ciała do intensywnego wysiłku. Łagodny masaż mięśni dolnych poprawia krążenie krwi, co przyczynia się do dostarczenia większej ilości tlenu i składników odżywczych do pracujących mięśni. Jest to szczególnie istotne w kontekście biegów sprinterskich, gdzie szybkie i efektywne skurcze mięśni są niezbędne. Intensywny masaż stawów, z kolei, pomaga zwiększyć zakres ruchu oraz elastyczność stawów, co jest kluczowe w dyscyplinach, gdzie występują nagłe zmiany kierunku i skoki. W praktyce, taki rodzaj masażu powinien być przeprowadzany na krótko przed startem, aby wyeliminować sztywność i przygotować stawy do dynamicznego ruchu. Warto również zwrócić uwagę na indywidualne reakcje organizmu sportowca, co może wpływać na efektywność masażu w danym przypadku. Implementacja tej metody jest zgodna z zaleceniami specjalistów od fizjoterapii i trenerów sportowych, którzy podkreślają znaczenie rozgrzewki i przygotowania ciała do wysiłku.

Pytanie 34

Masaż centryfugalny to procedura

A. dotycząca stawów oraz tkanek okołostawowych.

B. przeprowadzana powyżej granicy bólu.

C. zwiększająca masę i moc mięśni.

D. oparta na odruchach wegetatywnych.

Masaż centryfugalny to technika terapeutyczna, która koncentruje się na stawach oraz tkankach okołostawowych. Jego głównym celem jest poprawa funkcjonowania układu ruchu poprzez działanie na struktury anatomiczne otaczające stawy, co może przynieść ulgę w bólach stawowych oraz przyspieszyć rehabilitację. W praktyce masaż centryfugalny wykorzystuje ruchy okrężne, które pomagają w rozluźnieniu napiętych mięśni, poprawiają krążenie krwi i limfy, co jest kluczowe dla regeneracji tkanek. Tego rodzaju masaż jest często stosowany w terapii urazów sportowych, rehabilitacji pooperacyjnej oraz w przypadkach przewlekłych dolegliwości bólowych stawów. Zgodnie z dobrymi praktykami w terapii manualnej, masaż centryfugalny powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, a jego efekty mogą być potęgowane przez zastosowanie dodatkowych technik, takich jak stretching czy ćwiczenia ruchowe. Warto zwrócić uwagę, że przed przystąpieniem do masażu zawsze należy przeprowadzić dokładną ocenę stanu pacjenta, aby zminimalizować ryzyko ewentualnych powikłań.

Pytanie 35

Metoda polegająca na przesuwaniu fałdu skóry, który powstaje pomiędzy brzegami łokciowymi rąk, z jednego segmentu w drugi oraz równoczesnym jego pocieraniu, to chwyt

A. nadkolcowy

B. piłowania

C. śrubowania

D. rolowania

Chwyt piłowania to technika manualna stosowana w terapii manualnej oraz masażu, polegająca na przesuwaniu i rozcieraniu fałdu skórnego wzdłuż segmentów ciała. W kontekście omawianego pytania, polega na manipulacji skórą między brzegami łokciowymi rąk, co sprzyja poprawie krążenia krwi oraz odżywieniu tkanek. Technika ta znajduje zastosowanie w rehabilitacji, szczególnie w przypadkach urazów, gdzie zmniejsza napięcie mięśniowe oraz zwiększa elastyczność skóry. Piłowanie, dzięki dynamicznemu działaniu, wspomaga również procesy regeneracyjne, przyspieszając gojenie się uszkodzonych tkanek. W praktyce, terapeuta powinien dostosować siłę oraz tempo wykonywanych ruchów do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii manualnej. Warto również wspomnieć, że technika ta jest często łączona z innymi metodami, takimi jak mobilizacja stawów, co zwiększa jej efektywność.

Pytanie 36

W trakcie masażu przedniej części stawu skokowego opracowywane są m.in. ścięgna mięśni:

A. zginacza długiego palców i strzałkowego krótkiego

B. zginacza długiego palców oraz zginacza długiego palucha

C. piszczelowego przedniego oraz prostownika długiego palców

D. piszczelowego przedniego i strzałkowego długiego

Masaż przedniej strony stawu skokowego koncentruje się na strukturach anatomicznych, które są kluczowe dla funkcji kończyny dolnej. Prawidłowa odpowiedź dotyczy ścięgien mięśnia piszczelowego przedniego oraz prostownika długiego palców, które są odpowiedzialne za ruchy zgięcia grzbietowego stopy oraz prostowania palców. Te mięśnie mają swoje przyczepy w okolicy piszczeli i kłykciach kości udowej, co sprawia, że ich prawidłowe funkcjonowanie jest kluczowe dla stabilizacji stawu skokowego. W kontekście terapii manualnej i masażu, uwolnienie napięć w tych mięśniach może znacząco poprawić zakres ruchu, a także zmniejszyć ból związany z przeciążeniem. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest rehabilitacja pacjentów po urazach stawu skokowego, gdzie masaż tych struktur wspomaga proces gojenia oraz przywraca pełną sprawność ruchową. Warto również zwrócić uwagę na standardy terapeutyczne, które podkreślają znaczenie pracy z mięśniami odpowiedzialnymi za ruchy stopy w celu zapobiegania kontuzjom i poprawy wydolności kończyny dolnej.

Pytanie 37

Jakie informacje zawarte w skierowaniu lekarskim, które otrzymuje masażysta, są niezbędne do prawidłowego przeprowadzenia zabiegu masażu?

A. rozpoznanie podstawowe oraz choroby, które zostały wyleczone

B. choroby współistniejące oraz wiek pacjenta

C. choroby współistniejące oraz masa pacjenta

D. rozpoznanie podstawowe i choroby współistniejące

Poprawna odpowiedź to rozpoznanie zasadnicze oraz choroby współistniejące, ponieważ te informacje są kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia zabiegu masażu. Rozpoznanie zasadnicze wskazuje na główny problem zdrowotny pacjenta, co pozwala masażyście dostosować techniki oraz intensywność masażu do indywidualnych potrzeb. Choroby współistniejące to inne schorzenia, które mogą wpływać na stan zdrowia pacjenta i ograniczać możliwości terapeutyczne. Na przykład, jeśli pacjent ma cukrzycę, masażysta musi być świadomy ryzyka powikłań, jak hipoglikemia, oraz dostosować zabieg, aby nie wywołać niepożądanych skutków. Dobrze zrozumiane są także zasady, które powinny być przestrzegane w gabinetach masażu, takie jak zasady BHP oraz przestrzeganie poufności informacji medycznych pacjenta. Dobre praktyki w tej dziedzinie wymagają, aby masażysta był odpowiednio wykształcony i miał dostęp do aktualnych informacji o chorobach pacjentów, co jest istotne nie tylko dla efektywności terapii, ale także dla bezpieczeństwa pacjenta.

Pytanie 38

W przypadku sportowca rzucającego oszczepem, celem masażu przedstartowego jest

A. normalizacja funkcjonowania układu oddechowego zawodnika

B. pobudzenie aktywności hormonalnej organizmu zawodnika

C. zwiększenie sprawności fizycznej zawodnika

D. rozgrzanie i mobilizacja organizmu zawodnika

Odpowiedź "rozgrzanie i mobilizacja organizmu zawodnika" jest prawidłowa, ponieważ przedstartowy masaż ma na celu przygotowanie ciała sportowca do intensywnego wysiłku fizycznego. Efektywny masaż przedstartowy powinien skupić się na zwiększeniu przepływu krwi do mięśni, co z kolei podnosi ich temperaturę i elastyczność, pomagając w zapobieganiu kontuzjom. Poprzez mobilizację stawów i rozluźnienie napiętych mięśni, sportowiec osiąga lepszą koordynację i zakres ruchu, co jest niezbędne do efektywnego wykonania rzutu oszczepem. Praktyczne zastosowanie masażu przedstartowego można zaobserwować w wielu dyscyplinach sportowych, gdzie zbadano wpływ takiego zabiegu na wydolność i samopoczucie zawodników. Zgodnie z wytycznymi International Sports Medicine Federation, masaż powinien być przeprowadzany krótko przed startem, aby maksymalizować jego efekty i dostosować organizm do nadchodzącego wysiłku.

Pytanie 39

W przypadku zespołu bólowego w obrębie barku przeciwwskazaniem do klasycznego masażu obręczy barkowej jest

A. częściowe naderwanie ścięgien stożka rotatorów

B. dysfunkcja kaletki podbarkowej

C. zwłóknienie oraz przykurcz torebki stawowej

D. rana po zespoleń przerwanych struktur stożka rotatorów

Rana po zespoleniu przerwanych struktur stożka rotatorów jest poważnym przeciwwskazaniem do masażu klasycznego obręczy barkowej. W takim przypadku tkanki są w fazie gojenia, co wymaga szczególnej ostrożności. Masaż może prowadzić do nadmiernego obciążenia, co z kolei może spowodować powikłania, takie jak ponowne uszkodzenie, wydłużenie procesu rehabilitacji lub nawet prowadzenie do przewlekłych dolegliwości bólowych. W praktyce terapeutycznej, przed przystąpieniem do zabiegu, należy dokładnie ocenić stan tkanek i stosować techniki, które nie będą wpływać negatywnie na rekonwalescencję. Dobrą praktyką jest również współpraca z lekarzem lub fizjoterapeutą, aby uzyskać dokładne informacje o stanie pacjenta oraz zalecenia dotyczące rodzaju terapii. Zrozumienie przeciwwskazań do masażu w kontekście rehabilitacji barku jest kluczowe dla zapewnienia pacjentowi bezpieczeństwa oraz skuteczności terapii.

Pytanie 40

W trakcie drenażu limfatycznego klatki piersiowej oraz powłok brzucha pacjent powinien być w pozycji leżącej na plecach z kończynami górnymi

A. odwiedzionymi w stawach ramiennych, a kończynami dolnymi wyprostowanymi

B. odwiedzionymi w stawach ramiennych, zgiętymi w stawach łokciowych, a kończynami dolnymi zgiętymi w stawach biodrowych i umieszczonymi na klinie/wałku

C. wzdłuż ciała, a kończynami dolnymi wyprostowanymi

D. wzdłuż ciała, a kończynami dolnymi umieszczonymi na wałku pod stawami skokowymi

Odpowiedź wskazująca na ułożenie kończyn górnych w odwiedzeniu w stawach ramiennych oraz zgięciu w stawach łokciowych, a kończyn dolnych zgiętych w stawach biodrowych i umieszczonych na klinie/wałku jest właściwa, ponieważ ta pozycja sprzyja efektywnemu drenażowi limfatycznemu w obrębie klatki piersiowej i powłok brzucha. Zgięcie kończyn dolnych i ich umiejscowienie na wałku zmniejsza napięcie w obrębie miednicy, co ułatwia przepływ limfy. Z kolei odwiedzenie kończyn górnych umożliwia lepszą ekspansję klatki piersiowej oraz poprawia dostęp do obszarów, które wymagają drenażu. Takie ułożenie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi terapii manualnej i drenażu limfatycznego, które podkreślają znaczenie odpowiedniej postawy ciała dla efektywności zabiegu. Dodatkowo, odpowiednia pozycja ciała minimalizuje ryzyko urazów oraz zapewnia komfort pacjenta, co jest kluczowe dla pomyślności terapii. Przykładowo, w praktyce terapeutycznej, powyższa konfiguracja przyczynia się do skuteczniejszego usuwania nadmiaru płynów oraz toksyn, co w dłuższym okresie wspiera procesy regeneracyjne organizmu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej