Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:46
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:10

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Fragment skryptu w języku JavaScript umieszczony w ramce

t = "Ala ma kota.";
 s = t.length;

A. przypisze zmiennej s zmienną t

B. przypisze zmiennej s część tekstu z zmiennej t, o długości określonej przez zmienną length

C. przypisze zmiennej s długość tekstu z zmiennej t

D. wyświetli długość tekstu z zmiennej t

W podanym kodzie zmiennej t przypisano wartość ciągu znaków Ala ma kota.. Następnie zmiennej s przypisano wynik wywołania właściwości length na zmiennej t. W JavaScript length jest właściwością obiektów String używaną do określenia długości łańcucha znaków czyli liczby znaków w napisie. W tym przypadku t.length zwróci liczbę 12 ponieważ włącznie ze spacjami i kropką ciąg Ala ma kota. składa się z 12 znaków. Przypisanie tego wyniku do zmiennej s oznacza że s będzie miało wartość 12. Takie wykorzystanie właściwości length jest zgodne z dobrymi praktykami i często stosowane w programowaniu w JavaScript. Pozwala na dynamiczne określanie długości łańcuchów co jest przydatne przy przetwarzaniu danych tekstowych. Umiejętność manipulacji łańcuchami znaków jest kluczowa w tworzeniu aplikacji webowych i skryptów które muszą obsługiwać dane użytkowników. Prawidłowe zrozumienie jak działa właściwość length pozwala na efektywne zarządzanie i przetwarzanie tekstu co jest istotne w pracy każdego programisty.

Pytanie 2

Fragment kodu JavaScript, który sumuje dwie liczby, przedstawia się następująco. Aby wykonać dodawanie po kliknięciu przycisku o nazwie dodaj, należy umieścić kod w wykropkowanym miejscu.

Podaj pierwszą liczbę: <input type="text" name="liczba1" />
Podaj drugą liczbę: <input type="text" name="liczba2" />
....
<script>
function dodaj()
{
 // ta funkcja realizuje dodawanie i podaje jego wynik
}
</script>

A. <button onselect="return dodaj()">dodaj</button>

B. <button onselect="return dodaj()">oblicz</button>

C. <button onclick="return oblicz()">dodaj</button>

D. <button onclick="return dodaj()">dodaj</button>

W JavaScript funkcje mogą być wywoływane w odpowiedzi na zdarzenia użytkownika takie jak kliknięcie przycisku. Atrybut onclick jest powszechnie stosowany do określenia, jaka funkcja powinna zostać wywołana w momencie kliknięcia. W tym przypadku celem jest wywołanie funkcji dodaj() po kliknięciu przycisku. Dlatego odpowiedź <button onclick="return dodaj()">dodaj</button> jest prawidłowa, ponieważ używa właściwego atrybutu onclick do przypisania zdarzenia kliknięcia funkcji dodaj(). To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie obsługi zdarzeń w HTML oraz JavaScript, umożliwiając elastyczne interakcje użytkownika z aplikacją. Ważne jest, by pamiętać o tym, że funkcja przypisana do onclick powinna zwracać wartość false, jeśli chcemy, by domyślne działanie przeglądarki zostało zatrzymane. W tym przypadku funkcja dodaj() powinna realizować operację dodawania liczb wprowadzonych przez użytkownika w formularzu, co jest typowym scenariuszem użycia JavaScript do manipulacji danymi wprowadzanymi przez użytkownika w czasie rzeczywistym. Implementacja tej funkcji powinna zawierać również walidację danych wejściowych oraz kontrolę błędów, co jest standardem w nowoczesnym programowaniu webowym, zapewniającym stabilność i bezpieczeństwo aplikacji.

Pytanie 3

Podczas tworzenia tabeli w SQL określono pole, w którym wartości muszą być unikalne. Którego atrybutu należy użyć w jego definicji?

A. NOT NULL

B. IDENTITY

C. DEFAULT

D. UNIQUE

Atrybut UNIQUE w SQL służy do zapewnienia, że wartości w danym polu są unikalne w całej tabeli. Jest to kluczowy mechanizm dla zachowania integralności danych, szczególnie w przypadkach, gdy konkretne pole powinno pełnić rolę identyfikatora lub klucza obcego. Przykładem zastosowania atrybutu UNIQUE może być tabela zawierająca dane o użytkownikach, w której adres e-mail musi być wyjątkowy dla każdego użytkownika. Definiując pole e-mail jako UNIQUE, baza danych zablokuje możliwość dodania dwóch rekordów z tym samym adresem, co chroni przed duplikacją danych. Warto pamiętać, że atrybut UNIQUE może być stosowany na wielu polach jednocześnie, co pozwala na tworzenie złożonych reguł unikalności. Przykładowo, można zdefiniować UNIQUE na kombinacji imienia i nazwiska w tabeli klientów, co zapewni, że nie pojawią się dwa identyczne wpisy dla tej samej osoby. Praktyka ta jest zgodna z zasadami normalizacji danych, które dążą do minimalizacji redundancji oraz zapewnienia spójności danych w bazie.

Pytanie 4

Przedstawiony fragment kodu PHP ma za zadanie umieścić dane znajdujące się w zmiennych $a, $b, $c w bazie danych, w tabeli dane. Tabela dane zawiera cztery pola, z czego pierwsze to autoinkrementowany klucz główny. Które z poleceń powinno być przypisane do zmiennej $zapytanie?

<?php
...
$zapytanie = "...";
mysqli_query($db, $zapytanie);
...
?>

A. INSERT INTO dane VALUES ('$a', '$b', '$c');

B. INSERT INTO dane VALUES (NULL, '$a', '$b', '$c');

C. SELECT NULL, '$a', '$b', '$c' FROM dane;

D. SELECT '$a', '$b', '$c' FROM dane;

Wybór opcji 'SELECT '$a', '$b', '$c' FROM dane;' jest nieprawidłowy, ponieważ polecenie SELECT służy do pobierania danych z bazy danych, a nie do ich wstawiania. W tym kontekście celem jest dodanie nowych rekordów, co wymaga użycia polecenia INSERT. Podobnie, 'SELECT NULL, '$a', '$b', '$c' FROM dane;' również nie ma sensu w kontekście dodawania danych, ponieważ znowu wykorzystuje polecenie SELECT, a dodatkowo NULL nie ma zastosowania jako wartość w kontekście gromadzenia danych do wstawienia. Użycie 'INSERT INTO dane VALUES ('$a', '$b', '$c');' jest błędne, ponieważ nie uwzględnia klucza głównego, który jest autoinkrementowany. Zatem, bez podania NULL jako miejsca klucza głównego, próba wstawienia danych doprowadziłaby do błędu, gdyż klucz główny powinien być unikalny i autoinkrementowany. Częstym błędem jest nieuwzględnienie struktury tabeli oraz mechanizmu kluczy głównych i obcych przy konstruowaniu zapytań do bazy danych. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, jak poprawnie formułować zapytania, uwzględniając specyfikację tabeli i właściwe polecenia SQL, co jest kluczowe dla efektywnego i bezbłędnego gromadzenia danych.

Pytanie 5

Zapis w języku JavaScript:

x = przedmiot.nazwa();

wskazuje, że

A. Zmienna x będzie przechowywać rezultat wykonania metody nazwa.

B. nazwa stanowi właściwość obiektu przedmiot.

C. nazwa jest polem w klasie przedmiot.

D. Zmienna x będzie przechowywać rezultat działania funkcji przedmiot.

W kodzie JavaScript zapis x = przedmiot.nazwa(); oznacza, że zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa, która jest zdefiniowana w obiekcie przedmiot. W JavaScript metody są funkcjami przypisanymi do obiektów, co oznacza, że mogą one operować na danych wewnątrz tych obiektów. Przykładem może być klasa 'Osoba', która ma metodę 'pobierzImie', zwracającą imię danej osoby. W wywołaniu 'let imie = osoba.pobierzImie();', zmienna imie przechowa wynik działania tej metody. Dobrą praktyką jest, aby metody były odpowiedzialne za operacje związane z danymi, które przechowują, co zwiększa modularność i czytelność kodu. W kontekście standardów programowania, zachowanie to wspiera zasady OOP (programowania obiektowego), umożliwiając enkapsulację oraz ponowne wykorzystanie kodu. Dobrze zdefiniowane metody zwiększają spójność i ułatwiają testowanie jednostkowe. W efekcie, zawsze warto dążyć do klarownego definiowania metod w obiektach, aby poprawić jakość i efektywność pisania kodu.

Pytanie 6

Według zasad walidacji HTML5, właściwym zapisem dla znacznika hr jest

A. </ hr />

B. </ hr>

C. </hr?>

D. <hr>

Odpowiedź <hr> jest poprawna, ponieważ zgodnie z regułami HTML5, znacznik <hr> jest znakiem samodzielnym, co oznacza, że nie wymaga zamknięcia. Jest to element blokowy, który służy do wprowadzania poziomej linii w dokumencie, co często wykorzystuje się do rozdzielania sekcji treści. Standard HTML5 zezwala na użycie skróconej formy, a zatem <hr> jest wystarczające do oznaczenia poziomej linii. W praktyce, użycie tego znacznika jest istotne dla strukturyzacji dokumentów i poprawy ich czytelności. Dobrą praktyką jest również stosowanie odpowiednich atrybutów, takich jak 'class' czy 'id', co może ułatwić późniejsze stylizowanie za pomocą CSS. Warto pamiętać, że w HTML5, chociaż można używać atrybutów takich jak 'style' czy 'title', powinny one być stosowane odpowiedzialnie, aby nie zaburzać semantyki dokumentu. Ponadto, korzystanie z tego znacznika jest zgodne z WAI-ARIA, co wspiera dostępność aplikacji webowych.

Pytanie 7

Przedstawiony fragment kodu ilustruje działanie

A. podjęcia decyzji

B. wykorzystania zdefiniowanej procedury lub funkcji

C. pozyskiwania danych

D. prezentacji danych

Blok przedstawiony na rysunku to romb, który w diagramach przepływu danych reprezentuje punkt decyzyjny. W kontekście programowania i modelowania procesów biznesowych, zastosowanie takich punktów jest kluczowe dla podejmowania decyzji na podstawie warunków logicznych. Na przykład, w algorytmach komputerowych romb służy do określenia, którą ścieżką proces powinien się dalej przemieszczać, zależnie od spełnienia określonych warunków. W praktyce, może to być na przykład wybór między dwiema różnymi akcjami, jak wysłanie e-maila lub zapis do bazy danych w zależności od wartości wprowadzonej przez użytkownika. Zastosowanie rombu zgodnie z zasadami BPMN (Business Process Model and Notation) oraz UML (Unified Modeling Language) pozwala na precyzyjne i czytelne modelowanie złożonych procesów, co jest kluczowe w projektowaniu systemów informatycznych i optymalizacji procesów biznesowych.

Pytanie 8

Aby w PHP uzyskać dostęp do danych formularza przesyłanych w sposób bezpieczny, należy użyć tablicy

A. $_SERVER

B. $_FILES

C. $_POST

D. $_SESSION

Wybór niewłaściwej tablicy do odwoływania się do danych formularza może prowadzić do wielu nieporozumień w praktyce programistycznej. Tablica $_SERVER zawiera informacje o nagłówkach, ścieżkach i skryptach, które zostały uruchomione na serwerze, co czyni ją nieodpowiednią do bezpośredniego odczytu danych formularza. Z kolei $_FILES jest używana do obsługi plików przesyłanych przez formularze, co dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy formularz zawiera pole typu 'file'. Tablica $_SESSION natomiast jest używana do przechowywania danych sesyjnych, co ma zastosowanie w kontekście przechowywania informacji o użytkownikach między różnymi stronami aplikacji. Typowym błędem jest założenie, że te tablice mogą pełnić funkcję $_POST, co prowadzi do niedokładnego przetwarzania danych. Niepoprawne podejścia są często wynikiem braku zrozumienia działania metod przesyłania danych w HTTP oraz różnicy między rodzajami tablic w PHP. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów ma swoje specyficzne zastosowanie i wybór niewłaściwego narzędzia do zadań związanych z przesyłaniem danych może prowadzić do poważnych błędów w aplikacji, w tym braku możliwości prawidłowego przetworzenia danych użytkownika.

Pytanie 9

O obiekcie zdefiniowanym w języku JavaScript można stwierdzić, że zawiera

var obiekt1 = {
   x: 0,
   y: 0,
   wsp: functon() { … }
 }

A. trzy metody

B. trzy właściwości

C. dwie metody oraz jedną właściwość

D. dwie właściwości oraz jedną metodę

Odpowiedź, że obiekt w JavaScript ma dwie właściwości i jedną metodę, jest poprawna. Przykład obiektu `obiekt1` zawiera dwie właściwości: `x` i `y`, które są liczbowymi wartościami. Dodatkowo, metoda `wsp` jest poprawnie zdefiniowana jako funkcja, co czyni ją metodą obiektu. W praktyce obiekty w JavaScript służą do grupowania danych i funkcji, co jest przydatne w programowaniu obiektowym. Wprowadzenie do obiektów i ich właściwości oraz metod jest kluczowym elementem zrozumienia, jak JavaScript operuje na danych. Standardowe praktyki zalecają, aby metody były używane do definiowania zachowań obiektów, co jest zgodne z zasadami programowania zorientowanego obiektowo, gdzie obiekt jest zbiorem właściwości i metod, które operują na tych właściwościach. W kontekście dbałości o czystość kodu, warto zwrócić uwagę na stosowanie dobrej nazewnictwa dla metod i właściwości, co zwiększa czytelność i zrozumienie kodu. Przykładowo, jeśli `wsp` miała by reprezentować funkcję obliczającą współrzędne, dobrze by było, aby jej nazwa była bardziej opisowa, na przykład `obliczWspolrzedne`.

Pytanie 10

Komunikat błędu generowany przez walidator HTML może wskazywać na

A. brak zamknięcia znaczników zagnieżdżonych wewnątrz znacznika <p> przed jego zakończeniem

B. niezgodną ilość znaczników <p> otwartych i zamkniętych

C. zamknięciu znacznika <p>, mimo że wcześniej nie był on otwarty

D. brak zamknięcia znacznika <p>

Wygląda na to, że w Twoim kodzie użyłeś znacznika <p>, ale zapomniałeś zamknąć niektóre zagnieżdżone w nim znaczniki, jak np. <a>. W HTML każda otwarta struktura musi być zamknięta zanim zamkniesz wyższy znacznik. Jak tego nie zrobisz, przeglądarki mogą źle interpretować Twój kod, co czasem prowadzi do problemów z wyświetlaniem strony. Więc pamiętaj, aby przed końcowymi znacznikami sprawdzić, czy wszystko jest zamknięte tak, jak powinno!

Pytanie 11

W języku PHP, po wykonaniu poniższego fragmentu kodu, w zmiennej o nazwie Nowy_Napis zostanie zapisany:

$Napis = "ZaWszE SpRaWdZ swoj KoD";
$Nowy_Napis = strtolower($Napis);

A. ZaWszE

B. zAwSZe sPrAwDz SWOJ kOd

C. zawsze sprawdz swoj kod

D. ZAWSZE SPRAWDZ SWOJ KOD

Odpowiedź 'zawsze sprawdz swoj kod' jest poprawna, ponieważ funkcja strtolower() w PHP konwertuje wszystkie znaki w łańcuchu na małe litery. W przypadku podanego kodu, zmienna $Napis zawiera tekst 'ZaWszE SpRaWdZ swoj KoD', który po zastosowaniu funkcji strtolower() przekształca się na 'zawsze sprawdz swoj kod'. Praktyczne zastosowanie tej funkcji jest bardzo istotne w kontekście normalizacji danych wejściowych, szczególnie w aplikacjach internetowych, gdzie wielkość liter może wpływać na sposób przechowywania, wyszukiwania lub porównywania tekstów. Warto również podkreślić, że w przypadku korzystania z baz danych, stosowanie jednolitej konwencji zapisu (np. zawsze małe litery) może zminimalizować ryzyko błędów i niejednoznaczności. Dobrymi praktykami jest także walidacja danych użytkowników oraz przygotowywanie ich do dalszego przetwarzania, co sprzyja lepszej organizacji kodu i efektywności aplikacji.

Pytanie 12

Aby zweryfikować konfigurację w pliku php.ini, można uruchomić skrypt PHP, który zawiera zapis

A. <?php echo phpversion(); ?>

B. <?php phpinfo(); ?>

C. <?php ini_set(); ?>

D. <?php phpcredits(); ?>

Wszelkie inne odpowiedzi nie spełniają funkcji dostarczania szczegółowych informacji o konfiguracji PHP w sposób tak kompleksowy jak phpinfo(). Funkcja <?php phpcredits(); ?> dostarcza informacji o autorach PHP oraz licencjach, ale nie ma na celu sprawdzania ustawień konfiguracyjnych. Jest to użyteczne w kontekście edukacyjnym, ale nie w praktyce związanej z konfiguracją. Z kolei <?php ini_set(); ?> jest używana do ustawiania wartości konfiguracyjnych w czasie działania skryptu, a nie do ich podglądania. I choć może być przydatna do dostosowywania środowiska, nie generuje podsumowania obecnych ustawień. Ostatnia odpowiedź, <?php echo phpversion(); ?>, jedynie zwraca wersję PHP, co również jest zbyt ograniczone, aby uzyskać pełny obraz konfiguracyjny. Błędem jest zatem założenie, że wystarczy znać wersję PHP lub autorów, aby prawidłowo skonfigurować środowisko, gdyż kluczowe są szczegóły dotyczące ustawień. Zrozumienie tych różnić jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem PHP i unikania problemów, które mogą wynikać z nieodpowiednich konfiguracji.

Pytanie 13

W języku JavaScript, w programowaniu obiektowym, zapis this.zawod w przedstawionym kodzie oznacza

function Uczen(){
   this.imie = "";
   this.nazwisko = "";
   this.technik = 'informatyk';
   this.zawod = function(){
     return this.technik;
   };
 }

A. metodę

B. klasę

C. właściwość

D. konstruktor

W JavaScript programowanie obiektowe działa trochę inaczej niż w innych językach. W tym kodzie, zapis this.zawod wskazuje, że mamy do czynienia z metodą obiektu. Po prostu, metoda to funkcja przypisana do właściwości obiektu, która może korzystać z danych w obiekcie. Używając this, mamy dostęp do innych właściwości. W tym przypadku, funkcja pod this.zawod zwraca wartość this.technik, co ładnie pokazuje, jak metody mogą zmieniać dane obiektu. To jest właśnie cała filozofia programowania obiektowego, gdzie logika jest umieszczona w funkcjach związanych z danymi. To sprawia, że kod jest bardziej modułowy i łatwiejszy do ogarnięcia. W pracy w zespole dobrze jest, jak nazwy metod mówią, co robią, bo to bardzo pomaga innym zrozumieć, co się dzieje w kodzie.

Pytanie 14

Które z poniższych oprogramowań nie jest systemem do zarządzania treścią (CMS)?

A. Joomla

B. Mambo

C. Apache

D. WordPress

Mambo, Joomla i WordPress to systemy zarządzania treścią (CMS), które umożliwiają użytkownikom tworzenie oraz zarządzanie treściami na stronach internetowych bez potrzeby posiadania specjalistycznej wiedzy technicznej. Mimo że wszystkie te platformy mają różne funkcje i podejścia do zarządzania treścią, ich wspólną cechą jest to, że są zaprojektowane do ułatwiania publikowania treści online. Często mylone jest pojęcie CMS z innymi technologiami wykorzystywanymi w rozwoju stron, co może prowadzić do nieporozumień. Na przykład, Apache, jako serwer HTTP, odgrywa kluczową rolę w udostępnianiu tych treści, ale sam w sobie nie zapewnia narzędzi do ich tworzenia ani zarządzania. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że każdy komponent technologii webowej może pełnić rolę CMS-u, podczas gdy tylko te oprogramowania, które oferują intuicyjne interfejsy do edycji oraz organizacji treści, kwalifikują się jako systemy zarządzania treścią. Znajomość różnic między tymi technologiami jest kluczowa dla skutecznego tworzenia i utrzymywania stron internetowych oraz dla wykorzystania ich pełnego potencjału w zgodzie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 15

Aby przekształcić tekst „ala ma psa” na „ALA MA PSA”, jaka funkcja PHP powinna być zastosowana?

A. strtoupper('ala ma psa');

B. strtolower('ala ma psa');

C. strstr ('ala ma psa');

D. ucfirst ('ala ma psa');

Funkcja strtoupper w PHP jest używana do konwersji wszystkich liter w danym ciągu znaków na wielkie litery. W kontekście modyfikacji tekstu „ala ma psa” na „ALA MA PSA”, zastosowanie funkcji strtoupper('ala ma psa') jest poprawnym podejściem. Funkcja ta jest częścią standardowej biblioteki PHP i jest szeroko stosowana w projektach, gdzie zachowanie wielkich liter jest kluczowe. Przykład użycia funkcji strtoupper jest prosty: wystarczy przekazać do niej ciąg, który ma zostać przekształcony. Przykładem może być zapis: $text = 'ala ma psa'; $uppercaseText = strtoupper($text); echo $uppercaseText; co wygeneruje wynik ALA MA PSA. Warto zauważyć, że funkcja ta nie zmienia oryginalnego ciągu, lecz zwraca nowy ciąg z przekształconymi literami. Zastosowanie funkcji strtoupper jest szczególnie przydatne w aplikacjach webowych, gdzie formatowanie tekstu może być kluczowe dla zapewnienia spójności danych wyjściowych oraz ich estetyki.

Pytanie 16

Zgodnie z zasadami ACID dotyczącymi przeprowadzania transakcji wymóg izolacji (ang. isolation) wskazuje, że

A. po zrealizowaniu transakcji system bazy danych będzie zgodny

B. pod określonymi warunkami dane modyfikowane przez transakcję mogą być cofnięte

C. gdy dwie transakcje działają równocześnie, to zazwyczaj nie dostrzegają zmian wprowadzanych przez siebie

D. w sytuacji konfliktu z inną transakcją obie zmieniają te same dane równocześnie

Izolacja w kontekście transakcji baz danych odnosi się do sposobu, w jaki transakcje współdziałają i oddziałują na siebie, a jej zrozumienie jest niezbędne do uniknięcia wielu pułapek związanych z równoległym przetwarzaniem danych. Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że pod pewnymi warunkami dane zmieniane przez transakcję mogą zostać wycofane. Chociaż wycofywanie transakcji (ang. rollback) jest ważną funkcją zapewniającą integralność danych, nie jest to bezpośrednio związane z izolacją. Izolacja skupia się na interakcji pomiędzy równoległymi transakcjami, a nie na tym, co się dzieje w przypadku ich wycofania. Kolejny błąd wynika z odpowiedzi, która twierdzi, że w przypadku konfliktu z inną transakcją obie modyfikują te same dane w tym samym czasie. Takie podejście jest sprzeczne z zasadą izolacji, ponieważ transakcje powinny być w stanie współistnieć bez wzajemnego wpływania na siebie. Ostatnia niepoprawna odpowiedź, mówiąca o spójności systemu po wykonaniu transakcji, odnosi się do właściwości konsystencji ACID, która jednak nie jest tożsama z izolacją. W praktyce, niezrozumienie izolacji i jej skutków może prowadzić do wystąpienia problemów takich jak zjawisko phantom reads, lost updates czy dirty reads, co w konsekwencji obniża jakość danych przetwarzanych przez aplikacje oraz może prowadzić do błędów w logice biznesowej. Kluczowe jest zrozumienie, że izolacja jest fundamentem dla poprawnego działania aplikacji bazodanowych w środowiskach, w których zachodzi równoległe przetwarzanie danych.

Pytanie 17

Jakiej opcji w edytorze grafiki rastrowej należy użyć, aby przygotować obraz do wyświetlenia na stronie w taki sposób, aby widoczna była tylko część znajdująca się w obrębie ramki?

A. Kadrowanie

B. Odbicie

C. Skalowanie

D. Perspektywa

Kadrowanie to proces polegający na usuwaniu niechcianych części obrazu w celu skupienia uwagi na jego istotnych elementach. W kontekście przygotowywania rysunku do wyświetlenia na stronie internetowej, kadrowanie pozwala na wyeksponowanie tylko tych fragmentów grafiki, które mają być widoczne dla odbiorcy, jednocześnie usuwając zbędne tło czy elementy. Jest to technika szeroko stosowana w branży graficznej i fotograficznej, gdzie precyzyjne dostosowanie kompozycji wizualnej ma kluczowe znaczenie dla estetyki oraz komunikacji wizualnej. Kadrowanie wspiera także optymalizację plików graficznych, redukując ich rozmiar i poprawiając czas ładowania strony. W edytorach grafiki rastrowej, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, kadrowanie jest intuicyjnym narzędziem, które pozwala na szybkie i efektywne dostosowanie kadru do wymogów projektu. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne kadrowanie w celu zwiększenia czytelności i nadania profesjonalnego wyglądu materiałom wizualnym. Poprawnie wykadrowany obraz nie tylko poprawia estetykę, ale również może wpłynąć na przekaz oraz zaangażowanie użytkowników. Wybór właściwych proporcji i skali podczas kadrowania jest istotny dla uzyskania spójnego i harmonijnego efektu końcowego, który będzie zgodny z założeniami projektu oraz oczekiwaniami odbiorcy.

Pytanie 18

Aby zgrupować elementy w jeden blok, jaki znacznik można zastosować?

A. <div>

B. <p>

C. <param>

D. <span>

Znacznik <div> jest używany do grupowania elementów w blok i jest jednym z najważniejszych elementów w HTML. Jego główną funkcją jest umożliwienie tworzenia struktury dokumentu oraz zarządzanie layoutem poprzez CSS. Przykładowo, można używać <div> do tworzenia sekcji na stronie, takich jak nagłówki, stopki czy kolumny, co ułatwia organizację treści i poprawia czytelność kodu. Dobrą praktyką jest stosowanie <div> w połączeniu z odpowiednimi klasami CSS, co pozwala na precyzyjne dostosowanie stylów do różnych elementów. W kontekście dostępności, użycie <div> powinno być przemyślane, aby nie wprowadzać chaosu w strukturze strony, co może być problematyczne dla technologii wspomagających. Zgodnie z wytycznymi W3C, każdy z używanych znaczników powinien mieć dobrze zdefiniowane zadanie, a <div> idealnie spełnia rolę kontenera dla innych elementów, poprawiając w ten sposób semantykę i organizację dokumentu.

Pytanie 19

Celem testów wydajnościowych jest ocena

A. ciągu zdarzeń, w którym prawdopodobieństwo danego zdarzenia zależy tylko od wyniku zdarzenia wcześniejszego

B. zdolności programu do funkcjonowania w sytuacjach, gdy sprzęt działa niepoprawnie

C. stopnia, w jakim system lub moduł spełnia wymagania dotyczące wydajności

D. zdolności programu do funkcjonowania w sytuacjach, gdy system działa niepoprawnie

Testy wydajnościowe są kluczowym elementem procesu zapewnienia jakości oprogramowania, mającym na celu ocenę zdolności systemu lub modułu do spełnienia określonych wymagań wydajnościowych. Ich głównym celem jest zmierzenie, jak system radzi sobie w warunkach obciążenia, a także w różnych scenariuszach użytkowania. W ramach testów wydajnościowych analizuje się takie parametry jak czas reakcji, przepustowość oraz zasoby zużywane przez aplikację. Praktycznym przykładem może być testowanie aplikacji internetowej w warunkach, gdy korzysta z niej wielu użytkowników jednocześnie, co pozwala ocenić, jak skaluje się system. W kontekście standardów, organizacje często odnoszą się do metodologii takich jak Performance Testing Framework, a także do narzędzi jak JMeter czy LoadRunner, które umożliwiają automatyzację procesu testowania. Testy te pomagają w identyfikacji wąskich gardeł, które mogą wpływać na wydajność, co przekłada się na lepsze doświadczenia użytkowników oraz minimalizację kosztów związanych z utrzymaniem systemu.

Pytanie 20

Według którego parametru oraz dla ilu tabel zostaną zwrócone wiersze na liście w wyniku przedstawionego zapytania?

SELECT * FROM producent, hurtownia, sklep, serwis WHERE
   producent.nr_id = hurtownia.nr_id AND
   producent.wyrob_id = serwis.wyrob_id AND
   hurtownia.nr_id = sklep.nr_id AND
   sklep.nr_id = serwis.nr_id AND
   producent.nr_id = 1;

A. Według parametru nr id wyłącznie dla trzech tabel.

B. Według parametru wyrób Jd wyłącznie dla trzech tabel.

C. Według parametru nr id dla wszystkich tabel.

D. Według parametru wyrób id dla wszystkich tabel.

Wybrana odpowiedź jest niepoprawna. Wszystkie tabelki są łączone przez wartość kolumny nr id, a nie konkretnie przez 'wyrób id' lub 'wyrób Jd'. Ważne jest, aby pamiętać, że zapytanie SQL odnosi się do wszystkich tabel, a nie tylko do trzech. W niektórych odpowiedziach może wystąpić błąd, polegający na myśleniu, że zapytanie dotyczy tylko trzech tabel, podczas gdy w rzeczywistości dotyczy ono czterech: producent, hurtownia, sklep i serwis. Ponadto, zrozumienie, jakie konkretne parametry są używane do zwracania wierszy, jest kluczowe dla zrozumienia, jak działa zapytanie. Zrozumienie tego, jakie parametry są używane w zapytaniu SQL, jest kluczowe dla zrozumienia, jakie dane są zwracane i dlaczego. Niewłaściwe zrozumienie tego, jakie parametry są używane w zapytaniu, może prowadzić do niewłaściwego zrozumienia, jakie dane są zwracane i dlaczego. Pamiętaj, że idealnym celem jest nie tylko zrozumienie, jak działa zapytanie, ale także zrozumienie, dlaczego zwraca konkretne dane i jak te dane są związane z naszymi potrzebami programistycznymi.

Pytanie 21

W kodzie HTML stworzono link do strony internetowej. Aby otworzyć tę stronę w nowym oknie lub zakładce przeglądarki, należy dodać do definicji linku atrybut

<a href="http://google.com" >strona Google</a>

A. rel = "next"

B. target = "_parent"

C. rel = "external"

D. target = "_blank"

Atrybut target w języku HTML służy do określenia, w jaki sposób ma otworzyć się dokument, do którego prowadzi odnośnik. Użycie wartości '_blank' dla atrybutu target jest standardowym sposobem na otwarcie nowej strony w nowym oknie lub zakładce przeglądarki. Przykład zastosowania to: <a href="http://google.com" target="_blank">strona Google</a>. Jest to niezwykle przydatne w kontekście UX, ponieważ pozwala użytkownikom na łatwe porównanie informacji bez utraty dostępu do oryginalnej strony. Warto również zauważyć, że użycie tego atrybutu jest zgodne z najlepszymi praktykami w tworzeniu stron internetowych, gdyż umożliwia użytkownikom zachowanie kontekstu przeglądania. W HTML5 atrybut target pozostaje wspierany, co czyni go istotnym elementem w projektowaniu interfejsów użytkownika. Oprócz '_blank' istnieją inne wartości, takie jak '_self', '_parent' i '_top', które również spełniają różne funkcje w zależności od potrzeb nawigacyjnych w aplikacji webowej.

Pytanie 22

Aby przedstawić dane w bazach danych, które spełniają określone kryteria, należy stworzyć

A. raport

B. makropolecenie

C. relację

D. formularz

Raport to narzędzie służące do prezentacji danych w sposób, który jest zarówno zrozumiały, jak i użyteczny. W bazach danych raporty pozwalają na łatwe wyodrębnienie, filtrowanie i zestawianie informacji, które spełniają określone kryteria. Na przykład, w systemie zarządzania relacjami z klientami (CRM), raporty mogą być używane do analizy sprzedaży według regionu czy produktu, co wspiera podejmowanie decyzji strategicznych. Dobre praktyki branżowe wskazują, że raporty powinny być zaprojektowane z myślą o odbiorcy – zawierać kluczowe wskaźniki (KPI), wykresy i zestawienia, które ułatwiają interpretację danych. Ponadto, raporty mogą być generowane automatycznie w określonych odstępach czasu, co zwiększa efektywność pracy. Przy projektowaniu raportów warto również uwzględnić aspekty personalizacji i interaktywności, by użytkownicy mogli dostosować widok danych do własnych potrzeb. W ten sposób raporty stają się nie tylko narzędziem prezentacji, ale także wsparciem w procesie analitycznym.

Pytanie 23

Komenda kierowana do serwera bazy danych, mająca na celu zbieranie, wyszukiwanie lub edytowanie danych w bazie, nazywana jest

A. kopią

B. kwerendą

C. kolumną

D. formularzem

Kwerenda to zapytanie wysyłane do systemu zarządzania bazą danych (DBMS), służące do uzyskiwania, modyfikowania lub analizowania danych. W praktyce, kwerendy są kluczowym elementem interakcji z danymi w bazach danych. Na przykład, w języku SQL, kwerendy takie jak SELECT, INSERT, UPDATE i DELETE są podstawowymi poleceniami do pobierania i zarządzania danymi. Kwerendy mogą być proste, takie jak pobranie wszystkich klientów z tabeli, lub złożone, zawierające różne funkcje i złączenia, umożliwiające uzyskanie informacji z wielu tabel jednocześnie. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich indeksów, aby przyspieszyć działanie kwerend, zwłaszcza w dużych bazach danych. Zrozumienie kwerend jest fundamentalne dla każdego, kto pracuje z danymi, ponieważ umożliwia wykorzystywanie ich do podejmowania decyzji opartej na analizie danych oraz optymalizacji procesów biznesowych.

Pytanie 24

W języku PHP, podczas pracy z bazą danych MySQL, aby zakończyć sesję z bazą, powinno się użyć

A. mysqli_exit( )

B. mysqli_rollback()

C. mysqli_commit()

D. mysqli_close()

Odpowiedź 'mysqli_close()' jest poprawna, ponieważ ta funkcja służy do zamykania połączenia z bazą danych MySQL w PHP. Po zakończeniu operacji na bazie danych ważne jest, aby zwolnić zasoby, zwłaszcza w aplikacjach, które mogą otwierać wiele połączeń. Funkcja ta nie przyjmuje żadnych argumentów i jest niezwykle istotna, aby uniknąć wycieków pamięci oraz zapewnić, że wszystkie zasoby są odpowiednio zarządzane. Przykładowo, po zakończeniu wykonywania skryptu, który pobiera dane z bazy, można użyć mysqli_close($connection), gdzie $connection jest wcześniej utworzonym połączeniem. Zgodnie z najlepszymi praktykami programistycznymi, powinno się zamykać połączenia w momencie, gdy nie są już potrzebne. Należy również pamiętać, że pozostawienie otwartego połączenia może prowadzić do ograniczenia liczby dostępnych połączeń w serwerze MySQL, co w dłuższej perspektywie może wpływać na wydajność aplikacji.

Pytanie 25

W formularzu wartości z pola input o typie number zostały przypisane do zmiennej a, a następnie przetworzone w skrypcie JavaScript w sposób następujący: ```var x = parseInt(a);``` Jakiego typu będzie zmienna x?

A. Nan

B. zmiennoprzecinkowego

C. liczbowego, całkowitego

D. napisowego

Zmienna x, przypisana w wyniku zastosowania funkcji parseInt na zmiennej a, będzie typu liczbowego, całkowitego. Funkcja parseInt jest używana w JavaScript do konwersji wartości na liczbę całkowitą. Jeśli a jest wartością wprowadzoną przez użytkownika w polu input o typie number, to parseInt(a) zwróci wartość liczbową, eliminując wszelkie znaki niebędące cyframi. Wartością return będzie liczba całkowita, ponieważ parseInt zwraca tylko całkowite części liczb. Wartością zwróconą będzie NaN, jeśli a nie zawiera żadnych cyfr, co w tym kontekście nie ma miejsca, zakładając, że użytkownik wprowadził poprawne dane. Przykład: jeśli użytkownik wprowadzi '42.5', to parseInt('42.5') zwróci 42, eliminując część dziesiętną. Warto zaznaczyć, że parseInt może przyjąć drugi argument, który określa system liczbowy (bazę), w jakim liczba ma być interpretowana, co jest zgodne z wytycznymi ECMAScript. Poznanie możliwości i ograniczeń funkcji parseInt jest kluczowe w pracy z danymi liczbowymi w JavaScript, szczególnie w kontekście walidacji danych wejściowych.

Pytanie 26

W języku PHP przypisano zmiennej $a wartość 1. Porównanie $a === $b zwraca true, gdy zmienna $b ma przypisaną wartość

A. *1

B. '1'

C. '1' lub "1"

D. 1 lub '1'

Zmienna $a, zainicjowana wartością 1, jest typu integer i porównując ją z inną zmienną $b za pomocą operatora identyczności (===), należy zwrócić szczególną uwagę na typ i wartość obu zmiennych. Wiele osób myli operator porównania identyczności z operatorem równości (==), który nie wymaga, aby typy były zgodne. Z tego powodu odpowiedzi takie jak 1 lub '1' mogą wydawać się poprawne, jednak w przypadku porównania identyczności, istotne jest, aby zmienne były tego samego typu. Odpowiedź, która sugeruje wartość 1, jest błędna, ponieważ porównuje wartość integer z potencjalnie innym typem bez uwzględnienia konwersji typów, co prowadzi do niejednoznaczności. Z kolei odpowiedź sugerująca wartość '1' nie do końca zdaje sobie sprawę, że chociaż string '1' jest zgodny w kontekście równości, nie spełnia warunków identyczności w dosłownym sensie, gdyż typy są różne. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków często wynikają z założenia, że PHP automatycznie wykonuje konwersje typów, co nie zawsze jest pożądane. Dla programistów istotne jest zrozumienie różnic między typami oraz kiedy stosować odpowiednie operatory, aby zapewnić poprawność logiki aplikacji i uniknąć potencjalnych błędów, które mogą prowadzić do trudnych do zdiagnozowania problemów w przyszłości.

Pytanie 27

W instrukcjach, których celem jest odtwarzanie dźwięku na stronie internetowej jako tła muzycznego, nie stosuje się atrybutu

A. balance="10"

B. href="c:/100.wav"

C. volume="-100"

D. loop="10"

Atrybut href w kontekście dźwięku na stronie internetowej jest używany w tagu <audio> lub <source>, aby wskazać lokalizację pliku audio. Pliki dźwiękowe, które mają być odtwarzane w przeglądarkach, powinny być dostępne pod adresem URL, a nie w lokalnym systemie plików, jak w przypadku href='c:/100.wav'. Standardy W3C oraz HTML5 określają, że pliki audio powinny być dostępne przez HTTP lub HTTPS, co pozwala na ich odtwarzanie zdalnie. Jeśli plik audio znajduje się na lokalnym dysku, nie będzie on dostępny dla użytkowników odwiedzających stronę poprzez Internet. Przykładem poprawnego użycia atrybutu href jest wskazanie pliku dźwiękowego, który jest hostowany na serwerze, na przykład href='http://example.com/audio/track1.mp3'. Ponadto, do kontrolowania odtwarzania dźwięku można wykorzystać inne atrybuty jak autoplay, loop, czy controls, które pozwalają na lepsze zarządzanie interakcją użytkownika z muzyką na stronie.

Pytanie 28

Który kod HTML spowoduje identyczne formatowanie jak przedstawione na obrazku?

W tym paragrafie zobaczysz sposoby formatowania tekstu w HTML

<p>W tym <i>paragrafie zobaczysz sposoby formatowania</i> tekstu w HTML</p>
<p>W tym <b>paragrafie <i>zobaczysz</i> sposoby formatowania</b> tekstu w HTML</p>
<p>W tym <i>paragrafie <b>zobaczysz</b> sposoby formatowania</i> tekstu w HTML</p>
<p>W tym <i>paragrafie </i><b>zobaczysz</b><i> sposoby formatowania</i> tekstu w HTML</p>

A. Odpowiedź C

B. Odpowiedź A

C. Odpowiedź D

D. Odpowiedź B

Wybór odpowiedzi C jest trafny, bo stosujesz odpowiednie znaczniki HTML, aby osiągnąć zamierzony efekt formatowania. Przykład świetnie pokazuje, jak używać znaczników <i> i <b>, które służą do pochylania i pogrubiania tekstu. Znak <p> to z kolei paragraf, który odseparowuje tekst i zaczyna nową linię. Tutaj znacznik <i> przed słowem 'paragrafie' sprawia, że jest ono kursywą, a <b> wokół 'zobaczysz' wyróżnia go na pogrubionym tle. To takie podstawowe zasady HTML, które pokazują, jak można różne style formatowania łączyć, żeby uczynić treści bardziej estetycznymi i przyjemnymi do czytania. Warto pamiętać o odpowiednim używaniu znaczników, bo to nie tylko poprawia wygląd, ale też dostępność treści, co jest ważne dla osób korzystających z czytników ekranu. Z mojego doświadczenia, im lepiej rozumiesz te zasady, tym łatwiej tworzyć strony, które będą dobrze odbierane przez użytkowników.

Pytanie 29

document.getElementById("napis").innerHTML = Date); // Aby poprawnie skomentować podaną linijkę kodu w języku JavaScript, należy dodać komentarz po znakach //

A. wyświetlenie daty oraz czasu w znaczniku o id = napis

B. zmiana właściwości atrybutu innerHTML

C. niepoprawne informacje

D. wyświetlenie ciągu "Date()" w znaczniku o id = napis

W przedstawionej linii kodu JavaScript, 'document.getElementById("napis").innerHTML = Date;', mamy do czynienia z modyfikacją zawartości elementu HTML o identyfikatorze 'napis'. Funkcja 'getElementById' pozwala na selekcję elementu DOM, a atrybut 'innerHTML' umożliwia przypisanie nowej wartości, która będzie wyświetlana w tym elemencie. Wartością, która zostanie przypisana, jest 'Date', a nie 'Date()'. Przy użyciu 'Date' bez nawiasów, odnosi się do obiektu funkcji, a nie do wyniku wykonania tej funkcji, który zwraca aktualną datę i czas. W poprawnej wersji kodu powinno być 'document.getElementById("napis").innerHTML = new Date();', co spowoduje wyświetlenie bieżącej daty i godziny w elemencie o id 'napis'. Takie podejście jest zgodne z aktualnymi standardami ECMAScript, a także jest często wykorzystywane w aplikacjach webowych do dynamicznej aktualizacji treści na stronach internetowych, co zwiększa ich interaktywność i użytkowalność. Dla lepszego zrozumienia, praktycznym przykładem może być użycie tego kodu w aplikacji, która pokazuje czas rzeczywisty na stronie, co jest popularne w wielu projektach webowych.

Pytanie 30

Wskaż konstrukcję pętli w języku JavaScript, która wyświetli sześć kolejnych liczb parzystych

A. for(i=2;i<12;i++) {i++; document.write(i);}

B. for(i=2;i<12;i+=2) {document.write(i);}

C. for(i=2;i<=12;i+=2) {document.write(i);}

D. for(i=2;i<=12;i++) {i=i+2; document.write(i);}

Prawidłowe zrozumienie działania pętli for w JavaScript jest kluczowe dla tworzenia efektywnych skryptów. Odpowiedzi, które nie są poprawne, najczęściej wynikają z nieporozumień dotyczących sposobu działania inkrementacji oraz warunków zakończenia pętli. Przykładowo, konstrukcja for(i=2;i<12;i+=2) nie osiągnie ostatniej liczby parzystej 12, co skutkuje wyświetleniem jedynie 2, 4, 6, 8 i 10, a więc pięciu liczb parzystych. Zrozumienie granic pętli jest istotne, aby uzyskać oczekiwane rezultaty. Inne podejście, czyli for(i=2;i<12;i++) {i++; document.write(i);}, wprowadza dodatkowe zwiększenie zmiennej i wewnątrz pętli, co może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów - w tym przypadku, liczenie kończy się na 12, ale tylko wartości nieparzyste będą drukowane, czyli 3, 5, 7, 9, 11, co jest błędne w kontekście zadania. W kontekście innej odpowiedzi, for(i=2;i<=12;i++) {i=i+2; document.write(i);}, również nie działa zgodnie z zamierzeniem, ponieważ zaczyna od 2 i natychmiast zwiększa liczbę do 4, co prowadzi do pominięcia liczby 2 w wyniku końcowym. Dokładne zrozumienie działania pętli i jej konstrukcji jest kluczowe do uniknięcia takich błędów. W programowaniu ważne jest stosowanie jasnych i prostych konstrukcji, które są łatwe do zrozumienia, co pomaga nie tylko w pracy nad bieżącym projektem, ale również w późniejszej konserwacji oraz w pracy zespołowej.

Pytanie 31

W języku PHP, aby uzyskać dostęp do pliku dane.txt w trybie tylko do odczytu i odczytać jego zawartość, należy użyć funkcji:

A. fopen("dane.txt", "w") oraz fgets()

B. fopen("dane.txt", "r") oraz fputs()

C. fopen("dane.txt", "r") oraz fgets()

D. fopen("dane.txt", "w") oraz fputs()

Odpowiedź fopen("dane.txt", "r") oraz fgets() jest poprawna, ponieważ zastosowanie funkcji fopen z parametrem 'r' otwiera plik w trybie do odczytu. Funkcja fgets służy do odczytywania pojedynczej linii z pliku, co idealnie odpowiada potrzebie pobrania zawartości z pliku dane.txt. Przykładowe użycie tej pary funkcji może wyglądać tak: $handle = fopen('dane.txt', 'r'); if ($handle) { while (($line = fgets($handle)) !== false) { echo $line; } fclose($handle); } Warto również zauważyć, że przy pracy z plikami w PHP zaleca się zawsze sprawdzanie, czy plik został poprawnie otwarty, aby uniknąć błędów w czasie wykonania. Dobre praktyki obejmują także zamykanie pliku po jego użyciu, co pomaga w zarządzaniu zasobami systemowymi. Dodatkowo, w przypadku błędów, można wykorzystać funkcję error_reporting(), aby monitorować błędy i ostrzeżenia, co jest niezbędne w profesjonalnym rozwoju aplikacji webowych w PHP.

Pytanie 32

W tabeli zwierzeta znajdują się kolumny nazwa, gatunek, gromada, cechy, dlugosc_zycia. Aby uzyskać listę nazw zwierząt, które dożywają przynajmniej 20 lat oraz są ssakami, jakie zapytanie należy wykonać?

A. SELECT nazwa FROM zwierzeta WHERE dlugosc_zycia >= 20 AND gromada = 'ssak';

B. SELECT nazwa FROM zwierzeta WHERE dlugosc_zycia >= 20;

C. SELECT nazwa FROM zwierzeta WHERE dlugosc_zycia >= 20 OR gromada = 'ssak';

D. SELECT nazwa FROM zwierzeta WHERE gromada = 'ssak';

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ spełnia wymagania określone w pytaniu, które dotyczą zarówno długości życia zwierząt, jak i ich przynależności do grupy ssaków. Zapytanie SQL 'SELECT nazwa FROM zwierzeta WHERE dlugosc_zycia >=20 AND gromada = ‘ssak‘;' precyzyjnie definiuje warunki, które muszą być spełnione, aby uzyskać oczekiwane wyniki. Warunek 'dlugosc_zycia >=20' zapewnia, że tylko zwierzęta o długości życia wynoszącej co najmniej 20 lat będą uwzględnione w rezultatach, co jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonego celu. Dodatkowo, użycie operatora 'AND' łączy oba kryteria, co oznacza, że obie zasady muszą być spełnione jednocześnie. Dzięki temu zapytanie jest zwięzłe i efektywne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie baz danych, gdzie ważne jest, aby unikać zbędnych danych w wynikach, co usprawnia proces przetwarzania informacji. Ta metoda jest szczególnie przydatna w kontekście analizy danych i raportowania, gdzie precyzyjne filtry pomagają w uzyskaniu istotnych informacji.

Pytanie 33

Aby usunąć tabelę, trzeba użyć kwerendy

A. UNIQUE

B. TRUNCATE TABLE

C. DROP TABLE

D. DELETE

Odpowiedź 'DROP TABLE' jest poprawna, ponieważ jest to standardowe polecenie SQL służące do usunięcia całej tabeli z bazy danych. Użycie tego polecenia oznacza, że wszystkie dane przechowywane w tabeli zostaną trwale usunięte, a sama struktura tabeli również zostanie skasowana. Przykład zastosowania: jeśli mamy tabelę 'klienci' i chcemy usunąć ją z bazy danych, stosujemy polecenie 'DROP TABLE klienci;'. Ważne jest, aby przed wykonaniem tego polecenia upewnić się, że nie ma już odniesień do tej tabeli w innych obiektach bazy danych, takich jak klucze obce. Usunięcie tabeli jest procesem nieodwracalnym, dlatego zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych przed podjęciem takiej decyzji. W praktyce, ten operator jest często używany w sytuacjach, gdy dane są zbędne, a struktura bazy danych wymaga reorganizacji lub uproszczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bazami danych.

Pytanie 34

W języku HTML sposób na zdefiniowanie kodowania polskich znaków to

A. atrybut znacznika <meta>

B. znacznik <charset>

C. znacznik <title>

D. atrybut znacznika <p>

Poprawna odpowiedź to atrybut znacznika <meta>, który pozwala na określenie kodowania znaków w dokumencie HTML. Użycie znacznika <meta> w sekcji <head> dokumentu jest standardową praktyką, aby zapewnić prawidłowe wyświetlanie polskich znaków, takich jak ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż. Przykładowa linia kodu, która definiuje kodowanie UTF-8, wygląda następująco: <meta charset="UTF-8">. Kodowanie UTF-8 jest zalecane, ponieważ obsługuje wszystkie znaki w standardzie Unicode, co jest szczególnie ważne w kontekście wielojęzycznych stron internetowych. W praktyce, jeśli nie zdefiniujemy odpowiedniego kodowania, przeglądarki mogą niepoprawnie interpretować znaki, co prowadzi do ich zniekształcenia. Zgodnie z W3C, przypisywanie kodowania w metadanych jest kluczowe dla zapewnienia dostępności oraz poprawności wyświetlania treści, co w konsekwencji wpływa na doświadczenia użytkowników przeglądających strony internetowe.

Pytanie 35

Do czego wykorzystywany jest program debugger?

A. do analizy działającego programu w celu odnalezienia błędów

B. do badania kodu źródłowego w celu wykrycia błędów składniowych

C. do przetwarzania kodu napisanego w języku wyższego poziomu na język maszynowy

D. do interpretacji kodu w wirtualnej maszynie Java

Debugger to narzędzie służące do analizy wykonywanego programu, które pozwala programistom identyfikować i lokalizować błędy w kodzie. Jego główną funkcją jest umożliwienie krokowego śledzenia działania programu, co pozwala na obserwację wartości zmiennych, a także na analizę przepływu kontrolnego. Przykładowo, programista może ustawić punkty przerwania (breakpoints), które zatrzymują wykonanie programu w określonym miejscu, co daje możliwość dokładnego zbadania stanu aplikacji. Debugger wspiera proces testowania i zapewnia, że program działa zgodnie z założeniami. W branży programistycznej standardem jest korzystanie z debuggingu w ramach cyklu życia oprogramowania, co pozwala na szybką identyfikację usterek oraz poprawę jakości kodu. Ponadto, popularne środowiska programistyczne, jak Visual Studio, Eclipse czy IntelliJ IDEA, oferują zaawansowane funkcje debugowania, które wspierają programistów w ich codziennej pracy.

Pytanie 36

Które z poniższego oprogramowania nie jest zaliczane do systemów zarządzania treścią (CMS)?

A. Joomla

B. Apache

C. Mambo

D. WordPress

Joomla, Mambo i WordPress to przykłady systemów zarządzania treścią, które umożliwiają użytkownikom łatwe tworzenie i zarządzanie treściami na stronach internetowych. Joomla to rozbudowany CMS, który oferuje zaawansowane funkcje zarządzania treścią oraz rozbudowany system rozbudowy za pomocą komponentów i modułów, co czyni go idealnym narzędziem dla średnich i dużych serwisów internetowych. Mambo, będący jednym z pierwszych systemów tego typu, również dostarcza szereg funkcji umożliwiających tworzenie i zarządzanie treściami, jednak został w dużej mierze wycofany na rzecz bardziej nowoczesnych platform, jak Joomla. WordPress, z kolei, jest najpopularniejszym systemem zarządzania treścią na świecie, znanym z prostoty obsługi oraz ogromnej społeczności deweloperów, co pozwala na łatwe dostosowywanie i rozszerzanie funkcji poprzez wtyczki. Każdy z tych systemów jest zaprojektowany z myślą o użytkownikach, którzy chcą efektywnie zarządzać treściami bez konieczności programowania, oferując przy tym różne możliwości personalizacji i wsparcie dla różnych rodzajów treści, co czyni je idealnymi narzędziami w tworzeniu nowoczesnych stron internetowych.

Pytanie 37

W języku JavaScript zmienna i, która ma przechowywać wynik dzielenia równy 1, powinna być zadeklarowana jako

A. var i = Number(3/2)

B. var i = parseFloat(3/2)

C. var i = 3/2

D. var i = parseInt(3/2)

Odpowiedź "var i = parseInt(3/2);" jest prawidłowa, ponieważ funkcja parseInt konwertuje podaną wartość na liczbę całkowitą, w tym przypadku wynik dzielenia 3/2 wynosi 1.5. Funkcja ta zaokrągla wynik w dół do najbliższej liczby całkowitej, co skutkuje wartością 1, która jest następnie przypisywana do zmiennej i. W praktyce, użycie parseInt jest często spotykane w sytuacjach, gdy zachodzi potrzeba uzyskania liczby całkowitej z wartości zmiennoprzecinkowej, na przykład podczas obliczeń wymagających całkowitych jednostek, takich jak liczba produktów w koszyku. Ponadto, ważne jest również, aby rozumieć, że parseInt przyjmuje drugi argument, który określa podstawę liczbową, co jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi, aby unikać niejednoznaczności w interpretacji wartości. W związku z tym, używanie parseInt w kontekście takich operacji jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi i pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych błędów w obliczeniach.

Pytanie 38

Jaką właściwość należy zastosować w kodzie CSS, aby ustawić czcionkę Verdana?

A. font-family: Verdana;

B. font-name: Verdana;

C. font-style: Verdana;

D. font-weight: Verdana;

Jeśli chodzi o niepoprawne odpowiedzi na temat ustawienia czcionki Verdana w CSS, to można dostrzec, co jest nie tak. Właściwość 'font-style' jest zła, bo ona nie definiuje czcionki, tylko styl tekstu, jak kursywa czy pogrubienie. Tak więc, nie ma sensu używać tej właściwości, gdyż ona tylko mówi, jak ma wyglądać tekst, ale nie jaką czcionkę trzeba użyć. Właściwość 'font-name' w ogóle nie istnieje w CSS, więc to totalnie odpada. Przeglądarka nie wie, co z tym zrobić i to prowadzi do problemów z wyświetlaniem tekstu. Na koniec, 'font-weight' też nie jest odpowiednia, bo ona odpowiada za grubość czcionki, a nie za jej nazwę. Czyli te odpowiedzi - 'font-style', 'font-name' i 'font-weight' - w ogóle nie spełniają roli 'font-family', co czyni je błędnymi.

Pytanie 39

Jaką wartość zwróci poniższa instrukcja w JavaScript?

document.write(5==='5');

A. 1

B. false

C. true

D. 0

W przypadku użycia operatora porównania w JavaScript ważne jest zrozumienie różnic między operatorem podwójnego równości == a potrójnego równości ===. Operator == porównuje wartości po niejawnej konwersji typów danych co prowadzi do błędów gdy nie są one jednoznaczne. Przykładowo liczba 5 porównana z ciągiem '5' używając == może dać wartość true ponieważ konwertuje typy do jednego wspólnego formatu przed porównaniem. Jednak takie podejście jest ryzykowne i niezalecane w profesjonalnym programowaniu gdyż nie zapewnia pełnej zgodności typów. Operator === przeciwnie sprawdza zarówno typ danych jak i wartość co eliminuje problemy z nieoczekiwanymi konwersjami. W przedstawionym przykładzie porównanie liczby 5 z ciągiem '5' za pomocą === zwraca false ponieważ typy danych nie są zgodne. Niepoprawne zrozumienie tego mechanizmu może prowadzić do błędnych wniosków takich jak wyświetlenie wartości true lub 1 co jest nieprawidłowe. Zrozumienie różnic w działaniu tych operatorów jest kluczowe dla każdego programisty JavaScript aby unikać typowych błędów związanych z niejawnością konwersji typów i zapewniać większą przewidywalność i niezawodność kodu produkcyjnego. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży co przyczynia się do poprawy jakości kodu i jego długoterminowej konserwacji. Użycie === jest rekomendowane w celu zapewnienia pełnej zgodności typów i wartości co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku programowania webowego. Przyzwyczajenie się do stosowania potrójnego równości zmniejsza ryzyko błędów logicznych i wspiera dobre praktyki programistyczne.

Pytanie 40

Używając polecenia ALTER TABLE, co można zrobić?

A. zmiana wartości w rekordach tabeli

B. stworznie tabeli

C. zmiana struktury tabeli

D. usunięcie tabeli

Polecenie ALTER TABLE w SQL jest używane do modyfikacji struktury istniejącej tabeli w bazie danych. Dzięki temu poleceniu można dodawać nowe kolumny, usuwać istniejące, zmieniać typ danych kolumn, a także dodawać klucze obce lub indeksy. Przykładem zastosowania ALTER TABLE może być dodanie nowej kolumny do tabeli pracowników w celu rejestrowania daty zatrudnienia: 'ALTER TABLE pracownicy ADD COLUMN data_zatrudnienia DATE;'. Good practices w zakresie modyfikacji tabeli sugerują, aby przed dokonaniem takich zmian zawsze tworzyć kopię zapasową bazy danych. Warto również monitorować wpływ zmian na istniejące zapytania oraz aplikacje, które wykorzystują tę tabelę, aby uniknąć potencjalnych błędów w przyszłości. W kontekście projektowania baz danych, ALTER TABLE stanowi kluczowy element w utrzymaniu i dostosowywaniu struktury bazy danych do zmieniających się potrzeb organizacji. Na przykład, w miarę wzrostu firmy mogą pojawić się potrzeby wprowadzenia nowych informacji dotyczących klientów, co wymaga elastyczności w strukturze bazy danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej