Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 01:08
Data zakończenia: 20 grudnia 2025 01:26

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać płynne przejścia obrazów w filmie, liczba klatek (niewchodzących w interakcję ze sobą) na sekundę powinna znajdować się w co najmniej takim zakresie

A. 20 - 23 fps

B. 31 - 36 fps

C. 16 - 19 fps

D. 24 - 30 fps

Odpowiedź 24 - 30 fps jest prawidłowa, ponieważ to właśnie w tym zakresie klatek na sekundę (fps) uzyskuje się płynność ruchu, która jest akceptowana w większości produkcji filmowych i telewizyjnych. Standard 24 fps jest powszechnie stosowany w kinematografii, ponieważ pozwala na naturalne odwzorowanie ruchu, a także jest zgodny z technologią filmową. W praktyce, filmy kręcone w tym standardzie mają charakterystyczną estetykę, która jest ceniona przez widzów. Dodatkowo, przy 30 fps można uzyskać płynniejsze efekty w produkcjach telewizyjnych, szczególnie w transmisjach na żywo i sportowych, gdzie dynamika ruchu jest kluczowa. Utrzymanie liczby klatek w tym zakresie zmniejsza ryzyko efektów stroboskopowych, które mogą wystąpić przy niższych liczbach klatek. Warto również dodać, że nowoczesne technologie filmowe i animacyjne często korzystają z wyższych wartości fps, jednak standardowe ramy dla klasycznych produkcji pozostają w tym zakresie, co czyni je uniwersalnym punktem odniesienia dla twórców.

Pytanie 2

Element bazy danych, którego podstawowym celem jest generowanie lub prezentowanie zestawień informacji, to

A. makro

B. formularz

C. moduł

D. raport

Raport to taki dokument w bazie danych, który ma za zadanie pokazać dane w przejrzysty i uporządkowany sposób. To jest mega ważne, zwłaszcza kiedy chcemy analizować różne informacje. Można je wykorzystać do robienia zestawień, statystyk, a nawet wykresów, co naprawdę ułatwia podejmowanie decyzji. Zazwyczaj raporty tworzy się na podstawie danych z różnych miejsc, jak tabele czy zapytania. W programach do zarządzania bazami, jak Microsoft Access, można korzystać z kreatora raportów, który pomaga ustawić wszystko tak, jak się chce – wybieramy źródło danych, układ i format. Oczywiście, do pozyskiwania danych często wykorzystuje się SQL, no i potem już te dane można analizować i przedstawiać w raportach. Jak sobie pomyślisz o przykładzie, to taki miesięczny raport sprzedaży to super narzędzie dla menedżerów, bo mogą ocenić, jak im idzie w sprzedaży i podejmować lepsze decyzje strategiczne.

Pytanie 3

Jakie prawa będzie miał użytkownik jan po wykonaniu poniższych poleceń na bazie danych?

GRANT ALL PRIVILEGES ON klienci TO jan;
REVOKE SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE ON klienci FROM jan;

A. Będzie mógł usuwać rekordy z tabeli klienci

B. Będzie mógł dodawać rekordy do tabeli klienci

C. Będzie mógł zmieniać strukturę tabeli klienci

D. Będzie mógł przeszukiwać dane w tabeli klienci

Polecenie GRANT ALL PRIVILEGES ON klienci TO jan pozwala użytkownikowi jan na wykonywanie wszystkich operacji na tabeli klienci. Obejmuje to działania takie jak SELECT INSERT UPDATE DELETE oraz inne operacje strukturalne jak ALTER czy DROP. Następnie polecenie REVOKE SELECT INSERT UPDATE DELETE ON klienci FROM jan usuwa część tych uprawnień. Po wykonaniu tych poleceń jan zachowuje uprawnienia do zmiany struktury tabeli klienci czyli może wykonywać operacje takie jak ALTER. ALTER TABLE jest kluczowe w zarządzaniu bazą danych pozwalając na dodawanie lub usuwanie kolumn oraz modyfikację typów danych. W praktyce oznacza to że jan może np. dostosować strukturę danych do nowych wymagań biznesowych co jest ważnym aspektem elastycznego zarządzania bazą danych. Umiejętność zarządzania strukturą tabel jest ważną częścią administracji baz danych i powinna być wykonywana zgodnie z najlepszymi praktykami aby zapewnić integralność danych i wydajność systemu. Użytkownik powinien regularnie przeglądać i aktualizować dokumentację techniczną aby śledzić wszelkie zmiany w strukturze bazy danych

Pytanie 4

Każde informacje, które odnoszą się do innych informacji, określane są jako

A. databus.

B. markup language.

C. metadata.

D. metalanguage.

Odpowiedź 'metadata' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do danych, które dostarczają informacji o innych danych. Metadata może zawierać różnorodne informacje, takie jak autor, data utworzenia, format pliku czy nawet kontekst użycia danych. Przykłady zastosowania metadanych obejmują biblioteki cyfrowe, gdzie metadata opisuje książki lub artykuły, umożliwiając ich łatwe wyszukiwanie. Standardy takie jak Dublin Core czy ISO 19115 definiują, jakie elementy powinny być uwzględnione w metadanych dla różnych typów zasobów. Dzięki dobrym praktykom w zakresie metadanych, organizacje mogą poprawić zarządzanie danymi, ułatwić ich wymianę oraz zapewnić, że użytkownicy będą mogli łatwo odnaleźć i wykorzystać odpowiednie informacje. W dobie Big Data i analityki danych, znaczenie metadanych rośnie, ponieważ umożliwiają one efektywne przetwarzanie i analizę dużych zbiorów informacji, wspierając decyzje biznesowe oraz innowacje technologiczne.

Pytanie 5

W tabeli Recepta pola Imię oraz Nazwisko odnoszą się do pacjenta, dla którego recepta została wystawiona. Jaką kwerendę należy wykorzystać, aby dla wszystkich recept uzyskać datę ich wystawienia oraz imię i nazwisko lekarza, który je wystawił?

A. SELECT Imie, DataWystawienia FROM Recepta JOIN Lekarz ON Recepta.Lekarz_id = Lekarz.id

B. SELECT Imie, Nazwisko, DataWystawienia FROM Recepta

C. SELECT Lekarz.Imie, Lekarz.Nazwisko, DataWystawienia FROM Recepta JOIN Lekarz ON Recepta.Lekarz_id = Lekarz.id

D. SELECT Lekarz.Imie, Lekarz.Nazwisko, DataWystawienia FROM Recepta

Patrząc na inne odpowiedzi, widzę, że sporo osób ma problem z rozumieniem relacji między tabelami w bazach danych. W tym przypadku, kluczowe jest korzystanie z JOIN, żeby połączyć dane z Recepty i Lekarza. Kiedy ktoś nie używa tej klauzuli, no to nie ma jak prawidłowo powiązać lekarza z datą wystawienia recepty, co jest wymagane. Jeżeli kwerenda się ogranicza do jednej tabeli, to niestety nie dostaniesz wszystkich potrzebnych informacji. No i musisz pamiętać, że Imie i Nazwisko dotyczą lekarza, a nie pacjenta. Zrozumienie, jak działa klucz obcy (Lekarz_id) w Recepta to kluczowa sprawa. Właściwe skonstruowanie kwerendy polega na połączeniu tych danych przez JOIN – to podstawa, jak chcesz zarządzać bazami danych. Umiejętności w SQL są naprawdę niezbędne w wielu technicznych zawodach, a złe zapytania mogą skutkować błędnymi wynikami, co w pracy może mieć poważne konsekwencje. Myślę, że warto dobrze zrozumieć, jak te relacje działają.

Pytanie 6

Podczas obróbki dźwięku, aby eliminować niepożądane dźwięki wynikające z niskiej jakości mikrofonu, należy użyć narzędzia

A. wyciszenia

B. echa

C. usuwania szumów

D. obwiedni

Usuwanie szumów to kluczowa technika w przetwarzaniu dźwięku, pozwalająca na eliminację niepożądanych dźwięków, które mogą zakłócać jakość nagrania. Techniki te opierają się na analizie sygnału i identyfikacji częstotliwości, które nie są związane z pożądanym dźwiękiem. Narzędzia do usuwania szumów często wykorzystują algorytmy takie jak filtrowanie adaptacyjne, które dostosowują się do zmieniającego się środowiska akustycznego. Przykładem zastosowania usuwania szumów jest nagrywanie podcastów, gdzie tło dźwiękowe, takie jak hałas uliczny, jest usuwane, co pozwala na uzyskanie czystego i profesjonalnego brzmienia. Przy użyciu oprogramowania takiego jak Audacity czy Adobe Audition, użytkownicy mogą przeprowadzić analizę spektralną, aby zidentyfikować i usunąć niepożądane częstotliwości. Standardy dotyczące przetwarzania dźwięku, takie jak ITU-R BS.1387, podkreślają znaczenie eliminacji szumów dla poprawy jakości słyszalności i wrażeń akustycznych. W ten sposób usuwanie szumów nie tylko poprawia jakość dźwięku, ale także zwiększa zrozumiałość mowy i klarowność nagrań.

Pytanie 7

W algorytmie jeden z bloków ma wpisaną akcję "Wypisz liczbę". Który z kształtów może przyjąć tę akcję?

A. Kształt 4.

B. Kształt 2.

C. Kształt 1.

D. Kształt 3.

Gratulacje, udzieliłeś prawidłowej odpowiedzi. Algorytm to uporządkowany ciąg czynności prowadzących do rozwiązania danego problemu. W algorytmie, akcje takie jak 'wypisz liczbę' są zwykle zawarte w blokach oznaczających konkretne działania, które algorytm powinien wykonać. Kształt 1 jest standardowym oznaczeniem dla bloków akcji w notacjach diagramów przepływu, co oznacza, że algorytm powinien wykonać pewną operację lub działanie. W tym przypadku, kształt 1 symbolizuje akcję 'wypisz liczbę'. Jest to ważne do zrozumienia, gdyż umiejętność czytania i tworzenia diagramów przepływu jest kluczowa dla zrozumienia logicznego przepływu programów i algorytmów. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w programowaniu i analizie systemów, pomagając w efektywnym projektowaniu i debugowaniu programów.

Pytanie 8

Kod

$liczba2 = &$liczba1;

wskazuje, że zmienna $liczba2 jest

A. iloczynem logicznym ze zmienną $liczba1

B. referencją do $liczba1

C. negacją logiczną zmiennej $liczba1

D. wskaźnikiem do $liczba1

Wskaźnik to pojęcie obecne w językach takich jak C/C++, ale w PHP wskaźniki nie są bezpośrednio używane. W PHP mówimy o referencjach, które działają na wyższym poziomie abstrakcji, pozwalając na współdzielenie wartości między zmiennymi bez użycia wskaźników. Twierdzenie, że zmienna \$liczba2 jest wskaźnikiem do \$liczba1, jest błędne, ponieważ PHP nie obsługuje wskaźników w klasycznym rozumieniu. Negacja logiczna oznaczałaby wykorzystanie operatora negacji (!) i zmienienie wartości logicznej zmiennej. W kontekście kodu PHP negacją byłoby użycie wyrażenia typu \"\$liczba2 = !\$liczba1\", co oznacza konwersję wartości na jej przeciwność logiczną. Wreszcie, iloczyn logiczny wymaga użycia operatora koniunkcji (&&) dla dwóch wartości logicznych i nie odnosi się do referencji. Iloczyn logiczny zwraca prawdę tylko wtedy, gdy oba operand są prawdziwe, co w opisie kodu nie ma zastosowania. Każda z tych błędnych interpretacji wynika z mylnego zrozumienia podstawowych mechanizmów języka PHP, które koncentrują się na referencjach jako sposobie efektywnego zarządzania pamięcią i współdzielenia danych.

Pytanie 9

Aby wprowadzić rekord do tabeli Pracownicy, jakie polecenie SQL należy zastosować?

A. INSERT VALUES Pracownicy INTO (Jan, Kowalski);

B. INSERT (Jan, Kowalski) INTO Pracownicy;

C. INSERT VALUES (Jan, Kowalski) INTO Pracownicy;

D. INSERT INTO Pracownicy (imie, nazwisko) VALUES (Jan, Kowalski);

Odpowiedź 'INSERT INTO Pracownicy (imie, nazwisko) VALUES (Jan, Kowalski);' jest poprawna, ponieważ jest zgodna z ogólną składnią polecenia SQL do dodawania danych do tabeli. W składni tej najpierw wskazujemy, do której tabeli chcemy wprowadzić dane, używając frazy 'INSERT INTO', a następnie w nawiasach podajemy nazwy kolumn, do których mają być wprowadzone wartości. Wartości te umieszczamy po słowie kluczowym 'VALUES', również w nawiasach. Takie podejście jest zgodne z normami SQL i zapewnia, że dane będą poprawnie wstawione. Przykładem praktycznym może być dodanie nowego pracownika do bazy danych firmy, co jest kluczowym elementem zarządzania informacjami o pracownikach. Prawidłowa składnia pozwala również na łatwe wprowadzenie wielu rekordów jednocześnie, co jest efektywne w dużych systemach baz danych. Ponadto, użycie poprawnej składni ułatwia przyszłe modyfikacje oraz optymalizację zapytań, co jest istotne w kontekście dobrą praktyką w programowaniu baz danych.

Pytanie 10

W języku PHP instrukcja foreach jest rodzajem

A. pętli, przeznaczonej wyłącznie dla elementów tablicy

B. instrukcji wyboru, dla elementów tablicy

C. pętli, niezależnie od rodzaju zmiennej

D. instrukcji warunkowej, niezależnie od typu zmiennej

Instrukcja foreach w PHP to naprawdę super sprawa, jeśli chodzi o przechodzenie przez elementy tablicy. Dzięki niej można bardzo prosto iterować po wszystkich wartościach, co sprawia, że kod staje się bardziej przejrzysty i zwięzły. Nie trzeba wtedy się martwić o ręczne zarządzanie wskaźnikami tablicy. A dostęp do kluczy i wartości? Proszę bardzo! Na przykład, mając tablicę $fruits = ['jabłko', 'banan', 'czereśnia'], można użyć foreach tak: <code>foreach ($fruits as $fruit) { echo $fruit; }</code>. To wydrukuje nam wszystkie owoce na ekranie. No i warto mieć na uwadze, że foreach działa też z tablicami asocjacyjnymi, co pozwala na przechodzenie przez pary klucz-wartość. Korzystając z tej instrukcji, można pisać lepszy, bardziej zrozumiały kod, a to szczególnie ma znaczenie w większych projektach, gdzie czytelność jest kluczowa dla późniejszego rozwoju i utrzymania kodu.

Pytanie 11

Wartość atrybutu w tabeli, który pełni rolę klucza głównego

A. musi być unikalna

B. może przyjmować wartość null (NULL)

C. nigdy nie jest innego typu niż numeryczny

D. jest używana do szyfrowania zawartości tabeli

Klucz podstawowy w bazach danych to coś, co naprawdę musi być unikalne, żeby każda informacja w tabeli była dobrze zidentyfikowana. Przykładowo, w tabeli 'Klienci' mamy kolumnę 'ID_klienta'. To jest dobry klucz podstawowy, bo każdy klient musi mieć swój własny numer, żeby nie było sytuacji, gdzie dwóch klientów ma ten sam identyfikator. Gdyby klucz podstawowy był taki sam dla różnych rekordów, mogłoby to wywołać spore zamieszanie przy aktualizacjach czy usuwaniu danych. Warto też pamiętać, że są takie rzeczy jak indeksy, które mogą pomóc w zapewnieniu, że klucz podstawowy jest unikalny i przyspiesza wyszukiwanie danych. Można użyć kluczy naturalnych, które mają sens w kontekście danych, albo kluczy syntetycznych, które system tworzy sam, jak na przykład GUID-y. Z mojego doświadczenia, to znajomość tych zasad naprawdę pomaga w lepszym projektowaniu baz danych.

Pytanie 12

W programowaniu tylko jedna zmienna z wbudowanego typu może przyjmować zaledwie dwie wartości. Jakie to jest?

A. łańcuchowy

B. logiczy

C. tablicowy

D. znakowy

Typ logiczny, znany także jako boolean, jest jednym z podstawowych typów danych w większości języków programowania, które przyjmuje tylko dwie wartości: prawda (true) i fałsz (false). Ten typ danych jest kluczowy w logice programowania, ponieważ umożliwia podejmowanie decyzji i sterowanie przepływem programu na podstawie warunków. Na przykład, w języku Python można zdefiniować zmienną logiczną jako: 'is_active = True', co oznacza, że zmienna 'is_active' ma wartość prawda. Użycie typów logicznych jest fundamentalne dla struktur warunkowych, takich jak instrukcje if, które wykonują kod tylko wtedy, gdy warunek jest spełniony. Wartości logiczne są także wykorzystywane w operacjach logicznych, takich jak AND, OR oraz NOT, co pozwala na tworzenie bardziej złożonych warunków. W kontekście standardów, typ logiczny jest częścią specyfikacji języków programowania, takich jak C, Java czy JavaScript, co czyni go uniwersalnym narzędziem w programowaniu.

Pytanie 13

W języku PHPnie ma możliwości

A. zmienianie dynamiczne treści strony HTML w przeglądarce

B. tworzenie dynamicznej zawartości strony internetowej

C. obróbka informacji przechowywanych w bazie danych

D. przetwarzanie danych z formularzy

Odpowiedź dotycząca zmieniania dynamicznej zawartości strony HTML w przeglądarce jest poprawna, ponieważ PHP jest językiem skryptowym działającym po stronie serwera. Oznacza to, że PHP nie jest w stanie bezpośrednio modyfikować zawartości strony HTML po jej załadowaniu w przeglądarce użytkownika. Zamiast tego, PHP generuje HTML, który następnie jest przesyłany do przeglądarki. Dynamiczna zawartość strony może być generowana na podstawie danych z bazy danych lub formularzy, ale wszelkie zmiany w HTML po stronie klienta wymagają użycia języków, które działają po stronie przeglądarki, takich jak JavaScript. Przykładem może być sytuacja, w której użytkownik wypełnia formularz, a dane są przetwarzane przez PHP, które zwraca zaktualizowaną stronę. W przypadku potrzeby dynamicznych zmian, JavaScript może być użyty do manipulacji DOM po załadowaniu strony. Warto również zauważyć, że zgodnie z dobrymi praktykami, powinno się oddzielać logikę serwerową (PHP) od logiki klienckiej (JavaScript), co przyczynia się do lepszej struktury kodu i ułatwia jego utrzymanie.

Pytanie 14

Jaką funkcję spełnia atrybut value w polu formularza XHTML?

<input type="text" name="name" value="value">

A. określa nazwę pola

B. definiuje maksymalną długość pola

C. określa domyślną wartość

D. czyni pole jedynie do odczytu

Atrybut value w polu formularza XHTML określa domyślną wartość, jaka pojawi się w polu tekstowym po załadowaniu strony. Jest to przydatne, gdy chcemy zasugerować użytkownikowi domyślne dane lub ułatwić wprowadzanie informacji. Przykładem może być formularz logowania, gdzie atrybut value jest używany do wczytywania zapisanego wcześniej adresu e-mail użytkownika. W formularzach XHTML stosuje się ten atrybut zgodnie z dobrymi praktykami, aby poprawić doświadczenie użytkownika i ułatwić interakcję z witryną. Warto zauważyć, że w przypadku innych typów pól formularzy, na przykład checkbox lub radio, atrybut value określa wartość, która zostanie przesłana, gdy dane pole zostanie zaznaczone. W kontekście dobrych praktyk należy także pamiętać o zabezpieczeniach formularzy, takich jak walidacja danych po stronie serwera, aby zapobiec potencjalnym lukom bezpieczeństwa wynikającym z nieoczekiwanych danych wejściowych. Stosowanie atrybutu value w sposób przemyślany pozwala również na lepszą integrację formularzy z mechanizmami autouzupełniania przeglądarek, co jest korzystne dla użytkowników

Pytanie 15

Które z poniższych stwierdzeń dotyczy grafiki wektorowej?

A. Zapisywany obraz jest opisywany za pośrednictwem figur geometrycznych umieszczonych w układzie współrzędnych

B. Zawiera przedstawienie obrazu przy użyciu siatki składającej się z kolorowych pikseli ustawionych w pionie i poziomie na monitorze komputera, drukarce lub innym urządzeniu wyjściowym

C. Może być zapisywana w formacie JPG lub PNG

D. Służy do zapisu cyfrowych zdjęć

Pierwsza z odpowiedzi odnosi się do grafiki rastrowej, która wykorzystuje siatkę pikseli do przedstawiania obrazów. Tego typu grafika jest ograniczona do rozdzielczości, co oznacza, że powiększanie obrazu prowadzi do utraty jakości i widocznych pikseli. Drugą nieprawidłową odpowiedzią jest stwierdzenie, że grafika wektorowa może być przechowywana w formacie JPG lub PNG. Te formaty są dedykowane dla grafiki rastrowej, a nie wektorowej. JPG to format stratny, który kompresuje obraz, co prowadzi do utraty szczegółów, natomiast PNG, choć obsługuje przezroczystość, nadal jest formatem rastrowym. Ostatnia z nieprawidłowych odpowiedzi podaje, że grafika wektorowa jest wykorzystywana do zapisu fotografii cyfrowej, co jest nieprecyzyjne, ponieważ fotografie cyfrowe są najczęściej zapisywane w formatach rastrowych, a nie wektorowych. Grafika wektorowa jest bardziej odpowiednia dla ilustracji, logo i innych elementów graficznych, które wymagają zmienności bez degradacji jakości, natomiast fotografie wymagają złożoności detali, którą lepiej uchwyci grafika rastrowa. W związku z tym, każda z podanych niepoprawnych odpowiedzi zawiera błędne założenia dotyczące charakterystyki grafiki wektorowej, jej formatów oraz zastosowania.

Pytanie 16

Zawarty w ramce fragment kodu w języku JavaScript

A. przypisze do zmiennej s fragment tekstu ze zmiennej t o długości określonej przez zmienną length

B. przypisze do zmiennej s zmienną t

C. przypisze zmiennej s długość tekstu ze zmiennej t

D. wyświetli długość tekstu ze zmiennej t

Zrozumienie funkcji length w kontekście JavaScript jest kluczowe dla rozróżnienia poprawnych i błędnych interpretacji kodu. W przypadku zadania, omówienie różnych interpretacji kodu wskazuje na kilka typowych nieporozumień. Jednym z nich jest przypisanie zmiennej s zmiennej t. Takie działanie wymagałoby użycia operatora przypisania bezpośrednio z jedną zmienną, a nie wywołania metody na niej. Kolejnym nieporozumieniem jest wyświetlenie długości napisu ze zmiennej t. Wyświetlanie wartości w JavaScript wymaga zastosowania np. console.log(), a sam zapis t.length jedynie odczytuje długość łańcucha. Innym błędnym podejściem jest przypisanie fragmentu napisu ze zmiennej t, o określonej przez zmienną length długości. Operator length w kontekście łańcucha znaków zwraca jego całkowitą długość, a nie jego fragment. Aby wyodrębnić część tekstu, należałoby użyć metod takich jak slice() czy substring(). Typowym błędem jest również założenie, że length działa jak funkcja przycinająca tekst, co może wynikać z niewłaściwego zrozumienia dokumentacji lub braku praktyki. Każda z tych błędnych odpowiedzi wskazuje na potrzebę głębszego zapoznania się z podstawowymi metodami manipulacji tekstem w JavaScript i ich praktycznym zastosowaniem w różnych kontekstach programistycznych, co jest istotnym krokiem w kierunku profesjonalnego programowania.

Pytanie 17

Tabela filmy zawiera klucz główny id oraz klucz obcy rezyserID. Tabela reżyserzy posiada klucz główny id. Obie tabele są powiązane relacją jeden do wielu, gdzie strona reżyserzy jest po stronie jeden, a filmy po stronie wiele. Aby wykonać kwerendę SELECT łączącą tabele filmy i reżyserzy, należy użyć zapisu

A. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.id=rezyserzy.filmyID ...

B. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserzyID=rezyserzy.id ...

C. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.id=rezyserzy.id ...

D. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserID=rezyserzy.filmyID ...

W odpowiedzi na to pytanie, prawidłowa instrukcja SQL do połączenia tabel 'filmy' i 'rezyserzy' brzmi: '... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserID=rezyserzy.id ...'. W tym przypadku używamy klucza obcego 'rezyserID' z tabeli 'filmy', który wskazuje na klucz główny 'id' w tabeli 'rezyserzy'. Taka konstrukcja jest zgodna z zasadą relacyjnych baz danych, gdzie klucz obcy w jednej tabeli odwołuje się do klucza głównego w drugiej tabeli, co umożliwia powiązanie rekordów. Dzięki temu możemy uzyskać dane o filmach oraz ich reżyserach w jednym zapytaniu. Przykładowe zapytanie SELECT mogłoby wyglądać następująco: 'SELECT filmy.nazwa, rezyserzy.imie, rezyserzy.nazwisko FROM filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserID=rezyserzy.id;'. Warto pamiętać, że poprawne użycie kluczy jest kluczowe dla integritety danych w bazie, a także ułatwia późniejsze analizy i raportowanie. W kontekście standardów SQL, ta metoda łączenia tabel jest zgodna z normami ANSI SQL, które definiują struktury zapytań dla relacyjnych baz danych.

Pytanie 18

Która z wymienionych metod umożliwia wyświetlenie komunikatu w konsoli przeglądarki internetowej przy użyciu języka JavaScript?

A. console.write("test");

B. console.log("test");

C. console.print("test");

D. console.echo("test");

Wszystkie pozostałe opcje są niepoprawne, co jest wynikiem nieznajomości metody obsługi konsoli w JavaScript. Metoda console.write nie istnieje w standardowym API JavaScript, co prowadzi do błędu, jeśli użytkownik spróbuje jej użyć. Analogicznie, console.print również nie jest zdefiniowaną metodą, co skutkuje tym, że przeglądarka nie będzie w stanie jej rozpoznać, a użytkownik nie zobaczy oczekiwanego rezultatu. W przypadku console.echo, użytkownicy mogą pomylić tę metodę z innymi językami programowania, takimi jak PHP, gdzie echo jest używane do wypisywania na ekranie. Takie pomyłki często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między różnymi językami oraz ich składnią. Użycie nieistniejących metod pokazuje, jak ważne jest przestrzeganie standardów i dokumentacji specyfikacji języka JavaScript, aby uniknąć frustracji i nieefektywności w pracy. Kluczowym wnioskiem jest to, że aby skutecznie korzystać z narzędzi dostępnych w danym języku, należy dobrze zrozumieć jego zasady i konwencje, a także śledzić zmiany w specyfikacji, aby być na bieżąco z aktualnymi najlepszymi praktykami w programowaniu.

Pytanie 19

Jaką wartość w formacie szesnastkowym ma kolor określony kodem RGB o wartościach rgb(128,16,8)?

A. #801008

B. #800F80

C. #FF0F80

D. #FF1008

Jak spojrzymy na inne odpowiedzi, to można zauważyć, że mają one jakieś błędy w konwersji kolorów RGB na szesnastkowy. Pierwsza z błędnych odpowiedzi to #FF0F80, gdzie wartość czerwonego jest zbyt wysoka, bo mamy FF zamiast 80, które jest poprawne. Taki błąd zmienia kolor na całkiem inny, więc widać, jak ważne jest poprawne przetwarzanie tych wartości. Druga odpowiedź, #FF1008, też pokazuje za wysoką wartość czerwonego, a zielony jest nieprawidłowy, bo 10 to w rzeczywistości 16 w systemie dziesiętnym, co oczywiście wpływa na końcowy kolor. W ostatniej odpowiedzi, czyli #800F80, mamy złą wartość dla zielonego i niebieskiego. Powinno być 08 dla niebieskiego, a F80 to już coś innego. Takie pomyłki pokazują, że warto znać system RGB i jak go przerobić na szesnastkowy, żeby kolory były odpowiednio odwzorowane w projektach.

Pytanie 20

Wskaż pętlę w języku JavaScript, która wypisze sześć kolejnych liczb parzystych.

A. for(i=2;i<12;i++) {i++; document.write(i);}

B. for(i=2;i<=12;i+=2) {document.write(i);}

C. for(i=2;i<=12;i++) {i=i+2; document.write(i);}

D. for(i=2;i<12;i+=2) {document.write(i);}

Pierwsza z analizowanych pętli, która przyjmuje formę for(i=2;i<12;i+=2) {document.write(i);}, jest niepoprawna, ponieważ wyświetli jedynie liczby parzyste od 2 do 10. Warunek końcowy pętli jest ustawiony na i<12, co oznacza, że pętla zakończy się przed wyświetleniem liczby 12, co skutkuje pominięciem ostatniej liczby parzystej w tym zakresie. Kolejna pętla to for(i=2;i<12;i++) {i++; document.write(i);}, która jest problematyczna ze względu na modyfikację zmiennej i w samym ciele pętli. Przy każdym przebiegu pętli wartość i zwiększa się o 1, a następnie jeszcze raz o 1 w document.write(i), co prowadzi do pominięcia co drugiej liczby. Efektem tej pętli będzie wyświetlenie liczb 3, 5, 7, 9, 11, co zupełnie odbiega od założonego celu. Ostatnia z rozważanych pętli, for(i=2;i<=12;i++) {i=i+2; document.write(i);}, również nie spełnia założeń, ponieważ inkrementuje zmienną i w sposób, który jest niezgodny z zamierzeniem wyświetlenia kolejnych liczb parzystych. Po pierwszym przebiegu pętli, wartość i wzrasta do 3, przez co wyświetlana jest liczba 3 oraz każda kolejna liczba jest pomijana. Efektem końcowym będzie wyświetlenie liczb 3, 5, 7, 9, 11, co również jest sprzeczne z wymaganym rezultatem. Każda z tych pętli pokazuje, jak ważne jest zrozumienie działania konstrukcji pętli oraz odpowiedniego ustalania warunków i inkrementacji w kontekście programowania w JavaScript.

Pytanie 21

W sklepie z farbami obowiązuje określony sposób obliczania kosztu farby: dla koloru niebieskiego i zielonego przy pojemności 2 litry cena farby wynosi cena bazowa + 20%. Wyrażenie logiczne w języku JavaScript, które weryfikuje tę zasadę, ma formę

A. (kolor == 'niebieski' || kolor == 'zielony') && pojemnosc == 2

B. kolor = 'niebieski' || kolor = 'zielony' && pojemnosc = 2

C. kolor == 'niebieski' && kolor == 'zielony' && pojemnosc == 2

D. (kolor = 'niebieski' || kolor = 'zielony') || pojemnosc = 2

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć kilka powszechnych błędów, które prowadzą do mylnych wniosków. Przede wszystkim, użycie operatora '=' zamiast '==' jest fundamentalnym błędem w kontekście języka JavaScript. Operator '=' służy do przypisania wartości, podczas gdy '==' jest operatorem porównania, który sprawdza, czy dwie wartości są sobie równe. Zastosowanie '=' w warunkach logicznych prowadzi do nieprawidłowego działania warunków, ponieważ zamiast porównania wykonujemy przypisanie, co zazwyczaj skutkuje zawsze prawdziwym wynikiem. Ponadto, użycie operatora '&&' w przypadku kolorów w odpowiedzi, która stwierdza, że kolor jest jednocześnie 'niebieski' i 'zielony', jest logicznie niemożliwe, ponieważ jedna zmienna nie może przyjmować dwóch różnych wartości jednocześnie. Tego typu niepoprawne podejścia mogą prowadzić do niezamierzonych wyników w kodzie, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami programowania, takimi jak zasada jedności odpowiedzialności. Kluczowe jest również zrozumienie, że warunki powinny być jasno sformułowane, aby kod był zarówno funkcjonalny, jak i łatwy do zrozumienia dla innych programistów. Dobre praktyki programistyczne wskazują na konieczność stosowania dobrze zdefiniowanych i jednoznacznych warunków, co znacznie ułatwia dalszy rozwój i konserwację kodu.

Pytanie 22

Jakim zapisem można w dokumencie HTML stworzyć element, który wyświetla obraz kotek.jpg oraz zawiera tekst alternatywny „obrazek kotka”?

A. <img href="/kotek.jpg" title="obrazek kotka">

B. <img src="/kotek.jpg" alt="obrazek kotka">

C. <img href="/kotek.jpg" alt="obrazek kotka">

D. <img src="/kotek.jpg" title="obrazek kotka">

Poprawna odpowiedź to <img src="/kotek.jpg" alt="obrazek kotka">, ponieważ stosuje właściwe atrybuty do wyświetlania obrazów w HTML. Atrybut 'src' wskazuje na źródło obrazu, a 'alt' zawiera tekst alternatywny, który jest ważny dla dostępności oraz SEO. Standardy WCAG (Web Content Accessibility Guidelines) podkreślają znaczenie atrybutu 'alt', który zapewnia kontekst dla użytkowników korzystających z czytników ekranu. Ponadto, zastosowanie tego zapisu jest zgodne z dobrymi praktykami, które zachęcają do dostarczania informacji o obrazie, gdy nie może on być wyświetlony. Przykładem zastosowania może być dodanie obrazów w artykułach blogowych, gdzie 'alt' opisuje zawartość obrazu, co poprawia ogólne wrażenie oraz dostępność treści. Prawidłowe użycie atrybutów jest kluczowe dla stworzenia semantycznego i dostępnego kodu HTML.

Pytanie 23

Aby usunąć zduplikowane wiersze z wyniku zapytania, trzeba zastosować klauzulę

A. UNIQUE

B. DISTINCT

C. ORDER BY

D. LIMIT

Klauzula DISTINCT w SQL jest naprawdę przydatna, jeśli chcemy pozbyć się dublujących się wierszy w naszych wynikach. Wyobraź sobie, że masz tabelę 'Klienci' z kolumną 'Miasto'. Jak użyjesz zapytania SELECT DISTINCT Miasto FROM Klienci, to dostaniesz listę wszystkich miast, w których są klienci, bez powtarzania tych samych miejsc. To bardzo pomaga, gdy staramy się uporządkować dane i skupić się na unikalnych wartościach. Ale pamiętaj, żeby używać DISTINCT z rozwagą, bo może spowolnić nasze zapytania, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużą ilością danych. Dobrze jest stosować ją tam, gdzie naprawdę jest potrzebna, według zasad optymalizacji zapytań w SQL.

Pytanie 24

W CSS zastosowano stylowanie elementu listy, przy czym żadne inne style CSS nie zostały ustalone. Użyte stylowanie spowoduje, że

li :hover { color: Maroon; }

A. Po najechaniu kursorem na element listy, kolor tekstu zmieni się na Maroon.

B. Teksty wszystkich elementów, którym nadano id „hover”, będą w kolorze Maroon.

C. Kolor Maroon będzie dotyczył co drugiego elementu listy.

D. Wszystkie teksty elementów listy będą w kolorze Maroon.

Twoja odpowiedź jest na pewno trafna, bo reguła CSS li:hover { color: Maroon; } działa w kontekście pseudo-klasy :hover. To znaczy, że jak najedziesz kursorem na element listy (li), to jego kolor tekstu zmienia się na Maroon. Fajnie, że to wiesz! Takie podejście jest zgodne z zasadami CSS, które pozwalają na dynamiczne zmiany wyglądu elementów, gdy użytkownik z nimi interaguje. Na przykład, jeżeli masz listę z elementami <li>, to najeżdżając na nie, kolor tekstu zmienia się na Maroon. To może naprawdę poprawić użytkowanie strony i wyróżnić ważne elementy w interfejsie. Używanie pseudo-klas, jak :hover, to standard w projektowaniu stron, które są responsywne i interaktywne, co znacznie podnosi komfort przeglądania.

Pytanie 25

Po wykonaniu poniższego fragmentu kodu w języku C/C++, zmiennej o nazwie zmienna2 przypisany zostanie

int zmienna1 = 158;
int *zmienna2 = &zmienna1;

A. wartość przechowywana w zmienna1 zostanie przypisana jako zamieniona na łańcuch

B. adres zmiennej o nazwie zmienna1 zostanie przypisany

C. ta sama wartość, którą zawiera zmienna1, zostanie przypisana

D. liczba w kodzie binarnym, która odpowiada wartości przechowywanej w zmienna1, zostanie przypisana

Odpowiedzi sugerujące przypisanie wartości lub konwersję na łańcuch są błędne, ponieważ mylą podstawowe pojęcia dotyczące wskaźników i zmiennych w C/C++. Przypisanie wartości do zmiennej wskaźnikowej nie odbywa się poprzez kopiowanie samej wartości przechowywanej w zmiennej, lecz przez odniesienie do jej adresu. Odpowiedź wskazująca na przypisanie tej samej wartości, co w zmienna1, nie uwzględnia faktu, że zmienna2 jest wskaźnikiem, a nie zmienną o tej samej wartości. W przypadku konwersji na łańcuch, proces ten również jest nieprawidłowy, ponieważ wskaźniki nie są interpretowane jako łańcuchy znaków, a ich użycie wymaga znajomości typów danych i konwersji w kontekście wskaźników. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o przypisaniu liczby w kodzie binarnym, jest myląca, gdyż wskaźniki operują na adresach w pamięci, które nie są reprezentowane w sposób binarny w kontekście zmiennych. Wartości mogą być reprezentowane binarnie w pamięci, ale wskaźniki przechowują adresy, które z perspektywy programisty nie są bezpośrednio związane z wartościami binarnymi zmiennych. Prawidłowe zrozumienie wskaźników jest kluczowe dla unikania błędów w zarządzaniu pamięcią oraz w poprawnym stosowaniu struktur danych w języku C/C++.

Pytanie 26

Poniżej przedstawiono sposób obsługi:

<?php
if (!isset($_COOKIE[$nazwa]))
    echo "nie ustawiono!";
else
    echo "ustawiono, wartość: " . $_COOKIE[$nazwa];
?>

A. baz danych

B. sesji

C. ciasteczek

D. zmiennych tekstowych

Kod PHP przedstawiony w pytaniu ilustruje użycie mechanizmu ciasteczek w przeglądarce. Ciasteczka to małe pliki tekstowe, które serwer umieszcza na komputerze użytkownika, aby przechowywać informacje między sesjami HTTP. W tym przypadku kod sprawdza, czy zmienna o nazwie $nazwa jest ustawiona w tablicy superglobalnej $_COOKIE. Jeśli ciasteczko o danej nazwie nie zostało ustawione, skrypt zwraca komunikat 'nie ustawiono!'. Gdy ciasteczko istnieje, wyświetlana jest jego wartość. Ciasteczka są powszechnie stosowane do śledzenia sesji użytkowników, przechowywania preferencji czy zachowania stanu zalogowania. Ważnym aspektem jest zrozumienie, że ciasteczka działają po stronie klienta i mogą być modyfikowane przez użytkownika, dlatego powinny być używane z ostrożnością i w połączeniu z innymi mechanizmami zabezpieczeń. Warto pamiętać, że ciasteczka mają ograniczenia co do wielkości i liczby, które mogą być przechowywane przez przeglądarkę. Implementacja ciasteczek powinna być zgodna z regulacjami dotyczącymi prywatności, takimi jak RODO, które nakładają obowiązek informowania użytkowników o ich używaniu oraz uzyskiwania zgody.

Pytanie 27

Używając polecenia ALTER TABLE, co można zrobić?

A. stworznie tabeli

B. usunięcie tabeli

C. zmiana wartości w rekordach tabeli

D. zmiana struktury tabeli

Polecenie ALTER TABLE w SQL jest używane do modyfikacji struktury istniejącej tabeli w bazie danych. Dzięki temu poleceniu można dodawać nowe kolumny, usuwać istniejące, zmieniać typ danych kolumn, a także dodawać klucze obce lub indeksy. Przykładem zastosowania ALTER TABLE może być dodanie nowej kolumny do tabeli pracowników w celu rejestrowania daty zatrudnienia: 'ALTER TABLE pracownicy ADD COLUMN data_zatrudnienia DATE;'. Good practices w zakresie modyfikacji tabeli sugerują, aby przed dokonaniem takich zmian zawsze tworzyć kopię zapasową bazy danych. Warto również monitorować wpływ zmian na istniejące zapytania oraz aplikacje, które wykorzystują tę tabelę, aby uniknąć potencjalnych błędów w przyszłości. W kontekście projektowania baz danych, ALTER TABLE stanowi kluczowy element w utrzymaniu i dostosowywaniu struktury bazy danych do zmieniających się potrzeb organizacji. Na przykład, w miarę wzrostu firmy mogą pojawić się potrzeby wprowadzenia nowych informacji dotyczących klientów, co wymaga elastyczności w strukturze bazy danych.

Pytanie 28

Jakie stwierdzenie dotyczące zaprezentowanego kodu jest prawdziwe?

A. Znak kropki "." jest operatorem konkatenacji

B. Znak "=" pełni rolę operatora porównania dwóch zmiennych

C. Zostanie wyświetlony komunikat "OlaA"

D. W zmiennej $a wartość "Ala" zostanie zmieniona na "Ola"

Znak kropki w języku PHP pełni rolę operatora konkatenacji łączącego ciągi znaków w jedną całość Jest to kluczowa funkcja przy pracy z danymi tekstowymi pozwalająca na dynamiczne tworzenie ciągów znaków na podstawie różnych zmiennych lub danych wejściowych Przykładowo w przypadku zmiennej $a o wartości Ala i zastosowania $a Ola wynikowym ciągiem staje się AlaOla W praktyce konkatenacja jest często stosowana do generowania złożonych komunikatów lub budowania ścieżek plików w aplikacjach webowych Operator konkatenacji jest również używany w połączeniu z innymi typami danych które mogą być automatycznie przekształcane na ciągi znaków zgodnie z zasadami PHP Konkatenacja jest fundamentalnym elementem interakcji z użytkownikami w interfejsach tekstowych oraz w przetwarzaniu danych wejściowych i wyjściowych Zrozumienie i umiejętność jej stosowania jest kluczowa dla efektywnego programowania w PHP oraz tworzenia dynamicznych i interaktywnych aplikacji webowych z zachowaniem wysokiej jakości kodu i zgodności ze standardami

Pytanie 29

W dołączonym fragmencie kodu CSS kolor został przedstawiony w formie

A. CMYK

B. dziesiętnej

C. szesnastkowej

D. HSL

Dziesiętna reprezentacja kolorów nie jest standardowym sposobem definiowania barw w CSS. System dziesiętny jest używany głównie w kontekście programowania dla wartości liczbowych, nie dla kolorów, które wymagają specyficznego formatu takiego jak szesnastkowy. CMYK to przestrzeń kolorów stosowana w druku, która opisuje kolory poprzez określanie procentowego udziału cyjanu, magenty, żółtego i czarnego. CMYK nie jest obsługiwany przez CSS, ponieważ jest przeznaczony do innego rodzaju mediów. Z kolei HSL (Hue, Saturation, Lightness) to bardziej intuicyjny sposób definiowania kolorów niż RGB, ponieważ operuje na odcieniu, nasyceniu i jasności. HSL jest stosowany w CSS, jednak w analizowanym przykładzie mamy do czynienia z wartością szesnastkową, co wyklucza HSL jako prawidłową odpowiedź. Typowym błędem jest niezrozumienie różnic w zastosowaniu tych różnych modeli kolorów oraz ich przeznaczenia w kontekście projektowania stron internetowych, co może prowadzić do niepoprawnej interpretacji ich użycia w CSS. Ważne jest zrozumienie, że różne formaty mają swoje miejsce w zależności od medium i kontekstu użycia, a nieznajomość tych różnic prowadzi do błędnych wniosków i zastosowań w praktyce projektowej. Właściwe zastosowanie formatów kolorów jest kluczowe dla efektywnego stylizowania i tworzenia estetycznych oraz funkcjonalnych interfejsów użytkownika w sieci.

Pytanie 30

Jakie właściwości stylu CSS poprawnie definiują dla akapitu czcionkę: Arial; jej wielkość: 16 pt; oraz styl czcionki: kursywa?

A. p {font-style: Arial; font-size: 16pt; font-variant: normal;}

B. p {font-style: Arial; size: 16px; font-weight: normal;}

C. p {font-family: Arial; font-size: 16pt; font-style: italic;}

D. p {font-family: Arial; font-size: 16px; font-variant: normal;}

W analizowanych odpowiedziach zawarte są błędy, które wynikają z niepoprawnego użycia właściwości CSS. Przede wszystkim w przypadku pierwszej odpowiedzi, użycie font-style do definiowania kroju czcionki jest całkowicie błędne, ponieważ ta właściwość powinna odnosić się do stylu (np. italic, normal), a nie do krój czcionki, który powinien być definiowany przez font-family. Druga odpowiedź także zawiera podobne niedociągnięcie, w której zamiast font-family podano font-style, co prowadzi do nieprawidłowego zinterpretowania deklaracji. Dodatkowo, właściwość size jest niepoprawna, ponieważ powinna być font-size; użycie size nie jest zgodne z żadnym standardem CSS. Trzecia odpowiedź z kolei posługuje się jednostką px zamiast pt dla rozmiaru czcionki, co może prowadzić do problemów z wyświetlaniem tekstu na różnych urządzeniach. Chociaż px jest popularną jednostką w CSS, nie jest ona zalecana, gdy mamy do czynienia z typografią opartą na punktach, co jest szczególnie istotne w druku. Wreszcie, czwarta odpowiedź również niepoprawnie używa jednostki px oraz font-variant w kontekście stylu czcionki, co świadczy o braku zrozumienia zastosowań tych właściwości. Kluczowe jest, aby rozumieć funkcję każdej z właściwości CSS i stosować je zgodnie z ich przeznaczeniem, co pozwoli na tworzenie estetycznych i funkcjonalnych stylów w projektach webowych.

Pytanie 31

W języku HTML sposób na zdefiniowanie kodowania polskich znaków to

A. znacznik <charset>

B. atrybut znacznika <meta>

C. atrybut znacznika

D. znacznik <title>

Inne opcje, które rozważono jako poprawne, nie są odpowiednie do określenia kodowania znaków w HTML. Znacznik <charset> nie istnieje w standardzie HTML, co czyni go niewłaściwym wyborem. Kodowanie znaków nie jest definiowane przez atrybut znacznika , który jest używany głównie do formatowania tekstu, a więc nie ma wpływu na kodowanie znaków. Warto również zauważyć, że znacznik <title> jest stosowany do nadania tytułu dokumentu, który pojawia się na karcie przeglądarki, ale nie ma on związku z kodowaniem znaków. Wybór odpowiedniego kodowania jest kluczowy dla zachowania integralności tekstu, a niewłaściwe przypisanie może prowadzić do problemów z wyświetlaniem znaków i błędów w interpretacji treści. Często użytkownicy mylnie zakładają, że inne znaczniki HTML mogą mieć wpływ na kodowanie, co prowadzi do nieporozumień. Dlatego istotne jest, aby być świadomym roli znacznika <meta> w kontekście kodowania znaków, zwłaszcza w przypadku języków z diakrytykami, takich jak język polski.

Pytanie 32

Jednym z typów testów jednostkowych jest analiza tras, która polega na

A. określeniu punktu startowego i końcowego oraz badaniu dostępnych ścieżek pomiędzy tymi punktami

B. testowaniu obiektów pod kątem inicjalizacji oraz zwolnienia zarezerwowanej pamięci

C. testowaniu wartości granicznych zestawu danych

D. utworzeniu kilku zbiorów danych o zbliżonym sposobie przetwarzania i wykorzystaniu ich do przeprowadzenia testu

Rozumienie błędów w odpowiedziach może pomóc lepiej ogarnąć, o co chodzi z analizą ścieżek w testach jednostkowych. Testowanie wartości brzegowych, chociaż bardzo ważne dla jakości oprogramowania, skupia się tylko na granicach danych wejściowych i nie pokazuje pełnego obrazu możliwych ścieżek w kodzie. Z kolei sprawdzanie obiektów pod kątem pamięci to temat na inną rozmowę i niekoniecznie ma coś wspólnego z analizą ścieżek; chodzi o to, że to podejście nie dotyka, jak kontrola przepływu działa w kodzie. Robienie kilku zbiorów danych, które się powtarzają w przetwarzaniu, też nie jest tym samym, co badanie ścieżek, a raczej dotyczy testowania z użyciem takich danych. Dużym błędem jest to, że myślimy, iż analiza ścieżek to tylko spojrzenie na dane czy pamięć. W rzeczywistości trzeba patrzeć na całość programu, zarówno na dane, jak i logikę działania, co pokazuje, jak ważna jest analiza ścieżek w znajdowaniu problemów w kodzie.

Pytanie 33

Jakie tabele będą weryfikowane przez podane polecenie?

CHECK TABLE pracownicy CHANGED;

A. Tabele, które zmieniły się w bieżącej sesji.

B. Jedynie tabele referencyjne.

C. Tabele, które uległy zmianie od ostatniego sprawdzenia lub nie zostały prawidłowo zamknięte.

D. Tylko tabele, które nie zostały prawidłowo zamknięte.

Odpowiedzi sugerujące, że polecenie CHECK TABLE sprawdzi jedynie tabele, które nie zostały poprawnie zamknięte, lub tylko te, które zmieniły się w aktualnej sesji, nieprawidłowo interpretują sposób działania polecenia. Sprawdzanie tabel przy użyciu CHECK TABLE ma na celu weryfikację integralności danych, a nie tylko reagowanie na konkretne sytuacje, jak błędy zamknięcia. W rzeczywistości, to polecenie jest zaprojektowane do analizy ogólnego stanu tabeli, co obejmuje także zmiany, które mogły wystąpić od ostatniego sprawdzenia. Sugerowanie, że tabele referujące do innych byłyby jedynymi na celowniku tego polecenia, jest również mylące, ponieważ CHECK TABLE nie ogranicza się do relacji referencyjnych, lecz obejmuje każdą tabelę wskazaną w poleceniu. Typowe błędy myślowe w tym zakresie często dotyczą uproszczeń, które pomijają złożoność zarządzania danymi i integralności. Poprawne podejście do użycia CHECK TABLE polega na zrozumieniu, że jest to narzędzie diagnostyczne, które powinno być stosowane w kontekście pełnej analizy bazy danych, a nie w reakcji na specyficzne przypadki awarii. W efekcie, ignorowanie pełnych możliwości tego polecenia może prowadzić do niedostatecznej ochrony danych oraz zwiększonego ryzyka utraty informacji.

Pytanie 34

Aby zliczyć wszystkie wiersze w tabeli Koty, należy wykorzystać zapytanie

A. SELECT COUNT(Koty) AS ROWNUM

B. SELECT COUNT(*) FROM Koty

C. SELECT COUNT(ROWNUM) FROM Koty

D. SELECT ROWNUM() FROM Koty

Aby policzyć wszystkie wiersze tabeli Koty, należy skorzystać z polecenia SQL SELECT COUNT(*), które zwraca liczbę wszystkich rekordów w danej tabeli. Funkcja COUNT(*) jest częścią standardu SQL i działa na zasadzie zliczania wszystkich wierszy, niezależnie od tego, czy zawierają one wartości NULL. Wartością zwróconą przez to polecenie będzie liczba całkowita, która przedstawia całkowitą liczbę wierszy w tabeli Koty. Przykład zastosowania tego polecenia w praktyce może wyglądać następująco: po wykonaniu zapytania na bazie danych, użytkownik otrzyma wynik, który jasno wskazuje, ile kotów znajduje się w tabeli. Ten sposób zliczania jest efektywny i szeroko stosowany w aplikacjach zarządzających bazami danych, umożliwiając szybkie i precyzyjne uzyskanie potrzebnych informacji. Przy indeksowaniu i optymalizacji zapytań, COUNT(*) jest najczęściej używaną funkcją, co czyni ją kluczowym narzędziem w pracy z relacyjnymi bazami danych.

Pytanie 35

Dla którego akapitu zastosowano przedstawioną właściwość stylu CSS?

border-radius: 20%;

To jest paragraf, To jest paragraf, To jest paragraf, To jest paragraf, To jest paragraf

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Dobra robota! Zgadłeś, że chodziło o akapit z tą właściwością CSS 'border-radius: 20%;'. Ta właściwość faktycznie zaokrągla rogi elementów, co wygląda super i sprawia, że strona jest bardziej przyjemna dla oka. Widzisz, akapit B ma te zaokrąglone rogi, a to dokładnie to, co daje nam ten styl CSS. W rzeczywistości, tylko B jest tak zrobiony na obrazku, więc wiesz, że tam zastosowano 'border-radius'. Ta wartość '20%;' mówi nam, jak mocno rogi mają być zaokrąglone. Takie rzeczy są ważne w CSS, żeby strony wyglądały estetycznie i nowocześnie.

Pytanie 36

W języku JavaScript funkcja document.getElementById() ma na celu

A. zwrócić odnośnik do pierwszego elementu HTML o określonym id

B. sprawdzić poprawność formularza z identyfikatorem id

C. pobrać dane z pola formularza i zapisać je do zmiennej id

D. umieścić tekst o treści 'id' na stronie internetowej

Odpowiedzi, które nie zostały uznane za poprawne, zawierają nieprawidłowe interpretacje funkcji document.getElementById(). Pierwsza z nich sugeruje, że metoda ta wstawia tekst na stronie o treści 'id'. W rzeczywistości, metoda ta nie ma na celu wyświetlania lub wstawiania tekstu na stronę, lecz zwraca referencję do elementu z określonym id, co oznacza, że operacje na zawartości elementu muszą być wykonane oddzielnie poprzez inną metodę, np. innerHTML. Kolejna odpowiedź sugeruje, że metoda sprawdza poprawność formularza. Zgadza się, że walidacja formularzy jest kluczowym aspektem zarządzania danymi użytkowników, ale document.getElementById() nie przeprowadza walidacji, a jedynie umożliwia dostęp do elementów formularza, co można wykorzystać do walidacji, ale nie jest to jej pierwotna funkcja. Ostatnia z podanych odpowiedzi stwierdza, że metoda pobiera dane z pola formularza i wstawia je do zmiennej. Również jest to mylna interpretacja, ponieważ document.getElementById() nie przetwarza ani nie przechowuje danych, a jedynie pozwala na dostęp do elementu, z którego dane mogą być później pobrane przy użyciu odpowiednich właściwości, takich jak value w przypadku pól formularzy. Wszystkie te odpowiedzi wskazują na zrozumienie metody jako narzędzia do wstawiania lub walidacji danych, co jest niezgodne z faktycznym działaniem tej metody.

Pytanie 37

Poniższe zapytanie SQL ma na celu:

UPDATE Uczen SET id_klasy = id_klasy + 1;

A. przypisać wartość kolumny id_klasy jako 1 dla wszystkich wpisów w tabeli Uczen

B. zwiększyć o jeden wartość pola Uczen

C. zwiększyć o jeden wartość kolumny id_klasy dla wszystkich wpisów w tabeli Uczen

D. ustawić wartość pola Uczen na 1

Polecenie SQL "UPDATE Uczen SET id_klasy = id_klasy + 1;" jest poprawne, ponieważ wskazuje na aktualizację kolumny 'id_klasy' w tabeli 'Uczen'. Wartość kolumny dla każdego rekordu w tabeli zostanie zwiększona o jeden. Działanie to jest przydatne w sytuacjach, gdy chcemy zaktualizować dane, na przykład po przesunięciu uczniów do wyższej klasy w systemie edukacyjnym. Przy takim podejściu, wszyscy uczniowie w danym roku szkolnym mogą zostać automatycznie przeniesieni do następnej klasy bez konieczności edytowania rekordów pojedynczo, co zwiększa efektywność i zmniejsza ryzyko błędów. Ta praktyka jest zgodna z zasadami optymalizacji baz danych, gdzie operacje masowe są preferowane dla ich wydajności. Ponadto, dobrym nawykiem jest tworzenie kopii zapasowych przed przeprowadzeniem masowych aktualizacji, aby uniknąć nieodwracalnych zmian w przypadku błędów.

Pytanie 38

Zapis przedstawiony w języku JavaScript oznacza, że

x = przedmiot.nazwa();

A. nazwa to właściwość obiektu przedmiot.

B. zmienna x będzie przechowywać wynik działania funkcji przedmiot.

C. zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa.

D. nazwa to pole klasy przedmiot.

Rozważając inne proponowane odpowiedzi, należy zrozumieć, że język JavaScript często wykorzystuje programowanie obiektowe, gdzie właściwości i metody obiektów różnią się w użyciu. Pierwsza opcja sugeruje, że nazwa jest właściwością obiektu przedmiot, co jest błędne w kontekście przedstawionego kodu, ponieważ użyto nawiasów okrągłych, co jednoznacznie wskazuje na wywołanie metody, a nie na odwołanie się do właściwości. Druga opcja mówi o nazwie jako polu klasy przedmiot, co jest mylące, ponieważ w JavaScript nie istnieje formalny podział na pola i metody w taki sposób, jak w statycznie typowanych językach jak Java czy C++. JavaScript, jako język dynamiczny, używa właściwości obiektu do przechowywania zarówno danych, jak i funkcji. Czwarta propozycja, że zmienna x będzie przechowywać wynik działania funkcji przedmiot, również jest błędna, ponieważ w kodzie widzimy wywołanie metody nazwa() na obiekcie przedmiot, a nie wywołanie funkcji przedmiot. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z niewłaściwego rozróżnienia między funkcjami i metodami, czy też z niepoprawnego przypisywania ról poszczególnym elementom składni w dynamicznie typowanych językach, co prowadzi do nieporozumień w kontekście konwencji programistycznych stosowanych w JavaScript.

Pytanie 39

Ile razy zostanie wykonana pętla przedstawiona w języku PHP, zakładając, że zmienna kontrolna nie jest zmieniana w jej wnętrzu?
for($i = 0; $i <= 10; $i++) { ...... }

A. 10 razy

B. Nieskończoność

C. 11 razy

D. 0 razy

Pętla for w języku PHP, jak w przedstawionym przykładzie, ma na celu wykonanie bloku kodu wielokrotnie, w zależności od stanu zmiennej sterującej. W tym przypadku, początkowa wartość zmiennej $i wynosi 0, a warunek kontynuacji pętli to $i <= 10. Oznacza to, że pętla będzie kontynuować swoje działanie, dopóki zmienna $i będzie mniejsza lub równa 10. W każdym przebiegu pętli wartość $i jest inkrementowana o 1 za pomocą operatora ++, co oznacza, że przy każdym przejściu przez pętlę $i przyjmuje wartości 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10. Ostatecznie, pętla wykonuje się, gdy $i osiąga wartość 10, a następnie po wykonaniu bloku kodu następuje inkrementacja, co sprawia, że $i staje się 11, co narusza warunek $i <= 10. Zatem pętla wykonuje się 11 razy, co czyni odpowiedź 11 poprawną. Przykładem zastosowania takiej pętli może być iteracja po elementach tablicy lub generowanie sekwencji liczb. Zgodnie z najlepszymi praktykami programistycznymi, ważne jest, aby zawsze kontrolować zmienne sterujące w pętli, aby uniknąć sytuacji takich jak nieskończone pętle, co jest szczególnie istotne w kontekście wydajności aplikacji.

Pytanie 40

W tabeli o nazwie pracownicy zdefiniowano klucz główny w typie INTEGER z atrybutami NOT NULL oraz AUTO_INCREMENT. Dodatkowo zdefiniowane zostały pola imie oraz nazwisko. W przypadku wykonania podanej kwerendy SQL, która dodaje dane i pomija pole klucza, w bazie danych MySQL nastąpi

INSERT INTO pracownicy (imie, nazwisko)
VALUES ('Anna', 'Nowak');

A. błąd związany z niewłaściwą liczbą pól

B. zignorowanie polecenia, tabela nie ulegnie zmianie

C. dodanie rekordu do tabeli, dla klucza głównego zostanie przypisana kolejna wartość naturalna

D. dodanie rekordu do tabeli, dla klucza głównego zostanie przypisana wartość NULL

W przypadku tabeli z kluczem głównym typu INTEGER z atrybutem AUTO_INCREMENT, kiedy wprowadzamy nowy rekord i pomijamy pole klucza głównego, baza danych MySQL sama automatycznie przydziela kolejną wartość liczbową dla tego pola. AUTO_INCREMENT to mechanizm, który zapewnia, że każdemu nowemu rekordowi przypisana jest unikalna wartość klucza głównego, zaczynając od wartości początkowej, zwykle 1, i zwiększając ją o 1 z każdym nowym rekordem. Jest to niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdy zależy nam na unikalności wartości kluczy głównych, co zapewnia integralność danych i unika konieczności ręcznego określania wartości klucza przy każdym nowym wpisie. Takie podejście jest zgodne ze standardami dobrych praktyk, ponieważ minimalizuje ryzyko błędów związanych z duplikacją danych. Przykładowo, jeśli do tabeli pracownicy dodajemy rekord z danymi pracownika, nie musimy się martwić o wartość identyfikatora, co znacznie upraszcza proces zarządzania danymi. Mechanizm AUTO_INCREMENT jest zatem kluczowy w kontekście zarządzania bazami danych, zapewniając automatyzację i integralność danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej