Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.01 - Wykonywanie robót zbrojarskich i betoniarskich
Data rozpoczęcia: 19 listopada 2025 15:35
Data zakończenia: 19 listopada 2025 15:50

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką z mechanicznych technik zagęszczania betonu wykorzystuje się na placu budowy w samym miejscu aplikacji mieszanki?

A. Wirowanie

B. Walcowanie

C. Wibrowanie

D. Wibroprasowanie

Wibrowanie to jedna z najczęściej stosowanych mechanicznych metod zagęszczania mieszanki betonowej bezpośrednio na placu budowy. Ta technika polega na zastosowaniu drgań mechanicznych, które powodują, że cząstki betonu i kruszywa przesuwają się bliżej siebie, co prowadzi do zwiększenia gęstości i wytrzymałości mieszanki. Przykładem zastosowania wibrowania jest użycie wibratorów stacjonarnych lub przenośnych, które można umieszczać bezpośrednio w formach, w których mieszanka jest układana. Dzięki temu proces zagęszczania może być dokładnie kontrolowany, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów wytrzymałościowych konstrukcji. Wibratory zapewniają także usunięcie pęcherzyków powietrza z mieszanki, co zmniejsza ryzyko wystąpienia defektów w betonie po stwardnieniu. W praktyce, stosowanie wibrowania jest zgodne z normami PN-EN 206, które wskazują na odpowiednie metody przygotowania i obróbki mieszanki betonowej. Efektywne zastosowanie tej techniki prowadzi do poprawy trwałości oraz jakości końcowego produktu, co jest istotne w budownictwie. Wibrowanie, jako technika, jest również stosunkowo łatwe do wdrożenia i wymaga minimalnych nakładów na sprzęt, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla wielu projektów budowlanych.

Pytanie 2

Która metoda dbania o świeży beton nie jest uznawana za technikę mokrą?

A. Zalewanie całej powierzchni betonu wodą i ciągłe utrzymywanie warstwy wody

B. Polewanie wodą, a potem przykrywanie powierzchni betonu włókniną

C. Okrywanie powierzchni betonu czarną folią z tworzywa sztucznego

D. Zraszanie, a następnie polewanie wodą na powierzchni betonu

Okrywanie powierzchni betonu czarną folią z tworzywa sztucznego jest uznawane za metodę pielęgnacji, która nie należy do tzw. metod mokrych. Metoda mokra polega na bezpośrednim nawilżaniu powierzchni betonu, co ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków do hydratacji cementu. Okrycie folią ma na celu ograniczenie parowania wody z powierzchni betonu, co jest istotne, jednak nie wprowadza dodatkowej wody w sposób bezpośredni, jak to ma miejsce w przypadku polewania czy zraszania. Dzięki temu, folia tworzy barierę dla pary i chroni świeży beton przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak silne promieniowanie słoneczne czy wiatr. W praktyce, technika ta jest często stosowana w połączeniu z metodami mokrymi, aby uzyskać optymalne efekty pielęgnacji betonu. Stosowanie folii jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które zalecają zabezpieczanie świeżego betonu na etapie jego schnięcia, aby uniknąć pęknięć i zwiększyć trwałość konstrukcji.

Pytanie 3

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ najkrótszy czas mieszania mieszanki betonowej o konsystencji S4 (oznaczonej wg opadu stożka), w betoniarce o pojemności 250 litrów.

Pojemność robocza betoniarki [litry]	Najkrótszy czas mieszania mieszanki o konsystencji *wg opadu stożka [minuty]
Pojemność robocza betoniarki [litry]	S4 i S5*	S3*	S1 i S2*
do 500	1,0	1,5	ustalić doświadczalnie, nie mniej niż 2 minuty
od 500 do 1000	1,5	2,0
od 1000 do 2000	2,0	2,5

A. 2,5 minuty.

B. 1,5 minuty.

C. 1,0 minuta.

D. 2,0 minuty.

Kiedy wybierasz odpowiedzi takie jak 1,5 minuty, 2,0 minuty czy 2,5 minuty, to pojawia się kilka problemów, które mogą wynikać z nieporozumienia związanego z procesem mieszania betonu. Czas mieszania jest mocno związany z konsystencją mieszanki i pojemnością betoniarki. Te błędne odpowiedzi mogą sugerować, że nie do końca rozumiesz normy dotyczące czasów mieszania, które są określone w branżowych standardach. Na przykład, za długi czas mieszania może spowodować, że mieszanka będzie zbyt rozwodniona, co wpłynie negatywnie na jej wytrzymałość. Często myli się czas mieszania z czasem podawania materiałów, co prowadzi do błędnych obliczeń. W sumie, dla mieszanki S4 lepiej jest stosować krótsze czasy mieszania, aby zachować właściwe parametry betonu. Każda dodatkowa chwila mieszania nie tylko wydłuża czas pracy maszyny, ale też może zmieniać strukturę mieszanki w niekorzystny sposób, co nie jest tym, co chcemy w budownictwie. Dobrze jest zwrócić uwagę na dane techniczne i wytyczne, żeby w przyszłości unikać takich błędów.

Pytanie 4

Jaką sekwencję przyjmuje się przy dozowaniu składników do betonowej mieszanki w produkcji przemysłowej?

A. Cement z wodą, kruszywo drobne, a następnie kruszywo grube

B. Kruszywo drobne, grube i cement, a potem woda

C. Kruszywo drobne z wodą, a następnie cement z kruszywem grubym

D. Kruszywo grube z wodą, a potem cement z kruszywem drobnym

Stosowanie niewłaściwej kolejności dozowania składników do mieszanki betonowej może prowadzić do wielu problemów związanych z jakością finalnego produktu. W przypadku pierwszej z błędnych odpowiedzi, czyli dozowania kruszywa drobnego, grubego, a następnie cementu z wodą, nie tylko zaburza się proces hydratacji, ale również utrudnia połączenie cementu z wodą. Taki sposób pracy może prowadzić do niedostatecznej wytrzymałości betonu oraz zwiększonej porowatości, co jest szczególnie niepożądane w zastosowaniach budowlanych. Drugą niepoprawną koncepcją jest mieszanie kruszywa drobnego z wodą przed dodaniem cementu, co również zakłóca naturalny proces chemiczny. Cement powinien zawsze być w pierwszej kolejności łączony z wodą, aby aktywować proces hydratacji. Z kolei w ostatniej błędnej opcji, której kolejność zaczyna się od kruszywa grubego z wodą, pomijana jest kluczowa rola cementu, jako materiału wiążącego, co prowadzi do zubożenia struktury mieszanki. Takie podejście może nie tylko osłabić beton, ale również prowadzić do problemów z jego jednorodnością, co w konsekwencji wpływa na trwałość konstrukcji. Prawidłowe dozowanie składników w odpowiedniej kolejności jest więc kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości betonu, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi oraz normami budowlanymi.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Jaka jest główna funkcja zbrojenia w konstrukcji betonowej?

A. Przenoszenie sił rozciągających

B. Redukcja masy konstrukcji

C. Izolacja termiczna

D. Ochrona przed korozją

Zbrojenie w konstrukcji betonowej pełni kluczową rolę w przenoszeniu sił rozciągających. Beton sam w sobie jest doskonały w przenoszeniu sił ściskających, ale jego zdolność do przenoszenia sił rozciągających jest ograniczona. Dlatego zbrojenie, najczęściej w postaci stalowych prętów, jest wprowadzane do betonu, aby zwiększyć jego wytrzymałość na rozciąganie. Dzięki połączeniu betonu i stali, konstrukcja zyskuje na wytrzymałości i trwałości. Stal dzięki swej wysokiej wytrzymałości na rozciąganie doskonale kompensuje słabości betonu w tym zakresie, co jest niezwykle ważne w inżynierii budowlanej. W praktyce oznacza to, że zbrojenie umożliwia projektowanie smuklejszych i bardziej estetycznych konstrukcji, które są jednocześnie bezpieczne i efektywne kosztowo. Warto również wspomnieć o standardach, takich jak Eurokod 2, które definiują zasady projektowania konstrukcji z betonu w Europie, uwzględniające odpowiednie zastosowanie zbrojenia.

Pytanie 7

Której z poniższych metod należy użyć do ochrony zbrojenia przed korozją w agresywnym środowisku chemicznym?

A. Zastosowania betonu o niższej klasie wytrzymałości

B. Powleczenia prętów zbrojeniowych epoksydem

C. Stosowania zbrojenia z drewna

D. Zwiększenia ilości wody w mieszance betonowej

W przypadku zastosowania betonu o niższej klasie wytrzymałości, problemem jest jego mniejsza odporność na czynniki zewnętrzne, w tym również na agresywne środowiska chemiczne. Beton o niższej klasie wytrzymałości jest bardziej porowaty, co zwiększa przepuszczalność dla szkodliwych substancji, prowadząc do szybszej korozji zbrojenia. Dlatego taka metoda nie jest odpowiednia dla ochrony zbrojenia. Zwiększenie ilości wody w mieszance betonowej to kolejny błędny pomysł, ponieważ nadmierna ilość wody w betonie prowadzi do większej porowatości i spadku jego wytrzymałości. To z kolei umożliwia łatwiejszy dostęp agresywnych substancji do zbrojenia, przyspieszając jego korozję. W praktyce, odpowiedni stosunek wody do cementu (w/c) jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej jakości betonu, a nie jego zwiększanie. Ostatnia odpowiedź, czyli stosowanie zbrojenia z drewna, jest zupełnie niepraktyczna i z technicznego punktu widzenia niemożliwa do zastosowania. Drewno nie ma właściwości mechanicznych ani chemicznych, które pozwalałyby na jego użycie jako materiał zbrojeniowy w konstrukcjach betonowych. Zbrojenie z drewna nie zapewniłoby odpowiedniej wytrzymałości ani odporności na korozję, co czyni tę odpowiedź całkowicie nieadekwatną do omawianego problemu. Podsumowując, poprawna ochrona zbrojenia w agresywnych środowiskach chemicznych wymaga zastosowania sprawdzonych metod, takich jak powlekanie prętów epoksydem, które są zgodne z normami i praktykami inżynierskimi.

Pytanie 8

Jak przebiega montaż zbrojenia belki, która jest złożona z zgrzewanych elementów płaskich (drabinek)?

A. w magazynie zbrojenia

B. bezpośrednio w deskowaniu

C. na stole zbrojarskim, poza deskowaniem

D. w wytwórni zbrojenia

Odpowiedzi, które mówią o montażu zbrojenia w magazynie, na stole zbrojarskim czy w wytwórni, są słabe z paru powodów. Montowanie zbrojenia w magazynie to nie jest dobry pomysł, bo powinno być montowane w miejscu, gdzie potem będzie beton. Tego typu podejście wprowadza ryzyko błędów i może źle wpłynąć na wytrzymałość całej konstrukcji. Montaż na stole zbrojarskim też nie ma sensu, bo potem musisz przenosić zbrojenie do deskowania, co tylko zwiększa ryzyko uszkodzeń. Dodatkowo, wydłuża to czas i może generować dodatkowe koszty. W wytwórni możesz przygotować zbrojenie, ale montaż powinien być robiony na miejscu budowy, blisko deskowania. Takie podejście omija ważne aspekty efektywności budowy i nie zgadza się z normami, które mówią, że powinno się montować zbrojenie tam, gdzie będzie się z nim pracować.

Pytanie 9

Na podstawie danych podanych w tabeli określ ile razy należy napełnić betoniarkę BMP-500, aby wymieszać 2,0 m3 mieszanki betonowej.

Typ betoniarki	Pojemność robocza w litrach
BPM-250	250
BMP-500	500
BP-1000	1000

A. 8 razy.

B. 6 razy.

C. 4 razy.

D. 2 razy.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia podstawowych zasad obliczania objętości i pojemności. Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 2 razy, 6 razy czy 8 razy, mogą wynikać z uproszczeń w obliczeniach lub błędnych założeń dotyczących pojemności betoniarki. Zbyt niska liczba napełnień, jak w przypadku dwóch razy, nie uwzględnia pełnej objętości potrzebnej do uzyskania 2,0 m3 mieszanki. Z kolei nadmierna liczba napełnień, jak w przypadku sześciu lub ośmiu razy, może sugerować, że osoba odpowiadająca nie zrozumiała, że każda betoniarka ma określoną pojemność, która w tym przypadku wynosi 500 litrów. Często błędne odpowiedzi powstają przez nieprawidłowe przeliczenia lub błędne interpretacje jednostek miary. W branży budowlanej jest to istotne, gdyż nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do znacznych strat finansowych oraz opóźnień w realizacji projektów. Dlatego kluczowe jest, aby rozumieć, jak przeliczać objętości i stosować odpowiednie wzory matematyczne przy planowaniu prac budowlanych.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jeżeli podczas badania konsystencji mieszanki betonowej metodą stożka opadowego po podniesieniu formy opad stożka wyniósł 12,5 cm, to konsystencja badanej mieszanki jest

Klasy konsystencji mieszanki betonowej wg metody opadu stożka pomiarowego (wg PN-EN 206-1:2003/A2:2006)
Klasa	Opad stożka mm
S1 (wilgotna)	10 ÷ 40
S2 (gęstoplastyczna)	50 ÷ 90
S3 (plastyczna)	100 ÷ 150
S4 (półciekła)	160 ÷ 210
S5 (ciekła)	≥ 220

A. ciekła

B. plastyczna.

C. półciekła.

D. wilgotna.

Odpowiedzi "wilgotna", "półciekła" oraz "ciekła" są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistej klasyfikacji konsystencji mieszanki betonowej na podstawie wyniku pomiaru opadu stożka. Mieszanka określana jako wilgotna zazwyczaj charakteryzuje się dużą ilością wody, co może prowadzić do osłabienia struktury betonu, a w przypadku opadu 12,5 cm, mamy do czynienia z mieszanką, która nie spełnia tych warunków. Odpowiedź "półciekła" jest myląca, gdyż sugeruje, że mieszanka jest w stanie przejrzystym, co jest typowe dla mieszanki o znacznie większym opadzie, przeważnie powyżej 15 cm. Z kolei określenie "ciekła" odnosi się do betonu, który ma bardzo wysoki stopień urabialności, co nie jest zgodne z wynikiem 12,5 cm. Tego rodzaju błędy myślowe często wynikają z nieścisłości w interpretacji charakterystyki konsystencji betonu, co jest kluczowe w kontekście praktycznego stosowania materiałów budowlanych. Niewłaściwe klasyfikacje mogą prowadzić do zastosowania mieszanki, która nie spełnia wymagań budowlanych, co zwiększa ryzyko uszkodzeń i obniża trwałość konstrukcji. Zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe dla inżynierów oraz techników budowlanych, aby mogli podejmować właściwe decyzje w zakresie wyboru materiałów oraz technologii budowlanej.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby uzyskać właściwe uziarnienie kruszywa, proces sortowania przeprowadza się poprzez

A. usuwanie zanieczyszczeń

B. obróbkę chemiczną

C. kruszenie

D. przesiewanie

Wybór kruszenia jako metody uzyskania odpowiedniego uziarnienia kruszywa jest błędny, ponieważ ten proces ma na celu redukcję wielkości cząstek materiału, a nie ich klasyfikację. Kruszenie jest procesem mechanicznym, który polega na łamaniu dużych bloków skalnych na mniejsze fragmenty. Chociaż kruszenie jest istotnym etapem w procesie produkcji kruszyw, nie dostarcza informacji na temat uzyskania konkretnego uziarnienia. Prawidłowo przeprowadzone kruszenie powinno być zawsze uzupełnione procesem przesiewania, aby oddzielić różne frakcje wielkościowe. Usuwanie zanieczyszczeń, mimo że jest ważne w kontekście poprawy jakości materiału, również nie prowadzi do uzyskania pożądanej struktury granulometrycznej. Zanieczyszczenia mogą wpływać na właściwości mechaniczne kruszywa, ale sama ich eliminacja nie zmienia rozkładu wielkości cząstek. Obróbka chemiczna, choć może mieć zastosowanie w niektórych procesach związanych z kruszywami, najczęściej nie odnosi się do uziarnienia. W tej sytuacji, techniki chemiczne mogą wprowadzać zmiany w mineralogii lub właściwościach powierzchniowych materiałów, ale nie są bezpośrednio związane z segregowaniem cząstek na podstawie ich wielkości. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w branży budowlanej i materiałowej.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jakie kruszywo powinno być użyte do produkcji betonu lekkiego?

A. Keramzyt

B. Pospółkę

C. Piasek łamany

D. Żwir

Keramzyt jest materiałem powszechnie stosowanym do produkcji betonu lekkiego ze względu na swoje korzystne właściwości fizyczne, takie jak niska gęstość oraz doskonałe właściwości izolacyjne. Wykonując beton lekki, kluczowym celem jest osiągnięcie jak najmniejszej masy przy zachowaniu odpowiedniej wytrzymałości. Keramzyt, będący lekkim kruszywem uzyskiwanym z wypalanej gliny, spełnia te wymagania, oferując gęstości w zakresie 300-900 kg/m³, co pozwala na znaczne obniżenie masy gotowej mieszanki betonowej. W praktyce, beton lekki z keramzytu jest szeroko stosowany w budownictwie, szczególnie w konstrukcjach, gdzie istotne jest ograniczenie obciążenia, takich jak w stropach, ścianach wewnętrznych czy w elementach prefabrykowanych. Dodatkowo, keramzyt charakteryzuje się dobrymi właściwościami akustycznymi oraz termicznymi, co czyni go doskonałym wyborem do zastosowań, gdzie wymagana jest oszczędność energii i komfort cieplny. Wiedza ta jest zgodna z normami PN-EN 206, które określają wymagania dla betonu, w tym stosowanie różnorodnych kruszyw w zależności od planowanych zastosowań.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Ile wyniesie koszt stali zbrojeniowej potrzebnej do wykonania 8 słupów, jeśli do ich zbrojenia wykorzysta się 120 kg prętów Ø12 ze stali klasy A-III, a cena za 1 t prętów Ø12 ze stali klasy A-III wynosi 2 200,00 zł?

A. 26,40 zł

B. 2,64 zł

C. 2 640,00 zł

D. 264,00 zł

Analizując podane odpowiedzi, wiele z nich wynika z błędnych obliczeń lub nieporozumień związanych z jednostkami miary oraz kosztami materiałów. Na przykład, przeliczenie masy stali z kilogramów na tony jest istotnym krokiem, który może prowadzić do nieprawidłowych wyników, jeśli zostanie pominięty. W przypadku, gdyby ktoś wziął 120 kg i pomylił jednostki, obliczając to bez konwersji, mógłby uzyskać błędny wynik, co widać w odpowiedziach, które wskazują na kwoty znacznie mniejsze niż rzeczywiste koszty. Ponadto, koszt prętów powinien być obliczany na podstawie nakładów na 1 tonę, a nie na podstawie jednostkowych wartości. Często w branży budowlanej zdarza się, że niedoszacowanie kosztów materiałów prowadzi do opóźnień w realizacji projektów oraz przekroczenia budżetu, co jest negatywnym efektem nieadekwatnych kalkulacji. Właściwe zrozumienie, jak przeliczać masę na odpowiednie jednostki oraz jak stosować ceny jednostkowe, jest kluczowe dla każdego inżyniera budowlanego. Zwiększenie umiejętności w zakresie takich obliczeń przyczynia się do lepszego zarządzania projektami budowlanymi i minimalizacji ryzyka finansowego.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Stawka za godzinę pracy betoniarza wynosi 10,00 zł/r-g, a jego asystenta 8,00 zł/r-g. Jeśli betonowanie stropu zajęło 15 godzin, to całkowita kwota wynagrodzenia obu pracowników za tę pracę wynosi

A. 270,00 zł

B. 120,00 zł

C. 150,00 zł

D. 540,00 zł

Jak obliczamy pensje w budownictwie, trzeba pamiętać o różnych stawkach i czasie pracy. Często widzę, że ludzie mylą się, jak to wszystko obliczyć na podstawie danych z pytania. Odpowiedzi 120 zł i 150 zł mogą wydawać się dobre, ale pomijają, że chodzi o całkowity koszt. 540 zł to też pomyłka, bo to wynik złego przeliczenia. To ważne, by nie skupiać się tylko na jednym wynagrodzeniu, ale zrozumieć, że suma wynagrodzeń wszystkich pracowników to prawdziwy koszt. W praktyce, jeśli źle policzymy pensje, możemy łatwo przekroczyć budżet, co w budownictwie może być naprawdę problematyczne. Dlatego warto starannie analizować stawki, żeby uniknąć nieporozumień i mieć kontrolę nad finansami projektu.

Pytanie 22

Do wytworzenia zaprawy cementowo-wapiennej o zastosowaniu ogólnym, jaka proporcja powinna być zastosowana: 1 : 0,25 : 3 (cement : wapno : piasek)? Jaką ilość piasku należy dodać, gdy użyto 10 kg cementu?

A. 2,5 kg

B. 25,0 kg

C. 30,0 kg

D. 3,0 kg

W przypadku błędnych odpowiedzi często można zauważyć nieporozumienia dotyczące proporcji składników zaprawy. Na przykład, odpowiedzi sugerujące zastosowanie 3,0 kg, 25,0 kg czy 2,5 kg piasku wynikają z niewłaściwego przeliczenia proporcji materiałów. Kluczowym błędem myślowym jest pomijanie zasady proporcjonalności przy obliczaniu ilości poszczególnych składników. Przy prawidłowym podejściu do obliczeń należy mieć na uwadze, że stosując 10 kg cementu, musimy pomnożyć tę wartość przez 3, co prowadzi do 30 kg piasku. Odpowiedzi takie jak 3,0 kg lub 2,5 kg mogą wynikać z błędnego zrozumienia, że ilość piasku jest bezpośrednio proporcjonalna do wapna, co jest nieprawidłowe. Także 25,0 kg piasku nie jest zgodne z zasadami proporcji dla tej konkretnej zaprawy. W praktyce, stosując nieprawidłowe proporcje, możemy uzyskać zaprawę o niewłaściwych właściwościach mechanicznych, co może prowadzić do problemów w późniejszym etapie użytkowania, takich jak pęknięcia czy osłabienie struktury. Dlatego niezwykle ważne jest, aby w procesie przygotowania zaprawy przestrzegać określonych standardów i dobrych praktyk budowlanych, co zapewnia nie tylko jakość, ale również bezpieczeństwo obiektów budowlanych.

Pytanie 23

Korzystając z informacji zawartych we fragmencie specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót betoniarskich, określ maksymalną wysokość, z której może być układana mieszanka betonowa o konsystencji plastycznej przy betonowaniu słupa o przekroju 50x50 cm, bez krzyżującego się zbrojenia.

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót betoniarskich
(Fragment)
1.	Wysokość swobodnego zrzucania mieszanki betonowej o konsystencji wilgotnej i gęsto plastycznej nie powinna przekraczać 3 m.
2.	Słupy o przekroju co najmniej 40x40 cm, lecz nie większym niż 80x80 cm, bez krzyżującego się zbrojenia, mogą być betonowane od góry z wysokości nie większej niż 5,0 m. Przy stosowaniu mieszanki o konsystencji plastycznej lub ciekłej betonowanie słupów od góry może odbywać się z wysokości nie przekraczającej 3,5 m.
3.	W przypadku układania mieszanki betonowej z większych wysokości niż podane w pkt. 1 i 2 należy stosować rynny, rury teleskopowe, rury elastyczne (rękawy) itp.

A. 3,5 m

B. 3 m

C. 0,5 m

D. 5 m

Odpowiedź 3,5 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującą specyfikacją techniczną, konstrukcje słupowe o przekroju 50x50 cm mogą być betonowane z wysokości nie przekraczającej 3,5 m, gdy stosuje się mieszankę betonową o konsystencji plastycznej. Wysokość ta jest bezpieczna, ponieważ pozwala na prawidłowe wypełnienie formy betonowej bez ryzyka segregacji komponentów mieszanki. W praktyce oznacza to, że przy betonowaniu słupa, ważne jest, aby nie przekraczać wskazanej wysokości, aby zapewnić odpowiednią jakość betonu i uniknąć osłabienia konstrukcji. Podczas układania mieszanki z wyższej wysokości, może dochodzić do niepożądanych efektów, takich jak spadek jakości, co mogą potwierdzić standardy budowlane, takie jak PN-EN 206-1, które podkreślają znaczenie dbałości o parametry mieszanki betonowej. Dbanie o odpowiednie parametry podczas betonowania ma kluczowe znaczenie dla długowieczności i bezpieczeństwa budowli.

Pytanie 24

Na podstawie receptury roboczej wykonania 1 m3 mieszanki betonowej oblicz, ile cementu i piasku należy użyć na jeden zarób betoniarki o pojemności 200 litrów.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
Klasa betonu	C12/15
Konsystencja mieszanki	półciekła K4
Skład mieszanki:
− cement CEMI 32,5	275 kg
− piasek	590 kg
− żwir	1377 kg
− woda	165 l

A. 137,5 kg cementu i 147,5 kg piasku.

B. 68,75 kg cementu i 147,5 kg piasku.

C. 55 kg cementu i 118 kg piasku.

D. 275 kg cementu i 590 kg piasku.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących obliczeń lub proporcji składników mieszanki betonowej. Często zdarza się, że osoby obliczające ilości materiałów mylą jednostki miary lub nie uwzględniają faktu, że zmniejszenie objętości mieszanki wymaga proporcjonalnego dostosowania ilości składników. Na przykład, jeżeli ktoś obliczył 275 kg cementu i 590 kg piasku, mógł założyć, że proporcje z receptury dla 1 m³ można zastosować bez zmian, co jest błędem. W rzeczywistości, zmniejszenie objętości mieszanki o 80% wymaga również zmniejszenia ilości materiałów o tę samą proporcję. Innym typowym błędem jest niedoszacowanie ilości piasku, co prowadzi do nadmiaru cementu, co może skutkować nieoptymalną mieszanką, która nie spełnia wymagań technicznych. Warto pamiętać, że nadmiar cementu w mieszance może wpłynąć negatywnie na właściwości betonu, prowadząc do jego kruchości. W przemyśle budowlanym, stosowanie odpowiednich proporcji i uwzględnianie specyfiki każdego projektu to klucz do sukcesu i zapewnienia odpowiedniej jakości finalnego produktu. Dokładne obliczenia, oparte na dokładnych recepturach i normach, są niezbędne, aby uniknąć takich błędów.

Pytanie 25

W oznaczeniu klasy betonu C16/20 liczba 20 określa jego wytrzymałość

A. obliczeniową, uzyskaną na próbkach walcowych

B. obliczeniową, uzyskaną na próbkach sześciennych

C. charakterystyczną, uzyskaną na próbkach walcowych

D. charakterystyczną, uzyskaną na próbkach sześciennych

Wiesz, w tych niepoprawnych odpowiedziach często myli się różne pojęcia dotyczące norm betonu. Wytrzymałość obliczeniowa i wytrzymałość charakterystyczna to dwie różne sprawy. Wytrzymałość charakterystyczna opiera się na wynikach badań próbek, a nie jest tym samym, co wytrzymałość obliczeniowa. Dodatkowo, wytrzymałość charakterystyczna ustalana jest na podstawie próbek sześciennych, co jest normą w branży budowlanej. Jak się używa próbek walcowych, to można narazić się na nieprawidłowe obliczenia, co w budownictwie jest dość niebezpieczne. Normalnie, próbki walcowe nie dają tak wiarygodnych wyników jak sześcienne, więc jeśli ktoś się na tym opiera, to potem może mieć błędne wnioski na temat jakości betonu. Normy, jak PN-EN 206, dokładnie mówią, jak to testować i jakie są wymagania dla różnych klas betonu, więc warto je znać, żeby uniknąć typowych pomyłek.

Pytanie 26

Oblicz wydatki na robociznę przy produkcji 10 m³ mieszanki betonowej, jeśli robotnicy wykonują 1 m³ w czasie 1,29 r-g, a cena za 1 r-g wynosi 15,00 zł?

A. 19,35 zł

B. 1935,00 zł

C. 193,50 zł

D. 150,00 zł

W przypadku analizy błędnych odpowiedzi, wiele osób może pomylić się w obliczeniach dotyczących czasu pracy potrzebnego na produkcję 10 m³ mieszanki betonowej. Odpowiedzi takie jak 19,35 zł mogą wynikać z błędnego założenia, że czas produkcji dla całej objętości betonu jest równy czasowi dla 1 m³. Taki sposób myślenia prowadzi do znacznych zaniżeń kosztów, ponieważ nie uwzględnia on rzeczywistego zapotrzebowania na czas roboczy. Podobnie, odpowiedzi takie jak 150,00 zł sugerują, że łączny czas roboczy na produkcję 10 m³ jest znacznie niższy niż rzeczywisty, co również wskazuje na błędne podejście do kalkulacji. Odpowiedź 1935,00 zł może wynikać z nieprawidłowego pomnożenia całkowitego czasu przez stawkę, co jest typowym błędem w obliczeniach finansowych. Aby uniknąć takich pomyłek, kluczowe jest dokładne zrozumienie jednostek miary oraz umiejętność stosowania poprawnych wzorów matematycznych. W każdej branży budowlanej, stosowanie standardowych metod kalkulacji kosztów robocizny, takich jak dokładne obliczenia czasu pracy, jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w projektach budowlanych. Zrozumienie tych zasad pozwala na bardziej efektywne zarządzanie budżetem i lepsze planowanie realizacji zadań.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Jakie z zanieczyszczeń mogą pozostać na zewnętrznej powierzchni prętów zbrojeniowych?

A. Cienka warstwa oleju

B. Pokrywa kurzu lub błota

C. Małe plamki farby olejnej

D. Lekki nalot rdzy

Myślenie, że na prętach zbrojeniowych mogą pozostać jakieś resztki farby olejnej czy cienka warstwa smaru, można by powiedzieć, że to trochę błędna droga. Farba olejna to nie jest typowe zanieczyszczenie, to raczej efekt złego transportu czy przechowywania. Może zresztą blokować przyczepność betonu do stali, co w konsekwencji osłabia całą strukturę. Podobnie smar – chociaż nie jest to chemiczny syf, to może obniżać adhezję betonu, co jest kluczowe dla wytrzymałości konstrukcji. Kurzu czy błota też nie należy lekceważyć, bo mogą wpłynąć na wiązanie betonu, co prowadzi do słabszych połączeń. Te nieporozumienia mogą wynikać z przekonania, że drobne zanieczyszczenia nie mają znaczenia, ale tak naprawdę każdy szczegół się liczy. Dlatego przed wylaniem betonu na pręty zbrojeniowe lepiej porządnie je wyczyścić, żeby mieć pewność, że wszystko będzie grało.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Korzystając z danych zawartych w tabeli określ, które kruszywo należy zastosować do przygotowania betonu izolacyjnego.

Kruszywa zwykłe i specjalne
kruszywo zwykłe	gęstość 2,2 – 3,0 kg/dm³	Z zasobów naturalnych, np. koryta rzek, żwir z moren polodowcowych i inne. Materiał niekruszony lub kruszony, np. urobek skalny przy budowie tunelu.
kruszywo ciężkie	gęstość > 3,0 kg/dm³	Takie jak baryty, rud żelaza, granulat stalowy. Do produkcji betonu ciężkiego ograniczającego przenikanie promieniowania radioaktywnego.
kruszywo lekkie	gęstość < 2,0 kg/dm³	Takie jak ekspandowane gliny, pumeks, polistyren. Do betonu lekkiego, betonów izolacyjnych.
kruszywo twarde	gęstość > 2,0 kg/dm³	Takie jak kwarc, karborund. Stosowane przeważnie do warstwowych posadzek betonowych.
kruszywo z recyklingu	gęstość około 2,4 kg/dm³	Powstałe w wyniku przeróbki nieorganicznego materiału stosowanego uprzednio w budownictwie, zwykle betonu.

A. Kruszywo zwykłe.

B. Kruszywo lekkie.

C. Kruszywo twarde.

D. Kruszywo ciężkie.

Kruszywo lekkie to materiał o gęstości poniżej 2,0 kg/dm3, co czyni je idealnym do produkcji betonu izolacyjnego. Dzięki swojej niskiej masie i wyjątkowym właściwościom izolacyjnym, kruszywo lekkie pozwala na uzyskanie betonu, który nie tylko ma korzystne parametry mechaniczne, ale także doskonałe właściwości cieplne. W praktyce, wykorzystywanie betonu lekkiego z kruszywem lekkim, takiego jak perlitu czy keramzyt, jest powszechną praktyką w budownictwie, zwłaszcza w konstrukcjach, gdzie wymagane jest zmniejszenie ciężaru, np. w budynkach wielokondygnacyjnych czy w elementach prefabrykowanych. Zgodność z normami budowlanymi (np. PN-EN 206) oraz dobrymi praktykami inżynieryjnymi potwierdzają, że kruszywo lekkie efektywnie wspiera izolacyjność termiczną i akustyczną, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych standardów budownictwa energooszczędnego.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Nie jest możliwe gięcie prętów zbrojeniowych przy użyciu giętarki ręcznej, gdy średnica prętów przekracza

A. 20 mm

B. 12 mm

C. 10 mm

D. 16 mm

Wybór średnicy pręta zbrojeniowego do gięcia jest kluczowym aspektem, który wymaga zrozumienia zasad fizyki i materiałoznawstwa. Odpowiedzi 12 mm, 16 mm oraz 10 mm mogą wydawać się atrakcyjne, jednak bazują na błędnym zrozumieniu możliwości technicznych giętarek ręcznych. Giętarki ręczne, ze względu na swoją konstrukcję i mechanizm działania, mają swoje ograniczenia, które bazują na maksymalnym obciążeniu, jakie mogą znieść. Przy próbie gięcia prętów o średnicy 12 mm lub 16 mm, operator może nie dostrzegać problemu, ale przy prętach o większej średnicy, ryzyko uszkodzenia sprzętu i materiału znacząco wzrasta. Pręty o średnicy powyżej 20 mm wymagają bardziej zaawansowanych narzędzi, które są zaprojektowane z myślą o większych obciążeniach. Kluczowym błędem w myśleniu w tym przypadku jest założenie, że każda giętarka ręczna będzie radziła sobie z każdym rodzajem pręta. W praktyce, zarówno standardy branżowe, jak i normy bezpieczeństwa wymagają, aby narzędzia były używane zgodnie z ich przeznaczeniem. Zastosowanie niewłaściwej średnicy pręta może prowadzić do deformacji, a nawet złamania pręta oraz uszkodzenia giętarki, co niesie ze sobą dodatkowe koszty i opóźnienia w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 34

Wykonano badanie konsystencji mieszanki betonowej metodą opadu stożka. Jakiej klasy konsystencji jest badana mieszanka, jeżeli opad stożka w trakcie pomiaru wyniósł 14 cm?

Klasa konsystencji
Klasa	Opad [cm]
S1	1÷4
S2	5÷9
S3	10÷15
S4	16÷21
S5	≥ 22

A. S3

B. S1

C. S2

D. S4

Badanie konsystencji mieszanki betonowej metodą opadu stożka jest kluczowe w procesie zapewnienia jakości betonu. W przypadku opadu stożka wynoszącego 14 cm, mieszanka klasyfikowana jest jako S3, co oznacza, że jej konsystencja jest plastyczna. Taka klasa konsystencji jest często wykorzystywana w pracach, gdzie beton musi być łatwy do formowania, ale nie może być zbyt rzadki, aby nie tracił swoich właściwości nośnych. Klasa S3 jest szczególnie przydatna w przypadku elementów monolitycznych, gdzie wymagana jest dobra urabialność betonu, ale także jego stabilność. Zastosowanie betonu o takiej konsystencji znajduje się w budownictwie mieszkalnym, mostowym i przemysłowym, gdzie precyzja formowania i dobre wypełnienie form wymagają odpowiedniego stopnia płynności mieszanki. Przykładem może być wylewanie stropów czy fundamentów, gdzie właściwa konsystencja pozwala na łatwe rozprowadzenie betonu bez ryzyka powstawania pustek czy niejednorodności.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Mieszanka betonowa o półciekłej konsystencji jest produkowana w betoniarkach na placu budowy. Jakim z poniższych środków transportu powinno się przewieźć tę mieszankę do miejsca jej ułożenia, które znajduje się 20 m od węzła betoniarskiego?

A. Przenośnikami taśmowymi

B. Taczkami

C. Mieszarkopompą

D. Betonomieszarką samochodową

Wybór innych środków transportu, jak mieszarkopompa, betonomieszarka samochodowa czy przenośniki taśmowe, nie jest optymalny w opisanej sytuacji. Mieszarkopompa, mimo że jest wydajnym rozwiązaniem do transportu betonu na dłuższe dystanse lub w trudnych warunkach terenowych, nie jest praktyczna na krótkich odległościach, takich jak 20 metrów. Użycie tego sprzętu wiązałoby się z niepotrzebnymi kosztami i czasem potrzebnym na przygotowanie i uruchomienie urządzenia. Podobnie, betonomieszarka samochodowa jest przeznaczona do transportu betonu na znaczne odległości i obciążenia. W przypadku krótkiego transportu, jej użycie byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do niepotrzebnej straty materiału, a także wydłużenia czasu pracy. Przenośniki taśmowe, chociaż skuteczne w transporcie dużych ilości materiałów sypkich lub płynnych, wymagają specjalistycznego sprzętu oraz infrastruktury, co czyni je niepraktycznymi w kontekście niewielkiej odległości i ograniczonej przestrzeni na placu budowy. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że większe i bardziej złożone rozwiązania transportowe są zawsze lepsze, co nie jest prawdą w sytuacjach wymagających prostoty i efektywności.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

W recepturze roboczej ilość suchych składników mieszanki betonowej została ustalona w proporcji objętościowej 1 : 1,5 : 3. Oznacza to, że na jeden zarób tej mieszanki należy użyć

A. 1 część piasku, 1,5 części cementu i 3 części wody

B. 1 część cementu, 1,5 części piasku i 3 części żwiru

C. 1 część cementu, 1,5 części żwiru i 3 części piasku

D. 1 część piasku, 1,5 części wody i 3 części cementu

Wybrane odpowiedzi zawierają szereg nieprawidłowych założeń odnośnie do proporcji składników mieszanki betonowej. W pierwszym przypadku, sugerowana proporcja 1 część piasku, 1,5 części cementu i 3 części wody jest błędna, ponieważ proporcje te nie uwzględniają odpowiedniej ilości kruszywa, które jest kluczowe dla uzyskania stabilnej i wytrzymałej mieszanki. Zbyt duża ilość wody w stosunku do cementu i kruszywa prowadzi do osłabienia betonu oraz zmniejsza jego trwałość. Kolejna niepoprawna koncepcja to pomylenie proporcji składników, gdzie 1 część piasku, 1,5 części wody i 3 części cementu prowadzi do nieodpowiedniego stosunku materiałów, co skutkuje zbyt dużą ilością spoiwa w stosunku do kruszywa, co również odbije się negatywnie na parametrach mechanicznych betonu. Warto również podkreślić, że odpowiednie proporcje są kluczowe w kontekście norm budowlanych, które nakładają wymogi dotyczące jakości mieszanki betonowej. Prawidłowe stosunki są rezultatem badań laboratoryjnych, które biorą pod uwagę nie tylko składniki, ale także warunki otoczenia oraz zamierzony cel budowy. Zrozumienie tej dynamiki pozwala uniknąć typowych błędów, takich jak osłabienie struktury betonu czy jego niska odporność na czynniki zewnętrzne.

Pytanie 40

Do jakiego rodzaju konstrukcji najlepiej nadaje się beton o wysokiej wytrzymałości na ściskanie?

A. Wieżowce i mosty

B. Ściany działowe w budynkach mieszkalnych

C. Posadzki w garażach

D. Małe ogrodzenia betonowe

Pozostałe odpowiedzi dotyczą zastosowań betonu, gdzie wytrzymałość na ściskanie nie jest priorytetem. Ściany działowe w budynkach mieszkalnych pełnią rolę przegrody wewnętrznej i nie są narażone na znaczne obciążenia. W takim przypadku, stosowanie betonu o wysokiej wytrzymałości byłoby nieuzasadnione ekonomicznie, gdyż zwiększałoby to koszty budowy bez istotnych korzyści. Posadzki w garażach, choć narażone na pewne obciążenia, szczególnie punktowe, wymagają bardziej betonu odpornego na ścieranie i uderzenia niż na ściskanie. W garażach częściej zwraca się uwagę na dodatki poprawiające odporność chemiczną i wytrzymałość powierzchniową. Małe ogrodzenia betonowe, z kolei, to konstrukcje o charakterze raczej dekoracyjnym lub ochronnym, gdzie kwestie wytrzymałości na ściskanie są drugorzędne. Takie ogrodzenia nie są narażone na znaczące siły, a więc beton o standardowej wytrzymałości jest wystarczający. Wybór betonu o zbyt wysokiej wytrzymałości dla takich zastosowań byłby nieekonomiczny i mijałby się z celem, ponieważ nie zwiększałby znacząco trwałości ani funkcjonalności konstrukcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej