Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:05
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:17

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W którym trybie koloru należy zarchiwizować zdjęcia przeznaczone do późniejszej postprodukcji?

A. CMYK

B. Skala szarości.

C. Kolor indeksowany.

D. RGB

Tryb RGB to podstawa, jeśli chodzi o przechowywanie i dalszą obróbkę zdjęć cyfrowych. Właściwie, większość aparatów fotograficznych, skanerów, a nawet ekranów komputerów operuje właśnie w modelu RGB, bo to on najlepiej oddaje sposób, w jaki ludzkie oko widzi kolory. Przestrzeń RGB daje największe możliwości, jeżeli chodzi o zachowanie zakresu kolorów, czyli tzw. gamę barw. To naprawdę ważne, bo im szerszy zakres barw, tym łatwiej potem robić korekty czy retusz. W programach typu Photoshop czy GIMP zdecydowanie lepiej się pracuje na plikach RGB – można np. swobodnie operować nasyceniem, balansować światłem czy poprawiać kontrast bez większych strat jakości. Kiedy archiwizujesz zdjęcia w RGB, zostawiasz sobie otwartą furtkę do wykorzystania ich w różnych mediach – zarówno do internetu, jak i do druku, bo ewentualną konwersję do CMYK wykonuje się dopiero na końcu, przed drukiem, i to najlepiej świadomie, pod konkretny profil drukarki. Moim zdaniem to też fajna sprawa, że pliki RGB są kompatybilne z niemal wszystkimi aplikacjami graficznymi. W praktyce, nawet magazyny fotograficzne i agencje stockowe przyjmują archiwa w RGB, bo to daje największą elastyczność. Taki sposób pracy to po prostu standard branżowy – polecam każdemu, kto myśli poważniej o postprodukcji.

Pytanie 2

Aby zeskanować oryginał, który ma być wykorzystany w materiałach reklamowych, jaką powinien mieć rozdzielczość?

A. 150 spi

B. 300 spi

C. 72 spi

D. 200 spi

Wybór rozdzielczości 300 spi (punktów na cal) dla skanowania oryginału do folderu reklamowego jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku i grafiki. Rozdzielczość 300 spi zapewnia wystarczającą jakość obrazu, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów reklamowych, gdzie detale i ostrość są kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorcy. W standardowej produkcji drukarskiej, taka jak offset, przyjmuje się, że rozdzielczość 300 spi jest optymalna dla uzyskania wyraźnych i profesjonalnych efektów wizualnych. Jeśli oryginał zostałby zeskanowany w niższej rozdzielczości, na przykład 150 spi, mogłoby to skutkować utratą szczegółów i rozmyciem, co może negatywnie wpłynąć na jakość finalnego produktu. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują przygotowanie ilustracji do broszur, ulotek, a także plakaty, które będą drukowane w dużych formatach. W przypadku profesjonalnych wydruków, takich jak fotografie czy grafiki artystyczne, zachowanie wysokiej jakości skanowanego obrazu jest kluczowe, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w procesie produkcji.

Pytanie 3

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

B. mocnego, głębokiego cienia i małego kontrastu.

C. małego kontrastu i delikatnego cienia.

D. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

Światło miękko rysujące to podstawa, jeśli zależy nam na uzyskaniu naturalnych, przyjemnych dla oka efektów na fotografii czy w filmie. Chodzi tutaj o to, że światło tego typu daje bardzo delikatne, prawie niewidoczne cienie, a kontrast między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu jest naprawdę niewielki. Z mojego doświadczenia, kiedy używamy softboxów, parasolek dyfuzyjnych lub po prostu światła odbitego od sufitu – właśnie taki efekt osiągniemy. To jest mega przydatne przy portretach, bo zmiękcza rysy twarzy i wygładza skórę, a nawet przy produktówkach, jeśli chcemy pokazać detale bez ostrych przejść tonalnych. Stosowanie miękkiego światła to taka branżowa klasyka – doceniana przez większość fotografów i operatorów kamer, bo pozwala na większą kontrolę nad atmosferą zdjęcia. Co ciekawe, w wielu podręcznikach i kursach podkreśla się, że im większa powierzchnia źródła światła w stosunku do obiektu, tym miększy efekt – i to się zawsze sprawdza, nawet w praktyce studyjnej. Warto pamiętać, że miękkie światło nie tylko łagodzi cienie, ale też pozwala na subtelniejsze modelowanie kształtów, przez co efekt końcowy wygląda o wiele bardziej profesjonalnie i naturalnie.

Pytanie 4

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/5,6

B. f/22

C. f/2,8

D. f/11

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 5

Jakie właściwości powinien mieć plik graficzny przeznaczony do publikacji w sieci?

A. Tryb kolorów CMYK oraz rozdzielczość 96 ppi

B. Tryb kolorów sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi

C. Tryb kolorów RGB oraz rozdzielczość 600 dpi

D. Tryb kolorów LAB oraz rozdzielczość 300 dpi

Wybór trybów barwnych i rozdzielczości w kontekście publikacji zdjęć w Internecie wymaga zrozumienia kluczowych standardów branżowych oraz zasad efektywnego zarządzania zasobami cyfrowymi. Tryb barwny LAB, choć może zapewniać szerszą gamę kolorów, nie jest powszechnie wspierany przez przeglądarki internetowe i może prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania kolorów. W związku z tym, dla zdjęć publikowanych online, lepiej jest używać trybu sRGB. Rozdzielczość 300 dpi jest standardem dla druku, co sprawia, że pliki są zbyt ciężkie do szybkiego ładowania w sieci. Z kolei tryb CMYK jest przeznaczony głównie dla druku offsetowego, a nie dla wyświetlania w Internecie. Te nieodpowiednie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz negatywnie wpłynąć na doświadczenia użytkowników. Dodatkowo, wybór rozdzielczości 96 ppi zamiast 72 ppi, choć może na pierwszy rzut oka wydawać się zrozumiały, w rzeczywistości generuje większe pliki, co przekłada się na wydłużenie czasu ładowania strony. Kluczowe jest, aby dostosować parametry zdjęć do medium, w którym będą one prezentowane, a także do oczekiwań użytkowników odnośnie szybkości i jakości. Zrozumienie tych zasad pozwoli na lepsze zarządzanie treściami wizualnymi oraz zwiększenie ich efektywności w sieci.

Pytanie 6

Podczas robienia zdjęć na materiale kolorowym w świetle słonecznym, aby rozjaśnić cienie, należy doświetlić je światłem o temperaturze barwowej

A. 3200 K

B. 3800 K

C. 6500 K

D. 5500 K

Odpowiedź 5500 K jest prawidłowa, ponieważ temperatura barwowa 5500 K odpowiada naturalnemu światłu dziennemu w słoneczne dni. Takie światło jest neutralne i ma równą proporcję barw, co pozwala na wierne odwzorowanie kolorów w fotografii, zwłaszcza na materiałach barwnych. Doświetlanie cieni tym światłem przyczynia się do ich rozjaśnienia, eliminując niepożądane zafarby, które mogą pojawić się przy użyciu innych źródeł światła. W praktyce, stosując światło o temperaturze 5500 K, można uzyskać bardziej równomierną iluminację, co jest szczególnie istotne w fotografii portretowej i produktowej. Użycie lampy błyskowej o tej samej temperaturze barwowej co światło dzienne pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całej kompozycji. Ponadto, standardy branżowe, takie jak te ustalone przez International Color Consortium (ICC), podkreślają znaczenie zgodności temperatury barwowej w procesie fotografowania oraz obróbki zdjęć, co wpływa na jakość końcowych efektów wizualnych.

Pytanie 7

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 1400

B. ISO 200

C. ISO 1600

D. ISO 800

Ustawienie czułości ISO 200 podczas fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym to praktyka, którą można spotkać właściwie w każdym profesjonalnym studiu. ISO 200 uznaje się za kompromis między niskim poziomem szumów a wystarczającą czułością matrycy, szczególnie że światło błyskowe jest bardzo intensywne i daje dużą swobodę w doborze parametrów ekspozycji. Moim zdaniem, jeśli tylko nie ma super nietypowych sytuacji, ISO 200 pozwala uzyskać najlepszą jakość obrazu – zdjęcia są czyste, bez niepożądanych szumów cyfrowych, które pojawiają się przy wyższych wartościach ISO. Do tego, przy odpowiedniej mocy lamp błyskowych, nie ma potrzeby podbijania ISO wyżej, bo i tak można łatwo doświetlić scenę, balansując mocą lamp oraz przysłoną. W praktyce, większość lustrzanek i bezlusterkowców daje najładniejszy, najbardziej „plastyczny” obraz właśnie na niskich czułościach – to jest taka trochę złota zasada pracy w studiu. Wielu fotografów nawet ustawia ISO 100, ale niektóre aparaty mają natywne ISO 200 jako najniższe – i wtedy właśnie to jest najlepszy wybór. Dobrą praktyką jest trzymać ISO jak najniżej wszędzie tam, gdzie mamy zapas światła, czyli właśnie w warunkach studyjnych z błyskiem.

Pytanie 8

Które z terminów nie jest powiązane z wadą optyczną szkieł?

A. Paralaksa

B. Aberracja chromatyczna

C. Dystorsja

D. Zmienna ogniskowa

Odpowiedź "zmienna ogniskowa" jest prawidłowa, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do wad optycznych soczewek, które definiują nieprawidłowości w reprodukcji obrazu. Zmienna ogniskowa to cecha soczewek, która pozwala na zmianę odległości ogniskowej, co jest istotne w kontekście soczewek zoom i obiektywów. Przykładem zastosowania soczewek o zmiennej ogniskowej są aparaty fotograficzne, gdzie różne ogniskowe umożliwiają uzyskanie różnych kątów widzenia i perspektyw. W kontekście optyki, wady soczewek, takie jak aberracje chromatyczne czy dystorsja, są problemami, które mogą wystąpić w wyniku użycia soczewek o stałej ogniskowej, a ich minimalizacja jest kluczowa w projektowaniu obiektywów i systemów optycznych, aby zapewnić wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki branżowe obejmują również stosowanie odpowiednich powłok antyrefleksyjnych oraz systemów korekcji, które zmniejszają wspomniane wady optyczne.

Pytanie 9

Jakiej techniki należy użyć, aby uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody w fotografii krajobrazowej?

A. Niskiej wartości przysłony

B. Stosowania lampy błyskowej

C. Wysokiej wartości ISO

D. Długiego czasu naświetlania

Aby w fotografii krajobrazowej uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody, kluczowe jest wykorzystanie długiego czasu naświetlania. Jest to technika, która pozwala na uchwycenie ruchu wody w sposób płynny i subtelny. Gdy stosujemy długi czas naświetlania, każdy ruch elementów w kadrze, takich jak woda, zostaje rozmyty, co tworzy efekt jedwabistej, delikatnej tekstury. W praktyce oznacza to, że woda w rzece, wodospadzie lub morzu, zamiast być zamrożona w jednym momencie, wygląda na miękką i płynącą. Aby uzyskać ten efekt, często stosuje się statyw, który zapobiega poruszeniu aparatu i utrzymuje ostrość innych elementów kadru. Długi czas naświetlania to jedna z ulubionych technik profesjonalistów, ponieważ dodaje zdjęciu dynamiki i artystycznego wyrazu. Można również użyć filtra ND (neutral density), który redukuje ilość światła wpadającego do obiektywu, co pozwala na wydłużenie czasu naświetlania w warunkach jasnego oświetlenia. Ta technika to nie tylko kwestia sprzętu, ale także wyczucia i umiejętności przewidywania, jak ruchy wody ułożą się na zdjęciu.

Pytanie 10

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. filtr polaryzacyjny.

B. filtr barwny.

C. blendę.

D. strumienicę.

Filtr polaryzacyjny jest naprawdę nieoceniony, gdy chodzi o eliminowanie niepożądanych refleksów na powierzchniach takich jak szkło, woda czy nawet błyszczące elementy przedmiotów podczas fotografowania. Jego działanie opiera się na selektywnym przepuszczaniu światła o określonej polaryzacji, co pozwala zredukować odbicia, które najczęściej zaburzają czytelność detali na zdjęciu. W praktyce – jeśli kiedyś próbowałeś sfotografować witrynę sklepową albo karoserię samochodu i miałeś problem z widocznymi odbiciami światła, to właśnie filtr polaryzacyjny jest tym, czego używają profesjonaliści. Obecnie uznaje się, że to jedno z podstawowych akcesoriów w fotografii produktowej, architektonicznej i krajobrazowej. Standardy branżowe fotograficzne wręcz zalecają stosowanie filtrów polaryzacyjnych szczególnie w pracy z błyszczącymi powierzchniami, gdzie liczy się czystość obrazu. Dodatkowy efekt to nasycenie kolorów — niebo staje się bardziej niebieskie, zieleń intensywniejsza, a barwy po prostu żywe, co często ratuje kadr, szczególnie na zewnątrz. Moim zdaniem, jeżeli chcesz panować nad światłem w sposób świadomy i profesjonalny, filtr polaryzacyjny to niezbędnik w torbie fotografa. Warto też pamiętać, że prawidłowe ustawienie filtra (obracając go na obiektywie) to klucz do maksymalnego efektu — i tu często praktyka czyni mistrza.

Pytanie 11

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. igłową

B. sublimacyjną

C. laserową

D. atramentową

Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.

Pytanie 12

Który rodzaj układu kompozycyjnego zastosowano na fotografii?

A. Kompozycję otwartą i symetryczną.

B. Kompozycję zamkniętą i centralną.

C. Kompozycję otwartą i rytmiczną.

D. Kompozycję zamkniętą i asymetryczną.

To jest bardzo trafna odpowiedź, bo na tej fotografii zdecydowanie dominuje kompozycja otwarta i rytmiczna. Kompozycja otwarta polega na tym, że elementy zdjęcia sprawiają wrażenie, jakby wychodziły poza kadr – dokładnie tak jak tutaj, gdzie schody spiralnie prowadzą wzrok poza ramy fotografii i nie kończą się w oczywisty sposób w jednym miejscu. Ten efekt otwartości tworzy wrażenie ciągłości, można wręcz odnieść wrażenie, że historia obrazu trwa dalej poza widoczną sceną. Jeśli chodzi o rytmiczność, to bardzo wyraźnie widać powtarzalny układ schodów oraz rytmicznie rozmieszczone balustrady. Powtarzające się elementy (stopnie, linie na dywanie, słupki balustrady) budują wizualny rytm, który prowadzi wzrok widza po całej fotografii. To jest podejście zgodne z klasycznymi zasadami kompozycji fotograficznej – rytm i otwartość często używa się do tworzenia dynamiki i zainteresowania obrazem, szczególnie w fotografii architektury. Moim zdaniem to zdjęcie świetnie pokazuje, jak te zasady działają w praktyce, bo nie tylko widać kierunek i ruch, ale też pojawia się uczucie lekkości i przestrzeni. W branży fotograficznej i na kursach kompozycji bardzo często podkreśla się, że kompozycja otwarta dobrze sprawdza się wtedy, gdy chcemy oddać ruch, proces albo zaprosić odbiorcę do odkrywania czegoś poza kadrem. Warto o tym pamiętać przy własnych projektach!

Pytanie 13

W studyjnej fotografii produktowej termin rim light odnosi się do

A. światła modelującego fakturę powierzchni produktu

B. głównego światła padającego od przodu na produkt

C. światła umieszczonego za obiektem, podkreślającego jego krawędzie

D. światła wypełniającego, redukującego cienie

Wybór światła głównego jako odpowiedzi na pytanie jest zrozumiały, ale niestety nie oddaje istoty techniki rim light. Główne światło, które pada od przodu, ma na celu oświetlenie całego obiektu, co może prowadzić do spłaszczenia obrazu i braku wyraźnych konturów. Takie podejście może sprawić, że produkt nie będzie się wyróżniał na tle, co jest kluczowe w fotografii, gdzie celem jest przyciągnięcie uwagi potencjalnych klientów. Użycie światła wypełniającego, które redukuje cienie, jest również błędnym rozumowaniem w kontekście rim light. Światło wypełniające ma na celu zmiękczenie cieni, co zmniejsza dramatyczność obrazu. Efekt, jaki daje rim light, polega na podkreśleniu krawędzi obiektu, a nie na ich zasłanianiu. Światło modelujące fakturę powierzchni, choć istotne, działa na zupełnie innej zasadzie. Jego zadaniem jest wydobycie szczegółów z materiału, a nie tworzenie wyrazistych konturów. Warto pamiętać, że w fotografii produktowej kluczowe jest stworzenie kompozycji, która wyróżni produkt, a technika rim light jest jedną z podstawowych metod, aby to osiągnąć. Na koniec, warto zaznaczyć, że zastosowanie odpowiednich technik oświetleniowych powinno być zgodne z zamysłem artystycznym oraz celami marketingowymi, co czyni zrozumienie różnorodności źródeł światła jeszcze bardziej istotnym. Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że wystarczy jedno źródło światła, by uzyskać profesjonalny efekt, natomiast w praktyce najczęściej stosuje się kilka źródeł światła, aby uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 14

Który rodzaj planu zdjęciowego zastosowano na fotografii?

A. Duże zbliżenie.

B. Plan ogólny.

C. Plan pełny.

D. Detal.

Duże zbliżenie to jeden z najczęściej używanych planów zdjęciowych, szczególnie kiedy chcemy pokazać konkretne detale, fakturę czy specyficzne cechy przedmiotu lub osoby. W przypadku tej fotografii widzimy owoce opuncji w wiadrze – kadr jest skoncentrowany na nich samych, ujęcie obejmuje praktycznie tylko owoce, bez niepotrzebnych elementów tła. To właśnie cecha charakterystyczna dużego zbliżenia – pokazuje temat bardzo blisko, wypełniając kadr i skupiając uwagę widza na strukturze, kolorze, detalach powierzchni. W branży fotograficznej i filmowej taki plan świetnie sprawdza się przy prezentacji produktów, przyrody, kulinariów czy portretów pokazujących emocje. Moim zdaniem to doskonałe narzędzie do budowania intymności z tematem – widz czuje się jakby wręcz dotykał obiektu. Warto pamiętać, że dobre duże zbliżenie wymaga odpowiedniego ustawienia ostrości i kontroli głębi ostrości, żeby wydobyć istotne szczegóły. Z doświadczenia wiem, że to ujęcie przyciąga uwagę i pozwala na zupełnie inne spojrzenie na zwykłe rzeczy. Standardy branżowe zalecają stosować takie plany tam, gdzie zależy nam na szczegółach lub emocjach, bo wtedy obraz naprawdę mówi sam za siebie.

Pytanie 15

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. TIFF, 72 ppi, RGB

B. JPEG, 72 ppi, RGB

C. TIFF, 300 ppi, CMYK

D. JPEG, 300 ppi, CMYK

W temacie przygotowania zdjęć do internetu łatwo popełnić kilka powtarzających się błędów, które wynikają głównie z pomylenia standardów druku z wymaganiami sieciowymi albo nieznajomości sposobu wyświetlania kolorów na różnych urządzeniach. Bardzo częstą pomyłką jest wybór formatu TIFF zamiast JPEG – TIFF jest formatem bezstratnym, o dużej pojemności, ceniony w druku czy profesjonalnej archiwizacji, ale w sieci jest zupełnie niepraktyczny. Pliki TIFF są ogromne, dłużej się ładują i często nie są obsługiwane przez przeglądarki internetowe. Zdecydowanie nie sprawdzają się przy publikacji online, gdzie liczy się szybkość, lekkość i uniwersalność formatu. Drugą kwestią jest rozdzielczość – 300 ppi to zdecydowanie za dużo na potrzeby internetu, bo rozdzielczość wyświetlania na ekranie jest zupełnie inna niż przy druku. W sieci ppi nie przekłada się na jakość tak jak w poligrafii. Sztucznie podbijając tę wartość, tylko zwiększamy wagę pliku, a nie poprawiamy widoczności obrazu dla użytkownika. Kwestia modelu kolorów też jest istotna. CMYK to standard do druku, bo odpowiada za mieszanie farb drukarskich, a na wyświetlaczu komputerowym nie odwzoruje poprawnie barw – kolory mogą być przekłamane, matowe, niezgodne z zamierzeniem autora. RGB to natomiast model kolorów typowy dla ekranów – daje najwierniejsze i najżywsze odwzorowanie, co jest przecież istotne w galerii internetowej. Wielu osobom wydaje się, że lepiej wrzucić zdjęcie o jakości „drukarskiej”, ale w praktyce prowadzi to do problemów z wydajnością, kompatybilnością i wyglądem fotografii w sieci. Odpowiednia optymalizacja plików graficznych do internetu to podstawowa umiejętność każdego, kto myśli poważnie o publikowaniu zdjęć online.

Pytanie 16

Przedstawiony na rysunku piktogram w lustrzance małoobrazkowej oznacza synchronizację lampy błyskowej na

A. pierwszą zasłonkę rolety z długimi czasami ekspozycji.

B. drugą zasłonkę rolety z długimi czasami ekspozycji.

C. drugą zasłonkę rolety.

D. pierwszą zasłonkę rolety.

Wybór opcji dotyczącej synchronizacji na pierwszą zasłonkę rolety, niezależnie od jej długości czasów ekspozycji, jest błędny i oparty na kilku nieporozumieniach związanych z działaniem migawki w aparatach fotograficznych. Pierwsza zasłonka, która otwiera się na początku ekspozycji, nie jest odpowiedzialna za rejestrację ruchu obiektów, ponieważ światło dociera do matrycy tylko w momencie, kiedy zasłonka jest otwarta. W długich czasach naświetlania, zamknięcie pierwszej zasłonki oznacza, że lampa błyskowa nie synchronizuje się w sposób, który mógłby uchwycić efekt smugi. W przypadku, gdyby synchronizacja miała następować na pierwszą zasłonkę, oznaczałoby to, że ruch obiektu byłby zarejestrowany tylko w momencie, gdy zasłonka się otwiera, co nie pozwala na uzyskanie pożądanego efektu dynamicznego ruchu. Ponadto, w kontekście fotografii, synchronizacja na drugą zasłonkę z długimi czasami ekspozycji jest kluczowa dla uzyskania efektu bokeh oraz zatrzymania ruchu w tle, co jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy chcemy zarejestrować obiekty w ruchu. Dlatego zrozumienie różnicy między tymi dwoma typami synchronizacji jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 17

Efekt przetwarzania HDR określany jako "HDR look" charakteryzuje się

A. nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym i nasyceniem kolorów

B. charakterystycznym czarno-białym wykończeniem z selektywnym kolorem

C. całkowitym brakiem cieni i obszarów prześwietlonych

D. dominacją barw zimnych i niebieskiej poświaty

Wybór odpowiedzi, która sugeruje całkowity brak cieni i obszarów prześwietlonych, nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania technologii HDR. W rzeczywistości HDR ma na celu uchwycenie bardziej zróżnicowanego zakresu światła, co oznacza, że cienie oraz obszary prześwietlone są istotną częścią końcowego obrazu. Sugerowanie, że HDR eliminuje te elementy, jest błędne, ponieważ technologia HDR jest zaprojektowana tak, aby zwiększać widoczność szczegółów w ciemnych i jasnych partiach zdjęcia, a nie je eliminować. Kolejna koncepcja dotycząca dominacji barw zimnych i niebieskiej poświaty również jest myląca. Dobry efekt HDR nie powinien być zdominowany przez jedną barwę, szczególnie niebieską, ponieważ dąży się do równowagi kolorystycznej, która oddaje rzeczywisty obraz. Ostatecznie, czarno-białe wykończenie z selektywnym kolorem, choć interesujące, nie jest zgodne z ideą HDR, która ma na celu maksymalizację szczegółów w pełnym zakresie kolorów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że HDR to technika, która powinna dążyć do realizmu, a nie do tworzenia efektów, które mogą wprowadzać w błąd lub sprawiać wrażenie sztuczności.

Pytanie 18

W trakcie jakiego procesu dokonuje się reakcja 2AgX + 2hv →2Ag⁰ + 1/2X2?

A. Wybielania

B. Naświetlania

C. Utrwalania

D. Wywoływania

Wybielanie, wywoływanie i utrwalanie to procesy, które mogą wiązać się z zastosowaniem chemii, ale nie są bezpośrednio związane z opisaną reakcją. Wybielanie najczęściej odnosi się do procesu usuwania barwników lub zanieczyszczeń z materiałów, na przykład w tekstyliach lub w przypadku środków czyszczących. W kontekście chemii fotograficznej, wybielanie dotyczy zmiany koloru emulsji, ale nie jest to proces, który bezpośrednio angażuje naświetlanie do redukcji srebra. Wywoływanie polega na przekształceniu naświetlonej emulsji w obraz widoczny poprzez zastosowanie odpowiednich chemikaliów, ale również nie obejmuje samego procesu, który zachodzi w reakcji 2AgX + 2hv. Utrwalanie, z drugiej strony, jest procesem końcowym w fotografii, który stabilizuje obraz poprzez usunięcie nieujawnionych halogenków srebra. Wszystkie te odpowiedzi mogą prowadzić do błędów myślowych związanych z nieporozumieniem na temat roli, jaką światło odgrywa w chemicznych reakcjach fotonowych. Kluczowym błędem jest mylenie procesów chemicznych, które mają różne mechanizmy działania i zastosowanie. Aby zrozumieć, dlaczego naświetlanie jest właściwą odpowiedzią, należy zwrócić uwagę na rolę energii fotonów w inicjowaniu reakcji redukcji srebra, co jest fundamentem technologii opartej na naświetlaniu.

Pytanie 19

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. przednie

B. dolne

C. górne.

D. boczne.

Odpowiedź 'boczne' jest poprawna, ponieważ w przedstawionej fotografii katalogowej widać wyraźne cienie po prawej stronie przedmiotu. To wskazuje, że źródło światła znajduje się po lewej stronie, co jest typowe dla oświetlenia bocznego. Oświetlenie boczne jest istotnym elementem w fotografii, ponieważ pozwala na wydobycie detali i tekstur obiektów, tworząc efekt trójwymiarowości. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być fotografia produktowa, gdzie celem jest ukazanie detali przedmiotów, takich jak biżuteria czy zegarki. Dzięki zastosowaniu światła bocznego można uzyskać głębię obrazu, co zwiększa atrakcyjność wizualną fotografii. Dobra praktyka w fotografii to eksperymentowanie z różnymi kątami padania światła, co pozwala na osiągnięcie zróżnicowanych efektów. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest kluczowe w osiąganiu zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 20

Podczas wykonywania zdjęcia owoców na tle koszyka zachowując ostry pierwszy i drugi plan ustalono parametry ekspozycji: – czas naświetlania 1/30 s – przysłona f/8 W celu uzyskania rozmytego tła, przy zachowaniu takiej samej ilości światła padającego na matrycę, należy ustawić parametry:

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/5,6

C. 1/60 s, f/22

D. 1/250 s, f/2,8

Dobrze wybrana odpowiedź, bo właśnie takie parametry pozwolą uzyskać rozmyte tło, zachowując tę samą ekspozycję. Jeśli chcesz mieć rozmyte tło (czyli płytką głębię ostrości), musisz otworzyć przysłonę – czyli wybrać niższą liczbę f, w tym przypadku f/2,8. To jest standardowa praktyka w fotografii portretowej czy produktowej, kiedy chcesz, żeby główny motyw był ostry, a tło miękko się rozmywało. Ale, żeby zdjęcie nie wyszło prześwietlone (bo więcej światła wpada przez szeroko otwartą przysłonę), trzeba skrócić czas naświetlania – i właśnie stąd 1/250 s. W praktyce to jest typowy kompromis – balans światła między przysłoną i czasem ekspozycji zawsze musi się zgadzać, żeby nie „przepalić” lub nie „niedoświetlić” zdjęcia. Ustalając ekspozycję, korzysta się z tzw. zasady wzajemności – jeżeli otwierasz przysłonę o dwa stopnie (np. z f/8 na f/2,8), to czas skracasz o tyle samo stopni (w tym przypadku z 1/30 s do 1/250 s). Moim zdaniem to bardzo praktyczna umiejętność – szybko dobierać parametry zależnie od efektu, jaki chcesz osiągnąć. Fotografowie często automatycznie to wyliczają, ale dobrze jest zrozumieć, co się dzieje „pod maską”. W większości aparatów cyfrowych można to zrobić manualnie lub korzystać z trybu preselekcji przysłony, ale świadomość, jak te ustawienia wpływają na zdjęcie, daje dużo większą kontrolę i kreatywność.

Pytanie 21

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 200

B. ISO 1600

C. ISO 1400

D. ISO 800

Ustawienie ISO 200 to zdecydowanie najczęściej stosowany wybór w fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym. Praktycy na całym świecie właśnie taką wartość uznają za standard, bo łączy w sobie wysoką jakość obrazu z minimalnym poziomem szumów. W studiu mamy pełną kontrolę nad światłem, więc nie musimy sztucznie podbijać czułości – to światło dopasowuje się do aparatu, a nie odwrotnie. Przy ISO 200 aparat rejestruje szczegóły z największą precyzją, kolory są wiernie odwzorowane, a zakres dynamiczny pozostaje szeroki. Tanie matryce i tak najczęściej osiągają optymalną jakość właśnie przy niższych czułościach, droższe modele także nie zyskują wiele na wyższych wartościach. Moim zdaniem, jak ktoś zaczynał w studiu od ISO 400 lub ISO 800, szybko zauważył, że zdjęcia są bardziej zaszumione, a pliki mniej podatne na późniejszą obróbkę. Profesjonaliści (np. w portretach reklamowych czy katalogach mody) praktycznie nigdy nie podbijają ISO powyżej 200-400, bo to po prostu niepotrzebne. Technika „im niższe ISO, tym lepiej” w studiu sprawdza się od lat, a ISO 200 to taka złota reguła, dzięki której zdjęcia wyglądają możliwie najlepiej. Warto pamiętać, że wyższe czułości zostawiamy na sytuacje, kiedy naprawdę brakuje światła – a w studio z lampami błyskowymi ten problem praktycznie nie istnieje.

Pytanie 22

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. M

B. S

C. A

D. P

Odpowiedź S oznacza tryb automatyki z preselekcją czasu otwarcia migawki, co jest istotnym aspektem w fotografii cyfrowej. W tym trybie fotograf ma możliwość ustalenia czasu otwarcia migawki, a aparat dobiera odpowiednią wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotograficy chcą uchwycić ruch, na przykład w przypadku sportów lub dynamicznych scen. Wybierając czas migawki, użytkownik może kontrolować efekt rozmycia ruchu - krótsze czasy migawki (np. 1/1000 sekundy) pozwalają na zamrożenie akcji, podczas gdy dłuższe czasy (np. 1/30 sekundy) mogą wprowadzać efekt ruchu. Wartości te są zgodne z dobrymi praktykami w fotografii, co pozwala na artystyczne wyrażanie się poprzez kontrolę nad parametrami ekspozycji. Tryb S jest popularny wśród zaawansowanych fotografów, którzy chcą mieć większą kontrolę nad swoimi zdjęciami.

Pytanie 23

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Normalną

B. Miękką

C. Specjalną

D. Twardą

Wybór twardej gradacji papieru fotograficznego do kopiowania niedoświetlonego, małokontrastowego negatywu czarno-białego jest kluczowy, aby uzyskać odpowiedni sposób reprodukcji tonalnej. Twarda gradacja papieru charakteryzuje się większym kontrastem, co oznacza, że lepiej oddaje detale w światłach i cieniach, a tym samym potrafi wydobyć formy, które w małokontrastowym negatywie mogłyby się zlać. W przypadku negatywu, który jest niedoświetlony, twarda gradacja pomaga w wydobyciu szczegółów, które normalnie mogłyby pozostać niewidoczne. Przykładem zastosowania twardej gradacji mogą być sytuacje, w których negatywy pochodzą z robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, jak np. w cieniu lub w czasie zachodu słońca. Dobre praktyki w fotografii analogowej wskazują, że dobór odpowiedniej gradacji papieru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów, a twarda gradacja jest standardowo polecana w takich okolicznościach, aby uzyskać świeże i wyraziste odbitki.

Pytanie 24

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. TIFF

B. JPEG

C. DOCX

D. RAW

Wybierając odpowiedni format pliku do publikacji w mediach społecznościowych, warto dobrze rozumieć, do czego służą poszczególne rozszerzenia i jak działają portale. Plik TIFF to format, który stosuje się raczej w druku i archiwizacji, bo pozwala na zapisywanie obrazów bez kompresji lub z kompresją bezstratną. Jego ogromna waga i brak wsparcia w przeglądarkach uniemożliwiają jednak użycie tego formatu do publikacji w internecie – serwisy społecznościowe po prostu go nie przyjmą lub nawet nie rozpoznają. Z kolei RAW to format surowych danych z matrycy aparatu, potrzebny głównie fotografom do dalszej obróbki. Pliki RAW są nieprzetworzone i wymagają specjalnego oprogramowania do otwarcia. Taki plik nie nadaje się bezpośrednio do publikacji, bo portale społecznościowe nawet nie wiedziałyby, co z nim zrobić. DOCX natomiast to format edytowalnych dokumentów tekstowych – używa się go w edytorach tekstu, takich jak Word, i nie jest w ogóle przeznaczony do przechowywania grafiki czy zdjęć. Czasami spotykam się z przekonaniem, że większy i „lepszy” format graficzny zapewni najwyższą jakość lub że można wrzucać na Facebooka wszystko jak leci, ale to trochę pułapka. W praktyce, portale społecznościowe mają jasno określone wymagania – wspierają głównie formaty JPEG i PNG, bo te są lekkie, uniwersalne i kompatybilne. Próbując opublikować plik TIFF, RAW czy DOCX można się tylko rozczarować, bo większość serwisów nawet nie pozwoli go załadować. Dlatego kluczem jest zrozumienie zasad działania tych platform i wybór formatu, który zapewni kompatybilność i szybkie ładowanie, a więc JPEG.

Pytanie 25

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Z przodu

B. Z boku

C. Od góry

D. Od dołu

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 26

Aby wyeliminować odblaski pojawiające się na uwiecznianym obiekcie, należy w trakcie rejestrowania obrazu zastosować

A. filtr kolorowy

B. filtr polaryzacyjny

C. strumienicę

D. blendę

Filtr polaryzacyjny to zaawansowane narzędzie stosowane w fotografii, które skutecznie redukuje refleksy i odblaski na powierzchniach takich jak woda, szkło czy błyszczące metale. Działa poprzez blokowanie światła spolaryzowanego, co pozwala na uchwycenie bardziej wyrazistych i nasyconych kolorów. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej użycie filtru polaryzacyjnego może znacznie poprawić kontrast nieba, eliminując refleksy świetlne od wilgotnej ziemi lub wody. Ponadto, filtr ten przyczynia się do zwiększenia przejrzystości i detali w scenach, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć wykonanych w trudnych warunkach oświetleniowych. Dobrym praktykom w fotografii zaleca się stosowanie filtru polaryzacyjnego także w fotografii portretowej, gdzie może on zredukować niepożądane odblaski na skórze modela. Ważne jest, aby pamiętać, że filtr polaryzacyjny wpływa również na ekspozycję, dlatego należy dostosować ustawienia aparatu w celu uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 27

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. obiektywu lustrzanego.

B. teleobiektywu.

C. pierścieni pośrednich.

D. nasadki powiększającej.

Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 28

Podczas robienia zdjęć w plenerze ustalone zostały parametry ekspozycji:
— przysłona 5,6
— czas naświetlania 1/125 s Jakie parametry powinny zostać zastosowane w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/16 i 1/125 s

B. f/5,6 i 1/60 s

C. f/2 i 1/1000 s

D. f/8 i 1/60 s

Odpowiedź f/8 i 1/60 s jest prawidłowa, ponieważ zmieniając przysłonę z f/5.6 na f/8, zwiększamy głębię ostrości, co jest kluczowe w fotografii plenerowej, gdy chcemy uchwycić więcej elementów w ostrości. Zmiana przysłony na f/8 oznacza, że otwór przysłony jest mniejszy, co prowadzi do większej głębi ostrości. Przy zachowaniu czasu naświetlania 1/60 s, w porównaniu do 1/125 s, zwiększamy możliwość uchwycenia więcej detali w tle bez wpływu na ekspozycję. W takich warunkach oświetleniowych zmiana przysłony na f/8 wymaga dostosowania czasu naświetlania, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła wpadającego do obiektywu. Warto zaznaczyć, że w fotografii korzystamy z reguły odwrotności, według której zmiana przysłony o jeden krok (np. z f/5.6 na f/8) wymaga zmiany czasu naświetlania o jeden krok w przeciwnym kierunku. Dlatego zastosowanie 1/60 s (wolniejszego czasu naświetlania) jest odpowiednie do uzyskania prawidłowej ekspozycji przy większej głębi ostrości.

Pytanie 29

Aby uzyskać najwyższy kontrast kolorów na zdjęciu między tłem a fotografowanym żółtym obiektem, jakie tło powinno być użyte podczas robienia zdjęcia cytryny?

A. zielone

B. czerwone

C. niebieskie

D. białe

Wybór tła do fotografowania cytryny wymaga znajomości zasad kontrastu i koloru. Odpowiedzi takie jak czerwone, białe czy zielone mogą prowadzić do nieefektywnego efektu wizualnego. Czerwone tło, będące kolorem ciepłym, może zdominować obraz, przez co żółta cytryna zleje się z tłem, zmniejszając jej widoczność. Często zdarza się, że osoby fotografujące, nie zdając sobie sprawy z tej zasady, wybierają kolory, które są bliskie dominującemu kolorowi obiektu, przez co efekty są mylące. Białe tło z kolei może wydawać się popularnym wyborem, lecz w rzeczywistości może powodować odbicia światła i zbyt dużą jasność, co pod względem technicznym utrudnia uzyskanie prawidłowego balansu kolorów. Takie warunki mogą powodować, że detale cytryny zostaną utracone w nadmiarze światła. Zielone tło, będące kolorem uzupełniającym dla żółtego, również nie sprzyja uzyskaniu wyraźnego kontrastu, co może prowadzić do zamazania konturów obiektu. W praktyce, zrozumienie teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie obrazu jest kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu w fotografii. Wybór tła powinien być przemyślany i dostosowany do konkretnego obiektu, aby unikać typowych pułapek związanych z podobieństwem tonów.

Pytanie 30

W tradycyjnej fotografii proces, w którym naświetlone halogenki srebra przekształcają się w srebro atomowe, ma miejsce podczas

A. utrwalania

B. garbowania

C. wywołania

D. wybielania

Wybierając odpowiedź inną niż "wywołanie", można napotkać na kilka nieporozumień dotyczących procesów chemicznych zachodzących w fotografii tradycyjnej. Garbowanie, jako metoda, odnosi się głównie do przygotowania materiałów fotograficznych i nie wiąże się bezpośrednio z redukcją halogenków srebra. Jest to proces związany z przygotowaniem emulcji fotograficznej i nie ma wpływu na finalny obraz, co może prowadzić do błędnych założeń dotyczących jego istoty. Utrwalanie z kolei jest procesem mającym na celu stabilizację obrazu po jego wywołaniu, ale nie jest etapem, w którym redukcja halogenków srebra ma miejsce. Przykładowo, podczas utrwalania stosowane są chemikalia, które usuwają niewywołane halogenki srebra, ale nie redukują one już naświetlonych kryształów. W kontekście wybielania, proces ten dotyczy eliminacji srebra z obrazu, co jest całkowicie odmiennym działaniem niż redukcja halogenków srebra. Wybielanie służy czasami do korekcji nadmiaru naświetlenia lub niepożądanych efektów, jednak także nie ma związku z pierwotnym procesem redukcji. Zrozumienie różnicy między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego podejścia do fotografii tradycyjnej i może pomóc w uniknięciu wielu powszechnych błędów w pracy z materiałami fotograficznymi.

Pytanie 31

Wskaż odpowiednią zależność pomiędzy obrazem a jego histogramem.

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Odpowiedź A jest trafiona, bo histogram obrazu faktycznie pokazuje, jak rozkładają się intensywności pikseli w danym zdjęciu. W tym przypadku, jak mamy jasne tło i ciemny prostokąt, w histogramie pojawiają się dwa konkretne piki. Ten niższy odnosi się do ciemnego prostokąta, a ten wyższy to jasne tło. Taki rozkład intensywności jest typowy, gdy w obrazach mamy wyraźne kontrasty kolorystyczne. To jest przydatne w różnych dziedzinach, jak medycyna czy sztuka. Na przykład, w diagnostyce obrazowej, takiej jak zdjęcia rentgenowskie, analiza histogramów pomaga wykryć jakieś anomalie. Warto rozumieć te zależności, bo skuteczne przetwarzanie obrazów często zależy od tego, jak dobrze potrafimy czytać histogramy.

Pytanie 32

Publikacja wizerunku znanej osoby na stronie internetowej w trakcie sprawowania funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania pisemnej zgody od danej osoby

B. nie wymaga uzyskania od danej osoby pisemnej zgody

C. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia

D. wymaga dokonania zapłaty osobie za użycie wizerunku

Rozważając temat wykorzystania wizerunku osób powszechnie znanych, można napotkać rozmaite nieporozumienia związane z potrzebą uzyskiwania zgód na publikację. Wiele osób myli wizerunek osoby publicznej z osobą prywatną i błędnie uważa, że każda publikacja zdjęcia wymaga formalnej zgody. Przykładowo, odpowiedź sugerująca, że konieczne jest uzyskanie pisemnej zgody, ignoruje fakt, że prawo daje pewne wyjątki dla osób pełniących funkcje publiczne. W sytuacji, gdy osoba znana publicznie wykonuje swoje obowiązki, jej wizerunek można wykorzystywać w kontekście relacji z wydarzeń. Poza tym, zgoda na poprawę ekspozycji zdjęcia czy konieczność zapłaty za wykorzystanie wizerunku są błędnymi koncepcjami, które mogą wynikać z mylnego zrozumienia przepisów dotyczących ochrony wizerunku. Warto zaznaczyć, że nie każde wykorzystanie wizerunku musi być związane z wynagrodzeniem, a prawo nie nakłada obowiązku uzyskania zgody w kontekście osób publicznych, jeżeli wykorzystanie ma charakter informacyjny lub edukacyjny. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla poprawnego poruszania się w obszarze prawa autorskiego oraz ochrony wizerunku w mediach.

Pytanie 33

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. portretowego.

B. długoogniskowego.

C. rybie oko.

D. standardowego.

Wiele osób utożsamia zniekształcenia obrazu z obiektywami innymi niż „rybie oko”, co nie jest do końca trafne. Obiektyw portretowy, najczęściej o ogniskowej 85–135 mm, jest projektowany właśnie po to, by minimalizować dystorsje i odwzorowywać proporcje twarzy oraz sylwetki możliwie naturalnie. Z tego powodu portrety wykonywane takim obiektywem są pozbawione niechcianych zniekształceń – to jeden z podstawowych standardów w fotografii portretowej. Z kolei obiektyw standardowy (najczęściej 50 mm na pełnej klatce) ma pole widzenia zbliżone do ludzkiego oka i generuje bardzo niewielką dystorsję. W fotografii codziennej czy reportażowej jest po prostu najbezpieczniejszym wyborem, jeśli chodzi o naturalność perspektywy – nie wydłuża ani nie spłaszcza nadmiernie przestrzeni. Obiektywy długoogniskowe, czyli tzw. teleobiektywy, optycznie raczej spłaszczają obraz, przez co odległości między obiektami wydają się mniejsze, ale nie generują typowych „zniekształceń” w sensie krzywienia linii. W praktyce, jeśli pojawia się problem z dużymi zniekształceniami, to niemal zawsze chodzi o ekstremalnie szerokokątne konstrukcje, takie jak „rybie oko”. Często myli się pojęcia dystorsji i kompresji perspektywy, co prowadzi do nieporozumień – warto to rozróżniać. Dobre praktyki branżowe zalecają wybór ogniskowej zależnie od efektu, jaki chcemy uzyskać, przy czym tylko „rybie oko” daje ten charakterystyczny, mocno zdeformowany obraz. Pozostałe obiektywy są wręcz projektowane tak, by dystorsje jak najbardziej ograniczyć.

Pytanie 34

Który element aparatu fotograficznego odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego?

A. Matówka

B. Migawka

C. Przysłona

D. Obiektyw

Migawka to kluczowy element aparatu fotograficznego, który odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego. Jej główną funkcją jest otwieranie i zamykanie się w określonym czasie, co pozwala na kontrolę ilości światła docierającego do matrycy lub kliszy. W praktyce, czas otwarcia migawki wpływa na to, jak zdjęcie będzie wyglądać – dłuższy czas naświetlania pozwala uchwycić więcej światła, co jest przydatne w słabo oświetlonych warunkach lub przy fotografowaniu ruchu, podczas gdy krótki czas pozwala na zarejestrowanie ostrego obrazu w jasnym świetle. Warto także znać różne rodzaje migawkek, takie jak migawki centralne i migawki szczelinowe, które mają różne zastosowania w fotografii. Zrozumienie roli migawki w kontekście ekspozycji, a także jej interakcji z innymi elementami, jak przysłona czy ISO, jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów w fotografii. W praktyce, wiele aparatów oferuje różne tryby pracy, w których można manualnie ustawić czas naświetlania, co pozwala na eksperymentowanie z kreatywnymi efektami. Dzięki tym informacjom, możemy lepiej zrozumieć, jak ważna jest migawka w procesie tworzenia zdjęć.

Pytanie 35

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 3%

B. 18%

C. 90%

D. 30%

Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.

Pytanie 36

Jakie źródło światła należy wybrać do robienia zdjęć studyjnych na materiałach negatywowych przeznaczonych do sztucznego oświetlenia?

A. Błyskowego o temperaturze barwowej 5500 K

B. Długofalowego o temperaturze barwowej 300 K

C. Ciągłego o temperaturze barwowej 4500 K

D. Halogenowego o temperaturze barwowej 3200 K

Długofalowe źródło światła o temperaturze barwowej 300 K jest w rzeczywistości zbyt ciepłe i nieodpowiednie do zastosowań w fotografii studyjnej, zwłaszcza z materiałami negatywowymi zaprojektowanymi do pracy w warunkach sztucznego oświetlenia. Tego typu źródła światła mogą prowadzić do zniekształcenia kolorów na zdjęciach, przez co rezultaty mogą być nieprzewidywalne. Z kolei błyskowe źródło światła o temperaturze 5500 K, mimo że jest standardowym wyborem dla wielu fotografów, nie jest idealne w kontekście zastosowania z filmami przeznaczonymi do 3200 K, co może skutkować problemami z odwzorowaniem kolorów. Ciągłe źródło światła o temperaturze barwowej 4500 K również nie spełnia wymagań dla negatywów przeznaczonych do świata sztucznego, ponieważ nie jest wystarczająco zgodne z charakterystyką tych materiałów. Zrozumienie, że różne temperatury barwowe mają bezpośredni wpływ na rezultaty fotograficzne, jest kluczowe dla każdego fotografa. W praktyce, stosowanie źródeł światła, które są nieodpowiednie dla danego typu materiału, prowadzi do problemów z kolorami, kontrastem i ogólną jakością zdjęć. Profesjonalni fotografowie często muszą eksperymentować z różnymi źródłami światła, aby znaleźć optymalne ustawienia, ale znajomość podstawowych zasad może znacznie przyspieszyć ten proces.

Pytanie 37

Wada optyczna przedstawiona na rysunku to

A. aberracja sferyczna.

B. aberracja komatyczna.

C. astygmatyzm.

D. aberracja chromatyczna.

Odpowiedź "aberracja chromatyczna" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku ilustrowane jest zjawisko, w którym światło białe, przechodząc przez soczewkę, ulega rozszczepieniu na różne kolory. Jest to spowodowane różnymi długościami fal świetlnych, które są różnie załamywane, co powoduje powstawanie kolorowych brzegów wokół obiektów widocznych w obrazie. Aberracja chromatyczna jest szczególnie istotna w przypadku soczewek optycznych, takich jak obiektywy aparatów fotograficznych czy mikroskopów, gdzie może wpływać na jakość obrazu. Aby zminimalizować ten efekt, inżynierowie optyczni często stosują soczewki achromatyczne, które łączą różne materiały optyczne, aby skompensować różnice w załamaniu światła. Znajomość aberracji chromatycznej jest kluczowa w projektowaniu systemów optycznych, ponieważ pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych i kontrastowych obrazów, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach, od fotografii po medycynę.

Pytanie 38

Do wykonania zdjęcia sportowego w hali sportowej najlepiej zastosować

A. obiektyw typu rybie oko

B. jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm

C. standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm

D. obiektyw szerokokątny o ogniskowej 14-24 mm

Wybór obiektywu szerokokątnego o ogniskowej 14-24 mm do zdjęć sportowych w hali sportowej jest nietrafiony. Szerokokątne obiektywy są doskonałe do fotografii krajobrazowej czy architektury, gdzie szerszy kąt widzenia pozwala uchwycić więcej elementów sceny. W przypadku sportu, jednak, kluczowe jest uchwycenie akcji z bliska i z odpowiednim poziomem detali. Ogniskowa 14-24 mm sprawia, że sportowiec może wydawać się mały na zdjęciu, a jego ruchy nie będą dobrze widoczne. Również problemy z perspektywą mogą prowadzić do zniekształceń, które są niepożądane w fotografii sportowej. Obiektyw typu rybie oko, choć interesujący ze względu na swoją unikalną charakterystykę, również nie sprawdzi się w tej sytuacji. Tego typu obiektywy mają ekstremalny kąt widzenia, co wprowadza spore zniekształcenia obrazu. Zdjęcia będą wyglądać nienaturalnie, a detale sportowców będą nieczytelne. Standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm z kolei oferuje zbyt mały zasięg, co w przypadku sportów dynamicznych w hali również nie pozwala na dobre uchwycenie akcji. W efekcie, podejmując decyzję o wyborze obiektywu do fotografii sportowej, warto kierować się zasadami dobrego oświetlenia i odpowiedniego kąt widzenia, które umożliwią uzyskanie najlepszych efektów wizualnych. Jasny teleobiektyw 70-200 mm jest w tym kontekście najlepszym wyborem.

Pytanie 39

Mieszek to narzędzie najczęściej stosowane do robienia zdjęć

A. owadów

B. osób

C. architektury

D. krajobrazu

Mieszek to takie fajne urządzenie do robienia zdjęć, które jest naprawdę stworzone, żeby uwieczniać detale owadów. Główna jego zaleta to bliskie fokusowanie, co pozwala złapać obrazki z dużą precyzją. Jak się go używa w makrofotografii, to można uzyskać naprawdę duże powiększenia – to bardzo ważne, gdy chodzi o małe obiekty, jak owady. Warto łączyć go z obiektywami makro, bo wtedy wychodzą super szczegółowe zdjęcia. W branży zauważa się, jak istotne jest, żeby zdjęcia były stabilne i dobrze oświetlone, bo w makrofotografii rozmycia psują efekt i wtedy nie widać ładnych konturów. Poza tym, do pracy z tymi mieszkami przyda się znajomość technik typu stacking, co pomaga uzyskać zdjęcia z większą głębią ostrości. W sumie, te mieszki to świetne narzędzie dla każdego, kto pasjonuje się owadami i makrofotografią.

Pytanie 40

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem umieszczonym przed fotografowanym obiektem skierowanym w stronę

A. tła.

B. aparatu.

C. modela.

D. źródła światła.

Pomiar światła padającego światłomierzem to jedno z podstawowych i najważniejszych zadań w fotografii, szczególnie gdy zależy nam na naturalnym odwzorowaniu jasności sceny. Prawidłowa technika polega na tym, że światłomierz umieszcza się bardzo blisko fotografowanego obiektu (np. modela), ale urządzenie skierowane jest w stronę aparatu, a nie źródła światła czy tła. Dzięki temu światłomierz rejestruje ilość światła, która faktycznie dociera do obiektu z perspektywy aparatu, czyli dokładnie tak, jak to „widzi” matryca czy film. To pozwala na uzyskanie poprawnej ekspozycji bez względu na kolor czy poziom odbicia światła przez tło lub skórę modela. W praktyce taki pomiar stosuje się np. w fotografii portretowej w studio, gdzie precyzja światła jest kluczowa – wystarczy przyłożyć światłomierz do twarzy modela i skierować go dokładnie tam, gdzie stoi aparat. Moim zdaniem to rozwiązanie dużo bardziej niezawodne niż pomiar światła odbitego, bo eliminuje wpływ jasnych lub ciemnych elementów w kadrze. W profesjonalnych sesjach to wręcz standard: światłomierz skierowany w stronę aparatu i gotowe – ekspozycja będzie idealna. Warto o tym pamiętać, bo taka technika znacząco ogranicza ilość błędów przy pracy z różnymi typami oświetlenia, zarówno sztucznym, jak i naturalnym. Przy okazji, jeśli trafisz na starsze podręczniki fotograficzne – tam też znajdziesz potwierdzenie tej zasady.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej