Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.12 - Organizacja żywienia i usług gastronomicznych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:00
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:18

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do zagrożeń chemicznych żywności nie można zaliczyć

A. bakterii i wirusów, które wywołują zatrucia pokarmowe

B. środków czyszczących i dezynfekujących maszyny oraz urządzenia

C. dodatków do żywności w formie konserwantów i barwników

D. pozostałości pestycydów w owocach oraz warzywach

Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi, która klasyfikuje bakterie i wirusy jako zagrożenia chemiczne, wynika z nieporozumienia. Tak naprawdę, te mikroorganizmy, jak Salmonella czy Listeria, to zagrożenia biologiczne. Dlaczego? Bo to żywe organizmy, które mogą wywołać choroby przez zakażenie. Z kolei zagrożenia chemiczne to substancje, które mogą zanieczyścić żywność, jak resztki pestycydów czy różne dodatki, na przykład konserwanty. Warto znać tę różnicę, bo to podstawowa sprawa w bezpieczeństwie żywności, szczególnie przy wdrażaniu standardów, takich jak GMP czy HACCP. Dużym błędem jest mylenie każdego zagrożenia zdrowotnego z chemikaliami, co prowadzi do błędnych wniosków i działań. Audyty bezpieczeństwa żywności powinny obejmować oba rodzaje zagrożeń. Dlatego tak ważne jest, żeby pracownicy branży żywnościowej dobrze rozumieli te różnice i wiedzieli, jak odpowiednio zareagować. Bez tego nie da się zapewnić wysokich standardów bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia konsumentów.

Pytanie 2

Jakie przyjęcie wymaga nakrycia stołów konsumpcyjnych bielizną i naczyniami stołowymi?

A. Uroczysty obiad

B. Lampka wina

C. Przyjęcie typu stół angielski

D. Przyjęcie koktajlowe

Uroczysty obiad to formalne wydarzenie, które wymaga starannego nakrywania stołów bielizną i zastawą stołową. W tego typu organizacji kluczowe jest stworzenie eleganckiego i estetycznego otoczenia, które podkreśla rangę spotkania. Zastosowanie bielizny stołowej, takiej jak obrusy i serwetki, nie tylko wpływa na wygląd stołu, ale także na komfort gości. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Standardyzacyjną (ISO) w zakresie obsługi klienta, wskazują na znaczenie estetyki i funkcjonalności w kontekście gastronomicznym. Przykładem może być wykorzystanie serwetek w technice składania, co dodaje elegancji oraz pokazuje dbałość o szczegóły. Dodatkowo, dobór odpowiedniej zastawy, w tym sztućców, talerzy i szklanek, jest kluczowy w kontekście serwowania potraw w odpowiedniej kolejności, co jest istotne w formalnych przyjęciach. Takie podejście nie tylko zwiększa zadowolenie gości, ale także wpływa pozytywnie na wizerunek organizatora wydarzenia.

Pytanie 3

Oblicz kwotę wynagrodzenia netto za obsługę 200 gości na weselu, które odbędzie się od godziny 18:00 do 24:00, jeżeli jeden kelner obsługuje 10 gości, a stawka netto za godzinę pracy kelnera wynosi 10 zł.

A. 90,00 zł

B. 120,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 1 200,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie netto za obsługę kelnerską dla 200 gości, zaczynamy od ustalenia liczby kelnerów potrzebnych do zapewnienia odpowiedniej obsługi. Skoro jeden kelner obsługuje 10 gości, to do obsługi 200 gości potrzeba 20 kelnerów (200 gości / 10 gości na kelnera = 20 kelnerów). Przyjęcie trwa od 18:00 do 24:00, co daje 6 godzin pracy (24:00 - 18:00 = 6 godzin). Stawka netto za godzinę pracy wynosi 10 zł, co oznacza, że jeden kelner zarobi 60 zł za 6 godzin (10 zł x 6 godzin = 60 zł). Całkowite wynagrodzenie za obsługę 20 kelnerów przez 6 godzin wynosi 1200 zł (20 kelnerów x 60 zł = 1200 zł). Taki sposób kalkulacji jest zgodny z ogólnie przyjętymi praktykami w branży gastronomicznej, gdzie kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej liczby pracowników w zależności od liczby gości oraz czasu trwania imprezy.

Pytanie 4

Zgodnie z zamieszczonymi zaleceniami, dopuszczalna maksymalna zawartość soli kuchennej, w żywieniu przedszkolnym dzieci w wieku od 4 do 6 lat wynosi

Zalecenia dotyczące żywienia dzieci w przedszkolu
Dziecko w przedszkolu powinno mieć zapewnione śniadanie, obiad i podwieczorek.
Zawartość soli kuchennej w całodziennej diecie dzieci w wieku 4-6 lat: – na poziomie AI (wystarczające spożycie) – 2,50 g soli, czyli 1 000 mg sodu, – na poziomie UL (najwyższy tolerowany) – 3,75 g soli, czyli 1 500 mg sodu.
Żywienie w przedszkolu powinno pokryć 75% dziennej normy na energię i niezbędne składniki odżywcze.

A. 2,81 g

B. 2 500 mg

C. 1,87 g

D. 3 750 mg

Wybór odpowiedzi 1,87 g, 2 500 mg lub 3 750 mg wskazuje na niepełne zrozumienie zaleceń dotyczących maksymalnej zawartości soli w diecie dzieci. Przede wszystkim, warto zauważyć, że 1,87 g to wartość znacznie poniżej najczęściej akceptowanego limitu, który wynosi 2,81 g. Takie podejście może wynikać z przekonania, że im mniej soli, tym lepiej, co nie zawsze jest prawdą. Sód jest niezbędny dla organizmu, jednak jego nadmiar jest szkodliwy. Kwestią jest znalezienie równowagi. Gdy przyjrzymy się odpowiedzi 2 500 mg, również nie dostrzegamy zgodności z zaleceniami. Odpowiedź ta jest myląca, ponieważ nie uwzględnia kontekstu zdrowotnego i oznacza, że rodzice mogą nie być świadomi ograniczeń, co prowadzi do zwiększonego ryzyka dla zdrowia ich dzieci. Podobnie, odpowiedź 3 750 mg, choć w granicach zalecanego limitu, nie jest zalecana jako wartość maksymalna w codziennym żywieniu dzieci. To może wprowadzać w błąd i sugerować, że taka ilość soli jest w porządku, co nie jest zgodne z praktykami zdrowego żywienia. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie pojęć dotyczących ilości soli z jej jakością, co prowadzi do złych praktyk żywieniowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że odpowiednie normy żywieniowe są oparte na badaniach naukowych i ich przestrzeganie jest niezbędne dla zachowania zdrowia dzieci.

Pytanie 5

Jakie urządzenia powinny być uwzględnione w planowaniu wyposażenia food trucka, w którym serwowane są zapiekanki i frytki?

A. Toster oraz rożen gazowy

B. Frytownica i opiekacz elektryczny

C. Frytownica i rożen gazowy

D. Toster i opiekacz elektryczny

Zestawienie opiekacza elektrycznego i frytownicy jest optymalne dla food trucka oferującego zapiekanki i frytki. Opiekacz elektryczny pozwala na efektywne podgrzewanie oraz przypiekanie zapiekanek, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej tekstury i smaku. Urządzenie to charakteryzuje się prostotą obsługi i możliwością regulacji temperatury, co pozwala na dostosowanie warunków do konkretnego rodzaju potrawy. Frytownica natomiast jest niezbędna do przyrządzania frytek, które wymagają dokładnego smażenia w głębokim oleju. Wybór frytownicy elektrycznej z funkcją regulacji temperatury oraz systemem filtracji oleju zapewnia nie tylko jakość, ale również bezpieczeństwo i efektywność procesu smażenia. W praktyce, serwując frytki, warto również pamiętać o odpowiednich procedurach dotyczących czyszczenia i wymiany oleju, co jest zgodne z normami sanitarnymi i higienicznymi w gastronomii.

Pytanie 6

Według tabeli zamienników produktów, mleko powinno być wymienione na

A. szynkę wieprzową

B. ser twarogowy

C. dorsza

D. polędwicę

Ser twarogowy to świetna alternatywa dla mleka, bo oba te produkty są z tej samej grupy nabiałowej i mają podobne składniki odżywcze. Zarówno mleko, jak i twaróg zawierają sporo białka i wapnia, co czyni je zamiennikami w diecie. Poza tym, twaróg ma mniej tłuszczu, co może być fajne dla osób, które chcą uważać na to, co jedzą. W kuchni można go używać do sosów, dipów czy wypieków, co sprawia, że jest bardzo uniwersalny. Z mojego doświadczenia, warto go włączyć do diety nie tylko dorosłych, ale też dzieci, bo wspiera zdrowie kości i zębów. Osoby z nietolerancją laktozy też mogą zyskać, bo często lepiej tolerują produkty o niższej zawartości laktozy, jak właśnie twaróg.

Pytanie 7

Którą z poniższych potraw powinno się uwzględnić w jadłospisie osoby z celiakią?

A. Pęczak z dorszem i pomidorami

B. Ryż z indykiem i brokułami

C. Bulgur z kurczakiem i cukinią

D. Kuskus z wieprzowiną i papryką

Wybór ryżu z indykiem i brokułami jako potrawy dla osoby chorej na celiakię jest trafny z kilku powodów. Przede wszystkim, ryż jest naturalnie wolny od glutenu, co czyni go bezpiecznym składnikiem diety osób z celiakią. Indyka również można spożywać bez obaw, o ile nie został on przetworzony w sposób, który mógłby wprowadzić gluten. Brokuły są warzywem bogatym w witaminy i minerały, a ich obecność w potrawie dodatkowo wzbogaca wartość odżywczą dania. Ważne jest, aby zawsze czytać etykiety i upewnić się, że wszystkie składniki są wolne od glutenu, ponieważ wiele gotowych produktów może zawierać ukryty gluten. Dobre praktyki kulinarne obejmują także unikanie krzyżowego skażenia, co oznacza, że należy używać oddzielnych narzędzi i naczyń do przygotowywania posiłków dla osób z celiakią. Warto również pamiętać, że dieta bezglutenowa to nie tylko eliminacja glutenu, ale również dbanie o zbilansowanie składników odżywczych, co w przypadku tego dania jest zapewnione. Takie podejście wspiera zdrowie i samopoczucie osób z celiakią.

Pytanie 8

Jakie miejsce gastronomiczne uznaje się za typ zamknięty?

A. kawiarnia

B. pizzeria

C. bar szybkiej obsługi

D. stołówka szkolna

Stołówka szkolna jest przykładem zakładu gastronomicznego typu zamkniętego, ponieważ serwuje posiłki wyłącznie dla określonej grupy odbiorców – uczniów i personelu szkolnego. Tego rodzaju placówki są często zintegrowane z instytucjami edukacyjnymi i działają na podstawie regulacji dotyczących żywienia dzieci i młodzieży. W stołówkach szkolnych obowiązują standardy żywieniowe, które mają na celu zapewnienie zdrowej diety, co jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju uczniów. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest wdrażanie programów promujących zdrowe nawyki żywieniowe, takich jak „Warzywa i owoce w szkole”. Dzięki tym programom, stołówki są zobowiązane do oferowania różnorodnych posiłków, które są zbilansowane pod względem wartości odżywczych. W odróżnieniu od otwartych zakładów, takich jak pizzerie czy kawiarnie, które mogą obsługiwać każdego klienta w dowolnym momencie, stołówki szkolne mają ściśle określone godziny wydawania posiłków, co jest zgodne z harmonogramem akademickim. Warto również zauważyć, że zarządzanie stołówkami szkolnymi często wiąże się z koniecznością przestrzegania przepisów dotyczących higieny i bezpieczeństwa żywności, co jest istotnym elementem w kontekście ochrony zdrowia dzieci.

Pytanie 9

Jakie enzymy inicjują proces trawienia białek w układzie pokarmowym?

A. aminopeptydazy

B. karboksypeptydazy

C. trypsyna i chymotrypsyna

D. pepsyna i podpuszczka

Odpowiedzi trypsyna i chymotrypsyna, aminopeptydazy oraz karboksypeptydazy są związane z procesem trawienia białek, jednak w kontekście pytania dotyczącego enzymów rozpoczynających trawienie, są one niepoprawne. Trypsyna i chymotrypsyna, choć są enzymami proteolitycznymi, zaczynają działać na białka dopiero po ich rozłożeniu przez pepsynę w dwunastnicy. Ich rola polega na dalszym degradowaniu peptydów do jeszcze mniejszych fragmentów, co jest etapem po wstępnym trawieniu przez pepsynę. Aminopeptydazy i karboksypeptydazy to enzymy, które działają na końcowych fragmentach peptydów, usuwając odpowiednio aminokwasy z ich końców. Ich funkcja jest zatem bardziej złożona i występuje na późniejszych etapach trawienia białek. Istnieje ryzyko nieporozumienia, że wszystkie te enzymy są równorzędne w procesie trawienia białek, podczas gdy ich działanie następuje w określonej sekwencji, która jest kluczowa dla efektywnego i skutecznego przetwarzania białek w organizmie. Właściwe zrozumienie tych procesów jest ważne dla zastosowań w medycynie, dietetyce oraz technologii żywności, gdzie znajomość sekwencji i roli enzymów jest niezbędna do efektywnego planowania diety oraz produkcji żywności.

Pytanie 10

Jaką wartość netto ma cena gastronomiczna 100 ml wina, jeżeli zakupiona butelka o pojemności 0,75 l kosztowała 300 zł, a marża gastronomiczna wynosi 150%?

A. 6,00 zł

B. 60,00 zł

C. 100,00 zł

D. 10,00 zł

Aby obliczyć cenę gastronomiczną netto 100 ml wina, należy najpierw ustalić koszt zakupu butelki. Zakupiona butelka o pojemności 0,75 l kosztowała 300 zł. Ponieważ jest to równowartość 750 ml, cena za 100 ml wynosi: (300 zł / 750 ml) * 100 ml = 40 zł. Następnie, aby obliczyć cenę gastronomiczną, należy uwzględnić marżę gastronomiczną, która w tym przypadku wynosi 150%. Marża ta oznacza, że do ceny zakupu dodajemy 150% wartości kosztu. Obliczamy zatem 150% z 40 zł, co daje 60 zł. Dodajemy tę wartość do kosztu zakupu: 40 zł + 60 zł = 100 zł. Zatem cena gastronomiczna netto 100 ml wina to 100 zł. W praktyce, umiejętność dokładnego obliczania cen gastronomicznych jest kluczowa w branży HoReCa, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie marżami i cenami, co z kolei wpływa na rentowność przedsiębiorstw.

Pytanie 11

Który z posiłków w ciągu dnia powinien zapewniać największą ilość energii?

A. Kolacja

B. I śniadanie

C. II śniadanie

D. Obiad

Obiad jest uznawany za najważniejszy posiłek dnia, ponieważ w ciągu dnia organizm potrzebuje znacznej ilości energii do wykonania różnorodnych zadań fizycznych i umysłowych. Zazwyczaj obiad stanowi największą porcję kalorii w ciągu dnia, co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania równowagi energetycznej. Warto zainwestować w dobrze zbilansowany obiad, który powinien składać się z odpowiednich proporcji białka, węglowodanów i tłuszczów. Na przykład, danie zawierające źródło białka, takie jak kurczak lub ryba, z dodatkiem pełnoziarnistych węglowodanów oraz warzyw, dostarcza nie tylko energii, ale również niezbędnych składników odżywczych. Dobre praktyki żywieniowe zalecają, aby obiad był spożywany między godziną 12 a 14, co sprzyja lepszemu trawieniu i przyswajaniu składników odżywczych. Warto również pamiętać, że odpowiednia ilość energii w ciągu dnia wpływa na wydajność i koncentrację, co ma istotne znaczenie w codziennym życiu zarówno zawodowym, jak i osobistym.

Pytanie 12

Jakie produkty mają działanie alkalizujące w organizmie człowieka?

A. kawa, pieczywo i migdały

B. mięso, warzywa strączkowe oraz mleko

C. orzechy, produkty zbożowe oraz świeże owoce

D. soki warzywne, owoce suszone i przetwory mleczne

Mięso, warzywa strączkowe i mleko są często mylone z produktami alkalizującymi, jednak ich rzeczywisty wpływ na równowagę kwasowo-zasadową organizmu jest niekorzystny. Mięso, zwłaszcza czerwone, oraz przetwory mięsne są silnie zakwaszające, co wynika z wysokiej zawartości białka zwierzęcego. Spożycie dużej ilości mięsa może prowadzić do nadmiaru kwasów we krwi, co z kolei zmusza organizm do mobilizacji zasobów mineralnych, takich jak wapń, aby neutralizować kwasowość. Warzywa strączkowe, choć zdrowe i bogate w białko roślinne, w pewnym kontekście mogą również wpływać na kwasowość, zwłaszcza w przypadku osób, które nie są przyzwyczajone do ich spożywania, a ich wysokie białko może prowadzić do zgagi lub dyskomfortu trawiennego. Nawet mleko, które jest często postrzegane jako produkt zasadowy, w rzeczywistości może działać zakwaszająco po metabolizowaniu, co jest szczególnie widoczne w przypadku osób z nietolerancją laktozy czy alergiami pokarmowymi. To prowadzi do typowych błędów myślowych, gdzie konsumenci uważają, że wszystkie produkty mleczne są alkalizujące, co jest nieprawdziwe. Warto zwrócić uwagę na to, że kluczowe dla zdrowia jest utrzymanie zrównoważonej diety, która uwzględnia zarówno produkty zasadowe, jak i te zakwaszające, jednak ich proporcje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb organizmu. Eksperci żywieniowi zalecają, aby w codziennej diecie dominowały warzywa i owoce, które mają właściwości alkalizujące, co jest zgodne z zaleceniami w ramach diety śródziemnomorskiej czy roślinnej, które są uznawane za korzystne dla zdrowia.

Pytanie 13

Jaką liczbę opakowań galaretki trzeba wykorzystać, aby przygotować 150 porcji deseru, jeśli z jednego opakowania galaretki można uzyskać 5 porcji tego deseru?

A. 40 sztuk

B. 30 sztuk

C. 50 sztuk

D. 20 sztuk

Aby obliczyć, ile opakowań galaretki jest potrzebnych do przygotowania 150 porcji deseru, należy najpierw zrozumieć, ile porcji można uzyskać z jednego opakowania. Z danych wynika, że jedno opakowanie galaretki produkuje 5 porcji. Dlatego potrzebujemy podzielić całkowitą liczbę porcji (150) przez liczbę porcji z jednego opakowania (5). Obliczenie tego daje nam: 150 ÷ 5 = 30. Tak więc, aby uzyskać 150 porcji deseru, konieczne jest użycie 30 opakowań galaretki. To podejście jest zgodne z praktykami w kuchni i gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenia składników są kluczowe, aby zapewnić odpowiednią ilość potrawy dla oczekiwanej liczby gości. Warto również zwrócić uwagę, że prawidłowe obliczenia pomagają uniknąć marnotrawstwa składników, co jest istotnym aspektem w zrównoważonym gotowaniu.

Pytanie 14

Po lewej stronie gościa znajduje się kelner

A. pokazuje butelkę z winem

B. serwuje danie na talerzu w odpowiednich porcjach

C. prezentuje główny składnik dania na półmisku

D. umieszcza sosjerkę z sosem

Ustawianie sosjerki z sosem na stole nie jest odpowiednim działaniem na początku serwowania potrawy. Takie podejście może prowadzić do nieporozumień, ponieważ sosy są zazwyczaj podawane po głównym daniu, aby uniknąć zanieczyszczenia smaków oraz zapewnić optymalne doświadczenie kulinarne. Ponadto, prezentacja butelki z winem jest elementem, który dotyczy doboru napoju, a nie samego jedzenia. Choć dobór wina do potrawy jest ważny, to nie jest to kluczowy moment serwowania posiłku, a raczej uzupełnienie całego doświadczenia gastronomicznego. Serwowanie wyporcjowanego dania na talerzu to również nieodpowiednia praktyka w kontekście podanego pytania, ponieważ talerz z daniem powinien być wydany w sposób, który umożliwia gościom interakcję z daniem, co jest lepiej realizowane przez podanie na półmisku. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że w profesjonalnej obsłudze gastronomicznej chodzi o zaspokajanie potrzeb gościa w sposób, który jest estetyczny i przemyślany. Przyjmowanie błędnych założeń na temat serwowania dań może prowadzić do obniżenia standardów obsługi oraz jakości doświadczenia kulinarnego, co z kolei wpływa na opinie gości i reputację lokalu.

Pytanie 15

Jakie urządzenia umożliwiają w lokalu gastronomicznym przygotowanie zapiekanek oraz frytek?

A. Rożen gazowy oraz trzon kuchenny

B. Piec konwekcyjny oraz gyros grill

C. Opiekacz elektryczny i frytownica

D. Patelnia elektryczna oraz toster

Opiekacz elektryczny i frytownica są kluczowymi urządzeniami w procesie produkcji zapiekanek i frytek w zakładzie gastronomicznym. Opiekacz elektryczny umożliwia równomierne opiekanie produktów, co jest istotne dla uzyskania chrupiącej skórki oraz odpowiedniego podgrzania nadzienia w zapiekankach. Te urządzenia często są wykorzystywane w pizzeriach oraz lokalach serwujących fast food, zapewniając wysoką jakość potraw. Frytownica natomiast, poprzez intensywne podgrzewanie oleju, pozwala na uzyskanie idealnie chrupiących frytek. W branży gastronomicznej, zgodnie z normami HACCP, ważne jest, aby zarówno opiekacze, jak i frytownice były regularnie czyszczone i konserwowane, co wpływa na bezpieczeństwo żywności i efektywność operacyjną. Użycie tych urządzeń w służbie gastronomicznej odpowiada standardom jakości oraz najlepszym praktykom przyrządzania potraw, co z kolei przekłada się na zadowolenie klientów i rentowność lokalu.

Pytanie 16

Korzystając z normatywu surowcowego oblicz, ile białka dostarczy organizmowi 1 porcja makaronu carbonara.

Normatyw surowcowy na 1 porcję makaronu carbonara
L.p.	Nazwa produktu	Ilość [g]	Zawartość białka w 100 g produktu
1.	Śmietanka 30%	150	2
2.	Boczek wędzony	100	15
3.	Makaron penne	100	12
4.	Ser żółty	10	26
5.	Żółtko	10	16

A. 71,00 g

B. 34,20 g

C. 33,12 g

D. 69,20 g

Poprawna odpowiedź to 34,20 g białka w jednej porcji makaronu carbonara. Aby dojść do tego wyniku, należy wziąć pod uwagę zawartość białka w poszczególnych składnikach dania, takich jak makaron, jajka, ser parmezan czy boczek. Każdy z tych produktów ma określoną zawartość białka na 100 g, co pozwala na precyzyjne obliczenia. Na przykład, jeśli makaron zawiera 12 g białka na 100 g, a w porcji użyto 150 g makaronu, otrzymujemy 18 g białka z samego makaronu. Podobnie, obliczenia dla pozostałych składników pozwalają na zsumowanie ilości białka, co daje łącznie 34,20 g. Obliczenia te są zgodne z praktykami żywieniowymi oraz normami dietetycznymi, które zalecają analizy wartości odżywczej posiłków. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe w planowaniu zdrowej diety i zachęca do świadomego wyboru produktów spożywczych.

Pytanie 17

Zestaw posiłków zaplanowany według zasad tworzenia menu to:

A. zupa pomidorowa z ryżem, gołąbki, frytki, surówka z pomidora, napój wiśniowy

B. krupnik ryżowy, gulasz wołowy, kasza jaglana, surówka z papryki, kompot jabłkowy

C. barszcz ukraiński, paprykarz z kurczaka, ziemniaki gotowane, puree z fasoli, sok jabłkowy

D. zupa ogórkowa, zrazy wołowe, pęczak, surówka z kapusty i marchwi, napój wiśniowy

Wybór zestawu obiadowego niezgodnego z zasadami układania jadłospisów prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych i żywieniowych. W pierwszym przypadku barszcz ukraiński, choć wartościowy, jest tylko jednym z elementów posiłku, który nie zapewnia pełnowartościowego białka ani odpowiedniej ilości witamin i minerałów. Paprykarz z kurczaka, będący daniem mięsno-warzywnym, często jest bogaty w tłuszcze, co może zwiększać kaloryczność posiłku, ale niekoniecznie sprzyja zrównoważonej diecie. Ziemniaki z wody oraz puree z fasoli, mimo że są źródłem węglowodanów i błonnika, nie tworzą harmonijnej całości w kontekście różnorodności składników. Zestaw ten nie gwarantuje odpowiedniej podaży makroskładników. W innym wariancie, krupnik z ryżu i gulasz wołowy również nie ujawniają pełnej potencjalnej wartości odżywczej, ponieważ brak w nich odpowiedniej ilości warzyw oraz sałat. Wprowadzenie elementów takich jak surówki i napoje owocowe, jak w opcji czwartej, nie rekompensuje braku wartości odżywczych czy błonnika. Zestaw powinien dążyć do spełnienia norm żywieniowych, które określają instytucje zdrowia publicznego, co mogłoby zapobiec problemom zdrowotnym takim jak otyłość, cukrzyca czy choroby sercowo-naczyniowe. Kluczowe jest, aby każda potrawa w zestawie odpowiadała na zapotrzebowanie organizmu, a nie była przypadkowym zestawieniem składników bez analizy ich wartości odżywczych.

Pytanie 18

W jakim systemie samoobsługowym dania oraz napoje są podawane przez "okienko" łączące kuchnię z częścią konsumpcyjną?

A. Szwedzkim

B. Polskim

C. Czeskim

D. Francuskim

Polski system samoobsługowy charakteryzuje się wydawaniem potraw i napojów przez "okienko", które łączy kuchnię z salą konsumencką. Jest to rozwiązanie, które pozwala na efektywne i szybkie serwowanie dań, jednocześnie minimalizując czas oczekiwania klientów. W praktyce oznacza to, że klienci mogą samodzielnie wybierać i odbierać zamówione posiłki, co sprzyja lepszej organizacji przestrzeni gastronomicznej. Takie podejście jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania gastronomią, gdzie nacisk kładzie się na efektywność operacyjną i zadowolenie klienta. Przykłady zastosowania tego systemu można znaleźć w wielu polskich restauracjach, które oferują bufety lub różnorodne stacje samoobsługowe, umożliwiające szybkie i wygodne podejmowanie decyzji przez gości. To także sprzyja zminimalizowaniu marnotrawstwa jedzenia, ponieważ klienci mają lepszą kontrolę nad tym, co i w jakiej ilości wybierają.

Pytanie 19

Do lokali gastronomicznych o charakterze żywieniowym zaliczają się

A. kawiarnia oraz bufet

B. kawiarnia oraz restauracja

C. bar mleczny oraz bufet

D. bar mleczny oraz restauracja

Bar mleczny i restauracja rzeczywiście są przykładami zakładów gastronomicznych typu żywieniowego. Bar mleczny to specyficzny rodzaj lokalu, który oferuje głównie dania mleczne, zupy oraz inne proste potrawy, często w przystępnych cenach. Restauracje z kolei charakteryzują się szerszym menu, które może obejmować różnorodne kuchnie, a także wyższy standard obsługi. W Polsce bary mleczne mają swoje korzenie w tradycji gastronomicznej, a ich popularność wzrosła w czasach PRL, kiedy to stanowiły one alternatywę dla drogich restauracji, oferując prostą, ale smaczną kuchnię. Współczesne regulacje dotyczące sanitarno-epidemiologiczne oraz normy jakości żywności wpływają na standardy funkcjonowania zarówno barów mlecznych, jak i restauracji, co potwierdza, że obie te formy działalności gastronomicznej są istotnym elementem rynku żywieniowego. Przykładem może być wprowadzenie systemu HACCP, który wprowadza zasady zapewnienia bezpieczeństwa żywności w każdym etapie jej produkcji.

Pytanie 20

Jaką kwotę musi uiścić stały klient za posiłek dla grupy 24 osób, jeśli standardowa cena jednego zestawu wynosi 25,00 zł, a karta stałego klienta zapewnia 10% rabatu?

A. 600,00 zł

B. 540,00 zł

C. 660,00 zł

D. 480,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt obiadu dla grupy 24 osób przy standardowej cenie zestawu wynoszącej 25,00 zł, najpierw musimy pomnożyć tę cenę przez liczbę osób. Wzór na to obliczenie jest następujący: 25,00 zł * 24 = 600,00 zł. Jednakże, jako stały klient, przysługuje mu 10% zniżki na całkowity koszt. Obliczamy kwotę zniżki, mnożąc 600,00 zł przez 10%, co daje 60,00 zł. Następnie, aby uzyskać ostateczną cenę do zapłaty, należy odjąć zniżkę od pierwotnej kwoty: 600,00 zł - 60,00 zł = 540,00 zł. Ta odpowiedź pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie zniżek w budżetowaniu wydatków na wydarzenia grupowe. W praktyce, umiejętność przeliczania kosztów i stosowania zniżek jest kluczowa w zarządzaniu finansami, zarówno w sektorze gastronomicznym, jak i w organizacji wydarzeń. Wydawcy i organizatorzy powinni regularnie korzystać z takich zniżek, aby efektywnie zarządzać swoimi budżetami.

Pytanie 21

Oblicz cenę brutto gastronomiczną za jedną lampkę czerwonego wina o objętości 100 ml, jeśli restauracja nabyła butelkę tego wina o pojemności 0,50 l za 50,00 zł. Restauracja stosuje marżę w wysokości 100%, a stawka VAT wynosi 23%?

A. 24,60 zł

B. 12,30 zł

C. 20,00 zł

D. 10,00 zł

Aby obliczyć cenę gastronomiczną brutto lampki wina, należy najpierw ustalić cenę zakupu wina na porcję. Restauracja zakupiła butelkę wina o pojemności 0,50 l (500 ml) za 50,00 zł. Obliczamy koszt 100 ml wina: 50,00 zł / 500 ml * 100 ml = 10,00 zł. Następnie stosujemy marżę gastronomiczną w wysokości 100%, co oznacza, że cena netto wynosząca 10,00 zł zwiększa się o 100%, co daje 20,00 zł. W końcu dodajemy podatek VAT w wysokości 23%. Obliczamy VAT: 20,00 zł * 23% = 4,60 zł. Zatem cena brutto wynosi: 20,00 zł + 4,60 zł = 24,60 zł. To podejście jest zgodne ze standardami branżowymi, gdzie marża i VAT są kluczowymi elementami ustalania cen w gastronomii. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla prowadzenia rentownej działalności w sektorze gastronomicznym.

Pytanie 22

Do podania potraw i napojów na przedstawionym rysunku zastosowano serwis

A. angielski.

B. specjalny.

C. niemiecki.

D. rodzinny.

Odpowiedź "rodzinny" jest poprawna, ponieważ serwis rodzinny charakteryzuje się podawaniem potraw w sposób umożliwiający gościom samodzielne ich nakładanie. W kontekście przedstawionego rysunku, widoczny jest stół, na którym dania są umieszczone w centrum, co pozwala gościom na swobodny dostęp do różnych potraw. Tego typu serwis sprzyja interakcji między uczestnikami posiłku, co jest istotne w kulturze spożywania posiłków. W praktyce, serwis rodzinny jest często stosowany podczas spotkań rodzinnych, przyjęć czy buffetów, gdzie każdy może wybrać to, na co ma ochotę, co zwiększa komfort i zadowolenie gości. Dobrą praktyką w serwisie rodzinnym jest także zapewnienie różnorodności potraw, aby zaspokoić różne gusta i preferencje dietetyczne. Taki sposób serwowania posiłków jest zalecany w kontekście budowania relacji międzyludzkich oraz promowania wspólnoty i współpracy. Tego rodzaju podejście do serwowania posiłków jest zgodne z nowoczesnymi trendami w gastronomii, które kładą nacisk na doświadczenie kulinarne jako całość.

Pytanie 23

Jaką ilość błonnika dostarczy 300 g zupy cebulowej, jeśli 100 g tej zupy zawiera 0,4 g błonnika?

A. 0,75 g

B. 7,50 g

C. 0,12 g

D. 1,20 g

Aby obliczyć ilość błonnika w 300 g zupy cebulowej, należy zastosować proporcję, ponieważ wiadomo, że 100 g zupy zawiera 0,4 g błonnika. Dlatego, aby znaleźć ilość błonnika w 300 g, wykorzystujemy prosty wzór: (0,4 g / 100 g) * 300 g = 1,20 g. Takie podejście jest zgodne z zasadami proporcjonalności, które są powszechnie stosowane w dietetyce oraz w analizie wartości odżywczych produktów spożywczych. W praktyce oznacza to, że kontrolowanie i obliczanie wartości odżywczych posiłków jest kluczowe dla osób dbających o zdrowie, w tym sportowców czy osób na dietach redukcyjnych. Zrozumienie, jak przeliczać składniki odżywcze na podstawie masy produktu, jest niezbędne dla efektywnego zarządzania dietą oraz osiągania zamierzonych celów zdrowotnych i fitnessowych.

Pytanie 24

Jaką wartość energetyczną ma 250 g fasolki po bretońsku, jeżeli 100 g dostarcza 139 kcal?

A. 350,00 kcal

B. 239,50 kcal

C. 347,50 kcal

D. 278,00 kcal

Aby obliczyć wartość energetyczną 250 g fasolki po bretońsku, należy zastosować proporcjonalne przeliczenie wartości energetycznej 100 g produktu. Wartość energetyczna 100 g fasolki po bretońsku wynosi 139 kcal. W celu obliczenia wartości dla 250 g stosujemy prostą proporcję: (250 g / 100 g) * 139 kcal = 2,5 * 139 kcal = 347,50 kcal. Zastosowanie tego typu obliczeń jest powszechne w dietetyce oraz w przemyśle spożywczym, gdzie znając wartość energetyczną produktu na 100 g, można łatwo oszacować wartość dla dowolnej ilości produktu. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne do planowania zbilansowanej diety oraz do kontrolowania spożycia kalorii. Wartości energetyczne są również istotne w kontekście etykietowania produktów spożywczych, co jest regulowane przez przepisy prawa dotyczące oznakowania żywności. Dlatego znajomość zasad obliczania wartości energetycznej jest kluczowa zarówno dla profesjonalistów zajmujących się żywieniem, jak i dla konsumentów pragnących świadomie podejmować decyzje żywieniowe.

Pytanie 25

Klasycznym sposobem serwowania węgierskiej zupy gulaszowej jest podanie jej w

A. kokilce

B. kociołku

C. nelsonce

D. bulionówce

Odpowiedź "kociołku" jest prawidłowa, ponieważ tradycyjnie węgierska zupa gulaszowa jest serwowana w specjalnych naczyniach zwanych kociołkami. Kociołek, najczęściej wykonany z żeliwa, ma doskonałe właściwości termoizolacyjne, co pozwala na długotrwałe utrzymywanie ciepłoty potrawy. Tradycyjnie gulasz przygotowywany jest na otwartym ogniu, co dodatkowo wzbogaca smak potrawy. Użycie kociołka jako naczynia serwisowego jest zgodne z zasadami regionalnej kuchni, gdzie potrawy mają być jednocześnie funkcjonalne i estetyczne. Kociołki są również często stylizowane, co dodaje charakteru podczas serwowania potrawy gościom. W praktyce, serwując gulasz w kociołku, można podkreślić jego rusticzny charakter oraz przywołać na myśl tradycyjne węgierskie festiwale kulinarne, gdzie tego typu naczynia są nieodłącznym elementem. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na dobór odpowiednich dodatków, takich jak świeży chleb czy surówki, które mogą wzbogacić smak gulaszu i poprawić jego walory estetyczne.

Pytanie 26

Na którym rysunku przedstawiono termos transportowy?

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ przedstawia termos transportowy, który jest kluczowym urządzeniem w gastronomii oraz w codziennym użytkowaniu. Termos transportowy przeznaczony jest do efektywnego przechowywania i transportu płynów, zarówno gorących, jak i zimnych, co pozwala na utrzymanie ich temperatury przez dłuższy czas. Na rynku dostępne są różne modele termosów, które różnią się pojemnością i materiałem wykonania, co wpływa na ich właściwości izolacyjne. Dobre praktyki wskazują, że termosy powinny być wykonane z materiałów wysokiej jakości, takich jak stal nierdzewna, co zapewnia nie tylko trwałość, ale i bezpieczeństwo użytkowania. Ważne jest również, aby termosy były łatwe w czyszczeniu, co wpływa na higienę przechowywanych płynów. Przy użyciu termosu transportowego można łatwo przewozić zupę na piknik, gorącą kawę do biura czy zimne napoje na imprezę, co czyni je niezwykle praktycznym rozwiązaniem w różnych sytuacjach.

Pytanie 27

Który z pracowników w branży gastronomicznej odpowiada za zamawianie win, ich przechowywanie oraz pomoc w doborze win do dań?

A. Barista.

B. Barman.

C. Sommelier

D. Kucharz.

Sommelier to gość od win, który ma naprawdę wiele do roboty. Nie tylko zamawia i przechowuje wina, ale też doradza klientom, jakie wino pasuje do ich potrawy. Ma dużą wiedzę o różnych regionach, odmianach winorośli, a także o tym, jak się wino produkuje. Na przykład, gdy ktoś zamawia danie mięsne, sommelier może pomóc w wyborze wina, które fajnie podkreśli smak potrawy. Wina dobrej jakości muszą być też dobrze przechowywane, bo to ważne, żeby miały odpowiednią temperaturę i wilgotność. W branży zwykle jest tak, że przynajmniej jedna butelka wina powinna być na każdą kategorię dań, by goście mogli cieszyć się pełnym doświadczeniem kulinarnym. Sommelier często organizuje też degustacje, co nie tylko poszerza wiedzę pracowników, ale i klientów, co może wpływać na ich satysfakcję z wizyty w lokalu.

Pytanie 28

Oblicz, korzystając z zamieszczonego normatywu surowcowego, wartość energetyczną 1 porcji surówki z porów.

Normatyw surowcowy na 10 porcji surówki z porów
Nazwa surowca	Ilość [g]	Wartość energetyczna w 100 g [kcal]
Por	1 000	60,90
Jabłko	400	52,10
Majonez	150	679,70
Śmietana 18%	150	189,00
Sok z cytryny, sól	do smaku	xxx

A. 208,40 kcal

B. 609,00 kcal

C. 212,05 kcal

D. 817,40 kcal

Podczas obliczania wartości energetycznej 1 porcji surówki z porów, kluczowe jest zrozumienie, jak właściwie wykorzystać wartości energetyczne składników. Wiele osób może być skłonnych do pominięcia kluczowych kroków obliczeniowych, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 609,00 kcal czy 817,40 kcal sugerują znacznie zawyżoną kaloryczność, co zazwyczaj wynika z błędnego sumowania wartości energetycznych lub niewłaściwego przeliczenia ilości składników. Typowym błędem jest także nieprawidłowe uwzględnianie składników, które nie powinny mieć wpływu na wartość energetyczną, takich jak sól czy sok z cytryny, co może prowadzić do fałszywych oszacowań. Dobrą praktyką jest szczegółowe przeanalizowanie każdego składnika pod kątem jego wartości energetycznej oraz prawidłowe przeliczenie na liczbę porcji. Zrozumienie i zastosowanie normatywów surowcowych jest nie tylko istotne w kontekście obliczeń, ale także kluczowe dla efektywnego zarządzania żywieniem w praktykach dietetycznych i kulinarnych. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie dokładności w obliczeniach, ponieważ stosowanie błędnych wartości może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz dietetycznych.

Pytanie 29

Do kategorii lokali gastronomicznych uzupełniającego rodzaju zalicza się

A. frytownia

B. piwiarnia

C. stołówka

D. kawiarnia

Smażalnia, bistro oraz jadłodajnia, mimo że są popularnymi typami zakładów gastronomicznych, nie są klasyfikowane jako lokale uzupełniające. Smażalnia to miejsce, w którym dominują potrawy smażone, szczególnie ryby, co sprawia, że jej oferta koncentruje się na określonym rodzaju dań, a nie na napojach. Bistro natomiast to lokal, który oferuje szeroką gamę potraw, często zainspirowanych kuchnią francuską, ale również nie skupia się na serwowaniu napojów alkoholowych jako głównego atrakcyjnego elementu. Jadłodajnia, z kolei, jest miejscem, które serwuje posiłki w prostszej formie, zazwyczaj w trybie samoobsługowym lub z ograniczoną obsługą kelnerską, co także nie odpowiada charakterystyce operatorów uzupełniających. Te pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia klasyfikacji i ról poszczególnych typów gastronomii. Warto zwrócić uwagę na to, że kluczowym czynnikiem definiującym lokal uzupełniający jest jego oferta napojów alkoholowych oraz sposób, w jaki te napoje są integrowane z gastronomią. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepszą orientację w branży i skuteczniejsze podejmowanie decyzji dotyczących wyboru lokalów gastronomicznych.

Pytanie 30

Tworzeniem międzynarodowych norm dla producentów żywności, które mają na celu ochronę zdrowia konsumentów oraz promowanie uczciwych praktyk handlowych zajmuje się

A. Komitet Żywienia Człowieka PAN

B. Organizacja ds. Wyżywienia i Rolnictwa

C. Światowa Organizacja Zdrowia

D. Komisja Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO

Wybór innych odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących roli i odpowiedzialności organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności. Komitet Żywienia Człowieka PAN, na przykład, koncentruje się na aspektach zdrowotnych i naukowych związanych z żywieniem, ale nie ma kompetencji w zakresie tworzenia międzynarodowych standardów dla produkcji żywności. Zajmuje się raczej badaniami i analizami, które mogą wspierać krajowe polityki żywieniowe, ale nie formułuje regulacji dla producentów żywności na poziomie międzynarodowym. Światowa Organizacja Zdrowia, mimo że ma ogromny wpływ na zdrowie publiczne, nie jest bezpośrednio odpowiedzialna za opracowywanie standardów dla żywności, a jej działania są bardziej skoncentrowane na zdrowiu publicznym i profilaktyce chorób. Z kolei Organizacja ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) koncentruje się na rozwoju rolnictwa oraz zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego, jednak sama nie opracowuje ram regulacyjnych dla bezpieczeństwa żywności. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia roli poszczególnych organizacji i ich zakresu działalności, co prowadzi do przekonania, że mają one kompetencje do tworzenia standardów w obszarze bezpieczeństwa żywności. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że Komisja Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO jest jedyną organizacją, która ma na celu standaryzację i regulację na poziomie międzynarodowym, co zapewnia bezpieczeństwo i jakość żywności na całym świecie.

Pytanie 31

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli, oblicz wartość energetyczną 1 porcji sałatki z buraków.

Sałatka z buraków
Lp.	Nazwa surowca	Ilość na 1 porcję [g]	Wartość energetyczna 100 g produktu [kcal]
1.	buraki ćwikłowe	100	43
2.	jabłka	50	27
3.	olej	10	884
4.	sól, pieprz, sok z cytryny	do smaku

A. 158,4 kcal

B. 940,5 kcal

C. 144,9 kcal

D. 954,0 kcal

Obliczenia dotyczące wartości energetycznej sałatki z buraków opierają się na dokładnym zsumowaniu kalorii z jej składników. Buraki ćwikłowe dostarczają 43 kcal na porcję, jabłka 13,5 kcal, a olej 88,4 kcal, co daje łączną wartość energetyczną wynoszącą 144,9 kcal. Tego rodzaju obliczenia są istotne w kontekście zdrowego odżywiania oraz dietetyki, gdzie precyzyjne określenie wartości kalorycznej posiłków pozwala na odpowiednie zarządzanie kaloriami w diecie. Dla osób zajmujących się przygotowaniem potraw, umiejętność obliczania wartości energetycznej jest kluczowa, zwłaszcza w przypadku diet redukcyjnych, które wymagają ścisłego monitorowania wartości kalorycznych. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednie klasyfikowanie składników pod kątem ich wartości odżywczej oraz zastosowanie zasad prawidłowego żywienia, co jest zgodne z wytycznymi instytucji zdrowotnych, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia. Znając wartość energetyczną, można efektywniej planować posiłki i dostosowywać je do indywidualnych potrzeb organizmu.

Pytanie 32

Naczynie szklane o pojemności 1 000 ml, przedstawione na rysunku, to

A. miecznik do kawy.

B. cooler do szampana.

C. dzbanek do wody.

D. karafka do wina.

Odpowiedzi takie jak miecznik do kawy, dzbanek do wody czy cooler do szampana opierają się na błędnym zrozumieniu funkcji i kształtów naczyń szklanych. Miecznik do kawy zazwyczaj posiada długą, wąską szyjkę i charakterystyczny kształt, który nie tylko ułatwia nalewanie, ale także zachowuje aromat kawy, co jest istotne w kontekście jej serwowania. Z kolei dzbanek do wody ma prostszą, bardziej cylindryczną formę, co czyni go funkcjonalnym do przechowywania większej ilości płynów, ale nie nadaje się do specjalistycznego użycia jak karafka. Cooler do szampana, który często przypomina dużą misę, ma na celu schładzanie butelek szampana, a nie podawanie trunku. Wybierając niewłaściwe naczynie, można nie tylko zepsuć estetykę serwowania, ale także nie spełnić wymagań dotyczących aromatyzacji i smakowania napojów. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych naczyń ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich kształt i funkcja są dostosowane do rodzaju serwowanego płynu. Dlatego ważne jest, aby w kontekście podawania win i innych napojów alkoholowych stosować odpowiednie naczynia, co zapewnia optymalne doświadczenia smakowe oraz estetyczne.

Pytanie 33

Kelner powinien zaserwować danie po prawej stronie gościa

A. tort z patery

B. frytki z półmiska

C. sos z sosjerki

D. surówkę z salaterki

Serwowanie potraw, jak surówki z salaterki, sosu z sosjerki czy frytek z półmiska z prawej strony gościa to nie jest najlepszy pomysł. Zazwyczaj surówki powinno się podawać w naczyniach, żeby wszyscy goście mogli sobie nałożyć, co sprzyja interakcji. Sos natomiast lepiej podać tak, żeby gość mógł sam sobie nałożyć, dlatego powinno się go dostarczać z przodu. Frytki, jako dodatek, powinny być na talerzu gościa, nie z półmiska, bo to wcale nie ułatwia rozmowy. Unikaj sytuacji, w której przechodzisz z półmiskiem przed gośćmi, bo to może być dość kłopotliwe. Ważne jest, by nie mylić zasad podawania deseru i dań głównych, bo to może wprowadzić zamieszanie. Kelnerzy powinni to znać i dostosowywać się do potrzeb gości, bo to jest podstawa dobrej obsługi.

Pytanie 34

Posiłek składający się z bułki pszennej z masłem, twarogiem i herbatą jest uważany za niepełnowartościowy z powodu braku

A. węglowodanów

B. witamin

C. białka

D. tłuszczów

Śniadanie składające się z bułki pszennej z masłem, sera twarogowego i herbaty jest istotnie posiłkiem niepełnowartościowym, ponieważ brakuje w nim odpowiedniej ilości witamin. Witaminy są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, pełniąc wiele kluczowych ról, takich jak uczestnictwo w procesach metabolicznych oraz ochrona przed chorobami. W skład zdrowej diety powinny wchodzić świeże owoce i warzywa, które są bogate w różnorodne witaminy, takie jak witamina C, A, D i grupy B. Na przykład, dołączenie do tego posiłku pomarańczy lub szpinaku mogłoby znacząco zwiększyć zawartość witamin, co przyczyniłoby się do poprawy wartości odżywczej tego śniadania. Standardy żywieniowe rekomendują zróżnicowane źródła witamin, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia. Dlatego też, aby posiłek był pełnowartościowy, warto dodać do niego składniki bogate w witaminy, co zapewni lepszą równowagę odżywczą.

Pytanie 35

Na podstawie danych z tabeli, w jakiej temperaturze powinien być przechowywany gotowy kisiel karmelowy?

PotrawaTemperatura
przechowywania
[°C]
Dania ciepłe do wydaniapowyżej 63
Zupy ciepłe do wydaniapowyżej 75
Desery owocowe zimne10
Desery mleczne zimne0 ÷ 4

A. powyżej 75°C

B. powyżej 63°C

C. 10°C

D. 0 ÷ 4°C

Kisiel karmelowy, jako deser mleczno-kremowy, wymaga przechowywania w temperaturze 0 ÷ 4°C, aby zachować jego świeżość oraz właściwości organoleptyczne. W tej temperaturze mikroorganizmy mają ograniczone możliwości rozwoju, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności. Odpowiednie przechowywanie wpływa na teksturę i smak produktu, a także na jego stabilność. Warto zauważyć, że standardy dotyczące przechowywania produktów spożywczych, takie jak zasady HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), zalecają utrzymanie żywności w odpowiedniej temperaturze, co ma na celu zminimalizowanie ryzyka zakażeń pokarmowych. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest odpowiednie ustawienie lodówki, aby produkty mleczne, w tym kisiel, były umieszczane w najzimniejszej strefie, co zapewnia ich dłuższą trwałość i zachowanie jakości. Warto również pamiętać o terminach przydatności do spożycia, które powinny być przestrzegane dla zachowania bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 36

Ile kilogramów chleba odpowiada 2 kg kaszy, jeśli według tabeli zamiany 100 g kaszy jest równoważne 135 g chleba?

A. 13,50 kg

B. 27,00 kg

C. 1,35 kg

D. 2,70 kg

Aby obliczyć, ile kilogramów chleba zastąpi 2 kg kaszy, musimy przyjrzeć się przeliczeniu jednostek, które opiera się na danych z tabeli zamiany produktów. Zgodnie z tą tabelą, 100 g kaszy zastępuje 135 g chleba. Zatem aby przeliczyć 2 kg kaszy, najpierw przekształcamy 2 kg na gramy, co daje 2000 g. Następnie obliczamy, ile razy 100 g mieści się w 2000 g: 2000 g / 100 g = 20. Teraz, aby znaleźć odpowiednią ilość chleba, musimy pomnożyć liczbę jednostek kaszy (20) przez ilość chleba, którą zastępuje jedna jednostka, czyli 135 g: 20 * 135 g = 2700 g. Przekształcając to z powrotem na kilogramy, otrzymujemy 2,70 kg chleba. W praktyce, wiedza ta jest szczególnie użyteczna w dietetyce oraz w planowaniu posiłków, gdzie istotne jest precyzyjne przeliczanie składników, aby dostosować kaloryczność diety lub wprowadzić zmiany w jadłospisie zgodnie z potrzebami żywieniowymi.

Pytanie 37

Na obiad serwowany zaplanowano podanie: wina czerwonego, czystej wódki, koniaku oraz wody. Jakie naczynia do napojów powinny być przygotowane do nakrycia stołu na obiad?

A. Kieliszki do czerwonego wina, kieliszki do wódki, kieliszki do koniaku

B. Kieliszki do czerwonego wina, kieliszki do wódki, kieliszki do wody - goblety

C. Kieliszki do wódki, kieliszki do koniaku, kieliszki do wody - goblety

D. Kieliszki do czerwonego wina, kieliszki do koniaku, kieliszki do wody - goblety

Wybór kieliszków do wódki, kieliszków do koniaku oraz gobletów do wody jest niewłaściwy, ponieważ nie uwzględnia podstawowych zasad dopasowania naczyń do serwowanych napojów. Podstawowym błędem jest pominięcie kieliszków do wina czerwonego, które odgrywają kluczową rolę w wydobywaniu pełni smaku i aromatu tego trunku. Kieliszki do wódki oraz koniaku są zaprojektowane z myślą o ich specyfice, jednak brak kieliszków do wina w kontekście obiadu, na którym ma być podawane wino, jest niedopuszczalny. Ponadto, nieodpowiednie dopasowanie naczyń wpływa na doświadczenie smakowe, co jest kluczowe w kontekście serwowania potraw. Użycie gobletów do wody może być uzasadnione w niektórych sytuacjach, ale nie zastępuje to konieczności posiadania odpowiednich kieliszków do każdego napoju. Praktyka restauracyjna oraz zasady etykiety nakazują, aby do każdego rodzaju napoju było przypisane odpowiednie naczynie, co nie tylko podnosi estetykę, ale także wpływa na kulturę picia. Warto zwrócić uwagę na to, że niepoprawny dobór naczyń może prowadzić do sytuacji, w których goście nie są w stanie w pełni docenić serwowanych potraw i napojów, co jest całkowicie sprzeczne z ideą wysokiej jakości gastronomii.

Pytanie 38

Jaką wartość energetyczną ma jogurt owocowy, który zawiera 45 g białka, 10 g węglowodanów i 0 g tłuszczu?

A. 270 kcal

B. 310 kcal

C. 220 kcal

D. 445 kcal

Wybór niepoprawnej odpowiedzi na pytanie o wartość energetyczną jogurtu owocowego często wynika z nieprecyzyjnego rozumienia, jak oblicza się kaloryczność produktów spożywczych. Dlaczego na przykład 445 kcal może wydawać się atrakcyjną odpowiedzią? Osoby, które dokonały takiego wyboru, mogą mylnie zakładać, że wysoka zawartość białka bezpośrednio przekłada się na wysoką wartość energetyczną, nie biorąc pod uwagę, że w jogurtach owocowych kluczowym czynnikiem są również węglowodany i dodatki. Przy założeniu, że błędnie przeliczyły kalorie z białka i węglowodanów, mogły dodać do obliczeń wymyślone wartości dla tłuszczu lub nie uwzględnić kalorii pochodzących z dodanych cukrów, co jest powszechnym błędem. Często osoby te nie uwzględniają również, że etykiety żywnościowe muszą być zgodne z przepisami i standardami branżowymi, które wymagają pełnej transparentności wszystkich składników oraz ich wpływu na wartość energetyczną. Dodatkowo, inna typowa pomyłka to mylenie wartości energetycznej dla różnych rodzajów produktów, co prowadzi do nieporozumień przy porównywaniu jogurtów owocowych z innymi produktami, takimi jak napoje owocowe, które mogą mieć znacznie wyższą kaloryczność. Edukacja na temat sposobu obliczania wartości odżywczych oraz czytania etykiet może znacząco wpłynąć na świadome wybory żywieniowe i pomoc w unikaniu podobnych błędów w przyszłości.

Pytanie 39

Do kontroli którego parametru należy użyć sprzętu przedstawionego na rysunku?

A. Ciśnienia w płaszczu wodnym kotła.

B. Masy potrawy po obróbce cieplnej.

C. Wilgotności w magazynie produktów suchych.

D. Temperatury wewnątrz gotowanej potrawy.

Temperatura wewnętrzna potrawy jest kluczowym parametrem, który należy monitorować, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności. Użycie termometru z sondą, jak przedstawiono na zdjęciu, pozwala na precyzyjne mierzenie temperatury, co jest zgodne z zaleceniami instytucji zajmujących się bezpieczeństwem żywności, takich jak WHO czy FDA. Właściwe gotowanie potraw, osiągające minimum 75°C dla mięsa, jest niezbędne do eliminacji patogenów. Regularne stosowanie termometrów w kuchniach profesjonalnych oraz domowych pozwala nie tylko na zapewnienie jakości serwowanych potraw, ale także na dostosowanie czasu gotowania do różnych typów mięsa i potraw, co może skutkować lepszym smakiem i teksturą. Warto zaznaczyć, że błędy w pomiarze temperatury mogą prowadzić do niebezpieczeństwa zdrowotnego, dlatego korzystanie z odpowiednich narzędzi pomiarowych jest standardem w branży gastronomicznej.

Pytanie 40

Jaką zupę powinno się serwować w głębokim talerzu?

A. Rosół wołowy z kołdunami

B. Bulion drobiowy z żółtkiem

C. Barszcz czerwony z krokietem

D. Krem pomidorowy z grzankami

Rosół wołowy z kołdunami jest tradycyjną polską zupą, która zazwyczaj serwowana jest w głębokim talerzu. Talerz głęboki jest idealny do podawania zup, które zawierają składniki takie jak kawałki mięsa, kołduny czy inne dodatki, ponieważ pozwala na ich swobodne pływanie w bulionie. Głębokie talerze ułatwiają również konsumpcję zupy, co jest szczególnie ważne w kontekście kulturalnych norm spożycia potraw. Ponadto, rosół, jako zupa, jest przygotowywany na bazie wywaru, co z kolei wpływa na jego bogaty smak oraz aromat, które mogą być w pełni docenione w odpowiednim naczyniu. W praktyce, podając rosół w głębokim talerzu, nie tylko przestrzegamy zasad kulinarnych, ale również zapewniamy gościom komfort podczas posiłku. Warto również zauważyć, że serwowanie zup w odpowiednich naczyniach jest zgodne z zasadami gastronomii i estetyki kulinarnej, co podnosi jakość całego doświadczenia stołowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej