Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:35
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 14:45

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile wagonów, które ważą 25 ton i mają dopuszczalną masę całkowitą 60 ton, należy wykorzystać do transportu 2 300 ton ładunku?

A. 92 wagony

B. 39 wagonów

C. 66 wagonów

D. 27 wagonów

Wybierając zbyt małą liczbę wagonów, można popełnić fundamentalny błąd w obliczeniach związanych z masą ładunku. Odpowiedzi takie jak 39, 92 czy 27 wagonów mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących ładowności wagonów lub niepoprawnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź 39 wagonów sugeruje, że ładowność jednego wagonu jest znacznie większa niż w rzeczywistości, co prowadzi do nieprawidłowego oszacowania potrzeb. Natomiast odpowiedź 92 wagonów, pomimo że przekracza ilość potrzebną, również nie jest właściwa, ponieważ wskazuje na nieefektywne wykorzystanie zasobów. Kolejnym błędem jest założenie, że można zaokrąglić w dół liczbę wagonów, co jest niezgodne z praktyką transportową, gdzie każda tona ładunku musi być przewieziona. W transporcie kolejowym kluczowe jest przestrzeganie norm dotyczących ładowności oraz maksymalnych mas. Należy zawsze brać pod uwagę całkowite obciążenie i dostosowywać liczbę wagonów do rzeczywistych potrzeb, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale również efektywność operacyjną. Prawidłowe podejście do takich obliczeń nie tylko wspiera sprawną organizację transportu, ale również minimalizuje ryzyko opóźnień i dodatkowych kosztów związanych z niewystarczającą ilością wagonów.

Pytanie 2

Nadwozie samochodowe o konstrukcji cysterna klasyfikuje się jako nadwozie

A. furgonowe

B. specjalizowane

C. uniwersalne

D. kłonicowe

Kiedy analizujemy inne typy nadwozi, takie jak kłonicowe, uniwersalne czy typu furgon, można zauważyć, że nie są one odpowiednie dla transportu cieczy. Nadwozia kłonicowe, charakteryzujące się otwartą przestrzenią ładunkową, są dedykowane do transportu ładunków stałych i nie zapewniają odpowiednich zabezpieczeń dla substancji płynnych. Z kolei nadwozia uniwersalne, chociaż wszechstronne, nie są dostosowane do specyficznych wymagań transportu cieczy. Mają one bardziej ogólną konstrukcję, co sprawia, że nie mogą zaoferować odpowiednich środków zabezpieczających, które są niezbędne w przypadku transportu substancji niebezpiecznych. Nadwozia typu furgon, podobnie jak nadwozia uniwersalne, są projektowane z myślą o przewozie ładunków o różnorodnych kształtach i rozmiarach, co również nie odpowiada wymaganiom transportu cieczy. Warto zauważyć, że stosowanie niewłaściwego typu nadwozia do przewozu cieczy może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym wycieków chemicznych, które zagrażają zarówno bezpieczeństwu ludzi, jak i środowisku. Dlatego kluczowe jest, aby przy wyborze nadwozia do transportu zawsze kierować się jego specyfiką i przeznaczeniem, co pozwala na skuteczne oraz bezpieczne realizowanie operacji transportowych.

Pytanie 3

Konosament, w którym pozostawiono rubrykę "Consignee" pustą lub wpisano "to bearer", określa się jako konosament

A. imienny

B. czysty

C. na zlecenie

D. na okaziciela

Wybierając odpowiedź imienny, można pomylić koncepcję wystawiania konosamentu. Konosament imienny jest dokumentem, który wskazuje konkretnego odbiorcę, co oznacza, że tylko ta osoba może odebrać towar. W przypadku niekompletnego wpisu w rubryce 'Consignee' lub użycia sformułowania 'to bearer', dokument zmienia swoją naturę i nie jest już imienny. Postrzeganie konosamentu na okaziciela jako imiennego może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w kontekście transakcji międzynarodowych, gdzie właściciele towaru muszą mieć jasność co do praw do jego odbioru. Wybór odpowiedzi na zlecenie również wykazuje nieporozumienie. Konosament na zlecenie jest dokumentem, który umożliwia przeniesienie praw do odbioru towaru na inną osobę, ale wymaga to formalnego zlecenia, które nie jest zgodne z założeniami konosamentu na okaziciela. Oprócz tego, konosament czysty, będący dokumentem potwierdzającym, że towar jest dostarczany w dobrym stanie, nie ma związku z brakiem wskazania odbiorcy. Tego rodzaju błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii stosowanej w branży logistycznej oraz z braku znajomości różnic między różnymi typami konosamentów, co jest kluczowe w praktyce spedycyjnej.

Pytanie 4

Każdy środek transportu przewożący substancje niebezpieczne powinien być zaopatrzony w podstawowy zestaw ratunkowy, który zawiera

A. co najmniej jeden klin pod koła, dwa stojące znaki ostrzegawcze oraz dla każdego członka załogi: kamizelka ostrzegawcza, rękawice ochronne, okulary ochronne i latarka

B. dwa kliny pod koła, znak ostrzegawczy stojący, kamizelkę ostrzegawczą, rękawice oraz okulary ochronne dla każdego członka załogi

C. klin pod koła, dwa znaki ostrzegawcze stojące, kamizelkę ostrzegawczą, okulary i rękawice ochronne dla każdego członka załogi oraz przynajmniej jedną latarkę

D. klin pod koła, dwa stojące znaki ostrzegawcze, co najmniej dwie kamizelki ostrzegawcze oraz latarkę dla każdego członka załogi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z regulacjami dotyczącymi transportu materiałów niebezpiecznych każdy pojazd powinien być wyposażony w odpowiedni sprzęt awaryjny, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno kierowcy, jak i otoczeniu. Wymagania te są określone w przepisach krajowych oraz międzynarodowych, takich jak Konwencja ADR (umowa dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych). Elementy takie jak co najmniej jeden klin pod koła, dwa znaki ostrzegawcze, a także kamizelka ostrzegawcza, rękawice ochronne, okulary ochronne oraz latarka dla każdego członka załogi są niezbędne do ograniczenia ryzyka w przypadku wypadku lub awarii. Na przykład, kliny pod koła zapobiegają niekontrolowanemu toczonemu się pojazdu, a znaki ostrzegawcze informują innych użytkowników drogi o potencjalnym zagrożeniu. Dodatkowo, odzież ochronna i latarki są kluczowe w sytuacjach awaryjnych, gdzie wymagana jest szybka reakcja i ochrona zdrowia personelu. Takie podejście do bezpieczeństwa transportu materiałów niebezpiecznych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży i zapewnia zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 5

Rewizje wózka widłowego oraz jego serwisowanie powinny być rejestrowane

A. w dokumentacji techniczno-ruchowej

B. w dzienniku konserwacji wózka widłowego

C. w certyfikacie pochodzenia pojazdu

D. w książce eksploatacji wózka widłowego

Dziennik konserwacji wózka widłowego jest kluczowym dokumentem, w którym odnotowywane są wszystkie przeglądy oraz naprawy związane z eksploatacją urządzenia. Jest to zgodne z obowiązującymi normami prawnymi oraz wymaganiami związanymi z bezpieczeństwem pracy. Przeglądy powinny być dokonywane regularnie, zgodnie z zaleceniami producenta oraz przepisami prawa, co pozwala na zachowanie sprawności technicznej wózka i zmniejszenie ryzyka awarii w trakcie użytkowania. W dzienniku należy wpisywać daty przeprowadzonych przeglądów, zakres wykonanych prac oraz wyniki kontroli stanu technicznego. Przykładowo, jeśli wózek przeszedł przegląd okresowy, należy odnotować informacje o wymienionych częściach, dokonanych naprawach oraz zaleceniach na przyszłość. Taki dokument jest również ważny w kontekście audytów i kontroli zewnętrznych, ponieważ potwierdza, że wózek jest użytkowany zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i nie stwarza zagrożeń dla operatorów oraz innych pracowników. To podejście wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe dotyczące zarządzania flotą sprzętu.

Pytanie 6

Na podstawie cennika oblicz wartość netto usługi przewozu na odległość 100 km materiałów budowlanych o masie 20 t.

Cennik
Rodzaj ładunku	Masa ładunku [kg]	Stawka netto za 1 km [zł]
Neutralny	1 000 ÷ 2 999	3,60
	3 000 ÷ 5 999	3,80
	6 000 ÷ 14 999	4,20
	15 000 ÷ 24 000	4,80
Niebezpieczny	1 000 ÷ 2 999	4,60
	3 000 ÷ 5 999	4,80
	6 000 ÷ 14 999	5,20
	15 000 ÷ 24 000	5,80

A. 580,00 zł

B. 480,00 zł

C. 520,00 zł

D. 360,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 480,00 zł to dobra decyzja. Zobacz, to wynika z tego, że obliczenia bazują na stawce netto za kilometr dla ładunku ważącego 20 ton i przewożonego na odległość 100 km. W branży transportowej mamy różne stawki, które zmieniają się w zależności od typu ładunku i jego masy. Na przykład, dla materiałów budowlanych, które są uznawane za neutralne, stawka wynosi 4,80 zł za kilometr. Więc, żeby obliczyć całkowity koszt przewozu, trzeba pomnożyć tę stawkę przez liczbę kilometrów – w tym przypadku 4,80 zł/km razy 100 km daje nam 480,00 zł. To taki standard w transporcie, który pozwala jasno ustalać koszty i pomaga w planowaniu budżetu na transport. Fajnie, że rozumiesz, jak ważne są dokładne obliczenia, bo to pomaga uniknąć nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 7

Transport samochodów na statek powinien być realizowany z wykorzystaniem technologii przeładunkowej?

A. lift on - lift off

B. pump in - pump out

C. ro - la

D. roll on - roll off

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "roll on - roll off" (RoRo) jest prawidłowa, ponieważ jest to technologia przeładunkowa, która umożliwia załadunek i wyładunek samochodów oraz innych pojazdów na statek w sposób efektywny i bezpieczny. Proces ten polega na tym, że pojazdy wjeżdżają na pokład statku na własnych kołach, co eliminuje potrzebę użycia dźwigów czy innych urządzeń podnoszących. Tego typu transport jest szeroko stosowany w transporcie morskim, zwłaszcza w przypadku statków towarowych, w których transportuje się duże ilości samochodów. Przykładem mogą być promy przewożące pasażerów oraz ich pojazdy, które dzięki technologii RoRo mogą sprawnie obsługiwać dużą liczbę jednostek. Metoda ta ma wiele zalet, w tym skrócenie czasu załadunku i wyładunku, zmniejszenie uszkodzeń oraz obniżenie kosztów operacyjnych. W branży transportowej i logistycznej uznawana jest za standard, który przyczynia się do zwiększenia efektywności całego procesu transportowego.

Pytanie 8

Jednostka miary czasu wykorzystania środków transportowych do realizacji określonych zadań, obliczana jako różnica pomiędzy momentem zakończenia a rozpoczęcia, nazywana jest

A. motogodzina

B. wozogodzina

C. wozokilometr

D. tonokilometr

Tonokilometr i wozokilometr to jednostki miary stosowane w transporcie, jednak nie odnoszą się do czasu, a do odległości i masy ładunku. Tonokilometr definiuje ilość transportowanej masy w tonach pomnożoną przez pokonaną odległość w kilometrach, co sprawia, że jest parametrem używanym do oceny efektywności przewozów w kontekście ładunku. Wozokilometr z kolei odnosi się do odległości przebytej przez pojazd, niezależnie od ładunku, co również nie ma związku z czasem. W praktyce zakłada się, że te jednostki są bardziej przydatne do oceny wydajności transportu w kontekście obciążenia i dystansu, a nie czasu. Motogodzina z kolei odnosi się do czasu pracy silnika pojazdu, ale nie jest miarą zaangażowania całego pojazdu w czynności transportowe, co czyni ją niewłaściwym wyborem w tym kontekście. Kluczowym błędem w rozumowaniu, które prowadzi do wyboru tonokilometra, wozokilometra lub motogodziny jako odpowiedzi, jest pomylenie jednostek miary czasu z jednostkami oceniającymi wydajność transportu na podstawie masy ładunku czy pokonanej odległości. W związku z tym, w kontekście czasu zaangażowania środka transportu, wozogodzina jest jedyną właściwą jednostką, ponieważ ściśle odnosi się do czasu realizacji zadania transportowego.

Pytanie 9

Transport gazu płynnego za pomocą cysterny samochodowej klasyfikuje się jako przewóz

A. drobnicowego sypkiego

B. drobnicowego ciekłego

C. masowego sypkiego

D. masowego ciekłego

Transport gazu płynnego cysterną samochodową jest często mylony z innymi formami transportu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Opcje takie jak transport masowy sypki nie mają zastosowania w przypadku gazów płynnych, ponieważ dotyczy to głównie materiałów stałych, takich jak węgiel, zboża czy piasek, które są przewożone w dużych objętościach, ale nie są w stanie ciekłym. Z kolei drobnicowy transport ciekły odnosi się do przewozu mniejszych ilości płynów, które są pakowane w kontenery lub beczki, co jest sprzeczne z charakterystyką gazów płynnych transportowanych cysternami, gdzie przewożone są znaczne objętości w jednym ładunku. Pojęcie drobnicowego sypkiego również nie ma zastosowania w tym kontekście, ponieważ odnosi się do materiałów stałych, a nie ciekłych. Kluczowym punktem jest zrozumienie, że transport masowy ciekły jest specyficzną kategorią, która obejmuje przewóz substancji w stanie płynnym, co w przypadku gazów płynnych jest realizowane przez cysterny przystosowane do utrzymywania ich w stanie skroplonym, co podkreśla znaczenie odpowiednich standardów transportowych oraz bezpieczeństwa w branży. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno ekonomicznych, jak i związanych z bezpieczeństwem, podkreślając wagę znajomości klasyfikacji transportu.

Pytanie 10

Która z formuł handlowych INCOTERMS 2010 wymaga najmniej działań od sprzedającego?

A. FOB (Free on Board)

B. DDP (Delivered Duty Paid)

C. CPT (Carriage Paid to)

D. EXW (Ex Works)

Wybór formuł handlowych INCOTERMS 2010 jak DDP, FOB czy CPT wiąże się z różnym poziomem odpowiedzialności i obowiązków sprzedającego. DDP (Delivered Duty Paid) oznacza, że sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za dostarczenie towaru do ustalonego miejsca oraz za wszystkie koszty, w tym cła i podatki. To podejście oznacza, że sprzedający ma obowiązek zorganizować transport, odprawę celną oraz dostarczenie towaru do drzwi kupującego, co znacząco zwiększa jego zobowiązania. Wybór DDP mógłby wynikać z mylnego przekonania, że klienci preferują „wszystko w cenie” bez dodatkowych kosztów. Jednakże, takie podejście może powodować znaczne ryzyko dla sprzedającego, zwłaszcza jeśli nie jest on dobrze zaznajomiony z przepisami celnymi kraju importera. Z kolei FOB (Free on Board) oznacza, że sprzedający ponosi odpowiedzialność do momentu załadunku towaru na statek. Oznacza to, że sprzedający musi zorganizować transport do portu i załadunek, co również wiąże się z dodatkowymi zobowiązaniami. CPT (Carriage Paid To) nakłada na sprzedającego obowiązek opłacenia kosztów transportu do określonego miejsca, ale ryzyko przechodzi na kupującego w momencie przekazania towaru przewoźnikowi. Wybór tych formuł może prowadzić do nieporozumień, jeśli sprzedający nie jest odpowiednio przygotowany do zarządzania dodatkowymi obowiązkami. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że większa odpowiedzialność sprzedającego przekłada się na większą satysfakcję kupującego, co nie zawsze jest prawdą, zwłaszcza gdy sprzedający nie ma doświadczenia w międzynarodowym transporcie.

Pytanie 11

Zasady oznaczania oraz warunki transportu materiałów niebezpiecznych przy użyciu kolejnictwa regulują przepisy

A. IMDG

B. AGN

C. IATA/DGR

D. RID

Wybór AGN, IATA/DGR czy IMDG jako regulacji dotyczącej przewozu materiałów niebezpiecznych koleją jest błędny, ponieważ te regulacje odnoszą się do innych środków transportu lub kontekstów. AGN, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie towarów niebezpiecznych drogą wodną, dotyczy głównie transportu wodnego, a nie kolejowego. Przypisanie mu roli regulacji dla transportu kolejowego prowadzi do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności oraz procedur bezpieczeństwa, co może zagrażać życiu i zdrowiu ludzi. Z kolei IATA/DGR, będący regulacjami dla transportu lotniczego, koncentruje się na specyficznych wymaganiach dotyczących przechowywania i transportu towarów niebezpiecznych w samolotach. Nieosiągnięcie widoczności i zgodności z przepisami IATA/DGR w kontekście transportu kolejowego może prowadzić do poważnych naruszeń przepisów i narażenia zdrowia publicznego na szwank. IMDG, czyli Międzynarodowy Kodeks Morskiego dla Transportu Towarów Niebezpiecznych, również odnosi się wyłącznie do przewozu wodnego, co czyni tę regulację nieadekwatną dla kolei. Wybór niewłaściwej regulacji, jak w przypadku AGN, IATA/DGR, lub IMDG, może prowadzić do niezgodności z wymaganiami prawnymi i zwiększonego ryzyka dla bezpieczeństwa transportu, co podkreśla znaczenie znajomości i stosowania właściwych przepisów w kontekście konkretnego środka transportu.

Pytanie 12

Jakie wymiary powinna mieć naczepa do transportu 50 jednostek ładunkowych paletowych (pjł) o wymiarach 1,2 x 1,0 x 0,79 m (dł. x szer. x wys.), jeśli ładunek może być ułożony w dwóch warstwach na paletach?

A. 10,62 x 2,48 x 2,90 m

B. 13,62 x 2,47 x 2,73 m

C. 7,80 x 2,45 x 2,40 m

D. 8,25 x 2,46 x 2,60 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 13,62 x 2,47 x 2,73 m jest prawidłowa, ponieważ umożliwia efektywne i bezpieczne przewozzenie 50 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach 1,2 x 1,0 x 0,79 m, z możliwością piętrzenia ich w dwóch warstwach. Aby obliczyć wymaganą przestrzeń, należy uwzględnić zarówno wymiary palet, jak i ich układ. Każda paleta zajmuje powierzchnię 1,2 m x 1,0 m, co daje 1,2 m2 na paletę. Przy 50 paletach łączna powierzchnia wynosi 60 m2. W przypadku piętrzenia w dwóch warstwach, potrzebujemy tylko 30 m2 na powierzchni. Przy standardowej szerokości naczepy 2,47 m, długość naczepy powinna wynosić co najmniej 13,62 m, co zapewnia odpowiednią ilość miejsca. Wysokość 2,73 m pozwala na pomieszczenie dwóch warstw palet, które mają wysokość 0,79 m, co po piętrzeniu daje 1,58 m. Dzięki zastosowaniu odpowiednich wymiarów naczepy, zyskujemy efektywność transportu i minimalizujemy ryzyko uszkodzenia ładunku podczas przewozu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 13

Firma zleciła transport 33 palet, z których każda waży 800 kg. Usługa transportowa została rozliczona poprzez wystawienie faktury. Koszt przewozu jednej tony wynosi 50 zł. Jaką kwotę brutto wynosi ta usługa?

A. 13 200,00 zł

B. 1 320,00 zł

C. 16 500,00 zł

D. 1 650,00 zł

Aby obliczyć wartość brutto usługi transportowej, należy najpierw obliczyć łączną wagę przewożonych palet. W naszym przypadku mamy 33 palety, a każda z nich waży 800 kg. Zatem obliczamy 33 palety × 800 kg/paleta = 26 400 kg. Następnie, aby uzyskać wartość w tonach, dzielimy przez 1000: 26 400 kg ÷ 1000 = 26,4 tony. Cena za przewóz 1 tony wynosi 50 zł, więc mnożymy 26,4 tony × 50 zł/tonę = 1 320 zł. Zrozumienie procesu kalkulacji kosztów transportu jest kluczowe w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw. Praktyka ta pozwala na bardziej efektywne planowanie budżetu oraz lepsze zarządzanie finansami. W branży transportowej, precyzyjne obliczenia kosztów są niezbędne do utrzymania konkurencyjności oraz zapewnienia rentowności przedsiębiorstwa.

Pytanie 14

Który typ umowy pomiędzy współdziałającymi firmami powinien być zastosowany w przypadku, gdy jedna ze stron zobowiązuje się do przygotowania, dostarczenia i przewozu paczki?

A. Umowę agencyjną

B. Umowę spedycji

C. Umowę przechowania

D. Umowę przewozu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Umowa spedycji jest odpowiednim rodzajem umowy, gdyż to właśnie ona reguluje współpracę pomiędzy zleceniodawcą a spedytorem, który organizuje transport przesyłki. Zgodnie z przepisami prawa, spedytor podejmuje się wykonania zlecenia, co obejmuje przygotowanie, wysłanie oraz przewóz towaru. Przykładem może być sytuacja, gdy firma A zleca firmie spedycyjnej B transport swoich produktów do klienta. W takim przypadku spedytor odpowiada za zorganizowanie całego procesu logistycznego, co może obejmować wybór środka transportu, negocjację stawek przewozowych oraz nadzór nad przesyłką. Umowy spedycji często zawierają również postanowienia dotyczące odpowiedzialności za ewentualne uszkodzenia lub utraty towaru, co jest kluczowe dla ochrony interesów obu stron. W praktyce, stosowanie umowy spedycji w obrocie gospodarczym jest zgodne z normami branżowymi i zaleceniami organizacji logistycznych, co zapewnia bezpieczeństwo transakcji i efektywność działań transportowych.

Pytanie 15

Jeśli według cennika koszt przewozu do 150 km wynosi 500,00 zł, a opłata za każdy kilometr powyżej 150 km to 3,50 zł/km, to jaka będzie kwota za transport ładunku na dystansie 350 km?

A. 525,00 zł

B. 700,00 zł

C. 503,50 zł

D. 1 200,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt przewozu ładunku na trasie 350 km, należy zastosować zasady określone w cenniku. Cena za przewóz do 150 km wynosi 500,00 zł. Następnie, dla odległości przekraczającej 150 km, stosujemy stawkę 3,50 zł za każdy dodatkowy kilometr. W przypadku trasy o długości 350 km, odległość przekraczająca 150 km wynosi 200 km. Zatem, dodatkowy koszt wyniesie 200 km * 3,50 zł/km = 700,00 zł. Łączny koszt przewozu to 500,00 zł (pierwsze 150 km) + 700,00 zł (dodatkowe 200 km) = 1 200,00 zł. Takie obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu kosztami logistyki, gdzie dokładne wyliczenia kosztów transportu są kluczowe dla efektywności działania firmy oraz planowania budżetu. Dobrze jest również znać stawki, aby móc negocjować korzystniejsze warunki z przewoźnikami.

Pytanie 16

Międzynarodowe regulacje IMDG Code odnoszą się do transportu materiałów niebezpiecznych różnymi środkami komunikacji?

A. kolejowego

B. samochodowego

C. morskiego

D. lotniczego

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują, że inne środki transportu, takie jak transport lotniczy, samochodowy czy kolejowy, są regulowane przez IMDG Code. Jednakże w praktyce, każdy z tych sektorów ma swoje własne regulacje dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych. Na przykład, przewóz lotniczy materiałów niebezpiecznych jest regulowany przez IATA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Powietrznych), które posiada swoje specyficzne przepisy dotyczące klasyfikacji i transportu towarów niebezpiecznych samolotami. Z kolei transport drogowy podlega regulacjom ADR (Europejska Umowa dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych drogą lądową), które również mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa podczas przewozu. Różnice te wynikają z unikalnych warunków operacyjnych i zagrożeń związanych z każdym rodzajem transportu. W przypadku transportu kolejowego, przepisy są regulowane przez UIC (Międzynarodowy Związek Kolei), co jeszcze bardziej podkreśla, że każdy sektor ma swoje dedykowane normy. Stąd wynika typowy błąd myślowy, polegający na uogólnianiu regulacji transportowych do jednego dokumentu, co jest niepoprawne i może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie bezpieczeństwa i zgodności prawnej.

Pytanie 17

Pojazd spala 25 litrów diesel na każde 100 km dystansu. Jaką ilość paliwa zużyje ten samochód podczas podróży o długości 1 000 km?

A. 150 litrów

B. 200 litrów

C. 500 litrów

D. 250 litrów

Odpowiedź 250 litrów to strzał w dziesiątkę! Liczymy zużycie paliwa na podstawie tego, że mamy 25 litrów na 100 km. Jak to przeliczyć na 1000 km? To proste! Wychodzi 0,25 litra na kilometr, więc jak to pomnożymy przez 1000, to mamy 250 litrów. Świetnie to pokazuje, jak ważne jest zrozumienie, ile paliwa nam potrzeba, kiedy planujemy wyjazdy. Wiedza o tym, ile paliwa pójdzie na trasę, pomaga też w lepszym planowaniu kosztów związanych z autem. Chyba wiadomo, że przedsiębiorcy muszą mieć to na uwadze, żeby nie przepłacać za transport. W branży transportowej są różne techniki do monitorowania, ile paliwa się zużywa, co pomaga poprawić działania operacyjne.

Pytanie 18

Dokumentem stosowanym dla jednego pojazdu lub zespołu pojazdów przy transporcie ładunków w międzynarodowym transporcie drogowym, który pełni rolę celną i gwarancyjną, jest

A. list FIATA

B. deklaracja RUS

C. karnet TIR

D. list UFO

Karnet TIR (Transport International Routier) jest międzynarodowym dokumentem celnym, który umożliwia przewóz towarów w transporcie drogowym z zastosowaniem uproszczonych procedur celnych. Użycie karnetu TIR ma na celu przyspieszenie transportu towarów poprzez zminimalizowanie liczby kontroli celnych na granicach. Dokument ten jest stosowany w ramach systemu TIR, który obejmuje wiele krajów, co czyni go niezwykle istotnym narzędziem w międzynarodowym handlu. Przykładem zastosowania karnetu TIR może być przewóz ładunków z jednego kraju do drugiego, gdzie pojazd jest objęty gwarancją celną, co pozwala na opóźnienie opłat celnych do momentu dotarcia do miejsca przeznaczenia. Dzięki temu przedsiębiorcy mogą efektywniej zarządzać cash flow i uniknąć niepotrzebnych opóźnień. Karnet TIR, jako dokument uznawany na całym świecie, ułatwia również współpracę między różnymi administracjami celnymi, co jest kluczowe w kontekście globalizacji i rosnących wymagań logistycznych.

Pytanie 19

Firma zajmująca się transportem wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na trasie 200 km. Jaką stawkę netto za kilometr należy przyjąć, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 6,15 zł

B. 23,00 zł

C. 5,00 zł

D. 244,00 zł

Aby obliczyć stawkę netto za kilometr w przypadku przewozu ładunku, należy najpierw ustalić kwotę netto faktury. Faktura wynosi 1 230,00 zł brutto, co obejmuje 23% VAT. Aby znaleźć wartość netto, musimy obliczyć kwotę brutto bez VAT. Można to zrobić, dzieląc kwotę brutto przez 1,23. W wyniku tego otrzymujemy 1 000,00 zł jako wartość netto. Następnie, aby uzyskać stawkę netto za kilometr, dzielenie kwoty netto przez liczbę kilometrów (200 km) prowadzi do wyniku 5,00 zł za kilometr. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być ustalanie kosztów transportu przy ofertach przewozu, gdzie precyzyjne obliczenie stawki netto jest kluczowe dla prawidłowego wyceny usług. Dobre praktyki w branży transportowej wymagają, aby przedsiębiorstwa jasno komunikowały stawki netto oraz uwzględniały VAT w ofertach, co pozwala na lepsze zrozumienie kosztów przez klientów i unika nieporozumień.

Pytanie 20

Na podstawie zestawienia wymiarów kontenerów morskich określ wysokość wewnętrzną kontenera
40-stopowego high cube.

Wymiary kontenerów morskich
Rodzaj kontenera	Wymiary wewnętrzne [mm]
Rodzaj kontenera	długość	szerokość	wysokość
20'	5919	2340	2380
40'DV	12045	2309	2379
40'HC	12056	2347	2684
20' OPEN TOP	5919	2340	2286
40' OPEN TOP	12043	2340	2272
20' REEFER	5428	2266	2240
40' REEFER	11628	2294	2509
20' FLAT RACK	5662	2438	2327
40' FLAT RACK	12080	2438	1950
45' HC	13556	2352	2698

A. 2 272 mm

B. 2 684 mm

C. 2 379 mm

D. 2 509 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wysokość wewnętrzna kontenera 40-stopowego high cube wynosi 2684 mm, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla transportu większych ładunków. Kontenery te, w odróżnieniu od standardowych kontenerów 40-stopowych, są wyższe, co umożliwia efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej. Przykładem zastosowania kontenerów high cube może być transport sprzętu budowlanego lub mebli, które wymagają dodatkowej wysokości, aby pomieścić się w całości, bez konieczności demontażu. W branży logistycznej i transportowej, znajomość wymiarów kontenerów jest kluczowa dla optymalizacji procesu załadunku i rozładunku. Właściwe wykorzystanie przestrzeni w kontenerze przyczynia się do zmniejszenia kosztów transportu oraz zwiększenia efektywności operacyjnej. Zgodnie z normami ISO, kontenery high cube oferują nie tylko zwiększoną pojemność, ale także zgodność z międzynarodowymi standardami transportowymi, co jest istotne dla przedsiębiorstw zajmujących się przewozem towarów na dużą skalę.

Pytanie 21

Który z komponentów wózka odpowiada za zachowanie stabilności podczas transportu ładunku?

A. Przeciwwaga

B. Maszt

C. Maska silnika

D. Karetka

Przeciwwaga jest kluczowym elementem wózka widłowego, który odgrywa fundamentalną rolę w utrzymaniu równowagi podczas transportowania ładunków. Jej głównym celem jest zrównoważenie ciężaru ładunku znajdującego się na widłach, co jest szczególnie istotne w przypadku transportu ciężkich materiałów. Przeciwwaga jest umieszczona z tyłu wózka, co pozwala na kompensację siły działającej na przód wózka wskutek podnoszenia ładunku. W praktyce, odpowiednie dobranie i umiejscowienie przeciwwagi zgodnie z normami bezpieczeństwa oraz specyfikacjami producenta wózka jest kluczowe dla zapewnienia stabilności operacji. Na przykład, wózki o większym udźwigu często wymagają większych przeciwwag, aby uniknąć przewrócenia się, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Zgodnie z normą ISO 3691-1, która reguluje bezpieczeństwo wózków jezdniowych, przeciwwaga musi być odpowiednio skonstruowana i umiejscowiona, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i wydajność operacyjną. Właściwe zrozumienie roli przeciwwagi może także pomóc operatorom w lepszym dostosowaniu techniki jazdy oraz w unikaniu sytuacji stwarzających ryzyko wypadków.

Pytanie 22

Jakie jednostki transportowe są klasyfikowane jako Intermodalne Jednostki Transportowe (UTI)?

A. pakiety

B. palety EUR

C. naczepy siodłowe

D. skrzyniopalety

Palety EUR, pakiety i skrzyniopalety są popularnymi jednostkami ładunkowymi, ale nie zaliczają się do Intermodalnych Jednostek Transportowych (UTI) w tym sensie, w jakim definiuje się naczepy siodłowe. Palety EUR są standardowymi platformami do transportu towarów, jednak ich użycie ogranicza się głównie do transportu drogowego i magazynowania, a nie do przesiadek między różnymi środkami transportu. Użycie palet w transporcie intermodalnym zazwyczaj wymaga dodatkowych jednostek transportowych, aby mogły być przewożone na przykład w pociągach. Skrzyniopalety, które są również jednostkami ładunkowymi, oferują nieco większą stabilność i zabezpieczenie dla towarów, ale ich zastosowanie nie spełnia wymogów intermodalności w taki sposób, jak naczepy siodłowe. Pakiety natomiast są jednostkami, które mogą zawierać różnorodne towary, ale nie są konstrukcją przystosowaną do transportu intermodalnego. Typowym błędem myślowym jest mylenie jednostek transportowych z jednostkami ładunkowymi, co prowadzi do niewłaściwych wniosków o ich klasyfikacji w kontekście intermodalnym. Kluczowe w zrozumieniu UTI jest dostrzeganie, jak te jednostki są zaprojektowane do współpracy z różnymi formami transportu oraz jak znacząco wpływają na efektywność logistyczną i ekologiczną transportu.

Pytanie 23

Książka serwisowa pojazdu nie zawiera danych dotyczących

A. wykonanych przeglądów okresowych

B. napraw oraz wymiany komponentów

C. licznika przebiegu pojazdu

D. adresu zameldowania właściciela pojazdu

Książka serwisowa pojazdu jest kluczowym dokumentem, który gromadzi istotne informacje dotyczące historii serwisowej danego auta. Zawiera ona szczegółowe dane dotyczące napraw, wymiany części, a także informacji o przebiegu pojazdu oraz wykonanych przeglądach okresowych. Adres zamieszkania właściciela pojazdu nie jest częścią tego dokumentu, ponieważ jego celem jest rejestrowanie informacji technicznych i serwisowych, a nie danych osobowych właściciela. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące zarządzania informacjami serwisowymi, jednoznacznie wskazują na konieczność oddzielenia danych technicznych od danych osobowych. Przykładem zastosowania książki serwisowej może być sytuacja, gdy właściciel pojazdu sprzedaje auto, a potencjalny nabywca chce zweryfikować historię serwisową, aby ocenić stan techniczny pojazdu oraz jego wartość rynkową. Właściwe prowadzenie książki serwisowej umożliwia także szybsze diagnozowanie problemów oraz planowanie przyszłych napraw, co jest korzystne zarówno dla właściciela, jak i serwisu samochodowego.

Pytanie 24

Zgodnie z INCOTERMS 2010, zasada handlowa FOB jest stosowana w transakcjach handlowych realizowanych przy użyciu środków transportu

A. drogowego

B. morskiego i lotniczego

C. morskiego

D. kolejowego i śródlądowego

Wybór odpowiedzi, które sugerują, że formuła FOB może być stosowana w transporcie lotniczym, drogowym czy kolejowym, wynika z nieporozumienia dotyczącego definicji i zastosowania tego terminu. FOB, jako termin incoterms, jest jednoznacznie związany z transportem morskim, gdzie kluczowym momentem jest dostawa towaru na statek. Odpowiedzi sugerujące inne środki transportu mogą prowadzić do mylnych wniosków o możliwości zastosowania FOB w kontekście, gdzie nie jest to zgodne z obowiązującymi standardami. Na przykład, transport lotniczy reguluje inna formuła, jak CIF (Cost, Insurance and Freight), która odnosi się do specyfiki przewozu lotniczego. Dodatkowo, umieszczanie FOB w kontekście transportu drogowego czy kolejowego może prowadzić do błędnej interpretacji odpowiedzialności za towar, a także do trudności w egzekwowaniu umów handlowych. W praktyce, wiele firm, które nie rozumieją tych różnic, może napotkać poważne problemy logistyczne, co skutkuje dodatkowymi kosztami oraz opóźnieniami. Kluczowe jest zrozumienie, że formuły incoterms nie są wymienne i ich specyfika wynika z różnych aspektów transportu i odpowiedzialności, które są fundamentalne w międzynarodowym handlu.

Pytanie 25

Którym wózkiem widłowym można załadować najszybciej 30 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), każda o masie brutto 1 290 kg?

	Wózek 1.	Wózek 2.	Wózek 3.	Wózek 4.
udźwig [kg]	1 500	1 200	1 400	1 100
średnia prędkość [km/h]	6	12	8	15

A. Wózkiem 2.

B. Wózkiem 1.

C. Wózkiem 3.

D. Wózkiem 4.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór wózka 3 do załadunku 30 palet o wadze 1 290 kg każda wydaje się być słuszny. Ma on udźwig 1 400 kg, co jakby zapewnia, że spokojnie da radę temu ciężarowi. Do tego, prędkość 8 km/h to naprawdę niezły wynik w porównaniu do wózka 1, który ma tę samą nośność, ale jest znacznie wolniejszy. W sytuacjach, gdy mamy do czynienia z dużymi operacjami załadunkowymi, czas jest kluczowy. Myślę, że wózek 3, z tą wyższą prędkością i dobrym udźwigiem, będzie bardziej efektywny i pozwoli szybciej wykonać zadania. To ważne, aby dobierać wózki nie tylko na podstawie udźwigu, ale też prędkości, bo w logistyce liczą się zwłaszcza te aspekty, gdy w ruchu jest dużo zadań.

Pytanie 26

Proces załadunku i wyładunku w systemie ruchomej drogi Ro-La jest realizowany poprzez

A. najazd przodem za pomocą ruchomej lub stałej rampy czołowej

B. przeładunek pionowy z użyciem suwnicy

C. uniesienie ładunku za naroża zaczepowe

D. najazd tyłem na wózki wagonowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Załadunek i wyładunek w systemie ruchomej drogi Ro-La odbywa się poprzez najazd przodem przez ruchomą lub stałą rampę czołową, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce. System Ro-La (Rolling Highway) zapewnia efektywny transport intermodalny, w którym wykorzystuje się wagony kolejowe do przewozu zestawów drogowych, umożliwiając jednocześnie zachowanie ich integralności. Rampy czołowe, zarówno ruchome, jak i stałe, pozwalają na płynne wprowadzenie pojazdów na wagon, zwiększając bezpieczeństwo operacji oraz redukując czas załadunku. Przykładem zastosowania tej metody jest transport pojazdów ciężarowych na trasach między Europą a Azją, gdzie szybki i bezpieczny załadunek jest kluczowy dla efektywności łańcucha dostaw. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami bezpieczeństwa, stosowanie ramp czołowych minimalizuje ryzyko uszkodzenia ładunku oraz pojazdów, co jest istotne w kontekście wysokich kosztów związanych z uszkodzeniami i opóźnieniami.

Pytanie 27

Jak długo potrwa transport ładunku na dystansie 200 m wózkiem widłowym poruszającym się z przeciętną prędkością 12 km/h?

A. 1,0 minutę

B. 2,0 minuty

C. 1,5 minuty

D. 0,5 minuty

Poprawna odpowiedź, 1,0 minutę, jest wynikiem prawidłowego obliczenia czasu potrzebnego na pokonanie odległości 200 m przez wózek widłowy poruszający się z prędkością 12 km/h. Aby obliczyć czas przejazdu, używamy wzoru: czas = odległość / prędkość. Najpierw musimy przekształcić prędkość z kilometrów na metry, co daje nam 12 km/h = 12 000 m/h. Następnie przekształcamy godziny na minuty, co daje 12 000 m/h ÷ 60 min/h = 200 m/min. Teraz, mając prędkość w metrach na minutę, możemy obliczyć czas: 200 m ÷ 200 m/min = 1 minuta. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe nie tylko w kontekście transportu, ale również w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie optymalizacja czasu transportu jest niezwykle istotna. Przykładowo, w magazynach i centrach dystrybucji, dokładne oszacowanie czasu przewozu towarów jest niezbędne do efektywnego planowania operacji. Wykorzystanie technicznych narzędzi, takich jak systemy zarządzania magazynem (WMS), pozwala na monitorowanie czasu transportu i optymalizację procesów.

Pytanie 28

Korzystając z zamieszczonej tabeli, ustal najniższy koszt przewozu 10-paletowych jednostek ładunkowych (pjł) jednym środkiem transportu na odległość 26 km, jeżeli pojazd porusza się ze średnią prędkością 20 km/h.

Rodzaj środka transportu – maksymalna pojemność	Cennik
pojazd 5-paletowy (14 m³)	100,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 8-paletowy (20 m³)	125,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 14-paletowy (35 m³)	150,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 20-paletowy (50 m³)	180,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę

A. 300,00 zł

B. 200,00 zł

C. 250,00 zł

D. 360,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby ustalić najniższy koszt przewozu 10-paletowych jednostek ładunkowych (pjł) na odległość 26 km, konieczne jest odpowiednie dopasowanie środka transportu do wymagań ładunku. W tej sytuacji, wybór pojazdu 14-paletowego, który ma wystarczającą pojemność do przewozu 10 palet, jest kluczowy. Obliczając czas przejazdu przy średniej prędkości 20 km/h, otrzymujemy 1,3 godziny, co po zaokrągleniu do pełnych godzin daje nam 2 godziny. Koszt przewozu obliczamy mnożąc stawkę godzinową przez liczbę godzin. W branży transportowej, przy planowaniu kosztów, istotne jest uwzględnienie stawek za każdą rozpoczętą godzinę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie logistyki. Efektywne zarządzanie kosztami przewozów wymaga nie tylko wyboru odpowiedniego pojazdu, ale także zrozumienia zasad dotyczących rozliczeń czasowych, co może znacząco wpłynąć na ostateczny koszt usługi.

Pytanie 29

Suwnica terminalowa zaczyna pracę o godzinie 8:00. Czas załadunku kontenera 20-stopowego to 50 sekund, natomiast 40-stopowego wynosi 100 sekund. Po upływie godziny pracy suwnica ma 15-minutową przerwę. O której godzinie zakończy się załadunek 30 kontenerów TEU i 45 kontenerów FEU na wagony kolejowe?

A. 8:58

B. 9:55

C. 9:40

D. 8:43

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć czas zakończenia załadunku 30 kontenerów 20-stopowych (TEU) i 45 kontenerów 40-stopowych (FEU), należy najpierw określić całkowity czas potrzebny do załadunku. Załadunek jednego kontenera 20-stopowego trwa 50 sekund, co oznacza, że załadunek 30 kontenerów zajmie 30 * 50 = 1500 sekund, co przekłada się na 25 minut. Z kolei załadunek jednego kontenera 40-stopowego zajmuje 100 sekund, więc załadunek 45 kontenerów będzie trwał 45 * 100 = 4500 sekund, czyli 75 minut. Łączny czas załadunku to 25 minut + 75 minut = 100 minut, co daje 1 godzinę i 40 minut. Suwnica rozpoczyna pracę o 8:00, więc po 1 godzinie pracy następuje przerwa 15-minutowa, co oznacza, że załadunek zostanie wznowiony o 9:15. Do zakończenia załadunku pozostało 40 minut, co kończy się o 9:55. Metoda ta jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania procesami logistycznymi, które kładą nacisk na efektywne planowanie czasu pracy sprzętu oraz przerw. Warto również zauważyć, że w logistyce ważne jest uwzględnienie wszystkich przerw i czasów przeładunków, aby zoptymalizować procesy. Wszystkie te obliczenia pokazują, jak istotne jest skrupulatne planowanie w pracy terminali, które często muszą zarządzać dużymi ilościami kontenerów.

Pytanie 30

Rysunek przedstawia samochód cysternę z przyczepą zbiornikową do przewozu mleka. Cysterna ma pojemność 15 000 litrów, a przyczepa 13 000 litrów. Ile takich zestawów drogowych jest potrzebnych do jednorazowego transportu 140 000 litrów mleka przy założeniu, że każdy zbiornik może mieć 100%-wypełnienie?

A. 6 zestawów.

B. 3 zestawy.

C. 4 zestawy.

D. 5 zestawów.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby efektywnie zaplanować transport mleka przy użyciu cysterny i przyczepy, należy uwzględnić całkowitą pojemność zestawu drogowego. W tym przypadku, suma pojemności cysterny (15 000 litrów) oraz przyczepy (13 000 litrów) wynosi 28 000 litrów. Aby obliczyć liczbę zestawów potrzebnych do przewozu 140 000 litrów mleka, dzielimy tę wartość przez sumaryczną pojemność zestawu: 140 000 / 28 000 = 5. Zatem potrzebujemy pięciu zestawów do jednorazowego transportu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w logistyce, gdzie optymalne wykorzystanie pojemności transportu przekłada się na efektywność kosztową oraz czasową. W branży transportowej, znajomość pojemności pojazdów i umiejętność ich efektywnego wykorzystania są standardem, co wpływa na planowanie tras oraz zarządzanie flotą. Zrozumienie tego zagadnienia pozwala również na lepszą organizację pracy oraz zmniejszenie emisji CO2, co jest zgodne z aktualnymi standardami zrównoważonego transportu.

Pytanie 31

Na podstawie cennika oblicz wysokość opłaty za obsługę jednego pełnego kontenera 20ft, jeżeli wykonane będą następujące czynności: przeładunek ze statku na plac składowy, składowanie przez 7 dni oraz przeładunek z placu składowego na wagon kolejowy.

Cennik
	KONTENERY	J.m.	Pełne		Puste
	KONTENERY	J.m.	20ft	40ft	20ft	40ft
1.	Sztauerka statkowa	szt.	264,00	343,00	176,00	232,00
2.	Przeładunek burta-plac lub odwrotnie	szt.	123,00	160,00	89,00	115,00
3.	Przeładunek plac samochód/wagon lub odwrotnie	szt.	123,00	160,00	89,00	115,00
4.	Opłata bezpieczeństwa (ISPS)	szt.	7,40	7,40	-	-
5.	Manipulacja	szt.	253,00	329,00	253,00	329,00
Składowanie:
6.	7 dni wliczone w stawkę przeładunkową		-	-	-	-
7.	Od 8. do 14. dnia	szt./dzień	10,70	21,40	10,70	21,40
8.	Od 15. do 21. dnia	szt./dzień	21,40	43,40	21,40	43,40
9.	Od 22. do 28. dnia	szt./dzień	27,50	54,60	27,50	54,60
10.	Od 29. dnia	szt./dzień	47,40	95,00	47,40	95,00
Stawki taryfy wyrażone są w zł.

A. 123,00 zł

B. 264,00 zł

C. 246,00 zł

D. 253,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 246,00 zł jest jak najbardziej w porządku. Pokazuje właściwy koszt obsługi kontenera 20ft w logistyce. Koszty, które się z tym wiążą, to przeładunek kontenera ze statku na plac składowy, co wiąże się z opłatami za operacje. Potem dochodzi składowanie przez 7 dni, co też jest dodatkowym wydatkiem. A na koniec, przeładunek na wagon kolejowy, do tego potrzebny jest odpowiedni sprzęt i ludzie do pracy. Jak dobrze wiesz, szukając tych kosztów w cenniku, można łatwo obliczyć całą opłatę. W logistyce zawsze warto mieć na oku cenniki i regulacje, żeby dobrze zarządzać kosztami transportu, co jest mega ważne dla sprawności operacyjnej.

Pytanie 32

Jaka jest minimalna szerokość drogi transportowej dla wózków silnikowych w przypadku jednokierunkowego ruchu środków transportu oraz pieszych, biorąc pod uwagę szerokość wózka (lub ładunku) powiększoną o

A. 1500 mm

B. 2000 mm

C. 1000 mm

D. 500 mm

Wybór błędnych opcji dotyczących minimalnej szerokości drogi transportowej wynika z niepełnego zrozumienia zasad dotyczących bezpieczeństwa i ergonomii w obszarze transportu. Zbyt małe wartości, takie jak 1500 mm, 500 mm czy 2000 mm, nie uwzględniają wszystkich aspektów związanych z koniecznością poruszania się zarówno wózków silnikowych, jak i pieszych. Na przykład, szerokość 500 mm jest zdecydowanie zbyt mała, aby jakiekolwiek pojazdy mogły swobodnie manewrować, co narażałoby pieszych na niebezpieczeństwo. Z kolei 1500 mm również nie jest wystarczające w przypadku szerszych wózków lub ładunków, co prowadzi do ryzyka kolizji. Wybór opcji 2000 mm, chociaż wydaje się być bardziej odpowiedni, może wciąż nie zapewnić optymalnej przestrzeni, jeśli nie uwzględni się pełnych wymagań dotyczących ruchu pieszych. W praktyce, jeśli nie zaimplementuje się standardowych wymogów dotyczących szerokości drogi transportowej, można napotkać poważne problemy, takie jak wąskie przejścia, które ograniczają swobodę ruchu oraz zwiększają ryzyko wypadków. Ważne jest, aby projektować drogi transportowe zgodnie z przyjętymi normami branżowymi, które jasno określają minimalne wymagania dla szerokości dróg w kontekście bezpieczeństwa transportu oraz efektywności operacyjnej.

Pytanie 33

Zezwolenie na jednokrotny przejazd, w okresie do 7 dni, pojazdu samochodowego ponadnormatywnego, zgodnie z Kodeksem drogowym, wydaje

Fragment Kodeksu drogowego – Prawo o ruchu drogowym
Art. 64.
1.	Ruch pojazdu lub zespołu pojazdów, którego naciski osi wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach o drogach publicznych, albo którego wymiary lub masa wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach niniejszej ustawy, jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia.
2.	Zezwolenia na przejazd, o których mowa w ust. 1, wydaje się: 1) na czas nieokreślony; 2) na czas określony w zezwoleniu; 3) na jednokrotny przejazd w wyznaczonym czasie po ustalonej trasie; 4) na jednokrotny przejazd po drogach krajowych, w wyznaczonym czasie, pojazdu przekraczającego granicę państwa przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3.	Zezwolenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, wydaje starosta.
4.	Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad lub upoważniona przez niego państwowa lub samorządowa jednostka organizacyjna, po uzgodnieniu z właściwymi dla trasy przejazdu zarządami dróg, jeżeli istnieje możliwość wyznaczenia trasy przejazdu, w szczególności ze względu na stan techniczny drogi i innych obiektów budowlanych położonych w jej pobliżu.
4a.	Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, wydaje naczelnik urzędu celnego.

A. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

B. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad.

C. starosta.

D. wojewoda.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zezwolenie na przejazd pojazdu ponadnormatywnego jest mega ważne dla transportu drogowego. Wiesz, zgodnie z prawem, to Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, czyli GDDKiA, jest odpowiedzialny za wydawanie takich zezwoleń. To znaczy, że muszą dbać o bezpieczeństwo na drogach i starać się, żeby ruch przebiegał sprawnie, zwłaszcza gdy przewozimy duże rzeczy. Na przykład, jeśli transportujesz jakiś ciężki sprzęt budowlany, który wychodzi poza standardowe wymiary, to musisz wcześniej zdobyć zezwolenie. Dzięki temu można lepiej zaplanować trasę i skontaktować się z zarządami dróg, które czasami mają swoje ograniczenia. Warto też pamiętać, że uzyskanie takiego zezwolenia to dobra praktyka w branży, bo wszyscy powinniśmy zachować przepisy i myśleć o bezpieczeństwie innych kierowców.

Pytanie 34

Który fragment cyfr w numerze GTIN-14: 0590 0052 00008 5 wskazuje na numer jednostki kodującej (numer przedsiębiorstwa)?

A. 590

B. 00008

C. 0590

D. 0052

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 0052, która jest numerem jednostki kodującej w systemie GTIN-14. W kontekście GTIN (Global Trade Item Number), numer ten składa się z pięciu elementów: prefiksu kraju, numeru jednostki kodującej, numeru partii, numeru kontrolnego oraz numeru GTIN. W przypadku GTIN-14, numer jednostki kodującej jest kluczowy dla identyfikacji producentów i ich produktów w łańcuchu dostaw. Numer 0052 jest przypisany do konkretnej firmy, co pozwala na ścisłą identyfikację jej produktów na rynku. Użycie GTIN-14 w praktyce pozwala na łatwe zarządzanie zapasami, monitorowanie sprzedaży oraz analizę rynku, ponieważ każdy produkt z unikalnym GTIN może być szybko zidentyfikowany w systemach informatycznych. Dzięki temu, w branży detalicznej oraz logistycznej, GTIN-14 stanowi standard, który upraszcza procesy związane z zarządzaniem produktami oraz wspomaga automatyzację systemów magazynowych.

Pytanie 35

Oblicz na podstawie cennika całkowity koszt usługi załadunku i przewozu 20 m³ benzyny 95 na odległość 220 km.

Cennik Przedsiębiorstwa Transportowego TRANS
Rodzaj usługi	Wyszczególnienie	Cena jednostkowa
Załadunek	ładunek sformowany	2,00 zł/pjt
	ładunek sypki luzem	0,20 zł/kg
	ładunek płynny luzem	15,00 zł/m³
Przewóz	do 100 km	4,00 zł/km
	do 200 km	3,80 zł/km
	do 300 km	3,70 zł/km
	do 400 km	3,60 zł/km
	powyżej 400 km	3,50 zł/km
Opłaty za przewóz materiałów niebezpiecznych wymienionych w ADR oblicza się na podstawie Cennika z podwyższeniem o 60%.

A. 1 782,40 zł

B. 814,00 zł

C. 1 602,40 zł

D. 1 302,40 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź, wynosząca 1 602,40 zł, wynika z zastosowania odpowiednich stawek za przewóz i załadunek benzyny, która jest uważana za materiał niebezpieczny zgodnie z regulacjami ADR. Koszt przewozu na odległość 220 km wynosi 814 zł. Ze względu na klasyfikację benzyny jako materiału niebezpiecznego, należy doliczyć 60% do tej kwoty, co daje dodatkowe 488,40 zł. Całkowity koszt przewozu z dodatkiem wynosi zatem 1 302,40 zł. Następnie konieczne jest uwzględnienie kosztu załadunku 20 m³ benzyny, który wynosi 300 zł. Po zsumowaniu tych dwóch kwot otrzymujemy 1 602,40 zł, co obrazowo pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie wszystkich kosztów w procesie transportu materiałów niebezpiecznych. Praktyka ta jest zgodna z najlepszymi standardami branżowymi, co potwierdza konieczność odpowiedniego klasyfikowania i obliczania kosztów transportu substancji niebezpiecznych w zgodzie z regulacjami prawa transportowego.

Pytanie 36

W sytuacji, gdy odpowiedzialność za transport na głównym etapie przewozu przypada kupującemu, powinna być użyta formuła INCOTERMS 2010?

A. DDP

B. DAT

C. DAP

D. EXW

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź EXW (Ex Works) jest rzeczywiście prawidłowa. W tej formule to kupujący ma na sobie odpowiedzialność za transport głównej części przewozu. Sprzedający dostarcza towar do wskazanego miejsca, ale za zorganizowanie transportu ani pokrycie kosztów nie odpowiada. To rozwiązanie często stosuje się w handlu międzynarodowym, zwłaszcza gdy kupujący ma lepsze warunki do ogarnięcia transportu lub potrafi znaleźć tańszych przewoźników. Na przykład, jeśli firma sprzedająca maszyny budowlane zdecyduje się, że odbiór będzie w ich zakładzie, to kupujący musi sam ogarnąć transport. Często to się opłaca, gdyż można wykorzystać swój sprzęt i znajomości. Używanie tej formuły wymaga, żeby obie strony rozumiały swoje obowiązki i zasady sprzedaży, co jest mega ważne, żeby być zgodnym z międzynarodowymi standardami handlowymi jak INCOTERMS 2010.

Pytanie 37

Rysunek przedstawia model przewozu

A. promienistego.

B. wahadłowego.

C. obwodowego.

D. sztafetowego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Model przewozu promienistego to naprawdę fajny sposób na uporządkowanie transportu. Chodzi w nim o to, że ładunki wychodzą z jednego miejsca i trafiają do różnych punktów. Chyba nie ma lepszej metody na planowanie tras, bo można w ten sposób zaoszczędzić czas i zrobić to wszystko sprawniej. To często widać w komunikacji miejskiej, gdzie tramwaje i autobusy startują z jednego centrum i kursują do różnych dzielnic. Firmy zajmujące się logistyką też go wykorzystują, żeby szybko dostarczać towar z magazynów do sklepów. Takie organizowanie transportu to naprawdę podstawa efektywności.

Pytanie 38

Sztauowanie ładunku to proces jego

A. ubezpieczenia na czas transportu

B. właściwym rozmieszczeniu i umocowaniu na sutku

C. transportu wewnętrznego bez zabezpieczenia przed rozformowaniem

D. oznakowania w celu automatycznej identyfikacji w kanale dystrybucji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sztauowanie ładunku to kluczowy proces w logistyce, który polega na odpowiednim rozmieszczeniu i umocowaniu ładunku na środku transportowym, takim jak ciężarówka, statek czy kontener. Celem sztauowania jest zapewnienie stabilności ładunku podczas transportu, co przekłada się na bezpieczeństwo zarówno ładunku, jak i osób znajdujących się w pobliżu. Odpowiednie rozmieszczenie ładunku pozwala na równomierne rozłożenie ciężaru, co minimalizuje ryzyko przewrócenia się pojazdu lub uszkodzenia towaru. Dobre praktyki w sztauowaniu obejmują stosowanie podpór, pasów mocujących oraz innych systemów zabezpieczeń, które pomagają utrzymać ładunek w stabilnej pozycji. Na przykład, w transporcie kontenerowym, zastosowanie tzw. „dunnage” (materiału amortyzującego) jest powszechną praktyką, aby zapobiec ruchom ładunku w kontenerze. Ponadto, przy sztauowaniu należy również uwzględnić przepisy dotyczące maksymalnych obciążeń oraz zasady dotyczące transportu materiałów niebezpiecznych, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i zgodności z normami branżowymi.

Pytanie 39

Operator suwnicy portowej zaczął rozładunek statku o godzinie 6:00. Czas potrzebny na wyładunek jednego kontenera 20 ft wynosi 3 minuty, a kontenera 40 ft 5 minut. Po każdej 4-godzinnej pracy następuje przerwa 15 minut. O której godzinie najwcześniej zakończy się przeładunek 80 kontenerów 20 ft oraz 84 kontenerów 40 ft?

A. O godzinie 17:30

B. O godzinie 17:07

C. O godzinie 17:15

D. O godzinie 17:22

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 17:30 jest naprawdę trafna. Zobacz, rozładunek 80 kontenerów 20 ft zajmuje 240 minut, co daje równo 4 godziny, bo każdy z nich potrzebuje 3 minut. A jeśli chodzi o 84 kontenery 40 ft, to jest 420 minut, czyli 7 godzin, bo tam każdy to 5 minut roboty. Jak to wszystko zsumujesz, wychodzi 660 minut, co się równa 11 godzin. Pamiętaj, że są też te przerwy – po każdej 4-godzinnej pracy masz 15 minut na odpoczynek. W tym przypadku, zmieścisz jedną przerwę po 4 godzinach i jeszcze jedną po 8, więc masz łącznie 30 minut przerwy. Więc razem z przerwami wyjdzie 11 godzin i 30 minut, co prowadzi nas do 17:30 jako czas zakończenia pracy. A te obliczenia są naprawdę istotne w logistyce – trzeba umieć dobrze zaplanować czas, żeby wszystko działało jak należy.

Pytanie 40

Który typ kontenera ma funkcję podgrzewania?

A. Kontener ocieplany

B. Kontener chłodniczy

C. Kontener grzewczy

D. Kontener termiczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "Heated container" jest prawidłowa, ponieważ kontenery te są zaprojektowane do przechowywania i transportu produktów wymagających podwyższonej temperatury. W przeciwieństwie do innych typów kontenerów, takich jak kontenery chłodnicze, które mają za zadanie utrzymywać niską temperaturę, kontenery grzewcze są wyposażone w systemy grzewcze, które regulują temperaturę wewnętrzną. Przykładem zastosowania kontenerów grzewczych są przesyłki farmaceutyczne, w których leki muszą być transportowane w ściśle określonym zakresie temperatur, aby zachować ich skuteczność. Zgodnie z normami, takimi jak GMP (Good Manufacturing Practices), transport leków w odpowiednich warunkach jest kluczowy dla zapewnienia ich jakości. Kontenery te są także używane w branży spożywczej, na przykład do transportu czekolady w klimacie o niskich temperaturach, aby zapobiec krystalizacji. W praktyce ich użycie pozwala na bezpieczne i efektywne dostarczanie produktów wymagających specyficznych warunków temperaturowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej