Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:16
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:22

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wartość wyrażana w decybelach, będąca różnicą pomiędzy mocą sygnału przekazywanego w parze zakłócającej a mocą sygnału generowanego w parze zakłócanej to

A. poziom mocy wyjściowej

B. przesłuch zbliżny

C. przesłuch zdalny

D. rezystancja pętli

Zrozumienie pojęć związanych z zakłóceniami sygnału jest kluczowe w dziedzinie telekomunikacji. Odpowiedzi takie jak rezystancja pętli, przesłuch zdalny czy poziom mocy wyjściowej, choć mają swoje miejsce w tej dyscyplinie, nie odnoszą się bezpośrednio do zagadnienia przesłuchu zbliżnego, który opisuje różnice w mocy sygnałów w bliskim sąsiedztwie. Rezystancja pętli odnosi się do oporu w obwodzie elektrycznym, co może mieć wpływ na jakość sygnału, ale nie jest miarą przesłuchu. Przesłuch zdalny natomiast dotyczy wpływu sygnałów z innych par przewodów, co również różni się od przesłuchu zbliżnego, który koncentruje się na oddziaływaniu sygnałów w tym samym medium. Poziom mocy wyjściowej jest istotny dla oceny wydajności urządzenia, jednak nie dostarcza informacji o interakcjach między sygnałami. Często pojawiające się nieporozumienia dotyczące definicji tych terminów mogą prowadzić do błędnych wniosków, dlatego ważne jest, aby jasno rozróżniać między różnymi rodzajami zakłóceń i ich skutkami dla jakości sygnału. W kontekście projektowania systemów, umiejętność identyfikacji i analizy przesłuchów jest kluczowa dla osiągnięcia pożądanych parametrów pracy, a nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnych rozwiązań.

Pytanie 2

Zgodnie z podanym cennikiem, przeciętny koszt zakupu wyposażenia stanowiska komputerowego wynosi:

Nazwa sprzętu	Cena minimalna	Cena maksymalna
Jednostka centralna	1300,00 zł	4550,00 zł
Monitor	650,00 zł	2000,00 zł
Klawiatura	28,00 zł	100,00 zł
Myszka	22,00 zł	50,00 zł

A. 2000,00 zł

B. 6700,00 zł

C. 4350,00 zł

D. 5000,50 zł

Prawidłowa odpowiedź wynika z analizy średniego kosztu wyposażenia stanowiska komputerowego na podstawie podanych cen minimalnych i maksymalnych dla poszczególnych elementów. Dla jednostki centralnej cena minimalna wynosi 1300 zł, a maksymalna 4550 zł. Dla monitora wartości te to 650 zł i 2000 zł, dla klawiatury 28 zł i 100 zł, a dla myszki 22 zł i 50 zł. Obliczając średnią dla każdego elementu, otrzymujemy: jednostka centralna (1300+4550)/2 = 2925 zł, monitor (650+2000)/2 = 1325 zł, klawiatura (28+100)/2 = 64 zł i myszka (22+50)/2 = 36 zł. Sumując te wartości, średni koszt całego wyposażenia wynosi 2925+1325+64+36 = 4350 zł. Znajomość takich obliczeń jest kluczowa w planowaniu budżetów w branży IT i zakupach sprzętu komputerowego, umożliwiając efektywne zarządzanie kosztami przy jednoczesnym zachowaniu standardów jakości.

Pytanie 3

Pamięć RAM ukazana na grafice jest instalowana w płycie głównej z gniazdem

A. DDR4

B. DDR

C. DDR2

D. DDR3

Pamięci DDR4 DDR3 i DDR są różnymi generacjami technologii pamięci RAM i każda z nich posiada odmienną specyfikację techniczną oraz wymagania dotyczące kompatybilności z płytą główną. DDR4 jest najnowszą generacją oferującą znaczące ulepszenia w zakresie przepustowości częstotliwości pracy oraz efektywności energetycznej w porównaniu do swoich poprzedników. Jednak jej konstrukcja fizyczna i elektroniczna różni się znacząco od DDR2 i nie jest kompatybilna z płytami głównymi starszego typu. Podobnie sytuacja wygląda z pamięcią DDR3 która mimo że jest krokiem pośrednim między DDR2 a DDR4 różni się napięciem i architekturą co oznacza że nie może być używana na płytach głównych przeznaczonych dla DDR2. Z kolei pamięć DDR będąca pierwszą generacją pamięci typu Double Data Rate charakteryzuje się jeszcze niższymi parametrami w zakresie prędkości i efektywności energetycznej. Częstym błędem jest założenie że wszystkie te typy są wzajemnie wymienne z powodu podobnych nazw jednak fizyczne różnice w konstrukcji i technologii użytej w poszczególnych generacjach uniemożliwiają ich zgodność między sobą. Dlatego ważne jest aby zawsze upewnić się że specyfikacja płyty głównej i typ używanej pamięci są zgodne co zapewni poprawne działanie systemu i uniknięcie problemów z kompatybilnością.

Pytanie 4

W których nośnikach pamięci masowej uszkodzenia mechaniczne są najbardziej prawdopodobne?

A. W dyskach HDD

B. W pamięciach Flash

C. W kartach pamięci SD

D. W dyskach SSD

Dobrze zauważyłeś, że to właśnie dyski HDD są najbardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne spośród wymienionych nośników. Wynika to z ich wewnętrznej budowy – mają ruchome części: talerze wirujące z dużą prędkością oraz głowice czytające i zapisujące. W praktyce, wystarczy upadek laptopa lub mocniejsze uderzenie, by doszło do tzw. „bad sectorów” albo nawet całkowitego uszkodzenia dysku. Dlatego w serwerowniach czy data center zawsze zaleca się montowanie ich w specjalnych wibracyjnych sanki lub stosowanie macierzy RAID dla bezpieczeństwa danych. Osobiście miałem okazję widzieć, jak po prostu przenoszenie komputera z włączonym HDD powodowało awarie – tego typu historie niestety nie są rzadkie. W przeciwieństwie do SSD czy kart SD, które nie mają żadnych elementów mechanicznych, HDD po prostu się fizycznie zużywają, a także łatwiej je uszkodzić w transporcie. Branżowe standardy jasno mówią: jeżeli sprzęt ma pracować w trudnych warunkach lub jest często przenoszony, to lepiej postawić na SSD lub pamięci półprzewodnikowe. To też jeden z powodów, dla których w nowoczesnych laptopach HDD odchodzą do lamusa. Warto o tym pamiętać przy wyborze sprzętu, zwłaszcza w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe.

Pytanie 5

Przyczyną niekontrolowanego wypełnienia przestrzeni na dysku może być

A. wirus komputerowy

B. zbyt małe jednostki alokacji plików

C. niewłaściwie skonfigurowana pamięć wirtualna

D. częste defragmentowanie

Wirus komputerowy może być powodem niekontrolowanego zapełnienia dysku, ponieważ złośliwe oprogramowanie często generuje ogromne ilości danych, które mogą zajmować przestrzeń na dysku twardym. Przykładowo, wirusy mogą tworzyć duplikaty plików, pobierać niepożądane dane z internetu lub zainstalować dodatkowe oprogramowanie, które również zajmuje miejsce. W niektórych przypadkach, złośliwe oprogramowanie może wykorzystywać techniki takie jak keylogging, co prowadzi do zbierania danych w sposób, który może nie tylko zapełniać dysk, ale również stwarzać zagrożenie dla prywatności użytkownika. Aby skutecznie zapobiegać takim sytuacjom, zaleca się regularne skanowanie systemu antywirusowego, aktualizowanie oprogramowania oraz zachowanie ostrożności podczas pobierania plików z nieznanych źródeł. Przestrzeganie tych dobrych praktyk może pomóc w utrzymaniu systemu w dobrym stanie i ograniczeniu ryzyka związanym z wirusami.

Pytanie 6

Komenda systemowa ipconfig pozwala na konfigurację

A. atrybutów uprawnień dostępu

B. mapowania dysków sieciowych

C. interfejsów sieciowych

D. rejestru systemu

Polecenie systemowe ipconfig jest kluczowym narzędziem w systemach operacyjnych Windows, które umożliwia użytkownikom oraz administratorom sieci zarządzanie interfejsami sieciowymi. Przy jego pomocy można uzyskać informacje o konfiguracji sieci, takie jak adresy IP, maski podsieci oraz bramy domyślne dla wszystkich interfejsów sieciowych w systemie. Na przykład, kiedy użytkownik chce sprawdzić, czy komputer ma prawidłowo przydzielony adres IP lub czy połączenie z siecią lokalną jest aktywne, może użyć polecenia ipconfig /all, aby zobaczyć szczegółowe informacje o każdym interfejsie, w tym o kartach Ethernet i połączeniach bezprzewodowych. Ponadto, narzędzie to pozwala na odświeżenie konfiguracji DHCP za pomocą polecenia ipconfig /release oraz ipconfig /renew, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy zmiana adresu IP jest konieczna. W kontekście bezpieczeństwa sieci, regularne monitorowanie konfiguracji interfejsów sieciowych za pomocą ipconfig jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 7

Niekorzystną właściwością macierzy RAID 0 jest

A. replikacja danych na n-dyskach.

B. konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne.

C. brak odporności na awarię chociażby jednego dysku.

D. zmniejszenie prędkości zapisu/odczytu w porównaniu do pojedynczego dysku.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że replikacja danych na n-dyskach nie jest cechą RAID 0. Tego rodzaju funkcjonalność jest charakterystyczna dla macierzy RAID 1 lub RAID 10, gdzie dane są duplikowane na różnych dyskach, co zapewnia ich ochronę w przypadku awarii jednego z nich. RAID 0, w przeciwieństwie do tych konfiguracji, nie oferuje żadnej formy replikacji, co sprawia, że jest on bardziej narażony na utratę danych. Ponadto, konieczność posiadania dodatkowego dysku zapisującego sumy kontrolne dotyczy takich macierzy jak RAID 5 lub RAID 6, które wykorzystują parzystość do ochrony danych. W RAID 0 nie ma potrzeby tworzenia sum kontrolnych, ponieważ nie zapewnia on żadnej ochrony przed błędami. Zmniejszenie szybkości zapisu/odczytu w porównaniu z pojedynczym dyskiem również jest błędnym założeniem. RAID 0 z definicji ma na celu zwiększenie wydajności poprzez równoległe zapisywanie i odczytywanie danych na kilku dyskach jednocześnie, co skutkuje lepszymi osiągami niż w przypadku pojedynczego dysku. Kluczowe jest zrozumienie, że RAID 0 jest optymalnym rozwiązaniem w zastosowaniach wymagających wysokiej wydajności, ale wiąże się z istotnym ryzykiem utraty danych, co podkreśla konieczność stosowania odpowiednich procedur zabezpieczających.

Pytanie 8

Jak nazywa się licencja oprogramowania pozwalająca na bezpłatne dystrybucję aplikacji?

A. OEM

B. shareware

C. freware

D. MOLP

Odpowiedź 'freware' jest poprawna, ponieważ odnosi się do kategorii oprogramowania, które jest udostępniane użytkownikom za darmo, co pozwala na jego swobodne rozpowszechnianie. W praktyce, użytkownicy mogą pobierać, instalować i używać tego oprogramowania bez konieczności ponoszenia żadnych kosztów. Przykłady oprogramowania freeware obejmują popularne narzędzia, takie jak GIMP, które jest darmową alternatywą dla Photoshopa, czy VLC Media Player, który pozwala na odtwarzanie różnorodnych formatów multimedialnych. Ważne jest, aby pamiętać, że freeware różni się od oprogramowania open source, które nie tylko jest darmowe, ale także umożliwia użytkownikom dostęp do kodu źródłowego i jego modyfikację. Standardy branżowe podkreślają znaczenie transparentności oraz dostępności oprogramowania, co jest zgodne z ideą freeware, która promuje innowacyjność i współpracę w społeczności technologicznej.

Pytanie 9

W systemie Linux dane dotyczące haseł użytkowników są zapisywane w pliku:

A. users

B. passwd

C. password

D. groups

Odpowiedź 'passwd' jest prawidłowa, ponieważ w systemie Linux hasła użytkowników są przechowywane w pliku /etc/passwd. Plik ten zawiera informacje o użytkownikach systemu w formacie tekstowym, który jest czytelny dla administratorów. Każdy wpis w pliku passwd składa się z kilku pól, oddzielonych dwukropkami, w tym nazw użytkowników, identyfikatorów użytkownika (UID) oraz haszy haseł. Ważne jest, że od wersji Linux 2.6, hasła są zazwyczaj przechowywane w pliku /etc/shadow, co zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do informacji o hasłach tylko dla uprawnionych użytkowników. W praktyce, podczas zarządzania użytkownikami w systemie Linux, administratorzy korzystają z poleceń takich jak 'useradd', 'usermod' czy 'userdel', które modyfikują te pliki i zarządzają dostępem użytkowników. Dobre praktyki branżowe obejmują regularne aktualizowanie haseł oraz stosowanie silnych algorytmów haszujących, takich jak bcrypt czy SHA-512, w celu zapewnienia większego bezpieczeństwa danych użytkowników.

Pytanie 10

Matryce monitorów typu charakteryzują się najmniejszymi kątami widzenia

A. IPS/S-IPS

B. TN

C. PVA

D. MVA

Matryce IPS, MVA i PVA mają lepsze kąty widzenia niż TN, to jedna z ich większych zalet. Technologia IPS, na przykład, pozwala na szersze kąty widzenia, co daje lepsze kolory i kontrast. Jak robisz coś graficznego, jak projektowanie czy edytowanie zdjęć, to matryce IPS są często lepszym wyborem dzięki ich wiernemu odwzorowaniu kolorów. Matryce MVA i PVA też oferują lepsze kąty widzenia niż TN, ale IPS i tak jest górą. Jak wybierasz monitor, warto na to zwrócić uwagę, bo jak włożysz TN do pracy z kolorem, to możesz na tym źle wyjść. Czasami ludzie koncentrują się na czasie reakcji, zapominając o jakości obrazu pod różnymi kątami, co potem powoduje, że nie są zadowoleni z użytkowania monitora.

Pytanie 11

Który z pakietów powinien być zainstalowany na serwerze Linux, aby komputery z systemem Windows mogły udostępniać pliki oraz drukarki z tego serwera?

A. Wine

B. Proftpd

C. Samba

D. Vsftpd

Samba to pakiet oprogramowania, który implementuje protokoły SMB (Server Message Block) i CIFS (Common Internet File System), umożliwiając współdzielenie plików i drukarek między systemami Linux a Windows. Jest to kluczowe narzędzie w środowiskach mieszanych, gdzie użytkownicy z różnych systemów operacyjnych muszą mieć dostęp do tych samych zasobów. Dzięki Samba, stacje robocze z systemem Windows mogą z łatwością uzyskiwać dostęp do katalogów i plików przechowywanych na serwerze Linux, co jest niezbędne w biurach oraz w dużych organizacjach. Przykładowo, jeśli w firmie znajdują się dokumenty przechowywane na serwerze Linux, Samba pozwala na ich przeglądanie i edytowanie z poziomu komputerów z Windows bez potrzeby korzystania z dodatkowych narzędzi. Dodatkowo, Samba obsługuje autoryzację użytkowników oraz różne poziomy dostępu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania sieciami i zapewnia bezpieczeństwo danych. Warto również zaznaczyć, że Samba umożliwia integrację z Active Directory, co jest standardowym rozwiązaniem w wielu środowiskach korporacyjnych.

Pytanie 12

Jak określa się w systemie Windows profil użytkownika, który jest tworzony przy pierwszym logowaniu do komputera i zapisywany na lokalnym dysku twardym, a wszelkie jego modyfikacje dotyczą tylko tego konkretnego komputera?

A. Lokalny

B. Czasowy

C. Przenośny

D. Obowiązkowy

Odpowiedź "Lokalny" jest poprawna, ponieważ w systemie Windows profil lokalny użytkownika jest tworzony podczas pierwszego logowania do komputera. Profil ten przechowuje wszystkie ustawienia, pliki i konfiguracje specyficzne dla danego użytkownika, a jego zmiany są ograniczone do komputera, na którym został utworzony. Oznacza to, że jeśli użytkownik zaloguje się na innym komputerze, nie będą miały zastosowania żadne z jego lokalnych ustawień. Przykładem zastosowania profilu lokalnego jest sytuacja, w której użytkownik instaluje oprogramowanie lub ustawia preferencje systemowe – wszystkie te zmiany są przechowywane w folderze profilu lokalnego na dysku twardym. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zabezpieczeń, ponieważ ogranicza dostęp do danych użytkownika na poziomie lokalnym, co może być istotne w środowiskach wieloużytkownikowych. Dodatkowo, lokalne profile użytkowników są często wykorzystywane w organizacjach, gdzie każdy pracownik ma swoje indywidualne ustawienia, co pozwala na większą elastyczność w zarządzaniu stacjami roboczymi.

Pytanie 13

Jakie urządzenie pozwoli na podłączenie drukarki, która nie jest wyposażona w kartę sieciową, do lokalnej sieci komputerowej?

A. Regenerator

B. Hhub

C. Punkt dostępu

D. Serwer wydruku

Serwer wydruku to urządzenie, które umożliwia podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej, nawet jeśli sama drukarka nie posiada wbudowanej karty sieciowej. Działa on jako pośrednik, który odbiera zadania drukowania z komputerów w sieci i przekazuje je do odpowiedniej drukarki. Przykładem zastosowania jest sytuacja w biurze, gdzie wiele komputerów potrzebuje dostępu do jednej drukarki. Serwer wydruku może być zainstalowany na komputerze, który jest zawsze włączony, lub jako oddzielne urządzenie w sieci. W przypadku standardów, serwery wydruku często obsługują protokoły takie jak IPP (Internet Printing Protocol) czy LPD (Line Printer Daemon), co zapewnia ich kompatybilność z różnymi systemami operacyjnymi i urządzeniami. Dzięki serwerom wydruku, możliwe jest także zarządzanie użytkownikami i dostępem do drukarki, co wpływa na efektywność i bezpieczeństwo w środowisku biurowym.

Pytanie 14

Adres IP komputera wyrażony sekwencją 172.16.0.1 jest zapisany w systemie

A. dwójkowym.

B. dziesiętnym.

C. szesnastkowym.

D. ósemkowym.

Adres IP w postaci 172.16.0.1 to zapis w systemie dziesiętnym, tzw. notacja dziesiętna z kropkami (ang. dotted decimal notation). Każda z czterech liczb oddzielonych kropkami reprezentuje jeden bajt (czyli 8 bitów) adresu, a zakres wartości dla każdej części to od 0 do 255, co wynika wprost z możliwości zakodowania liczb na 8 bitach. To bardzo praktyczne rozwiązanie, bo ludzie zdecydowanie łatwiej zapamiętują krótkie liczby dziesiętne niż ciągi zer i jedynek. W rzeczywistości komputery oczywiście operują adresami IP w postaci binarnej, ale w administracji sieciowej, podczas konfiguracji urządzeń czy w dokumentacji, powszechnie używa się właśnie notacji dziesiętnej. Taka postać adresów jest standardem od lat zarówno w IPv4, jak i (dla uproszczonych przykładów) w IPv6. Co ciekawe, system dziesiętny w adresowaniu IP upowszechnił się do tego stopnia, że praktycznie nikt nie używa już innych form zapisu na co dzień. Na przykład, adres 172.16.0.1 binarnie wyglądałby tak: 10101100.00010000.00000000.00000001, ale kto by to zapamiętał? Warto znać obie reprezentacje, bo czasem trzeba sięgnąć do konwersji przy subnettingu. Sam zapis dziesiętny umożliwia szybkie rozpoznanie klasy adresu czy też przynależności do podsieci, co jest bardzo przydatne przy zarządzaniu większymi sieciami. W praktyce – konfigurując router, serwer, czy nawet ustawiając sieć domową, zawsze spotkasz się właśnie z taką dziesiętną formą adresów IP.

Pytanie 15

Aby w edytorze Regedit przywrócić stan rejestru systemowego za pomocą wcześniej utworzonej kopii zapasowej, należy użyć funkcji

A. Importuj.

B. Załaduj gałąź rejestru.

C. Kopiuj nazwę klucza.

D. Eksportuj.

Funkcja „Importuj” w edytorze Regedit to podstawowy sposób przywracania zawartości rejestru systemowego na komputerach z systemem Windows, jeśli wcześniej została utworzona kopia zapasowa w postaci pliku .reg. Cały proces polega na odczytaniu pliku zawierającego zapisane ustawienia rejestru i wprowadzeniu ich z powrotem do systemu. W praktyce, jeżeli coś pójdzie nie tak – np. podczas eksperymentowania z konfiguracją systemu lub instalacji problematycznych programów – możliwość przywrócenia kopii zapasowej przez „Importuj” nieraz potrafi uratować sytuację. Co ciekawe, to właśnie ta opcja jest rekomendowana przez Microsoft i znajdują ją też we wszystkich oficjalnych poradnikach z zakresu bezpieczeństwa i administracji systemami Windows. Importując plik .reg, użytkownik wczytuje do rejestru wszystkie wartości i klucze zapisane w kopii – to działa dosyć szybko i praktycznie nie wymaga specjalistycznej wiedzy. Moim zdaniem nie ma prostszego sposobu na cofnięcie niechcianych zmian niż właśnie wykorzystanie tej funkcji. Dobra praktyka mówi, by zawsze przed każdą większą zmianą w rejestrze zrobić eksport, a w razie kłopotów – po prostu zaimportować z powrotem zapisany plik. Warto pamiętać, że import nie kasuje pozostałych ustawień rejestru, tylko nadpisuje te obecne wpisami z pliku. To rozwiązanie szczególnie przydatne dla administratorów szkolnych pracowni komputerowych czy osób, które często personalizują system. Lepiej kilka minut poświęcić na backup i nauczyć się korzystać z „Importuj” niż ryzykować długotrwałe naprawy systemu!

Pytanie 16

Jaką maksymalną liczbę hostów można przypisać w sieci o adresie IP klasy B?

A. 254

B. 1022

C. 16777214

D. 65535

Odpowiedź 65535 jest prawidłowa, ponieważ w sieci klasy B mamy 16 bitów przeznaczonych na część hostową adresu IP. Całkowita liczba adresów, które można zaadresować w danej podsieci, wynika z równania 2^n, gdzie n to liczba bitów dostępnych dla hostów. W przypadku klasy B, 16 bitów dla hostów daje 2^16, co wynosi 65536 adresów. Jednak z tego należy odjąć dwa adresy: jeden to adres sieci (wszystkie bity hostowe ustawione na 0), a drugi to adres rozgłoszeniowy (wszystkie bity hostowe ustawione na 1). W rezultacie otrzymujemy 65536 - 2 = 65534. Dla praktycznych zastosowań w sieciach klasy B, które są często używane w średnich i dużych organizacjach, należy znać te liczby, aby efektywnie planować i zarządzać adresacją IP. W kontekście dobrych praktyk, istotne jest także, aby pamiętać o rezerwowaniu adresów dla urządzeń sieciowych, co może jeszcze bardziej zmniejszyć liczbę dostępnych adresów dla hostów."

Pytanie 17

Jak nazywa się identyfikator, który musi być jednakowy, aby urządzenia sieciowe mogły współpracować w danej sieci bezprzewodowej?

A. IP

B. SSID

C. URL

D. MAC

Wybór innych odpowiedzi prowadzi do nieporozumień związanych z funkcjami identyfikacji i komunikacji w sieciach komputerowych. IP, czyli Internet Protocol, jest używany do identyfikacji urządzeń w sieci komputerowej, ale nie służy do identyfikacji sieci bezprzewodowej. Zastosowanie IP polega na routingu danych między różnymi sieciami, a nie na łączeniu się z konkretną siecią WLAN. Ponadto, URL (Uniform Resource Locator) to adres zasobów w Internecie, który nie ma zastosowania w kontekście identyfikacji sieci bezprzewodowej. URL wskazuje, gdzie znajdują się pliki lub usługi w sieci, a nie jak połączyć się z siecią bezprzewodową. Z kolei MAC (Media Access Control) odnosi się do unikalnych adresów przypisanych do interfejsów sieciowych, które również nie są związane z identyfikacją sieci bezprzewodowej, lecz z urządzeniami w sieci. Adresy MAC są używane na poziomie warstwy łącza danych, aby zapewnić unikalność komunikacji między urządzeniami, ale nie są wykorzystywane do rozróżniania samych sieci. Typowym błędem jest mylenie roli tych elementów w architekturze sieci, co może prowadzić do nieefektywnej konfiguracji sieci oraz problemów z jej zabezpieczeniem.

Pytanie 18

Na ilustracji zobrazowano okno ustawień rutera. Wprowadzone parametry sugerują, że

A. komputerowi o adresie MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 usługa DHCP rutera przydzieli adres IP 192.168.17.30

B. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 został usunięty z sieci

C. na komputerze z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 skonfigurowano adres IP 192.168.17.30 przy użyciu Panelu Sterowania

D. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 nie będzie w stanie połączyć się z urządzeniami w tej sieci

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niezrozumienia funkcji i mechanizmu rezerwacji DHCP. Na wstępie należy wyjaśnić że rezerwacja DHCP to proces w którym serwer DHCP przypisuje stały adres IP do urządzenia na podstawie jego unikalnego adresu MAC. W przeciwieństwie do ręcznego ustawiania adresu IP przez panel sterowania rezerwacja DHCP dzieje się automatycznie z poziomu rutera co wyklucza możliwość że adres IP na komputerze został ustawiony ręcznie co jest omówione w pierwszej opcji. Kolejna błędna koncepcja sugeruje że urządzenie z przypisanym adresem IP na zasadzie rezerwacji DHCP nie będzie mogło łączyć się z siecią. Jest to nieporozumienie gdyż rezerwacja DHCP nie ma na celu ograniczenia dostępu ale zapewnienie spójności adresów IP w sieci. Tego typu błędne myślenie może wynikać z nieznajomości zasad funkcjonowania protokołu DHCP który jest zaprojektowany w celu ułatwienia zarządzania adresacją IP w sieciach. Ostatnia niepoprawna odpowiedź sugeruje że komputer został wykluczony z sieci. Wykluczenie urządzenia z sieci jest procesem który wymaga zastosowania polityk firewall lub listy kontroli dostępu ACL co nie jest związane z rezerwacją DHCP. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią oraz unikania błędów konfiguracyjnych które mogą prowadzić do nieoczekiwanych problemów z łącznością i wydajnością sieciową. Kluczowe jest również zrozumienie że rezerwacja DHCP jest narzędziem które wspiera administratorów sieci w utrzymaniu porządku i przewidywalności w złożonych środowiskach sieciowych.

Pytanie 19

Obrazek ilustruje rezultat działania programu

A. vol

B. dir

C. sort

D. tree

Dir jest poleceniem wyświetlającym listę plików w bieżącym katalogu w systemach Windows. Nie pokazuje struktury podkatalogów jak tree, co czyni je mniej użyteczne w kontekście wizualizacji całej struktury katalogów. Vol z kolei wyświetla etykietę i numer seryjny woluminu dysku, co jest zupełnie niepowiązane z prezentacją struktury plików. Użytkownicy mogą mylnie interpretować jego zastosowanie jako narzędzie do przeglądania plików, jednak jego funkcja ogranicza się do dostarczania szczegółów o fizycznym dysku. Sort to polecenie służące do sortowania danych tekstowych, stosowane w przetwarzaniu strumieni danych lub plików tekstowych. Sortowanie list plików jest możliwe w połączeniu z innymi poleceniami, lecz samo w sobie nie oferuje funkcji wizualizacji struktury katalogów. Zrozumienie tych poleceń jest ważne dla efektywnego zarządzania danymi i systemami, ponieważ pozwala na prawidłowe i zgodne z przeznaczeniem użycie narzędzi systemowych. Poznanie ich właściwego kontekstu aplikacyjnego zapobiega błędnym założeniom i umożliwia bardziej wydajne operacje w administracji systemowej, gdzie precyzja i odpowiedni dobór narzędzi są kluczowe dla sukcesu operacyjnego i wydajnościowych celów organizacji informatycznej.

Pytanie 20

Płyta główna wyposażona w gniazdo G2 będzie współpracowała z procesorem

A. AMD Trinity

B. Intel Pentium 4 EE

C. Intel Core i7

D. AMD Opteron

Gniazdo G2, znane też jako Socket rPGA988B, jest stosowane głównie w mobilnych procesorach Intela, szczególnie tych z rodziny Core i3, i5 oraz i7 drugiej generacji, czyli tzw. Sandy Bridge i trochę też Ivy Bridge. To gniazdo pojawiało się głównie w laptopach i stacjach roboczych mobilnych, więc jak ktoś składał laptopa na części lub wymieniał CPU w notebooku, to kwestia kompatybilności z G2 była kluczowa. Moim zdaniem warto pamiętać, że chociaż Intel czasami mieszał w oznaczeniach, to G2 nigdy nie był stosowany ani przy procesorach AMD, ani przy starszych desktopowych Pentiumach. Zresztą, jak popatrzymy na dokumentację Intela czy serwisy jak CPU-World, to wyraźnie widać, że G2 łączy się głównie z mobilnymi i7 oraz ich odpowiednikami. Praktycznym przykładem jest laptop Dell Precision M4600 – tam właśnie siedzi i7 na gnieździe G2. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś chce ulepszać laptopa biznesowego z 2011 czy 2012 roku, często właśnie szuka i7 pod G2, żeby zyskać więcej mocy do pracy z aplikacjami CAD czy Photoshopem. Warto dodać, że dobór właściwego gniazda to podstawa przy planowaniu modernizacji sprzętu – błędny wybór skutkuje brakiem kompatybilności i niepotrzebnym wydatkiem. To także dobry przykład, czemu dobrze znać podstawowe standardy i oznaczenia w świecie hardware’u.

Pytanie 21

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie łącza danych

B. Warstwie sieciowej

C. Warstwie transportowej

D. Warstwie fizycznej

Odpowiedź 'Sieciowa' jest zdecydowanie trafna. W modelu ISO/OSI warstwa sieciowa ma za zadanie trasować i przesyłać pakiety między różnymi sieciami. Używamy tu adresów IP, żeby móc rozpoznać urządzenia w sieci i sprawnie się komunikować. Kiedy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia, to właśnie adres IP wskazuje, gdzie te dane mają trafić. Protokół IP działa na tej warstwie, co jest super ważne, bo dzięki temu dane mogą być efektywnie kierowane między różnymi sieciami. Fajnie też pomyśleć o używaniu zarówno adresów IP wersji 4, jak i 6, bo to zapewnia lepszą kompatybilność w różnych środowiskach sieciowych. No i nie zapominajmy, że warstwa sieciowa współpracuje z transportową, co w praktyce oznacza, że odpowiednio zarządza sesjami komunikacyjnymi, dbając o to, żeby dane były przesyłane rzetelnie i w dobrym porządku.

Pytanie 22

Cookie to plik

A. tekstowy, z którego korzystają wszystkie strony internetowe

B. graficzny, używany przez wszystkie strony internetowe

C. graficzny, przechowujący zdjęcie witryny sieci Web

D. tekstowy, zapisujący dane dla konkretnej witryny sieci Web

Cookie, znany również jako plik cookie, to tekstowy plik stworzony przez witrynę internetową, który przechowuje różne informacje związane z interakcjami użytkownika. Jest to kluczowy element w mechanizmie działania aplikacji webowych, pozwalający na personalizację doświadczeń użytkowników. Pliki cookie umożliwiają zapisywanie preferencji, takich jak język, lokalizacja, czy dane logowania, co umożliwia użytkownikom komfortowe korzystanie z witryn. Na przykład, gdy użytkownik loguje się na stronie e-commerce, jego dane logowania mogą być przechowywane w pliku cookie, co pozwala na automatyczne logowanie przy kolejnych wizytach. W kontekście bezpieczeństwa i prywatności, istotne jest, aby pliki cookie były odpowiednio zarządzane zgodnie z regulacjami, takimi jak RODO, które wymagają zgody użytkownika na ich przechowywanie i użycie. Dobre praktyki w zarządzaniu plikami cookie obejmują również stosowanie opcji 'same-site' oraz 'secure', które poprawiają bezpieczeństwo danych użytkowników.

Pytanie 23

Wskaź narzędzie przeznaczone do mocowania pojedynczych żył kabla miedzianego w złączach?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Narzędziem służącym do mocowania pojedynczych żył kabla miedzianego w złączach jest narzędzie typu Krone, przedstawione jako odpowiedź B. To narzędzie, znane również jako punch down tool, jest standardem w instalacjach telekomunikacyjnych i sieciowych, gdzie często wykorzystuje się złącza typu LSA. Narzędzie to umożliwia precyzyjne wciśnięcie przewodów w złącza, jednocześnie odcinając nadmiar przewodu dzięki wbudowanej gilotynie. Dzięki temu zapewnia pewne i trwałe połączenie, co jest kluczowe dla utrzymania integralności sygnału i minimalizacji strat. W praktyce używane jest w instalacjach sieciowych, np. przy mocowaniu kabli w panelach krosowych i gniazdach. Stosowanie narzędzia Krone zgodnie z normami, np. ISO/IEC 11801, gwarantuje poprawność instalacji i długowieczność połączeń. Zapewnia też bezpieczeństwo pracy, chroniąc przewody przed uszkodzeniami mechanicznymi, co jest kluczowe w profesjonalnych instalacjach sieciowych.

Pytanie 24

Po wykonaniu eksportu klucza HKCR zostanie zapisana kopia rejestru, zawierająca informacje dotyczące konfiguracji

A. powiązań między typami plików a aplikacjami.

B. sprzętowej komputera.

C. kont użytkowników.

D. pulpitu zalogowanego użytkownika.

Temat rejestru Windows potrafi zmylić, bo różne klucze odpowiadają za różne aspekty systemu i nie zawsze jest oczywiste, co gdzie się znajduje. Często spotykam się z przekonaniem, że HKCR przechowuje dane dotyczące użytkowników czy konfiguracji sprzętowej, ale to nie do końca tak działa. HKCR, czyli HKEY_CLASSES_ROOT, skupia się przede wszystkim na powiązaniach typów plików z aplikacjami – to on sprawia, że klikając na plik, Windows wie, jaki program powinien się otworzyć. Jeśli chodzi o konta użytkowników, to te informacje są raczej w HKLM\SAM, HKLM\Security czy HKCU (HKEY_CURRENT_USER), natomiast sprzęt komputera opisuje HKLM\Hardware, a pulpit zalogowanego użytkownika i jego personalizacje znajdują się w HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\Shell Folders. W praktyce, kiedy eksportujesz HKCR, nie wyciągasz żadnych danych personalnych, ustawień pulpitu ani specyfikacji sprzętu, tylko właśnie definicje rozszerzeń plików i ich powiązań. Typowym błędem jest mieszanie pojęć – HKCR wydaje się 'ogólny', ale w rzeczywistości to bardzo specyficzna gałąź, kluczowa dla asocjacji plików w Windowsie. Jeżeli ktoś doświadcza problemów z otwieraniem plików przez niewłaściwe aplikacje, to najczęściej właśnie tutaj należy szukać i przywrócenie właściwego eksportu HKCR potrafi błyskawicznie rozwiązać problem. Warto o tym pamiętać przy administracji systemami Windows.

Pytanie 25

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci, w której działa host z adresem IP 195.120.252.32 i maską podsieci 255.255.255.192?

A. 195.120.252.63

B. 195.120.255.255

C. 195.120.252.0

D. 195.120.252.255

Zrozumienie adresowania IP oraz koncepcji podsieci jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi. Podane w pytaniu odpowiedzi, takie jak 195.120.252.0, mogą wydawać się kuszące, jednakże są one zdefiniowane w kontekście innych ról w sieci. Adres 195.120.252.0 to adres sieciowy, a nie rozgłoszeniowy, co jest częstym źródłem nieporozumień. Adresy sieciowe służą do identyfikacji samej sieci i nie mogą być przypisane do urządzeń. Inna odpowiedź, 195.120.252.255, jest adresem rozgłoszeniowym, ale jest to adres dla całej klasy C, co czyni go niewłaściwym w kontekście podanej maski podsieci. Adres 195.120.255.255 jest natomiast adresem rozgłoszeniowym klasy B, który nie jest związany z rozpatrywaną siecią. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych odpowiedzi, mogą wynikać z braku zrozumienia, jak maski podsieci dzielą adresy IP na mniejsze grupy. Właściwe zrozumienie funkcji adresów sieciowych, rozgłoszeniowych oraz hostów jest fundamentalne dla architektury współczesnych sieci i ich zarządzania. Niezrozumienie tych podstaw może prowadzić do błędów w konfiguracji sieci, co z kolei wpływa na jej wydajność i bezpieczeństwo.

Pytanie 26

Jakie polecenie jest wysyłane do serwera DHCP, aby zwolnić wszystkie adresy przypisane do interfejsów sieciowych?

A. ipconfig /displaydns

B. ipconfig /flushdns

C. ipconfig /renew

D. ipconfig /release

W przypadku odpowiedzi 'ipconfig /renew', użytkownik myli proces zwalniania adresu IP z uzyskiwaniem nowego. To polecenie jest używane do żądania nowego adresu IP od serwera DHCP dla karty sieciowej, która już ma przydzielony adres. Użytkownicy często sądzą, że 'renew' zwalnia adresy, ale w rzeczywistości to polecenie odnawia dzierżawę, co jest przeciwieństwem zamierzenia zwolnienia adresu. Z kolei 'ipconfig /flushdns' jest używane do czyszczenia pamięci podręcznej DNS komputera, a nie do zarządzania adresami IP DHCP. Ta odpowiedź nie ma znaczenia w kontekście zwalniania dzierżawy, ponieważ DNS odnosi się do rozwiązywania nazw, a nie przydzielania adresów IP. Ostatnia odpowiedź, 'ipconfig /displaydns', służy do wyświetlania zawartości pamięci podręcznej DNS, co również nie ma związku z zarządzaniem dzierżawami DHCP. Użytkownicy często mylą funkcje poleceń i nie rozumieją ich specyficznych zastosowań, co prowadzi do błędnych wniosków. Aby skutecznie zarządzać siecią, kluczowe jest zrozumienie różnorodnych poleceń dostępnych w systemie, ich funkcji oraz jak mogą one wpływać na operacje sieciowe. Zachęca się do przestudiowania dokumentacji dotyczącej protokołu DHCP oraz poleceń systemowych, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 27

Program fsck jest stosowany w systemie Linux do

A. identyfikacji struktury sieci oraz diagnozowania przepustowości sieci lokalnej

B. realizacji testów wydajnościowych serwera WWW poprzez wysłanie dużej ilości żądań

C. przeprowadzenia oceny kondycji systemu plików oraz wykrycia uszkodzonych sektorów

D. obserwacji parametrów działania i wydajności komponentów komputera

Wybór odpowiedzi wskazującej na wykrycie struktury sieci i diagnostykę przepustowości sieci lokalnej jest błędny z kilku powodów. Przede wszystkim, fsck nie jest narzędziem związanym z sieciami komputerowymi ani analizą ruchu. Zamiast tego, obszar jego zastosowań koncentruje się na systemach plików, co może wprowadzać w błąd, jeśli rozważamy inne aspekty zarządzania infrastrukturą IT. Narzędzia do monitorowania parametrów pracy i wydajności podzespołów komputera również nie są związane z fsck. W rzeczywistości, te funkcje są realizowane przez inne oprogramowanie, takie jak narzędzia do monitorowania sprzętu (np. lm-sensors) lub oprogramowanie do analizy wydajności (np. iostat). Odpowiedź dotycząca testów wydajności serwera WWW przez wysłanie dużej liczby żądań także jest myląca, ponieważ dotyczy ona wydajności aplikacji i serwerów, co w żaden sposób nie jest związane z zarządzaniem systemami plików. Istotne jest zrozumienie, że fsck jest narzędziem specjalistycznym, które skupia się na zachowaniu integralności danych i naprawie systemów plików, a nie na monitorowaniu ruchu sieciowego ani ocenie wydajności sprzętu. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych kategorii narzędzi i ich zastosowań, co może prowadzić do niepełnego zrozumienia systemów operacyjnych i ich funkcji.

Pytanie 28

Którego protokołu działanie zostało zaprezentowane na diagramie?

A. Security Shell (SSH)

B. Domain Name System(DNS)

C. Telnet

D. Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP)

Telnet jest protokołem używanym do zdalnego logowania na urządzenia sieciowe jednak w przeciwieństwie do DHCP nie zajmuje się przydzielaniem adresów IP. Telnet operuje na poziomie aplikacyjnym i oferuje użytkownikom terminal do zdalnego zarządzania co może być niebezpieczne ze względu na brak szyfrowania. Domain Name System DNS to protokół służący do tłumaczenia nazw domenowych na adresy IP i nie ma związku z przydzielaniem tych adresów. Działa w sposób hierarchiczny i rozproszony ułatwiając użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych za pomocą przyjaznych nazw zamiast trudnych do zapamiętania adresów IP. Security Shell SSH zapewnia bezpieczne szyfrowane połączenia dla zdalnego zarządzania sieciami i systemami który jest alternatywą dla Telnetu. SSH zapewnia poufność i integralność danych przesyłanych przez niebezpieczne sieci publiczne. Każdy z tych protokołów pełni kluczowe role w komunikacji sieciowej ale nie obejmuje funkcji przypisywania adresów IP co jest domeną DHCP. Wybór DHCP jako odpowiedzi na przedstawione pytanie wynika z jego specyficznego zastosowania co nie jest pokrywane przez Telnet DNS ani SSH. Często mylonym pojęciem jest przypisywanie adresów na poziomie aplikacji co nie ma miejsca w przypadku Telnetu DNS czy SSH.

Pytanie 29

Aplikacja komputerowa, która umożliwia zarządzanie plikami oraz folderami, to:

A. menedżer sprzętu

B. edytor tekstu

C. menedżer plików

D. system plików

Menedżer plików to aplikacja, która umożliwia użytkownikom zarządzanie plikami i katalogami na komputerze lub innym urządzeniu. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie przeglądania, organizowania, kopiowania, przenoszenia oraz usuwania plików. Przykładem menedżera plików są narzędzia takie jak Windows Explorer czy Finder w systemie macOS. Użytkownicy mogą wizualizować strukturę folderów, co ułatwia nawigację i zarządzanie danymi. Dobre praktyki w korzystaniu z menedżera plików obejmują organizowanie plików w logiczne katalogi, co zwiększa efektywność pracy i ułatwia lokalizację potrzebnych danych. Warto również zaznaczyć, że nowoczesne menedżery plików często oferują dodatkowe funkcje, takie jak tagowanie plików, co pozwala na ich łatwiejsze wyszukiwanie. Używanie menedżerów plików to standardowa praktyka w codziennej pracy z komputerem, co podkreśla ich znaczenie w zarządzaniu danymi.

Pytanie 30

Jakie oprogramowanie zabezpieczające przed nieautoryzowanym dostępem do sieci powinno być zainstalowane na serwerze, który udostępnia dostęp do internetu?

A. DNS

B. FireWall

C. Active Directory

D. DHCP

FireWall, czyli zapora sieciowa, jest kluczowym elementem bezpieczeństwa w sieciach komputerowych, pełniąc rolę filtra, który kontroluje ruch przychodzący i wychodzący na serwerze udostępniającym połączenie z internetem. Jego głównym zadaniem jest ochrona przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami z sieci, takimi jak DDoS czy próby włamań. Działanie Firewalla opiera się na regułach, które określają, jakie połączenia są dozwolone, a jakie zablokowane. Dzięki temu można skutecznie minimalizować ryzyko ataków. Przykładem zastosowania Firewalla może być konfiguracja reguł blokujących dostęp do portów, które nie są używane przez aplikacje działające na serwerze, co znacząco zwiększa jego bezpieczeństwo. W kontekście standardów branżowych, wiele organizacji stosuje najlepsze praktyki, takie jak regularne aktualizacje oprogramowania zapory oraz audyty bezpieczeństwa, aby zapewnić, że FireWall skutecznie chroni przed nowymi zagrożeniami.

Pytanie 31

Narzędziem do monitorowania wydajności i niezawodności w systemach Windows 7, Windows Server 2008 R2 oraz Windows Vista jest

A. dfrg.msc

B. devmgmt.msc

C. perfmon.msc

D. tsmmc.msc

perfmon.msc to naprawdę jedno z podstawowych narzędzi, które przydaje się każdemu administratorowi systemów Windows, szczególnie jeśli chodzi o monitorowanie wydajności i niezawodności. Narzędzie to jest znane też jako Monitor wydajności (Performance Monitor), i pozwala na szczegółową analizę, które procesy, usługi czy podzespoły sprzętowe obciążają system. Możesz z jego pomocą tworzyć własne zestawy liczników, śledzić zużycie procesora, pamięci RAM, czy nawet obserwować czas odpowiedzi dysków. To świetne rozwiązanie przy rozwiązywaniu problemów wydajnościowych, kiedy coś nagle zaczyna spowalniać komputer lub serwer, a trzeba szybko ustalić przyczynę. Co ciekawe, perfmon pozwala także na zapisywanie danych w czasie – można potem wrócić do historii i przeanalizować, co się działo, kiedy użytkownicy zgłaszali kłopoty. Z mojego doświadczenia, korzystanie z perfmon.msc to jedna z podstaw zarządzania infrastrukturą Windows – jest to też zgodne z zaleceniami Microsoftu dotyczącymi diagnostyki i tuningowania wydajności serwerów. Zdecydowanie polecam opanować to narzędzie, bo dzięki niemu można uniknąć wielu niepotrzebnych restartów czy szukania problemów po omacku.

Pytanie 32

Jakie urządzenie diagnostyczne jest pokazane na ilustracji oraz opisane w specyfikacji zawartej w tabeli?

A. Reflektometr optyczny

B. Multimetr cyfrowy

C. Analizator sieci bezprzewodowych

D. Diodowy tester okablowania

Analizator sieci bezprzewodowych to zaawansowane urządzenie diagnostyczne przeznaczone do zarządzania i analizy sieci WLAN. Jego główną funkcją jest monitorowanie i ocena wydajności sieci bezprzewodowych zgodnych ze standardami 802.11 a/b/g/n. Urządzenie to pozwala na identyfikację źródeł zakłóceń i optymalizację wydajności, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Dzięki możliwości analizowania konfiguracji, oceny zabezpieczeń przed zagrożeniami oraz rozwiązywania problemów związanych z połączeniami, analizator jest nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci. Często stosowany jest w przedsiębiorstwach, gdzie stabilność i optymalizacja sieci są priorytetem. Urządzenia te wspierają również raportowanie, co jest istotne dla dokumentacji i analizy długoterminowej. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne korzystanie z analizatorów w celu utrzymania sieci w optymalnym stanie i szybkiego reagowania na ewentualne problemy. Ponadto, możliwość podłączenia anteny zewnętrznej zwiększa jego funkcjonalność, umożliwiając precyzyjne pomiary w różnych warunkach środowiskowych.

Pytanie 33

Jakim sposobem zapisuje się dane na nośnikach BD-R?

A. z wykorzystaniem lasera czerwonego

B. poprzez zastosowanie lasera niebieskiego

C. dzięki głowicy magnetycznej

D. przy użyciu światła UV

Odpowiedź 'lasera niebieskiego' jest prawidłowa, ponieważ zapis na dyskach BD-R (Blu-ray Disc Recordable) wykorzystuje laser o długości fali około 405 nm, co plasuje go w zakresie niebieskiego światła. Ta technologia jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej gęstości zapisu, co pozwala na pomieszczenie znacznie większej ilości danych w porównaniu do tradycyjnych nośników optycznych takich jak DVD czy CD. W praktyce, dzięki zastosowaniu lasera niebieskiego, możliwe jest zredukowanie wielkości piksela, co przyczynia się do zwiększenia pojemności dysków Blu-ray. Standard BD-R pozwala na zapis do 25 GB na jedną warstwę i 50 GB na dwie warstwy, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla przechowywania wysokiej jakości filmów w rozdzielczości HD. Dobre praktyki w branży filmowej czy muzycznej często wymagają używania dysków Blu-ray dla archiwizacji oraz dystrybucji multimediów, ze względu na ich niezawodność i jakość. W związku z tym, znajomość technologii zapisu na dyskach BD-R oraz jej przewag nad innymi nośnikami jest istotna dla profesjonalistów w obszarze mediów cyfrowych.

Pytanie 34

W którym trybie działania procesora Intel x86 uruchamiane były aplikacje 16-bitowe?

A. W trybie chronionym

B. W trybie rzeczywistym

C. W trybie chronionym, rzeczywistym i wirtualnym

D. W trybie wirtualnym

Wybór trybu chronionego, trybu wirtualnego lub kombinacji tych dwóch nie jest odpowiedni dla uruchamiania programów 16-bitowych w architekturze x86. W trybie chronionym, który został wprowadzony z procesorami Intel 80286, system operacyjny zyskuje możliwość zarządzania pamięcią w sposób bardziej złożony i bezpieczny. Pozwala on na obsługę współczesnych, wielozadaniowych systemów operacyjnych, ale nie jest zgodny z 16-bitowymi aplikacjami, które wymagają bezpośredniego dostępu do pamięci. Ten tryb obsługuje aplikacje 32-bitowe i wyżej, co czyni go nieodpowiednim dla starszych programów. Tryb wirtualny, z drugiej strony, jest funkcjonalnością, która umożliwia uruchamianie różnych instancji systemu operacyjnego i aplikacji równolegle w izolowanych środowiskach, ale także nie jest zgodny z 16-bitowymi aplikacjami. Często błędy myślowe w tym zakresie pochodzą z mylnego przekonania, że nowsze tryby są wstecznie kompatybilne. W rzeczywistości, programy 16-bitowe mogą działać tylko w trybie rzeczywistym, co jest ważne z perspektywy architektury procesora i kompatybilności aplikacji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi trybami, aby właściwie zarządzać aplikacjami w systemach operacyjnych opartych na architekturze x86.

Pytanie 35

Na dołączonym obrazku ukazano proces

A. kompresji danych

B. fuzji danych

C. kompilacji danych

D. kasowania danych

Kompresja danych to proces polegający na zmniejszaniu objętości danych poprzez zastosowanie algorytmów, które eliminują zbędne informacje lub optymalizują ich strukturę. Na załączonym obrazku widzimy interfejs programu 7-Zip, który jest jednym z popularniejszych narzędzi służących do kompresji plików. Proces ten ma na celu zwiększenie efektywności przechowywania i przesyłania danych, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych plików lub ograniczonej przestrzeni dyskowej. Kompresja może być stratna lub bezstratna; w przypadku zastosowań, gdzie istotne jest zachowanie integralności danych, najczęściej wybiera się metody bezstratne. W kontekście standardów branżowych, formaty takie jak ZIP, RAR czy 7Z są powszechnie stosowane i wspierane przez większość systemów operacyjnych. Praktyczne zastosowania kompresji danych obejmują archiwizację, redukcję kosztów transferu danych oraz szybsze ładowanie stron internetowych. Kluczowym aspektem jest również znajomość różnicy między metodami kompresji i umiejętność wyboru odpowiedniej w zależności od potrzeb i ograniczeń technologicznych. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne aktualizowanie narzędzi kompresji oraz świadomość potencjalnych zagrożeń związanych z dekompresją podejrzanych lub nieznanych plików. Kompresja danych odgrywa istotną rolę w informatyce i telekomunikacji, będąc nieodłącznym elementem optymalizacji przepływu informacji.

Pytanie 36

Co to jest serwer baz danych?

A. MSDN

B. OTDR

C. VPN

D. MySQL

MySQL to jeden z najpopularniejszych serwerów bazodanowych, który jest open-source i używany na całym świecie do przechowywania i zarządzania danymi. Jako relacyjny system zarządzania bazą danych (RDBMS), MySQL umożliwia użytkownikom organizowanie danych w tabelach, co pozwala na efektywne wyszukiwanie, aktualizację oraz usuwanie informacji. Przykładem zastosowania MySQL jest jego wykorzystanie w aplikacjach webowych, takich jak WordPress, gdzie jest używany do przechowywania danych użytkowników, postów oraz komentarzy. MySQL obsługuje standardowy język zapytań SQL, co czyni go kompatybilnym z wieloma innymi systemami. Dobre praktyki w korzystaniu z MySQL obejmują stosowanie indeksów w celu przyspieszenia zapytań, regularne wykonywanie kopii zapasowych oraz monitorowanie wydajności bazy danych. Dodatkowo, MySQL wspiera różne mechanizmy bezpieczeństwa, takie jak uwierzytelnianie użytkowników oraz szyfrowanie danych, co jest kluczowe w kontekście ochrony wrażliwych informacji.

Pytanie 37

Jaki wydruk w systemie rodziny Linux uzyskamy po wprowadzeniu komendy

dr-x------  2 root root       0 lis 28 12:39 .gvfs
-rw-rw-r--  1 root root  361016 lis  8  2012 history.dat
-rw-r--r--  1 root root   97340 lis 28 12:39 .ICEauthority
drwxrwxr-x  5 root root    4096 paź  7  2012 .icedtea
drwx------  3 root root    4096 cze 27 18:40 .launchpadlib
drwxr-xr-x  3 root root    4096 wrz  2  2012 .local

A. free

B. pwd

C. ps

D. ls -la

Komenda ls -la w systemie Linux jest używana do wyświetlania szczegółowego wykazu plików i katalogów w bieżącym katalogu roboczym. Parametr -l oznacza długi format listingu, który zawiera informacje takie jak prawa dostępu, liczba linków, właściciel, grupa właściciela, rozmiar pliku, data ostatniej modyfikacji oraz nazwa pliku lub katalogu. Natomiast parametr -a powoduje uwzględnienie plików ukrytych, które w systemach uniksowych są oznaczane kropką na początku nazwy. Wydruk przedstawiony w pytaniu pokazuje właśnie taki szczegółowy listing z plikami ukrytymi, co potwierdza użycie komendy ls -la. Tego rodzaju informacja jest nieoceniona dla administratorów systemów i programistów, którzy muszą zarządzać uprawnieniami i strukturą katalogów. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne sprawdzanie zawartości katalogów, szczególnie w celu monitorowania uprawnień i zmian w plikach konfiguracyjnych. Komenda ls -la jest kluczowa w zrozumieniu struktury systemu plików i efektywnym zarządzaniu systemem operacyjnym Linux.

Pytanie 38

Literowym symbolem P oznacza się

A. indukcyjność

B. rezystancję

C. moc

D. częstotliwość

Symbol P to moc, która jest super ważnym parametrem w teorii obwodów elektrycznych i przy różnych instalacjach elektrycznych. Ogólnie mówiąc, moc elektryczna to ilość energii, którą się przesyła w jednostce czasu, mierzona w watach (W). Jak mamy prąd stały, to moc można obliczyć wzorem P = U * I, gdzie U to napięcie, a I to natężenie prądu. A przy prądzie zmiennym sprawa wygląda trochę inaczej, bo moc czynna to P = U * I * cos(φ), gdzie φ to kąt między napięciem a prądem. Można to zobaczyć w różnych miejscach, od żarówek w domach po całe systemy energetyczne. W branżowych standardach, na przykład IEC 60038, podkreśla się znaczenie rozumienia mocy dla efektywności energetycznej i bezpieczeństwa instalacji. Jak dobrze zrozumiesz moc, to łatwiej będzie projektować systemy, a także unikać przeciążeń, co jest kluczowe, żeby wszystko działało jak należy.

Pytanie 39

Jakiego protokołu używa polecenie ping?

A. ICMP

B. FTP

C. LDAP

D. RDP

Protokół ICMP (Internet Control Message Protocol) jest kluczowym elementem zestawu protokołów internetowych, który służy do przesyłania komunikatów o błędach oraz informacji diagnostycznych. W przypadku polecenia ping, ICMP jest wykorzystywany do wysyłania pakietów echo request do określonego hosta oraz odbierania pakietów echo reply, co pozwala na ocenę dostępności i czasów odpowiedzi urządzenia w sieci. Ping jest powszechnie stosowany w diagnostyce sieci, aby sprawdzić, czy dany adres IP jest osiągalny oraz jakie są czasy opóźnień w transmisji danych. Dzięki ICMP administratorzy sieci mogą szybko identyfikować problemy z łącznością i optymalizować konfigurację sieci. W dobrych praktykach sieciowych zaleca się regularne monitorowanie dostępności kluczowych urządzeń za pomocą narzędzi opartych na ICMP, co pozwala na utrzymanie wysokiej wydajności i dostępności usług. Zrozumienie działania protokołu ICMP jest istotne dla każdego specjalisty IT, ponieważ pozwala na skuteczne zarządzanie infrastrukturą sieciową oraz identyfikowanie potencjalnych zagrożeń związanych z bezpieczeństwem.

Pytanie 40

Adres IP 192.168.2.0/24 został podzielony na 8 podsieci. Jaką maskę należy zastosować dla tych nowych podsieci?

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.128

Wybór maski 255.255.255.192 nie jest poprawny, ponieważ nie odpowiada wymaganiom podziału sieci 192.168.2.0/24 na 8 podsieci. Maska 255.255.255.192, co odpowiada notacji /26, pozwala na utworzenie 4 podsieci (2^2 = 4), a nie 8. Oznacza to, że ten wybór nie zaspokaja wymagań podziału, które potrzebują 3 dodanych bitów do adresacji. Wybór maski 255.255.255.240 również jest błędny, ponieważ prowadzi do uzyskania 16 podsieci (2^4 = 16), co jest nadmiarem w stosunku do wymaganych 8 podsieci; to z kolei zbyt mocno zmniejsza dostępność adresów IP w każdej podsieci. Ostatnia odpowiedź, 255.255.255.128, również nie jest odpowiednia, ponieważ znowu dzieli sieć na 2 podsieci, co jest znacznie poniżej wymaganej liczby. Wybór odpowiedniej maski jest kluczowy w projektowaniu sieci, a błędne obliczenia mogą prowadzić do problemów z alokacją adresów IP oraz z zarządzaniem ruchem sieciowym. Takie pomyłki ilustrują typowy błąd myślowy, polegający na skupieniu się na liczbie podsieci bez uwzględnienia ich faktycznej pojemności. Dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć strukturę adresów IP oraz zasady związane z maskami podsieci, co jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w dziedzinie sieci komputerowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej