Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:03
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:13

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Koszt realizacji procesu drukowania na danej maszynie nie jest uzależniony od

A. liczby wydruków

B. metody przygotowania form drukowych

C. stanu technicznego maszyny

D. typy drukowanej pracy

Stwierdzenie, że koszt procesu drukowania na określonej maszynie nie zależy od stanu technicznego maszyny, jest prawidłowe, ponieważ stan techniczny urządzenia nie wpływa bezpośrednio na sam koszt jednostkowy druku. Koszty takie jak materiały eksploatacyjne (papier, tusze, farby) oraz praca operatorów są bardziej wpływowe przy określaniu kosztu druku. W praktyce, jeśli maszyna jest w dobrym stanie technicznym, może pracować z większą efektywnością, co przekłada się na niższe koszty operacyjne w dłuższej perspektywie, ale nie zmienia samego faktu, że przy danym nakładzie czy technologii wykonania form, koszty są stałe. W branży drukarskiej praktyki takie jak regularne serwisowanie maszyn, stosowanie wysokiej jakości materiałów oraz optymalizacja procesów produkcyjnych są kluczowe dla osiągnięcia efektywności kosztowej. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami ISO w obszarze zarządzania jakością, regularne przeglądy techniczne maszyn są zalecane jako część strategii zapewnienia jakości, co może pośrednio wpłynąć na koszty produkcji poprzez zmniejszenie awaryjności i przestojów.

Pytanie 2

W procesie przygotowywania do druku dwustronnej ulotki w kolorystyce CMYK, w nakładzie 10 000 egzemplarzy należy utworzyć plik

A. PSD i naświetlić 2 płyty.

B. PDF i naświetlić 5 płyt.

C. PDF i naświetlić 8 płyt.

D. PSD i naświetlić 8 płyt.

Wiele osób myśli, że każdy plik graficzny nadaje się do druku, a wybór formatu to drobiazg. To spory błąd. Plik PSD, czyli natywny format Photoshopa, może być świetny do pracy w studiu graficznym, ale kompletnie nie nadaje się do przekazania do druku. Zawiera warstwy, efekty i często profile kolorów charakterystyczne tylko dla oprogramowania Adobe. Drukarnie oczekują plików zamkniętych, czyli takich, które nie mają już możliwości edycji, i gwarantują stabilny wygląd – stąd PDF, najlepiej w standardzie PDFx-1a, to po prostu wymóg. Wysyłając PSD, ryzykujesz, że drukarnia nie będzie mogła nawet otworzyć pliku lub zrobi to źle, gubiąc czcionki, przezroczystości czy ustawienia kolorów. Z kolei liczba płyt to też coś, co często się pomija. W druku offsetowym każda barwa CMYK wymaga osobnej płyty, a jeśli drukujemy dwie strony, to każda z nich potrzebuje własnego zestawu CMYK – razem daje to 8 płyt. Myślenie, że wystarczy przygotować tylko 2 płyty (jedną na stronę) to nieporozumienie – każda separacja to oddzielna fizyczna forma drukarska. Jeszcze inny błąd to zakładanie, że naświetla się tylko 5 płyt – to by miało sens, gdybyśmy mieli na przykład jeden kolor dodatkowy, ale standardowa ulotka w pełnym kolorze tego nie potrzebuje. Dobrą praktyką jest też myślenie o nakładzie – przy 10 000 sztuk tylko offset i komplet płyt gwarantują opłacalność i powtarzalność kolorów. Takie detale naprawdę robią różnicę przy profesjonalnym przygotowaniu do druku – moim zdaniem, kto raz zobaczy, jak wygląda praca w drukarni, ten już nie pomyli tych podstawowych zasad.

Pytanie 3

Połączenie liter widoczne na rysunku to

A. ligatura.

B. abrewiura.

C. wersaliki.

D. kapitaliki.

Ligatura to połączenie dwóch lub więcej znaków w jeden znak typograficzny. Widzisz to szczególnie wyraźnie na rysunku, gdzie litery „f” i „i” są połączone dzięki specjalnemu projektowi fontu. Moim zdaniem, to niezwykle praktyczna funkcja w typografii – poprawia czytelność, eliminuje zderzenia liter i po prostu wygląda estetycznie (zwłaszcza w profesjonalnych wydrukach czy identyfikacji wizualnej). Ligatury można spotkać nie tylko w klasycznych krojach pisma, ale też w bardziej nowoczesnych fontach, gdzie projektanci dbają o niuanse wizualne. Często w edytorach tekstowych czy programach graficznych możesz włączyć lub wyłączyć ligatury, w zależności od potrzeb projektu – to jest standard w oprogramowaniu jak Adobe InDesign czy Affinity Publisher. Warto wiedzieć, że ligatury mają swoje kody Unicode i są częścią profesjonalnych rodzin fontów OpenType, a ich stosowanie uznawane jest za dobrą praktykę w składzie tekstów, szczególnie w publikacjach drukowanych. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet mała ligatura potrafi zmienić odbiór całego projektu graficznego – warto na to zwracać uwagę!

Pytanie 4

Która metoda wykończenia wydruku umożliwia uzyskanie kształtu produktu pokazanego na ilustracji?

A. Kalandrowanie.

B. Tłoczenie.

C. Wykrawanie.

D. Frezowanie.

Wykrawanie to metoda, która idealnie nadaje się do produkcji złożonych kształtów z płaskich arkuszy materiałów. Proces ten polega na wycinaniu precyzyjnych form, co jest szczególnie istotne w branżach takich jak opakowaniowa, tekstylna czy metalowa. Przykładowo, w przemyśle opakowaniowym wykrawanie służy do produkcji pudełek z tektury, gdzie każdy detal kształtu musi być zgodny z projektem, aby zapewnić odpowiednie dopasowanie elementów. Wykrawanie pozwala na masową produkcję identycznych kształtów, co zwiększa efektywność i obniża koszty jednostkowe. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają konieczność stosowania precyzyjnych metod produkcji, które zapewniają kontrolę jakości, co wykrawanie doskonale ilustruje. Dodatkowo, technika ta jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ ogranicza odpady materiałowe w porównaniu do innych metod produkcji.

Pytanie 5

Jakie są wymiary netto ulotki, jeżeli przy użyciu 3 mm spadu z każdej strony wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 105 x 151 mm

B. 105 x 148 mm

C. 108 x 151 mm

D. 108 x 148 mm

W przypadku wymiarów netto ulotki, które są kluczowe w procesie druku, płynne przejście od wymiarów brutto do wymiarów netto wymaga uwzględnienia spadów. Błędne odpowiedzi często wynikają z pomyłek w obliczeniach lub nieprawidłowego zrozumienia, czym dokładnie jest spad. Na przykład, w przypadku odpowiedzi 105 mm x 151 mm, prawdopodobnie doszło do pomyłki w obliczeniach wysokości; nie uwzględniono całkowitego spadu, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Odpowiedzi takie jak 108 mm x 151 mm również pokazują brak zrozumienia spadów, ponieważ sugerują zbyt duże wymiary netto. W szczególności zbyt małe odjęcie od wymiarów brutto prowadzi do nieodpowiednich wymiarów, które mogą powodować problemy w druku, jak np. białe krawędzie lub źle wycentrowane obrazy. Odpowiedzi te wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak nieuwzględnienie podwójnego spadu lub błędne założenia co do wymiarów. Aby poprawnie ustalić wymiary netto ulotki, konieczne jest dokładne obliczenie zgodne z zasadami i dobrymi praktykami w branży poligraficznej, co pozwala na optymalizację procesu druku i minimalizowanie kosztów materiałowych.

Pytanie 6

Na rysunku przedstawiono błąd łamania tekstu o nazwie

A. bękart.

B. szewc.

C. sierota.

D. korytarz.

Odpowiedź "korytarz" jest poprawna, ponieważ odnosi się do konkretnego błędu łamania tekstu zwanego "korytarzem", który charakteryzuje się pozostawieniem dużej, pionowej przerwy między wyrazami w sąsiadujących wierszach. Tego rodzaju błąd typograficzny może znacznie obniżyć estetykę dokumentu oraz utrudnić czytanie tekstu. W praktyce, aby uniknąć korytarza, stosuje się różne techniki, takie jak automatyczne dostosowywanie odstępów między wyrazami lub marginesami. Dobrą praktyką jest także stosowanie narzędzi do sprawdzania typografii przed publikacją tekstu, co pozwala na wczesne wychwycenie takich błędów. W standardach typograficznych, takich jak te zalecane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), unikanie korytarzy jest kluczowym elementem poprawnej obróbki tekstu. Rozumiejąc różne rodzaje błędów typograficznych, projektanci i edytorzy mogą tworzyć bardziej czytelne i atrakcyjne dokumenty.

Pytanie 7

Jaką czynność należy wykonać podczas tworzenia tekstu, aby dostosować odstępy pomiędzy wybranymi parami znaków, np.: V A?

A. Kerning

B. Trapping

C. Leading

D. Tracking

Kerning to proces regulacji odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków, co jest niezwykle istotne w typografii, aby uzyskać estetyczny i czytelny wygląd tekstu. Przykładem zastosowania kerningu jest sytuacja, gdy tworzymy nagłówki lub logo, gdzie pary znaków takie jak 'V A' mogą wyglądać nieproporcjonalnie, jeśli nie zostaną odpowiednio dostosowane. Zbyt duża odległość może sprawić, że tekst będzie wyglądał na rozproszony, natomiast zbyt mała odległość może prowadzić do zlewania się liter. W profesjonalnym projektowaniu graficznym standardem jest używanie narzędzi do kerningu w programach takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie odległości w zależności od zastosowanego kroju pisma. Dobrze skonfigurowany kerning przyczynia się do lepszej czytelności i estetyki projektu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej.

Pytanie 8

Który wzornik wykorzystywany podczas przygotowywania projektu do drukowania przedstawiono na rysunku?

A. Wzornik okryć introligatorskich.

B. Wzornik papierów barwionych w masie.

C. Wzornik kolorów CMYK.

D. Wzornik kolorów Pantone.

Wzornik kolorów Pantone, przedstawiony na rysunku, jest jednym z najważniejszych narzędzi w przemyśle poligraficznym i projektowaniu graficznym. System Pantone został stworzony dla zapewnienia spójności kolorów w różnych materiałach drukowanych. Każdy kolor w tym systemie ma przypisany unikalny numer, co ułatwia komunikację między projektantami, drukarniami i klientami. Wzornik ten jest niezwykle pomocny w procesie wyboru kolorów, ponieważ umożliwia precyzyjne odwzorowanie odcieni w różnych technikach druku. Przykładowo, podczas projektowania logo firmy, użycie wzornika Pantone pozwala na uzyskanie dokładnie tego samego koloru na wizytówkach, ulotkach i reklamach, niezależnie od techniki produkcji. Dlatego wzorniki Pantone są uważane za standard w branży i są szeroko stosowane w procesach produkcyjnych, co zwiększa jakość i spójność końcowych produktów.

Pytanie 9

W magazynie drukarni zgromadzono 105 kg papieru w formacie B1 (700 x 1000 mm) oraz o gramaturze 150 g/m2. Jaką ilość arkuszy B1 posiada drukarnia?

A. 1 150 sztuk

B. 1 000 sztuk

C. 1 050 sztuk

D. 1 100 sztuk

Aby obliczyć liczbę arkuszy B1, które można uzyskać z 105 kg papieru o gramaturze 150 g/m2, należy najpierw przeliczyć masę papieru na powierzchnię. Gramatura 150 g/m2 oznacza, że 1 m2 papieru waży 150 g. Dlatego 105 kg to 105000 g, co daje: 105000 g / 150 g/m2 = 700 m2. Następnie obliczamy powierzchnię jednego arkusza B1, która wynosi 0,7 m x 1 m = 0,7 m2. W związku z tym liczba arkuszy B1, które można uzyskać z 700 m2, wynosi: 700 m2 / 0,7 m2 = 1000 arkuszy. Ta wiedza jest kluczowa w przemyśle drukarskim, gdzie zarządzanie materiałami jest niezbędne dla efektywności produkcji. Umiejętność przeliczania gramatury papieru oraz obliczania ilości arkuszy na podstawie dostępnych zasobów jest istotna dla optymalizacji procesu drukowania oraz minimalizacji odpadów. W praktyce, znajomość tych obliczeń pozwala drukarniom lepiej planować zamówienia i kontrolować koszty produkcji.

Pytanie 10

Na której ilustracji dokonuje się pomiaru gęstości optycznej?

A. Na ilustracji 2.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 4.

D. Na ilustracji 1.

Pomiar gęstości optycznej polega na analizie, jak substancje absorbują światło, a odpowiedzi, które wskazują na ilustracje inne niż ilustracja 1, prowadzą do nieporozumienia w zrozumieniu metody pomiaru. Ilustracja 2, przedstawiająca schemat optyczny, może sugerować inne zastosowanie technologii optycznych, ale nie przedstawia rzeczywistego procesu kalibracji gęstości optycznej. To schematyczne podejście może mylić, ponieważ wskazuje na to, że wystarczy mieć ogólną koncepcję systemu optycznego, aby przeprowadzić pomiar gęstości. Ilustracja 3, zupełnie pusta, nie ma żadnego związku z pomiarem; brak jakichkolwiek elementów wizualnych uniemożliwia jakąkolwiek interpretację. Natomiast ilustracja 4, z równoległymi liniami, również nie ma związku z gęstością optyczną i może wprowadzać w błąd, sugerując, że geometria ma znaczenie w pomiarach. Takie podejścia mogą wynikać z błędnego założenia, że każdy element technologii optycznej może być użyty do pomiaru, co nie jest prawdą. Kluczowym błędem jest niezarządzanie zrozumieniem, jak kalibracja i właściwe wzorce wpływają na dokładność pomiarów. Aby w pełni pojąć temat, ważne jest, aby skupić się na wzorcach gęstości optycznej oraz ich zastosowaniu w praktyce laboratoryjnej.

Pytanie 11

Album zawierający zdjęcia, który ma być publikowany tylko w sieci, powinien być zapisany z następującymi parametrami:

A. 72 ppi, RGB

B. 72 dpi, CMYK

C. 250 dpi, RGB

D. 300 ppi, CMYK

Odpowiedź 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ w kontekście publikacji internetowych największe znaczenie ma rozdzielczość wyrażona w pikselach na cal (ppi). Ustalona na poziomie 72 ppi jest standardem, co oznacza, że obraz jest optymalizowany pod kątem wyświetlania na ekranach komputerowych i urządzeniach mobilnych. Użycie przestrzeni kolorów RGB (czerwony, zielony, niebieski) jest również kluczowe, ponieważ jest to system kolorów stosowany w monitorach i innych urządzeniach wyświetlających, co zapewnia, że kolory będą wyglądały prawidłowo na ekranie. W praktyce, przygotowując zdjęcia do publikacji online, zaleca się także kompresję obrazów w celu zredukowania ich rozmiaru, co przyspiesza ładowanie stron. Dobrym przykładem zastosowania tego standardu są zdjęcia na stronach internetowych, blogach czy mediach społecznościowych, gdzie szybkość ładowania i jakość obrazu są ważne dla doświadczenia użytkownika oraz SEO, ponieważ wyszukiwarki preferują strony z zoptymalizowanymi obrazami. Poprawne ustawienie parametrów obrazu ma zatem bezpośredni wpływ na estetykę oraz funkcjonalność witryn internetowych.

Pytanie 12

Którą zasadę kompozycji wykorzystano podczas kadrowania fotografii?

A. Złotej proporcji.

B. Piramidy.

C. Złotej spirali.

D. Trójpodziału.

Odpowiedź "Trójpodziału" jest poprawna, ponieważ zasada ta jest jedną z najważniejszych technik kompozycji w fotografii. Trójpodział polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części za pomocą dwóch równoległych linii poziomych i dwóch pionowych. Umieszczając kluczowe elementy kompozycji wzdłuż tych linii lub w ich punktach przecięcia, fotografowie mogą tworzyć bardziej zrównoważone i estetyczne kadry. Przykładowo, portret umieszczony w jednym z punktów przecięcia przyciąga wzrok widza, co zwiększa jego atrakcyjność. W praktyce, trójpodział można zastosować praktycznie w każdej dziedzinie fotografii, w tym krajobrazowej, portretowej czy produktowej. Warto również zauważyć, że reguła ta jest zgodna z ogólnymi zasadami projektowania wizualnego, co czyni ją szeroko stosowaną w różnych dyscyplinach artystycznych, od malarstwa po grafikę komputerową. Poprawne zastosowanie trójpodziału zwiększa szanse na uzyskanie porywających i przykuwających uwagę obrazów.

Pytanie 13

Jakie są wymiary netto ulotki, jeżeli przy spadach o wielkości 3 mm z każdej strony, wymiar brutto wynosi 154 x 216 mm?

A. 148 x 213 mm

B. 148 x 210 mm

C. 151 x 213 mm

D. 151 x 210 mm

Wydaje się, że problem z tym pytaniem wynika głównie z niezrozumienia, jak działają spady w projektach przeznaczonych do druku. Spady mają na celu wyeliminowanie ryzyka pojawienia się białych obwódek po przycięciu finalnego wydruku – to taki margines bezpieczeństwa, który projektant musi dodać do każdego wymiaru. W praktyce, jeśli masz spad 3 mm z każdej strony, to do wymiaru docelowego (netto) dodajesz 6 mm do długości i 6 mm do szerokości, żeby uzyskać wymiar pliku do druku (brutto). Jeśli ktoś podał wymiar 151 x 210 mm albo 151 x 213 mm, to pewnie policzył tylko jeden spad, ewentualnie pomylił się przy odejmowaniu – takie pomyłki zdarzają się, jak ktoś nie pracuje na co dzień z przygotowaniem materiałów poligraficznych albo nie zna dokładnych formatów papieru. Wysokość 213 mm sugeruje, że spad został źle odjęty tylko z jednej strony, albo zapomniano o sumowaniu obu stron. Z kolei wymiar 148 x 213 mm może być efektem niepełnego zrozumienia, jak należy odliczać spady i czym jest format A5 – tutaj ktoś prawidłowo odjął spady od szerokości (148 mm to szerokość A5), ale wysokość pozostała za duża, co pokazuje, że nie odjęto łącznie 6 mm od obu krawędzi. Pomijanie spadów, zaokrąglanie wymiarów lub nieznajomość formatów ISO prowadzi do takich błędów. Najlepiej zawsze porównywać wymiar netto z tabelami standardów papieru (norma ISO 216 dla serii A), a do wymiaru brutto dodać dwukrotność spadu. W praktyce, jeśli drukarnia podaje wymiar brutto, zawsze odejmujesz 2x spad, żeby dostać wymiar netto. Takie podejście gwarantuje, że wydruk nie będzie miał nieestetycznych obwódek i wszystko zostanie przycięte zgodnie ze sztuką. Polecam też zawsze zapoznać się ze specyfikacją techniczną drukarni – to tam często jest jasno pokazane, jak liczyć te wymiary. Pamiętaj, że w branży precyzja wymiaru to podstawa – niedokładności nawet rzędu kilku milimetrów potrafią zepsuć cały nakład.

Pytanie 14

Gdzie w publikacji znajduje się informacja o materiałach ikonograficznych?

A. W bibliografii załącznikowej

B. Na stronie wakatowej

C. Na stronie redakcyjnej

D. W przypisach bibliograficznych

No, wybór odpowiedzi wskazującej na inne miejsca z informacjami o materiałach wizualnych jest chyba trochę błędny. Bibliografia to miejsce, gdzie autorzy dają wszystkie źródła, na które się powołują, ale tam nie znajdziesz dokładnych danych o materiałach wizualnych. Strona wakatowa, mimo że może mieć ogłoszenia o pracy, zupełnie nie odnosi się do treści publikacji i nie jest miejscem do pokazywania informacji o ikonografii. Przypisy bibliograficzne mogą mieć odniesienia do ikonografii, ale nie są głównym miejscem prezentacji tych danych; zazwyczaj to tylko noty na marginesach. W edytorstwie ważne jest, by informacje o materiałach wizualnych były w odpowiednim miejscu, bo inaczej można zmylić czytelnika i utrudnić mu zrozumienie całej treści. Dlatego warto pamiętać, że strona redakcyjna to kluczowe miejsce na takie informacje, bo zapewnia przejrzystość i spójność publikacji.

Pytanie 15

Która metoda drukowania nie jest wykorzystywana do produkcji płyt CD?

A. Wklęsłodruk

B. Sitodruk

C. Offset

D. Druk cyfrowy

Wybór sitodruku, offsetu czy druku cyfrowego do drukowania płyt CD może się wydawać dziwny, ale to wynika z tego, że każda z tych metod ma swoje zastosowania w różnych branżach. Sitodruk używa siatki, przez którą farba przechodzi na materiał. Dzięki temu można osiągnąć świetną jakość druku i intensywne kolory, co jest ważne na płytach CD. Offset działa trochę inaczej, bo przenosi obraz z płaskiej formy na medium przy cylinderze; to sprawia, że świetnie nadaje się do różnych podłoży, w tym płyt CD. Jest super do dużych nakładów, bo im więcej drukujemy, tym taniej. Druk cyfrowy z kolei to technika, która wykorzystuje komputery do drukowania bezpośrednio na materiale, co daje nam szybką i elastyczną opcję, idealną do małych serii, jak limitowane edycje płyt. Skoro wklęsłodruk nie jest odpowiedni do płyt CD, to warto wiedzieć, że różne techniki druku mają swoje szczególne cechy i powinny być wybierane w zależności od potrzeb projektu.

Pytanie 16

Jaka metoda druku powinna zostać użyta do przygotowania 100 wizytówek?

A. Tampondrukową

B. Offsetową

C. Rotograwiurową

D. Cyfrową

Wybór nieodpowiedniej techniki druku może prowadzić do nieefektywności w produkcji wizytówek. Offsetowa metoda druku, chociaż oferuje doskonałą jakość przy dużych nakładach, wiąże się z wysokimi kosztami przygotowania form oraz dłuższym czasem realizacji. W przypadku produkcji 100 wizytówek, inwestycja w przygotowanie matryc nie jest ekonomicznie uzasadniona, ponieważ koszty jednostkowe rosną znacząco. Metoda rotograwiurowa jest idealna dla produkcji na dużą skalę, zwłaszcza w przypadku długich serii, takich jak gazety czy opakowania, ale w kontekście wizytówek jest całkowicie nieadekwatna, ze względu na złożoność i koszty związane z procesem. Tampondruk, z drugiej strony, jest techniką używaną do druku na nierównych powierzchniach i może być stosowany w produkcji gadżetów reklamowych, ale nie jest zalecany dla papieru czy wizytówek, ponieważ oferuje ograniczone możliwości w zakresie detali graficznych. Tradycyjne myślenie o zastosowaniu tych metod do niewielkich nakładów może prowadzić do nieporozumień dotyczących efektywności kosztowej i jakości, których klienci oczekują od finalnego produktu. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór techniki druku powinien być dostosowany do specyfiki zamówienia oraz wymaganej jakości, co w przypadku wizytówek jednoznacznie wskazuje na druk cyfrowy jako najlepszą opcję.

Pytanie 17

Jakie są wymiary netto broszury, jeżeli założono 3 mm spady z każdej strony, a wymiar brutto wynosi 154 x 216 mm?

A. 148 x 210 mm

B. 148 x 220 mm

C. 151 x 213 mm

D. 154 x 210 mm

W przypadku wymiarów pracy do druku łatwo się pomylić, zwłaszcza gdy chodzi o spady i finalny rozmiar produktu. Wiele osób zapomina, że spady trzeba dodać do projektu, ale potem to właśnie one są odcinane – nie zostają w gotowej broszurze. Jeśli założysz, że wymiar netto jest większy lub taki sam jak brutto, to już gdzieś w rozumowaniu robi się błąd. Niektórym wydaje się, że spady „dodaje się” do wymiaru gotowego, a przecież jest na odwrót – to wymiar pod linijką po obcięciu musi być mniejszy o te wszystkie spady. Takie odpowiedzi jak 151 x 213 mm czy 154 x 210 mm wynikają często z nieprecyzyjnego liczenia, na przykład przez odjęcie spadów tylko z jednej strony lub pomylenie, ile dokładnie milimetrów należy odjąć. Z kolei odpowiedź 148 x 220 mm sugeruje, że wysokość netto jest większa niż po odjęciu spadów – a to przecież nierealne, bo spady są zawsze odejmowane po obcięciu. Branżowo przyjęte jest, że dla każdego boku odejmujesz sumę spadów z obu stron, czyli dwa razy po 3 mm, razem 6 mm. W praktyce, jeśli projektujesz np. broszurę do formatu A5 (148 x 210 mm po cięciu), to właśnie tyle powinien mieć plik finalny po odjęciu spadów – a plik do druku wysyłasz większy (tutaj 154 x 216 mm brutto). Najczęstszy błąd wśród początkujących to właśnie przeoczenie tej drobnej różnicy, co potem prowadzi do problemów w drukarni i reklamacji ze strony klienta. Warto od początku uczyć się poprawnego podejścia, bo w branży poligraficznej dokładność naprawdę ma znaczenie – szczególnie gdy chodzi o cięcie i spasowanie grafik na krawędzi arkusza. Z mojego doświadczenia wynika, że im lepiej rozumiesz różnicę między brutto a netto, tym mniej stresu przy oddawaniu pracy do druku i mniej poprawek do robienia na ostatnią chwilę.

Pytanie 18

Z jaką przybliżoną rozdzielczością należy zeskanować wielobarwny oryginał o wysokości 10 cm, w celu wykorzystania jako tło pionowego plakatu o formacie B3?

A. 1 500 spi

B. 300 dpi

C. 500 lpi

D. 2 100 ppi

Temat wyboru rozdzielczości skanowania do druku wielkoformatowego potrafi być podchwytliwy, bo wiele osób sugeruje się tylko uniwersalnymi wartościami, jak klasyczne 300 dpi. To często spotykany błąd – rozdzielczość 300 dpi rzeczywiście jest standardem, ale tylko wtedy, gdy oryginał ma taki sam rozmiar jak docelowy wydruk. Jeśli jednak, jak w tym przypadku, skanujemy niewielki oryginał (10 cm wysokości), a potem chcemy użyć go jako tło plakatu B3 (czyli ok. 50 cm wysokości), musimy wykonać powiększenie. Samo 300 dpi nie wystarczy, bo po przeskalowaniu obraz wyjdzie rozmazany i nieostry. Z kolei 500 lpi to jednostka typowa dla rastra drukarskiego, a nie dla rozdzielczości skanowania – można się łatwo pomylić, bo lpi i dpi brzmią podobnie, ale służą do zupełnie czego innego. Pomylenie tych jednostek jest bardzo powszechne, zwłaszcza u osób zaczynających przygodę z prepressem. 2 100 ppi natomiast to już wartość przesadnie wysoka przy tego typu projekcie – skanowanie z aż taką rozdzielczością nie daje realnej poprawy jakości, a jedynie generuje gigantyczne pliki i niepotrzebnie obciąża sprzęt oraz proces obróbki. Takie ekstremalne wartości są sensowne tylko w przypadku mikrografii lub bardzo wymagających archiwaliów, a nie codziennej pracy przy plakatach. Najczęstszy błąd w takich zadaniach to nieuwzględnienie skali powiększenia – doświadczenie pokazuje, że wiele osób bierze „z głowy” popularną wartość, nie przeliczając ile razy obrazek trzeba powiększyć. Kluczowa jest tu zasada: rozdzielczość skanowania powinna być proporcjonalna do stopnia powiększenia w stosunku do docelowego formatu, a nie tylko wybrana według intuicji. To podstawa w przygotowaniu materiałów do druku, bo tylko wtedy efekt końcowy będzie wyglądał fachowo.

Pytanie 19

Które urządzenie należy zastosować do przetworzenia obrazu z transparentnych oryginałów na sygnał cyfrowy?

A. Naświetlarkę CtP.

B. Aparat fotoreprodukcyjny.

C. Naświetlarkę CtF.

D. Skaner bębnowy.

Wybór skanera bębnowego to naprawdę rozsądna decyzja, szczególnie kiedy mamy do czynienia z transparentnymi oryginałami, czyli na przykład slajdami lub negatywami na folii. Tego typu urządzenie, chociaż dzisiaj spotykane raczej w profesjonalnych studiach czy w archiwach, wciąż jest uznawane za złoty standard w precyzyjnym odwzorowaniu szczegółów i barw z przezroczystych nośników. Skaner bębnowy wykorzystuje specjalny mechanizm – oryginał zakładany jest na przezroczysty bęben, który obraca się z dużą prędkością, a światło przechodzi przez materiał, co pozwala na uzyskanie wyjątkowo wiernego sygnału cyfrowego. To rozwiązanie szczególnie polecam wszędzie tam, gdzie liczy się rozdzielczość i jakość digitalizacji – na przykład przy archiwizacji dzieł sztuki czy przygotowywaniu druku wysokiej klasy. Co ciekawe, profesjonalne skanery bębnowe są w stanie „wyciągnąć” detale nawet z bardzo ciemnych lub bardzo jasnych partii obrazu dzięki wysokiemu zakresowi tonalnemu. W praktyce taki sprzęt jest może trochę trudniejszy w obsłudze i wymaga wprawy, jednak efekty naprawdę są zauważalne. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli komuś zależy na archiwizacji slajdów do druku artystycznego czy publikacji naukowych, nie ma lepszej opcji. Warto wiedzieć, że w branży poligraficznej i fotograficznej ten standard wciąż jest bardzo ceniony, mimo rozwoju cyfrowych aparatów i płaskich skanerów.

Pytanie 20

Rozmieszczenie materiałów na arkuszu druku to

A. dublowanie

B. impozycja

C. skalowanie

D. pozycjonowanie

Pozycjonowanie, skalowanie oraz dublowanie to terminy, które nie odpowiadają rzeczywistej definicji procesu rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim. Pozycjonowanie odnosi się do ustalania dokładnej lokalizacji elementów graficznych na stronie, co jest tylko jednym z aspektów projektowania, ale nie obejmuje całego procesu impozycji. Każdy projektant musi zrozumieć, że pozycjonowanie samo w sobie nie zapewnia optymalizacji układu stron w kontekście druku. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obiektów, co również nie jest równoważne impozycji. Proces ten może wpływać na jakość i czytelność druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do rozmieszczenia użytków na arkuszu. Dublowanie z kolei odnosi się do powielania elementów, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania materiałów i problemów z organizacją zawartości. Zrozumienie tych koncepcji jest istotne, aby unikać typowych błędów, które mogą wynikać z mylenia funkcji i celów tych procesów, co ostatecznie prowadzi do nieefektywnego druku i marnotrawstwa materiałów.

Pytanie 21

W jednym z projektów klient wymaga, aby plik graficzny mógł być bezstratnie skalowany do różnych rozmiarów bez utraty jakości. Jakiego typu grafiki należy użyć?

A. Mapy bitowej 8-bitowej

B. Grafiki wektorowej

C. Grafiki rastrowej

D. Animowanego pliku GIF

<strong>Grafika wektorowa</strong> to jedyny rodzaj grafiki, który pozwala na swobodne skalowanie bez żadnej utraty jakości czy pikselizacji. Wynika to z jej matematycznej struktury – obrazy wektorowe są opisywane przez krzywe, linie i kształty zapisane w postaci równań matematycznych, zamiast sztywno określonych pikseli. Dzięki temu, niezależnie od tego, czy wydrukujesz taki obraz na małej wizytówce, czy na wielkim billboardzie, linie i kształty pozostaną zawsze ostre i wyraźne. W praktyce grafiki wektorowe są wykorzystywane w projektowaniu logotypów, ikon, infografik oraz wszędzie tam, gdzie wymagana jest elastyczność rozmiaru bez kompromisów w jakości. Przykładowe formaty to SVG, AI czy EPS. W branży graficznej przyjmuje się zasadę, że elementy, które mogą być powiększane lub pomniejszane, zawsze powinny być tworzone w wektorze – to znacznie ułatwia późniejszą pracę i daje swobodę w przygotowywaniu publikacji na różne media. Moim zdaniem, każdy profesjonalny grafik powinien dobrze zrozumieć różnice między grafiką rastrową a wektorową, bo to naprawdę kluczowa sprawa w codziennej pracy przy przygotowaniu materiałów do druku i do publikacji cyfrowych.

Pytanie 22

W jakiej przestrzeni kolorów powinno się stworzyć projekt graficzny przeznaczony do wydruku na kartonowym opakowaniu?

A. CMYK

B. HSL

C. LAB

D. RGB

Odpowiedź CMYK jest okej, bo to standard w druku. CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Black, pokazuje, jak tusze łączą się na białym papierze, żeby uzyskać fajne kolory. Jak robisz coś graficznego do druku, to trzeba używać CMYK, żeby kolory były takie, jak na ekranie, gdy wszystko już jest gotowe. Przykładowo, jak projektujesz kartony na różne rzeczy, to ważne, żeby kolory wyglądały tak, jak powinny, a tu CMYK jest najlepszym wyborem. Dzięki temu kolory nie zmieniają się za bardzo podczas druku, co często dzieje się, gdy korzysta się z RGB. W branży się rekomenduje, żeby zmieniać projekty z RGB na CMYK przed wysłaniem do druku, żeby uniknąć niespodzianek oraz błędów z kolorami. No i warto pamiętać, że niektóre kolory, które widzisz na ekranie w RGB, mogą nie być możliwe do uzyskania w druku CMYK, więc to kolejny powód, czemu lepiej korzystać z tej przestrzeni w druku.

Pytanie 23

Jakie formaty powinien mieć nieregularny obiekt wektorowy, aby jego przezroczystość była zachowana po umieszczeniu go na stronie www?

A. GIF, BMP

B. PNG, BMP

C. PNG, JPEG

D. PNG, GIF

Odpowiedź 'PNG, GIF' jest prawidłowa, ponieważ oba te formaty obsługują przezroczystość, co jest istotne przy prezentowaniu nieregularnych obiektów wektorowych na stronach internetowych. Format PNG (Portable Network Graphics) jest szczególnie popularny do przechowywania obrazów z przezroczystością, ponieważ pozwala na zastosowanie kanału alfa, co oznacza, że każdy piksel może mieć różne poziomy przezroczystości. Dzięki temu można uzyskać płynne przejścia i cienie, co jest niezbędne w nowoczesnym designie stron. Z kolei GIF (Graphics Interchange Format) obsługuje przezroczystość w ograniczony sposób, akceptując jedynie jeden kolor jako przezroczysty, co w wielu przypadkach wystarcza do zastosowań internetowych, zwłaszcza dla prostszych grafik. Przykłady zastosowania to ikony na stronach internetowych, logo, czy każda inna grafika wymagająca zachowania tła. Oba formaty są szeroko wspierane przez przeglądarki internetowe, co czyni je idealnymi do użycia w projektach online. Wybierając właściwy format, projektanci muszą także brać pod uwagę rozmiar pliku oraz jakość obrazu, co jest kluczowe dla optymalizacji szybkości ładowania strony.

Pytanie 24

Który program pozwala wykonać skład publikacji graficzno-tekstowych?

A. Adobe InDesign

B. Corel Photo Paint

C. ArtiosCad

D. Blender

Adobe InDesign to narzędzie, które w branży DTP (desktop publishing) uchodzi za absolutny standard do składu publikacji, zwłaszcza graficzno-tekstowych. Pozwala on nie tylko na układanie tekstu i obrazów na stronie, ale też na precyzyjną kontrolę nad kolumnami, marginesami, stylami tekstowymi czy siatkami modularnymi. Z InDesigna korzystają zarówno studia graficzne, jak i wydawnictwa książkowe czy redakcje magazynów, bo daje on gwarancję zgodności z wymaganiami druku offsetowego i cyfrowego. Moim zdaniem na żadnym innym etapie przygotowania publikacji nie ma takiego znaczenia, jak właśnie skład – to od tego zależy czy publikacja będzie czytelna, nowoczesna, przyciągająca uwagę. Praktycznie każda broszura, katalog produktowy, czasopismo czy nawet profesjonalnie przygotowana prezentacja firmowa powstaje w InDesignie. Co ciekawe, program obsługuje zaawansowane funkcje eksportu do PDF/X, co jest wymogiem drukarń, oraz daje możliwość automatyzacji pracy poprzez skrypty czy style znaczników GREP. A jeśli ktoś myśli o pracy w poligrafii czy szeroko pojętym projektowaniu graficznym publikacji – naprawdę warto znać InDesigna na wylot, bo to nie tylko wygoda, ale i pewność, że gotowa publikacja spełni techniczne standardy branżowe.

Pytanie 25

Wskaż charakterystyczne parametry układu typograficznego strony przedstawionej na ilustracji.

A. Jedna kolumna, cztery łamy.

B. Jeden łam, dwie kolumny.

C. Cztery kolumny, jeden łam.

D. Jedna kolumna, dwa łamy.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje więcej niż jedną kolumnę lub nieodpowiednią liczbę łamów, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad układu typograficznego. W przypadku układów z wieloma kolumnami, jak w odpowiedziach sugerujących cztery kolumny z jednym łamem czy dwie kolumny z jednym łamem, kluczowym problemem jest to, iż prowadzi to do rozproszenia uwagi czytelnika. Tego typu struktury nie są efektywne w przypadku prezentacji treści, która powinna być czytelna i łatwa do przyswojenia. Zbyt wiele kolumn ogranicza widoczność tekstu i może prowadzić do tzw. 'zmęczenia wzroku', co jest szczególnie niepożądane w kontekście dokumentów, które mają dostarczać ważne informacje. Ponadto, odpowiedzi te nie uwzględniają zasad optymalizacji przestrzeni na stronie oraz ergonomii czytania. Warto zauważyć, że typografia to nie tylko rozmieszczenie tekstu, ale również świadome kształtowanie doświadczeń użytkowników. Dlatego też należy przestrzegać norm i praktyk, które promują czytelność i zrozumiałość, zamiast koncentrować się na bardziej skomplikowanych układach, które w rzeczywistości mogą obniżać jakość prezentacji treści. Osoby projektujące układy typograficzne, powinny mieć na uwadze, że prostota często sprzyja efektywności komunikacji wizualnej, w zgodzie z zasadami stosowanymi w najlepszych praktykach projektowania.

Pytanie 26

Jaką rozdzielczość skanowania dla oryginału wielokolorowego trzeba zastosować, gdy jego powiększenie w trakcie drukowania wyniesie 2 razy?

A. 1 200 ppi

B. 600 ppi

C. 2 400 ppi

D. 300 ppi

Aby uzyskać wysoką jakość skanowania oryginału wielobarwnego, kluczowe jest dostosowanie rozdzielczości skanowania do późniejszego procesu drukowania, szczególnie gdy przewidujemy powiększenie obrazu. W przypadku powiększenia 2-krotnego, należy zastosować zasadę, że rozdzielczość skanowania powinna być co najmniej dwukrotnie wyższa od rozdzielczości drukowania. Standardowa rozdzielczość druku dla uzyskania dobrej jakości w przypadku materiałów wielobarwnych wynosi zazwyczaj 300 ppi. W związku z tym, aby zachować odpowiednią jakość po powiększeniu, wymagane jest skanowanie z rozdzielczością 600 ppi. Taki proces gwarantuje, że po powiększeniu detale obrazu nie znikną, a kolory będą wiernie odwzorowane. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie odpowiednie przygotowanie materiałów źródłowych do druku jest kluczowe dla uzyskania zadowalających efektów końcowych. Dodatkowo, zastosowanie wysokiej rozdzielczości skanowania pozwala na lepsze odwzorowanie subtelnych detali i gradientów kolorów, co jest istotne w druku wysokiej jakości.

Pytanie 27

Stworzenie wizytówki oraz realizacja próbnego wydruku wymaga zestawu:

A. komputer z systemem operacyjnym, tablet graficzny, skaner

B. komputer z systemem operacyjnym, program graficzny, drukarka cyfrowa

C. oprogramowanie graficzne, tablet graficzny, drukarka cyfrowa

D. oprogramowanie graficzne, naświetlarka, maszyna offsetowa

Prawidłowa odpowiedź to komputer z systemem operacyjnym, program graficzny oraz drukarka cyfrowa, ponieważ każdy z tych elementów odgrywa kluczową rolę w procesie projektowania wizytówki i jej wydruku. Komputer z systemem operacyjnym to podstawowe narzędzie, które umożliwia uruchamianie oprogramowania graficznego. Program graficzny, taki jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, pozwala na tworzenie profesjonalnych projektów wizytówek, wykorzystując różnorodne narzędzia do rysowania, edytowania grafiki, oraz tekstu. Drukarka cyfrowa natomiast umożliwia uzyskanie wysokiej jakości wydruku, co jest kluczowe dla finalnego efektu wizytówki. W praktyce, po zaprojektowaniu wizytówki w programie graficznym, użytkownik może przetestować różne opcje wydruku, co pozwala na optymalizację jakości przed podjęciem decyzji o masowym druku. Warto również zwrócić uwagę na standardy kolorystyczne, jak CMYK, które są istotne w kontekście druku, by uzyskać zgodność między tym, co widać na ekranie, a tym, co jest drukowane.

Pytanie 28

Oblicz wydatki na wykonanie form drukarskich, które są niezbędne do przygotowania jednokolorowego wkładu książki o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, zakładając, że cena wykonania jednej formy wynosi 35 zł.

A. 560 zł

B. 840 zł

C. 700 zł

D. 980 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, często pojawiają się nieporozumienia związane z liczbą form oraz ich zastosowaniem w procesie druku. Wybierając odpowiedzi takie jak 840 zł, 560 zł czy 980 zł, można zauważyć typowe błędy myślowe wynikające z nieodpowiedniego zrozumienia kosztów produkcji oraz liczby form potrzebnych do druku. Odpowiedź 840 zł może wynikać z błędnego założenia, że każda strona wymaga osobnej formy, co nie jest praktykowane w większości druku offsetowego. Liczba form jest zazwyczaj znacznie mniejsza, a ich koszt można efektywnie zredukować poprzez zastosowanie technologii umożliwiającej drukowanie wielu stron na jednym arkuszu. Z kolei odpowiedź 560 zł mogła powstać wskutek niewłaściwego obliczenia kosztów przy zbyt małej liczbie form, co jest niedostosowane do rzeczywistych wymagań produkcyjnych. Z kolei 980 zł, również nie uwzględnia standardowego podziału na formy, a ich koszt obliczony na wyżej wymienione zasady. Kluczem do poprawnych obliczeń jest zrozumienie, jak funkcjonują nowoczesne technologie druku, jakie są limity produkcyjne oraz jak można zoptymalizować koszty, stosując efektywne strategie prepressu. Warto zwrócić uwagę na konieczność analizy specyfikacji technicznych projektu oraz dobrych praktyk w zakresie przygotowania do druku, co prowadzi do uzyskania bardziej precyzyjnych wyników w kalkulacjach kosztów.

Pytanie 29

Jakie urządzenie powinno być użyte do pomiaru gęstości optycznej wydruków cyfrowych?

A. Lupa

B. Densytometr transmisyjny

C. Densytometr refleksyjny

D. Ekspozymetr

Densytometr refleksyjny to urządzenie, które jest specjalnie zaprojektowane do pomiaru gęstości optycznej materiałów, w tym wydruków cyfrowych. Jego działanie opiera się na analizie światła odbitego od powierzchni próbki, co pozwala na precyzyjne określenie intensywności koloru oraz kontrastu. Densytometry refleksyjne są wykorzystywane w branży poligraficznej i graficznej, aby zapewnić zgodność kolorystyczną oraz jakość wydruków. W praktyce, użycie densytometru refleksyjnego umożliwia ocenę gęstości kolorów CMYK, co jest kluczowe w procesie przygotowania do druku. Na przykład, przy druku ulotek czy plakatów, odpowiednia gęstość optyczna wpływa na postrzeganą jakość finalnego produktu. Zgodność z normami, takimi jak ISO 12647, a także normami do kontroli jakości w poligrafii, podkreśla znaczenie stosowania densytometru refleksyjnego w codziennej pracy drukarni i studiów graficznych. W skrócie, to narzędzie jest niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości wydruków oraz efektywnej produkcji.

Pytanie 30

Wskaż zestaw materiałów, które powinny być użyte do produkcji etykiet samoprzylepnych na butelki z płynem do kąpieli, drukowanych metodą fleksograficzną?

A. Folia polipropylenowa, klej, papier silikonowy i farby UV

B. Papier dekoracyjny, farby wodne i lakier nitrocelulozowy

C. Papier samokopiujący, klej oraz farby akrylowe

D. Laminat (folia AL-papier), biała farba podkładowa i lakier offsetowy

Folia polipropylenowa to naprawdę świetny materiał do etykiet samoprzylepnych, bo jest odporna na wilgoć i bardzo trwała. Z tego, co wiem, przy drukowaniu etykiet metodą fleksograficzną trzeba używać specjalnych farb, a farby UV są tu strzałem w dziesiątkę. Dzięki nim kolory są intensywne, a schnięcie jest błyskawiczne, co znacznie przyspiesza całą produkcję. Klej to też podstawa, bo to on sprawia, że etykiety się kleją, a papier silikonowy to coś w rodzaju podkładu, na którym etykieta czeka, aż ją przykleimy do butelki. Taki zestaw materiałów pasuje do dobrych praktyk w branży opakowaniowej, a różne standardy jakości to potwierdzają. Można to zobaczyć na przykładzie kosmetyków, które potrzebują ładnych i funkcjonalnych etykiet, odpornych na wodę oraz chemikalia z płynów do kąpieli.

Pytanie 31

Określ liczbę netto arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 4 000 sztuk druków w formacie A5?

A. 800 sztuk

B. 700 sztuk

C. 500 sztuk

D. 600 sztuk

Wybór odpowiedzi 600, 700 lub 800 sztuk jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania ilości niezbędnych arkuszy RA2 do wydruku akcydensów formatu A5. W przypadku odpowiedzi 600 sztuk, można zauważyć, że sugeruje ona, iż z jednego arkusza RA2 można wydrukować mniej niż 8 A5, co jest błędne, ponieważ standardowy arkusz RA2 pozwala na wydrukowanie 8 sztuk A5. Odpowiedź 700 sztuk również jest błędna z tego samego powodu — nie uwzględnia faktu, że możemy uzyskać maksymalnie 8 sztuk A5 z jednego arkusza RA2. Wybór 800 sztuk, z kolei, sugeruje, że potrzeba więcej niż 500 arkuszy RA2 na wydrukowanie 4000 sztuk A5, co jest nieefektywne i niezgodne z zasadami optymalizacji produkcji. W praktyce, nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do znacznych strat finansowych oraz surowcowych w procesie druku. Istotne jest zrozumienie, że każdy arkusz wykorzystywany w produkcji powinien być jak najlepiej wykorzystany, dlatego znajomość formatu arkusza oraz sposobów układania projektów graficznych ma kluczowe znaczenie w branży poligraficznej.

Pytanie 32

Aby jednostronnie zalaminować 100 kalendarzy w formacie B1, potrzebna jest folia o powierzchni użytkowej

A. 100 m2

B. 70 m2

C. 35 m2

D. 350 m2

Podjęcie błędnych decyzji dotyczących ilości folii potrzebnej do zalaminowania kalendarzy może skutkować większymi kosztami oraz stratami materiałowymi. Odpowiedzi, takie jak 35 m², opierają się na zaniżeniu potrzebnej powierzchni, co może prowadzić do sytuacji, w której folii nie wystarczy na pokrycie wszystkich jednostek. Podobnie, odpowiedzi wskazujące na 350 m² lub 100 m² również nie biorą pod uwagę prawidłowych wymiarów formatu B1 oraz liczby jednostek. Odpowiedź 350 m² jest szczególnie nieproporcjonalna, ponieważ odpowiadałaby potrzebie na więcej niż pięciokrotność rzeczywistej powierzchni wymaganej do zalaminowania 100 kalendarzy, co wskazuje na fundamentalne błędy w analizie danych. Typowe błędy myślowe przy takich obliczeniach to brak zrozumienia wymagań technicznych materiałów oraz nieprawidłowe przeliczenie jednostek miary. Warto zauważyć, że w przemyśle produkcyjnym zawsze powinno się dążyć do precyzyjnego planowania, aby uniknąć nadmiernych kosztów i odpadów materiałowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywności produkcji. Niezbędne jest zatem stosowanie dokładnych wyliczeń oraz znajomość wymiarów i potrzeb materiałowych, co pozwala na racjonalne gospodarowanie zasobami i minimalizację ryzyka błędów w produkcji.

Pytanie 33

Projekty graficzne, które mają być drukowane metodą offsetową, powinny być opracowywane w przestrzeni kolorystycznej

A. HSB

B. LAB

C. CMYK

D. HSV

Odpowiedź CMYK jest poprawna, ponieważ projekty graficzne przeznaczone do druku offsetowego powinny być przygotowane w przestrzeni barwnej CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black). Ta przestrzeń barwna odpowiada procesom druku kolorowego, w którym kolory są uzyskiwane przez nakładanie na siebie podstawowych atramentów. Dzięki temu, kiedy projekt jest tworzony w CMYK, projektanci mogą dokładniej przewidzieć, jak kolory będą wyglądać po wydrukowaniu, eliminując ryzyko niezgodności kolorystycznych. W praktyce, aby zapewnić najlepsze rezultaty druku, zaleca się także stosowanie profili kolorów ICC, które pomagają w zarządzaniu kolorami i ich reprodukcji na różnych urządzeniach. Na przykład, wiele drukarni wymaga dostarczenia plików w formacie PDF, gdzie kolory są już skonwertowane do CMYK, aby uniknąć problemów z kolorami RGB, które mogą wyglądać inaczej na ekranie, niż w druku. Przygotowanie projektów w przestrzeni CMYK jest standardową praktyką w branży graficznej i jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków.

Pytanie 34

Kolorystykę przedstawionej na rysunku pocztówki technologicznie określa zapis

A. 4 + 1

B. 2 + 2

C. 6 + 0

D. 4 + 2

Wybór innej opcji zamiast "4 + 1" wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące podstawowych zasad druku kolorowego. Inne zapisy, takie jak "2 + 2" czy "6 + 0", sugerują zastosowanie mniejszej liczby kolorów lub niewłaściwych kombinacji, co może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych. Na przykład, zapis "2 + 2" wskazuje na użycie jedynie dwóch kolorów bazowych, co może ograniczyć możliwości uzyskania pełnej palety kolorów, a dwa dodatkowe kolory mogą nie wystarczyć do stworzenia skomplikowanych odcieni, co jest kluczowe w nowoczesnym projektowaniu graficznym. Z kolei zapis "6 + 0" sugeruje użycie sześciu kolorów, co w standardowej technologii druku offsetowego nie ma zastosowania, a dodatkowy kolor nie zostałby wykorzystany. W rezultacie, projekt mógłby być niewłaściwie odwzorowany, co często prowadzi do braku zadowolenia klientów. Typowe błędy myślowe obejmują niepełne zrozumienie, jak funkcjonują systemy kolorów w drukarstwie oraz ich zastosowanie w praktyce. Ważne jest, aby zrozumieć, że technika "4 + 1" daje możliwość uzyskania bardzo bogatej kolorystyki, co jest niezbędne w dzisiejszej branży reklamowej i poligraficznej, gdzie jakość druku ma kluczowe znaczenie dla efektywności komunikacji wizualnej.

Pytanie 35

Który format zapisu jest formatem rodzimym programu CorelDraw?

A. INDD

B. CDR

C. DOCX

D. CSV

Format CDR to tak naprawdę podstawa pracy w CorelDraw, w sumie trudno sobie wyobrazić profesjonalny workflow bez korzystania właśnie z tego typu plików. CDR jest formatem rodzimym, co oznacza, że umożliwia zachowanie wszystkich właściwości projektu: warstw, wektorów, kolorów Pantone, efektów specjalnych czy nawet niestandardowych ustawień dokumentu. Moim zdaniem, to jest też spory atut, że pliki CDR bardzo dobrze współpracują z innymi produktami Corela – np. z PhotoPaint czy Corel Font Managerem. Często, jeśli ktoś pracuje w poligrafii czy robi projekty logo, to właśnie CDR jest wymagany przez drukarnię, bo daje gwarancję prawidłowego odwzorowania grafik wektorowych. To też taki trochę branżowy standard w projektowaniu graficznym, szczególnie w Europie Środkowej. No i jeszcze ciekawostka: CorelDraw przez lata rozwijał swój własny standard zapisu, więc starsze wersje CDR czasem nie są kompatybilne z najnowszymi, dlatego zawsze warto zapisywać kopie zapasowe w odpowiednim formacie. Jeśli chodzi o wymianę plików z innymi programami, jasne, jest możliwa – ale zawsze najlepiej zostawiać oryginał w CDR, żeby nie stracić żadnych danych.

Pytanie 36

Stworzony logotyp wektorowy wymaga zapisu do pliku z rozszerzeniem

A. .psd

B. .php

C. .ai

D. .jpg

Rozważając inne wymienione formaty, warto zwrócić uwagę na ich zastosowanie oraz ograniczenia. Format .jpg, będący formatem rastrowym, jest przeważnie używany do przechowywania zdjęć, gdzie istotne są detale kolorystyczne i tonalne. Jednakże, pliki .jpg nie obsługują warstw ani krzywych, co czyni je nieodpowiednimi do zapisywania wektorowych grafik, jak logotypy, które wymagają możliwości edycyjnych i skalowalności bez utraty jakości. Z kolei pliki .psd, czyli format Adobe Photoshop, są zoptymalizowane do obróbki rastrowej i również nie nadają się do wektoryzacji, co ogranicza ich użyteczność w kontekście projektowania logotypów. Format .php natomiast nie jest formatem graficznym, lecz językiem skryptowym używanym głównie w tworzeniu dynamicznych stron internetowych. Zrozumienie różnicy między formatami rastrowymi a wektorowymi jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do braku możliwości edycyjnych oraz problemów z jakością w finalnym produkcie. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, kiedy i jakie formaty stosować, aby zapewnić najwyższą jakość i funkcjonalność projektów graficznych.

Pytanie 37

Do kosztów produkcji billboardu nie wlicza się wydatków

A. kleju dyspersyjnego

B. atramentu solwentowego

C. podłoża do druku

D. amortyzacji urządzenia do druku

Podłoża drukowe, amortyzacja plotera oraz atrament solwentowy są kluczowymi składnikami kosztów wytworzenia billboardów i ich uwzględnienie jest zgodne z powszechnie przyjętymi praktykami w branży. Podłoże drukowe jest podstawą, na której realizowany jest projekt graficzny, dlatego jego koszt jest niezbędny do kalkulacji całkowitych wydatków na produkcję. Amortyzacja plotera, czyli proces rozliczania wartości sprzętu, który jest wykorzystywany w produkcji, również powinna być uwzględniana, ponieważ sprzęt ten ma istotny wpływ na jakość i efektywność produkcji. Atrament solwentowy, z kolei, jest bezpośrednim materiałem eksploatacyjnym, który wpływa na finalny efekt wizualny billboardu. Ignorowanie tych kosztów prowadzi do niepełnego obrazu finansowego projektu, co może skutkować błędnymi decyzjami menedżerskimi. Często popełniane błędy dotyczące kalkulacji kosztów wytworzenia wynikają z pomylenia kosztów produkcyjnych z kosztami operacyjnymi, co może zniekształcać rzeczywisty koszt realizacji projektu oraz wpływać na rentowność działalności. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi w branży reklamowej.

Pytanie 38

Jaką metodą można zadrukować powierzchnię kuli?

A. tampodrukową

B. offsetową

C. fleksograficzną

D. rotograwiurową

Tampodruk to technika druku, która idealnie nadaje się do zadrukowywania powierzchni trójwymiarowych, takich jak kuli. W procesie tym używa się matrycy oraz elastomerowego tamponu, który przenosi farbę z matrycy na powierzchnię obiektu. Dzięki tej metodzie możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości druku nawet na nierównych lub zakrzywionych powierzchniach. Przykłady zastosowania tampodruku obejmują zadrukowywanie piłek, gadżetów reklamowych oraz elementów plastikowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Warto również zauważyć, że tampodruk jest jedną z najbardziej elastycznych technik druku, co pozwala na szeroką gamę materiałów – od metalu po ceramikę. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie jakości druku oraz precyzyjnego odwzorowania kolorów, które tampodruk skutecznie spełnia.

Pytanie 39

Bezpośrednie kopiowanie obrazu z komputera na płytę offsetową realizowane jest przy użyciu technologii tworzenia form drukarskich, oznaczanej symbolem

A. CtP

B. RIP

C. CtF

D. OCR

Odpowiedź CtP, czyli Computer-to-Plate, odnosi się do technologii, która umożliwia bezpośrednie przenoszenie obrazu cyfrowego z komputera na płytę drukarską. Jest to kluczowy proces w druku offsetowym, który przyczynił się do znacznego zwiększenia efektywności i precyzji produkcji. W przeciwieństwie do starszych metod, takich jak CtF (Computer-to-Film), w CtP eliminowane są pośrednie etapy, co skraca czas przygotowania i redukuje ryzyko błędów. Przykładowo, w zastosowaniach komercyjnych, gdzie liczy się czas realizacji zleceń, CtP pozwala na szybkie dostosowywanie projektów oraz łatwiejsze nanoszenie poprawek. Technologie CtP są zgodne z normami ISO, co zapewnia wysoką jakość druku oraz zgodność z wymaganiami klientów. Zastosowanie CtP w profesjonalnych drukarniach umożliwia także wykorzystanie złożonych procesów kolorystycznych i zwiększa stabilność oraz powtarzalność wyników drukarskich, co jest kluczowe w produkcjach masowych."

Pytanie 40

Na rysunku przedstawiono książkę w oprawie

A. złożonej.

B. złożonej.

C. przylegającej.

D. zeszytowej.

Wybrana odpowiedź, "przylegającej", jest poprawna, ponieważ opisuje rodzaj oprawy, który charakteryzuje się tym, że okładka ściśle przylega do bloku książki. Twarda oprawa przylegająca jest najczęściej stosowana w publikacjach, takich jak książki akademickie, albumy czy encyklopedie, gdzie trwałość i estetyka mają kluczowe znaczenie. Taka oprawa nie tylko chroni zawartość przed uszkodzeniami, ale także nadaje książkom profesjonalny wygląd. W praktyce, oprawa przylegająca wykazuje także wysoką odporność na codzienne użytkowanie, co jest istotne w kontekście bibliotecznym. Dobre praktyki w dziedzinie introligatorskiej sugerują, że wszystkie elementy okładki powinny być starannie dopasowane, a użyte materiały powinny być wysokiej jakości, co zapewnia dłuższą żywotność publikacji. Warto również zauważyć, że tego typu oprawa jest stosunkowo kosztowna, ale inwestycja ta zwraca się dzięki zwiększonej trwałości i estetyce książki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej