Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:19
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:31

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku przedstawiony jest przekrój poprzeczny stropu

A. Kleina.

B. płytowego.

C. odcinkowego.

D. Ackermana.

Wybór odpowiedzi dotyczącej stropu Ackermana, płytowego czy Kleina wskazuje na nieporozumienie w kwestii charakterystyki geometrycznej oraz materiałowej tych konstrukcji. Strop Ackermana, znany ze swojej specyfiki w budownictwie z prefabrykatów, różni się od stropu odcinkowego, gdyż jego konstrukcja opiera się na sztywnych, prostokątnych elementach, co nie pozwala na uzyskanie łukowych form. Z kolei strop płytowy, charakterystyczny dla budownictwa mieszkaniowego i biurowego, charakteryzuje się jednolitą grubością i brakiem łuków, co czyni go bardziej odpornym na różne typy obciążeń, ale nie zapewnia takich samych możliwości w zakresie rozpiętości jak strop odcinkowy. Wreszcie, strop Kleina, który jest stosunkowo rzadko używany, ma swoje unikalne właściwości konstrukcyjne i nie odpowiada przedstawionemu na rysunku przekrojowi. Typowym błędem jest pomylenie stropów o różnych kształtach i funkcjonalności, co może prowadzić do niedokładnych wniosków na temat ich zastosowania i wykonalności w projektach budowlanych. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami stropów jest kluczowe dla ich prawidłowego doboru do konkretnego projektu budowlanego.

Pytanie 2

Jakie narzędzia wykorzystuje się do demontażu murowanych części konstrukcyjnych budynku?

A. wkrętarki

B. piły tarczowe

C. wiertarki obrotowe

D. młoty udarowe

Młoty udarowe są narzędziem, które doskonale nadaje się do rozbiórki murowych elementów konstrukcyjnych budynków. Charakteryzują się one dużą mocą udaru, co umożliwia skuteczne łamanie betonu i cegieł. Działanie młota udarowego polega na generowaniu szybkich uderzeń, które przekładają się na dużą energię uderzenia, co w efekcie pozwala na efektywne rozbijanie twardych materiałów. Przykłady zastosowania młotów udarowych obejmują prace rozbiórkowe w budownictwie, takie jak usuwanie starych ścian, fundamentów czy posadzek. W branży budowlanej rekomenduje się korzystanie z młotów udarowych zgodnie z normami BHP, co zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pracy. Korzystanie z odpowiednich osłon, rękawic i okularów ochronnych jest kluczowe podczas pracy z tym narzędziem, co potwierdzają najlepsze praktyki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy."

Pytanie 3

Ściana gotowa w systemie Thermomur jest zbudowana z 5 cm warstwy styropianu oraz

A. 15 cm betonu i 5 cm styropianu

B. 15 cm betonu i 10 cm styropianu

C. 20 cm betonu i 5 cm styropianu

D. 10 cm betonu i 5 cm styropianu

Poprawna odpowiedź to 15 cm betonu i 5 cm styropianu, co jest zgodne z zasadami budowy w systemie Thermomur. System ten łączy właściwości izolacyjne styropianu z wytrzymałością betonu, co czyni go efektywnym rozwiązaniem w budownictwie energooszczędnym. W przypadku tej ściany, 5 cm warstwy styropianu zapewnia dobrą izolację termiczną, natomiast 15 cm betonu gwarantuje odpowiednią nośność oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, takie połączenie materiałów pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej budynku, co jest kluczowe w kontekście coraz bardziej rygorystycznych norm dotyczących oszczędności energii. Ponadto, stosowanie tego typu konstrukcji wspiera zrównoważony rozwój dzięki mniejszemu zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania i chłodzenia budynku. Warto zauważyć, że taka konfiguracja jest także rekomendowana w standardach budownictwa pasywnego, gdzie kluczowe są niskie straty ciepła oraz maksymalna efektywność energetyczna.

Pytanie 4

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 100 zł

B. 500 zł

C. 2 000 zł

D. 1 000 zł

Koszt zakupu cegieł do wykonania 10 m2 muru można łatwo obliczyć, stosując dane podane w pytaniu. Jeśli norma zużycia cegieł do wymurowania 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, to do wykonania 10 m2 potrzebujemy 500 cegieł (50 cegieł/m2 x 10 m2 = 500 cegieł). Każda cegła kosztuje 2 zł, więc całkowity koszt zakupu cegieł wyniesie 1000 zł (500 cegieł x 2 zł/cegła = 1000 zł). Tego typu obliczenia są standardową praktyką w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla planowania budżetu projektu. Przykładowo, w przypadku budowy ścian nośnych lub działowych, właściwe określenie liczby cegieł i ich kosztów pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych wydatków oraz pozwala na lepsze zarządzanie finansami projektu budowlanego. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zamówienia materiałów z wyprzedzeniem, co może przyczynić się do obniżenia kosztów poprzez negocjacje z dostawcami.

Pytanie 5

Podczas budowy ściany o wysokości do 2,5 m konieczne jest użycie rusztowania

A. ramowego

B. na kozłach

C. na wysuwnicach

D. wiszącego

Odpowiedź 'na kozłach' jest poprawna, ponieważ rusztowania tego typu są najczęściej stosowane przy murowaniu ścian o wysokości do 2,5 m. Kozły zapewniają stabilność i umożliwiają swobodne poruszanie się pracowników podczas prac budowlanych. W przypadku murowania, gdzie precyzja i kontrola są kluczowe, kozły umożliwiają łatwe dostosowanie wysokości oraz zapewniają wystarczającą powierzchnię roboczą na materiał. Dobrze zbudowane kozły powinny posiadać odpowiednie certyfikaty zgodności z normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 12811, co gwarantuje ich wytrzymałość i bezpieczeństwo użytkowania. Przykładem zastosowania może być budowa domu jednorodzinnego, gdzie robotnicy mogą łatwo ustawiać kozły w różnych miejscach, co przyspiesza i ułatwia proces murowania. Dodatkowo, korzystając z kozłów, można efektywnie wykorzystać przestrzeń roboczą, co jest niezwykle istotne na małych placach budowy.

Pytanie 6

Jaką minimalną grubość powinny mieć przegródki międzykanałowe w kominach murowanych z cegły?

A. 1/2 cegły

B. 1/4 cegły

C. 3/4 cegły

D. 1/3 cegły

No więc, jeśli chodzi o grubość przegród w kominach murowanych z cegły, to ta wynosząca 1/2 cegły jest zgodna z normami budowlanymi, które mówią o tym, jak powinno być. Przegrody te mają naprawdę dużą rolę w wentylacji i w oddzielaniu kanałów dymowych. Ta grubość 1/2 cegły gwarantuje, że komin jest mocny i dobrze izolowany, co jest bardzo ważne, żeby gazy spalinowe nie dostawały się tam, gdzie nie powinny. Z doświadczenia wiem, że odpowiednie przestrzeganie norm podczas budowy kominów pomaga uniknąć problemów z korozją czy nieszczelnościami, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Trzeba też pamiętać, że lokalne przepisy budowlane mają znaczenie, w końcu są różne standardy, jak PN-EN 13084, które muszą zostać uwzględnione. Przykładowo, w kominach z cegły ceramicznej o standardowych wymiarach, grubość 1/2 cegły pozwala na bezpieczne odprowadzanie spalin przy zachowaniu dobrych parametrów eksploatacyjnych.

Pytanie 7

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ maksymalną dopuszczalną grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej.

Rodzaj tynku	Grubość tynku [mm]	Dopuszczalne odchyłki grubości [mm]
pospolity dwuwarstwowy na podłożu z prefabrykowanych płyt betonowych	5	+3
pospolity dwuwarstwowy na stalowej siatce	20	±3
pospolity trójwarstwowy na podłożu gipsowym	12	-4 +2
pospolity trójwarstwowy na podłożu betonowym	18	-4 +2

A. 17 mm

B. 20 mm

C. 22 mm

D. 23 mm

Wybór wartości, która nie wynosi 23 mm, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad określania maksymalnej grubości tynku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 22 mm, 20 mm czy 17 mm ignorują ważny aspekt, jakim jest maksymalne dodatnie odchylenie, które w tym przypadku wynosi 3 mm. Odpowiedź 20 mm jest równoznaczna z podstawową grubością tynku, ale nie uwzględnia możliwości zastosowania dodatkowej warstwy tynku, co w praktyce jest często wykorzystywane dla poprawy estetyki oraz izolacji. Wartością maksymalną jest zatem nie tylko sama grubość, ale także uwzględnienie dodatkowej warstwy, która może być niezbędna w specyficznych warunkach budowlanych. W kontekście standardów branżowych, takich jak PN-EN 998-1, błędne podejście do grubości tynku może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości, takich jak pęknięcia, odpadający tynk oraz inne defekty, które są kosztowne w naprawie. Dlatego kluczowe jest, aby dostosować się do ustalonych norm i zaleceń dotyczących grubości tynku, aby uniknąć problemów związanych z nieodpowiednimi parametrami wykonawczymi.

Pytanie 8

Który z rodzajów tynków dekoracyjnych charakteryzuje się twardą, gładką i lśniącą strukturą, przypominającą polerowany kamień?

A. Stiuk

B. Sztukateria

C. Sztablatura

D. Sgraffito

Sztukateria, będąca techniką dekoracyjną, często mylona ze stiukiem, nie ma twardej, gładkiej powierzchni imitującej polerowany kamień. Sztukateria polega na tworzeniu rzeźbionych elementów, takich jak listwy, gzymsy czy ornamenty, które mogą być wykonane z gipsu lub innego materiału, ale z reguły nie oferują one lśniącego wykończenia. Chociaż w pewnych przypadkach sztukateria może być malowana lub pokrywana innymi materiałami, jej głównym celem jest dekoracja, a nie uzyskanie efektu twardego kamienia. Sgraffito to technika polegająca na zdobieniu tynków poprzez zdejmowanie wierzchniej warstwy, co również nie odpowiada opisanej cechy stiuku. Z kolei sztablatura to metoda stosowana w tynkowaniu, która nie ma związku z imitacją kamienia. Te pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia różnic między tymi technikami, co jest typowym błędem w rozpoznawaniu materiałów budowlanych. Kluczowe jest zrozumienie, że tynki szlachetne, takie jak stiuk, posiadają charakterystyki, które odróżniają je od innych metod wykończeniowych, a ich wybór powinien być oparty na konkretnych wymaganiach estetycznych oraz funkcjonalnych projektów budowlanych.

Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tablicy 1719 oblicz ilości składników potrzebnych do przygotowania 0,5 m3 zaprawy cementowo-wapiennej marki M7.

A. cement - 0,5321, ciasto wapienne - 0,222 m3, piasek - 2,294 m3, woda - 0,600 m3

B. cement - 0,0671, ciasto wapienne - 0,028 m3, piasek - 0,287 m3, woda - 0,075 m3

C. cement - 0,133 t, ciasto wapienne - 0,056 m3, piasek - 0,574 m3, woda - 0,150 m3

D. cement - 0,2661, ciasto wapienne - 0,111 m3, piasek - 1,147 m3, woda - 0,300 m3

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z tego, że mogłeś nie zrozumieć, jak zeskalować ilości składników do zaprawy. Często takie błędy są efektem nie uwzględnienia tego, że wartość dla 1 m3 nie jest taka sama dla 0,5 m3. Na przykład, mógłbyś podać za dużo cementu, co sugeruje, że nie wziąłeś pod uwagę tej proporcji. W niektórych przypadkach można pomylić się, myśląc, że ilości są stałe, a to nie jest prawda w budownictwie. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do problemów z jakością mieszanki, a to z kolei wpływa na trwałość i stabilność konstrukcji. W praktyce liczenie składników musi być precyzyjne, żeby uniknąć marnotrawstwa materiałów i niepotrzebnych kosztów. To wszystko ma znaczenie dla bezpieczeństwa i poprawności całego projektu.

Pytanie 10

Główne komponenty mieszanki betonowej do produkcji betonu standardowego to cement i woda oraz

A. popiół i keramzyt

B. piasek i wapno

C. piasek i żwir

D. popiół i wapno

Beton zwykły powstaje z kilku kluczowych składników: cementu, wody, piasku i żwiru. Te elementy razem tworzą mieszankę, która ma odpowiednie właściwości mechaniczne. Cement działa jak spoiwo, a woda wprowadza reakcję hydratacji. Piasek i żwir są ważne, bo nadają betonu odpowiednią strukturę oraz wytrzymałość. W praktyce, dobór tych składników w odpowiednich proporcjach jest mega ważny, żeby beton miał dobre parametry, takie jak odporność na ściskanie czy warunki atmosferyczne. W budowlance mamy normy, jak PN-EN 206, które mówią, jak powinny wyglądać składniki mieszanki, żeby wszystko było wysokiej jakości i bezpieczne.

Pytanie 11

Narzut tynku cementowo-wapiennego kategorii III powinien być nałożony na

A. zwilżonej obrzutce

B. suchej obrzutce

C. zwilżonej gładzi

D. związanej gładzi

Wybór zwilżonej gładzi jako podłoża do nałożenia tynku pospolitego cementowo-wapiennego kategorii III jest niewłaściwy, ponieważ gładź, niezależnie od stanu wilgotności, nie zapewnia odpowiedniej struktury dla aplikacji tynku. Gładkie powierzchnie mają tendencję do obniżenia przyczepności, co może prowadzić do nieodpowiedniego wiązania materiału tynkarskiego z podłożem. W przypadku suchej obrzutki, brak wilgoci może skutkować zbyt szybkim wchłanianiem wody przez tynk, co może prowadzić do jego kruszenia się oraz powstawania pęknięć. Ponadto, wybór związanej gładzi jako podłoża również jest błędny, ponieważ takie podłoże nie oferuje wymaganej porowatości, co jest istotne dla prawidłowego wchłaniania i wiązania tynku. Podczas stosowania tynków cementowych ważne jest, aby przestrzegać zasad przygotowania podłoża, które powinno być z jednej strony odpowiednio zwilżone, a z drugiej strony charakteryzować się teksturą sprzyjającą przyczepności. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do typowych błędów budowlanych, które mogą skutkować koniecznością wykonania kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 12

Który rysunek przedstawia schemat wiązania blokowego?

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad wiązania blokowego. Każdy z pozostałych rysunków przedstawia inne rodzaje wiązań, które nie spełniają kryteriów charakterystycznych dla wiązania blokowego. Na przykład, możliwe, że rysunki A, B, lub D ukazują wiązania w innych konfiguracjach, takich jak wiązanie w styk, które polega na układaniu cegieł w bezpośrednim sąsiedztwie, co może prowadzić do koncentracji obciążeń w miejscach styku. Taki sposób układania cegieł jest mniej stabilny i narażony na pęknięcia, co jest sprzeczne z zasadami dobrego budownictwa. Często podczas nauki o różnych rodzajach wiązań cegieł, nie zwraca się uwagi na praktyczne konsekwencje ich wyboru, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby pamiętać, że każde wiązanie ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia, a ich stosowanie powinno być zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego projektowania i wykonawstwa, a także dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Warto zatem zgłębić temat różnych rodzajów wiązań, aby umiejętnie je stosować w praktyce budowlanej, przyczyniając się tym samym do podniesienia jakości realizowanych projektów.

Pytanie 13

W trakcie tynkowania ceglanego gzymsu zaprawę narzutu aplikujemy na

A. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

B. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

C. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

D. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

W przypadku tynkowania gzymsu ceglanego, nieprawidłowe podejście do nanoszenia zaprawy narzutu może prowadzić do istotnych problemów w późniejszym użytkowaniu. Odpowiedzi, które sugerują nanoszenie zaprawy na całą długość gzymsu przed związaniem, a następnie przesuwanie szablonu tylko w jedną stronę, pomijają kluczowy aspekt pracy z materiałem, jakim jest czas związania zaprawy. Takie działania mogą skutkować nierównomiernym wykończeniem, bowiem zaprawa może związać się w różnych momentach, co sprawi, że szablon nie wygeneruje pożądanego profilu. Przemieszczanie szablonu w jedną stronę, także ogranicza kontrolę nad procesem tynkowania, co może prowadzić do powstawania nieestetycznych nierówności. Dodatkowo, z praktycznego punktu widzenia, techniki tynkarskie zalecają zastosowanie ruchów w obie strony dla optymalizacji procesu, co zapewnia lepszą adaptację zaprawy do kształtów gzymsu. Typowym błędem jest także brak uwzględnienia różnorodności stosowanych zapraw, które mogą wymagać specyficznych metod nanoszenia i profilowania. W literaturze branżowej podkreśla się znaczenie dbałości o detale w pracy tynkarskiej, ponieważ nawet małe zaniedbania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak odpadanie tynku czy jego pękanie. Dlatego, fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia jest stosowanie się do sprawdzonych procedur technicznych oraz zasad dobrych praktyk w budownictwie.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Jaką metodę stosujemy do badania konsystencji zaprawy?

A. objętości omierza

B. stożka diamentowego

C. penetrometru

D. prasy hydraulicznej

Wybór innej metody pomiaru konsystencji zaprawy, jak stożek diamentowy, prasa hydrauliczna czy objętość omierza, jest nieadekwatny do rzeczywistych potrzeb oceny właściwości świeżych zapraw. Stożek diamentowy, choć stosowany w innych kontekstach, nie jest narzędziem do pomiaru konsystencji zapraw budowlanych. Zamiast tego, jego zastosowanie bardziej odnosi się do testów dotyczących twardości materiałów, co może prowadzić do błędnych wniosków w przypadku zapraw, które wymagają oceny urabialności. Prasa hydrauliczna, choć skuteczna w ocenie wytrzymałości materiałów, nie mierzy bezpośrednio ich konsystencji. Tego rodzaju urządzenia służą do testowania wytrzymałości na ściskanie, a nie do oceny, jak łatwo materiał można rozprowadzić. Podobnie, objętość omierza to metoda, która nie daje informacji o konsystencji, lecz o objętości materiału, co jest zupełnie innym parametrem. W praktyce, błędne zrozumienie roli każdego z tych narzędzi może prowadzić do nieprawidłowych ocen jakości zapraw, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji. Znajomość standardów i zastosowań odpowiednich narzędzi pomiarowych jest kluczowa dla profesjonalistów w branży budowlanej, aby uniknąć takich nieporozumień.

Pytanie 16

Rysunek przedstawia mury i ściany

A. istniejące.

B. przeznaczone do wyburzenia.

C. projektowane.

D. wyburzone.

Odpowiedź "przeznaczone do wyburzenia" jest prawidłowa, ponieważ na rysunku znajdują się krzyżyki na linii, co zgodnie z normą PN-70/B-01025 "Oznaczenia graficzne na rysunkach architektoniczno-budowlanych" jednoznacznie wskazuje na elementy, które mają być usunięte. Tego typu oznaczenia są kluczowe w procesie projektowania i realizacji budowy, ponieważ pozwalają na odpowiednie planowanie prac budowlanych i zabezpieczenie pozostałych elementów konstrukcyjnych. Zastosowanie takich standardów ułatwia komunikację pomiędzy projektantami, wykonawcami a inwestorami. Przykładowo, podczas prac remontowych w obiektach zabytkowych, precyzyjne oznaczenie elementów do usunięcia jest niezbędne, aby uniknąć uszkodzeń cennych struktur. Umiejętność prawidłowego interpretowania rysunków architektonicznych jest istotna dla każdego profesjonalisty w branży budowlanej, co bezpośrednio wpływa na efektywność całego procesu budowlanego.

Pytanie 17

Tynk dekoracyjny stworzony z zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej, naśladujący marmur, to

A. stiuk

B. sgraffito

C. sztukateria

D. fresk

Sgraffito to technika zdobnicza, w której zdrapuje się warstwy kolorowej zaprawy, aby uzyskać różne wzory. Zazwyczaj jest to metoda stosowana na elewacjach budynków, więc nie pasuje do pytania o stiuk. Fresk to natomiast technika malarska, gdzie pigmenty mieszają się z wodą i nakłada się je na mokry tynk. Zazwyczaj widzimy freski na wielkich ścianach i sufitach, ale nie mają one nic wspólnego z imitowaniem marmuru. Z kolei sztukateria to dekoracyjne elementy, jak gzymsy czy kolumny, a nie tynkowane powierzchnie. Błędy myślenia, które prowadzą do takich pomyłek to często mylenie tych technik wykończeniowych. Czasem można nie rozumieć, że stiuk to konkretna technika, która ma swoje unikalne cechy, co prowadzi do złego wyboru odpowiedzi.

Pytanie 18

Przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej w sposób ręczny polega na odmierzeniu wszystkich składników, a następnie ich zmieszaniu

A. cementu z ciastem wapiennym rozrzedzonym wodą i dodaniu piasku

B. cementu z piaskiem i dodaniu ciasta wapiennego rozrzedzonego wodą

C. wody z piaskiem i dodaniu ciasta wapiennego oraz cementu

D. wody z cementem i dodaniu piasku oraz ciasta wapiennego

Wiele osób może mylnie uważać, że kluczowe jest dodawanie różnych składników w różnych kolejnościach, co prowadzi do nieprawidłowego przygotowania zaprawy. Na przykład, w odpowiedzi sugerującej połączenie wody z piaskiem i ciastem wapiennym oraz cementem, brakuje podstawowego kroku, jakim jest połączenie cementu z piaskiem. Cement jest głównym składnikiem wiążącym, a jego mieszanie z piaskiem przed dodaniem innych komponentów jest niezbędne do osiągnięcia odpowiedniej struktury i właściwości zaprawy. Kolejne podejście, które sugeruje mieszanie wody z cementem, a następnie dodanie piasku oraz ciasta wapiennego, pomija istotny fakt, że zaprawy na bazie cementu muszą najpierw związać się z piaskiem, aby stworzyć stabilną masę. Z kolei stwierdzenie, że można połączyć cement z ciastem wapiennym rozrzedzonym wodą i dodać piasek, ignoruje rolę piasku jako składnika, który zapewnia strukturę. Takie podejścia prowadzą do nieprawidłowych proporcji oraz braku właściwości mechanicznych zaprawy, co może skutkować osłabieniem całej konstrukcji. W kontekście standardów budowlanych, istotne jest przestrzeganie norm dotyczących proporcji składników, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość wykonanych prac budowlanych.

Pytanie 19

Jakie jest spoiwo w zaprawach mineralnych?

A. żywica

B. cement

C. akryl

D. silikon

Cement jest podstawowym spoiwem zapraw mineralnych, które jest powszechnie stosowane w budownictwie. Jest to materiał wiążący, który po zmieszaniu z wodą i kruszywem tworzy masę, która twardnieje w czasie. W praktyce, zaprawy mineralne, takie jak zaprawy murarskie czy tynkarskie, wykorzystują cement jako kluczowy składnik, ponieważ zapewnia on doskonałą wytrzymałość oraz trwałość konstrukcji. Przykładowo, cement portlandzki, najczęściej stosowany w budownictwie, jest niezbędny do produkcji betonu, który znajduje zastosowanie w fundamentach, stropach oraz innych elementach budowlanych. Zgodnie z normami PN-EN 197-1, cement klasowy CEM I jest najczęściej używany w budownictwie, co potwierdza jego wysoką jakość i funkcjonalność. Dobre praktyki w zakresie stosowania zapraw mineralnych z cementem obejmują odpowiednie przygotowanie podłoża, właściwe proporcje składników oraz zapewnienie odpowiednich warunków do wiązania i twardnienia masy, co ma decydujący wpływ na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 20

Na którym rysunku przedstawiono rusztowanie kozłowe regulowane?

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Wybierając inny rysunek niż ten z rusztowaniem kozłowym regulowanym, może być tak, że nie zrozumiałeś jego kluczowych cech. Wiele osób myli rusztowania stałe z regulowanymi, co prowadzi do błędów w wyborze. Na przykład, jeśli ktoś stawia na rysunek A, może uważać, że to rusztowanie, które można dopasować do różnych wysokości. Ale w rzeczywistości, rusztowania stałe – te z rysunków A lub D – nie mają opcji regulacji, co ogranicza ich użyteczność w zmiennych warunkach. Często zdarza się też, że ludzie oceniają rusztowania po wyglądzie, a nie po ich funkcjonalności. Jeśli nie zwracasz uwagi na mechanizmy regulacyjne, możesz łatwo pomylić rysunki, które wyglądają jak rusztowania koszowe, mimo że w rzeczywistości nie mają tej regulacji. Zrozumienie różnic pomiędzy rodzajami rusztowań i ich zastosowaniami jest naprawdę ważne dla bezpieczeństwa i efektywności w pracy. Pamiętaj, normy, takie jak EN 12810 czy EN 12811, są tu, by upewnić się, że wybrane rusztowanie spełnia wymagane standardy bezpieczeństwa i jakości. Dlatego każdy powinien wiedzieć, jakie cechy ma mieć rusztowanie, które planuje użyć.

Pytanie 21

Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie

A. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót

B. projektu budowlanego

C. warunków technicznych wykonania i odbioru robót

D. założeń do kosztorysu

Założenia do kosztorysu, specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót oraz warunki techniczne wykonania i odbioru robót to dokumenty o innym charakterze, które nie mogą zastąpić projektu budowlanego w kontekście ustalania lokalizacji nowych ścianek działowych. Założenia do kosztorysu mogą zawierać szacunkowe wartości finansowe związane z realizacją projektu, jednak nie precyzują one, jak konkretnie powinny być zaaranżowane wnętrza i jakie rozwiązania architektoniczne będą zastosowane. Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót dostarcza informacji dotyczących metod wykonania oraz kryteriów oceny robót, ale nie określa układu przestrzennego budynku. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót również koncentrują się na aspektach wykonawczych i odbiorowych, a nie na szczegółowym projekcie architektonicznym. Typowym błędem jest myślenie, że te dokumenty mogą w pełni zastąpić projekt budowlany, co prowadzi do nieścisłości w realizacji robót budowlanych oraz potencjalnych naruszeń przepisów budowlanych. Właściwe planowanie i realizacja budowy zawsze powinny opierać się na zatwierdzonym projekcie budowlanym, aby zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić zgodność z prawem.

Pytanie 22

Układ cegieł, który zastosowano do wykonania parapetu przedstawionego na rysunku, jest rolką

A. stojącą.

B. leżącą zazębioną.

C. leżącą.

D. stojącą zazębioną.

Odpowiedź "leżąca" to chyba najlepszy wybór, bo w układzie cegieł na parapetach mówimy o "leżącym", gdy dłuższy bok cegły jest równolegle do parapetu. Na rysunku widać, że właśnie tak są ułożone, czyli ich dłuższe boki są poziome. Taki układ cegieł to standard w budownictwie, bo daje lepszą stabilność i ładniejszy wygląd parapetu. Ciekawostka – leżący układ jest często stosowany w sytuacjach, gdzie istotne jest, żeby obciążenia były rozłożone na większą powierzchnię. Dzięki temu cegły są bardziej trwałe i nie pękają tak łatwo. W kontekście budowy, leżący układ pomaga też w prostszym zgrzewaniu czy mocowaniu, co przyspiesza prace budowlane. W projektach budynków zwraca się uwagę na takie szczegóły, aby materiały budowlane dobrze ze sobą współpracowały.

Pytanie 23

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz ile cegieł budowlanych pełnych należy zakupić do wymurowania ściany grubości 25 cm na zaprawie cementowej, jeżeli ilość robót określona w przedmiarze wynosi 126,00 m².

A. 11 681 sztuk.

B. 18 938 sztuk.

C. 17 628 sztuk.

D. 12 613 sztuk.

Poprawna odpowiedź to 12 613 sztuk cegieł budowlanych pełnych, co wynika z zastosowania normy KNR dotyczącej zużycia materiałów budowlanych. Dla ściany o grubości 25 cm na zaprawie cementowej norma ta wskazuje, że potrzebujemy 100,10 cegieł na każdy metr kwadratowy. Przy całkowitej powierzchni 126,00 m², obliczenia wyglądają następująco: 100,10 sztuk/m² * 126,00 m² = 12 613,60 sztuk. Z racji tego, że cegły sprzedawane są w pełnych sztukach, wynik ten zaokrąglamy do 12 613 sztuk. W praktyce, znajomość norm KNR jest kluczowa dla efektywnego planowania i zakupu materiałów budowlanych, co pozwala na uniknięcie zarówno niedoborów, jak i nadwyżek materiałów, co jest zgodne z zasadami optymalizacji kosztów i wykorzystania zasobów.

Pytanie 24

Warstwę izolacji oznaczoną na rysunku cyfrą 5 należy wykonać z

A. dwóch warstw papy asfaltowej na lepiku.

B. wełny mineralnej granulowanej.

C. jastrychu anhydrytowego.

D. twardych płyt styropianowych.

Twarde płyty styropianowe to materiał o doskonałych właściwościach termoizolacyjnych, co czyni je idealnym wyborem do wykonania warstwy izolacji podłogowej. Styropian charakteryzuje się niską przewodnością cieplną, co pozwala na skuteczne ograniczenie strat ciepła w budynku. Ponadto, ich lekkość oraz łatwość w obróbce i montażu znacząco przyspieszają proces budowy. W praktyce, stosowanie twardych płyt styropianowych jest zgodne z normą PN-EN 13163, która określa wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych. Dzięki zastosowaniu styropianu uzyskuje się nie tylko energooszczędność, ale również poprawia komfort cieplny w pomieszczeniach. Płyty te są szeroko stosowane w budownictwie niskoenergetycznym i pasywnym, gdzie kluczowe jest zminimalizowanie kosztów ogrzewania oraz zapewnienie odpowiedniej temperatury wewnętrznej. Dodatkowo, odpowiedni dobór grubości płyt oraz ich rozmieszczenie w konstrukcji podłogi wpływa na skuteczność izolacji termicznej, co jest niezwykle ważne w kontekście projektowania nowoczesnych, energooszczędnych budynków.

Pytanie 25

Na rysunku przedstawiono zakończenie muru wykonane na strzępia

A. zazębione końcowe.

B. na wpust i wypust.

C. zazębione boczne.

D. uciekające.

W przypadku odpowiedzi odnoszących się do zakończenia muru jako zazębione boczne, zazębione końcowe czy na wpust i wypust, należy zaznaczyć, że żadne z tych określeń nie oddaje charakterystyki strzępów uciekających. Zazębione boczne oraz zazębione końcowe odnoszą się do technik, w których cegły są łączone w sposób, który zapewnia ich wzajemne zazębianie się, co może zwiększać stabilność, ale nie tworzy efektu uciekania. Te metody mogą być stosowane w konstrukcjach, gdzie ważne jest zachowanie ciągłości i spójności muru. Z kolei technika na wpust i wypust polega na wprowadzeniu cegieł w odpowiednie rowki, co również nie ma związku z prezentowanym na rysunku zakończeniem muru. Używanie terminów, które nie odpowiadają rzeczywistym stosowanym technikom budowlanym, może prowadzić do poważnych błędów interpretacyjnych, co jest problematyczne, zwłaszcza w kontekście budownictwa, gdzie precyzja terminologii jest kluczowa. W praktyce, znajomość różnych technik budowlanych i umiejętność ich identyfikacji na podstawie wizualnych przedstawień jest niezbędna dla każdego specjalisty w dziedzinie budownictwa, co podkreśla znaczenie dokładnego rozumienia przedstawianych koncepcji.

Pytanie 26

Przed przystąpieniem do naprawy tynku, który jest odparzony i silnie zawilgocony, co należy zrobić?

A. osuszyć miejsca zawilgocone oraz odparzone i zagruntować je emulsją gruntującą

B. pokryć całą powierzchnię tynku mleczkiem cementowym

C. skuć tynk w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych i osuszyć mur

D. pokryć całą powierzchnię tynku preparatem hydrofobowym

Zastosowanie preparatów hydrofobowych na całej powierzchni tynku jest nieodpowiednią reakcją na problem zawilgocenia i odparzania. Tego typu środki są projektowane do zabezpieczania od zewnątrz, jednak w przypadku już uszkodzonego tynku nie zaadoptują się one do struktury, co może prowadzić do dalszych uszkodzeń. Hydrofobizacja nie usunie istniejącej wilgoci, a jedynie zatrzyma ją wewnątrz, co zwiększa ryzyko powstawania pleśni i grzybów. Z kolei pokrycie tynku mleczkiem cementowym może wydawać się rozwiązaniem, ale również nie rozwiązuje problemu wilgoci, a właściwie może prowadzić do zaparcia wilgoci w murze, co w dłuższej perspektywie prowadzi do zniszczenia struktury tynku. Dodatkowo, osuszanie miejsc zawilgoconych oraz odparzonych i gruntowanie ich emulsją gruntującą jest niewłaściwe, jeśli nie zostanie przeprowadzone skucie tynku. Tego typu podejście pomija kluczowy krok w procesie naprawy, jakim jest usunięcie uszkodzonej warstwy, a tym samym zwiększa ryzyko niepowodzenia całej reperacji. W praktyce budowlanej nie ma efektywnego sposobu na naprawę tynku bez wcześniejszego usunięcia jego zniszczonej warstwy.

Pytanie 27

Tynk dekoracyjny o wielu warstwach i różnorodnych kolorach, w którym barwę wzoru uzyskuje się poprzez skrobanie lub wycinanie odpowiednich górnych warstw to

A. stiuk

B. sgraffito

C. sztablatura

D. sztukateria

Sgraffito to technika zdobnicza, która polega na tworzeniu wzorów w wielowarstwowym tynku poprzez wyskrobanie lub wycięcie wierzchniej warstwy, co pozwala na odsłonięcie dolnych, różnokolorowych warstw. Jest to metoda, która cieszy się dużą popularnością w architekturze i sztuce dekoracyjnej, szczególnie w regionach o bogatej tradycji rzemieślniczej, takich jak Włochy czy Hiszpania. Przykładem zastosowania sgraffito mogą być elewacje budynków, gdzie twórcy wykorzystują tę technikę, aby dodać unikalny charakter i głębię wizualną. Dzięki zastosowaniu różnych kolorów tynku, artyści mogą tworzyć skomplikowane wzory i kompozycje, które przyciągają uwagę przechodniów. Sgraffito może być wykorzystane nie tylko w architekturze, ale również w sztukach plastycznych, takich jak ceramika czy malarstwo, gdzie technika ta pozwala na osiągnięcie złożonych efektów wizualnych. W kontekście standardów budowlanych, ważne jest, aby stosować materiały o wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania tego typu zdobień.

Pytanie 28

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne tynku?

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wprowadza w błąd przez nieprawidłowe odwzorowanie symboliki materiałów budowlanych. Rysunek B, na przykład, może przedstawiać materiał izolacyjny, a jego wzór graficzny jest typowy dla zastosowań związanych z ociepleniem budynków. Wybór tego rysunku jako oznaczenia tynku świadczy o braku znajomości podstawowych zasad rysunku technicznego, co często prowadzi do nieporozumień na etapie realizacji projektu. Rysunek C może przedstawiać elementy żelbetowe, co również jest niezgodne z wymaganiami dotyczącymi oznaczeń materiałów. W takim przypadku można zauważyć, że osoba udzielająca odpowiedzi mogła być zdezorientowana przez złożoność rysunków technicznych lub niepoprawnie zinterpretować ich znaczenie. W końcu, rysunek D mógłby być związany z oznaczeniem infrastruktury hydraulicznej, co tylko potwierdza, że wszystkie te rysunki są zupełnie nieodpowiednie dla przedstawienia tynku. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy materiał budowlany ma swoje unikalne oznaczenie, a wybór niewłaściwej grafiki prowadzi do trudności w komunikacji między projektantami, wykonawcami a innymi uczestnikami procesu budowlanego. Ignorowanie tych zasad może skutkować poważnymi błędami w wykonawstwie oraz niewłaściwym zastosowaniem materiałów, co z kolei wpływa na jakość i trwałość budynku.

Pytanie 29

Jakiej zaprawy nie wykorzystuje się w miejscach, gdzie styka się z elementami stalowymi, z powodu ryzyka pojawienia się korozji stali?

A. Cementowo-wapiennej

B. Cementowej

C. Gipsowo-wapiennej

D. Szamotowej

Gipsowo-wapienna zaprawa nie jest stosowana w miejscach styku z elementami stalowymi, ponieważ jej skład chemiczny sprzyja korozji stali. Gips, jako mineralny składnik, zawiera wodę krystaliczną oraz siarczany, które w obecności wilgoci mogą prowadzić do reakcji chemicznych z materiałami stalowymi. W praktyce oznacza to, że w miejscach, gdzie gipsowo-wapienna zaprawa styka się ze stalą, może dochodzić do korozji i osłabienia konstrukcji. W związku z tym, w przemyśle budowlanym, szczególnie w obiektach narażonych na działanie wilgoci, zaleca się stosowanie zapraw, które są bardziej odporne na korozję, takich jak zaprawy cementowe czy cementowo-wapienne. Standardy budowlane, takie jak Eurokod 6, podkreślają znaczenie doboru materiałów w kontekście ich właściwości chemicznych i fizycznych, co ma kluczowe znaczenie dla długowieczności i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 30

Która z wymienionych metod łączenia dodatków podczas wytwarzania zaprawy cementowej jest błędna?

A. Ciecze należy rozpuścić w wodzie przed dodaniem do składników sypkich

B. Dodatki suche i rozpuszczalne w wodzie powinny być stosowane w formie roztworów

C. Dodatki sypkie i nierozpuszczalne w wodzie trzeba wymieszać na sucho z cementem przed dodaniem do piasku

D. Ciekłe należy połączyć z cementem przed wymieszaniem z piaskiem

Stwierdzenie, że suche i rozpuszczalne w wodzie dodatki należy stosować w postaci roztworów, jest nieco mylące. Chociaż niektóre dodatki rzeczywiście powinny być stosowane w formie roztworu, kluczowe jest, aby stosować je we właściwy sposób, decydując o ich proporcjonalnym rozcieńczeniu. Niektóre dodatki mogą wymagać wcześniejszego rozpuszczenia w wodzie, ale stosowanie ich w formie roztworu przed dodaniem do cementu może skutkować ich niewłaściwym wchłonięciem przez materiał. Koncentracja roztworu ma kluczowe znaczenie, a nieodpowiednie proporcje mogą prowadzić do nieprawidłowych reakcji chemicznych, co osłabia końcową wytrzymałość zaprawy. W przypadku cieczy, które należy rozprowadzić w wodzie przed dodaniem ich do składników sypkich, ułatwia to wilgotnienie sypkich składników, ale nie zawsze jest to optymalne podejście. Jeśli ciecz zostanie bezpośrednio wymieszana z cementem, może to zapewnić lepsze połączenie chemiczne. W kontekście mieszania sypkich i nierozpuszczalnych w wodzie dodatków, należy przestrzegać zasad ich wprowadzania do mieszanki, aby uniknąć grudek i nierównomiernego rozkładu, co jest niezgodne z praktykami budowlanymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda metoda mieszania ma swoje ograniczenia i zastosowania, które muszą być dostosowane do specyficznych wymagań projektu.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono rzut pomieszczenia, w którym zaplanowano wyburzenie ściany. Oblicz powierzchnię ściany przeznaczonej do rozbiórki, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 3,2 m.

A. 8,96 m2

B. 10,88 m2

C. 5,44 m2

D. 8,00 m2

Poprawna odpowiedź to 5,44 m2, co wynika z właściwego obliczenia powierzchni ściany przeznaczonej do rozbiórki. W celu obliczenia powierzchni ściany należy znać jej długość oraz wysokość pomieszczenia. W tym przypadku długość ściany, która ma zostać wyburzona, wynosi 1,7 m, a wysokość pomieszczenia to 3,2 m. Obliczamy powierzchnię, stosując wzór: Powierzchnia = długość × wysokość. Podstawiając wartości, otrzymujemy: Powierzchnia = 1,7 m × 3,2 m = 5,44 m2. Tego typu obliczenia są kluczowe w projektach budowlanych, ponieważ zapewniają precyzyjne oszacowanie materiałów potrzebnych do rozbiórki oraz kosztów związanych z tym procesem. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna do efektywnego zarządzania projektami budowlanymi, a także do ustalania odpowiednich procedur w zakresie bezpieczeństwa pracy oraz zgodności z normami budowlanymi.

Pytanie 32

Na którym rysunku przedstawiono kielnię do kształtowania spoin?

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Na rysunku A przedstawiono kielnię do kształtowania spoin, która jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie w pracach murowych. Kielnia ta charakteryzuje się wąską, długą i płaską powierzchnią roboczą, co umożliwia precyzyjne formowanie spoin między cegłami. Przykładem zastosowania kielni do kształtowania spoin może być murowanie ścian, w których ważne jest, aby spoiny były estetyczne i miały odpowiednią głębokość. Przy jej użyciu można również wygładzać zaprawę, co zwiększa trwałość i estetykę konstrukcji. Standardy budowlane, takie jak PN-B-06265, podkreślają znaczenie odpowiedniego formowania spoin, co wpływa na jakość wykonania robót budowlanych. Dobrze uformowane spoiny wpływają nie tylko na wygląd, ale również na izolacyjność termiczną i akustyczną budynku, dlatego znajomość i umiejętność stosowania kielni do kształtowania spoin jest niezbędna dla każdego murarza.

Pytanie 33

Jaki element architektoniczny przedstawiony jest na fotografii?

A. Gzyms.

B. Pilaster.

C. Rygiel.

D. Cokół.

Gzyms jest kluczowym elementem architektonicznym, który pełni zarówno funkcje estetyczne, jak i praktyczne. Na zdjęciu widoczny jest poziomy występ, typowy dla gzymsów, które często znajdują się na zewnętrznych krawędziach budynków. Gzymsy mogą być profilowane, co dodaje im charakteru i dekoracyjności. Poza aspektami wizualnymi, gzymsy pełnią funkcję odprowadzania wody deszczowej, co chroni mury przed zawilgoceniem i erozją. W praktyce architektonicznej, zastosowanie gzymsu można zaobserwować w różnych stylach architektonicznych, od klasycyzmu po modernizm. Warto również zauważyć, że gzymsy mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak kamień, beton czy drewno, co pozwala na szeroką gamę zastosowań i estetyki. Współczesne budynki często wykorzystują gzymsy w sposób innowacyjny, łącząc tradycję z nowoczesnym wzornictwem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu architektonicznym.

Pytanie 34

Z ilustracji wynika, że szerokość filarka międzyokiennego wynosi 103 cm. Ile pełnych cegieł zmieści się na szerokości filarka?

A. 4

B. 3

C. 2

D. 5

Odpowiedź 4 to strzał w dziesiątkę, bo szerokość filarka, czyli 103 cm, dobrze się dzieli przez standardową szerokość cegły, która wynosi 25 cm. Jak podzielisz 103 przez 25, to dostajesz 4,12. To znaczy, że w filarze zmieści się 4 całe cegły, a te pozostałe 3 cm to za mało na kolejną. W budownictwie używamy całych cegieł, bo to stabilniejsze i praktyczniejsze. Pamiętaj też, że przy projektowaniu musimy myśleć o spoinach i możliwych stratach materiałowych, bo to wpływa na to, ile cegieł naprawdę potrzebujemy. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne, jeśli chcesz dobrze planować prace budowlane.

Pytanie 35

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Wybór odpowiedzi B, C lub D nie jest najlepszy, bo każda z tych opcji ma inne przeznaczenie, co może prowadzić do nieefektywnego murowania. Chochla kuchenna, zaznaczona jako B, jest do gotowania i podawania jedzenia, a nie do budownictwa. Jakbyś jej użył do zaprawy, to mogłoby to wyjść bardzo nierówno lub byłoby za dużo materiału, co nie jest zgodne z zasadami. Szpachelka malarska, oznaczona C, służy do farb, a nie do murowania. Ma za cienkie krawędzie, przez co nie da rady dobrze rozłożyć zaprawy, co może znacznie osłabić ściany. A kielnia sztukatorska, z literą D, to narzędzie do wygładzania tynków, a nie do stawiania ścian. Jej użycie w murowaniu to prosty przepis na błędy budowlane. Takie pomyłki mogą zająć trochę czasu i doświadczenia, żeby je zrozumieć. Dobrze dobrane narzędzia i umiejętność ich używania są kluczowe dla jakości pracy w budownictwie.

Pytanie 36

Wylicz koszt wymiany pięciu okien o wymiarach 120×150 cm każde, jeśli cena jednostkowa tej usługi to 65,00 zł/m.

A. 1404,00 zł

B. 1755,00 zł

C. 1950,00 zł

D. 1560,00 zł

Żeby obliczyć, ile kosztuje wymiana pięciu okien o wymiarach 120x150 cm, najpierw trzeba policzyć pole jednego okna. To proste – 120 cm razy 150 cm daje nam 18000 cm². Potem przeliczamy to na metry kwadratowe, dzieląc przez 10000, co daje 1,8 m² na jedno okno. Jak już mamy pięć okien, to całkowite pole wychodzi 5 razy 1,8 m², czyli 9 m². Koszt za metr kwadratowy to 65 zł, więc całkowity koszt wymiany tych okien to 9 m² razy 65 zł, co daje 585 zł. Pamiętaj, że zawsze musisz sprawdzić jednostki, żeby uniknąć błędów. To może się wydawać nudne, ale w praktyce wiedza o kosztach materiałów i robocizny jest kluczowa do dobrego planowania budżetu. Precyzyjne obliczenia pomagają lepiej zarządzać finansami w budownictwie.

Pytanie 37

Jakie będą koszty robocizny oraz materiałów na budowę ściany o powierzchni 15 m², jeżeli koszt robocizny za 1 m² wynosi 35,00 zł, a bloczek gazobetonowy kosztuje 8,00 zł za sztukę, przy założeniu, że do wybudowania 1 m² potrzebne są 8 sztuk bloczków?

A. 525,00 zł

B. 960,00 zł

C. 4 200,00 zł

D. 1 485,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi często pojawia się zamieszanie dotyczące sposobu obliczania kosztów budowy. Niektórzy mogą na przykład pomylić jednostki miary i obliczyć koszt jedynie na podstawie robocizny, ignorując koszty materiałów. Taki błąd prowadzi do niedoszacowania całkowitych wydatków. Inni mogą błędnie obliczyć ilość bloczków, co również wpływa na całkowity koszt, ponieważ zignorują fakt, że na każdy metr kwadratowy ściany potrzebne są dodatkowe materiały, jak zaprawa czy inne elementy konstrukcyjne. Warto również zwrócić uwagę na to, że cena bloczków może się różnić w zależności od dostawcy czy lokalizacji, a nieobliczenie tych zmiennych prowadzi do nieprawidłowych wyników. Brak znajomości standardowych wskaźników zużycia materiałów budowlanych jest powszechnym błędem, przez co osoby niezaznajomione z branżą mogą nie uwzględniać wszystkich kosztów w swoich kalkulacjach. Kluczowe jest, aby zawsze przy obliczeniach kosztów budowy uwzględniać zarówno robociznę, jak i materiały, a także ewentualne dodatkowe wydatki, jak transport czy utylizacja odpadów budowlanych, co pozwoli na uzyskanie dokładnych i rzetelnych informacji finansowych.

Pytanie 38

Na którym rysunku pokazano urządzenie służące do usuwania gruzu z nadziemnych kondygnacji budynku?

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Rysunek A przedstawia ruchome rusztowanie budowlane, które jest kluczowym narzędziem w procesie budowlanym, szczególnie przy usuwaniu gruzu z nadziemnych kondygnacji budynków. Ruchome rusztowanie pozwala na bezpieczne i efektywne transportowanie materiałów budowlanych oraz gruzu w pionie i poziomie. Zastosowanie rusztowania umożliwia robotnikom swobodne poruszanie się na wysokości, co jest niezbędne w celu utrzymania porządku na placu budowy i zapewnienia bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP, użycie rusztowania zmniejsza ryzyko wypadków oraz ułatwia dostęp do oddalonych miejsc, gdzie może gromadzić się gruz. Dodatkowo, rusztowania są projektowane z uwzględnieniem obciążeń, co zapewnia ich stabilność. W praktyce, podczas demontażu lub przebudowy budynków, wykorzystuje się również ruchome rusztowania, aby zminimalizować czas potrzebny na usuwanie odpadów budowlanych, co jest zgodne z zasadami efektywności i zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Pytanie 39

Jakiego zestawu narzędzi należy użyć do budowy ścian z bloczków Ytong, murowanych na zaprawie cementowo-wapiennej?

A. Młotek murarski, piła płatnica, kielnia, pędzel ławkowiec

B. Młotek murarski, kielnia, strug, packa do szlifowania

C. Młotek gumowy, piła płatnica, prowadnica kątowa, kielnia

D. Młotek gumowy, packa do szlifowania, strug, piła płatnica

Wybór narzędzi do murowania bloczków Ytong na zaprawie cementowo-wapiennej wymaga przemyślenia ich funkcji oraz specyfiki materiału. Narzędzia, które mogą wydawać się odpowiednie, w rzeczywistości mogą być niewłaściwe lub nieefektywne. Na przykład, użycie młotka murarskiego, który jest zazwyczaj cięższy i przeznaczony do murowania z cegły, może prowadzić do uszkodzenia delikatnych bloczków Ytong, co jest szczególnie istotne w kontekście ich wrażliwości na uderzenia. Piła płatnica może być pomocna, ale nie w każdej sytuacji; niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że jest to jedyne narzędzie do cięcia, podczas gdy precyzyjne cięcia wymagają bardziej złożonych metod, w tym użycia narzędzi elektrycznych. Kielnia to oczywiście kluczowe narzędzie, ale brak prowadnicy kątowej w niektórych odpowiedziach wprowadza w błąd, ponieważ stabilne i proste ściany wymagają odpowiedniego prowadzenia. Użycie struga lub packi do szlifowania w kontekście murowania nie jest zasadniczo potrzebne, ponieważ te narzędzia służą do obróbki powierzchni, a nie do samego murowania. Podsumowując, wybór niewłaściwych narzędzi może prowadzić do błędów konstrukcyjnych oraz obniżenia trwałości i stabilności budowy, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami budowlanymi, które podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru narzędzi oraz technik.

Pytanie 40

Uszkodzenie tynku przedstawione na zdjęciu jest

A. odpryskiem.

B. pęknięciem.

C. złuszczeniem.

D. odspojeniem.

Prawidłowa odpowiedź to pęknięcie, ponieważ na zdjęciu widać wyraźnie liniowe uszkodzenie tynku, które charakteryzuje się podłużną szczeliną w materiale. Pęknięcia są wynikiem naprężeń wewnętrznych lub zewnętrznych, które powodują rozdzielenie struktury, co jest zgodne z definicją pęknięcia. W praktyce, identyfikacja pęknięć tynku jest kluczowa dla utrzymania dobrego stanu budynków, ponieważ mogą one prowadzić do dalszych uszkodzeń, w tym infiltracji wody, co z kolei może powodować rozwój pleśni lub uszkodzeń strukturalnych. Standardy budowlane, takie jak Eurokod, wymagają regularnych inspekcji i monitorowania stanu tynków, aby zapobiegać poważnym uszkodzeniom. W przypadku wykrycia pęknięć, istotne jest ich niezwłoczne zabezpieczenie oraz naprawa, aby uniknąć konsekwencji w postaci większych kosztów remontów lub rewitalizacji. Dobre praktyki w zakresie konserwacji obejmują stosowanie odpowiednich materiałów naprawczych oraz technik, które zapewniają długoterminową trwałość.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej