Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:27
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:38

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. podziału diagonalnego.

B. podziału ukośnego.

C. złotego podziału.

D. trójpodziału.

Reguła podziału diagonalnego jest jedną z technik kompozycyjnych, która ma na celu wprowadzenie dynamiki i ruchu do obrazu. W przeciwieństwie do prostszych kompozycji, takich jak trójpodział czy złoty podział, podział diagonalny angażuje widza poprzez umiejscowienie kluczowych elementów wzdłuż przekątnych kadru. To sprawia, że obraz staje się bardziej interesujący i złożony, co może przyciągnąć uwagę widza na dłużej. Przykładem zastosowania tej reguły może być fotografia krajobrazowa, w której linie brzegów rzeki lub ścieżek układają się wzdłuż przekątnych, tworząc efekt głębi oraz dynamicznego ruchu. Warto także zauważyć, że zasady kompozycji są kluczowe w sztuce wizualnej, a ich umiejętne stosowanie znacząco wpływa na odbiór dzieła. W branży kreatywnej, umiejętność zastosowania reguły podziału diagonalnego jest uznawana za ważny aspekt w profesjonalnej pracy nad fotografią, grafiką oraz filmem.

Pytanie 2

Jakiej operacji nie da się zrealizować w programie Adobe Photoshop?

A. Obrysowania zaznaczenia

B. Rasteryzacji warstwy tekstowej

C. Wypełnienia zaznaczenia

D. Trasowania mapy bitowej

Trasowanie mapy bitowej to proces, który nie jest bezpośrednio wspierany w programie Adobe Photoshop. W Photoshopie mamy do czynienia z grafiką rastrową, co oznacza, że obrazy składają się z pikseli. Natomiast trasowanie mapy bitowej jest techniką, która najczęściej kojarzy się z grafiką wektorową. W przypadku wektorów, trasowanie polega na przekształceniu obrazu rastrowego w zestaw linii i kształtów opartych na matematycznych równaniach. Adobe Illustrator jest programem, który lepiej sprawdza się w tym zakresie, oferując narzędzia do wektoryzacji. W Photoshopie można jednak konwertować rastrowe warstwy na wektory w ograniczonym zakresie, ale pełne trasowanie wymaga dedykowanych narzędzi. W kontekście praktycznym, umiejętność rozróżniania między grafiką rastrową a wektorową jest kluczowa w branży kreatywnej, gdzie często musimy wybierać odpowiednie narzędzia zgodnie z wymaganiami projektu. Warto zatem znać możliwości różnych programów i ich odpowiednie zastosowanie.

Pytanie 3

Który tryb mieszania w programie Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do wyostrzenia detali fotografii?

A. Rozjaśnianie

B. Mnożenie

C. Światło ostre

D. Nakładka

Wybór niewłaściwego trybu mieszania może znacząco wpłynąć na ostateczny efekt wyostrzania zdjęcia. Na przykład, tryb 'Nakładka' łączy cechy trybów 'Mnożenie' i 'Rozjaśnianie'. Stosując go, wzmacniasz kontrast w jasnych i ciemnych obszarach, co może prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak zniekształcenie kolorów lub nadmierne uwydatnienie cieni. W rezultacie możesz uzyskać efekt, który zamiast poprawić jakość zdjęcia, może wprowadzić chaos w tonalności. Tryb 'Mnożenie' z kolei nie jest odpowiedni do wyostrzania, gdyż skupia się na ciemnych tonacjach, co może sprawić, że zdjęcie stanie się zbyt ciemne i utraci szczegóły. Prawdopodobnie myślisz, że 'Rozjaśnianie' mógłby być pomocny, ale ten tryb działa głównie na jasnych obszarach, co w praktyce nie daje dobrego efektu wyostrzenia. Kluczową kwestią, której warto być świadomym, jest zasada, że nie wszystkie tryby mieszania są sobie równe i wybór niewłaściwego może prowadzić do utraty detali oraz niezamierzonych efektów estetycznych. W edycji zdjęć ważne jest, aby rozumieć właściwości każdego trybu mieszania, co pozwoli na lepsze zastosowanie ich w praktyce.

Pytanie 4

Zastosowanie oświetlenia upiększającego (typu glamour) wymaga ustawienia głównego źródła światła

A. z lewej strony modela.

B. na wprost modela i nieco poniżej osi optycznej aparatu.

C. z prawej strony modela.

D. na wprost modela i nieco powyżej osi optycznej aparatu.

Prawidłowe ustawienie światła głównego w stylu glamour to właśnie na wprost modela, lekko powyżej osi optycznej aparatu. To nie jest przypadek – taka konfiguracja pozwala uzyskać bardzo równomierne, miękkie oświetlenie twarzy i piękne, charakterystyczne błyski w oczach (tzw. catchlight), które są jednym ze znaków rozpoznawczych zdjęć glamour. Takie światło subtelnie wygładza skórę, maskuje niedoskonałości i nadaje cerze gładkość, co jest bardzo pożądane w tym typie fotografii. W praktyce często używa się tutaj dużych, miękkich modyfikatorów, jak beauty dish czy softbox, ustawionych centralnie i odrobinę ponad poziomem oczu modela. To naśladuje efekt światła dziennego – coś jakby lekkie światło z okna, które jest bardzo łaskawe dla urody. Branżowe standardy potwierdzają taką technikę – można to wyczytać w poradnikach np. Vogue czy branżowych tutorialach na YouTube. Moim zdaniem, jeśli chcesz osiągnąć ten typ portretu, nie ma sensu kombinować z bocznymi źródłami – centralne, lekko podniesione światło daje najlepszy, powtarzalny efekt, a to się naprawdę sprawdza na sesjach komercyjnych i prywatnych.

Pytanie 5

Format zapisu obrazu, który bezpośrednio rejestruje dane z matrycy światłoczułej cyfrowego aparatu, to?

A. JPG

B. TIFF

C. RAW

D. PNG

Odpowiedź RAW jest poprawna, ponieważ format ten stanowi bezpośredni zapis danych z matrycy światłoczułej aparatu fotograficznego, co oznacza, że zachowuje wszystkie informacje w oryginalnej postaci. Pliki RAW oferują znacznie większą elastyczność w obróbce zdjęć w porównaniu do innych formatów, takich jak JPG czy PNG. Przykładowo, fotografowie korzystający z formatów RAW mają możliwość znacznego dostosowania ekspozycji, balansu bieli i kolorów bez utraty jakości obrazu. W praktyce użycie formatu RAW jest standardem w profesjonalnej fotografii, ponieważ umożliwia uzyskanie lepszej jakości zdjęć, co jest szczególnie ważne w sytuacjach wymagających wysokiej precyzji, jak fotografia krajobrazowa czy portretowa. Dodatkowo, format RAW nie kompresuje danych, co oznacza, że zdjęcia są przechowywane w pełnej rozdzielczości, co jest kluczowe przy dalszej edycji. Warto również zauważyć, że różne aparaty mogą używać różnych specyfikacji dla plików RAW, co wiąże się z różnorodnością formatów, takich jak CR2, NEF czy ARW, ale wszystkie one mają na celu zachowanie maksymalnej ilości danych z matrycy.

Pytanie 6

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów

B. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego

C. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie

D. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji

Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.

Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

C. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

D. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 8

Aby usunąć niechciane przebarwienia na skórze modela w programie Adobe Photoshop, które narzędzie należy zastosować?

A. stempel ze wzrokiem

B. pędzel korygujący

C. pędzel historii

D. wyostrzenie

Pędzel korygujący jest narzędziem w Adobe Photoshop zaprojektowanym specjalnie do retuszowania obrazów, w tym usuwania przebarwień na skórze. Działa on na zasadzie pobierania informacji z otoczenia i stosowania ich w miejscu, które wymaga poprawy. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą łatwo zniwelować niedoskonałości skóry, w tym plamy, blizny czy zmarszczki, uzyskując naturalny efekt bez śladów edycji. Dobrą praktyką jest ustawienie odpowiedniej wielkości pędzla oraz jego twardości, co pozwala na precyzyjne dopasowanie do obszaru wymagającego poprawy. Warto również korzystać z funkcji maskowania, aby zachować oryginalne tekstury i szczegóły, co zapewni lepszą jakość końcowego obrazu. Pędzel korygujący jest uznawany za jeden z najważniejszych narzędzi w workflow fotografów i grafików zajmujących się retuszem, umożliwiając szybkie osiągnięcie profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 9

Jaki jest główny cel kalibracji monitora w procesie obróbki zdjęć?

A. Przyspieszenie działania komputera

B. Zmniejszenie poboru energii elektrycznej

C. Zwiększenie rozdzielczości obrazu

D. Uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów

Kalibracja monitora to niezwykle istotny proces w obróbce zdjęć, mający na celu uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów. Dlaczego to takie ważne? Otóż, bez odpowiednio skalibrowanego monitora, kolory przedstawiane na ekranie mogą znacznie różnić się od rzeczywistych, co może prowadzić do błędnych decyzji w postprodukcji. Wyobraź sobie, że pracujesz nad zdjęciem, gdzie zieleń trawnika ma być intensywna, ale na nieskalibrowanym monitorze wygląda wyblakle. Po wydruku lub publikacji w internecie może się okazać, że zamiast żywej zieleni uzyskałeś niepożądany odcień. Kalibracja pozwala uniknąć takich problemów. W branży fotograficznej i graficznej przyjmuje się, że regularne wykonywanie kalibracji monitorów jest standardem. Dzięki temu fotografowie i graficy mają pewność, że ich praca będzie widziana przez odbiorców dokładnie tak, jak to zamierzali. Dobrej jakości monitory często są wyposażone w narzędzia do kalibracji, ale można też używać zewnętrznych kalibratorów, które pozwalają na bardziej precyzyjne ustawienia. To inwestycja w jakość i profesjonalizm.

Pytanie 10

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła sztucznego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

C. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

D. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

W tej sytuacji łatwo się pomylić, bo na pierwszy rzut oka każda z wymienionych kombinacji wydaje się sensowna. Jednak kluczowy jest rodzaj materiału światłoczułego – negatyw do światła sztucznego. To on determinuje, jakie źródło światła powinno być użyte, żeby kolory na zdjęciach były wierne i nieprzekłamane. Wybierając lampy błyskowe, nawet jeśli są drogie i profesjonalne, popełnia się błąd techniczny. Błyskówki mają zupełnie inną temperaturę barwową (około 5500-6000 K), a negatywy do światła sztucznego są wywoływane pod światło halogenowe (3200 K). W efekcie zdjęcia będą miały nieprawidłowe odwzorowanie kolorów, najczęściej z nieładnym niebieskawym zafarbem. Podobnie, wybierając blendy zamiast stołu bezcieniowego, skraca się sobie możliwości kontroli nad cieniami – blendy są typowe do pracy z ludźmi lub w plenerze, gdzie trzeba odbić światło, a w fotografii produktowej stół bezcieniowy praktycznie eliminuje problem niechcianych cieni pod i za przedmiotem, zapewniając równe, rozproszone światło. To właśnie połączenie halogenów oraz stołu daje powtarzalne i profesjonalne efekty, jakich oczekują klienci katalogów czy sklepów online. Wielu początkujących fotografów sądzi, że lampy błyskowe „załatwią sprawę”, bo są mocniejsze i wygodniejsze, ale przy negatywach do sztucznego światła to pułapka. Inni z kolei przeceniają znaczenie blend, nie doceniając jak stół bezcieniowy zmienia komfort pracy oraz jakość zdjęć produktowych. Najlepszą praktyką jest dopasowanie całego setupu oświetleniowego do używanego filmu, bo tylko wtedy efekt końcowy spełni oczekiwania branżowe i fotograficzne standardy. Warto też na przyszłość zapamiętać, że każdy rodzaj materiału światłoczułego ma swoje wymagania, a ignorowanie tego prowadzi do problemów na etapie wywoływania i późniejszej obróbki zdjęć.

Pytanie 11

W programie Photoshop narzędzie, które umożliwia efektywne i szybkie usuwanie niechcianych elementów z zdjęć, to

A. różdżka

B. stempel

C. rozmywanie

D. lasso

Narzędzie stempel w Photoshopie to naprawdę fajna opcja, która pozwala na usuwanie niechcianych rzeczy z zdjęć. Działa to tak, że kopiujesz piksele z jednego miejsca i wklejasz w inne. Dzięki temu możesz dosyć naturalnie wypełnić luki tłem czy innymi elementami. To narzędzie sprawdza się świetnie, zwłaszcza przy retuszu portretów, bo możesz zatuszować niedoskonałości skóry czy jakieś niechciane obiekty w tle. Jeśli chcesz uzyskać jak najlepszy efekt, warto bawić się różnymi rozmiarami pędzla i zmieniać źródło klonowania - daje to bardziej naturalny wygląd. Również ważne jest, żeby odpowiednio ustawić krycie i twardość, bo to naprawdę może poprawić jakość pracy. No i oprócz usuwania obiektów, stempel można też wykorzystać do poprawy detali w obrazach, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdego, kto zajmuje się retuszem.

Pytanie 12

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. zadymiony

B. niebieski

C. czarny

D. przezroczysty

Odpowiedzi takie jak "niebieski", "zadymiony" oraz "czarny" są nieprawidłowe i wynikają z nieporozumienia dotyczącego natury procesu wywoływania negatywów czarno-białych. Materiały czarno-białe działają na zasadzie reakcji emulsji na światło, co oznacza, że naświetlony materiał generuje obraz poprzez proces utleniania i redukcji, a nie przez zmiany kolorystyczne jak w przypadku materiałów kolorowych. Odpowiedź "niebieski" może sugerować źle zrozumiane procesy chemiczne, które są stosowane w filmach kolorowych, gdzie niebieski ton może być wynikiem jednego z etapów obróbki. Jednak w przypadku czarno-białych negatywów, efektem wywołania powinno być uzyskanie przezroczystego lub czarnego negatywu. Odpowiedź "zadymiony" wskazuje na nieprawidłowe rozumienie, ponieważ nie istnieje standardowy proces wywoływania, który prowadziłby do powstania zadymionego efektu w negatywach czarno-białych. Możliwość uzyskania negatywu czarnego to także błędne myślenie, ponieważ czarne negatywy są zazwyczaj rezultatem wywołania materiałów stworzonych z myślą o tym procesie. Błędy te wynikają z braku zrozumienia, jak różne chemikalia oddziałują na różne typy materiałów oraz jak procesy wywoływania są dostosowywane do specyfiki użytych emulsji. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla każdego fotografa, który chce osiągać oczekiwane efekty w swojej pracy.

Pytanie 13

Fotografia przedstawia błąd kadrowania określany jako

A. krzywy horyzont.

B. skrót perspektywy.

C. kompozycja centralna.

D. horyzont w połowie.

Krzywy horyzont to jeden z najczęściej spotykanych błędów w fotografii krajobrazowej i miejskiej. Polega na tym, że linia horyzontu – która powinna być ustawiona poziomo względem krawędzi kadru – jest przechylona w jedną ze stron. Moim zdaniem, ten błąd mocno zaburza odbiór zdjęcia, bo ludzki mózg automatycznie oczekuje, że horyzont będzie prosty, szczególnie na fotografiach morza, jeziora czy pól. Praktycznie rzecz biorąc, krzywy horyzont sprawia, że zdjęcie wydaje się nieprofesjonalne i chaotyczne, nawet jeśli samo światło czy kompozycja są ciekawe. Standardy branżowe wprost mówią: jeśli nie masz wyraźnego powodu artystycznego, żeby przechylać kadr, horyzont ma być prosty. W programach graficznych korekta tego błędu jest banalna – wystarczy narzędzie do obracania obrazu. Fajnie jest też korzystać z siatki poziomów w aparacie, bo to pomaga od razu zachować poprawną linię horyzontu. Z mojego doświadczenia, nawet drobny przechył o kilka stopni potrafi zniszczyć efekt pracy. To naprawdę jeden z tych szczegółów, które odróżniają amatora od bardziej świadomego fotografa.

Pytanie 14

Aby zminimalizować odbicia i zwiększyć kontrast cieni w fotografii studyjnej przedmiotów codziennego użytku, warto wykorzystać blendę z powierzchnią

A. czarną

B. białą

C. złotą

D. srebrną

Wybór białej, złotej lub srebrnej blendy do zniwelowania odblasków oraz pogłębienia cieni w fotografii przedmiotów użytkowych może prowadzić do niewłaściwych rezultatów. Biała blenda, choć często stosowana do odbicia światła, zwiększa jego intensywność i może powodować niepożądane odblaski, co jest szczególnie problematyczne w przypadku błyszczących powierzchni. Użycie białej blendy może zatem skutkować nadmiernym oświetleniem i zubożeniem detali, co jest niezgodne z zamierzonym celem. Z kolei złota blenda, która nadaje ciepłe tonacje, jest doskonała do portretów, jednak w kontekście fotografii produktowej może wprowadzać kolorystyczne zniekształcenia, które nie są pożądane. Złota tonacja może sprawić, że przedmioty stracą swój naturalny kolor, co wpłynie na ich atrakcyjność. Srebrna blenda, podobnie jak biała, odbija więcej światła, co może potęgować odblaski, zamiast ich eliminować. W kontekście profesjonalnej fotografii ważne jest, aby znać właściwości używanych narzędzi i ich wpływ na końcowy efekt. Częste błędy myślowe polegają na założeniu, że wszystkie blendy działają w ten sam sposób – w rzeczywistości ich zastosowanie musi być dostosowane do specyfiki obiektów oraz pożądanych efektów wizualnych. Dlatego konieczne jest, aby w przypadku fotografii przedmiotów użytkowych, szczególnie z błyszczącymi powierzchniami, zastosować czarną blendę, która skutecznie kontroluje światło i daje profesjonalne rezultaty.

Pytanie 15

Technika fotografowania w podczerwieni wymaga zastosowania

A. filtra polaryzacyjnego o zwiększonej przepuszczalności

B. lampy błyskowej z funkcją podczerwieni aktywnej

C. specjalnego filtra IR przepuszczającego tylko promieniowanie podczerwone

D. obiektywu o zwiększonej jasności minimum f/1.2

Technika fotografowania w podczerwieni, znana również jako fotografia IR, wymaga zastosowania specjalnego filtra IR, który przepuszcza tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie inne długości fal. Działa to na zasadzie separacji fal elektromagnetycznych, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładem zastosowania takiej techniki jest fotografia krajobrazowa, gdzie IR może wydobyć ciekawe detale w roślinności, sprawiając, że zielone liście stają się jasne, a niebo może przybrać dramatyczny kontrast. Użycie filtra IR jest kluczowe, aby uzyskać czyste i wyraźne obrazy, ponieważ bez niego zdjęcia będą przesiąknięte światłem widzialnym, co zniekształci zamierzony efekt. Warto zaznaczyć, że nie wystarczy sam aparat do rejestracji podczerwieni – wiele kamer wymaga modyfikacji, by mogły prawidłowo rejestrować takie obrazy. Dlatego, aby uzyskać najlepsze rezultaty, specjaliści często korzystają z dedykowanych kamer IR, które są w stanie wychwycić szerszy zakres fal w podczerwieni.

Pytanie 16

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. totalny

B. pełny

C. amerykański

D. średni

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 17

Fotografia jest chroniona prawem autorskim osobistym gdy

A. przedstawia wierne odtworzenie wyglądu oryginału.

B. przedstawia dzieła sztuki.

C. przedstawia dokumenty.

D. jest rezultatem pracy twórczej z cechą inwencji, samodzielności artystycznej.

Prawo autorskie osobiste chroni przede wszystkim przejawy indywidualnej twórczości o oryginalnym charakterze. Fotografia podlega tej ochronie tylko wtedy, gdy jest rezultatem pracy twórczej autora, czyli zawiera elementy inwencji, samodzielności artystycznej czy choćby nietuzinkowego podejścia. W praktyce oznacza to, że zdjęcie nie może być po prostu mechanicznym odtworzeniem rzeczywistości, na przykład kopią dokumentu czy wiernym odzwierciedleniem dzieła sztuki. Decyduje tu subiektywny wkład fotografa: sposób kadrowania, gra światłem, wybór perspektywy, moment naciśnięcia migawki, a czasem nawet zamysł artystyczny stojący za zdjęciem. Moim zdaniem widać to szczególnie dobrze w fotografii artystycznej i reportażowej, gdzie liczy się nie tylko to, co widzimy, ale też interpretacja i indywidualna wizja autora. Branżowe standardy mówią wprost – samo naciśnięcie spustu migawki nie czyni cię twórcą w rozumieniu prawa autorskiego. Liczy się pomysł, autorski charakter oraz to, czy fotografia wnosi coś nowego. Jeżeli zdjęcie jest wynikiem automatycznego procesu, bez żadnej kreatywności – na przykład skany dokumentów czy zdjęcia paszportowe robione według sztywnego wzorca – prawa autorskie osobiste nie działają. Warto pamiętać o tym, zwłaszcza gdy pracuje się z materiałami archiwalnymi albo tworzy zdjęcia na zamówienie. Prawo autorskie to nie tylko ochrona, ale też prestiż i uznanie dla pomysłowości autora. Z mojego doświadczenia, w branży liczy się właśnie to, by każde zdjęcie miało w sobie "to coś" – unikalny rys autora.

Pytanie 18

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 15 m

B. Około 5 m

C. Około 1 m

D. Około 30 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 19

Które narzędzie programu Adobe Photoshop służy do uzupełnienia brakujących elementów w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów?

A. Różdżka.

B. Stempel.

C. Gąbka.

D. Lasso.

Stempel w Photoshopie, czyli narzędzie Klonowanie, to absolutna podstawa przy rekonstrukcji uszkodzonych zdjęć. Pozwala na kopiowanie pikseli z wybranego fragmentu obrazu i „nakładanie” ich na inne miejsce, dzięki czemu można zamaskować rysy, plamy albo wręcz odtworzyć brakujące fragmenty fotografii. Z mojego doświadczenia wynika, że to narzędzie daje ogromną kontrolę, bo sam wybierasz, skąd pobierasz wzór i dokładnie widzisz, jak go aplikujesz. W branży retuszerskiej używa się Stempla nie tylko do naprawiania starych zdjęć – świetnie sprawdza się też przy usuwaniu niechcianych elementów z obrazów produktowych czy portretów. Ważne jest, żeby korzystać z miękkich krawędzi oraz zmieniać przezroczystość, bo wtedy efekt jest bardziej naturalny i nie widać, że coś było poprawiane. Warto też pamiętać, że profesjonaliści często łączą Stempel z innymi narzędziami, na przykład z Pędzlem Korygującym, ale to właśnie Stempel daje pełną dowolność w ręcznym retuszu. Dla mnie, jeśli uczysz się cyfrowego rekonstrukcji, warto poświęcić czas na ćwiczenie technik pracy ze Stempelem, bo to taki szwajcarski scyzoryk w Photoshopie – bez niego ani rusz.

Pytanie 20

Utworzenie zdjęcia panoramicznego, fotografii w technice HDR oraz wykonanie stykówki i animacji możliwe jest w programie

A. Adobe Photoshop.

B. Gimp.

C. Adobe Lightroom.

D. Paint.

Adobe Photoshop to zdecydowanie najbardziej wszechstronne narzędzie z wymienionych, jeśli chodzi o zaawansowaną obróbkę zdjęć i tworzenie różnego rodzaju projektów fotograficznych. To właśnie w Photoshopie można w prosty sposób złożyć zdjęcie panoramiczne na bazie kilku pojedynczych kadrów, korzystając z funkcji automatycznego łączenia obrazów (Photomerge). Technika HDR, czyli łączenie kilku ekspozycji w jedno zdjęcie o szerokiej rozpiętości tonalnej, też jest tutaj wspierana – istnieją do tego gotowe presety i narzędzia, które pozwalają uzyskać naprawdę naturalny lub artystyczny efekt. Jeśli chodzi o stykówki (czyli tzw. contact sheets), to moim zdaniem Photoshop jest liderem, bo pozwala bardzo dokładnie ustawić siatkę zdjęć, podpisy i parametry wydruku. Tworzenie animacji? Tu też Photoshop od lat daje radę, bo ma osobną oś czasu i można składać zarówno proste GIF-y, jak i bardziej zaawansowane animacje klatkowe. W branży graficznej i fotograficznej to właściwie standard, a pracodawcy bardzo często wymagają znajomości właśnie tego programu. Oczywiście, niektóre operacje da się wykonać też w innych aplikacjach, ale tylko Photoshop łączy to wszystko w jednym, stabilnym środowisku. Z mojego doświadczenia praca w Photoshopie daje największą elastyczność i możliwości, szczególnie jeśli ktoś myśli o profesjonalnej fotografii lub grafice.

Pytanie 21

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. wrota.

B. soczewkę Fresnela.

C. softbox i blendy.

D. stożkowy tubus.

Sprawa oświetlenia w fotografii studyjnej potrafi być myląca, zwłaszcza jeśli ktoś dopiero zaczyna przygodę z lampami i różnymi modyfikatorami. Często można sądzić, że takie akcesoria jak wrota, tubusy czy soczewki Fresnela są uniwersalne i sprawdzą się do wszystkiego, ale praktyka pokazuje coś innego. Wrota to narzędzie do precyzyjnego kontrolowania kształtu wiązki światła – świetnie sprawdza się w budowaniu ostrych, geometrycznych cieni na tle albo podkreślaniu wybranych fragmentów kadru, jednak do równomiernego, miękkiego oświetlenia twarzy się nie nadają. Soczewka Fresnela, choć bardzo ciekawa, pozwala na skupienie światła i daje efekt zbliżony do teatru: ostre, kontrastowe światło i charakterystyczny spadek jasności na brzegach. To raczej narzędzie do efektów specjalnych, nie do portretu beauty. Stożkowy tubus natomiast jeszcze bardziej skupia światło i służy do tworzenia punktowych refleksów, na przykład podświetlając włosy albo tło. Moim zdaniem często powtarzanym błędem jest przekonanie, że te narzędzia „profesjonalnie wyglądają”, więc są odpowiednie do portretu – ale prawda jest taka, że przy upiększającym świetle najważniejsze jest jego rozproszenie, a nie skupienie. Standardem branżowym jest korzystanie z softboxów i blend, bo tylko one pozwalają uzyskać łagodne, równomierne światło na całej twarzy modelki. Warto o tym pamiętać, żeby nie wpaść w pułapkę efektownych, ale niepraktycznych rozwiązań.

Pytanie 22

Widocznym na zdjęciach refleksom i odbiciom można zapobiec poprzez zastosowanie filtra

A. połówkowego neutralnego.

B. połówkowego barwnego.

C. polaryzacyjnego.

D. zmiękczającego.

Filtr polaryzacyjny to jeden z tych dodatków, które naprawdę robią różnicę, szczególnie kiedy walczysz z niechcianymi odbiciami czy refleksami na powierzchniach takich jak szkło, woda albo nawet lakierowane elementy. No widzisz, światło odbite od powierzchni ulega częściowej polaryzacji, a filtr polaryzacyjny pozwala skutecznie eliminować te uporczywe bliki, które potrafią zepsuć nawet najlepiej skomponowane zdjęcie, zwłaszcza w plenerze czy przy fotografowaniu architektury i pojazdów. W praktyce wystarczy lekko przekręcić filtr na obiektywie i od razu widać, jak znikają refleksy z szyb czy tafli wody – to bardzo przydatne przy fotografii krajobrazowej, bo dodatkowo podkreślają się kolory, błękit nieba staje się intensywniejszy, a chmury wychodzą wyraźniej. Moim zdaniem, filtr polaryzacyjny jest absolutnie podstawowy dla każdego, kto myśli poważnie o fotografii, zwłaszcza jeśli pracuje się w trudnych warunkach oświetleniowych albo dokumentuje rzeczy, w których odbicia mogą przeszkadzać. W branży to wręcz standardowe wyposażenie fotografa, nawet na egzaminach czy kursach technicznych zwracają uwagę na praktyczne użycie tego filtra. Fajnie pamiętać, że nie tylko chroni przed odbiciami, ale też ogólnie poprawia kontrast i nasycenie zdjęć. Bez dwóch zdań, to jest ta odpowiedź, na którą stawiają profesjonaliści.

Pytanie 23

Jaki filtr świetlny powinien być użyty na planie zdjęciowym, aby żółty obiekt został uchwycony jako zielony?

A. Szary

B. Niebieskozielony

C. Purpurowy

D. Czerwony

Wybór innych filtrów, takich jak purpurowy, szary czy czerwony, nie przyniesie oczekiwanych efektów w kontekście zmiany postrzganego koloru żółtego obiektu na zielony. Filtr purpurowy, który absorbując światło zielone, przepuszcza jedynie czerwone oraz niebieskie, nie zmienia w sposób korzystny barwy żółtego obiektu, a wręcz może doprowadzić do jego zdominowania przez cieplejsze odcienie. Z kolei filtr szary, który jest neutralny i nie wpływa na kolory, jedynie obniża ogólną jasność zdjęcia, nie prowadząc do żadnej zmiany barwy. Użycie filtra czerwonego z kolei prowadzi do wzmocnienia odcieni czerwonych i może całkowicie zniekształcić kolorystykę żółtego obiektu, który może się wydawać pomarańczowy lub nawet w szaro-czerwonej tonacji. Takie błędy w doborze filtrów wynikają często z braku zrozumienia teorii kolorów oraz zasad działania filtrów w kontekście spektroskopowym. W praktyce, zrozumienie zależności pomiędzy kolorami i filtrami jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów wizualnych podczas fotografowania.

Pytanie 24

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

B. do filmów o małej dynamice skanowania

C. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

D. bębnowy o dużej dynamice skanowania

Wybór skanera filmowego o małej dynamice skanowania jest niewłaściwy, ponieważ takie urządzenia nie są przystosowane do skanowania oryginałów barwnych na nieprzeźroczystym podłożu. Skanery filmu są zazwyczaj projektowane z myślą o pracy z materiałami przezroczystymi, takimi jak negatywy lub slajdy, gdzie światło przechodzi przez materiał, a nie odbija się od niego. Zatem zastosowanie skanera filmowego w kontekście oryginałów refleksyjnych prowadziłoby do zniekształceń obrazu oraz utraty jakości kolorystycznej. Problematyczne jest również podejście związane z małą dynamiką skanowania, które ogranicza zakres tonalny, co jest kluczowe przy pracy z materiałami wysokiej rozdzielczości. Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania również nie jest odpowiedni, gdyż ogranicza zdolność do uchwycenia pełni detali i kolorów. Użytkownicy często mylą różne typy skanera i ich przeznaczenia, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych urządzeń oraz ich specyfikacji technicznych. Niezrozumienie, jakie parametry są kluczowe dla jakości skanowania, może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w efekcie obniża jakość końcowego obrazu.

Pytanie 25

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. białego i czarnego.

C. białego i szarego.

D. niebieskiego i czerwonego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 26

Wskaż poprawną zależność pomiędzy obrazem a jego histogramem.

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z przedstawionym obrazem, często wynika z niepełnego zrozumienia podstawowej koncepcji histogramu oraz jego związku z jasnością pikseli. Histogram powinien dokładnie odzwierciedlać dominujące wartości intensywności w obrazie; w przeciwnym razie, może prowadzić do błędnych wniosków. W przypadku, gdy odpowiedzi wskazują na inne rozkłady pikseli, zazwyczaj popełniane są typowe błędy myślowe, takie jak zbytnie uproszczenie analizy lub niebranie pod uwagę kontekstu jasności. Często mylące jest wyobrażenie, że histogram powinien mieć równomierny rozkład, co jest nieprawdziwe w przypadku obrazów o wysokim kontraście, takich jak obraz A. Aby zrozumieć histogramy, kluczowe jest dostrzeganie powiązań między wizualnym przedstawieniem obrazu a jego reprezentacją w postaci histogramu. Zamiast opierać się na intuicji, warto przyjąć metodyczne podejście, analizując wartości jasności i ich rozkład. W procesie uczenia się istotne jest, aby unikać polegania na przypuszczeniach oraz starać się dokładnie analizować każdy aspekt obrazu, co pozwoli na lepsze zrozumienie jego charakterystyki oraz poprawienie umiejętności w zakresie obróbki obrazów. Warto zwrócić uwagę na zasady dotyczące analizy histogramów, aby skuteczniej interpretować wyniki i podejmować lepsze decyzje podczas pracy z obrazami.

Pytanie 27

W portrecie oświetlenie sylwetkowe wykorzystywane jest do

A. zmniejszenia różnicy w oświetleniu między postacią a tłem

B. jednolitego oświetlenia całego obszaru zdjęcia

C. uzyskania efektu oddzielenia portretowanej osoby od tła i otoczenia

D. osiągnięcia efektu wtopienia fotografowanej osoby w otaczający ją krajobraz

Oświetlenie sylwetkowe w fotografii portretowej jest techniką, która polega na umieszczaniu źródła światła za portretowaną osobą, co skutkuje wyraźnym oddzieleniem jej od tła. Działanie to tworzy efekt halo, często wykorzystywany w celu podkreślenia konturów modela i nadania mu charakterystycznej głębi. Oświetlenie sylwetkowe przyczynia się do stworzenia dramatycznej atmosfery, a także do wydobycia detali, takich jak kształt włosów czy sylwetki. W praktyce, artysta może stosować tę technikę podczas sesji zdjęciowych, aby zastosować kontrast między jasnym tłem a ciemną postacią, co przyciąga uwagę widza do głównego motywu zdjęcia. Warto również zauważyć, że w przypadku oświetlenia sylwetkowego, kontrola nad kierunkiem i intensywnością świateł jest kluczowa, aby uzyskać pożądany efekt artystyczny. Technika ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, które podkreślają znaczenie kompozycji i odpowiedniego oświetlenia w pracy z modelami.

Pytanie 28

Zdjęcie wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. zastanego.

B. twardego.

C. rozproszonego.

D. bocznego.

Odpowiedź "zastanego" jest poprawna, ponieważ na zdjęciu można zauważyć równomierne oświetlenie oraz brak wyraźnych cieni, co jest charakterystyczne dla światła zastanego. Oświetlenie zastane to naturalne światło, które istnieje w danym miejscu, takie jak światło dzienne wpadające przez okna lub sztuczne światło, które jest już w pomieszczeniu. W praktyce, zastosowanie takiego oświetlenia pozwala na uzyskanie harmonijnych i naturalnych efektów wizualnych, co jest szczególnie ważne w fotografii dokumentalnej oraz portretowej. Fotografowie często korzystają z oświetlenia zastanego, aby uchwycić autentyczność chwili oraz minimalizować wpływ sztucznego oświetlenia na tonację skóry oraz kolorystykę zdjęcia. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na pory dnia, ponieważ różne warunki oświetleniowe mogą diametralnie zmienić atmosferę zdjęcia. Równocześnie warto pamiętać, że w przypadku stosowania światła zastanego, istotne jest przemyślane kadrowanie oraz wybór odpowiednich ustawień aparatu, aby uzyskać optymalną ekspozycję.

Pytanie 29

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. ubezpieczyciela.

B. przewodnika.

C. organizatora.

D. uczestników.

Często pojawia się taki błąd myślowy, że zgoda organizatora lub przewodnika wystarczy, żeby wrzucić foty z wycieczki na stronę internetową. To chyba wynika z przekonania, że skoro ktoś zarządza wyjazdem, to ma pełną kontrolę nad wszystkim, co się podczas niego dzieje. Niestety, tak to nie działa – wizerunek każdej osoby to jej własna sprawa, a nie sprawa organizatora czy osoby prowadzącej. W praktyce spotykałem się też z sytuacjami, gdzie myślano, że wystarczy „ogólne ubezpieczenie” na wycieczkę i można już publikować zdjęcia bez pytania. To zupełnie nieprawdziwe podejście, bo ubezpieczenie chroni w razie wypadków czy losowych zdarzeń, a nie reguluje publikacji wizerunku. Prawo do ochrony wizerunku wynika bezpośrednio z przepisów RODO oraz przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych – publikacja bez zgody osoby widocznej na zdjęciu jest po prostu naruszeniem jej praw. Organizator czy przewodnik mogą co najwyżej zarządzać wydarzeniem, ale nie mają prawa decydować o tym, czyje zdjęcia pojawią się w internecie. To właśnie uczestnicy mają pełne prawo powiedzieć „tak” lub „nie” w sprawie publikacji ich wizerunku. W praktyce ignorowanie tej zasady prowadzi do roszczeń ze strony osób, których prawa zostały naruszone, i może być powodem problemów prawnych – nawet jeśli nie było złej woli, a tylko brak świadomości. Warto więc zrozumieć, że zgoda uczestnika to nie jest formalność, tylko realny obowiązek wynikający z przepisów i dobrych praktyk.

Pytanie 30

Aby skopiować obraz kolorowy techniką subtraktywną, należy użyć powiększalnika z głowicą

A. z oświetleniem punktowym

B. filtracyjną

C. kondensorową

D. aktyniczną

Jak chcesz robić kolorowe odbitki, to musisz mieć powiększalnik z głowicą filtracyjną. W technice subtraktywnej chodzi o to, żeby odejmować pewne długości fal światła za pomocą filtrów, które wpuszczają tylko konkretne kolory. Więc kiedy naświetlasz światłoczuły papier z wykorzystaniem filtrów (zwykle Cyan, Magenta i Yellow), to uzyskujesz różne odcienie, które są efektem mieszania tych podstawowych kolorów. To mega ważne, bo dzięki głowicy filtracyjnej możesz dobrze dopasować kolory do projektu. Bez tego w druku fotograficznym czy sztuce graficznej ciężko osiągnąć dobry efekt. W laboratoriach, gdzie robią kolorowe odbitki, korzystanie z powiększalników z głowicą filtracyjną to norma, żeby kolory były w wysokiej jakości. Ogólnie rzecz biorąc, filtry to najlepsza praktyka, żeby uzyskać dokładne i żywe kolory.

Pytanie 31

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

B. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

C. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

D. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

W temacie skanowania materiałów analogowych bardzo łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że wysoka rozdzielczość interpolowana jest równie dobra co optyczna – a to niestety nieprawda. Interpolacja polega na sztucznym podbijaniu liczby pikseli przez oprogramowanie, czego efektem jest plik większy, ale nie lepszy jakościowo. Szczegółów nie przybywa, pojawia się za to „pustość” w obrazie, czasem nawet artefakty. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś skanuje zdjęcia np. do wysokiej jakości druku albo archiwizacji, od razu widać różnicę – tylko natywna, optyczna rozdzielczość naprawdę zachowuje wszystkie niuanse materiału wyjściowego. Druga typowa pułapka to zbyt wąski zakres dynamiki, np. ograniczanie go do 0–0,5. To sprawia, że tracimy masę informacji z najciemniejszych i najjaśniejszych fragmentów zdjęcia – często te „utracone” detale są potem nie do odzyskania. W branży przyjęło się, by nie ograniczać sobie pola manewru na starcie, bo późniejsza obróbka (np. korekta kontrastu czy ekspozycji) wymaga jak największego zakresu tonalnego. Minimalna rozdzielczość optyczna lub interpolowana, nawet jeśli wydaje się kusząca ze względu na mniejsze pliki, po prostu nie daje tej szczegółowości i elastyczności w edycji. Dobrym zwyczajem jest skanować zawsze „na zapas”, nawet jeśli finalnie będziemy pomniejszać czy kompresować plik – oryginał w wysokiej jakości zostaje na przyszłość. W pracy zawodowej, kiedy archiwizowałem stare odbitki, często wracałem do surowych skanów po paru latach – tylko te w wysokiej rozdzielczości i z pełnym zakresem dynamicznym „trzymają poziom” w nowych projektach, wymagających lepszej jakości. Tak więc, błędem jest myślenie, że interpolacja i minimalna rozdzielczość wystarczą – standardy branżowe są tu jednoznaczne: liczy się maksymalna optyczna rozdzielczość i szeroki zakres tonalny.

Pytanie 32

Przygotowując się do fotografowania na wyścigach konnych, warto zaopatrzyć się w

A. filtr połówkowy

B. teleobiektyw

C. blendę

D. softbox

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii sportowej, a szczególnie w kontekście wyścigów konnych. Dzięki dużemu zasięgowi, teleobiektywy pozwalają na uchwycenie detali z dużej odległości, co jest niezwykle istotne w dynamicznych sytuacjach, jakie mają miejsce podczas wyścigów. Używając teleobiektywu, fotograf może zbliżyć się do akcji, nie przeszkadzając zawodnikom, a także uzyskać atrakcyjne kadry, które podkreślają emocje i dramatyzm rywalizacji. Przykładowo, używając obiektywu o ogniskowej 200 mm lub większej, można uchwycić nie tylko same konie, ale także wyraz twarzy jeźdźców czy reakcje widowni. Warto również pamiętać, że teleobiektywy często oferują dużą przysłonę, co umożliwia uzyskanie pięknego efektu bokeh, wyróżniającego obiekty na tle rozmytego otoczenia. W kontekście dobrych praktyk w fotografii sportowej, teleobiektywy są standardem, który pozwala na uchwycenie akcji w najlepszej jakości, co jest niezbędne dla profesjonalnych fotografów.

Pytanie 33

Aby zapobiec przedostawaniu się ziarenek piasku do mechanizmu aparatu fotograficznego, należy zastosować

A. adapter filtrowy

B. płaską osłonę na obiektyw

C. osłonę na korpus aparatu

D. filtr polaryzacyjny

Osłona na korpus aparatu jest kluczowym elementem, który chroni mechanizmy wewnętrzne aparatu przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kurz czy ziarenka piachu. Dzięki zastosowaniu osłony, można znacząco zredukować ryzyko uszkodzenia precyzyjnych komponentów aparatu, co jest szczególnie istotne w trudnych warunkach fotografowania, np. podczas sesji na plaży czy w pobliżu budowy. Osłony te są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, a ich montaż jest zazwyczaj intuicyjny, co czyni je bardzo praktycznym rozwiązaniem. Warto również zaznaczyć, że stosowanie osłony na korpus aparatu jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zachęcają do stosowania dodatkowej ochrony sprzętu fotograficznego. Oprócz ochrony przed piaskiem, osłona może również chronić aparat przed wilgocią i przypadkowymi uderzeniami, co zwiększa jego żywotność i efektywność.

Pytanie 34

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. balansu bieli

B. samowyzwalacza

C. bracketingu

D. wielokrotnej ekspozycji

Bracketing to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych ustawieniach parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania, przysłona czy ISO. Użycie bracketingu pozwala na uzyskanie lepszego efektu końcowego, gdy chcemy dopasować ekspozycję w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, fotografując krajobraz o dużym kontraście, możemy wykonać jedno zdjęcie z normalną ekspozycją, drugie z ustawieniem na niedoświetlenie oraz trzecie na prześwietlenie. Taki zestaw zdjęć pozwala na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy zalety wszystkich wykonanych zdjęć. Bracketing jest szeroko stosowany w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach, gdy światło jest zmienne. Użycie tej funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, umożliwiając uzyskanie wysokiej jakości obrazów w zróżnicowanych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 35

Różnica między obrazem widzianym w celowniku a obrazem uzyskanym na fotografii nazywana jest

A. akomodacja

B. błąd otworowy

C. błąd paralaksy

D. parabola

Zwracając uwagę na błąd paralaksy, chodzi o to, jak inaczej widzimy położenie obiektów, gdy patrzymy na nie z różnych miejsc. To ma duże znaczenie, szczególnie przy celownikach optycznych i fotografii. Na przykład, kiedy fotografujemy coś przez celownik i nie ustawimy się w odpowiedniej odległości lub pod odpowiednim kątem, to co widzimy w celowniku może się różnić od tego, co zapiszemy na zdjęciu. Dobrze to widać, gdy mówimy o fotografii przyrodniczej, gdzie używa się teleobiektywów, które mogą wprowadzać właśnie ten błąd. Wiedza na temat tego zjawiska jest ważna nie tylko dla fotografów, ale i w takich dziedzinach jak inżynieria czy astronomia, gdzie precyzyjne pomiary są na wagę złota. Żeby tego uniknąć, warto korzystać z odpowiednich technik kalibracji i korzystać z sprzętu, który ma wbudowane mechanizmy poprawiające dokładność obrazu.

Pytanie 36

W jakim formacie powinno się zapisać zdjęcie, aby zachować przezroczyste tło?

A. PNG

B. WMA

C. BMP

D. JPEG

Format PNG (Portable Network Graphics) jest najczęściej zalecanym wyborem do zapisywania obrazów z przezroczystym tłem. PNG obsługuje alfa kanał, co pozwala na zachowanie przezroczystości w obrazie. Jest to szczególnie ważne w przypadku grafik, które mają być umieszczane na różnych tłach, ponieważ przezroczystość zapewnia elastyczność w projektowaniu. Przykłady zastosowania formatu PNG obejmują logo firm, ikony aplikacji oraz wszelkie elementy graficzne używane w interfejsach użytkownika, które wymagają precyzyjnego dopasowania do tła. Dodatkowo, format PNG obsługuje bezstratną kompresję, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu w trakcie zapisywania, w przeciwieństwie do niektórych innych formatów. Z tego powodu, w branży graficznej oraz web designie, PNG jest standardem dla wszelkich projektów wymagających przezroczystości. Warto również wspomnieć, że w przypadku druku, przezroczystość może być przetwarzana na różne sposoby w zależności od technologii druku, stąd najlepiej zawsze upewnić się, że wybrany format odpowiada finalnym wymaganiom projektu.

Pytanie 37

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć do uzyskania właściwej reprodukcji kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze przy naturalnym oświetleniu, wykorzystując film stworzony do światła żarowego?

A. Konwersyjny łososiowy

B. Korekcyjny niebieski

C. Korekcyjny łososiowy

D. Konwersyjny niebieski

Odpowiedzi z filtrami niebieskimi, korekcyjnymi łososiowymi czy niebieskimi w ogóle nie pasują, jeśli chodzi o fotografowanie w świetle żarowym. Filtr niebieski ma za zadanie schłodzenie barw, a w kontekście ciepłego światła żarowego to może być jeszcze gorsze, bo kolory będą wyglądały jeszcze bardziej nienaturalnie. Filtr korekcyjny łososiowy czasami można pomylić z konwersyjnym, ale nie osiąga tego samego efektu, więc nie działa to tak, jak powinno dla naturalnych kolorów. Często można zauważyć błędy w myśleniu, które prowadzą do wyboru złego filtra, jak brak wiedzy na temat źródła światła czy mylące zrozumienie roli filtrów w fotografii. Niebieskie filtry są bardziej używane w zimnych źródłach światła, na przykład fluorescencyjnych, więc w przypadku żarówek to zupełnie nie działa. Wybór odpowiedniego filtra trzeba dobrze przemyśleć, bo to naprawdę ważne, aby zrozumieć, jak to wpływa na konkretne źródło światła i efekty, które chcemy uzyskać, żeby nie było problemów z kolorami.

Pytanie 38

Jaką ogniskową uznaje się za standardową dla obiektywu do aparatu średnioformatowego?

A. 80 mm

B. 200 mm

C. 110 mm

D. 50 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 80 mm dla aparatu średnioformatowego jest uzasadniony z kilku powodów. W kontekście aparatów średnioformatowych, ogniskowa 80 mm jest uważana za standardową, co oznacza, że zapewnia zbliżoną perspektywę do ludzkiego oka. Taki obiektyw jest niezwykle uniwersalny, idealny do portretów, zdjęć krajobrazowych oraz ogólnych ujęć. W praktyce, obiektywy o tej ogniskowej pozwalają na uzyskanie naturalnych proporcji w portretach, z jednoczesnym zachowaniem detali tła. Dodatkowo, przy przysłonie f/2.8 lub f/4, możliwe jest uzyskanie efektu pięknego rozmycia tła, co jest szczególnie cenione w fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że wiele systemów średnioformatowych, takich jak Hasselblad czy Mamiya, oferuje obiektywy 80 mm, co czyni je popularnym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Takie podejście do wyboru ogniskowej wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe, które wskazują na zrozumienie i wykorzystanie właściwości optycznych sprzętu, aby osiągnąć zamierzony efekt artystyczny oraz techniczny.

Pytanie 39

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. mocne punkty

B. jasne punkty

C. małe punkty

D. ciemne punkty

W kontekście kompozycji wizualnej mocne punkty to te elementy zdjęcia, które naprawdę przyciągają wzrok. Chodzi o wyraźny kontrast, intensywne kolory, albo po prostu coś, co się wyróżnia. Z własnego doświadczenia wiem, że w profesjonalnej fotografii fotografowie świetnie to wykorzystują, żeby poprowadzić nasz wzrok przez zdjęcie. Na przykład, w portretach często to oczy modela są tym mocnym punktem, bo mają ten niesamowity błysk. W projektowaniu graficznym też to jest kluczowe, mocne punkty pomagają tworzyć hierarchię informacji, co ułatwia nam odbiór treści. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na dobór tych mocnych punktów, bo wpływają one na to, jak całość jest odbierana. To dotyczy nie tylko zdjęć, ale też innych mediów, jak plakaty czy strony internetowe, gdzie też można to fajnie zastosować.

Pytanie 40

Mieszek to narzędzie najczęściej stosowane do robienia zdjęć

A. osób

B. architektury

C. krajobrazu

D. owadów

Mieszek to takie fajne urządzenie do robienia zdjęć, które jest naprawdę stworzone, żeby uwieczniać detale owadów. Główna jego zaleta to bliskie fokusowanie, co pozwala złapać obrazki z dużą precyzją. Jak się go używa w makrofotografii, to można uzyskać naprawdę duże powiększenia – to bardzo ważne, gdy chodzi o małe obiekty, jak owady. Warto łączyć go z obiektywami makro, bo wtedy wychodzą super szczegółowe zdjęcia. W branży zauważa się, jak istotne jest, żeby zdjęcia były stabilne i dobrze oświetlone, bo w makrofotografii rozmycia psują efekt i wtedy nie widać ładnych konturów. Poza tym, do pracy z tymi mieszkami przyda się znajomość technik typu stacking, co pomaga uzyskać zdjęcia z większą głębią ostrości. W sumie, te mieszki to świetne narzędzie dla każdego, kto pasjonuje się owadami i makrofotografią.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej