Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 21:00
  • Data zakończenia: 17 grudnia 2025 21:13

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Zgodnie z zamieszczoną informacją, preparatu nie należy podawać

Produkt podaje się podskórnie, domięśniowo lub dożylnie. Można podawać go codziennie aż do uzyskania poprawy stanu klinicznego.

Psy: 0,5-5,0 ml/ dzień/ zwierzę;

Koty: 0,5-2,5 ml/ dzień/ zwierzę; Konie: w stanach wyczerpania fizycznego – 7,5-10 ml /100 kg m.c. co 2-3 dni, przez 14 dni, w rekonwalescencji lub terapii wspomagającej – 15-20 ml / zwierzę codziennie przez 10 dni.

A. s.c.
B. p.r.
C. i.v.
D. i.m.
Preparat nie powinien być podawany drogą doodbytniczą (p.r.) ze względu na niezgodność z zaleceniami dotyczącymi jego stosowania. Jak wskazuje informacja zawarta w zdjęciu, odpowiednie metody podania to dożylne (i.v.), domięśniowe (i.m.) oraz podskórne (s.c.). W praktyce klinicznej wybór odpowiedniej drogi podania leku jest kluczowy dla jego skuteczności oraz bezpieczeństwa pacjenta. Na przykład, podanie dożylne umożliwia szybkie osiągnięcie terapeutycznego stężenia leku we krwi, co jest istotne w sytuacjach nagłych. Z kolei podanie domięśniowe jest często stosowane w przypadku szczepionek, ponieważ pozwala na stopniowe wchłanianie substancji czynnej. Z perspektywy praktycznej, unikanie podania p.r. może zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak podrażnienie błony śluzowej jelita. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, każda decyzja dotycząca drogi podania powinna być oparta na solidnych dowodach naukowych oraz dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Pytanie 2

Zgodnie z przepisami regulującymi ochronę zwierząt, sprzedaż psów oraz kotów jest dozwolona jedynie

A. w miejscach hodowlanych.
B. poprzez sieć.
C. na targach.
D. na rynkach.
Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt, sprzedaż psów i kotów może odbywać się jedynie w miejscach hodowli, co ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla zwierząt oraz minimalizację ryzyka ich niewłaściwego traktowania. Miejsca hodowli są ściśle regulowane, co oznacza, że muszą spełniać określone standardy dotyczące dobrostanu zwierząt. Hodowcy są zobowiązani do przestrzegania norm dotyczących zdrowia, żywienia oraz warunków życia psa lub kota. Na przykład, hodowcy muszą zapewnić odpowiednią przestrzeń, socjalizację i dostęp do odpowiedniej opieki weterynaryjnej. Ustawa ma na celu ograniczenie nieodpowiedzialnej hodowli i sprzedaży, co często prowadzi do problemów zdrowotnych u zwierząt. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, odpowiedzialni hodowcy powinni być w stanie przedstawić dokumentację dotyczącą zdrowia zwierząt oraz ich pochodzenia. Dla potencjalnych nabywców oznacza to większą pewność co do jakości i zdrowia kupowanego pupila, co jest zgodne z ideą etycznej hodowli.
Pytanie 3

Szczepionka Biocan DP przeznaczona jest do ochrony przed

A. panleukopenią i parwowirozą
B. nosówką oraz chorobą Rubartha
C. chorobą Rubartha i panleukopenią
D. parwowirozą oraz nosówką
Biocan DP jest szczepionką, która została zaprojektowana w celu ochrony psów przed dwoma poważnymi chorobami wirusowymi: parwowirozą i nosówką. Parwowiroza jest wysoce zakaźną chorobą wirusową, która może prowadzić do ciężkiej biegunki, wymiotów oraz odwodnienia, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Nosówka, z kolei, jest wirusowym zakażeniem, które może wpłynąć na układ oddechowy, pokarmowy oraz nerwowy. Szczepienie za pomocą Biocan DP jest szczególnie istotne w profilaktyce tych chorób, zwłaszcza w przypadku szczeniąt, które są bardziej narażone na infekcje. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, szczepienia te powinny być przeprowadzane regularnie, aby zapewnić optymalną ochronę i zmniejszyć ryzyko wystąpienia epidemii w populacji psów. Przykładem dobrej praktyki jest wprowadzenie szczepień już w młodym wieku, co pozwala na zbudowanie odpowiedniej odporności przed pojawieniem się patogenów w otoczeniu. Zrozumienie znaczenia szczepień, takich jak Biocan DP, jest kluczowe dla zdrowia psów oraz dla utrzymania ich w dobrej kondycji przez całe życie.
Pytanie 4

Do analiz pobiera się krew tętniczą

A. gazometrycznych
B. bakteriologicznych
C. morfologicznych
D. serologicznych
Pojęcie badań morfologicznych odnosi się głównie do analizy kompozycji krwi, w tym liczby krwinek czerwonych, białych i płytek krwi, co nie jest bezpośrednio związane z oceną funkcji gazowej. Morfologia krwi, chociaż istotna w diagnostyce ogólnoustrojowej, nie dostarcza informacji o stanie wymiany gazowej, która jest kluczowa w kontekście oceny stanu zdrowia pacjenta z problemami oddechowymi. Z kolei badania serologiczne koncentrują się na ocenie obecności przeciwciał oraz antygenów, co może być użyteczne w diagnostyce infekcji, ale również nie odnosi się do analizy gazów we krwi. Bakteriologia z kolei polega na identyfikacji drobnoustrojów w próbkach biologicznych i również nie dotyczy pomiaru gazów. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie różnych typów badań i ich zastosowań. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych badań ma swoje specyficzne przeznaczenie i nie można ich zamiennie stosować. Właściwe podejście do diagnostyki wymaga nie tylko wiedzy teoretycznej, ale także praktycznej znajomości metod i ich zastosowań w kontekście klinicznym.
Pytanie 5

Aby zdiagnozować trzeszczenia w płucach, należy przeprowadzić

A. osłuchiwanie
B. opukiwanie
C. oglądanie
D. omacywanie
Osłuchiwanie jest kluczowym badaniem diagnostycznym, które pozwala lekarzowi na ocenę stanu układu oddechowego pacjenta. W trakcie osłuchiwania używa się stetoskopu do nasłuchiwania dźwięków generowanych przez płuca, co umożliwia identyfikację trzeszczeń, które mogą wskazywać na obecność patologii, takich jak zapalenie płuc, obrzęk płuc czy inne schorzenia układu oddechowego. Trzeszczenia, które są krótkimi, przerywanymi dźwiękami, powstają w wyniku przemieszczenia powietrza przez płyny lub wydzieliny w obrębie dróg oddechowych. Standardowe praktyki kliniczne zalecają osłuchiwanie jako element rutynowego badania fizykalnego, a także w sytuacjach wymagających szybkiej diagnostyki. Przykładem zastosowania osłuchiwania w praktyce jest ocena stanu pacjentów z przewlekłymi chorobami płuc, gdzie regularne monitorowanie dźwięków oddechowych pozwala na wczesne wykrywanie zaostrzeń stanu zdrowia, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia.
Pytanie 6

Zapalenie wsierdzia u bydła może wystąpić w wyniku perforacji spowodowanej przez ciało obce?

A. ksiąg
B. żwacza
C. czepca
D. trawieńca
Trawieńce, żwacz i księgi to inne komory żołądka bydła, które spełniają różne funkcje w procesie trawienia. Trawieńce jest miejscem, w którym zachodzi fermentacja paszy, a jego perforacje mogą prowadzić do problemów trawiennych, ale nie są one bezpośrednio związane z rozwojem zapalenia wsierdzia. Żwacz, będący największą komorą, odpowiedzialny jest za przechowywanie i miksowanie paszy, jednak również nie odgrywa kluczowej roli w przypadkach perforacji mogących skutkować tym schorzeniem. Księgi, będące ostatnią komorą żołądka, uczestniczą w absorpcji składników odżywczych, ale podobnie jak pozostałe komory nie są bezpośrednio powiązane z powstawaniem zapalenia wsierdzia. Rozumienie anatomii i fizjologii układu pokarmowego bydła jest niezbędne dla hodowców, aby mogli wprowadzać odpowiednie środki zapobiegawcze, takie jak kontrola jakości paszy oraz monitorowanie stanu zdrowia zwierząt. W praktyce, zbyt mała uwaga na te aspekty może prowadzić do poważnych kłopotów zdrowotnych u bydła, w tym do chorób serca, które mogą zagrażać życiu zwierząt.
Pytanie 7

Badanie palpacyjne organów znajdujących się w jamie brzusznej polega na ich

A. opukaniu
B. obejrzeniu
C. osłuchaniu
D. omacaniu
Badanie palpacyjne narządów jamy brzusznej to kluczowa technika diagnostyczna, polegająca na omacaniu brzucha w celu oceny stanu narządów wewnętrznych. Dzięki dotykowi lekarz może zidentyfikować zmiany w kształcie, wielkości, konsystencji, a także ewentualne bolesności narządów, co jest istotne przy diagnozowaniu schorzeń takich jak powiększenie wątroby, śledziony czy obecność guzów. Palpacja jest często stosowana w praktyce klinicznej jako część rutynowego badania fizykalnego. Na przykład, przy podejrzeniu zapalenia wyrostka robaczkowego, lekarz może ocenić ból w okolicy prawego dołu biodrowego poprzez delikatne omacanie, co może potwierdzić diagnozę. Warto zaznaczyć, że palpacja powinna być przeprowadzana zgodnie z określonymi standardami, aby uniknąć nieprzyjemnych odczuć u pacjenta oraz zapewnić wiarygodne wyniki. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi towarzystw medycznych, które podkreślają znaczenie oceny fizykalnej w procesie diagnostycznym.
Pytanie 8

Po przeprowadzeniu pobrania krwi z użyciem EDTA trzeba

A. delikatnie wymieszać krew z antykoagulantem
B. odstawić probówkę do momentu, kiedy surowica się oddzieli
C. energicznie wymieszać krew z antykoagulantem
D. odstawić probówkę do czasu oddzielenia się osocza
Odpowiedzi sugerujące odstawkę probówki do chwili oddzielenia się surowicy lub osocza są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest proces mieszania krwi z antykoagulantem. Odstawienie próbki może prowadzić do powstania skrzepów krwi, co z kolei uniemożliwia prawidłową analizę i może zafałszować wyniki. Ważne jest, aby pamiętać, że EDTA działa jako antykoagulant, który zapobiega krzepnięciu krwi poprzez chelatację jonów wapnia, a aby jego działanie było skuteczne, konieczne jest natychmiastowe wymieszanie próbki krwi z EDTA. Energiczne mieszanie, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może prowadzić do hemolizy, czyli uszkodzenia komórek krwi, co również wpływa negatywnie na uzyskane wyniki. Przykładem błędnego myślenia w przypadku pierwszej niepoprawnej koncepcji jest założenie, że odczekanie na oddzielenie się surowicy jest wystarczające, co może być mylące, ponieważ w przypadku stosowania EDTA nie uzyskujemy surowicy, lecz osocze. Dlatego istotne jest, aby przestrzegać określonych procedur, które zapewniają, że próbki są odpowiednio przygotowane do analizy, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości wyników laboratoryjnych.
Pytanie 9

Surowe mięso z defektem PSE charakteryzuje się

A. jasnym kolorem, suchością i twardością
B. jasnym odcieniem, miękkością i dużą zawartością wody
C. czerwonym kolorem, jędrnością i soczystością
D. ciemnym zabarwieniem, suchością i twardością
Odpowiedź 'blade, miękkie i wodniste' jest prawidłowa, ponieważ mięso surowe z wadą PSE (zespół mięsa bladego, miękkiego i wodnistego) charakteryzuje się obniżoną jakością, wynikającą z niewłaściwego zarządzania procesem uboju oraz nieodpowiedniego przechowywania. Wada PSE powstaje z powodu szybkiego spadku pH mięsa tuż po uboju, co prowadzi do niewłaściwego rozkładu białek i utraty wody. W praktyce, mięso dotknięte tą wadą staje się blade z powodu niskiego stężenia mioglobiny, a jego tekstura jest miękka i luźna, co wpływa na atrakcyjność sensoryczną. Z punktu widzenia przemysłu mięsnego, identyfikacja mięsa z wadą PSE jest kluczowa, ponieważ wpływa na jakość produktów końcowych oraz ich akceptację przez konsumentów. Dlatego ważne jest stosowanie odpowiednich praktyk uboju, takich jak minimalizacja stresu zwierząt, aby zapobiegać występowaniu PSE.
Pytanie 10

Ustalenie zakazu uboju dotyczy

A. włośnicy
B. wągrzycy
C. szelestnicy
D. białaczce
Wybór innych chorób, jak wągrzyca czy włośnica, jako powód do zakazu uboju, może być trochę mylący. Wągrzyca, która jest spowodowana przez larwy tasiemca, nie prowadzi do zakazu uboju. Raczej zmusza do obróbki mięsa w odpowiedni sposób, żeby zminimalizować ryzyko zakażeń. Choć wągrzyca to poważna sprawa, w większości przypadków można ją kontrolować przez dobre gotowanie mięsa. Włośnica, z kolei wywołana przez pasożyty, też nie prowadzi do automatycznego zakazu, ale wymaga, żeby stosować jakieś procedury sanitarno-epidemiologiczne. Białaczka to inna historia, bo to nowotwór krwi i nie jest chorobą zakaźną. Jeśli znajdzie się ją u zwierząt, to nie wyklucza to możliwości uboju, bo nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Takie błędy myślowe wynikają często z mylenia chorób zakaźnych z tymi, które mogą być w stawach zwierząt, więc stąd te nieprawidłowe wnioski o zakazie uboju.
Pytanie 11

Jakiego zabiegu wymaga otwarcie powłok brzusznych?

A. Rumenotomii
B. Gastroskopii
C. Fetotomii
D. Bronchoskopii
Rumenotomia to chirurgiczny zabieg polegający na otwarciu brzusznej części żołądka u zwierząt przeżuwających, zwłaszcza bydła. Jest to procedura stosowana w przypadkach, gdy konieczne jest usunięcie ciał obcych z żwacza lub diagnozowanie i leczenie poważnych schorzeń, takich jak zapalenie. Podczas rumenotomii lekarz weterynarii wykonuje nacięcie w powłokach brzusznych, co pozwala na dostęp do narządów jamy brzusznej. Ważne jest, aby zabieg był przeprowadzany w sterylnych warunkach i przy użyciu odpowiednich technik znieczulenia. Przykładowo, w przypadku obecności ciała obcego, jak kawałek metalu czy kamień, rumenotomia pozwala na jego usunięcie, co może uratować życie zwierzęcia. Standardy weterynaryjne sugerują, że takie procedury powinny być przeprowadzane przez wykwalifikowanych specjalistów, aby minimalizować ryzyko powikłań oraz zapewniać optymalne warunki zdrowotne zwierzęcia po operacji.
Pytanie 12

Opis postępowania w nagłych wypadkach dotyczy fazy

Z terapeutycznego punktu widzenia w fazie tej należy na pierwszym miejscu uwzględnić kontynuowanie leczenia wlewami, w celu utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi. Następnie, poprzez bardzo dokładną obserwację, należy rozpoznać pojawiające się komplikacje już w stadium początkowym i natychmiast im przeciwdziałać. Do dalszych czynności leczniczych tego etapu należy pierwotne zaopatrzenie ran, a także czasowe unieruchomienie przemieszczonych złamań i zwichniętych stawów.
A. stabilizacji.
B. świadomości.
C. diagnostyki.
D. wstrząsu.
Opis postępowania w nagłych wypadkach koncentruje się na fazie stabilizacji, która jest kluczowym etapem w zarządzaniu stanem poszkodowanego. Faza ta ma na celu nie tylko stabilizację parametrów życiowych, lecz także zapobieganie dalszym komplikacjom. W praktyce oznacza to monitorowanie ciśnienia krwi, tętna oraz saturacji, co jest fundamentem dla dalszych działań ratunkowych. Stabilizacja pacjenta obejmuje również odpowiednie zaopatrzenie ran, aby zminimalizować ryzyko infekcji oraz długoterminowych konsekwencji zdrowotnych. W przypadku złamań czy zwichnięć kluczowe jest ich tymczasowe unieruchomienie, co zapobiega pogorszeniu urazu. Właściwe przeprowadzenie fazy stabilizacji jest zgodne z wytycznymi międzynarodowych organizacji medycznych, które podkreślają znaczenie tej fazy w kontekście ratowania życia i zdrowia poszkodowanych. Przykładem zastosowania wiedzy dotyczącej stabilizacji może być sytuacja wypadku komunikacyjnego, gdzie szybka i skuteczna stabilizacja pacjenta może decydować o jego dalszym losie. Znajomość procedur stabilizacyjnych zwiększa efektywność działań ratowników i pozwala na lepsze przygotowanie do ewentualnych działań chirurgicznych czy hospitalizacyjnych.
Pytanie 13

Jaja stłuczki definiuje się jako jaja

A. z nienaruszoną skorupą oraz nietkniętą błoną podskorupkową
B. z nienaruszoną skorupą i uszkodzoną błoną podskorupkową
C. z uszkodzoną skorupą i uszkodzoną błoną podskorupkową
D. z uszkodzoną skorupą i nienaruszoną błoną podskorupkową
Odpowiedź wskazująca na jaja z uszkodzoną skorupą i nienaruszoną błoną podskorupkową jest prawidłowa, ponieważ definicja jaj stłuczek obowiązuje w kontekście przemysłu spożywczego oraz obrotu produktami jajczanymi. Jaja stłuczki są klasyfikowane jako te, które mają uszkodzenia zewnętrzne, ale ich zawartość, ochrona wewnętrzna (błona podskorupkowa) pozostaje nienaruszona. Tego rodzaju jaja mogą być używane do przetworów, takich jak majonezy czy ciasta, gdzie dalsze przetwarzanie eliminuje ryzyko zakażeń. Zgodnie z europejskimi standardami jakości żywności, jaja stłuczki muszą być odpowiednio oznaczone i przechowywane, aby zapobiec zanieczyszczeniom. Przykładem zastosowania mogą być zakłady przetwórstwa spożywczego, które wykorzystują jaja stłuczki w produkcji, optymalizując koszty i minimalizując straty. Poza tym, jaja stłuczki są również przedmiotem badań dotyczących ich właściwości i jakości w kontekście przechowywania i transportu. Poznanie tej klasyfikacji jest zatem kluczowe dla zrozumienia procesów związanych z obrotem i wykorzystaniem jaj w branży spożywczej.
Pytanie 14

Mięso uznaje się za nieodpowiednie do spożycia przez ludzi, jeśli pochodzi od zwierząt, które nie przeszły badań weterynaryjnych przedubojowych, z wyjątkiem

A. zwierzyny łownej
B. trzody chlewnej
C. bydła
D. owiec i kóz
Odpowiedź "zwierzyny łownej" jest poprawna, ponieważ mięso pochodzące z tych zwierząt, w przeciwieństwie do gatunków hodowlanych, nie musi być poddawane badaniom weterynaryjnym przedubojowym. W Polsce, zasady dotyczące pozyskiwania i obrotu dziczyzną regulowane są przez przepisy prawa, które zezwalają na polowanie i spożywanie takiego mięsa, pod warunkiem spełnienia określonych norm dotyczących zdrowia zwierząt i ich środowiska. Przykładem mogą być jelenie, sarny czy dziki, które są kontrolowane na poziomie postępowania myśliwskiego, a ich mięso pozostaje w obiegu handlowym. Standardy weterynaryjne dla dziczyzny są również uznawane na poziomie Unii Europejskiej, co zapewnia bezpieczeństwo konsumentów. Dobre praktyki obejmują m.in. odpowiednie przechowywanie dziczyzny oraz jej obróbkę, co jest kluczowe dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 15

Jakie miejsce wykorzystuje się do pomiaru tętna u psa?

A. na tętnicy ogonowej.
B. w żyle dostopowej.
C. na tętnicy udowej.
D. w żyle jarzmowej,
Tętno u psa zazwyczaj sprawdza się na tętnicy udowej. To dlatego, że łatwo ją wyczuć w tej okolicy, szczególnie na wewnętrznej stronie uda. Sprawdzanie tętna jest ważne dla oceny zdrowia zwierzaka, bo pozwala zobaczyć, jak działa jego układ krążenia. W praktyce weterynaryjnej po prostu delikatnie uciskamy tętnicę udową palcami i dzięki temu czujemy rytm serca. Normalne tętno u psa wacha się od 60 do 160 uderzeń na minutę, ale może się różnić w zależności od wielkości i rasy. Regularne sprawdzanie tętna to dobry sposób, aby zauważyć ewentualne problemy zdrowotne, jak np. zbyt szybkie lub zbyt wolne tętno. Każdy właściciel psa powinien wiedzieć, jak to robić, żeby mógł szybko zareagować w razie nagłych sytuacji, na przykład jakby pies miał wstrząs lub coś poważnego mu dolegało.
Pytanie 16

O zatrzymaniu błon płodowych oraz łożyska u bydła, które wymaga interwencji weterynaryjnej, mówi się, gdy nie zostaną one wydalone w ciągu

A. 72 godzin
B. 24 godzin
C. 6 godzin
D. 48 godzin
Zatrzymanie błon płodowych i łożyska u bydła, znane jako retained placenta, jest stanem, który wymaga interwencji weterynaryjnej, gdy nie zostaną one wydalone w ciągu 24 godzin po porodzie. To krytyczny czas, w którym organizm krowy powinien naturalnie pozbyć się tych tkanek. Nieprawidłowości w tym zakresie mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, w tym do sepsy, zapalenia macicy oraz obniżenia płodności w przyszłych cyklach reprodukcyjnych. W praktyce weterynaryjnej ważne jest monitorowanie stanu zdrowia samicy po porodzie, aby w odpowiednim momencie podjąć działania. Przykładowo, jeśli po 24 godzinach nie nastąpił proces wydalenia, lekarz weterynarii powinien ocenić konieczność przeprowadzenia interwencji, takiej jak podanie leków, które mogą wspierać skurcze macicy, lub w niektórych przypadkach manualne usunięcie pozostałości. Standardy weterynaryjne wskazują, że szybka reakcja jest kluczowa, by zminimalizować ryzyko poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierzęcia.
Pytanie 17

Zakaźne zanikowe zapalenie nosa ZZZN jest spowodowane przez Bordetella bronchiseptica oraz Pasteurella multocida, które zaliczają się do

A. wirusów
B. pierwotniaków
C. bakterii
D. stawonogów
Odpowiedzi wskazujące na stawonogi, wirusy czy pierwotniaki są nieprawidłowe, ponieważ te grupy organizmów są fundamentalnie różne od bakterii. Stawonogi, do których zaliczają się owady i skorupiaki, są organizmami wielokomórkowymi, często pełniącymi rolę wektora chorób, ale nie są odpowiedzialne za ZZZN. Z kolei wirusy, które również są patogenami, różnią się od bakterii kluczowo w swoim działaniu, ponieważ wymagają komórek gospodarza do replikacji, co nie dotyczy bakterii. Pasteurella multocida i Bordetella bronchiseptica są samowystarczalnymi mikroorganizmami, które mogą się namnażać w środowisku, a ich mechanizmy patogenności są całkowicie różne od wirusowych. Wreszcie, pierwotniaki to jednokomórkowe organizmy eukariotyczne, które mogą powodować inne schorzenia, ale nie są odpowiedzialne za ZZZN. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że bakterie jako samodzielne organizmy prokariotyczne odgrywają centralną rolę w tym przypadku, a błędne klasyfikacje prowadzą do nieprawidłowej diagnostyki i leczenia, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla zwierząt.
Pytanie 18

Opisane objawy towarzyszą

Schorzenie występuje u zwierząt młodych, rozwija się bardzo powoli, czasami nawet w przeciągu kilku miesięcy. Jego początkiem jest zazwyczaj powiększenie stawów skokowych i nadgarstkowych, a także różańcowate zgrubienia na końcach żeber. Oprócz tego może wystąpić bolesność i kulawizna kończyn, wklęśnięcie kręgosłupa, łukowate wygięcie kończyn, zmiany na zębach (uszkodzone szkliwo, opóźniona wymiana zębów mlecznych na stałe). Czasami występują bardziej ogólne objawy, jak niechęć do ruchu, brak apetytu i osowiałość, osłabienie odporności organizmu.
A. krzywicy.
B. osteoporozie.
C. dysplazji stawu biodrowego.
D. urazom kości.
Wybór odpowiedzi dotyczący urazów kości, osteoporozy czy dysplazji stawu biodrowego opiera się na błędnym zrozumieniu objawów i mechanizmów tych schorzeń. Urazy kości, takie jak złamania, są wynikiem nagłych wypadków i nie są związane z opisanymi objawami. Osteoporoza jest przewlekłą chorobą, która powoduje osłabienie kości na skutek utraty masy kostnej, co w dłuższej perspektywie prowadzi do zwiększonego ryzyka złamań, ale nie manifestuje się objawami takimi jak powiększenie stawów czy różanowate zgrubienia. Z kolei dysplazja stawu biodrowego to wrodzona wada rozwojowa, która zazwyczaj manifestuje się w postaci nieprawidłowego ułożenia stawu biodrowego, co również jest dalekie od opisanych symptomów. Często mylenie tych schorzeń jest wynikiem braku wiedzy o ich patofizjologii oraz nieznajomości objawów klinicznych. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych schorzeń ma swoje unikalne przyczyny oraz objawy, co wymaga precyzyjnej diagnostyki i odpowiedniego podejścia terapeutycznego, aby uniknąć nieporozumień w diagnostyce i leczeniu.
Pytanie 19

Jak nazywa się boczne skrzywienie kręgosłupa u zwierząt?

A. skoliozy
B. kyfozy
C. artrozy
D. lordozy
Skolioza to boczne skrzywienie kręgosłupa, które może występować zarówno u ludzi, jak i u zwierząt. Charakteryzuje się odchyleniem kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej, co prowadzi do asymetrii w obrębie ciała. Powoduje to nie tylko zmiany w postawie, ale również może wpływać na funkcjonowanie narządów wewnętrznych, przez co w skrajnych przypadkach może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. W praktyce weterynaryjnej, rozpoznanie skoliozy jest kluczowe dla planowania odpowiedniego leczenia, które może obejmować fizjoterapię, ćwiczenia korekcyjne oraz w niektórych przypadkach interwencje chirurgiczne. Standardy weterynaryjne podkreślają znaczenie wczesnego wykrywania skoliozy, aby zminimalizować jej negatywne skutki oraz poprawić jakość życia zwierząt. Właściwa diagnoza i terapia skoliozy mogą znacznie poprawić stan zdrowia pacjenta i jego funkcjonalność, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad zwierzętami.
Pytanie 20

Jakie leki powinien przechowywać weterynarz w odpowiednio zabezpieczonych pomieszczeniach, w metalowych, zamkniętych szafkach?

A. Preparaty immunologiczne
B. Preparaty hormonalne
C. Substancje psychotropowe i narkotyczne
D. Środki do dezynfekcji
Środki psychotropowe i odurzające wymagają szczególnych środków ostrożności podczas przechowywania ze względu na ich potencjalne ryzyko nadużycia oraz wpływ na zdrowie zarówno zwierząt, jak i ludzi. Zgodnie z przepisami prawa, takie substancje powinny być przechowywane w odpowiednio zabezpieczonych pomieszczeniach, zazwyczaj w metalowych, zamkniętych szafach, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Przykładem takich leków są opioidowe analgezjki, które mogą być stosowane w terapii bólu u zwierząt, ale mogą również prowadzić do uzależnienia. Stosowanie i przechowywanie tych substancji powinno odbywać się zgodnie z międzynarodowymi i krajowymi regulacjami, takimi jak Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w Polsce. Niewłaściwe zarządzanie tymi lekami może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zdrowotnych. Dlatego weterynarze powinni być dokładnie przeszkoleni w zakresie obsługi i przechowywania tych substancji, a także powinni prowadzić skrupulatną dokumentację ich użycia.
Pytanie 21

Badanie odczynu Biernackiego (OB) polega na

A. barwieniu leukocytów.
B. kontroli czasu krzepnięcia osocza.
C. pomiarze tempa opadania erytrocytów.
D. barwieniu erytrocytów.
Odczyn Biernackiego, czyli ten OB, to taki test, który sprawdza jak szybko opadają krwinki czerwone w próbce krwi. Działa to w ten sposób, że obserwuje się, w jakim tempie te erytrocyty lądują na dnie probówki w ciągu godziny. Jak wynik jest wysoki, to może to oznaczać, że w organizmie dzieje się coś złego, na przykład jakieś stany zapalne czy infekcje. Dlatego ten test jest naprawdę przydatny w diagnostyce. Co ważne, sam pomiar OB jest łatwy i tani, dlatego często się go robi. Oczywiście, wyniki OB mogą się różnić w zależności od wieku, płci czy stanu zdrowia pacjenta, więc warto je interpretować w szerszym kontekście. Zwykle OB to pierwszy krok w diagnozowaniu problemów zdrowotnych, a jego wyniki mogą też pomóc w monitorowaniu, jak skuteczne jest leczenie niektórych chorób jak nowotwory czy choroby autoimmunologiczne.
Pytanie 22

Przekazywanie przeciwciał poprzez określoną surowicę określa się jako odporność

A. bierną naturalną
B. czynną sztuczną
C. czynną naturalną
D. bierną sztuczną
Wszystkie pozostałe odpowiedzi odnoszą się do różnych form odporności, które nie są zgodne z podanym pytaniem. Odporność czynna naturalna odnosi się do sytuacji, w której organizm sam produkuje przeciwciała w odpowiedzi na infekcję wirusową lub bakteryjną, co jest efektem naturalnej reakcji immunologicznej. Taki proces zajmuje więcej czasu, ale prowadzi do długotrwałej ochrony. Kolejną koncepcją jest czynna odporność sztuczna, która polega na wprowadzeniu antygenów do organizmu za pomocą szczepionek, co stymuluje układ odpornościowy do produkcji własnych przeciwciał. Ta forma odporności jest kluczowa w profilaktyce wielu chorób zakaźnych, ponieważ zapewnia trwałe efekty immunologiczne. Natomiast bierna naturalna odporność odnosi się do przeciwciał przekazywanych z matki do dziecka, na przykład przez łożysko lub mleko matki. Chociaż jest to skuteczna forma ochrony, nie jest związana z podawaniem surowicy, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć dotyczących dwóch różnych mechanizmów odporności, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. Zrozumienie różnicy między tymi mechanizmami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem oraz stosowania odpowiednich metod prewencji i leczenia.
Pytanie 23

Materiał SRM powstaje w procesie uboju

A. bydła.
B. zwierzyny.
C. świnek.
D. ptaków.
Materiał SRM, czyli Specjalny Materiał Ryzyko, to coś, co powstaje podczas uboju bydła. W sumie to chodzi o tkaniny, które mogą być zakaźne, dlatego trzeba z nimi uważać w produkcji mięsa. Na przykład, w przypadku bydła, takie tkanki jak rdzeń kręgowy czy mózg to właśnie SRM. Unia Europejska ma swoje zasady, które każą usuwać i przetwarzać te materiały, żeby zminimalizować ryzyko chorób, na przykład BSE, czyli tej choroby szalonych krów. Moim zdaniem, dobrze jest, że są takie procedury, bo pomagają zapewnić bezpieczeństwo jedzenia i zdrowie ludzi. Dlatego każda rzeźnia musi przestrzegać surowych zasad związanych z identyfikacją i utylizacją tych materiałów, a to wszystko w ramach HACCP i innych przepisów. To ważne, żeby dbać o te szczegóły.
Pytanie 24

Według poniższego przepisu prawnego odpady weterynaryjne dzieli się na

Fragment rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 października 2010 r.
w sprawie szczegółowego postępowania z odpadami weterynaryjnymi.

§ 2. Odpady weterynaryjne klasyfikuje się w następujący sposób:
1) odpady weterynaryjne o kodzie 18 02 02*, zwane dalej „odpadami zakaźnymi", będące odpadami niebezpiecznymi zawierającymi żywe mikroorganizmy lub ich toksyny, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby zakaźne u ludzi lub innych żywych organizmów;
2) odpady weterynaryjne o kodach 18 02 05* i 18 02 07*, zwane dalej „odpadami niebezpiecznymi", będące odpadami niebezpiecznymi zawierającymi substancje chemiczne,
o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby niezakaźne u ludzi lub zwierząt lub mogą być źródłem skażenia środowiska;
3) odpady weterynaryjne o kodach 18 02 01, 18 02 03, 18 02 06, 18 02 08, zwane dalej „odpadami pozostałymi", będące odpadami weterynaryjnymi nieposiadającymi właściwości niebezpiecznych.
A. zakaźne, niebezpieczne, pozostałe.
B. zakaźne, niezakaźne, pozostałe.
C. zakaźne, szczególnego ryzyka.
D. zakaźne, niezakaźne.
Odpowiedź ''zakaźne, niebezpieczne, pozostałe'' jest jak najbardziej trafna według przepisów dotyczących zarządzania odpadami weterynaryjnymi. Te odpady muszą być klasyfikowane w odpowiedni sposób, żeby móc je dobrze przetworzyć i zutylizować, bo to ma ogromne znaczenie dla zdrowia publicznego i ochrony środowiska. Odpady zakaźne to te, które mogą zawierać patogeny, więc musimy z nimi postępować bardzo ostrożnie, żeby nic nie wyciekło. Odpady niebezpieczne to z kolei substancje, które mogą zaszkodzić ludziom lub zwierzakom, a ich właściwe zarządzanie jest kluczowe, żeby zmniejszyć ryzyko. No i odpady pozostałe – czyli takie, które nie pasują do tych kategorii, ale mimo to też muszą być właściwie sklasyfikowane. Dobrze jest dobrze znać te klasyfikacje, bo w branży weterynaryjnej i w gospodarce odpadami to naprawdę ułatwia pracę i pomaga przestrzegać przepisów oraz najlepszych praktyk.
Pytanie 25

Do czego stosowane są analgetyki?

A. do eutanazji
B. do eliminacji pasożytów zewnętrznych
C. do zniszczenia drobnoustrojów
D. na zniesienie bólu
Analgetyki, znane również jako leki przeciwbólowe, są klasyfikowane jako substancje farmakologiczne, których głównym działaniem jest łagodzenie odczuwania bólu. Działają one na różne mechanizmy w organizmie, aby zredukować odczucia bólowe, co jest szczególnie istotne w kontekście leczenia wielu schorzeń, od bólu głowy po poważne urazy. Przykłady analgetyków obejmują leki niesteroidowe przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen czy paracetamol, a także silniejsze opioidy, takie jak morfina. Użycie analgetyków powinno być zgodne z zaleceniami medycznymi i dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. W praktyce, analgetyki są kluczowe w terapii bólu, pozwalając pacjentom na poprawę jakości życia oraz umożliwiając skuteczniejsze prowadzenie rehabilitacji i terapii. Ważne jest również, aby lekarze i pacjenci byli świadomi potencjalnych skutków ubocznych i interakcji tych leków z innymi substancjami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w medycynie.
Pytanie 26

Do badania parazytologicznego należy pobrać zeskrobinę

A. z centralnej części zmiany oraz z obszaru niezmienionego chorobowo
B. ze skóry, która nie wykazuje zmian chorobowych
C. z centralnej lokalizacji zmiany skórnej
D. z granicy obszaru zdrowego i zmienionego chorobowo
Odpowiedzi, które sugerują pobieranie zeskrobin z innych lokalizacji, takich jak skóra niezmieniona chorobowo czy centrum zmiany, nie uwzględniają kluczowych aspektów diagnostyki parazytologicznej. Pobieranie próbki ze skóry niezmienionej chorobowo może prowadzić do błędnych wyników, gdyż w takich miejscach obecność pasożytów może być znikoma lub wręcz nieobecna. Z kolei centra zmian skórnych często są miejscami, gdzie procesy zapalne prowadzą do zmiany struktury tkanki, co może wpływać na rozkład pasożytów i ich metabolitów. Otrzymywanie próbek z tych obszarów może skutkować fałszywie ujemnymi lub fałszywie dodatnimi wynikami, co jest niekorzystne dla procesu diagnostycznego. W diagnostyce parazytologicznej kluczowe jest pobieranie próbki w miejscach przejrzystych, gdzie istnieje możliwość wykrycia pasożytów, ich jaj i larw, a także ocena ich lokalizacji względem zdrowych tkanek. Warto również podkreślić, że skuteczna diagnostyka wymaga przestrzegania ustalonych protokołów, co obejmuje także edukację personelu medycznego w zakresie metod pobierania zeskrobin oraz przygotowywania próbek do analizy. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji dla pacjenta, w tym do niewłaściwego leczenia lub opóźnienia w postawieniu trafnej diagnozy.
Pytanie 27

Ile ml antybiotyku powinno się podać podskórnie kotu o masie 5 kg po kastracji, jeśli zalecana dawka preparatu wynosi 1 ml na 10 kg masy ciała?

A. 12,5 ml
B. 5,0 ml
C. 1,0 ml
D. 0,5 ml
Odpowiedź 0,5 ml jest jak najbardziej trafna. Wynika to z obliczeń dotyczących dawki antybiotyku dla kota, który waży 5 kg. Dawkowanie to 1 ml na 10 kg masy, więc dla naszego kota potrzeba połowy tego, czyli 0,5 ml. Po prostu dzielimy wagę przez 10: 5 kg podzielone przez 10 kg/ml daje nam 0,5 ml. To ważne, bo podawanie leków w weterynarii wymaga dokładności, a błędy w obliczeniach mogą być groźne dla zdrowia zwierzęcia. Weterynarze mają swoje zasady, na przykład „mniej znaczy więcej”, co oznacza, że często dostosowują dawki do konkretnego pacjenta. I pamiętaj, że każdy lek ma swoje zasady dawkowania, więc zawsze dobrze jest sprawdzić ulotkę lub porozmawiać z weterynarzem przed podaniem czegokolwiek. Obliczenia są kluczowe dla bezpieczeństwa i skuteczności leczenia.
Pytanie 28

W trakcie niektórych chorób związanych z niedoborem występuje zjawisko koprofagii, co oznacza

A. lizanie ścian
B. spożywanie ciał obcych
C. zjadanie kału
D. picie moczu
Koprofagia, czyli jedzenie kału, to dość specyficzne zjawisko, które może występować w przypadku różnych chorób niedoborowych. Przeważnie jest to związane z tym, że zwierzęta nie dostają wystarczającej ilości składników odżywczych w diecie. Na przykład, u niektórych psów może to być sposób na uzupełnienie brakujących wartości odżywczych, zwłaszcza gdy mają ograniczony dostęp do jedzenia. W sytuacji, gdy zwierzęta są w trudnych warunkach, mogą czuć większe zapotrzebowanie na pewne substancje, które znajdują się w ich własnych odchodach. Dlatego ważne jest, by weterynarze i opiekunowie zwierząt rozumieli, jak działa koprofagia, bo to może pomóc w diagnozowaniu i leczeniu problemów żywieniowych. Dobrze jest również znać standardy żywieniowe i zasady, by uniknąć sytuacji, które mogą prowadzić do tego zjawiska i promować zdrowe nawyki żywieniowe.
Pytanie 29

Ubój sanitarny polega na uboju zwierzęcia

A. chorego na chorobę zakaźną lub podejrzanego o zakażenie
B. w rzeźni o obniżonych standardach higienicznych
C. w rzeźni po dokonaniu sanitizacji
D. po urazie lub incydencie
Ubój sanitarny odnosi się do procesu eliminacji zwierząt, które są chore na choroby zakaźne lub są podejrzane o zakażenie. Taki ubój jest kluczowy w kontekście zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności, ponieważ ma na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych, które mogą być niebezpieczne zarówno dla innych zwierząt, jak i dla ludzi. Przykładowo, w przypadku wybuchu choroby, takiej jak afrykański pomór świń, niezbędne jest szybkie zrealizowanie uboju sanitarnym, aby zminimalizować ryzyko epidemii. Standardy weterynaryjne i dobre praktyki w zakresie bioasekuracji nakładają na hodowców konieczność monitorowania stanu zdrowia zwierząt i natychmiastowej reakcji w przypadku wykrycia choroby. Działania te są regulowane przez prawo oraz normy unijne, mające na celu ochronę zarówno zwierząt, jak i zdrowia ludzi. Ubój sanitarny powinien być przeprowadzany w warunkach, które minimalizują stres dla zwierząt oraz zapewniają maksymalne bezpieczeństwo dla personelu. Z tego względu, odpowiednie dokumentowanie i raportowanie takich wydarzeń jest również kluczowe dla zachowania przejrzystości i odpowiedzialności w branży mięsnej.
Pytanie 30

Lokalizację zatok okołoodbytowych u psa ustala się na godzinach

A. 3 i 9
B. 6 i 12
C. 2 i 10
D. 4 i 8
Zatoki okołoodbytowe u psa są umiejscowione trochę jak na zegarze, czyli na godzinie 4 i 8. To dość ważne, bo te gruczoły mają swoją rolę, a ich głównym zadaniem jest produkcja substancji do oznaczania terytorium. Dzięki tym substancjom pies może także lepiej dbać o higienę. W praktyce, zanim zwierzak trafi do weterynarza, czasem trzeba je oczyścić, żeby uniknąć problemów, na przykład zatorów czy infekcji. Z mojego doświadczenia jako fana psów, regularne sprawdzanie tych zatok to świetny sposób na dbanie o zdrowie pupila. Weterynarze, groomerzy i właściciele psów powinni być tego świadomi, bo wiedza o ich położeniu jest ważna nie tylko przy badaniach, ale też przy różnych zabiegach, jak na przykład leczenie stanów zapalnych czy usuwanie ropy.
Pytanie 31

Strefa bezpośrednio otaczająca gospodarstwo, w którym znajdują się zwierzęta cierpiące na chorobę zakaźną, to strefa

A. zakaźna
B. buforowa
C. zapowietrzona
D. zagrożona
Obszar buforowy jest często mylony z obszarem zapowietrzonym, ale pełni inną rolę w systemie zarządzania epidemiami. Buforowy obszar to strefa, która znajduje się pomiędzy strefą zapowietrzoną a strefą wolną od chorób. Jego głównym celem jest dodatkowa ochrona przed rozprzestrzenieniem się chorób, jednak nie jest bezpośrednio związany z miejscem, gdzie występują zwierzęta chore. Z kolei określenie obszaru zakaźnego często jest mylnie używane w kontekście obszaru zapowietrzonego; jednakże obszar zakaźny nie jest formalnym terminem w przepisach weterynaryjnych i nie odnosi się do konkretnej lokalizacji. Na koniec, termin zagrożony może sugerować, że w danym obszarze występuje ryzyko wystąpienia choroby, ale nie odnosi się do konkretnych zasad sanitarnych ani prewencyjnych. Takie błędne użycie terminologii prowadzi do nieporozumień w zakresie strategii ochrony zdrowia zwierząt. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych obszarów ma inną funkcję i zastosowanie w praktyce weterynaryjnej. Mając na uwadze powyższe różnice, nieprawidłowe jest utożsamianie tych terminów, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji w zarządzaniu chorobami zakaźnymi.
Pytanie 32

W standardowej metodzie identyfikacji włośni wykorzystuje się mieszadło

A. magnetyczne
B. mechaniczne
C. kondensacyjne
D. gazowe
Mieszadło magnetyczne jest kluczowym elementem w referencyjnej metodzie wykrywania włośni, ponieważ zapewnia efektywne i jednorodne mieszanie próbki, co jest niezbędne do uzyskania wiarygodnych wyników analizy. Dzięki zastosowaniu pola magnetycznego, mieszadło to eliminuje ryzyko kontaminacji próbki, które może wystąpić w przypadku użycia mieszadeł mechanicznych. W praktyce, mieszadło magnetyczne działa poprzez umieszczanie magnesu w mieszalniku, który wiruje w odpowiedzi na zewnętrzne pole magnetyczne. Umożliwia to uzyskanie stałej prędkości mieszania oraz mniejszego zużycia energii. Standardy dotyczące badań mikrobiologicznych zalecają stosowanie mieszadeł magnetycznych, aby zapewnić maksymalną precyzję i dokładność, co ma kluczowe znaczenie w analizach laboratoryjnych. Zastosowanie tej technologii jest powszechne w laboratoriach zajmujących się biotechnologią i kontrolą jakości, gdzie dokładność pomiarów jest niezwykle istotna dla uzyskania rzetelnych wyników.
Pytanie 33

W zakresie dobrostanu zwierząt kontrola uboju nie obejmuje

A. wykrwawiania
B. warunków oswajania i ogłuszania
C. wytrzewiania
D. metody ogłuszania oraz jej efektywności
Zrozumienie, jak działa kontrola uboju w kontekście dobrostanu zwierząt, jest dość skomplikowane i wymaga zrozumienia kilku kluczowych rzeczy. Ważne jest, żeby cały ten proces przebiegał w sposób, który nie sprawia zwierzętom dodatkowego stresu i bólu. Podstawowe zasady dotyczące unieruchamiania i ogłuszania zwierząt mają ogromne znaczenie, bo to wpływa na ich życie przed ubojem. Wszystko powinno być zgodne z przepisami, abyśmy mieli pewność, że zwierzęta są skutecznie ogłuszane przed dalszymi krokami. Wykrwawianie to też ważny etap, który należy przeprowadzać, żeby zwierzęta nie cierpiały. Często można usłyszeć, że wytrzewianie powinno być traktowane jak inne etapy, a to może prowadzić do błędnych wniosków. Wydaje mi się, że niektórzy ludzie myślą, że wszystko w obróbce mięsa jest objęte regulacjami, przez co można nie zauważyć, jak istotne jest, żeby wszystko odbywało się zgodnie z zasadami humanitaryzmu w trakcie uboju.
Pytanie 34

U jakiego zwierzęcia występuje najwyższa fizjologiczna temperatura wewnętrzna ciała?

A. u psów
B. u świń
C. u koni
D. u krów
Wybór innych zwierząt, takich jak świnie, konie, czy krowy, może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia różnic w fizjologii tych gatunków. Świnie mają ciepłotę ciała w granicach 38,5°C do 39,5°C, co jest zbliżone do wartości psów, jednak ich mechanizmy termoregulacji są inne. Na przykład, świnie nie mają gruczołów potowych, co ogranicza ich możliwości chłodzenia się w wysokich temperaturach otoczenia. Konie z kolei mają temperaturę ciała od 37,5°C do 38,5°C, co czyni je mniej podatnymi na skrajności w zakresie ciepłoty ciała, ale nie oznacza to, że są bardziej wrażliwe na zmiany termiczne. Krowy również mają temperaturę ciała w podobnym zakresie, co sprawia, że są bardziej przystosowane do środowisk o różnych warunkach, ale nie osiągają tak wysokich wartości jak psy. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest założenie, że wyższa temperatura ciała jest korzystna lub bardziej typowa dla wszystkich gatunków, co nie znajduje potwierdzenia w praktyce weterynaryjnej. Właściwe zrozumienie fizjologii poszczególnych gatunków jest kluczowe dla ich hodowli oraz zdrowia, co wpływa na dobór odpowiednich metod opieki oraz terapii w przypadku chorób wpływających na ich dobrostan.
Pytanie 35

Który z podanych środków ma działanie przeciwko ektopasożytom?

A. Fiprex
B. Betamox
C. Ketamina
D. Rabisin
Wybór preparatów, które nie działają przeciwko ektopasożytom, wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące ich zastosowania w weterynarii. Rabisin to szczepionka przeznaczona do zapobiegania wściekliźnie u zwierząt, a nie środek przeciwpasożytniczy. Betamox to antybiotyk, który stosuje się w leczeniu infekcji bakteryjnych, a nie do walki z ektopasożytami. Ketamina to anestetyk, który stosowany jest w weterynarii w celach znieczulających, ale również nie ma właściwości przeciwpasożytniczych. Wybór niewłaściwego preparatu może prowadzić do braku skuteczności w leczeniu infestacji pasożytami, co naraża zdrowie zwierząt na poważne konsekwencje. Typowym błędem myślowym jest utożsamienie różnych klas leków z ich działaniami, co prowadzi do nieodpowiednich wyborów terapeutycznych. Ważne jest, aby zrozumieć mechanizmy działania leków i ich zastosowanie w praktyce weterynaryjnej. Wiedza na temat właściwego doboru preparatów przeciw ektopasożytom jest kluczowa dla zapewnienia zdrowia i dobrostanu zwierząt domowych.
Pytanie 36

W weterynaryjnym numerze identyfikacyjnym kod województwa reprezentują które cyfry?

A. piąta i szósta
B. trzecia i czwarta
C. pierwsza i druga
D. siódma i ósma
Kod województwa w weterynaryjnym numerze identyfikacyjnym rzeczywiście oznaczają pierwsza i druga cyfra. W systemie identyfikacji weterynaryjnej stosowane są unikalne numery, które pozwalają na łatwe przyporządkowanie do konkretnego województwa, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zdrowiem zwierząt oraz ich identyfikacją w przypadku różnorodnych procedur administracyjnych. Przykładowo, dla codziennej pracy weterynarzy i inspekcji weterynaryjnej, znajomość tych kodów jest niezbędna. Umożliwia to szybkie i precyzyjne porównywanie danych dotyczących zwierząt oraz ich historii zdrowotnych przypisanych do odpowiednich regionów. Dodatkowo, zgodnie z unijnymi standardami dotyczącymi identyfikacji zwierząt i ochrony ich zdrowia, numery identyfikacyjne muszą być jednoznacznie przypisane do poszczególnych lokalizacji. To podejście nie tylko ułatwia pracę urzędników, ale także zwiększa transparentność i bezpieczeństwo w obrocie zwierzętami.
Pytanie 37

Jakie choroby są przedmiotem badań monitoringowych bydła?

A. białaczki i gruźlicy
B. pryszczycy i gruźlicy
C. ASF i białaczki
D. gruźlicy i ASF
Badania monitoringowe bydła mają na celu wczesne wykrywanie chorób, które mogą wpływać na zdrowie zwierząt i bezpieczeństwo produktów pochodzenia zwierzęcego. W przypadku białaczki bydła, jest to poważna choroba wirusowa, która prowadzi do osłabienia układu odpornościowego i może skutkować dużymi stratami w stadzie. Z kolei gruźlica, będąca chorobą zakaźną, jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ może być przenoszona na ludzi. W praktyce, regularne badania w kierunku tych chorób są kluczowe dla utrzymania zdrowia stada oraz zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), monitoring zdrowia bydła powinien być realizowany w sposób systematyczny i regularny, co pozwala na szybką reakcję w przypadku wykrycia jakichkolwiek nieprawidłowości. Ponadto, wiedza na temat chorób takich jak białaczka i gruźlica jest niezbędna dla hodowców, którzy chcą zapewnić optymalne warunki dla swoich zwierząt oraz maksymalizować wydajność produkcji.
Pytanie 38

Temperaturę, wilgotność względną oraz prędkość przepływu powietrza w pomieszczeniu dla bydła mierzy się

A. na wysokości środka ciężkości zwierzęcia
B. w pobliżu podłogi
C. blisko sufitu
D. na wysokości głowy zwierzęcia
Pomiar temperatury, wilgotności i prędkości powietrza w stajni to sprawa dość ważna, zwłaszcza na wysokości głowy bydła. To tam zwierzaki spędzają najwięcej czasu, więc takie pomiary dają nam najlepszy obraz ich warunków. Jak wiadomo, to właśnie w tej strefie dzieje się najwięcej interakcji między zwierzęciem a jego otoczeniem. Moim zdaniem, jeśli zmiany w tych parametrach są zaniedbywane, to może to źle wpłynąć na ich komfort i zdrowie. Przykład? Kiedy mamy do czynienia ze stresem cieplnym, to może to obniżyć wydajność mleka czy przyrosty masy. Dlatego też organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt zalecają, aby te pomiary były robione na właściwej wysokości, co ułatwia zarządzanie stadem i podejmowanie decyzji w oparciu o rzetelne dane.
Pytanie 39

Badanie przedubojowe krów wykonuje się

A. w rzeźni
B. w oborze
C. w miejscu ich pochodzenia
D. podczas załadunku zwierząt
Badanie przedubojowe bydła przeprowadza się w rzeźni, ponieważ jest to kluczowy moment, w którym można ocenić stan zdrowia zwierząt tuż przed ich ubojem. Rzeźnia jest miejscem, w którym zwierzęta są transportowane na ostatni etap procesu produkcji mięsa, a zatem musi spełniać określone normy sanitarno-epidemiologiczne. W trakcie badania przedubojowego inspektor weterynaryjny ocenia ogólny stan zdrowia bydła, sprawdzając objawy chorób, kontuzji oraz ogólną kondycję zwierząt. Przykładowo, zwierzęta z objawami chorób zakaźnych nie powinny być dopuszczane do uboju, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się patogenów i zapewnić bezpieczeństwo żywności. Zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej, każdy zakład przetwórstwa mięsnego zobowiązany jest do przestrzegania zasad dobrostanu zwierząt oraz do przeprowadzania odpowiednich kontroli w rzeźniach. Dzięki tym działaniom możliwe jest nie tylko zapewnienie odpowiedniej jakości mięsa, ale również ochrona zdrowia publicznego.
Pytanie 40

Podczas badania poubojowego nerki świń poddaje się ich oględzinom

A. i nigdy ich nie nacinamy
B. i zawsze poddaje się je nacięciom
C. i w każdym przypadku nacinane są węzły chłonne nerkowe
D. i w zależności od wykrytych zagrożeń wykonuje się nacięcia na nerkach oraz węzłach chłonnych nerkowych
Prawidłowa odpowiedź uwzględnia istotny aspekt badań poubojowych, polegający na odpowiednim dostosowywaniu procedur do zaobserwowanych zagrożeń zdrowotnych. W przypadku analizy narządów, takich jak nerki świń, konieczne jest ich dokładne zbadanie. W sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości, takich jak zmiany chorobowe czy stany zapalne, przeprowadza się dodatkowe nacięcia. Pozwala to na dokładniejszą ocenę stanu zdrowia zwierzęcia oraz identyfikację potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa żywności. W praktyce, jeśli podczas oględzin nerki wykryje się obszary nieprawidłowe, nacina się również węzły chłonne nerkowe, co jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi. Taka procedura jest istotna w kontekście wczesnego wykrywania chorób oraz podejmowania odpowiednich działań prewencyjnych, co jest kluczowe w zapewnieniu zdrowia publicznego oraz jakości mięsa. Warto zaznaczyć, że zgodne z normami badania poubojowe powinny być przeprowadzane przez przeszkolonych specjalistów, co gwarantuje rzetelność wyników.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej