Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 19 listopada 2025 15:31
Data zakończenia: 19 listopada 2025 15:46

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zadrzewienia wzdłuż dróg są stosowane głównie w celu

A. wzbogacania pejzażu.

B. ochrony niewielkiej fauny.

C. ochrony przed wiatrem.

D. organizowania krajobrazu.

Zarówno ochrona drobnej zwierzyny, jak i urozmaicanie krajobrazu, to aspekty, które mogą być związane z zadrzewieniami przydrożnymi, jednak nie są one ich głównym celem. Ochrona drobnej zwierzyny nie jest priorytetem dla zadrzewień przydrożnych, które w większym stopniu koncentrują się na redukcji siły wiatru i ochronie terenu. Zadrzewienia mogą stwarzać siedliska dla różnych gatunków zwierząt, ale ich funkcje nie powinny przeważać nad ich rolą jako osłony. Urozmaicanie krajobrazu i porządkowanie przestrzeni to kolejne mylne koncepcje. Choć zadrzewienia mogą przyczyniać się do estetyki krajobrazu, ich wybór i rozmieszczenie są głównie podyktowane funkcjami ochronnymi, a nie wyłącznie estetycznymi. Typowym błędem jest niedocenianie znaczenia praktycznego zastosowania zadrzewień w kontekście ochrony przed wiatrem i zjawiskami atmosferycznymi. Praktyki projektowania przestrzennego powinny mieć na uwadze, że zadrzewienia są integralną częścią systemów ochrony środowiska, a nie jedynie dekoracyjnym dodatkiem. Ignorowanie ich funkcji ochronnych w podejmowanych decyzjach planistycznych może prowadzić do zwiększonego ryzyka dla użytkowników dróg oraz negatywnych skutków dla lokalnych ekosystemów.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Bagno zwyczajne (Ledum palustre) jest rośliną typową dla ekosystemu

A. wilgotnego

B. suchego

C. bagiennego

D. świeżego

Bagno zwyczajne (Ledum palustre) jest rośliną, która idealnie przystosowuje się do warunków panujących w borach bagiennych. Te tereny charakteryzują się wysoką wilgotnością oraz specyficznymi, często ubogimi w składniki odżywcze glebami, które są nasycone wodą przez dłuższy czas. Roślina ta preferuje siedliska, w których gleba jest stale wilgotna, co pozwala jej na prawidłowy rozwój. Bagno zwyczajne odgrywa ważną rolę w ekosystemie, będąc nie tylko źródłem pożywienia dla niektórych owadów, ale także miejscem schronienia dla różnorodnych organizmów. Zastosowanie wiedzy o tej roślinie ma znaczenie praktyczne, zwłaszcza w kontekście ochrony środowiska i zarządzania ekosystemami leśnymi. Właściwe rozpoznawanie siedlisk bagnistych i ich charakterystyka są kluczowe w planowaniu działań konserwatorskich oraz w prowadzeniu badań nad bioróżnorodnością. Warto zwrócić uwagę na to, jak Bagno zwyczajne współtworzy bioróżnorodność typową dla borów bagiennych oraz jak wpływa na cykle biogeochemiczne w tych ekosystemach.

Pytanie 4

Który z wymienionych elementów siedliska korzystnie wpływa na rozwój roślin wrzosowatych?

A. Gleba lekka o kwaśnym pH

B. Gleba urodzajna o zasadowym pH

C. Intensywne nasłonecznienie

D. Obfite nawilżenie

Wybór gleby żyznej o zasadowym odczynie dla roślin wrzosowatych jest błędny, ponieważ te rośliny preferują kwaśne warunki glebowe. Ziemia o zasadowym odczynie, mająca pH powyżej 7, ogranicza dostępność niektórych mikroskładników, szczególnie żelaza, co może prowadzić do chloroz, czyli żółknięcia liści. W przypadku mocnego nasłonecznienia, chociaż wiele roślin ceni sobie światło, wrzosowate mogą cierpieć z powodu nadmiernej ekspozycji na słońce, co prowadzi do wysychania gleby oraz uszkodzenia liści. Obfite nawilżanie również nie jest korzystne, gdyż wrzosowate preferują umiarkowaną wilgotność, a nadmiar wody może prowadzić do gnicia korzeni. W myśleniu o siedliskach roślinnych, powszechnym błędem jest ogólne traktowanie warunków glebowych, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w zakresie uprawy. Kiedy zarządzamy siedliskami roślin, kluczowe jest zrozumienie ich specyficznych potrzeb, co pozwala na efektywne i ekologiczne praktyki ogrodnicze oraz ochronę bioróżnorodności. Właściwe dobranie warunków siedliskowych jest więc fundamentem zdrowego wzrostu i rozwoju roślin.

Pytanie 5

Jaki sposób sadzenia jest zalecany do stworzenia wąskiego, bardzo gęstego żywopłotu z żywotnika zachodniego?

A. Jednorzędowo, w rowy

B. W trójkę, w rowy

C. W trójkę, w doły

D. Jednorzędowo, w doły

Metody sadzenia, takie jak 'W trójkę, w rowy' lub 'W trójkę, w doły', wykazują istotne niedociągnięcia w kontekście tworzenia zwartego i wąskiego żywopłotu. Sadzenie w trójkę zazwyczaj polega na grupowaniu roślin, co skutkuje większym rozrostem i zaburza zamierzony efekt zwartego żywopłotu. Tego typu podejście sprawia, że rośliny konkurują o dostęp do światła, co prowadzi do ich nierównomiernego wzrostu, a także zwiększa ryzyko chorób grzybowych z powodu słabej cyrkulacji powietrza. Ponadto, sadzenie w doły, szczególnie w kontekście żywotnika, może prowadzić do problemów z odprowadzaniem wody, co jest niekorzystne dla tego typu roślin, które źle znoszą nadmiar wilgoci. Z tego powodu, dobór odpowiednich technik sadzenia, takich jak jednorzędowe umiejscowienie w rowach, jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu estetycznego oraz zdrowia roślin. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wyborów obejmują ignorowanie specyficznych potrzeb gatunku oraz niedostrzeganie znaczenia właściwego umiejscowienia roślin w kontekście ich przyszłego wzrostu.

Pytanie 6

Funkcje biocenotyczne, związane z dostarczaniem pożywienia dla ptaków, mają

A. forsycja pośrednia i trzmielina Fortune'a

B. dąb czerwony i wierzba purpurowa

C. jabłoń purpurowa i ognik szkarłatny

D. żylistek szorstki i wrzos pospolity

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że dąb czerwony i wierzba purpurowa, żylistek szorstki oraz wrzos pospolity nie są w stanie zapewnić ptakom tak efektywnego źródła pożywienia jak jabłoń purpurowa i ognik szkarłatny. Dąb czerwony (Quercus rubra) jest głównie drzewem liściastym, które dostarcza pożywienia w postaci żołędzi, ale jego owoce są bardziej atrakcyjne dla niektórych ssaków, niż dla ptaków. Wierzba purpurowa (Salix purpurea) z kolei, choć cennym elementem ekosystemu, nie produkuje owoców, które byłyby pożądane przez ptaki. Żylistek szorstki (Stachys byzantina) i wrzos pospolity (Calluna vulgaris) są zasadniczo roślinami ozdobnymi, które nie przyciągają ptaków poprzez owoce. Ich funkcje w ekosystemach są bardziej związane z tworzeniem siedlisk, ale nie dostarczają one pokarmu w sposób, w jaki robią to rośliny owocowe. Powszechnym błędem jest zakładanie, że każda roślina, która rośnie w danym środowisku, będzie korzystna dla ptaków. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że różnorodność roślin ma kluczowe znaczenie, ale tylko te, które wytwarzają odpowiednie owoce, mogą dostarczać potrzebne pokarmy. W związku z tym, aby skutecznie wspierać faunę, ważne jest, aby dobierać rośliny zgodnie z ich faktycznymi właściwościami ekologicznymi i ich rolą w biocenozie.

Pytanie 7

Do grupy roślin drzewiastych nie wliczamy takich gatunków jak:

A. hortensja ogrodowa, irga pozioma, wrzos pospolity

B. parzydło leśne, zawilec gajowy, smagliczka skalna

C. surmia, złotlin chiński, glediczia trójcieniowa

D. jaśminowiec wonny, trzmielina Fortune'a, barwinek pospolity

To nie to, co trzeba. Surmia, złotlin chiński i glediczja trójcieniowa to typowe rośliny drzewiaste, więc wybrałeś błędnie. Surmia to solidne drzewo z dużymi liśćmi i ładnymi kwiatami. Złotlin chiński to krzew, który może wyrosnąć na drzewo i pięknie kwitnie wiosną. A glediczja trójcieniowa to drzewo z wyjątkowymi liśćmi, popularne w miastach, bo dobrze znosi zanieczyszczenia. Wydaje mi się, że ludzie często mylą drzewa z zielonymi roślinami, bo nie zawsze znają te różnice. Wiedza o tym, jakie rośliny są drzewiaste, a jakie nie, jest super ważna, szczególnie w naukach przyrodniczych i ogrodnictwie. Rośliny drzewiaste wpływają na bioróżnorodność, a ich obecność w krajobrazie jest istotna dla środowiska.

Pytanie 8

Ogród edukacyjny, w którym zbierane są jedynie rośliny drzewiaste dekoracyjne w celach badawczych, nosi nazwę

A. etnograficzny

B. pomologiczny

C. botaniczny

D. dendrologiczny

Ogród dendrologiczny to przestrzeń zaprojektowana w celu badań i edukacji dotyczących drzew oraz krzewów, w tym ich różnorodności, biologii i zastosowań w krajobrazie. W takim ogrodzie gromadzone są rośliny drzewiaste, które mogą być analizowane pod kątem cech morfologicznych, ekologicznych oraz zastosowania w architekturze krajobrazu. Dendrologia, jako nauka zajmująca się badaniem drzew i krzewów, odgrywa kluczową rolę w ochronie bioróżnorodności oraz w projektowaniu zrównoważonych przestrzeni zielonych. Przykładem zastosowania ogrodów dendrologicznych są parki miejskie, gdzie świadome komponowanie roślinności drzewiastej wpływa na mikroklimat i jakość powietrza w mieście. Takie ogrody są również istotnymi elementami programów edukacyjnych, które promują świadomość ekologiczną i znaczenie zieleni w naszym otoczeniu. Ogród dendrologiczny spełnia nie tylko funkcje badawcze i edukacyjne, ale także estetyczne, przyczyniając się do wzbogacania krajobrazu.

Pytanie 9

W strefie relaksu pasywnego powinno się umiejscowić

A. altanę ogrodową

B. szachy terenowe

C. ścieżkę zdrowia

D. ścieżkę dydaktyczną

Altana ogrodowa jest idealnym elementem znajdującym się w strefie wypoczynku biernego, ponieważ spełnia funkcję związaną z relaksem i odpoczynkiem w dogodnych warunkach. Altany są projektowane, aby oferować zaciszne miejsce do spędzania czasu na świeżym powietrzu, co sprzyja regeneracji sił oraz poprawie samopoczucia. W kontekście architektury krajobrazu, altany pełnią rolę zarówno estetyczną, jak i funkcjonalną, integrując przestrzeń ogrodową z jej otoczeniem. Przykładowo, dobrze zaprojektowana altana może stanowić centralny punkt ogrodu, wokół którego planuje się inne elementy, takie jak roślinność czy strefy aktywności. Dobrą praktyką jest także zapewnienie, aby altana była wykonana z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, co zwiększa jej trwałość oraz komfort użytkowania. Projektowanie stref wypoczynku powinno uwzględniać standardy dotyczące dostępności, co oznacza, że altana powinna być przystosowana do potrzeb różnych grup użytkowników, w tym osób starszych oraz niepełnosprawnych.

Pytanie 10

Jaką roślinę zaleca się do formowania żywopłotów obwódkowych?

A. Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

B. Oliwnik wąskolistny (Eleagnus angustifolia)

C. Karagana syberyjska (Caragana arborescens)

D. Leszczyna pospolita (Corylus avellana)

Oliwnik wąskolistny (Eleagnus angustifolia), choć jest rośliną odporną i łatwą w uprawie, nie jest idealnym materiałem do tworzenia żywopłotów obwódkowych. Przede wszystkim, oliwnik charakteryzuje się niezwykle luźnym wzrostem, co może prowadzić do tworzenia chaotycznych, nieestetycznych barier. W przypadku obwódek, kluczowe jest, aby rośliny były gęste i regularnie formowane, co w przypadku oliwnika staje się trudne. Lawenda wąskolistna, jako roślina o zwartym pokroju, lepiej spełnia te wymagania. Lawenda również preferuje pełne słońce, jednak jej estetyka oraz zapach przyciągają zapylacze, co wpływa na bioróżnorodność w ogrodzie. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) jest kolejną rośliną, która może wydawać się odpowiednia do żywopłotów, ale jej rozłożysty pokrój oraz większe wymagania dotyczące przestrzeni nie są zbieżne z wymaganiami dla obwódek. Leszczyna pospolita (Corylus avellana) również nie jest najlepszym wyborem, gdyż jej naturalny, rozłożysty kształt nie sprzyja tworzeniu zwartego żywopłotu. Często pojawiającym się błędem w myśleniu jest założenie, że jakakolwiek roślina nadaje się do formowania żywopłotów. Rzeczywistość wymaga uwzględnienia odpowiednich cech morfologicznych oraz wymagań dotyczących pielęgnacji roślin, aby osiągnąć zamierzony efekt estetyczny i funkcjonalny.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Najlepszym momentem na przeprowadzenie aeracji trawnika jest okres po

A. jesieni

B. lecie

C. wiośnie

D. zimie

Aeracja trawnika jest kluczowym procesem pielęgnacji, który polega na usuwaniu wierzchniej warstwy gleby, co pozwala na lepszą cyrkulację powietrza, wody oraz składników odżywczych do korzeni trawnika. Wykonanie aeracji po zimie, a przed wiosennym sezonem wzrostu traw, jest idealnym momentem, ponieważ gleba jest nadal wilgotna, co ułatwia wykonanie zabiegu. W tym czasie trawnik nie jest jeszcze w pełni aktywny, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia roślin. Przykładowo, w przypadku trawnika z dużym obciążeniem, na przykład w miejscach intensywnie użytkowanych, aeracja po zimie pozwala na odbudowę struktury gleby oraz poprawę zdrowia trawnika na wiosnę. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, aerację powinno się wykonywać, gdy gleba osiągnie temperaturę powyżej 5°C, co zazwyczaj ma miejsce wczesną wiosną, po zakończeniu mrozów.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jaką zasadę należy stosować przy określaniu wysokości koszenia trawy na terenach zielonych?

A. Trawę kosi się do wysokości połowy jej długości

B. Trawę kosi się jak najbliżej ziemi

C. Ścina się zawsze 1 cm wysokości trawy

D. Zdejmuje się jedną trzecią wysokości trawy i pozostawia dwie trzecie wysokości

Mimo że różne techniki koszenia trawy mogą wydawać się sensowne, większość z nich ma swoje istotne wady. Kosić trawę w połowie jej wysokości może prowadzić do stresu roślin i osłabienia ich struktury. Trawa, która jest przycinana zbyt krótko, nie ma wystarczającej powierzchni do produkcji chlorofilu, co skutkuje osłabieniem jej zdrowia oraz ograniczeniem zdolności do regeneracji. Kiedy ścina się każdorazowo 1 cm wysokości, nie uwzględnia się różnorodności gatunkowej oraz sezonowych zmian w wzroście trawy; może to prowadzić do nierówności w wysokości trawnika oraz sprzyjać rozwojowi chwastów. Koszenie trawy jak najniżej jest absolutnie niewłaściwe, gdyż wiąże się z ryzykiem jej uszkodzenia i może prowadzić do niewłaściwego odżywienia roślin. Trwałe stosowanie takich technik przyczyni się do degradacji trawnika, co może wymagać kosztownych działań naprawczych. W praktyce, szanowanie zasady jednej trzeciej nie tylko poprawia kondycję trawnika, ale również minimalizuje wysiłek związany z jego pielęgnacją i redukuje ryzyko wystąpienia chorób.

Pytanie 17

Powszechnie akceptowaną zasadą przy sadzeniu cebul i bulw jest umieszczanie ich na głębokości odpowiadającej

A. czterem wysokościom bulwy lub cebuli

B. trzem wysokościom bulwy lub cebuli

C. dwóm wysokościom bulwy lub cebuli

D. jednej wysokości bulwy lub cebuli

Sadzenie bulw i cebul na głębokości czterech, dwóch czy jednej wysokości to niezbyt dobre pomysły. Głębokość czterech wysokości na przykład prowadzi do tego, że rośliny są obciążone, przez co kiełkowanie może być trudniejsze, a korzeniom brakuje tlenu. Z kolei sadzenie na głębokości dwóch wysokości może być zbyt płytkie, szczególnie kiedy cebule i bulwy potrzebują solidnego wsparcia w glebie. W takim przypadku rośliny mogą łatwiej chorować i być narażone na szkodniki. A sadzenie na głębokości jednej wysokości to już w ogóle kiepski pomysł, bo rośliny mogą być bardziej narażone na zmiany temperatury i szybciej wysychać. Warto mieć na uwadze, że poprawne sadzenie jest kluczowe dla zdrowego wzrostu roślin i odpowiednia głębokość pozwala lepiej wykorzystać wodę oraz składniki odżywcze, co w konsekwencji wpływa na ich kondycję.

Pytanie 18

Przykładem przestrzeni zielonej, która jest klasyfikowana jako teren zieleni otwartej, jest

A. ogród zoologiczny

B. bulwar

C. ośrodek wypoczynkowy

D. cmentarz

Bulwar to przestrzeń publiczna przeznaczona do rekreacji, wypoczynku oraz spacerów, zazwyczaj zlokalizowana wzdłuż wód, takich jak rzeki czy jeziora. Stanowi przykład terenu zieleni otwartej, który jest dostępny dla społeczności i sprzyja integracji, a także poprawia jakość życia mieszkańców. W kontekście planowania urbanistycznego bulwary są często projektowane w celu zwiększenia atrakcyjności przestrzeni miejskiej, a ich projektowanie opiera się na zasadach zrównoważonego rozwoju oraz uwzględnia estetykę, ochronę przyrody oraz potrzeby użytkowników. W praktyce, bulwary są wyposażone w elementy małej architektury, takie jak ławki, oświetlenie, ścieżki do spacerów i aktywności fizycznej, co przyciąga mieszkańców oraz turystów. Przykłady dobrze zaprojektowanych bulwarów można znaleźć w wielu miastach na całym świecie, gdzie pełnią one funkcję miejsc spotkań, rekreacji i wydarzeń kulturalnych, co potwierdza ich rolę w urbanistyce i architekturze krajobrazu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Ile roślin potrzeba do zaaranżowania przestrzeni o powierzchni 7 m², jeżeli zalecana odległość wynosi 0,25 × 0,25 m?

A. 175 sztuk

B. 35 sztuk

C. 28 sztuk

D. 112 sztuk

Niepoprawne podejścia do obliczeń dotyczących liczby roślin mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na zbyt małą lub zbyt dużą liczbę sztuk, najczęściej nie uwzględniają one właściwego przeliczenia powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę lub błędnie interpretują całkowitą powierzchnię terenu. Na przykład, wybór 35 lub 28 sztuk sugeruje błędne obliczenia, które mogą wynikać z pominięcia istotnych elementów, takich jak dokładne przeliczenie powierzchni lub niepoprawna wielkość rozstawu. Z kolei odpowiedź 175 sztuk mogłaby wynikać z mylnej interpretacji gęstości sadzenia, gdzie użytkownik może sądzić, że większa liczba roślin przyniesie lepsze efekty, co jest nieprawdziwe, ponieważ nadmierne zagęszczenie prowadzi do konkurencji o światło i wodę, co może skutkować obniżoną jakością wzrostu. Aby uzyskać optymalne wyniki, zaleca się stosowanie dobrze udokumentowanych standardów gęstości sadzenia, które uwzględniają specyfikę danej rośliny oraz warunki glebowe i klimatyczne. Ważne jest także zrozumienie, że każdy gatunek rośliny ma swoje indywidualne wymagania, a analiza czynników środowiskowych oraz sztuka aranżacji przestrzeni w ogrodzie są kluczowe dla sukcesu upraw. Stosując odpowiednie metody obliczeniowe, można lepiej planować przestrzeń w ogrodzie, co przyczyni się do efektywności uprawy oraz ich zdrowia.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Dostarczanie azotu roślinom ozdobnym skutkuje

A. intensywnym wzrostem części wegetatywnej

B. skarłowaceniem młodych pędów

C. żółknięciem pędów oraz liści

D. opadaniem liści oraz kwiatów

Nieprawidłowe koncepcje dotyczące nawożenia roślin ozdobnych azotem często wynikają z błędnych przekonań na temat skutków tego pierwiastka. Opadanie liści i kwiatów, które jest jedną z wymienionych odpowiedzi, może mieć różne przyczyny, ale nie jest bezpośrednio spowodowane nawożeniem azotem. W rzeczywistości azot jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania roślin i jego deficyt może prowadzić do różnych objawów, w tym do opadania liści, ale nie w przypadku jego odpowiedniej ilości. Żółknięcie liści i pędów, które również zostało podane jako jedna z odpowiedzi, zazwyczaj wskazuje na brak azotu, a nie jego nadmiar. W przypadku nadmiaru azotu rośliny mogą wykazywać nadmierny wzrost wegetatywny, ale nie doprowadzi to do ich żółknięcia. Skarłowacenie młodych pędów jest zjawiskiem, które może występować w wyniku różnych stresów środowiskowych, a nie jest typowym skutkiem nawożenia azotem. Błędne myślenie polegające na postrzeganiu nawożenia azotem jako czynnika, który prowadzi do negatywnych skutków, przeważnie wynika z braku pełnej wiedzy na temat właściwego stosowania nawozów i ich wpływu na rośliny. Należy pamiętać, że odpowiednie dawkowanie i czas aplikacji azotu są kluczowe dla uzyskania zdrowych i pięknych roślin ozdobnych. Właściwe zrozumienie roli azotu w nawożeniu pozwala na uniknięcie tych typowych błędów, co jest niezwykle ważne w codziennej praktyce ogrodniczej.

Pytanie 24

Aby chronić system korzeniowy drzewa, które zostało częściowo odsłonięte w wyniku przeprowadzonych krótkotrwałych wykopów, należy wdrożyć

A. obłożenie deskom.

B. ekranowanie.

C. intensywne nawadnianie.

D. otoczenie kamieniami.

Obłożenie deskami, obfite podlewanie oraz obudowanie kamieniami to metody, które w praktyce mogą wydawać się atrakcyjne, ale nie zapewniają efektywnej ochrony dla systemu korzeniowego drzewa. Obłożenie deskami może wprowadzić dodatkowe obciążenie na korzenie, co w konsekwencji prowadzi do ich uszkodzenia. Drewno, mimo że jest materiałem organicznym, nie pozwala na swobodny przepływ powietrza oraz wody, co jest kluczowe dla zdrowia korzeni. Obfite podlewanie, chociaż może wydawać się korzystne, nie rozwiązuje problemów związanych z mechanicznymi uszkodzeniami systemu korzeniowego. W rzeczywistości nadmiar wody może prowadzić do przemoczenia gleby oraz rozwoju chorób grzybowych. Ostatecznie, obudowanie kamieniami może stworzyć barierę, która z kolei ogranicza przestrzeń dla korzeni do rozwoju, co prowadzi do ich osłabienia i potencjalnej degradacji drzewa. Podsumowując, podejścia te są często wynikiem błędnego zrozumienia, jak należy chronić rośliny podczas prac budowlanych, a ich stosowanie w praktyce przynosi więcej szkód niż korzyści, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki w arborystyce.

Pytanie 25

Podczas realizacji projektu sadzenia składającego się z drzew, krzewów, bylin oraz roślin sezonowych, jakie rośliny należy posadzić jako pierwsze?

A. bylin

B. roślin sezonowych

C. krzewów

D. drzew

Sadzenie krzewów, bylin czy roślin sezonowych przed drzewami może przynieść sporo problemów później. Krzewy, przez swoje średnie rozmiary, mogą zacieniać młode drzewa, co ogranicza dostęp światła do ich liści, a to jest bardzo ważne dla ich wzrostu. Dodatkowo, jak posadzisz krzewy przed drzewami, to ich korzenie mogą konkurować o wodę i składniki odżywcze z korzeniami drzew. Często też byliny są sadzone za wcześnie, co może skutkować tym, że rozwijające się drzewo zniszczy delikatniejsze rośliny. Rośliny sezonowe, choć mają mniej wpływu na drzewa, też lepiej sadzić po drzewach, żeby nie były za bardzo zacienione. Dużym błędem jest myślenie, że wszystkie rośliny można sadzić równocześnie, nie biorąc pod uwagę ich wzajemnych potrzeb. Dlatego w ogrodnictwie ważne jest, żeby trzymać się ustalonych zasad sadzenia, co pomaga lepiej zorganizować rośliny w przestrzeni i zapewnia ich długowieczność. Warto poszukać specjalistycznej literatury, która zwraca uwagę na tę praktykę w zarządzaniu zielonymi przestrzeniami.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Aby skosić dużą powierzchnię trawnika parkowego o wysokości 10 cm, jaką kosiarkę należy wybrać?

A. bijakową

B. listwową

C. bębnową

D. rotacyjną

Kosiarka listwowa to naprawdę świetny wybór do skoszenia trawnika w parku, który ma wysokość około 10 cm. Dzięki swojej budowie i temu, jak tnie, potrafi ładnie i równo przyciąć trawę. Działa na zasadzie przesuwania ostrzy wzdłuż listwy tnącej, co gwarantuje precyzyjne cięcie. To nie tylko zmniejsza wysokość trawy, ale też wspiera jej zdrowy wzrost. Używa się jej często w takich miejscach jak parki miejskie, ogrody botaniczne czy pola golfowe. W takich terenach ważne jest, by trawniki wyglądały ładnie i były zdrowe, dlatego kosiarki listwowe są bardzo polecane. Mają tę zaletę, że minimalizują uszkodzenia dolnych warstw trawy i nie powodują szarpania, co zdarza się przy innych typach kosiarek. Poza tym, korzystanie z kosiarki listwowej jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania terenami zielonymi, co pozwala oszczędzać energię i wydłuża żywotność sprzętu.

Pytanie 28

Piwonia chińska (Paeonia łactiflord), funkia sina (Hosta sieboldiana) oraz liliowiec ogrodowy (Hemerocallis xhybrida) to rośliny, które można wykorzystać w aranżacji

A. kwietników sezonowych

B. rabat bylinowych

C. ogrodów ziołowych

D. ogrodów skalnych

Piwonia chińska (Paeonia lactiflora), funkia sina (Hosta sieboldiana) oraz liliowiec ogrodowy (Hemerocallis x hybrida) to rośliny, które doskonale nadają się do rabat bylinowych. Rabaty bylinowe charakteryzują się wieloletnimi roślinami, które mogą tworzyć efektowne kompozycje, kwitnące w różnych porach roku. Piwonie, znane ze swoich dużych, efektownych kwiatów, kwitną wiosną i wczesnym latem, a ich liście są atrakcyjne przez pozostałą część sezonu. Funkie, z kolei, to rośliny liściaste, które doskonale sprawdzają się w cienistych zakątkach ogrodu, a ich różnorodne odmiany oferują piękne liście, które stanowią ozdobę nawet po zakończeniu kwitnienia. Liliowce, kwitnące latem, dodają koloru i różnorodności, a ich niewielkie wymagania dotyczące pielęgnacji sprawiają, że są bardzo popularne w ogrodach. Warto również zwrócić uwagę na zasady współżycia roślin, takie jak ich wymagania glebowe, nasłonecznienie oraz odporność na choroby, co jest kluczowe dla udanej kompozycji rabatowej. Dobrą praktyką jest również grupowanie roślin o podobnych wymaganiach, co pozwala na lepsze zarządzanie pielęgnacją i minimalizowanie konkurencji o zasoby.

Pytanie 29

Najlepszym rozwiązaniem do automatycznego nawadniania żywopłotów będzie

A. deszczownie

B. zraszacze wynurzalne

C. mikrozraszacze

D. linie kroplujące

Mikrozraszacze, deszczownie oraz zraszacze wynurzalne to metody nawadniania, które mogą być stosowane w ogrodnictwie, jednak nie są one optymalnym wyborem dla automatycznego nawadniania żywopłotów. Mikrozraszacze, chociaż zapewniają lokalne nawadnianie, mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu wody, co skutkuje nieodpowiednim nawodnieniem niektórych roślin. Dodatkowo, ich działanie jest silnie uzależnione od warunków atmosferycznych, co w przypadku żywopłotów, które często wymagają stałego i kontrolowanego dostępu do wody, może być problematyczne. Z kolei deszczownie, mimo że skutecznie nawilżają dużą powierzchnię, mogą powodować nadmiar wody na liściach i w glebie, co sprzyja rozwojowi chorób grzybowych. Tego rodzaju systemy są również mniej wydajne, jeśli chodzi o wykorzystanie wody, co może prowadzić do niepotrzebnych strat. Zraszacze wynurzalne, które są bardziej zaawansowane technologicznie, mogą być skuteczne w dużych ogrodach, jednak ich instalacja jest bardziej skomplikowana i kosztowna, a także wymaga regularnej konserwacji. Tego typu rozwiązania nie są dostosowane do specyficznych potrzeb żywopłotów, gdzie precyzyjne nawadnianie jest kluczowe. Wybór niewłaściwej metody nawadniania opiera się na niepełnym zrozumieniu zasad działania tych systemów oraz ich wpływu na rośliny, co może prowadzić do nieefektywności i trudności w utrzymaniu zdrowego stanu żywopłotów.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Która z wymienionych roślin nie jest hodowana w tunelach foliowych?

A. Róża

B. Nasturcja

C. Goździk

D. Frezja

Nasturcja (Tropaeolum majus) to roślina, która nie jest typowo uprawiana pod folią, ponieważ jest to roślina jednoroczna, charakteryzująca się dużą odpornością na zmienne warunki atmosferyczne. Uprawa roślin pod folią, jak ma to miejsce w przypadku róż, frezji czy goździków, ma na celu stworzenie optymalnych warunków mikroklimatycznych, które sprzyjają lepszemu wzrostowi i rozwojowi. W przypadku roślin wymagających takiej ochrony, jak róże, korzysta się z tuneli foliowych, które zapewniają odpowiednią temperaturę oraz wilgotność, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości kwiatów. Nasturcja, z kolei, doskonale radzi sobie w warunkach naturalnych i często jest uprawiana w ogrodach bez stosowania dodatkowych osłon. Jej wszechstronność sprawia, że jest popularna nie tylko ze względu na walory ozdobne, ale także jadalne. Liście oraz kwiaty nasturcji są wykorzystywane w kuchni, co wzbogaca dietę o cenne składniki odżywcze. Praktyka uprawy nasturcji w naturalnych warunkach jest zgodna z ekologicznymi trendami w ogrodnictwie, które promują bioróżnorodność oraz zrównoważony rozwój.

Pytanie 32

Wykonanie inwentaryzacji dendrologicznej wymaga posiadania zdolności

A. korzystania z teodolitu.

B. identyfikowania gatunków roślin.

C. realizowania pomiarów wysokościowych.

D. opracowywania projektów technicznych.

Wybór umiejętności posługiwania się teodolitem lub przeprowadzania pomiarów wysokościowych jako kluczowych umiejętności do inwentaryzacji dendrologicznej wskazuje na niepełne zrozumienie tematu. Teodolit, będący instrumentem do precyzyjnego pomiaru kątów, jest ważnym narzędziem w geodezji i inżynierii lądowej, ale nie jest bezpośrednio związany z inwentaryzacją roślinności. Użycie teodolitu w kontekście inwentaryzacji dendrologicznej może być pomocne przy dokładnym ustaleniu lokalizacji drzew w terenie, jednakże to umiejętność identyfikacji gatunków roślin jest kluczowa dla właściwego przeprowadzenia inwentaryzacji. Należy również zauważyć, że pomiary wysokościowe, choć istotne dla oceny struktury lasu, nie zastąpią zdolności rozpoznawania gatunków. Sporządzanie projektów technicznych jest umiejętnością przydatną w różnych dziedzinach, ale nie jest bezpośrednio związane z inwentaryzacją dendrologiczną. Często mylące jest postrzeganie technicznych umiejętności jako najważniejszych, podczas gdy fundamentem skutecznej inwentaryzacji jest znajomość biologii i ekologii roślin. Aby skutecznie przeprowadzić inwentaryzację, kluczowe jest zrozumienie interakcji pomiędzy różnymi gatunkami oraz ich środowiskiem, co wymaga dogłębnej wiedzy o roślinach, a nie tylko umiejętności pomiarowych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Gdy dojdzie do przewrócenia się auta transportującego środki ochrony roślin oraz zniszczenia wielu pojedynczych opakowań, co należy zrobić niezwłocznie?

A. straż miejską

B. lokalne władze, policję i straż pożarną

C. pogotowie ratunkowe

D. dystrybutora środków chemicznych

Zgłaszanie sytuacji kryzysowych, takich jak wywrócenie się samochodu przewożącego środki ochrony roślin, wymaga zrozumienia priorytetów bezpieczeństwa. Wybór pogotowia ratunkowego jako reakcji na tę sytuację jest błędny, ponieważ jego główną rolą jest udzielanie pomocy medycznej osobom poszkodowanym, a nie zarządzanie sytuacjami związanymi z substancjami chemicznymi. W przypadku incydentu związanego z niebezpiecznymi materiałami, najważniejsze jest zapewnienie bezpieczeństwa ogółu społeczeństwa oraz środowiska, co leży w kompetencjach lokalnych władz. Zgłoszenie takiego zdarzenia do dystrybutora środków chemicznych również nie jest właściwe, ponieważ nie jest to instytucja odpowiedzialna za zarządzanie sytuacjami kryzysowymi, lecz za dostarczanie produktów. Współpraca z policją oraz strażą pożarną jest kluczowa, ponieważ te służby są przeszkolone w zakresie obsługi takich incydentów oraz posiadają odpowiednie procedury i sprzęt do neutralizacji zagrożeń. Zgłoszenie do straży miejskiej może być użyteczne w niektórych kontekstach, ale nie ma ona kompetencji do podejmowania działań w obliczu zagrożenia chemicznego. Kluczowym błędem w myśleniu jest niedocenianie roli profesjonalnych służb ratunkowych i zarządzania kryzysowego, które są wyspecjalizowane w reagowaniu na takie sytuacje, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa publicznego.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Koncepcyjny projekt parku o powierzchni 5 ha powinien być opracowany w skali

A. 1:500

B. 1:5000

C. 1:100

D. 1:10

Z tego co widzę, skala 1:10 to już trochę przesada, szczególnie jak myślimy o parku o powierzchni 5 ha. Oznacza to, że 1 cm na rysunku to 10 cm w rzeczywistości, co by się zrobiło z rysunkiem? No, zupełnie by nie pasował i byłby za mały. A skala 1:100? To też niewiele pomoże, bo rysunek znów byłby zbyt mały, żeby pokazać wszystkie szczegóły. Z kolei 1:5000 to już w ogóle za bardzo ogólny zarys, bo nie byłoby widać żadnych detali jak ścieżki czy roślinność. Przy projektach parków ważne jest, żeby wybrać skalę, która pozwala widzieć zarówno ogólny zarys, jak i detale. W moim odczuciu, skala 1:500 to jest to, co można wykorzystać, żeby wszystko miało ręce i nogi. Nie zrozumienie tego może prowadzić do błędów, które potem trudno naprawić.

Pytanie 40

Jaką nawierzchnię warto zalecić do użycia na ścieżkach dla pieszych w miejskich lasach?

A. Betonową

B. Bitumiczną

C. Tłuczniową

D. Żwirową

Wybór nawierzchni bitumicznej, betonowej lub tłuczniowej dla dróg pieszych w lasach miejskich wiąże się z wieloma problemami, które mogą negatywnie wpłynąć na środowisko oraz komfort użytkowników. Nawierzchnia bitumiczna, choć popularna w budownictwie, jest materiałem nieprzepuszczalnym, co prowadzi do zwiększonego odpływu wód deszczowych, a tym samym do ryzyka erozji gleby oraz osłabienia naturalnych procesów hydrologicznych w ekosystemie leśnym. Beton, z kolei, jest bardzo sztywnym materiałem, który nie tylko zmienia naturalny charakter terenu, ale również przyczynia się do efektu miejskiej wyspy ciepła, co może być szkodliwe dla lokalnej fauny i flory. Tłuczniowa nawierzchnia, choć bardziej przyjazna niż beton czy asfalt, może prowadzić do niejednorodności powierzchni oraz zwiększonego ryzyka kontuzji w wyniku luźnych elementów. Decydując się na te materiały, można nieświadomie przyczynić się do degradacji lokalnego środowiska naturalnego oraz zmniejszyć komfort użytkowników, co jest sprzeczne z aktualnymi trendami w urbanistyce i projektowaniu przestrzeni publicznych, które stawiają na zrównoważony rozwój i integrację z naturą.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej