Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik bezpieczeństwa i higieny pracy
Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
Data rozpoczęcia: 26 października 2025 09:36
Data zakończenia: 26 października 2025 09:56

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podlegają kontrolnym badaniom zdrowotnym

A. osoby zatrudniane na nowych stanowiskach

B. pracownicy, którzy są na zwolnieniu lekarskim dłużej niż 30 dni

C. wszyscy pracownicy w terminach ustalonych przez lekarza medycyny pracy

D. wszyscy pracownicy w terminach wskazanych przez pracodawcę

Kontrolne badania lekarskie mają na celu monitorowanie stanu zdrowia pracowników, co jest szczególnie istotne w przypadkach długotrwałego zwolnienia chorobowego. Pracownicy, którzy są na zwolnieniu przez okres dłuższy niż 30 dni, muszą przejść badania kontrolne, aby potwierdzić ich zdolność do wykonywania pracy. W praktyce, taki proces ma na celu nie tylko ochronę zdrowia pracownika, ale również zapewnienie bezpieczeństwa w miejscu pracy. Badania te są regulowane przez Kodeks pracy oraz przepisy dotyczące medycyny pracy, które wskazują, że pracodawca ma obowiązek zapewnienia odpowiedniego nadzoru zdrowotnego nad pracownikami. Przykładowo, po dłuższej nieobecności w pracy, lekarz medycyny pracy może zlecić badania laboratoryjne, ocenić stan zdrowia i zaproponować odpowiednie zalecenia, co może obejmować rehabilitację czy dostosowanie warunków pracy do aktualnych możliwości pracownika. Dbanie o zdrowie pracowników przekłada się na efektywność organizacji, dlatego tak istotne są te procedury.

Pytanie 2

Jakie działania należy podjąć, aby zmniejszyć ryzyko pośliźnięcia się pracownika na śliskiej podłodze?

A. Noszenie obuwia antypoślizgowego

B. Używanie kasku ochronnego

C. Przeprowadzenie badania laryngologicznego błędnika

D. Ukończenie instruktażu stanowiskowego

Obuwie antypoślizgowe to naprawdę ważna sprawa w miejscu pracy, szczególnie tam, gdzie podłoga może być mokra. Tego typu buty mają specjalną podeszwę, która sprawia, że stopy lepiej trzymają się podłoża. Dzięki temu ryzyko upadków jest mniejsze. Z perspektywy BHP, dobór odpowiedniego obuwia to obowiązek, zwłaszcza w środowiskach, gdzie występują różne substancje, jak woda czy oleje. Można je spotkać w takich miejscach jak restauracje, fabryki żywności czy magazyny, gdzie podłogi są często mokre. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że inwestycja w dobre obuwie może znacznie zmniejszyć koszty związane z wypadkami. Warto pamiętać, że wybór butów powinien być zgodny z normami PN-EN 20345 – to takie przepisy dotyczące obuwia ochronnego. Lepiej dmuchać na zimne, niż później żałować, że nie podjęło się odpowiednich środków ostrożności.

Pytanie 3

Minimalna wysokość pomieszczenia przeznaczonego do pracy, w którym obecne są czynniki szkodliwe dla zdrowia, powinna wynosić co najmniej

A. 2,3 m

B. 4,3 m

C. 1,3 m

D. 3,3 m

Wysokość 3,3 metra w pomieszczeniach pracy, gdzie są czynniki szkodliwe, to naprawdę ważna rzecz. Takie normy są zgodne z zasadami zdrowia i bezpieczeństwa w pracy. Dzięki tej wysokości, powietrze się lepiej wentyluje, co jest kluczowe, gdy mamy do czynienia z niebezpiecznymi substancjami. Im wyższa przestrzeń, tym łatwiej rozproszają się opary, a to ma ogromny wpływ na komfort pracy i samopoczucie ludzi. Myślę, że dobrze to widać na przykładzie laboratoriów chemicznych, gdzie niebezpieczne substancje wymagają przemyślanej przestrzeni, żeby nie gromadziły się toksyczne opary. Zresztą, ta wysokość 3,3 metra jest zgodna z normami budowlanymi i wymogami Ministerstwa Pracy. Ostatecznie, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe, żeby minimalizować ryzyko dla zdrowia pracowników, co jest chyba dla każdego rozsądne.

Pytanie 4

Wykorzystując metodę PHA przeprowadza się ocenę miejsc pracy pod względem

A. szacowania ryzyka zawodowego

B. organizacji oraz metod pracy

C. mikroklimatu otoczenia

D. ergonomii miejsca pracy

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do organizacji i metod pracy, mikroklimatu środowiska czy ergonomii stanowiska pracy, odzwierciedla mylne rozumienie głównych celów metody PHA. Organizacja i metody pracy koncentrują się na efektywności procesów roboczych i mogą obejmować aspekty takie jak przepływ pracy czy struktura zespołów, ale nie zajmują się bezpośrednio identyfikacją zagrożeń zdrowotnych czy oceny ryzyka. Mikroklimat środowiska dotyczy warunków atmosferycznych w miejscu pracy, takich jak temperatura czy wilgotność, co jest istotne dla komfortu pracowników, lecz nie stanowi podstawowego celu oceny ryzyka zawodowego. Ergonomia stanowiska pracy odnosi się do dostosowania warunków pracy do potrzeb pracowników, co jest elementem poprawy wydajności i komfortu, ale nie obejmuje szerokiej analizy wszystkich potencjalnych zagrożeń. Podejścia te mają swoje miejsce w zarządzaniu bezpieczeństwem, lecz ignorują kluczowy aspekt, jakim jest systematyczne szacowanie ryzyka zawodowego, które powinno być fundamentem każdej strategii BHP. Niezrozumienie różnicy pomiędzy tymi koncepcjami może prowadzić do niewłaściwego zarządzania ryzykiem w miejscu pracy, co w dłuższej perspektywie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia wypadków i problemów zdrowotnych wśród pracowników.

Pytanie 5

Z zamieszczonego fragmentu protokołu z badań warunków środowiska pracy w pomieszczeniu spawalni wynika, że zostały przekroczone normy stężenia

Nazwa substancji chemicznej	Wskaźnik ekspozycji	Normatyw higieniczny
tlenek żelaza (dymy)	4,3 mg Fe/m³	5,0 mg Fe/m³
tlenek azotu	3,4 mg/m³	3,5 mg/m³
tlenek węgla	29,1 mg/m³	23 mg/m³

A. dymu.

B. tlenku żelaza.

C. tlenku azotu.

D. tlenku węgla.

Odpowiedź "tlenek węgla" jest jak najbardziej trafna. W protokole badania jasno pokazano, że w spawalni przekroczono normy tego gazu. Zmierzono stężenie na poziomie 29,1 mg/m3, a norma to 23 mg/m3, więc różnica jest spora. Tlenek węgla jest naprawdę niebezpieczny, bo nie ma zapachu ani koloru, co sprawia, że łatwo go przeoczyć. Może to prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a nawet do zatrucia. W takich miejscach jak spawalnia powinno się mieć na uwadze wentylację i stałe monitorowanie powietrza, żeby zminimalizować ryzyko. Warto też zaznaczyć, że wiedza o normach jakości powietrza jest kluczowa dla bezpieczeństwa pracowników i przestrzegania zasad BHP. Użycie czujników tlenku węgla i systemów alarmowych może znacząco poprawić sytuację i ochronić zdrowie w pracy.

Pytanie 6

W dziedzinie ergonomii kluczowym aspektem jest

A. człowiek

B. organizacja pracy

C. medycyna pracy

D. technologia

W ergonomii dominującym elementem jest człowiek, co oznacza, że w procesie projektowania stanowisk pracy, narzędzi oraz systemów należy przede wszystkim uwzględniać potrzeby, możliwości i ograniczenia użytkowników. Ergonomia koncentruje się na tworzeniu optymalnych warunków pracy, które wspierają zdrowie, komfort oraz wydajność pracowników. Istotnym aspektem jest dostosowanie stanowisk pracy do indywidualnych cech pracowników, takich jak wzrost, masa ciała, a także umiejętności i preferencje. Przykłady zastosowania zasad ergonomicznych obejmują regulowane krzesła i biurka, które pozwalają na dostosowanie wysokości oraz pozycji, a także przemyślane rozmieszczenie sprzętu i narzędzi w miejscu pracy, co minimalizuje ryzyko kontuzji. Warto również zauważyć, że przestrzeganie zasad ergonomii przyczynia się do zmniejszenia absencji chorobowej oraz zwiększenia satysfakcji pracowników. W standardach takich jak ISO 9241 czy ANSI/HFES 100 podkreśla się znaczenie uwzględniania aspektów ludzkich w projektowaniu systemów pracy.

Pytanie 7

Jakie cechy narządu wzroku nie wpływają na jakość widzenia użytecznego?

A. Cechy adaptacyjne

B. Cechy transmitancyjne

C. Cechy stereoskopowości

D. Cechy akomodacyjne

Właściwości transmitancyjne narządu wzroku odnoszą się do zdolności soczewek oka do przepuszczania światła, co jest istotne dla percepcji obrazów. Jednakże, sama transmisja światła nie wpływa na jakość widzenia użytecznego, która jest zdefiniowana jako zdolność do rozróżniania szczegółów i interpretacji obrazów. Wzrok użyteczny wymaga również akomodacji, adaptacji do różnorodnych warunków oświetleniowych oraz stereoskopowości, czyli zdolności do postrzegania głębi. Przykładem zastosowania wiedzy o tym aspekcie może być dobór odpowiednich soczewek korekcyjnych, które nie tylko muszą przeprowadzać światło, ale również umożliwiać prawidłowe widzenie na różnych odległościach. Również praktyki w okulistyce jasno wskazują na znaczenie akomodacji i adaptacyjności w diagnozowaniu problemów ze wzrokiem, co podkreśla, że transmitancja sama w sobie nie jest wystarczająca do oceny jakości widzenia.

Pytanie 8

W miejscach pracy, o ile pozwalają na to uwarunkowania technologiczne, temperatura powinna wynosić nie mniej niż

A. 18°C

B. 16°C

C. 14°C

D. 12°C

Odpowiedzi 16°C, 12°C oraz 18°C nie są prawidłowe, ponieważ nie spełniają wymogów określonych w standardach dotyczących temperatury w pomieszczeniach pracy. Odpowiedź 16°C jest zbyt wysoka, ponieważ zgodnie z normami, minimalna temperatura powinna wynosić przynajmniej 14°C. Wybierając wyższą wartość, można błędnie sądzić, że 16°C gwarantuje komfort, jednak w rzeczywistości może prowadzić do niepotrzebnego zużycia energii i kosztów eksploatacyjnych. Odpowiedź 12°C jest zbyt niska i nieodpowiednia dla zdrowia pracowników, jako że może prowadzić do dyskomfortu, a nawet problemów zdrowotnych, zwłaszcza w dłuższym czasie przebywania w tak chłodnym środowisku. Temperatura poniżej 14°C zdecydowanie nie jest zalecana do pracy, ponieważ może wpływać na obniżenie efektywności oraz zwiększenie ryzyka wystąpienia chorób. Odpowiedź 18°C, choć teoretycznie dostosowana do wygodnych warunków, przekracza normę minimalną, co również może prowadzić do niewłaściwego zarządzania energią i wyższych kosztów operacyjnych. Zrozumienie wpływu temperatury na zdrowie, komfort oraz wydajność pracy jest kluczowe w kontekście poprawy warunków pracy oraz dbałości o dobrostan pracowników. Oparcie swoich decyzji na dokładnych normach i rzetelnych danych jest niezbędne w zapewnieniu optymalnych warunków pracy.

Pytanie 9

Pracodawca nie może używać substancji chemicznych bez

A. uzyskania zgody od organu nadzoru nad warunkami pracy.

B. otrzymania oznakowania oraz zgody inspekcji sanitarnej.

C. wcześniejszego przeszkolenia przez producenta oraz oznaczenia substancji.

D. wyraźnego oznakowania umożliwiającego ich identyfikację.

Odpowiedź dotycząca oznakowania substancji chemicznych jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa pracy oraz normami ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić, że substancje chemiczne stosowane w miejscu pracy są odpowiednio oznakowane. Oznakowanie ma na celu identyfikację substancji, co jest kluczowe dla oceny ryzyka oraz podejmowania odpowiednich środków ochrony. Przykładowo, substancje niebezpieczne powinny być oznaczane zgodnie z systemem GHS (Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów), który określa wymagania dotyczące etykietowania i dostarczania kart charakterystyki. Pracodawcy powinni również prowadzić szkolenia dla pracowników, aby ci byli świadomi zagrożeń i umieli odpowiednio reagować w przypadku kontaktu z niebezpiecznymi substancjami. Dobre praktyki w branży wymagają, aby pracownicy mieli dostęp do informacji o substancjach chemicznych, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa w zakładzie pracy.

Pytanie 10

Na opakowaniu produktu umieszczono przedstawiony poniżej znak (tło znaku: pomarańczowe). Ostrzega on, że zawarty wewnątrz produkt jest

A. żrący.

B. drażniący.

C. utleniający.

D. toksyczny.

Odpowiedź "toksyczny" jest poprawna, ponieważ znak umieszczony na opakowaniu produktu, z czarną czaszką na skrzyżowanych kościach na pomarańczowym tle, jednoznacznie wskazuje na toksyczność substancji. W międzynarodowym systemie GHS (Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals) symbol ten jest stosowany do oznaczania substancji mogących powodować poważne skutki zdrowotne, w tym zatrucia. Toksyczność substancji chemicznych odnosi się do ich zdolności do wywoływania szkodliwych skutków w organizmach żywych, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, jak uszkodzenia wątroby, nerek czy układu nerwowego. W praktyce oznaczenie toksyczności jest kluczowym elementem bezpieczeństwa chemikaliów w miejscu pracy oraz w gospodarstwie domowym. Użytkownicy powinni być świadomi zagrożeń związanych z produktami chemicznymi, aby podejmować odpowiednie środki ochrony, takie jak stosowanie rękawic, masek ochronnych oraz przechowywanie substancji w bezpieczny sposób. Warto również zaznajomić się z kartami charakterystyki substancji, które dostarczają szczegółowych informacji na temat ich właściwości oraz zasad bezpiecznego użytkowania.

Pytanie 11

W trakcie wykonywania swoich obowiązków elektromonter jest przede wszystkim narażony na czynniki

A. psychofizyczne i chemiczne

B. niebezpieczne i fizyczne

C. biologiczne i drażniące

D. uciążliwe i szkodliwe

Odpowiedź 'niebezpieczne i fizyczne' jest prawidłowa, ponieważ elektromonterzy w swojej pracy narażeni są na różnorodne czynniki ryzyka, które mogą wpływać na ich zdrowie i bezpieczeństwo. Czynniki niebezpieczne obejmują m.in. ryzyko porażenia prądem, upadków z wysokości czy kontaktu z niebezpiecznymi substancjami chemicznymi. Na przykład, podczas prac związanych z instalacją lub naprawą linii elektrycznych, elektromonterzy mogą pracować w pobliżu napięcia wysokiego, co wymaga ścisłego przestrzegania procedur bezpieczeństwa. Z kolei czynniki fizyczne obejmują hałas, wibracje oraz ekstremalne temperatury, które mogą prowadzić do uszczerbku na zdrowiu. Standardy BHP w branży elektrycznej, takie jak PN-EN 50110, podkreślają konieczność stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej oraz technik pracy, które minimalizują te zagrożenia. W praktyce oznacza to, że każdy elektromonter powinien być odpowiednio przeszkolony, aby rozpoznawać i zarządzać ryzykiem związanym z wykonywanymi zadaniami.

Pytanie 12

Na podstawie zaakceptowanego protokołu dotyczącego ustalenia przyczyn oraz okoliczności wypadku przy pracy, w którym stwierdzono, że incydent kwalifikuje się jako wypadek przy pracy, tworzy się

A. kartę wypadku w drodze do pracy

B. zawiadomienie o wypadku

C. kartę wypadku

D. statystyczną kartę wypadku przy pracy

Zawiadomienie o wypadku oraz karta wypadku w drodze do pracy to dokumenty, które mogą być ważne w kontekście wypadków, ale nie odpowiadają na pytanie dotyczące wypadków przy pracy, które zostały już potwierdzone przez odpowiednie protokoły. Zawiadomienie o wypadku jest zazwyczaj skierowane do odpowiednich służb lub organów zarządzających, jednak nie zawiera ono szczegółowych danych statystycznych ani nie służy do analizy przyczyn wypadku. Z kolei karta wypadku w drodze do pracy dotyczy sytuacji, gdy wypadek zdarzył się podczas dojazdu do miejsca pracy, co jest odrębną kategorią od wypadków, które miały miejsce w trakcie wykonywania zadań służbowych. W tym kontekście, błędne jest myślenie, że te dokumenty mogą zastąpić statystyczną kartę wypadku przy pracy, która jest niezbędna do zbierania danych i analizy wypadków w miejscu pracy. Również karta wypadku, jako dokument nieformalny, nie obejmuje wszystkich wymaganych informacji i statystyk, które są niezbędne do rzetelnej analizy zdarzeń. Właściwe podejście do raportowania wypadków przy pracy wymaga znajomości odpowiednich norm oraz praktyk, które są ustalane przez organy regulacyjne i powinny być wdrażane przez pracodawców w celu zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.

Pytanie 13

Do zadań osoby zarządzającej pracownikami należy

A. zapewnienie realizacji wskazówek społecznego inspektora pracy

B. zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy właściwym wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki

C. organizacja miejsc pracy pracowników zgodnie z przepisami oraz zasadami bhp

D. wyznaczenie i przeszkolenie pracowników w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej

Odpowiedź dotycząca zorganizowania stanowisk pracy pracowników zgodnie z przepisami i zasadami bhp jest prawidłowa, ponieważ fundamentalnym obowiązkiem każdego kierownika jest zapewnienie odpowiednich warunków pracy, które minimalizują ryzyko wypadków i chorób zawodowych. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma obowiązek dostosować miejsca pracy do potrzeb pracowników, co obejmuje zarówno ergonomię stanowisk, jak i stosowanie odpowiednich zabezpieczeń. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady jest przeprowadzanie regularnych audytów stanowisk pracy, które pozwalają na identyfikację i eliminację zagrożeń. Ważne jest również, aby w procesie organizacji uwzględniać aktualne standardy branżowe oraz wytyczne dotyczące bezpieczeństwa, takie jak normy ISO 45001, które stanowią ramy dla systemów zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Przy odpowiednim zorganizowaniu przestrzeni pracy, możliwe jest nie tylko zwiększenie efektywności pracowników, ale również zbudowanie kultury bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie.

Pytanie 14

Posługując się tabelą, oszacuj wartość ryzyka zawodowego, jeżeli prawdopodobieństwo jest prawdopodobne, a ciężkość następstw duża.

Prawdopodobieństwo	Ciężkość następstw
Prawdopodobieństwo	mała	średnia	duża
Mało prawdopodobne	bardzo małe	małe	średnie
Prawdopodobne	małe	średnie	duże
Wysoce prawdopodobne	średnie	duże	bardzo duże

A. Duże.

B. Małe.

C. Średnie.

D. Bardzo duże.

Odpowiedź 'Duże' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z tabelą ryzyka zawodowego, dla sytuacji, w której prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia uznawane jest za 'Prawdopodobne', a ciężkość jego następstw za 'Duża', wartość ryzyka została określona jako 'Duże'. Praktycznie oznacza to, że w takich warunkach należy podjąć zdecydowane działania prewencyjne. W kontekście zarządzania ryzykiem, normy takie jak ISO 31000 podkreślają znaczenie identyfikowania oraz oceny ryzyk w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być branża budowlana, gdzie ryzyko wypadków jest znaczne. W takich przypadkach, organizacje powinny nie tylko stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, ale także wdrażać szkolenia oraz procedury mające na celu minimalizację ryzyka. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 15

Do głównych zagrożeń mechanicznych zaliczają się

A. promieniowanie jonizujące, laserowe

B. substancje płynne i środki do dezynfekcji i sterylizacji

C. zgniecenie, zmiażdżenie, przecięcie lub odcięcie

D. hałas, wibracje oraz mikroklimat

Wiesz, podstawowe zagrożenia mechaniczne to takie różne urazy, które mogą się zdarzyć, gdy mamy do czynienia z ruchomymi lub statycznymi częściami maszyn. Zgniecenia, przecięcia, czy nawet zmiażdżenia - to naprawdę poważne sprawy, zwłaszcza w przemyśle, gdzie maszyny potrafią być naprawdę ciężkie i niebezpieczne. Przykładowo, jeśli pracujesz przy maszynach do obróbki metali, to musisz być mega ostrożny, bo złe użycie narzędzi może doprowadzić do dużych obrażeń. Warto wiedzieć, że są standardy bezpieczeństwa, jak na przykład PN-EN ISO 12100, które kładą duży nacisk na rozpoznawanie i ocenianie ryzyk związanych z mechaniką. Dzięki temu możemy wprowadzić odpowiednie środki ochrony. Takie rzeczy jak odpowiednie osłony, zabezpieczenia, a także szkolenia dla pracowników to zdecydowanie kluczowe kwestie, które mogą znacznie zmniejszyć ryzyko wypadków w pracy.

Pytanie 16

Pracownik służby bhp przybył do stolarni na inspekcję, z powodu wcześniej zauważonych tam nieprawidłowości oraz wydanych wskazówek dotyczących przestrzegania zasad bhp przez pracownika. Jakiego rodzaju jest to kontrola?

A. problemowa

B. doraźna

C. kompleksowa

D. sprawdzająca

Odpowiedź "sprawdzająca" jest prawidłowa, ponieważ kontrola ta ma na celu weryfikację wdrożenia wcześniej wydanych zaleceń dotyczących przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Kontrola sprawdzająca koncentruje się na ocenie, czy konkretne środki i zasady zostały prawidłowo zaimplementowane w miejscu pracy, a także jakie postępy zostały poczynione w usuwaniu stwierdzonych uchybień. Przykładowo, w przypadku stolarni, pracownik służby bhp może sprawdzić, czy zastosowano odpowiednie zabezpieczenia mechaniczne przy użyciu maszyn oraz czy pracownicy są odpowiednio przeszkoleni w zakresie bhp. Ponadto, zgodnie z normą ISO 45001, organizacje powinny regularnie kontrolować i oceniać swoje procedury w celu ciągłego doskonalenia bezpieczeństwa pracy. Takie kontrole są kluczowe dla utrzymania wysokich standardów ochrony zdrowia pracowników oraz minimalizacji ryzyka wypadków i chorób zawodowych.

Pytanie 17

W przypadku dostrzeżenia łamania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy przez pracownika, przedstawiciel służby BHP ma prawo zwrócić się do pracodawcy o nałożenie kary na pracownika?

A. mandatem.

B. zwolnieniem dyscyplinarnym.

C. karą porządkową.

D. grzywną.

Odpowiedź wskazująca na karę porządkową jako prawidłową jest uzasadniona, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy w Polsce, pracodawca ma prawo stosować kary porządkowe w przypadku naruszenia przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Kary porządkowe obejmują m.in. upomnienie, naganę oraz karę pieniężną, jednak nie mogą być one nazywane grzywną, która jest karą nakładaną przez organy ścigania. Pracownik służby BHP, zauważając naruszenie, ma obowiązek zgłosić ten fakt pracodawcy, który następnie decyduje o ewentualnym zastosowaniu kary. Ważne jest, by proces ten był zgodny z regulaminami obowiązującymi w zakładzie pracy oraz aby pracodawca przestrzegał zasady proporcjonalności w stosowaniu kar. Przykładowo, jeżeli pracownik nie przestrzega zasad noszenia odpowiednich środków ochrony osobistej, pracodawca może zastosować karę porządkową, ale musi również zrozumieć, czy naruszenie było umyślne i czy pracownik był świadomy obowiązujących norm. Praktyki te są zgodne z ogólnymi standardami zarządzania bezpieczeństwem pracy, które kładą nacisk na edukację i prewencję.

Pytanie 18

Trener podczas szkolenia z zakresu bhp zaprezentował sytuację wymagającą analizy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz znalezienia rozwiązania problemu. W związku z tym wykorzystał

A. wykład informacyjny

B. instruktaż

C. metodę podającą

D. metodę przypadków

Inne metody, które można by w tej sytuacji wziąć pod uwagę, nie angażują uczestników tak bardzo, jak by powinny. Instruktaż to w sumie tylko prezentacja, gdzie wiedza jest przekazywana, ale nie zachęca do aktywnego myślenia i rozwiązywania rzeczywistych problemów. Uczestnicy mogą tylko pasywnie słuchać, co nie sprzyja ich kreatywności i analizie. Wykład informacyjny to z kolei jednosronna komunikacja, co też nie wciąga słuchaczy w praktyczne użycie zdobytej wiedzy. Metoda podająca, skupiona na przekazywaniu informacji przez wykładowcę, nie daje możliwości luźnej interakcji i analizy, co w kontekście bezpieczeństwa pracy jest super ważne. Niektórzy mogą pomylić te metody z metodą przypadków, ale różnice są naprawdę istotne. Dużym błędem jest myślenie, że wykład czy instruktaż mogą całkowicie zastąpić praktyczne doświadczenie z analizy przypadków. Bez aktywnego udziału i szansy na zastosowanie wiedzy w rzeczywistości, skuteczność nauki w obszarze bhp jest mocno ograniczona.

Pytanie 19

Hałas jest jednym z szkodliwych czynników należących do grupy

A. biologicznych

B. psychofizycznych

C. fizycznych

D. chemicznych

Czynniki biologiczne, chemiczne i psychofizyczne są ważne, ale hałas nie pasuje do tej kategorii ryzyk. Biologiczne, na przykład, to różne mikroorganizmy, wirusy czy bakterie, które powodują choroby. Odpowiedzi, które mówią o tych czynnikach, mylą hałas z czymś, co ma związek z żywymi patogenami, co jest kompletnie nie na miejscu. Chemiczne, z drugiej strony, to substancje, które mogą reagować z naszymi organami, co prowadzi do alergii czy chorób układu oddechowego - znowu nie ma to nic wspólnego z hałasem. Z kolei czynniki psychofizyczne sugerują, że hałas jest związany z psychologią, ale w rzeczywistości to zjawisko fizyczne, które mierzymy w decybelach. Często ludzie mylą efekty psychiczne z tym, co hałas sam w sobie robi. Dobrze by było zrozumieć, że klasyfikacja zagrożeń musi opierać się na ich właściwościach fizycznych, a nie na subiektywnych odczuciach.

Pytanie 20

W miejscu pracy, gdzie występuje znaczne zanieczyszczenie kurzem, priorytetem w redukcji zapylenia są metody

A. proceduralne

B. ochrony indywidualnej

C. ochrony zbiorowej

D. organizacyjne

Odpowiedź wskazująca na ochronę zbiorową jako pierwszeństwo w eliminowaniu zapylenia jest zgodna z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. Ochrona zbiorowa obejmuje szereg działań mających na celu redukcję narażenia pracowników na szkodliwe substancje, w tym pyły, poprzez zastosowanie odpowiednich rozwiązań technicznych. Przykłady obejmują systemy wentylacji, filtracji powietrza oraz konstrukcje, które ograniczają emisję pyłów do atmosfery. Zgodnie z normą PN-EN 1501, która dotyczy urządzeń przeznaczonych do usuwania zanieczyszczeń, ochrona zbiorowa powinna być stosowana w pierwszej kolejności, zanim rozważy się użycie środków ochrony indywidualnej, takich jak maski czy odzież ochronna. W praktyce, zastosowanie ochrony zbiorowej może znacząco zwiększyć komfort i bezpieczeństwo pracy, minimalizując ryzyko chorób zawodowych związanych z ekspozycją na pyły. Z tego powodu, w sytuacjach, gdzie zapylenie przekracza normy, kluczowe jest wdrażanie systemów, które chronią całą grupę pracowników, a nie tylko jednostki.

Pytanie 21

W tabeli przedstawiono zmiany fizjologiczne zachodzące w organizmie człowieka wykonującego pracę fizyczną. Jeżeli zużycie tlenu wynosi 2,2 l/min, częstość skurczów serca 166 na minutę, a wentylacja minutowa płuc 58 l/min, to pracę fizyczną należy zakwalifikować jako

Stopień ciężkości pracy fizycznej	Zużycie tlenu l/min	Częstość skurczów serca na minutę	Wentylacja płuc l/min
lekka	0,5 – 1,00	75 – 100	10 – 20
średnio ciężka	1,0 – 1,5	100 – 125	20 – 30
bardzo ciężka	2,0 – 2,5	150 – 175	50 – 65
krańcowo ciężka	> 2,5	> 175	> 65

A. bardzo ciężką.

B. krańcowo ciężką.

C. średnio ciężką.

D. bardzo lekką.

Zgadza się, pracę fizyczną, w której zużycie tlenu wynosi 2,2 l/min, częstość skurczów serca 166 na minutę oraz wentylacja minutowa płuc 58 l/min, należy zakwalifikować jako bardzo ciężką. Wartości te mieszczą się w ustalonych zakresach dla intensywności wysiłku fizycznego, co potwierdzają badania dotyczące metabolizmu i reakcji organizmu na trening. Zużycie tlenu w przedziale 2,0–2,5 l/min oraz częstość skurczów serca między 150 a 175 na minutę wskazuje, że organizm intensywnie pracuje, co jest typowe dla wysiłku o wysokiej intensywności. W praktyce, wiedza o klasyfikacji wysiłku fizycznego jest istotna dla trenerów osobistych oraz specjalistów w dziedzinie zdrowia i fitness, ponieważ pozwala na odpowiednie dostosowanie programów treningowych do indywidualnych możliwości klientów. Dobrą praktyką jest monitorowanie tych parametrów w czasie rzeczywistym, aby zapewnić, że klienci nie przekraczają swoich granic i poprawiają wydolność w sposób bezpieczny.

Pytanie 22

Do zespołu oceniającego ryzyko zawodowe nie należy

A. reprezentant kadry zarządzającej

B. pracownik Państwowej Inspekcji Pracy

C. ekspert ds. bhp

D. reprezentant pracowników

Każda z pozostałych odpowiedzi sugeruje, że osoby te mają kluczowe znaczenie w procesie oceny ryzyka zawodowego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa pracy. Przedstawiciele pracowników, będący głosem załogi, mają unikalną perspektywę na codzienne zagrożenia, z jakimi borykają się ich koledzy. Ich udział w zespole oceniającym ryzyko jest niezbędny do zidentyfikowania zagrożeń, które mogą nie być dostrzegane przez kadra kierownicza. Rola kadry kierowniczej jest równie istotna, ponieważ to właśnie oni są odpowiedzialni za wdrażanie działań prewencyjnych oraz tworzenie polityki bezpieczeństwa w zakładzie. Specjaliści ds. bhp wnoszą nieocenioną wiedzę teoretyczną oraz praktyczną, co umożliwia skuteczną identyfikację i ocenę potencjalnych zagrożeń oraz wdrażanie właściwych rozwiązań. Dlatego błędne jest myślenie, że te grupy mogą być wykluczone z procesu oceny ryzyka. Zrozumienie, że inspektorzy pracy pełnią funkcję kontrolną, a nie operacyjną, może pomóc uniknąć nieporozumień. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie nadzoru z bezpośrednim uczestnictwem w procesach, co prowadzi do dezinformacji na temat ról i odpowiedzialności w obszarze bhp.

Pytanie 23

W hali produkcyjnej o jednej kondygnacji zatrudnionych jest 180 osób. Zgodnie z przepisami, szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej powinna wynosić 0,6 m na każdych 100 osób, ale nie może być mniejsza niż 1,4 m. Jaka zatem powinna być szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej w tej hali?

A. 0,6 m

B. 1,4 m

C. 1,2 m

D. 1,8 m

Wielu użytkowników może poczuć pokusę wybrania opcji 1,8 m, 0,6 m lub 1,2 m, ale te odpowiedzi nie spełniają wymogów przepisów dotyczących drogi ewakuacyjnej. Wybór 1,8 m wydaje się atrakcyjny, lecz przekracza maksymalne wymagania wynikające z liczby osób w hali. Zgodnie z przyjętą zasadą, szerokość drogi ewakuacyjnej powinna wynosić 0,6 m na każde 100 osób, co daje nam wartość 1,08 m. Możliwość zwiększenia szerokości drogi ewakuacyjnej powinna być uzasadniona konkretnym scenariuszem ewakuacji, jednak nie można jej stosować w przypadku, gdy przepisy jasno określają minimalne normy. Z kolei wybór 0,6 m jest niewłaściwy, gdyż nie uwzględnia liczby osób w hali, a minimalna szerokość drogi ewakuacyjnej to 1,4 m. Wybór 1,2 m również nie spełnia wymogów, ponieważ pozostaje poniżej wymaganej wartości minimalnej. Warto zwrócić uwagę, że błędne wybory często wynikają z mylnego założenia, że można stosować jedynie przeliczenia dotyczące liczby osób bez odniesienia do minimalnych wymogów prawnych. W obliczeniach dotyczących dróg ewakuacyjnych zawsze należy mieć na uwadze zarówno wymagania związane z liczbą osób, jak i minimalne normy, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w sytuacji awaryjnej.

Pytanie 24

Potencjalne źródło zagrożenia - kontuzji lub innego pogorszenia zdrowia pracownika, określa się mianem

A. narażenia

B. zagrożenia

C. ryzyka zawodowego

D. niebezpieczeństwa

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia związane z pojęciami z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Na przykład, 'niebezpieczeństwo' jest terminem, który może być mylony z zagrożeniem, jednak odnosi się do rzeczywistego stanu szkodliwości; oznacza coś, co już działa negatywnie na zdrowie. Z kolei 'narażenie' odnosi się do sytuacji, w której pracownik jest wystawiony na działanie zagrożenia, jednak nie definiuje samego zagrożenia jako potencjalnego źródła szkody. 'Ryzyko zawodowe' to bardziej złożone pojęcie, które łączy w sobie zarówno zagrożenia, jak i prawdopodobieństwo wystąpienia urazu. Osoby wybierające te odpowiedzi mogą nie dostrzegać, że zagrożenie to kategoria, która obejmuje wszystkie potencjalne przyczyny urazów, zanim dojdzie do incydentu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi terminami, co może pomóc w lepszym zarządzaniu bezpieczeństwem w miejscu pracy. Właściwe zrozumienie definicji i relacji między tymi pojęciami jest kluczowe dla skutecznego identyfikowania i eliminowania zagrożeń, co jest zgodne z wytycznymi zawartymi w przepisach prawa oraz normach dotyczących BHP.

Pytanie 25

W przypadku naruszenia przez pracownika zasad bezpieczeństwa i higieny pracy lub norm przeciwpożarowych, nieusprawiedliwionego opuszczenia pracy, przyjścia do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywania alkoholu w czasie wykonywania obowiązków, pracodawca ma prawo nałożyć na pracownika

A. wyłącznie karę upomnienia oraz karę nagany

B. karę w postaci odebrania premii i przeniesienia na inne stanowisko

C. tylko karę finansową

D. karę upomnienia lub karę nagany albo karę finansową

Odpowiedź wskazująca na możliwość nałożenia kary upomnienia, nagany lub kary pieniężnej jest zgodna z przepisami prawa pracy i zasadami BHP. W sytuacjach, gdy pracownik narusza przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca ma prawo do zastosowania różnych form kary dyscyplinarnej, uzależnionych od wagi przewinienia. Zgodnie z Kodeksem pracy, kary te mają na celu poprawę zachowań pracowników oraz zapewnienie odpowiednich standardów bezpieczeństwa w miejscu pracy. Przykładowo, kara upomnienia jest najłagodniejsza i może być stosowana w przypadkach drobnych uchybień, podczas gdy kara nagany odnosi się do bardziej poważnych naruszeń. W skrajnych przypadkach, gdy pracownik nie przestrzega zasad ochrony zdrowia i życia, stosowanie kary pieniężnej może być uzasadnione. Istotne jest także, aby pracodawca przestrzegał procedur związanych z nałożeniem kar, co może obejmować przeprowadzenie rozmowy wyjaśniającej oraz sporządzenie odpowiedniej dokumentacji. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi i BHP, które promują uczciwość i transparentność w relacjach pracodawca-pracownik.

Pytanie 26

Głównym zadaniem ergonomii koncepcyjnej jest

A. stworzanie narzędzia, maszyny lub całego systemu przemysłowego, zgodnie z normami ergonomii

B. eliminacja nieprawidłowości w przestrzeni roboczej

C. badanie aktualnych miejsc pracy z perspektywy ich przystosowania do możliwości ludzkich

D. ulepszanie warunków pracy na obecnych stanowiskach, zgodnie z zasadami ergonomii

Odpowiedź dotycząca zaprojektowania narzędzia, maszyny lub całego obiektu przemysłowego zgodnie z wymaganiami ergonomii jest prawidłowa, ponieważ ergonomia koncepcyjna skupia się na tworzeniu nowych rozwiązań, które są zgodne z potrzebami i ograniczeniami człowieka. W praktyce oznacza to, że projektanci muszą brać pod uwagę nie tylko funkcjonalność, ale także sposób, w jaki użytkownicy będą wchodzić w interakcję z nowymi produktami. Na przykład, projektując narzędzie, inżynierowie muszą uwzględniać takie aspekty, jak komfort chwytu, łatwość obsługi oraz ryzyko kontuzji związane z długotrwałym użytkowaniem. Dobre praktyki w tej dziedzinie opierają się na standardach ISO 9241, które definiują wymagania dotyczące ergonomii interakcji człowiek-komputer. Przykładem zastosowania ergonomii koncepcyjnej jest projektowanie sprzętu medycznego, gdzie komfort i efektywność obsługi mogą bezpośrednio wpływać na wyniki leczenia i satysfakcję pacjentów.

Pytanie 27

Za koszty dotyczące zbadania okoliczności oraz przyczyn wypadku w miejscu pracy odpowiedzialny jest

A. Państwowy Zakład Ubezpieczeń

B. pracodawca

C. Urząd Pracy

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Koszty związane z badaniem okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy ponosi pracodawca, ponieważ jest to jego ustawowy obowiązek zgodnie z Kodeksem pracy. Pracodawca ma obowiązek zapewnienia bezpiecznych warunków pracy oraz odpowiedniego reagowania na wypadki, które mogą się wydarzyć w miejscu pracy. Koszty te obejmują m.in. wynagrodzenia dla pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzenie dochodzenia, usługi ekspertów oraz wszelkie inne wydatki związane z analizą zdarzenia. Stosując zasady dobrych praktyk w zakresie zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, pracodawca powinien również wdrożyć systemy zgłaszania wypadków i ich dokumentowania, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do redukcji kosztów związanych z wypadkami oraz poprawy bezpieczeństwa w firmie. Dobrą praktyką jest także regularne szkolenie pracowników w zakresie procedur postępowania po wypadku, co może przyspieszyć proces dochodzenia i minimalizować dalsze ryzyko.

Pytanie 28

Jakie formy mogą przyjąć szkolenia okresowe BHP?

A. kursu

B. prelekcji

C. konferencji

D. warsztatów

Szkolenie okresowe BHP w formie kursu jest najskuteczniejszym sposobem na przekazanie wiedzy dotyczącej zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Kursy te są zaplanowane i strukturalnie dostosowane do specyficznych potrzeb danego środowiska pracy, co pozwala na efektywne przyswajanie materiału przez uczestników. Przykładem może być kurs, który obejmuje nie tylko teoretyczne aspekty BHP, ale także praktyczne ćwiczenia, takie jak symulacje wypadków czy ćwiczenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy. Takie podejście sprzyja lepszemu zrozumieniu tematu i podnosi poziom bezpieczeństwa w miejscu pracy, co jest zgodne z wymaganiami Kodeksu Pracy oraz normami ISO 45001, które mówią o systemach zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Regularne aktualizowanie wiedzy pracowników poprzez kursy BHP jest kluczowym elementem budowania kultury bezpieczeństwa w firmie.

Pytanie 29

Jakie są czynniki mogące stanowić zagrożenie?

A. mikroklimat zimny oraz gorący w chłodniach i piekarniach

B. pole lub promieniowanie elektromagnetyczne o częstotliwości w zakresie 0 Hz-300 GHz

C. pyły i dymy ze spawania wraz z substancjami niebezpiecznymi

D. substancje i materiały wybuchowe oraz łatwopalne, np. tlenki, metale

Czynniki niebezpieczne, takie jak substancje i materiały wybuchowe oraz łatwopalne, są kluczowe w kontekście bezpieczeństwa pracy w różnych branżach, zwłaszcza w przemyśle chemicznym i produkcyjnym. Wybuchy i pożary mogą prowadzić do poważnych wypadków, dlatego identyfikacja i klasyfikacja tych substancji jest fundamentem oceny ryzyka. Przykłady substancji wybuchowych obejmują różnego rodzaju tlenki i metale, które w odpowiednich warunkach mogą ulegać szybkim reakcjom chemicznym. Zaleca się stosowanie systemów zarządzania bezpieczeństwem, takich jak ISO 45001, które pomagają w identyfikacji zagrożeń oraz wdrażaniu odpowiednich środków kontrolnych. Ponadto, przestrzeganie norm takich jak NFPA (National Fire Protection Association) jest niezbędne dla zapobiegania incydentom związanym z materiałami łatwopalnymi. Właściwe szkolenia pracowników oraz stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej (PPE) powinny być integralną częścią każdego programu bezpieczeństwa w miejscu pracy. Takie podejście pozwala nie tylko na minimalizację ryzyka, ale również na zwiększenie świadomości w zakresie bezpieczeństwa wśród pracowników.

Pytanie 30

Podczas eksploatacji dmuchawy należy unikać przechodzenia w okolicy wylotu jej rurociągu, ponieważ może to prowadzić do

A. pożaru lub wybuchu

B. usterki urządzenia

C. porażenia prądem elektrycznym

D. uderzenia transportowanymi materiałami

Odpowiedź "uderzenie transportowanymi materiałami" jest prawidłowa, ponieważ w czasie pracy dmuchawy z wylotu rurociągu mogą być wydobywane różne materiały, które mogą być przenoszone przez strumień powietrza. Te materiały, w zależności od ich charakterystyki, mogą spowodować poważne obrażenia u osób znajdujących się w pobliżu. Przykładowo, w przemysłowych zastosowaniach dmuchaw, takich jak transport pneumatyczny, mogą być przenoszone zarówno drobne cząstki, jak i cięższe fragmenty. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, takimi jak ISO 45001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, istotne jest, aby pracownicy byli świadomi potencjalnych zagrożeń związanych z urządzeniami, z którymi pracują. Właściwe oznakowanie strefy niebezpiecznej oraz stosowanie odzieży ochronnej może zminimalizować ryzyko wystąpienia niebezpiecznych sytuacji. Dlatego ważne jest, aby przestrzegać zasad BHP i unikać przebywania w pobliżu wylotu dmuchawy, gdy jest ona w ruchu.

Pytanie 31

Natężenie oświetlenia w miejscach pracy powinno być dostosowane do charakteru wykonywanych zadań oraz musi spełniać wymogi określone

A. w kodeksie pracy

B. w regulaminie pracy

C. w ogólnych przepisach bhp

D. w Polskiej Normie

Odpowiedź wskazująca na Polską Normę (PN) jako źródło regulacji dotyczących poziomu natężenia oświetlenia jest poprawna, ponieważ normy te definiują szczegółowe wymagania dotyczące oświetlenia w miejscach pracy w zależności od rodzaju wykonywanych czynności. Normy te, takie jak PN-EN 12464-1, określają minimalne poziomy natężenia oświetlenia, które są niezbędne dla zapewnienia komfortu wizualnego, bezpieczeństwa oraz efektywności pracy. Na przykład, w biurach poziom oświetlenia powinien wynosić co najmniej 300 luksów, aby umożliwić wygodne czytanie i pisanie. W kontekście prac wymagających większej precyzji, takich jak prace na stanowiskach montażowych, zaleca się natężenie do 1000 luksów. Przestrzeganie tych norm nie tylko wpływa na bezpieczeństwo pracowników, ale także na ich wydajność i jakość wykonywanych zadań. Warto również podkreślić, że stosowanie się do Polskich Norm jest często wymagane przez przepisy prawne oraz stanowi część dobrych praktyk w zarządzaniu zdrowiem i bezpieczeństwem pracy.

Pytanie 32

Termin "najwyższe dozwolone natężenie czynników szkodliwych dla zdrowia w miejscu pracy" odnosi się między innymi do

A. substancji uczulającej

B. mikroklimatu

C. substancji toksycznej

D. hałasu

Określenie 'najwyższe dopuszczalne natężenie czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy' odnosi się do poziomu hałasu, który nie powinien przekraczać ustalonych norm w miejscu pracy. W Polsce, w kontekście ochrony zdrowia pracowników, normy te są regulowane przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia oraz przepisy BHP. Hałas jest jednym z najczęściej występujących czynników szkodliwych w środowisku pracy, a jego nadmierna ekspozycja może prowadzić do uszkodzenia słuchu oraz innych problemów zdrowotnych, takich jak stres czy zaburzenia snu. Dobrą praktyką w zarządzaniu hałasem w miejscu pracy jest przeprowadzanie regularnych pomiarów natężenia dźwięku oraz wprowadzanie odpowiednich środków ochrony, takich jak zastosowanie ekranów akustycznych, tłumików dźwięku lub odpowiednich środków ochrony osobistej, jak nauszniki. Przykłady zastosowania to przemysły, gdzie hałas jest nieunikniony, jak budownictwo czy produkcja, gdzie można zastosować te normy w praktyce, aby zapewnić bezpieczeństwo i komfort pracowników.

Pytanie 33

Badania wykazały potrzebę podjęcia działań, które mają na celu zminimalizowanie hałasu w obszarach obsługi infolinii oraz poprawę akustyki w pomieszczeniach. W związku z tym zaproponowano następującą techniczną metodę ograniczenia hałasu:

A. pracownicy powinni wykorzystywać przerwy w pracy oraz relaksować się np. w specjalnie wydzielonych pomieszczeniach, które mają większą przestrzeń niż standardowe stanowisko, dobrą izolację akustyczną oraz odpowiednią adaptację akustyczną

B. stanowiska, w których wymagana jest intensywna komunikacja pracowników, powinny znajdować się w wydzielonych częściach pomieszczeń infolinii

C. stanowiska generujące hałas, które wynikają z cech osobniczych pracowników lub głośnego sprzętu, powinny być oddzielone od innych lub ulokowane w osobnym pomieszczeniu

D. sprzęt do komunikacji z klientem powinien umożliwiać regulację poziomu odsłuchu głosu osoby dzwoniącej na najniższym możliwym poziomie, zapewniającym zrozumiały przekaz informacji

Podejmowanie kroków w celu ograniczenia hałasu w miejscu pracy jest niezwykle istotne, jednak nie wszystkie proponowane rozwiązania są skuteczne. Wydzielanie obszarów dla stanowisk, w których pracownicy muszą prowadzić trudne rozmowy, może być mylnym podejściem. Choć takie segregowanie stanowisk może zdawać się logiczne, nie zawsze przekłada się na realne zmniejszenie hałasu. W praktyce, oddzielenie stanowisk nie wpływa na jakość akustyczną pomieszczenia, jeżeli nie zastosuje się odpowiednich materiałów dźwiękochłonnych oraz nie uwzględni się ogólnej akustyki całego biura. Kolejnym błędem jest oddzielanie stanowisk hałaśliwych od innych, co nie rozwiązuje problemu, gdyż hałas generowany przez sprzęt czy rozmowy współpracowników i tak może docierać do pozostałych pracowników. Właściwsze byłoby zwrócenie uwagi na technologię używaną na stanowiskach, a nie tylko na ich lokalizację. Niezwykle istotne jest również, aby pracownicy korzystali z przerw; jednak pomieszczenia, w których odpoczywają, muszą być odpowiednio zaprojektowane, aby rzeczywiście spełniały swoją funkcję. Dodatkowo, koncentrowanie się wyłącznie na przestrzeni fizycznej nie uwzględnia aspektu technologicznego, jakim jest regulacja dźwięku w urządzeniach komunikacyjnych, co jest kluczowe dla zapewnienia komfortu pracy. W związku z tym, należy podkreślić, że skuteczne zarządzanie hałasem musi obejmować zarówno aspekty organizacyjne, jak i technologiczne, skupiając się na ergonomii i dostosowywaniu narzędzi pracy do potrzeb pracowników.

Pytanie 34

Wskaźnikiem intensywności wentylacji jest krotność wymian powietrza w pomieszczeniu na godzinę. Jaką minimalną ilość powietrza należy dostarczyć do palarni, jeśli ma ona kubaturę 36 m3?

Rodzaj pomieszczenia	Krotność wymiany powietrza zalecana względami higienicznymi
Akumulatornia	4 ÷ 10
Bank	2 ÷ 3
Biblioteka	3 ÷ 5
Farbiarnia	5 ÷ 15
Jadalnia	6 ÷ 8
Kuchnia	10 ÷ 30
Lakiernia	10 ÷ 30
Palarnia	10 ÷ 15
Platerowania	8 ÷ 10
Pralnia	10 ÷ 15
Prasowalnia	8 ÷ 10
Restauracja	8 ÷ 12
Pomieszczenia handlowe	4 ÷ 8
Skarbiec	3 ÷ 6
Szafa, garderoba	3 ÷ 6
Warsztat mechaniczny	3 ÷ 6

A. 360 m3 powietrza.

B. 144 m3 powietrza.

C. 288 m3 powietrza.

D. 216 m3 powietrza.

Zrozumienie wymagań dotyczących wentylacji jest kluczowe w każdej przestrzeni, w szczególności w pomieszczeniach takich jak palarnie, gdzie odpowiednia jakość powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie i samopoczucie osób przebywających w danym miejscu. Odpowiedzi, które wskazują na mniejsze wartości, takie jak 288 m3, 144 m3 czy 216 m3, wynikać mogą z błędnych założeń dotyczących minimalnych standardów krotności wymiany powietrza. Częstym błędem jest niewłaściwe zrozumienie, że wymiana powietrza powinna być dostosowana do objętości pomieszczenia bez uwzględnienia specyficznych potrzeb takich jak te w palarni. Należy pamiętać, że jakość powietrza ma ogromne znaczenie, a zbyt niska wymiana może prowadzić do kumulacji szkodliwych substancji. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 13779, nie tylko podkreślają konieczność dostosowania krotności wymiany powietrza, ale także wskazują na ryzyko związane z niedostatecznym wentylowaniem. Oferując niewystarczającą ilość powietrza, narazimy się na problemy zdrowotne uczestników, a także na obniżenie sprawności i jakości funkcjonowania urządzeń wewnętrznych. Dlatego tak ważne jest, aby prawidłowo interpretować wymogi dotyczące wentylacji i stosować się do nich w praktyce.

Pytanie 35

Dokumentacja powypadkowa powinna zawierać

A. Imiona i nazwiska wszystkich świadków

B. Wyniki badań lekarskich wszystkich pracowników

C. Prognozy pogody na dzień wypadku

D. Dokładny opis zdarzenia oraz jego przyczyn

Dokumentacja powypadkowa jest kluczowym elementem w zarządzaniu bezpieczeństwem w środowisku pracy. Jej celem jest dostarczenie szczegółowych informacji o incydencie, co pozwala na analizę jego przyczyn i zapobieganie podobnym zdarzeniom w przyszłości. Dokładny opis zdarzenia oraz jego przyczyn jest fundamentalny, ponieważ umożliwia zrozumienie mechanizmów prowadzących do wypadku. Taki opis powinien uwzględniać wszystkie istotne elementy, jak czas, miejsce, okoliczności, a także sekwencję zdarzeń. Zrozumienie przyczyn wypadku jest kluczowe dla wdrożenia skutecznych środków zapobiegawczych i poprawy procedur bezpieczeństwa. Dobrze opracowana dokumentacja powypadkowa stanowi również podstawę do wszelkich działań prawnych oraz jest nieoceniona w komunikacji z instytucjami nadzorującymi bezpieczeństwo pracy. Praktyczne podejście do tworzenia takiej dokumentacji wymaga uwzględnienia zarówno norm prawnych, jak i dobrych praktyk branżowych, które pomagają w stworzeniu kompleksowego i użytecznego raportu powypadkowego.

Pytanie 36

Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić co najmniej

Wyciąg z rozporządzenia MG z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych. (Dz. U. Nr 40, poz. 470)
Spawalnie i stanowiska spawalnicze
§ 6. Ścianki lub parawany kabiny spawalniczej powinny być wykonane z materiału niepalnego lub trudno zapalnego, tłumiącego szkodliwe promieniowanie optyczne. Powinny one mieć wysokość, co najmniej 2,00 m, z zachowaniem przy podłodze szczeliny wentylacyjnej.
§ 7. 1. W spawalni powinno przypadać na każdego pracownika najliczniejszej zmiany, co najmniej 15 m³ wolnej objętości pomieszczenia nie zajętej przez urządzenia i sprzęt. 2. Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić, co najmniej 3,75 m. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy pracach spawalniczych wykonywanych na statkach powietrznych i środkowych. 4. Na każde stanowisko spawalnicze powinny przypadać, co najmniej 2 m² wolnej powierzchni podłogi, nie zajętej przez urządzenia i sprzęt.

A. 2,00 m

B. 4,25 m

C. 3,75 m

D. 3,30 m

Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić przynajmniej 3,75 m. To zgodne z przepisami, które mamy w rozporządzeniu o bezpieczeństwie i higienie pracy przy spawaniu. Taka minimalna wysokość jest ważna z kilku powodów. Po pierwsze, podczas spawania wydobywa się sporo ciepła i dymu, więc musimy zadbać o dobrą wentylację. Wyższe pomieszczenia pozwalają na lepsze krążenie powietrza, co zmniejsza ryzyko zatrucia dymami. Po drugie, spawaczom łatwiej się pracuje, gdy mają więcej przestrzeni nad głową, bo nie muszą się obawiać, że uderzą głową o coś. A poza tym, odpowiednia wysokość ma wpływ na wydajność pracy. Wiele firm stara się utrzymać standardy na poziomie 4,25 m, żeby jeszcze bardziej poprawić komfort i bezpieczeństwo. Dlatego tak ważne jest, żeby przestrzegać tych norm, bo to kluczowe dla BHP i efektywności pracy.

Pytanie 37

W biurze pracują dwie osoby. Na jedną przypada 17 m3 wolnej przestrzeni w tym pomieszczeniu. Jaka powinna być minimalna wysokość tego pomieszczenia?

A. 3,0 m

B. 3,3 m

C. 2,2 m

D. 2,5 m

Wysokości pomieszczeń biurowych są regulowane przez różne normy budowlane, jednak nie wszystkie odpowiedzi wskazują na zrozumienie potrzeby dostosowania przestrzeni do komfortu pracy. Odpowiedzi sugerujące wysokość 2,2 m są nieadekwatne, ponieważ są poniżej minimalnych standardów dla pomieszczeń biurowych, które wynoszą zazwyczaj od 2,5 m do 3 m. Pomieszczenia o wysokości 2,2 m mogą powodować uczucie klaustrofobii i ograniczać przepływ powietrza, co negatywnie wpływa na zdrowie i samopoczucie pracowników. Odpowiedź 3,0 m, mimo że jest większa niż minimalna wymagania, nie uwzględnia optymalnych warunków biurowych, które powinny łączyć komfort z efektywnością kosztową. Z kolei 3,3 m jest wysokością, która może nie być ekonomicznie uzasadniona w kontekście ogrzewania i chłodzenia pomieszczenia, co zwiększa koszty eksploatacyjne. Typowym błędem myślowym jest zdejmowanie zbyt dużego nacisku na estetykę lub przestronność pomieszczenia kosztem funkcjonalności. Ostatecznie, aby pomieszczenie biurowe było komfortowe i sprzyjało efektywności pracy, powinno mieć minimalną wysokość 2,5 m, co stanowi kompromis między przestrzenią a kosztami eksploatacyjnymi.

Pytanie 38

Jaki rodzaj rysunku technicznego jest zamieszczony poniżej?

A. zestawieniowy

B. złożeniowy

C. wykonawczy

D. zabiegowy

Rysunek złożeniowy to kluczowy typ dokumentacji technicznej, który przedstawia gotowy produkt w całości. Charakteryzuje się on szczegółowym opisem elementów składowych, zazwyczaj poprzez ich numerację, co umożliwia łatwe ich zidentyfikowanie i zrozumienie ich roli w konstrukcji. Takie rysunki są niezbędne w procesach produkcyjnych, gdzie montaż elementów wymaga precyzyjnych instrukcji. W praktyce, rysunek złożeniowy jest niezwykle przydatny w branży inżynieryjnej oraz mechanicznej, ponieważ pozwala inżynierom i technikom na zrozumienie jak poszczególne części współdziałają ze sobą. Zgodnie z normami ISO dotyczących rysunków technicznych, rysunki złożeniowe powinny być przejrzyste, z odpowiednimi opisami i legendami, by zapewnić ich jednoznaczność i czytelność. Znajomość rysunków złożeniowych jest kluczowa dla osób pracujących w inżynierii, ponieważ stanowią one fundament dla skutecznego montażu i konserwacji produktów. Warto również zwrócić uwagę, że tego typu rysunki mogą być wykorzystywane w procesach certyfikacji i inspekcji, co podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości produktów.

Pytanie 39

Jakim symbolem wskazuje się najwyższe dozwolone stężenie pułapowe substancji szkodliwych?

A. NSDCh

B. NDN

C. NDSP

D. MDS

Poprawna odpowiedź to NDSP, co oznacza najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe czynników szkodliwych. Symbol ten jest kluczowy w kontekście ochrony zdrowia pracowników oraz środowiska, gdyż określa maksymalne dopuszczalne stężenie substancji szkodliwych w powietrzu, które mogą występować w miejscu pracy w określonym czasie. NDSP jest uwzględnione w wielu normach i regulacjach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, takich jak Kodeks Pracy czy wytyczne Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO). Przykładem zastosowania NDSP może być ocena ryzyka zawodowego w przemyśle chemicznym, gdzie regularne pomiary stężenia substancji niebezpiecznych są przeprowadzane w celu zapewnienia, że wartości te nie przekraczają ustalonych limitów, co ma na celu ochronę zdrowia pracowników przez minimalizację narażenia na toksyczne substancje. Dobre praktyki w zakresie zarządzania bezpieczeństwem pracy zakładają monitorowanie i raportowanie wartości NDSP, co pozwala na wdrażanie odpowiednich działań prewencyjnych oraz szkolenie pracowników w zakresie bezpiecznego postępowania z substancjami chemicznymi.

Pytanie 40

Pomieszczenie ma powierzchnię 22 m2 i wysokość 3,8 m. Urządzenia i sprzęt spawalniczy zajmują 5 m3. Określ na podstawie rozporządzenia, ilu spawaczy może być zatrudnionych w tym pomieszczeniu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 27 kwietnia 2000 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych.
(wyciąg)

§ 6. Ścianki lub parawany kabiny spawalniczej powinny być wykonane z materiału niepełnego lub trudno zapalnego, umożliwiającego skuteczne pochłanianie optyczne. Powinny one mieć wysokość co najmniej 2 m, z zachowaniem przy podłodze szczeliny wentylacyjnej

§ 7. 1. W spawalni powinno przypadać na każdego pracownika wykonującego zmianę co najmniej 15 m³ wolnej objętości pomieszczenia nie zajętej przez urządzenia i sprzęt.
2. Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić co najmniej 3.75 m.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy pracach spawalniczych wykonywanych na statkach morskich i śródlądowych.

A. 4

B. 5

C. 1

D. 6

Zrozumienie wymagań dotyczących przestrzeni roboczej dla spawaczy jest kluczowe, ale wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych nieporozumień. Odpowiedzi, które wskazują na mniejszą liczbę spawaczy, mogą sugerować bagatelizowanie przepisów dotyczących minimalnej przestrzeni. Na przykład, wybór odpowiedzi 1, 4 lub 6 może wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub błędnej interpretacji przepisów. Warto zauważyć, że przepis nakładający obowiązek posiadania 15 m³ na jednego pracownika jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich warunków pracy. Często występuje błędne założenie, że można zatrudnić większą liczbę spawaczy, co może wynikać z niewłaściwego rozumienia przestrzeni dostępnej w pomieszczeniu. Z kolei wybór liczby 6 opiera się na mylnym przekonaniu, że więcej spawaczy można zatrudnić przy większej objętości, co nie uwzględnia wymogu wolnej przestrzeni. W praktyce, każde naruszenie tych przepisów może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym ryzyka wypadków oraz problemów zdrowotnych. Dlatego też istotne jest, aby dokładnie analizować dostępne dane i przestrzegać przepisów, które mają na celu ochronę zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej