Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 08:31
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 08:43

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z wymienionych stanowi przykład zagrożenia fizycznego w miejscu pracy?

A. Promieniowanie UV

B. Obciążenie psychiczne

C. Brak ergonomicznych miejsc pracy

D. Nieodpowiednie relacje w zespole

Przeciążenie psychiczne jest zagrożeniem psychospołecznym, a nie fizycznym – dotyczy zdrowia psychicznego i samopoczucia pracownika. Złe relacje w zespole są również zagrożeniem psychospołecznym, prowadzącym do konfliktów i obniżenia efektywności pracy. Brak ergonomicznych stanowisk pracy to zagrożenie ergonomiczne, które może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak bóle pleców czy nadgarstków, ale nie jest klasyfikowane jako zagrożenie fizyczne. Zagrożenia fizyczne dotyczą głównie czynników środowiskowych wpływających bezpośrednio na ciało pracownika.

Pytanie 2

Co oznacza pojęcie MVP w kontekście projektowania aplikacji?

A. Minimum Viable Product - produkt o minimalnej funkcjonalności zdolny do działania

B. Mobile Virtual Platform - platforma do testowania aplikacji mobilnych

C. Multiple Value Platform - platforma wspierająca wiele typów wartości danych

D. Most Valuable Program - program uznany za najbardziej wartościowy w organizacji

Mimo że inne odpowiedzi mogą wydawać się interesujące, żadna z nich nie odnosi się do kluczowego pojęcia Minimum Viable Product, które jest fundamentalne w projektowaniu aplikacji. Multiple Value Platform sugeruje, że system jest w stanie obsługiwać różne typy danych, co jest ważne w kontekście integracji systemów, ale nie odnosi się bezpośrednio do strategii wprowadzania produktów. Most Valuable Program wskazuje na programy szczególnie cenione w organizacji, co jest terminem zupełnie odwrotnym do idei MVP, która koncentruje się na minimalnych funkcjonalnościach, a nie na wartości programu. Z kolei Mobile Virtual Platform, chociaż może wydawać się zbliżonym konceptem, odnosi się do środowisk wirtualnych używanych do testowania aplikacji mobilnych, co nie ma związku z procesem definiowania minimalnej wersji produktu na rynku. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że MVP nie jest tylko o zredukowanej wersji produktu; to strategiczny sposób na wprowadzenie innowacji, który umożliwia naukę i adaptację, a nie tylko skupienie się na poszczególnych funkcjach czy platformach. Takie nieporozumienie może prowadzić do niewłaściwego podejścia do projektowania i wprowadzania produktów na rynek, co w dłuższej perspektywie może znacząco wpłynąć na sukces projektu.

Pytanie 3

Jak najlepiej przełożyć oczekiwania klienta na dokumentację techniczną dla programistów?

A. Pomijając szczegółowe wymagania techniczne

B. Tworząc szczegółowy dokument z funkcjami oraz wymaganiami technicznymi

C. Opracowując wizualne makiety bez dokładnych opisów

D. Rozmawiając wyłącznie z zespołem programistów

Sporządzenie szczegółowego dokumentu z funkcjami i wymaganiami technicznymi to najlepszy sposób na przełożenie wymagań klienta na specyfikację techniczną. Dokumentacja techniczna jest podstawą do stworzenia aplikacji zgodnej z oczekiwaniami klienta i pozwala na precyzyjne określenie zakresu prac. Zawiera ona opisy funkcjonalności, diagramy architektury, wymagania dotyczące wydajności oraz harmonogram wdrożenia, co minimalizuje ryzyko błędów i nieporozumień podczas realizacji projektu.

Pytanie 4

Jakie znaczenie ma framework w kontekście programowania?

A. Program do graficznego projektowania interfejsów użytkownika

B. Moduł do zarządzania systemami baz danych

C. System operacyjny, który umożliwia uruchamianie aplikacji

D. Zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i zasad ułatwiających tworzenie aplikacji

Framework to zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i reguł, które wspierają tworzenie aplikacji poprzez dostarczanie struktury ułatwiającej pracę programistów. Frameworki definiują standardowe komponenty aplikacji, umożliwiając programistom skoncentrowanie się na logice biznesowej zamiast na podstawowej architekturze aplikacji. Przykłady popularnych frameworków to .NET, Angular, Django i Spring. Frameworki przyspieszają proces programowania, poprawiają jakość kodu i wspierają skalowalność aplikacji, co czyni je nieodłącznym elementem nowoczesnego programowania.

Pytanie 5

Wartości składowych RGB koloru #AA41FF zapisane w systemie szesnastkowym po przekształceniu na system dziesiętny są odpowiednio

A. 170, 65, 255

B. 170, 64, 255

C. 160, 65, 255

D. 160, 64, 255

Przy przekształcaniu wartości szesnastkowych RGB na system dziesiętny łatwo popełnić błąd, bo wystarczy źle podstawić którąś cyfrę albo zmieszać kolejność. W przypadku koloru #AA41FF każda para znaków odpowiada jednej składowej: AA to czerwona, 41 to zielona, a FF to niebieska. Najczęściej błędy pojawiają się, gdy niepoprawnie zinterpretujemy cyfry szesnastkowe jako dziesiętne lub po prostu pomylimy kolejność składowych. Przykładowo, '160' w odpowiedzi zamiast '170' wynika być może z błędnego odczytania AA – bo łatwo pomylić literę A (10) z cyfrą 6 czy 0, zwłaszcza jeśli ktoś nie jest przyzwyczajony do liczb szesnastkowych. Podobnie, '64' zamiast '65' dla 41 to typowy efekt nieuwagi w liczeniu: 4*16+1 daje 65, a nie 64, co pokazuje, jak ważna jest precyzja w prostych działaniach matematycznych. Z kolei zamiana AA na 160 może świadczyć o mechanicznej zamianie liter na liczby bez uwzględnienia ich pozycji w zapisie szesnastkowym. Powszechnym błędem jest też zamiana kolejności składowych lub skupianie się tylko na końcowych cyfrach, przez co mylnie przyjmuje się, że na przykład AA to 160, bo pierwsza cyfra to 1, a nie 10. W praktyce branżowej takie niedokładności prowadzą do złych efektów wizualnych – np. kolor na stronie mocno różni się od zamierzonego lub nie pasuje do reszty projektu. Moim zdaniem takie błędy wynikają zwykle z braku nawyków w przeliczaniu systemów liczbowych. Warto zawsze pamiętać, że każda cyfra szesnastkowa ma swoją wagę, a zamiana wymaga precyzyjnego policzenia: pierwsza cyfra razy 16 plus druga cyfra. W codziennej pracy z grafiką cyfrową czy webdesignem taka pomyłka bardzo rzuca się potem w oczy użytkownikowi, więc lepiej od początku ćwiczyć dokładność niż potem szukać, gdzie zniknęła ta właściwa barwa.

Pytanie 6

W zaprezentowanym kodzie ukazano jedno z fundamentalnych założeń programowania obiektowego. Czym ono jest?

public class Owoc {
}

public class Truskawka extends Owoc {
}

public class Jablko extends Owoc {
}

A. abstrakcja

B. hermetyzacja

C. polimorfizm

D. dziedziczenie

W tym przykładzie kodu nie chodzi ani o polimorfizm, ani abstrakcję, ani hermetyzację, choć to wszystko są bardzo ważne pojęcia w programowaniu obiektowym. Polimorfizm polega na tym, że obiekty różnych klas mogą być traktowane tak samo poprzez wspólny interfejs, a konkretne zachowanie jest wybierane w czasie działania. Jednak w pokazanym kodzie nie mamy żadnych metod ani przykładu dynamicznego wywołania tej samej funkcji na różnych typach, więc nie występuje tutaj polimorfizm w praktycznym sensie. Jeśli chodzi o abstrakcję, to jest to wyodrębnianie wspólnych cech i zachowań do bardziej ogólnej klasy lub interfejsu, często z użyciem klas abstrakcyjnych lub interfejsów. W tym przypadku nie zastosowano ani słowa kluczowego 'abstract', ani nie przedstawiono żadnych metod abstrakcyjnych, więc kod nie wskazuje na abstrakcję. Hermetyzacja natomiast polega na ukrywaniu szczegółów implementacji klasy, najczęściej przez stosowanie modyfikatorów dostępu i enkapsulację pól (np. private fields i publiczne gettery/settery). Tutaj nie ma żadnych pól, metod ani kontroli dostępu, więc o hermetyzacji też nie można mówić. W moim odczuciu, często te pojęcia się mylą, bo są mocno powiązane, ale kluczowe jest, żeby rozpoznawać konkretne mechanizmy po zapisie kodu – a przykład dosłownie pokazuje dziedziczenie, bo nowe klasy rozszerzają jedną wspólną klasę bazową. To dobry moment, żeby jeszcze raz wrócić do podstaw i upewnić się, czym objawia się każde z tych pojęć w praktyce.

Pytanie 7

Który z poniższych formatów jest najczęściej używany do wymiany danych w aplikacjach webowych?

A. JSON

B. XML

C. YAML

D. CSV

XML (eXtensible Markup Language) był jedną z najpopularniejszych metod wymiany danych w aplikacjach webowych w przeszłości, jednak jego złożoność i większy rozmiar w porównaniu do JSON sprawiają, że nie jest on preferowany w nowoczesnym rozwoju oprogramowania. XML wymaga bardziej rozbudowanej struktury, co prowadzi do większego narzutu danych, a jego parsowanie jest bardziej zasobożerne. Mimo że XML oferuje możliwości takie jak walidacja za pomocą DTD czy XSD, te cechy są często zbędne w prostych zastosowaniach, gdzie wystarczy tylko przesyłanie danych w formacie bez dodatkowych wymagań strukturalnych. CSV (Comma-Separated Values) jest formatem tekstowym, który ma swoje zastosowanie w zakresie prostych zbiorów danych, takich jak tabele lub bazy danych, ale nie obsługuje złożonych struktur danych ani hierarchii, co ogranicza jego użyteczność w kontekście nowoczesnych aplikacji webowych. YAML (YAML Ain't Markup Language) z kolei, chociaż bardziej czytelny dla ludzi niż XML, nie zdobył takiej popularności jak JSON w kontekście wymiany danych w aplikacjach webowych, głównie z powodu swoich luźnych zasad składniowych, które mogą prowadzić do błędów w interpretacji danych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru błędnych formatów, dotyczą często przywiązania do tradycyjnych metod z przeszłości, ignorowania wymagań nowoczesnych aplikacji oraz nieznajomości zalet i ograniczeń poszczególnych formatów. Współczesny rozwój oprogramowania kładzie nacisk na efektywność i łatwość użycia, co czyni JSON idealnym rozwiązaniem dla programistów.

Pytanie 8

Które z podanych logo reprezentuje narzędzie, które nie jest używane do tworzenia aplikacji mobilnych?

A. 3

B. 4

C. 2

D. 1

Wybrałeś odpowiedź nr 4, czyli logo Xcode. To rzeczywiście poprawny wybór, bo Xcode to środowisko programistyczne stworzone przez Apple głównie do tworzenia aplikacji na systemy iOS, macOS, watchOS oraz tvOS. W praktyce Xcode jest praktycznie niezbędny, jeśli chodzi o natywny rozwój aplikacji mobilnych na iPhone’a czy iPada – zresztą Apple wymaga używania tego narzędzia do publikowania aplikacji w App Store. Jednak gdy spojrzymy na pozostałe loga: Android Studio (1), Xamarin (3) oraz Angular (2), to tylko Angular nie jest narzędziem do budowy natywnych aplikacji mobilnych. Angular to framework frontendowy, używany głównie do tworzenia aplikacji webowych typu SPA (Single Page Application). Oczywiście, da się użyć Angulara z Cordovą czy Ionicem, żeby zrobić hybrydową aplikację na telefon, ale to nie jest to samo, co pełnoprawny toolchain do mobilnych aplikacji natywnych. W branży panuje przekonanie, że lepiej korzystać z narzędzi dedykowanych platformie, bo to daje lepszą wydajność i stabilność, a Angular to rozwiązanie, które jest bliżej weba niż mobile. Takie rozróżnienie jest ważne zwłaszcza przy podejmowaniu decyzji o technologii przy większych projektach mobilnych.

Pytanie 9

Jakie kroki należy podjąć po wykryciu błędu w kodzie podczas testowania?

A. Usunąć moduł, który zawiera błąd

B. Naprawić błąd i przeprowadzić ponowne testy aplikacji

C. Zgłosić błąd użytkownikowi końcowemu

D. Pominąć błąd, jeżeli aplikacja funkcjonuje poprawnie

Po znalezieniu błędu w kodzie podczas testowania kluczowym krokiem jest poprawienie błędu i ponowne przetestowanie aplikacji. Taki cykl iteracyjny pozwala na eliminację błędów i zapewnienie, że aplikacja działa zgodnie z oczekiwaniami. Testowanie po każdej poprawce jest niezbędne, aby upewnić się, że wprowadzone zmiany nie wpłynęły negatywnie na inne części aplikacji. Taka praktyka jest integralną częścią Continuous Integration (CI) i Continuous Deployment (CD), które zakładają częste wdrażanie i testowanie kodu. Poprawienie błędów na wczesnym etapie rozwoju minimalizuje koszty i czas potrzebny na naprawę błędów w fazie produkcyjnej, co przyczynia się do stabilności i wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 10

Jaki będzie wynik działania poniższego kodu w języku Java?

String a = "hello";
String b = "hello";
String c = new String("hello");
System.out.println(a == b);
System.out.println(a == c);
System.out.println(a.equals(c));

A. true, false, false

B. false, false, true

C. true, false, true

D. true, true, true

Wyniki, które wskazują, że zarówno porównanie 'a == c', jak i 'a.equals(c)' powinny zwracać 'true', opierają się na błędnym zrozumieniu, jak działa porównywanie obiektów w Javie. Warto zrozumieć, że operator '==' sprawdza, czy dwie referencje wskazują na ten sam obiekt w pamięci. W przypadku zmiennych 'a' i 'b', ponieważ obie są literałami tego samego ciągu, JVM optymalizuje ich przechowywanie, co skutkuje, że obie referencje prowadzą do tego samego obiektu. Natomiast zmienna 'c', utworzona za pomocą 'new String()', to zupełnie inny obiekt, mimo że jego wartość jest taka sama jak w 'a'. W związku z tym porównanie 'a == c' zwraca false. Z kolei metoda 'equals()' jest zaprojektowana do porównania wartości, a nie referencji, co oznacza, że 'a.equals(c)' zwróci true, ponieważ obie zmienne mają tę samą zawartość. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby unikać typowych pułapek przy pracy z obiektami w Javie. Pamiętaj, aby zawsze preferować 'equals()' do porównywania stringów i innych obiektów, aby uzyskać prawidłowe wyniki.”

Pytanie 11

Jaką cechę powinien posiadać dobry negocjator?

A. myślenie tylko o sobie

B. spokój

C. przechwalanie się

D. brak pewności

Cechą dobrego negocjatora jest opanowanie, które odgrywa kluczową rolę w procesie negocjacji. Osoba potrafiąca zachować spokój w trudnych sytuacjach może lepiej ocenić sytuację, zrozumieć potrzeby drugiej strony oraz zidentyfikować potencjalne punkty konfliktu. Opanowanie pozwala na skuteczne zarządzanie emocjami, co jest niezbędne w celu osiągnięcia korzystnych rezultatów. Przykładem może być sytuacja, w której negocjator musi zmierzyć się z agresywnym przeciwnikiem; zachowanie zimnej krwi pozwala na analizę sytuacji bez emocjonalnych impulsów. Ponadto, opanowanie wpływa na postrzeganie osoby negocjującej przez innych, budując zaufanie i respekt. W kontekście standardów negocjacyjnych, takich jak BATNA (Best Alternative to a Negotiated Agreement), opanowanie umożliwia lepsze podejmowanie decyzji w trudnych sytuacjach. Dlatego umiejętność zachowania spokoju jest fundamentem skutecznych negocjacji.

Pytanie 12

Jaką rolę pełni element statyczny w klasie?

A. Pozwala na dynamiczne dodawanie nowych metod

B. Ogranicza dostęp do metod publicznych w klasie

C. Zachowuje wspólną wartość dla wszystkich instancji tej klasy

D. Automatycznie likwiduje obiekty klasy po zakończeniu działania programu

Składnik statyczny klasy przechowuje wartości współdzielone przez wszystkie obiekty tej klasy. Jest to jedno z najbardziej efektywnych narzędzi w programowaniu obiektowym, pozwalające na ograniczenie zużycia pamięci oraz zapewnienie spójności danych. Główna rola składnika statycznego polega na utrzymaniu jednej kopii zmiennej lub metody, która jest dostępna niezależnie od liczby instancji klasy. To oznacza, że zmiana wartości składowej statycznej jest natychmiast widoczna dla wszystkich obiektów klasy. Przykładem jest licznik instancji klasy lub konfiguracja globalna aplikacji, gdzie statyczność pozwala na scentralizowanie danych i ich jednolite zarządzanie.

Pytanie 13

Które z poniższych nie jest frameworkiem do testowania w JavaScript?

A. Jasmine

B. Express

C. Mocha

D. Jest

Wybór frameworków do testowania w JavaScript, takich jak Mocha, Jest czy Jasmine, może wprowadzać w błąd, jeśli nie rozumie się ich celów i funkcji. Mocha jest elastycznym frameworkiem do testowania, który działa w środowisku Node.js oraz w przeglądarkach, umożliwiając pisanie asynchronicznych testów oraz definiowanie zestawów testowych. Jest z kolei nowoczesnym narzędziem do testowania, które oferuje bogaty zestaw funkcji, w tym wsparcie dla asercji i mockowania, co czyni go bardzo popularnym wśród programistów. Jasmine to framework, który skupia się na zachowaniu aplikacji, pozwalając na pisanie testów w stylu BDD (Behavior-Driven Development). Wybór tych narzędzi do testowania jest zatem uzasadniony i kluczowy dla zapewnienia jakości oprogramowania, jednak odpowiedź wybierająca Express jako framework testowy jest nieprawidłowa, ponieważ Express ma zupełnie inny cel – obsługę serwera i routing w aplikacjach webowych. Często mylone są cele poszczególnych narzędzi, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Zrozumienie, że Express nie jest przeznaczony do testowania, a raczej do budowania aplikacji, jest kluczowe dla efektywnego programowania i testowania. Aspekty te uwypuklają znaczenie znajomości narzędzi oraz ich przeznaczenia w kontekście rozwoju oprogramowania.

Pytanie 14

Które z poniższych NIE jest zasadą programowania SOLID?

A. Code Reuse Principle (Zasada ponownego użycia kodu)

B. Single Responsibility Principle (Zasada pojedynczej odpowiedzialności)

C. Dependency Inversion Principle (Zasada odwrócenia zależności)

D. Open/Closed Principle (Zasada otwarte/zamknięte)

Programowanie zgodne z zasadami SOLID jest kluczowym elementem w budowaniu oprogramowania o wysokiej jakości. Odpowiedzi takie jak Zasada ponownego użycia kodu mogą wydawać się atrakcyjne, jednak nie są częścią formalnego zbioru zasad SOLID. Zasady te skupiają się na aspektach architektury i projektowania kodu, które wspierają jego elastyczność i zrozumiałość. W rzeczywistości, zasada ponownego użycia kodu, choć istotna w praktyce, nie odnosi się bezpośrednio do celów osiąganych przez zasady SOLID. Wprowadzenie do projektu zasady, że każda klasa czy moduł powinny mieć wyłącznie jedną odpowiedzialność, jak przewiduje Zasada pojedynczej odpowiedzialności, może prowadzić do znacznie lepszego zrozumienia struktury kodu i ułatwić jego modyfikacje w przyszłości. Wiele osób błędnie interpretuje potrzebę ponownego użycia kodu jako priorytet, co może prowadzić do tworzenia monolitycznych klas, które są trudne do zarządzania. Ponadto, Zasada otwarte/zamknięte sugeruje, że komponenty powinny być otwarte na rozszerzenia, ale zamknięte na modyfikacje, co stanowi fundament dla stabilnego i skalowalnego oprogramowania. Ignorując te zasady, programiści mogą tworzyć kod, który jest trudny do zrozumienia i utrzymania, co w dłuższej perspektywie zwiększa koszty i ryzyko błędów.

Pytanie 15

Który z poniższych przykładów stanowi aplikację mobilną wykorzystującą bazę danych?

A. Aplikacja wyświetlająca lokalny czas

B. Aplikacja do robienia zdjęć

C. Aplikacja kalkulator

D. Aplikacja gromadząca listę kontaktów użytkownika

Aplikacja przechowująca listę kontaktów użytkownika korzysta z bazy danych do przechowywania, odczytywania i zarządzania danymi. Tego typu aplikacje mobilne muszą efektywnie zarządzać dużą ilością danych i zapewniać ich szybki dostęp. Bazy danych, takie jak SQLite czy Firebase, są szeroko stosowane w aplikacjach mobilnych, umożliwiając przechowywanie kontaktów, wiadomości, notatek i innych informacji użytkownika. Dzięki bazom danych możliwe jest także synchronizowanie danych pomiędzy urządzeniami i przechowywanie ich w chmurze.

Pytanie 16

Jaką funkcję pełnią mechanizmy ciasteczek w aplikacjach internetowych?

A. Do przechowywania informacji w bazie danych

B. Do generowania dynamicznych interfejsów dla użytkowników

C. Do zapisywania danych użytkownika na serwerze

D. Do zapisywania danych użytkownika w przeglądarce

Przechowywanie danych użytkownika po stronie serwera odbywa się przy użyciu baz danych SQL lub NoSQL, a nie za pomocą ciasteczek, które operują po stronie klienta. Tworzenie dynamicznych interfejsów użytkownika odbywa się przy pomocy technologii frontendowych, takich jak JavaScript, React lub Vue.js, natomiast cookies przechowują dane, a nie generują interfejsów. Bazy danych służą do długoterminowego przechowywania dużych ilości informacji i nie są tożsame z mechanizmem ciasteczek, które przechowują dane tymczasowe po stronie klienta.

Pytanie 17

Zaprezentowane oznaczenie praw Creative Commons umożliwia bezpłatne wykorzystywanie utworu

A. pod warunkiem udostępnienia go na takiej samej licencji

B. w celu dokonywania zmian lub remiksowania

C. pod warunkiem zachowania go w pierwotnej formie

D. w celach komercyjnych

Odpowiedź dotycząca możliwości zmiany lub remiksowania utworu jest prawidłowa w kontekście oznaczeń Creative Commons takich jak CC BY lub CC BY-NC. Licencje te umożliwiają korzystanie z utworu w sposób zmieniony czy remiksowany pod warunkiem spełnienia określonych wymogów. CC BY wymaga jedynie przypisania autorstwa, co daje twórcom dużą elastyczność w adaptacji i modyfikacji dzieła, co znajduje zastosowanie w projektach edukacyjnych, artystycznych czy badawczych. Działania takie mogą obejmować tworzenie adaptacji, tłumaczeń, mashupów czy nowych kreatywnych form bazujących na oryginale. CC BY-NC natomiast ogranicza użycie komercyjne, ale nadal zezwala na modyfikacje w niekomercyjnych kontekstach. Remiksowanie muzyki, tworzenie nowych wersji wideo czy projektów graficznych są popularnymi praktykami w społeczności twórców, co promuje innowacje i rozwój kultury open source. Ważne jest, aby użytkownicy byli świadomi warunków licencji i poprawnie przypisywali autorstwo, co nie tylko spełnia wymogi prawne, ale również wspiera etos współpracy i uczciwości w społeczności twórczej. Zaangażowanie w twórczość w oparciu o licencje Creative Commons przyczynia się do propagowania wiedzy i kultury oraz wspiera zrównoważony rozwój społeczności twórczych.

Pytanie 18

Zaprezentowany symbol odnosi się do

A. domeny publicznej

B. praw autorskich

C. prawa cytatu

D. Creative Commons

Wiele osób zaczyna od skojarzenia tego symbolu z prawami autorskimi, Creative Commons albo prawem cytatu, jednak to prowadzi na manowce. Po pierwsze, standardowy symbol praw autorskich to samo „C” w kółku, bez przekreślenia – i on oznacza, że utwór jest objęty ochroną z mocy prawa i wszelkie wykorzystanie wymaga zgody twórcy lub spełnienia warunków ustawowych wyjątków. Natomiast tutaj mamy przekreślone „C”, co jednoznacznie sugeruje brak ochrony. Creative Commons to zupełnie inny zestaw symboli, z typowymi oznaczeniami: CC i różnymi dodatkami jak BY, SA, NC, ND, które precyzują warunki korzystania z utworu. Te licencje nadal wprowadzają ograniczenia, chociaż są dużo bardziej elastyczne niż klasyczne prawa autorskie – ale nigdy nie oznaczają całkowitego braku praw. Prawo cytatu z kolei to wyjątek w ustawie o prawie autorskim, który pozwala na ograniczone wykorzystywanie fragmentów cudzych utworów w określonych sytuacjach, ale nie oznacza, że cały utwór można wykorzystywać dowolnie i bez ograniczeń. Typowy błąd polega na utożsamianiu każdego oznaczenia związanych z literą C z szeroko rozumianą „wolnością” korzystania – a to nieprawda. Domena publiczna jest zupełnie oddzielną kategorią, gdzie utwór jest trwale wyjęty spod ochrony prawnej i można go używać naprawdę dowolnie. W praktyce, nieznajomość tych niuansów może prowadzić do błędów prawnych, np. nieświadomego naruszenia czyichś praw, albo niewłaściwego oznaczenia własnej pracy. W środowisku profesjonalnym bardzo ważne jest właśnie rozróżnianie tych pojęć i symboli – to wpływa na bezpieczeństwo prawne projektów i buduje zaufanie do twórcy.

Pytanie 19

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do zgłaszania błędów w projektach IT?

A. Git

B. JIRA

C. Photoshop

D. Blender

Photoshop to narzędzie do edycji grafiki rastrowej i nie jest związane z raportowaniem błędów w projektach informatycznych. Blender to zaawansowane narzędzie do modelowania 3D, animacji oraz renderowania, używane głównie w produkcji filmów, gier i wizualizacji, ale nie posiada funkcji zarządzania błędami w kodzie. Git to system kontroli wersji, który umożliwia zarządzanie kodem źródłowym, śledzenie zmian i współpracę programistów nad projektem, ale nie służy bezpośrednio do raportowania błędów w projektach – choć można wykorzystać go pośrednio poprzez integrację z narzędziami do zarządzania błędami, jak np. JIRA.

Pytanie 20

W C++ mechanizm programowania obiektowego, który wykorzystuje funkcje wirtualne (ang. Virtual) i umożliwia programiście pominięcie kontroli klasy pochodnej podczas wywoływania metod, nazywa się

A. hermetyzacją

B. dziedziczeniem

C. polimorfizmem

D. przeciążeniem

Dziedziczenie pozwala na przejmowanie metod i właściwości z klasy bazowej, ale samo w sobie nie umożliwia dynamicznego wyboru metody w czasie działania programu. Przeciążenie (overloading) polega na definiowaniu wielu metod o tej samej nazwie, ale różnych parametrach, co nie jest równoznaczne z polimorfizmem. Hermetyzacja (encapsulation) koncentruje się na ukrywaniu szczegółów implementacyjnych i dostępie do danych tylko przez interfejs klasy, ale nie dotyczy mechanizmu wyboru metody w trakcie działania aplikacji.

Pytanie 21

Co to jest API w kontekście programowania?

A. Narzędzie do testowania interfejsu użytkownika aplikacji

B. System zarządzania relacyjnymi bazami danych

C. Interfejs programistyczny aplikacji, który definiuje sposób komunikacji między różnymi komponentami oprogramowania

D. Metoda kompresji danych w aplikacjach webowych

API, czyli Interfejs Programistyczny Aplikacji, to zestaw reguł i protokołów, które umożliwiają różnym komponentom oprogramowania komunikację ze sobą. W praktyce API działa jako most między różnymi systemami, pozwalając na wymianę danych oraz funkcji. Na przykład, API może być wykorzystywane do integracji z zewnętrznymi serwisami, takimi jak systemy płatności, co pozwala na łatwe wdrożenie funkcji zakupów online w aplikacji. Stosowanie API zgodnie z zasadami RESTful czy GraphQL jest powszechną praktyką, ponieważ ułatwia rozwój i utrzymanie aplikacji, umożliwiając tworzenie skalowalnych rozwiązań. Co więcej, dobrze zdefiniowane API zwiększa bezpieczeństwo aplikacji, ograniczając bezpośredni dostęp do wewnętrznych mechanizmów oraz danych. Firmy często tworzą dokumentację API, aby programiści mogli szybko zrozumieć, jak z niego korzystać, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży programistycznej.

Pytanie 22

Która z poniższych metod HTTP służy do aktualizacji zasobu?

A. PUT

B. DELETE

C. POST

D. GET

Metoda GET jest używana do pobierania danych z serwera, a nie do ich modyfikacji. Często błędnie uważa się, że ponieważ GET może zwracać aktualne dane, to można go użyć do aktualizacji zasobów. Jednakże, zgodnie z zasadami HTTP, GET nie powinien mieć żadnych efektów ubocznych na serwerze, co oznacza, że nie zmienia stanu zasobów. Z kolei metoda POST jest zazwyczaj używana do tworzenia nowych zasobów, a nie do ich aktualizacji. Choć można jej użyć do przesyłania danych, które następnie prowadzą do aktualizacji, nie jest to jej pierwotny cel. POST generuje nowe zasoby i w rezultacie nie jest idempotentny, co oznacza, że wielokrotne użycie tej samej operacji prowadzi do różnych rezultatów. Metoda DELETE, jak sama nazwa wskazuje, służy do usuwania zasobów, a nie ich aktualizacji. Wybierając niewłaściwe metody HTTP, można wprowadzić chaos w interfejsie API, co prowadzi do błędnych operacji oraz trudności w zarządzaniu zasobami. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć, jakie są różnice między tymi metodami oraz jak właściwie je stosować w praktyce programistycznej, aby zapewnić zgodność z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi.

Pytanie 23

Wskaż poprawny pod względem składniowym kod dla formatu JSON, który jest używany do wymiany danych między backendem a frontendem aplikacji.

osoby: [ {imię: 'Anna', wiek: '31' }, {imię: 'Krzysztof', wiek: '25' } ]	"osoby": [ {"imię": "Anna", "wiek": 31 }, {"imię": "Krzysztof", "wiek": 25 } ]
Kod 1	Kod 2
<osoby> <imie>Anna</imie> <wiek>31</wiek> <imie>Krzysztof</imie> <wiek>25</wiek> </osoby>	struct osoby { imie: {Anna}, wiek:{31}; imie: {Krzysztof}, wiek:{25} };
Kod 3	Kod 4

A. Kod4

B. Kod2

C. Kod1

D. Kod3

Kod1 niestety jest błędny. W JSON klucze i wartości muszą być w podwójnych cudzysłowach, a nie w pojedynczych. Pojedyncze cudzysłowy tutaj nie działają i będą powodować błąd podczas próby parsowania. Kod3 to nie JSON, tylko przykład XML, który używa znaczników do oznaczania danych, ale w kontekście JSON nie pasuje. Kod4 z kolei przypomina bardziej zapis w jakimś języku programowania, na przykład C. Używasz składni, której parsery JSON nie rozpoznają, bo brakuje nawiasów klamrowych i podwójnych cudzysłowów. Często błędy w JSON wynikają z niewłaściwego użycia znaków interpunkcyjnych i złego formatowania, co może prowadzić do problemów z działaniem aplikacji. Dlatego naprawdę warto zadbać o poprawną składnię JSON, żeby wszystko działało bez zarzutów.

Pytanie 24

Który z frameworków pozwala na tworzenie aplikacji z graficznym interfejsem użytkownika oraz obsługą wydarzeń?

A. TensorFlow

B. Qt

C. Django

D. Express.js

Django to framework do tworzenia aplikacji webowych w języku Python, a nie narzędzie do budowy aplikacji desktopowych z interfejsem graficznym. TensorFlow to biblioteka do uczenia maszynowego i sztucznej inteligencji, która nie ma bezpośredniego związku z projektowaniem GUI. Express.js to framework dla Node.js, który służy do budowy aplikacji serwerowych i API, ale nie jest narzędziem do projektowania interfejsów użytkownika w aplikacjach desktopowych.

Pytanie 25

Jakie elementy powinny być zawarte w instrukcji dla użytkownika danej aplikacji?

A. Wyjaśnienie struktur danych wykorzystywanych w kodzie

B. Informacje o narzędziach programistycznych zastosowanych w procesie tworzenia aplikacji

C. Harmonogram realizacji projektu

D. Opis instalacji, konfiguracji oraz obsługi oprogramowania

W instrukcji użytkownika aplikacji warto, żeby był opis tego, jak zainstalować, skonfigurować i korzystać z programu. Taka dokumentacja, pisana krok po kroku, pomaga użytkownikowi przejść przez wszystkie etapy, od pobrania oprogramowania, przez instalację, aż po to, żeby w pełni wykorzystać wszystkie funkcje. Dobrze, żeby były tam też info o wymaganiach systemowych, sposobach radzenia sobie z problemami czy aktualizacjach oprogramowania. Moim zdaniem, taka dokładna instrukcja jest mega ważna, bo zmniejsza szanse na napotkanie kłopotów podczas korzystania z aplikacji i sprawia, że łatwiej jest wdrożyć ją w pracy. Jak użytkownicy mają porządnie napisaną instrukcję, to są bardziej zadowoleni i szybciej przyzwyczajają się do nowego narzędzia.

Pytanie 26

W zestawieniu zaprezentowano doświadczenie zawodowe pracowników firmy IT. Do stworzenia aplikacji front-end powinien/powinna zostać wyznaczony/a

Pracownik	Znajomość technologii lub programów
Anna	Inkscape, Corel Draw
Krzysztof	Angular
Patryk	HTML, CSS
Ewa	Django, .NET

A. Ewa

B. Krzysztof

C. Patryk

D. Anna

Anna zna programy graficzne jak Inkscape czy Corel Draw, które są spoko do tworzenia grafiki wektorowej, ale nie nadają się do budowy aplikacji front-end. Te narzędzia bardziej są w rękach grafików, którzy robią ilustracje i projekty wizualne, więc to nie do końca pasuje do front-endu, gdzie liczy się programowanie interakcji i logiki. Patryk ogarnia HTML i CSS, co jest podstawą do stawiania stron, ale niestety to nie wystarczy do budowy nowoczesnych aplikacji front-end. Musi znasz również frameworki JavaScript, takie jak Angular, React czy Vue.js, żeby aplikacja była interaktywna i by dało się z danymi lepiej zarządzać. Ewa ma umiejętności w Django i .NET, które są używane po stronie serwera. Django to framework w Pythonie, a .NET obsługuje różne języki, w tym C#. Te technologie są super do backendu, ale do front-endu już nie bardzo. Dlatego Ewa może być świetna w budowie serwerowej części aplikacji, ale nie w tworzeniu interfejsu użytkownika. Zrozumienie różnic między backendem a frontendem jest kluczowe, bo jeśli wybierzesz niewłaściwą osobę do zadania, mogą być kłopoty z integracją i wydajnością aplikacji. Dlatego ważne, żeby do front-endu był ktoś z odpowiednim doświadczeniem, tak jak Krzysztof, który zna Angulara.

Pytanie 27

Jakie jest wymagane minimalne natężenie światła w biurze na stanowisku pracy?

A. 100 lx

B. 200 lx

C. 500 lx

D. 800 lx

Oświetlenie na poziomie 100 lx czy 200 lx jest na pewno za słabe do pracy biurowej. Tego typu natężenia nadają się bardziej do korytarzy czy miejsc, gdzie nie ma za dużo aktywności wzrokowej. Z kolei 800 lx to już dość dużo, ale w biurze może być zbyt mocne i prowadzić do zmęczenia oczu. Jasne, że natężenie światła zależy od tego, co się robi, ale dla zwykłych biur 500 lx to zdecydowanie najlepszy wybór, bo pasuje do przepisów i zapewnia komfort.

Pytanie 28

Zaprezentowany diagram ilustruje wyniki przeprowadzonych testów:

A. wydajnościowych

B. funkcjonalności

C. użyteczności

D. ochrony

To właśnie są testy wydajnościowe – dokładnie takie parametry jak czasy ładowania, liczba żądań HTTP, rozmiar przesyłanych danych czy ilość przekierowań analizuje się w praktyce podczas oceny wydajności stron internetowych. Moim zdaniem ten typ testów jest absolutnie kluczowy w projektowaniu nowoczesnych aplikacji webowych, bo użytkownicy szybko rezygnują, jeśli strona się długo ładuje albo jest zbyt zasobożerna. W branży zwraca się obecnie ogromną uwagę na to, by strony były 'lekkie', szybkie i zoptymalizowane pod kątem przesyłu danych. Nawet Google premiuje szybkie serwisy w wynikach wyszukiwania, co niejeden programista już odczuł na własnej skórze. Testy wydajnościowe sprawdzają, jak aplikacja zachowuje się pod dużym obciążeniem i ile danych realnie pobierają użytkownicy. W praktyce polecam korzystać z narzędzi takich jak Google Lighthouse, WebPageTest czy nawet prosty DevTools w przeglądarce – pozwalają szybko wyłapać największe problemy z czasem ładowania. Warto też pamiętać, że optymalizacja wydajności to nie tylko lepsze wrażenia użytkownika, ale bardzo wymierne oszczędności na transferze i infrastrukturze. Dobry zwyczaj to cyklicznie monitorować te wskaźniki, nawet gdy wydaje się, że wszystko działa OK – bo sytuacja może się szybko zmienić po wdrożeniu nowych funkcjonalności lub zmianach w kodzie.

Pytanie 29

Który z poniższych metod najlepiej zabezpiecza dane karty płatniczej podczas zakupów online?

A. Udostępnianie danych karty na platformach internetowych

B. Używanie wirtualnych kart płatniczych lub jednorazowych kodów

C. Przechowywanie numeru karty w przeglądarce internetowej

D. Podawanie informacji o karcie w odpowiedzi na wiadomość e-mail od nieznajomego

Korzystanie z wirtualnych kart płatniczych lub jednorazowych kodów to skuteczny sposób na ochronę danych karty płatniczej podczas transakcji internetowych. Wirtualne karty mają ograniczony okres ważności i są powiązane z określoną kwotą, co minimalizuje ryzyko kradzieży całego konta bankowego. Jednorazowe kody płatności wygasają po jednorazowym użyciu, co uniemożliwia ich ponowne wykorzystanie przez osoby trzecie. Dzięki tym metodom użytkownicy znacznie redukują ryzyko oszustw i nieautoryzowanych transakcji.

Pytanie 30

Jakie są główne różnice między środowiskiem RAD (Rapid Application Development) a klasycznymi IDE?

A. RAD nie oferuje żadnych narzędzi do debugowania

B. RAD koncentruje się tylko na testowaniu programów

C. RAD pozwala na szybkie tworzenie prototypów i rozwijanie aplikacji przy minimalnej ilości kodu

D. RAD funkcjonuje tylko w systemach operacyjnych Linux

RAD (Rapid Application Development) to metodologia tworzenia oprogramowania, która kładzie nacisk na szybkie prototypowanie i iteracyjne podejście do rozwoju aplikacji, minimalizując czas poświęcany na pisanie kodu od podstaw. Kluczowym aspektem RAD jest możliwość szybkiego dostosowywania aplikacji do zmieniających się wymagań biznesowych oraz ciągła interakcja z klientem. Narzędzia RAD, takie jak Visual Studio, Delphi czy OutSystems, pozwalają na budowanie aplikacji przy użyciu graficznych interfejsów, gotowych komponentów i automatycznego generowania kodu, co znacząco skraca czas wprowadzenia produktu na rynek. RAD doskonale sprawdza się w przypadku projektów o krótkim cyklu życia i wymagających szybkich zmian.

Pytanie 31

Która z poniższych informacji o pojęciu obiekt jest prawdziwa?

A. obiekt to typ złożony

B. obiekt jest instancją klasy

C. obiekt pozwala na zdefiniowanie klasy

D. obiekt oraz klasa są identyczne

W programowaniu obiektowym pojęcie obiektu i klasy jest często mylone, co prowadzi do różnych nieporozumień w kodowaniu. Często spotykam się z poglądem, że obiekt to typ złożony – i choć obiekt może agregować wiele pól oraz metod, to sam w sobie nie jest typem, a instancją konkretnego typu, czyli klasy. Klasa określa strukturę i zachowania, natomiast obiekt to jej 'żywa' realizacja w pamięci komputera. Z kolei pomysł, że obiekt oraz klasa są identyczne, to moim zdaniem jeden z najbardziej mylących błędów – klasa to definicja, a obiekt jest konkretnym bytem utworzonym na jej podstawie. To trochę jak przepis na ciasto i upieczone ciasto – przepis możesz mieć wiele razy, ale każdy wypiek jest osobny. Wreszcie, przekonanie, że obiekt pozwala na zdefiniowanie klasy, odwraca naturalną hierarchię tej koncepcji. To klasa jest tworzona najpierw, a obiekty powstają później, jako jej instancje. Takie odwrócenie kolejności myślenia może prowadzić do niepraktycznego podejścia w projektowaniu oprogramowania. Typowym błędem jest też traktowanie obiektów jak statycznych struktur danych, bez zrozumienia, że to one nadają żywotność programowi, korzystają z polimorfizmu czy enkapsulacji. W realnych projektach, prawidłowe rozumienie rozróżnienia pomiędzy klasą a obiektem jest kluczowe do osiągania elastyczności, skalowalności i czytelności kodu. Z mojego punktu widzenia, błędne utożsamianie tych pojęć często prowadzi do trudnych do utrzymania aplikacji oraz nieefektywnego wykorzystania zalet paradygmatu obiektowego.

Pytanie 32

Co to jest event bubbling w JavaScript?

A. System powiadomień o błędach w konsoli JavaScript

B. Proces, w którym zdarzenie zaczyna się od najbardziej szczegółowego elementu i propaguje w górę hierarchii DOM

C. Metoda zarządzania kolejką zdarzeń w aplikacjach asynchronicznych

D. Technika optymalizacji wydajności zdarzeń na stronie

Event bubbling to kluczowy mechanizm w modelu zdarzeń JavaScript, który polega na tym, że gdy zdarzenie zostaje wywołane na danym elemencie DOM, propaguje się ono w górę hierarchii DOM, zaczynając od najniższego elementu (czyli elementu, który bezpośrednio wywołuje zdarzenie) i kierując się ku elementom nadrzędnym. To podejście umożliwia efektywne zarządzanie zdarzeniami, gdyż pozwala na przypisanie pojedynczej funkcji obsługi zdarzeń do elementu nadrzędnego, zamiast do każdego z podrzędnych elementów. Na przykład, jeśli mamy listę elementów <li> w <ul>, możemy ustawić jeden nasłuchiwacz zdarzeń na <ul>, co pozwoli na przechwytywanie kliknięć na wszystkich <li>, wykorzystując obiekt Event do określenia, który element został kliknięty. W praktyce, event bubbling przyczynia się do zmniejszenia liczby nasłuchiwaczy zdarzeń i optymalizacji wydajności aplikacji webowych, a także ułatwia organizację kodu. Warto również pamiętać o metodzie stopPropagation(), która może być używana, aby zatrzymać propagację zdarzenia, gdy zajdzie taka potrzeba. Zrozumienie event bubbling jest istotne w kontekście standardów W3C, które definiują zasady dla przetwarzania zdarzeń.

Pytanie 33

Z jakiego obiektu można skorzystać, aby stworzyć kontrolkę wskazaną strzałką na ilustracji?

A. Windows - dla biblioteki WPF; JFrame - dla biblioteki Swing

B. TextBox - dla biblioteki WPF; JTextField - dla biblioteki Swing

C. Text - dla biblioteki WPF; JText - dla biblioteki Swing

D. Box - dla biblioteki WPF; JField - dla biblioteki Swing

Wybrałeś dokładnie to, co w praktyce programisty jest najważniejsze, czyli TextBox dla WPF i JTextField dla Swinga. Te dwa komponenty to absolutna podstawa, jeśli chodzi o pola do wprowadzania tekstu, zarówno w aplikacjach .NET, jak i Java. W WPF TextBox pozwala na przyjmowanie danych od użytkownika, obsługę zdarzeń, walidację, formatowanie tekstu – ogólnie wszystko, co potrzeba do pracy z tekstem w GUI. W Swingu JTextField jest odpowiednikiem, bardzo intuicyjnym i prostym w użyciu, świetnie się sprawdza przy prostych formularzach czy interfejsach użytkownika. Co ciekawe, oba te komponenty są bardzo elastyczne, można je stylizować, podłączać do systemów walidacji czy nawet rozbudowywać o własne mechanizmy autouzupełniania. Spotkałem się wielokrotnie z sytuacją, gdzie poprawne zastosowanie TextBoxa lub JTextFielda znacząco podnosiło jakość aplikacji – bo jednak wygoda użytkownika i poprawność danych są kluczowe. Takie wybory są zgodne z dokumentacją Microsoftu oraz Oracla, więc trzymasz się dobrych praktyk. Z mojej perspektywy, jeśli chcesz pisać nowoczesne, użytkowe aplikacje desktopowe, znajomość tych kontrolek to absolutny must-have.

Pytanie 34

Która z poniższych nie jest poprawną metodą HTTP?

A. GET

B. POST

C. SEARCH

D. DELETE

Odpowiedź SEARCH jest prawidłowa, ponieważ metoda ta nie jest uznawana za standardową metodę HTTP określoną w dokumentach specyfikacji HTTP. W protokole HTTP, który jest podstawą komunikacji w Internecie, istnieje zestaw standardowych metod, takich jak GET, POST i DELETE. GET służy do pobierania zasobów z serwera, POST do wysyłania danych na serwer, a DELETE do usuwania zasobów. Metoda SEARCH nie znajduje się w dokumentacji IETF dotyczącej HTTP, co oznacza, że nie jest zdefiniowana ani szeroko stosowana w praktyce. Warto zwrócić uwagę na to, że standardowe metody HTTP są kluczowe w projektowaniu API oraz architekturze aplikacji webowych, ponieważ zapewniają one spójność i przewidywalność w interakcji z serwerami. Znajomość tych metod jest niezbędna dla programistów pracujących z RESTful API, gdzie poprawne użycie metod HTTP ma kluczowe znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa aplikacji.

Pytanie 35

Jakie zastosowanie ma język Swift w zakresie aplikacji mobilnych?

A. Do przeprowadzania testów aplikacji mobilnych

B. Do zarządzania bazami danych w aplikacjach mobilnych

C. Do tworzenia aplikacji na system Android

D. Do tworzenia aplikacji na system iOS

Swift to język programowania stworzony przez Apple, który służy do tworzenia aplikacji na system iOS, macOS, watchOS i tvOS. Swift został zaprojektowany z myślą o nowoczesnym i bezpiecznym programowaniu, eliminując wiele typowych błędów spotykanych w Objective-C, takich jak null pointer exceptions. Dzięki swojej wydajności, przejrzystej składni i integracji z XCode, Swift stał się standardem w ekosystemie Apple. Język wspiera interaktywną platformę Playground, co umożliwia szybkie testowanie kodu, a także pełną integrację z narzędziami Apple, co czyni go niezbędnym narzędziem dla deweloperów aplikacji na iPhone'y i iPady.

Pytanie 36

Na schemacie widoczny jest fragment diagramu blokowego pewnego algorytmu. Ile razy zostanie zweryfikowany warunek n<7?

A. 6

B. 5

C. 7

D. 8

Warunek 'n < 7' będzie sprawdzany dokładnie 6 razy. To dlatego, że w klasycznej pętli for czy while liczba powtórzeń jest zawsze o jeden mniejsza niż wartość graniczna. Jak widzisz, w takich schematach liczba porównań idzie w parze z liczbą iteracji, a pętla zatrzymuje się, jak tylko warunek zostanie spełniony.

Pytanie 37

Która z wymienionych bibliotek stanowi element standardowego zestawu narzędzi programistycznych w Pythonie?

A. sys

B. vector

C. <math.h>

D. <stdio.h>

Biblioteka `<math.h>` to standardowa biblioteka w języku C/C++, używana do wykonywania operacji matematycznych, ale nie jest częścią Pythona. Biblioteka `<stdio.h>` to biblioteka C, która umożliwia obsługę wejścia i wyjścia (I/O), ale również nie jest dostępna w Pythonie. `vector` to część standardowej biblioteki C++ (STL) i służy do obsługi dynamicznych tablic, ale nie jest elementem środowiska Python. Biblioteki te są związane z innymi językami programowania i nie mają zastosowania w Pythonie.

Pytanie 38

W jakim modelu Cyklu Życia Projektu Informatycznego znajduje się etap analizy ryzyka?

A. W kaskadowym

B. W modelu Fry’ego

C. W modelu z prototypem

D. W spiralnym

Często spotyka się przekonanie, że analiza ryzyka jest obecna w każdym modelu cyklu życia projektu informatycznego, ale to nie do końca tak działa. W modelu kaskadowym, czyli tzw. waterfall, wszystko odbywa się etapami – analiza, projektowanie, implementacja i tak dalej, w sztywno określonej kolejności. Tu niestety nie ma miejsca na systematyczną analizę ryzyka na każdym etapie, bo cała koncepcja tego modelu polega na tym, że raz wykonane czynności trudno potem cofnąć lub poprawić, szczególnie gdy coś pójdzie nie tak. To, moim zdaniem, jest jeden z powodów, dla których model kaskadowy bywa krytykowany – brak elastyczności i mała odporność na niespodziewane problemy. Podobnie jest w modelu z prototypem – tam niby tworzy się szybkie makiety czy prototypy, ale głównym celem jest poznanie potrzeb użytkownika i szybkie zebranie informacji zwrotnej, a nie formalna analiza ryzyka. Ryzyko oczywiście można zidentyfikować przy okazji, ale nie jest to centralny punkt tego podejścia. Model Fry’ego to już zupełnie inna bajka – jest bardzo liniowy, nacisk kładzie raczej na dokumentację i ścisłe trzymanie się etapów, a nie na adaptacyjność czy zarządzanie niepewnością. Z mojego punktu widzenia, błędne wybranie któregoś z tych modeli jako tego, gdzie analizuje się ryzyko, wynika z przekonania, że wszędzie jest miejsce na refleksję nad zagrożeniami – niestety, tylko model spiralny wprost i metodycznie wpisuje analizę ryzyka w swój rdzeń. W innych przypadkach analiza ryzyka jeśli się pojawia, to głównie z inicjatywy zespołu, a nie jako zaplanowany, powtarzający się etap procesu. Warto o tym pamiętać przy wyborze metodyki do danego projektu – nie każda zapewni takie same mechanizmy zabezpieczające przed błędami i nieprzewidzianymi zdarzeniami.

Pytanie 39

Jakie z wymienionych funkcji są typowe dla narzędzi służących do zarządzania projektami?

A. Przeprowadzanie analizy statystycznej

B. Nadzorowanie postępu realizacji

C. Tworzenie interfejsu użytkownika

D. Opracowywanie diagramów przepływu

Monitorowanie postępu prac to jedna z kluczowych funkcji narzędzi do zarządzania projektami. Dzięki temu zespoły mogą śledzić realizację zadań, identyfikować opóźnienia oraz efektywnie alokować zasoby. Narzędzia takie jak Jira, Trello czy Asana pozwalają na wizualizację postępów, co ułatwia kontrolowanie harmonogramu oraz planowanie kolejnych etapów projektu. Monitorowanie postępu prac pomaga także w wykrywaniu wąskich gardeł i umożliwia szybkie podejmowanie decyzji, co znacząco zwiększa efektywność całego zespołu. Funkcja ta jest szczególnie istotna w zarządzaniu projektami IT, budowlanymi i kreatywnymi, gdzie koordynacja wielu zadań jest kluczowa dla sukcesu projektu.

Pytanie 40

Który z wymienionych wzorców projektowych jest najbardziej odpowiedni do uproszczenia interfejsu złożonego systemu?

A. Metoda szablonowa (Template method)

B. Singleton (Singleton)

C. Fasada (Facade)

D. Kompozyt (Composite)

Wzorzec projektowy Fasada (Facade) upraszcza interfejs do złożonego systemu poprzez dostarczenie jednolitego punktu dostępu do wielu podsystemów. Dzięki temu klienci mogą korzystać z funkcji systemu za pomocą prostego interfejsu, co zwiększa czytelność kodu i ułatwia jego utrzymanie. Fasada jest szczególnie przydatna w dużych aplikacjach, gdzie wiele modułów wymaga skomplikowanej konfiguracji lub współdziałania. Wprowadzenie fasady ukrywa złożoność wewnętrzną systemu, jednocześnie zapewniając dostęp do niezbędnych funkcjonalności. To rozwiązanie jest często stosowane w systemach z wieloma interfejsami API, w architekturze mikroserwisów oraz przy integracji zewnętrznych bibliotek.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej