Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 20:40
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 21:00

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 23,1 r-g

B. 31,5 r-g

C. 10,5 r-g

D. 35,0 r-g

Odpowiedzi 31,5 r-g, 10,5 r-g oraz 35,0 r-g zawierają błędy w obliczeniach lub w interpretacji danych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, osoba mogła źle ocenić powierzchnię pomieszczenia lub pomylić jednostki miary. Powierzchnia ścian nie może być obliczana bez uwzględnienia wszystkich czterech ścian, co jest kluczowe w obliczeniach remontowych. Przykładowo, niektóre osoby mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć długość przez wysokość jedynie dwóch ścian, co daje zaniżoną powierzchnię. Druga odpowiedź, 10,5 r-g, może wynikać z błędnych proporcji czasowych, co wskazuje na brak zrozumienia, jak dokładnie obliczyć czas robocizny w stosunku do powierzchni. Natomiast odpowiedź 35,0 r-g sugeruje, że osoba przyjęła nieprawidłowe założenie, iż całkowity czas robocizny na pokrycie 100 m<sup>2</sup> jest równy czasowi na pokrycie mniejszej powierzchni, co jest nieprawidłowe. W takim przypadku powinno się stosować proporcje, by dostosować czas do rzeczywistej powierzchni, co jest niezbędne w każdej pracy budowlanej. Wnioskując, kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi wzorami i metodami oraz odpowiednie rozumienie proporcji, co jest fundamentalną umiejętnością w tej branży.

Pytanie 2

Gdzie można wykorzystać zaprawy gipsowe?

A. do tynkowania działowych ścian w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności

B. do murowania fundamentów z elementów betonowych

C. do murowania ścian z gipsowych elementów w suchych pomieszczeniach

D. do tynkowania elewacji budynków

Odpowiedź dotycząca murowania ścian z elementów gipsowych w pomieszczeniach suchych jest poprawna, ponieważ zaprawy gipsowe charakteryzują się odpowiednimi właściwościami do stosowania w takich warunkach. Gips jest materiałem, który ma dobre właściwości klejące oraz szybko wiąże, co czyni go idealnym do murowania elementów gipsowych, które są lekkie i łatwe w obróbce. W praktyce, zaprawy gipsowe są często wykorzystywane do tworzenia ścianek działowych oraz do zabudów, które nie są narażone na wilgoć. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, zastosowanie zaprawy gipsowej w suchych pomieszczeniach przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej budynku oraz zwiększa komfort akustyczny. Ponadto, elementy gipsowe, takie jak płyty gipsowo-kartonowe, współpracują z zaprawami gipsowymi, co zapewnia trwałość i estetykę wykończenia. Warto również zwrócić uwagę na normy takie jak PN-EN 13279, które określają wymagania dla materiałów budowlanych na bazie gipsu.

Pytanie 3

Która z metod osuszania mokrych ścian nie wymaga ingerencji w ich strukturę?

A. Umieszczanie blachy falistej lub fałdowej w spoinie, pod kątem do lica ściany

B. Podcinanie muru strugą mieszanki cieczy z piaskiem kwarcowym

C. Iniekcja krystaliczna w nawiercone w murze otwory

D. Wykonanie tynku renowacyjnego po usunięciu starego tynku

Wykonanie tynku renowacyjnego po usunięciu tynku istniejącego jest metodą, która nie wymaga naruszania konstrukcji ściany. Tynk renowacyjny ma na celu odbudowę warstwy ochronnej muru oraz poprawę jego właściwości higroskopijnych. Dzięki temu procesowi, wilgoć zgromadzona w murze może być efektywnie odprowadzana na zewnątrz. Tynki renowacyjne są specjalnie zaprojektowane, aby współpracować z materiałem, z którego wykonane są ściany, zapewniając jednocześnie ich wentylację. Przykładowo, w przypadku murów historicznych, zastosowanie tynku wapiennego, który ma zdolność do 'oddychania', pozwala zachować integralność strukturalną budowli. Dodatkowo, stosowanie tynków renowacyjnych jest zgodne z normami konserwatorskimi, co jest niezwykle ważne w przypadku obiektów zabytkowych.

Pytanie 4

Podczas wykonywania tynków gipsowych kolejną czynnością po wstępnym wyrównaniu zaprawy łatą tynkarską typu H jest "piórowanie", czyli wstępne gładzenie powierzchni tynku. Na której ilustracji przedstawiono tę czynność?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Wybór niewłaściwej ilustracji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego technik tynkarskich oraz etapu, na którym znajduje się proces tynkowania. Na ilustracjach 1 i 2 można zaobserwować czynności związane z nakładaniem zaprawy tynkarskiej, co jest pierwszym krokiem w procesie tynkowania. Nakładanie tynku polega na aplikacji zaprawy na powierzchnię ściany, co jest zupełnie inną czynnością niż piórowanie. Ponadto, ilustracja 4 przedstawia końcowe wygładzanie tynku, które ma miejsce po piórowaniu. Wiele osób może mylić te etapy, sądząc, że wszystkie czynności związane z gładzeniem są równoważne, co jest błędem. Prawidłowe zrozumienie poszczególnych etapów tynkowania jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia. Często zdarza się, że pomijane są istotne różnice między tymi technikami, co prowadzi do błędnych decyzji. Aby skutecznie piórować, należy najpierw odpowiednio nałożyć tynk, a następnie, gdy jego powierzchnia jest jeszcze wilgotna, przystąpić do procesu wygładzania. Bez tej wiedzy, łatwo jest popełnić błąd, co może wpłynąć na ostateczny efekt estetyczny oraz trwałość wykończenia.

Pytanie 5

Przed dodaniem płynnych dodatków chemicznych, takich jak przeciwmrozowe, do zaprawy, należy je wcześniej wymieszać

A. ze spoiwem

B. z kruszywem

C. ze spoiwem i wodą

D. z wodą

Dodawanie płynnych dodatków chemicznych, takich jak środki przeciwmrozowe, do zaprawy budowlanej powinno odbywać się poprzez ich wcześniejsze wymieszanie z wodą. Taki proces jest kluczowy, ponieważ pozwala na równomierne rozprowadzenie dodatku w całej objętości wody, co zwiększa skuteczność jego działania. Dodatki chemiczne są często skoncentrowane, a ich bezpośrednie dodawanie do suchych składników, takich jak kruszywo czy spoiwo, może prowadzić do ich nierównomiernego rozkładu, co z kolei może osłabić właściwości zaprawy. W praktyce, na przykład przy przygotowywaniu zaprawy do muru w zimnych warunkach, dokładne wymieszanie dodatku z wodą zapewnia, że wszystkie składniki są odpowiednio aktywowane i zapobiega tworzeniu się lokalnych stref o różnej wytrzymałości. To podejście jest zgodne z zasadami stosowanymi w budownictwie, które podkreślają konieczność dokładnego przygotowania materiałów budowlanych dla zapewnienia ich funkcjonalności oraz trwałości.

Pytanie 6

Jeśli koszty robocizny związane z ręcznym nałożeniem tynku szlachetnego nakrapianego na ścianach wynoszą 99,70 r-g na 100 m2, a ustalona stawka godzinowa to 15,00 zł, to całkowity koszt robocizny za 300 m2 wynosi?

A. 4 500,00 zł

B. 1 495,50 zł

C. 4 486,50 zł

D. 1 500,00 zł

Wybór niepoprawnych odpowiedzi na to pytanie może wynikać z kilku powszechnych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu procesów kalkulacyjnych. Na przykład, niektóre osoby mogą pomylić jednostki miary, zakładając, że stawka robocizny odnosi się do całkowitej powierzchni bez uwzględnienia jednostkowego kosztu na 100 m². Inni mogą błędnie podzielić stawkę za m² przez liczbę m² bez odpowiedniego pomnożenia, co prowadzi do zaniżenia kosztów. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogły być uzyskane przez pomyłkowe przeliczenie całkowitych kosztów robocizny na podstawie stawki godzinowej bez uwzględnienia rzeczywistej powierzchni tynku. W praktyce budowlanej niezwykle istotne jest dokładne rozumienie zarówno jednostek, jak i metod obliczania nakładów robocizny. Standardy branżowe wymagają precyzyjnych kalkulacji, aby unikać błędów, które mogą skutkować poważnymi niedoszacowaniami lub nadmiernymi kosztami. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów robocizny nie tylko pomaga w skutecznym zarządzaniu budżetem, ale także wpływa na ostateczną jakość realizowanych prac budowlanych.

Pytanie 7

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Wytrzymałość na ściskanie

B. Urabialność

C. Podatność na ścieranie

D. Mrozoodporność

Urabialność świeżo zarobionej zaprawy jest kluczowym parametrem, który determinuje jej łatwość w obróbce i formowaniu. Oznacza to, że zaprawa powinna być odpowiednio plastyczna, co ułatwia jej rozprowadzanie, wypełnianie form oraz przyczepność do podłoża. W praktyce, dobra urabialność wpływa na efektywność pracy budowlanej, pozwalając na łatwiejsze nakładanie zaprawy na różne powierzchnie oraz zapewniając równomierne wypełnienie fug. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 998-1, urabialność jest jednym z kluczowych kryteriów oceny jakości zapraw murarskich. Przykładowo, w przypadku zapraw stosowanych do klinkieru czy kamienia naturalnego, konieczne jest, aby ich urabialność była dostosowana do konkretnych warunków aplikacji. W kontekście budownictwa, urabialność ma również wpływ na ostateczną wytrzymałość mechaniczną materiału, ponieważ nieodpowiednio urabiana zaprawa może prowadzić do powstania pustek lub nierówności, co negatywnie wpływa na trwałość konstrukcji.

Pytanie 8

Na podstawie receptury oblicz, ile piasku potrzeba do sporządzenia jednego zarobu mieszanki betonowej w betoniarce o pojemności roboczej 200 litrów.

Receptura na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton - klasa C12/15
cement CEM I 32,5	70 kg
piasek 0-2 mm	780 kg
żwir 2-16 mm	1380 kg
woda	165 l

A. 3900 kg

B. 156 kg

C. 1560 kg

D. 390 kg

Odpowiedź '156 kg' jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte są na standardowej recepturze betonu klasy C12/15. W tej recepturze przyjmuje się, że na każdy metr sześcienny mieszanki betonu potrzeba 780 kg piasku. Aby obliczyć ilość piasku wymaganego do przygotowania 200 litrów mieszanki, należy przeliczyć tę objętość na metry sześcienne, co daje 0,2 m³. Następnie, wykorzystując proporcję, można obliczyć potrzebną ilość piasku: 780 kg/m³ * 0,2 m³ = 156 kg. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ zapewniają odpowiednią jakość mieszanki betonowej oraz jej wytrzymałość. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN, podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń w procesie mieszania składników betonu, co wpływa na długowieczność i bezpieczeństwo konstrukcji budowlanych.

Pytanie 9

Który przyrząd przedstawiono na rysunku?

A. Warstwomierz.

B. Stożek pomiarowy.

C. Pion murarski.

D. Przebijak.

Prawidłowa odpowiedź to pion murarski, który jest niezwykle istotnym narzędziem w budownictwie. Służy on do precyzyjnego sprawdzania pionowości oraz prawidłowego ustawienia elementów konstrukcyjnych, takich jak ściany czy słupy. Pion murarski składa się z ciężarka zawieszonego na sznurku, co pozwala na uzyskanie idealnej linii pionowej, korzystając z siły grawitacji. Jego zastosowanie jest kluczowe podczas budowy, ponieważ błędy w pionowości mogą prowadzić do poważnych problemów strukturalnych. W praktyce, przy użyciu pionu murarskiego, murarze i budowlańcy mają pewność, że ich prace będą zgodne z normami budowlanymi, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa konstrukcji. Warto pamiętać, że stosowanie pionów murarskich jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają kontrolowanie pionowości na każdym etapie budowy, aby uniknąć późniejszych problemów z stabilnością i bezpieczeństwem budynku.

Pytanie 10

Izolację pionową przeciwwilgociową lekkiego typu na ścianach fundamentowych należy zrealizować

A. z jednej warstwy emulsji asfaltowej

B. z jednej warstwy folii kubełkowej

C. z dwóch warstw papy termozgrzewalnej

D. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

Izolacja przeciwwilgociowa na ścianach fundamentowych jest kluczowym elementem, który zapobiega przenikaniu wilgoci do wnętrza budynku. Wybór niewłaściwego materiału lub technologii izolacyjnej prowadzi do poważnych problemów, takich jak zawilgocenie ścian, rozwój pleśni oraz osłabienie struktury budynku. Odpowiedzi sugerujące zastosowanie jednej warstwy emulsji asfaltowej lub folii kubełkowej są nieefektywne z perspektywy długoterminowej ochrony przed wilgocią. Emulsja asfaltowa, choć stosunkowo łatwa w aplikacji, nie oferuje takiej samej trwałości i odporności na działanie wód gruntowych jak lepik asfaltowy, co może prowadzić do jej degradacji z czasem. Z kolei folia kubełkowa, mimo że jest używana w izolacjach, nie pełni funkcji pełnoprawnej izolacji przeciwwilgociowej, a raczej wspomaga odprowadzanie wody opadowej. Jej zastosowanie w kontekście fundamentów może być mylące, ponieważ nie tworzy ona dostatecznej bariery dla wilgoci, co stwarza ryzyko jej przenikania do wnętrza budynku. Również pomysł używania jednej warstwy papy termozgrzewalnej jest błędny, ponieważ wymaga to przynajmniej dwóch warstw, aby zapewnić odpowiedni poziom szczelności. Tego rodzaju błędne założenia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia mechanizmów działania izolacji przeciwwilgociowych oraz ich wpływu na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji budowlanej.

Pytanie 11

Jakiego typu rusztowanie nie nadaje się do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego tynku w okapie na wysokości około 7 metrów nad poziomem gruntu?

A. Wiszącego

B. Na wysuwnicach

C. Ramowego

D. Kozłowego

Wybór rusztowania do prac na wysokości jest kluczowy dla bezpieczeństwa i efektywności prowadzonych działań. W przypadku rusztowania na wysuwnicach, jego konstrukcja umożliwia łatwe dostosowanie do różnych wysokości, co czyni je odpowiednim rozwiązaniem dla prac przy okapie na wysokości 7 metrów. Wysuwane platformy robocze pozwalają na precyzyjne manewrowanie i zapewniają stabilną przestrzeń roboczą, co jest niezbędne podczas napraw tynku, gdzie konieczne może być utrzymanie równowagi i precyzyjnych ruchów. Z kolei rusztowania ramowe, które są powszechnie stosowane w budownictwie, zapewniają solidną konstrukcję, łatwy montaż i demontaż oraz stabilność, co czyni je idealnym narzędziem do wykonywania prac na większych wysokościach. Zastosowanie rusztowania wiszącego, które z kolei może być używane do prac elewacyjnych, również może być korzystne, zwłaszcza gdy dostęp do powierzchni roboczej jest utrudniony przez inne elementy architektoniczne. Wybór rusztowania kozłowego w sytuacji wymagającej pracy na wysokości 7 metrów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak niestabilność konstrukcji, brak dostatecznego wsparcia oraz ograniczona możliwość manipulacji narzędziami czy materiałami. Warto zatem zwrócić uwagę na specyfikę i przeznaczenie każdego typu rusztowania, a także na wymagania norm i standardów dotyczących pracy na wysokości, aby uniknąć niebezpieczeństw i zapewnić efektywność prowadzonych prac.

Pytanie 12

Oblicz wydatki na robociznę wzniesienia 100 m2 ścian obiektu z pustaków Porotherm, mając na uwadze, że czas potrzebny na wykonanie 1 m2 muru z tych pustaków wynosi 1,15 h, przy założonym 10-godzinnym czasie pracy, a wynagrodzenie murarza to 140 zł.

A. 1 610 zł

B. 1 232 zł

C. 1 410 zł

D. 2 012 zł

Koszt robocizny wymurowania 100 m2 ścian z pustaków Porotherm oblicza się na podstawie nakładu czasu oraz stawki za roboczogodzinę murarza. W przypadku, gdy nakład czasu na wykonanie 1 m2 muru wynosi 1,15 h, to dla 100 m2 potrzebujemy 115 h (1,15 h/m2 x 100 m2). Przy 10-godzinnym systemie pracy, murarz wykonuje 10 m2 w ciągu jednego dnia, co oznacza, że na wymurowanie 100 m2 potrzeba 10 dni (100 m2 ÷ 10 m2/dzień). Przy stawce 140 zł za dniówkę, całkowity koszt robocizny wynosi 10 dni x 140 zł/dzień, co daje 1400 zł. Jednak, przy dokładnym przeliczeniu czasu pracy, koszt robocizny powinien być obliczony jako (115 h x 14 zł/h) co daje nam 1610 zł. To podejście uwzględnia zarówno stawkę godzinową, jak i efektywność pracy w danym systemie. W budownictwie kluczowe jest dokładne oszacowanie czasu pracy, aby uniknąć niedoszacowania kosztów projektu."

Pytanie 13

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: woda: zawiesina gliniana

B. cement: piasek: zawiesina gliniana

C. cement: zawiesina gliniana: piasek

D. cement: zawiesina gliniana: woda

Odpowiedź 'cement: zawiesina gliniana: piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcja objętościowa 1:3:12 odnosi się do składników zaprawy cementowo-glinianej M 0,6, gdzie cement jest jednym z głównych składników, a jego ilość w mieszance wynosi 1 część. Zawiesina gliniana, będąca materiałem wiążącym, ma 3 części, a piasek, który pełni rolę wypełniacza, stanowi 12 części. Zastosowanie takiej proporcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiednich właściwości mechanicznych oraz trwałości zaprawy. Przykładowo, w kontekście budowy murów czy tynków, stosowanie zaprawy o takiej proporcji przyczynia się do lepszej przyczepności i wytrzymałości na czynniki atmosferyczne. Zgodnie z normami, właściwe stosunki składników mogą znacznie wpłynąć na jakość konstrukcji, co podkreśla znaczenie przestrzegania tych proporcji w praktyce budowlanej.

Pytanie 14

W jakim momencie powinno się przeprowadzać odbiór robót murarskich?

A. Przed zakończeniem tynków i przed zamontowaniem ościeżnic okien i drzwi

B. Po zakończeniu tynków, lecz przed zamontowaniem ościeżnic okien i drzwi

C. Przed zakończeniem tynków, ale po zamontowaniu ościeżnic okien i drzwi

D. Po zakończeniu tynków oraz zamontowaniu ościeżnic okien i drzwi

Odpowiedzi wskazujące na odbiór robót murarskich po wykonaniu tynków lub przed osadzeniem ościeżnic okien i drzwi opierają się na niewłaściwym zrozumieniu sekwencji prac budowlanych. W przypadku przeprowadzenia odbioru robót murarskich dopiero po wykonaniu tynków, istnieje znaczne ryzyko, że ewentualne wady murów, takie jak pęknięcia, nierówności czy błędne wymiary, będą ukryte pod warstwą tynku. Takie podejście może prowadzić do konieczności przeprowadzania kosztownych poprawek w przyszłości, co jest niezgodne z zasadami efektywnego zarządzania projektem budowlanym. Dodatkowo, jeśli odbiór robót murarskich odbyłby się przed osadzeniem ościeżnic, nie byłoby możliwości oceny, czy otwory na okna i drzwi zostały prawidłowo przygotowane. To może z kolei prowadzić do problemów z ich montażem i wykończeniem. W branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie ustalonych procedur, które pozwalają na wczesne wykrywanie i eliminowanie błędów. Dlatego odbiór robót murarskich powinien odbywać się po osadzeniu ościeżnic, ale przed tynkowaniem, co jest zgodne z zasadami jakości oraz standardami budowlanymi.

Pytanie 15

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile bloczków gazobetonowych o wymiarach
240×240×590 mm potrzeba do wymurowania trzech ścian grubości 24 cm, długości 12 m i wysokości 4,5 m każda.

Fragment instrukcji producenta
Zużycie bloczków gazobetonowych
Wymiary bloczków [mm]	Zużycie [szt./m²]
240×240×590	7
120×240×590

A. 756 sztuk.

B. 378 sztuk.

C. 2268 sztuk.

D. 1134 sztuk.

Takie odpowiedzi jak 2268, 756 czy 378 to wynik błędów w obliczeniach i złych założeń co do potrzebnych materiałów. Często to jest problem z liczeniem powierzchni ścian. Na przykład, jak wybrałeś 756, mogłeś pomniejszyć całkowitą powierzchnię lub źle policzyć, ile bloczków potrzeba na metr. Czasami zdarza się też, że ktoś nie uwzględnia, że musimy liczyć całkowitą powierzchnię trzech ścian, co prowadzi do błędnych obliczeń. A jeśli chodzi o jednostki, pomylenie metrów z centymetrami to częsty błąd, który może zniekształcić wyniki. Takie sytuacje pokazują, jak ważna jest precyzja w obliczeniach, bo błędy mogą skutkować brakiem materiałów na budowie, opóźnieniami i wyższymi kosztami. Rzetelne podejście do obliczeń jest kluczowe, żeby zrealizować projekt bez problemów z materiałami.

Pytanie 16

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:2:6 (cement:wapno:piasek), wykorzystano 20 dm3 ciasta wapiennego. Jaką ilość piasku należy dodać do tej zaprawy?

A. 0,006 m3

B. 0,060 m3

C. 0,009 m3

D. 0,090 m3

Aby obliczyć, ile piasku należy dodać do zaprawy cementowo-wapiennej o proporcjach 1:2:6, zaczynamy od zrozumienia, że proporcja odnosi się do objętości poszczególnych składników. W tym przypadku mamy 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku. Suma proporcji wynosi 1 + 2 + 6 = 9 części. Skoro użyto 20 dm3 ciasta wapiennego, które stanowi 2 części, możemy obliczyć jedną część: 20 dm3 / 2 = 10 dm3. Następnie, aby obliczyć objętość piasku, pomnożymy liczbę części piasku (6) przez objętość jednej części (10 dm3): 6 * 10 dm3 = 60 dm3. Przekształcając to na metry sześcienne, otrzymujemy 0,060 m3 piasku, co jest poprawną odpowiedzią. Tego typu obliczenia są niezbędne w budownictwie, ponieważ zachowanie właściwych proporcji składników wpływa na trwałość oraz właściwości mechaniczne zaprawy.

Pytanie 17

Która z poniższych zapraw jest odporna na wysokie temperatury?

A. Cementowa

B. Wapienna

C. Krzemionkowa

D. Silikatowa

Zaprawa krzemionkowa jest klasyfikowana jako zaprawa ogniotrwała ze względu na wysoką odporność na ekstremalne temperatury oraz zdolność do wytrzymywania obciążeń termicznych. Skład chemiczny zaprawy krzemionkowej, który opiera się na krzemionce (SiO2), sprawia, że materiał ten ma doskonałe właściwości w kontekście izolacji termicznej oraz odporności na działanie wysokotemperaturowych czynników, co jest kluczowe w aplikacjach przemysłowych, takich jak piece hutnicze, kominy, czy piekarnie. W praktyce, zaprawy krzemionkowe są stosowane do murowania elementów narażonych na wysoką temperaturę, a także do wypełniania szwów w strukturach, które muszą wytrzymać znaczące zmiany temperaturowe. W zgodności z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1402, zaprawy te powinny wykazywać minimalne skurcze i pęknięcia w warunkach eksploatacyjnych, co dodatkowo potwierdza ich parametry użytkowe. Dodatkowo, ich niska przewodność cieplna pozwala na efektywne gospodarowanie energią w instalacjach przemysłowych, co czyni je niezwykle efektywnym rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 18

Jaką ilość chudego betonu trzeba przygotować, aby stworzyć podkład pod ławę fundamentową o szerokości 0,50 m i długości 10 m, jeśli grubość warstwy wynosi 15 cm?

A. 0,25 m3

B. 0,50 m3

C. 1,00 m3

D. 0,75 m3

Aby obliczyć objętość chudego betonu potrzebną do wykonania podkładu pod ławę fundamentową, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu: V = a * b * h, gdzie a to szerokość, b to długość, a h to wysokość (grubość). W tym przypadku szerokość wynosi 0,50 m, długość 10 m, a grubość 15 cm (co jest równoważne 0,15 m). Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: V = 0,50 m * 10 m * 0,15 m = 0,75 m3. Przygotowanie odpowiedniej ilości chudego betonu jest kluczowe dla zapewnienia właściwej nośności fundamentów oraz ich stabilności. W praktyce stosuje się chudy beton jako warstwę ochronną, która zapobiega nadmiernemu wchłanianiu wody przez materiał budowlany oraz chroni przed osiadaniem gruntu. W przypadku fundamentów, zgodnie z normami budowlanymi, należy również uwzględnić odpowiednie zbrojenie, aby zwiększyć odporność na działanie sił zewnętrznych. Dobrze przygotowany podkład pod fundamenty jest podstawą trwałości całej konstrukcji.

Pytanie 19

Na rysunku podano wysokość ściany

A. działowej.

B. osłonowej.

C. kolankowej.

D. instalacyjnej.

Wysokość ściany kolankowej to kluczowy element konstrukcji budowlanych, szczególnie w kontekście poddaszy oraz dachów. Jest to pionowa odległość od podłogi do miejsca, w którym ściana łączy się z nachyloną częścią dachu. Na ilustracji wysokość ta oznaczona jest liczba 105, co jednoznacznie wskazuje na wysokość ściany kolankowej. Zastosowanie ściany kolankowej jest istotne z punktu widzenia efektywności przestrzennej oraz estetyki wnętrz. Dzięki niej możliwe jest uzyskanie dodatkowej przestrzeni użytkowej na poddaszu, co ma znaczenie w projektowaniu domów jednorodzinnych, a także w obiektach użyteczności publicznej. Dodatkowo, odpowiednia wysokość ściany kolankowej wpływa na ergonomię pomieszczeń, zapewniając komfort użytkowania oraz odpowiednią ilość światła dziennego. Znajomość wysokości tych ścian jest również istotna przy planowaniu instalacji, takich jak wentylacja czy oświetlenie. W zgodzie z normami budowlanymi, odpowiednie zaplanowanie wysokości kolankowej ma również znaczenie w kontekście bezpieczeństwa i stabilności konstrukcji. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe dla każdego projektanta i architekta.

Pytanie 20

Ile trzeba zapłacić za cegły potrzebne do zbudowania ściany o powierzchni 28 m², jeżeli 140 cegieł jest wymaganych do wykonania 1 m² ściany o grubości 38 cm, a cena jednej cegły wynosi 1,50 zł?

A. 5 880,00 zł

B. 7 980,00 zł

C. 1 596,00 zł

D. 3 920,00 zł

Aby obliczyć koszt cegieł potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 28 m², zaczynamy od ustalenia, ile cegieł potrzebujemy. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 140 cegieł. Zatem dla 28 m² obliczamy: 28 m² * 140 cegieł/m² = 3 920 cegieł. Następnie, znając cenę jednej cegły, która wynosi 1,50 zł, obliczamy całkowity koszt: 3 920 cegieł * 1,50 zł/cegła = 5 880,00 zł. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie przed rozpoczęciem prac kosztorysowych dokonuje się szczegółowych obliczeń, aby uniknąć niedoszacowania materiałów budowlanych. Dobrze przeprowadzone obliczenia pozwalają na efektywne zarządzanie budżetem i uniknięcie dodatkowych kosztów na etapie realizacji projektu.

Pytanie 21

Aby wykonać tynk ciągniony, należy zastosować

A. stalowe listewki kierunkowe

B. profile przesuwane po prowadnicach

C. paki oraz profilowane kielnie

D. pneumatyczne urządzenia natryskowe

Użycie profili na prowadnicach to kluczowa sprawa przy robieniu tynku ciągnionego. W tej metodzie chodzi o nałożenie zaprawy tynkarskiej na ścianę za pomocą tych profili, co pozwala równomiernie rozprowadzić materiał. Dzięki profilowanym prowadnicom łatwiej kontrolować grubość tynku i uzyskać gładką powierzchnię. W praktyce najpierw montuje się te profile na ścianie, a potem nakłada się zaprawę i wygładza narzędziami tynkarskimi. Ta technika jest zgodna z normami budowlanymi, które mówią, że tynki muszą być robione w sposób zapewniający trwałość i odpowiednie parametry. No i tynk ciągniony jest często stosowany w budynkach, gdzie estetyka jest bardzo ważna, jak w obiektach publicznych czy domach jednorodzinnych - tam gładkie ściany są pożądane przez inwestorów.

Pytanie 22

Kolejność technologiczna działań na pierwszym etapie prac rozbiórkowych budynku przy użyciu metod ręcznych przedstawia się następująco:

A. rozbiórka dachu, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

B. rozbiórka dachu, demontaż okien, demontaż instalacji budowlanych

C. demontaż okien, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

D. demontaż instalacji budowlanych, demontaż okien i drzwi, rozbiórka ścianek działowych

W analizie niepoprawnych odpowiedzi dostrzegamy kilka kluczowych błędów w podejściu do kolejności prac rozbiórkowych. Pierwszym z nich jest pomijanie znaczenia demontażu instalacji budowlanych na samym początku. Zignorowanie tego etapu może prowadzić do niebezpieczeństw związanych z prądem elektrycznym lub wyciekami substancji. Każde z wymienionych podejść zaczyna od rozbiórki dachu lub innych elementów konstrukcyjnych, co jest niewłaściwe, gdyż może to stwarzać ryzyko przygniecenia pracowników przez opadające materiały. Kolejnym błędem jest niezrozumienie, że odpowiednia kolejność prac wpływa na efektywność całego procesu. Demontaż okien i drzwi przed rozbiórką dachu czy ścianek działowych spowodowałby, że z wnętrza budynku wydostaje się kurz i zanieczyszczenia, co dodatkowo komplikowałoby prace. W kontekście praktycznym, doświadczenia na budowach pokazują, że niewłaściwa kolejność może prowadzić do niepotrzebnych opóźnień oraz wzrostu kosztów. Kluczowym aspektem w planowaniu rozbiórek jest nie tylko przestrzeganie przepisów prawa budowlanego, ale także wytycznych dotyczących bezpieczeństwa, które jasno określają, jak powinny przebiegać te etapy, aby zminimalizować ryzyko wypadków oraz maksymalizować efektywność pracy zespołu budowlanego.

Pytanie 23

W przypadku, gdy nierównomierna praca podłoża prowadzi do rozłączenia ścian konstrukcyjnych, jakie działania można podjąć, aby je ponownie połączyć?

A. wypełnienie pęknięć zaczynem cementowym

B. wypełnienie środkami bitumicznymi

C. iniekcję środka wiążącego

D. zastosowanie ściągów metalowych

Wypełnianie pęknięć zaczynem cementowym, iniekcją wiążącym czy bitumem to metody, które czasem mogą się przydać, ale w przypadku połączenia rozłączonych ścian konstrukcyjnych, to nie za bardzo. Jakoś tak, zaczyn cementowy nie za bardzo przywraca integralność strukturalną, bo jego działanie się ogranicza do wypełniania miejsc, a nie daje odpowiedniego wsparcia mechanicznego dla ścian. Iniekcja środków wiążących może być fajna do uszczelnienia, ale nie ma sensu stosować jej, gdy są poważniejsze przemieszczenia. Bitum to głównie ochrona przed wilgocią, a nie wzmocnienie konstrukcji. Często mylimy funkcje materiałów budowlanych i nie zdajemy sobie sprawy z różnic w wymaganiach konstrukcyjnych w różnych sytuacjach. W praktyce lepiej używać metod, które rzeczywiście wzmacniają, jak te metalowe ściągi, bo one dają kompleksowe wsparcie dla połączeń konstrukcyjnych.

Pytanie 24

Przygotowanie kruszywa naturalnego do wytworzenia zaprawy tynkarskiej, która ma być użyta do nałożenia tynku zwykłego, polega na

A. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 5 mm

B. ustaleniu stopnia zagęszczenia kruszywa

C. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 2 mm

D. ustaleniu gęstości pozornej kruszywa

Przesianie kruszywa przez sito o oczkach 2 mm jest kluczowym etapem w przygotowaniu zaprawy tynkarskiej przeznaczonej do wykonania narzutu tynku zwykłego. Użycie sita o takiej wielkości oczek pozwala na usunięcie większych zanieczyszczeń oraz fragmentów kruszywa, które mogłyby negatywnie wpłynąć na właściwości mechaniczne i estetyczne gotowego tynku. Zastosowanie właściwego rozmiaru kruszywa jest zgodne z normami budowlanymi, które wskazują, że do zapraw tynkarskich powinno się używać kruszywa o odpowiednich uziarnieniach, aby zapewnić optymalną przyczepność i jednorodność zaprawy. Przesiewanie kruszywa ma także na celu poprawę jego jednorodności, co jest istotne dla uzyskania stabilnych właściwości tynków oraz zapobiega pojawianiu się pęknięć. W praktyce, w zależności od wymagań projektu, można przeprowadzać dodatkowe testy, aby określić, czy wybrane kruszywo spełnia normy jakościowe, co przyczynia się do długotrwałych i estetycznych efektów końcowych w budownictwie.

Pytanie 25

Oblicz powierzchnię ściany przedstawionej na rysunku, jeżeli zgodnie z zasadami przedmiarowania od powierzchni ścian należy odjąć powierzchnię otworów większych od 0,5 m².

A. 18,91 m2

B. 22,40 m2

C. 18,55 m2

D. 22,04 m2

Wielu studentów może mieć tendencję do wyboru odpowiedzi, które wydają się na pierwszy rzut oka logiczne, lecz nie uwzględniają wszystkich istotnych zasad obliczeniowych. Często błędne odpowiedzi wynikają z pominięcia kluczowego kroku, jakim jest odejmowanie powierzchni otworów. Osoby, które wybierają wartości takie jak 22,40 m2, mogą zapomnieć o obliczeniu, które otwory powinny być wliczone w powierzchnię do odjęcia. Wynik 22,04 m2 sugeruje, że błędnie uwzględniono mniejsze otwory, które nie powinny wpływać na końcowy rezultat. Z kolei odpowiedź 18,55 m2 może wynikać z nieprawidłowego pomiaru powierzchni ściany lub otworów. Właściwe podejście wymaga również zrozumienia, że nie wszystkie otwory są traktowane jednakowo; otwory poniżej 0,5 m² nie wlicza się do obliczeń. Kluczowym problemem jest również zrozumienie, że każdy błąd w pomiarach może prowadzić do znacznych różnic w ostatecznym wyniku, co ma swoje konsekwencje w kosztorysowaniu i planowaniu budowlanym. Dlatego tak istotne jest, aby zachować dokładność w trakcie przeprowadzania wszelkich obliczeń oraz przestrzegać uznawanych standardów, co pomoże uniknąć typowych pułapek w miarę postępu w nauce przedmiarowania.

Pytanie 26

Perlit to lekki materiał stosowany w mieszankach tynkarskich?

A. przestrzennych

B. termicznych

C. wzorzystych

D. odpornościowych

Perlit to kruszywo lekkie, które jest wykorzystywane w budownictwie, szczególnie w zaprawach tynkarskich, ze względu na swoje doskonałe właściwości termoizolacyjne. Dzięki swojej strukturze, perlit posiada niską przewodność cieplną, co sprawia, że idealnie nadaje się do stosowania w systemach ociepleń budynków. Przykładowo, tynki z dodatkiem perlitu mogą znacznie zwiększyć efektywność energetyczną budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, perlit jest często stosowany w mieszankach tynkarskich, które są nakładane na ściany wewnętrzne i zewnętrzne, a także w systemach ociepleń zewnętrznych. Standardy budowlane często zalecają wykorzystanie takich materiałów do poprawy komfortu cieplnego oraz redukcji kosztów ogrzewania. Dodatkowo, perlit wykazuje również wysoką odporność na działanie ognia, co czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym w zastosowaniach budowlanych.

Pytanie 27

Po jakim czasie od rozpoczęcia twardnienia powinno się przeprowadzić badanie wytrzymałości na ściskanie próbek zaprawy cementowo-wapiennej, aby określić jej markę/klasę?

A. Po 1 dniu

B. Po 28 dniach

C. Po 7 dniach

D. Po 14 dniach

Poprawna odpowiedź, wskazująca na 28-dniowy okres twardnienia zaprawy cementowo-wapiennej, opiera się na ogólnie przyjętych standardach branżowych w zakresie oceny wytrzymałości materiałów budowlanych. Zgodnie z normą PN-EN 196-1, wytrzymałość na ściskanie powinna być oceniana po 28 dniach twardnienia, ponieważ w tym czasie zaprawa osiąga zbliżoną do maksymalnej wytrzymałość. W ciągu pierwszych dni twardnienia (1-7 dni) zachodzą intensywne reakcje chemiczne, w wyniku których wytrzymałość jest znacznie niższa. Badania wykazują, że dopiero po pełnym 28-dniowym cyklu twardnienia, właściwości mechaniczne materiału stabilizują się, co pozwala na rzetelną ocenę jego jakości. Przykładem może być wykorzystanie takich zapraw w konstrukcjach nośnych, gdzie kluczowe jest zapewnienie odpowiednich parametrów wytrzymałościowych. Dlatego w praktyce budowlanej poleca się przeprowadzanie badań wytrzymałości dopiero po tym określonym czasie, aby uzyskać wiarygodne wyniki.

Pytanie 28

W jakim wiązaniu wykonany jest fragment muru przedstawiony na rysunku?

A. Pospolitym.

B. Krzyżykowym.

C. Polskim.

D. Pierścieniowym.

Wybranie innego rodzaju wiązania, jak krzyżykowe, pospolite czy pierścieniowe, trochę pokazuje, że mogłeś nie do końca zrozumieć, jak układa się cegły w murze. Wiązanie krzyżykowe polega na układaniu cegieł w krzyż, a to nie do końca trzyma stabilność konstrukcji. To może prowadzić do różnych problemów, jak pęknięcia. Z kolei wiązanie pospolite, które też nie jest tu dobre, korzysta z cegieł o jednakowych wymiarach, więc efekty estetyczne mogą być gorsze. A wiązanie pierścieniowe? To już w ogóle rzadko spotykane w tradycyjnym budownictwie, bo tworzy okręgi. Kluczowy błąd w twoim wyborze to brak zrozumienia zasady naprzemiennego układania cegieł, co jest naprawdę ważne dla trwałej konstrukcji. Dobrze, że próbujesz, ale pamiętaj, że właściwy wybór wiązania ma duże znaczenie dla jakości budowli.

Pytanie 29

Jakie składniki należy podgrzać podczas przygotowywania zaprawy murarskiej w chłodnych miesiącach, gdy temperatura otoczenia spada poniżej +5°C?

A. Piasek i cement przed ich wymieszaniem

B. Wodę i piasek po ich wymieszaniu

C. Piasek i wodę przed ich wymieszaniem

D. Wodę i cement po ich wymieszaniu

Dobra robota z odpowiedzią! Podgrzanie piasku i wody przed wymieszaniem to naprawdę ważna zasada, zwłaszcza w zimie. Jak temperatura spada poniżej +5°C, istnieje duże ryzyko, że woda w zaprawie zamarznie. A to nie byłoby dobre, bo osłabia strukturę muru. Podgrzewając wodę do przynajmniej +20°C i używając ciepłego piasku, poprawiamy plastyczność mieszanki i adhezję składników. Dzięki temu zaprawa jest bardziej jednorodna. Warto też pomyśleć o różnych dodatkach przeciwmroźnych, które mogą jeszcze bardziej zwiększyć odporność zaprawy na zimno. Dlatego naprawdę warto stosować te sprawdzone metody w budownictwie, żeby zapewnić solidność konstrukcji.

Pytanie 30

Która z wymienionych metod łączenia dodatków podczas wytwarzania zaprawy cementowej jest błędna?

A. Dodatki suche i rozpuszczalne w wodzie powinny być stosowane w formie roztworów

B. Ciekłe należy połączyć z cementem przed wymieszaniem z piaskiem

C. Dodatki sypkie i nierozpuszczalne w wodzie trzeba wymieszać na sucho z cementem przed dodaniem do piasku

D. Ciecze należy rozpuścić w wodzie przed dodaniem do składników sypkich

Odpowiedź, że cieczy należy zmieszać z cementem przed zmieszaniem z piaskiem, jest poprawna, ponieważ ta metoda zapewnia lepsze rozprowadzenie dodatków w mieszance. Gdy ciecz, która może zawierać różne dodatki chemiczne, zostaje dodana bezpośrednio do cementu, umożliwia to równomierne rozprowadzenie substancji aktywnych w całej masie cementowej. Ta praktyka jest zgodna z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie równomiernego wprowadzenia dodatków w celu uzyskania optymalnych właściwości zaprawy. Na przykład, w przypadku stosowania domieszek poprawiających urabialność, ich wcześniejsze wymieszanie z cementem może znacząco zwiększyć efektywność ich działania. Dobre praktyki budowlane sugerują także, aby przed dodaniem sypkich składników upewnić się, że ciecz jest odpowiednio genialnie dopasowana do wymagań mieszanki, co z kolei przyczynia się do uzyskania lepszej konsystencji i wytrzymałości końcowego produktu.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono lico muru w wiązaniu

A. krzyżykowym.

B. wozówkowym.

C. polskim.

D. główkowym,

Na tym rysunku widać lico muru w wiązaniu wozówkowym. To jeden z najczęściej stosowanych sposobów układania cegieł w budownictwie, co nie jest bez powodu. Cegły w takim wiązaniu układa się naprzemiennie, więc co druga cegła jest dłuższa, a reszta jest krótsza. Dzięki temu mamy solidniejszy mur, mniejsze ryzyko pęknięć i większą nośność całej konstrukcji. Wozówkowe wiązanie stosuje się zarówno w domach, jak i w różnych budynkach użyteczności publicznej. W praktyce, pomaga to rozkładać obciążenia na większą powierzchnię, a to jest zgodne z normami budowlanymi, jak Eurokod 6, który mówi o projektowaniu murów z cegły. Ciekawym jest, że podczas budowy ważne, żeby dłuższe cegły były układane w sposób, który zapewnia ich równomierne wsparcie, co naprawdę zwiększa trwałość całej konstrukcji.

Pytanie 32

Jakie narzędzia są przeznaczone do demontażu ścian?

A. Kilof, oskard, młot pneumatyczny

B. Przecinak, kielnia, młotek do murowania

C. Strug, szpachla, wiertarka o niskich obrotach

D. Paca, młotek z gumowym zakończeniem

Kilof, oskard i młot pneumatyczny to jakby must-have w rozbiórce ścian, zwłaszcza jak robisz coś w budowlance czy remoncie. Kilof to takie mocne narzędzie, które świetnie sobie radzi z twardymi materiałami jak beton czy cegła. Z kolei oskard ma szersze ostrze i jest super do zdzierania tynku albo rozdzielania konstrukcji. Młot pneumatyczny to już technologia, bo używa sprężonego powietrza, żeby zrobić duże uderzenie i to naprawdę przyspiesza rozbiórkę, zwłaszcza jak mamy do czynienia z grubymi ściankami. Ważne jest, żeby używać tych narzędzi mądrze, czyli dbać o bezpieczeństwo, zakładać odpowiednią odzież ochronną i ogólnie trzymać porządek w miejscu pracy. Dobrze zaplanowana rozbiórka, z właściwymi narzędziami w ręku, może znacznie zmniejszyć ryzyko uszkodzeń i sprawi, że wszystko pójdzie sprawniej.

Pytanie 33

Na rysunku przedstawiono izolację przeciwwilgociową

A. poziomą z folii polietylenowej.

B. poziomą z papy.

C. pionową z emulsji asfaltowej.

D. pionową z folii kubełkowej.

Izolacja przeciwwilgociowa pionowa z folii kubełkowej jest najskuteczniejszym rozwiązaniem dla ochrony fundamentów budynków przed wilgocią gruntową. Materiał ten charakteryzuje się unikalną strukturą z wypukłościami, które tworzą przestrzeń między folią a ścianą budynku, umożliwiając odprowadzenie wody, co jest kluczowe w zapobieganiu zawilgoceniu, a w konsekwencji także degradacji materiałów budowlanych. W praktyce, stosowanie folii kubełkowej pozwala na efektywną ochronę w miejscach o wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie istnieje ryzyko podnoszenia się wilgoci. W zgodzie z normami budowlanymi, odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa powinna być częścią integralnego projektu konstrukcji, co jest wskazane w Polskich Normach budowlanych. Warto również podkreślić, że folia kubełkowa jest łatwa w montażu i może być łączona z innymi systemami hydroizolacyjnymi, co zwiększa jej funkcjonalność i zapewnia długotrwałą ochronę.

Pytanie 34

Który rodzaj wiązania dwuwarstwowego przedstawiony jest na rzutach dwóch warstw fragmentu narożnika muru?

A. Pierścieniowe.

B. Pospolite.

C. Gotyckie.

D. Krzyżykowe.

Wybór krzyżykowego wiązania, choć popularny w niektórych konstrukcjach, nie jest odpowiedni dla tego rodzaju narożnika muru. Wiązanie krzyżykowe polega na układaniu cegieł w sposób, który nie przewiduje naprzemiennego ułożenia warstw, co prowadzi do osłabienia struktury oraz zwiększa ryzyko pęknięć. Z kolei odpowiedź dotycząca wiązania gotyckiego, które charakteryzuje się bardziej ozdobnym niż funkcjonalnym ułożeniem cegieł, nie jest zastosowaniem standardowym w murach dwuwarstwowych. Wiązanie gotyckie jest typowe dla architektury sakralnej i nie odpowiada oczekiwaniom stawianym przed murami o solidnej nośności. Odpowiedź dotycząca wiązania pierścieniowego, które zapewnia zamknięcie konstrukcji, również nie odnosi się do tematu, ponieważ tego typu wiązanie stosowane jest głównie w budowach cylindrycznych lub okrągłych. Przy wyborze odpowiedzi warto zwrócić uwagę na podstawowe zasady konstrukcyjne i funkcjonalne, a także na kontekst aplikacji poszczególnych technik murarskich. Zrozumienie zastosowania każdego z typów wiązań w praktyce budowlanej jest kluczowe dla poprawnego rozpoznawania ich właściwości oraz funkcji.

Pytanie 35

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Umyć wodą z detergentem

B. Nałożyć warstwę folii w płynie

C. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą

D. Zeszkrobać papierem ściernym

Odpowiedź 'Zmyć wodą z detergentem' jest prawidłowa, ponieważ skutecznie usuwa zanieczyszczenia, takie jak sadza i tłuszcz, które mogą negatywnie wpływać na przyczepność tynku do podłoża. W procesie przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej, należy zwrócić szczególną uwagę na jego czystość, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do odspajania się tynku w przyszłości. Użycie detergentów jest powszechną praktyką, ponieważ ich właściwości emulgujące pomagają w rozkładzie tłuszczu, co ułatwia usunięcie zabrudzeń. Po umyciu powierzchni za pomocą wody z detergentem, zaleca się spłukanie jej czystą wodą, aby usunąć wszelkie resztki chemikaliów. Warto również pamiętać, że niektóre standardy budowlane zalecają wykonanie testu przyczepności tynku na małym fragmencie podłoża po jego przygotowaniu. Takie podejście pomoże upewnić się, że powierzchnia jest odpowiednio przygotowana, co zapewni długotrwałość i estetykę wykonanego tynku.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 9-01 oblicz, ile bloczków SILKA M8 należy zakupić do wykonania ścianki działowej na zaprawie cienkospoinowej, jeżeli ilość robót określona w przedmiarze wynosi 45,00 m².

Ściany działowe z bloczków SILKA M

Nakłady na 1 m²Tabela 0105 (fragment)

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	SILKA M8		SILKA M12
			o wys. do 4,5 m		o wys. do 4,5 m
			na zaprawie tradycyjnej	na zaprawie cienkospoinowej	na zaprawie tradycyjnej	na zaprawie cienkospoinowej
a	c	e	01	02	05	06
20	Bloczki SILKA M8	szt.	14,70	15,30	-	-
21	Bloczki SILKA M12	szt.	-	-	14,70	15,30
22	Zaprawa tradycyjna	m³	0,004	-	0,006	-
23	Zaprawa cienkospoinowa (klejowa)	kg	-	1,47	-	2,20

A. 688 szt.

B. 661 szt.

C. 662 szt.

D. 689 szt.

Odpowiedź 689 szt. to właściwa liczba, bo żeby obliczyć ilość bloczków SILKA M8 potrzebnych do ścianki działowej na zaprawie cienkospoinowej, trzeba zerknąć na dane z tabeli KNR 9-01. Tam znajdziesz, ile bloczków przypada na metr kwadratowy, więc wystarczy to pomnożyć przez powierzchnię robót, która wynosi 45,00 m². W praktyce, dobrze jest pamiętać o różnych aspektach, jak na przykład odpady materiałowe, które mogą się zdarzyć podczas pracy. Fajnie jest też zaokrąglać wynik do pełnych sztuk, co w tym przypadku ładnie daje nam 689 szt. Dzięki precyzyjnym obliczeniom możemy lepiej planować zakupy i uniknąć niepotrzebnych kosztów dotyczących nadmiaru materiału. Ważne, żeby też trzymać się standardów budowlanych i zaleceń producentów, bo to wpływa na jakość i bezpieczeństwo wykonanej roboty.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Cena realizacji 1 m² tynku cementowo-wapiennego to 15,50 zł, natomiast przygotowanie 1 m² podłoża pod tynk wymaga wydatku 7,70 zł. Oblicz całkowity koszt otynkowania ścian o łącznej powierzchni 250 m².

A. 2 900,00 zł

B. 3 875,00 zł

C. 1 925,00 zł

D. 5 800,00 zł

Obliczanie całkowitego kosztu otynkowania ścian wymaga precyzyjnego uwzględnienia wszystkich składowych, co nie zostało zrobione w przypadku innych odpowiedzi. Często, przy błędnych obliczeniach, naiwne podejście do kosztów prowadzi do pominięcia istotnych elementów, takich jak przygotowanie podłoża, co zazwyczaj prowadzi do zaniżenia całkowitych kosztów. W praktyce, przy wycenie prac budowlanych, kluczowe jest, aby dokładnie wyliczyć koszty materiałów i robocizny, a także wszelkie dodatkowe wydatki związane z przygotowaniem powierzchni. Przykładowo, niektóre odpowiedzi mogły wykazać jedynie koszt tynku, co jest niewystarczające, ponieważ nie uwzględniają one kosztów przygotowania podłoża, które są nieodłącznym elementem procesu tynkarskiego. Licząc jedynie na podstawie kosztów tynku, można dojść do błędnych wniosków, co w dłuższym okresie prowadzi do problemów finansowych na projekcie budowlanym. W branży budowlanej, dokładność w wycenach jest kluczowa, aby uniknąć nieprzewidzianych wydatków, które mogą znacznie przekroczyć pierwotny budżet. Dlatego, przy obliczaniu kosztów, zawsze należy uwzględniać wszystkie etapy, co w tym przypadku zostało zrobione prawidłowo tylko w jednej z odpowiedzi.

Pytanie 39

Na podstawie informacji podanych w instrukcji producenta oblicz, ile kg suchej zaprawy należy wsypać do 25 dm³ wody, aby zachować właściwe proporcje składników mieszanki.

Instrukcja producenta
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	0,2 dm³/kg
Wydajność	1,5 kg/m²/mm
Czas zużycia zaprawy	ok. 2 godzin

A. 37,5 kg

B. 112,5 kg

C. 125 kg

D. 50 kg

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne zrozumienie błędnych proporcji w kontekście mieszania składników. Wiele osób może mylnie interpretować zasady dotyczące ilości suchej zaprawy na podstawie objętości wody, co prowadzi do nadmiernego lub niewystarczającego użycia materiałów. Na przykład, odpowiedzi takie jak 50 kg czy 37,5 kg mogą wynikać z niepoprawnych kalkulacji, gdzie użytkownik mógł błędnie ocenić proporcje i zastosować nieodpowiednią metodę obliczania. Często zdarza się, że osoby nieświadomie dzielą objętość wody przez zbyt wysoką wartość, co prowadzi do zaniżenia wymaganej ilości suchej zaprawy. Podobnie, odpowiedzi takie jak 112,5 kg mogłyby być wynikiem błędnego mnożenia lub dodawania, które nie uwzględniają rzeczywistych proporcji. W praktyce ważne jest, aby zawsze odnosić się do instrukcji producenta, które są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń w branży budowlanej. Nieprzestrzeganie właściwych proporcji może skutkować nieodpowiednią konsystencją zaprawy, co w dłuższej perspektywie wpływa na jakość konstrukcji. Dlatego też kluczowe jest, aby proces przygotowania mieszanki był oparty na sprawdzonych danych oraz standardach branżowych, aby uniknąć kosztownych błędów i zapewnić trwałość wykonanych prac.

Pytanie 40

Czym charakteryzuje się tynk trójwarstwowy, który składa się z następujących po sobie warstw?

A. 1. gładź, 2. narzut, 3. obrzutka

B. 1. gładź, 2. obrzutka, 3. narzut

C. 1. narzut, 2. obrzutka, 3. gładź

D. 1. obrzutka, 2. narzut, 3. gładź

Wybór kolejności kolejnych warstw tynku trójwarstwowego, przedstawiony w niepoprawnych odpowiedziach, jest oparty na niepełnym zrozumieniu zasad aplikacji tynków i ich funkcji. Niezrozumienie roli obrzutki jako pierwszej warstwy prowadzi do ryzyka niewłaściwego przygotowania podłoża, co może skutkować odspajaniem się kolejnych warstw. Obrzutka, ze względu na swoją gruboziarnistą strukturę, jest kluczowa do zapewnienia przyczepności narzutu. Zastosowanie gładzi jako pierwszej warstwy jest technicznie błędne, ponieważ bez odpowiednio przygotowanej powierzchni, gładź nie będzie się trzymać, co może prowadzić do jej pękania i łuszczenia się. Z kolei błędne umiejscowienie narzutu przed obrzutką sprawia, że cała konstrukcja traci swoje właściwości izolacyjne i estetyczne. W praktyce, brak właściwego zastosowania kolejności warstw może prowadzić do kosztownych napraw i konieczności usunięcia i ponownego nałożenia tynku, co jest nieefektywne i niezgodne z zaleceniami branżowymi. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, jak każda warstwa przyczynia się do ostatecznego efektu i trwałości tynku, oraz aby stosować się do ustalonych standardów w budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej