Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Złotnik-jubiler
Kwalifikacja: MEP.05 - Wykonywanie i naprawa wyrobów złotniczych i jubilerskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:47
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 15:00

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z technik jubilerskich polega na nakładaniu cienkiej warstwy złota na powierzchnię srebra?

A. Champlevé

B. Echappé

C. Filigran

D. Vermeil

Filigran to technika jubilerska, która polega na formowaniu cienkich drucików z metalu, takich jak srebro czy złoto, w misternie plecione wzory. Jest to technika dekoracyjna, ale nie polega na nakładaniu warstw metalu na inną powierzchnię, więc nie ma związku z procesem pozłacania srebra jak w vermeil. Echappé to termin bardziej związany z zegarmistrzostwem niż jubilerstwem i nie odnosi się do żadnej techniki nakładania metalu. Champlevé to technika emalierska, polegająca na wytrawianiu lub wycinaniu wzorów na powierzchni metalu, które następnie są wypełniane emalią. Podobnie jak filigran, champlevé skupia się na tworzeniu dekoracyjnych efektów, ale jest to w zupełnie inny sposób niż poprzez nakładanie złota na srebro. Wszystkie te techniki mają swoje unikalne zastosowania i są cenione za różne efekty artystyczne, jednak tylko vermeil odpowiada procesowi nakładania złota na srebro, co czyni je właściwą odpowiedzią na zadane pytanie.

Pytanie 2

Który metal jest najczęściej używany jako baza do pozłacania biżuterii?

A. Cynk

B. Aluminium

C. Miedź

D. Srebro

Srebro jest często używane jako baza do pozłacania biżuterii z kilku powodów. Po pierwsze, ma doskonałe właściwości chemiczne, co sprawia, że jest trwałe i odporne na korozję. To oznacza, że pozłacana warstwa będzie się dobrze trzymać i nie będzie łatwo ulegać ścieraniu czy uszkodzeniom. Dodatkowo, srebro jest stosunkowo tanie w porównaniu do złota, co czyni je ekonomicznym wyborem dla producentów biżuterii. Praktyczne zastosowanie srebra jako bazy do pozłacania można zauważyć w wielu wyrobach jubilerskich, gdzie srebro stanowi solidny fundament dla delikatnej, złotej powłoki. W branży jubilerskiej ważna jest także waga wyrobu, a srebro jest stosunkowo lekkie, co może być dodatkowym atutem. Ponadto, srebro jest łatwe do obróbki, co ułatwia proces produkcji biżuterii. Warto również wspomnieć, że srebro dobrze reaguje z elektrolitami używanymi w procesie galwanizacji, co zapewnia równomierne pokrycie złotem.

Pytanie 3

Najbardziej szczegółowy wzór na ozdobionym wyrobie jubilerskim uzyskamy poprzez

A. niello

B. inkrustację

C. cyzelowanie

D. grawerowanie

Inkrustacja, grawerowanie i niello to techniki, które mogą być mylone z cyzelowaniem, ale każda z nich ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Inkrustacja polega na wstawianiu różnych materiałów, takich jak kamienie szlachetne czy metal, w powierzchnię podstawowego materiału, co tworzy kontrastowy wzór, ale nie zapewnia takiej głębi i detalu jak cyzelowanie. Grawerowanie z kolei to proces, w którym wzory są wycinane lub rysowane na powierzchni metalu, co także różni się od cyzelowania, które polega na bardziej skomplikowanej obróbce i kształtowaniu materiału. Niello to technika polegająca na wypełnianiu wyżłobień w metalu czarną masą, co nadaje niezwykły efekt wizualny, ale nie jest w stanie osiągnąć takiej plastyczności i detalu jak cyzelowanie. Użycie tych technik bez zrozumienia ich specyfiki może prowadzić do potknięć w projektowaniu biżuterii, gdzie kluczowe są zarówno estetyka, jak i precyzja wykonania. Warto pamiętać, że wybór odpowiedniej techniki zależy od zamierzonego efektu oraz rodzaju wyrobu, a cyzelowanie pozostaje najlepszym sposobem na uzyskanie najbardziej szczegółowego wzoru na złotniczo-jubilerskim wyrobie.

Pytanie 4

Piłki o najmniejszej grubości oraz najmniejszych zębach mają oznaczenie

A. 5/0

B. 0

C. 1

D. 2/0

Odpowiedzi 1, 2, 3 i 4 są nieprawidłowe z powodu nieporozumień dotyczących klasyfikacji piłek i ich oznaczeń. Odpowiedź 1, sugerująca 5/0 jako standardową piłkę, jest poprawna, jednak inne odpowiedzi nie odzwierciedlają rzeczywistego podziału na piłki. Odpowiedź 2, wskazująca na numer 1, sugeruje klasyfikację, która jest niewłaściwa, ponieważ nie odnosi się do standardów oznaczeń. W kontekście sportów wędkarskich, numeracja zębów piłek jest kluczowa, a brak zrozumienia tej klasyfikacji może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w konsekwencji wpłynie na efektywność połowu. Odpowiedź 3, czyli 0, może być mylnie interpretowana jako wskaźnik minimalnych rozmiarów, jednak w rzeczywistości nie odnosi się do klasyfikacji piłek, co prowadzi do błędnego wyboru sprzętu. Odpowiedź 4, 2/0, również jest myląca, ponieważ sugeruje, że jest to oznaczenie dla małych piłek, co jest niezgodne z rzeczywistością. Typowe błędy myślowe polegają na pomijaniu krytycznych informacji dotyczących oznaczeń oraz ich praktycznego zastosowania w wędkarstwie. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć różnice między poszczególnymi oznaczeniami i ich konkretne zastosowania w praktyce.

Pytanie 5

Przesycanie stopów metali szlachetnych ma na celu modyfikację

A. lejności

B. plastyczności

C. koloru

D. masy

Wybór opcji związanych z lejnością, barwą czy masą, choć może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka, nie oddaje rzeczywistych celów przesycania stopów metali szlachetnych. Lejność odnosi się do zdolności materiału do wypełniania formy podczas odlewania, co nie jest bezpośrednio związane z procesem przesycania, który koncentruje się na modyfikacji właściwości mechanicznych, a nie na płynności w stanie ciekłym. Barwa stopu metali szlachetnych może być zmieniana poprzez różne techniki obróbcze, takie jak anodowanie czy pokrywanie, a nie przez przesycanie. Wybór materiałów i ich proporcje mają wpływ na kolor, ale nie na plastyczność, która jest kluczowa dla obróbki. Z kolei masa stopy jest wynikiem obliczeń dotyczących proporcji użytych metali, a przesycanie nie wpływa na masę, lecz na sposób, w jaki materiał reaguje na siły mechaniczne. Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z myślenia o metalu wyłącznie w kontekście jego wyglądu lub masy, zamiast skupienia się na jego funkcjonalnych właściwościach, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach technicznych i przemysłowych.

Pytanie 6

Jaką metodę analityczną należy zastosować do analizy stopów złota?

A. wagową

B. potencjometryczną

C. miareczkową

D. kupelacji

Miareczkowanie jest techniką analityczną polegającą na precyzyjnym dodawaniu reagentu do badanej substancji w celu określenia zawartości konkretnego składnika. Choć miareczkowanie jest istotną metodą w chemii analitycznej, w przypadku stopów złota jest bardziej skomplikowane z uwagi na ich złożony skład i różnorodność metali, co utrudnia precyzyjne określenie zawartości złota. W praktyce, miareczkowanie może prowadzić do dużych błędów pomiarowych, jeśli próbka nie jest odpowiednio przygotowana. W przypadku wagowej metody analizy, polega ona na pomiarze masy substancji przed i po reakcji chemicznej. Choć może być użyteczna w niektórych kontekstach, nie jest optymalna dla analiz zawartości złota w stopach, ponieważ wymaga dużych ilości materiału i nie zapewnia jednoznacznych wyników w kontekście różnych komponentów stopu. Potencjometria, z kolei, jest techniką pomiaru potencjału elektrycznego w roztworze, co może być efektywne w przypadku niektórych analiz, lecz nie jest standardowo stosowane do oznaczania złota w stopach. Problemy związane z tą metodą wynikają z wpływu innych metali na wyniki pomiarów, co może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników. Dlatego wybór metody kupelacji jest preferowany w kontekście analizy stopów złota, a inne techniki mogą nie spełniać wymaganych standardów dokładności i wiarygodności.

Pytanie 7

Jakim procesem można uzyskać połysk na powierzchni wyrobu złotniczego?

A. Galwanizacja

B. Polerowanie

C. Tłoczenie

D. Trawienie

Polerowanie to proces, który jest powszechnie stosowany w branży złotniczej do uzyskiwania połysku na powierzchni wyrobów. Polega on na mechanicznym wygładzaniu powierzchni materiału przy użyciu specjalnych narzędzi i materiałów ściernych, takich jak pasty polerskie. Proces ten usuwa drobne nierówności i zarysowania, nadając powierzchni lustrzany połysk. W branży złotniczej polerowanie jest kluczowe, ponieważ estetyka wyrobu ma ogromne znaczenie dla jego wartości. Polerowanie może być wykonywane ręcznie lub za pomocą maszyn polerskich. Warto wspomnieć, że proces ten często poprzedza inne operacje wykończeniowe, takie jak galwanizacja, która dodaje dodatkową warstwę ochronną lub dekoracyjną. Profesjonalne polerowanie wymaga doświadczenia i wiedzy na temat materiałów, aby nie uszkodzić delikatnych powierzchni. Dobrze wykonane polerowanie poprawia również odporność na korozję i zużycie, co jest istotne w przypadku biżuterii noszonej na co dzień. Podsumowując, polerowanie to nie tylko estetyka, ale i funkcjonalność wyrobów złotniczych.

Pytanie 8

Największa utrata materiału zachodzi podczas polerowania

A. gładziami

B. polerką mechaniczną

C. polerką bębnową

D. polerką magnetyczną

Polerka bębnowa, polerka magnetyczna oraz gładzidła to różnorodne narzędzia stosowane w obróbce materiałów, jednak ich mechanizmy działania oraz efekty końcowe różnią się znacząco od polerki mechanicznej. Polerka bębnowa, choć skuteczna w wygładzaniu powierzchni, działa głównie na zasadzie obróbki ściernej, co może prowadzić do mniejszego ubytku materiału w porównaniu do intensywnego tarcia, które występuje przy polerowaniu mechanicznym. Dodatkowo, polerka magnetyczna stosuje siłę magnetyczną do przytrzymywania elementów, co może ograniczać zakres zastosowania tej metody. Gładzidła są narzędziami manualnymi, które służą do wygładzania powierzchni, ale ich efektywność w kontekście ubytku materiału jest znacznie niższa, ponieważ są mniej agresywne w porównaniu do mechanicznych narzędzi polerskich. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszystkie metody polerowania są równorzędne pod względem efektywności i skuteczności. W rzeczywistości, wybór odpowiedniej metody polerowania powinien opierać się na konkretnych wymaganiach projektu, rodzaju materiału oraz oczekiwanego rezultatu. Znajomość różnych technik polerowania oraz ich specyfiki jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów w procesach produkcyjnych.

Pytanie 9

Rodzajem połączenia rozłącznego jest połączenie

A. lutowane

B. zgrzewane

C. nitowe

D. gwintowe

Połączenie gwintowe jest jednym z kluczowych rodzajów połączeń rozłącznych, co oznacza, że można je łatwo demontować i ponownie montować bez uszkadzania elementów składowych. W przypadku połączeń gwintowych elementy są łączone za pomocą śrub, nakrętek lub innych złączek z gwintami, co pozwala na ich elastyczne używanie w różnych aplikacjach. Przykłady zastosowań połączeń gwintowych obejmują konstrukcje mechaniczne, gdzie wymagane jest łatwe rozbieranie i montaż, na przykład w przemyśle maszynowym, automotive oraz budownictwie. Zgodnie z normą ISO 724, gwinty muszą być odpowiednio dobrane do materiałów i obciążeń, co zapewnia trwałość i bezpieczeństwo połączeń. Dobrze zaprojektowane połączenia gwintowe nie tylko ułatwiają konserwację, ale także przyczyniają się do redukcji kosztów związanych z naprawami i wymianą elementów."

Pytanie 10

Dokładny zakres prób złota, który można ustalić na kamieniu probierczym, mieści się w przedziale

A. 0,200 ÷ 0,980

B. 0,200 ÷ 0,999

C. 0,100 ÷ 0,999

D. 0,100 ÷ 0,980

Wybór zakresu prób złota zawartych w odpowiedziach 0,100 ÷ 0,999, 0,200 ÷ 0,999 oraz 0,100 ÷ 0,980 nie uwzględnia kluczowych aspektów dotyczących standardów probierczych w jubilerstwie. Odpowiedź 0,100 ÷ 0,999 sugeruje, że minimalna próba złota wynosi 0,100, co jest zbyt niskie, aby uznać materiał za złoto w standardach europejskich. W rzeczywistości, gdy stop zawiera jedynie 10% złota, a pozostałe 90% to inne metale, nie spełnia to kryteriów jakościowych i nie powinno być stosowane do produkcji wyrobów jubilerskich. Podobnie, 0,200 ÷ 0,999 błędnie sugeruje, że możliwe jest posługiwanie się próbą 0,999 jako dolnym limitem, co również wprowadza w błąd. Istnieje nieporozumienie związane z interpretacją prób złota, które mogą wynikać z braku zrozumienia, jak próby są definiowane i jakie mają znaczenie dla jakości i wartości materiałów. W przypadku próby 0,100, złoto jest w zbyt małym stężeniu, aby zapewnić pożądane cechy fizyczne, takie jak trwałość czy odporność na korozję. Dlatego też zrozumienie zakresu prób oraz ich praktycznego zastosowania jest niezwykle istotne w obrocie materiałami szlachetnymi oraz w procesie kształtowania wyrobów jubilerskich.

Pytanie 11

W trakcie realizacji cargi nie należy korzystać z

A. szczypców okrągłych

B. palnika

C. kastownika

D. młotka

Kastownik to narzędzie, które nie jest przeznaczone do pracy w trakcie wykonywania cargi, ponieważ jego zastosowanie nie jest zgodne z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa i skuteczności pracy. Carga, czyli proces przewożenia i podnoszenia ładunków, wymaga użycia narzędzi zaprojektowanych specjalnie do tego celu, takich jak młotki, palniki czy szczypce okrągłe, które zapewniają właściwą kontrolę nad ładunkiem. W przypadku kastownika, jego konstrukcja nie pozwala na precyzyjne i bezpieczne uchwycenie elementów, co może prowadzić do niepotrzebnych wypadków, uszkodzeń ładunku lub narzędzi. Przykładem dozwolonych praktyk jest użycie młota do dostosowywania elementów w trakcie montażu, co stanowi standard w branży budowlanej. Zgodnie z normami BHP, stosowanie niewłaściwych narzędzi wysoce zwiększa ryzyko wypadków. W związku z tym, unikanie kastownika w kontekście wykonywania cargi jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa oraz skuteczności operacji.

Pytanie 12

Odtłuszczanie stanowi formę obróbki

A. chemicznej

B. ręcznej

C. plastycznej

D. mechanicznej

Odtłuszczanie jest procesem chemicznym, który polega na usuwaniu tłuszczu, olejów oraz innych zanieczyszczeń z powierzchni różnych materiałów. W przemyśle, odtłuszczanie ma kluczowe znaczenie, ponieważ czyste powierzchnie są niezbędne przed dalszą obróbką, taką jak malowanie, spawanie czy klejenie. Proces ten może być realizowany za pomocą różnych substancji chemicznych, takich jak rozpuszczalniki organiczne, środki alkaliczne czy inne środki czyszczące, które rozpuszczają tłuszcze i ułatwiają ich usunięcie. Warto wspomnieć, że stosowanie odpowiednich środków chemicznych jest zgodne z normami środowiskowymi oraz BHP, co zapewnia bezpieczeństwo pracowników i minimalizuje negatywny wpływ na środowisko. Przykładem praktycznym może być odtłuszczanie elementów metalowych przed ich obróbką CNC, co zwiększa przyczepność powłok lakierniczych i zapewnia wysoką jakość wyrobów końcowych.

Pytanie 13

Aby zmniejszyć rozmiar sygnetu z 28 na 24, należy od dołu szyny sygnetu odciąć fragment o długości

A. 3 mm

B. 6 mm

C. 4 mm

D. 5 mm

Aby zmniejszyć sygnet z rozmiaru 28 do rozmiaru 24, konieczne jest usunięcie materiału z dolnej części szyny sygnetu. W praktyce, różnica między tymi dwoma rozmiarami wynosi 4 mm, co oznacza, że na każdej stronie szyny należy usunąć 2 mm. Dlatego łącznie długość odcinka, który należy wyciąć, to 4 mm. W branży jubilerskiej precyzyjne dopasowanie rozmiaru jest kluczowe, ponieważ sygnet nie tylko musi być wygodny, ale również dobrze wyglądać. Poprawne cięcie i dostosowanie rozmiaru są zgodne z najlepszymi praktykami jubilerskimi, które zalecają staranność w takich operacjach, aby uniknąć uszkodzenia biżuterii. Na przykład, przy zmniejszaniu sygnetu, ważne jest, aby zachować proporcje i kształt, co może wymagać dodatkowych kroków, takich jak polerowanie i końcowe wykończenie, aby sygnet wyglądał estetycznie po modyfikacji.

Pytanie 14

Drut o kształcie owalnym uzyskuje się przez przeprowadzenie procesu

A. wytłaczania

B. walcowania

C. kucia

D. przeciągania

Odpowiedź "przeciągania" jest poprawna, ponieważ technika ta jest najczęściej stosowana do wytwarzania drutów o różnorodnych przekrojach, w tym owalnych. Przeciąganie to proces, w którym materiał metalowy jest przepuszczany przez matrycę, co pozwala na kontrolowanie kształtu i wymiarów gotowego produktu. W przypadku drutów o przekroju owalnym, zastosowanie przeciągania umożliwia uzyskanie precyzyjnych wymiarów oraz pożądanej jakości powierzchni. Przykładem zastosowania drutów owalnych może być przemysł motoryzacyjny, gdzie stosowane są do produkcji elementów zawieszenia czy konstrukcji nośnych. Dobre praktyki w branży zalecają użycie odpowiednich matryc oraz kontrolę procesu przeciągania w celu zapewnienia spójności i wysokiej jakości produkcji. Warto również wspomnieć o możliwościach zastosowania drutów owalnych w elektronice, gdzie ich specyficzny kształt pozwala na lepszą integrację z innymi komponentami. Z tego powodu umiejętność efektywnego przeciągania drutów to kluczowa kompetencja w wielu sektorach przemysłowych.

Pytanie 15

Co jest głównym celem polerowania powierzchni wyrobu jubilerskiego?

A. Zwiększenie masy wyrobu

B. Zmiana kolorystyki metalu

C. Usunięcie wewnętrznych naprężeń

D. Uzyskanie gładkiej i błyszczącej powierzchni

Polerowanie powierzchni wyrobu jubilerskiego ma na celu uzyskanie gładkiej i błyszczącej powierzchni. Proces ten jest kluczowym etapem w produkcji i renowacji biżuterii, ponieważ wpływa na estetykę oraz postrzeganą jakość wyrobu. Polerowanie usuwa drobne niedoskonałości i zarysowania, które powstały podczas wcześniejszych etapów obróbki, takich jak odlewanie, szlifowanie czy lutowanie. Dzięki temu biżuteria nabiera pożądanego wyglądu, co jest istotne z punktu widzenia klientów, którzy często wybierają produkty na podstawie ich wizualnego efektu. W branży jubilerskiej dąży się do tego, aby powierzchnia była nie tylko gładka, ale także równomiernie błyszcząca, co podkreśla walory estetyczne metalu oraz osadzonych kamieni szlachetnych. Polerowanie odbywa się przy użyciu różnych narzędzi i materiałów ściernych, takich jak pasty polerskie, które są dostosowane do rodzaju metalu i oczekiwanego efektu końcowego. Warto pamiętać, że polerowanie nie tylko poprawia wygląd, ale także może wpłynąć na trwałość wyrobu, chroniąc go przed wpływem czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć czy tlen, co w konsekwencji zapobiega korozji.

Pytanie 16

Aby znacząco zredukować czas obróbki wykańczającej obrączki, należy zastosować polerkę

A. bębnową

B. wirową

C. stołową

D. magnetyczną

Polerka bębnowa, wirowa i magnetyczna różnią się zasadniczo zarówno zastosowaniem, jak i parametrami technicznymi od polerki stołowej, co sprawia, że nie są one najlepszym wyborem do obróbki wykańczającej obrączek. Polerka bębnowa jest często używana do obróbki większych elementów, jednak niesie ze sobą ryzyko nierównomiernego polerowania, co może prowadzić do powstawania zarysowań lub nieestetycznych efektów na powierzchni obrączki. Polerka wirowa, z kolei, działa na zasadzie ruchu obrotowego, który może być zbyt agresywny dla delikatnych detali, co skutkuje ryzykiem zniszczenia lub deformacji wyrobu jubilerskiego. Polerka magnetyczna, choć może być skuteczna w obróbce małych elementów, nie zawsze zapewnia równomierny efekt i wymaga dodatkowych procesów, aby uzyskać pożądany połysk. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych narzędzi, mogą obejmować niewłaściwe zrozumienie specyfiki obróbki materiałów oraz niedostateczne uwzględnienie wymagań dotyczących jakości końcowego produktu. W kontekście obróbki wykańczającej obrączek, kluczowe jest dobranie właściwych narzędzi, które zapewnią najwyższą jakość i efektywność pracy.

Pytanie 17

Aby zrealizować połączenie rozłączne elementów biżuterii i wyrobów złotniczych, konieczne jest zastosowanie procedury

A. lutowania

B. gwintowania

C. nitowania nieruchomego

D. nitowania ruchomego

Gwintowanie to proces mechaniczny, który polega na tworzeniu gwintów w elementach metalowych, co umożliwia ich połączenie za pomocą śrub, nakrętek lub innych elementów z gwintem. Jest to jedna z najczęściej stosowanych metod w branży jubilerskiej i złotniczej do wykonywania połączeń rozłącznych, co oznacza, że elementy można łatwo demontować i ponownie montować. W praktyce, gwintowanie pozwala na łatwą regulację i dopasowanie biżuterii do indywidualnych potrzeb klientów. Na przykład, w przypadku pierścionków, zastosowanie gwintów pozwala na wymianę kamieni szlachetnych lub regulację rozmiaru. Dobre praktyki w tej dziedzinie uwzględniają również precyzyjne pomiary i odpowiedni dobór narzędzi, aby zapewnić wysoką jakość połączeń. Stosowanie gwintów w jubilerstwie jest zgodne z normami jakości i bezpieczeństwa, co wpływa na trwałość i estetykę wyrobów. Dodatkowo, gwintowanie można z powodzeniem łączyć z innymi metodami, takimi jak lutowanie, co umożliwia tworzenie bardziej skomplikowanych konstrukcji.

Pytanie 18

Według przepisów dotyczących prób, z obowiązku cechowania zwolnione są wyroby ze złota o wadze mniejszej niż

A. 1,0 g

B. 1,5 g

C. 5,0 g

D. 3,0 g

Odpowiedź 1,0 g jest prawidłowa zgodnie z przepisami prawa probierczego, które wskazują, że wyroby ze złota o masie mniejszej niż 1,0 g nie podlegają obowiązkowi cechowania. Cechowanie to proces nadawania wyrobom metali szlachetnych, w tym złota, oznaczeń potwierdzających ich próby oraz legalność pochodzenia. Jest to istotne z perspektywy zapewnienia konsumentów o jakości zakupowanych produktów. Przykładowo, w przypadku biżuterii, wyroby o niewielkich masach, jak pierścionki czy wisiorki, często nie są cechowane, co pozwala producentom na oszczędności kosztów produkcji, a także na elastyczność w projektowaniu. W praktyce, dla klientów, oznacza to, że przy zakupie małych wyrobów ze złota warto zwracać uwagę na inne oznaczenia, które mogą wskazywać na ich jakość, takie jak certyfikaty od renomowanych producentów. W branży jubilerskiej przestrzeganie tych przepisów buduje zaufanie konsumentów i zapewnia transparentność rynku.

Pytanie 19

Papier ścierny ma gradację ziaren przedstawioną w formie liczbowej. Najgrubszy papier ścierny nosi oznaczenie

A. P240

B. P600

C. P800

D. P400

Papier ścierny o gradacji P240 jest oznaczeniem wskazującym na największe ziarno spośród podanych opcji. Gradacja papieru ściernego odnosi się do wielkości ziaren materiału ściernego, które są umieszczone na powierzchni papieru. Im niższa liczba, tym większe ziarna, co oznacza bardziej agresywne działanie podczas szlifowania. Papier P240 jest często wykorzystywany w procesach, gdzie wymagane jest szybkie usunięcie materiału, na przykład podczas pierwszego etapu szlifowania drewna lub metalu. W praktyce, zastosowanie P240 jest typowe w przygotowywaniu powierzchni przed malowaniem, ponieważ pozwala na usunięcie nierówności oraz zmatowienie powierzchni. W branży stolarskiej czy budowlanej, wiedza o gradacji papierów ściernych jest kluczowa, ponieważ pozwala na dobranie odpowiedniego narzędzia do konkretnego etapu obróbki. Zgodnie z normami branżowymi, wybór odpowiedniej gradacji wpływa na jakość wykończenia i wytrzymałość materiałów, dlatego znajomość tak podstawowych kwestii jak gradacja jest niezbędna dla profesjonalistów.

Pytanie 20

Renowację uszkodzonego złotego łańcuszka należy zacząć od

A. wymiany ogniw.

B. łączenia łańcuszka.

C. lutowania ogniw.

D. umycia łańcuszka.

Umycie łańcuszka złotego przed przystąpieniem do jego naprawy jest kluczowym krokiem, który mający na celu nie tylko usunięcie zanieczyszczeń, ale także umożliwienie dokładniejszej analizy uszkodzeń. Zanieczyszczenia mogą ukrywać drobne pęknięcia lub inne uszkodzenia, co utrudnia precyzyjną naprawę. Przy użyciu łagodnego detergentu i ciepłej wody oraz delikatnej szczoteczki można skutecznie usunąć nagromadzone resztki brudu. Po umyciu łańcuszek powinien być dokładnie osuszony, co zapobiega dalszym uszkodzeniom materiału. Ponadto, czysty łańcuszek lepiej reaguje na procesy lutowania czy łączenia, co podnosi jakość naprawy. Praktyka ta jest zgodna z najlepszymi standardami w jubilerstwie, gdzie dbałość o detale i higiena pracy są niezbędne do uzyskania trwałych i estetycznych efektów naprawy. Utrzymanie czystości narzędzi i materiałów używanych w procesie naprawy jest również istotne, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość wykonywanych czynności.

Pytanie 21

Aby uzyskać na powierzchni obrączek efekt zbliżony do piaskowania, jaka technika powinna zostać zastosowana?

A. puncyny

B. szczotki drucianej

C. pilnika

D. papieru ściernego

Wybór narzędzi do obróbki powierzchni metalowych wymaga zrozumienia ich specyfiki i właściwości. Pilnik, mimo że jest popularnym narzędziem do formowania kształtów, nie jest odpowiedni do uzyskania efektu matowienia, który przypomina piaskowanie. Pilniki ścierają materiał w sposób, który może prowadzić do nierównych powierzchni oraz zarysowań, co jest niepożądane w przypadku biżuterii. Ponadto, użycie puncyny, narzędzia przeznaczonego do wbijania wzorów lub znaków, nie sprawdzi się w kontekście matowienia. Puncyna działa w sposób punktowy, co może prowadzić do lokalnych uszkodzeń, zamiast jednorodnego efektu, który można uzyskać przy użyciu szczotki drucianej. Papier ścierny, choć może wydawać się odpowiednią alternatywą, w rzeczywistości nie dostarcza pożądanej struktury powierzchni. Zastosowanie papieru może prowadzić do zarysowań oraz niejednorodności, co jest szczególnie widoczne na błyszczących metalach. W branży jubilerskiej dąży się do uzyskania gładkich, estetycznych powierzchni, a wybór odpowiednich narzędzi ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu. Warto zapamiętać, że właściwe podejście do obróbki powierzchni nie tylko wpływa na estetykę, ale również na trwałość i jakość wyrobów jubilerskich.

Pytanie 22

Podczas ręcznej obróbki elementów lub wyrobów jubilerskich, do ich mocowania stosuje się

A. kowadło

B. klin

C. pęseta

D. kluba

Mocowanie elementów jubilerskich to kluczowy etap w procesie ich produkcji, jednak odpowiedzi, które nie uwzględniają kluby, nie są właściwym wyborem. Klin, choć może wydawać się odpowiedni, jest narzędziem stosowanym głównie do rozdzielania lub unieruchamiania materiałów w różnych zastosowaniach przemysłowych, a nie precyzyjnego mocowania delikatnych elementów biżuteryjnych. Użycie klina w jubilerstwie może prowadzić do uszkodzenia mocowanego elementu, co jest sprzeczne z zasadami zachowania jakości w tej branży. Kowadło jest natomiast narzędziem, które służy do formowania metalu, a nie do jego mocowania. Użycie kowadła jako punktu wsparcia przy pracy z metalem wymaga skomplikowanej techniki i nie jest typowe dla prostych operacji obróbczych. Pęseta, chociaż bardzo przydatna do chwytania małych elementów, nie spełnia funkcji mocującej w sensie stabilnego i bezpiecznego utrzymania elementów podczas ich obróbki. W rzeczywistości, stosowanie niewłaściwych narzędzi mocujących może prowadzić do marnotrawstwa materiałów i zwiększonego ryzyka powstawania wad w produktach końcowych. Warto zatem zwracać uwagę na dobór narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest jedną z podstawowych zasad w rzemiośle jubilerskim.

Pytanie 23

Najlepszym sposobem na zmniejszenie średnicy pierścionka jest

A. zmiana kształtu szyny

B. wycięcie fragmentu szyny

C. ściśnięcie szyny

D. zgięcie szyny

Wycięcie fragmentu szyny jest najskuteczniejszym sposobem na zmniejszenie rozmiaru pierścionka. Ta metoda polega na usunięciu niewielkiego kawałka materiału z obwodu szyny, co pozwala na precyzyjne dopasowanie jej do wymagań klienta. Dzięki temu, że szyna staje się węższa, pierścionek zachowuje swoje estetyczne walory, a jednocześnie idealnie przylega do palca. W praktyce, jubilerzy często stosują tę technikę, ponieważ minimalizuje ona ryzyko uszkodzenia diamentów lub innych kamieni szlachetnych osadzonych w pierścionku, które mogłyby ulec przesunięciu lub pęknięciu w wyniku innej formy modyfikacji. Standardy branżowe zalecają używanie tej metody szczególnie w przypadku pierścionków o bardziej skomplikowanej konstrukcji, gdzie inne podejścia mogą nie zapewnić pożądanej precyzji. Warto również podkreślić, że wycięcie fragmentu szyny może być wykonane na dwojaki sposób – poprzez ręczne cięcie lub z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi CNC, co zwiększa dokładność i umożliwia zachowanie odpowiednich proporcji oraz symetrii pierścionka.

Pytanie 24

Podczas obróbki kamieni szlachetnych, który minerał jest najtwardszy i wymaga specjalistycznych narzędzi?

A. Rubin

B. Szafir

C. Diament

D. Topaz

Chociaż szafiry, rubiny i topazy są również kamieniami szlachetnymi o znacznej twardości, to nie dorównują one diamentowi. Szafir i rubin, będące odmianami korundu, osiągają twardość 9 w skali Mohsa, co czyni je bardzo twardymi, ale wciąż podatnymi na zarysowania przez diament. Korund jest często wykorzystywany jako materiał ścierny, ale nie wymaga tak specjalistycznych narzędzi jak diament przy obróbce. Topaz, z kolei, posiada twardość 8, co sprawia, że choć jest stosunkowo twardym minerałem, to jednak wciąż można go obrabiać narzędziami, które nie są tak zaawansowane jak te stosowane przy diamentach. Często spotykanym błędem jest myślenie, że każdy twardy minerał wymaga takich samych narzędzi jak diament, ale prawda jest taka, że tylko diament, z racji swojej struktury atomowej, stawia takie wymagania. Taka wiedza jest nie tylko teoretyczna, ale również praktyczna, ponieważ pozwala na odpowiedni dobór narzędzi i technik przy obróbce różnych kamieni, co jest kluczowe w jubilerstwie.

Pytanie 25

Jakie znaczenie ma stop próby w kontekście wyrobów złotniczych?

A. Oznacza wagę wyrobu

B. Informuje o intensywności koloru metalu

C. Określa zawartość czystego złota w stopie

D. Podaje rozmiar wyrobu

Stop próby jest kluczowym pojęciem w branży jubilerskiej i złotniczej, ponieważ określa procentową zawartość czystego złota w stopie. Jest to standardowy sposób mierzenia jakości złota, który pomaga w ocenie wartości i właściwości wyrobu. Im wyższa próba, tym większa zawartość czystego złota, co zazwyczaj przekłada się na wyższą wartość produktu. W praktyce, stopy złota są często mieszane z innymi metalami, takimi jak miedź czy srebro, aby zwiększyć ich wytrzymałość, dlatego próba pomaga określić, jak dużo złota rzeczywiście znajduje się w wyrobie. Na przykład złoto o próbie 750 oznacza, że zawiera ono 75% czystego złota. Próby są międzynarodowo uznawane i stosowane, co ułatwia handel i ocenę wartości wyrobów. Z mojego doświadczenia, zrozumienie, jak działa system prób, pozwala lepiej ocenić i wycenić złote przedmioty, co jest nieocenione przy ich zakupie, sprzedaży czy naprawie.

Pytanie 26

Która z poniższych czynności jest częścią procesu naprawy biżuterii?

A. Galwanizacja

B. Lutowanie

C. Kucie

D. Frezowanie

Galwanizacja, mimo że jest stosowana w jubilerstwie, nie jest typową metodą naprawy biżuterii. Polega na pokrywaniu metalowych przedmiotów cienką warstwą metalu poprzez proces elektrolizy. Zwykle stosuje się ją w celu poprawy wyglądu, ochrony przed korozją lub nadania nowych właściwości powierzchni, ale nie do naprawy uszkodzeń mechanicznych. Frezowanie natomiast jest techniką obróbki skrawaniem, stosowaną głównie do tworzenia nowych kształtów czy wzorów w metalach, ale nie bezpośrednio do naprawy. Choć może być używane do przygotowania powierzchni przed właściwą naprawą, nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Kucie, z kolei, to proces formowania metali za pomocą siły uderzenia lub nacisku, stosowany głównie w produkcji biżuterii, a nie w jej naprawie. Kucie może zmieniać kształt i właściwości materiału, ale nie służy do łączenia czy naprawy uszkodzonych elementów. Często błędnie uważa się, że każda obróbka metalu jest formą naprawy. W rzeczywistości, każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowanie i nie wszystkie są odpowiednie do naprawy biżuterii. Ważne jest, aby rozumieć, że naprawa wymaga precyzyjnych technik, takich jak lutowanie, które oferują trwałe i estetyczne rozwiązania.

Pytanie 27

Rodzajem oprawy nie jest oprawa

A. kanałowa

B. w gwiazdę

C. księżycowa

D. brukowa

Wszystkie wymienione oprawy, z wyjątkiem oprawy księżycowej, mają swoje uzasadnienie w branży oświetleniowej i są stosowane w różnych kontekstach projektowych. Oprawa w gwiazdę to przykład elementu, który często wykorzystuje się w aranżacjach wnętrz, gdzie celem jest stworzenie efektu dekoracyjnego, przypominającego nocne niebo. Jej zastosowanie jest szczególnie popularne w sypialniach czy w pokojach dziecięcych, gdzie tworzy przytulną atmosferę. Oprawy kanałowe natomiast stanowią standard w nowoczesnych biurach, gdzie intensywne oświetlenie jest niezbędne do zapewnienia odpowiednich warunków pracy. Umożliwiają one również elastyczne rozmieszczenie źródeł światła i dostosowywanie ich do zmieniających się potrzeb użytkowników, co wpisuje się w najnowsze standardy projektowania ergonomicznego. Z kolei oprawy brukowe są kluczowe w kontekście oświetlenia zewnętrznego, gdzie wymagania dotyczące bezpieczeństwa i widoczności są szczególnie istotne. Każda z tych opraw ma swoje unikalne właściwości i zastosowania, które są zgodne z zasadami projektowania oświetlenia, a ich błędne zrozumienie może prowadzić do niewłaściwego doboru elementów i nieefektywnego wykorzystania przestrzeni. W kontekście projektowania istotne jest, aby mieć pełen obraz dostępnych opcji oraz ich właściwości, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie wyboru odpowiednich opraw oświetleniowych.

Pytanie 28

Jakie działanie powinno być podjęte w pierwszej kolejności przy naprawie zerwanego łańcuszka?

A. wymiana ogniwek

B. wygotowanie łańcuszka w bejcy

C. polerowanie łańcuszka

D. połączenie ogniwek

Niektóre podejścia do naprawy zerwanego łańcuszka mogą być mylne, a ich zastosowanie prowadzi do niewłaściwych rezultatów. Połączenie ogniwek, choć teoretycznie może wydawać się odpowiednie, nie rozwiązuje problemu z zanieczyszczeniami, które mogą osłabiać trwałość łańcuszka. Bez odpowiedniego czyszczenia, każde połączenie może być narażone na dalsze uszkodzenia, co w konsekwencji prowadzi do wzrostu ryzyka zerwania w przyszłości. Wymiana ogniwek także nie jest odpowiednia na pierwszy krok w naprawie; bez wcześniejszego czyszczenia, nowo zamontowane ogniwa mogą nie trzymać się solidnie i będą narażone na korozję, co znacznie skróci ich żywotność. Polerowanie łańcuszka, mimo że poprawia jego wygląd, nie zajmuje się fundamentalnymi problemami strukturalnymi ani nie eliminuje zanieczyszczeń, które mogą wpływać na trwałość biżuterii. Warto zauważyć, że wielu amatorów biżuterii może mylnie sądzić, że połączenie lub wymiana ogniwek to wystarczające rozwiązanie, jednak praktyka pokazuje, że bez odpowiedniego przygotowania, jakim jest czyszczenie, jakiekolwiek naprawy stają się tymczasowe i nieefektywne. Kierując się standardami branżowymi, zawsze należy zaczynać od etapu czyszczenia, aby zapewnić solidną bazę do dalszej naprawy i konserwacji biżuterii.

Pytanie 29

Milgryf to urządzenie przeznaczone do

A. wyliczania obwodu kamienia

B. trasowania ramki kamienia

C. dekorowania górnej krawędzi ramki kamienia

D. określenia miejsca umiejscowienia kamienia

Milgryf to precyzyjne narzędzie wykorzystywane w jubilerstwie do zdobienia górnej krawędzi oprawki kamienia. Jego zastosowanie polega na wykonywaniu estetycznych i funkcjonalnych wykończeń, które nie tylko zwiększają atrakcyjność biżuterii, ale także są kluczowe dla stabilności i trwałości osadzenia kamienia. W praktyce milgryf jest używany do tworzenia ozdobnych brzegów, które mogą obejmować różne wzory, takie jak kropki czy rowki, co przyczynia się do większej wizualnej głębi i tekstury. W branży jubilerskiej ważne jest, aby narzędzia takie jak milgryf były stosowane zgodnie z określonymi standardami jakości, co zapewnia nie tylko satysfakcję klientów, ale także długowieczność produktów. Przykłady zastosowania milgryfu można znaleźć w wielu wysokiej klasy kolekcjach biżuterii, gdzie detale odgrywają kluczową rolę w ostatecznym wyglądzie i wartości wyrobów. Znajomość technik zdobienia za pomocą milgryfu jest zatem niezbędna dla każdego profesjonalnego jubilera, który pragnie dostarczać produkty o najwyższej jakości.

Pytanie 30

Aby uzyskać stop złota o próbie 0,585 w odcieniu zielonożółtym, trzeba do złota o próbie 0,999 dodać

A. cynk

B. kadm

C. mangan

D. srebro

Wybór kadmu, manganu lub cynku jako dodatku do złota próby 0,999 jest niepoprawny, ponieważ te metale nie są standardowo wykorzystywane w stopach złota w jubilerstwie. Kadm, jako metal toksyczny, nie tylko nie jest akceptowany w biżuterii, ale jego obecność w stopie złota mogłaby prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia. Mangan, chociaż stosowany w niektórych stopach metali, nie ma zastosowania w złotnictwie, ponieważ nie poprawia estetyki ani właściwości mechanicznych złota. Cynk, z kolei, jest stosowany do tworzenia stopów, takich jak mosiądz, lecz w kontekście złota jego dodatek może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych, które mogą wpływać na kolor oraz trwałość wyrobu. W jubilerstwie stosuje się metale szlachetne, takie jak srebro i miedź, które zapewniają estetyczny wygląd oraz trwałość, a także są zgodne z normami jakości. Dlatego istotne jest, aby przy tworzeniu stopów złota wybierać metale, które nie tylko spełniają normy bezpieczeństwa, ale również odpowiadają wymaganiom właściwości mechanicznych oraz estetycznych wyrobów jubilerskich.

Pytanie 31

Analiza złota na kamieniu probierczym to metoda

A. przybliżona

B. analityczna

C. kroplowa

D. precyzyjna

Odpowiedzi wskazujące na dokładność, kroplowość czy analityczność badania złota na kamieniu probierczym opierają się na nieporozumieniach dotyczących charakterystyki tej metody. Badanie dokładne sugerowałoby, że wyniki uzyskane za pomocą kamienia probierczego są precyzyjne i mogą być używane jako jedyne źródło informacji o czystości złota. W praktyce jednak, metoda ta jest subiektywna i zależy od umiejętności osoby przeprowadzającej próbę oraz od jakości używanych odczynników. Odpowiedź sugerująca metodę kroplową może być myląca, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do badania złota, które nie polega na zastosowaniu kropli cieczy na próbkę, ale raczej na tarciu próbki na kamieniu. Natomiast odpowiedź, że jest to metoda analityczna, jest błędna, ponieważ nie spełnia standardów analitycznych, które wymagają ścisłej kontroli warunków i procedur, co jest konieczne do uzyskania wyników wiarygodnych i powtarzalnych. Kluczowe jest zrozumienie, że metody analityczne, takie jak spektrometria mas, dostarczają znacznie bardziej precyzyjnych pomiarów i są wykorzystywane w laboratoriach do dokładnej analizy próbek metali szlachetnych. Dlatego, myląc te różne metody, można łatwo wyciągnąć błędne wnioski na temat ich zastosowania i wiarygodności wyników.

Pytanie 32

Ile gramów ligury trzeba dodać do 12 gramów złota o próbie 0,999, aby uzyskać stop złota o próbie 0,500?

A. 12g

B. 6g

C. 24g

D. 10g

W przypadku odpowiedzi, które są błędne, istnieje kilka kluczowych koncepcji, które mogą prowadzić do niepoprawnych obliczeń. Przede wszystkim, gdy podejmujemy się obliczeń związanych z próbkowaniem metali szlachetnych, musimy pamiętać, że każda próba metalu oznacza określony procent zawartości czystego metalu w stopie. Złoto próby 0,500 ma tylko 50% zawartości złota, co oznacza, że pozostałe 50% to inne metale, które służą jako ligura. Konsekwencją tego jest, że aby obniżyć próby złota, musimy dodać wystarczającą ilość ligury, by zachować odpowiedni stosunek. Typowym błędem jest pomylenie całkowitej masy metalu z masą czystego złota. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że dodanie mniejszej ilości ligury wystarczy do uzyskania wymaganej próby. W rzeczywistości, aby uzyskać próbę 0,500, musimy dodać dokładnie tyle ligury, aby finalny stop zawierał 50% czystego złota. Niewłaściwe wartości, takie jak 6 g, 10 g, czy 24 g, wynikają często z błędnych obliczeń proporcji i niezrozumienia, jak działa proces łączenia metali. Kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w składzie stopu wpływa na jego właściwości fizyczne i chemiczne. W praktyce, błąd w obliczeniach może prowadzić do wyrobów o niewłaściwych próbach, co z kolei wpłynie na ich wartość rynkową oraz jakość wytwarzanych produktów. Dlatego znajomość zasad proporcji i umiejętność przeprowadzania odpowiednich obliczeń jest niezbędna w branży jubilerskiej i metalurgicznej.

Pytanie 33

Kluczowym kryterium przy wyborze rodzaju oprawy dla kamienia jest

A. wartość kamienia

B. kolor kamienia

C. ciężar kamienia

D. szlif kamienia

Masa kamienia, choć może wydawać się kluczowym czynnikiem przy wyborze oprawy, nie ma bezpośredniego wpływu na to, jak kamień powinien być szlifowany. Wartość kamienia jest często mylona z jego masą, jednak sama masa nie determinuje jakości szlifu. W rzeczywistości, wartościowe kamienie mogą mieć różne masy, a ich wartość jest bardziej związana z jakością, czystością oraz rzadkością. Barwa kamienia, chociaż jest istotna z perspektywy estetycznej, nie jest jedynym kryterium oprawy. Na przykład, kamienie o podobnej barwie mogą mieć różne właściwości optyczne w zależności od ich struktury krystalicznej i szlifu. Nieprawidłowe podejście do analizy tych aspektów prowadzi do błędnych decyzji w doborze oprawy. Warto zawsze uwzględniać, że odpowiedni szlif kamienia jest podstawą jego oprawy, ponieważ różne kształty i techniki szlifu wpływają bezpośrednio na wygląd i funkcjonalność wyrobu jubilerskiego. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór oprawy kamienia powinien być oparty na kompleksowej ocenie jego właściwości, a nie jedynie na pojedynczym kryterium, takim jak masa, kolor czy wartość. Tylko poprzez dokładną analizę oraz zastosowanie odpowiednich standardów można osiągnąć pożądany efekt estetyczny i użytkowy.

Pytanie 34

Jaki metal szlachetny ma mniejszą masę od ołowiu?

A. Złoto

B. Srebro

C. Platyna

D. Pallad

Pallad, złoto i platyna to metale szlachetne, które posiadają gęstości znacznie wyższe od ołowiu. Pallad ma gęstość wynoszącą około 12,02 g/cm³, złoto osiąga gęstość 19,32 g/cm³, a platyna jest jednym z najcięższych metali szlachetnych, z gęstością równą około 21,45 g/cm³. Wybór tych metali może wynikać z ich popularności w jubilerstwie oraz przemyśle, jednak w kontekście pytania o lżejszy metal, kluczowe jest zrozumienie, że ich gęstość bezpośrednio wyklucza je jako odpowiedzi. Wiele osób mylnie zakłada, że metale szlachetne są z definicji 'lekkie', co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby w analizie stosować porównania oparte na danych fizycznych, zwracając uwagę na właściwości materiałów, a także ich zastosowania w różnych dziedzinach. Przykładowo, złoto i platyna są cenione za swoje właściwości estetyczne i odporność na korozję, co czyni je idealnymi do produkcji biżuterii, ale ich wyższa gęstość powoduje, że nie mogą być uznawane za lekkie metale w kontekście porównawczym z ołowiem.

Pytanie 35

Która z wymienionych piłek włosowych ma największą średnicę, oznaczoną symbolem?

A. 0

B. 6/0

C. 3/0

D. 3

Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji i systemów oznaczania piłek włosowych. Odpowiedzi takie jak '3/0' czy '6/0' mogą sugerować, że są to grubsze nici, ponieważ zawierają liczby, które w innych kontekstach mogą wskazywać na większą grubość. W rzeczywistości jednak, w większości systemów oznaczeń, liczby z prefiksem '0' niższym numerze wskazują na cieńsze materiały. Na przykład, oznaczenie '3/0' oznacza nić o mniejszej grubości niż '3', a '6/0' jest jeszcze cieńsza. To typowy błąd myślowy, który może prowadzić do mylenia różnych systemów klasyfikacji. Ponadto, niektórzy mogą błędnie zakładać, że większa liczba w systemach oznaczeń zawsze oznacza większą grubość, co jest nieprawdziwe w kontekście nici. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się ze specyfikacjami producentów oraz normami branżowymi, które szczegółowo opisują, jak powinno się klasyfikować i dobierać materiały do różnych zastosowań. W kontekście szycia, niewłaściwy wybór grubości nici może prowadzić do osłabienia szwów, co negatywnie wpływa na jakość finalnego produktu oraz zadowolenie klientów.

Pytanie 36

Do grupy ciężkich platynowców nie zalicza się:

A. pallad.

B. osm.

C. platyna.

D. iryd.

Iryd, osm oraz platyna to pierwiastki, które rzeczywiście należą do grupy platynowców ciężkich. Wybór palladu jako odpowiedzi na pytanie o metale ciężkie jest powszechnym błędem, wynikającym z niepełnego zrozumienia klasyfikacji metali szlachetnych. Iryd i osm, mające wyższą gęstość, są stosowane w przemyśle ze względu na swoje wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne, takie jak odporność na korozję i utlenianie. Platyna, z kolei, jest szeroko wykorzystywana w katalizatorach oraz w biżuterii, a jej niezwykłe właściwości sprawiają, że jest jednym z najbardziej pożądanych metali szlachetnych. Pallad, mimo że również jest cenionym metalem, nie osiąga takich samych parametrów dotyczących gęstości i odporności na działanie ekstremalnych warunków. Zrozumienie różnic między tymi pierwiastkami jest istotne w kontekście ich zastosowań przemysłowych oraz w badaniach chemicznych. Typowe błędy w rozumowaniu, związane z tą tematyką, wynikają często z mylenia metali na podstawie ich popularności lub zastosowania, a nie na podstawie ich właściwości fizycznych.

Pytanie 37

Aby zwiększyć rozmiar pierścionka bez zmiany wymiarów oraz profilu szyny, należy zastosować technikę

A. rozciągania szyny rolką

B. wlutowania wstawki w szynę

C. walcowania szyny

D. klepania szyny

Walcowanie szyny to proces, który polega na mechanicznych zmianach kształtu metalu poprzez jego ugniatanie. Choć technika ta może być używana do modyfikacji biżuterii, nie jest odpowiednia do powiększania pierścionka bez zmiany wymiarów i profilu szyny. Walcowanie może prowadzić do deformacji strukturalnych, co w konsekwencji może negatywnie wpłynąć na integralność oraz komfort noszenia pierścionka. Z kolei klepanie szyny, będące metodą kształtowania metalu przez uderzanie, także nie gwarantuje zachowania oryginalnych wymiarów, a dodatkowo może prowadzić do pęknięć i osłabienia materiału. Rozciąganie szyny rolką, które polega na zmniejszaniu grubości metalu poprzez jego rozciąganie, również jest niewłaściwym podejściem, ponieważ zmienia kształt pierścionka oraz jego profil, co może prowadzić do problemów z komfortem i estetyką. Dla zachowania jakości biżuterii oraz jej oryginalnego wyglądu, kluczowe jest stosowanie metod, które nie tylko zwiększają rozmiar, ale i zachowują integralność konstrukcyjną oraz wizualną. W branży jubilerskiej, gdzie precyzja i estetyka są kluczowe, stosowanie niewłaściwych technik może prowadzić do kosztownych błędów i niezadowolenia klientów.

Pytanie 38

Częścią, która jest niezbędna w każdym pierścionku, jest

A. szyna

B. biza

C. piata

D. carga

Wybór odpowiedzi innych niż szyna wskazuje na brak zrozumienia podstawowej konstrukcji pierścionków jubilerskich. Biza, piata oraz carga to pojęcia, które nie mają zastosowania w kontekście budowy pierścionków. Biza zazwyczaj odnosi się do elementów mocujących lub regulujących, ale nie jest standardowym terminem używanym w jubilerstwie. Piata, z kolei, nie jest znanym terminem w branży jubilerskiej i nie odnosi się do żadnego konkretnego elementu konstrukcyjnego pierścionków, co może prowadzić do dezorientacji. Cargo, podobnie, nie jest terminem, który opisywałby jakikolwiek aspekt budowy pierścionków. W branży jubilerskiej kluczowe jest zrozumienie, że każdy element biżuterii musi być przemyślany pod względem funkcji oraz estetyki. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylnego przekonania, że różne elementy konstrukcyjne mogą pełnić te same funkcje. Niezrozumienie roli szyny może prowadzić do problemów z trwałością i stabilnością całej biżuterii, co podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich terminów oraz wiedzy na temat materiałów i ich właściwości. Aby skutecznie projektować i tworzyć biżuterię, ważne jest, aby posługiwać się poprawnym słownictwem oraz mieć świadomość, jakie elementy są kluczowe w danym kontekście. W związku z tym, edukacja w zakresie podstaw jubilerstwa jest niezbędna dla każdego, kto chce zrozumieć, jak tworzyć atrakcyjne i trwałe projekty biżuterii.

Pytanie 39

Wkładanie drucika w wygrawerowane zagłębienie to

A. inkrustacja

B. niello

C. emaliowanie

D. platerowanie

Inkrustacja to technika dekoracyjna, która polega na umieszczaniu materiałów, takich jak druciki, w wygrawerowanych rowkach na powierzchni metalu, drewna lub innych materiałów. Ta metoda jest szeroko stosowana w jubilerstwie oraz rzemiośle artystycznym, pozwalając na tworzenie skomplikowanych wzorów i tekstur, które nadają przedmiotom unikalny charakter. Technika ta wymaga precyzyjnego wykonania, aby drucik idealnie pasował do rowka, co zapewnia trwałość i estetykę. Przykładem zastosowania inkrustacji może być biżuteria, gdzie różnokolorowe druciki są umieszczane w grawerowanych wzorach, tworząc efektowne kompozycje. Warto również zaznaczyć, że inkrustacja jest zgodna z wieloma standardami rzemiosła artystycznego, co potwierdza jej wysoką jakość i estetykę. Używanie tej techniki w projektach artystycznych umożliwia rzemieślnikom wyrażenie swojej kreatywności oraz umiejętności technicznych, przyczyniając się do rozwoju kultury i tradycji w rzemiośle.

Pytanie 40

Jakie jest stężenie dodatków stopowych w stopie złota?

A. ligura

B. stężenie

C. wsad

D. próba

Termin "ligura" odnosi się do zawartości dodatków stopowych w stopie złota, co jest kluczowe dla zrozumienia właściwości materiałów stosowanych w jubilerstwie oraz w przemyśle elektronicznym. Ligura, czyli stop, to materiał, który powstaje w wyniku połączenia złota z innymi metalami, co wpływa na jego kolor, twardość, odporność na korozję oraz inne cechy fizyczne i chemiczne. Na przykład, stop 18-karatowy zawiera 75% złota oraz 25% innych metali, takich jak srebro, miedź czy pallad, które nadają mu konkretne właściwości. W branży jubilerskiej dobór odpowiednich ligur jest kluczowy, ponieważ różne kombinacje metali mogą zmieniać zarówno estetykę, jak i trwałość biżuterii. Normy, takie jak ASTM (American Society for Testing and Materials), określają wymagania dla jakości stopów, co jest istotne w kontekście produkcji i certyfikacji wyrobów złotniczych. W związku z tym znajomość pojęcia ligura jest niezbędna dla profesjonalistów w tej dziedzinie, którzy pragną tworzyć wyroby wysokiej jakości i odpowiadające oczekiwaniom rynku, zarówno od strony technicznej, jak i estetycznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej