Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 3 listopada 2025 17:14
Data zakończenia: 3 listopada 2025 17:33

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Maksymalne dzienne przyjęcie (ADI) benzoesanu sodu wynosi 0,5 mg/kg wagi ciała. Ile maksymalnie benzoesanu sodu może dziennie spożywać osoba ważąca 70 kg?

A. 70 mg

B. 350 mg

C. 175 mg

D. 450 mg

Dopuszczalne dzienne spożycie (ADI) benzoesanu sodu wynosi 0,5 mg na kilogram masy ciała. Aby obliczyć maksymalną dzienną ilość, jaką może przyjąć osoba o masie 70 kg, należy zastosować prostą formułę: ADI * masa ciała. W tym przypadku: 0,5 mg/kg * 70 kg = 35 mg. Odpowiedź 350 mg jest poprawna, ponieważ obliczenia wskazują na maksymalne spożycie wynoszące 35 mg na kilogram masy ciała, co oznacza, że osoba o masie 70 kg może bezpiecznie spożyć do 350 mg benzoesanu sodu dziennie. Zrozumienie wartości ADI jest istotne w kontekście bezpieczeństwa żywności, ponieważ zapewnia, że substancje chemiczne, takie jak konserwanty, są używane w sposób, który nie zagraża zdrowiu konsumentów. W praktyce oznacza to, że producenci żywności muszą przestrzegać norm dotyczących stosowania benzoesanów, aby zapewnić, że ich produkty są bezpieczne dla konsumentów. Warto również zwrócić uwagę, że ADI opiera się na badaniach toksykologicznych, które uwzględniają zarówno skutki krótkoterminowe, jak i długoterminowe spożycia danej substancji.

Pytanie 2

W mikrobiologii metoda sterylizacji przy użyciu suchego, gorącego powietrza zalicza się do

A. metod fizycznych

B. metod biologicznych

C. metod chemicznych

D. metod mechanicznych

Sterylizacja suchym, gorącym powietrzem zaliczana jest do metod fizycznych, ponieważ wykorzystuje wysoką temperaturę do eliminacji mikroorganizmów. Proces ten polega na umieszczaniu materiałów w piecu, gdzie temperatura osiąga zazwyczaj od 160 do 180 stopni Celsjusza przez określony czas, co pozwala na zniszczenie bakterii, wirusów oraz sporów. Metoda ta jest szczególnie skuteczna w przypadku narzędzi metalowych, szklanych lub materiałów odpornych na wysoką temperaturę. W praktyce stosuje się ją w laboratoriach mikrobiologicznych oraz w zakładach medycznych do sterylizacji narzędzi chirurgicznych. Ważne jest, aby stosować się do standardów, takich jak normy ISO 17665, dotyczące sterylizacji, które określają wymagania dla procedur sterylizacji w celu zapewnienia ich skuteczności. Dodatkowo, sterylizacja suchym powietrzem jest preferowana w sytuacjach, gdy zastosowanie wody lub pary byłoby nieodpowiednie, przykładowo w przypadku urządzeń elektrycznych czy niektórych instrumentów laboratoryjnych.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Podczas reakcji ksantoproteinowej obecność białka jest potwierdzana przez zmianę koloru na żółty, co wskazuje na obecność w białku

A. wiązań peptydowych

B. aminokwasów zawierających siarkę

C. aminokwasów zawierających pierścień aromatyczny

D. wiązań wodorowych

Reakcja ksantoproteinowa to naprawdę znany test w biochemii, który pomaga wykrywać białka. Robi się to, sprawdzając aminokwasy z pierścieniem aromatycznym, jak tryptofan, tyrozyna czy fenyloalanina. Kiedy masz do czynienia z tymi aminokwasami, to reagują one z kwasem azotowym, co prowadzi do powstania intensywnego żółtego koloru. To właśnie ten kolor jest kluczowy przy identyfikacji białka w próbce. W laboratoriach biochemicznych ten test przydaje się do analizy białek. Na przykład, przy badaniach jakości żywności, test ksantoproteinowy potwierdza obecność białek w produktach, co jest ważne, gdy chcemy ocenić ich wartość odżywczą. Dobrze znać tę reakcję, bo może to pomóc w lepszym zrozumieniu standardów laboratoryjnych oraz metod wykrywania białek. Takie umiejętności przyczyniają się też do poprawy jakości wyników analiz.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Które elektrody wykorzystuje się w typowym zestawie do analizy elektrograwimetrycznej przedstawionej na zamieszczonym schemacie?

A. Miedziane.

B. Ołowiane.

C. Srebrne.

D. Platynowe.

Wybór nieodpowiednich elektrod, takich jak miedziane, ołowiane czy srebrne, w kontekście analizy elektrograwimetrycznej może prowadzić do istotnych błędów pomiarowych oraz zafałszowania wyników. Elektrody miedziane, choć popularne w niektórych aplikacjach, mogą reagować z analizowanymi roztworami, co wprowadza zmienność i niepewność do wyników. Miedź nie tylko ma tendencję do korozji, ale także może tworzyć różnorodne kompleksy z jonami metali, co dodatkowo komplikuje analizę. Ołów, z kolei, jest znanym toksycznym pierwiastkiem, którego zastosowanie w analizach chemicznych jest ograniczone przez przepisy dotyczące ochrony środowiska oraz zdrowia. Jego stosowanie w elektrodach może prowadzić do kontaminacji próbek. Natomiast elektrody srebrne, chociaż stosowane w niektórych procesach redoks, są również podatne na korozję i nie zawsze zapewniają stabilność w trudnych warunkach analitycznych. W przypadku analizy elektrograwimetrycznej kluczowe jest zastosowanie elektrod, które nie tylko są inertne, ale także zdolne do precyzyjnego pomiaru potencjału elektrolitycznego. Dlatego też, wybierając elektrody, istotne jest kierowanie się zasadami dobrych praktyk laboratoryjnych oraz normami branżowymi, które podkreślają znaczenie użycia odpowiednich materiałów dla uzyskania wiarygodnych wyników.

Pytanie 10

Białka, których cząsteczki mają wiązania peptydowe, w reakcji z jonami miedzi(II) w środowisku zasadowym tworzą kompleks o barwie fioletowej. Stopień intensywności barwy jest proporcjonalny do liczby wiązań peptydowych. Tę zależność można wykorzystać do oznaczeń

A. konduktometrycznych

B. polarymetrycznych

C. spektrofotometrycznych

D. refraktometrycznych

Twoja odpowiedź dotycząca polarymetrii, refraktometrii i konduktometrii wskazuje na to, że w chemii można używać różnych technik, ale każda ma swoje ograniczenia. Polarymetria to coś, co bada kąt rotacji światła w substancjach optycznie czynnych, ale nie ma to związku z pomiarem wiązań peptydowych czy ich reakcji z miedzią. Refraktometria, która mierzy, jak światło się załamuje, też nie pasuje do tego, co jest opisane w pytaniu. Jeśli chodzi o konduktometrię, to ona bada, jak dobrze przewodzi prąd roztwór, co zależy od stężenia jonów, a nie od struktury cząsteczek. Wszystkie te metody są przydatne w chemii, ale nie odzwierciedlają bezpośrednich interakcji białek z miedzią i nie pozwalają na pomiar intensywności barwy, co jest kluczowe w tej kwestii. Można by to lepiej ująć, starając się myśleć bardziej o spektrofotometrii.

Pytanie 11

Podłoże do izolacji i identyfikacji bakterii hemolizujących powinno zawierać

A. ekstrakt drożdżowy.

B. maltozę.

C. krew.

D. bulion.

Krew jest kluczowym składnikiem podłoża do hodowli bakterii hemolizujących, ponieważ zawiera niezbędne składniki odżywcze oraz czynniki wzrostu, które umożliwiają rozwój tych mikroorganizmów. Hemoliza, proces polegający na rozkładzie czerwonych krwinek, jest istotnym wskaźnikiem dla identyfikacji bakterii, takich jak Streptococcus i Staphylococcus, które mogą powodować szereg infekcji. W praktykach laboratoryjnych stosuje się podłoża krwawe, które pozwalają na obserwację stref hemolizy wokół kolonii bakterii, co jest kluczowym krokiem diagnostycznym. Przykładem takiego podłoża jest agar krwawy, który nie tylko sprzyja hodowli bakterii, ale również umożliwia klasyfikację w zależności od rodzaju hemolizy: alfa, beta lub gamma. Zgodnie z wytycznymi American Society for Microbiology, stosowanie krwi w podłożach hodowlanych uznawane jest za standardową praktykę, co podkreśla znaczenie tego komponentu w mikrobiologii medycznej.

Pytanie 12

Wartość mnożnika analitycznego dla żelaza oznaczonego wagowo jako tlenek żelaza(III) wynosi

A. 0,7

B. 0,6994

C. 0,7773

D. 0,3497

Mnożnik analityczny dla tlenku żelaza(III) jest kluczowym parametrem w analizach chemicznych, jednak niektóre z błędnych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia pojęcia mas molowych i stosunków wagowych. W przypadku odpowiedzi, które są niepoprawne, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwych wyliczeń związanych z masami molowymi poszczególnych składników. Na przykład, odpowiedzi 0,7 i 0,7773 mogą wydawać się bliskie, ale są one zaniżone lub zawyżone w porównaniu do rzeczywistego stosunku mas molowych. Często popełnianym błędem jest uproszczone podejście do obliczeń, w którym analitycy pomijają istotne szczegóły, takie jak ilość atomów w cząsteczce związku chemicznego. W nauce o materiałach, niezwykle ważne jest prawidłowe rozumienie, jak różne formy tlenków metali wpływają na wyniki analiz. Dlatego też, użycie niewłaściwego mnożnika analitycznego może prowadzić do błędnych wyników, co ma duże znaczenie w zastosowaniach przemysłowych i badawczo-rozwojowych, gdzie precyzyjne pomiary mają kluczowe znaczenie. W kontekście chemii analitycznej, standardy i protokoły są ściśle związane z poprawnością pomiarów, a wiedza o masach molowych i ich zastosowaniu w praktyce ma fundamentalne znaczenie dla każdej analizy chemicznej.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Jaki wskaźnik jest używany do oceny kontaktu między wodami naturalnymi a fekaliami?

A. Miano coli

B. Twardość ogólna

C. Sucha pozostałość

D. Zasadowość mineralna

Miano coli jest kluczowym wskaźnikiem stosowanym w ocenie jakości wód naturalnych oraz ich zanieczyszczenia fekaliami. Oznaczenie miana coli polega na wykrywaniu obecności bakterii z rodziny Enterobacteriaceae, które są typowymi wskaźnikami zanieczyszczenia kałowego. W praktyce, gdy miano coli w próbie wody jest wysokie, sugeruje to, że woda może być zanieczyszczona fekaliami, co w konsekwencji zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez wodę. W związku z tym, w ramach monitorowania jakości wód, miano coli jest często stosowane jako kryterium oceny, zgodnie z dyrektywami i normami unijnymi. Na przykład, wody do picia muszą mieć miano coli poniżej określonego progu, aby mogły być uznane za bezpieczne. W praktyce, stosując metody mikrobiologiczne, laboratoria są w stanie szybko i efektywnie określić poziom zanieczyszczenia, co jest niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego oraz zarządzania zasobami wodnymi.

Pytanie 15

Roztwór zawierający aniony I grupy analitycznej poddano identyfikacji metodą chromatografii cienkowarstwowej. Na chromatogramie uwidoczniono dwie plamki w odległości 5,6 cm i 3,5 cm od linii startu. Odległość czoła eluenta od linii startu wyniosła 10,1 cm, a wartości wskaźników Rf wzorców anionów wynoszą jak w tabeli. Które z anionów zawierała badana próbka?

Anion	Cl^-	Br^-	I^-	SCN^-
Wskaźnik R_f	0,243	0,352	0,554	0,648

A. I- i Br-

B. I- i SCN-

C. Cl- i SCN-

D. Cl- i Br-

Odpowiedź I- i Br- jest prawidłowa, ponieważ obliczone wartości wskaźników Rf dla plamek na chromatogramie odpowiadają wartościom Rf dla anionów I- i Br- zawartych w dostępnych wzorcach. W przypadku chromatografii cienkowarstwowej, wskaźnik Rf definiuje się jako stosunek odległości, jaką przebył dany anion do odległości, jaką przebył czoło eluentu. Zatem, aby uzyskać rzetelne wyniki, ważne jest, aby porównywać uzyskane wartości Rf z wartościami wzorców. W praktyce stosowanie metody chromatografii cienkowarstwowej w identyfikacji anionów ma zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak analiza chemiczna w laboratoriach badawczych, kontrola jakości w przemyśle chemicznym oraz ocena jakości wód pod względem obecności zanieczyszczeń. Przykłady zastosowania tej metody obejmują wykrywanie zanieczyszczeń w wodach gruntowych oraz analizę składników żywności. Warto pamiętać, że dokładność i precyzja analizy chromatograficznej zależy również od wielu czynników, takich jak rodzaj użytej fazy stacjonarnej oraz skład eluenta, co podkreśla znaczenie odpowiednich praktyk laboratoryjnych.

Pytanie 16

Z opisu wynika, że do oznaczenia wapnia w glukonianie wapnia stosuje się miareczkowanie

Opis oznaczania zawartości wapnia w glukonianie wapnia
Oznaczenie polega na strąceniu jonów wapnia szczawianem amonu w postaci szczawianu wapnia CaC₂O₄ zgodnie z równaniem reakcji: Ca²⁺ + C₂O₄^2- → CaC₂O₄. Odsączony osad CaC₂O₄ rozpuszcza się w kwasie siarkowym(VI) zgodnie z równaniem reakcji: CaC₂O₄ + 2H⁺ → H₂C₂O₄ + Ca²⁺ Wydzielony kwas szczawiowy, w ilości równoważnej ilości wapnia w próbce, odmiareczkowuje się mianowanym roztworem KMnO₄.

Opis oznaczania zawartości wapnia w glukonianie wapnia

Oznaczenie polega na strąceniu jonów wapnia szczawianem amonu w postaci szczawianu wapnia CaC₂O₄ zgodnie z równaniem reakcji: Ca²⁺ + C₂O₄^2- → CaC₂O₄.
Odsączony osad CaC₂O₄ rozpuszcza się w kwasie siarkowym(VI) zgodnie z równaniem reakcji: CaC₂O₄ + 2H⁺ → H₂C₂O₄ + Ca²⁺
Wydzielony kwas szczawiowy, w ilości równoważnej ilości wapnia w próbce, odmiareczkowuje się mianowanym roztworem KMnO₄.

A. strąceniowe.

B. pośrednie odwrotne.

C. bezpośrednie.

D. pośrednie podstawieniowe.

Wygląda na to, że oznaczanie wapnia w glukonianie wapnia nie może być realizowane przy użyciu miareczkowania pośredniego odwrotnego, bezpośredniego czy strąceniowego. Miareczkowanie pośrednie odwrotne to sposób, w którym dodajemy reagent do roztworu z analizowanym składnikiem, co nie ma sensu tutaj, bo najpierw strącane są jony wapnia i nie możemy ich bezpośrednio miareczkować w roztworze. Z kolei miareczkowanie bezpośrednie polega na dodaniu reagentu bezpośrednio do roztworu, co też tu nie pasuje, bo nie analizujemy wapnia w formie glukonianu, a jego pochodnych. Miareczkowanie strąceniowe dotyczy wytrącania osadów, a to tylko część całego procesu, a nie sama metoda do oznaczania wapnia. Wybierając metody oznaczania wapnia, ważne jest, aby stosować odpowiednie procedury, które dają nam dokładne wyniki. Nieporozumienia w tej kwestii mogą prowadzić do błędów w analizach chemicznych, więc warto zrozumieć, jak każda z metod działa oraz gdzie ma zastosowanie w laboratoriach. Wiedza o przebiegu miareczkowania i etapach reakcji chemicznych to podstawa, by uzyskać wiarygodne wyniki, co jest szczególnie ważne przy analizach składników w próbkach biologicznych czy żywnościowych.

Pytanie 17

Do analizy pobrano próbkę o masie 200 mg. Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ, w której skali będzie wykonana ta analiza.

Wielkość próbki	Skala analizy
> 0,1 g	makro
0,01 – 0,1 g	semimikro
0,0001 – 0,01 g	mikro
< 10^-4 g	ultramikro

A. Ultramikro.

B. Mikro.

C. Makro.

D. Semimikro.

Wybór odpowiedzi 'Mikro', 'Ultramikro' lub 'Semimikro' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji próbki w kontekście analizy chemicznej. Skala mikro odnosi się do próbek o masach od 1 mg do 100 mg, co oznacza, że próba 200 mg zdecydowanie wykracza poza ten zakres. Odpowiedź 'Ultramikro' dotyczy próbek o masach poniżej 1 mg, co również jest niezgodne z danymi. Z kolei skala semimikro obejmuje próbki w przedziale od 100 mg do 1 g, co również nie pasuje do naszej próbki, która wynosi 200 mg. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda próbka ma szansę na analizę w skali mikro, niezależnie od jej rzeczywistej masy. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak klasyfikacja masy próbki wpływa na dobór metod analitycznych, co jest fundamentalne w laboratoriach chemicznych. Każda skala analizy ma swoje specyficzne metody i aplikacje, a błędna klasyfikacja może prowadzić do niewłaściwego doboru technik, a tym samym do nieprawidłowych wyników. Wiedza o klasyfikacji próbki jest zatem niezbędna do uzyskania wiarygodnych rezultatów oraz stosowania odpowiednich procedur analitycznych zgodnych z normami branżowymi.

Pytanie 18

Sekcja analizy objętościowej dotycząca reakcji zobojętniania nosi nazwę

A. grawimetrią

B. argentometrią

C. precypitometrią

D. alkacymetrią

Alkacymetria jest działem analizy objętościowej, który koncentruje się na reakcjach zobojętniania, a jej głównym celem jest określenie stężenia substancji na podstawie pomiaru objętości roztworu titranta potrzebnego do całkowitego zobojętnienia analizowanej próbki. Metoda ta jest szczególnie przydatna w badaniach jakościowych i ilościowych w chemii analitycznej, gdzie dokładność i precyzja pomiarów są kluczowe. Przykładowo, alkacymetria znajduje zastosowanie w analizach chemicznych dotyczących kwasów i zasad w roztworach wodnych, co jest istotne w takich dziedzinach jak farmacja czy biochemia. Ważnym aspektem alkacymetrii jest stosowanie wskaźników pH, które pozwalają na wizualizację punktu końcowego reakcji. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie analiz w kontrolowanych warunkach, aby zminimalizować wpływ czynników zewnętrznych na wyniki. Standardy metodologiczne, takie jak ISO 8655, dostarczają wytycznych dotyczących dokładności pomiarów w alkacymetrii, co ma kluczowe znaczenie dla uzyskiwania wiarygodnych wyników.

Pytanie 19

Zjawisko zatrzymywania obcych jonów wewnątrz strącanej substancji podczas analizy wagowej określa się mianem

A. okluzji

B. współstrącania

C. adsorpcji

D. efektu solnego

Współstrącanie to taki proces, gdzie różne substancje strącają się razem w wyniku reakcji chemicznej. To może prowadzić do tego, że obce jony są zatrzymywane, ale to nie to samo co okluzja. Współstrącanie bardziej odnosi się do osadów, gdy mamy różne reagenty, co w praktyce robi nam kłopot w analizach wagowych. Z kolei adsorpcja to co innego, bo chodzi o przyciąganie cząsteczek na powierzchni jakiegoś ciała stałego. Te różnice są istotne, żeby nie popełniać błędów w interpretacji wyników. Mamy też efekt solny, który dotyczy wpływu soli na rozpuszczalność, i to też nie ma bezpośredniego związku z okluzją. Wszystkie te koncepcje są ważne w chemii analitycznej, ale ich mylenie może naprawdę prowadzić do błędnych wniosków i interpretacji danych, co w laboratoriach jest kluczowe. A jeśli źle to zrozumiemy, to możemy zrobić złą analizę i w rezultacie uzyskać nieprawidłowe wyniki, co łamie standardy jakości w laboratoriach.

Pytanie 20

Wykonano identyfikację opisaną w schemacie:

BaCl₂ + X — biały osad

Jaki wzór reprezentuje substrat X?

A. HNO3

B. CH3COOH

C. H2S

D. H2SO4

Odpowiedź H2SO4 jest poprawna, ponieważ siarczan(VI) sodu tworzy z chlorkiem baru BaCl2 biały osad siarczanu baru (BaSO4) w reakcji wymiany. Siarczan baru jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, co sprawia, że jego powstanie można zaobserwować jako wytrącanie się białego osadu. Takie reakcje są często stosowane w laboratoriach analitycznych do wykrywania obecności jonów siarczanowych. W kontekście praktycznym, ta reakcja jest ważna w przemyśle chemicznym, gdzie siarczan baru jest używany w produkcji barwników, materiałów budowlanych oraz w medycynie jako środek kontrastowy w radiologii. Przy analizach chemicznych, umiejętność przewidywania reakcji osadowych pozwala na szybkie i efektywne identyfikowanie substancji chemicznych, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach przemysłowych i badawczych.

Pytanie 21

Zespół enzymów, obecny zarówno w organizmach roślinnych, jak i zwierzęcych, który katalizuje proces hydrolizy wiązań peptydowych w białkach oraz peptydach, to

A. ligazy

B. lipazy

C. hydrolazy

D. proteazy

Proteazy to fajne enzymy, które pomagają w rozkładaniu białek w naszym organizmie. Działają nie tylko u ludzi, ale też u roślin, co jest dość ciekawe. W układzie pokarmowym, na przykład, mamy pepsynę i trypsynę, które są super ważne, bo bez nich nie moglibyśmy trawić białek, które jemy. One rozbijają białka na mniejsze kawałki, czyli peptydy i aminokwasy, które nasze ciało potem wchłania. W biotechnologii też mają szerokie zastosowanie – używa się ich do oczyszczania białek czy tworzenia enzymów w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym. Ciekawe jest też to, że w diagnostyce medycznej proteazy mogą być używane jako markery do wykrywania niektórych chorób, co pokazuje, że są naprawdę istotne w nowoczesnej medycynie.

Pytanie 22

Jak nazywa się metoda, która pozwala na analizę składu aminokwasów w próbkach, korzystająca z różnicy w zachowaniu poszczególnych cząsteczek w dwufazowym układzie, w którym jedna faza jest stacjonarna, a druga mobilna, przy czym faza stacjonarna ma mniejszą polarność niż faza mobilna?

A. Elektroforeza kapilarna.

B. Chromatografia w odwróconym układzie faz.

C. Chromatografia cienkowarstwowa.

D. Elektrochromatografia.

Chromatografia w odwróconym układzie faz to technika analityczna, która umożliwia skuteczną separację i analizę składników mieszanin, takich jak aminokwasy. W tej technice faza stacjonarna, która jest mniej polarna, jest umieszczona w kolumnie chromatograficznej, podczas gdy faza ruchoma jest bardziej polarna. Dzięki temu, różnice w polarności cząsteczek prowadzą do różnego zachowania się podczas przechodzenia przez kolumnę. Aminokwasy o różnej polarności będą oddzielane w oparciu o ich interakcje z obiema fazami. Praktyczne zastosowanie tej metody znajduje się w analizie złożonych próbek biologicznych, takich jak białka czy peptydy, co jest kluczowe w biotechnologii oraz badaniach klinicznych. Standardy, takie jak ISO 17025, podkreślają znaczenie precyzyjnych i wiarygodnych metod analitycznych, co czyni chromatografię w odwróconym układzie faz istotnym narzędziem w laboratoriach analitycznych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Zjawisko, w którym obce jony są mechanicznie zatrzymywane przez szybko rosnący kryształ, określane jest mianem

A. okluzji

B. adsorpcji powierzchniowej

C. efektu solnego

D. współstrącania

Okluzja to proces, w którym obce jony, cząsteczki lub inne substancje są mechanicznie zatrzymywane w strukturze rosnącego kryształu. Zjawisko to jest istotne w kontekście wielu dziedzin, takich jak chemia, mineralogia oraz inżynieria materiałowa. W procesie okluzji, obce jony mogą być uwięzione w sieci krystalicznej, co wpływa na właściwości fizykochemiczne danego materiału. Przykładem zastosowania okluzji jest proces tworzenia kryształów soli, gdzie podczas krystalizacji mogą zostać uwięzione jony innych substancji, co może prowadzić do zmiany właściwości kryształu. W praktyce, zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe w produkcji materiałów kompozytowych, gdzie kontrola nad obcymi składnikami może znacząco wpłynąć na trwałość i funkcjonalność finalnego produktu. Standardy branżowe, takie jak te określone przez organizacje zajmujące się materiałami, podkreślają znaczenie okluzji w projektowaniu i ocenie materiałów. Wiedza na temat tego zjawiska pozwala inżynierom na bardziej precyzyjne modelowanie i przewidywanie zachowania materiałów w różnych warunkach.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Na schemacie przedstawiono procesy, które zachodzą podczas przygotowania próbek do badań z wykorzystaniem

A. chromatografii cieczowej.

B. nefelometrii i turbidymetrii.

C. chromatografii gazowej.

D. spektroskopii atomowej.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki technik analitycznych. Chromatografia gazowa, na przykład, jest techniką separacyjną, która polega na rozdzielaniu składników mieszaniny w fazie gazowej, co nie obejmuje procesów takich jak rozpylanie czy atomizacja. W przypadku chromatografii cieczowej, również mamy do czynienia z separacją, ale w fazie ciekłej, co również nie odpowiada przedstawionym procesom na schemacie. Nefelometria i turbidymetria to techniki optyczne służące do pomiaru rozpraszania światła przez cząstki w roztworze, co również nie odnosi się do opisanego procesu przygotowania próbek do spektroskopii atomowej. Często w analizach chemicznych mylnie przypisuje się różne techniki do tego samego rodzaju procesów, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że spektroskopia atomowa opiera się na tworzeniu wolnych atomów z próbki, co jest fundamentalnie różne od procesów separacyjnych w chromatografii czy analiz optycznych w nefelometrii. Odpowiednie zrozumienie tych różnic jest niezbędne do właściwego doboru metod analitycznych oraz osiągnięcia wiarygodnych wyników w badaniach laboratoryjnych.

Pytanie 27

Jakie badanie chemiczne dotyczące wody przeprowadza się przy użyciu miareczkowania kompleksometrycznego?

A. Oznaczanie zawartości chlorków

B. Oznaczanie utlenialności

C. Oznaczanie twardości

D. Oznaczanie kwasowości i zasadowości

Oznaczanie twardości wody za pomocą miareczkowania kompleksometrycznego to naprawdę ważna rzecz w chemii analitycznej. W tej metodzie używamy EDTA, takiego związku, który ma zdolność wiązania metali, jak wapń i magnez. To one są odpowiedzialne za twardość wody. Cały proces polega na tym, że dodajemy roztwór EDTA do próbki wody, a przy tym korzystamy z wskaźnika, który zmienia kolor, kiedy jony metali są już związane. Dzięki temu precyzyjnie możemy określić twardość wody, co ma znaczenie na przykład w przemyśle, bo nadmiar twardej wody może prowadzić do powstawania osadów i korozji. W życiu codziennym twarda woda wpływa też na skuteczność detergentów, co może być irytujące. Dlatego warto regularnie mierzyć twardość wody, co jest zgodne z normami ISO 6058 oraz PN-EN 27888. To pozwala nam dbać o jakość wody i zabezpieczać nasze urządzenia.

Pytanie 28

W jakiej metodzie analizy instrumentalnej wykorzystuje się zdolność substancji optycznie aktywnej do skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego?

A. W refraktometrii

B. W turbidymetrii

C. W nefelometrii

D. W polarymetrii

Polarymetria to technika analityczna, która wykorzystuje zdolność substancji optycznie czynnej do skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego. Zjawisko to jest kluczowe w badaniu substancji, które wykazują optyczną aktywność, takich jak cukry, aminokwasy oraz niektóre leki. Pomiar kątów skręcenia światła pozwala na określenie stężenia substancji w roztworze, co jest niezwykle przydatne w różnych dziedzinach, takich jak przemysł farmaceutyczny, spożywczy czy chemia analityczna. Na przykład, w przemyśle spożywczym polarymetria jest wykorzystywana do oznaczania stężenia glukozy w syropach, co jest zgodne z normami ISO dotyczącymi analizy jakościowej. Technika ta jest również stosowana w badaniach naukowych, aby ocenić właściwości chiralne nowych związków chemicznych. Polarymetryczne metody analizy są cenione za swoją precyzję i szybkość, co czyni je standardem w wielu laboratoriach analitycznych.

Pytanie 29

Urządzeniem używanym do hodowli bakterii w środowisku beztlenowym jest

A. pasteryzator

B. anaerostat

C. boks laminarny

D. autoklaw

Anaerostat to urządzenie zaprojektowane specjalnie do hodowli mikroorganizmów w warunkach beztlenowych, co oznacza, że umożliwia one prowadzenie badań w atmosferze wolnej od tlenu. Tlen jest szkodliwy dla wielu bakterii beztlenowych, dlatego ważne jest, aby używać odpowiedniego sprzętu, który zapewnia właściwe warunki. Anaerostaty często wyposażone są w systemy usuwania tlenu, takie jak chemiczne pochłaniacze tlenu lub źródła gazów obojętnych, co pozwala na skuteczną hodowlę beztlenowców. Przykładem zastosowania anaerostatów mogą być badania nad bakterią Clostridium, która jest patogenem związanym z infekcjami jelitowymi. W laboratoriach mikrobiologicznych, zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak ISO czy CLSI, stosowanie anaerostatów jest kluczowe dla zapewnienia rzetelnych wyników w badaniach mikrobiologicznych. Właściwe przeprowadzenie hodowli w anaerostatach pozwala na izolację i identyfikację mikroorganizmów, co jest istotne w diagnostyce medycznej oraz biotechnologii.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Do technik analitycznych opartych na reakcjach chemicznych należy

A. nefelometria

B. kompleksometria

C. refraktomeria

D. polarymetria

Kompleksometria to metoda analizy chemicznej, która polega na badaniu reakcji kompleksotwórczych między metalami a ligandami. Jest szeroko stosowana w analizie jakościowej i ilościowej różnych pierwiastków, szczególnie metali przejściowych. W tej metodzie ważnym aspektem jest kontrola pH oraz obecność odpowiednich ligandów, które stabilizują utworzone kompleksy. Przykładem zastosowania kompleksometrów jest oznaczanie ilości jonów metali w roztworach wodnych, co jest istotne w przemyśle chemicznym, ochronie środowiska oraz w analizach klinicznych. Standardy takie jak ISO 11885 określają procedury analityczne, które zapewniają wiarygodność wyników. Warto także zwrócić uwagę, że kompleksometria może być stosowana w połączeniu z innymi technikami analitycznymi, co zwiększa jej efektywność i dokładność. Dzięki możliwości określania stężenia metali w różnych matrycach, ta metoda odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu jakości wody oraz kontroli procesów przemysłowych.

Pytanie 32

Analizując próbkę wody powierzchniowej stwierdzono, że zawartość azotanów wynosi 4,5 mg/dm³, siarczanów 120 mg/dm³, a stężenie jonów chlorkowych 180 mg/dm³. Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż klasę czystości wody, z której została pobrana próbka.

Wartości graniczne wskaźników jakości wody w klasach jakości wód powierzchniowych
Wskaźnik [mg/dm³]	I klasa czystości	II klasa czystości	III klasa czystości	IV klasa czystości	V klasa czystości
Wskaźnik [mg/dm³]	Wartości dopuszczalne
azotany	5,0	15,0	25,0	50,0	>50,0
siarczany	100	150	250	300	> 300
chlorki	100	200	300	400	> 400

A. III klasa czystości.

B. IV klasa czystości.

C. II klasa czystości.

D. I klasa czystości.

Odpowiedź wskazująca na II klasę czystości wody jest poprawna, ponieważ wartości stężenia azotanów, siarczanów i jonów chlorkowych mieszczą się w granicach dopuszczalnych norm dla tej klasy. Zgodnie z Polskim Normą PN-EN 3902, II klasa czystości wody powierzchniowej charakteryzuje się określonymi limitami dla różnych zanieczyszczeń. Azotany nie powinny przekraczać 10 mg/dm³, siarczany 250 mg/dm³, a stężenie jonów chlorkowych 200 mg/dm³. Przykładowo, w kontekście monitorowania jakości wód w rzekach, klasyfikacja ta jest kluczowa dla oceny stanu ekosystemów wodnych oraz dla podejmowania decyzji dotyczących ochrony środowiska. Zastosowanie odpowiednich metod analitycznych, takich jak spektroskopia czy chromatografia, umożliwia dokładne określenie poziomu tych substancji, co jest niezbędne do oceny jakości wód i ich przydatności do różnych celów, od rekreacyjnych po przemysłowe.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

W dwóch nieoznakowanych kolbach znajdują się roztwory HCl o różnych stężeniach: 0,1 mol/dm³ oraz 0,01 mol/dm³. Aby odróżnić te roztwory, nie można zastosować

A. miareczkowania konduktometrycznego przy użyciu mianowanego roztworu NaOH

B. pomiaru pH korzystając z pH-metru oraz skalibrowanej elektrody szklanej

C. miareczkowania alkacymetrycznego przy użyciu mianowanego roztworu NaOH z oranżem metylowym

D. papierków lakmusowych

Papierki lakmusowe są wskaźnikami pH, które zmieniają kolor w zależności od kwasowości roztworu. Jednak ich ograniczona rozdzielczość i niewielka precyzja sprawiają, że nie są odpowiednie do rozróżnienia stężonych roztworów kwasu solnego, takich jak 0,1 mol/dm3 i 0,01 mol/dm3. W przypadku kwasu solnego, różnica w pH między tymi stężeniami jest niewielka, co powoduje, że zmiana koloru lakmusu może być niewyraźna lub myląca. W praktyce, do rozróżnienia takich roztworów zaleca się stosowanie bardziej precyzyjnych metod, takich jak miareczkowanie alkacymetryczne lub pomiar pH za pomocą pH-metru. Miareczkowanie alkacymetryczne wykorzystuje zmiany pH w odpowiedzi na dodawanie zasady, co pozwala na dokładne określenie stężenia kwasu. Z kolei pH-metr dostarcza bezpośrednich pomiarów pH, co umożliwia precyzyjne różnicowanie stężonych roztworów. Dobrą praktyką w laboratoriach jest stosowanie wyspecjalizowanych narzędzi do analizy chemicznej, co zwiększa rzetelność wyników.

Pytanie 36

Szkło wodne sodowe jest roztworem krzemianów sodu o wzorze Na₂O • nSiO₂ Zawartość tlenków sodu i krzemu wpływa na tzw. moduł molowy M

M = ^B/_A·1,032

A - zawartość tlenku sodu, [%]
B - zawartość krzemionki, [%]
1,032 - współczynnik przeliczeniowy z jednostek wagowych na mole

W zależności od wartości modułu i innych parametrów, szkło wodne sodowe kwalifikowane jest na rodzaje R:

Wymagania	Rodzaj R
Wymagania	R - 150-1.7	R - 150S	R - 150-2.3	R - 149
Moduł molowy SiO₂/Na₂O	1,65 ÷ 1,85	2,2 ÷ 2,4	2,3 ÷ 2,4	2,8 ÷ 3,0

Jak należy zakwalifikować badane szkło wodne, jeżeli zawartość SiO₂ wynosi 31,8%, a zawartość Na₂O wynosi 11,0%?

A. R - 150-2,3

B. R - 149

C. R - 150 S

D. R - 150-1,7

Fajnie, że podjąłeś się analizy tego modułu molowego M. Zauważ, że mając SiO2 na poziomie 31,8% i Na2O o wartości 11,0%, uzyskujemy M w okolicach 2,985. To, co ciekawe, to fakt, że ta wartość mieści się w przedziale 2,8 - 3,0, co wskazuje, że mamy do czynienia z R - 149, według klasyfikacji szkła wodnego sodowego. Wiesz, moduł molowy jest super istotny, jeśli chodzi o właściwości mechaniczne i chemiczne szkła. To ma znaczenie w budownictwie oraz przy produkcji różnych szklanych materiałów. Szkło wodne sodowe z takim modułem charakteryzuje się określoną odpornością, więc nadaje się do zastosowań, gdzie trwałość jest kluczowa. Dobrym przykładem mogą być uszczelki chemiczne albo materiały izolacyjne, gdzie dokładne właściwości są mega ważne dla bezpieczeństwa i efektywności.

Pytanie 37

Parametr jakości wody, który wskazuje minimalną objętość w cm3, w której może znajdować się jedna komórka bakterii Escherichia coli lub innych pokrewnych bakterii żyjących w jelitach człowieka, określa się mianem

A. wskaźnika coli

B. liczby coli

C. indeksu coli

D. miana coli

Odpowiedź "mianem coli" jest poprawna, ponieważ odnosi się do określenia stosowanego w mikrobiologii do definiowania obecności bakterii pałeczki okrężnicy coli (Escherichia coli) w wodzie. Parametr ten jest istotny w ocenie jakości wody, zwłaszcza w kontekście jej bezpieczeństwa dla zdrowia ludzkiego. W praktyce, stwierdzenie obecności E. coli w próbce wody wskazuje na zanieczyszczenie fekalne, co może być sygnałem zagrożenia dla użytkowników tej wody. Użycie słowa "mianem" podkreśla, że termin ten jest przyjęty w standardach analizy mikrobiologicznej, takich jak normy ISO dotyczące badania wody, które definiują metody wykrywania bakterii wskaźnikowych. Przykładowo, w procesach monitorowania jakości wody pitnej, stosowanie tego terminu pozwala na ujednolicenie komunikacji pomiędzy specjalistami, a także w raportach dotyczących jakości wody, co jest niezbędne dla zachowania wysokich standardów sanitarno-epidemiologicznych.

Pytanie 38

Z analizy wykresu wynika, że do miareczkowania 0,001-molowego roztworu mocnego kwasu za pomocą 0,001-molowego roztworu mocnej zasady nie można zastosować jako wskaźnika

A. oranżu metylowego.

B. fenoloftaleiny.

C. czerwieni metylowej.

D. błękitu bromotylowego.

Wybór błędnych wskaźników, takich jak fenoloftaleina, błękit bromotymolowy czy czerwień metylowa, może wydawać się uzasadniony, jednak nie uwzględnia kluczowej zasady, jaką jest zakres pH, w którym dany wskaźnik zmienia swoją barwę. Fenoloftaleina, która zmienia barwę w zakresie pH 8,2-10,0, nie będzie skutecznie informować o osiągnięciu punktu równoważnikowego w przypadku miareczkowania mocnych kwasów i mocnych zasad, gdzie taki punkt znajduje się w okolicach neutralnego pH 7. Błękit bromotymolowy ma zakres zmiany barwy od pH 6,0 do 7,6, co również może być niewystarczające w kontekście precyzyjnego miareczkowania. Czerwień metylowa zmienia kolor w zakresie pH 4,4-6,2, co również nie pasuje do neutralnych warunków pH, które występują w tym przypadku. Wybór odpowiedniego wskaźnika jest kluczowy dla prawidłowej interpretacji wyników miareczkowania. Nieodpowiedni wskaźnik może prowadzić do błędnych wniosków, co w praktyce laboratoryjnej jest nieakceptowalne. Ważne jest, aby podczas miareczkowania jasno zrozumieć, jakie chemiczne reakcje zachodzą oraz jakie wskaźniki będą najlepiej odpowiadały analizowanej próbce, co jest fundamentem dobrych praktyk w laboratoriach chemicznych.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Analiza obecności pałeczek Salmonella w żywności zalicza się do badań

A. chemicznych

B. fizykochemicznych

C. mikrobiologicznych

D. fizycznych

Odpowiedź dotycząca mikrobiologii jest na miejscu. Wykrywanie pałeczek Salmonella w jedzeniu to właśnie temat analizy mikrobiologicznej. Chodzi tu głównie o to, żeby znaleźć mikroorganizmy, takie jak bakterie, wirusy czy grzyby. Salmonella to poważny patogen, który może powodować groźne zatrucia pokarmowe, więc jego wykrycie w żywności jest naprawdę ważne dla naszego zdrowia. W praktyce oznacza to, że w przemyśle spożywczym regularnie przeprowadza się kontrole jakości, zgodnie z różnymi normami, na przykład ISO 17025, które dotyczą laboratoriów. Laboratoria robią testy, jak hodowle na specjalnych pożywkach, co pozwala na wyizolowanie bakterii z próbek jedzenia. Coraz więcej laboratoriów korzysta też z PCR, czyli reakcji łańcuchowej polimerazy, bo ta metoda jest szybka i dokładna. No i nie zapominajmy, że badania mikrobiologiczne są kluczowe, żeby spełnić wymagania przepisów prawnych, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 2073/2005, które dotyczy mikrobiologicznych kryteriów dla żywności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej