Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:18
  • Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:37

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W systemie Windows przypadkowo zlikwidowano konto użytkownika, lecz katalog domowy pozostał nietknięty. Czy możliwe jest odzyskanie nieszyfrowanych danych z katalogu domowego tego użytkownika?

A. to możliwe za pośrednictwem konta z uprawnieniami administratorskimi
B. to osiągalne tylko przy pomocy oprogramowania typu recovery
C. to niemożliwe, dane są trwale utracone wraz z kontem
D. to niemożliwe, gdyż zabezpieczenia systemowe uniemożliwiają dostęp do danych
Odzyskanie danych z katalogu domowego użytkownika w systemie Windows jest możliwe, gdy mamy dostęp do konta z uprawnieniami administratorskimi. Konto to daje nam możliwość zmiany ustawień oraz przywracania plików. Katalog domowy użytkownika zawiera wiele istotnych danych, takich jak dokumenty, zdjęcia czy ustawienia aplikacji, które nie są automatycznie usuwane przy usunięciu konta użytkownika. Dzięki uprawnieniom administracyjnym możemy uzyskać dostęp do tych danych, przeglądać zawartość katalogu oraz kopiować pliki na inne konto lub nośnik. W praktyce, administratorzy często wykonują takie operacje, aby zminimalizować utratę danych w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Dobre praktyki sugerują regularne tworzenie kopii zapasowych, aby zabezpieczyć dane przed ewentualnym usunięciem konta lub awarią systemu. Warto również zaznaczyć, że odzyskiwanie danych powinno być przeprowadzane zgodnie z politykami bezpieczeństwa organizacji, aby zapewnić integralność oraz poufność informacji.
Pytanie 2

Jaki adres IPv4 wykorzystuje się do testowania protokołów TCP/IP na jednym hoście?

A. 127.0.0.1
B. 224.0.0.9
C. 1.1.1.1
D. 128.0.0.1
Adres IPv4 127.0.0.1, znany również jako 'localhost' lub 'adres loopback', jest specjalnym adresem używanym do komunikacji wewnętrznej w obrębie jednego hosta. Dzięki temu adresowi aplikacje mogą wysyłać i odbierać dane bez konieczności interakcji z siecią zewnętrzną. Jest to kluczowe w testowaniu i diagnostyce aplikacji sieciowych, ponieważ umożliwia sprawdzenie, czy stos protokołów TCP/IP działa poprawnie na danym urządzeniu. Na przykład, programiści mogą korzystać z tego adresu do testowania serwerów aplikacyjnych, ponieważ pozwala to na symulację działania aplikacji bez potrzeby zakupu zewnętrznego dostępu do sieci. Adres 127.0.0.1 jest zarezerwowany przez standardy IETF w RFC 1122 i nie może być przypisany do fizycznego interfejsu sieciowego, co czyni go idealnym do lokalnych testów. W praktyce, aby przetestować działanie serwera HTTP, można użyć przeglądarki internetowej, wpisując 'http://127.0.0.1', co spowoduje połączenie z lokalnym serwerem, jeśli taki jest uruchomiony.
Pytanie 3

Który z interfejsów stanowi port równoległy?

A. RS232
B. IEEE1284
C. IEEE1394
D. USB
USB (Universal Serial Bus) to interfejs szeregowy, a nie równoległy. Choć USB jest szeroko stosowane w różnych urządzeniach, takich jak klawiatury, myszy czy pamięci masowe, działa na zasadzie przesyłania danych po jednym bicie w danym czasie, co nie odpowiada definicji portu równoległego. IEEE1394, znany również jako FireWire, jest innym interfejsem szeregowym, który obsługuje szybką transmisję danych, ale również nie jest portem równoległym. RS232 to standard komunikacji szeregowej, używany głównie w aplikacjach przemysłowych do komunikacji z urządzeniami takimi jak modemy, ale nie spełnia kryteriów portu równoległego. Pojęcie portu równoległego opiera się na koncepcji przesyłania wielu bitów danych jednocześnie, co jest niemożliwe w interfejsach szeregowych. Typowym błędem jest mylenie interfejsów szeregowych z równoległymi, co często wynika z nieznajomości podstawowych różnic w zakresie architektury przesyłania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście projektowania i implementacji systemów komunikacyjnych.
Pytanie 4

Komunikat tekstowy BIOS POST od firmy Award o treści "Display switch is set incorrectly" sugeruje

A. problem z pamięcią operacyjną
B. usterkę podczas inicjalizacji dysku twardego
C. brak urządzenia do bootowania
D. nieprawidłowy tryb wyświetlania obrazu
Komunikat BIOS POST 'Display switch is set incorrectly' wskazuje na problem z konfiguracją trybu wyświetlania obrazu. Zazwyczaj oznacza to, że system operacyjny nie jest w stanie prawidłowo zainicjować karty graficznej, co może być spowodowane błędną konfiguracją w BIOS-ie. Użytkownicy często mogą napotkać ten problem po zmianie karty graficznej lub po aktualizacji sterowników. Aby rozwiązać ten problem, warto upewnić się, że ustawienia dotyczące wyjścia wideo w BIOS-ie są zgodne z posiadanym sprzętem, na przykład, czy wybrany jest odpowiedni port wyjściowy (HDMI, DVI, VGA). Można również przeprowadzić reset ustawień BIOS do wartości domyślnych, co może pomóc w przywróceniu prawidłowej konfiguracji. Dobrą praktyką jest również aktualizacja BIOS-u, co może rozwiązać problemy z kompatybilnością sprzętu. Warto pamiętać, że prawidłowe ustawienia wyświetlania są kluczowe dla stabilności działania systemu oraz jego wydajności.
Pytanie 5

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo zabrudzone. W celu ich oczyszczenia, należy zastosować

A. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką przedłużającą zasięg
B. wilgotną ściereczkę oraz pianki do czyszczenia plastiku
C. ściereczkę nasączoną IPA oraz smar
D. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia
Stosowanie mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg może wydawać się praktyczne, jednak takie podejście niesie ze sobą ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów urządzenia. Mokre chusteczki, zwłaszcza te przeznaczone do innych zastosowań, mogą zawierać substancje chemiczne, które są nieodpowiednie do czyszczenia elektroniki i mogą pozostawić smugi lub uszkodzić powłokę wyświetlacza. Sprężone powietrze może być użyteczne do usuwania kurzu z trudno dostępnych miejsc, ale jego stosowanie na powierzchniach wrażliwych, jak wyświetlacze, może prowadzić do ich uszkodzenia poprzez nadmierne ciśnienie lub nawet wprowadzenie wilgoci. W przypadku ściereczki nasączonej IPA oraz środka smarującego również pojawia się problem, ponieważ izopropanol w nadmiarze może rozpuścić niektóre rodzaje powłok ochronnych na wyświetlaczach. Zastosowanie smaru na powierzchniach, które nie wymagają smarowania, prowadzi do zbierania kurzu i brudu, co w dłuższym czasie może wpłynąć na funkcjonalność urządzenia. Suche chusteczki i patyczki do czyszczenia mogą wydawać się bezpieczną opcją, ale mogą powodować zarysowania, zwłaszcza jeśli patyczki są zbyt sztywne. Typowe błędy w myśleniu przy wyborze metody czyszczenia to brak analizy materiałów, które używamy, oraz niewłaściwe dopasowanie środków do konkretnego typu urządzenia. Dobrą praktyką jest zawsze wybieranie produktów stworzonych z myślą o elektronice, co zapewnia skuteczne i bezpieczne czyszczenie.
Pytanie 6

Aplikacją, która umożliwia wyświetlenie listy aktywnych urządzeń w sieci LAN, jest

A. Netstat
B. Advanced IP Scaner
C. Ultimate Boot
D. Ace Utilities
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych narzędzi. Ultimate Boot to pakiet narzędzi diagnostycznych, który wspiera użytkowników w testowaniu sprzętu komputerowego, ale nie jest przeznaczony do skanowania sieci LAN. Brak zrozumienia tych różnic może prowadzić do błędnych wniosków, zwłaszcza gdy użytkownicy nie mają pełnej wiedzy o celach i zastosowaniach poszczególnych programów. Ace Utilities to program do optymalizacji systemu operacyjnego, który usuwa niepotrzebne pliki i poprawia wydajność komputera, ale również nie ma zastosowania w kontekście monitorowania urządzeń w sieci. Użytkownicy mogą mylić te programy, myśląc, że są one uniwersalne i oferują rozwiązania dla różnych problemów technicznych. Netstat, z kolei, to narzędzie wbudowane w systemy operacyjne, które pozwala na monitorowanie połączeń sieciowych oraz aktywnych portów, jednak nie wyświetla listy urządzeń w sieci LAN. To narzędzie jest bardziej ukierunkowane na analizę ruchu sieciowego i stanu połączeń, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż identyfikacja urządzeń. Zrozumienie specyfiki tych narzędzi oraz ich rzeczywistych zastosowań jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią oraz wybierania odpowiednich rozwiązań w różnych sytuacjach.
Pytanie 7

Wartość liczby BACA w systemie heksadecymalnym to liczba

A. 1100101010111010(2)
B. 135316(8)
C. 1011101011001010(2)
D. 47821(10)
Odpowiedzi, które podałeś, nie są do końca trafne, bo wynika to z błędnego rozumienia konwersji między systemami. Liczba 47821(10) sugeruje, że źle przeliczyłeś BACA z heksadecymalnego na dziesiętny. Tak, BACA to 47821, ale to nie jest odpowiedź na pytanie o binarną reprezentację. Z kolei 135316(8) to inna historia – to liczba ósemkowa, a nie dziesiętna. Widzisz, często można się pogubić w tych systemach. I jeszcze ta wartość 1100101010111010(2) – ona też nie pasuje do BACA w żadnym z systemów, co jest dość mylące. Kluczowe jest, żeby ogarnąć, jak działa konwersja i pamiętać, że każdy system liczbowy ma swoje zasady. Moim zdaniem, warto poćwiczyć, żeby unikać takich pomyłek – przeglądaj tabele konwersji i korzystaj z narzędzi, które mogą pomóc w pracy.
Pytanie 8

Do jakich celów powinno się aktywować funkcję RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku?

A. Automatyczne przydzielanie VLAN’ów oraz uczenie się
B. Ograniczenia w rozsyłaniu transmisji rozgłoszeniowych
C. Automatyczne rozpoznawanie rodzaju kabla podłączonego do portu
D. Obsługi zaawansowanych standardów monitorowania i raportowania
Uaktywnienie funkcji RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku ma na celu wsparcie zaawansowanego monitorowania i raportowania ruchu sieciowego. RMON jest protokołem, który umożliwia zbieranie danych o stanie sieci w czasie rzeczywistym, co pozwala administratorom na dokładne analizowanie i diagnostykowanie potencjalnych problemów. Dzięki RMON, można skutecznie monitorować wydajność poszczególnych portów, analizować ruch w sieci oraz identyfikować źródła problemów, takie jak kolizje czy przeciążenia. Przykładowo, RMON może zbierać dane o czasie opóźnienia pakietów, ich utracie lub o rozkładzie protokołów w sieci. W praktyce, wdrożenie RMON w infrastrukturze sieciowej pozwala na proaktywne zarządzanie i optymalizację sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. RMON wspiera również standardy takie jak RFC 2819, które definiują protokół dla zbierania danych monitorujących w sieciach Ethernet.
Pytanie 9

Podczas próby nawiązania połączenia z serwerem FTP, uwierzytelnienie anonimowe nie powiodło się, natomiast logowanie za pomocą loginu i hasła zakończyło się sukcesem. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. Wyłączona funkcjonalność FTP
B. Nieprawidłowo skonfigurowane uprawnienia do zasobu
C. Dezaktywowane uwierzytelnianie anonimowe na serwerze
D. Brak wymaganego zasobu
Często ludzie błędnie myślą, że problem z uwierzytelnianiem anonimowym wynika z błędnych ustawień. No ale to nie tak. Wyłączenie tego uwierzytelniania na FTP to oczywisty powód, dlaczego nie możesz się połączyć. Niekiedy mylnie zakładają, że to przez złe uprawnienia do plików, co jest totalnie mylne, bo te dwa rzeczy są niezależne. Nawet jak masz dostęp, to jeśli anonimowe logowanie nie działa, to po prostu nie wejdziesz. Inna błędna koncepcja to myślenie, że usługa FTP jest wyłączona. Serwer FTP może działać, ale nie musi pozwalać na dostęp anonimowy. Jeszcze musisz wiedzieć, że brak jakiegoś pliku nie ma nic wspólnego z problemem logowania – to jest bardziej związane z dostępem do samego systemu. Jak chcesz skuteczniej diagnozować problemy, musisz rozumieć, jak ten serwer FTP działa i co to znaczy różne metody logowania. Administratorzy powinni pomyśleć o równowadze między bezpieczeństwem a potrzebami użytkowników, i jasno komunikować, kiedy wyłączają anonimowe logowanie.
Pytanie 10

Co oznacza kod BREAK odczytany przez układ elektroniczny klawiatury?

A. uruchomienie funkcji czyszczącej bufor
B. awarię kontrolera klawiatury
C. zwolnienie klawisza
D. konieczność ustawienia wartości opóźnienia powtarzania znaków
Wiele osób może mylić kod BREAK z innymi funkcjami klawiatury, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Awaria kontrolera klawiatury, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest zupełnie inną kwestią. Oznacza to, że klawiatura nie funkcjonuje poprawnie, co może być spowodowane uszkodzeniem sprzętu lub nieprawidłową konfiguracją, a nie konkretnym sygnałem o zwolnieniu klawisza. Problem ten wymaga diagnostyki sprzętowej, a nie analizy kodów generowanych przez klawiaturę. Podobnie, konieczność ustawienia wartości opóźnienia powtarzania znaków dotyczy kwestii konfiguracyjnych, które mają wpływ na to, jak długo system czeka przed ponownym wysłaniem sygnału, gdy klawisz jest przytrzymywany, co także nie ma związku z kodem BREAK. Funkcja czyszcząca bufor, z drugiej strony, wiąże się z zarządzaniem danymi w pamięci operacyjnej systemu lub aplikacji, co również nie ma związku z odczytem zwolnienia klawisza. Wskazówki te sugerują typowe błędy myślowe, w których użytkownicy mogą nie rozumieć, jak działa komunikacja między klawiaturą a komputerem, oraz jakie konkretne kody są generowane w odpowiedzi na różne działania użytkownika. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych kodów pełni określoną rolę w systemie, a ich właściwa interpretacja jest niezbędna do zapewnienia prawidłowego działania aplikacji. Z tego względu ważne jest, aby użytkownicy mieli solidne podstawy w zakresie działania sprzętu i oprogramowania, co pozwala uniknąć fałszywych założeń i poprawia ogólną efektywność pracy z komputerem.
Pytanie 11

Użytkownicy sieci Wi-Fi zauważyli zakłócenia oraz częste przerwy w połączeniu. Przyczyną tej sytuacji może być

A. niepoprawne hasło do sieci
B. niewłaściwa metoda szyfrowania sieci
C. zbyt słaby sygnał
D. niez działający serwer DHCP
Zbyt słaby sygnał jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem Wi-Fi, ponieważ wpływa na jakość transmisji danych. W przypadku, gdy sygnał jest osłabiony, może występować opóźnienie w przesyłaniu danych, co prowadzi do częstych zrywania połączenia. Niskiej jakości sygnał może być wynikiem różnych czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody (np. ściany, meble) oraz zakłócenia elektromagnetyczne od innych urządzeń. Aby poprawić jakość sygnału, warto zastosować kilka rozwiązań, takich jak zmiana lokalizacji routera, użycie wzmacniaczy sygnału lub routerów z technologią Mesh. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie analizy pokrycia sygnałem za pomocą specjalistycznych aplikacji, które pomogą zidentyfikować obszary z niskim sygnałem. Warto również dbać o aktualizację oprogramowania routera, aby korzystać z najnowszych poprawek i funkcji, co przyczynia się do optymalizacji sieci.
Pytanie 12

Aby przywrócić dane, które zostały usunięte za pomocą kombinacji klawiszy Shift + Delete, co należy zrobić?

A. skorzystać z oprogramowania do odzyskiwania danych
B. użyć kombinacji klawiszy Shift+Insert
C. odzyskać je z systemowego kosza
D. odzyskać je z folderu plików tymczasowych
Odzyskiwanie danych usuniętych za pomocą Shift + Delete nie jest możliwe poprzez standardowe metody, takie jak przywracanie z kosza systemowego. Kosz stanowi tymczasowe miejsce przechowywania usuniętych plików, jednak w przypadku użycia kombinacji klawiszy Shift + Delete pliki te omijają kosz i są usuwane bezpośrednio z systemu. Ponadto, usunięcie danych nie oznacza, że są one trwale zniszczone; zamiast tego, system operacyjny oznacza miejsce na dysku jako dostępne do nadpisania. Metoda odzyskiwania danych z katalogu plików tymczasowych również jest niewłaściwa, ponieważ dane usunięte przez Shift + Delete nie trafiają do katalogu tymczasowego. Użycie kombinacji klawiszy Shift + Insert w kontekście odzyskiwania danych jest zupełnie mylącym podejściem, bowiem ta kombinacja jest stosowana do wklejania danych, a nie ich odzyskiwania. Często pojawiającym się błędem myślowym jest przekonanie, że usunięte pliki można łatwo przywrócić za pomocą prostych działań, co prowadzi do nieprzygotowania na sytuacje utraty danych. Właściwym podejściem jest stosowanie oprogramowania do odzyskiwania danych, które stosuje zaawansowane algorytmy do skanowania nośników w celu odkrycia i przywrócenia utraconych plików, a także wdrożenie regularnych kopii zapasowych, aby zminimalizować ryzyko ich utraty.
Pytanie 13

W systemie Windows mechanizm ostrzegający przed uruchamianiem nieznanych aplikacji oraz plików pobranych z Internetu funkcjonuje dzięki

A. Windows Ink
B. zaporze systemu Windows
C. Windows Update
D. Windows SmartScreen
Windows SmartScreen to funkcja zabezpieczeń w systemie Windows, która ma na celu ochronę użytkowników przed uruchamianiem potencjalnie niebezpiecznych aplikacji i plików pobranych z Internetu. Działa ona poprzez analizowanie plików w czasie rzeczywistym i porównywanie ich z bazą danych znanych zagrożeń. Gdy użytkownik próbuje uruchomić program, SmartScreen ocenia ryzyko, a w przypadku zidentyfikowania zagrożenia wyświetla alert ostrzegawczy. Jest to niezwykle przydatne w codziennym użytkowaniu, szczególnie w kontekście wzrastającej liczby cyberataków i złośliwego oprogramowania. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik pobiera plik z mniej znanej strony internetowej i przed jego uruchomieniem SmartScreen informuje o potencjalnym ryzyku, co pozwala na podjęcie świadomej decyzji o dalszym działaniu. Warto podkreślić, że ta funkcjonalność jest częścią zalecanych praktyk w zakresie zarządzania bezpieczeństwem IT, które sugerują stosowanie wielowarstwowych metod ochrony, w tym ograniczenie uruchamiania nieznanych aplikacji. Włączenie SmartScreen w systemie Windows jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie minimalizacji ryzyka związanego z cyberzagrożeniami.
Pytanie 14

Aby zmierzyć moc zużywaną przez komputer, należy zastosować

A. amperomierz
B. watomierz
C. tester zasilaczy
D. woltomierz
Wybór watomierza do pomiaru mocy komputera to naprawdę dobry wybór. Watomierz mierzy moc, jaka rzeczywiście jest pobierana przez sprzęt, a to jest ważne. W praktyce moc oblicza się jako iloczyn napięcia i prądu, a watomierze biorą pod uwagę też współczynnik mocy. To istotne, bo zasilacze komputerowe mogą mieć różne obciążenia. Na przykład, jeśli mamy standardowy zasilacz ATX, to dzięki watomierzowi możemy sprawdzić jego efektywność energetyczną i zobaczyć, ile mocy komputer potrzebuje w czasie rzeczywistym. To może być przydatne, bo pozwala na oszczędzanie energii i dbałość o środowisko. Watomierze są też używane w laboratoriach do sprawdzania, czy urządzenia spełniają normy energetyczne, co może być bardzo ważne przy kosztach eksploatacji.
Pytanie 15

Jaką maksymalną ilość GB pamięci RAM może obsłużyć 32-bitowa edycja systemu Windows?

A. 12 GB
B. 4 GB
C. 8 GB
D. 2 GB
Nie wszystkie dostępne odpowiedzi są poprawne, ponieważ wynikają z niedokładnego zrozumienia konstrukcji systemów operacyjnych i architektur komputerowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 2 GB lub 8 GB pamięci RAM są mylne, ponieważ ignorują kluczowe ograniczenia związane z architekturą 32-bitową. 32-bitowe procesory mogą adresować maksymalnie 4 GB pamięci, i chociaż w przypadku niektórych systemów operacyjnych ilość dostępnej pamięci może być ograniczona przez różne czynniki, fizycznie nie można przekroczyć 4 GB. Ponadto, niektóre systemy operacyjne mogą mieć swoje własne ograniczenia, ale nie zmienia to fundamentalnego ograniczenia architektury 32-bitowej. Użytkownicy często mylą te liczby z rzeczywistym wykorzystaniem pamięci dzięki różnym technologiom, takim jak PAE (Physical Address Extension), które pozwala na wykorzystanie większej ilości pamięci, ale tylko w specyficznych warunkach i nie w standardowy sposób. Z tego powodu, aby uniknąć błędów w przyszłości, ważne jest zrozumienie, jak różne architektury wpływają na dostęp do pamięci oraz jakie są realne ograniczenia w kontekście konkretnego systemu operacyjnego.
Pytanie 16

Jak nazywa się serwer Windows, na którym zainstalowano usługę Active Directory?

A. serwerem plików
B. serwerem DHCP
C. kontrolerem domeny
D. serwerem WWW
Serwer Windows z zainstalowaną usługą Active Directory nazywa się kontrolerem domeny, ponieważ pełni kluczową rolę w zarządzaniu infrastrukturą informatyczną w organizacjach. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za przechowywanie obiektów, takich jak konta użytkowników, komputery oraz zasoby sieciowe, a także za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników, co zapewnia bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów. Korzystając z Active Directory, administratorzy mogą centralnie zarządzać politykami bezpieczeństwa, przypisywać uprawnienia oraz konfigurować zasady grupowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami informatycznymi. Przykładem zastosowania kontrolera domeny może być organizacja, w której pracownicy logują się do swoich komputerów za pomocą tych samych poświadczeń, co umożliwia im dostęp do wspólnych zasobów i aplikacji w sposób bezpieczny i efektywny. Warto zaznaczyć, że kontrolery domeny mogą być zreplikowane w środowisku, co zwiększa niezawodność i dostępność usług.
Pytanie 17

Modułem pamięci RAM, kompatybilnym z płytą główną GIGABYTE GA-X99- ULTRA GAMING/ X99/ 8x DDR4 2133, ECC, max 128GB/ 4x PCI-E 16x/ RAID/ USB 3.1/ S-2011-V3/ATX, jest pamięć

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866) Load Reduced CAS-13 Memory Kit
B. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit
C. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC
D. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9 , Non-ECC
Częstym błędem przy wyborze pamięci RAM do konkretnej płyty głównej jest sugerowanie się wyłącznie pojemnością lub samą nazwą DDR3 czy DDR4 bez głębszego zrozumienia kompatybilności technologicznej. W przypadku GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING kluczowe jest to, że płyta ta obsługuje wyłącznie pamięci DDR4 – starszy standard DDR3 nie jest tutaj wspierany zarówno mechanicznie (gniazda są inne), jak i elektronicznie (napięcia, kontrolery). W praktyce, nawet jeśli ktoś znalazłby DDR3 o dużej pojemności lub z funkcją ECC, nie ruszy to na X99, bo fizycznie nie da się umieścić takiej kości w slocie DDR4. Kolejna sprawa to rodzaj modułów – spotyka się różne typy: Registered (RDIMM), Load Reduced (LRDIMM), Unbuffered (UDIMM), każda klasa płyt głównych ma tu swoje ograniczenia. Moduły Registered DDR3 czy Load Reduced, choć świetne do serwerów z ich epoki, na X99 nie mają racji bytu, bo platforma oczekuje DDR4. Warto też zwracać uwagę na parametry takie jak napięcie zasilania (PC3L sugeruje obniżone 1.35V, charakterystyczne dla nowszych DDR3, ale nie dla DDR4) oraz obecność ECC – nie każda płyta gamingowa potrafi je wykorzystać, choć X99 sobie z tym radzi. Typowym błędem jest też przekonanie, że każda pamięć serwerowa będzie pasować do każdej zaawansowanej płyty, co niestety często prowadzi do frustracji i nieudanych modernizacji. Z mojego doświadczenia wynika, że nie warto eksperymentować z DDR3 na platformach DDR4 – to po prostu nie zadziała, a szkoda czasu i pieniędzy. Najlepiej zawsze trzymać się specyfikacji producenta i dobierać pamięć dokładnie pod dany chipset, wtedy wszystko gra jak należy.
Pytanie 18

Na ilustracji zaprezentowano zrzut ekranu z wykonanej analizy

Ilustracja do pytania
A. czas dostępu do nośnika optycznego
B. czas przepełniania buforu systemowego
C. czas oczekiwania pamięci
D. czas dostępu do dysku HDD
Czas opróżniania buforu systemowego nie ma nic wspólnego z tym, co jest pokazane na zrzucie ekranu, bo ten temat bardziej dotyczy tego, jak dane są zarządzane między różnymi poziomami pamięci podręcznej. To, co się dzieje wewnątrz procesora i pamięci, nie jest z reguły widoczne dla użytkowników. Czas dostępu do napędu optycznego, czyli jak szybko można odczytać dane z płyt CD czy DVD, również nie ma związku z pamięcią RAM, więc nie wpływa na to, jak długo procesor czeka na dane. Dzisiaj napędy optyczne są mniej popularne i rzadko wpływają na ogólną wydajność systemu. Ponadto, czas dostępu do dysku twardego to zupełnie inna kwestia niż czas oczekiwania na dane z pamięci RAM. Chociaż szybkie dane z dysków SSD NVMe pomagają, to zawsze są różnice między czasem oczekiwania na dane z dysku a czasem oczekiwania w pamięci RAM. Często ludzie mylą różne typy pamięci, co prowadzi do nieporozumień, więc warto mieć na uwadze, że każda z tych odpowiedzi dotyczy innego aspektu technologii komputerowej i nie można ich zamieniać.
Pytanie 19

W systemie Linux użycie polecenia passwd Ala spowoduje

A. ustawienie hasła użytkownika Ala.
B. utworzenia konta użytkownika Ala.
C. wyświetlenie członków grupy Ala.
D. wyświetlenie ścieżki do katalogu Ala.
Polecenie passwd w systemach Linux i Unix służy przede wszystkim do zmiany hasła użytkownika. Jeśli podasz za nim nazwę użytkownika, na przykład passwd Ala, to system pozwala ustawić nowe hasło właśnie dla tego konkretnego konta. Często używa się tego polecenia podczas administracji serwerami, żeby wymusić zmianę hasła przez użytkownika lub gdy administrator sam musi zresetować komuś dostęp. Z mojego doświadczenia, passwd jest jednym z najprostszych i zarazem najpotężniejszych narzędzi do zarządzania bezpieczeństwem w systemach linuksowych. Dobre praktyki branżowe wręcz nakazują regularną zmianę haseł, a komenda passwd to podstawowy sposób na realizację tej zasady. Co ciekawe, jeśli wykonasz passwd bez żadnych argumentów, to domyślnie zmieniasz swoje własne hasło. Administrator (root) może natomiast podać dowolną nazwę użytkownika i ustawić mu nowe hasło – taka elastyczność jest bardzo ceniona, szczególnie w większych środowiskach. Warto pamiętać, że polecenie passwd nie tworzy użytkownika i nie pokazuje żadnych informacji o grupach czy katalogach – jego jedyną rolą jest zarządzanie hasłami. Bardzo często można je spotkać w dokumentacji systemowej i tutorialach dotyczących bezpieczeństwa. Moim zdaniem, jeśli ktoś chce na poważnie zajmować się administracją Linuxem, to znajomość działania passwd to totalna podstawa, szczególnie z punktu widzenia bezpieczeństwa danych i zgodności ze standardami ISO/IEC 27001 czy praktykami CIS Benchmarks.
Pytanie 20

Systemy operacyjne należące do rodziny Linux są dystrybuowane na mocy licencji

A. shareware
B. MOLP
C. GNU
D. komercyjnej
Odpowiedź GNU jest prawidłowa, ponieważ systemy operacyjne z rodziny Linux są dystrybuowane głównie na podstawie licencji GNU General Public License (GPL). Ta licencja, stworzona przez fundację Free Software Foundation, ma na celu zapewnienie swobody użytkowania, modyfikacji i dystrybucji oprogramowania. Dzięki temu każda osoba ma prawo do korzystania z kodu źródłowego, co sprzyja innowacjom i współpracy w społeczności programistycznej. Przykładem jest dystrybucja Ubuntu, która jest jedną z najpopularniejszych wersji systemu Linux, dostarczająca użytkownikom łatwy dostęp do potężnych narzędzi, bez konieczności płacenia za licencję. W praktyce, licencje GNU przyczyniają się do tworzenia otwartych i bezpiecznych rozwiązań, które są stale rozwijane przez globalną społeczność. Systemy operacyjne oparte na tej licencji są wykorzystywane w wielu sektorach, od serwerów po urządzenia mobilne, co podkreśla ich znaczenie oraz elastyczność w zastosowaniach komercyjnych i prywatnych.
Pytanie 21

Jakim poleceniem w systemie Linux można ustawić powłokę domyślną użytkownika egzamin na sh?

A. chmod egzamin /etc/shadow sh
B. vi /etc/passwd -sh egzamin
C. usermod -s /bin/sh egzamin
D. groupmod /users/egzamin /bin/sh
Odpowiedzi, które nie prowadzą do prawidłowego rozwiązania, wynikają z nieporozumień dotyczących obsługi użytkowników i powłok w Linuxie. Na przykład polecenie vi /etc/passwd -sh egzamin sugeruje, że edytujemy plik passwd, co może być dość niebezpieczne i grozić uszkodzeniem systemu. Ręczne edytowanie pliku passwd przez edytor tekstowy może prowadzić do błędów, które uniemożliwią logowanie się użytkowników. Takie zmiany powinny być dokonywane tylko przy użyciu narzędzi jak usermod, które zapewniają bezpieczeństwo. Co do kolejnej odpowiedzi, chmod egzamin /etc/shadow sh, to jest kompletnie mylne, bo chmod zmienia uprawnienia plików, a nie powłokę użytkownika. Używanie go w tym kontekście na pewno nie przyniesie oczekiwanych efektów i pokazuje, że istnieje spore nieporozumienie między zarządzaniem użytkownikami a uprawnieniami plików. Ostatnie polecenie, groupmod /users/egzamin /bin/sh, także jest błędne, bo groupmod służy do modyfikowania grup, a nie pojedynczych użytkowników. Poza tym nie zmienia powłoki, co jest kluczowe w tym pytaniu. Rozumienie narzędzi i ich zastosowań w Linuxie jest naprawdę ważne dla bezpieczeństwa i stabilności systemu.
Pytanie 22

Ile kolizji domenowych występuje w sieci przedstawionej na ilustracji?

Ilustracja do pytania
A. 4
B. 6
C. 1
D. 5
W prezentowanej sieci występują cztery domeny kolizyjne co jest wynikiem użycia switcha i huba. Switch tworzy oddzielną domenę kolizyjną dla każdego podłączonego urządzenia dzięki czemu każde z tych urządzeń może jednocześnie przesyłać dane bez ryzyka kolizji. W tym przypadku switch tworzy trzy oddzielne domeny kolizyjne dla każdego z trzech podłączonych komputerów. Z drugiej strony hub nie rozdziela ruchu w osobne domeny kolizyjne co oznacza że wszystkie urządzenia podłączone do huba znajdują się w jednej wspólnej domenie kolizyjnej. Tak więc cała lewa strona sieci podłączona do huba stanowi jedną domenę kolizyjną. Zatem suma domen kolizyjnych po obu stronach daje cztery. W praktyce takie ułożenie sieci jest mniej efektywne w porównaniu do pełnego użycia switchy dlatego w nowoczesnych sieciach coraz rzadziej stosuje się huby na rzecz bardziej zaawansowanych przełączników które minimalizują ryzyko kolizji oraz zwiększają przepustowość sieci zgodnie z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami w branży sieciowej.
Pytanie 23

W jakim protokole komunikacyjnym adres nadawcy ma długość 128 bitów?

A. IPv6
B. DNS
C. IPv4
D. UDP
IPv6, czyli Internet Protocol wersja 6, wprowadza nowe możliwości w zakresie adresowania, w tym znaczące zwiększenie przestrzeni adresowej. Adres źródłowy w IPv6 składa się z 128 bitów, co pozwala na tworzenie znacznie większej liczby unikalnych adresów IP niż w przypadku IPv4, który używa 32 bitów. Przykładowo, dzięki IPv6 można przypisać unikalny adres do każdego urządzenia w sieci, co jest kluczowe w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu w ramach koncepcji Internetu Rzeczy (IoT). Ponadto, IPv6 wprowadza uproszczenia w procesie routingu i lepsze zarządzanie siecią, dzięki czemu operatorzy mogą skuteczniej zarządzać ruchem internetowym. Adresy IPv6 często zapisywane są w formacie szesnastkowym, co ułatwia ich zrozumienie i wykorzystanie w różnych aplikacjach sieciowych, zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, takimi jak RFC 8200.
Pytanie 24

Reprezentacja koloru RGB(255, 170, 129) odpowiada formatowi

A. #FFAA81
B. #18FAAF
C. #81AAFF
D. #AA18FF
RGB(255, 170, 129) w zapisie szesnastkowym wygląda jak #FFAA81. Wiesz, że kolory w RGB mają trzy składowe: czerwoną, zieloną i niebieską, z wartościami od 0 do 255? No więc, w szesnastkowej notacji 255 to FF, 170 to AA, a 129 to 81. Jak to połączysz, to masz #FFAA81. To przydaje się w projektach stron i grafice, bo znajomość takiej konwersji naprawdę oszczędza czas. Myślę, że jak robisz palety kolorów na stronę, to umiejętność szybkiego przeliczania kolorów między formatami jest bardzo na plus. Spoko, że szesnastkowy zapis jest zgodny z najlepszymi praktykami, szczególnie jeśli chodzi o responsywność i ładne interfejsy użytkownika.
Pytanie 25

W czterech różnych sklepach ten sam model komputera oferowany jest w różnych cenach. Gdzie można go kupić najtaniej?

A. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1600 zł 23% Rabat 15%
B. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1650 zł 23% Rabat 20%
C. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1500 zł 23% Rabat 5%
D. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1800 zł 23% Rabat 25%
Odpowiedź wskazująca na komputer w cenie 1650 zł z 20% rabatem jest poprawna, ponieważ po uwzględnieniu rabatu oraz podatku VAT, jego finalna cena jest najniższa spośród wszystkich ofert. Aby obliczyć ostateczną cenę, najpierw stosujemy rabat, co daje 1650 zł - 20% = 1320 zł. Następnie naliczamy podatek VAT, czyli 23% od kwoty po rabacie: 1320 zł + 23% = 1629,60 zł. Warto zwrócić uwagę, że przy porównywaniu cen produktów, zawsze należy brać pod uwagę zarówno rabaty, jak i podatki, aby uzyskać rzeczywistą cenę zakupu. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w sprzedaży, gdzie kluczowe znaczenie ma transparentność cenowa oraz informowanie klientów o wszystkich kosztach związanych z zakupem. Dlatego użytkownicy powinni być świadomi, że sama cena netto nie jest wystarczająca do oceny opłacalności oferty.
Pytanie 26

Papier termotransferowy to materiał eksploatacyjny stosowany w drukarkach

A. 3D.
B. igłowych.
C. atramentowych.
D. rozetkowych.
Pojęcie papieru termotransferowego bywa mylone z różnymi innymi materiałami eksploatacyjnymi używanymi w drukarkach, ale warto uporządkować sobie te technologie. Drukarki rozetkowe to raczej pojęcie historyczne i nie są wykorzystywane w kontekście współczesnych technik transferu termicznego. Często spotyka się też zamieszanie z drukarkami igłowymi, które wykorzystują taśmy barwiące, ale same nie korzystają z papieru termotransferowego – ich głównym polem zastosowań są wydruki tekstowe, paragony, czy faktury, gdzie ważna jest szybkość i niskie koszty, ale nie jakość przenoszenia obrazu czy grafiki. Druk 3D natomiast to zupełnie inna technologia – tam zamiast papieru mamy filamenty plastikowe (PLA, ABS, PETG itd.), które pod wpływem temperatury są warstwa po warstwie nakładane do uzyskania bryły, więc pojęcie papieru – a już zwłaszcza termotransferowego – nie ma zastosowania. Typowym błędem jest utożsamianie termotransferu z każdym drukiem, który używa ciepła, ale w praktyce tylko wybrane technologie rzeczywiście potrzebują specjalnego papieru do przenoszenia wydruku na inną powierzchnię. W branży komputerowej i poligraficznej jasno rozróżnia się materiały eksploatacyjne: igłówki mają rolki papieru lub składanki, druk 3D filamenty, a transfer papierowy stosuje się tylko tam, gdzie liczy się dokładność odwzorowania grafiki na tekstyliach czy gadżetach, najczęściej poprzez druk atramentowy – a nie w innych, wskazanych tu technologiach. Z mojego doświadczenia wynika, że nieznajomość różnic prowadzi do niepotrzebnych kosztów i frustracji, bo użycie niewłaściwego papieru kończy się słabym efektem albo wręcz uszkodzeniem sprzętu.
Pytanie 27

Jaką wartość w systemie szesnastkowym ma liczba 1101 0100 0111?

A. C47
B. D47
C. D43
D. C27
Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich opierają się na błędnym przeliczeniu wartości binarnej na szesnastkową. Na przykład odpowiedzi C27 i D43 nie mają uzasadnienia w kontekście konwersji, ponieważ wynikają z niepoprawnych grupowań bitów. Zazwyczaj osoby mylą się, łącząc więcej lub mniej bitów niż wymagane, co prowadzi do błędnych wniosków. W przypadku C27, można zauważyć, że osoba próbująca uzyskać ten wynik mogła pomylić bity w pierwszej grupie, co daje zupełnie inną wartość szesnastkową. Odpowiedź D43 z kolei może sugerować, że ktoś błędnie zinterpretował trzecią grupę, przypisując jej wartość 3 zamiast 7. W praktyce, dokładność w konwersji systemów liczbowych jest kluczowa, gdyż błędne wartości mogą prowadzić do poważnych problemów w programowaniu i obliczeniach komputerowych. Dobrą praktyką jest zawsze podział liczb binarnych na 4-bitowe grupy i ich dokładna analiza, co zapobiega pomyłkom i pozwala na prawidłowe obliczenia, szczególnie w kontekście działania algorytmów i procedur w systemach informatycznych.
Pytanie 28

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu dostosowania kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, należy zmienić zawartość

A. /etc/inittab
B. /etc/grub
C. bcdedit
D. boot.ini
W sumie, jak chcesz zarządzać wieloma systemami na jednym komputerze, musisz wiedzieć, jak ustawić ich kolejność uruchamiania. Wybierając złe odpowiedzi, łatwo się pogubić w tym, jak systemy się uruchamiają. Aha, opcja bcdedit dotyczy Windowsa i służy do edytowania danych rozruchowych, więc w Linuxie nie zadziała. Boot.ini to coś, co było w starszym Windowsie, tak jak XP, ale w Linuxie jest nieprzydatne. Plik /etc/inittab też nie zajmuje się ustawianiem kolejności systemów, tylko określa, co ma się uruchomić podczas startu. Myśląc o tym, warto rozróżniać mechanizmy uruchamiania różnych systemów, bo to się często myli. Wiedza o różnicach między tymi plikami pomoże lepiej zarządzać systemami na komputerze.
Pytanie 29

Aby system operacyjny był skutecznie chroniony przed atakami złośliwego oprogramowania, po zainstalowaniu programu antywirusowego należy

A. aktualizować program i bazy wirusów oraz regularnie skanować system.
B. nie podawać swojego hasła dostępowego oraz wykonywać defragmentację dysków twardych.
C. wykupić licencję na oprogramowanie antywirusowe i używać programu chkdsk.
D. zainstalować drugi program antywirusowy, aby poprawić bezpieczeństwo.
Prawidłowa odpowiedź odnosi się do jednego z najważniejszych aspektów skutecznej ochrony systemu operacyjnego przed złośliwym oprogramowaniem, czyli do regularnego aktualizowania programu antywirusowego oraz jego bazy sygnatur wirusów i systematycznego skanowania komputera. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet najlepszy antywirus bez świeżych definicji zagrożeń bardzo szybko staje się praktycznie bezużyteczny – cyberprzestępcy nieustannie opracowują nowe wirusy i exploity, a aktualizacje pozwalają programowi wykrywać te najnowsze. Regularne skanowanie systemu to z kolei praktyczny sposób na znajdowanie zagrożeń, które mogły się przedostać mimo zabezpieczeń. To nie jest tylko teoria; w prawdziwym życiu, w firmach i domach, samo zainstalowanie antywirusa to tak naprawdę dopiero początek – ważna jest konsekwencja i wyrobienie sobie nawyku aktualizacji. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami większości producentów oprogramowania zabezpieczającego oraz normami bezpieczeństwa informacji, na przykład ISO/IEC 27001. Warto też wspomnieć, że niektóre wirusy potrafią się ukrywać i działać w tle przez długi czas, dlatego regularne skanowanie naprawdę ma sens nawet wtedy, gdy na pierwszy rzut oka wszystko działa poprawnie. Branżowe dobre praktyki wyraźnie podkreślają, że aktualizacje i skanowanie to fundament, bez którego inne działania mogą być po prostu nieskuteczne. Szczerze mówiąc, trochę się dziwię, że niektórzy to ignorują – to podstawy higieny cyfrowej, tak samo ważne jak mycie rąk w ochronie zdrowia!
Pytanie 30

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. aplikacji
B. internetowej
C. transportowej
D. dostępu do sieci
Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.
Pytanie 31

Jak nazywa się licencja oprogramowania pozwalająca na bezpłatne dystrybucję aplikacji?

A. OEM
B. freware
C. shareware
D. MOLP
Odpowiedź 'freware' jest poprawna, ponieważ odnosi się do kategorii oprogramowania, które jest udostępniane użytkownikom za darmo, co pozwala na jego swobodne rozpowszechnianie. W praktyce, użytkownicy mogą pobierać, instalować i używać tego oprogramowania bez konieczności ponoszenia żadnych kosztów. Przykłady oprogramowania freeware obejmują popularne narzędzia, takie jak GIMP, które jest darmową alternatywą dla Photoshopa, czy VLC Media Player, który pozwala na odtwarzanie różnorodnych formatów multimedialnych. Ważne jest, aby pamiętać, że freeware różni się od oprogramowania open source, które nie tylko jest darmowe, ale także umożliwia użytkownikom dostęp do kodu źródłowego i jego modyfikację. Standardy branżowe podkreślają znaczenie transparentności oraz dostępności oprogramowania, co jest zgodne z ideą freeware, która promuje innowacyjność i współpracę w społeczności technologicznej.
Pytanie 32

Jaką funkcję pełni polecenie tee w systemie Linux?

A. Wyświetla zawartość pliku tekstowego podanego jako argument polecenia.
B. Wyświetla zbiory dyskowe zapisane w postaci drzewa katalogów.
C. Pobiera dane ze strumienia i zapisuje wynik do pliku tekstowego w katalogu <i>/home</i>.
D. Pobiera dane ze strumienia wejściowego i wysyła je do strumienia wyjściowego oraz plików.
Polecenie tee bywa czasem mylone z innymi narzędziami konsolowymi ze względu na podobieństwo nazw albo skojarzenia z funkcjami pokrewnymi, np. z wyświetlaniem czy zapisem plików. W rzeczywistości jednak tee nie służy ani do przeglądania plików w formie drzewa katalogów, ani do zwykłego podglądu zawartości plików tekstowych. Do takich celów wykorzystuje się raczej narzędzia jak tree – ono pozwala wizualizować strukturę katalogów w formie drzewa, co jest przydatne przy analizie organizacji plików, ale nie ma nic wspólnego z przekierowywaniem strumieni. Z kolei cat albo less, czasem nawet more, to typowe wybory do wyświetlania zawartości pliku tekstowego – te narzędzia czytają plik i wyświetlają jego treść, nie operują natomiast na strumieniach w taki sposób, żeby jednocześnie przesyłać dane dalej i zapisywać je do kilku miejsc. Wśród typowych błędów znajduje się przekonanie, że tee zawsze zapisuje pliki do katalogu /home – to nieprawda, bo ścieżkę pliku podajesz dowolnie, zgodnie z uprawnieniami użytkownika i zamysłem polecenia. Mylenie tee z zapisem pliku do konkretnej lokalizacji wynika często z tego, że przykłady w tutorialach operują na katalogu domowym. W rzeczywistości tee jest narzędziem do manipulowania strumieniami – przekazuje dane dalej w potoku (np. do kolejnego programu) i jednocześnie zapisuje te same dane do pliku (lub wielu plików), które wskazujesz jako argumenty. Pozwala to logować wszystko, co przechodzi przez potok, nie tracąc kontroli nad bieżącą transmisją danych. Z mojego doświadczenia wielu początkujących programistów myli te kwestie, bo nie rozumie fundamentalnych zasad działania potoków i przekierowań w Linuxie. Warto więc zapamiętać: tee jest niezastąpione tam, gdzie potrzebujesz zarówno kontynuować działanie potoku, jak i uzyskać kopię przesyłanych danych.
Pytanie 33

Określ zakres adresów IP z klasy A, który wykorzystywany jest do adresacji prywatnej w sieciach komputerowych?

A. 10.0.0.0 - 10.255.255.255
B. 172.16.0.0. - 172.31.255.255
C. 127.0.0.0 - 127.255.255.255
D. 192.168.0.0 - 192.168.255.255
Zakres adresów IP od 10.0.0.0 do 10.255.255.255 to klasa A i jest jednym z trzech rezerwowych zakresów dla prywatnych adresów IP. Te adresy nie są routowane w Internecie, więc świetnie nadają się do używania w lokalnych sieciach. Dzięki temu można stworzyć wiele prywatnych sieci, bez obaw o konflikt z adresami publicznymi. Klasa A jest szczególnie fajna dla dużych firm, które potrzebują mnóstwa adresów IP, bo pozwala na przydzielenie aż 16 milionów adresów w jednym zakresie. Wyobraź sobie korporację z biurami na różnych kontynentach, która chce, żeby każde biuro miało dostęp do swojej lokalnej sieci, dbając przy tym o bezpieczeństwo i prywatność. Co ciekawe, administracja sieci może wykorzystać te prywatne adresy razem z NAT-em, żeby mieć połączenie z Internetem, co jest naprawdę popularne w współczesnych infrastrukturach IT.
Pytanie 34

Jaką maskę trzeba zastosować, aby podzielić sieć z adresem 192.168.1.0 na 4 podsieci?

A. 255.255.255.192
B. 255.255.255.128
C. 255.255.255.224
D. 255.255.255.0
Wybór maski 255.255.255.0, czyli /24, jest nieodpowiedni w kontekście podziału sieci 192.168.1.0 na 4 podsieci. Ta maska przypisuje 24 bity do identyfikacji sieci, co oznacza, że w ramach tej sieci jest 256 dostępnych adresów, jednak nie pozwala na wygodne podział na mniejsze jednostki. Oznacza to, że wszystkie urządzenia w takim przypadku będą znajdować się w jednej dużej podsieci, co utrudnia zarządzanie oraz zwiększa ryzyko kolizji adresów. Tego rodzaju konfiguracja może prowadzić do problemów z wydajnością, zwłaszcza w większych sieciach, gdzie duża liczba hostów może generować znaczny ruch. Z kolei maska 255.255.255.224, czyli /27, pozwala jedynie na stworzenie 8 podsieci, co jest niewłaściwe, gdyż wymagana jest dokładnie 4-podsieciowa struktura. Ostatecznie, maska 255.255.255.128, czyli /25, umożliwia utworzenie tylko 2 podsieci, co jest niewystarczające w tym przypadku. Te błędy pokazują, że nieprzemyślane podejście do podziału sieci może prowadzić do poważnych nieefektywności oraz problemów z bezpieczeństwem, jak również z zasięgiem i dostępnością adresów IP w dłuższej perspektywie czasowej.
Pytanie 35

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. zestaw adresów sieci testowej 6bone
B. adres wskazujący na lokalny host
C. adres nieokreślony
D. zestaw adresów służących do komunikacji multicast
Adres nieokreślony (0::/128) w IPv6 oznacza, że urządzenie nie ma przypisanego adresu i jest używane głównie w kontekście konfiguracji i testowania, a nie do komunikacji. Pula adresów testowej sieci 6bone była używana w przeszłości do testowania protokołów IPv6 w sieciach eksperymentalnych, ale nie jest już aktualnie wykorzystywana w praktyce. Adres wskazujący na lokalnego hosta również nie ma zastosowania w kontekście ff00::/8, ponieważ adres lokalny to 127::1, a nie adres multicast. W przypadku błędnego zrozumienia, że ff00::/8 to adres dla lokalnego hosta, błędnie interpretuje się funkcję adresów multicast jako adresów unicast. Podczas projektowania i zarządzania sieciami, zrozumienie różnicy między tymi rodzajami adresów jest kluczowe, ponieważ każdy z nich ma inną rolę i zastosowanie. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia adresów unicast, multicast i broadcast, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej wydajnością. W rzeczywistości, adresy multicast są niezbędne do efektywnej komunikacji w sieciach, a ich zrozumienie pozwala na tworzenie bardziej złożonych architektur sieciowych zgodnych z aktualnymi standardami.
Pytanie 36

Przesyłanie informacji przy użyciu fal radiowych w pasmie ISM odbywa się w standardzie

A. Bluetooth
B. IrDA
C. HDMI
D. FireWire
FireWire, HDMI i IrDA to technologie, które różnią się zasadniczo od Bluetooth pod względem mechanizmów transmisji oraz zastosowań. FireWire, znany również jako IEEE 1394, to standard interfejsu, który wykorzystuje przewodowe połączenia do szybkiej transmisji danych, szczególnie w kontekście transferu multimediów, takich jak wideo i audio. Jest on wykorzystywany głównie w kamerach cyfrowych oraz zewnętrznych dyskach twardych, co sprawia, że nie ma zastosowania w kontekście bezprzewodowej komunikacji. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to kolejny standard, który skupia się na przesyłaniu sygnału wideo i audio w wysokiej rozdzielczości. HDMI to technologia przewodowa, która nie ma zdolności do bezprzewodowej transmisji i jest używana głównie w telewizorach i projektorach. IrDA (Infrared Data Association) to technologia oparta na przesyłaniu danych za pomocą podczerwieni, która wymaga bezpośredniej linii wzroku pomiędzy urządzeniami. Choć IrDA była popularna w przeszłości, została w dużej mierze zastąpiona przez technologie takie jak Bluetooth, które oferują większą elastyczność i zasięg. Wybór odpowiedniej technologii do komunikacji bezprzewodowej powinien opierać się na wymaganiach aplikacji oraz specyfikach danego zastosowania, a Bluetooth jest preferowaną opcją dzięki swojej uniwersalności i szerokiemu wsparciu w urządzeniach mobilnych oraz konsumenckich.
Pytanie 37

Która funkcja przełącznika zarządzalnego pozwala na łączenie kilku przełączników fizycznych w jedną wirtualną linię, aby zwiększyć przepustowość łącza?

A. Port mirroring
B. Port trunk
C. Agregacja łączy
D. Zarządzanie pasmem
Port mirroring to technika, która pozwala na kopiowanie ruchu sieciowego z jednego portu na inny port, co umożliwia monitorowanie i analizowanie tego ruchu przez narzędzia takie jak analizatory protokołów czy systemy IDS/IPS. Choć jest to bardzo użyteczna funkcja w kontekście bezpieczeństwa i diagnostyki, nie ma związku z agregacją łącza, ponieważ nie zwiększa przepustowości ani nie łączy wielu portów w jeden logiczny kanał. Zarządzanie pasmem odnosi się do technik związanych z kontrolowaniem i optymalizowaniem wykorzystania dostępnej przepustowości w sieci. Chociaż ma na celu zapewnienie jakości usług (QoS) i może przyczynić się do lepszego zarządzania ruchem, nie łączy fizycznych połączeń w sposób umożliwiający zwiększenie przepustowości. Z kolei port trunk to termin stosowany w kontekście VLAN (Virtual Local Area Network), który odnosi się do portów na przełącznikach, które są zdolne do przesyłania ruchu z wielu VLANów. Chociaż port trunk jest istotnym elementem w zarządzaniu VLANami, nie ma on wpływu na agregację fizycznych połączeń, a tym samym nie może być użyty do zwiększenia przepustowości łącza. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie pojęć związanych z monitorowaniem, zarządzaniem pasmem i trunkingiem z agregacją łączy, co prowadzi do niepełnego zrozumienia funkcji przełączników i ich zastosowania w sieciach.
Pytanie 38

Który z parametrów należy użyć w poleceniu netstat, aby uzyskać statystyki interfejsu sieciowego dotyczące liczby przesłanych oraz odebranych bajtów i pakietów?

A. -o
B. -e
C. -a
D. -n
Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania parametrów polecenia netstat. Parametr -a, na przykład, jest używany do wyświetlania wszystkich aktywnych połączeń oraz portów, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o statystykach interfejsów sieciowych. Użycie tego parametru prowadzi do zbyt ogólnych danych, które mogą nie być pomocne w analizie wydajności poszczególnych interfejsów sieciowych. Z kolei parametr -n służy do wyświetlania adresów IP w postaci numerycznej, co również nie odpowiada na potrzebę analizy statystyk interfejsów. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że informacje w formie numerycznej są bardziej użyteczne, jednak w kontekście wydajności interfejsów bezpośrednie statystyki są kluczowe. Parametr -o, z drugiej strony, jest używany do wyświetlania identyfikatorów procesów (PID) związanych z połączeniami, co także nie ma związku z ilościami przesyłanych bajtów i pakietów. Właściwe zrozumienie tych parametrów jest niezbędne do skutecznego monitorowania i rozwiązywania problemów w sieciach, a niepoprawne interpretacje mogą prowadzić do utraty cennych informacji podczas diagnostyki.
Pytanie 39

Jakie oprogramowanie pełni rolę serwera DNS w systemie Linux?

A. APACHE
B. CUPS
C. ProFTPD
D. BIND
CUPS, czyli Common Unix Printing System, to system zarządzania drukowaniem w środowisku Unixowym, który nie ma związku z funkcją rozwiązywania nazw w sieci. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie zadaniami drukarskimi oraz zapewnienie interfejsów do różnych typów drukarek. Dlatego nie jest odpowiedni jako serwer DNS. Z kolei Apache to serwer HTTP, który obsługuje żądania klientów związane z dostępem do stron internetowych. Jego rola jest zgoła inna – koncentruje się na dostarczaniu treści internetowych, a nie na tłumaczeniu nazw domen na adresy IP. ProFTPD to serwer FTP, który umożliwia przesyłanie plików w sieci, również nie mając nic wspólnego z DNS. Użycie tych terminów w kontekście serwera DNS świadczy o nieporozumieniu w zrozumieniu funkcji, jakie pełnią te usługi w architekturze sieciowej. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych aplikacji ma swoje specyficzne zastosowanie i nie jest zamiennikiem dla funkcji DNS. W praktyce, błąd ten często wynika z pomylenia różnych usług sieciowych, co jest powszechne wśród tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z administracją systemami. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania usługami sieciowymi.
Pytanie 40

Program "VirtualPC", dostępny do pobrania z witryny Microsoft, jest przeznaczony do korzystania:

A. z wirtualnych systemów operacyjnych na lokalnym dysku
B. z bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w hostingu Microsoft
C. z osobistego konta o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym Microsoft
D. z darmowej pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft
Wybór odpowiedzi odnoszącej się do bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w ramach hostingu firmy Microsoft wprowadza w błąd, ponieważ VirtualPC nie jest usługą hostingową ani platformą do zarządzania pamięcią masową. Tego rodzaju usługi koncentrują się na przechowywaniu danych w chmurze, co jest zupełnie innym rodzajem technologii. Z kolei sugestia dotycząca pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft opiera się na niewłaściwym założeniu, że VirtualPC oferuje wsparcie techniczne w formie pomocy online, co również nie jest związane z funkcjonalnością tego programu. VirtualPC nie jest platformą, która by bezpośrednio zapewniała wsparcie techniczne; zamiast tego, jego użytkownicy mogą korzystać z dokumentacji i zasobów online. W kontekście wspomnianej odpowiedzi dotyczącej konta osobistego o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym, należy zauważyć, że VirtualPC działa lokalnie, a nie w chmurze, co wyklucza korzystanie z takich zasobów. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do takich wniosków to mylenie koncepcji wirtualizacji z przechowywaniem danych w chmurze czy usługami hostingowymi. W rzeczywistości, VirtualPC jest narzędziem do wirtualizacji, które umożliwia uruchamianie systemów operacyjnych jako dodatkowych instancji na jednym komputerze, co ma zupełnie inny cel i zastosowanie niż usługi chmurowe czy hostingowe.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej