Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:13
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:22

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ, która ilość składników odpowiada proporcji wagowej stosowanej przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7.

Skład i marka zapraw cementowych w zależności od klasy cementu
Klasa cementu	Skład wagowy przy marce zaprawy
Klasa cementu	M4	M7	M12	M15
32,5	1 : 5,5	1 : 4,5	1 : 3,5	1 : 3

A. 100 kg piasku i 450 kg cementu.

B. 100 kg cementu i 900 kg piasku.

C. 200 kg cementu i 900 kg piasku.

D. 200 kg piasku i 900 kg cementu.

Odpowiedź "200 kg cementu i 900 kg piasku" jest poprawna, ponieważ odpowiada proporcji wagowej 1:4,5, którą zastosowano przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7. Zgodnie z tą proporcją, na każdą jednostkę cementu przypada 4,5 jednostki piasku. W tym przypadku, 200 kg cementu wymaga 900 kg piasku, co w pełni spełnia wymagania dotyczące tej mieszanki. Takie proporcje są kluczowe, ponieważ wpływają na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie i trwałość. W praktyce, stosując te proporcje, uzyskujemy dobrze zharmonizowaną zaprawę, która zapewnia odpowiednią przyczepność i stabilność. Warto również pamiętać, że stosowanie właściwych proporcji jest zgodne z normami budowlanymi, co przekłada się na bezpieczeństwo i jakość realizowanych prac budowlanych.

Pytanie 2

W kolejnych warstwach w wiązaniu kowadełkowym jakie powinno być przesunięcie spoin pionowych?

A. 2/3 cegły

B. 1/2 cegły

C. 1/4 cegły

D. 1/3 cegły

Stosowanie przesunięcia spoin pionowych w wiązaniu kowadełkowym, które wynosi inne wartości niż 1/4 cegły, prowadzi do wielu niekorzystnych skutków. Przesunięcia takie jak 1/3, 1/2 czy 2/3 cegły mogą powodować powstawanie słabych miejsc w konstrukcji, co w konsekwencji może prowadzić do osłabienia jej integralności. Gdy spoiny są przesunięte zbyt blisko siebie, może dojść do powstawania linii słabości, co zwiększa ryzyko pęknięć oraz osiadania budynku. W praktyce, błędne podejście do przesunięcia spoin może wynikać z nieznajomości zasad projektowania, co może prowadzić do poważnych problemów podczas realizacji projektu budowlanego. Na przykład przesunięcie 1/2 cegły w pionie może skutkować niewłaściwym przenoszeniem obciążeń, a w dłuższym okresie użytkowania prowadzić do uszkodzeń muru. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie standardów przesunięcia może wpływać negatywnie na właściwości cieplne i akustyczne budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście współczesnych wymagań dotyczących komfortu mieszkańców. Dlatego kluczowe jest, aby w praktyce budowlanej stosować się do sprawdzonych praktyk i norm, które zalecają określone przesunięcia, aby zapewnić trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 3

W przypadku strzępiów zazębionych należy zostawić pustkę o głębokości w co drugiej warstwie muru:

A. 1 cegły

B. 1/2 cegły

C. 1/4 cegły

D. 2 cegieł

Wykorzystanie pustek w murze jest kluczowym zagadnieniem w budownictwie, jednak odpowiedzi sugerujące głębokości 1/2 cegły, 1 cegłę oraz 2 cegły są błędne. W przypadku głębokości 1/2 cegły, można napotkać problemy związane z nadmiernym osłabieniem struktury muru, co prowadzi do zwiększonego ryzyka pęknięć i zniekształceń. Tego rodzaju pustki mogą powodować nierównomierne osiadanie budynku, a także wpływać negatywnie na jego trwałość. Głębsze pustki, takie jak 1 cegła czy 2 cegły, w ogóle nie spełniają zamierzonej funkcji, gdyż eliminują zasadniczą korzyść, jaką jest kontrolowanie ruchów konstrukcji. Zbyt duże pustki mogą wprowadzać do muru nadmierne luki, które osłabiają spójność materiałów budowlanych i prowadzą do problemów z izolacją termiczną oraz akustyczną. Ponadto, błędne przekonanie o tym, że większe pustki mogą zwiększać wentylację muru, jest mylne, gdyż może to prowadzić do niekontrolowanego przepływu powietrza i w konsekwencji do zawilgocenia. Znajomość właściwych standardów i praktyk budowlanych, w tym zasad dotyczących głębokości pustek, jest kluczowa dla osiągnięcia stabilności i trwałości obiektów budowlanych.

Pytanie 4

Na podstawie tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile m³ zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania dwóch prostokątnych filarków o wymiarach 2×2½ cegły i wysokości 3 m.

Nakłady na 1 mna podstawie Tablicy 0118

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filarki prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1 cegły	1×1½ cegły	1½×1½ cegły	1½×2 cegły	2×2 cegły	2×2½ cegły	2½×2½ cegły
a	b	c	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciąg	m-g	0,10	0,15	0,25	0,32	0,43	0,53	0,67

A. 0,138 m3

B. 0,294 m3

C. 0,522 m3

D. 0,588 m3

W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawnym wynikiem, istnieje szereg kluczowych nieporozumień związanych z interpretacją danych oraz obliczeniami. Często pojawia się błąd polegający na nieprawidłowym pomnożeniu objętości filarków przez odpowiednie zużycie zaprawy. Zrozumienie, że do wykonania dwóch filarków potrzebna jest suma ich objętości, a nie pojedyncze obliczenia dla każdego z nich, jest fundamentem poprawnych wyliczeń. Użytkownicy mogą czasami zlekceważyć znaczenie dokładnych danych z KNR, co prowadzi do przyjęcia nieprawidłowych wartości zużycia zaprawy. Dodatkowo, brak uwzględnienia proporcji pomiędzy zaprawą a objętością muru może skutkować znacznymi błędami w oszacowaniach. Wiele osób myśli, że wystarczy podzielić całkowitą objętość przez średnie zużycie, jednak kluczowe jest zrozumienie, że każda sytuacja budowlana wymaga indywidualnego podejścia i analizy. Ostatecznie, nieprzemyślane podejście do tych obliczeń prowadzi do konsekwencji finansowych, ponieważ zbyt niska ilość materiału może skutkować niekompletnym wykonaniem zadania oraz wzrostem kosztów związanych z pilnymi zakupami dodatkowych materiałów. Dlatego ważne jest, aby stosować standardy i dobre praktyki inżynieryjne, które są fundamentem skutecznego zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 5

Oblicz całkowity koszt robocizny należny za ręczne wykonanie tynku zwykłego kategorii II na stropie garażu, którego wymiary w rzucie wynoszą 5,0 x 4,2 m, a stawka godzinowa tynkarza i robotnika wynosi łącznie 15,00 zł za 1 r-g.

A. 199,74 zł

B. 133,16 zł

C. 951,15 zł

D. 292,95 zł

Poprawna odpowiedź wynika z dokładnego obliczenia kosztów robocizny związanej z ręcznym tynkowaniem stropu garażu. Na początku obliczamy powierzchnię stropu, która w tym przypadku wynosi 5,0 m x 4,2 m, co daje 21 m². Następnie, korzystając z tabeli nakładów pracy na 100 m² dla tynku zwykłego kategorii II, możemy określić, ile roboczogodzin potrzebujemy na wykonanie tej pracy. Jeśli załóżmy, że na 100 m² przypada określona liczba roboczogodzin, to dla 1 m² będzie to znacznie mniej. Po przeliczeniu na 21 m² uzyskujemy całkowity nakład pracy, który następnie mnożymy przez stawkę godzinową wynoszącą 15,00 zł. Ostatecznie, po dokonaniu obliczeń, uzyskujemy wynik 199,74 zł. Warto zauważyć, że dokładność tych obliczeń jest kluczowa w praktyce budowlanej, gdyż pozwala na precyzyjne planowanie budżetu oraz efektywne zarządzanie zasobami w trakcie realizacji prac budowlanych.

Pytanie 6

Aby naprawić pęknięcie zwykłego tynku o głębokości przekraczającej 0,5 cm, należy poszerzyć rysę i nawilżyć ją wodą, a następnie

A. wypełnić dwiema warstwami zaprawy, z której tynk został wykonany

B. wypełnić dwiema warstwami gipsowego zaczynu

C. zatarć gęstoplastyczną zaprawą gipsową

D. zatarć gęstoplastyczną zaprawą cementową

Odpowiedź dotycząca wypełnienia pęknięcia dwiema warstwami zaprawy, z której wykonano tynk, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia ona najlepszą zgodność z istniejącą strukturalną i estetyczną charakterystyką tynku. Proces naprawy pęknięcia powinien rozpocząć się od starannego poszerzenia rysy, co umożliwia lepszą przyczepność materiałów naprawczych. Następnie, po zwilżeniu rysy wodą, ważne jest, aby zastosować zaprawę, która jest zgodna z oryginalnym materiałem tynku. Wypełniając pęknięcie dwiema warstwami zaprawy, która była użyta do wykonania tynku, zapewniamy jednolitość w składzie chemicznym oraz w strukturze materiału, co zmniejsza ryzyko wystąpienia dalszych pęknięć. Praktyka ta jest szeroko stosowana w budownictwie, gdyż umożliwia uzyskanie lepszej trwałości i estetyki naprawy. Ponadto, przy użyciu odpowiednich technik aplikacji, takich jak zatarcie, można uzyskać równą powierzchnię, co jest istotne dla zachowania estetyki i funkcjonalności ściany.

Pytanie 7

Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył

A. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu

B. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru

C. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku

D. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku

Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 8

Jakim narzędziem należy oceniać konsystencję zapraw budowlanych?

A. stożkiem pomiarowym

B. młotkiem Szmidta

C. aparatem Vicata

D. czerpakiem murarskim

Stożek pomiarowy jest standardowym narzędziem używanym do oceny konsystencji zapraw budowlanych, takich jak zaprawy cementowe czy tynki. Metoda ta polega na wypełnieniu stożka zaprawą i następnie podniesieniu go, co powoduje, że materiał osiada. Głębokość osiadania zaprawy pozwala na ocenę jej płynności i konsystencji. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 1015-3, właściwa konsystencja zaprawy ma kluczowe znaczenie dla trwałości budowli oraz jakości wykonania. W praktyce, pomiar konsystencji wykonuje się przed aplikacją zaprawy, co umożliwia dostosowanie proporcji składników, jeśli okazuje się, że materiał jest zbyt suchy lub zbyt płynny. Przykładowo, w przypadku tynków zewnętrznych, odpowiednia konsystencja jest niezbędna, aby zapewnić ich przyczepność oraz odporność na warunki atmosferyczne.

Pytanie 9

Jakie typy rusztowań powinno się użyć do przeprowadzania drobnych napraw tynków zewnętrznych w budynkach wysokich?

A. Ramowe

B. Stojakowe

C. Modułowe

D. Wiszące

Wybór rusztowania ramowego czy modułowego do drobnych napraw na wysokich budynkach nie jest najlepszym pomysłem. Rusztowania ramowe są stabilne, ale potrzebują sporo miejsca na dole, co w miastach może być sporym problemem. Zajmowanie tego miejsca może zakłócać codzienne życie, a to raczej nie jest fajne. Z kolei rusztowania modułowe są bardziej elastyczne, ale trudniejsze w montażu i demontażu, co wydłuża czas pracy. A przy prostych naprawach to może być zbędne. Rusztowania stojakowe, choć przy niższych budynkach dają radę, to przy wysokich elewacjach mogą być niewystarczające. Ryzyko upadku i problem z dotarciem do wyższych miejsc to poważna sprawa. Dlatego, ważne jest, żeby dobrze przemyśleć, jakie rusztowanie wybrać, biorąc pod uwagę miejsce i rodzaj pracy.

Pytanie 10

Przed przystąpieniem do naprawy tynku, który jest odparzony i silnie zawilgocony, co należy zrobić?

A. pokryć całą powierzchnię tynku preparatem hydrofobowym

B. pokryć całą powierzchnię tynku mleczkiem cementowym

C. skuć tynk w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych i osuszyć mur

D. osuszyć miejsca zawilgocone oraz odparzone i zagruntować je emulsją gruntującą

Zastosowanie preparatów hydrofobowych na całej powierzchni tynku jest nieodpowiednią reakcją na problem zawilgocenia i odparzania. Tego typu środki są projektowane do zabezpieczania od zewnątrz, jednak w przypadku już uszkodzonego tynku nie zaadoptują się one do struktury, co może prowadzić do dalszych uszkodzeń. Hydrofobizacja nie usunie istniejącej wilgoci, a jedynie zatrzyma ją wewnątrz, co zwiększa ryzyko powstawania pleśni i grzybów. Z kolei pokrycie tynku mleczkiem cementowym może wydawać się rozwiązaniem, ale również nie rozwiązuje problemu wilgoci, a właściwie może prowadzić do zaparcia wilgoci w murze, co w dłuższej perspektywie prowadzi do zniszczenia struktury tynku. Dodatkowo, osuszanie miejsc zawilgoconych oraz odparzonych i gruntowanie ich emulsją gruntującą jest niewłaściwe, jeśli nie zostanie przeprowadzone skucie tynku. Tego typu podejście pomija kluczowy krok w procesie naprawy, jakim jest usunięcie uszkodzonej warstwy, a tym samym zwiększa ryzyko niepowodzenia całej reperacji. W praktyce budowlanej nie ma efektywnego sposobu na naprawę tynku bez wcześniejszego usunięcia jego zniszczonej warstwy.

Pytanie 11

Na rysunku przedstawiono pierwszą warstwę muru w wiązaniu kowadełkowym.

Na którym rysunku widoczna jest druga warstwa?

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ w wiązaniu kowadełkowym cegły w drugiej warstwie powinny być ułożone w kierunku prostopadłym do cegieł w pierwszej warstwie. Takie ułożenie zapewnia stabilność konstrukcji oraz optymalne rozłożenie obciążeń. W praktyce, w budownictwie stosuje się różne techniki wiązań murarskich, a kowadełkowe jest jedną z najczęściej używanych, zwłaszcza w budynkach o większych wymiarach. Dzięki zastosowaniu tak ułożonych cegieł, mury stają się bardziej odporne na działanie sił zewnętrznych, takich jak wiatr czy obciążenia wynikające z ciężaru konstrukcji. Na rysunku D widzimy, że cegły są ułożone w sposób, który idealnie ilustruje zasady wiązania kowadełkowego, co pozwala na zachowanie spójności i trwałości całej struktury. Warto również dodać, że zgodnie z normami budowlanymi, takie ułożenie powinno być stosowane w każdym przypadku, gdy zależy nam na długowieczności i wytrzymałości murów.

Pytanie 12

Po zainstalowaniu kratki wentylacyjnej w otworze wentylacyjnym szczelinę, która powstała pomiędzy ramką a tynkiem, należy wypełnić

A. zaprawą cementową

B. silikonem akrylowym

C. zaprawą gipsową

D. żywicą epoksydową

Wybór innych materiałów do wypełnienia szczeliny między kratką wentylacyjną a tynkiem może prowadzić do różnych problemów. Żywica epoksydowa, choć charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, jest sztywna i nieelastyczna, co w kontekście wentylacji może powodować pęknięcia w wyniku naturalnych ruchów budynku, zmian temperatury oraz wilgotności. Również zaprawy cementowe i gipsowe, mimo że mogą wydawać się odpowiednie, nie są przystosowane do dynamicznych warunków, jakie występują w systemach wentylacyjnych. Te materiały nie tylko mogą pękać w wyniku skurczu, ale także nie zapewniają odpowiednich właściwości uszczelniających, co prowadzi do problemów z wentylacją i potentialnych strat energetycznych. Niezrozumienie tych różnic może skutkować błędnymi wyborami przy montażu, co w dłuższej perspektywie prowadzi do kosztownych napraw oraz obniżenia efektywności systemu wentylacyjnego. Zastosowanie niewłaściwych materiałów jest zatem typowym błędem, który wynika z braku znajomości właściwości i zastosowania odpowiednich produktów w kontekście ich przeznaczenia.

Pytanie 13

Jaką zaprawę wykorzystuje się do budowy elementów konstrukcyjnych budynków, które muszą przenosić duże obciążenia oraz do elementów podatnych na wilgoć, jak na przykład ściany fundamentowe?

A. Cementowa

B. Gipsowo-wapienna

C. Wapienna

D. Gipsowa

Zaprawa cementowa jest odpowiednia do murowania konstrukcji elementów budynku, które przenoszą duże obciążenia oraz są narażone na wilgoć, takich jak ściany fundamentowe. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz niską przepuszczalnością wody, co czyni ją idealnym materiałem w sytuacjach, gdzie trwałość i odporność na czynniki zewnętrzne są kluczowe. Standardy budowlane, takie jak EN 998-2, podkreślają znaczenie stosowania zapraw cementowych w obszarach wymagających większej wytrzymałości oraz ochrony przed wilgocią. Przykładem zastosowania zaprawy cementowej może być fundament budynku, gdzie odpowiednia mieszanka cementu, piasku i wody tworzy mocną strukturę, zdolną wytrzymać ciężar budowli oraz działanie wód gruntowych. Dodatkowo, w przypadkach budownictwa przemysłowego, zaprawy cementowe są często stosowane do murowania ścian nośnych hal produkcyjnych, co podkreśla ich wszechstronność i kluczowe znaczenie w inżynierii budowlanej.

Pytanie 14

Na rysunku przedstawiono

A. elewację budynku.

B. przekrój budynku.

C. rzut budynku.

D. widok budynku.

Odpowiedź "przekrój budynku" jest prawidłowa, ponieważ przedstawiony rysunek ukazuje wewnętrzną strukturę budynku, co jest charakterystyczne dla przekrojów. Przekrój budynku to rysunek techniczny, który ilustruje, jak wygląda obiekt po przecięciu go w wybranym miejscu, co pozwala na analizę rozmieszczenia elementów konstrukcyjnych, instalacji oraz przestrzeni wewnętrznych. Dzięki poziomym liniom wskazującym na różne poziomy oraz linii przecięcia, można zrozumieć wysokości pomieszczeń, grubość ścian czy rozmieszczenie okien i drzwi. W projektowaniu architektonicznym oraz inżynieryjnym, przekroje odgrywają kluczową rolę w dokumentacji budowlanej, umożliwiając precyzyjne przedstawienie wymagań konstrukcyjnych oraz estetycznych. Przykładem praktycznym zastosowania przekroju budynku może być analiza wymagań dotyczących wentylacji i oświetlenia w pomieszczeniach, co jest niezbędne w procesie projektowania zgodnym z normami budowlanymi i przepisami prawa budowlanego.

Pytanie 15

Na ilustracji przedstawiono sposób wykonania

A. paroizilacji.

B. izolacji cieplnej.

C. izolacji akustycznej.

D. hydroizolacji.

Hydroizolacja to ważna sprawa, bo zabezpiecza różne elementy budowlane przed wodą i wilgocią. Na ilustracji widzisz czarną membranę izolacyjną – to typowy materiał używany do hydroizolacji. W budownictwie takie rozwiązania są kluczowe, zwłaszcza w miejscach, gdzie woda gruntowa czy opady są na porządku dziennym. Jak dobrze zabezpieczysz budynek, to unikniesz wielu problemów, jak zagrzybienie czy korozja stali. W praktyce można używać różnych technik hydroizolacji, na przykład membran bitumicznych, folii PVC czy specjalnych mas uszczelniających. Dobrze jest też regularnie sprawdzać te elementy i dbać o nie, żeby działały jak najdłużej. Jeśli chodzi o normy, to metody hydroizolacji powinny być zgodne z PN-EN 13967 i PN-EN 1504-2, które określają, jakie wymagania musi spełniać materiały i systemy w budownictwie. Dzięki temu nie tylko budynki będą trwalsze, ale też komfort ich użytkowania wzrośnie, bo nie będzie problemów z wilgocią.

Pytanie 16

Zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich podczas obmiaru tynku wewnętrznego ściany z jednym otworem okiennym o tynkowanych ościeżach należy odjąć powierzchnię tego otworu, jeżeli wynosi ona ponad

Zasady obmiaru robót tynkarskich (fragment)
(...) Z powierzchni tynków nie odlicza się powierzchni nieotynkowanych lub ciągnionych mających więcej niż 1 m² i powierzchni otworów do 3 m², jeżeli ościeża ich są tynkowane. (...)

A. 1,0 m2

B. 2,0 m2

C. 3,0 m2

D. 0,5 m2

Odpowiedź "3,0 m2" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich, powierzchnię otworów, których powierzchnia nie przekracza 3 m2, należy odjąć od powierzchni tynków, o ile tynkowane są również ościeża. W przypadku otworów o powierzchni powyżej 1 m2, ale nieprzekraczającej 3 m2, nie ma konieczności odliczania ich powierzchni, co jest zgodne z przyjętymi normami. Praktycznie oznacza to, że w przypadku typowych budynków mieszkalnych, gdzie często spotykamy się z oknami o standardowych wymiarach, odpowiednie uwzględnienie takich otworów podczas obmiaru tynku pozwala na dokładniejsze ustalenie ilości materiałów potrzebnych do wykonania robót tynkarskich. Przykładowo, jeżeli mamy do czynienia z pomieszczeniem z dużymi oknami, warto wiedzieć, że ich powierzchnia nie wpłynie na całkowity koszt robót, co jest istotne w kontekście zarządzania budżetem projektu budowlanego. Zastosowanie tych zasad nie tylko wpływa na poprawność obliczeń, ale również na efektywność procesu budowlanego, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 17

Pręty stalowe, które mają być zastosowane do zbrojenia konstrukcji żelbetowej, powinny być wcześniej

A. nanaszać preparat wodoodporny

B. oczyścić z rdzy oraz zabrudzeń tłuszczowych

C. zaimpregnować środkiem zapobiegającym przywieraniu

D. pokryć farbą olejną podkładową

Pręty stalowe, które będą używane do zbrojenia elementów żelbetowych, muszą być odpowiednio przygotowane przed ich zastosowaniem. Oczyszczenie z rdzy oraz tłustych plam ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej adhezji między stalą a betonem. Proces ten zapobiega osłabieniu połączenia, co mogłoby prowadzić do problemów strukturalnych w przyszłości. Rdza, jako produkt korozji, może osłabiać stal, a obecność tłuszczu ogranicza przyleganie betonu do zbrojenia. Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1, która określa zasady projektowania konstrukcji z żelbetu, powierzchnie zbrojenia powinny być czyste i suche. W praktyce, często stosuje się szczotki druciane lub środki chemiczne do usuwania rdzy. Zastosowanie takich metod nie tylko poprawia jakość wykonania, ale także wydłuża trwałość konstrukcji. Należy również pamiętać, że odpowiednie przygotowanie prętów zbrojeniowych jest wymagane na każdym etapie budowy, aby uniknąć późniejszych komplikacji.

Pytanie 18

Na którym rysunku przedstawiono cegłę kratówkę?

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Cegła kratówka jest specyficznym rodzajem cegły, która wyróżnia się dużą ilością otworów, co wpływa na jej właściwości izolacyjne oraz wytrzymałościowe. Wybór odpowiedniej cegły jest kluczowy w procesie budowlanym, ponieważ jej właściwości determinują efektywność energetyczną budynku oraz jego trwałość. Cegła oznaczona literą C, zgodnie z przedstawionym zdjęciem, posiada regularnie rozmieszczone otwory, co jest charakterystyczne dla cegły kratówki. Dzięki tym otworom, materiał zyskuje na lekkości, a jednocześnie zachowuje odpowiednią wytrzymałość. W praktyce cegły kratówki są wykorzystywane w ścianach działowych i konstrukcjach nośnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie odpowiedniej równowagi pomiędzy masą a wytrzymałością. Dobrą praktyką w budownictwie jest stosowanie projektów, które uwzględniają właściwości materiałów budowlanych, co przekłada się na efektywność energetyczną i oszczędność kosztów eksploatacyjnych budynków.

Pytanie 19

Do pomiaru objętościowego kruszywa oraz wody powinno się użyć

A. łopatę

B. taczki

C. wiadra z podziałką

D. czerpaka szufelkowego

Wybór wiadra z podziałką do objętościowego dozowania kruszywa i wody jest uzasadniony ze względu na precyzję oraz łatwość w użyciu. Wiadro z podziałką pozwala na dokładne odmierzenie objętości materiałów sypkich oraz cieczy, co jest kluczowe w procesach budowlanych i inżynieryjnych, gdzie precyzyjne proporcje są niezbędne do uzyskania pożądanych właściwości mieszanki betonowej. Przykładowo, przy przygotowywaniu betonu, niewłaściwe proporcje wody do kruszywa mogą prowadzić do obniżenia wytrzymałości i trwałości gotowego produktu. Zastosowanie wiadra z podziałką umożliwia również łatwe utrzymanie standardów jakości, co jest wymagane w wielu regulacjach budowlanych. Dobrą praktyką jest korzystanie z narzędzi, które zapewniają powtarzalność dozowania, co sprawia, że wiadro z podziałką spełnia te wymagania, a jego użycie może być dostosowane do różnych projektów budowlanych. Pozwala to na zachowanie spójności w mieszankach, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości konstrukcji.

Pytanie 20

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 2 000 zł

B. 100 zł

C. 500 zł

D. 1 000 zł

Koszt zakupu cegieł do wykonania 10 m2 muru można łatwo obliczyć, stosując dane podane w pytaniu. Jeśli norma zużycia cegieł do wymurowania 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, to do wykonania 10 m2 potrzebujemy 500 cegieł (50 cegieł/m2 x 10 m2 = 500 cegieł). Każda cegła kosztuje 2 zł, więc całkowity koszt zakupu cegieł wyniesie 1000 zł (500 cegieł x 2 zł/cegła = 1000 zł). Tego typu obliczenia są standardową praktyką w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla planowania budżetu projektu. Przykładowo, w przypadku budowy ścian nośnych lub działowych, właściwe określenie liczby cegieł i ich kosztów pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych wydatków oraz pozwala na lepsze zarządzanie finansami projektu budowlanego. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zamówienia materiałów z wyprzedzeniem, co może przyczynić się do obniżenia kosztów poprzez negocjacje z dostawcami.

Pytanie 21

Jaką ilość chudego betonu trzeba przygotować, aby stworzyć podkład pod ławę fundamentową o szerokości 0,50 m i długości 10 m, jeśli grubość warstwy wynosi 15 cm?

A. 0,75 m3

B. 0,50 m3

C. 0,25 m3

D. 1,00 m3

Aby obliczyć objętość chudego betonu potrzebną do wykonania podkładu pod ławę fundamentową, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu: V = a * b * h, gdzie a to szerokość, b to długość, a h to wysokość (grubość). W tym przypadku szerokość wynosi 0,50 m, długość 10 m, a grubość 15 cm (co jest równoważne 0,15 m). Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: V = 0,50 m * 10 m * 0,15 m = 0,75 m3. Przygotowanie odpowiedniej ilości chudego betonu jest kluczowe dla zapewnienia właściwej nośności fundamentów oraz ich stabilności. W praktyce stosuje się chudy beton jako warstwę ochronną, która zapobiega nadmiernemu wchłanianiu wody przez materiał budowlany oraz chroni przed osiadaniem gruntu. W przypadku fundamentów, zgodnie z normami budowlanymi, należy również uwzględnić odpowiednie zbrojenie, aby zwiększyć odporność na działanie sił zewnętrznych. Dobrze przygotowany podkład pod fundamenty jest podstawą trwałości całej konstrukcji.

Pytanie 22

Na rysunku przedstawiono rusztowanie

A. warszawskie.

B. koszowe.

C. wspornikowe.

D. stojakowe.

Rusztowanie warszawskie, które zostało przedstawione na zdjęciu, to konstrukcja charakteryzująca się prostym układem elementów oraz wysoką ergonomią montażu i demontażu. Jego budowa opiera się na systemie poziomych i pionowych rur, które są ze sobą połączone w sposób zapewniający stabilność i bezpieczeństwo. W praktyce, rusztowanie to jest niezwykle popularne w budownictwie, zwłaszcza w pracach wysokościowych, gdzie niezbędne jest uzyskanie dostępu do trudno dostępnych miejsc. Warto zaznaczyć, że zastosowanie rusztowania warszawskiego wiąże się z przestrzeganiem odpowiednich norm, takich jak PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, które regulują kwestie bezpieczeństwa konstrukcji oraz obciążeń, jakie mogą być na nie nałożone. Dzięki prostej konstrukcji, rusztowanie to można szybko zmontować i zdemontować, co pozwala na efektywne zarządzanie czasem pracy na budowie. Co więcej, jego zastosowanie w różnych projektach budowlanych, od renowacji po nowe konstrukcje, czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w branży budowlanej.

Pytanie 23

Wykorzystanie deskowania pełnego jest kluczowe przy realizacji stropu?

A. DZ-3

B. Akermana

C. Fert

D. Teriva

Zastosowanie deskowania pełnego w systemie Akermana jest kluczowe, gdyż zapewnia stabilność i odpowiednią jakość wykonywanego stropu. W systemie Akermana, który jest nowoczesnym rozwiązaniem w budownictwie, deskowanie pełne wykorzystuje się do uzyskania gładkiej powierzchni oraz zminimalizowania ryzyka związanych z kruszeniem się betonu. Pełne deskowanie pozwala na równomierne rozłożenie obciążeń i zapewnia odpowiednią formę podczas wiązania betonu, co jest istotne dla utrzymania wytrzymałości konstrukcji. Praktyczne zastosowanie deskowania pełnego w systemie Akermana można zaobserwować na przykład w budowie dużych obiektów przemysłowych, gdzie wymagana jest wysoka jakość stropów, a także w budynkach mieszkalnych, gdzie estetyka i funkcjonalność stropów mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że w przypadku systemu Akermana, zastosowanie deskowania pełnego pozwala na efektywne prowadzenie prac budowlanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i jest zgodne z normami budowlanymi, które nakładają obowiązek zachowania odpowiednich standardów jakościowych.

Pytanie 24

Na rysunku przedstawiono strop typu

A. Kleina,

B. Teriva.

C. Filigran.

D. Fert.

Strop Fert to naprawdę ciekawe rozwiązanie. Wiesz, te prefabrykowane stropy gęstożebrowe mają swoje zalety, bo są lekkie i dają dużą rozpiętość. Belki kratownicowe, z których są zrobione, zapewniają sporo nośności, co jest ważne w budownictwie. Do wypełnienia między belkami najczęściej używa się pustaków, które mają dobry wpływ na akustykę i izolację cieplną. W praktyce, stropy Fert są spoko, bo są szybkie w montażu i ekonomiczne. Z mojego doświadczenia, zanim podejmiesz decyzję o ich użyciu, warto sprawdzić, jakie obciążenia będą na nich działać i czy lokalne przepisy budowlane to dopuszczają. Dobrze zaprojektowane połączenia między elementami też są kluczowe, żeby wszystko działało jak należy w dłuższej perspektywie. Tak że warto się nad tym zastanowić.

Pytanie 25

Fragment muru przedstawiony na rysunku wykonany jest w wiązaniu

A. polskim.

B. pospolitym.

C. krzyżykowym.

D. wielowarstwowym.

W kontekście budownictwa, różne typy wiązań stosowanych w murach mają swoje specyficzne właściwości i zastosowania. Odpowiedzi, które wskazują na wiązania wielowarstwowe, pospolite i krzyżykowe, zawierają błędne założenia, które mogą prowadzić do nieprawidłowego wykonania konstrukcji. Wiązanie wielowarstwowe zazwyczaj odnosi się do muru, w którym różne materiały lub warstwy jednostek murarskich są wykorzystywane w celu osiągnięcia lepszych parametrów izolacyjnych lub akustycznych, co nie jest zgodne z zasadami wiązania polskiego. Wiązanie pospolite, z kolei, jest bardziej tradycyjnym układem, w którym cegły są ustawione w prostych liniach bez przesunięć, co może prowadzić do osłabienia struktury w przypadku intensywnych obciążeń. Krzyżykowe natomiast charakteryzuje się układaniem cegieł w układzie krzyżowym, co może być stosowane w określonych zastosowaniach dekoracyjnych, ale nie zapewnia stabilności porównywalnej z wiązaniem polskim. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z niepełnej znajomości koncepcji materiałów budowlanych oraz ich właściwości, co prowadzi do błędnej oceny ich zastosowań. Dlatego zrozumienie, jak różne wiązania wpływają na wytrzymałość i trwałość murów, jest kluczowe w projektowaniu i wykonawstwie budynków.

Pytanie 26

Jaki element budynku przedstawiony jest na zdjęciu?

A. Nadproże.

B. Gzyms.

C. Cokół.

D. Dylatacja.

Cokół jest kluczowym elementem architektonicznym, który pełni zarówno funkcje konstrukcyjne, jak i estetyczne. Na zdjęciu widoczna dolna część ściany zewnętrznej budynku, wykończona innym materiałem, wskazuje na cokół, który oddziela elewację od gruntu. Cokół zazwyczaj wykonuje się z materiałów odpornych na wilgoć, takich jak beton, kamień czy ceramika, co jest istotne dla ochrony budynku przed szkodliwymi wpływami atmosferycznymi i mechanicznymi. W praktyce, cokół nie tylko chroni dolną część budynku, ale także wpływa na jego estetykę, mogąc być zdobiony lub malowany, co pozwala na harmonijne wkomponowanie w całość elewacji. Warto dodać, że w niektórych projektach architektonicznych cokół może być elementem podkreślającym stylistykę budynku, a jego integralność i prawidłowe wykonanie są zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które wymagają, aby odległość cokołu od gruntu była odpowiednia, co pociąga za sobą mniejsze ryzyko gromadzenia się wilgoci i uszkodzeń.

Pytanie 27

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 1 680 zł

B. 3 600 zł

C. 1 800 zł

D. 2 520 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za wykonanie 120 m2 ścianek działowych, najpierw musimy ustalić, ile roboczogodzin (r-g) jest potrzebnych do wykonania tej pracy. Ponieważ nakład robocizny na 1 m2 wynosi 1,4 r-g, to dla 120 m2 obliczamy: 120 m2 * 1,4 r-g/m2 = 168 r-g. Następnie, znając stawkę godzinową murarza wynoszącą 15 zł, obliczamy całkowite wynagrodzenie: 168 r-g * 15 zł/r-g = 2520 zł. Takie obliczenia są podstawą w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny oraz kosztów jest kluczowe dla efektywności projektów. Dobrą praktyką jest również stworzenie harmonogramu roboczego, który pozwoli na kontrolowanie postępów oraz kosztów, co minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu.

Pytanie 28

Który etap naprawy spękanego tynku przedstawiono na fotografii?

A. Poszerzanie rysy.

B. Gruntowanie obrzeża rysy.

C. Nakładanie zaprawy szpachlowej.

D. Oczyszczanie obrzeża rysy.

Wybierając inną odpowiedź, można wpaść w pułapkę niewłaściwego postrzegania etapów naprawy tynku. Gruntowanie obrzeża rysy, oczyszczanie obrzeża rysy oraz nakładanie zaprawy szpachlowej to działania, które są ważne, ale nie mogą być wykonywane przed poszerzeniem rysy. Gruntowanie, na przykład, ma na celu przygotowanie powierzchni do nałożenia zaprawy, ale jeśli rysa nie jest najpierw odpowiednio poszerzona, grunt nie będzie miał szansy skutecznie związać się z tynkiem. Oczyszczanie obrzeża rysy to kolejny element, który następuje po poszerzeniu, ponieważ usunięcie luźnych fragmentów tynku i zanieczyszczeń jest niezbędne do prawidłowego wykonania naprawy. Nakładanie zaprawy szpachlowej przed poszerzeniem rysy prowadzi do ryzyka, że materiał nie wypełni pęknięcia we właściwy sposób, co może skutkować ponownym pękaniem w tym samym miejscu. Często spotykanym błędem jest również mylenie kolejności działań, co wynika z braku zrozumienia procesu naprawy i skutków niewłaściwych decyzji. Przestrzeganie standardów i dobrej praktyki w tym zakresie jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych i czasochłonnych poprawek w przyszłości. Dlatego istotne jest, aby każdy etap naprawy był przeprowadzany w odpowiedniej kolejności oraz z zachowaniem odpowiednich technik i narzędzi.

Pytanie 29

Kruszywem wykorzystywanym do produkcji betonów lekkich jest

A. keramzyt

B. tłuczeń

C. grys

D. pospółka

Kruszywem stosowanym do wytwarzania betonów lekkich jest keramzyt, który jest materiałem pochodzenia naturalnego, powstałym w wyniku wypalania gliny w wysokotemperaturowych piecach. Keramzyt charakteryzuje się niską gęstością, co sprawia, że doskonale nadaje się do produkcji lekkich betonów o obniżonej masie, a także dobrej izolacyjności termicznej i akustycznej. Dzięki tym właściwościom, beton keramzytowy jest szeroko stosowany w budownictwie do wykonywania elementów takich jak ściany osłonowe, stropy, a także w konstrukcjach, gdzie obniżona waga ma kluczowe znaczenie, na przykład w budynkach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie keramzytu przyczynia się również do oszczędności energii, ponieważ budynki wykonane z tego materiału mają lepsze właściwości izolacyjne, co przekłada się na mniejsze koszty ogrzewania. Zgodnie z normą PN-EN 206-1, beton wykorzystujący keramzyt jako kruszywo może osiągać różne klasy wytrzymałości, co czyni go materiałem uniwersalnym i wszechstronnie zastosowalnym w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 30

Na podstawie rzutu magazynu oblicz powierzchnię ścianki działowej z otworem drzwiowym, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 2,75 m.

A. 7,2 m2

B. 6,6 m2

C. 8,8 m2

D. 4,4 m2

Przy obliczaniu powierzchni ścianki działowej z otworem drzwiowym, często pojawiają się błędy związane z niepoprawnym uwzględnieniem wymiarów. W niektórych przypadkach uczniowie mogą błędnie przyjmować, że powierzchnia ścianki działowej to po prostu wynik pomnożenia wysokości pomieszczenia przez jego długość, bez uwzględnienia otworów, takich jak drzwi. Przykładowo, odpowiedzi 4,4 m², 6,6 m² oraz 8,8 m² mogą wynikać z niepoprawnych obliczeń, w których nie uwzględniono powierzchni otworu drzwiowego lub z przyjęcia błędnych wymiarów ścianki. Na przykład, odpowiedź 4,4 m² może być wynikiem próby pomnożenia zbyt niskiej wartości wysokości pomieszczenia, co prowadzi do znacznego zaniżenia finalnej wartości. Z kolei odpowiedź 8,8 m² może wynikać z niepoprawnego dodania otworów zamiast ich odjęcia lub z pomyłki przy ustalaniu wymiarów ścianki. Takie błędne podejścia wskazują, że kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo zastosować formuły do obliczeń powierzchni, aby uwzględnić wszystkie istotne elementy. W kontekście budownictwa, wiedza o prawidłowym wymiarowaniu jest niezbędna, aby uniknąć problemów w realizacji projektów oraz nieporozumień z klientami. Dlatego tak ważne jest przyswojenie sobie zasad obliczeń oraz standardów, które mogą pomóc w uniknięciu takich typowych błędów.

Pytanie 31

Na zdjęciu przedstawiono strop

A. Kleina.

B. Akermana.

C. Teriva.

D. Fert.

Strop Akermana jest jedną z najczęściej stosowanych technologii w budownictwie mieszkaniowym, a jego charakterystyczną cechą jest użycie pustaków ceramicznych, które są umieszczane na belkach żelbetowych. Pustaki te, ze względu na swoją formę, są nie tylko lekkie, ale również zapewniają odpowiednią wytrzymałość na obciążenia. W praktyce, strop Akermana doskonale sprawdza się w budynkach wielorodzinnych oraz obiektach użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest optymalizacja kosztów oraz czasu budowy. Technologia ta jest zgodna z Europejskimi Normami dotyczącymi budownictwa, co potwierdza jej niezawodność. Dzięki prostocie montażu, stropy Akermana mogą być instalowane szybko i efektywnie, co przyczynia się do zmniejszenia czasu realizacji projektów budowlanych. Stropy te wyróżniają się także doskonałymi właściwościami akustycznymi oraz termicznymi, co zwiększa komfort użytkowania budynków. Warto również zauważyć, że ich zastosowanie przyczynia się do zmniejszenia zużycia materiałów budowlanych, co wpisuje się w aktualne trendy zrównoważonego budownictwa.

Pytanie 32

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz, ile cementu potrzeba do wykonania 2 m3 zaprawy cementowej marki 5.

KNR 2-02 Zaprawy cementowe

Nakłady na 1 m³ zaprawyTablica1753

Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary		Marka zaprawy i stosunek objętościowy składników
Lp.	symbole eto	Rodzaje zawodów, materiałów i maszyn	cyfrowe	literowe	3 1 : 5	5 1 : 4	8 1 : 3	10 1 : 2
a	b	c	d	e	01	02	03	04
01	343	Betoniarze - grupa II	149	r-g	2,25	2,25	2,25	2,25
		Razem	149	r-g	2,25	2,25	2,25	2,25
20	1800199	Cement 32,5 z dodatkami	034	t	0,268	0,327	0,412	0,539
21	1800200	Ciasto wapienne	060	m³	0,052	0,064	0,040	–
22	1810099	Piasek do zapraw	0,60	m³	1,290	1,250	1,190	1,030
23	2380899	Woda	060	m³	0,340	0,350	0,360	0,420
70	34312	Betoniarka 250 l	148	m-g	0,68	0,68	0,68	0,68

A. 824 kg

B. 327 kg

C. 654 kg

D. 536 kg

W przypadku błędów w obliczeniach dotyczących ilości cementu potrzebnego do wykonania zaprawy cementowej, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów związanych z interpretacją danych oraz logiką obliczeń. Często błędne odpowiedzi mogą wynikać z niedokładnego przeliczenia jednostek. Na przykład, jeżeli ktoś pomyli jednostki i zamiast przeliczać tony na kilogramy, pozostanie przy tonach, może dojść do znaczącego niedoszacowania lub przeszacowania potrzebnych materiałów. W przypadku podanych odpowiedzi, niektóre z nich mogą być wynikiem błędnego przeliczenia objętości lub nieprawidłowego zastosowania danych z KNR. Istotne jest również, aby pamiętać, że przy obliczeniach materiałów budowlanych, zawsze należy brać pod uwagę specyfikacje i zbadać normy dotyczące konkretnego rodzaju zaprawy. Użycie niewłaściwych wartości, może prowadzić do problemów z jakością zaprawy, a w efekcie osłabić konstrukcję. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich pomyłek często obejmują pomijanie kluczowych przeliczników jednostkowych oraz niewłaściwe korzystanie z tabel norm. Dlatego niezwykle ważne jest, aby każdorazowo weryfikować źródła danych oraz ponownie przeliczać wyniki, aby zapewnić prawidłowość obliczeń i bezpieczeństwo w budownictwie.

Pytanie 33

Jaką liczbę cegieł kratówek o wymiarach 25 × 12 × 14 cm należy przygotować do budowy ściany o grubości 38 cm, długości 6 m oraz wysokości 3,5 m, jeśli norma zużycia wynosi 78 cegieł na 1 m²?

A. 1 638 szt.

B. 1 950 szt.

C. 798 szt.

D. 2 964 szt.

Aby obliczyć liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania ściany, zaczynamy od przeliczenia wymiarów ściany na metry kwadratowe. Ściana ma długość 6 m i wysokość 3,5 m, co daje powierzchnię równą 6 m x 3,5 m = 21 m². Następnie, z uwagi na normę zużycia, która wynosi 78 cegieł na 1 m², musimy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię ściany: 21 m² x 78 cegieł/m² = 1638 cegieł. Ostatecznie, poprawna odpowiedź to 1 638 cegieł. W praktyce, przy planowaniu prac budowlanych, ważne jest nie tylko obliczenie dokładnej liczby materiałów, ale także uwzględnienie ewentualnych strat podczas transportu i obróbki cegieł. Dlatego zawsze warto zarezerwować około 10% dodatkowego materiału na wypadek uszkodzeń. Standardy budowlane podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń i odpowiedniego planowania w celu uniknięcia opóźnień w realizacji projektu.

Pytanie 34

Jakie składniki mieszanki betonowej można podgrzać w trakcie jej przygotowywania w temperaturze poniżej +5 °C?

A. Wapno oraz piasek

B. Cement i wapno

C. Cement oraz wodę

D. Piasek i wodę

Odpowiedź "Piasek i wodę" jest prawidłowa, ponieważ te składniki mieszanki betonowej można podgrzewać, aby zminimalizować ryzyko zamarzania podczas prac w niskich temperaturach. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w normach branżowych, takich jak PN-EN 206, temperatura mieszanki betonowej powinna być utrzymywana powyżej 0 °C, aby zapewnić odpowiednie procesy hydratacji cementu. Podgrzewanie piasku oraz wody pozwala na uzyskanie mieszanki o wyższej temperaturze, co sprzyja właściwej reakcji chemicznej i redukuje ryzyko wystąpienia problemów związanych z zamarzaniem. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest przygotowywanie betonu w zimowych warunkach budowlanych, gdzie podgrzewanie wody do około +20 °C oraz użycie ciepłego piasku może znacząco poprawić jakość i trwałość betonowych konstrukcji. Ważne jest, aby zawsze stosować się do wytycznych dotyczących temperatury składników oraz czasu ich mieszania, aby zapewnić optymalne warunki pracy.

Pytanie 35

Jaką technikę powinno się zastosować do murowania na puste spoiny?

A. Na wycisk zaprawy cegłą

B. Na docisk zaprawy kielnią

C. Na wycisk z podcięciem zaprawy kielnią

D. Z nakładaniem zaprawy na całą powierzchnię cegły

Nieprawidłowe metody murowania, takie jak murowanie na docisk zaprawy kielnią, nie są zalecane, ponieważ mogą prowadzić do problemów związanych z jakością muru. Technika ta nie zapewnia odpowiedniego wypełnienia spoin, co skutkuje powstawaniem szczelin, które mogą negatywnie wpływać na trwałość i stabilność konstrukcji. Murowanie z użyciem kielni może prowadzić do nadmiaru zaprawy w spoinach, co z kolei przyczynia się do deformacji cegieł oraz może prowadzić do ich pęknięcia w dłuższym okresie użytkowania. Nakładanie zaprawy na całą powierzchnię cegły, choć może wydawać się wygodne, również nie jest zalecane, ponieważ może spowodować, że zaprawa będzie się wydobywać na zewnątrz, co wpływa na estetykę muru. W przypadku zastosowania wycisku z podcięciem zaprawy kielnią, może dochodzić do nieprzewidywalnych efektów związanych z przyczepnością, co jest niezgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Wszystkie te błędne podejścia często wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad murowania oraz zaniedbania w zakresie techniki, które są kluczowe dla stworzenia solidnej i estetycznej konstrukcji. Dlatego warto kłaść nacisk na odpowiednie metody, które są zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 36

W jakim wiązaniu wykonano mur przedstawiony na rysunku?

A. Wozówkowym.

B. Pospolitym.

C. Główkowym.

D. Krzyżykowym.

Wiązanie krzyżykowe, w którym wykonano mur przedstawiony na rysunku, jest jednym z najbardziej popularnych i efektywnych sposobów układania cegieł. Charakteryzuje się ono tym, że cegły są przesunięte o pół długości cegły w każdej kolejnej warstwie, co nie tylko nadaje estetyczny wygląd, ale również zwiększa stabilność konstrukcji. Przesunięcie to sprawia, że spoiny pionowe nie są w jednej linii, co pomaga w rozkładzie obciążeń i minimalizuje ryzyko pęknięć. W praktyce, wiązanie krzyżykowe jest stosowane w budownictwie zarówno w murach nośnych, jak i w ścianach działowych. W standardach budowlanych podkreśla się, że prawidłowe ułożenie cegieł w tym wiązaniu zapewnia nie tylko estetykę, ale również funkcjonalność budowli. Dlatego tak ważne jest zrozumienie i stosowanie tego rodzaju wiązania w projektach budowlanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 37

Na rysunku przedstawiono ścianę

A. fundamentową wykonaną na ławie żelbetowej.

B. fundamentową wykonaną na ławie betonowej.

C. piwniczną wykonaną na ławie betonowej.

D. piwniczną wykonaną na ławie żelbetowej.

Ściana przedstawiona na rysunku to ściana fundamentowa, wykonana na ławie żelbetowej. Tego rodzaju ściany są kluczowym elementem konstrukcyjnym budynków, ponieważ przenoszą obciążenia z budynku na grunt. Ława żelbetowa, w przeciwieństwie do ławy betonowej, zawiera zbrojenie w postaci prętów stalowych, co zapewnia jej większą wytrzymałość na ściskanie oraz rozciąganie. Wykorzystanie żelbetu w fundamentach jest zgodne z normą PN-EN 1992, która określa zasady projektowania konstrukcji żelbetowych. Przykładem zastosowania takich fundamentów są budynki wielorodzinne oraz obiekty przemysłowe, gdzie stabilność i nośność fundamentów są kluczowe dla bezpieczeństwa całej konstrukcji. Dobrze zaprojektowana i wykonana ściana fundamentowa wpływa na trwałość budynku oraz minimalizuje ryzyko osiadania i pęknięć, co jest szczególnie istotne w rejonach o zmiennych warunkach geologicznych.

Pytanie 38

Określ właściwą sekwencję technologiczną działań związanych z obniżeniem poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych?

A. Podbicie fundamentu → odciążenie ław → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem

B. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → podbicie fundamentu → odciążenie ław

C. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → odciążenie ław → podbicie fundamentu

D. Odciążenie ław → podbicie fundamentu → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że pierwszym krokiem w procesie obniżania poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych jest wykonanie wykopu oraz zabezpieczenie go deskowaniem. To kluczowy etap, gdyż odpowiednie przygotowanie terenu pozwala na bezpieczne przeprowadzenie kolejnych prac. Następnie, po zabezpieczeniu wykopu, przystępuje się do odciążenia ław, co ma na celu zmniejszenie obciążenia na fundamenty, aby zapobiec ich uszkodzeniu. Odciążenie jest niezbędne, aby fundamenty mogły być podbite bez ryzyka ich zniszczenia. Na końcu wykonuje się podbicie fundamentu, które jest procesem, w którym stosuje się specjalne materiały, takie jak beton lub zaprawa, aby podnieść poziom fundamentów do wymaganej wysokości. Taka sekwencja zgodna jest z procedurami zalecanymi w normach budowlanych, co zwiększa bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 39

W trakcie murowania ścian w zimowych warunkach należy podgrzać

A. tylko wodę i piasek

B. jedynie piasek

C. zaprawę po połączeniu wszystkich składników

D. wszystkie składniki zaprawy przed ich połączeniem

Odpowiedzi wskazujące na podgrzewanie wszystkich składników zaprawy lub tylko piasku bazują na nieporozumieniu dotyczących właściwego procesu przygotowania zaprawy w zimie. Podgrzewanie wszystkich składników przed wymieszaniem, mimo że teoretycznie mogłoby wydawać się sensowne, może prowadzić do problemów z kontrolą temperatury oraz niejednorodnością mieszanki. W rzeczywistości kluczowe jest, aby podgrzać tylko wodę oraz piasek, ponieważ to właśnie te składniki mają największy wpływ na szybkość wiązania i jakość zaprawy. Podgrzewanie zaprawy po wymieszaniu wszystkich składników jest również niewłaściwym podejściem, ponieważ nie można w ten sposób efektywnie kontrolować temperatury i jednorodności mieszanki, co może prowadzić do powstawania pęknięć i osłabienia muru. Ogrzewanie tylko piasku nie zapewnia odpowiedniej temperatury dla wody, która jest kluczowym składnikiem zaprawy. W przypadku niskiej temperatury, zmniejszenie ilości ciepła w mieszance może skutkować opóźnieniami w procesie wiązania i zwiększeniem ryzyka uszkodzeń, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami budowlanymi. Dlatego ważne jest, aby rozumieć zasady zachowania ciepła i optymalizacji procesu murowania, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w późniejszym okresie eksploatacji budowli.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej