Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:10
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:23

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby poprawnie oddać kolory potrawy w fotografii kulinarnej, należy stosować

A. filtry ocieplające na lampach studyjnych

B. światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K

C. oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych

D. światło o temperaturze barwowej 2700-3000 K

Światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K jest optymalne do fotografii kulinarnej, ponieważ imituje naturalne światło dzienne. Takie oświetlenie pozwala na wierne oddanie kolorów potraw, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Gdy używamy światła o temperaturze barwowej w tym zakresie, barwy produktów spożywczych, takich jak świeże warzywa, owoce czy mięso, są oddawane w sposób najbardziej realistyczny. Przykładem zastosowania może być oświetlenie w kuchni lub studiu fotograficznym z wykorzystaniem lamp fluorescencyjnych lub LED, które oferują taką temperaturę barwową. Dodatkowo, profesjonalni fotografowie kulinarni często korzystają z kolorometrów, aby mierzyć temperaturę barwową źródeł światła i upewnić się, że są one zgodne z normami. Ponadto, korzystanie z takiego oświetlenia minimalizuje potrzebę dalszej edycji zdjęć, co oszczędza czas i zachowuje naturalność przedstawionych dań.

Pytanie 2

Błąd obrazu, którego nie można skorygować w trakcie edycji cyfrowej, to błąd

A. perspektywy

B. kadru

C. balansu bieli

D. ostrości

Odpowiedź "ostrości" jest poprawna, ponieważ błąd ostrości w obrazie jest błędem, którego nie można skorygować podczas obróbki cyfrowej. Ostry obraz jest kluczowy w fotografii, ponieważ wpływa na percepcję detali i ogólną jakość obrazu. Gdy zdjęcie jest nieostre, najczęściej wynika to z niewłaściwego ustawienia ostrości w momencie wykonywania zdjęcia, co skutkuje utratą informacji o detalach. W przeciwieństwie do błędów kadrowania, balansu bieli czy perspektywy, które można poprawić za pomocą programów do edycji zdjęć, błąd ostrości skutkuje trwale gorszą jakością obrazu. Chociaż istnieją techniki do prób poprawy nieostrych zdjęć, takie jak zwiększenie kontrastu lub użycie narzędzi do wyostrzania, nie przywracają one pierwotnych szczegółów. Przykładem może być zastosowanie filtru wyostrzającego, który może poprawić postrzeganą ostrość, lecz nie przywróci utraconych detali. Ważne jest, aby unikać sytuacji prowadzących do nieostrości, poprzez odpowiednie ustawienie aparatu, użycie statywu w przypadku długich czasów otwarcia migawki oraz dbanie o prawidłowe naświetlenie. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla fotografów, którzy pragną uzyskać jak najwyższą jakość swoich prac.

Pytanie 3

Jakie ustawienia parametrów ekspozycji powinny być zastosowane w fotografii portretowej przy użyciu światła błyskowego, aby uzyskać efekt rozmytego tła?

A. f/11, 1/60 s

B. f/22, 1/125 s

C. f/5,6, 1/250 s

D. f/2,8, 1/125 s

Odpowiedź f/2,8, 1/125 s jest prawidłowa, ponieważ szeroka przysłona (f/2,8) pozwala na uzyskanie efektu małej głębi ostrości, co jest kluczowe w fotografii portretowej, szczególnie przy wykorzystaniu oświetlenia błyskowego. Szeroka przysłona wpuszcza więcej światła, co pozwala na zarejestrowanie szczegółów twarzy modela, jednocześnie rozmywając tło. Przy takiej wartości przysłony tło staje się mniej wyraźne, co podkreśla postać i przyciąga uwagę do jej cech. Czas ekspozycji 1/125 s jest odpowiedni, aby zminimalizować ryzyko ruchu, zarówno ze strony modela, jak i aparatu, zwłaszcza w warunkach oświetlenia błyskowego. Używając tej kombinacji parametrów, można uzyskać portret o estetycznym wyglądzie, gdzie tło nie odciąga uwagi od głównego obiektu.

Pytanie 4

Aby przenieść cyfrowy obraz na światłoczuły papier fotograficzny, co powinno być użyte?

A. procesor

B. kopioramę

C. digilab

D. powiększalnik

Wybór innych odpowiedzi, takich jak procesor, powiększalnik czy kopiorama, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technologii przenoszenia obrazów. Procesor w kontekście obróbki zdjęć odnosi się głównie do urządzenia, które przetwarza dane cyfrowe, a nie do bezpośredniego przenoszenia ich na papier. Procesor operuje na plikach graficznych, ale nie jest w stanie fizycznie zrealizować wydruku na światłoczułym papierze. Jeśli chodzi o powiększalnik, jest to sprzęt wykorzystywany w tradycyjnej fotografii do powiększania negatywów na papier fotograficzny; jego zastosowanie jest ograniczone do analogowych materiałów i nie ma on możliwości pracy z obrazami cyfrowymi. Natomiast kopiorama, stosowana do kopiowania obrazów z jednego medium na drugie, również nie jest dedykowana do przenoszenia cyfrowych zdjęć na papier fotograficzny. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, gdzie każde urządzenie ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Ostatecznie, nieprawidłowy wybór narzędzi może prowadzić do utraty jakości obrazu oraz niewłaściwego odwzorowania kolorów.

Pytanie 5

Na której fotografii zastosowano kompozycję otwartą?

A. Fotografia 4

B. Fotografia 3

C. Fotografia 2

D. Fotografia 1

Fotografia 1 doskonale ilustruje kompozycję otwartą, co wynika z tego, że kwiatowy wzór nie kończy się w obrębie kadru, tylko niejako wychodzi poza ramy zdjęcia. W praktyce kompozycja otwarta polega na takim ujęciu sceny, że widz ma wrażenie kontynuacji motywu poza fotografią. Moim zdaniem w branży fotograficznej to bardzo wartościowa technika – pozwala pokazać fragment większej całości, zachęca do interpretacji i buduje ciekawą narrację wizualną. Często stosuje się ją przy dokumentowaniu wzorów, tłumów czy przyrodniczych krajobrazów, gdzie nie zależy nam na domknięciu obrazu, tylko na pokazaniu nieograniczoności lub powtarzalności. Standardowe podręczniki fotografii, jak np. „The Photographer’s Eye” Michaela Freemana, podkreślają, że kompozycja otwarta jest bardzo ceniona zwłaszcza w reportażu czy fotografii ulicznej. Widać tu fajnie, że elementy są „ucięte” przez kadr – to charakterystyczne dla tej techniki. Sam nieraz korzystam z tej metody, np. fotografując tapety, tłumy lub serie przedmiotów. Pozwala to oddać dynamikę i życie, a nie jedynie zamknięty, wyizolowany fragment rzeczywistości. W praktyce, jeśli coś w fotografii sugeruje, że mogłoby się ciągnąć dalej poza kadr – to najpewniej właśnie kompozycja otwarta.

Pytanie 6

Na fotografii zastosowano

A. regułę złotego podziału.

B. kompozycję wsteczną.

C. obramowanie.

D. linie wiodące.

Linie wiodące to naprawdę ważny element w fotografii. Dzięki nim można poprowadzić wzrok widza w określonym kierunku. Na analizowanej fotografii linie budynku prowadzą nasze spojrzenie od dołu ku górze, co sprawia, że naturalnie zwracamy uwagę na szczyt budynku. Taka kompozycja nadaje zdjęciu dynamiki i uwypukla jego główne elementy. W praktyce dobrze wykorzystane linie wiodące mogą naprawdę poprawić percepcję obrazu, tworząc głębię i kierując wzrok w stronę punktu centralnego. W architekturze, takie podejście pozwala na lepsze ukazanie proporcji i detali budynku, co jest bardzo istotne, gdy prezentujemy nasze projekty. Pamiętaj, że linie wiodące mogą pochodzić zarówno z naturalnych elementów, jak i z detali architektonicznych. Umiejętne ich wykorzystanie ma ogromny wpływ na estetykę zdjęcia oraz jego narrację.

Pytanie 7

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Gąbki.

B. Chusteczki higienicznej.

C. Ręcznika papierowego.

D. Ściereczki z microfibry.

Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia ekranu LCD, i to nie tylko moim zdaniem, ale praktycznie według wszystkich zaleceń producentów sprzętu. Mikrofibra ma tę przewagę, że jej włókna są bardzo delikatne, ale jednocześnie potrafią skutecznie przyciągać i zatrzymywać kurz oraz drobinki brudu. Dzięki temu nie rysuje powierzchni ekranu, co niestety łatwo może się zdarzyć przy użyciu innych materiałów, na przykład papierowych ręczników czy zwykłych gąbek. Z własnego doświadczenia powiem, że nawet trochę tłustych plamek czy odcisków palców można usunąć samą mikrofibrą, bez konieczności stosowania chemicznych środków. Branżowe standardy, jak chociażby wytyczne producentów monitorów takich firm jak Dell czy Samsung, jasno mówią, żeby nie stosować agresywnych materiałów ani silnych detergentów. Mikrofibra jest też wielorazowa, łatwo ją wyprać, więc to praktyczny i ekologiczny wybór. Warto, żeby taka ściereczka była czysta, bo nawet drobne zanieczyszczenia mogą zadziałać jak papier ścierny. Ja zawsze trzymam jedną dedykowaną tylko do ekranów, żeby nie przenosić przypadkiem żadnych zabrudzeń z innych powierzchni. Ta metoda sprawdza się zarówno przy komputerach, laptopach, jak i telewizorach czy smartfonach. Ostatecznie chodzi o to, żeby zachować jakość obrazu i nie narażać się na kosztowne uszkodzenia, których można łatwo uniknąć przestrzegając prostych zasad czyszczenia.

Pytanie 8

Która przestrzeń barw jest standardowo stosowana w druku offsetowym?

A. RGB

B. Lab

C. HSB

D. CMYK

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barw standardowo stosowana w druku offsetowym. CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (czarny), to model kolorów oparty na subtraktywnym mieszaniu barw. W druku offsetowym kolory są tworzone przez nakładanie warstw atramentu na papier, co oznacza, że kolory są absorbowane przez materiał. W praktyce, użycie CMYK pozwala na uzyskanie szerokiej gamy kolorów, ale poprzez mieszanie, co jest kluczowe w procesie druku. Przykładowo, podczas druku kolorów, takich jak zieleń czy pomarańcz, nie są one drukowane jako takie, ale tworzone przez kombinację atramentów CMY. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, precyzują, jak należy zarządzać kolorem w druku, co sprawia, że zrozumienie i poprawne wykorzystanie przestrzeni CMYK jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. Dlatego znajomość tej przestrzeni barw jest niezwykle ważna dla każdego, kto pracuje w branży poligraficznej.

Pytanie 9

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Kontrast

B. Saturacja

C. Balans bieli

D. Ekspozycja

Balans bieli to kluczowy element w procesie obróbki zdjęć, który odnosi się do korekcji temperatury barwowej światła. W praktyce oznacza to, że możemy zmieniać odcień zdjęcia, aby wyglądało bardziej naturalnie i było zgodne z rzeczywistością. W różnych warunkach oświetleniowych światło może mieć różne temperatury barwowe, co wpływa na kolory na zdjęciach. Na przykład, światło w pomieszczeniu z żarówkami może dawać ciepłe, żółte odcienie, podczas gdy światło dzienne może być chłodniejsze i bardziej niebieskie. Poprzez regulację balansu bieli możemy eliminować te niepożądane odcienie, uzyskując bardziej naturalne barwy. To jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdzie kolor ma kluczowe znaczenie, np. w fotografii produktowej lub portretowej. Umiejętność poprawnego ustawienia balansu bieli to fundament w pracy każdego fotografa i retuszera, który pozwala na uzyskanie spójnych i realistycznych efektów wizualnych.

Pytanie 10

Do wykonywania zdjęć w podczerwieni wskazane jest zastosowanie filtru

A. IR

B. neutralnego.

C. UV

D. polaryzacyjnego.

Wiele osób myli pojęcia filtrów fotograficznych i sądzi, że filtry UV, neutralne czy polaryzacyjne mogą być użyte przy zdjęciach w podczerwieni, ale to nieporozumienie techniczne. Filtr UV przeznaczony jest do blokowania ultrafioletu – jego głównym zadaniem jest eliminowanie zamglenia i poprawa klarowności zdjęć w silnym świetle dziennym, szczególnie w tradycyjnej fotografii analogowej. W przypadku fotografii IR nie wnosi praktycznie żadnej wartości, bo ultrafiolet to zupełnie inne pasmo niż podczerwień. Filtr polaryzacyjny ma inne zastosowanie – redukuje odbicia od powierzchni niemetalicznych, poprawia nasycenie nieba i kontrast, ale nie wpływa na separację promieniowania podczerwonego od widzialnego. W praktyce filtr polaryzacyjny wręcz przeszkadza w IR, bo przyciemnia obraz i może wprowadzać niepożądane artefakty. Filtr neutralny z kolei jedynie ogranicza ilość światła wpadającego do obiektywu, ale nie selekcjonuje konkretnego zakresu widma. Neutralne gęstości są świetne do wydłużania czasu naświetlania przy silnym słońcu, lecz nie mają zastosowania przy separacji IR. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każdy filtr 'coś daje', podczas gdy tylko filtr IR rzeczywiście przepuszcza fale powyżej około 700nm i blokuje światło widzialne. To właśnie ten rodzaj filtra umożliwia wykonywanie zdjęć w podczerwieni w sposób zgodny z branżowymi standardami i pozwala uzyskać charakterystyczne, unikalne efekty. Filtry UV, ND czy polaryzacyjne mogą być przydatne w innych sytuacjach, ale przy fotografii IR są zupełnie nieefektywne i nie spełniają swojej roli technicznej.

Pytanie 11

Cecha aparatów bezlusterkowych, która pozwala zobaczyć efekt końcowy zdjęcia przed wykonaniem, to

A. system pomiaru ekspozycji TTL

B. funkcja podglądu histogramu RGB

C. zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF

D. elektroniczny wizjer z funkcją WYSIWYG (What You See Is What You Get)

Zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF, system pomiaru ekspozycji TTL oraz funkcja podglądu histogramu RGB to elementy, które są istotne w fotografii, ale nie pełnią roli podglądu efektu końcowego zdjęcia przed jego wykonaniem. Moduł DOF pomaga ocenić głębię ostrości, co jest przydatne przy planowaniu kompozycji, ale nie pokazuje, jak finalne zdjęcie będzie wyglądać z uwzględnieniem wszystkich ustawień. System TTL (Through The Lens) odpowiada za pomiar światła, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, jednak nie daje pełnego obrazu efektu końcowego, ponieważ nie bierze pod uwagę innych parametrów wpływających na obraz. Natomiast histogram RGB jest narzędziem analitycznym, które pomaga zrozumieć, jak światło jest rozłożone w zdjęciu, ale również nie pozwala na podgląd konkretnego ujęcia. To podejście do analizy zdjęcia może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż koncentrując się tylko na jednym aspekcie, jak na przykład pomiar ekspozycji czy głębia ostrości, można przegapić inne kluczowe elementy, które wpływają na końcowy efekt. W efekcie, brak zrozumienia, jak różne funkcje aparatu współdziałają ze sobą, może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania sprzętu oraz niezadowalających rezultatów fotograficznych.

Pytanie 12

Prawidłowa ekspozycja podczas wykonywania zdjęcia krajobrazu określona jest następująco: czas naświetlania 1/125 s, liczba przysłony f/5,6. Dla zwiększenia głębi ostrości i zachowania takiej samej ilości światła padającego na matrycę należy ustawić parametry naświetlania:

A. 1/30 s; f/16

B. 1/125 s; f/22

C. 1/125 s; f/16

D. 1/30 s; f/11

W temacie ekspozycji łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że wystarczy po prostu domknąć przysłonę, by uzyskać większą głębię ostrości, zapominając przy tym o konsekwencjach dla jasności zdjęcia. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/16 czy f/22, bez odpowiedniego dopasowania czasu naświetlania, sprawi, że zdjęcie będzie mocno niedoświetlone, bo do matrycy dotrze zdecydowanie mniej światła. To klasyczny błąd początkujących, którzy często przeceniają wpływ jednej tylko wartości ekspozycji, ignorując zasadę wzajemności. Podobnie, pozostawienie czasu 1/125 s przy mocno domkniętej przysłonie kompletnie nie rekompensuje strat światła, a efektem jest ciemny, nieczytelny kadr. Z drugiej strony, jeśli wydłużymy czas, ale przesadzimy z domknięciem przysłony (np. do f/16), zdjęcie nadal będzie za ciemne, bo przysłona ogranicza światło o wiele bardziej niż nieznaczne wydłużenie czasu. Branżowe praktyki jasno pokazują, że ekspozycja to balans – każda zmiana jednego parametru wymaga odpowiedniej korekty drugiego. Wielu uczniów zapomina, że różnica między f/5,6 a f/11 to aż dwa stopnie przysłony, więc czas trzeba wydłużyć czterokrotnie. Jeżeli tego nie robisz, ryzykujesz niedoświetlenie, nawet jeśli wydaje się, że różnica nie jest ogromna. I jeszcze: domykanie przysłony do skrajnych wartości (np. f/22) w amatorskich obiektywach często prowadzi do utraty ostrości przez dyfrakcję – to kolejny argument, by nie przesadzać i wybierać kompromisowe wartości jak f/11. Moim zdaniem, zrozumienie tej równowagi to absolutna podstawa każdej świadomej pracy z aparatem, a jej brak prowadzi do typowych, powtarzalnych błędów w ekspozycji zdjęć krajobrazowych.

Pytanie 13

Współczynnik jasności obiektywu oznaczany jako T-stop (w przeciwieństwie do F-stop)

A. określa stopień przepuszczalności filtra polaryzacyjnego zamontowanego na obiektywie

B. wskazuje minimalny czas naświetlania umożliwiający fotografowanie z ręki

C. uwzględnia rzeczywistą transmisję światła przez obiektyw, a nie tylko wartość teoretyczną

D. oznacza temperaturową stabilność przysłony obiektywu przy zmianach otoczenia

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich opiera się na nieporozumieniach związanych z funkcją obiektywu i istotą pomiaru jasności. Stwierdzenie, że T-stop określa stopień przepuszczalności filtra polaryzacyjnego, jest mylące, ponieważ T-stop odnosi się głównie do całkowitej transmisji światła przez obiektyw bez uwzględniania filtrów. Filtr polaryzacyjny ma swoją specyfikę i może wprowadzać dodatkowe straty światła, ale nie jest to element bezpośrednio związany z koncepcją T-stop. Kolejna koncepcja błędna to twierdzenie, że T-stop wskazuje minimalny czas naświetlania, co również jest niepoprawne - T-stop dotyczy jedynie jasności obiektywu, a nie parametrów ekspozycji jak czas migawki. Z kolei odpowiedź mówiąca o temperaturowej stabilności przysłony również wprowadza w błąd. T-stop nie ma związku z temperaturą ani ze stabilnością przysłony w różnych warunkach otoczenia. Przyczyną takich nieporozumień jest często niewłaściwe kojarzenie pojęć związanych z optyką oraz ich zastosowaniem w praktyce. W rzeczywistości T-stop jest kluczowym wskaźnikiem dla profesjonalnych fotografów i filmowców, którzy dążą do maksymalnej precyzji w realizacji swoich projektów, co wymaga dogłębnego zrozumienia zasad działania obiektywów.

Pytanie 14

Określ kartę pamięci o najniższej pojemności, na której da się przechować 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 13,3 MB?

A. 16 GB

B. 8 GB

C. 4 GB

D. 32 GB

Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebną do przechowywania 400 zdjęć o rozmiarze 13,3 MB każde, należy wykonać prostą kalkulację. Łączny rozmiar zdjęć wynosi 400 plików × 13,3 MB/plik = 5320 MB. Przekształcając tę wartość na gigabajty, otrzymujemy 5320 MB ÷ 1024 MB/GB ≈ 5,2 GB. W związku z tym, aby pomieścić wszystkie pliki, potrzebna jest karta pamięci o pojemności większej niż 5,2 GB. Wybierając spośród dostępnych opcji, 8 GB (opcja 4) jest najmniejszą oferowaną pojemnością, która spełnia ten wymóg. Warto zaznaczyć, że w praktyce zawsze warto mieć dodatkową przestrzeń na przyszłość lub inne pliki, dlatego wybór karty 8 GB jest rozsądny. W sytuacjach, gdzie przechowuje się duże ilości danych, istotne jest również zwrócenie uwagi na prędkości transferu oraz typ karty (np. SD, microSD) zgodny z wymaganiami urządzenia, aby zapewnić optymalną wydajność.

Pytanie 15

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. tylnego

B. bocznego.

C. górnego.

D. przedniego.

Rozważając inne źródła oświetlenia, warto zaznaczyć, dlaczego wskazane odpowiedzi nie są właściwe. Oświetlenie boczne, uznawane za jeden z klasycznych sposobów oświetlenia, wprowadza cienie na obiekcie, co może być atrakcyjne, ale nie tworzy efektu podświetlenia. Taki rodzaj oświetlenia jest często używany do uwydatnienia faktur i szczegółów, co jest zupełnie innym efektem niż ten uzyskany z oświetleniem tylnym. Oświetlenie górne, z kolei, zazwyczaj prowadzi do silnych cieni podnoszących kontrast w dolnych partiach obiektów, co nie koresponduje z tym, co możemy zaobserwować na zdjęciu. Zastosowanie górnego oświetlenia jest często związane z fotografowaniem osób, gdzie dąży się do zminimalizowania cieni na twarzy, co jest przeciwieństwem efektu uzyskanego w tym przypadku. Przechodząc do oświetlenia przedniego, również nie tworzy ono tego samego efektu; może prowadzić do spłaszczenia obrazu, eliminując głębię i dynamikę, co jest niepożądane w kontekście tego zdjęcia. W praktyce, błędne wnioski mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania różnych źródeł światła, co jest kluczowe w fotografii. Istotne jest zrozumienie, że wybór źródła światła wpływa na każdy aspekt obrazu, od kolorystyki po emocjonalny odbiór, a nieprawidłowe zrozumienie tych zasad może prowadzić do zgoła innych rezultatów, niż zamierzano.

Pytanie 16

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

B. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

C. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

D. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 17

Do wykonania zdjęcia sportowego w hali sportowej najlepiej zastosować

A. obiektyw typu rybie oko

B. obiektyw szerokokątny o ogniskowej 14-24 mm

C. standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm

D. jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm

Jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm to jeden z najlepszych wyborów do fotografii sportowej, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach, takich jak hale sportowe. Ogniskowa 70-200 mm pozwala na uchwycenie akcji z odpowiedniej odległości, co jest szczególnie ważne w sportach drużynowych, gdzie zawodnicy mogą poruszać się szybko i zmieniać pozycje. Jasność obiektywu, mierzona w wartościach przysłony, jest kluczowa, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych, które często występują w halach sportowych. Dzięki dużej przysłonie, takiej jak f/2.8, można uzyskać odpowiednią ekspozycję przy niższej wartości ISO, co z kolei minimalizuje szumy w zdjęciach. W praktyce, obiektyw ten pozwala na łatwe uchwycenie detali, takich jak wyraz twarzy zawodników, a także dynamiki ruchu. Dodatkowo, teleobiektywy często charakteryzują się lepszymi właściwościami optycznymi, co skutkuje ostrzejszymi obrazami i lepszymi kontrastami, co jest niezmiernie ważne w fotografii sportowej, aby oddać intensywność rozgrywek.

Pytanie 18

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. sublimacyjna

B. igłowa

C. laserowa

D. atramentowa

Laserowa, igłowa oraz atramentowa to technologie druku, które różnią się zasadniczo od sublimacyjnej. Drukarki laserowe działają na zasadzie wykorzystania promieniowania laserowego do tworzenia obrazu na bębnie fotorezystywnym, co następnie przenosi toner na papier. Ta metoda jest idealna do produkcji dokumentów o dużych nakładach, jednak nie pozwala na uzyskanie tak intensywnych kolorów ani bezrastrowych wydruków, jak ma to miejsce w druku sublimacyjnym. Z drugiej strony, drukarki igłowe wykorzystują mechanizm młoteczków uderzających w taśmę barwiącą, co powoduje, że wydruki mają charakterystyczną fakturę oraz są mniej precyzyjne, szczególnie przy odwzorowywaniu skomplikowanych kolorów. Drukarki atramentowe, chociaż potrafią produkować wysokiej jakości wydruki, działają na zasadzie nanoszenia kropel atramentu na papier. W tym przypadku również może wystąpić problem z rastrowaniem, co ogranicza możliwości uzyskiwania płynnych przejść kolorystycznych, które są typowe dla technologii sublimacyjnej. Często mylnie sądzimy, że różne metody druku są zamiennikami dla siebie, jednak każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania oraz ograniczenia. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepsze dobieranie sprzętu do potrzeb użytkownika oraz na optymalizację procesów produkcyjnych zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 30%

B. 18%

C. 90%

D. 3%

Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.

Pytanie 20

Który pomiar natężenia światła TTL opiera się na uśrednianiu jasności z całej fotografowanej sceny, z akcentem na centralny obszar kadru?

A. Punktowy

B. Centralnie ważony

C. Wielosegmentowy

D. Matrycowy

Wybór niewłaściwych opcji pomiaru natężenia światła często wynika z nieporozumień dotyczących ich zastosowania i funkcji. Wielosegmentowy pomiar, który dzieli scenę na wiele segmentów i ocenia jasność w każdym z nich, jest przydatny w bardziej złożonych scenariuszach, jednak może wprowadzać w błąd, zwłaszcza gdy kluczowy obiekt znajduje się w centrum. Takie podejście może prowadzić do zbyt dużej fragmentacji informacji o świetle, co w rezultacie nie zapewnia precyzyjnej ekspozycji na najważniejsze elementy. Z kolei matrycowy pomiar uwzględnia szerszy kontekst sceny, ale również nie skupia się na centralnym obszarze, co może skutkować przepaleniem lub niedoświetleniem głównego obiektu. Punktowy pomiar, skoncentrowany na niewielkim obszarze, może być skuteczny w specyficznych sytuacjach, ale jego użycie w kontekście zdjęć z centralnym obiektem może prowadzić do nieprawidłowego wyniku, gdy inne elementy sceny nie zostaną uwzględnione. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy z tych trybów pomiaru funkcjonuje na podobnych zasadach, podczas gdy każdy z nich ma swoje unikalne zastosowanie i charakteryzuje się odmiennym podejściem do analizy oświetlenia.

Pytanie 21

W kontekście procesu wywoływania forsownego materiału światłoczułego, nie jest prawdą, że ten proces

A. zmniejsza ziarnistość

B. podnosi kontrast

C. zwiększa wrażliwość

D. redukuje ostrość

Wybór odpowiedzi, że proces wywoływania forsownego materiału światłoczułego zwiększa kontrast, nie jest prawidłowy, chociaż może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka. Należy zauważyć, że wywołanie forsowne wpływa na dynamikę tonalną materiału, co może prowadzić do subiektywnego wrażenia większego kontrastu, ale w rzeczywistości nie jest to jego główny cel. Zwiększenie czułości to kolejna nieprawidłowa koncepcja, ponieważ sama czułość materiału światłoczułego jest stałą właściwością danego filmu lub emulsji, która nie zmienia się w wyniku samego procesu wywoływania. Proces forsownego wywoływania, zamiast zwiększać czułość, może prowadzić do utraty detali w jasnych partiach obrazu, co jest przeciwieństwem oczekiwań związanych z poprawą czułości. Co więcej, zmniejszenie ostrości również jest błędnym wnioskiem. W rzeczywistości, wywoływanie forsowne może w niektórych przypadkach prowadzić do wyostrzenia obrazu poprzez zintensyfikowanie kontrastów w obrębie tonalnym, jednak to zjawisko również nie jest pożądane w kontekście zachowania naturalnej jakości obrazu. W związku z tym, kluczowe jest, aby zrozumieć, że techniki wywoływania należy dostosowywać do specyficznych potrzeb projektu fotograficznego, a decydując się na forsowane procesy, warto rozważyć wszelkie ich konsekwencje dla jakości finalnego obrazu.

Pytanie 22

Jakie urządzenie umożliwia zapis plików graficznych na nośnikach optycznych?

A. Naświetlarka

B. Skaner

C. Drukarka

D. Nagrywarka

Nagrywarka to urządzenie, które służy do zapisywania danych na nośnikach optycznych, takich jak płyty CD, DVD czy Blu-ray. W przeciwieństwie do drukarek, które przekształcają dane cyfrowe na obrazy na papierze, nagrywarki umożliwiają trwałe przechowywanie plików, w tym zdjęć, w formie cyfrowej na odpowiednich nośnikach. Nagrywarki działają na zasadzie laserowego naświetlania warstwy materiału wrażliwego na światło, co pozwala na zapis danych w postaci mikrodefektów. W praktyce, nagrywarka jest wykorzystywana w różnych zastosowaniach, takich jak archiwizacja danych, tworzenie kopii zapasowych oraz dystrybucja multimediów. W branży IT i fotografii cyfrowej, nagrywarki odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu długoterminowej przechowalności plików. Dobre praktyki zalecają używanie wysokiej jakości nośników optycznych oraz regularne testowanie wypalonych płyt, aby upewnić się, że zapisane dane są w pełni dostępne i nieuszkodzone.

Pytanie 23

Kiedy w wizjerze aparatu fotograficznego dostrzegalna jest faktura lub wzór składający się z wielu małych elementów umiejscowionych blisko siebie, to na fotografii może pojawić się efekt

A. mory

B. szumu

C. flary

D. paralaksy

Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na zdjęciu pojawiają się regularnie powtarzające się wzory, co jest wynikiem interferencji pomiędzy fakturami obiektów a pikselami matrycy aparatu. W momencie, gdy wzór składa się z drobnych, regularnych elementów, jak na przykład kratka czy drobne linie, może dojść do sytuacji, gdzie układ pikseli nie jest w stanie poprawnie zarejestrować tych detali, co prowadzi do powstania wrażenia falowania lub zakłóceń w obrazie. Przykładem mogą być zdjęcia tkanin czy kostki brukowej robione przez aparaty o niskiej rozdzielczości, gdzie efekt mory może być wyraźnie widoczny. Aby zminimalizować wystąpienie tego efektu, fotografowie często stosują techniki takie jak zmiana kąta fotografowania, zastosowanie filtrów lub modyfikacja parametrów ekspozycji. Znajomość tego zjawiska jest niezwykle istotna w profesjonalnej fotografii, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie interakcji między obiektami a sprzętem fotograficznym.

Pytanie 24

Zjawisko obramowania na zdjęciu, które pojawia się podczas używania obiektywu szerokokątnego, wynikające z mniejszej jasności na krawędziach obrazu, to błąd

A. paralaksy

B. winietowania

C. aberracji komatycznej

D. dystorsji beczkowatej

Winietowanie to zjawisko, które objawia się spadkiem jasności obrazu w rogach kadru w porównaniu do jego centrum. Jest to efekt, który najczęściej występuje w obiektywach szerokokątnych, gdzie konstrukcja optyczna powoduje, że światło docierające do krawędzi soczewek jest mniej intensywne. W praktyce, winietowanie może być korzystne w niektórych sytuacjach, gdyż pozwala na skupienie uwagi widza na centralnej części kadru. Aby zminimalizować ten efekt, fotografowie często korzystają z filtrów, które pomagają wyrównać jasność, a także planują ustawienia ekspozycji tak, by uniknąć nadmiernego winietowania. Standardy branżowe zalecają testowanie obiektywów pod kątem winietowania, aby dostosować techniki fotografowania i edycji w celu uzyskania jak najlepszej jakości obrazu. Wiedza na temat winietowania jest niezbędna dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą świadomie kontrolować estetykę swoich prac, a także dla osób zajmujących się edycją zdjęć, które mogą stosować techniki retuszu, aby zredukować niepożądane efekty.

Pytanie 25

Do wykonania zdjęcia z efektem malowania światłem należy zastosować

A. krótki czas naświetlania i lampa błyskowa

B. średni czas naświetlania i silne oświetlenie

C. długi czas naświetlania i statyw

D. bardzo krótki czas naświetlania i niskie ISO

Aby uzyskać efekt malowania światłem w fotografii, kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania oraz użycie statywu. Długi czas naświetlania pozwala na rejestrację ruchu źródła światła, co jest fundamentalne dla tego efektu. Przykładem może być sytuacja, gdy fotografujesz przy ciemnym tle i używasz latarki do tworzenia wzorów czy napisów w powietrzu. Bez statywu zdjęcie mogłoby wyjść rozmyte, ponieważ każdy ruch aparatu w czasie naświetlania spowodowałby nieostrość. Dobre praktyki w zakresie malowania światłem obejmują też stosowanie niskiego ISO, co minimalizuje szumy w obrazie. Warto pamiętać, że efekty malowania światłem są często wykorzystywane w fotografii artystycznej oraz reklamowej, co zwiększa atrakcyjność wizualną i przyciąga uwagę odbiorców. Dobrze jest też przeprowadzić kilka prób, by znaleźć optymalne ustawienia aparatu.

Pytanie 26

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. matrycowym

B. wielopunktowym

C. centralnie ważonym

D. punktowym

Wybór innych metod pomiaru światła, takich jak pomiar wielopunktowy, matrycowy czy centralnie ważony, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w określonych warunkach oświetleniowych. Pomiar wielopunktowy opiera się na analizie światła w wielu punktach kadru, co może być przydatne w złożonych scenach, jednak w sytuacjach, gdy główny obiekt znajduje się w centrum kadru, ta metoda może wprowadzać błąd, ponieważ aparat stara się uwzględnić wszystkie punkty, co może prowadzić do niewłaściwej ekspozycji. Z kolei pomiar matrycowy jest bardziej złożony i często działa na zasadzie analizowania całej sceny, co w przypadku silnych kontrastów również nie zawsze daje zamierzony efekt. Centralnie ważony pomiar światła z kolei skupia się na centralnej części kadru, ale nie uwzględnia odpowiednio pozostałych obszarów, co może prowadzić do pominięcia ważnych informacji o jasności otoczenia. Te różnice w podejściu do pomiaru światła mogą prowadzić do typowych błędów, takich jak prześwietlenie lub niedoświetlenie zdjęć, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie zasad działania każdego z typów pomiaru oraz ich zastosowania w praktyce. Wybór metody powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji, a umiejętność rozpoznawania, kiedy zastosować pomiar punktowy, stanowi kluczową umiejętność dla każdego fotografa.

Pytanie 27

W cyfrowej edycji zdjęć termin dodging and burning wywodzi się z techniki analogowej i oznacza

A. technikę łączenia wielu ekspozycji w jeden obraz HDR

B. proces kalibracji monitora do określonych warunków oświetleniowych

C. selektywne rozjaśnianie i przyciemnianie określonych obszarów zdjęcia

D. metodę eliminacji szumów przez nakładanie wielu zdjęć

Termin dodging and burning odnosi się do technik edycyjnych w fotografii, które polegają na selektywnym rozjaśnianiu (dodging) i przyciemnianiu (burning) wybranych obszarów zdjęcia. W praktyce oznacza to, że edytor jest w stanie wpływać na kontrast i szczegóły zdjęcia, koncentrując się na konkretnych fragmentach obrazu. Na przykład, w przypadku portretu, można zdecydować się na rozjaśnienie oczu, aby nadać im więcej wyrazistości, a jednocześnie przyciemnić tło, aby skupić uwagę na modelu. Technika ta ma swoje korzenie w tradycyjnej fotografii czarno-białej, gdzie analogowi fotografowie używali specjalnych narzędzi, aby uzyskać pożądany efekt. W cyfrowej edycji narzędzia takie jak pędzle do malowania w programach jak Adobe Photoshop umożliwiają precyzyjne i lokalne stosowanie efektów. Dodging and burning jest uważane za jedną z kluczowych umiejętności profesjonalnych edytorów, ponieważ pozwala na subtelne poprawki, które mogą znacząco poprawić ostateczny wygląd zdjęcia.

Pytanie 28

Aby optycznie przenieść powiększony obraz negatywowy na papier fotograficzny wrażliwy na światło, co należy zastosować?

A. powiększalnika

B. procesora graficznego

C. projektora

D. kopioramy

Wybór innych odpowiedzi nie ma sensu w kontekście przenoszenia powiększonego obrazu negatywowego na papier fotograficzny. Kopioramy, choć mogą być używane do reprodukcji obrazów, nie dadzą takiego precyzyjnego powiększenia jak powiększalnik. Użycie kopioramów w tej sytuacji to jak strzelanie kulą armatnią do muchy – nieefektywne. Projektory, chociaż wyświetlają obrazy, nie nadają się do naświetlania papieru fotograficznego w ciemni. Ich działanie to projekcja obrazu, więc nie można uzyskać odbitki na papierze. Co do procesorów graficznych, to są narzędzia cyfrowe do obróbki obrazów, ale w przypadku tradycyjnej fotografii analogowej nie wchodzą w grę, bo nie wpływają na proces chemiczny naświetlania papieru. Często mylimy różne urządzenia, myśląc, że można je stosować zamiennie, co prowadzi do kiepskich efektów, a to na pewno nie jest celem w fotografii.

Pytanie 29

Na którym etapie chemicznej obróbki barwnych materiałów fotograficznych tworzone są barwniki?

A. Kondycjonowania

B. Utrwalania

C. Wywoływania

D. Zadymiania

W etapie wywoływania barwnych materiałów fotograficznych następuje kluczowy proces przekształcania związków chemicznych zawartych w emulsjach światłoczułych w barwniki. W wyniku działania chemikaliów wywołujących, takich jak developer, związek, który uległ reakcji na skutek naświetlenia, przekształca się w postać barwnika. Proces ten jest niezbędny do uzyskania finalnego obrazu, gdyż odpowiednie barwniki nadają zdjęciom pożądane kolory. Zastosowanie sprawdzonych technik wywoływania zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak ISO 18901, pozwala na uzyskanie powtarzalnych efektów o wysokiej jakości. Z praktycznego punktu widzenia, właściwe dobranie parametrów procesu wywoływania, takich jak temperatura, czas oraz stężenie chemikaliów, ma bezpośredni wpływ na intensywność oraz wierność kolorów uzyskanych na zdjęciach. Przykładem stosowania tej wiedzy w praktyce jest technika C41, która jest standardem dla kolorowej negatywowej fotografii.

Pytanie 30

Aby uzyskać zdjęcie biometryczne, obiekt w studio powinien być ustawiony

A. na ciemnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami

B. na jednolitym tle, na wprost obiektywu z odkrytym czołem i prawym uchem

C. na jasnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami

D. na jednolitym tle, en face z odkrytym czołem i lewym uchem

Poprawna odpowiedź dotyczy ustawienia obiektu do zdjęcia biometrycznego na jasnym tle, na wprost obiektywu, z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami. Użycie jasnego tła jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiedni kontrast między osobą a tłem, co jest istotne dla dalszej obróbki zdjęcia, a także dla algorytmów rozpoznawania twarzy, które często są wykorzystywane w aplikacjach biometrycznych. Stawianie obiektu na wprost obiektywu umożliwia uzyskanie symetrycznego wizerunku, co jest niezbędne do dokładnego uchwycenia cech rozpoznawczych twarzy. Oczy powinny być otwarte, ponieważ naturalne spojrzenie jest niezbędne w większości zastosowań biometrycznych, w tym paszportowych lub identyfikacyjnych. Zamknięte usta eliminują możliwe zniekształcenia obrazu i zapewniają, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami, które często stipulują neutralny wyraz twarzy. Przykłady zastosowania obejmują różne dokumenty tożsamości, w których wymagana jest wysoka jakość zdjęcia, aby uniknąć problemów z identyfikacją osoby.

Pytanie 31

Odbitki o wymiarach 10 x 15 cm można uzyskać bez kadrowania z negatywu?

A. 4 x 5 cala

B. 6 x 6 cm

C. 24 x 36 mm

D. 6 x 4,5 cm

Odpowiedź 24 x 36 mm jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowy format negatywu filmowego, który odpowiada proporcjom 10 x 15 cm. Oznacza to, że negatyw w tym formacie doskonale pasuje do odbitki w podanym rozmiarze bez konieczności kadrowania, co jest kluczowe w procesie druku. W praktyce, gdy fotografujemy przy użyciu aparatu 35 mm, otrzymujemy obraz o wymiarach 24 x 36 mm, który w pełni można wykorzystać do wykonania odbitki o wymiarach 10 x 15 cm. Warto dodać, że podczas przetwarzania zdjęć i ich późniejszego drukowania, wiele laboratoriów fotograficznych stosuje ten standard, co ułatwia pracę fotografom. Zrozumienie tych proporcji jest istotne nie tylko dla dorosłych, ale także dla osób uczących się fotografii, ponieważ pozwala lepiej planować zdjęcia i ich późniejszą obróbkę. Standardy te są szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii, gdzie jakość i dokładność formatu mają kluczowe znaczenie dla efektywności pracy.

Pytanie 32

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

B. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

C. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

D. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

Prawidłowe utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to absolutna podstawa, jeśli chodzi o długą i bezawaryjną pracę aparatu fotograficznego. Styki, nawet jeśli ich nie widać, potrafią bardzo szybko się zabrudzić – czasem wystarczy trochę kurzu, potu z rąk albo resztki tłuszczu. Takie zabrudzenia powodują, że przewodność prądu drastycznie spada, co w praktyce może się objawiać losowym wyłączaniem się aparatu, komunikatami o rozładowanym akumulatorze albo wręcz całkowitym brakiem zasilania. Z mojego doświadczenia najwięcej problemów z zasilaniem to nie wina samego akumulatora, tylko właśnie brudnych styków. Producenci sprzętu foto, jak Canon czy Nikon, w swoich instrukcjach regularnie zalecają okresowe sprawdzanie i czyszczenie styków najlepiej miękką ściereczką z mikrofibry, ewentualnie użycie specjalnych patyczków nasączonych alkoholem izopropylowym. To zajmuje chwilę, a pozwala uniknąć niespodzianek podczas ważnych zdjęć, szczególnie w plenerze. Dobre praktyki branżowe mówią też, żeby nie dotykać styków palcami, bo ślady potu i tłuszczu są trudne do usunięcia. Regularne czyszczenie to naprawdę taki banał, a może wydłużyć żywotność akumulatora i samego aparatu nawet o kilka lat. Takie rzeczy docenia się szczególnie podczas dłuższych plenerów albo pracy w trudnych warunkach, kiedy dostęp do ładowarki to rzadkość.

Pytanie 33

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. równo rozproszone z dwóch stron

B. rozproszone na wprost

C. kontrastowe z dwóch stron

D. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

Odpowiedź 'bezpośrednie z jednego kierunku bocznego' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie takie oświetlenie skutecznie uwypukla fakturę tkaniny, tworząc wyraźne cienie i podkreślając detale strukturalne materiału. W fotografii produktowej oraz modowej, gdzie szczegółowe przedstawienie tekstury jest kluczowe, odpowiednie umiejscowienie źródła światła jest niezbędne. Na przykład, ustawienie lampy z boku tkaniny sprawia, że światło pada pod kątem, co powoduje, że zmarszczki, splot czy inne cechy tekstury są widoczne dzięki kontrastowi między światłem a cieniem. Dobry fotograficzny styl opiera się na zasadzie, że światło boczne działa jak naturalna forma modelowania, nadając trójwymiarowość obiektom. W praktyce, wiele osób stosuje takie techniki w sesjach zdjęciowych mody, gdzie uwydatnienie faktury materiału jest kluczowe dla atrakcyjności wizualnej. Standardowe podejścia do oświetlenia w fotografii zakładają, że umiejscowienie źródła światła w odpowiedniej pozycji jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 34

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego kiedy

A. jest kopiowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób.

B. jest formą komunikatu bez oznak indywidualnego charakteru.

C. jest uznana za prostą informację prasową.

D. jest oryginalna i przejawia własną intelektualną twórczość autora.

Prawo autorskie chroni tylko te fotografie, które są oryginalne i noszą ślady indywidualnej twórczości autora. W praktyce oznacza to, że zdjęcie musi prezentować jakiś własny pomysł autora – to może być nietypowa kompozycja, ciekawe światło, niebanalny temat albo nawet sposób kadrowania. Bez tej „iskry” twórczości, zdjęcie traktowane jest jak zwykłe odwzorowanie rzeczywistości i wtedy nie podlega ochronie prawnoautorskiej. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących fotografów często nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest ta oryginalność. W branży panuje przekonanie, że automatyczna ochrona dotyczy tylko tych zdjęć, które wnoszą coś od siebie – nie wystarczy kliknąć spust migawki i mieć przypadkowe ujęcie. Przykład z życia: zdjęcia legitymacyjne wykonane według ścisłych wytycznych raczej nie będą chronione jako utwory, bo brakuje im indywidualnego wkładu. Za to kreatywny portret czy reportaż z imprezy, gdzie autor sam decyduje o wszystkim, już podlega ochronie. Warto pamiętać, że w orzecznictwie i doktrynie często podkreśla się, że nawet drobna, ale zauważalna ingerencja twórcza wystarczy, by zdjęcie uznać za utwór. To zabezpiecza interesy autora, pozwala mu np. żądać wynagrodzenia za wykorzystanie zdjęcia lub domagać się usunięcia naruszeń. W skrócie – jeśli widać, że fotograf coś od siebie dodał, to już mamy do czynienia z przedmiotem prawa autorskiego.

Pytanie 35

Przedstawione zdjęcie wykonano aparatem fotograficznym z obiektywem

A. rybie oko.

B. długoogniskowym.

C. makro.

D. szerokokątnym.

Obiektyw szerokokątny to świetny wybór w tym przypadku! Jak widać na tym zdjęciu osiedla, ten typ obiektywu świetnie uchwyca szerokie kąty, co idealnie pasuje do przedstawionej sceny. Zwykle obiektywy te mają ogniskowe poniżej 35 mm, a dzięki nim można złapać więcej detali i kontekstu, co jest super ważne w architekturze czy fotografii miejskiej. Takie obiektywy dają też fajny efekt głębi, co sprawia, że zdjęcia są naprawdę ciekawe. Co więcej, używanie szerokokątnych obiektywów pozwala uniknąć zniekształceń, które mogą się zdarzyć przy teleobiektywach, które skupiają się na detalach z dalszej odległości. Oprócz tego, często stosuje się je w fotografii wnętrz, gdzie trzeba zmieścić jak najwięcej w kadrze. Z mojego doświadczenia, dobierając obiektyw do zdjęcia, zawsze warto pomyśleć, jaki ma być cel fotografii i co chcemy uchwycić.

Pytanie 36

Przetwornik APS-C w porównaniu do pełnoklatkowego (FF) charakteryzuje się

A. większą wartością megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości

B. lepszym odwzorowaniem kolorów w zakresie czerwieni

C. mniejszym obszarem rejestrowanego obrazu i współczynnikiem crop 1.5-1.6x

D. mniejszą głębią ostrości przy tej samej wartości przysłony

Odpowiedzi sugerujące większą wartość megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości przetwornika są nieprawidłowe, ponieważ liczba megapikseli nie jest bezpośrednio zależna od rozmiaru matrycy. Zazwyczaj, większe matryce, takie jak pełnoklatkowe, mają lepszą zdolność rejestrowania szczegółów oraz lepsze właściwości w zakresie szumów przy wyższych czułościach ISO. Oznacza to, że nawet jeśli matryca APS-C ma tyle samo megapikseli co matryca FF, to niekoniecznie oznacza to, że jakość obrazu będzie na tym samym poziomie. W przypadku odwzorowywania kolorów, nie ma dowodów na to, że przetworniki APS-C lepiej odwzorowują kolory, zwłaszcza w zakresie czerwieni. W rzeczywistości, różnice w odwzorowaniu barw często wynikają z zastosowania różnych technologii w przetwornikach, a nie samego rozmiaru matrycy. Na koniec, mniejsza głębia ostrości przy tej samej wartości przysłony jest także błędna, ponieważ obiektywy o tej samej przysłonie na matrycy APS-C będą dawały większą głębię ostrości niż na pełnoklatkowej matrycy, co jest efektem różnicy w wielkości matrycy. Błędy te wynikają z typowych nieporozumień dotyczących działania przetworników obrazu i ich charakterystyki.

Pytanie 37

Która wada obiektywu polega na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw tworzy obraz w kształcie przecinka?

A. Dystorsja.

B. Aberracja komatyczna.

C. Astygmatyzm.

D. Aberracja chromatyczna.

Każda z odpowiedzi, które nie są komą, odnosi się do innej, choć równie istotnej, wady optycznej występującej w obiektywach fotograficznych. Aberracja chromatyczna to zupełnie inny rodzaj zjawiska – wynika z tego, że soczewki nie są w stanie skupić wszystkich długości fal światła w jednym punkcie. Przekłada się to na kolorowe obwódki (najczęściej fioletowe lub zielone) pojawiające się na granicach kontrastowych obiektów, a nie na przecinkowate zniekształcenia. Często można ją spotkać przy fotografowaniu gałęzi drzew pod światło lub na jasnym tle. Astygmatyzm natomiast objawia się tym, że promienie świetlne padające na obiektyw w różnych płaszczyznach ogniskują się w różnych punktach, przez co obraz punktowy zmienia się w kreskę – ale nie przypomina przecinka, tylko bardziej rozciągniętą linię prostopadłą do osi optycznej. Astygmatyzm daje się we znaki szczególnie na brzegach kadru i bywa mylony z komą, lecz jego natura jest inna i łatwo go odróżnić podczas testowania sprzętu na kartce z drobnym tekstem. Z kolei dystorsja to wada geometryczna, w której prostoliniowe elementy zdjęcia ulegają wykrzywieniu – w przypadku dystorsji beczkowatej linie wyginają się na zewnątrz, a przy poduszkowatej do środka kadru. Nie ma tu efektu przecinka, tylko odkształcone proporcje. Z mojego doświadczenia najczęstszym błędem jest mylenie komy z aberracją chromatyczną lub astygmatyzmem, bo wszystkie te wady pogarszają ostrość na brzegach zdjęcia, ale każda daje zupełnie inne artefakty. Dlatego właśnie w praktyce fotograf powinien wiedzieć, jak rozpoznawać poszczególne wady i jak sobie z nimi radzić – na przykład przez dobór odpowiednich obiektywów, korzystanie z korekcji software’owej lub przymykanie przysłony. To wszystko przekłada się na jakość zdjęć, zwłaszcza gdy zależy Ci na profesjonalnych kadrach bez niepożądanych efektów optycznych.

Pytanie 38

Który modyfikator należy wybrać do wykonania zdjęcia studyjnego, aby uzyskać efekt rozproszonego światła?

A. Wrota.

B. Strumienicę.

C. Blendę srebrną.

D. Blendę dyfuzyjną.

W fotografii studyjnej bardzo często można spotkać się z błędnym założeniem, że dowolny modyfikator światła nadaje się do uzyskania miękkiego, rozproszonego efektu. Jednak nie każda blenda czy akcesorium działa w ten sam sposób. Przykładowo, blenda srebrna odbija światło bardzo intensywnie – daje ono wtedy dość twardy, kontrastowy efekt i mocno podbija jasność, co sprawia, że cienie stają się wyraźniejsze. To przydatne, jeśli chcesz uzyskać dramatyczne, błyszczące oświetlenie, ale zupełnie nie sprawdzi się przy rozpraszaniu światła, bo tylko je odbija – nie przepuszcza. Strumienica (często mylona z softboxem) również nie rozprasza światła, tylko je koncentruje – nakłada wiązkę na określony fragment sceny, przez co światło jest jeszcze bardziej kierunkowe i twarde. Wrota natomiast to akcesorium służące do ograniczania rozprzestrzeniania się światła – pozwalają wycinać snop, kształtować go, ale nie mają wpływu na jego miękkość ani rozproszenie. Typowy błąd w rozumowaniu polega na przekonaniu, że każdy element nakładany na lampę automatycznie zmiękcza światło, podczas gdy większość tych narzędzi jedynie kontroluje kierunek lub natężenie. Prawdziwie rozproszone, miękkie światło uzyskasz dopiero wtedy, gdy światło przejdzie przez powierzchnię o właściwościach dyfuzyjnych – tak działa blenda dyfuzyjna, która zamienia ostre światło w delikatne, płynne przejścia tonalne. To rozwiązanie jest podstawą w branży foto, a jego skuteczność wynika z fizycznych właściwości rozpraszających materiału, z którego wykonana jest blenda. Warto więc dokładnie rozumieć, do czego służy każdy modyfikator – i nie dać się zwieść pozorom czy skojarzeniom wynikającym z nazewnictwa.

Pytanie 39

Do wykonania portretowego zdjęcia studyjnego, z efektem demoniczności postaci, uzyskanym poprzez głębokie cienie na twarzy i duży kontrast oświetlenia, należy zastosować

A. strumienicę.

B. softbox.

C. parasolkę.

D. ring flash.

Strumienica to akcesorium, które w fotografii studyjnej służy do kierunkowania światła i znacznego zawężenia jego rozproszenia. Dzięki niej uzyskuje się tzw. światło punktowe, które daje bardzo twarde, ostre cienie – szczególnie charakterystyczne dla portretów z efektem dramatyczności lub wręcz demoniczności. Takie światło mocno podkreśla rysy twarzy, tworzy głębokie kontrasty i wydobywa teksturę skóry, przez co postać nabiera wyrazistości, a nawet niepokojącego charakteru. W dobrych praktykach branżowych strumienice wykorzystywane są zawsze wtedy, gdy zależy nam na kontrolowanym, precyzyjnym oświetleniu – świetnie sprawdzają się także w fotografii teatralnej czy przy podkreślaniu szczegółów w reklamie. Osobiście zauważyłem, że przy portretach typu „low key” lub gdy chcemy uzyskać światło typu „Rembrandt” albo mocną iluminację od dołu (tzw. światło grozy), strumienica praktycznie nie ma sobie równych. Jej użycie wymaga też większej uwagi przy ustawieniu modela, bo niewielkie przesunięcie potrafi całkowicie zmienić charakter światła. To zdecydowanie narzędzie dla tych, którzy chcą mieć pełną kontrolę nad atmosferą ujęcia i nie boją się eksperymentować z cieniami.

Pytanie 40

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. portretowego.

B. rybie oko.

C. standardowego.

D. długoogniskowego.

Obiektyw typu „rybie oko” (ang. fisheye) rzeczywiście powoduje bardzo charakterystyczne, mocne zniekształcenia geometryczne obrazu, czyli tzw. dystorsję beczkową. Z mojego doświadczenia, użycie takiego obiektywu sprawia, że linie proste w rzeczywistości na zdjęciu stają się wygięte, szczególnie na brzegach kadru. To jest zamierzony efekt – „rybie oko” pozwala uzyskać bardzo szeroki kąt widzenia, często nawet ponad 180°, ale kosztem naturalności odwzorowania perspektywy. W praktyce taki obiektyw stosuje się głównie w kreatywnej fotografii, np. sportowej, krajobrazowej, czy do efektownych ujęć architektury, gdzie zależy nam na podkreśleniu przestrzeni lub uzyskaniu nietypowego efektu wizualnego. W branżowych standardach przyjmuje się, że obiektywy rybie oko to narzędzia specjalistyczne, a nie uniwersalne – wiele osób ich unika w codziennej fotografii właśnie przez te silne dystorsje. Moim zdaniem warto znać ich zalety i ograniczenia, bo choć trudno o bardziej „zniekształcający” obraz, czasem ten efekt potrafi zrobić robotę! No i nie ukrywam, czasem te zdjęcia naprawdę robią wrażenie na odbiorcach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej