Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 14 listopada 2025 01:49
Data zakończenia: 14 listopada 2025 01:49

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Preparaty mikroskopowe uzyskane z materiału żywego poprzez rozdrobnienie komórek między szkiełkiem podstawowym a nakrywkowym to

A. rozgnioty

B. szlify

C. odciski narządowe

D. rozmazy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Preparaty mikroskopowe określane jako rozgnioty powstają poprzez zmiażdżenie komórek między szkiełkiem podstawowym a nakrywkowym, co pozwala na uzyskanie cienkowarstwowych preparatów umożliwiających obserwację struktur komórkowych pod mikroskopem. Tego typu technika jest szeroko stosowana w biologii komórkowej oraz histologii, ponieważ pozwala na zachowanie naturalnej architektury komórek oraz ich organelli. Rozgnioty są szczególnie pomocne w analizie tkanki roślinnej i zwierzęcej, gdzie istotne jest uchwycenie układu komórkowego w jak najbardziej naturalnym stanie. W przypadku rozgniotów, stosuje się różne metody barwienia, co zwiększa kontrast i ułatwia identyfikację poszczególnych struktur. Dobrą praktyką jest również stosowanie preparatów świeżych, co pozwala na lepszą wizualizację aktywności metabolicznej komórek. W kontekście standardów laboratoryjnych, przygotowanie rozgniotów powinno być przeprowadzane w warunkach aseptycznych, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji preparatów, co jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników badań mikroskopowych.

Pytanie 2

Oceniając organoleptycznie wodę przeznaczoną do picia przez ludzi, należy określić między innymi

A. pH.

B. zapach.

C. całkowitą liczbę mikroorganizmów.

D. bakterie grupy coli.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Analiza organoleptyczna wody przeznaczonej do spożycia to istotny proces oceny jakości wody, który obejmuje różne aspekty sensoryczne, w tym zapach. Zapach wody jest jednym z kluczowych wskaźników jej czystości i jakości. Woda o nieprzyjemnym zapachu może wskazywać na obecność zanieczyszczeń, takich jak związki organiczne, bakterie czy chemikalia, co może wpływać na zdrowie ludzi. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 15204, wymagane jest przeprowadzanie regularnych analiz jakości wody, w tym pomiaru zapachu. Praktyczne zastosowanie analizy organoleptycznej pozwala na wczesne wykrycie nieprawidłowości w jakości wody, co jest niezwykle ważne dla ochrony zdrowia publicznego. Na przykład, w systemie monitorowania jakości wody w miastach, analizy organoleptyczne są przeprowadzane regularnie, co pozwala na szybką reakcję w przypadku wykrycia problemów. W związku z rosnącymi obawami o jakość wody pitnej, znajomość kryteriów oceny organoleptycznej, w tym zapachu, staje się kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 3

Podstawowe kryteria oceny jakości nafty to:

A. gęstość, zawartość azotu, zawartość chlorków

B. prężność par, zawartość wody, liczba jodowa

C. zawartość pierwiastków śladowych, liczba estrowa, lepkość

D. gęstość, lepkość, zawartość siarki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca podstawowych kryteriów oceny jakości ropy naftowej jest prawidłowa. Gęstość, lepkość i zawartość siarki są kluczowymi parametrami, które wpływają na właściwości fizyczne i chemiczne ropy naftowej. Gęstość ropy wpływa na jej rozdział w procesach rafinacji oraz na transport, mogąc określać, czy ropa jest lekka, średnia czy ciężka. Lepkość, natomiast, odnosi się do oporu przepływu ropy, co ma bezpośrednie znaczenie dla jej transportu rurociągami oraz w procesach wydobywczych. Zawartość siarki jest istotnym czynnikiem, ponieważ wpływa na jakość produktów naftowych i ich oddziaływanie z środowiskiem. Wysoka zawartość siarki może prowadzić do korozji urządzeń, a także wymaga dodatkowych procesów oczyszczania, co zwiększa koszty operacyjne. Standardy branżowe, takie jak API (American Petroleum Institute) oraz ASTM (American Society for Testing and Materials), definiują metody pomiaru tych parametrów, co jest niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości produktów naftowych i zgodności z regulacjami ekologicznymi.

Pytanie 4

Izomerazy uczestniczą w reakcjach przekształceń wewnętrznych cząsteczek, nie powodując rozkładu struktury związku ani zmiany składu atomowego. Proces ten przedstawia schemat

A. A-B -> A + B

B. A-B + C -> A + B-C

C. A + B > A-B

D. A-B -> B-A

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź A-B -> B-A jest poprawna, ponieważ odzwierciedla mechanizm działania izomeraz, które katalizują reakcje przegrupowań wewnątrz cząsteczek. W tym procesie nie dochodzi do rozkładu szkieletu cząsteczkowego ani zmiany składu atomowego, a jedynie do zmian w układzie atomów. Izomerazy, takie jak glukozo-izomeraza, są wykorzystywane w przemyśle spożywczym do przekształcania glukozy w fruktozę, co ma kluczowe znaczenie w produkcji słodzików. W praktyce, izomerazy są wykorzystywane w produkcji biopaliw oraz w syntezach farmaceutycznych, gdzie precyzyjne przekształcenia chemiczne mogą prowadzić do zwiększenia wydajności procesów. W kontekście reakcji A-B -> B-A, kluczowe jest zrozumienie, że izomery mogą różnić się właściwościami chemicznymi i biologicznymi, co czyni je niezwykle cennymi w zastosowaniach przemysłowych. Zrozumienie pracy izomeraz jest zatem nie tylko istotne z punktu widzenia biochemii, ale także ma praktyczne zastosowanie w różnych branżach.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Na schemacie przedstawiono mechanizm działania wskaźników

A. metalochromowych.

B. adsorpcyjnych.

C. redoksymetrycznych.

D. kwasowo-zasadowych.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wskaźniki adsorpcyjne są kluczowymi narzędziami w chemii analitycznej, szczególnie przy oznaczaniu obecności jonów w roztworach. Mechanizm działania tych wskaźników polega na adsorpcji cząsteczek wskaźnika na powierzchni osadu, co prowadzi do zauważalnej zmiany barwy. W przypadku przedstawionym w schemacie, cząsteczki wskaźnika są przyciągane do powierzchni osadu AgCl, co jest efektem ich interakcji z obecnymi w roztworze jonami srebra (Ag+). Zmiana barwy jest bezpośrednio związana z różnymi formami jonów, co umożliwia ich identyfikację i ilościowe oznaczanie. Przykładami zastosowania wskaźników adsorpcyjnych mogą być analizy wody pitnej, gdzie monitoruje się obecność szkodliwych jonów, a także w przemyśle chemicznym, gdzie kontrola jakości produktów jest niezbędna. Standardy takie jak ISO 9001 podkreślają znaczenie dokładnych pomiarów i monitorowania procesów, co czyni zastosowanie wskaźników adsorpcyjnych nie tylko przydatnym, ale wręcz niezbędnym w wielu dziedzinach.

Pytanie 10

Możliwość stwierdzenia obecności jonów żelaza (III) w próbce można uzyskać poprzez dodanie roztworu

A. kwasu solnego, ponieważ uwalnia się charakterystyczny zapach

B. NH4CN, ponieważ powstaje krwistoczerwony osad

C. AgNO3, ponieważ powstaje brunatno-czerwony osad

D. KSCN, ponieważ powstaje krwistoczerwony roztwór

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dodanie KSCN (tiocyjanianu potasu) do próbki zawierającej jony żelaza (III) prowadzi do reakcji, w której powstaje kompleks żelaza z tiocyjanianem, co skutkuje powstaniem charakterystycznego krwistoczerwonego roztworu. Zjawisko to jest często wykorzystywane w laboratoriach analitycznych do jakościowego oznaczania obecności jonów żelaza. Ponadto, metoda ta jest zgodna z normami analizy chemicznej, ponieważ pozwala na wizualne potwierdzenie obecności jonów metali w roztworze. W praktycznych zastosowaniach, takie jak analiza wody, gleby czy surowców mineralnych, stosowanie KSCN jest uznawane za standardową praktykę, co czyni tę reakcję nie tylko efektywną, ale również łatwą do zinterpretowania. Dodatkowo, reakcja ta ilustruje zasady dotyczące kompleksowania jonów metali, co jest istotnym zagadnieniem w chemii analitycznej.

Pytanie 11

W jakich dziedzinach wykorzystuje się wskaźniki metalochromowe?

A. w kompleksometrii

B. w alkacymetrii

C. w manganometrii

D. w argentometrii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wskaźniki metalochromowe odgrywają kluczową rolę w kompleksometrii, która jest techniką analityczną wykorzystywaną do badania zdolności metali do tworzenia kompleksów z ligandami. W przypadku kompleksometrii, wskaźniki te, takie jak EDTA, są używane do określania punktu końcowego titracji. W praktyce, wskaźniki metalochromowe, które zmieniają kolor w obecności określonych jonów metali, umożliwiają wizualizację procesu kompleksowania. Na przykład, w titracji EDTA, wskaźnik eriochromowy czarny T zmienia kolor w obecności jonów wapnia lub magnezu, co pozwala na dokładne określenie stężenia tych kationów w próbce. W środowisku laboratoryjnym, zgodnie z dobrymi praktykami analitycznymi, stosowanie wskaźników metalochromowych w kompleksometrii pozwala na uzyskanie wyników o wysokiej precyzji oraz dokładności, co jest kluczowe w takich dziedzinach jak chemia środowiskowa czy analiza żywności.

Pytanie 12

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli wskaż, do którego rodzaju nawozów azotowych należy saletra potasowa.

	Podział nawozów azotowych	Średnia zawartość azotu [%]
I.	saletrzane	15
II.	amonowe	25
III.	saletrzano-amonowe	34
IV.	amidowe	46

A. III.

B. II.

C. I.

D. IV.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Saletra potasowa, znana także jako azotan potasu (KNO3), to nawóz, który odgrywa kluczową rolę w nawożeniu roślin. Należy do grupy nawozów saletrzanych, co jest zgodne z klasyfikacją nawozów azotowych, gdzie nawozy te charakteryzują się wysoką zawartością azotu, wynoszącą średnio 15%. W praktyce, saletra potasowa dostarcza zarówno azot, jak i potas, co jest niezwykle istotne dla zdrowego wzrostu roślin. Azot jest niezbędny do syntezy białek oraz chlorofilu, co wpływa na fotosyntezę, podczas gdy potas poprawia odporność roślin na choroby oraz wpływa na regulację procesów wodnych. Użycie saletry potasowej jest szczególnie zalecane w uprawach takich jak pomidory, papryka czy winorośl. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, odpowiednie nawożenie tym produktem może zwiększyć plony oraz poprawić jakość owoców, co jest zgodne z obowiązującymi standardami w rolnictwie ekologicznym.

Pytanie 13

Działanie, które ma na celu określenie relacji pomiędzy wartościami mierzonymi dla wzorcowych próbek a odczytami systemu pomiarowego, realizowane w specyficznych warunkach, to

A. kalibracja

B. normalizacja

C. akredytacja

D. certyfikacja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kalibracja to proces, który ma na celu ustalenie i potwierdzenie zależności między rzeczywistymi wartościami wielkości mierzonej a wskazaniami urządzenia pomiarowego. W ramach kalibracji przeprowadza się pomiary na próbkach wzorcowych, które mają znane i precyzyjnie określone wartości. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych kalibracja pipet czy spektrometrów jest kluczowa dla uzyskania wiarygodnych wyników analitycznych. W praktyce, kalibracja ma również zastosowanie w przemyśle, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne do zapewnienia jakości produktów. Stanowi ona konieczny krok w procesie zapewnienia zgodności z normami ISO, które wymagają regularnego weryfikowania dokładności urządzeń pomiarowych. Dobre praktyki kalibracji obejmują użycie wzorców o znanym pochodzeniu, wykonanie pomiarów w kontrolowanych warunkach oraz dokumentację każdej procedury kalibracyjnej, co zapewnia powtarzalność i przejrzystość wyników. Dzięki kalibracji można zminimalizować błędy pomiarowe i zwiększyć zaufanie do wyników pomiarów.

Pytanie 14

Jak nazywa się metoda, która pozwala na analizę składu aminokwasów w próbkach, korzystająca z różnicy w zachowaniu poszczególnych cząsteczek w dwufazowym układzie, w którym jedna faza jest stacjonarna, a druga mobilna, przy czym faza stacjonarna ma mniejszą polarność niż faza mobilna?

A. Elektroforeza kapilarna.

B. Chromatografia cienkowarstwowa.

C. Elektrochromatografia.

D. Chromatografia w odwróconym układzie faz.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Chromatografia w odwróconym układzie faz to technika analityczna, która umożliwia skuteczną separację i analizę składników mieszanin, takich jak aminokwasy. W tej technice faza stacjonarna, która jest mniej polarna, jest umieszczona w kolumnie chromatograficznej, podczas gdy faza ruchoma jest bardziej polarna. Dzięki temu, różnice w polarności cząsteczek prowadzą do różnego zachowania się podczas przechodzenia przez kolumnę. Aminokwasy o różnej polarności będą oddzielane w oparciu o ich interakcje z obiema fazami. Praktyczne zastosowanie tej metody znajduje się w analizie złożonych próbek biologicznych, takich jak białka czy peptydy, co jest kluczowe w biotechnologii oraz badaniach klinicznych. Standardy, takie jak ISO 17025, podkreślają znaczenie precyzyjnych i wiarygodnych metod analitycznych, co czyni chromatografię w odwróconym układzie faz istotnym narzędziem w laboratoriach analitycznych.

Pytanie 15

Analiza wody basenowej w celu wykrycia bakterii polega na podgrzewaniu próbki w inkubatorze przez 48 godzin w temperaturze 36±2°C. Jaki proces jest opisany?

A. suszenie

B. sterylizacja

C. inkubacja

D. dezynfekcja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'inkubacja' jest poprawna, ponieważ proces ten polega na podtrzymywaniu określonych warunków środowiskowych, takich jak temperatura i czas, aby sprzyjać wzrostowi mikroorganizmów w próbkach. W kontekście badania wody basenowej, inkubacja w temperaturze 36±2°C przez 48 godzin jest standardowym podejściem do wykrywania obecności bakterii, takich jak Escherichia coli czy Enterococcus. Taki proces umożliwia namnażanie się mikroorganizmów, co z kolei pozwala na ich późniejsze wykrycie i identyfikację. W praktyce, inkubacja jest kluczowym krokiem w analizach mikrobiologicznych, gdyż pozwala na określenie jakości wody oraz jej bezpieczeństwa dla użytkowników. Warto zauważyć, że zgodnie z normami, takimi jak PN-EN ISO 19458:2007, wykrywanie bakterii wodnych powinno być przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, aby uzyskać wiarygodne wyniki. Właściwe przeprowadzenie inkubacji jest zatem niezbędne dla skutecznego monitorowania jakości wody na basenie.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Który zestaw kationów zawiera kationy reagujące z roztworem (NH4)2C03 w obecności wodnego roztworu amoniaku i w wyniku tych reakcji wytrącają się białe osady?

A.	B²⁺, Sr²⁺, Ca²⁺
B.	Mg²⁺, Na⁺, K⁺
C.	Fe³⁺, Al³⁺, Cr³⁺
D.	Ag⁺, H₂²⁺, Pb²⁺

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ kationy Ba^2+, Sr^2+ i Ca^2+ reagują z roztworem (NH4)2CO3 w obecności amoniaku, tworząc nierozpuszczalne węglany, które wytrącają się jako białe osady. W praktyce, rozpoznawanie takich reakcji ma kluczowe znaczenie w chemii analitycznej, gdzie identyfikacja kationów w roztworach jest fundamentalnym procesem w syntezach chemicznych. Na przykład, w analizie jakościowej, reakcje z węglanami mogą być używane do wykrywania obecności tych kationów w próbkach. Standardy analizy chemicznej, takie jak metoda gravimetryczna, często opierają się na takich wytrąceniach, co pozwala na dokładne oznaczanie składników. Dodatkowo, nierozpuszczalne węglany wykorzystywane są w różnych zastosowaniach przemysłowych, w tym w produkcji materiałów ceramicznych, gdzie stabilność i właściwości mechaniczne są kluczowe.

Pytanie 18

Który zestaw węglowodanów zalicza się do monosacharydów?

mannoza	maltoza	mannoza	celuloza
glukoza	glukoza	glukoza	glukoza
sacharoza	fruktoza	fruktoza	ryboza
A	B	C	D

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ monosacharydy to najprostsze jednostki węglowodanów, które nie mogą być rozkładane na prostsze cukry. W skład odpowiedzi C wchodzą mannoza, glukoza i fruktoza, które są klasycznymi przykładami monosacharydów. Monosacharydy pełnią kluczową rolę w organizmach żywych, stanowiąc podstawowy materiał energetyczny oraz będąc ważnymi komponentami w budowie bardziej złożonych węglowodanów. Glukoza, na przykład, jest głównym źródłem energii dla komórek i jest niezbędna w metabolizmie. W przemyśle spożywczym, monosacharydy są używane jako słodziki oraz składniki funkcjonalne w produktach takich jak napoje energetyczne. Właściwe zrozumienie roli monosacharydów jest kluczowe w kontekście dietetyki oraz biochemii, gdyż ich metabolizm wpływa na wiele procesów biologicznych. Zastosowanie monosacharydów w suplementach diety i żywności funkcjonalnej jest również istotne, co podkreśla ich znaczenie w zdrowym odżywianiu.

Pytanie 19

Jakie składniki są potrzebne do przygotowania pożywki, która pozwala na hodowlę bakterii?

A. żelatyny oraz zwykłego bulionu

B. agaru oraz płynu Lugola

C. wyłącznie glukozy

D. skrobi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'żelatyny i zwykłego bulionu' jest prawidłowa, ponieważ żelatyna stanowi substancję żelującą, która w połączeniu z bulionem dostarcza niezbędnych składników odżywczych dla mikroorganizmów. Bulion, jako pożywka, zawiera białka, witaminy i sole mineralne, które są kluczowe dla wzrostu bakterii. Żelatyna z kolei pomaga w uzyskaniu stałej struktury pożywki, co jest istotne w wielu metodach hodowli. Dobrą praktyką w laboratoriach mikrobiologicznych jest stosowanie pożywek agarowych, które umożliwiają izolację i identyfikację różnych szczepów bakterii. W przypadku hodowli bakterii na pożywkach stałych, często stosuje się agar, który jest pochodną żelatyny i ma lepsze właściwości w kontekście stabilizacji struktury. Tego typu pożywki są szeroko stosowane w mikrobiologii klinicznej i przemysłowej, umożliwiając przeprowadzanie testów wrażliwości na antybiotyki oraz badania patogenności. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie standardów, takich jak ISO 11133, jest kluczowe dla zapewnienia jakości i skuteczności pożywek mikrobiologicznych.

Pytanie 20

Która z wymienionych soli w roztworze wodnym ma charakter kwasowy?

A. NaNO2

B. KNO3

C. K2CO3

D. NH4Cl

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
NH4Cl, czyli chlorek amonowy, w roztworze wodnym wykazuje odczyn kwasowy z powodu dysocjacji jonu amonowego (NH4+), który jest słabym kwasem. Kiedy NH4Cl rozpuszcza się w wodzie, jego jony amonowe mogą reagować z cząsteczkami wody, co prowadzi do powstania jonów hydroniowych (H3O+). To zjawisko obniża pH roztworu, czyniąc go kwasowym. Takie właściwości NH4Cl są wykorzystywane na przykład w laboratoriach chemicznych do regulacji pH w różnych reakcjach chemicznych oraz w nawozach, gdzie poprawiają dostępność składników odżywczych dla roślin. Znajomość właściwości kwasowych soli, takich jak NH4Cl, jest istotna w kontekście chemii analitycznej, gdzie precyzyjne kontrolowanie pH jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników badań. Zrozumienie interakcji między solami a wodą jest również ważne w kontekście procesu oczyszczania wody oraz w przemyśle farmaceutycznym, gdzie stabilność pH ma istotny wpływ na skuteczność substancji czynnych.

Pytanie 21

Związek chemiczny Ag₂CrO₄, który powstaje podczas analizy chlorków, charakteryzuje się kolorem

A. czarnobrązowym

B. białym

C. brunatnoczerwonym

D. żółtym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Związek chemiczny Ag2CrO4, znany jako chromian srebra(I), ma charakterystyczną brunatnoczerwoną barwę. Tego rodzaju barwa wynika z obecności chromu w jego strukturze, który w tym przypadku występuje w stanie utlenienia +6. Chromiany są znane z różnorodnych kolorów, a chromian srebra jest jednym z przykładów, gdzie kolor ten jest wynikiem przejść elektronowych w atomach chromu. Barwa brunatnoczerwona jest istotna z praktycznego punktu widzenia, ponieważ pozwala na łatwe identyfikowanie obecności jonów srebra w próbkach. W laboratoriach chemicznych, zwłaszcza podczas analizy jakościowej, znajomość charakterystycznych barw związków chemicznych jest kluczowym elementem, który umożliwia szybką i efektywną identyfikację substancji. Dobrą praktyką w pracy laboratoryjnej jest również stosowanie odpowiednich technik wizualizacyjnych, takich jak spektroskopia UV-Vis, które mogą potwierdzić i dokładnie zmierzyć absorbancję barwnych roztworów. Zrozumienie tych właściwości związków chemicznych jest fundamentem nie tylko dla chemików analitycznych, ale także dla inżynierów chemicznych, którzy muszą przewidywać i kontrolować zachowanie substancji w różnych warunkach.

Pytanie 22

Na rysunku przedstawiono schemat układu do miareczkowania
O - elektroda odniesienia
W - elektroda wskaźnikowa

A. konduktometrycznego.

B. potencjometrycznego.

C. klasycznego, wobec wskaźnika.

D. spektrofotometrycznego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Miareczkowanie potencjometryczne to jedna z najważniejszych metod analizy chemicznej, która umożliwia dokładne określenie stężenia analitu w roztworze. Schemat układu do miareczkowania potencjometrycznego przedstawiony na rysunku wyróżnia się obecnością elektrody odniesienia oraz elektrody wskaźnikowej. Elektroda odniesienia zapewnia stabilny potencjał, podczas gdy elektroda wskaźnikowa zmienia swój potencjał w odpowiedzi na zmiany stężenia analitu. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne monitorowanie punktu równoważnikowego miareczkowania. Przykładowo, w analizie kwasów i zasad, miareczkowanie potencjometryczne może być używane do określenia pH roztworu, co jest niezbędne w wielu aplikacjach, takich jak kontrola jakości w przemyśle spożywczym czy farmaceutycznym. Metoda ta jest zgodna z obowiązującymi standardami analizy chemicznej, co czyni ją niezawodnym narzędziem w laboratoriach chemicznych.

Pytanie 23

W jakich instrumentalnych metodach optycznych wykorzystuje się zjawiska absorpcji oraz rozpraszania promieniowania elektromagnetycznego?

A. W polarymetrii

B. W refraktometrii

C. W absorpcjometrii

D. W turbidymetrii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Turbidymetria jest instrumentalną metodą optyczną, która bazuje na zjawisku rozproszenia i absorpcji promieniowania elektromagnetycznego. Oprócz pomiaru stężenia cząstek w zawiesinie, turbidymetria pozwala na ocenę klarowności cieczy, co jest niezwykle istotne w wielu branżach, takich jak przemysł spożywczy, chemiczny czy ochrona środowiska. Na przykład, monitorowanie jakości wody pitnej wymaga regularnych pomiarów mętności, co można osiągnąć za pomocą turbidymetrii. W tej metodzie, promieniowanie świetlne jest kierowane na próbkę, a ilość rozproszonego światła mierzona jest na kącie prostym do kierunku promieniowania. Wzrost liczby cząstek w cieczy skutkuje zwiększeniem mętności, co koreluje z poziomem rozproszenia. W praktyce, stosuje się standardy takie jak ISO 7027, które określają metody pomiaru mętności w wodach, zapewniając, że wyniki są zgodne z międzynarodowymi normami. Dzięki tej metodzie można nie tylko wykrywać zanieczyszczenia, ale również monitorować procesy technologiczne w czasie rzeczywistym, co czyni turbidymetrię kluczowym narzędziem w wielu zastosowaniach przemysłowych.

Pytanie 24

Zawartość chlorowodoru w próbce można obliczyć wg wzoru:

m_B = ^{C_A · V_A}⁄₁₀₀₀ · ^p_B⁄_{p_A} · M_B

w którym:
m_B – masa analizowanej substancji [g]
C_A – stężenie titranta [mol/dm³]
V_A – objętość titranta [cm³]
p_A i p_B – współczynniki stechiometryczne reakcji, odpowiednio titranta i substancji oznaczanej
M_B – masa molowa substancji oznaczanej; 36,46 g/mol
Do oznaczenia zużyto średnio 20,0 cm³ titranta, którego stężenie wynosiło 0,1000 mol/dm³.
Obliczono masę próbki, która wyniosła 0,07292 g.

Na podstawie zamieszczonych informacji określ, która reakcja chemiczna opisana równaniem była podstawą oznaczenia analitycznego.

A.	HCl + NaOH → NaCl + H₂O
B.	3HCl + Al(OH)₃ → AlCl₃ + 3H₂O
C.	2HCl + Na₂CO₃ → 2NaCl + H₂O + CO₂
D.	2HCl + Na₂B₄O₇ + 5H₂O → 4H₃BO₃ + 2NaCl

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to A, ponieważ reakcja neutralizacji pomiędzy kwasem solnym (HCl) a wodorotlenkiem sodu (NaOH) jest classicznym przykładem reakcji chemicznej, w której kwas i zasada reagują ze sobą w stosunku molowym 1:1. Zgodnie z równaniem reakcji: HCl + NaOH → NaCl + H2O, dochodzi do powstania soli (NaCl) oraz wody, co jest kluczowym wskaźnikiem neutralizacji. Takie reakcje są fundamentalne w chemii analitycznej, gdzie dokładne określenie stężenia kwasu lub zasady jest niezbędne do prowadzenia dalszych analiz. W praktyce, techniki takie jak miareczkowanie wykorzystują tę zasadę do określenia stężenia nieznanych roztworów, co jest niezwykle istotne w laboratoriach chemicznych i przemysłowych. Dodatkowo, reakcje neutralizacji są wykorzystywane w procesach oczyszczania, gdyż pozwalają na neutralizację odpadów chemicznych poprzez przekształcenie ich w mniej szkodliwe substancje.

Pytanie 25

W celu preparatywnego rozdzielania aminokwasów wykorzystuje się metodę elektroforezy, która bazuje na

A. wartości współczynnika podziału substancji pomiędzy wodę a mniej polarną fazę ruchomą

B. różnicach w szybkości przemieszczania się naładowanych elektrycznie cząstek w polu elektrycznym

C. wartościach skręcalności właściwej [α]D w wodzie wielu aminokwasów, w szczególności alifatycznych

D. różnicy powinowactwa cząsteczek analitu oraz rozpuszczalnika do miejsc aktywnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź odnosi się do zasady działania elektroforezy, w której kluczową rolę odgrywa ruch naładowanych cząstek w polu elektrycznym. W procesie elektroforezy, cząstki naładowane, takie jak aminokwasy, poruszają się w odpowiedzi na zastosowane pole elektryczne, co pozwala na ich rozdzielenie w zależności od ich ładunku i wielkości. Przykładem zastosowania elektroforezy jest analiza białek w biologii molekularnej, gdzie technika ta jest szeroko stosowana do rozdzielania i identyfikacji białek w próbkach biologicznych. Elektroforeza kapilarna to nowoczesna metoda, która umożliwia szybkie i efektywne rozdzielanie substancji, co jest niezwykle cenne w diagnostyce klinicznej oraz badaniach bioanalitycznych. Dobrą praktyką w laboratoriach jest stosowanie odpowiednich buforów, które zapewniają stabilność pH i optymalne warunki dla rozdzielania aminokwasów i białek, co przekłada się na wyższą jakość wyników analizy.

Pytanie 26

Zgodnie z klasyfikacją Bunsena, aniony przypisywane są do jednej z 7 grup analitycznych na podstawie różnic w ich zachowaniu względem jonów

A. NO3- i Cl- oraz określeniu kolorów potencjalnych osadów

B. Ag+ i Ba2+ oraz sprawdzeniu rozpuszczalności potencjalnych osadów w rozcieńczonym roztworze HNO3

C. NO3- i Cl- oraz sprawdzeniu ich rozpuszczalności w rozcieńczonym roztworze HNO3

D. Ag+, Ba2+, NO3- i Cl- oraz analizie rozpuszczalności potencjalnych osadów w rozcieńczonym roztworze HNO3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na Ag+ i Ba2+ jest poprawna, ponieważ w analizie chemicznej anionów, klasyfikacja na podstawie rozpuszczalności ich soli w rozcieńczonym roztworze HNO3 jest kluczowa. W przypadku srebra (Ag+) i baru (Ba2+) ich sole wykazują różne właściwości w obecności kwasu azotowego. Na przykład, chlorek srebra (AgCl) jest nierozpuszczalny w HNO3, natomiast azotan baru (Ba(NO3)2) jest dobrze rozpuszczalny. To pozwala na ich skuteczne rozdzielenie i identyfikację. W praktyce, takie podejście jest zgodne z metodami analizy chemicznej, jak np. analiza jakościowa, w której wyróżnia się różne grupy anionów na podstawie ich reakcji z różnymi reagentami. Dobrą praktyką w laboratoriach analitycznych jest użycie standardowych procedur, co przyczynia się do zwiększenia dokładności wyników. Ustalając zachowanie różnych kationów w obecności HNO3, można skutecznie klasyfikować próbki, co ma zastosowanie w identyfikacji związków i w analizie substancji chemicznych.

Pytanie 27

Określenie miedzi w postaci czystego osadu pierwiastka przeprowadza się w trakcie analizy

A. metodą kolorymetryczną przez zestawienie zabarwienia próbki z serią wzorców

B. jodometrycznej polegającej na oznaczaniu stężenia jonów miedzi(II) w analizowanym roztworze

C. elektrograwimetrycznej wodnego roztworu jonów miedzi w obecności jonów azotanowych(V)

D. wagowej polegającej na wydzieleniu osadu wodorotlenku miedzi(II) oraz jego osuszeniu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca analizy elektrograwimetrycznej jest poprawna, ponieważ ta metoda pozwala na dokładne oznaczenie miedzi jako czystego pierwiastka poprzez redukcję jonów miedzi(II) do metalicznej postaci miedzi na elektrodzie. Proces ten odbywa się w roztworze wodnym, w którym obecne są jony azotanowe(V), co stabilizuje proces elektrodepozycji. Elektrograwimetria jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod analitycznych do oznaczania metali, w tym miedzi, ponieważ pozwala na uzyskanie wysokiej czystości próbki oraz precyzyjnego pomiaru masy osadu. Przykładem praktycznego zastosowania jest analiza próbek wody do celów środowiskowych, gdzie obecność miedzi może wskazywać na zanieczyszczenie. Standardy analityczne, takie jak metody ISO, rekomendują elektrograwimetrię ze względu na jej wysoką dokładność i powtarzalność, co czyni ją niezbędnym narzędziem w laboratoriach chemicznych i przemysłowych.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

W opisie metody analitycznej zapisano:
Który parametr metody analitycznej opisano?

Różnica w otrzymanych wynikach dwóch oznaczeń wykonanych równocześnie lub w krótkim przedziale czasu na tej samej próbce, przez tego samego analityka, w takich samych warunkach, nie może przekraczać 1,5 g na 100 g oznaczanej próbki.

A. Odtwarzalność.

B. Niepewność.

C. Dokładność.

D. Powtarzalność.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Powtarzalność jest kluczowym parametrem metody analitycznej, odnoszącym się do zdolności uzyskiwania takich samych wyników w powtarzalnych pomiarach tej samej próbki przez tego samego analityka w identycznych warunkach. W praktyce oznacza to, że jeśli przeprowadzamy kilka analiz tej samej próbki w krótkim odstępie czasu, oczekujemy, że wyniki będą ze sobą spójne. Przykładem może być oznaczanie stężenia substancji czynnej w próbce krwi przez tego samego laboranta, który używa tego samego sprzętu oraz tych samych odczynników. W kontekście standardów, takie jak ISO 17025, podkreślają znaczenie powtarzalności w walidacji metod analitycznych. Zrozumienie powtarzalności ma fundamentalne znaczenie, ponieważ zbyt duża zmienność wyników może prowadzić do błędnych wniosków oraz wpływać na decyzje podejmowane na podstawie danych analitycznych.

Pytanie 30

Wskaż grupę związków chemicznych powodujących twardość niewęglanową wody.

A.	CaSO₄, MgCl₂, Ca(NO₃)₂, MgSO₄
B.	CaCl₂, Ca(HCO₃)₂, MgCl₂, MnSO₄
C.	Ca(NO₃)₂, Ca(HCO₃)₂, MgCl₂, MnSO₄
D.	CaCO₃, Mg(HCO₃)₂, MgSO₄, Ca(NO₃)₂

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ twardość niewęglanowa wody wynika głównie z obecności rozpuszczalnych soli wapnia i magnezu. W szczególności, związki takie jak siarczany (SO42-), chlorki (Cl-) oraz azotany (NO3-) wapnia (Ca2+) i magnezu (Mg2+) są kluczowymi elementami, które nie są usuwane podczas procesu gotowania, co przyczynia się do trwałej twardości wody. Przykładowe związki chemiczne, które wspierają ten proces to CaSO4, MgCl2, Ca(NO3)2 oraz MgSO4. W praktyce, twardość niewęglanowa może wpływać na wiele aspektów codziennego życia, w tym na skuteczność detergentów w praniu oraz na wydajność urządzeń grzewczych i sanitarnych. W kontekście standardów jakości wody, warto zauważyć, że wiele regulacji dotyczących jakości wody pitnej odnosi się do twardości wody, co czyni tę wiedzę istotną nie tylko dla chemików, ale także dla inżynierów środowiskowych. Zrozumienie przyczyn twardości niewęglanowej jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zasobami wodnymi oraz dla wdrażania odpowiednich metod uzdatniania wody, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 31

Aby rozpuścić próbkę mosiądzu, należy zastosować kwas

A. fosforowy(V)

B. siarkowodorowy

C. solny

D. azotowy(V)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kwas azotowy(V) (HNO3) to dobry wybór, jeśli chodzi o rozpuszczanie mosiądzu, który jest stopem miedzi i cynku. Jego działanie jest naprawdę skuteczne dzięki właściwościom utleniającym. Kiedy rozpuszczasz mosiądz, który czasami ma też inne dodatki, jak ołów, kwas azotowy naprawdę działa, bo pozwala na uzyskanie czystego roztworu. Taki klarowny roztwór jest potem idealny do różnych analiz chemicznych. W całej chemii analitycznej uzyskanie czystych roztworów metali jest mega ważne dla przeprowadzania dokładnych pomiarów. A jak wiadomo, laboratoria muszą trzymać się standardów, takich jak ISO 17025, żeby mieć wiarygodne wyniki, więc użycie tego kwasu w laboratoriach to dobry pomysł. Pamiętaj też, żeby chronić próbki przed zanieczyszczeniami, bo to może wpłynąć na interpretację wyników.

Pytanie 32

Białka, których cząsteczki mają wiązania peptydowe, w reakcji z jonami miedzi(II) w środowisku zasadowym tworzą kompleks o barwie fioletowej. Stopień intensywności barwy jest proporcjonalny do liczby wiązań peptydowych. Tę zależność można wykorzystać do oznaczeń

A. refraktometrycznych

B. polarymetrycznych

C. konduktometrycznych

D. spektrofotometrycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Twoja odpowiedź dotycząca spektrofotometrii jest na miejscu. Ta technika polega na badaniu, jak światło jest pochłaniane przez różne związki chemiczne. W przypadku białek, to właśnie wiązania peptydowe reagują z miedzią w zasadowym środowisku, co prowadzi do powstania fioletowego kompleksu. Intensywność tej barwy mówi nam, ile wiązań peptydowych mamy w próbce, bo im więcej ich jest, tym więcej światła jest pochłaniane. Spektrofotometria jest stosunkowo popularną metodą w biochemii i używa się jej do mierzenia stężenia białek, co może być bardzo ważne w diagnostyce, jak na przykład badanie krwi. Wiele laboratoriów korzysta z tej metody, co pokazuje, jak ważna jest w dzisiejszej chemii analitycznej.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Aby określić gęstość na podstawie siły wyporu działającej na pływak zanurzony w analizowanej cieczy, należy użyć

A. termoanemometru

B. piknometru

C. anemometru

D. wagi hydrostatycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Waga hydrostatyczna to urządzenie, które dokładnie mierzy siłę wyporu działającą na zanurzone ciała, co jest kluczowe w określaniu gęstości cieczy. Zasada działania tego przyrządu opiera się na Archimedesa prawie, które mówi, że każdy obiekt zanurzony w cieczy doświadcza siły wyporu równej wadze wypartej cieczy. W praktyce, waga hydrostatyczna umożliwia bezpośrednie pomiary masy pływaka w powietrzu i w cieczy, a różnice w tych pomiarach pozwalają na obliczenie gęstości cieczy. W laboratoriach chemicznych i fizycznych, takie podejście jest standardem przy badaniach właściwości płynów, a waga hydrostatyczna jest często używana w różnych aplikacjach, od przemysłu petrochemicznego po badania biologiczne. Dobrą praktyką jest regularne kalibracja sprzętu, aby zapewnić dokładność pomiarów, co jest zgodne z normami metrologicznymi. Zrozumienie działania wagi hydrostatycznej i jej zastosowania jest kluczowe dla właściwego przeprowadzenia analiz gęstości cieczy, co jest niezbędne w wielu dziedzinach nauki i przemysłu.

Pytanie 35

W tabeli przedstawiono wartości iloczynów rozpuszczalności wybranych siarczanów(VI).

CaSO₄	6,1·10^-5
SrSO₄	2,8·10^-7
BaSO₄	1,1·10^-10
PbSO₄	2,2·10^-8

Po dodaniu roztworu kwasu siarkowego(VI) do roztworu zawierającego Ca²⁺, Sr²⁺, Ba²⁺, Pb²⁺ jako pierwszy wytrąci się osad

A. PbSO4

B. CaSO4

C. BaSO4

D. SrSO4

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
BaSO4 jest prawidłową odpowiedzią, ponieważ charakteryzuje się najmniejszą wartością iloczynu rozpuszczalności spośród wymienionych siarczanów. Wartość ta wynosi 1,1·10-10, co oznacza, że BaSO4 jest najtrudniej rozpuszczalnym siarczanem w wodzie. Kiedy do roztworu zawierającego jony Ca2+, Sr2+, Ba2+ i Pb2+ dodaje się kwas siarkowy(VI), BaSO4 wytrąca się jako pierwszy, ponieważ posiada najwyższą tendencję do tworzenia osadu w tym przypadku. Praktyczne znaczenie tej wiedzy może być ogromne w kontekście analizy chemicznej i technologii separacji, gdzie rozpuszczalność soli jest kluczowym parametrem w oczyszczaniu i identyfikacji substancji. Techniki takie jak krystalizacja czy filtracja opierają się na różnicach w rozpuszczalności, co umożliwia efektywne oddzielanie pożądanych produktów od zanieczyszczeń. Wiedza na temat iloczynów rozpuszczalności jest także fundamentalna w przemysłowej produkcji chemikaliów, gdzie kontrola procesów rozpuszczania soli ma kluczowe znaczenie dla jakości finalnych produktów.

Pytanie 36

Ze względu na zmieniającą się podczas miareczkowania objętość badanego roztworu, należy obliczyć poprawkę p w przypadku miareczkowania

p =

V_próbki + V_wody + V_titrantu

V_próbki + V_wody

A. wizualnego.

B. spektrofotometrycznego.

C. konduktometrycznego.

D. potencjometrycznego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Miareczkowanie konduktometryczne jest kluczowym procesem analitycznym, w którym monitoruje się zmiany przewodności elektrycznej roztworu podczas dodawania titranta. Poprawka p jest istotna w tym kontekście, ponieważ zmiana objętości roztworu wpływa na stężenie jonów, co z kolei modyfikuje przewodność. W praktyce, znając wzór na przewodność elektrolitów i mając dostęp do odpowiednich urządzeń pomiarowych, można dokładnie określić moment osiągnięcia punktu końcowego miareczkowania. Na przykład, w przypadku miareczkowania kwasu solnego NaOH, zmiana przewodności będzie wyraźna, gdyż jony Na+ i Cl- są zastępowane przez jony OH-. Takie podejście jest zgodne z aktualnymi standardami analitycznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w chemii analitycznej. Dobre praktyki w laboratoriach zakładają regularne kalibrowanie sprzętu oraz stosowanie znanych roztworów wzorcowych, co pozwala na osiąganie wiarygodnych i powtarzalnych wyników.

Pytanie 37

Jakim wskaźnikiem posługujemy się w miareczkowaniu redoksometrycznym?

A. oranż metylowy

B. fenoloftaleina

C. difenyloamina

D. kalces

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Difenyloamina jest wskaźnikiem szeroko stosowanym w miareczkowaniu redoksometrycznym ze względu na swoje właściwości chemiczne umożliwiające detekcję zmian stanu utlenienia substancji. W miareczkowaniu redoksowym, procesy utleniania i redukcji są kluczowe, a difenyloamina umożliwia identyfikację punktu końcowego reakcji poprzez zmianę barwy, co jest wynikiem jej interakcji z różnymi utleniaczami i reduktorami. W praktyce, difenyloamina jest często wykorzystywana w analizach chemicznych, takich jak określanie zawartości azotu w próbkach roślinnych, gdzie jej zdolność do tworzenia barwnych kompleksów z jonami metali jest kluczowa. Zgodnie z procedurami określonymi w normach analitycznych, takich jak ASTM, stosowanie odpowiednich wskaźników, takich jak difenyloamina, ma na celu zwiększenie dokładności pomiarów oraz ułatwienie interpretacji wyników. Warto również zauważyć, że prawidłowe dobranie wskaźnika do konkretnej reakcji redoks jest kluczowe dla uzyskania powtarzalnych i wiarygodnych wyników analizy.

Pytanie 38

Zjawisko polegające na przepuszczaniu rozpuszczalnika przez membranę półprzepuszczalną z roztworu o wyższym stężeniu do roztworu o niższym stężeniu substancji rozpuszczonej określa się mianem

A. dyfuzją prostą

B. elektroforezą kapilarną

C. odwróconą osmozą

D. mineralizacją na mokro

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odwrócona osmoza to proces, w którym rozpuszczalnik, najczęściej woda, jest przefiltrowywany przez membranę półprzepuszczalną z roztworu o wyższym stężeniu do roztworu o niższym stężeniu. Proces ten jest stosowany w oczyszczaniu wody, uzdatnianiu wody pitnej oraz w technologii odsalania, gdzie z wody morskiej usuwane są rozpuszczone sole i inne zanieczyszczenia. W praktyce, odwrócona osmoza znajduje zastosowanie w różnych branżach, w tym w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz w produkcji chemikaliów. Membrany stosowane w tym procesie muszą spełniać określone standardy jakości i wydajności, takie jak te określone przez American National Standards Institute (ANSI) oraz NSF International. Dobre praktyki w zakresie eksploatacji systemów odwróconej osmozy obejmują regularne monitorowanie jakości wody, konserwację membran oraz kontrolę ciśnienia roboczego, co zapewnia długotrwałe i efektywne działanie systemu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Czym jest eluent?

A. faza ruchoma w chromatografii cieczowej

B. faza stacjonarna w chromatografii gazowej

C. próbka przygotowana do analizy chromatograficznej

D. wyciek z kolumny chromatograficznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Eluent to faza ruchoma w chromatografii cieczowej, która pełni kluczową rolę w procesie separacji składników mieszanki. W chromatografii cieczowej, eluent przemieszcza się przez fazę stacjonarną, co pozwala na rozdzielenie analizowanych substancji w oparciu o ich różnorodne właściwości, takie jak polarność czy rozpuszczalność. Przykładem zastosowania eluentu jest chromatografia cieczowa wysokosprawna (HPLC), gdzie wybór odpowiedniego eluentu wpływa na efektywność separacji oraz rozdzielczość pików w chromatogramie. W branży farmaceutycznej, wykorzystuje się eluenty w celu analizy czystości substancji czynnych, co jest zgodne z normami takich jak ICH Q2 dotyczące walidacji metod analitycznych. Wybór eluentu jest kluczowy, ponieważ niewłaściwie dobrany może prowadzić do niedostatecznego rozdzielenia substancji lub nawet zniekształcenia wyników analizy, co podkreśla znaczenie dobrych praktyk laboratoryjnych oraz znajomości chemii analitycznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej