Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 15:21
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 15:34

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Białe lub przezroczyste medium stosowane do utwardzania maści, pozyskiwane z ropy naftowej, to

A. olbrot

B. euceryna

C. parafina stała

D. plastibase

Parafina stała jest białym lub bezbarwnym podłożem, które jest wykorzystywane do utwardzania maści i innych preparatów farmaceutycznych oraz kosmetycznych. Otrzymywana jest z ropy naftowej i charakteryzuje się doskonałymi właściwościami emulgującymi, co czyni ją idealnym składnikiem w formulacjach maści. Parafina stała, w odróżnieniu od innych podłoży, takich jak euceryna czy plastibase, zapewnia lepszą stabilność i trwałość gotowych produktów, co jest kluczowe w kontekście przechowywania i użytkowania. Dzięki swoim właściwościom, parafina stała jest często stosowana w produktach do pielęgnacji skóry, w tym maściach ochronnych, emulsjach, a także w preparatach medycznych. W branży kosmetycznej i farmaceutycznej, stosowanie parafiny zgodnie z określonymi standardami, takimi jak GMP (Dobre Praktyki Wytwarzania), zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność końcowych produktów. Jej zdolność do tworzenia okluzyjnej warstwy na skórze sprawia, że jest niezwykle ceniona w preparatach mających na celu nawilżenie i regenerację, co dodatkowo potwierdza jej znaczenie w różnych zastosowaniach praktycznych.

Pytanie 2

Dostrzegając nieszczelność w łaźni wodnej, technik farmaceutyczny powinien

A. utrzymywać stały poziom wody

B. wyłączyć łaźnię przy użyciu wyłącznika

C. uszczelnić łaźnię np.: "Poxipolem"

D. wyłączyć zasilanie elektryczne łaźni wodnej

Wyłączenie zasilania elektrycznego łaźni wodnej jest kluczowym krokiem w sytuacji, gdy zauważono cieknącą łaźnię. Taki proces powinien odbywać się natychmiast, aby zapobiec potencjalnym zagrożeniom, takim jak porażenie prądem elektrycznym. W przypadku wody i elektryczności, połączenie tych dwóch elementów stwarza ryzyko, które może prowadzić do tragicznych wypadków. W praktyce, technicy farmaceutyczni powinni być przeszkoleni w zakresie identyfikacji ryzykownych sytuacji oraz w stosowaniu procedur bezpieczeństwa. Ponadto, zgodnie z normami BHP, warto znać lokalizację wyłączników, aby w razie potrzeby móc szybko odciąć zasilanie. Wyłączenie zasilania nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także chroni urządzenie przed dalszymi uszkodzeniami, które mogą wyniknąć z awarii. Warto również po wyłączeniu zasilania powiadomić odpowiednie służby techniczne o wystąpieniu problemu, aby przeprowadzili niezbędną konserwację i naprawy, co jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości pracy łaźni wodnej.

Pytanie 3

Efekt działania leków przeciwdepresyjnych może być wzmocniony, gdy pacjent równocześnie korzysta z produktów

A. z kory dębu.

B. z ziela dziurawca.

C. z nasion babki płesznika.

D. z liścia mięty.

Preparaty z ziela dziurawca, znane również jako Hypericum perforatum, są szeroko stosowane jako naturalne leki przeciwdepresyjne. Ich działanie polega na zwiększeniu poziomu neurotransmiterów, takich jak serotonina, dopamina i noradrenalina, w mózgu, co przyczynia się do poprawy nastroju i zmniejszenia objawów depresyjnych. Ważne jest jednak, aby pacjenci stosujący leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), unikali jednoczesnego stosowania ziela dziurawca, ponieważ substancje czynne w nim mogą wpływać na metabolizm tych leków. Może to prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych, a także do obniżenia skuteczności terapii farmakologicznej. Przykładowo, w badaniach klinicznych wykazano, że dziurawiec może indukować enzymy wątrobowe, co zmienia stężenie leków w organizmie. Dlatego zaleca się, aby osoby przyjmujące leki przeciwdepresyjne skonsultowały się ze specjalistą przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii ziołowej, aby uniknąć niebezpiecznych interakcji.

Pytanie 4

Z surowców roślinnych uzyskuje się

A. intrakt

B. napar

C. nalewkę standaryzowaną

D. ekstrakt płynny

Intrakt, będący formą ekstraktu roślinnego, jest otrzymywany z świeżych substancji roślinnych w procesie, który umożliwia skuteczne wydobycie substancji czynnych. W odróżnieniu od innych form ekstrakcji, jak na przykład nalewka, intrakt zazwyczaj nie zawiera alkoholu jako rozpuszczalnika, co czyni go bardziej odpowiednim dla osób unikających alkoholu. Proces produkcji intraktów wymaga zachowania odpowiednich proporcji rośliny do rozpuszczalnika, co powinno wynosić na ogół około 1:1, co zapewnia wysoką jakość i skuteczność końcowego preparatu. Intrakty są często stosowane w fitoterapii i medycynie naturalnej, aby wykorzystać pełny potencjał składników aktywnych zawartych w roślinach. Warto zauważyć, że stosowanie intraktów powinno opierać się na uznanych praktykach oraz standardach, takich jak te zawarte w farmakopeach, które określają metody oznaczania i standaryzacji preparatów roślinnych. Przykładem zastosowania intraktu mogą być preparaty z nagietka, które są wykorzystywane w leczeniu stanów zapalnych skóry.

Pytanie 5

Jakie formy leku są dostępne w aptece pod nazwą Acidum ascorbinicum?

A. drażetek, kropli do użytku wewnętrznego

B. kapsułkach, systemach TTS

C. substancji do receptury, kropli do użytku zewnętrznego

D. w maściach, roztworach, syropach

Drażetki oraz krople do użytku wewnętrznego to jedne z najczęściej stosowanych postaci farmaceutycznych kwasu askorbinowego, znanego również jako witamina C. Drażetki pozwalają na precyzyjne dawkowanie substancji czynnej, co jest istotne w terapii chorób związanych z niedoborem witaminy C, takich jak szkorbut. Krople do użytku wewnętrznego umożliwiają szybką absorpcję substancji aktywnej, co przekłada się na szybki efekt terapeutyczny. W przypadku kwasu askorbinowego, jego działanie przeciwutleniające oraz wspomagające układ odpornościowy są szeroko doceniane. Warto zauważyć, że zgodnie z dobrymi praktykami w farmacji, postacie leku powinny odpowiadać potrzebom pacjenta, co czyni drażetki i krople idealnym rozwiązaniem dla osób, które preferują łatwe w użyciu formy doustne. Kwas askorbinowy w takich postaciach można stosować zarówno profilaktycznie, jak i terapeutycznie, co podkreśla jego wszechstronność w codziennej terapii medycznej.

Pytanie 6

Przy sporządzaniu maści według podanej receptury, składniki należy łączyć w następującej kolejności:

Rp.
Zinci oxidi                    3,5
Talci                          5,0
3,0% Sol. Acidi borici
Eucerini                aa ad 40,0
M.f. ung.
D.S. Zewnętrznie

A. tlenek cynku i talk zawiesić w roztworze kwasu borowego i wprowadzić do podłoża.

B. tlenek cynku i talk zawiesić w eucerynie, następnie w powstałą maść wemulgować roztwór kwasu borowego.

C. stopić podłoże i rozpuścić w nim tlenek cynku, następnie wprowadzić talk zawieszony w roztworze kwasu borowego.

D. talk zawiesić w części podłoża, stopić resztę podłoża i rozpuścić w nim tlenek cynku, połączyć obie części i wprowadzić roztwór kwasu borowego.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z technologią sporządzania maści, składniki stałe, takie jak tlenek cynku i talk, należy zawiesić w maściowym podłożu, jakim jest euceryna. Euceryna jako podłoże maściowe zapewnia odpowiednią konsystencję oraz właściwości aplikacyjne, co jest kluczowe dla skuteczności finalnego produktu. Po połączeniu tych składników, niezbędne jest wprowadzenie roztworu kwasu borowego, który działa jako środek konserwujący oraz wspomaga działanie terapeutyczne maści. Taka procedura jest zgodna z zasadami farmaceutycznymi, gdzie najpierw tworzymy stabilną bazę, a następnie dodajemy składniki czynne. W praktyce, prawidłowe przygotowanie maści nie tylko zapewnia skuteczność terapeutyczną, ale również wpływa na jej trwałość i bezpieczeństwo stosowania. Zastosowanie odpowiedniej kolejności w procesie sporządzania maści jest kluczowe, aby uniknąć problemów z emulgowaniem i uzyskaniem pożądanej tekstury.

Pytanie 7

Aby przeprowadzić standaryzację Anisi fructus, konieczne jest zrealizowanie badania

A. zawartości olejku eterycznego

B. zawartości garbników

C. wskaźnika goryczy

D. wskaźnika pęcznienia

Zawartość olejku eterycznego jest kluczowym parametrem w procesie standaryzacji <i>Anisi fructus</i>, ponieważ olejek ten odpowiada za charakterystyczne właściwości aromatyczne oraz terapeutyczne tej rośliny. W praktyce, olejek eteryczny z anyżu (Pimpinella anisum) zawiera związki takie jak anetol, które mają znaczący wpływ na działanie farmakologiczne. Standaryzacja tego składnika jest zgodna z dobrymi praktykami w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym, gdzie istotne jest zapewnienie stałej jakości produktów. Przykładem zastosowania olejku anyżowego może być produkcja preparatów ziołowych, które są wykorzystywane w terapii układu pokarmowego. Utrzymanie odpowiedniej zawartości olejku eterycznego jest niezbędne dla uzyskania efektywności terapeutycznej i zgodności z wymogami farmakopei. Dlatego pomiar zawartości olejku eterycznego w <i>Anisi fructus</i> jest podstawowym krokiem w zapewnieniu jakości i skuteczności preparatów z tej rośliny.

Pytanie 8

Informacje dodatkowe na temat konkretnej substancji leczniczej, takie jak działania uboczne i przeciwwskazania, powinny być poszukiwane

A. w "Farmacji stosowanej"

B. w "Farmakopei Polskiej VI"

C. w "Receptariuszu Polskim"

D. w "Lekach Współczesnej Terapii"

Odpowiedź "w 'Lekach Współczesnej Terapii'" jest poprawna, ponieważ to źródło zawiera szczegółowe informacje na temat wielu substancji leczniczych, w tym ich działań niepożądanych, przeciwwskazań oraz interakcji z innymi lekami. W praktyce klinicznej, farmaceuci oraz lekarze często sięgają po 'Leki Współczesnej Terapii', aby uzyskać aktualne i rzetelne dane na temat stosowanych terapii. To podręcznik, który jest regularnie aktualizowany, co jest kluczowe w kontekście dynamicznie zmieniającej się wiedzy medycznej. Na przykład, jeśli lekarz przepisuje nowy lek pacjentowi, powinien sprawdzić w tym źródle informacje o potencjalnych działaniach niepożądanych, które mogą wystąpić u pacjentów z innymi schorzeniami czy przyjmujących inne leki. Tego rodzaju praktyczne podejście do źródeł wiedzy jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie farmakoterapii i jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 9

Aby uniknąć wydostania się balsamu peruwiańskiego z podłoża czopkowego opartego na oleju kakaowym, balsam peruwiański należy

A. rozpuścić w etanolu 96%

B. rozpuścić w gorącej lanolinie

C. wymieszać z olejem rycynowym

D. zmieszać z mielonym talkiem

Wymieszanie balsamu peruwiańskiego z olejem rycynowym jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania jego wydzieleniu się z podłoża czopkowego opartego na oleju kakaowym. Olej rycynowy działa jako doskonały środek emulgujący, który zmniejsza lepkość i zwiększa stabilność formuły. Dzięki temu balsam peruwiański, będący substancją o silnych właściwościach leczniczych, zostaje równomiernie rozprowadzony w czopku, co zapewnia jego efektywne działanie terapeutyczne. W praktyce, kluczowe jest, aby substancje czynne nie ulegały separacji w czasie przechowywania lub po podaniu, co może prowadzić do obniżenia skuteczności leczenia. W branży farmaceutycznej, takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie formułowania leków, gdzie istotne jest zachowanie stabilności i biodostępności substancji terapeutycznych. Z uwagi na właściwości oleju rycynowego, wiele produktów farmaceutycznych, takich jak maści i czopki, korzysta z jego zdolności do przedłużania uwalniania substancji czynnych, co sprzyja lepszemu wchłanianiu i skuteczności leczenia.

Pytanie 10

Przy przygotowywaniu czopków na bazie: oleju kakaowego, metodą wylewania do form, jakie zasady należy przestrzegać?

A. o unikaniu mieszania podczas podgrzewania

B. o dokładnym podgrzewaniu masy czopkowej do temperatury 45°C

C. o całkowitym pomijaniu intensywnego schładzania form do czopków

D. o delikatnym podgrzewaniu masy czopkowej do temperatury 36°C

Podgrzewanie masy czopkowej do 36°C to naprawdę ważny krok w produkcji czopków na oleju kakaowym. Dzięki temu składniki aktywne oraz sam olej kakaowy nie tracą swoich właściwości. Jak podgrzejesz do 45°C, to substancje czynne mogą się rozkładać, a to sprawia, że gotowy produkt nie będzie działał tak, jak powinien. 36°C to idealna temperatura, żeby masa miała odpowiednią konsystencję do wlewania, a jednocześnie zachowała właściwości farmakologiczne. Przykład? Czopki przeciwbólowe. Tu ważne, by substancja czynna była efektywna, a kontrola temperatury to klucz do sukcesu. Dobre praktyki w farmacji mówią, że trzeba dbać o temperaturę przy przygotowaniu form, bo to wpływa na jakość końcowego produktu. To ma sens, bo przecież chodzi o to, aby wszystko było zgodne z normami GMP, prawda?

Pytanie 11

Jak często powinno się przecierać wewnętrzną powierzchnię loży laminarnej środkiem dezynfekującym w warunkach aseptycznych?

A. Raz na tydzień

B. Każdorazowo przed rozpoczęciem pracy

C. Dwa razy w tygodniu

D. Raz w miesiącu

Odpowiedź "Każdorazowo przed rozpoczęciem pracy" jest jak najbardziej trafna. Aseptyczność w laboratoriach, zwłaszcza przy pracy z materiałami biologicznymi, to podstawa, bo od tego zależy, czy wyniki będą wiarygodne czy nie. Z doświadczenia wiem, że regularne dezynfekowanie loży laminarnej przed każdym użyciem to najlepsza praktyka. To właśnie dzięki temu eliminujemy różne zanieczyszczenia, na przykład bakterie czy wirusy, które mogłyby namieszać w naszym eksperymencie. Dobrym przykładem jest 70% roztwór alkoholu, który jest szeroko polecany przez różne organizacje, jak CDC czy WHO. Po prostu warto to robić, żeby chronić siebie i materiały, z którymi pracujemy. W laboratoriach, gdzie prowadzi się kulturę komórkową, zaniedbanie tej zasady może doprowadzić do kontaminacji i wyników, które są kompletnie nieprzydatne. Takie coś w badaniach naukowych to już nie jest śmieszne.

Pytanie 12

Jakie sekcje FPVI należy wykorzystać do przygotowania 100g farmakopealnej maści kamforowej?

A. Wskazówki ogólne oraz Tabele

B. Wskazówki ogólne oraz Monografie szczegółowe preparatów galenowych

C. Metody analizy oraz Monografie szczegółowe substancji chemicznych

D. Metody analizy oraz Tabele

Poprawna odpowiedź to 'Wskazówki ogólne i Monografie szczegółowe preparatów galenowych', ponieważ te materiały zawierają kluczowe informacje dotyczące przygotowywania maści kamforowej, która jest klasycznym przykładem preparatu galenowego. Wskazówki ogólne dostarczają niezbędnych informacji na temat ogólnych zasad formulacji i technologii wytwarzania preparatów galenowych, takich jak dobór odpowiednich nośników, emulgatorów i innych składników. Monografie szczegółowe preparatów galenowych zawierają szczegółowe opisy składników aktywnych, ich właściwości, dawkowanie oraz metody wytwarzania. Przykładowo, w przypadku maści kamforowej, ważne jest zrozumienie, jak kamfora działa jako substancja aktywna oraz jak jej stężenie wpływa na skuteczność preparatu. Stosowanie tych dokumentów zapewnia zgodność z farmakopeą, co jest kluczowe dla jakości i bezpieczeństwa produktów farmaceutycznych, a także umożliwia zachowanie odpowiednich standardów produkcji. W praktyce, farmaceuci korzystają z tych materiałów, aby tworzyć maści zgodnie z zdefiniowanymi normami, co przekłada się na ich skuteczność i bezpieczeństwo dla pacjentów.

Pytanie 13

W jaki sposób personel apteki szpitalnej powinien zareagować na przeterminowany lek w formie kropli do użytku wewnętrznego?

A. przekazać do utylizacji

B. wyrzucić do odpadów ogólnych

C. dać pacjentowi

D. zwrócić do hurtowni

Przekazywanie przeterminowanych leków do utylizacji jest kluczowym elementem procedur zarządzania farmaceutyką w placówkach medycznych. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi gospodarowania odpadami medycznymi, leki, które utraciły swoją datę ważności, nie mogą być stosowane ani wydawane pacjentom, ponieważ mogą nie być już skuteczne, a w niektórych przypadkach mogą nawet być szkodliwe. Utylizacja takich produktów zapewnia, że nie trafią one do obiegu i nie będą narażać zdrowia pacjentów. Przykładem dobrych praktyk w tym zakresie jest współpraca z certyfikowanymi firmami zajmującymi się utylizacją odpadów farmaceutycznych, które stosują odpowiednie metody, takie jak spalanie czy unieszkodliwianie poprzez współspalanie w piecach przemysłowych, co minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia środowiska. Regularne audyty i szkolenia dla personelu apteki szpitalnej w zakresie utylizacji odpadów medycznych są niezbędne dla zapewnienia zgodności z obowiązującymi normami.

Pytanie 14

Zjawisko, w którym leki konkurują o ten sam receptor, nazywa się antagonizmem

A. czynnościowy

B. chemiczny

C. fizjologiczny

D. kompetycyjny

Interakcja leków określana jako antagonizm kompetycyjny odnosi się do sytuacji, w której dwa lub więcej ligandów rywalizuje o ten sam receptor, co prowadzi do hamowania działania jednego z nich. Antagonizm kompetycyjny jest szczególnie istotny w farmakologii, gdyż pozwala na precyzyjne dostosowanie efektu terapeutycznego poprzez kontrolowanie stężenia leku. Przykładem mogą być leki beta-blokujące, które konkurują z adrenaliną o receptory beta-adrenergiczne. Zmniejszając dostępność adrenaliny do receptorów, beta-blokery mogą skutecznie obniżać ciśnienie krwi oraz zmniejszać częstość akcji serca. W praktyce klinicznej zrozumienie mechanizmów antagonistycznych jest kluczowe dla unikania niepożądanych interakcji lekowych oraz optymalizacji schematów terapeutycznych. Znajomość antagonizmu kompetycyjnego jest również istotna w kontekście rozwoju nowych leków, gdzie projektuje się cząsteczki mogące skutecznie rywalizować z endogennymi ligandami w celu osiągnięcia pożądanych efektów terapeutycznych.

Pytanie 15

Procedura szczególnej utylizacji leków odnosi się do przeterminowanych produktów zawierających

A. Hydrochlorothiazidum

B. Fentanylum

C. Amiloridum

D. Amoxicillinum

Fentanylum jest opioidowym lekiem przeciwbólowym, który należy do grupy substancji kontrolowanych z uwagi na swoje silne działanie oraz potencjał do nadużywania. W związku z tym, specjalna procedura utylizacji leków dotyczy preparatów zawierających fentanylum, zwłaszcza gdy są przeterminowane. Utylizacja takich substancji jest kluczowa dla ochrony zdrowia publicznego oraz środowiska. W przypadku fentanylu, niewłaściwe usunięcie może prowadzić do niebezpieczeństwa związanego z przypadkowym narażeniem osób trzecich na działanie substancji. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest oddawanie przeterminowanych leków do aptek, które posiadają programy utylizacji, co jest zgodne z wytycznymi instytucji takich jak FDA oraz EMEA. Dodatkowo, zgodnie z praktykami branżowymi, leki te powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach do momentu ich utylizacji, aby zminimalizować ryzyko ich niewłaściwego wykorzystania.

Pytanie 16

Jak odbywa się pozyskiwanie ichtiolu?

A. Z nacinanych na gorąco pni Myroxylon balsamum

B. Przez nacięcie pnia oraz gałęzi Acacia senegal

C. Ze świeżych wątrób wątłusza

D. Przez destylację łupków bitumicznych

Otrzymywanie ichtiolu przez destylację łupków bitumicznych jest procesem, który opiera się na technologii przetwarzania surowców naturalnych. Łupki bitumiczne są osadami skalnymi bogatymi w organiczne substancje, które przy odpowiednich warunkach temperatury i ciśnienia mogą być poddawane procesowi destylacji. W wyniku tego procesu wydobywane są różne frakcje, w tym ichtiol. Jest on szeroko stosowany w medycynie, głównie jako środek przeciwzapalny i antyseptyczny, a także w dermatologii do leczenia chorób skóry, takich jak łuszczyca czy egzema. Dzięki swoim właściwościom, ichtiol jest cenionym składnikiem w wielu preparatach farmaceutycznych i kosmetycznych. Przemysł chemiczny korzysta z ichtiolu również w produkcji nawozów oraz jako składnika w procesach produkcyjnych, co czyni go wartościowym surowcem w różnych branżach. W kontekście standardów jakości, proces pozyskiwania ichtiolu musi spełniać określone normy, aby zapewnić jego skuteczność i bezpieczeństwo stosowania.

Pytanie 17

W procesie początkowego leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów zaleca się podanie w niewielkiej ilości

A. diuretyków

B. antybiotyków

C. fibratów

D. glikokortykosteroidów

Glikokortykosteroidy są kluczowymi lekami w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, szczególnie w fazie początkowej. Działają one poprzez redukcję stanu zapalnego i łagodzenie objawów, co jest niezwykle istotne w kontekście zmniejszenia bólu i sztywności stawów. Przykładem zastosowania glikokortykosteroidów są prednizolon lub metyloprednizolon, które można stosować w niskich dawkach, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. W praktyce klinicznej, wprowadzenie glikokortykosteroidów może przyczynić się do szybszej poprawy stanu pacjenta, co pozwala na wczesne włączenie innych leków modyfikujących przebieg choroby, takich jak metotreksat. Ważne jest, aby leczenie było prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza, a dawki glikokortykosteroidów były dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z wytycznymi towarzystw naukowych zajmujących się reumatologią. Zastosowanie glikokortykosteroidów w reumatoidalnym zapaleniu stawów opiera się na dowodach klinicznych oraz doświadczeniach praktycznych, co czyni je standardowym elementem terapii w tym schorzeniu.

Pytanie 18

Jakie jest stężenie etakrydyny mleczanu w przygotowanym leku recepturowym zgodnie z przedstawioną receptą?

Rp.
Ethacridini lactatis                0,1
Ethanoli 96% v/v
Aquae                        aa ad 200,0
M. f. sol.

A. 0,2%

B. 0,8%

C. 0,1%o

D. 0,5%

Stwierdzenie, że stężenie etakrydyny mleczanu wynosi 0,1% lub 0,2% w kontekście recepty jest błędne. Aby zrozumieć, dlaczego te odpowiedzi są nieprawidłowe, warto przyjrzeć się obliczeniom związanym z przygotowaniem roztworu. Zgodnie z farmakopealnymi zasadami, stężenie to jest obliczane na podstawie proporcji substancji czynnej do objętości całkowitej roztworu. W przypadku 0,1% stężenia, aby uzyskać taki wynik, potrzebna byłaby znacznie mniejsza ilość etakrydyny mleczanu. Obliczenia pokazują, że 0,1 g rozpuszczone w 100 ml wody daje 0,1% stężenie, natomiast 0,2% wymagałoby 0,2 g w 100 ml, co również nie jest zgodne z danymi zawartymi w recepturze. Takie nieprawidłowe stężenia mogą wynikać z niepoprawnego rozumienia przeliczeń farmaceutycznych. W praktyce, farmaceuci i technicy farmaceutyczni muszą być niezwykle ostrożni, aby odpowiednio obliczać i przygotowywać leki, ponieważ błędy w stężeniu mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Przygotowanie leków recepturowych wymaga precyzyjnych umiejętności oraz znajomości zasad dotyczących stężeń i rozcieńczeń. Ostatecznie, zrozumienie i stosowanie odpowiednich norm i standardów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności terapii.

Pytanie 19

Ichtamol według FP X otrzymuje się

A. przez destylację łupków bitumicznych

B. z nacinanych na gorąco pni Myroxylon balsamum

C. poprzez nacięcie pnia oraz gałęzi Acacia senegal

D. z świeżych wątrób wątłusza

Ichtamol, znany również jako amoniak węgla, jest substancją organiczną pozyskiwaną z łupków bitumicznych poprzez proces destylacji. Taki proces pozwala na oddzielenie cennych frakcji ropopochodnych, które mają zastosowanie w medycynie oraz kosmetyce. Ichtamol jest szeroko stosowany w dermatologii ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne oraz keratolityczne. W praktyce klinicznej, może być stosowany w leczeniu trądziku, egzemy oraz łuszczycy. Jako składnik mazideł, pomaga w oczyszczaniu i regeneracji skóry. W branży produkcyjnej, ichtamol jest również używany w formułacjach kosmetyków, w tym szamponach i maściach. Zgodność z FP X oznacza, że produkty zawierające ichtamol muszą spełniać określone standardy jakości i skuteczności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w farmacji i biotechnologii.

Pytanie 20

Dextrosum to inna nazwa

A. laktozy

B. sacharozy

C. skrobi

D. glukozy

Dextrosum to inna nazwa dla glukozy, będącej monosacharydem i najprostszym cukrem prostym. Glukoza odgrywa kluczową rolę w metabolizmie człowieka, będąc podstawowym źródłem energii dla komórek. W praktyce, glukoza jest używana w medycynie do leczenia hipoglikemii oraz jako składnik płynów infuzyjnych. W przemyśle spożywczym glukoza znajduje zastosowanie jako środek dosładzający oraz w produkcji syropów glukozowych, które są wykorzystywane w wielu produktach spożywczych. Warto również wspomnieć, że glukoza jest częścią większych cząsteczek, takich jak skrobia czy celuloza, które są polimerami węglowodanowymi. Standaryzacja w przemyśle spożywczym wymaga ścisłego przestrzegania norm dotyczących jakości i czystości glukozy, co sprawia, że jej znajomość jest kluczowa dla profesjonalistów w dziedzinie żywności i dietetyki.

Pytanie 21

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiaru lepkości maści?

A. penetrometr

B. piknometr

C. wiskozymetr

D. polarymetr

Wiskozymetr to urządzenie służące do pomiaru lepkości substancji, w tym maści. Lepkość jest miarą oporu cieczy na przepływ, co jest kluczowe w ocenie ich właściwości reologicznych. W kontekście przemysłu farmaceutycznego, wiskozymetr pozwala na dokładne określenie, jak maść będzie się zachowywać podczas aplikacji oraz w trakcie przechowywania. Przykładowo, wiskozymetr Brookfield jest powszechnie stosowany do badania lepkości produktów kosmetycznych i farmaceutycznych, zapewniając, że ich tekstura i właściwości są zgodne z wymaganiami jakościowymi. Zgodnie z normami ISO 2555, pomiar lepkości maści powinien być przeprowadzany w kontrolowanych warunkach, co zapewnia powtarzalność wyników. Właściwe określenie lepkości jest również istotne dla oceny stabilności produktu oraz jego możliwości aplikacyjnych, co ma bezpośrednie znaczenie dla satysfakcji klienta oraz efektywności terapeutycznej produktów medycznych.

Pytanie 22

Wzrost częstości skurczów serca powyżej 100 uderzeń na minutę nazywany jest

A. bradykardią

B. tachykardią

C. anafilaksją

D. tachyfilaksją

Tachykardia to stan, w którym częstość skurczów serca przekracza 100 uderzeń na minutę, co może być spowodowane różnorodnymi czynnikami, takimi jak stres, wysiłek fizyczny, gorączka lub choroby serca. W medycynie tachykardia klasyfikowana jest na podstawie jej etiologii, co pozwala na lepsze zrozumienie i leczenie pacjentów. Przykładowo, w przypadku tachykardii nadkomorowej, pobudzenia serca występuje w górnej części serca, podczas gdy tachykardia komorowa ma źródło w komorach. W praktyce klinicznej, monitorowanie częstości skurczów serca jest kluczowe, szczególnie u pacjentów z chorobami serca, a także w sytuacjach zagrożenia życia. Warto również zauważyć, że w przypadku tachykardii, istotne jest ustalenie jej przyczyny, aby wdrożyć odpowiednie leczenie, które może obejmować farmakoterapię czy interwencje kardiologiczne. Standardy postępowania zalecają stosowanie skali oceny tachykardii oraz odpowiednich protokołów diagnostycznych, takich jak EKG, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i zastosować właściwą terapię.

Pytanie 23

Oblicz masę manganianu(VII) potasu (nadmanganianu potasu), którą trzeba odważyć, aby przygotować 1,0 L roztworu o stężeniu 0,02 mol/L. M_KMnO4 - 158,04 g/mol?

A. 3,1608 g

B. 1,5804 g

C. 0,1580 g

D. 0,3160 g

Żeby policzyć masę manganianu(VII) potasu, czyli KMnO4, do przygotowania 1,0 L roztworu ze stężeniem 0,02 mol/L, musisz użyć wzoru: masa (g) = stężenie (mol/L) × objętość (L) × masa molowa (g/mol). W tym przypadku, wychodzi, że masa to 0,02 mol/L × 1,0 L × 158,04 g/mol, co daje nam 3,1608 g. W ważeniu i obliczeniach w laboratoriach chemicznych trzeba być bardzo dokładnym, bo to ma wpływ na rezultaty, zwłaszcza gdy przygotowujemy roztwory o konkretnych stężeniach dla analiz czy syntez. Manganian potasu jest często używany w titracji redoks i jako środek utleniający w różnych reakcjach. Dlatego dobrze znać procedury obliczeniowe i być precyzyjnym przy ważeniu substancji chemicznych, bo to wszystko wpływa na bezpieczeństwo i rzetelność wyników.

Pytanie 24

Sprzęt medyczny jednorazowego użytku, wykonany z plastiku, poddawany jest procesowi dezynfekcji

A. nasyconą parą wodną pod ciśnieniem

B. tlenkiem etylenu

C. suchym gorącym powietrzem

D. metodą wyżarzania

Odpowiedź wskazująca na tlenek etylenu jako metodę wyjaławiania jednorazowego sprzętu medycznego wykonane z tworzywa sztucznego jest poprawna. Tlenek etylenu (EtO) jest gazem o właściwościach dezynfekujących, który jest szeroko stosowany w branży medycznej do wyjaławiania sprzętu wrażliwego na wysoką temperaturę i wilgoć. Proces ten polega na wystawieniu sprzętu na działanie tlenku etylenu w kontrolowanych warunkach, co pozwala na skuteczne eliminowanie patogenów, w tym bakterii, wirusów i grzybów. Ważnym atutem tej metody jest jej zdolność do penetracji materiałów, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla złożonych instrumentów medycznych. Ponadto, tlenek etylenu jest zgodny z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 11135, które regulują procesy wyjaławiania. Przykładem zastosowania tej metody jest dezynfekcja sprzętu chirurgicznego, który nie może być poddawany innym metodom wyjaławiania, takim jak autoklawowanie, z uwagi na ryzyko uszkodzenia. Dlatego tlenek etylenu odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentów i skuteczności procedur medycznych.

Pytanie 25

Jakie są międzynarodowe nazwy leków?

A. są to jednolite nazwy dla danego leku na całym świecie i mogą być stosowane przez różnych producentów

B. są to marki handlowe i dotyczą jedynie specyfikacji konkretnego producenta

C. zawierają nazwę handlową leku oraz jego skład chemiczny zastrzeżony dla jednego producenta

D. stanowią one nazwy preparatu obowiązujące w danym kraju

Nazwy międzynarodowe leków, znane również jako nazwy międzynarodowe niehandlowe (INN), są jednolite dla danego leku na całym świecie. Ich głównym celem jest zapewnienie jednoznaczności i ułatwienie komunikacji pomiędzy różnymi podmiotami w branży farmaceutycznej, w tym lekarzami, farmaceutami i pacjentami. Przykładowo, substancja czynna o nazwie 'paracetamol' jest znana na całym świecie pod tą samą nazwą, niezależnie od producenta czy kraju. Takie podejście eliminuje zamieszanie, które mogłoby wyniknąć z używania różnych nazw handlowych, które mogą różnić się w zależności od regionu. Dodatkowo, międzynarodowe nazwy leków są opracowywane zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), co zapewnia ich spójność. Umożliwia to również łatwiejsze badania kliniczne oraz wymianę informacji na poziomie globalnym, co jest kluczowe w kontekście zdrowia publicznego i globalnych reakcji na pandemie czy epidemie.

Pytanie 26

Gdzie znajdują się zestawienia dawek leków w Farmakopei Polskiej IX?

A. w II tomie

B. w II suplemencie

C. w I tomie

D. w I suplemencie

Odpowiedź 'w II tomie' jest jak najbardziej na miejscu. Tabele dawek substancji leczniczych to kluczowa rzecz, jaka znajduje się w Farmakopei Polskiej IX. Właśnie w II tomie mamy różne szczegóły dotyczące dawkowania i klasyfikacji leków, co jest super ważne dla farmaceutów i tych, co zajmują się lekami. Dzięki tym tabelom można ustalić właściwe dawki i stosować je w praktyce klinicznej. To pozwala na bezpieczne i skuteczne leczenie pacjentów. Wydaje mi się, że przestrzeganie tych zasad to podstawa, bo można wtedy uniknąć różnych niepożądanych interakcji. Farmakopea to też dokument, który trzyma się dobrej praktyki i międzynarodowych standardów – to naprawdę istotne w codziennej pracy medyków.

Pytanie 27

Czy symbol IW umieszczony na formularzu recepty w sekcji Uprawnienia dodatkowe wskazuje, że pacjent ma status

A. Osoby Represjonowanej

B. Inwalidy Wojennego

C. Inwalidy Wojskowego

D. Zasłużonego Honorowego Dawcy Krwi

Symbol IW na formularzu recepty w polu Uprawnienia dodatkowe wskazuje, że pacjent jest Inwalidą Wojskowym, co jest zgodne z przepisami dotyczącymi osób niepełnosprawnych. Osoby, które uzyskały status inwalidy wojskowego, mogą korzystać z różnych ulg i przywilejów, w tym w zakresie dostępu do leków i rehabilitacji. Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, inwalidzi wojskowi mają prawo do szczególnych uprawnień, co ma na celu wsparcie ich w codziennym życiu. Przykładem może być możliwość korzystania z refundacji na leki oraz dostęp do specjalistycznych usług medycznych. Ważne jest, aby farmaceuci i pracownicy ochrony zdrowia znali te uprawnienia, aby mogli właściwie doradzić pacjentom oraz zapewnić im odpowiednią obsługę. Wiedza na temat statusu pacjenta jako inwalidy wojskowego jest istotna w kontekście świadczenia wysokiej jakości usług zdrowotnych.

Pytanie 28

Jaka jest zawartość kwasu salicylowego w maści przygotowanej według podanej recepty?

Rp.
Acidi salicylici                            10,0
2,0% Sol. Acidi borici
Vaselini albi
Lanolini                           aa       30,0
M.f.ung.
S. Zewnętrznie

A. 10,0%

B. 0,6%

C. 3,0%

D. 0,3%

Odpowiedź 10,0% jest właściwa, jednak z uwagi na brak danych dotyczących masy roztworu kwasu borowego, nie możemy jednoznacznie stwierdzić, jakie stężenie kwasu salicylowego uzyskamy. W praktyce, stężenie w maściach jest kluczowym czynnikiem wpływającym na ich skuteczność terapeutyczną. W przypadku kwasu salicylowego, jego stężenie powinno być dostosowane do wskazania, np. stężenie 5-10% stosuje się przy leczeniu brodawek, a niższe stężenia w preparatach przeznaczonych do pielęgnacji skóry. Warto zauważyć, że podczas sporządzania maści farmaceutycznych, należy ściśle przestrzegać receptur i standardów jakości, takich jak Farmakopea Polska, co zapewnia nie tylko skuteczność, ale i bezpieczeństwo stosowania. Dodatkowo, dobrym zwyczajem jest dokumentowanie wszystkich użytych składników oraz ich mas, aby móc później dokonać analizy skuteczności i odpowiednio dostosować stężenia.

Pytanie 29

Najwyższą zawartość substancji aktywnych w leku ma forma

A. nalewka

B. ekstrakt suchy

C. macerat

D. ekstrakt płynny

Wyciąg suchy to postać leku, która charakteryzuje się najwyższą zawartością substancji aktywnych, ponieważ powstaje w wyniku usunięcia większości rozpuszczalników z oryginalnego materiału roślinnego. Dzięki temu uzyskuje się skoncentrowany produkt, który zawiera dużą ilość związków czynnych, co czyni go niezwykle efektywnym w terapii. Wyciągi suche są często stosowane w suplementach diety oraz w farmakologii, gdzie precyzyjnie określona dawka substancji czynnej jest kluczowa dla skuteczności leczenia. Na przykład, w fitoterapii wyciągi suche ziołowe są popularne w postaciach kapsułek lub tabletek, co ułatwia ich dawkowanie i zapewnia stabilność składników. Warto zauważyć, że standardy produkcji suplementów diety, takie jak GMP (Good Manufacturing Practices), wskazują na konieczność monitorowania procesu ekstrakcji, aby zapewnić wysoką jakość i skuteczność wyciągów. W związku z tym, wybór wyciągu suchego jako formy leku jest często preferowany w kontekście maksymalizacji skutków terapeutycznych.

Pytanie 30

Diosmina należy do kategorii

A. polisacharydów

B. irydoidów

C. flawonoidów

D. antrachinonów

Diosmina nie jest związkiem należącym do antrachinonów, irydoidów ani polisacharydów, co jest istotne dla zrozumienia jej właściwości oraz zastosowania. Antrachinony, na przykład, to grupa związków chemicznych, które mają zastosowanie głównie w medycynie naturalnej, szczególnie jako środki przeczyszczające, ze względu na ich działanie drażniące na błonę śluzową jelit. W przeciwieństwie do diosminy, nie mają one pozytywnego wpływu na mikrokrążenie i nie są stosowane w terapii chorób układu żylnego. Irydoidy to kolejne substancje roślinne, które mogą mieć działanie przeciwzapalne, ale ich mechanizm działania jest inny i nie jest bezpośrednio związany z poprawą funkcji żylnej. Warto również zauważyć, że polisacharydy to duże cząsteczki węglowodanowe, które w organizmie pełnią głównie funkcje energetyczne i strukturalne. Choć mają swoje zastosowanie w dietetyce i suplementacji, nie wykazują specyficznych właściwości terapeutycznych, jak diosmina. Często błędne przypisanie diosminy do tych grup substancji wynika z ogólnego mylenia różnych rodzajów związków chemicznych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że klasyfikacja substancji czynnych w medycynie opiera się na ich składzie chemicznym oraz mechanizmach działania. Prawidłowe rozpoznanie i zrozumienie tych różnic jest istotne dla skutecznego stosowania substancji w terapii i profilaktyce zdrowotnej.

Pytanie 31

Antybiotyki, które działają bakteriobójczo, to:

A. gentamycyna oraz chloramfenikol

B. gentamycyna oraz amoksycylina

C. amoksycylina oraz doksycyklina

D. doksycyklina oraz amikacyna

Gentamycyna i amoksycylina to antybiotyki bakteriobójcze, co oznacza, że ich działanie polega na zabijaniu bakterii, a nie tylko na hamowaniu ich wzrostu. Gentamycyna, będąca aminoglikozydem, jest szczególnie skuteczna przeciwko infekcjom wywołanym przez bakterie Gram-ujemne, a także niektóre Gram-dodatnie. Amoksycylina, z grupy penicylin, działa skutecznie na wiele szczepów bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. W praktyce stosuje się je wspólnie w terapii infekcji układu oddechowego, moczowego oraz w leczeniu ciężkich zakażeń. Zastosowanie kombinacji tych antybiotyków może synergicznie zwiększać ich skuteczność, co jest zgodne z zaleceniami standardów leczenia takich jak wytyczne CDC oraz ECDC. Ważne jest, aby stosować antybiotyki zgodnie z zasadami antybiotykoterapii, aby zminimalizować ryzyko rozwoju oporności i skutków ubocznych.

Pytanie 32

Objawy miopatii (uszkodzenia mięśni szkieletowych) mogą wystąpić jako potencjalne działanie niepożądane

A. fenobarbitalu

B. sertraliny

C. fenofibratu

D. pentoksyfiliny

Fenofibrat to lek stosowany głównie w terapii dyslipidemii, zwłaszcza w redukcji poziomu triglicerydów i podwyższonego cholesterolu. Jego działanie polega na aktywacji receptorów PPAR-alfa, co prowadzi do zwiększenia oksydacji kwasów tłuszczowych w wątrobie oraz poprawy profilu lipidowego. Jednak jednym z możliwych działań niepożądanych fenofibratu są miopatie, które mogą manifestować się osłabieniem mięśni, bólem oraz podwyższonym poziomem kinazy kreatynowej w surowicy. W praktyce klinicznej ważne jest, aby lekarze monitorowali pacjentów przyjmujących fenofibrat, zwłaszcza w przypadku współistniejącej terapii statynami, które również mogą powodować uszkodzenia mięśni. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi, pacjenci powinni być informowani o objawach miopatii i regularnie badani pod kątem ich wystąpienia, co jest zgodne z dobrą praktyką w farmakoterapii. W związku z tym, odpowiedź dotycząca fenofibratu jako leku, który może powodować miopatię, jest prawidłowa i ma solidne podstawy kliniczne.

Pytanie 33

Gdzie powinny być składowane próbki archiwalne leków?

A. W laboratorium organu nadzoru farmaceutycznego

B. W archiwum zarządzanym przez producenta

C. W archiwum organu nadzoru farmaceutycznego

D. W laboratorium zarządzanym przez producenta

Przechowywanie próbek archiwalnych produktów leczniczych w archiwum prowadzonym przez wytwórcę jest zgodne z wymaganiami regulacyjnymi oraz standardami dobrych praktyk w branży farmaceutycznej. Wytwórca ma obowiązek przechowywać próbki przez określony czas, aby zapewnić ich dostępność w przypadku ewentualnych badań jakościowych lub analiz związanych z bezpieczeństwem i skutecznością leku. Takie próbki mogą być również przydatne podczas inspekcji przeprowadzanych przez organy nadzoru farmaceutycznego. Przykładowo, w przypadku reklamacji produktu lub wystąpienia działań niepożądanych, próbki archiwalne mogą być użyte do przeprowadzenia oceny jakości i identyfikacji potencjalnych problemów. W zależności od przepisów krajowych, archiwizacja powinna spełniać także określone wymogi dotyczące warunków przechowywania, które minimalizują ryzyko degradacji produktów leczniczych. Ponadto, dokumentacja związana z tymi próbkami powinna być starannie prowadzona, aby umożliwić łatwe ich zlokalizowanie i analizę w przyszłości.

Pytanie 34

Czynnikiem, który wyklucza stosowanie kwasu acetylosalicylowego, jest

A. choroba serca wieńcowego

B. zapalenie gardła

C. trombocytoza

D. spastyczny stan oskrzeli

Stosowanie kwasu acetylosalicylowego, znanego jako aspiryna, ma swoje ograniczenia, a jednym z kluczowych przeciwwskazań jest stan spastyczny oskrzeli. Kwas acetylosalicylowy działa poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn, co może prowadzić do nasilenia skurczu oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub innymi chorobami płuc. U osób z historią reakcji alergicznych na salicylany może to skutkować zaostrzeniem objawów, a w skrajnych przypadkach nawet prowadzić do zagrażających życiu reakcji anafilaktycznych. Dlatego przed rozpoczęciem terapii kwasem acetylosalicylowym należy dokładnie ocenić stan pacjenta, aby uniknąć poważnych powikłań. W praktyce medycznej lekarze często zalecają alternatywne leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol lub ibuprofen, które mają mniej agresywny wpływ na układ oddechowy i mogą być stosowane bezpieczniej u pacjentów z astmą.

Pytanie 35

Czym nie jest wyrób medyczny?

A. glukometr

B. cewnik balonowy

C. gaza

D. proteza naczyniowa

Gaza jest materiałem stosowanym w medycynie, jednak nie klasyfikuje się jako wyrób medyczny w rozumieniu regulacji prawnych dotyczących wyrobów medycznych. Wyrób medyczny definiowany jest jako narzędzie, aparat, przyrząd, materiał lub inny przedmiot używany do diagnostyki, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia chorób. Gaza, choć wykorzystywana w opatrunkach i procedurach medycznych, nie jest zarejestrowana jako wyrób medyczny, lecz jako materiał eksploatacyjny. Stosuje się ją głównie w celu aseptycznego pokrycia ran, jednak jej zastosowanie ogranicza się do funkcji pomocniczej. Na przykład, podczas opatrywania ran, gaza jest używana do absorpcji wydzielin i ochrony przed zakażeniem, ale sama w sobie nie spełnia kryteriów wyrobu medycznego. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku innych wymienionych odpowiedzi, takich jak glukometr, proteza naczyniowa czy cewnik balonowy, są to wyroby medyczne zarejestrowane i regulowane, co potwierdzają normy ISO oraz dyrektywy Unii Europejskiej dotyczące wyrobów medycznych.

Pytanie 36

Ile razy należy nacisnąć pompkę dozującą, aby zażyć doustnie 62,5 mg chlorowodorku tramadolu?

Tramal, 100 mg/ml, krople doustne z pompką dozującą, roztwór
Substancją czynną leku jest tramadolu chlorowodorek.
1 ml leku zawiera 100 mg tramadolu chlorowodorku.
Jedno naciśnięcie pompki dozującej uwalnia roztwór do stosowania doustnego zawierający 12,5 mg tramadolu chlorowodorku.

A. 2

B. 4

C. 5

D. 3

Więc, poprawna odpowiedź to 5 naciśnięć tej pompki dozującej, bo przy jednym naciśnięciu uwalnia się 12,5 mg tramadolu chlorowodorku. Jak to policzyć? Po prostu bierzemy wymaganą dawkę, czyli 62,5 mg i dzielimy przez to, co uzyskujemy z jednego naciśnięcia. Czyli 62,5 mg podzielić przez 12,5 mg na naciśnięcie daje nam 5. W praktyce, ogarnięcie takich obliczeń jest mega ważne w farmakoterapii, bo można uniknąć zarówno za małej dawki, jak i przedawkowania. Na przykład w przypadku tramadolu, dokładne dawkowanie jest super istotne, bo można mieć problemy z ubocznymi skutkami czy uzależnieniem. Z tego co wiem, zawsze warto trzymać się zaleceń dotyczących dawkowania i na bieżąco obserwować pacjentów, żeby sprawdzić, jak leki działają. Dobre praktyki obejmują też edukację pacjentów o tym, jak stosować leki, co jeżeli się robi, podnosi bezpieczeństwo i skuteczność leczenia.

Pytanie 37

Oblicz dawkę dobową prometazyny chlorowodorku w leku sporządzonym według zamieszczonej recepty.

Rp.
 Promethazini hydrochloridi           0,8
 Lactosi                              8,0
 M.f. pulv. Div. in part. aequ. No 20

 D.S. 1 proszek 2 razy dziennie (rano i wieczorem)

A. 0,08 g

B. 8,00 g

C. 0,04 g

D. 4,00 g

Odpowiedź 0,08 g jest poprawna, ponieważ odpowiada dziennej dawce prometazyny chlorowodorek zalecanej dla pacjenta zgodnie z przyjętym schematem dawkowania. Pacjent przyjmuje dwa razy dziennie po jednej porcji proszku, a każda porcja zawiera 0,04 g substancji czynnej. W efekcie, 0,04 g x 2 = 0,08 g, co oznacza, że pacjent otrzymuje odpowiednią dawkę. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w farmakoterapii, które podkreślają znaczenie precyzyjnego obliczania dawek. Właściwe dawkowanie jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów terapeutycznych oraz minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. Przykładowo, w przypadku promethazyny, niewłaściwa dawka może prowadzić do niedostatecznej skuteczności leczenia lub zwiększonego ryzyka toksyczności. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć zasady obliczania dawek oraz ich praktyczne zastosowanie w kontekście indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 38

Aby przygotować czopki ichtiolowe na bazie żelatynowo - glicerolowej, niezbędne są następujące narzędzia: waga elektroniczna, łyżka do pobierania substancji, klisza, papierki pergaminowe oraz

A. parownica, bagietka, zlewka, moździerz, tłuczek i czopkarka

B. moździerz, tłuczek i forma do wylewania czopków

C. moździerz, tłuczek oraz prasa do produkcji czopków

D. parownica, bagietka, zlewka, forma do wylewania czopków i łaźnia wodna

Odpowiedź dotycząca wyposażenia niezbędnego do sporządzania czopków ichtiolowych na podłożu żelatynowo-glicerolowym jest poprawna, ponieważ zawiera kluczowe elementy procesu przygotowawczego. Parownica pozwala na dokładne odparowanie rozpuszczalników, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej konsystencji mieszanki. Bagietka, będąca narzędziem do mieszania, zapewnia jednorodność składników, co jest kluczowe dla skuteczności leku. Zlewka umożliwia precyzyjne odmierzanie i przenoszenie cieczy, a forma do wylewania czopków gwarantuje odpowiedni kształt i wielkość gotowego produktu. Łaźnia wodna jest niezbędna do kontrolowania temperatury podczas mieszania składników, co zapobiega ich degradacji i zapewnia stabilność produktu końcowego. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie tych narzędzi przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności procesu wytwórczego w farmacji, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi produkcji leków, takimi jak GMP (Good Manufacturing Practice).

Pytanie 39

Który z poniższych terminów nie jest synonimem Thiocolum?

A. Sulfoguaiacolum

B. Sulfaguanidinum

C. Kalii guaiacosulfonas

D. Kalium Sulfoguaiacolum

Odpowiedź 'Sulfaguanidinum' jest poprawna, ponieważ nie jest synonimem Thiocolum. Thiocolum, znany również jako kalium guaiacosulfonas, jest stosowany w terapii jako środek mukolityczny, który pomaga w rozrzedzaniu i usuwaniu wydzieliny z dróg oddechowych. Sulfoguaiacolum oraz Kalium Sulfoguaiacolum to substancje pokrewne, które również pełnią funkcje wspomagające w leczeniu schorzeń układu oddechowego. W praktyce klinicznej, rozróżnienie tych substancji ma kluczowe znaczenie dla skuteczności terapii oraz minimalizacji potencjalnych interakcji lekowych. Przy wyborze leku istotne jest zwrócenie uwagi na jego właściwości farmakokinetyczne, oraz na to, jak działa w organizmie pacjenta. Zrozumienie różnic między tymi substancjami jest niezbędne dla farmaceutów i lekarzy, aby podejmować świadome decyzje dotyczące terapii, które są zgodne z aktualnymi wytycznymi i najlepszymi praktykami w medycynie. Ponadto, znajomość właściwych synonimów i ich zastosowania może pomóc w unikaniu pomyłek w przepisywaniu i podawaniu leków.

Pytanie 40

Aby zrealizować standaryzację Anisi fructus, należy przeprowadzić test

A. zawartości olejku eterycznego.

B. zawartości tanin.

C. wskaźnika goryczy.

D. wskaźnika pęcznienia.

Właściwą odpowiedzią jest zawartość olejku eterycznego, ponieważ standaryzacja Anisi fructus, czyli owoców anyżu, polega na określeniu stężenia substancji czynnych, które odpowiadają za jego właściwości terapeutyczne. Olejek eteryczny z anyżu zawiera głównie anetol, który jest odpowiedzialny za charakterystyczny smak i zapach, a także za działanie lecznicze. W praktyce farmaceutycznej, aby zapewnić wysoką jakość surowców roślinnych, istotne jest monitorowanie ich zawartości olejku eterycznego, co jest zgodne z wytycznymi farmakopei. Na przykład, w przypadku produktów z anyżu, zaleca się, aby zawartość anetolu była w odpowiednich przedziałach, co gwarantuje ich skuteczność. Wykonywanie takich badań jest kluczowe dla utrzymania standardów jakości, co wpływa na bezpieczeństwo i efektywność produktów, które zawierają te surowce. Z tego powodu, analiza olejku eterycznego odgrywa kluczową rolę w procesie kontroli jakości surowców roślinnych oraz gotowych preparatów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej