Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 13 grudnia 2025 12:57
Data zakończenia: 13 grudnia 2025 13:09

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Prącie o cienkiej budowie, długości około 50 cm, z esowatym zgięciem przed moszną oraz charakterystycznym spiralnie skręconym końcem występuje

A. u knura

B. u ogiera

C. u psa

D. u buhaja

Prącie knura, charakteryzujące się cienką budową, długością około 50 cm oraz typowym zgięciem esowatym przed moszną, jest unikalne w świecie zwierząt hodowlanych. Wierzchołek prącia knura ma spiralny kształt, co ułatwia skuteczne zapłodnienie lochy. Wiedza na temat anatomii i fizjologii knura jest istotna dla hodowców świń, ponieważ właściwe zrozumienie budowy anatomicznej tych zwierząt wpływa na efektywność rozrodu. Knury są często używane w programach hodowlanych, a ich zdrowie i kondycja mają kluczowe znaczenie dla uzyskania silnych i zdrowych potomków. W praktyce, hodowcy powinni również zwracać uwagę na techniki inseminacji oraz prowadzenie odpowiedniej selekcji genetycznej, co pozwoli na poprawę cech użytkowych stada. Dobre praktyki hodowlane obejmują także monitorowanie stanu zdrowia knurów, co ma znaczący wpływ na ich zdolności reprodukcyjne oraz ogólną wydajność produkcji świń.

Pytanie 2

Aby wyeliminować zagrożenia w pomieszczeniach inwentarskich, takie jak muchy, meszki czy komary, należy wykonać zabieg

A. dezynfekcji

B. dezynsekcji

C. deratyzacji

D. dezaktywacji

Dezaktywacja, jako termin, zazwyczaj odnosi się do procesów polegających na unieszkodliwieniu lub osłabieniu działania substancji czynnych, jednak nie jest bezpośrednio związana z eliminacją owadów. W kontekście pomieszczeń inwentarskich, gdzie istotne jest zarządzanie zdrowiem i higieną, dezaktywacja nie przynosi oczekiwanych rezultatów w zwalczaniu szkodników. Z kolei deratyzacja koncentruje się na eliminacji gryzoni, a nie owadów, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią w tym przypadku. Choć zwalczanie gryzoni jest bardzo ważne, to nie ma ono zastosowania w kontekście zagrożeń stwarzanych przez muszki czy komary. Dezynfekcja to z kolei proces usuwania drobnoustrojów, co również nie odnosi się do problemu owadów. Mylące może być to, że wszystkie te terminy dotyczą zdrowia publicznego, ale każdy z nich odnosi się do konkretnego rodzaju zagrożeń. Często błędnie zakłada się, że jedną metodą można skutecznie rozwiązać różne problemy sanitarno-epidemiologiczne, co prowadzi do niewłaściwych praktyk w zarządzaniu higieną. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczne zarządzanie szkodnikami wymaga zastosowania odpowiednich metod oraz ścisłego trzymania się branżowych standardów i wytycznych, co zapewni zdrowe i bezpieczne środowisko zarówno dla ludzi, jak i zwierząt.

Pytanie 3

Najwcześniej stosowanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest

A. kastracja knurków

B. przycinanie kiełków

C. znakowanie prosiąt

D. kurtyzowanie

Przycinanie kiełków jest jednym z najwcześniejszych zabiegów zootechnicznych stosowanych u prosiąt, realizowanym zazwyczaj w ciągu pierwszych dni po urodzeniu. Celem tego zabiegu jest zapobieganie urazom, które mogą powstać wskutek walki między prosiętami o dostęp do sutków matki, a także zmniejszenie ryzyka uszkodzenia w wyniku przypadkowego ugryzienia. Przycinanie kiełków jest również zalecane w kontekście poprawy dobrostanu zwierząt, ponieważ nadmiernie długie kiełki mogą prowadzić do bólu i dyskomfortu. Ponadto, standardy zootechniczne, takie jak te określone przez Europejski kodeks dobrostanu zwierząt, podkreślają znaczenie wczesnych interwencji w zakresie zdrowia i dobrostanu prosiąt. Praktyka ta jest szeroko stosowana w hodowlach, gdzie bezpieczeństwo i komfort zwierząt są priorytetem, na przykład w nowoczesnych fermach trzody chlewnej, które stosują zaawansowane techniki zarządzania stadem.

Pytanie 4

Jakie działania należy podjąć w przypadku ukąszenia psa przez węża?

A. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

B. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

C. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

D. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

Założenie opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia oraz przykładanie zimnych okładów to sprawdzona procedura w przypadku ukąszenia przez węża. Opaska uciskowa ma na celu ograniczenie krążenia krwi w obszarze ukąszenia, co może spowolnić rozprzestrzenianie się toksyn w organizmie. Zimne okłady pomagają w redukcji obrzęku oraz bólu, co jest szczególnie istotne w sytuacji stresowej. Przykładanie zimnych kompresów powinno być krótkotrwałe, aby nie doprowadzić do odmrożeń, a także należy pamiętać, aby nie stosować zbyt mocnego ucisku, aby nie zablokować przepływu krwi całkowicie. W sytuacjach zagrożenia życia, takich jak ukąszenie węża, kluczowe jest jak najszybsze dostarczenie poszkodowanego do szpitala, gdzie lekarze mogą podjąć dalsze kroki, w tym podanie surowicy przeciwwężowej. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, odpowiednie postępowanie może zdecydować o dalszym przebiegu leczenia.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Do użytku jeździeckiego najbardziej odpowiednie są konie

A. prymitywne

B. zimnokrwiste

C. juczne

D. gorącokrwiste

Wybór koni prymitywnych czy zimnokrwistych jako najlepszych do jazdy wierzchowej to trochę nieporozumienie. Konie prymitywne, takie jak mustangi, co prawda są wytrzymałe, ale raczej nie nadają się do intensywnych treningów. Zazwyczaj to nie mają tej dynamiki, co konie gorącokrwiste, a czasem brakuje im też chęci do współpracy z jeźdźcem. Jeżeli chodzi o konie juczne, to one są bardziej do noszenia ładunków. Owszem, mają siłę, ale w sporcie ważne są szybkość i zwinność, których te konie nie mają. Z kolei konie zimnokrwiste, mimo że są potężne, to są też mniej zwinne. Więc utożsamianie tych ras z gorącokrwistymi to chyba błąd, bo każda rasa ma swoje miejsce i cel. W skrócie, kluczowe jest zrozumienie, co każdy koń potrafi, żeby wybrać tego odpowiedniego do jazdy.

Pytanie 7

Hormonem niezbędnym do utrzymania ciąży jest

A. prolaktyna.

B. oksytocyna.

C. progesteron.

D. testosteron.

Progesteron to absolutna podstawa, jeśli chodzi o utrzymanie ciąży — jego rola jest wręcz nie do przecenienia. Ten hormon, wydzielany głównie przez ciałko żółte, a potem przez łożysko, przygotowuje błonę śluzową macicy do zagnieżdżenia zarodka i hamuje jej skurcze przez praktycznie cały okres ciąży. Moim zdaniem właśnie przez to nazywany jest „hormonem ciąży”. W praktyce, bez odpowiedniego poziomu progesteronu, rozwijający się zarodek nie miałby szans na przetrwanie, bo macica nie byłaby wystarczająco „przyjazna”. Lekarze, gdy widzą zbyt niski poziom tego hormonu u ciężarnych, często przepisują suplementację, bo to naprawdę bardzo ważne! Programy nauczania w szkołach medycznych i wytyczne takich instytucji jak Polskie Towarzystwo Ginekologiczne zawsze podkreślają, jak istotne jest monitorowanie progesteronu w przypadku problemów z utrzymaniem ciąży. W praktyce laboratoryjnej oznaczanie stężenia progesteronu jest jednym z podstawowych badań diagnostycznych w ciąży. Często spotyka się przypadki, gdzie właśnie terapia progesteronem pozwala na donoszenie ciąży, dlatego warto zapamiętać, jak kluczowa jest jego funkcja.

Pytanie 8

Głównym minerałem stosowanym w żywieniu bydła, mającym na celu uzupełnienie braków wapnia, jest

A. kreda pastewna

B. melasa

C. mocznik pastewny

D. sól pastewna

Wybór soli pastewnej jako dodatku mineralnego do żywienia bydła jest błędny, ponieważ jej głównym składnikiem jest chlorek sodu, który nie zaspokaja potrzeb zwierząt pod względem wapnia. Sól pastewna jest stosowana głównie do uzupełnienia diety w sód, co jest istotne dla równowagi elektrolitowej, jednak nie ma ona znaczącego wpływu na poziom wapnia. Mocznik pastewny, z drugiej strony, jest źródłem azotu, które jest używane do uzupełnienia białka w diecie, ale nie ma związku z dostarczaniem minerałów, takich jak wapń. Stosowanie mocznika w kontekście niedoboru wapnia jest zatem nieprzydatne. Melasa, będąca źródłem węglowodanów, jest często wykorzystywana jako komponent paszy dla bydła, ale nie dostarcza wapnia. Bez odpowiedniego poziomu wapnia zwierzęta mogą cierpieć na różne schorzenia, więc stosowanie nieodpowiednich dodatków mineralnych może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Dlatego ważne jest, aby rozumieć rolę różnych dodatków w diecie bydła i stosować je zgodnie z ich funkcjami oraz potrzebami żywieniowymi zwierząt.

Pytanie 9

W ekologicznej hodowli zwierząt minimalny czas karencji na lek, dla którego nie obowiązuje okres karencji w hodowli konwencjonalnej, wynosi

A. 48 godzin

B. 5 dni

C. 10 dni

D. 24 godziny

Wybór odpowiedzi 24 godziny, 10 dni, czy 5 dni jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia zasadniczej różnicy między ekologicznym a konwencjonalnym chowem zwierząt. Krótkie okresy karencji, takie jak 24 godziny, mogą wydawać się atrakcyjne dla producentów, jednak są one niewystarczające, aby zapewnić właściwy poziom bezpieczeństwa produktów. Dla chowu ekologicznego kluczowe jest zminimalizowanie ryzyka pozostałości leków w produktach pochodzenia zwierzęcego, co wymaga dłuższego okresu oczekiwania. Podobnie, odpowiedzi 10 dni i 5 dni są przesadzone, ponieważ w przypadku chowu ekologicznego istnieje ściśle określony standard, który wynosi 48 godzin. Ustalony przez przepisy okres karencji ma na celu nie tylko ochronę zdrowia konsumentów, ale także zgodność z normami ekologicznymi, które promują zrównoważoną produkcję. W praktyce, niewłaściwe podejście do kwestii karencji może prowadzić do naruszeń regulacji, a tym samym do utraty certyfikatu ekologicznego oraz wiarygodności na rynku. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla wszystkich zaangażowanych w produkcję ekologiczną, aby skutecznie zarządzać zdrowiem zwierząt i jakością produktów.

Pytanie 10

Jakie ma znaczenie skrót BTJN w kontekście normowania dawek pokarmowych według systemu INRA?

A. Całkowita ilość białka z pasz roślinnych i zwierzęcych w diecie.

B. Białko, które jest trawione w jelicie.

C. Białko trawione w jelicie, wynikające z procesów energetycznych.

D. Białko trawione w jelicie, pochodzące z procesów azotowych

Skrót BTJN odnosi się do białka trawionego w jelicie, które pochodzi z przemian azotowych. W kontekście normowania dawki pokarmowej w systemie INRA, zrozumienie tego terminu jest kluczowe dla optymalizacji żywienia zwierząt. Białko azotowe, które jest dostępne w paszy, jest metabolizowane przez mikroflorę jelitową, co prowadzi do jego przekształcenia w różne formy, które mogą być wykorzystane przez organizm zwierzęcia. W praktyce oznacza to, że zarządzanie dawką pokarmową w oparciu o BTJN pozwala na efektywne wykorzystanie białka, co jest nie tylko korzystne dla zdrowia zwierząt, ale również dla ekonomiki produkcji rolnej. Dzięki odpowiedniemu zrozumieniu i zastosowaniu BTJN, hodowcy mogą poprawić wydajność produkcji, minimalizując jednocześnie straty związane z nieefektywnym wykorzystaniem białka w paszy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Wskaż produkt uboczny, który powstaje w trakcie warzenia piwa i jest stosowany w karmieniu krów mlecznych?

A. Śruta poekstrakcyjna

B. Makuchy

C. Ekspelery

D. Młóto

Wybór śruty poekstrakcyjnej, makuchów oraz ekspelery jako odpowiedzi na pytanie o produkt uboczny uzyskiwany przy produkcji piwa wskazuje na pewne nieporozumienia związane z procesem produkcji i zastosowaniem tychże składników w żywieniu zwierząt. Śruta poekstrakcyjna, będąca pozostałością po tłoczeniu nasion oleistych, jest w rzeczywistości powszechnie stosowana w paszach, jednak nie jest produktem związanym z produkcją piwa. Makuchy, które również pochodzą z przemysłu olejarskiego, dostarczają białka, ale są całkowicie niezwiązane z procesem warzenia piwa. Ekspelery, będące produktami ubocznymi przy produkcji oleju, również nie mają związku z piwowarstwem. Typowym błędem jest mylenie tych produktów z młótem, który jest specyficzny dla branży piwowarskiej i ma unikalne właściwości odżywcze. Dobrze zrozumieć, że każdy z wymienionych produktów ma inne źródło pochodzenia oraz różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. W paszownictwie kluczowe jest dobieranie składników zgodnie z ich pochodzeniem oraz wartością odżywczą. Niezrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do niewłaściwego żywienia zwierząt, co w konsekwencji wpływa na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

W żywieniu stosowane są jednostki wartości energetycznej pasz JPM oraz JPŻ

A. świń.

B. koni.

C. bydła.

D. kotów.

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM (jednostki paszowe mega) oraz JPŻ (jednostki paszowe żywieniowe) są kluczowe w żywieniu bydła, ponieważ pomagają w precyzyjnym obliczaniu zapotrzebowania energetycznego tych zwierząt. W przypadku bydła, szczególnie bydła mięsnego i mlecznego, odpowiednie dobieranie paszy o określonej wartości energetycznej jest niezbędne dla zapewnienia ich zdrowia oraz optymalizacji produkcji. Na przykład, pasze dla bydła mlecznego muszą być dostosowane do ich wysokiego zapotrzebowania na energię w okresie laktacji, co można osiągnąć poprzez stosowanie pasz o wysokiej wartości JPM i JPŻ. Ważne jest, aby stosować te wartości w kontekście zaleceń żywieniowych oraz norm produkcyjnych, takich jak normy opracowywane przez Komitet Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, co zapewnia efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt. Ponadto, znajomość jednostek JPM i JPŻ umożliwia także lepsze zarządzanie kosztami pasz, co jest kluczowe dla rentowności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 17

Wskaż temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja zostaną bardzo szybko uszkodzone, np. w trakcie wyjmowania nasienia z kontenera.

A. −130°C

B. −150°C

C. −170°C

D. −190°C

W pracy z kriokonserwacją nasienia buhajów bardzo łatwo ulec złudzeniu, że im niższa temperatura, tym lepiej – stąd pewnie wybór temperatur typu −150°C, −170°C czy nawet −190°C. Jednak takie podejście wynika z nie do końca właściwego zrozumienia, jak dokładnie zachowują się komórki podczas zamrażania i rozmrażania. W praktyce większość materiałów biologicznych, w tym plemniki, przechodzi tzw. punkt szklistości właśnie w okolicach −130°C. To jest moment, kiedy woda wewnątrz komórek przestaje być cieczą, a staje się szklistą, niekrystaliczną substancją, która chroni komórki przed uszkodzeniem. Jeśli temperatura choć na chwilę wzrośnie powyżej tej granicy, następują gwałtowne zmiany ciśnienia osmotycznego, a błony komórkowe zaczynają się destabilizować. Zbyt niskie wartości, jak −170°C czy −190°C, są oczywiście bezpieczne, ale nie stanowią „punktu krytycznego” – one tylko zwiększają margines bezpieczeństwa, bo w tych zakresach i tak nie dochodzi już do żadnych zmian w strukturze biologicznej. Wybierając −150°C, można się kierować przekonaniem, że margines powinien być jak najszerszy, ale to trochę niepotrzebne komplikowanie procedur – najważniejsze jest, by nie dopuścić do przekroczenia −130°C w górę, bo to właśnie wtedy zaczyna się realne ryzyko uszkodzeń. Wiele osób bagatelizuje też wpływ krótkotrwałego wyjmowania słomek z kontenera, sądząc, że dopiero wyższe temperatury są groźne. To błąd – już nawet chwilowe ocieplenie powyżej tej granicy powoduje nieodwracalne zmiany. Osobiście uważam, że świadomość tej granicy to podstawa dobrej praktyki laboratoryjnej, bo pozwala uniknąć strat materiału i niepotrzebnych niepowodzeń w rozrodzie bydła. Dlatego nie warto sugerować się tylko jak najniższą temperaturą, ale zrozumieć, co dokładnie się dzieje przy −130°C – to właśnie ten próg jest kluczowy w praktyce!

Pytanie 18

Jaką jednostką mierzy się natężenie dźwięku?

A. luks.

B. decybel.

C. bar.

D. herc.

Decybel (dB) jest jednostką miary intensywności dźwięku, która służy do oceny natężenia hałasu. Jest to logarytmiczna jednostka, co oznacza, że zmiana o 10 dB odpowiada dziesięciokrotnemu wzrostowi natężenia dźwięku. W praktyce, decybel jest używany w akustyce, inżynierii dźwięku oraz w ochronie środowiska, aby ocenić poziom hałasu w różnych środowiskach, takich jak miejsca pracy, drogi czy obszary mieszkalne. Przykładowo, normalna rozmowa ma poziom około 60 dB, podczas gdy hałas uliczny może osiągać 80 dB, co jest już uważane za nieprzyjemne dla ucha. W kontekście ochrony zdrowia, długotrwałe narażenie na dźwięki powyżej 85 dB może prowadzić do uszkodzenia słuchu. Zgodnie z normami ISO, pomiar hałasu powinien być przeprowadzany w określonych warunkach, aby uzyskać wiarygodne wyniki, co podkreśla znaczenie decybela w pomiarach akustycznych.

Pytanie 19

Krew, która opuszcza serce, jest rozprowadzana po całym organizmie zwierzęcia przez

A. naczynia chłonne

B. naczynia włosowate

C. żyły

D. tętnice

Choć odpowiedzi związane z żyłami, naczyniami chłonnymi i naczyniami włosowatymi mogą wydawać się logiczne, każda z nich ma inną rolę w układzie krwionośnym, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Żyły odpowiedzialne są za transport krwi z powrotem do serca, co oznacza, że ich funkcja jest odwrotna do funkcji tętnic. W związku z tym, ich obecność nie jest w stanie wyjaśnić, jak krew dociera od serca do reszty organizmu. Naczynia chłonne pełnią zupełnie inną rolę, ponieważ są częścią układu limfatycznego i zajmują się transportem limfy oraz ochroną organizmu przed infekcjami, a nie krwi. To prowadzi do nieporozumienia, ponieważ niektórzy mogą mylić ich funkcję z funkcją naczyń krwionośnych. Naczynia włosowate są najmniejszymi naczyniami krwionośnymi, które umożliwiają wymianę substancji między krwią a tkankami, ale nie transportują krwi z serca. Wszelkie błędne przypisania funkcji naczyń krwionośnych mogą wynikać z braku zrozumienia ich roli w organizmie oraz struktury układu krwionośnego. Zrozumienie, jak każdy typ naczynia krwionośnego przyczynia się do funkcjonowania całego układu, jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji jego działania i zapewnienia zdrowia układu krążenia.

Pytanie 20

Prącie cienkie, o długości około 50 cm, ze zgięciem esowatym leżącym przed moszną i charakterystycznym spiralnie skręconym wierzchołkiem występuje

A. u buhaja.

B. u knura.

C. u psa.

D. u ogiera.

Prącie knura to naprawdę ciekawy temat, bo wyróżnia się wśród innych gatunków domowych samców. Długość około 50 cm, cienka budowa oraz charakterystyczne esowate zgięcie i spiralnie skręcony wierzchołek to cechy typowe właśnie dla knura. To nie jest przypadkowe – taki kształt i budowa mają praktyczne uzasadnienie w procesie rozrodu świń. U knura spiralny wierzchołek prącia umożliwia lepsze dopasowanie do żeńskiego narządu rodnego, co znacznie ułatwia skuteczne krycie i przekazanie nasienia. Z mojego doświadczenia wynika, że rozpoznanie tych cech jest kluczowe w pracy hodowlanej – pozwala na szybkie rozróżnienie zwierząt i unikanie pomyłek choćby podczas inseminacji. Branżowe standardy uczą, by zwracać uwagę właśnie na detale morfologiczne, bo one bezpośrednio wpływają na efektywność krycia. Co ciekawe, u knura podczas zabiegów inseminacyjnych wykorzystuje się specjalnie uformowane cewniki, które naśladują spiralny kształt prącia, żeby maksymalnie zwiększyć skuteczność zabiegu. Moim zdaniem znajomość tej budowy to podstawa, jeśli chce się pracować w hodowli trzody chlewnej na wysokim poziomie. To też pokazuje, jak mocno biologia i praktyka są ze sobą powiązane. Warto zapamiętać: spiralnie skręcony wierzchołek i zgięcie esowate przed moszną to znak rozpoznawczy knura.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Aby uzupełnić wapń w diecie kur niosek, należy zastosować

A. kredę pastewną

B. karotenoidy

C. probiotyki

D. sól pastewną

Kreda pastewna jest naturalnym źródłem wapnia, które jest niezbędne dla zdrowia kur niosek, szczególnie w okresie intensywnego znoszenia jaj. Wapń odgrywa kluczową rolę w procesie mineralizacji skorupy jaja, co wpływa na jej jakość i wytrzymałość. Uzupełnianie diety kur o kredę pastewną zapewnia optymalny poziom wapnia, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia drobiu. W praktyce, stosowanie kredy pastewnej jako suplementu diety jest powszechną praktyką, której celem jest zapobieganie problemom zdrowotnym takim jak kruchość skorupy jaj, co może prowadzić do strat ekonomicznych. Dobrze zbilansowana dieta, wzbogacona w minerały, jest kluczowa dla efektywnej produkcji jaj, a kreda pastewna jest jednym z najważniejszych składników, które powinny znajdować się w diecie kur niosek. Warto również pamiętać, że odpowiedni poziom wapnia wpływa nie tylko na jakość jaj, ale również na ogólny stan zdrowia ptaków, co podkreśla znaczenie stosowania kredy w hodowli drobiu.

Pytanie 23

Ile godzin po rozpoczęciu rui uznaje się za najdogodniejszy czas na pierwsze krycie lochy?

A. 47-72

B. 12-18

C. 1-2

D. 36-48

Optymalny termin pierwszego krycia lochy przypada na okres 12-18 godzin po rozpoczęciu rui, co oznacza, że w tym czasie samice są najbardziej płodne i gotowe do zapłodnienia. Ten czas jest kluczowy, ponieważ w okresie rui wskutek działania hormonów, takich jak estrogen, dochodzi do owulacji, a płodność lochy osiąga szczyt. Praktycznie, dobre praktyki w hodowli świń zalecają monitorowanie zachowań loch w trakcie rui, co może obejmować zwracanie uwagi na objawy takie jak zmiany w zachowaniu, zwiększona aktywność, a także typowe dla rui objawy, jak np. „stań na czoło” – reakcja lochy na nacisk na zadnią część ciała. Właściwe ustalenie terminu krycia jest kluczowe dla uzyskania wysokiej skuteczności w reprodukcji, co przekłada się na efektywność produkcyjną i zdrowotną zwierząt. Ponadto, zastosowanie narzędzi do monitorowania cykli rujowych, takich jak skanery ultradźwiękowe czy testy hormonalne, może znacząco usprawnić proces krycia oraz zwiększyć wskaźniki urodzeń w stadzie.

Pytanie 24

Buhaje mające mniej niż 12 miesięcy życia powinny być prowadzone

A. na uwięzi i w towarzystwie drugiej osoby

B. za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego

C. w kagańcu oraz w obecności dwóch dorosłych osób

D. za pomocą tyczki o długości nie mniejszej niż 140 cm

Prowadzenie buhajów poniżej 12. miesiąca życia w kagańcu i w obecności dwóch dorosłych osób może wydawać się logiczne, jednak to podejście jest niewłaściwe i może prowadzić do niepożądanych skutków. Kagańce są stosowane w celu ograniczenia możliwości gryzienia, ale w przypadku młodych zwierząt mogą one powodować dodatkowy stres i dyskomfort, co jest przeciwne zasadom dobrostanu zwierząt. Zamiast zwiększać bezpieczeństwo, mogą one wywoływać niepokój oraz agresywne reakcje, co w konsekwencji stwarza większe ryzyko dla osób w otoczeniu. Prowadzenie buhaja za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego jest również problematyczne, ponieważ może to prowadzić do kontuzji zwierzęcia i nie służy dobremu traktowaniu bydła. Techniki takie są często stosowane w hodowli, ale powinny być używane tylko przez doświadczonych osób w ściśle kontrolowanych warunkach. Użycie tyczki o długości co najmniej 140 cm, sugerującej większą odległość pomiędzy zwierzęciem a osobą prowadzącą, również jest nieodpowiednie, ponieważ w przypadku młodego buhaja, bliskość opiekuna jest kluczowa dla zapewnienia poczucia bezpieczeństwa i komfortu. W praktyce, młode zwierzęta powinny być obsługiwane w sposób, który sprzyja ich rozwojowi oraz zdrowiu psychicznemu, co można osiągnąć jedynie poprzez stosowanie odpowiednich i akceptowanych praktyk hodowlanych.

Pytanie 25

Aby otrzymać roztwór o stężeniu około 2% środka dezynfekcyjnego, do 1 litra wody należy dodać 20 ml substancji X. Oblicz, jaką ilość ml środka X musisz dodać do 5 litrów wody, żeby uzyskać roztwór o stężeniu około 5%?

A. 150 ml

B. 100 ml

C. 200 ml

D. 250 ml

Aby uzyskać 5% roztwór środka dezynfekcyjnego, najpierw należy zrozumieć, jak oblicza się stężenie roztworu na podstawie dodawanego środka czynnego. W przypadku 2% roztworu, dodając 20 ml środka X do 1 litra wody, uzyskujemy 20 ml/1000 ml * 100% = 2%. Aby zwiększyć stężenie do 5%, musimy dodać odpowiednią ilość środka X do 5 litrów wody. Obliczenia dotyczące 5 litrów są następujące: 5 litrów to 5000 ml, zatem 5% z 5000 ml to 250 ml. Oznacza to, że dodając 250 ml środka X do 5 litrów wody, uzyskamy pożądane stężenie. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce laboratoryjnej oraz w przemyśle chemicznym, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest istotne dla skuteczności procesów dezynfekcji. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy zachować ostrożność przy przygotowywaniu roztworów, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnych lub niebezpiecznych preparatów.

Pytanie 26

Przy kryciu naturalnym z ręki

A. możliwie jest określenie terminu krycia i znajomość ojcostwa rodzących się zwierząt.

B. brak znajomości terminu pokrycia i znajomość ojcostwa rodzących się zwierząt.

C. brak znajomości terminu pokrycia i brak znajomości ojcostwa rodzących się zwierząt.

D. możliwie jest określenie terminu krycia i brak znajomości ojcostwa rodzących się zwierząt.

Wiele osób wyobraża sobie, że przy kryciu naturalnym wszystko dzieje się jakby „samo”, przez co gubi się trochę sens prowadzenia precyzyjnej gospodarki rozrodem. Tymczasem błędne jest przekonanie, że przy kryciu naturalnym z ręki nie da się określić dokładnej daty zapłodnienia czy przypisać ojcostwa. Właśnie ta metoda – w odróżnieniu od krycia stadnego lub swobodnego – pozwala na pełną kontrolę nad tymi parametrami. Jeśli ktoś uważa, że nie można znać terminu krycia lub nie wiadomo, który samiec jest ojcem potomstwa, to chyba myli ją z naturalnym kryciem stadnym, gdzie rzeczywiście nie da się tego jednoznacznie ustalić. To dosyć częsty błąd, bo w praktyce wielu młodych hodowców myli pojęcia. Krycie z ręki wymaga obecności hodowcy, który decyduje o dopuszczeniu konkretnego samca do konkretnej samicy w określonym terminie. Dzięki temu można prowadzić ścisłą ewidencję i eliminować niepewność co do rodowodu. W dzisiejszych czasach, kiedy coraz większy nacisk kładzie się na dokładność dokumentacji, śledzenie linii genetycznych i eliminację przypadkowych pokryć, krycie z ręki staje się wręcz standardem w profesjonalnych hodowlach. Opieranie się na przekonaniu, że ta metoda nie pozwala na określenie szczegółów rozrodu, prowadzi do niepotrzebnych błędów w zarządzaniu stadem. Warto przy tym pamiętać, że znajomość zarówno terminu krycia, jak i ojcostwa to podstawa oceny wartości hodowlanej potomstwa, planowania remontu stada czy nawet dochodzenia w przypadku ewentualnych wad genetycznych. Krycie naturalne z ręki jest więc kluczowe dla racjonalnej, nowoczesnej i odpowiedzialnej hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 27

Związki azotowe niebiałkowe są wykorzystywane w żywieniu

A. bydło

B. konie

C. świnie

D. drób

Wykorzystanie azotowych związków niebiałkowych w żywieniu zwierząt jest kwestią, która wymaga głębszej analizy, aby uniknąć błędnych wniosków. Na przykład, zastosowanie tych związków w żywieniu świń nie jest powszechne ani zalecane, ponieważ ich metabolizm różni się znacznie od metabolizmu bydła. Świnie, jako zwierzęta monogastryczne, potrzebują bardziej złożonych źródeł białka, a nadmiar azotowych związków niebiałkowych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak toksyczność amoniaku. Podobnie, w przypadku koni, dieta powinna być zbilansowana w oparciu o źródła białka roślinnego, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest przystosowany do efektywnego przetwarzania azotowych związków niebiałkowych. Drobiu również nie zaleca się suplementacji tymi związkami, ponieważ może to wpłynąć negatywnie na jakość mięsa oraz jaj, a także na zdrowie ptaków. Kluczowym błędem, który może prowadzić do mylnych przekonań, jest uproszczenie zasad żywienia zwierząt poprzez uniwersalne zastosowanie azotowych związków niebiałkowych. Każda grupa zwierząt ma swoje unikalne potrzeby żywieniowe, które powinny być brane pod uwagę przy formułowaniu diety. Dlatego ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi standardami i praktykami hodowlanymi, dostosowując skład diety do specyfiki danego gatunku zwierząt.

Pytanie 28

Kot z 40% nadwagą w 5–punktowej skali oceny kondycji otrzyma ocenę

A. 4

B. 2

C. 5

D. 1

Bardzo częstym błędem jest zaniżanie oceny kondycji ciała u kotów z nadwagą, zwłaszcza gdy opiera się swoją ocenę tylko na wyglądzie, bez rzetelnego porównania do standardów skali BCS. Wybierając niższe wartości, takie jak 1 czy 2, można łatwo przeoczyć istotne różnice – te oceny zarezerwowane są dla kotów wychudzonych, z wyraźnie widocznymi żebrami, kręgosłupem i niewielką ilością tkanki tłuszczowej, czasami nawet z zanikami mięśniowymi. Skala BCS została stworzona właśnie po to, by oceny były jak najbardziej obiektywne i uwzględniały nie tylko masę ciała, ale i rozmieszczenie tłuszczu oraz ogólną sylwetkę. Oceniając kota z 40% nadwagą jako 4, można wpaść w pułapkę myślenia, że „to tylko lekkie zaokrąglenie”, podczas gdy taka nadwaga to już poważne zagrożenie dla zdrowia i klasyfikuje się jako otyłość (BCS 5). Koty z BCS 4 to raczej te z niewielką nadwagą, gdzie żebra są jeszcze wyczuwalne, ale widać już wyraźną warstwę tłuszczu. Z mojej obserwacji wynika, że wielu opiekunów ma tendencję do bagatelizowania nadwagi, traktując ją jako uroczy szczegół – niestety, z punktu widzenia zdrowia zwierzęcia to poważny problem. Właściwa ocena BCS to podstawa w prewencji schorzeń takich jak cukrzyca, choroby stawów czy zaburzenia metaboliczne. Dlatego zawsze warto korzystać z opisanych kryteriów i nie polegać tylko na intuicji czy porównaniach do innych, często również otyłych, zwierzaków. W praktyce niedoszacowanie BCS prowadzi do opóźnienia interwencji dietetycznej i pogorszenia stanu zdrowia kota. Skala jest prosta, ale jej prawidłowe wykorzystanie wymaga uwagi i porównania z opisami typów sylwetek – to zdecydowanie najważniejsza praktyczna wskazówka.

Pytanie 29

Jakie oznaczenia ras bydła wykorzystuje się w dokumencie potwierdzającym unasiennienie krowy?

A. skróty pełnych polskich nazw ras

B. pełne polskie nazwy ras

C. skróty nazw ras, z uwzględnieniem pisowni międzynarodowej

D. kody literowe wskazane w regulacjach dotyczących systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt

Wybór kodów literowych do oznaczania ras bydła w zaświadczeniu o unasiennianiu krowy oparty jest na przepisach dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt. Stosowanie ustalonych kodów literowych zapewnia jednolitość i zgodność z normami, co jest kluczowe dla skutecznej identyfikacji zwierząt w różnych systemach ewidencyjnych. Na przykład, w Polsce kody te są częścią systemu elektronicznego ewidencjonowania, co ułatwia przekazywanie informacji do weterynarii oraz organów odpowiedzialnych za kontrolę hodowli. Dzięki takim praktykom można łatwo śledzić pochodzenie bydła, co jest istotne przy planowaniu hodowli i ocenie jakości genetycznej. Użycie kodów literowych zwiększa także efektywność zarządzania danymi hodowlanymi, co ma znaczenie w kontekście rolnictwa precyzyjnego oraz zgodności z europejskimi standardami produkcji zwierzęcej.

Pytanie 30

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dezynsekcja

B. deratyzacja

C. dezynfekcja

D. dekornizacja

Pojęcia takie jak dekornizacja, dezynfekcja i dezynsekcja są często mylone z deratyzacją, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ochrony zdrowia i kontroli szkodników. Dekornizacja odnosi się do procesu usuwania nadmiaru liści i gałęzi z drzew i krzewów, co nie ma bezpośredniego związku z problematyką gryzoni. Dezynfekcja to proces eliminacji drobnoustrojów, takich jak wirusy i bakterie, zazwyczaj poprzez stosowanie środków chemicznych. Choć może być częścią szerszego programu zabezpieczeń, nie odnosi się bezpośrednio do problemu gryzoni. Dezynsekcja natomiast dotyczy eliminacji owadów, takich jak pluskwy czy karaluchy, co również jest odrębnym zagadnieniem w zarządzaniu szkodnikami. Kluczowym błędem w myśleniu jest utożsamianie tych procesów, co prowadzi do niewłaściwego podejścia do problemu. Skuteczne zarządzanie szkodnikami wymaga precyzyjnego rozpoznania zagrożeń oraz zastosowania adekwatnych metod ich kontroli. Aby skutecznie zwalczać gryzonie, konieczne jest zrozumienie ich biologii oraz zachowań, co umożliwia wdrożenie efektywnych strategii deratyzacji. W edukacji na ten temat istotne jest podkreślenie różnic między tymi pojęciami, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić odpowiednie działania w zakresie ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 31

Który z poniższych części układu pokarmowego przeżuwaczy stanowi żołądek właściwy?

A. Księgi

B. Trawieniec

C. Czepiec

D. Żwacz

Wybór jednego z pozostałych elementów układu pokarmowego przeżuwaczy, jakimi są żwacz, czepiec lub księgi, prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i roli w procesie trawienia. Żwacz, będący największą komorą żołądka przeżuwaczy, jest miejscem fermentacji pokarmu, gdzie mikroorganizmy rozkładają celulozę obecnych w roślinach. Jego główną funkcją jest gromadzenie i wstępne rozkładanie pokarmu, co jest kluczowe dla dalszego procesu trawienia, ale nie jest odpowiedzialny za jego końcowy rozkład. Czepiec, z kolei, działa jako filtr, który separuje duże cząstki pokarmowe, uniemożliwiając ich przejście do dalszych komór. Księgi, będące kolejną komorą żołądka, mają za zadanie wchłanianie wody i niektórych substancji odżywczych, a ich funkcja również nie obejmuje trawienia pokarmu w ścisłym tego słowa znaczeniu. Wybierając jedną z tych opcji, można nieprawidłowo zrozumieć cały proces trawienia u przeżuwaczy, co może prowadzić do błędnych praktyk żywieniowych i zdrowotnych. Kluczowe jest, aby znać różnice między tymi komorami żołądka oraz ich funkcje, aby móc skutecznie zarządzać dietą i zdrowiem zwierząt. Niewłaściwe podejście do żywienia przeżuwaczy, oparte na mylnym zrozumieniu ich układu pokarmowego, może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak niedobory pokarmowe lub choroby metaboliczne.

Pytanie 32

Na jakie czynniki wpływa zapotrzebowanie bytowe krowy?

A. stanu zdrowia.

B. odmiany.

C. masy ciała.

D. wydajności mlecznej.

Wiele osób może mylnie sądzić, że kondycja, rasa lub produkcja mleka mają największy wpływ na zapotrzebowanie bytowe krowy, jednak te aspekty mają tylko pośredni wpływ na potrzeby żywieniowe. Kondycja zwierzęcia, choć istotna, jest często wynikiem odpowiedniego żywienia i może się zmieniać w ciągu życia krowy. Krowy w lepszej kondycji mogą wymagać mniej energii w dłuższym okresie, ale ich zapotrzebowanie na składniki odżywcze wciąż będzie w dużej mierze zależało od ich masy ciała. Rasa krowy również ma znaczenie, jednak głównie w kontekście genetycznych predyspozycji do produkcji mleka czy mięsa, a nie bezpośrednio w odniesieniu do zapotrzebowania bytowego. Rasy mleczne, takie jak Holsztyn, mogą wykazywać różnice w wydajności mlecznej, ale ich zapotrzebowanie na energię wciąż pozostaje powiązane z masą ciała. Produkcja mleka z kolei jest efektem dostarczania odpowiednich składników odżywczych, lecz nie determinuje ona bezpośrednio potrzeb energetycznych, które przede wszystkim zależą od masy zwierzęcia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą bydła, co może prowadzić do większej efektywności produkcji i lepszego zdrowia stada.

Pytanie 33

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to

A. zbierak do wody.

B. kopystka.

C. szczotka do grzywy.

D. zgrzebło.

Wybrałeś zgrzebło i to jest prawidłowa odpowiedź. Zgrzebło to podstawowe narzędzie wykorzystywane w pielęgnacji koni, zwłaszcza na początku czyszczenia. Jego głównym zadaniem jest usuwanie z sierści konia zaschniętego błota, piasku, pyłu oraz luźnych włosów, szczególnie w okresie linienia. Charakterystyczna budowa zgrzebła – metalowe, ząbkowane taśmy ułożone spiralnie i osadzone na solidnej rączce – sprawia, że można nim skutecznie rozbijać zanieczyszczenia i wyczesywać podwójną warstwę sierści. Stosowanie zgrzebła według dobrych praktyk branżowych zawsze powinno być wykonywane z wyczuciem, by nie podrażnić skóry zwierzęcia, szczególnie wrażliwych partii ciała, takich jak nogi czy głowa – tam go nie używamy. Moim zdaniem to jedno z tych narzędzi, które powinien znać każdy początkujący jeździec i opiekun koni, choć czasem, jak się człowiek spieszy, można pomylić je z innymi szczotkami. Warto pamiętać, że pielęgnacja konia z użyciem zgrzebła nie tylko poprawia wygląd zwierzęcia, ale też pobudza krążenie krwi, co pozytywnie wpływa na jego ogólne zdrowie. Sam spotkałem się z różnymi typami zgrzebeł: metalowymi, gumowymi i plastikowymi, ale to klasyczne, metalowe jest najbardziej uniwersalne i polecane w większości ośrodków jeździeckich.

Pytanie 34

Bydło, które ma być sprzedane, powinno być

A. przegłodzone

B. dodatkowo napojone

C. dodatkowo nakarmione

D. wydojone

Krowy przeznaczone do sprzedaży powinny być wydojone, ponieważ jest to standardowa praktyka w branży hodowlanej i przetwórczej. Wydojenie zwierząt przed sprzedażą zapewnia nie tylko ich komfort, ale także zdrowie. Regularne dojenie krowy pozwala na utrzymanie odpowiedniego poziomu mleka w wymieniu, co zapobiega dyskomfortowi i ryzyku wystąpienia mastitis. Ponadto, krowy, które są świeżo wydojone, są lepiej postrzegane przez potencjalnych nabywców, ponieważ ich mleko jest świeższe, a ich stan zdrowia jest bardziej stabilny. W praktyce, wydojenie krowy przed sprzedażą powinno być częścią rutynowych działań hodowlanych, co służy zarówno dobrostanowi zwierząt, jak i maksymalizacji zysków dla hodowcy. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, zapewnienie krowom odpowiednich warunków do dojenia oraz zachowanie higieny podczas tego procesu zwiększa jakość surowca, co jest kluczowe dla dalszego przetwarzania mleka. Dbanie o te aspekty odgrywa istotną rolę w zapewnieniu zrównoważonej produkcji mleka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej branży.

Pytanie 35

Jakie urządzenie wykorzystuje się do składowania odchodów bydła trzymanego na rusztach?

A. zbiornik na gnojówkę

B. zbiornik na gnojowicę

C. płyta obornikowa

D. pryzma obornikowa

Pryzma obornikowa to jedna z metod składowania odpadów, ale nie jest to dobry pomysł dla bydła, które siedzi na rusztach. Ta pryzma jest głównie do obornika, a obornik to substancja stała. W przypadku bydła na rusztach, odchody są głównie płynne, więc trzymanie ich w pryzmach to nie jest najlepszy sposób, a wręcz może być nieefektywne. Gnojówka to inny typ odpadów, który też jest płynny, ale często mylony z gnojowicą. Gnojówka jest lepsza dla zwierząt produkujących stałe odchody. Płyta obornikowa to miejsce do składowania obornika, co też nie pasuje, gdy mówimy o bydle na rusztach, bo tam odchody zebrane są inaczej. Typowe błędy w myśleniu to nieodróżnianie tych różnych form odpadów i nieznajomość ich przechowywania zgodnie z zasadami ochrony środowiska. Zrozumienie tych terminów jest ważne, żeby dobrze zarządzać gospodarstwem i dbać o naturę.

Pytanie 36

Co oznacza wybujałość cech u krzyżówek?

A. selekcja

B. modyfikacja

C. heterozja

D. inbred

Inbred, selekcja oraz modyfikacja to terminy związane z genetyką, ale nie oddają one właściwego opisu zjawiska heterozji. Inbred to proces kojarzenia osobników blisko spokrewnionych, co często prowadzi do obniżenia różnorodności genetycznej oraz występowania problemów zdrowotnych zwierząt i roślin, takich jak obniżona odporność na choroby. Z drugiej strony, selekcja to metoda wyboru osobników, które wykazują pożądane cechy, w celu uzyskania ich potomstwa, ale niekoniecznie prowadzi to do efektu heterozji. Selekcja może być prowadzona w ramach linii czystych, które nie zawsze przynoszą korzyści związane z heterozją. Modyfikacja odnosi się natomiast do zmian w materiale genetycznym organizmów, często przez inżynierię genetyczną. Chociaż modyfikacje mogą prowadzić do poprawy cech, są one techniką różniącą się od naturalnego krzyżowania, które jest czynnikiem generującym heterozję. W kontekście zrozumienia heterozji, kluczowe jest uświadomienie sobie, że wyższa wydajność czy lepsza jakość cech potomków nie wynika z inbredu, selekcji czy modyfikacji, ale z zjawiska heterozji, które jest bazowane na różnorodności genetycznej i krzyżowaniu. W praktyce, osoby zajmujące się hodowlą powinny unikać stosowania zbyt bliskich spokrewnień oraz skupiać się na tworzeniu zróżnicowanych krzyżówek, aby wykorzystać pełen potencjał heterozji. Warto zatem zrozumieć różnice między tymi terminami, aby lepiej wykorzystać mechanizmy genetyczne w hodowli.

Pytanie 37

W fermentowanej masie do produkcji kwasu mlekowego w ilości zapewniającej prawidłowy proces fermentacji konieczna jest odpowiednia ilość

A. białka

B. witamin

C. węglowodanów

D. tłuszczy

Wybór witamin jako kluczowego składnika w procesie zakiszania jest nieodpowiedni, ponieważ witaminy nie są bezpośrednim źródłem energii dla bakterii mleczarskich. Chociaż witaminy są istotne dla zdrowia zwierząt i mogą wspierać ogólny metabolizm, nie mają roli w produkcji kwasu mlekowego, co jest kluczowe dla skutecznego procesu fermentacji. Podobnie, tłuszcze, mimo że są ważnym źródłem energii w diecie zwierząt, nie uczestniczą w fermentacji mlekowej w takim samym stopniu jak węglowodany. Ich obecność w masie zakiszanej może wręcz hamować proces fermentacji, ponieważ bakterie mleczarskie preferują fermentację glukozy i innych cukrów prostych. Białko, z kolei, jest istotnym makroskładnikiem, jednak nie jest bezpośrednio zaangażowane w produkcję kwasu mlekowego. Zbyt wysoka zawartość białka w zakiszanej masie może prowadzić do powstawania amoniaku, co jest niepożądane i może wpłynąć na jakość zakiszonego produktu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, często opierają się na mylnym przekonaniu, że wszystkie składniki odżywcze mają równą wagę w procesach fermentacyjnych, co jest dużym uproszczeniem. Rzeczywistość jest taka, że węglowodany są kluczowym czynnikiem determinującym efektywną fermentację w procesie zakiszania.

Pytanie 38

Profilaktyczne podawanie preparatu z żelazem prosiętom w wieku 2-4 dni ma na celu zapobieganie

A. parakeratozie

B. kanibalizmowi

C. krzywicy

D. anemii

Podanie preparatu z żelazem prosiętom w wieku 2-4 dni ma na celu zapobieganie anemii, co jest szczególnie istotne w przypadku ras świń, które mogą mieć zwiększone zapotrzebowanie na ten pierwiastek. Żelazo jest kluczowym elementem hemoglobiny, odpowiedzialnej za transport tlenu we krwi. Prosięta, po urodzeniu, posiadają ograniczone zapasy żelaza, które mogą szybko się wyczerpać, zwłaszcza w intensywnie hodowanych gospodarstwach, gdzie nie mają możliwości pobierania go z naturalnego źródła, jakim jest gleba. Wdrożenie profilaktycznego podawania żelaza jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, co potwierdza jego rolę w prewencji anemii, a tym samym w poprawie ogólnego stanu zdrowia i przyrostu masy ciała prosiąt. Przykładem zastosowania takiej praktyki jest szczepienie prosiąt oraz ich regularne monitorowanie pod kątem objawów anemii, takich jak bladość błon śluzowych czy osłabienie. Właściwe zarządzanie żywieniem w początkowej fazie życia prosiąt przyczynia się do lepszego rozwoju zwierząt oraz efektywności produkcji.

Pytanie 39

W mieszance stosowanej w żywieniu prosiąt udział zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać do sporządzenia 1 tony tej mieszanki?

A. 10 kg

B. 50 kg

C. 20 kg

D. 5 kg

Wiele osób ma problem z przeliczaniem procentów na masę, szczególnie przy większych ilościach, takich jak tona. Najczęściej powodem błędnych odpowiedzi jest niepoprawne zrozumienie, jak działa procentowy udział składnika w mieszaninie. Dodanie 10 kg zakwaszacza oznaczałoby udział 1% w 1 tonie, podczas gdy 0,5% z 1000 kg to tylko 5 kg. Często spotykam się z tym, że ktoś mnoży procent przez 1000, ale bez uwzględnienia, że 0,5% to nie 5, tylko 0,5 na sto, a więc trzeba pomnożyć 1000 kg × 0,005. Z kolei odpowiedzi typu 20 kg lub 50 kg wynikają przeważnie z podwajania lub dzielenia przez złe liczby, czasem myli się tony z kilogramami albo po prostu zapomina się, że procent to ułamek. W rzeczywistości, gdybyśmy dodali aż 50 kg zakwaszacza do tony paszy, to otrzymalibyśmy 5% udziału, co byłoby skrajnie niebezpieczne dla zdrowia prosiąt, prowadząc do zakwaszenia przewodu pokarmowego, spadku pobierania paszy i strat produkcyjnych. W żywieniu zwierząt bardzo istotne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń technologicznych i norm branżowych, bo nawet drobne różnice w składzie mogą przełożyć się na wyniki hodowlane. W praktyce spotyka się czasem sytuacje, gdzie ktoś przez nieuwagę wsypie podwójną lub potrójną ilość dodatku, sugerując się liczbami bez dokładnego sprawdzenia, ale to poważny błąd technologiczny. Przeliczanie procentów na ilości masowe to jedno z podstawowych zadań w gospodarstwie czy w wytwórni pasz i warto zawsze upewniać się co do sposobu obliczeń - nawet jeśli wydaje się, że to tylko 'prosty procent'. Takie pomyłki pokazują, że opanowanie podstaw matematyki w branży paszowej jest absolutnie niezbędne, a praktyka czyni mistrza - systematyczne sprawdzanie wyliczeń i korzystanie z kalkulatora minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej