Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:41
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 15:01

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które zdarzenie umożliwia wykonanie skryptu w języku JavaScript podczas przesyłania formularza HTML oraz kontrolowanie jego wysłania?

A. onSubmit

B. onClick

C. onEnter

D. onChange

Zdarzenia 'onClick', 'onEnter' oraz 'onChange' są często mylone z 'onSubmit', co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania w kontekście formularzy HTML. Zdarzenie 'onClick' jest wywoływane, gdy użytkownik klika element, ale nie jest bezpośrednio powiązane z procesem wysyłania formularza. Może być używane w celu uruchomienia różnych akcji, ale nie służy do walidacji danych przed wysłaniem. Podobnie, 'onEnter' nie jest standardowym zdarzeniem w JavaScript; to raczej mylne odniesienie do działania klawisza Enter, które nie ma formalnego związku z formularzami. Zdarzenie 'onChange' jest wywoływane, gdy wartość elementu formularza zmienia się, co również nie jest bezpośrednio związane z wysyłaniem formularza. To zdarzenie jest przydatne w kontekście dynamicznej walidacji lub aktualizacji interfejsu, ale nie pozwala na kontrolowanie całego procesu wysyłania. Te niepoprawne odpowiedzi ilustrują typowy błąd myślowy, polegający na myleniu różnych zdarzeń w JavaScript i ich funkcji. Aby poprawnie zrozumieć, kiedy i jak stosować te zdarzenia, warto zgłębić dokumentację oraz standardy dotyczące programowania w JavaScript, co pozwoli uniknąć nieporozumień i zwiększyć efektywność tworzonych aplikacji.

Pytanie 2

W JavaScript, wynik operacji przyjmuje wartość NaN, gdy skrypt usiłuje przeprowadzić

A. operację arytmetyczną na dwóch dodatnich zmiennych liczbowych

B. funkcję parseInt zamiast parseFloat na zmiennej numerycznej

C. funkcję, która sprawdza długość stringa, a zawartość zmiennej była liczba

D. operację arytmetyczną, a zawartość zmiennej była tekstem

W JavaScript, wartość NaN (Not-a-Number) jest wynikiem nieudanej operacji arytmetycznej, szczególnie gdy jedna z operandów jest napisem, a nie liczbą. Przykładem może być sytuacja, gdy próbujemy dodać liczbę do napisu: let result = 5 + 'abc';. W tym przypadku, JavaScript nie może przeprowadzić operacji arytmetycznej na liczbie i napisie, co skutkuje wartością NaN. Konwersja napisu na liczbę w kontekście arytmetyki jest kluczowa; funkcje takie jak parseFloat lub parseInt mogą być użyte do uzyskania liczby z napisu. Dobre praktyki sugerują, aby zawsze sprawdzać typ danych przed wykonaniem operacji arytmetycznych, co można osiągnąć za pomocą operatora typeof lub funkcji Number.isNaN(). W ten sposób unika się nieprzewidzianych rezultatów i poprawia się stabilność kodu. Zrozumienie, jak JavaScript radzi sobie z różnymi typami danych, jest fundamentalne dla każdego programisty, ponieważ błędy związane z typami danych mogą prowadzić do poważnych problemów w aplikacjach.

Pytanie 3

Podany poniżej kod źródłowy w języku C++ ma na celu wypisywanie dla wprowadzonych dowolnych liczb całkowitych różniących się od zera:

int main(){
    int liczba;
    cin >> liczba;
    while (liczba != 0)
    {
        if ((liczba % 2) == 0)
            cout << liczba << endl;
        cin >> liczba;
    }
    return 0;
}

A. wszystkie liczby

B. liczby pierwsze

C. jedynie liczby parzyste

D. tylko liczby nieparzyste

Kod źródłowy napisany w języku C++ ma na celu wypisywanie tylko liczb parzystych. Funkcja main() wczytuje liczbę całkowitą za pomocą cin, a następnie wchodzi w pętlę while, która trwa tak długo, jak długo wczytana liczba nie jest równa zero. Wewnątrz pętli, zastosowano sprawdzenie warunku, który definiuje, czy liczba jest parzysta, poprzez operator modulo: (liczba % 2) == 0. Jeśli wynik tego działania jest równy zero, liczba jest parzysta i zostaje wypisana na ekranie. Wszelkie inne liczby (nieparzyste) nie są wyświetlane. Przykładem praktycznego zastosowania tego kodu może być program do analizy danych liczbowych, gdzie chcemy zebrać tylko liczby parzyste do dalszej obróbki, na przykład w statystyce lub w aplikacjach finansowych. Praktyczne podejście do programowania w C++ wymaga znajomości takich konstrukcji jak pętle i warunki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi w branży oprogramowania.

Pytanie 4

Jakie uprawnienia będzie miał użytkownik jan po wykonaniu poniższych poleceń na bazie danych?

GRANT ALL PRIVILEGES ON klienci TO jan;
REVOKE SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE ON klienci FROM jan;

A. Będzie mógł zmieniać strukturę tabeli klienci.

B. Będzie mógł eliminować rekordy z tabeli klienci.

C. Będzie mógł dodawać rekordy do tabeli klienci.

D. Będzie mógł przeszukiwać dane w tabeli klienci.

Odpowiedź "Będzie mógł zmienić strukturę tabeli klienci" jest prawidłowa, ponieważ użytkownik jan zyskał pełne uprawnienia do tabeli klienci za pomocą polecenia GRANT ALL PRIVILEGES. Oznacza to, że posiada on wszystkie dostępne uprawnienia w tym zakresie, w tym możliwość modyfikacji struktury tabeli, co obejmuje dodawanie lub usuwanie kolumn, zmienianie typów danych oraz wprowadzanie modyfikacji do indeksów. Jednakże, zastosowane polecenie REVOKE powoduje odebranie wybranych uprawnień, tj. SELECT, INSERT, UPDATE oraz DELETE. W związku z tym, mimo że jan może zmieniać strukturę tabeli, nie ma już możliwości wprowadzania, usuwania ani przeglądania danych. Praktycznie, na przykład, jeżeli jan chciałby dodać nową kolumnę do tabeli klienci, ma taką możliwość, jednak nie będzie mógł dodać nowych rekordów ani ich edytować. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach baz danych, gdzie ważne jest precyzyjne określenie, jakie operacje mogą być realizowane przez różnych użytkowników.

Pytanie 5

Jakie jest znaczenie powtarzania w zdefiniowanym stylu CSS?

body {
   background-image: url("rysunek.gif");
   background-repeat: repeat-y;
 }

A. obrazu umieszczonego przy użyciu znacznika img

B. obrazu umieszczonego w tle strony w pionie

C. tła każdego z paragrafów

D. obrazu umieszczonego w tle strony w poziomie

Odpowiedź dotycząca powtarzania rysunku umieszczonego w tle strony w pionie jest prawidłowa ponieważ w załączonej definicji stylu CSS użyto właściwości background-repeat z wartością repeat-y Wartość ta oznacza że obrazek tła będzie powtarzał się tylko w kierunku pionowym natomiast w kierunku poziomym pozostaje pojedynczym obrazem Funkcja ta jest szczególnie przydatna gdy chcemy stworzyć efekt kontynuacji wzoru lub tekstury na całej wysokości strony ale nie potrzebujemy powtarzania w poziomie Dzięki takim właściwościom CSS jak background-image i background-repeat projektanci stron internetowych mają dużą elastyczność w rozmieszczaniu i stylizacji tła Co więcej pozwala to na optymalizację zasobów w przypadku gdy używane są małe pliki graficzne które zajmują mniej miejsca na serwerze niż duże obrazy Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla tworzenia efektywnych i estetycznych projektów zgodnych z dobrymi praktykami branżowymi takimi jak unikanie zbędnych powtórzeń w wyglądzie strony i dostosowywanie się do różnorodnych rozdzielczości ekranów

Pytanie 6

Znacznik <pre> </pre> służy do wyświetlania

A. treści czcionką o stałej szerokości

B. znaku skreślenia

C. treści czcionką w języku polskim

D. znaku wielokropkowego

Znacznik <pre> </pre> jest używany do wyświetlania treści w formacie, który zachowuje oryginalny układ oraz czcionkę o stałej szerokości. Umożliwia on prezentację tekstu w takiej formie, w jakiej został wprowadzony, co jest szczególnie przydatne w kontekście kodu źródłowego, danych tabelarycznych lub innych elementów, gdzie zachowanie spacji, łamań linii i innych formatów jest istotne. Przykładem zastosowania znacznika <pre> może być wyświetlanie fragmentów kodu w dokumentacji HTML lub na stronach internetowych, gdzie istotne jest, aby użytkownik mógł widzieć dokładnie, jak kod wygląda, bez modyfikacji przestrzeni lub układu, co jest często problematyczne w przypadku standardowego tekstu HTML. Używanie tego znacznika jest zgodne z dobrymi praktykami w tworzeniu przejrzystych i czytelnych interfejsów, zwłaszcza w kontekście tworzenia stron internetowych o charakterze technicznym.

Pytanie 7

Na podstawie relacji przedstawionej na ilustracji, można stwierdzić, że jest to relacja

A. jeden do wielu, gdzie kluczem obcym jest pole w tabeli kadra

B. jeden do wielu, gdzie kluczem obcym jest pole w tabeli uslugi

C. wiele do wielu pomiędzy kluczami głównymi obu tabel

D. jeden do jednego, gdzie obie tabele mają przypisane klucze obce

Relacja jeden do wielu, gdzie kluczem obcym jest pole w tabeli uslugi, jest poprawna, ponieważ reprezentuje typową praktykę w projektowaniu baz danych, gdzie wiele rekordów w jednej tabeli (uslugi) jest powiązanych z jednym rekordem w innej tabeli (kadra). W tym przypadku, kolumna kadra_id w tabeli uslugi pełni rolę klucza obcego, który wskazuje na klucz główny (id) w tabeli kadra. Takie podejście jest szeroko stosowane w zarządzaniu relacjami pomiędzy danymi, umożliwiając efektywne przechowywanie i odwoływanie się do powiązanych rekordów. Przykładowo, w systemie usługowym, jedna osoba może być odpowiedzialna za wiele różnych usług, co jest wizualizowane przez tę konstrukcję. W praktyce pozwala to na łatwe aktualizacje danych kadry bez konieczności zmian w tabeli usług, co jest zgodne z zasadami normalizacji danych i zwiększa spójność oraz integralność danych. Tego typu relacje są fundamentem dla operacji typu JOIN w SQL, które umożliwiają łączenie danych z różnych tabel na podstawie wspólnych wartości kluczy obcych, co jest kluczowe dla wydajnego przetwarzania zapytań w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 8

Jakie polecenie przywróci do działania uszkodzoną tabelę w SQL?

A. ANALYZE TABLE tbl_name

B. REPAIR TABLE tblname

C. OPTIMIZE TABLE tbl_name

D. REGENERATE TABLE tbl_name

REPAIR TABLE tblname jest komendą w SQL, która jest używana do naprawy uszkodzonych tabel w bazach danych, szczególnie w systemach zarządzania bazami danych, takich jak MySQL. Gdy tabela ulegnie uszkodzeniu z powodu awarii systemu, błędów oprogramowania lub innych problemów, użycie tej komendy pozwala na przywrócenie jej do stanu używalności. Przykładem może być sytuacja, gdy po awarii serwera tabela przestaje być dostępna. Wówczas wystarczy uruchomić polecenie REPAIR TABLE, aby zdiagnozować i naprawić problemy. Warto pamiętać, że ta komenda nie tylko przywraca integralność danych, ale także może poprawić wydajność tabeli, usuwając fragmentację. Praktyka wskazuje, że regularne sprawdzanie i naprawa tabel, zwłaszcza po dużych operacjach zapisu, jest dobrym nawykiem w zarządzaniu bazami danych. Dobrą praktyką jest również tworzenie kopii zapasowych tabel przed ich naprawą, co zabezpiecza dane przed potencjalną utratą w wyniku błędów przy naprawie.

Pytanie 9

W języku HTML, aby stworzyć pole do wprowadzania hasła, w którym tekst jest maskowany (zastąpiony kropeczkami), należy zastosować znacznik

A. <input name="password" />

B. <form="password" type="password" />

C. <input type="password" />

D. <form input type="password" />

Aby utworzyć pole edycyjne do wpisywania hasła w HTML, należy użyć znacznika <input> z atrybutem type ustawionym na 'password'. Taki typ pola edycyjnego zapewnia, że wprowadzany tekst jest maskowany, co w praktyce oznacza, że jest on wyświetlany jako kropki lub gwiazdki, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa. Stosując <input type='password' />, zalecane jest również dodanie atrybutu name, co ułatwi przesyłanie danych na serwer. Warto zwrócić uwagę, że zgodnie z tym, co definiuje specyfikacja HTML5, pole to jest standardowo obsługiwane przez wszystkie nowoczesne przeglądarki. Przykład użycia: <input type='password' name='user_password' placeholder='Wpisz swoje hasło' />. Ponadto, dobrym praktyką jest stosowanie odpowiednich mechanizmów walidacji po stronie serwera, aby upewnić się, że dane przesyłane z formularzy są bezpieczne i chronione przed nieautoryzowanym dostępem. Maskowanie hasła w polach edycyjnych jest kluczowym elementem ochrony danych użytkowników w aplikacjach internetowych oraz stronach, które wymagają logowania.

Pytanie 10

Na ilustracji widoczne są dwie tabele. Aby stworzyć relację jeden do wielu, gdzie jeden jest po stronie Klienci, a wiele po stronie Zamowienia, należy

A. Wprowadzić pole klucza obcego do tabeli Klienci i połączyć je z ID tabeli Zamowienia

B. Połączyć relacją pola ID z obu tych tabel

C. Wprowadzić pole klucza obcego do tabeli Zamowienia i połączyć je z ID tabeli Klienci

D. Utworzyć trzecią tabelę z dwoma kluczami obcymi. Jeden klucz połączyć z ID tabeli Klienci, a drugi z ID tabeli Zamowienia

Relacja jeden do wielu polega na tym że jedna wartość z jednej tabeli może być związana z wieloma wartościami w innej tabeli W tym przypadku jeden klient może mieć wiele zamówień co oznacza że musimy dodać pole klucza obcego w tabeli Zamowienia które będzie odnosiło się do Klientów Klucz obcy w bazach danych to pole które odwołuje się do klucza głównego w innej tabeli Dobre praktyki projektowania baz danych sugerują aby takie połączenia realizować za pomocą kluczy obcych co pozwala na utrzymanie integralności danych oraz łatwiejsze ich przetwarzanie W praktyce oznacza to że w tabeli Zamowienia dodajemy pole które przechowuje ID z tabeli Klienci Standardy branżowe jak SQL ANSI określają sposób tworzenia takich relacji co zapewnia kompatybilność z większością systemów zarządzania bazami danych Dzięki temu możemy łatwo uzyskać wszystkie zamówienia przypisane do konkretnego klienta co jest funkcjonalnością często wymaganą w aplikacjach biznesowych

Pytanie 11

Do czego służy znacznik <i> w języku HTML?

A. zmiany kroju pisma na pochylony

B. zdefiniowania nagłówka w treści

C. umieszczania obrazu

D. zdefiniowania formularza

Znacznik <i> w języku HTML jest używany do przedstawienia tekstu w stylu kursywy. Jest to jeden z najprostszych znaczników, który jest często stosowany do podkreślenia pewnych elementów tekstowych, takich jak tytuły książek, nazwy filmów czy inne wyrazy, które mają znaczenie kontekstowe. Użycie tego znacznika jest zgodne z zasadami semantyki HTML, co oznacza, że zachowuje on znaczenie treści, a nie tylko jej wygląd. Warto również zauważyć, że w CSS istnieje wiele możliwości stylizacji tekstu, a znacznik <i> jest jednym z elementów, które w łatwy sposób można połączyć z regułami stylów, aby stworzyć atrakcyjne wizualnie strony internetowe. Przykładem zastosowania może być: <p>Ostatnio przeczytałem <i>Harry'ego Pottera</i> i bardzo mi się podobał.</p>. W tym przypadku tytuł książki jest wyróżniony, co przyciąga uwagę czytelnika. Warto pamiętać, że w nowoczesnym HTML zamiast <i> dla stylizacji można używać CSS, jednak <i> pozostaje ważnym elementem dla zachowania semantyki treści.

Pytanie 12

Jakie polecenie HTML poprawnie odwzorowuje przedstawioną hierarchiczną strukturę tekstu, która została wyświetlona przez przeglądarkę w następujący sposób: Rozdział 1 tekst Podrozdział 1.1 tekst Podrozdział 1.2?

A. <big>Rozdział 1</big>tekst<big>Podrozdział 1.1</big>tekst<big>Podrozdział 1.2</big>

B. <h1>Rozdział 1<p>tekst<h2>Podrozdział 1.1<p>tekst<h2>Podrozdział 1.2

C. <h1>Rozdział 1</h1><p>tekst</p><h2>Podrozdział 1.1</h2><p>tekst</p><h2>Podrozdział 1.2</h2>

D. <ul><li>Rozdział 1<li>tekst<li>Podrozdział 1.1<li>tekst<li>Podrozdział 1.2</ul>

Poprawny kod HTML do definiowania hierarchicznej struktury tekstu oparty jest na semantycznym znaczeniu tagów. W tym przypadku, użycie <h1> dla 'Rozdział 1' jako głównego nagłówka jest zgodne z zasadami projektowania stron internetowych, gdyż <h1> powinien być używany dla najważniejszego nagłówka na stronie. Następnie zastosowanie <h2> dla 'Podrozdział 1.1' i 'Podrozdział 1.2' wskazuje na hierarchię, gdzie te podrozdziały są podkategoriami głównego rozdziału. Tag <p> jest użyty do definiowania paragrafów tekstowych, co zapewnia odpowiednie formatowanie i czytelność. Taki układ jest zgodny z wytycznymi W3C, które rekomendują używanie nagłówków w strukturze dokumentu HTML, co ułatwia zarówno przeglądarkom, jak i użytkownikom zrozumienie hierarchii treści. Przykładowo, strona internetowa z taką strukturą będzie lepiej indeksowana przez wyszukiwarki, co przyczyni się do poprawy SEO.

Pytanie 13

W JavaScript zdarzenie onKeydown zostanie wywołane, gdy klawisz

A. klawiatury będzie wciśnięty

B. myszki będzie zwolniony

C. myszki będzie wciśnięty

D. klawiatury będzie zwolniony

Odpowiedź, że zdarzenie onKeydown jest wywoływane, gdy klawisz klawiatury został naciśnięty, jest prawidłowa, ponieważ onKeydown jest zdarzeniem, które reaguje na pierwszą interakcję użytkownika z klawiaturą. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik naciśnie dowolny klawisz na klawiaturze, np. literę, cyfrę lub klawisz funkcyjny, zdarzenie onKeydown zostanie wywołane. Jest to kluczowe w kontekście tworzenia interaktywnych aplikacji webowych, ponieważ pozwala programistom na obsługę wejścia użytkownika w czasie rzeczywistym. Na przykład, w aplikacji do edycji tekstu, można wykorzystać onKeydown do aktualizacji zawartości edytora na podstawie wprowadzanego tekstu, co zapewnia płynne doświadczenie użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania tego zdarzenia jest również implementacja gier, w których ruchy postaci lub akcje są wykonywane w odpowiedzi na naciśnięcia klawiszy. W standardach W3C dotyczących dostępu i interakcji z użytkownikiem, zdarzenie onKeydown uwzględnia również kwestie dostępności, co jest istotne dla projektowania inkluzywnych aplikacji.

Pytanie 14

W HTML znacznik <i> wywołuje taki sam efekt wizualny jak znacznik

A. <u>

B. <pre>

C. <em>

D. <strong>

Znacznik <em> (emphasis) w języku HTML jest używany do podkreślenia znaczenia słów lub fraz w kontekście tekstu, co jest zgodne z semantyką sieci. Użycie tego znacznika nie tylko zmienia styl prezentacji tekstu na kursywę, ale także wskazuje, że dany fragment tekstu jest istotny dla zrozumienia całości. Znacznik <i> (italic) również stosuje kursywę, ale nie ma znaczenia semantycznego, co oznacza, że nie informuje przeglądarek ani technologii wspomagających o istotności tego tekstu. W praktyce, stosując <em> w miejscach, gdzie chcemy zaakcentować ważne elementy, pomagamy w poprawie dostępności strony oraz w jej SEO, ponieważ wyszukiwarki mogą lepiej zrozumieć strukturę i kontekst treści. Warto pamiętać, że według standardów W3C, stosowanie znaczników semantycznych, takich jak <em>, jest zalecane dla poprawy struktury dokumentu HTML oraz dla lepszej interakcji z użytkownikami wykorzystującymi technologie asystujące. Przykład: <p>W tej książce <em>odkryjesz</em> nowe możliwości.</p>

Pytanie 15

W dokumencie HTML zdefiniowano pewne elementy w klasie o nazwie "nomargin". W celu przeprowadzenia operacji na tych elementach za pomocą języka JavaScript, można wykorzystać funkcję

A. getElementsByTagName("nomargin")

B. getElementsByClassName("nomargin")

C. getElementById("nomargin")

D. getElement("nomargin")

Funkcja getElementsByClassName("nomargin") jest poprawnym sposobem na uzyskanie dostępu do elementów HTML przypisanych do klasy o nazwie 'nomargin'. Jest to metoda dostępna w obiekcie document, która zwraca kolekcję wszystkich elementów, które mają wskazaną klasę. W przeciwieństwie do getElementById, która zwraca pojedynczy element o podanym identyfikatorze, getElementsByClassName zwraca listę, co jest szczególnie przydatne, gdy mamy do czynienia z wieloma elementami oznaczonymi tą samą klasą. Przykładowo, jeśli mamy kilka divów z klasą 'nomargin', możemy w łatwy sposób iterować przez wszystkie z nich i stosować różne operacje, takie jak zmiana stylów czy dodawanie zdarzeń. Używanie tej metody jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ pozwala na selekcję grupy elementów, co z kolei wspiera modularność i łatwość zarządzania kodem. Warto również pamiętać, że w przypadku użycia tej metody, zmiany w DOM będą miały wpływ na wszystkie elementy, co może być przydatne w złożonych interfejsach użytkownika.

Pytanie 16

W programie INKSCAPE / COREL, aby uzyskać efekt przedstawiony w napisie, należy

A. zastosować funkcję wykluczenia z kołem

B. posłużyć się funkcją gradientu

C. skorzystać z funkcji wstaw / dopasuj tekst do ścieżki

D. wykorzystać funkcję sumy z kołem

Wybierając odpowiednie narzędzia do osiągnięcia skomplikowanych efektów typograficznych ważne jest zrozumienie właściwości każdej funkcji Dostępne odpowiedzi sugerują nieprawidłowe podejścia do problemu Gradient jest narzędziem używanym głównie do tworzenia płynnych przejść między kolorami w obiektach wektorowych Nie wpływa on bezpośrednio na układ tekstu wzdłuż ścieżki Wybór tej opcji może wynikać z błędnego rozumienia że gradient wpływa na formę obiektu w tym przypadku tekstu Funkcja sumy w kontekście programów graficznych takich jak Inkscape czy CorelDraw dotyczy operacji booleowskich na obiektach co prowadzi do łączenia kształtów Wynikowa forma jest sumą obszarów wyjściowych jednak znów nie wpływa to na układ tekstu wzdłuż ścieżki Działanie funkcji wykluczenia z kolei polega na tworzeniu przecięcia dwóch kształtów i usunięciu wspólnego obszaru co jest używane głównie w tworzeniu złożonych kształtów Nie ma to zastosowania przy dopasowywaniu tekstu do ścieżki Myślenie że te operacje booleowskie mogą wpływać na tekst wynika z niezrozumienia jak działają te funkcje w kontekście obiektów i tekstu w programach graficznych Kluczowym błędem jest tutaj założenie że funkcje do manipulacji kształtami mogą być bezpośrednio stosowane do tekstu bez zrozumienia specyfiki narzędzi jakimi są gradient sumowanie czy wykluczanie które nie dotyczą bezpośrednio zarządzania tekstem wzdłuż ścieżki

Pytanie 17

Który z frameworków stworzono dla języka skryptowego PHP?

A. ASP.NET

B. Angular

C. Spring

D. Symfony

Symfony jest jednym z najpopularniejszych frameworków PHP, który został zaprojektowany w celu ułatwienia tworzenia aplikacji webowych. Oferuje zestaw narzędzi i komponentów, które wspierają rozwój poprzez ułatwienie organizacji kodu, co jest zgodne z zasadami programowania obiektowego. W praktyce, Symfony pozwala na szybkie prototypowanie aplikacji oraz wspiera długoterminowy rozwój dzięki modularności i łatwości w utrzymaniu. Framework ten stosuje wzorzec architektoniczny MVC (Model-View-Controller), co pozwala na oddzielanie logiki aplikacji od warstwy prezentacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Symfony posiada bogaty ekosystem, w tym zestaw komponentów, które mogą być używane niezależnie od całego frameworka. Przykłady zastosowania Symfony obejmują tworzenie złożonych systemów zarządzania treścią (CMS), e-commerce, oraz aplikacji opartej na REST API. Jego wsparcie dla testów automatycznych oraz rozbudowanej dokumentacji czyni go idealnym wyborem dla projektów wymagających wysokiej jakości kodu oraz efektywności w rozwoju.

Pytanie 18

W PHP, aby połączyć się z bazą danych MySQL przy użyciu biblioteki mysqli, w zapisie zamieszczonym poniżej, w miejscu litery 'c' powinno się wpisać

A. lokalizację serwera bazy danych

B. nazwę użytkownika

C. hasło użytkownika

D. nazwę bazy danych

W języku PHP używając biblioteki mysqli do połączenia z bazą danych MySQL, jako drugi argument funkcji mysqli należy podać nazwę użytkownika. Konstruktor mysqli przyjmuje pięć głównych argumentów: lokalizację serwera, nazwę użytkownika, hasło użytkownika, nazwę bazy danych oraz opcjonalne port i socket. Nazwa użytkownika jest kluczowa, ponieważ określa, który użytkownik bazy danych będzie używany do połączenia. Najczęściej używanym użytkownikiem przy lokalnych połączeniach testowych jest 'root', ale w środowiskach produkcyjnych stosuje się bardziej restrykcyjne podejście, tworząc dedykowane konta z ograniczonymi uprawnieniami dostępowymi. Korzystając z odpowiednich danych uwierzytelniających, można także lepiej logować działania i zarządzać prawami dostępu. Dobra praktyka wymaga, aby hasło było przechowywane bezpiecznie, np. w plikach konfiguracyjnych poza dostępem zewnętrznym, a dane użytkownika zawsze były szyfrowane przy przesyłaniu. Znajomość poprawnej konfiguracji połączenia z bazą danych jest kluczowa dla bezpieczeństwa i wydajności aplikacji.

Pytanie 19

Kwalifikatory dostępu: private, protected oraz public określają mechanizm

A. hermetyzacji

B. polimorfizmu

C. przeładowania

D. rekurencji

Kwalifikatory dostępu: private, protected i public, są kluczowymi elementami hermetyzacji w programowaniu obiektowym. Hermetyzacja polega na ukrywaniu wewnętrznych szczegółów implementacji obiektu i ograniczaniu dostępu do jego danych oraz metod. Dzięki tym kwalifikatorom programista może definiować, które elementy klasy są dostępne dla innych klas, co znacząco poprawia bezpieczeństwo kodu oraz jego czytelność. Na przykład, deklarując zmienną jako private, uniemożliwiamy jej bezpośredni dostęp z zewnątrz, co zapobiega przypadkowemu lub niezamierzonemu modyfikowaniu jej wartości. Dzięki temu kod staje się bardziej odporny na błędy oraz łatwiejszy do utrzymania. W praktyce, hermetyzacja jest jedną z podstawowych zasad programowania obiektowego i jest zgodna z najlepszymi praktykami, takimi jak SOLID, które promują pisanie przejrzystego i elastycznego kodu. Dobrze zaprojektowane klasy, które stosują hermetyzację, są bardziej modułowe i ułatwiają współpracę w zespołach programistycznych, co jest niezmiernie istotne w dużych projektach.

Pytanie 20

Które z poniższych poleceń przywróci funkcjonalność uszkodzonej tabeli w SQL?

A. REGENERATE TABLE tbl_name

B. OPTIMIZE TABLE tbl_name

C. ANALYZE TABLE tbl_name

D. REPAIR TABLE tbl_name

Polecenie REPAIR TABLE tbl_name jest używane w systemach zarządzania bazami danych, takich jak MySQL, do naprawy uszkodzonych tabel. Kiedy tabela ulega uszkodzeniu, na przykład z powodu błędów podczas zapisu danych, utraty zasilania lub problemów z dyskiem, REPAIR TABLE analizuje strukturę tabeli i podejmuje próby przywrócenia jej do stanu operacyjnego. Działanie to jest szczególnie przydatne w przypadku tabel typu MyISAM, które mogą być bardziej podatne na uszkodzenia niż inne silniki, takie jak InnoDB. Użycie tego polecenia jest stosunkowo proste: wystarczy wykonać zapytanie w formacie REPAIR TABLE nazwa_tabeli. W praktyce, aby zwiększyć bezpieczeństwo danych, zaleca się regularne wykonywanie kopii zapasowych oraz monitorowanie logów serwera bazy danych, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów i minimalizowanie ryzyka utraty danych. Dodatkowo, dokumentacja MySQL podkreśla znaczenie tego polecenia jako narzędzia do utrzymania integralności baz danych, co czyni go nieocenionym w pracy administratora baz danych.

Pytanie 21

Aby zdefiniować pole w klasie, do którego dostęp mają wyłącznie metody tej klasy, a które nie jest dostępne dla klas dziedziczących, powinno się zastosować kwalifikator dostępu

A. publiczny.

B. prywatny.

C. chroniony.

D. opublikowany.

Kwalifikator dostępu 'private' jest używany w programowaniu obiektowym do deklarowania pól klasy, które są dostępne wyłącznie w obrębie tej klasy. Oznacza to, że żadne inne klasy, w tym klasy pochodne, nie mają dostępu do tych pól, co sprzyja enkapsulacji, jednej z fundamentalnych zasad programowania obiektowego. Enkapsulacja pozwala na ochronę danych i logiki wewnętrznej obiektu, co zmniejsza ryzyko wystąpienia błędów oraz zwiększa bezpieczeństwo aplikacji. Przykładowo, gdy w klasie 'Samochod' mamy pole 'prędkość', które powinno być modyfikowane jedynie przez metody klasy 'Samochod', zadeklarowanie go jako 'private' uniemożliwia dostęp do tego pola z zewnątrz. Dobre praktyki sugerują unikanie dostępu do pól klasy bezpośrednio, a zamiast tego korzystanie z metod dostępowych (getterów i setterów), co pozwala na wprowadzenie dodatkowych reguł walidacyjnych. W ten sposób zapewniamy większą kontrolę nad tym, jak dane są używane i zmieniane w aplikacji.

Pytanie 22

Aby wykonać przycisk na stronę internetową zgodnie z wzorem, potrzebne jest skorzystanie z opcji w programie do grafiki rastrowej

A. zaokrąglenie lub wybór opcji prostokąt z zaokrąglonymi rogami

B. zniekształcenia i deformacja

C. selekcja eliptyczna

D. propagacja wartości

Opcja zaokrąglenie lub wybranie opcji prostokąt z zaokrąglonymi rogami jest prawidłowa, ponieważ pozwala na stworzenie przycisku o nowoczesnym i estetycznym wyglądzie. W programach graficznych takich jak Adobe Photoshop lub GIMP opcja ta umożliwia użytkownikowi szybkie utworzenie prostokąta, którego rogi są zaokrąglone według określonego promienia. Jest to szczególnie przydatne w projektowaniu elementów interfejsu użytkownika, gdzie zaokrąglone rogi nadają wrażenie łagodności i nowoczesności. Stosowanie zaokrąglonych rogów jest zgodne z aktualnymi trendami UX/UI, które kładą nacisk na przyjazność i intuicyjność interfejsu. Praktyczne zastosowanie to nie tylko przyciski, ale również inne elementy graficzne takie jak pola tekstowe, karty czy okna dialogowe. Zaokrąglone rogi są również bardziej przyjazne dla oka, co jest istotne w kontekście użyteczności. Technicznie osiąga się to przez modyfikację kształtu obiektu wektorowego lub przez zastosowanie odpowiednich filtrów w grafice rastrowej. Warto też pamiętać o dostosowaniu promienia zaokrągleń do ogólnej estetyki projektu, co jest dobrą praktyką w projektowaniu graficznym.

Pytanie 23

Które z poniższych stwierdzeń dotyczy skalowania obrazu?

A. Łączy lub odejmuje figury

B. Powoduje zmianę wymiarów obrazu bez modyfikacji istotnej zawartości wizualnej

C. Polega na modyfikacji sposobu zapisu obrazu, aby zmienić metodę kompresji

D. Powoduje wycięcie określonego fragmentu z pierwotnego obrazu w celu uzyskania lepszego widoku

Skalowanie obrazu to proces, który polega na zmianie jego rozmiaru, zachowując przy tym kluczowe elementy wizualne. Istotne jest, aby w trakcie skalowania nie doszło do zniekształcenia ważnych detali czy proporcji obrazu. W praktyce, stosowanie algorytmów interpolacji, takich jak biliniowa czy bikubiczna, pozwala na uzyskanie wysokiej jakości powiększeń lub pomniejszeń obrazów, co jest fundamentem w grafice komputerowej, projektowaniu stron internetowych oraz w fotografii cyfrowej. Dzięki odpowiednim technikom, możemy skalować zdjęcia do różnych rozmiarów bez utraty istotnych informacji, co jest niezwykle ważne w kontekście przygotowywania materiałów do druku lub publikacji online. Dobrze wykonane skalowanie obrazu zapewnia estetyczny wygląd i zgodność z wymogami technicznymi, co jest kluczowe w mediach, marketingu i projektowaniu graficznym.

Pytanie 24

Jakim poleceniem można uzyskać konfigurację serwera PHP, w tym dane takie jak: wersja PHP, system operacyjny serwera oraz wartości przedefiniowanych zmiennych?

A. print_r(ini_get_all());

B. phpcredits();

C. echo phpversion();

D. phpinfo();

Funkcja phpinfo() jest standardowym narzędziem w PHP, które dostarcza szczegółowych informacji o konfiguracji serwera oraz wersji PHP, która jest aktualnie używana. Wywołanie tej funkcji generuje stronę HTML z informacjami o ustawieniach PHP, w tym o zainstalowanych rozszerzeniach, włączonych opcjach oraz wartości przedefiniowanych zmiennych. Dodatkowo, phpinfo() prezentuje szczegóły dotyczące środowiska serwera, takie jak system operacyjny, serwer WWW oraz zmienne środowiskowe. Praktycznie, jest to niezwykle przydatne narzędzie dla programistów oraz administratorów serwerów, które umożliwia szybkie zdiagnozowanie problemów z konfiguracją czy identyfikację, które rozszerzenia PHP są dostępne. W kontekście bezpieczeństwa najlepiej jest używać tej funkcji tylko w środowisku developerskim lub lokalnym, aby uniknąć wycieku szczegółowych informacji o serwerze na produkcji. Zgodnie z najlepszymi praktykami, po zakończeniu diagnostyki, powinno się dezaktywować dostęp do tego typu informacji.

Pytanie 25

Istnieje tabela programisci z polami: id, nick, ilosc_kodu, ocena. Wartość w polu ilosc_kodu przedstawia liczbę linii kodu, które dany programista stworzył w określonym miesiącu. Aby obliczyć całkowitą liczbę linii kodu napisanych przez wszystkich programistów, należy zastosować następujące polecenie

A. SELECT COUNT(programisci) FROM ilosc_kodu;

B. SELECT MAX(ilosc_kodu) FROM programisci;

C. SELECT SUM(ocena) FROM ilosc_kodu;

D. SELECT SUM(ilosc_kodu) FROM programisci;

Poprawna odpowiedź to "SELECT SUM(ilosc_kodu) FROM programisci;" ponieważ to zapytanie dokładnie ilustruje, jak można obliczyć sumę wszystkich linii kodu napisanych przez programistów. Funkcja agregująca SUM() służy do sumowania wartości w podanym polu, które w tym przypadku jest polem "ilosc_kodu". W kontekście relacyjnych baz danych, stosowanie funkcji agregujących jest kluczowe do analizy danych w sposób statystyczny. W praktyce, takie zapytanie może być przydatne w raportach dotyczących wydajności zespołu programistycznego, gdzie analiza sumy napisanych linii kodu pozwala na ocenę produktywności oraz identyfikację programistów, którzy mogą potrzebować wsparcia w realizacji zadań. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami SQL, warto być świadomym kontekstu zapytań, a dobór odpowiednich funkcji agregujących, takich jak SUM(), COUNT(), AVG() itp., jest niezbędny do efektywnego przetwarzania danych.

Pytanie 26

Plik graficzny powinien być zapisany w formacie GIF, gdy

A. jest to grafika wektorowa

B. jest potrzeba zapisu obrazu lub animacji

C. jest to obraz stereoskopowy

D. jest konieczność zapisu obrazu bez kompresji

Format GIF (Graphics Interchange Format) jest szeroko stosowany do zapisu obrazów oraz animacji. GIF obsługuje do 256 kolorów w palecie, co czyni go idealnym do grafiki komputerowej o prostych kolorach, takich jak ikony czy grafiki internetowe. Kluczową cechą GIF-a jest możliwość kompresji bezstratnej, co pozwala na zachowanie jakości obrazu przy stosunkowo niskiej wadze pliku. Jest to szczególnie istotne w przypadku animacji, gdzie różne klatki mogą być przechowywane w jednym pliku, umożliwiając płynne przejścia. GIF jest również kompatybilny z większością przeglądarek internetowych, co czyni go doskonałym wyborem do zastosowań internetowych. Przykładowo, animowane GIF-y są często wykorzystywane w mediach społecznościowych i na stronach internetowych do przyciągania uwagi, a ich prosta struktura sprawia, że są łatwe w implementacji i odtwarzaniu. Dodatkowo, standard GIF został ustalony przez Compuserve w 1987 roku i od tego czasu stał się jednym z najpopularniejszych formatów graficznych w sieci.

Pytanie 27

Wskaż problem z walidacją w podanym fragmencie kodu HTML

<h6>CSS</h6>
<p>Kaskadowe arkusze stylów (<b>ang. <i>Cascading Style Sheets</b></i>)<br>to język służący... </p>

A. Znacznik br nie może występować wewnątrz znacznika p

B. Znacznik br nie został poprawnie zamknięty

C. Znacznik zamykający /b niezgodny z zasadą zagnieżdżania

D. Nieznany znacznik h6

Znacznik zamykający b niezgodny z zasadą zagnieżdżania czyli poprawna odpowiedź 1 odnosi się do zasady poprawnego zagnieżdżania znaczników HTML Zasada ta mówi że znaczniki muszą być zamykane w odwrotnej kolejności do ich otwarcia W naszym przykładzie mamy otwierający znacznik b a następnie i co oznacza że najpierw powinien być zamknięty znacznik i a potem b Tego typu błąd jest często spotykany w kodzie HTML i może prowadzić do nieoczekiwanych problemów z wyświetlaniem strony Warto pamiętać że poprawne zagnieżdżanie znaczników wpływa na czytelność i utrzymanie kodu co jest kluczowe w większych projektach HTML jest językiem opartym na strukturze drzewiastej i każda niezgodność w zagnieżdżaniu może wpłynąć na sposób przetwarzania dokumentu przez przeglądarki Dbałość o szczegóły w strukturze dokumentu HTML jest zgodna z dobrymi praktykami branżowymi i wspomaga zgodność z różnymi przeglądarkami i urządzeniami co w konsekwencji poprawia dostępność i użyteczność strony internetowej

Pytanie 28

Jak określa się proces przedstawiania informacji zawartych w dokumencie elektronicznym w formie odpowiedniej dla konkretnego środowiska?

A. Mapowanie

B. Teksturowanie

C. Renderowanie

D. Rasteryzacja

Renderowanie to proces, w którym dane zawarte w dokumencie elektronicznym są przekształcane w formę wizualną, która jest zrozumiała dla użytkownika. W praktyce oznacza to przekształcenie informacji na ekranie w sposób odpowiedni do kontekstu, w jakim są prezentowane. Renderowanie jest kluczowe w takich technologiach jak HTML, CSS oraz JavaScript, gdzie przetwarzane są dokumenty webowe, a ich wygląd oraz interaktywność są dostosowywane do możliwości przeglądarek. Przykładem zastosowania renderowania może być proces wyświetlania stron internetowych, gdzie przeglądarka interpretując kod HTML, CSS i JavaScript, renderuje dynamiczne treści, obrazy oraz elementy interaktywne. Rekomendowane praktyki branżowe dotyczące renderowania obejmują optymalizację czasu ładowania stron poprzez techniki, takie jak lazy loading, a także zapewnienie dostępności poprzez poprawne użycie znaczników semantycznych. W kontekście grafiki komputerowej, renderowanie jest również używane do generowania obrazów z modeli 3D, gdzie zaawansowane algorytmy renderujące tworzą realistyczne obrazy w grach komputerowych czy symulacjach wizualnych. Zrozumienie procesu renderowania jest kluczowe dla twórców treści cyfrowych, programistów oraz specjalistów od UX/UI.

Pytanie 29

Jakiego znacznika w języku HTML nie można użyć do wstawienia grafiki dynamicznej na stronę?

A. style="margin-bottom: 0cm;"><embed>

B. <strike>

C. <object>

D. style="margin-bottom: 0cm;"><img>

Odpowiedź <strike> jest poprawna, ponieważ ten znacznik w HTML nie jest przeznaczony do umieszczania grafiki dynamicznej. Element <strike> służy do styli tekstu, oznaczając, że tekst jest skreślony. Nie ma on właściwości ani zdolności renderowania mediów, takich jak obrazy czy animacje. W praktyce, w przypadku potrzeby dodania grafiki dynamicznej, zaleca się używanie znaczników takich jak <img> do statycznych obrazów, <embed> lub <object> do multimediów, które mogą obejmować wideo lub interaktywne elementy. Standardy HTML5 definiują, że elementy te powinny być wykorzystywane do wstawiania różnorodnych formatów medialnych, co zapewnia lepszą dostępność i zgodność z przeglądarkami. Zrozumienie odpowiednich zastosowań tych znaczników jest kluczowe dla tworzenia semantycznych i funkcjonalnych stron internetowych, co jest podstawą dobrych praktyk w web designie.

Pytanie 30

W HTML, aby dodać obrazek z tekstem przylegającym, umiejscowionym na środku obrazka, trzeba użyć znacznika

A. <img src="/obrazek.png" alt="obraz4">tekst

B. <img src="/obrazek.png" alt="obraz1" hspace="30px">tekst

C. <img src="/obrazek.png" alt="obraz2" align="middle">tekst

D. <img src="/obrazek.png" alt="obraz3" height="50%">tekst

Aby wstawić obrazek z tekstem przyległym w HTML, należy skorzystać ze znacznika <img> z atrybutem align ustawionym na 'middle'. Atrybut align jest przestarzały w HTML5, ale nadal może być używany w kontekście tekstów przylegających do obrazków. Ustawiając 'middle', obrazek będzie wyśrodkowany w pionie względem linii tekstu, co pozwala na estetyczne umiejscowienie obrazu w odniesieniu do towarzyszącego mu tekstu. Dobrym przykładem jest zastosowanie <img src='/obrazek.png' alt='obraz2' align='middle'>tekst, co sprawia, że obrazek staje się integralną częścią tekstu, a nie tylko jego dodatkiem. W kontekście standardów, warto zauważyć, że HTML5 zaleca stosowanie CSS do pozycjonowania, dlatego bardziej współczesnym podejściem byłoby użycie stylów CSS, np. 'vertical-align: middle'. Można to osiągnąć poprzez dodanie klasy do obrazka oraz odpowiedniego stylu CSS. Chociaż align jest przestarzały, jego rozumienie jest istotne dla osób przystosowujących starsze strony do nowych standardów.

Pytanie 31

Jaką relację typu uzyskuje się w wyniku powiązania kluczy głównych dwóch tabel?

A. wiele do wielu

B. jeden do jednego

C. wiele do jednego

D. jeden do wielu

Odpowiedź „jeden do jednego” jest poprawna, ponieważ relacja typu jeden do jednego oznacza, że każdy rekord w jednej tabeli jest powiązany z dokładnie jednym rekordem w drugiej tabeli. Tego rodzaju relacje są często wykorzystywane w sytuacjach, gdzie istnieje potrzeba rozdzielenia danych w celu zwiększenia organizacji lub wydajności, na przykład w przypadku wrażliwych informacji, które są przechowywane oddzielnie od podstawowych danych użytkowników. Praktycznym przykładem może być relacja między tabelą użytkowników a tabelą profili, gdzie każdy użytkownik ma dokładnie jeden profil. W dobrych praktykach projektowania baz danych, takie relacje są stosowane, aby zapewnić integralność danych oraz umożliwić skuteczne zarządzanie informacjami w systemach. Ponadto, stosowanie relacji jeden do jednego może pomóc w optymalizacji zapytań, ponieważ zminimalizowane jest ryzyko duplikacji danych, co przyczynia się do efektywniejszego przetwarzania operacji w bazach danych.

Pytanie 32

Bitmapa stanowi obraz

A. analogowym

B. interakcyjnym

C. rastrowym

D. wektorowym

Bitmapa, znana również jako obraz rastrowy, jest zbiorem pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisaną określoną wartość koloru. Tego rodzaju obrazy są powszechnie stosowane w grafice komputerowej i fotografii cyfrowej. Bitmapy wyróżniają się tym, że ich rozdzielczość jest stała, co oznacza, że powiększanie takiego obrazu skutkuje utratą jakości i pojawieniem się rozmycia. W przeciwieństwie do grafiki wektorowej, która opiera się na matematycznych równaniach i jest skalowalna bez utraty jakości, bitmapy są ograniczone do rozdzielczości, w jakiej zostały utworzone. Przykładem formatów obrazów rastrowych są JPEG, PNG, BMP oraz GIF. Praktyczne zastosowanie bitmap obejmuje edycję zdjęć przy użyciu oprogramowania, takiego jak Adobe Photoshop, gdzie możliwe jest manipulowanie każdym pikselem, co daje dużą swobodę w zakresie tworzenia obrazów. Standardy dotyczące obrazów rastrowych, takie jak sRGB czy Adobe RGB, definiują przestrzenie kolorów, co jest kluczowe dla zapewnienia spójności kolorystycznej w różnych urządzeniach wyświetlających.

Pytanie 33

W języku PHP zapisano fragment kodu. Plik cookie stworzony tym poleceniem

setcookie("osoba", "Anna Kowalska", time() + (3600 * 24));

A. będzie przechowywany na serwerze przez jedną godzinę.

B. zostanie usunięty po jednej godzinie od jego utworzenia.

C. będzie przechowywany na serwerze przez jeden dzień.

D. zostanie usunięty po jednym dniu od jego utworzenia.

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, to 'zostanie usunięty po jednym dniu od jego utworzenia'. W PHP działa to tak, że funkcja setcookie() bierze pod uwagę czas, po jakim cookie ma wygasnąć. To jest dodawane do aktualnego czasu, który dostajemy z funkcji time(). Kiedy widzisz wartość 3600 * 24, to znaczy, że mamy tu 86400 sekund, a to dokładnie jeden dzień. Czyli cookie zniknie z przeglądarki po upływie doby od założenia. Wydaje mi się, że to ważna sprawa, bo dobrze wiedzieć, jak działa cykl życia cookies w PHP. Pomoże to w ogarnianiu sesji i dbaniu o bezpieczeństwo w aplikacjach internetowych.

Pytanie 34

Przemiana kodu źródłowego wykonanego przez programistę w zrozumiały dla maszyny kod maszynowy to

A. wykonywanie

B. kompilowanie

C. analizowanie błędów

D. wdrażanie

Kompilowanie to kluczowy proces w inżynierii oprogramowania, który polega na przekształceniu kodu źródłowego napisanego w języku wysokiego poziomu (takim jak C++, Java czy Python) na kod maszynowy zrozumiały dla komputera. Proces ten jest krytyczny, ponieważ komputery nie są w stanie interpretować kodu źródłowego bezpośrednio. Kompilator przeprowadza analizę syntaktyczną i semantyczną kodu, optymalizuje go, a następnie generuje kod maszynowy. W praktyce, kompilacja pozwala na wykrycie błędów w kodzie przed jego uruchomieniem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi. Kompilatory często oferują dodatkowe narzędzia, takie jak debugery, które umożliwiają programistom śledzenie błędów w kodzie. W kontekście dużych projektów, dobrym podejściem jest również wykorzystanie systemów CI/CD, które automatyzują proces kompilacji i testowania, co znacząco przyspiesza cykl rozwoju oprogramowania oraz zwiększa jego jakość.

Pytanie 35

W semantycznym HTML odpowiednikiem elementu <b>, który nie tylko pogrubia tekst, ale także wskazuje na jego większe znaczenie, jest

A. <em>

B. <strong>

C. <mark>

D. <ins>

Znacznik <strong> w HTML semantycznym służy nie tylko do pogrubienia tekstu, ale także do wskazania, że dany fragment ma większe znaczenie w kontekście semantycznym. Zgodnie z zaleceniami W3C, użycie tego znacznika poprawia dostępność treści, ponieważ technologie wspomagające, takie jak czytniki ekranu, interpretują <strong> jako tekst o podwyższonej wadze, co może pomóc w lepszym zrozumieniu struktury dokumentu przez osoby z niepełnosprawnościami. Przykładem zastosowania może być podkreślenie ważnych informacji na stronie, takich jak zasady, ostrzeżenia czy kluczowe dane, które użytkownicy powinni zauważyć. W praktyce, stosowanie elementów semantycznych, takich jak <strong>, zamiast czysto stylistycznych, jest zgodne z zasadami budowania stron przyjaznych dla użytkowników i poprawia SEO, ponieważ wyszukiwarki mogą lepiej analizować kontekst treści. Warto pamiętać, że w przypadku użycia <strong>, nie zmienia to tylko sposobu wyświetlania, ale także wzbogaca znaczenie tekstu w kontekście całej strony.

Pytanie 36

Aby uzyskać płynne przejścia obrazów w filmie, liczba klatek (niewchodzących w interakcję ze sobą) na sekundę powinna znajdować się w co najmniej takim zakresie

A. 16 - 19 fps

B. 20 - 23 fps

C. 31 - 36 fps

D. 24 - 30 fps

Odpowiedź 24 - 30 fps jest prawidłowa, ponieważ to właśnie w tym zakresie klatek na sekundę (fps) uzyskuje się płynność ruchu, która jest akceptowana w większości produkcji filmowych i telewizyjnych. Standard 24 fps jest powszechnie stosowany w kinematografii, ponieważ pozwala na naturalne odwzorowanie ruchu, a także jest zgodny z technologią filmową. W praktyce, filmy kręcone w tym standardzie mają charakterystyczną estetykę, która jest ceniona przez widzów. Dodatkowo, przy 30 fps można uzyskać płynniejsze efekty w produkcjach telewizyjnych, szczególnie w transmisjach na żywo i sportowych, gdzie dynamika ruchu jest kluczowa. Utrzymanie liczby klatek w tym zakresie zmniejsza ryzyko efektów stroboskopowych, które mogą wystąpić przy niższych liczbach klatek. Warto również dodać, że nowoczesne technologie filmowe i animacyjne często korzystają z wyższych wartości fps, jednak standardowe ramy dla klasycznych produkcji pozostają w tym zakresie, co czyni je uniwersalnym punktem odniesienia dla twórców.

Pytanie 37

W znaczniku <meta ...> w sekcji <meta ...> na stronie internetowej nie zamieszcza się informacji o

A. kodowaniu

B. autorze

C. typie dokumentu

D. automatycznym odświeżaniu

Wszystkie wymienione odpowiedzi, z wyjątkiem informacji dotyczącej typu dokumentu, są poprawne i mogą być umieszczane w znaczniku <meta>. Informacja o autorze jest istotna, ponieważ pozwala wskazać osobę odpowiedzialną za treść na stronie, co może być ważne w kontekście cytowania i prawa autorskiego. Wyszukiwarki również mogą brać pod uwagę te informacje w kontekście wiarygodności źródła. Z kolei kodowanie jest kluczowe, ponieważ określa, w jaki sposób znaki są interpretowane przez przeglądarkę, co ma fundamentalne znaczenie dla prawidłowego wyświetlania treści, zwłaszcza w przypadku stron wielojęzycznych. Możliwość określenia kodowania w znaczniku <meta charset='UTF-8'> jest powszechnie stosowana, aby zapewnić, że wszystkie znaki są renderowane poprawnie. Automatyczne odświeżanie za pomocą znacznika <meta http-equiv='refresh' content='30'> jest przydatne, gdy strona potrzebuje być często aktualizowana, na przykład w przypadku stron informacyjnych czy serwisów newsowych. Dlatego też, umieszczanie tych informacji w znaczniku <meta> jest zgodne z praktykami webowymi i przyczynia się do poprawy działania strony oraz jej optymalizacji dla użytkowników i wyszukiwarek.

Pytanie 38

W języku Javascript obiekt typu array jest używany do przechowywania

A. wielu wartości lub metod

B. wielu wartości jedynie liczbowych

C. wielu wartości różnych typów

D. wielu wartości jedynie tekstowych

Wielu programistów mogą zmylić ograniczenia dotyczące typów danych w JavaScript, co prowadzi do błędnych wniosków na temat możliwości tego języka. Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują, że tablice w JavaScript mogą przechowywać tylko jednorodne typy danych, takie jak wyłącznie tekstowe lub wyłącznie liczbowe wartości. Takie podejście jest ograniczone i nie uwzględnia elastyczności, jaką oferuje JavaScript. Obiekty array w tym języku są projektowane w taki sposób, aby umożliwić przechowywanie różnych typów danych w jednej tablicy, co jest kluczowe dla nowoczesnego programowania. Przykładem może być tablica, która zawiera zarówno liczby, jak i obiekty, co umożliwia tworzenie bardziej złożonych struktur danych. Często spotykanym błędem jest mylenie tablic z innymi strukturami danych, które wymuszają jednolitość typów, jak np. tablice w języku Java. Właściwe zrozumienie typów danych oraz ich właściwości w JavaScript jest niezbędne dla efektywnego kodowania oraz unikania pułapek związanych z typowymi błędami myślowymi, które mogą prowadzić do długotrwałych trudności w utrzymaniu kodu.

Pytanie 39

Przyjmując, że użytkownik Adam nie miał dotychczas żadnych uprawnień, polecenie SQL przyzna mu prawa jedynie do

GRANT CREATE, ALTER ON sklep.* TO adam;

A. dodawania i modyfikacji danych we wszystkich tabelach bazy sklep

B. dodawania i modyfikacji danych w tabeli sklep

C. tworzenia oraz modyfikowania struktury w tabeli sklep

D. tworzenia i zmiany struktury wszystkich tabel w bazie sklep

To, co zaznaczyłeś, jest jak najbardziej na miejscu. W tym SQL-u, 'GRANT CREATE, ALTER ON sklep.* TO adam;' dajesz użytkownikowi, czyli adamowi, możliwości tworzenia i zmieniania struktury wszystkich tabel w bazie 'sklep'. Słowo 'CREATE' pozwala mu na tworzenie nowych tabel, a 'ALTER' umożliwia mu wprowadzanie zmian w tych istniejących, na przykład dodawanie czy usuwanie kolumn. Ważne, żeby ogarnąć, że 'sklep.*' oznacza wszystkie tabele w danej bazie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu bazami danych. No bo jakby adam miał ochotę dodać nową tabelę albo zmodyfikować istniejącą, to musi mieć odpowiednie uprawnienia. Przykładem może być sytuacja, gdy administrator daje programiście dostęp do zmian w strukturze tabel, żeby móc dodać nowe funkcje do aplikacji – to naprawdę ważne dla rozwoju systemu.

Pytanie 40

Który z modyfikatorów określa opisany w ramce przypadek? Metoda i zmienna są dostępne wyłącznie dla innych metod tej samej klasy

A. protected

B. static

C. private

D. public

Modyfikatory dostępu mają kluczowe znaczenie dla organizacji i bezpieczeństwa kodu. Odpowiedzi wskazujące na 'static', 'public' oraz 'protected' są nieprawidłowe w kontekście podanego opisu. Modyfikator 'static' oznacza, że metoda lub zmienna należy do klasy, a nie do instancji klasy, co pozwala na dostęp do niej bez tworzenia obiektu. Jest to użyteczne w przypadku narzędzi lub metod pomocniczych, ale nie odpowiada na wymaganie dotyczące ograniczenia dostępu. Modyfikator 'public' z kolei pozwala na dostęp do elementów z każdego miejsca w kodzie, co jest sprzeczne z definicją zawężającego dostępu do innych metod klasy. Użycie 'public' w tym kontekście prowadzi do sytuacji, w której inne klasy mogą niebezpiecznie zmieniać stan obiektów, co jest sprzeczne z zasadami dobrego projektowania. Modyfikator 'protected' umożliwia dostęp do elementów dla klas dziedziczących oraz dla tych, które znajdują się w tej samej paczce, co również nie spełnia wymogu ograniczenia dostępu wyłącznie do metod własnej klasy. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru niewłaściwych odpowiedzi, często wynikają z braku zrozumienia zasad projektowania obiektowego oraz niewłaściwego kojarzenia modyfikatorów z poziomem dostępu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że 'private' jest jedynym modyfikatorem, który w pełni spełnia wymagania opisane w pytaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej