Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 26 października 2025 09:39
Data zakończenia: 26 października 2025 09:52

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dysponujemy kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel folią. Słoneczne warunki atmosferyczne prognozowane są jedynie na następne dwa dni od momentu koszenia trawy. Biorąc pod uwagę te czynniki, trawę powinno się zabezpieczyć w formie

A. suszenia

B. sianokiszonki

C. kiszonki

D. siana

Odpowiedzi jak susz, kiszonka i siano to raczej nie najlepsze pomysły, jeśli mówimy o konserwacji trawy w sytuacji, gdy prognoza mówi o dwóch słonecznych dniach. Susz to metoda, która po prostu wysusza trawę do niskiej wilgotności, a to może oznaczać, że stracimy większość składników odżywczych, zwłaszcza przy zmieniającej się pogodzie. Jak trawa za mocno się wysuszy, to nie tylko stracimy te składniki, ale także pasza stanie się mniej kusząca dla zwierząt. Kiszonka, podobnie jak sianokiszonka, potrzebuje dłuższego czasu na fermentację, co nie ma sensu przy prognozowanych dwóch słonecznych dniach. Trawa musi być zbierana w odpowiednim momencie i przechowywana w dobrych warunkach, w przeciwnym razie fermentacja nie zadziała. Co do siana, to jest popularne, ale też łatwo traci wartość odżywczą, zwłaszcza gdy nie jest dobrze przechowywane. A jeszcze, siano wymaga dłuższego czasu na wysuszenie, co w kontekście krótkoterminowych prognoz nie jest najlepszym rozwiązaniem. Wybór metody przechowywania paszy powinien być przemyślany i oparty na analizie warunków pogodowych, żeby uniknąć typowych błędów przy zbiorze i przechowywaniu.

Pytanie 2

W przypadku lochy, która została pokryta 1 kwietnia, kiedy przewiduje się poród?

A. 7 sierpnia

B. 24 lipca

C. 30 czerwca

D. 2 września

Prawidłowe określenie terminu porodu lochy wymaga dokładnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego i fizjologii świń. Odpowiedzi, które wskazują na inne daty, mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego długości ciąży u loch. W praktyce wiele osób myli się, sądząc, że ciąża trwa dłużej niż 114 dni, co prowadzi do błędnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź sugerująca 2 września zakładałaby czas ciąży wynoszący niemal 152 dni, co znacznie przekracza standard. Z kolei 30 czerwca, sugerujący 90 dni ciąży, również jest zbyt krótkim okresem, co jest niemożliwe z punktu widzenia biologii świń. Odpowiedzi takie jak 7 sierpnia i 24 lipca mogą wynikać z błędów w liczeniu dni, gdzie przeskakiwanie dat lub mylenie ich z innymi cyklami może prowadzić do takich pomyłek. Ważne jest, aby hodowcy mieli świadomość, że przygotowanie do porodu to nie tylko kwestia daty, ale także stanu zdrowia lochy oraz odpowiednich warunków, które powinny być zapewnione. Właściwe monitorowanie cyklu i zdrowia zwierząt oraz prowadzenie dokumentacji są kluczowe, aby uniknąć takich mylnych obliczeń i wzmocnić efektywność stada.

Pytanie 3

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. pracownika stacji inseminacji

B. zootechnika

C. lekarza weterynarii

D. technika weterynarii

Lekarz weterynarii jest jedynym profesjonalistą uprawnionym do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, ponieważ posiada odpowiednie wykształcenie oraz licencję do wykonywania tego typu procedur. Sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także znajomości biologii reprodukcji zwierząt, a także umiejętności oceny stanu zdrowia samic i samców, co jest kluczowe dla sukcesu zabiegu. Lekarze weterynarii są także zazwyczaj odpowiedzialni za diagnostykę oraz leczenie potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z reprodukcją. Dobrze przeprowadzone sztuczne unasiennianie ma ogromne znaczenie w hodowli zwierząt gospodarskich, gdyż pozwala na kontrolowanie i poprawę cech genetycznych populacji, minimalizując ryzyko chorób oraz zwiększając wydajność produkcji zwierzęcej. Zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, lekarze weterynarii są zobowiązani do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności w tej dziedzinie poprzez regularne uczestnictwo w szkoleniach oraz konferencjach, co dodatkowo podkreśla ich rolę jako ekspertów w zakresie reprodukcji zwierząt.

Pytanie 4

Która z ras świń nie jest polecana do hodowli ekologicznej z powodu wysokiej wrażliwości na warunki środowiskowe oraz znacznych wymagań dotyczących utrzymania?

A. Złotnicka pstra

B. Pietrain

C. Duroc

D. Złotnicka biała

Odpowiedzi Duroc, Złotnicka pstra oraz Złotnicka biała nie są zalecane jako niewłaściwe w kontekście chowu ekologicznego, co jest mylne. Rasa Duroc, choć nieco mniej wrażliwa na czynniki środowiskowe, nie jest w pełni przystosowana do zasad ekologicznych. Duroc, w porównaniu do Pietrain, ma lepszą zdolność do adaptacji, ale wciąż wymaga intensywnej produkcji pasz, co w przypadku chowu ekologicznego mogłoby naruszyć zasady zrównoważonego rozwoju. Złotnicka pstra i Złotnicka biała, obie rasy rodzime, wyróżniają się większą odpornością i zdolnością do przystosowania się do lokalnych warunków oraz mniejszymi wymaganiami dotyczącymi utrzymania. W procesie chowu ekologicznego, kluczowe jest wybieranie ras, które nie tylko są w stanie dobrze funkcjonować w naturalnych warunkach, ale także przyczyniają się do minimalizacji wpływu na środowisko. Wybór nieodpowiednich ras, takich jak Duroc, może prowadzić do dalszej degradacji zasobów naturalnych oraz nieefektywnego wykorzystania paszy, co jest sprzeczne z zasadami ekologicznej produkcji zwierzęcej. Z tego względu istotne jest zrozumienie, że wybór rasy ma kluczowe znaczenie dla sukcesu chowu ekologicznego i długoterminowej zrównoważonej produkcji rolniczej.

Pytanie 5

Do użytku jeździeckiego najbardziej odpowiednie są konie

A. zimnokrwiste

B. prymitywne

C. juczne

D. gorącokrwiste

Konie gorącokrwiste to zdecydowanie najlepszy wybór, jeśli chodzi o jazdę wierzchową. Z czego wynikają ich świetne cechy? No, mają smuklejszą sylwetkę i sporo energii, co sprawia, że idealnie nadają się do sportów jeździeckich. W praktyce, jak patrzę na takie rasy jak koń arabski czy pełnej krwi angielska, to widać, że są naprawdę zwinne i szybkie. Te cechy są kluczowe, kiedy mówimy o skokach przez przeszkody czy ujeżdżeniu. Powinno się je dobrze szkolić, by mogły pokazać swoje umiejętności. W końcu, ważne jest, żeby zapewnić im odpowiednią ilość ruchu i bodźców, żeby mogły dać z siebie wszystko. Także, jak chcesz korzystać z koni do jazdy, to gorącokrwiste rasy to strzał w dziesiątkę!

Pytanie 6

Najwyższy poziom wydobycia amoniaku do atmosfery występuje w intensywnym chowie

A. świń

B. owiec

C. królików

D. bydła

Emisja amoniaku z wielkotowarowego chowu świń jest największa ze względu na intensywne procesy hodowlane oraz dużą ilość odpadów organicznych, które generują te zwierzęta. W przypadku świń, ich dieta i sposób utrzymania prowadzą do wysokiej produkcji azotu, który w postaci amoniaku uwalniany jest do atmosfery. W branży hodowlanej standardy zarządzania odpadami zalecają wprowadzenie systemów obiegu zamkniętego, które mogą zmniejszyć emisję amoniaku poprzez odpowiednie przetwarzanie odpadów. Na przykład, stosowanie technologii biogazowych pozwala na fermentację odpadów i wykorzystanie powstałego biogazu jako odnawialnego źródła energii, co jednocześnie zmniejsza emisje. Dobrą praktyką jest również wdrażanie systemów wentylacyjnych w obiektach hodowlanych, które zmniejszają stężenie amoniaku w powietrzu, co jest korzystne zarówno dla zwierząt, jak i dla środowiska. Warto również zwrócić uwagę na programy edukacyjne dla hodowców, które promują zrównoważone praktyki chowe, aby ograniczyć negatywny wpływ na jakość powietrza.

Pytanie 7

Najniższy poziom uwolnienia amoniaku do atmosfery osiąga się przy hodowli zwierząt w systemie

A. ściołowym

B. bezściołowym, na podłogach szczelinowych

C. bezściołowym, na podłogach pełnych

D. rusztowym

System ściołowy, w którym zwierzęta są utrzymywane na warstwie ściółki, minimalizuje emisję amoniaku do atmosfery z kilku powodów. Po pierwsze, ściółka absorbuje mocz i inne wydzieliny zwierząt, co ogranicza ich bezpośredni kontakt z powietrzem i redukuje procesy uwalniania amoniaku. Dodatkowo, odpowiednio dobrana ściółka, jak słoma czy trociny, może wspierać rozwój mikroorganizmów, które przyczyniają się do naturalnego rozkładu związków azotowych, co further ogranicza emisję gazów. Praktyczne zastosowanie systemu ściołowego jest powszechnie obserwowane w hodowli drobiu i trzody chlewnej, gdzie na przykład stosuje się słomę jako materiał ściółkowy, co nie tylko poprawia warunki bytowe, ale także wpływa korzystnie na zdrowie zwierząt. Zgodnie z dobrymi praktykami hodowlanymi, takie podejście sprzyja również zrównoważonemu rozwojowi, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się ochroną środowiska.

Pytanie 8

Jaką rolę pełni żołądek gruczołowy u zwierząt przeżuwających?

A. pełni trawieniec.

B. pełni żwacz.

C. pełni czepiec.

D. pełnią księgi.

Trawieniec, jako jedna z trzech komór żołądkowych przeżuwaczy, odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia. Jego główną funkcją jest fermentacja pokarmu, co jest niezbędne dla efektywnego rozkładu złożonych węglowodanów, zwłaszcza celulozy, zawartej w roślinnej diecie przeżuwaczy. Trawieniec zawiera specyficzne mikroorganizmy, takie jak bakterie i protisty, które wspomagają rozkład cellulozy na proste związki chemiczne. Dzięki temu procesowi przeżuwacze są w stanie pozyskać niezbędne składniki odżywcze, które są w inny sposób niedostępne. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest zarządzanie dietą bydła, gdzie odpowiednie proporcje włókna i skrobi są kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ich wydajności mlecznej i mięsnej. W praktyce, wiedza na temat funkcji trawieńca jest niezbędna dla hodowców, aby móc dostosować pasze do potrzeb żywieniowych stada, co harmonizuje z zaleceniami w zakresie zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt.

Pytanie 9

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. probiotyków.

B. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.

C. preparatów pochodzenia roślinnego.

D. leków opartych na homeopatii.

W ekologicznym chowie zwierząt kluczowe jest przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju oraz minimalizacja negatywnego wpływu na środowisko. Dlatego też, w tym systemie produkcji, nie stosuje się szczepionek, które nie są wymagane urzędowo. Oznacza to, że wszelkie działania związane z profilaktyką zdrowotną muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz zasadami ochrony środowiska. Przykładem może być rezygnacja z podawania szczepionek, które nie są niezbędne dla zdrowia zwierząt, co pozwala na utrzymanie naturalnych procesów odpornościowych. W ekologicznych gospodarstwach preferuje się leczenie zwierząt przy użyciu naturalnych metod oraz preparatów, co jest zgodne z ideą minimalizacji interwencji medycznych. To podejście nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale także przyczynia się do produkcji lepszej jakości produktów, które są bardziej przyjazne dla środowiska oraz konsumentów.

Pytanie 10

Mocznika dodatek do dawki paszowej może być wykorzystywany w żywieniu

A. indyków

B. świń

C. bydła

D. koni

Stosowanie mocznika w żywieniu świń, indyków czy koni jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Świnie mają inną fizjologię trawienia białka i nie są w stanie efektywnie wykorzystać mocznika jako źródła azotu. Ich dieta powinna być oparta na pełnowartościowych białkach, takich jak soja czy śruty rzepakowe, które dostarczają aminokwasów niezbędnych do prawidłowego wzrostu i rozwoju. W przypadku indyków, podobnie jak u świń, dodatek mocznika może prowadzić do zaburzeń metabolicznych oraz obniżenia jakości mięsa. Koni z kolei, będących zwierzętami roślinożernymi, nie są przystosowane do trawienia mocznika, a jego podawanie może skutkować kolką lub innymi problemami trawiennymi. Dobrą praktyką jest unikanie wprowadzania do diety tych zwierząt substancji, które nie są zgodne z ich naturalnym sposobem odżywiania. Kluczowe jest, aby zapewnić im odpowiednie proporcje składników odżywczych, dostosowane do ich potrzeb, bowiem nieprawidłowe żywienie może prowadzić do obniżenia wydajności produkcji oraz wzrostu ryzyka chorób.

Pytanie 11

Które z wymienionych działań jest zabronione w ekologicznym hodowli zwierząt?

A. Profilaktyczne używanie antybiotyków

B. Dój ręczny

C. Używanie leków homeopatycznych

D. Korekcja racic

Profilaktyczne stosowanie antybiotyków w ekologicznym chowie zwierząt jest niedopuszczalne z uwagi na zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony zdrowia publicznego. W praktyce ekologicznej, kluczowe jest dążenie do minimalizowania interwencji medycznych, co przyczynia się do utrzymania naturalnej odporności zwierząt. W przypadku infekcji, zamiast stosowania antybiotyków, zaleca się wdrażanie strategii prewencyjnych, takich jak odpowiednia dieta, warunki życia oraz zarządzanie zdrowiem stada. Dobre praktyki obejmują regularne monitorowanie zdrowia zwierząt i wczesne wykrywanie problemów, co pozwala na szybką interwencję, zanim sytuacja stanie się krytyczna. Przykładowo, zamiast profilaktycznego podawania antybiotyków, hodowcy mogą stosować szczepienia lub naturalne metody wspierania układu immunologicznego, co jest zgodne z zasadami rolnictwa ekologicznego. Takie podejście nie tylko sprzyja lepszemu zdrowiu zwierząt, ale także redukuje ryzyko antybiotykooporności, co jest istotnym problemem w globalnym systemie ochrony zdrowia.

Pytanie 12

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. wrzosówka

B. merynos polski

C. suffolk

D. texel

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Pytanie 13

Numer lokalizacji stada, w którym zwierzę przyszło na świat lub gdzie po raz pierwszy zostało zarejestrowane w systemie zwierząt gospodarskich oznakowanych, stanowi jego numer identyfikacyjny?

A. owiec

B. bydła

C. kóz

D. świń

Wybór innych gatunków zwierząt, takich jak kozy, owce czy bydło, wskazuje na niepełne zrozumienie systemu identyfikacji zwierząt. Każda z tych grup zwierząt ma swoje unikalne wymagania dotyczące identyfikacji, ale w kontekście tego pytania, odpowiedzi te bazują na mylnym założeniu, że identyfikatory stada są stosowane w podobny sposób dla wszystkich gatunków. Na przykład w przypadku kóz, numer identyfikacyjny jest przypisywany, ale nie w odniesieniu do wczesnego zgłoszenia do rejestru, jak to ma miejsce w przypadku świń. To prowadzi do błędnych wniosków, że identyfikacja jest jednolita dla wszystkich gatunków, co nie jest prawdą. Ponadto, nieprawidłowe odpowiedzi mogą sugerować nieznajomość przepisów dotyczących oznakowania zwierząt. W rzeczywistości, identyfikacja zwierząt jest regulowana przez konkretne przepisy prawne oraz standardy branżowe, które różnią się w zależności od gatunku. W przypadku bydła, na przykład, numer identyfikacyjny odnosi się do innego rodzaju rejestracji i protokołów niż w przypadku świń. W związku z tym, niepełne zrozumienie tych regulacji oraz różnic międzygatunkowych prowadzi do błędnych odpowiedzi i może zagrażać efektywności systemu identyfikacji, co jest kluczowe dla kontroli zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 14

Przy ustalaniu potrzeb żywieniowych lochy w okresie laktacji bierze się pod uwagę

A. czas trwania karmienia

B. wiek oraz wagę ciała

C. liczbę młodych

D. rasę oraz wagę ciała

Przy ustalaniu zapotrzebowania pokarmowego lochy karmiącej, nie można pomijać istotnych elementów, takich jak liczebność miotu. Wybierając odpowiedzi, które koncentrują się na rasie, wieku i masie ciała lochy, można wprowadzić mylne przekonanie, że te czynniki są najważniejsze. Rasa lochy rzeczywiście może wpływać na jej wydolność i zdrowie ogólne, ale to jej liczebność miotu, a nie rasa, w głównej mierze kieruje zapotrzebowaniem na pokarm. Nieprzemyślane uwzględnianie masy ciała lub wieku lochy prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ te parametry są bardziej związane z indywidualnym stanem zdrowia lochy, a nie z jej zdolnością do produkcji mleka. Ponadto, założenie, że starsze lochy będą potrzebować mniej pokarmu, jest mylne, ponieważ ich potrzeby mogą wzrosnąć w przypadku dużych miotów. W rzeczywistości, podczas laktacji, lochy muszą mieć zapewnioną dietę, która odpowiada liczbie młodych, które karmią, aby zapewnić ich zdrowy rozwój. Niedostateczne zrozumienie tego aspektu może prowadzić do niedożywienia zarówno lochy, jak i jej prosiąt, co w dalszej perspektywie obniża wydajność hodowli i zwiększa ryzyko problemów zdrowotnych w stadzie. Aby uniknąć takich błędów, należy stosować się do zaleceń specjalistów w dziedzinie hodowli i żywienia zwierząt, które jasno definiują, jak ważne jest uwzględnienie liczebności miotu w planowaniu diety lochy karmiącej.

Pytanie 15

Pokrycie lochy rasy pbz knurem rasy pietrain można uznać za przykład

A. bastardyzacji

B. kojarzenia

C. krzyżowania wsobnego

D. krzyżowania towarowego

Błędne odpowiedzi są związane z różnymi koncepcjami, które nie odnoszą się do przypadku zadanego pytania. Bastardyzacja, jako proces, polega na krzyżowaniu osobników różnych ras, ale zazwyczaj w kontekście, który prowadzi do utraty charakterystycznych cech rasowych. W przypadku loch rasy pbz i knura rasy Pietrain celem nie jest utrata cech rasowych, lecz uzyskanie korzystnych kombinacji, co jest istotną różnicą. Krzyżowanie wsobne to natomiast proces, w którym osobniki są krzyżowane w obrębie tej samej rasy, co prowadzi do zwiększenia spokrewnienia i może skutkować problemami zdrowotnymi oraz obniżoną różnorodnością genetyczną. Takie podejście jest zazwyczaj stosowane w hodowlach zamkniętych, gdzie celem jest wzmocnienie pewnych pożądanych cech, ale nie jest zgodne z praktyką krzyżowania towarowego. Kojarzenie to termin szerszy, odnoszący się do sposobu dobierania zwierząt do rozrodu, ale niekoniecznie wiąże się z praktyką krzyżowania, o której mowa w pytaniu. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pomylenie celów i metod hodowlanych oraz ich skutków w kontekście produkcji zwierzęcej.

Pytanie 16

Która z pasz charakteryzuje się najwyższą zawartością białka ogólnego?

A. Śruta z jęczmienia

B. Drożdże paszowe

C. Kiszonka z kukurydzy

D. Ziemniaki gotowane na parze

Ziemniaki parowane, mimo że mogą być traktowane jako źródło węglowodanów, nie są odpowiednie jako podstawowe źródło białka w diecie zwierząt. Zawierają jedynie około 2% białka ogólnego, co czyni je niewystarczającymi do spełnienia potrzeb białkowych zwierząt hodowlanych. Stosowanie ziemniaków jako głównego składnika paszy może prowadzić do niedoborów białka, co w konsekwencji wpływa negatywnie na wzrost, produkcję oraz zdrowie zwierząt. Śruta jęczmienna, chociaż bogatsza w białko niż ziemniaki, zawiera około 10-12% białka, co również nie jest wystarczające w kontekście intensywnej produkcji zwierzęcej, gdzie zapotrzebowanie na białko jest znacznie wyższe. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się niską zawartością białka, wynoszącą jedynie około 7-8%, co dodatkowo potwierdza, że nie jest odpowiednia jako źródło białka w diecie zwierząt. Wybór odpowiednich pasz białkowych jest kluczowy dla efektywności produkcji, a nieprawidłowe podejście do bilansu składników odżywczych może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania paszy oraz obniżenia wydajności produkcji zwierzęcej. Z tego powodu istotne jest, aby hodowcy zwracali uwagę na źródła białka w diecie zwierząt, kierując się sprawdzonymi danymi i standardami żywieniowymi.

Pytanie 17

Obecny stan fizjologiczny zwierzęcia, który jest wpływany przez czynniki środowiskowe i oceniany pod względem jego użyteczności, to

A. temperament

B. kondycja

C. usposobienie

D. konstytucja

Kondycja zwierzęcia odnosi się do jego aktualnego stanu fizjologicznego, który jest bezpośrednio związany z jego zdolnością do wydajnego funkcjonowania w określonym środowisku. Jest to pojęcie uwzględniające zarówno aspekt zdrowotny, jak i wydolnościowy organizmu. W praktyce, kondycja zwierzęcia jest często oceniana w kontekście jego przydatności do pracy, sportu czy hodowli. Na przykład, w przypadku koni wyścigowych, regularne testowanie kondycji, takie jak ocena tętna, wydolności i ogólnego stanu zdrowia, jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych wyników na torze. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli zwierząt, właściciele powinni monitorować kondycję swoich podopiecznych, aby zapobiegać problemom zdrowotnym i poprawiać ich wydajność. Dbanie o odpowiednie żywienie, regularną aktywność fizyczną oraz kontrole weterynaryjne są fundamentalnymi elementami w zarządzaniu kondycją zwierząt, co pozwala na zwiększenie ich przydatności użytkowej w różnych dziedzinach.

Pytanie 18

Która rasa świń jest stosowana w krzyżowaniu towarowym w celu zwiększenia mięsności?

A. Wielka biała polska

B. Polska biała zwisłoucha

C. Puławska

D. Pietrain

Wybór innych ras świń, takich jak Wielka Biała Polska, Puławska czy Polska Biała Zwisłoucha, do krzyżowania towarowego w celu poprawy mięsności może być mylny, ponieważ nie wszystkie z nich charakteryzują się optymalnymi cechami dla produkcji mięsnej. Rasa Wielka Biała Polska jest znana przede wszystkim z wysokiej wydajności i dobrej jakości tłuszczu, ale nie ma tak wysokiej zawartości mięśni jak Pietrain. Dlatego krzyżowanie tej rasy z innymi może nie przynieść pożądanych efektów w zakresie zwiększenia mięsności. Rasa Puławska, choć cenna ze względu na swoje walory smakowe i jakość mięsa, raczej nie jest wykorzystywana w programach krzyżowania towarowego z naciskiem na poprawę mięsności, a jej cechy sprawiają, że lepiej sprawdza się w produkcji mięsa wieprzowego o wysokiej jakości, a nie w masowej produkcji. Polska Biała Zwisłoucha, mimo że ma swoje atuty, również nie jest preferowaną rasą do krzyżowania towarowego nastawionego na maksymalizację mięsności. Wybierając rasę do krzyżowania, należy brać pod uwagę konkretną strategię hodowlaną oraz cele produkcyjne, co oznacza, że kluczowe jest dobranie odpowiednich ras, by uzyskać optymalne rezultaty, co nie zawsze jest możliwe przy wyborze wymienionych ras zamiast Pietrain.

Pytanie 19

Która z ras świń, znana jako świnia czteroszynkowa, wyróżnia się doskonałą jakością mięsa?

A. Polska biała zwisłoucha

B. Puławska

C. Pietrain

D. Złotnicka biała

Rasa świń Pietrain jest znana ze swojej wyjątkowej mięsności i charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi mięśniami oraz niską zawartością tłuszczu. Świnie te mają wyraźnie widoczne mięśnie, co czyni je idealnym wyborem dla hodowców nastawionych na produkcję wieprzowiny o wysokiej jakości. Pietrain jest szczególnie ceniony w Europie, gdzie wykorzystywany jest do krzyżowania z innymi rasami, co pozwala na uzyskanie potomstwa o lepszych parametrach rzeźnych. Dzięki swoim cechom, takim jak szybki wzrost i efektywność paszowa, rasy czteroszynkowe, takie jak Pietrain, wprowadzają znaczące korzyści ekonomiczne dla hodowców. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, na przykład w hodowli intensywnej, Pietrain często stosuje się w programach selekcji genetycznej, aby zwiększyć wydajność produkcji. Ponadto, mięso pochodzące z tej rasy cieszy się dużym uznaniem na rynku ze względu na swoje walory smakowe i teksturę, co potwierdza jej popularność wśród konsumentów.

Pytanie 20

W ekologicznej hodowli cieląt jedyną akceptowaną paszą płynną jest

A. mleko odtłuszczone

B. mleko w proszku

C. preparat mlekozastępczy

D. mleko pełne matki

Mleko pełne matki jest jedyną dopuszczalną paszą płynną w ekologicznym odchowie cieląt, co wynika z założeń ekologicznej hodowli zwierząt. W tym systemie produkcji kładzie się szczególny nacisk na naturalne metody żywienia, a mleko matki dostarcza cielętom nie tylko niezbędne składniki odżywcze, ale także przeciwciała, które wspierają ich układ immunologiczny. Mleko matki zawiera idealne proporcje białka, tłuszczu oraz węglowodanów, co stanowi optymalne źródło energii dla rozwijających się cieląt. W praktyce, cielęta powinny być karmione mlekiem matki przez co najmniej pierwsze 8 tygodni życia, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Dzięki temu zapewniamy im zdrowy start oraz lepszy rozwój, co przekłada się na ich przyszłą wydajność i zdrowie. Wprowadzenie jakichkolwiek zamienników, takich jak mleko w proszku czy preparaty mlekozastępcze, może prowadzić do niedoborów pokarmowych i osłabienia odporności cieląt, co jest niewłaściwe w kontekście ekologicznej produkcji zwierzęcej.

Pytanie 21

Ile kilogramów preparatu zakwaszającego należy użyć do sporządzenia 500 kg mieszanki pełnoporcjowej dla warchlaków?

Preparat zakwaszający
Dawkowanie na 1 tonę paszy:
- prosięta, warchlaki: 2 kg
- lochy, tuczniki, knury: 1,5 kg

A. 0,5 kg

B. 3,0 kg

C. 5,0 kg

D. 1,0 kg

Wybór niewłaściwej ilości preparatu zakwaszającego może wynikać z błędnego zrozumienia zasad przeliczania dawek. Na przykład, odpowiedź 0,5 kg może sugerować, że użytkownik nie dostrzega związku między jednostkami i że 500 kg to znacznie mniej niż 1 tona, co zaburza logiczne myślenie o zapotrzebowaniu na preparat. Przyjęcie, że 2 kg na tonę oznacza, że wystarczy tylko połowa tej wartości, można uznać za poprawne, ale dalsze zmniejszanie dawki do 0,5 kg jest wynikiem mylnego przekonania, że potrzeba jeszcze mniej, co jest niezgodne z rzeczywistymi standardami dawkowania. Z kolei odpowiedź 3 kg i 5 kg sugeruje, że użytkownik przyjął nadmiarowe dawki, co może wynikać z błędnego przekonania, że większe ilości preparatu przyniosą lepsze efekty, co jest nieprawidłowe, ponieważ nie tylko marnuje to surowce, ale może również prowadzić do problemów zdrowotnych zwierząt. Prawidłowe dawkowanie to klucz do zapewnienia zdrowia i dobrego wzrostu warchlaków, a zrozumienie tych zasad ma fundamentalne znaczenie w codziennej praktyce hodowlanej.

Pytanie 22

Aby zabezpieczyć budynek inwentarski przed gryzoniami, zaplanowano umiejscowienie stacji deratyzacyjnych co 20 m wzdłuż obwodu budynku. Ile stacji deratyzacyjnych powinno się zainstalować w obszarze zewnętrznym chlewni o długości 72 m oraz szerokości 18 m?

A. 16 stacji

B. 12 stacji

C. 5 stacji

D. 9 stacji

Aby obliczyć liczbę stacji deratyzacyjnych, należy najpierw obliczyć obwód chlewni, która ma kształt prostokąta. Obwód prostokąta obliczamy według wzoru: O = 2 * (długość + szerokość). W przypadku chlewni o długości 72 m i szerokości 18 m, obwód wynosi: O = 2 * (72 m + 18 m) = 2 * 90 m = 180 m. Ponieważ stacje deratyzacyjne mają być ustawione co 20 m, dzielimy obwód przez odległość między stacjami: 180 m / 20 m = 9 stacji. Poprawne ustawienie stacji jest kluczowe dla skutecznej ochrony budynku inwentarskiego przed gryzoniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania szkodnikami. Regularne monitorowanie i konserwacja stacji jest również istotne, aby zapewnić ich efektywność oraz bezpieczeństwo środowiska, w którym się znajdują.

Pytanie 23

Jaką minimalną powierzchnię kojca należy zapewnić dla cielęcia utrzymywanego w grupie:
– do 150 kg masy 1,5 m²
– od 150 kg do 220 kg masy 1,7 m²
– powyżej 220 kg masy 1,8 m²
Ile cieląt o masie 100 kg może łącznie przebywać na powierzchni kojca wynoszącej 24 m²?

A. 14

B. 12

C. 16

D. 10

Odpowiedź 16 jest jak najbardziej trafna, bo trzeba pamiętać, że minimalna powierzchnia kojca dla cieląt ważących do 150 kg to 1,5 m² na jedno zwierzę. Dla cieląt o wadze 100 kg na tej powierzchni 24 m² zmieści się bez problemu 16 cieląt (24 m² dzielimy przez 1,5 m² i mamy 16). To bardzo ważne, żeby trzymać się tych norm, bo zdrowie i dobrostan zwierząt są kluczowe. Przestronność kojca ma spory wpływ na to, jak cielęta się zachowują, jak rosną i mniej się stresują, co jest istotne w hodowli bydła. Warto też pamiętać, żeby dostosowywać przestrzeń do indywidualnych potrzeb tych zwierzaków – to pozwala im na naturalne zachowania i zmniejsza ryzyko agresji. Dbanie o odpowiednią powierzchnię to także lepsze zarządzanie warunkami sanitarnymi, co ma ogromne znaczenie dla zdrowia stada. Dlatego trzymanie się tych standardów to nie tylko kwestia przepisów, ale też dobry pomysł na efektywną hodowlę.

Pytanie 24

W hodowli bydła mlecznego ta metoda umożliwia identyfikację licznych najlepszych zwierząt już w bardzo wczesnym etapie życia, co sprzyja intensyfikacji selekcji, skracaniu interwałów między pokoleniami oraz osiąganiu niemal dwukrotnie większego postępu hodowlanego.
Opisuje to selekcję

A. naturalnej

B. sztucznej

C. hodowlanej

D. genomowej

Selekcja naturalna to proces, w którym organizmy najlepiej przystosowane do swojego środowiska mają większe szanse na przeżycie i rozmnażanie. Choć jest to ważny mechanizm ewolucyjny, nie jest to podejście stosowane w hodowli bydła mlecznego, które wymaga świadomego wyboru najlepszych genotypów w celach produkcyjnych. Pomimo że selekcja naturalna przyczynia się do adaptacji gatunków, nie umożliwia szybkiej i celowej poprawy cech użytkowych zwierząt, co jest kluczowe w hodowli. Sztuczna selekcja, z drugiej strony, polega na doborze zwierząt do rozrodu na podstawie ich cech fenotypowych, co również nie zapewnia tak precyzyjnego postępu jak selekcja genomowa. Selekcja hodowlana, jak sama nazwa wskazuje, to ogólny termin odnoszący się do procesów podejmowanych w hodowli, ale nie uwzględnia nowoczesnych narzędzi analizy genetycznej. W kontekście nowoczesnych praktyk hodowlanych, selekcja genomowa jest bardziej efektywna, ponieważ opiera się na konkretnej analizie DNA, co pozwala na bardziej precyzyjne przewidywanie cech dziedzicznych niż tradycyjne metody. Błędem jest zatem utożsamianie tych koncepcji z procesem, który nie wykorzystuje nowoczesnych narzędzi i wiedzy genetycznej, co w rezultacie prowadzi do nieoptymalnych wyborów w hodowli bydła.

Pytanie 25

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS

B. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS

C. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS

D. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS

Odpowiedzi sugerujące, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania wymagane są inne niż podane parametry masy ciała i kondycji BCS, mogą wskazywać na pewne nieporozumienia związane z dojrzałością płciową i zdrowiem jałówek. Na przykład, 300 kg masy ciała jest zbyt niską wartością dla jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, które osiągają dojrzałość płciową w momencie, gdy masa ciała wynosi około 400 kg. Przygotowanie do inseminacji przed uzyskaniem odpowiedniej masy ciała może skutkować niską skutecznością inseminacji oraz problemami zdrowotnymi w przyszłości. Również podane wartości kondycji BCS na poziomie 2,25 - 2,5 są niewystarczające; taki wynik wskazuje na zbyt niską kondycję, co może prowadzić do problemów z reprodukcją. Z kolei 450 kg masy ciała i kondycja 4,50 - 5,0 mogą być zbyt wysokie, co w praktyce prowadzi do ryzyka nadwagi, a w konsekwencji do problemów z płodnością. Właściwe podejście do przygotowania jałówki do inseminacji powinno uwzględniać zarówno odpowiednią masę ciała, jak i kondycję, aby zapewnić jej zdrowie i zdolność do reprodukcji. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie masy ciała i kondycji, co pozwala na dostosowanie żywienia oraz prowadzenie odpowiednich działań hodowlanych.

Pytanie 26

Rośliny, które łatwo się kiszą, to

A. lucerna, żyto

B. łubin, seradela

C. soja, wyka

D. kukurydza, ziemniaki

Kukurydza i ziemniaki to rośliny, które charakteryzują się dużą zdolnością do fermentacji, co czyni je idealnymi do procesów kiszenia. Kiszenie to metoda konserwacji żywności, która polega na fermentacji mlekowej, co prowadzi do powstawania kwasu mlekowego, który działa jako naturalny konserwant. Kukurydza, bogata w skrobię, i ziemniaki, zawierające znaczne ilości skrobi i błonnika, są doskonałymi surowcami do produkcji kiszonek. Przykładem zastosowania tych roślin jest produkcja kiszonej kapusty na bazie kukurydzy, która jest popularna w wielu krajach. Standardy dotyczące kiszenia roślin często obejmują kontrolę pH, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo końcowego produktu. Dobre praktyki w zakresie fermentacji zalecają również monitorowanie temperatury, aby optymalizować proces fermentacji, co przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości kiszonek.

Pytanie 27

Zestaw pokarmów dla konkretnego zwierzęcia na jeden dzień to

A. dawka pokarmowa.

B. jednostka wypełnieniowa.

C. norma żywieniowa.

D. odpas.

Dawka pokarmowa to określenie, które odnosi się do zestawu pasz, które należy podać zwierzęciu w ciągu jednej doby, aby zapewnić mu odpowiednią ilość składników odżywczych. W praktyce stosuje się ją do kalkulowania zapotrzebowania żywieniowego zwierząt gospodarskich, takich jak bydło, trzoda chlewna czy drób. Właściwe ustalenie dawki pokarmowej jest kluczowe dla zdrowia i wydajności zwierząt, a także dla efektywności produkcji rolnej. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, dawka pokarmowa musi być dostosowana, aby wspierać zarówno produkcję mleka, jak i zachować zdrowie zwierzęcia. Dobrym przykładem jest obliczanie dawki pokarmowej z uwzględnieniem różnych składników, takich jak białko, włókno, tłuszcze oraz minerały, co jest zgodne z zaleceniami instytucji takich jak European Feed Manufacturers' Federation (FEFAC). Odpowiednie monitorowanie i dostosowywanie dawki pokarmowej są niezbędne dla osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych.

Pytanie 28

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. przelotowość

B. obrót stada

C. bilans zwierząt

D. stan średnioroczny

Stan średnioroczny to kluczowe pojęcie w zarządzaniu zasobami zwierzęcymi, które odnosi się do przeciętnej liczby zwierząt w danym stadzie w ciągu roku. Dzięki temu wskaźnikowi można ocenić efektywność produkcji zwierzęcej, planować zasoby paszy oraz podejmować decyzje dotyczące sprzedaży lub zakupu zwierząt. Przykładem zastosowania stanu średniorocznego jest analiza rentowności hodowli bydła, gdzie hodowcy mogą porównywać dane z różnych lat, aby ocenić wpływ zmian w zarządzaniu stadem na jego wydajność. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych, stan średnioroczny jest często wykorzystywany w raportach okresowych i audytach, co pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem i przewidywanie potrzeb rynkowych. Ponadto, znajomość stanu średniorocznego wpływa na strategię rozwoju stada, co może prowadzić do zwiększenia efektywności produkcji i poprawy dobrostanu zwierząt.

Pytanie 29

Wymogi Wzajemnej Zgodności w zakresie C obejmują wymagania dotyczące rolnictwa w obszarze

A. dobrostanu zwierząt

B. zdrowia roślin

C. identyfikacji oraz rejestracji zwierząt

D. bezpieczeństwa pasz oraz żywności

Odpowiedzi dotyczące identyfikacji i rejestracji zwierząt, zdrowotności roślin oraz bezpieczeństwa pasz i żywności, choć istotne w kontekście rolnictwa, nie są bezpośrednio związane z zasadami Wzajemnej Zgodności w obszarze C. Identyfikacja i rejestracja zwierząt są ważne z punktu widzenia monitorowania zdrowia i pochodzenia zwierząt, ale nie koncentrują się na samej jakości ich życia. Podobnie, zdrowotność roślin odnosi się do zabezpieczenia upraw przed chorobami i szkodnikami, co jest działaniem w obszarze produkcji rolniczej, a nie dobrostanu zwierząt. Z kolei bezpieczeństwo pasz i żywności, chociaż kluczowe dla zdrowia konsumentów, nie dotyczy bezpośrednio warunków, w jakich zwierzęta są hodowane oraz ich dobrostanu. Takie podejście do oceny wymogów może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistego stanu rzeczy i pominięcia kluczowego aspektu, jakim jest etyka i odpowiedzialność w hodowli zwierząt. Zrozumienie, jak te wszystkie elementy współdziałają w ekosystemie rolniczym, jest niezbędne do wdrażania skutecznych praktyk, które nie tylko spełniają regulacje, ale także odpowiadają na potrzeby współczesnego rynku oraz oczekiwania konsumentów.

Pytanie 30

Celem synchronizacji rui jest

A. skrócenie rui w grupie.

B. wywołanie rui w danym czasie.

C. rozpoznawanie rui w danym czasie.

D. wydłużenie rui w grupie.

Wywołanie rui w określonym czasie jest kluczowym celem synchronizacji rui w hodowli zwierząt, zwłaszcza bydła. Proces ten polega na zastosowaniu metod hormonalnych, które umożliwiają synchronizację cyklu rujowego, co pozwala na jednoczesne wystąpienie rui w grupie zwierząt. Dzięki temu hodowcy mogą zaplanować inseminację w optymalnym czasie, co zwiększa efektywność reprodukcji. Praktycznym przykładem jest zastosowanie prostaglandyn, które indukują regresję ciałka żółtego, a następnie hormonalne stymulowanie rujy, aby uzyskać synchronizację. W efekcie, hodowcy mogą maksymalizować wykorzystanie samców do inseminacji, co prowadzi do lepszego zarządzania stadem i optymalizacji kosztów. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takie podejście jest powszechnie stosowane w nowoczesnym chowie zwierząt, co przyczynia się do zwiększenia produktywności i poprawy wyników ekonomicznych. Dodatkowo, stosowanie technologii takich jak ultrasonografia pozwala na precyzyjne monitorowanie stanu zwierząt, co further enhances the effectiveness of this method.

Pytanie 31

Który sposób hodowli kur umożliwia osiągnięcie najwyższego standardu dobrostanu ptaków?

A. Hodowla ekstensywna

B. Hodowla w klatkach

C. Hodowla bateriowa

D. Hodowla intensywna

Chów ekstensywny kur jest uznawany za najbardziej sprzyjający dobrostanowi ptaków z kilku kluczowych powodów. W systemie tym kury mają dostęp do przestronnych wybiegów, co pozwala im na naturalne zachowania, takie jak grzebanie w ziemi, picie wody z naturalnych źródeł oraz kontakt z innymi ptakami. Dobre praktyki w chowie ekstensywnym obejmują zapewnienie odpowiedniej ilości przestrzeni, co wpływa na redukcję stresu i agresji wśród ptaków. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak World Animal Protection oraz Humane Society International, minimum 4 m² na kurę na wybiegu jest uznawane za standard, który wspiera ich zdrowie oraz komfort. Dodatkowo, w chowie ekstensywnym kury są mniej narażone na choroby, co przekłada się na mniejsze wykorzystanie antybiotyków. Takie podejście jest zgodne z coraz bardziej popularnym modelem zrównoważonego rolnictwa, które kładzie nacisk na integrowanie dobrostanu zwierząt z produkcją ekologiczną.

Pytanie 32

Jaka jest optymalna temperatura do przechowywania biistrów z nasieniem knura?

A. 15-18°C

B. 19-21°C

C. 22-25°C

D. 12-14°C

Optymalna temperatura przechowywania biistrów z nasieniem knura wynosi 15-18°C, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie inseminacji zwierząt. Utrzymywanie nasienia w tej temperaturze jest kluczowe dla zachowania jego jakości i żywotności plemników. Wartości te są stosowane w praktyce i są zgodne z normami Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) oraz innymi standardami branżowymi, które określają najlepsze praktyki w przechowywaniu materiału biologicznego. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest szczególnie ważne, ponieważ zbyt niska temperatura może prowadzić do zamarzania i uszkodzenia komórek plemnikowych, podczas gdy zbyt wysoka temperatura może przyczynić się do ich degradacji. W praktyce, w przypadku przechowywania nasienia w urządzeniach takich jak coolery czy in vitro, regularne monitorowanie temperatury jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki. Ponadto, należy uwzględnić czas przechowywania, gdyż im dłużej nasienie jest przechowywane, tym bardziej istotne staje się precyzyjne kontrolowanie warunków, aby maksymalizować jego zdolność do zapłodnienia. Przykładowo, w przypadku nasienia knura, stosowanie procedur przechowywania zgodnych z tym zakresem temperaturowym zapewnia nie tylko lepsze wyniki hodowlane, ale również przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej.

Pytanie 33

Które pomieszczenie inwentarskie zapewnia optymalne warunki utrzymania koni?

Parametry mikroklimatyczne	Pomieszczenie 1	Pomieszczenie 2	Pomieszczenie 3	Pomieszczenie 4
Temperatura (°C)	0-16	5-20	(-5)-25	10-28
Wilgotność (%)	85	80	75	80

A. Pomieszczenie 2

B. Pomieszczenie 1

C. Pomieszczenie 3

D. Pomieszczenie 4

Wybór dowolnego innego pomieszczenia niż Pomieszczenie 2 wskazuje na kilka powszechnych błędów w analizie warunków utrzymania koni. Pomieszczenia 1, 3 i 4 mają różne niedostatki. Pomieszczenie 1 charakteryzuje się zbyt niską temperaturą, co może prowadzić do hipotermii oraz osłabienia układu odpornościowego koni. Z kolei Pomieszczenie 3, mimo że spełnia niektóre kryteria, ma nieodpowiednią wilgotność, co wpływa na zdrowie dróg oddechowych koni, prowadząc do problemów z alergiami czy innymi schorzeniami. Pomieszczenie 4, z temperaturą przekraczającą 20 stopni Celsjusza, może powodować przegrzanie, co jest szczególnie niebezpieczne w sezonie letnim. Wybierając niewłaściwe pomieszczenie, można także zwiększyć ryzyko wystąpienia chorób zakaźnych oraz obniżyć komfort zwierząt. Nieprawidłowe zrozumienie wymagań dotyczących klimatu stajennego, takich jak odpowiedni zakres temperatury i wilgotności, jest częstym błędem, który może prowadzić do niewłaściwej opieki nad końmi. Rekomenduje się regularne monitorowanie tych parametrów, aby zapewnić optymalną jakość życia i zdrowia koni, co jest kluczowe w profesjonalnej hodowli.

Pytanie 34

Określ temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, np. podczas wyjmowania nasienia z pojemnika.

A. –130 °C

B. –150 °C

C. –170 °C

D. –190 °C

Wybór nieprawidłowych temperatur, takich jak –170 °C, –150 °C czy –190 °C, może wynikać z błędnego zrozumienia specyfiki przechowywania plemników buhaja. W rzeczywistości, chociaż tak niskie temperatury wydają się korzystne z perspektywy teoretycznej, w praktyce mogą prowadzić do niepożądanych efektów. Plemniki, gdy są wystawione na ekstremalne warunki, mogą doświadczać stresu osmotycznego, co prowadzi do ich uszkodzenia. Ponadto, zbyt niskie temperatury mogą powodować szok termiczny, który wpływa na ich zdolność do zapłodnienia. Warto również zauważyć, że temperatura –190 °C jest poza zakresem, w którym przechowuje się nasienie, ponieważ wymaga to zastosowania specjalnego sprzętu, który nie jest standardowo dostępny w warunkach inseminacji zwierząt. Ta mylna koncepcja może prowadzić do nadmiernych inwestycji w sprzęt, który nie jest konieczny, a także do nieefektywnego zarządzania nasieniem, co ma kluczowe znaczenie dla sukcesu reprodukcji. Wiedza o optymalnych warunkach przechowywania jest fundamentalna dla zapewnienia wysokiej jakości nasienia, dlatego tak istotne jest zrozumienie, że temperatura graniczna –130 °C to punkt, który należy respektować w praktyce hodowlanej.

Pytanie 35

W diecie klaczy karmiących wykorzystuje się dodatek stymulujący laktację w formie pójła z

A. siana z traw

B. kiszonek z kukurydzy

C. śruty poekstrakcyjnej sojowej

D. otrąb pszennych

Otręby pszenne są powszechnie stosowanym dodatkiem mlekopędnym w diecie klaczy karmiących, ponieważ są bogate w błonnik, białko oraz składniki mineralne, które wspierają laktację. Ich wysoką wartość odżywczą można przypisać dużej zawartości witamin z grupy B, które są kluczowe dla metabolizmu energetycznego i prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego klaczy. Dodatkowo, otręby pszennne stymulują wydzielanie mleka, co jest niezwykle istotne dla zdrowia źrebiąt. Zastosowanie otrębów pszennych w diecie klaczy karmiących wspiera nie tylko laktację, ale także zapewnia źródło energii i składników odżywczych niezbędnych do regeneracji organizmu po porodzie. Zgodnie z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, najlepiej stosować otręby w połączeniu z innymi składnikami paszy, aby zoptymalizować ich przyswajalność i skuteczność. Przykładem może być mieszanie ich z paszami treściwymi takimi jak śruty sojowe, co również wspiera równowagę białkową w diecie klaczy.

Pytanie 36

Jakie oznaczenia ras bydła wykorzystuje się w dokumencie potwierdzającym unasiennienie krowy?

A. skróty pełnych polskich nazw ras

B. skróty nazw ras, z uwzględnieniem pisowni międzynarodowej

C. kody literowe wskazane w regulacjach dotyczących systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt

D. pełne polskie nazwy ras

Wybór kodów literowych do oznaczania ras bydła w zaświadczeniu o unasiennianiu krowy oparty jest na przepisach dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt. Stosowanie ustalonych kodów literowych zapewnia jednolitość i zgodność z normami, co jest kluczowe dla skutecznej identyfikacji zwierząt w różnych systemach ewidencyjnych. Na przykład, w Polsce kody te są częścią systemu elektronicznego ewidencjonowania, co ułatwia przekazywanie informacji do weterynarii oraz organów odpowiedzialnych za kontrolę hodowli. Dzięki takim praktykom można łatwo śledzić pochodzenie bydła, co jest istotne przy planowaniu hodowli i ocenie jakości genetycznej. Użycie kodów literowych zwiększa także efektywność zarządzania danymi hodowlanymi, co ma znaczenie w kontekście rolnictwa precyzyjnego oraz zgodności z europejskimi standardami produkcji zwierzęcej.

Pytanie 37

Wysoka zawartość włókna surowego w pożywieniu dla tuczników skutkuje

A. większymi przyrostami masy

B. spadkiem strawności

C. mniejszym zużyciem paszy

D. łatwiejszym trawieniem

Odpowiedzi sugerujące, że duża zawartość włókna surowego w diecie tuczników prowadzi do większych przyrostów, mniejszego zużycia paszy lub łatwiejszego trawienia opierają się na nieporozumieniach dotyczących roli włókna w diecie zwierząt. Włókno surowe jest istotnym elementem diety, jednak jego nadmiar może wpływać negatywnie na procesy trawienne i ogólną wydajność hodowli. Przykładowo, zwiększenie ilości włókna w diecie często prowadzi do obniżenia dostępności energii, co jest sprzeczne z ideą zwiększenia przyrostów. W rzeczywistości, zbyt duża ilość włókna może powodować wydłużenie czasu pasażu treści pokarmowej, co skutkuje mniejszymi przyrostami masy ciała przez zwierzęta. Ponadto, włókno nie jest w stanie dostarczyć odpowiednich ilości niezbędnych składników odżywczych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania paszy. Przyzwyczajenie do myślenia, że dodanie włókna zawsze jest korzystne, może prowadzić do błędnych decyzji w żywieniu, co negatywnie wpływa na całkowite wyniki produkcji. Warto zwrócić uwagę na naukowe podstawy żywienia zwierząt i stosować się do aktuialnych wytycznych, które uwzględniają zrównoważenie wszystkich składników diety.

Pytanie 38

Jakie jest właściwe określenie momentu unasienienia krowy, u której pierwsze symptomy rui zauważono w porze porannej?

A. następnego dnia rano

B. bezpośrednio po zaobserwowaniu

C. w tym samym dniu po południu

D. następnego dnia po południu

Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to w tym samym dniu po południu, ponieważ najlepsze rezultaty unoszenia osiąga się w czasie największej aktywności hormonalnej samicy. W przypadku krów, ruja zazwyczaj trwa od 12 do 24 godzin, a szczyt aktywności seksualnej przypada na okres około 12-18 godzin od momentu zauważenia pierwszych objawów. Obserwowanie objawów rui, takich jak zwiększona pobudliwość, częste oddawanie moczu czy chęć do kopulacji, jest kluczowe dla określenia najlepszego momentu na unasienienie. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest prowadzenie dokładnej dokumentacji o cyklach rujowych krów, co pozwala na lepsze planowanie unasienienia. Zastosowanie metod takich jak monitoring hormonalny czy wykorzystanie detektorów rui może zwiększyć skuteczność unasienienia i poprawić wyniki hodowlane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zootechniki.

Pytanie 39

U ptaków takich jak drób, czynności takie jak grzebanie, dziobanie, wyszukiwanie i zbieranie pokarmu, rozkładanie oraz trzepotanie skrzydłami oraz straszenie piór świadczą o

A. kwoczeniu

B. normalnym zachowaniu

C. przepierzaniu się

D. pterofagii

Wybór odpowiedzi "pterofagii", "kwoczenia" czy "przepierzania" może sugerować pewne nieporozumienie w temacie zachowań drobiu. Pterofagia to zjadanie piór, co raczej nie jest zdrowe i może świadczyć o stresie albo złej diecie. To nie jest coś, co powinno występować u ptaków. Kwoczenie to dźwięk wydawany przez kury, głównie w kontekście opieki nad pisklętami – nie jest to więc zachowanie ogólne, tylko specyficzne. A przepierzanie to normalny proces, w którym ptaki odnawiają pióra, ale znowu, to nie jest związane z poszukiwaniem pokarmu. Ważne, żeby myśleć o tym, co naprawdę oznaczają te zachowania i unikać mylnych interpretacji. Dobrze by było, żeby hodowcy wiedzieli, że normalne zachowanie drobiu to to, co wspiera ich zdrowie, a nie takie, które może sugerować problemy. Dlatego warto się edukować w temacie naturalnych instynktów ptaków i dawać im warunki, które pozwolą na ich swobodny rozwój.

Pytanie 40

Wskaż poprawną sekwencję etapów pracy hodowlanej?

A. Dobór indywidualny, ocena użytkowa, ocena wartości hodowlanej, selekcja

B. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny

C. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena użytkowa, dobór indywidualny

D. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena użytkowa

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwej sekwencji etapów w hodowli. W przypadku pierwszej odpowiedzi sugeruje się, że dobór indywidualny powinien być przeprowadzany przed oceną wartości hodowlanej i użytkowej, co jest niezgodne z zasadami hodowli. Bez wcześniejszej oceny wartości użytkowej i hodowlanej, dobór nie może być skuteczny, ponieważ nie ma jasnych kryteriów doboru. Druga odpowiedź umieszcza selekcję przed oceną wartości, co również wprowadza chaos w procesie decyzyjnym. Selekcja powinna być podstawą po dokonaniu wcześniejszych analiz, aby zapewnić, że wybierane osobniki rzeczywiście spełniają wymagania hodowlane. Trzecia odpowiedź, która zaczyna się od oceny wartości hodowlanej, a następnie sugeruje selekcję przed oceną wartości użytkowej, również wprowadza zamieszanie, gdyż nie pozwala na zrozumienie, jakie cechy są kluczowe. Ostatnia odpowiedź błędnie łączy oceny w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego procesu hodowlanego. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pominięcie znaczenia strukturalnej analizy wartości genetycznej przed podjęciem decyzji o selekcji. Stosowanie się do ustalonych procedur i standardów hodowlanych jest niezbędne dla uzyskania sukcesu w pracy hodowlanej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej