Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 16:56
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 17:56

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Mleko Bebilon Pepti w aptece powinno być składowane w części przeznaczonej dla

A. wyrobów medycznych

B. dietetycznych środków spożywczych

C. produktów leczniczych

D. suplementów diety

Mleko Bebilon Pepti to specjalistyczny produkt dietetyczny, który jest przeznaczony do stosowania w diecie dzieci z alergią na białka mleka krowiego oraz innymi problemami pokarmowymi. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, produkty tego typu klasyfikowane są jako dietetyczne środki spożywcze, które są regulowane przez odpowiednie normy dotyczące bezpieczeństwa i jakości żywności. W praktyce oznacza to, że mleko to powinno być przechowywane w wyspecjalizowanych warunkach, które zapewniają jego właściwą jakość oraz skuteczność. Przykładem dobrych praktyk w magazynowaniu dietetycznych środków spożywczych jest zapewnienie właściwej temperatury oraz wilgotności, aby zapobiec degradacji składników odżywczych. Ponadto, należy stosować odpowiednie oznakowanie, co ułatwia identyfikację produktu i jego właściwe przechowywanie. W kontekście aptecznym, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla zdrowia pacjentów, dlatego ważne jest, aby personel apteczny był dobrze zaznajomiony z klasyfikacją i wymaganiami dotyczącymi takich produktów.

Pytanie 2

Forma leku, która w swoim składzie zawiera m.in. syropy oraz nalewki, to

A. species

B. unguenta

C. mixturae

D. emplastra

Mixturae, czyli mieszanki, to postacie leków, które są wytwarzane z różnych składników, takich jak syropy, nalewki czy inne substancje czynne. W praktyce farmaceutycznej mixturae są stosowane w celu uzyskania synergicznych efektów terapeutycznych, co oznacza, że składniki działają wspólnie, wzmacniając swoje działanie. Przykładem może być mieszanka syropu z nalewką, która łączy działanie składników roślinnych z właściwościami rozpuszczalników, co ułatwia ich wchłanianie przez organizm. Mixturae mogą być przygotowywane zarówno w aptekach, jak i w warunkach przemysłowych, zgodnie z normami farmaceutycznymi, takimi jak Farmakopea Polska. Ważne jest, aby zachować odpowiednie proporcje oraz metody przygotowania, co zapewnia stabilność i skuteczność leku. Dobre praktyki farmaceutyczne nakładają obowiązek dokumentowania procesu produkcji, co zwiększa bezpieczeństwo stosowania mixtur.

Pytanie 3

Mikser recepturowy wykorzystywany jest do przygotowywania

A. maści i czopków

B. maści oraz proszków

C. maści oraz roztworów wodnych

D. emulsji oraz roztworów wodnych

Mikser recepturowy to naprawdę ważne urządzenie w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. Używa się go do robienia różnych form leków, takich jak maści i czopki. Maści, to w sumie półstałe preparaty z substancjami czynnymi, które rozpuszczają się w oleju albo wodzie i są nakładane na skórę. Dzięki mikserowi wszystko się łączy tak, jak trzeba, co jest mega ważne, żeby uzyskać stabilną emulsję. Czopki są stałymi lekami, które też muszą być dobrze wymieszane, żeby substancje czynne rozkładały się równomiernie i działały skutecznie. Mikser pomaga w uzyskaniu jednorodnej masy, co jest kluczowe dla ich działania w organizmie. Pamiętaj, że są też standardy jakości, jak Good Manufacturing Practice (GMP), które nakładają wymogi na używanie odpowiednich urządzeń, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność produktów. Także, korzystanie z miksera w tych procesach jest nie tylko wskazane, ale wręcz konieczne.

Pytanie 4

Jakie z poniższych określeń jest synonimem sulfobituminianu amonu?

A. tiokol

B. sulfacetamid

C. sól Erlenmeyera

D. ichtiol

Sulfobituminian amonu, znany również jako ichtiol, to substancja pochodzenia organicznego, która jest szeroko stosowana w medycynie i kosmetykach. Jako naturalny związek chemiczny, ichtiol wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i łagodzące, co czyni go cennym składnikiem w leczeniu schorzeń dermatologicznych, takich jak trądzik, egzema czy łuszczyca. Zastosowania ichtiolu obejmują również stosowanie w preparatach do pielęgnacji skóry, które mają na celu złagodzenie podrażnień oraz wsparcie procesu gojenia ran. W kontekście standardów branżowych, ichtiol jest zgodny z wymaganiami bezpieczeństwa dla substancji aktywnych wykorzystywanych w kosmetykach, a jego formularze często są testowane pod kątem skuteczności i bezpieczeństwa. Warto również zauważyć, że ichtiol znajduje zastosowanie w branży weterynaryjnej, gdzie wspiera leczenie chorób skóry u zwierząt.

Pytanie 5

Lek recepturowy, który nie został odebrany przez pacjenta w ciągu 7 dni od jego przygotowania, powinien

A. być sprzedany po niższej cenie

B. zostać oddany do utylizacji

C. zostać użyty w recepturze do produkcji innych lekarstw

D. zostać wydany na nową, identyczną receptę

Odpowiedź "oddać do utylizacji" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa farmaceutycznego, leki recepturowe, które nie zostały odebrane przez pacjenta w ciągu 7 dni od daty ich wykonania, muszą być usunięte w sposób bezpieczny dla zdrowia publicznego oraz środowiska. Utylizacja leków jest kluczowym elementem zarządzania farmaceutyką, aby uniknąć ich przypadkowego spożycia oraz zapobiec ich negatywnemu wpływowi na środowisko. Przykładem praktycznym może być przekazanie niewykorzystanych leków do wyspecjalizowanych placówek zajmujących się ich utylizacją, które działają zgodnie z regulacjami i normami określonymi przez odpowiednie organy. Wiele aptek i placówek zdrowia stosuje procedury zapewniające prawidłową utylizację, co jest zgodne z dobrą praktyką farmaceutyczną i obowiązkami wynikającymi z ustawy o przeciwdziałaniu nadużywaniu substancji czynnych. Wiedza na temat właściwego postępowania z niewykorzystanymi lekami jest istotna dla każdego farmaceuty oraz personelu medycznego, co przyczynia się do bezpieczeństwa pacjentów oraz ochrony środowiska.

Pytanie 6

Który z wymienionych specyfików medycznych może powodować niepożądane skutki, takie jak nadmierne uspokojenie, senność, zaburzenia koordynacji ruchowej, trudności z koncentracją oraz zamazane widzenie?

A. Klemastyna

B. Fenoterol

C. Mesna

D. Flutikazon

Klemastyna jest lekiem przeciwhistaminowym, który należy do grupy pierwszej generacji. Jej działanie polega na blokowaniu receptorów H1, co jest skuteczne w łagodzeniu objawów alergicznych. Jednak, jak wiele leków tej klasy, klemastyna może wywoływać działania niepożądane związane z układem nerwowym. Objawy takie jak nadmierne uspokojenie, senność, zaburzenia koordynacji ruchowej oraz problemy z koncentracją są wynikiem działania leku na ośrodkowy układ nerwowy. W praktyce klinicznej, klemastyna jest często stosowana w leczeniu alergicznych reakcji skórnych, nieżytu nosa czy pokrzywki. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi tych potencjalnych działań niepożądanych, zwłaszcza w kontekście prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn. Zgodnie z zasadami praktyki medycznej, lekarze powinni informować pacjentów o ryzyku senności i zalecać ostrożność podczas stosowania klemastyny, zwłaszcza u osób z chorobami układu oddechowego czy sercowo-naczyniowego.

Pytanie 7

Aby rozetrzeć substancję w moździerzu, należy wykorzystać

A. pistla

B. łyżeczki

C. szpatułki

D. bagietki

Prawidłową odpowiedzią jest użycie pistla do rozcierania zawartości w moździerzu. Pistolet (lub tłuczek) jest narzędziem zaprojektowanym w celu mielenia i rozdrabniania substancji, co jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w farmacji, chemii i kuchni. Używając pistla, możemy uzyskać jednorodną konsystencję mieszanki, co jest niezwykle ważne w procesach takich jak przygotowanie leków lub przypraw. Na przykład, w przygotowaniu proszku z ziół, pistel umożliwia dokładne zmieszanie i rozdrobnienie, co zwiększa biodostępność substancji aktywnych. Dobrą praktyką jest również dbanie o czystość i odpowiedni materiał moździerza oraz pistla, aby uniknąć kontaminacji. W laboratoriach często stosuje się moździerze ceramiczne lub szklane ze względu na ich łatwość w czyszczeniu i neutralność chemiczną. W kontekście kulinarnym, pistel jest niezastąpiony przy przygotowywaniu past, sosów czy przypraw, gdzie pożądana jest konsystencja kremowa lub drobno mielona.

Pytanie 8

II etap metabolizmu leków skutkuje

A. przekształceniem proleków w substancje aktywne farmakologicznie

B. powstaniem związków farmakologicznie nieaktywnych, głównie hydrofilowych

C. rozkładem substancji leczniczej najczęściej na drodze utleniania, hydrolizy, redukcji

D. powstaniem związków farmakologicznie nieaktywnych, głównie lipofilowych

Wybór odpowiedzi dotyczących powstania związków farmakologicznie nieaktywnych, głównie lipofilowych, jest błędny, ponieważ w II fazie metabolizmu leków dochodzi do koniugacji, która skutkuje powstawaniem związków hydrofilowych, a nie lipofilowych. Lipofilowość oznacza, że substancje są rozpuszczalne w tłuszczach, co utrudnia ich wydalanie z organizmu, a celem II fazy jest właśnie zwiększenie rozpuszczalności w wodzie, co sprzyja eliminacji leku przez nerki. Wskazanie na przekształcenie proleków w substancje aktywne farmakologicznie jest również błędne, ponieważ to w pierwszej fazie metabolizmu mogą powstawać aktywne metabolity z proleków, a II faza koncentruje się głównie na inaktywacji leków już aktywnych. Kolejna odpowiedź, sugerująca rozkład substancji leczniczej najczęściej na drodze utleniania, hydrolizy, redukcji, dotyczy fazy I metabolizmu, gdzie zachodzą reakcje prowadzące do aktywacji lub inaktywacji leku. Dlatego zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla właściwego zastosowania leków w praktyce klinicznej oraz dla uniknięcia poważnych interakcji i efektów ubocznych, co jest podstawą farmakologii i terapii.

Pytanie 9

Sprzęt, w którym materiały wykorzystywane w wytwarzaniu lekarstw są poddawane działaniu wysokiej temperatury pod zwiększonym ciśnieniem w atmosferze nasyconej parą wodną, to

A. kąpiel wodna

B. aparatura destylacyjna

C. sterylizator powietrzny

D. autoklaw

Autoklaw to urządzenie wykorzystywane do sterylizacji materiałów w wysokotemperaturowym środowisku pary wodnej pod zwiększonym ciśnieniem. Proces ten jest kluczowy w przemyśle farmaceutycznym oraz medycznym, gdzie zapewnienie sterylności jest niezbędne do produkcji leków oraz narzędzi chirurgicznych. Autoklaw działa na zasadzie podgrzewania wody, co prowadzi do wytworzenia pary wodnej, a następnie podnosi ciśnienie, co pozwala na osiągnięcie temperatury wyższej niż 100 stopni Celsjusza. Taki proces skutecznie niszczy bakterie, wirusy oraz inne patogeny, a także inaktywuje enzymy, które mogłyby wpływać na jakość produktu. Przykłady zastosowania autoklawów obejmują sterylizację pojemników z lekami, sprzętu laboratoryjnego oraz materiałów wykorzystywanych w operacjach medycznych. W standardach jakości, jak ISO 13485 dla wyrobów medycznych, podkreślono znaczenie stosowania autoklawów w procesach produkcyjnych, co zapewnia zgodność z normami bezpieczeństwa i jakości.

Pytanie 10

Preparat Detreomycyna 2% zawiera jaką substancję czynna?

A. chlorotetracyklinę

B. erytromycynę

C. amoksycylinę

D. chloramfenikol

Detreomycyna 2% jest preparatem, który zawiera chloramfenikol, substancję czynną o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Chloramfenikol jest skuteczny w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych, szczególnie tych wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne. Jego działanie polega na hamowaniu syntezy białek w bakteriach, co prowadzi do ich śmierci. W praktyce, chloramfenikol jest stosowany w leczeniu poważnych infekcji, takich jak bakteriemia, zapalenie opon mózgowych oraz niektóre zakażenia oczu. Ponadto, w kontekście standardów medycznych, jego stosowanie wymaga ostrożności ze względu na potencjalne działania niepożądane, takie jak supresja szpiku kostnego, dlatego powinien być stosowany zgodnie z wytycznymi i pod kontrolą specjalisty. W przypadku Detreomycyny, jej formulacja 2% wskazuje na zastosowanie w terapii miejscowej, co jest zgodne z dobrą praktyką w leczeniu infekcji skórnych i ocznych.

Pytanie 11

Czym jest polopiryna?

A. kwasem salicylowym

B. kwasem barbiturowym

C. kwasem p-aminosalicylowym

D. kwasem acetylosalicylowym

Polopiryna to taka popularna nazwa leku, który w rzeczywistości jest kwasem acetylosalicylowym. Świetnie sprawdza się jako lek, bo pomaga w bólu, zmniejsza stan zapalny i obniża gorączkę. Działa to tak, że hamuje enzym cyklooksygenazę (COX), co sprawia, że nie wytwarzają się prostaglandyny, a one to substancje, które odpowiedzialne są za ból i stany zapalne. W praktyce często bierze się Polopirynę, gdy głowa boli, czy mięśnie są obolałe. Moim zdaniem, fajnie, że pomaga też w stanach zapalnych, jak zapalenie stawów. Oprócz tego, ma też właściwości, które zapobiegają chorobom serca, jak zawał, co jest bardzo ważne. Ale warto pamiętać, że z Polopiryną trzeba uważać, zwłaszcza u osób z problemami żołądkowymi czy astmą. To pokazuje, że każdy przypadek jest inny i warto podejść do niego indywidualnie, żeby sobie nie zaszkodzić.

Pytanie 12

Z korzenia rośliny wytwarzana jest

A. Arnicae tinctura

B. Crataegi tinctura

C. Cinchonae tinctura

D. Tormentillae tinctura

Tormentillae tinctura, czyli nalewka z pięciornika, jest pozyskiwana z kłącza rośliny o nazwie Potentilla erecta. Kłącza tej rośliny są bogate w substancje czynne, takie jak garbniki, flawonoidy oraz kwasy organiczne, które wykazują właściwości ściągające, przeciwzapalne i antyseptyczne. Nalewka z pięciornika znajduje zastosowanie w terapii biegunek, stanów zapalnych błony śluzowej jelit oraz w leczeniu ran i owrzodzeń. W praktyce farmaceutycznej, tormentillae tinctura jest zalecana jako środek wspomagający w terapii chorób układu pokarmowego, a także w dermatologii. Standardy wytwarzania takich preparatów wymagają stosowania wysokiej jakości surowca roślinnego oraz przestrzegania procedur ekstrakcji, co zapewnia wysoką efektywność terapeutyczną produktu. Wiedza na temat właściwości farmakologicznych kłącza pięciornika jest istotna zarówno dla farmaceutów, jak i specjalistów z dziedziny fitoterapii, którzy poszukują naturalnych metod leczenia.

Pytanie 13

Aby przygotować roztwór 3,0% Sol. Acidi borici, należy rozpuścić odpowiednią ilość kwasu borowego

A. w gorącej wodzie

B. w glicerolu 85%

C. w etanolu 96% v/v

D. w oleju rzepakowym

Odpowiedź "we wrzącej wodzie" jest poprawna, ponieważ kwas borowy dobrze rozpuszcza się w wodzie, a wysokotemperaturowe warunki sprzyjają procesowi rozpuszczania. Przygotowanie roztworu 3,0% kwasu borowego w wodzie wrzącej umożliwia uzyskanie jednorodnej mieszanki, co jest kluczowe dla późniejszego zastosowania, np. w medycynie jako środek dezynfekujący lub w kosmetykach. Rozpuszczanie substancji w temperaturze wrzenia pozwala na maksymalne wykorzystanie ich rozpuszczalności, co jest zgodne z zasadami przygotowania roztworów. Dobre praktyki laboratoryjne zalecają także, aby używać wody destylowanej, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogłyby wpłynąć na właściwości końcowego roztworu. W kontekście przemysłowym, tego rodzaju roztwory muszą być przygotowywane w odpowiednich warunkach sanitarnych, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i skuteczność.

Pytanie 14

Roślina zawierająca antocyjany, która wspiera poprawę mikrokrążenia w obrębie gałki ocznej, to

A. Aloe barbadensis

B. Myrtilli fructus

C. Gentianae radix

D. Frangulae cortex

Myrtilli fructus, czyli owoce borówki czernicy, są bogate w antocyjany, które są naturalnymi barwnikami roślinnymi o silnych właściwościach przeciwutleniających. Antocyjany mają zdolność do wspierania zdrowia oczu poprzez poprawę mikrokrążenia w gałce ocznej, co może przyczynić się do ochrony przed chorobami oczu, takimi jak zaćma czy zwyrodnienie plamki żółtej. W praktyce, stosowanie ekstraktów z borówki czernicy jest często rekomendowane w suplementacji diety osób z problemami wzrokowymi oraz w zapobieganiu ich wystąpieniu. Badania kliniczne potwierdzają, że regularne spożywanie borówek może prowadzić do poprawy ostrości widzenia oraz zmniejszenia zmęczenia oczu, co czyni je cennym składnikiem diety. Ponadto, zgodnie z dobrą praktyką w medycynie naturalnej, stosowanie produktów zawierających Myrtilli fructus powinno być poparte odpowiednią wiedzą na temat ich działania oraz zaleceniami specjalistów.

Pytanie 15

Do opakowania, które zawiera, należy dołączyć białą etykietę

A. płyn do pędzlowania jamy ustnej

B. płyn do inhalacji

C. wodny roztwór jodu

D. krople do płukania gardła

Biała etykieta jest stosowana w przypadku wodnego roztworu jodu, ponieważ jest to preparat zaliczany do grupy leków stosowanych w leczeniu i dezynfekcji. Roztwór jodu jest często używany w medycynie jako środek antyseptyczny, a jego zastosowanie wymaga jasnego oznaczenia zawartości w opakowaniu. Dołączenie białej etykiety zapewnia łatwe identyfikowanie tego leku oraz informowanie użytkowników o jego właściwościach i zastosowaniach. Przykładowo, wodny roztwór jodu może być wykorzystany do dezynfekcji ran, co jest istotne w praktykach medycznych. Zgodnie z zaleceniami dotyczącymi etykietowania produktów farmaceutycznych, każda substancja czynna powinna być oznakowana w sposób umożliwiający jej łatwe zidentyfikowanie, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa pacjentów oraz zgodności z regulacjami prawnymi. Dodatkowo, biała etykieta ułatwia farmaceutom i personelowi medycznemu szybkie odnalezienie informacji o preparacie, co jest kluczowe w sytuacjach awaryjnych.

Pytanie 16

Do produkcji maści o działaniu głębokim (maści endodermalne) wykorzystuje się

A. wazelinę białą oraz lanolinę bezwodną

B. ciekłą parafinę oraz smalec wieprzowy

C. smalec wieprzowy i lanolinę bezwodną

D. oleje utwardzone i wazelinę żółtą

Smalec wieprzowy i lanolina bezwodna są uznawane za składniki kluczowe w produkcji maści o działaniu głębokim, znanych jako maści endodermalne. Smalec wieprzowy, ze względu na swoje właściwości emolientowe, skutecznie nawilża skórę i tworzy na jej powierzchni warstwę ochronną, co sprzyja lepszemu wnikaniu substancji czynnych do głębszych warstw tkanek. Lanolina bezwodna dodatkowo wzmacnia tę funkcję, działając jako środek okluzyjny, który zatrzymuje wilgoć i wspomaga transport substancji terapeutycznych przez warstwę rogową naskórka. W praktyce maści te są stosowane w leczeniu stanów zapalnych, bólu mięśniowego oraz w terapii schorzeń dermatologicznych, gdzie potrzeba głębszego działania na tkanki. Warto zaznaczyć, że dobór odpowiednich składników zgodny jest z zasadami formulacji farmaceutycznych, co wspiera efektywność terapeutyczną oraz bezpieczeństwo stosowania produktu.

Pytanie 17

Informacje dodatkowe na temat konkretnej substancji leczniczej, takie jak działania uboczne i przeciwwskazania, powinny być poszukiwane

A. w "Farmacji stosowanej"

B. w "Farmakopei Polskiej VI"

C. w "Lekach Współczesnej Terapii"

D. w "Receptariuszu Polskim"

Odpowiedź "w 'Lekach Współczesnej Terapii'" jest poprawna, ponieważ to źródło zawiera szczegółowe informacje na temat wielu substancji leczniczych, w tym ich działań niepożądanych, przeciwwskazań oraz interakcji z innymi lekami. W praktyce klinicznej, farmaceuci oraz lekarze często sięgają po 'Leki Współczesnej Terapii', aby uzyskać aktualne i rzetelne dane na temat stosowanych terapii. To podręcznik, który jest regularnie aktualizowany, co jest kluczowe w kontekście dynamicznie zmieniającej się wiedzy medycznej. Na przykład, jeśli lekarz przepisuje nowy lek pacjentowi, powinien sprawdzić w tym źródle informacje o potencjalnych działaniach niepożądanych, które mogą wystąpić u pacjentów z innymi schorzeniami czy przyjmujących inne leki. Tego rodzaju praktyczne podejście do źródeł wiedzy jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie farmakoterapii i jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 18

Czas na zrealizowanie recepty dotyczącej preparatów immunologicznych, które są wytwarzane dla konkretnego pacjenta, nie może być dłuższy niż

A. 120 dni

B. 30 dni

C. 7 dni

D. 90 dni

Termin realizacji recepty na preparaty immunologiczne dla indywidualnego pacjenta wynosi 90 dni, co jest zgodne z regulacjami prawnymi i standardami stosowanymi w farmacji. Czas ten jest uzasadniony potrzebą dokładnej produkcji i kontroli jakości tych specyfików, które są często skomplikowane w wytwarzaniu. Praktyczne przykłady obejmują szczepionki i terapie biologiczne, które wymagają precyzyjnej produkcji oraz raportowania do organów regulacyjnych. Długoterminowy termin realizacji jest również niezbędny dla zapewnienia, że wszystkie składniki aktywne są świeże i spełniają wymagane normy. W przypadku recepty na preparaty immunologiczne, nie tylko czas produkcji, ale także czas transportu i dostarczenia do pacjenta są kluczowe dla ich skuteczności. Ponadto, zgodność z tym terminem przyczynia się do efektywnej organizacji pracy w aptekach i zakładach farmaceutycznych, co z kolei zapewnia bezpieczeństwo pacjentów oraz ich zaufanie do systemu opieki zdrowotnej.

Pytanie 19

Gdzie można zweryfikować urzędowe ceny leków oraz ich limity?

A. w Farmakopei Polskiej

B. w Wykazie Leków Refundowanych

C. w Lekach Współczesnej Terapii

D. w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych

Odpowiedzi wskazujące na inne źródła informacji, takie jak Leki Współczesnej Terapii, Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych oraz Farmakopea Polska, mogą prowadzić do mylnych wniosków dotyczących urzędowych cen środków leczniczych oraz ich limitów. Leki Współczesnej Terapii to publikacja, która koncentruje się na nowoczesnych metodach leczenia i innowacyjnych terapiach, jednak nie zawiera szczegółowych informacji o cenach i refundacjach. W efekcie, odwołanie się do tego źródła w kontekście cen leków jest niewłaściwe. Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych zawiera informacje o rejestracji produktów oraz ich statusie dopuszczenia do obrotu, ale również nie dostarcza danych o cenach. Z kolei Farmakopea Polska jest normatywnym dokumentem regulującym standardy jakości leków i substancji czynnych, a nie cen. Typowym błędem jest mylenie tych dokumentów z Wykazem Leków Refundowanych, co może wynikać z braku znajomości ich specyfiki. Rekomendowane jest, aby zawsze sięgać do odpowiednich źródeł, aby uzyskać rzetelne informacje nie tylko o samym leku, ale także jego dostępności i kosztach, co ma kluczowe znaczenie w kontekście racjonalnej farmakoterapii.

Pytanie 20

Jaką substancję czynną zawiera Aluminii subacetatis solutio?

A. zasadowy węglan glinu

B. wodorotlenek glinu

C. siarczan (VI) glinu

D. zasadowy octan glinu

Zasadowy octan glinu, który jest substancją czynną w Aluminii subacetatis solutio, ma istotne znaczenie w farmakologii i medycynie. Jego działanie jest głównie związane z właściwościami astringentnymi, co oznacza, że ma zdolność do ściągania tkanek i zmniejszania wydzielania. W praktyce klinicznej, stosuje się go w leczeniu stanów zapalnych i podrażnień skóry, takich jak oparzenia czy otarcia. Ponadto, ze względu na swoje właściwości bakteriostatyczne, może być wykorzystywany w preparatach antyseptycznych. Warto zauważyć, że stosowanie substancji czynnej w odpowiednich dawkach, zgodnych z najnowszymi wytycznymi i zasadami bezpieczeństwa, jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów terapeutycznych. Dobrym przykładem zastosowania zasadowego octanu glinu jest jego wykorzystanie w dermatologii, gdzie pomaga w leczeniu stanów zapalnych oraz w procedurach chirurgicznych, wspomagając gojenie ran. W kontekście standardów branżowych, warto zwrócić uwagę na wytyczne dotyczące stosowania astringentów w terapiach skórnych, które podkreślają znaczenie tych substancji w zapewnieniu skuteczności i bezpieczeństwa leczenia.

Pytanie 21

Wyznacz liczbę tabletek Furosemidum 40 mg, które zawierają 0,22 g furosemidu?

A. 8,8

B. 5,5

C. 1,5

D. 1,8

Aby obliczyć ilość tabletek Furosemidum 40 mg, która zawiera 0,22 g furosemidu, najpierw należy przeliczyć dawkę furosemidu w miligramach. 0,22 g to 220 mg. Skoro jedna tabletka Furosemidum zawiera 40 mg furosemidu, to aby obliczyć ilość tabletek, musimy podzielić całkowitą ilość furosemidu przez dawkę w jednej tabletce: 220 mg / 40 mg = 5,5 tabletek. Takie obliczenia są niezbędne w praktyce farmaceutycznej, szczególnie w kontekście dawkowania leków i zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów. Warto podkreślić, że w przypadku leków diuretycznych, takich jak furosemid, poprawne dawkowanie jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów terapeutycznych oraz minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. Używanie przeliczników i znajomość dawek jest istotne w codziennej praktyce medycznej oraz farmaceutycznej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie.

Pytanie 22

Zioła uzyskane przez połączenie określonych ilości odpowiednio rozdrobnionych składników roślinnych według przepisu farmakopealnego działają

PRZYGOTOWANIE
Valerianae radix                30,0 cz.
Crataegi folium cum flore       20,0 cz.
Melissae folium                 15,0 cz.
Lupuli flos                     15,0 cz.
Menthae piperitae folium        10,0 cz.
Matricariae flos                10,0 cz.

A. uspokajająco.

B. wykrztuśnie.

C. przeciwgorączkowo.

D. moczopędnie.

Odpowiedź "uspokajająco" jest poprawna, ponieważ mieszanka ziołowa zawiera składniki znane ze swoich właściwości relaksujących. Korzeń kozłka lekarskiego, który jest jednym z głównych składników, od wieków stosowany jest w medycynie naturalnej jako środek uspokajający i wspomagający sen. Dodatkowo, szyszki chmielu, również obecne w tej mieszance, są cenione za swoje działanie kojące na układ nerwowy, co czyni je efektywnym składnikiem w leczeniu stanów lękowych. Liść melisy i kwiat rumianku również wspierają relaksację i mają działanie uspokajające. W praktyce, zioła te często stosuje się w formie naparów, kapsułek czy ekstraktów, które są zgodne z wytycznymi farmakopealnymi, co zapewnia ich jakość i skuteczność. Takie ziołowe preparaty są szczególnie popularne w holistycznym podejściu do zdrowia, gdzie dąży się do naturalnych metod wspomagania organizmu.

Pytanie 23

Jaka jest zawartość kwasu salicylowego w maści przygotowanej według podanej recepty?

Rp.
Acidi salicylici                            10,0
2,0% Sol. Acidi borici
Vaselini albi
Lanolini                           aa       30,0
M.f.ung.
S. Zewnętrznie

A. 0,6%

B. 0,3%

C. 3,0%

D. 10,0%

Wybierając stężenie 3,0%, 0,6% lub 0,3%, należy zwrócić uwagę na szereg błędów koncepcyjnych, które mogą prowadzić do takich wniosków. Po pierwsze, zrozumienie, że stężenie to proporcja masy substancji czynnej do masy całkowitej preparatu jest kluczowe. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia tego stosunku oraz z pominięcia kluczowych informacji dotyczących masy roztworu kwasu borowego, co ma istotny wpływ na końcowe stężenie kwasu salicylowego w maści. Na przykład, jeżeli osoba nie uwzględniła całkowitej masy preparatu, mogła błędnie przeprowadzić obliczenia, w wyniku czego wydała niewłaściwą odpowiedź. W kontekście praktycznym, stosowanie zbyt niskiego stężenia kwasu salicylowego w maściach może prowadzić do braku skuteczności terapeutycznej, podczas gdy zbyt wysokie może powodować podrażnienia skóry. Dlatego fundamentalne jest, aby przy sporządzaniu preparatów farmaceutycznych dokładnie stosować się do recept oraz zapewnić odpowiednią dokumentację, co pozwoli uniknąć nieporozumień i potencjalnych problemów zdrowotnych. Właściwe przygotowanie oraz dobór stężenia jest zgodne z dobrymi praktykami w farmacji, w tym przepisami Farmakopei, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo produktów leczniczych.

Pytanie 24

Podając krople do nosa zawierające ksylometazolinę w postaci chlorowodorku, należy poinformować pacjenta, że maksymalny czas stosowania leku wynosi

A. 5 dni

B. 2 miesiące

C. 14 dni

D. 3 miesiące

Ksylometazolina to lek stosowany w terapii objawowej przeziębienia i alergicznego nieżytu nosa. Ze względu na działanie obkurczające na naczynia krwionośne w błonie śluzowej nosa, ksylometazolina może przynieść ulgę w zatkanym nosie. Jednakże, ważne jest, aby stosować ten lek zgodnie z zaleceniami, ponieważ długotrwałe stosowanie (dłużej niż 5 dni) może prowadzić do zjawiska tzw. ''rebound'' - czyli nasilenia objawów, a nawet spowodować przewlekły nieżyt nosa. Ograniczenie stosowania do 5 dni jest standardem w praktyce medycznej, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia powikłań. Pacjenci powinni być instruowani, aby nie przekraczać tego czasu i, w przypadku przedłużających się objawów, skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia alternatywnych metod leczenia. Dobrym przykładem jest możliwość zastosowania innych form terapii, takich jak inhalacje solankowe lub stosowanie preparatów na bazie soli morskiej. Takie podejście nie tylko poprawi komfort pacjenta, ale także zminimalizuje ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 25

Jakie krople wymagają przygotowania w warunkach aseptycznych?

A. Krople do ucha z gentamycyną

B. Krople do nosa z protargolem

C. Krople do ucha z hydrokortyzonem

D. Krople do nosa z efedryny chlorowodorkiem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Krople do ucha z gentamycyną wymagają sporządzania w warunkach aseptycznych ze względu na ich zastosowanie oraz potencjalne ryzyko infekcji. Gentamycyna jest antybiotykiem stosowanym w leczeniu zakażeń bakteryjnych, a krople do ucha są podawane bezpośrednio do ucha środkowego, co sprawia, że aseptyczność w procesie produkcji jest kluczowa. Aseptyczne warunki zapewniają, że produkt jest wolny od patogenów, co minimalizuje ryzyko wtórnych infekcji. W kontekście farmaceutycznym, stosowanie technik aseptycznych obejmuje m.in. dezynfekcję powierzchni, używanie jednorazowych narzędzi oraz stosowanie odzieży ochronnej. Dobre praktyki produkcyjne, zgodne z wytycznymi GMP (Good Manufacturing Practices), zalecają, aby wszystkie preparaty stosowane w oknach operacyjnych, w tym krople do ucha, były wytwarzane w środowisku aseptycznym, co jest niezbędne dla zapewnienia ich bezpieczeństwa i skuteczności. Przykładem może być stosowanie gentamycyny w terapii otitis media, gdzie aseptyczne przygotowanie produktu jest kluczowe dla powodzenia leczenia i uniknięcia powikłań.

Pytanie 26

Równoczesne stosowanie metotreksatu oraz kwasu foliowego ilustruje przypadek

A. synergizmu addycyjnego

B. antagonizmu chemicznego

C. antagonizmu konkurencyjnego

D. synergizmu hiperaddycyjnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podanie metotreksatu i kwasu foliowego jest przykładem antagonizmu konkurencyjnego, ponieważ oba te związki oddziałują na ten sam szlak metaboliczny. Metotreksat jest antagonistą kwasu foliowego, blokując enzymy zaangażowane w syntezę kwasu tetrahydrofoliowego, co prowadzi do zahamowania proliferacji komórek. Kwas foliowy, z kolei, jest niezbędny do prawidłowej syntezy nukleotydów i, przy jego dostatecznej podaży, może zmniejszyć toksyczność metotreksatu poprzez zwiększenie dostępności formy aktywnej kwasu foliowego. Stosowanie kwasu foliowego w terapii pacjentów przyjmujących metotreksat jest standardową praktyką w onkologii oraz reumatologii, co pozwala na zminimalizowanie skutków ubocznych i poprawę tolerancji leczenia. To podejście jest zgodne z wytycznymi takich organizacji jak American College of Rheumatology, które zalecają suplementację kwasu foliowego w terapii metotreksatem.

Pytanie 27

Preparaty insuliny powinny być w aptece przechowywane w temperaturze

A. od 2 do 8 °C

B. od 16 do 20 °C

C. poniżej 0 °C

D. od 9 do 15 °C

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Insuliny to bardzo wrażliwe biologicznie leki, które łatwo ulegają dezaktywacji pod wpływem nieodpowiednich warunków przechowywania. Prawidłowa temperatura dla preparatów insuliny w aptece to przedział od 2 do 8 °C – taka informacja figuruje w każdej porządnej ChPL (Charakterystyce Produktu Leczniczego) i w wytycznych farmaceutycznych. Chłodzenie w tej temperaturze hamuje procesy degradacji białek i ogranicza denaturację, ale jednocześnie nie dopuszcza do zamarznięcia, co byłoby równie niebezpieczne. Spotkałem się nieraz z sytuacjami w aptece, gdzie ktoś przez nieuwagę przetrzymał insulinę poza lodówką i niestety jej skuteczność mogła mocno spaść. Jakakolwiek ekspozycja na temperatury powyżej 8 °C przez dłuższy czas skutkuje utratą aktywności i lepszy wtedy lek zutylizować niż ryzykować podanie pacjentowi. Co ciekawe, insulinę można przez krótki czas przechowywać w temperaturze pokojowej (np. po rozpoczęciu opakowania), ale magazynowanie w aptece zawsze powinno odbywać się w lodówce farmaceutycznej, nigdy w zamrażarce. To, moim zdaniem, jedna z tych rzeczy, które warto mieć w głowie – bezpieczeństwo pacjenta zależy tu dosłownie od kilku stopni różnicy.

Pytanie 28

Czynnikiem, który uniemożliwia zastosowanie leków przeciwhistaminowych drugiej generacji, takich jak Loratadyna, jest:

A. alergiczny nieżyt nosa

B. skurcz mięśni gładkich w drogach oddechowych

C. uczulenie na te leki

D. jaskra oraz przerost prostaty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że uczulenie na leki przeciw histaminowe drugiej generacji, takie jak Loratadyna, jest przeciwwskazaniem do ich stosowania, jest całkowicie poprawna. Uczulenie na te leki, czyli nadwrażliwość na substancję czynną, stanowi istotne ryzyko, ponieważ może prowadzić do poważnych reakcji alergicznych, takich jak anafilaksja. Praktyka kliniczna jasno wskazuje, że przed rozpoczęciem terapii lekami przeciwhistaminowymi należy dokładnie zbadać historię uczuleń pacjenta. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych na Loratadynę w przeszłości, stosowanie tego leku jest niewskazane. To podejście jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa farmakoterapii oraz z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków, które podkreślają znaczenie indywidualizacji terapii. Warto również zauważyć, że leki przeciwhistaminowe drugiej generacji są często preferowane ze względu na ich mniejsze działanie sedatywne w porównaniu do pierwszej generacji, jednak ich stosowanie powinno być zawsze przeprowadzone z uwzględnieniem potencjalnych przeciwwskazań.

Pytanie 29

Co oznacza zapis Sapo viridis?

A. mydło potasowe

B. mydło lecznicze

C. spirytus kamforowy

D. spirytus mydlany

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapis Sapo viridis odnosi się do mydła potasowego, które jest produktem uzyskiwanym poprzez saponifikację tłuszczy w obecności wodorotlenku potasu. Mydło potasowe jest znane ze swoich właściwości emulgujących i zmiękczających, co czyni je doskonałym środkiem do produkcji kosmetyków oraz środków czyszczących. W przeciwieństwie do mydeł sodowych, mydła potasowe mają bardziej płynną konsystencję, co sprawia, że są łatwiejsze w aplikacji w formie płynnej. W przemyśle kosmetycznym mydło potasowe jest często wykorzystywane do produkcji naturalnych mydeł, a także jako składnik w formułach do pielęgnacji skóry. Jego zdolność do rozpuszczania tłuszczy sprawia, że jest cenione w produktach czyszczących, takich jak szampony czy żele do mycia, gdzie efektywność w usuwaniu brudu i zanieczyszczeń jest kluczowa. Ponadto, zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, mydło potasowe może być produkowane z surowców odnawialnych, co czyni je bardziej ekologicznym wyborem dla konsumentów dbających o środowisko."

Pytanie 30

Jakie leki mogą zastąpić Augmentin na receptę?

A. każdy preparat aminofiliny odpowiadający dawce

B. preparat doksycykliny z dodatkiem sulbaktamu odpowiadający dawce

C. preparat amoksycykliny w połączeniu z kwasem klawunlanowym odpowiadający dawce

D. każdy preparat penicyliny z kwasem klawulanowym odpowiadający dawce

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na preparat amoksycykliny w połączeniu z kwasem klawulanowym jako zamiennik Augmentinu jest prawidłowa z kilku powodów. Augmentin to preparat zawierający amoksycyklinę oraz kwas klawulanowy, który działa synergistycznie, zwiększając skuteczność antybiotyku wobec szczepów bakterii opornych na same antybiotyki beta-laktamowe. Amoksycyklina jako antybiotyk z grupy penicylin ma szerokie spektrum działania, a dodatek kwasu klawulanowego hamuje enzymy beta-laktamazy, co dodatkowo zwiększa jej efektywność. W praktyce klinicznej, zamienniki Augmentinu są często stosowane w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, układu moczowego czy zakażeń skórnych, gdzie konieczne jest pokonanie oporności bakterii. Zgodność co do dawki umożliwia lekarzowi dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta, a znając właściwości amoksycykliny i kwasu klawulanowego, można skutecznie leczyć zakażenia bakteryjne, zachowując zasady racjonalnej farmakoterapii.

Pytanie 31

Ile ziela skrzypu należy użyć, aby przygotować 250,0 g ziół moczopędnych według FP XI?

SPECIES DIURETICAE
 Zioła moczopędne

 Solidaginis virgaureae herba              30,0 cz.
 Taraxaci officinalis herba cum radice     20,0 cz.
 Betulae folium                            15,0 cz.
 Levistici radix                           15,0 cz.
 Equiseti herba                            10,0 cz.
 Phaseoli pericarpium                      10,0 cz.

A. 75,0 g

B. 10,0 g

C. 30,0 g

D. 25,0 g

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 25,0 g jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami farmakopealnymi na zioła moczopędne, stosunek składników wynosi 10 części ziela skrzypu na 100 części całej mieszanki. Przepisując tę proporcję na 250,0 g mieszanki, możemy obliczyć wymaganą ilość skrzypu. Wykonując obliczenia: (10/100) * 250,0 g = 25,0 g. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami dotyczącymi obliczeń farmaceutycznych, gdzie precyzyjne stosowanie proporcji jest kluczowe dla jakości i skuteczności przygotowywanych produktów. Ponadto, znajomość składników oraz ich proporcji to fundamentalny aspekt pracy w aptece czy laboratorium, co pozwala na właściwe przygotowanie leków roślinnych. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku stosowania ziół, ich właściwości moczopędne są ściśle związane z zawartością aktywnych substancji, co podkreśla znaczenie precyzyjnych obliczeń i stosowania się do standardów farmakopealnych.

Pytanie 32

Doustne leki przeciwcukrzycowe, które stymulują komórki trzustki do działania?

A. mogą być używane, gdy organizm nie produkuje insuliny.

B. zmniejszają ilość insuliny we krwi

C. obniżają poziom glukozy we krwi przy częściowej niewydolności trzustki.

D. działają w przypadkach całkowitego braku insuliny w organizmie.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Doustne leki przeciwcukrzycowe, takie jak sulfonylomoczniki, działają poprzez stymulację komórek beta trzustki do wydzielania insuliny, co skutkuje obniżeniem stężenia glukozy we krwi. Są one stosowane w przypadkach, gdy trzustka wytwarza pewne ilości insuliny, ale nie jest ona wystarczająca do efektywnego kontrolowania poziomu glukozy. Kluczowym aspektem jest to, że ich działanie opiera się na częściowej niewydolności trzustki, co oznacza, że produkcja insuliny nie jest całkowicie zatrzymana, a leki te mogą zwiększyć jej wydzielanie. Przykładem ich zastosowania są pacjenci z cukrzycą typu 2, którzy nie wymagają jeszcze terapii insulinowej, ale potrzebują wsparcia w regulacji poziomu glukozy. W praktyce stosowanie tych leków może prowadzić do poprawy jakości życia pacjentów, poprzez umożliwienie im lepszej kontroli metabolicznej, co jest zgodne z zaleceniami American Diabetes Association, które podkreślają znaczenie zindywidualizowanego podejścia do terapii cukrzycy.

Pytanie 33

Jak długo producent powinien przechowywać próbkę archiwalną leku?

A. Przynajmniej pięć lat po upływie okresu ważności leku

B. Do momentu dopuszczenia leku do obrotu

C. Do zakończenia okresu ważności

D. Przez czas jednego roku po ustalonym terminie ważności, nie krócej niż 3 lata

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przechowywanie próbek archiwalnych produktów leczniczych to naprawdę ważna sprawa, bo to wpływa na ich jakość i bezpieczeństwo. Z tego co wiem, przepisy wymagają, żeby producenci trzymali takie próbki przez rok po wygaśnięciu terminu ważności, ale minimum trzy lata. Dzięki temu można przeprowadzić potrzebne badania, gdyby coś poszło nie tak po wprowadzeniu produktu na rynek. Na przykład, jeśli pojawi się problem po wprowadzeniu do obrotu, te archiwalne próbki można zbadać, żeby dowiedzieć się, co się wydarzyło. A standardy takie jak GMP mówią, że trzeba przestrzegać tych zasad, żeby dobrze zarządzać jakością produktów. Poza tym, trzymanie próbek w odpowiednich warunkach pozwala na ich stabilność, co jest super ważne przy późniejszych analizach. Dlatego przestrzeganie tych wymogów jest kluczowe dla zdrowia publicznego i odpowiedzialności producentów.

Pytanie 34

W której z podanych monografii FP VIII można znaleźć dane na temat materiałów do produkcji globulek?

A. Rectalia

B. Suppositoria

C. Vaginalia

D. Styli

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Vaginalia' jest poprawna, ponieważ w tej monografii zawarte są szczegółowe informacje na temat podłoży do produkcji globulek dopochwowych. Globulki te są formą leku o działaniu miejscowym, stosowanym w ginekologii, a właściwe podłoże jest kluczowe dla ich skuteczności i tolerancji. Monografia ta zawiera opisy różnych substancji pomocniczych, takich jak glicerol, polimery i woski, które mogą być stosowane w produkcji takich preparatów. Przykładem zastosowania może być leczenie infekcji intymnych, gdzie globulki dopochwowe pozwalają na szybkie i lokalne działanie leku. Przemysł farmaceutyczny stosuje wytyczne zawarte w monografii dla osiągnięcia wysokiej jakości i bezpieczeństwa produktu, co jest zgodne z aktualnymi standardami przyjętymi w Unii Europejskiej. Ponadto, zrozumienie właściwości różnych podłoży jest niezbędne dla farmaceutów i specjalistów w dziedzinie produkcji leków, aby mogli dostosować formę leku do indywidualnych potrzeb pacjentów.

Pytanie 35

Jaką substancję uznaje się za posiadającą właściwości dezynfekujące?

A. Amara Tinctura

B. Crataegi Tinctura

C. Aluminii subacetatis solutio

D. Chloramina B

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Chloramina B jest substancją chemiczną, która wykazuje właściwości odkażające i antyseptyczne, co czyni ją kluczowym składnikiem w wielu procedurach dezynfekcyjnych w medycynie i przemyśle. Jej działanie opiera się na zdolności do eliminacji mikroorganizmów, w tym bakterii, wirusów oraz grzybów, dzięki utleniającym właściwościom chloru. Chloramina B jest często stosowana do dezynfekcji narzędzi medycznych, powierzchni roboczych oraz wody, co jest istotne w kontekście zapobiegania zakażeniom szpitalnym. W praktyce, jej zastosowanie obejmuje nie tylko lecznictwo, ale również hodowlę zwierząt oraz przemysł spożywczy, gdzie czystość i bezpieczeństwo są kluczowe. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich rozcieńczeń chloraminy, aby zapewnić skuteczność działania przy minimalizacji ryzyka dla zdrowia ludzkiego. Warto również pamiętać o odpowiednich procedurach przechowywania i użytkowania, ponieważ chloramina, mimo swojej skuteczności, może być szkodliwa w wysokich stężeniach. Z tego względu, jej stosowanie powinno być zgodne z wytycznymi instytucji takich jak WHO i CDC.

Pytanie 36

W jakim przedziale temperatur, według FP X, powinno się przechowywać lek, jeśli na etykiecie napisano przechowywać w chłodnym miejscu?

A. Od 16°C do 25°C

B. Od 8°C do 15°C

C. Od 2°C do 7°C

D. Od 0°C do 1°C

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Od 8°C do 15°C' jest zgodna z wytycznymi zawartymi w Farmakopei Polskiej (FP X), która definiuje temperaturę przechowywania leków w kategoriach 'chłodnego miejsca'. Przechowywanie w tym zakresie temperatur jest kluczowe dla zachowania stabilności chemicznej i biologicznej leków. Właściwe warunki przechowywania ograniczają ryzyko degradacji substancji czynnych oraz powstawania produktów ubocznych, które mogłyby być szkodliwe dla pacjentów. Na przykład, wiele leków biotechnologicznych, szczepionek czy antybiotyków wymaga przechowywania w zimnym miejscu, aby zachować ich efektywność. W praktyce, apteki i placówki medyczne powinny regularnie monitorować temperaturę przechowywania, aby zapewnić, że jest ona zgodna z wymaganiami producenta oraz normami prawnymi. Użycie odpowiednich urządzeń, takich jak lodówki farmaceutyczne, jest standardem w branży, co dodatkowo potwierdza znaczenie przestrzegania tych wytycznych dla bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 37

Substancje medyczne działające lokalnie: antyseptyki, preparaty dezynfekujące, miejscowe środki znieczulające, olejki eteryczne, stosuje się do tabletek

A. podjęzykowych

B. dojelitowych

C. podpoliczkowych

D. do ssania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Substancje lecznicze o działaniu miejscowym, takie jak antyseptyki, środki odkażające, czy miejscowo znieczulające, są stosowane w różnych formach farmaceutycznych, w tym w postaci tabletek do ssania. Tabletki te są projektowane w taki sposób, aby umożliwić stopniowe rozpuszczanie się w jamie ustnej, co pozwala na uwolnienie substancji czynnych bezpośrednio w miejscu ich działania. Przykładem mogą być tabletki do ssania zawierające anestetyki, które łagodzą ból gardła poprzez efekt znieczulający. Ponadto, olejki eteryczne w formie tabletek do ssania mogą wspierać leczenie infekcji jamy ustnej. Dobrą praktyką w farmakoterapii jest dostosowanie formy leku do specyfiki działania substancji, co w przypadku leków miejscowych pozwala na maksymalne wykorzystanie ich potencjału terapeutycznego.

Pytanie 38

Kategoria dostępności leku zawarta w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych, które mogą być wprowadzane do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej, przekazuje

A. informację o możliwości nabycia leku na receptę lub bez recepty

B. informację o odpłatności pacjenta za lek, jeśli jest refundowany

C. informację o przynależności do odpowiedniej listy leków refundowanych

D. informację o wysokości limitu ustalonego dla leków refundowanych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kategoria dostępności leku w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych jest kluczowym elementem systemu ochrony zdrowia, który informuje pacjentów o tym, czy lek można nabyć na receptę czy bez recepty. W Polsce leki dzielą się na różne kategorie dostępności, w tym leki OTC (dostępne bez recepty) oraz leki Rx (wymagające recepty). Ta klasyfikacja ma istotne znaczenie z punktu widzenia bezpieczeństwa pacjentów, ponieważ leki dostępne wyłącznie na receptę są często stosowane w leczeniu poważnych schorzeń i wymagają nadzoru lekarza. Na przykład, leki przeciwbólowe, takie jak kodeina, są dostępne tylko na receptę ze względu na ryzyko nadużycia, podczas gdy leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen, mogą być sprzedawane bez recepty. Zrozumienie kategorii dostępności leku pozwala pacjentom podejmować świadome decyzje dotyczące ich zdrowia oraz korzystać z dostępnych terapii w sposób odpowiedzialny i bezpieczny.

Pytanie 39

Którego leku lekarz może wpisać na jednej recepcie wyłącznie jedną nazwę preparatu, a także musi określić słownie całkowitą ilość substancji psychotropowej oraz wskazać sposób dawkowania?

A. Nimesulidum (np. Nimesil)

B. Tclmisartanum (np. Polsart)

C. Zopiclonum (np. Imovane)

D. Acidum valproicum (np. Convulex)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zopiclonum, znany na rynku jako Imovane, jest lekiem psychotropowym klasy nasennych, który wymaga szczególnego traktowania w kontekście przepisywania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, lekarz musi na recepcie wypisać jedynie jedną nazwę preparatu oraz dokładnie określić ilość substancji psychotropowej słownie, co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta. Zopiclonum jest stosowane w leczeniu bezsenności, a jego dawkowanie powinno być ściśle przestrzegane, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych oraz uzależnienia. W praktyce, lekarz powinien także uwzględnić indywidualne potrzeby pacjenta oraz potencjalne interakcje z innymi lekami. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi farmakoterapii i zapewnia właściwe wykorzystanie substancji psychotropowych. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokumentacji dotyczącej wydawania takich leków, aby umożliwić monitorowanie ich stosowania i ewentualnych efektów ubocznych, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 40

Na kim spoczywa obowiązek przechowywania próbek archiwalnych leku?

A. wojewódzkim inspektorze farmaceutycznym

B. aptece lub punkcie aptecznym

C. wytwórcy produktu leczniczego

D. hurtowni farmaceutycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wytwórca produktu leczniczego jest zobowiązany do przechowywania próbki archiwalnej leku zgodnie z wymaganiami prawa farmaceutycznego. Przechowywanie próbek archiwalnych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa stosowania leków. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości, takich jak działania niepożądane lub problemy z jakością, archiwalne próbki mogą być wykorzystane do przeprowadzenia analizy i identyfikacji potencjalnych przyczyn. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Agencji Leków (EMA) oraz krajowymi regulacjami, wytwórcy są zobowiązani do przechowywania próbek przez określony czas po zakończeniu serii produkcyjnej, co zazwyczaj wynosi co najmniej pięć lat. Dobre praktyki wytwarzania (GMP) wskazują na konieczność dokumentowania wszystkich działań związanych z próbami archiwalnymi, co zapewnia transparentność i możliwość audytów. Przechowywanie próbek archiwalnych jest również istotne w kontekście ewentualnych badań klinicznych oraz monitorowania skutków ubocznych, co podkreśla odpowiedzialność wytwórcy za jakość i bezpieczeństwo swoich produktów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej