Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:53
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:17

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Dystorsja

B. Aberracja chromatyczna

C. Astygmatyzm

D. Aberracja komatyczna

Aberracja komatyczna to wada optyczna, która występuje, gdy obiektyw nie jest w stanie poprawnie skupić promieni świetlnych wychodzących z punktu położonego poza osią optyczną. W wyniku tego, zamiast uzyskać wyraźny obraz punktowy, obraz przyjmuje kształt przecinka. Ta wada jest szczególnie ważna w kontekście obiektywów szerokokątnych oraz w fotografii nocnej, gdzie źródła światła, takie jak gwiazdy, mogą być rozmyte. W praktyce, aby zminimalizować aberrację komatyczną, projektanci obiektywów stosują różnorodne elementy optyczne, które pomagają poprawić ogniskową i równoległość promieni świetlnych. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie soczewek asferycznych i specjalnych powłok antyrefleksyjnych, które poprawiają jakość obrazu i zmniejszają występowanie aberracji. Wiedza o aberracji komatycznej jest istotna nie tylko dla fotografów, ale również dla inżynierów optyków, którzy projektują systemy optyczne w zastosowaniach takich jak astronomia czy mikroskopia.

Pytanie 2

Aby uzyskać jednorodne, bezcieniowe oświetlenie obiektów w fotografii katalogowej, jakie rozwiązania powinno się zastosować?

A. stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy

B. kolumnę reprodukcyjną i strumienicę

C. kolumnę reprodukcyjną i lampę błyskową z wrotami

D. stół bezcieniowy i lampę z soczewką Fresnela

Stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy to świetny zestaw do fotografii katalogowej. Używając stołu bezcieniowego, możesz uniknąć cieni, co jest mega ważne, żeby pokazać produkty jak najbardziej naturalnie. Lampy z softboxami rozpraszają światło, dzięki czemu cienie są łagodniejsze i wyglądają bardziej naturalnie, a białe blendy pomagają odbić światło, co jeszcze bardziej poprawia jakość. Kiedy fotografujesz ubrania czy biżuterię, taki zestaw daje naprawdę fajne efekty wizualne i wiernie oddaje kolory oraz fakturę. Dobrze jest też igrać z kątami padającego światła, bo to może zmienić cały obraz. W fotografii dążymy do jak najlepszego wyglądu, a ten sprzęt na pewno pomaga to osiągnąć.

Pytanie 3

W portrecie oświetlenie sylwetkowe wykorzystywane jest do

A. zmniejszenia różnicy w oświetleniu między postacią a tłem

B. uzyskania efektu oddzielenia portretowanej osoby od tła i otoczenia

C. jednolitego oświetlenia całego obszaru zdjęcia

D. osiągnięcia efektu wtopienia fotografowanej osoby w otaczający ją krajobraz

Odpowiedzi sugerujące równomierne oświetlenie całego planu zdjęciowego oraz zniwelowanie kontrastu między postacią a tłem opierają się na błędnym zrozumieniu celów oświetlenia w fotografii portretowej. Równomierne oświetlenie całego planu może spowodować, że portretowana osoba stanie się mniej wyrazista, a szczegóły jej sylwetki będą mniej zauważalne. Tego rodzaju oświetlenie może być stosowane w innych kontekstach, na przykład w fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest pokazanie detali przedmiotu, a nie wydobycie głębi i charakteru postaci. Z kolei zniwelowanie kontrastu pomiędzy postacią a tłem nie sprzyja uzyskaniu efektu oddzielenia, a wręcz przeciwnie – może prowadzić do wizualnego zlania się postaci z tłem, co jest niekorzystne w portrecie. W przypadku trzeciej odpowiedzi, uzyskanie efektu wtopienia portretowanej osoby w tło jest w sprzeczności z celem oświetlenia sylwetkowego, które ma podkreślać różnice między obiektem a jego otoczeniem. W praktyce, umiejętność wykorzystania oświetlenia sylwetkowego wymaga zrozumienia zasad kompozycji, a także umiejętności pracy z różnymi źródłami światła, aby osiągnąć zamierzony efekt artystyczny. W fotografii portretowej kluczowe jest, aby portretowana osoba była wyodrębniona z tła, a nie w nim zatarła się.

Pytanie 4

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 2 latach.

B. Po 5 latach.

C. Po 3 latach.

D. Po 4 latach.

Prawidłowa odpowiedź opiera się na przepisach prawa autorskiego w Polsce, konkretnie na art. 68 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tam jasno wskazano, że jeśli umowa licencyjna wyłączna zawarta została na czas oznaczony dłuższy niż pięć lat, po upływie tego okresu uważa się ją za zawartą na czas nieokreślony. To jest bardzo istotne z punktu widzenia zarówno licencjodawcy, jak i licencjobiorcy, bo daje pewność, że nie można związać się na wieczność z jedną stroną bez możliwości renegocjacji czy wypowiedzenia. W praktyce, przykładowo, jeżeli firma informatyczna podpisuje wyłączną licencję na korzystanie z oprogramowania na 7 lat, to po pięciu latach ta umowa automatycznie staje się bezterminowa i zastosowanie mają przepisy dotyczące wypowiadania licencji zawartej na czas nieokreślony. Takie rozwiązanie to pewien rodzaj zabezpieczenia dla obu stron i jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi – nie powinno się blokować rozwoju ani jednej, ani drugiej strony przez zbyt długie sztywne umowy. Moim zdaniem, z punktu widzenia praktyki gospodarczej, jest to bardzo rozsądne podejście, bo umożliwia elastyczne zarządzanie prawami i reagowanie na zmieniające się potrzeby rynku czy technologii. Warto pamiętać też, że te reguły dotyczą licencji wyłącznych, a w przypadku licencji niewyłącznych – nie ma aż takich ograniczeń czasowych. To dlatego pięć lat jest tutaj kluczowe, a nie np. dwa czy trzy.

Pytanie 5

W fotografii produktowej szklanych powierzchni, aby uniknąć niepożądanych refleksów, należy przede wszystkim

A. stosować czarne ekrany do kontrolowania odbić

B. fotografować w całkowitej ciemności z lampą błyskową

C. zwiększyć intensywność głównego źródła światła

D. używać filtrów ocieplających na obiektywie

Zwiększenie intensywności głównego źródła światła w fotografii szklanych powierzchni często prowadzi do przeciwnych efektów od zamierzonych. Zbyt jasne oświetlenie może generować niekontrolowane refleksy, które będą odciągać uwagę od samego produktu. Warto pamiętać, że szklane powierzchnie są naturalnie refleksyjne, dlatego dodawanie większej ilości światła nie tylko nie pomaga, ale może wręcz pogarszać sytuację. Fotografowanie w całkowitej ciemności z lampą błyskową również nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ błysk może zbyt intensywnie odbijać się w szklanych powierzchniach, tworząc niepożądane efekty. W przypadku używania filtrów ocieplających na obiektywie, ich zadaniem jest jedynie modyfikacja temperatury barwowej zdjęcia, co nie ma związku z kontrolowaniem odblasków. Te podejścia mogą wskazywać na niepełne zrozumienie zasad działania światła oraz refleksji, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że manipulacja kierunkiem światła oraz stosowanie odpowiednich akcesoriów, takich jak czarne ekrany, są najlepszymi metodami na uzyskanie czystych i profesjonalnych zdjęć szklanych produktów.

Pytanie 6

Wskaż poprawną zależność pomiędzy obrazem a jego histogramem.

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Obraz A przedstawia prostokąt wypełniony czarnymi pikselami na białym tle, co ma bezpośredni wpływ na jego histogram. Histogram to graficzna reprezentacja rozkładu jasności pikseli w obrazie, gdzie na osi poziomej znajduje się intensywność (od czerni do bieli), a na osi pionowej liczba pikseli danej intensywności. W przypadku obrazu A, histogram pokazuje dwa wyraźne piki – jeden na początku, oznaczający czarne piksele, i drugi na końcu, odpowiadający białym pikselom. Takie rozkłady są typowe dla obrazów o wysokim kontraście. Dobrą praktyką w analizie obrazów cyfrowych jest rozumienie, że histogram może dostarczać cennych informacji na temat struktury obrazu, jego jasności oraz kontrastu. Analiza histogramów jest kluczowa w obróbce obrazów, np. przy automatycznej regulacji jasności, dostosowywaniu kontrastu lub przy korygowaniu balansu bieli. W branży fotograficznej oraz w grafice komputerowej, zrozumienie zależności między obrazem a histogramem jest niezbędne dla profesjonalnej edycji zdjęć.

Pytanie 7

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. stożkowy tubus.

B. wrota.

C. soczewkę Fresnela.

D. softbox i blendy.

Softbox i blendy to bez dwóch zdań podstawowe narzędzia w fotografii studyjnej, jeżeli zależy nam na równomiernym i upiększającym oświetleniu twarzy. Softbox działa trochę jak taka ogromna, sztuczna chmura – rozprasza światło, zmiękcza cienie i wygładza wszelkie niedoskonałości na skórze. To dlatego praktycznie każdy portrecista, niezależnie od doświadczenia, sięga po softboxy przy pracy z modelką. Blendy z kolei świetnie dopełniają całość: odbijają światło w newralgicznych miejscach, likwidują cienie pod oczami lub nosem i dają kontrolę nad światłem bez użycia kolejnych lamp. Z mojego doświadczenia wynika, że czasem wystarczy nawet mały softbox i srebrna blenda, żeby uzyskać efekt rodem z okładki magazynu. W branży uważa się, że takie ustawienie jest najbardziej uniwersalne i „bezpieczne”. Oczywiście, im lepiej poznasz swoje modyfikatory, tym łatwiej będzie Ci uzyskiwać bardzo różne efekty, ale na start – softbox plus blendy to po prostu złoty standard przy portrecie studyjnym. Warto też pamiętać, że światło z softboxa mniej męczy modelkę, bo nie jest ostre i mocno rozproszone, co pozwala na dłuższą i wygodniejszą pracę. Niektórzy idą o krok dalej i stosują kilka blend różnego koloru dla bardziej złożonych efektów. W każdym razie, bez softboxa i blend nawet najlepiej ustawiona lampa da efekt raczej surowy, a nie upiększający.

Pytanie 8

Sensytometr to aparat, który pozwala na

A. mierzenie ziarnistości próbek sensytometrycznych

B. naświetlanie oraz chemiczną obróbkę próbek sensytometrycznych

C. pomiar gęstości optycznej sensytogramów

D. naświetlanie próbek sensytometrycznych określonymi ilościami światła

Sensytometr to urządzenie, które pozwala naświetlić próbki sensytometryczne konkretnymi ilościami światła. To jest bardzo ważne w fotografii i różnych analizach w laboratoriach. Główna idea to uzyskać reakcję chemiczną w materiałach światłoczułych, co potem wpływa na jakość wyników, zwłaszcza jeśli chodzi o zdjęcia. Na przykład, w fotografii sensytometr pomaga dobrze naświetlić kliszę, co daje odpowiednią ekspozycję. W branży fotograficznej mamy też standardy jak ISO, które mówią o czułości materiałów. W laboratoriach sensytometry również pomagają w kalibracji, bo kontrola jakości i powtarzalność wyników to kluczowe sprawy. Dobrze opracowane procedury naświetlania są konieczne, żeby wyniki w badaniach były wiarygodne i powtarzalne.

Pytanie 9

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. densytometr

B. termostat

C. pehametr

D. sensytometr

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 10

W nowoczesnych technikach fotografii produktowej termin splash photography odnosi się do

A. fotografowania z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego

B. techniki łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo

C. specjalnej metody oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach

D. fotografowania płynów w ruchu z użyciem bardzo krótkich czasów ekspozycji

Splash photography to technika, która koncentruje się na uchwyceniu płynów w ruchu, z wykorzystaniem bardzo krótkich czasów ekspozycji. Dzięki temu możliwe jest zarejestrowanie dramatycznych i detalicznych ujęć, które pokazują krople wody, rozpryskujące się elementy oraz inne efekty związane z ruchem płynów. W praktyce, fotografowie często stosują czas naświetlania krótszy niż 1/1000 sekundy, co pozwala na uchwycenie wyjątkowych momentów, które gołym okiem mogą być trudne do zauważenia. Przykładem może być zdjęcie kropli wody spadającej na powierzchnię, gdzie w ujęciu widać każdy szczegół, jak rozprysk czy odbicie światła. Warto dodać, że ta technika wymaga precyzyjnego ustawienia aparatu, odpowiedniego oświetlenia oraz często współpracy z dodatkowymi akcesoriami, jak np. reflektory czy tła, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Użycie splash photography znajduje zastosowanie nie tylko w reklamie produktów, ale również w sztuce, gdzie taki styl może dodać dynamiki i wizualnej atrakcyjności do zdjęć.

Pytanie 11

Stylizację fotografii wykonano, stosując polecenie

A. filtr/rozmycie/rozmycie promieniste.

B. filtr/artystyczne/akwarele.

C. filtr/szkic/wzór rastra.

D. filtr/tekstura/witraż.

Wybierając inne filtry, jak 'filtr/artystyczne/akwarele', 'filtr/tekstura/witraż' czy 'filtr/rozmycie/rozmycie promieniste', można się w łatwy sposób pogubić co do stylizacji zdjęć. Na przykład filtr akwarelowy daje efekt malarskiego wykończenia, ale to już nie jest to samo co wzór rastra. Kiedy ktoś decyduje się na ten efekt, myśli, że uzyska podobny wygląd, a w rzeczywistości akwarele bardziej skupiają się na miękkich kolorach i krawędziach. Z kolei filtr tekstury witrażu dodaje za dużo elementów, co może zepsuć oryginalny obraz i sprawić, że wydaje się chaotyczny. Filtr rozmycia promienistego działa inaczej, bo rozmywa obraz dookoła centrum, co zmienia pierwotny zamiar artysty. Często nowi w edytowaniu zdjęć myślą, że zmiana stylu to od razu poprawa estetyki, a to niestety nie zawsze tak działa. Warto zrozumieć różnice między tymi efektami, żeby lepiej stylizować swoje fotografie.

Pytanie 12

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i czerwonego.

B. niebieskiego i żółtego.

C. białego i szarego.

D. białego i czarnego.

Kontrast walorowy to w fotografii różnica pomiędzy najjaśniejszymi a najciemniejszymi partiami obrazu, czyli po prostu kontrast pomiędzy światłem a cieniem. Połączenie białego i czarnego daje absolutnie największy możliwy kontrast walorowy, bo to są dwa skrajne punkty na skali szarości. W praktyce, jeśli na czarno-białym zdjęciu zestawisz te dwa kolory, automatycznie przyciągasz wzrok widza, bo ludzkie oko wyłapuje takie mocne przeciwstawienia najszybciej. Takie podejście jest często wykorzystywane w fotografii portretowej, fotografii produktowej czy nawet w fotografii ulicznej, gdzie chcemy mocno zaakcentować postać lub przedmiot na tle tła. Fotografowie, szczególnie ci inspirujący się klasyką, celowo szukają takich sytuacji, bo kontrast bieli i czerni „czyści” kompozycję i pozwala skupić się na sednie kadru. Moim zdaniem, znajomość tego zjawiska przydaje się nie tylko w fotografii cyfrowej, ale też tradycyjnej, bo światło i cień zawsze będą fundamentem dobrego obrazu. Warto też wiedzieć, że w branży graficznej czy projektowej ten sam mechanizm wykorzystuje się np. w logotypach, kiedy zależy nam na czytelności nawet w minimalnych rozmiarach. Wielu znanych fotografów, jak choćby Ansel Adams, opierało całą swoją technikę na maksymalnym wykorzystaniu kontrastu tonalnego – to jest właśnie różnica pomiędzy bielą a czernią. W praktyce – jak chcesz, by coś „wyskoczyło” z fotografii, zestaw biel i czerń.

Pytanie 13

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. igłową

B. atramentową

C. sublimacyjną

D. laserową

Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.

Pytanie 14

Aby uzyskać zdjęcia w podczerwieni, zaleca się użycie filtru

A. neutralnego

B. polaryzacyjnego

C. IR

D. UV

Filtr IR (podczerwony) jest kluczowym narzędziem w fotografii podczerwonej, ponieważ pozwala na selektywne przepuszczanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka. Umożliwia to rejestrowanie szczegółów, które są niewidoczne w tradycyjnych zakresach światła widzialnego. W zastosowaniach praktycznych, filtr IR jest często wykorzystywany w fotografii krajobrazowej, by uzyskać unikalne efekty wizualne, takie jak jasne niebo i kontrastujące zieleń roślinności. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku kamer cyfrowych, które są wrażliwe na światło podczerwone, zastosowanie odpowiednich filtrów IR jest ważne dla uzyskania właściwego balansu kolorów i szczegółowości obrazu. Standardy dotyczące fotografii podczerwonej, takie jak ISO 12232, zalecają stosowanie filtrów IR w celu poprawy jakości obrazów, co potwierdza ich znaczenie w tej dziedzinie.

Pytanie 15

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. dolne.

B. przednie.

C. boczne.

D. górne.

Analizując typowe błędy w rozpoznawaniu rodzaju oświetlenia na zdjęciu, warto na spokojnie przemyśleć, jak zachowuje się cień oraz jak rozkładają się światła i półcienie. Oświetlenie dolne powoduje, że cień unosi się do góry, co daje dość nienaturalny, wręcz teatralny efekt i prawie nigdy nie jest używane w fotografii produktowej, bo zniekształca proporcje i wygląda mało estetycznie. Górne światło, choć popularne w codziennych warunkach, w kontekście zdjęć katalogowych zazwyczaj spłaszcza obiekt – cień układa się bezpośrednio pod nim, przez co traci się głębię i detale boczne. Przednie oświetlenie, czyli światło padające na przedmiot wprost z kierunku patrzenia aparatu, najczęściej likwiduje cienie i sprawia, że obiekt wydaje się płaski jak kartka, bez wyraźnych konturów czy faktury, a to nie jest pożądane w profesjonalnej fotografii produktowej. Moim zdaniem wiele osób popełnia błąd, myśląc, że im mocniej doświetlony z przodu przedmiot, tym lepiej, a w praktyce jest na odwrót – takie podejście odbiera zdjęciu dynamikę. Często pomijana jest kwestia obserwacji cienia: jeśli cień rozciąga się wyraźnie na jedną stronę, jak tutaj, mamy do czynienia z oświetleniem bocznym, które jest standardem przy ukazywaniu faktury i trójwymiarowości. Warto sobie dokładnie przeanalizować rozkład światła i cienia, bo to klucz do prawidłowego rozpoznawania technik oświetleniowych i doboru najlepszych praktyk branżowych.

Pytanie 16

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, występują różnorodne błędne koncepcje dotyczące procesu rejestracji obrazu. Na przykład, naświetlenie materiału fotograficznego oraz obróbka chemiczna odnoszą się do tradycyjnych technik fotografii, które nie mają zastosowania w elektronicznej rejestracji obrazu. Te metody wymagają użycia chemikaliów do przetwarzania klatek zdjęciowych, co stoi w sprzeczności z ideą cyfrowego przetwarzania, gdzie większość operacji odbywa się w formie elektronicznej. Skanowanie negatywu także nie jest częścią elektronicznej rejestracji obrazu, ponieważ dotyczy to procesu analogowego, który może być użyty po zarejestrowaniu obrazu na materiale fotograficznym, a nie jest to element rejestracji elektronicznej. Właściwe podejście do digitalizacji obrazu powinno skupiać się na wykorzystaniu technologii cyfrowej, co zapewnia bardziej efektywne zarządzanie danymi oraz wyższą jakość końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań na temat nowoczesnych metod fotografii i obróbki obrazu.

Pytanie 17

W którym etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych występuje redukcja halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie wybielania.

B. W etapie utrwalania.

C. W etapie wywoływania.

D. W etapie stabilizowania.

W procesie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych to właśnie etap wywoływania odpowiada za kluczową przemianę halogenków srebra w obraz widzialny. Chodzi o to, że podczas wywoływania, związki halogenków srebra, które zostały naświetlone (czyli tam, gdzie docierało światło przez negatyw czy kliszę), ulegają redukcji do srebra metalicznego. To właśnie te cząsteczki srebra tworzą obraz na materiale światłoczułym. Moim zdaniem, to jest ten najważniejszy moment całego procesu – bo dopiero wtedy z niewidocznego obrazu utajonego powstaje coś, co możemy zobaczyć gołym okiem. Warto też pamiętać, że dobrze dobrany czas i temperatura wywoływania są kluczowe – za długi lub za krótki czas może sprawić, że obraz będzie zbyt ciemny albo za jasny. W praktyce profesjonalnej, na przykład w laboratoriach fotograficznych czy nawet w przypadku ręcznego wywoływania filmów w domowych warunkach, stosuje się specjalistyczne wywoływacze o określonej sile redukującej. Z mojego doświadczenia wynika, że dokładne przestrzeganie parametrów producenta chemii fotograficznej pozwala uniknąć błędów typu zamglenie obrazu czy niepełne wywołanie. Standardy branżowe, zwłaszcza te opisane przez ISO 6846 czy normy DIN, bardzo wyraźnie podkreślają znaczenie tego etapu. Ciekawostka: w nowoczesnych procesach cyfrowych nie występuje już wywoływanie w tym sensie, ale w klasycznej fotografii analogowej to podstawa i absolutnie nie da się jej pominąć.

Pytanie 18

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. PhotoFiltre Studio

B. Corel Photo-Paint

C. AvancePaint

D. Adobe Photoshop

AvancePaint to jeden z tych programów, które często są niedoceniane, a tymczasem naprawdę potrafią zaskoczyć swoją funkcjonalnością. Program ten jest klasycznym przykładem oprogramowania freeware – oznacza to, że można go pobierać, instalować i używać całkowicie za darmo, zarówno w domu jak i w edukacji. W praktyce dla początkujących i średniozaawansowanych użytkowników, którzy dopiero zaczynają przygodę z grafiką rastrową, jego możliwości mogą być zupełnie wystarczające. Oferuje podstawowe narzędzia do edycji bitmap, jak rysowanie, wypełnienia, proste filtry czy obsługę warstw, choć w mniejszym stopniu niż drogie komercyjne pakiety. Moim zdaniem, wybierając narzędzie do nauki grafiki, warto zaczynać właśnie od takich rozwiązań – pozwalają się oswoić ze środowiskiem, nie generując kosztów. Branżowo uznaje się, że korzystanie z legalnego freeware to dobra praktyka, zwłaszcza w edukacji, gdzie licencje komercyjne bywają nieosiągalne. Praca na AvancePaint uczy podstaw pracy z pikselami, co bywa przydatne nawet w późniejszej pracy z bardziej zaawansowanymi programami. W sumie, to fajny punkt wyjścia do świata grafiki komputerowej, a przy okazji zgodny z zasadami legalnego użytkowania oprogramowania.

Pytanie 19

W najnowszych systemach zarządzania biblioteką zdjęć keyword hierarchies oznaczają

A. automatyczne sortowanie zdjęć według hierarchii jakości

B. klasyfikację kolorów według modelu przestrzeni HSL

C. system automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI

D. strukturę słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności

Wybór odpowiedzi dotyczącej systemu automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI jest niewłaściwy, ponieważ nie odnosi się do pojęcia hierarchii słów kluczowych. Automatyczne tagowanie to proces, który opiera się na algorytmach uczenia maszynowego, które analizują obrazy i przypisują im tagi na podstawie rozpoznawania wzorców. Choć jest to nowoczesne podejście do organizacji danych, nie uwzględnia ono relacji nadrzędności i podrzędności, które charakteryzują hierarchie słów kluczowych. Kolejna odpowiedź, mówiąca o klasyfikacji kolorów według modelu przestrzeni HSL, w ogóle nie dotyczy zarządzania słowami kluczowymi, lecz sposobu reprezentacji kolorów w grafice komputerowej. Model HSL (Hue, Saturation, Lightness) służy do opisu barw, ale nie ma związku z organizowaniem zdjęć w oparciu o ich zawartość. Ostatnia odpowiedź, dotycząca automatycznego sortowania zdjęć według hierarchii jakości, również jest błędna, ponieważ nie odnosi się do pojęcia słów kluczowych. Jakość zdjęć może być mierzona różnymi kryteriami, ale nie ma to związku z hierarchią słów kluczowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania informacją w systemach bibliotek zdjęć, gdzie hierarchie słów kluczowych stanowią fundament organizacji danych.

Pytanie 20

W procesie obróbki zdjęć format ProPhoto RGB w porównaniu do sRGB

A. zapewnia lepszą kompresję przy tej samej jakości

B. zmniejsza rozmiar pliku o około 50%

C. oferuje znacznie szerszą przestrzeń barw

D. poprawia ostrość krawędzi obiektów

Format ProPhoto RGB jest znany z tego, że oferuje znacznie szerszą przestrzeń barw w porównaniu do standardowego sRGB. Przestrzeń barw ProPhoto RGB obejmuje znacznie większy zakres kolorów, co jest szczególnie istotne w przypadku zaawansowanej obróbki zdjęć, gdzie dokładność i szerokość gamy kolorystycznej mają kluczowe znaczenie. Umożliwia to artystom i fotografom uchwycenie bardziej subtelnych niuansów i odcieni kolorów, co jest istotne w procesach takich jak retusz, korekcja kolorów, czy drukowanie zdjęć. Przykładowo, jeżeli zdjęcie jest edytowane w ProPhoto RGB, fotograf ma więcej możliwości, by zachować tony i szczegóły w jasnych i ciemnych partiach obrazu, co jest trudniejsze do osiągnięcia w sRGB. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, jak Adobe Photoshop, obsługuje ten format, co sprawia, że jest on preferowanym wyborem wśród profesjonalnych twórców. Użycie ProPhoto RGB ma sens, gdy celem jest przygotowanie obrazów do druku lub wyświetlenia na wysokiej jakości monitorach, które mogą wyświetlić pełną gamę jego kolorów.

Pytanie 21

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. laserowa

B. sublimacyjna

C. atramentowa

D. igłowa

Drukarka sublimacyjna działa na zasadzie odparowania barwników z trójkolorowej wstęgi foliowej, co pozwala na uzyskanie bezrastrowych i bardzo wysokiej jakości wydruków. Technologia ta jest szczególnie ceniona w produkcji fotografii oraz materiałów reklamowych, gdzie kluczowa jest jakość i precyzja odwzorowania kolorów. Sublimacja barwników umożliwia przeniesienie pigmentów na podłoże, takie jak papier, tkaniny czy tworzywa sztuczne, dzięki czemu uzyskujemy żywe kolory i płynne przejścia tonalne. Drukarki sublimacyjne są wykorzystywane w wielu branżach, w tym w fotografii, odzieżowej oraz produkcji gadżetów. Przykładem zastosowania tej technologii jest drukowanie zdjęć na specjalnych papierach, które po nałożeniu na podłoże poddawane są działaniu ciepła, co powoduje sublimację barwnika. W efekcie powstają trwałe, odporne na blaknięcie i wysokiej jakości wydruki, co czyni drukarki sublimacyjne liderami w swoim segmencie. W obszarze standardów zachęca się do stosowania materiałów certyfikowanych, co wpływa na długowieczność i jakość finalnych produktów.

Pytanie 22

Redukcję naświetlonych halogenków srebra metalicznego można osiągnąć dzięki procesowi

A. wywołania

B. kąpieli pośredniej

C. utrwalania

D. kąpieli końcowej

Odpowiedź 'wywołania' jest prawidłowa, ponieważ proces ten jest kluczowy w redukcji halogenków srebra metalicznego. Wywołanie polega na zastosowaniu odpowiednich chemikaliów, które powodują przekształcenie naświetlonych halogenków srebra (AgBr, AgCl) w metalliczne srebro. W standardowym procesie fotograficznym, halogenki srebra, które nie zostały naświetlone, są rozpuszczane w kąpieli wywołującej, a te, które były naświetlone, ulegają redukcji. Przykładowo, w przypadku czarno-białego filmu, wywoływacz, taki jak roztwór metol-kwas borny, jest stosowany do przekształcania naświetlonych halogenków w srebro metaliczne, co finalnie tworzy obraz. Proces wywołania jest niezwykle istotny, ponieważ to właśnie on umożliwia wizualizację naświetlonego materiału, co sprawia, że jest fundamentem w fotografii tradycyjnej. Zastosowanie standardowych procedur wywoływania zapewnia wysoką jakość obrazu oraz jego trwałość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 23

Jaką technikę wykorzystuje się do uzyskania zdjęć o rozszerzonej gamie tonalnej?

A. 3D

B. HDR

C. fotomontażu

D. posteryzacji

HDR, czyli High Dynamic Range, to technika fotograficzna, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej w porównaniu do standardowych zdjęć. Dzięki tej metodzie możliwe jest jednoczesne uwydatnienie szczegółów w jasnych i ciemnych partiach obrazu, co jest szczególnie ważne w sytuacjach z trudnymi warunkami oświetleniowymi, jak np. podczas wschodu lub zachodu słońca. Proces HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć tej samej sceny z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie ich połączeniu w celu uzyskania jednego obrazu o większej głębi tonalnej. Praktyczne zastosowanie HDR można zobaczyć w fotografii krajobrazowej, architektonicznej czy portretowej. Ważnym aspektem jest także umiejętne korzystanie z oprogramowania do edycji zdjęć, które umożliwia efektywne zestawianie ujęć oraz korekcję kolorów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 24

Jak nazywa się obraz, który powstaje po ekspozycji na światło materiału światłoczułego, lecz nie został jeszcze wywołany?

A. iluzoryczny

B. utajony

C. negatywny

D. pozytywny

Obraz utajony to termin stosowany w fotografii i technologii obrazowania, który odnosi się do obrazu powstającego na materiale światłoczułym w wyniku naświetlenia, ale który nie został jeszcze wywołany chemicznie. W tym kontekście, materiał światłoczuły, taki jak film fotograficzny lub papier fotograficzny, zawiera substancje chemiczne, które reagują na światło. W momencie naświetlenia powstają zmiany chemiczne w materiale, jednak są one niewidoczne gołym okiem do momentu, gdy nastąpi proces wywołania. Przykładem zastosowania tego zjawiska są tradycyjne techniki fotografii analogowej, w których klisze są naświetlane w aparacie, a następnie wywoływane w ciemni. Procesy te są również kluczowe w przemysłowych aplikacjach związanych z obrazowaniem medycznym, gdzie uzyskiwanie obrazów radiograficznych opiera się na podobnych zasadach. W praktyce, wiedza na temat obrazu utajonego jest istotna dla zrozumienia całego procesu tworzenia zdjęć oraz dla profesjonalnych fotografów, którzy muszą być świadomi, jak różne czynniki wpływają na jakość końcowego obrazu.

Pytanie 25

Obiektyw, którego długość ogniskowej jest znacząco większa od przekątnej matrycy, a kąt widzenia jest mniejszy od kąta widzenia ludzkiego oka, to obiektyw

A. wąskokątny.

B. szerokokątny.

C. standardowy.

D. zmiennoogniskowy.

Obiektyw wąskokątny, nazywany też teleobiektywem, to właśnie ten typ obiektywu, którego ogniskowa jest znacznie większa niż przekątna matrycy aparatu. Takie rozwiązania mają bardzo wąski kąt widzenia, często dużo mniejszy niż ludzkie oko, które obejmuje około 46 stopni (dla aparatu pełnoklatkowego odpowiednikiem naturalnego widzenia jest ogniskowa ok. 50 mm). Przy teleobiektywach, gdzie ogniskowa sięga 135 mm, 200 mm, a nawet 400 mm, obraz jest bardzo „przybliżony”, a kąt widzenia potrafi wynosić zaledwie kilka stopni. To właśnie pozwala na fotografowanie odległych obiektów, zachowując przy tym płaski efekt perspektywy, czyli brak nadmiernego zniekształcenia głębi. W praktyce obiektywy wąskokątne są nieocenione np. przy fotografii sportowej, przyrodniczej, portretowej na dłuższych dystansach czy obserwacji przyrody bez zakłócania naturalnych zachowań zwierząt. Fotografowie często używają ich, by „wyizolować” dany motyw z tła. Z mojego doświadczenia, dobre teleobiektywy są też niezastąpione podczas koncertów czy fotografowania architektury z dużych odległości. W branży przyjęło się, że za wąskokątne uznaje się te obiektywy, których ogniskowa przekracza 85 mm (dla pełnej klatki). Takie rozwiązania wymagają też stabilnych statywów, bo każdy najmniejszy ruch ręki jest widoczny na zdjęciu. No i pamiętaj, że teleobiektywy często są większe i cięższe, ale w wielu zastosowaniach po prostu nie da się ich zastąpić niczym innym.

Pytanie 26

Najnowsza technologia czujników BSI CMOS charakteryzuje się

A. podwójną warstwą filtrów Bayera dla lepszego odwzorowania kolorów

B. umieszczeniem obwodów elektronicznych za warstwą światłoczułą dla lepszego wykorzystania światła

C. zintegrowanym systemem redukcji szumów na poziomie sprzętowym

D. zmniejszoną grubością sensora dla lepszej kompatybilności z obiektywami

Czujniki BSI CMOS (Back Side Illumination Complementary Metal-Oxide-Semiconductor) to nowoczesna technologia, która znacząco poprawia wydajność zbierania światła w porównaniu do tradycyjnych czujników. Umieszczenie obwodów elektronicznych za warstwą światłoczułą pozwala na lepsze wykorzystanie docierającego światła, co zwiększa czułość oraz jakość obrazu, zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Dzięki tej konstrukcji, czujniki mogą zbierać więcej światła, co z kolei przekłada się na lepsze odwzorowanie detali oraz bardziej naturalne kolory. Przykładem zastosowania BSI CMOS są nowoczesne aparaty fotograficzne oraz smartfony, gdzie istotne są zarówno jakość zdjęć, jak i efektywność w trudnych warunkach oświetleniowych. Standardy branżowe, takie jak ISO 12232, podkreślają znaczenie takich rozwiązań w kontekście uzyskiwania mniejszych szumów w obrazie oraz lepszego kontrastu, co czyni BSI CMOS preferowanym wyborem dla profesjonalnych fotografów oraz entuzjastów.

Pytanie 27

Który z formatów umożliwia zapis obrazu z matrycy aparatu cyfrowego bez procesu interpolacji danych?

A. JPEG

B. TIFF

C. PNG

D. NEF

NEF (Nikon Electronic Format) to format plików surowych, który umożliwia zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez jakiejkolwiek interpolacji danych. Oznacza to, że plik NEF zawiera wszystkie informacje zarejestrowane przez matrycę, co pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu oraz większą elastyczność przy późniejszej edycji. Użytkownicy, którzy pracują w branży fotograficznej, doceniają ten format za możliwość precyzyjnego dostosowania parametrów takich jak ekspozycja, balans bieli czy kontrast, bez utraty jakości obrazu. Dodatkowo, format NEF korzysta z kompresji bezstratnej, co oznacza, że zminimalizowane są rozmiary plików bez wpływu na ich jakość. Ten typ plików jest często stosowany przez profesjonalnych fotografów, którzy wymagają maksymalnych możliwości postprodukcji. Zastosowanie formatów surowych, takich jak NEF, jest standardem w profesjonalnej fotografii i umożliwia uzyskanie najlepszych rezultatów w pracy twórczej.

Pytanie 28

Aby uwydatnić fakturę wyrobów z drewna, powinno się wykorzystać odpowiednie oświetlenie?

A. tylne

B. przednie

C. dolne

D. boczne

Oświetlenie boczne jest kluczowe przy podkreślaniu faktury wyrobów drewnianych, ponieważ pozwala na uwydatnienie szczegółów strukturalnych i tonalnych, które są istotne z perspektywy estetycznej i jakościowej. Dzięki bocznemu oświetleniu można uzyskać ciekawe efekty cieni, które podkreślają unikalne rysy drewna, takie jak słoje czy usłojenia. Przykładem zastosowania takiego oświetlenia może być prezentacja mebli drewnianych na wystawach, gdzie efektowne oświetlenie boczne może przyciągnąć uwagę klientów. Zgodnie z zasadami fotografii produktowej oraz standardami aranżacji wnętrz, właściwe oświetlenie ma ogromny wpływ na postrzeganie przedmiotu. W praktyce, stosując oświetlenie boczne, można manipulować kątem padania światła, co wpływa na to, jak materiał jest postrzegany przez odbiorcę. Dzięki temu można skutecznie eksponować atuty produktów drewnianych, co przekłada się na lepsze wyniki sprzedaży oraz zwiększenie zainteresowania ofertą.

Pytanie 29

Aby przenieść cyfrowy obraz na światłoczuły papier fotograficzny, co powinno być użyte?

A. kopioramę

B. digilab

C. procesor

D. powiększalnik

Wybór innych odpowiedzi, takich jak procesor, powiększalnik czy kopiorama, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technologii przenoszenia obrazów. Procesor w kontekście obróbki zdjęć odnosi się głównie do urządzenia, które przetwarza dane cyfrowe, a nie do bezpośredniego przenoszenia ich na papier. Procesor operuje na plikach graficznych, ale nie jest w stanie fizycznie zrealizować wydruku na światłoczułym papierze. Jeśli chodzi o powiększalnik, jest to sprzęt wykorzystywany w tradycyjnej fotografii do powiększania negatywów na papier fotograficzny; jego zastosowanie jest ograniczone do analogowych materiałów i nie ma on możliwości pracy z obrazami cyfrowymi. Natomiast kopiorama, stosowana do kopiowania obrazów z jednego medium na drugie, również nie jest dedykowana do przenoszenia cyfrowych zdjęć na papier fotograficzny. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, gdzie każde urządzenie ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Ostatecznie, nieprawidłowy wybór narzędzi może prowadzić do utraty jakości obrazu oraz niewłaściwego odwzorowania kolorów.

Pytanie 30

UWAGA! Stan prawny do 01.03.2015r. Jakie wymagania, obok równomiernie oświetlonego modela, powinno spełniać zdjęcie do dowodu osobistego, według wytycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP?

A. Twarz en face, format zdjęcia 35 x 45 mm

B. Odsłonięte lewe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm

C. Odsłonięte prawe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm

D. Twarz en face, format zdjęcia 30 x 40 mm

Podczas analizy odpowiedzi, które nie spełniają wymagań dotyczących zdjęcia do dowodu osobistego, można zauważyć, że istnieje wiele powszechnych nieporozumień. W przypadku zdjęcia z odsłoniętym prawym uchem, nie tylko jest to niezgodne z zaleceniami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP, ale również może prowadzić do problemów z identyfikacją osoby na podstawie dokumentu. Wymaganie odsłonięcia konkretnego ucha ma na celu ułatwienie analizy cech twarzy oraz zapewnienie jednoznacznej identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Z kolei odpowiedzi sugerujące format zdjęcia 30 x 40 mm są błędne, ponieważ taki rozmiar nie jest akceptowany w Polsce dla dokumentów tożsamości, co może skutkować ich odrzuceniem. W praktyce, nieprawidłowo dobrany format zdjęcia może wpływać na jego jakość i czytelność, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy weryfikacji tożsamości. Wreszcie, odpowiedzi wskazujące na niepoprawną pozycję twarzy (np. brak pozycji en face) ignorują kluczowy wymóg, że zdjęcie musi przedstawiać osobę wprost, co jest niezbędne do prawidłowego odwzorowania cech identyfikacyjnych. Zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla osób ubiegających się o dokumenty tożsamości, jak również dla fotografów, którzy muszą być świadomi tych wymogów, aby zapewnić odpowiednią jakość usług.

Pytanie 31

Gdy histogram wskazuje na dużą ilość pikseli zgromadzonych blisko prawej krawędzi, co to sugeruje o zdjęciu?

A. jest zbyt jasne

B. jest równomiernie naświetlone

C. jest zbyt ciemne

D. nie jest w ogóle nienaświetlone

Odpowiedź, że zdjęcie jest zbyt jasne, jest poprawna, ponieważ histogram, który pokazuje dużą liczbę pikseli blisko prawej krawędzi, wskazuje na nadmierne naświetlenie. W świetle technicznym oznacza to, że wiele wartości tonów w obrazie zbliża się do maksymalnej jasności (255 w systemie RGB), co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce fotograficznej, zbyt jasne zdjęcia mogą prowadzić do efektu prześwietlenia, gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć krajobrazów lub portretów z dużą ilością światła. Aby uzyskać zrównoważone naświetlenie, warto stosować techniki takie jak bracketing ekspozycji, które polegają na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami naświetlenia. Pozwala to na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub na stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy różne naświetlenia w celu uzyskania lepszego zakresu tonalnego. Dobrą praktyką jest również kalibracja monitorów oraz używanie histogramów do oceny naświetlenia podczas procesu edycji zdjęć.

Pytanie 32

Na zdjęciu zastosowano perspektywę

A. zbieżną do dwóch punktów.

B. żabią.

C. ptasią.

D. zbieżną do jednego punktu.

Perspektywa ptasia to klasyka, gdy chodzi o ukazanie sceny z góry. Właśnie taką mamy tutaj – zdjęcie zostało zrobione z pozycji ponad fotografowanym obiektem, praktycznie prosto w dół. To daje efekt, jakby patrzeć na świat oczami ptaka lecącego wysoko nad ziemią. W zawodowej fotografii czy urbanistyce często korzysta się z takiej perspektywy, żeby pokazać układ przestrzenny, relacje między obiektami czy strukturę terenu. Na przykład przy dokumentowaniu terenów zielonych, analizie krajobrazu czy nawet planowaniu ogrodów, ujęcie z góry pozwala łatwo zobaczyć granice, kształty i rozkład elementów. Moim zdaniem, jeśli ktoś myśli o robieniu dokumentacji technicznej albo po prostu chce inaczej spojrzeć na otoczenie, warto sięgać po ptasią perspektywę. W branży mówi się, że to sposób na „uchwycenie całości”, bo pozwala uniknąć zakłóceń typowych dla perspektywy z poziomu oczu. Fotografowie i architekci krajobrazu cenią takie kadry, bo eliminują zniekształcenia wynikające ze zbieżności linii. W tym konkretnym przypadku doskonale widać, jak roślinność układa się na tle podłoża, co nie byłoby tak czytelne z innego kąta. Często też ta perspektywa pomaga w analizach naukowych, np. w badaniu rozmieszczenia gatunków roślin.

Pytanie 33

W fotografii portretowej światło padające na modela na wysokości twarzy w przybliżeniu pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. tylno-boczny.

B. przednio-boczny.

C. dolno-boczny.

D. górno-boczny.

W fotografii portretowej kierunek i wysokość źródła światła mają ogromny wpływ na końcowy efekt zdjęcia, a wybór niewłaściwego ustawienia często prowadzi do niezamierzonych rezultatów. Przykładowo, światło tylno-boczne, czyli ustawione za modelem i z boku, najczęściej wykorzystywane jest do podkreślania konturów sylwetki lub efektów typu rim light. Takie światło nie nadaje się do klasycznego modelowania twarzy, bo nie podkreśla jej plastyki, a wręcz przeciwnie – może powodować zbyt mocne oddzielenie modela od tła, często sprawiając wrażenie, że twarz jest zbyt ciemna. Z kolei światło górno-boczne, padające z góry i z boku, potrafi wywołać nieprzyjemne cienie pod oczami, nosem czy brodą. W praktyce daje to wrażenie zmęczenia lub postarzenia osoby na zdjęciu, co w portrecie raczej nie jest pożądane (chyba że ktoś celowo chce uzyskać taki efekt do artystycznych zdjęć). Dolno-boczne światło, choć czasami używane do efektów specjalnych, kojarzy się raczej z oświetleniem „od dołu” znanym z horrorów – takie ustawienie wywołuje nienaturalne, wręcz niepokojące cienie na twarzy, które deformują rysy i rzadko sprawdzają się w klasycznej fotografii portretowej. Typowym błędem jest przyjmowanie, że każde światło boczne wystarczy – niestety nie; aby uzyskać klasyczną, dobrze wymodelowaną twarz na zdjęciu, najważniejsze jest właśnie ustawienie światła na wysokości twarzy i skierowanie go przednio-bocznie pod kątem około 45° względem osi obiektywu. To daje naturalną modelację i subtelne przejścia światłocieniowe. W sumie, ustawienie światła z innego kierunku niż przednio-boczny zwykle prowadzi do powstawania niechcianych, ostrych cieni lub płaskiego, nieciekawego wyglądu fotografowanej osoby, co w pracy portrecisty jest istotnym problemem. Z mojego punktu widzenia warto eksperymentować z różnymi ustawieniami, ale na początku najlepiej trzymać się sprawdzonych zasad, zwłaszcza tej dotyczącej światła przednio-bocznego.

Pytanie 34

Biometryczne zdjęcie o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy

B. obejmować całą głowę, wzrok zwrócony w bok

C. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu

D. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno obejmować całą głowę, a wzrok powinien być skierowany bezpośrednio do obiektywu aparatu. Taki układ zapewnia, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami wielu instytucji, takich jak urzędy paszportowe czy inne organy administracyjne. Wzrok skierowany na wprost pozwala na jednoznaczne rozpoznanie rysów twarzy, co jest kluczowe w kontekście identyfikacji biometrycznej. Przykładowo, wiele krajów wymaga, aby zdjęcia do dokumentów tożsamości były wykonane w taki sposób, aby twarz była idealnie widoczna, bez zasłaniania przez włosy lub inne elementy. Ponadto, istotne jest, aby zdjęcie było wykonane w odpowiednich warunkach oświetleniowych, co wpływa na ostrość i jakość obrazu. Takie podejście do wykonania zdjęcia biometrycznego jest zgodne ze standardami ISO/IEC 19794-5, które regulują kwestie związane z obrazowaniem biometrycznym, w tym zdjęciami paszportowymi.

Pytanie 35

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)

B. Total Time Limit (całkowity limit czasu)

C. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)

D. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)

Skrót TTL, czyli 'Through The Lens', odnosi się do metody pomiaru ekspozycji i jest szeroko stosowany w fotografii. Technika ta polega na tym, że pomiar światła jest dokonywany bezpośrednio przez obiektyw aparatu, co pozwala na precyzyjne określenie ilości światła wpadającego na matrycę bądź film. Dzięki temu, aparaty wyposażone w system TTL są w stanie dostosować ustawienia ekspozycji w czasie rzeczywistym, co zapewnia bardziej trafne rezultaty w różnych warunkach oświetleniowych. Na przykład, podczas fotografowania w trudnych warunkach, takich jak kontrastowe oświetlenie lub różne źródła światła, pomiar TTL może zminimalizować ryzyko prześwietlenia lub niedoświetlenia obrazu. Dla profesjonalnych fotografów zrozumienie działania TTL jest kluczowe, ponieważ pozwala na uzyskanie zamierzonych efektów artystycznych, jakie można osiągnąć dzięki precyzyjnemu pomiarowi światła. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych lamp błyskowych współpracuje z systemami TTL, co umożliwia automatyczne ustawienie mocy błysku w zależności od warunków oświetleniowych, co znacząco ułatwia pracę w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 36

Jaką rolę pełni system optycznej stabilizacji obrazu?

A. Zmniejsza zaszumienie obrazu.

B. Zwiększa głębię ostrości.

C. Poprawia ostrość zdjęć szybko poruszających się obiektów.

D. Zmniejsza wpływ poruszenia aparatu przy fotografowaniu z ręki.

System optycznej stabilizacji obrazu (OIS) to naprawdę przydatny wynalazek, szczególnie dla osób, które często fotografują z ręki – czy to lustrzanką, bezlusterkowcem, czy nawet smartfonem. Chodzi o to, że w praktyce bardzo trudno jest utrzymać aparat zupełnie nieruchomo, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania. Nawet najmniejsze drgnięcie dłoni może skutkować rozmazanym zdjęciem. OIS korzysta z ruchomych elementów obiektywu lub matrycy, które automatycznie kompensują te drgania, dostosowując położenie soczewek lub sensora do ruchów rejestrowanych przez żyroskopy i akcelerometry. Dzięki temu zdjęcia wychodzą ostrzejsze, nawet jeśli nie masz statywu pod ręką. Z mojego doświadczenia, to jest nieocenione narzędzie na przykład podczas fotografowania krajobrazów po zmroku albo wnętrz przy słabym świetle – można spokojnie wydłużyć czas naświetlania, a obraz i tak pozostaje wyraźny. W branży fotograficznej uważa się, że dobra stabilizacja pozwala wydłużyć czas migawki nawet o 3-5 EV bez widocznego rozmycia, co jest niemałym osiągnięciem. Oczywiście, stabilizacja optyczna nie zastąpi całkiem statywu przy bardzo długich ekspozycjach, ale w codziennym, spontanicznym fotografowaniu to ogromna pomoc. Warto też pamiętać, że OIS nie wpływa na ostrość obiektów szybko poruszających się – do tego potrzebny jest krótki czas naświetlania. Jednak jeśli chodzi o minimalizowanie skutków poruszenia aparatu, to systemy OIS są już praktycznie standardem i na pewno warto z nich korzystać.

Pytanie 37

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 4. jest doskonałym przykładem zastosowania reguły złotego podziału, która jest fundamentalnym narzędziem w kompozycji wizualnej. Reguła ta jest oparta na matematycznej proporcji, która pozwala na stworzenie harmonijnej i estetycznej kompozycji. W kontekście tej ilustracji, domknięcie dla ptaków zostało umieszczone w punkcie, który dobrze oddaje tę proporcję, co przyciąga wzrok i wpływa na równowagę wizualną całości. W praktyce, projektanci graficzni i fotografowie często wykorzystują złoty podział do aranżacji elementów w sposób, który prowadzi oko odbiorcy wzdłuż kluczowych linii kompozycyjnych. Przykładem mogą być fotografie krajobrazowe, gdzie horyzont lub istotny element krajobrazu umieszczony jest w punkcie złotego podziału, co znacząco podnosi walory estetyczne zdjęcia. Prawidłowe zastosowanie złotego podziału nie tylko poprawia atrakcyjność wizualną, ale również może zwiększać przekaz emocjonalny dzieła.

Pytanie 38

Do jakiego formatu należy przekonwertować plik PSD aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. JPEG

B. DOCX

C. RAW

D. TIFF

Format JPEG to zdecydowanie najczęściej używany format graficzny w portalach społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram czy Twitter. Wynika to głównie z tego, że JPEG jest formatem stratnym, ale potrafi znacząco zmniejszyć rozmiar pliku przy zachowaniu akceptowalnej jakości. Dzięki temu zdjęcia czy grafiki szybko się ładują i nie zajmują zbyt dużo miejsca na serwerach tych portali. Moim zdaniem to też bardzo wygodne rozwiązanie dla osób, które nie chcą bawić się w skomplikowane ustawienia eksportu – praktycznie każdy program graficzny pozwala na zapis do JPEG. Warto pamiętać, że PSD, czyli plik Photoshopa, przechowuje warstwy i wszystkie szczegóły projektu, ale nie jest obsługiwany przez przeglądarki ani przez strony www czy aplikacje mobilne. Standard branżowy wręcz wymusza, by do publikacji online używać JPEG (albo PNG, ale ten drugi raczej do przezroczystości albo wektorowych rysunków). Dobrą praktyką jest też przy eksporcie z Photoshopa sprawdzić balans kompresji, żeby zdjęcie nie było zbytnio „popsute” artefaktami. Swoją drogą – kiedyś próbowałem wrzucić TIFF na social media i nie obyło się bez problemów z obsługą. JPEG – i sprawa załatwiona.

Pytanie 39

Jakiej operacji nie da się zrealizować w programie Adobe Photoshop?

A. Rasteryzacji warstwy tekstowej

B. Wypełnienia zaznaczenia

C. Obrysowania zaznaczenia

D. Trasowania mapy bitowej

Trasowanie mapy bitowej to proces, który nie jest bezpośrednio wspierany w programie Adobe Photoshop. W Photoshopie mamy do czynienia z grafiką rastrową, co oznacza, że obrazy składają się z pikseli. Natomiast trasowanie mapy bitowej jest techniką, która najczęściej kojarzy się z grafiką wektorową. W przypadku wektorów, trasowanie polega na przekształceniu obrazu rastrowego w zestaw linii i kształtów opartych na matematycznych równaniach. Adobe Illustrator jest programem, który lepiej sprawdza się w tym zakresie, oferując narzędzia do wektoryzacji. W Photoshopie można jednak konwertować rastrowe warstwy na wektory w ograniczonym zakresie, ale pełne trasowanie wymaga dedykowanych narzędzi. W kontekście praktycznym, umiejętność rozróżniania między grafiką rastrową a wektorową jest kluczowa w branży kreatywnej, gdzie często musimy wybierać odpowiednie narzędzia zgodnie z wymaganiami projektu. Warto zatem znać możliwości różnych programów i ich odpowiednie zastosowanie.

Pytanie 40

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

C. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

D. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej