Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik agrobiznesu
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 16:07
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 16:14

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Amortyzacji nie stosuje się w przypadku

A. urządzeń

B. działek

C. obiektów budowlanych

D. obiektów budowlanych

Grunty nie podlegają amortyzacji, ponieważ są to aktywa, które nie tracą na wartości w wyniku użytkowania. Amortyzacja jest procesem, który ma na celu rozłożenie kosztów nabycia środka trwałego na okres jego użytkowania. W przypadku gruntów, nie ma ich zużycia ani deprecjacji w tradycyjnym sensie. Przykładem może być zakup działki pod budowę, która z biegiem czasu może zyskiwać na wartości, a nie tracić. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy i inwestorzy muszą mieć na uwadze, że inwestycje w grunty, mimo braku możliwości odpisów amortyzacyjnych, mogą być korzystne ze względu na wzrost wartości nieruchomości. W obiegu prawnym i finansowym, zgodnie z Krajowymi Standardami Rachunkowości, traktowanie gruntów jako aktywów, które nie podlegają odpisom, jest zgodne z zasadami rachunkowości i finansów, co powinno być szczególnie brane pod uwagę w planowaniu finansowym i inwestycyjnym.

Pytanie 2

Który surowiec rolniczy ma najmniejszą sezonowość w produkcji?

A. Nasion rzepaku ozimego

B. Ziarna pszenicy jarej

C. Korzenia buraka cukrowego

D. Mleka surowego

Produkcja mleka surowego charakteryzuje się najmniejszą sezonowością w porównaniu do innych wymienionych surowców rolniczych. Mleko jest produktem, który można pozyskiwać przez cały rok, ponieważ krowy mleczne są hodowane z myślą o stałej produkcji. W przeciwieństwie do zbóż czy roślin oleistych, które mają wyraźne okresy siewu i zbiorów, produkcja mleka opiera się na regularnym żywieniu i dojeniu zwierząt. W praktyce oznacza to, że farmerzy mogą planować produkcję i sprzedaż mleka na podstawie ustalonych norm oraz wymagań rynkowych przez cały rok. Taki model produkcji wspiera stabilność dochodów rolników, ponieważ unika się wahań cen wynikających z sezonowych zmian podaży. Dodatkowo, w nowoczesnym rolnictwie stosuje się różne metody, takie jak kontrola laktacji czy optymalizacja żywienia, które pomagają zwiększyć wydajność produkcji mleka, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 3

Najwcześniej wysiewaną rośliną ozimą jest

A. rzepak

B. pszenica

C. żyto

D. jęczmień

Wybór jęczmienia, żyta lub pszenicy jako roślin ozimych, które są wysiewane najwcześniej, jest niepoprawny ze względu na różnice w ich cyklach wzrostu oraz wymaganiach agrotechnicznych. Jęczmień, chociaż również rośliną ozimą, zwykle jest wysiewany po rzepaku i charakteryzuje się krótszym okresem wegetacyjnym, co sprawia, że lepiej nadaje się do siewu w późniejszym terminie. Żyto, mimo że jest bardziej odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne, w praktyce nie zaczyna wzrostu tak wcześnie jak rzepak. Co więcej, pszenica, choć popularna w uprawie ozimej, również nie jest wysiewana tak wcześnie jak rzepak, ponieważ wymaga bardziej stabilnych warunków glebowych i klimatycznych. Typowe błędy myślowe przy wyborze tych roślin mogą wynikać z niepełnej znajomości ich biologii i agrotechniki. Wartościowe zrozumienie, kiedy i jak wysiewać konkretne rośliny, ma kluczowe znaczenie dla osiągania dobrych plonów oraz zachowania zdrowia gleby. Bez odpowiedniego dopasowania terminu siewu do specyfiki danej rośliny, rolnicy mogą zmagać się z problemami, takimi jak gorszy rozwój roślin, większe ryzyko chorób czy strat w plonach.

Pytanie 4

Jakie środki są stosowane do usuwania chwastów w burakach?

A. Afalon

B. Dithane

C. Betanal

D. Decis

Betanal to bardzo popularny herbicyd, który mocno pomaga w uprawie buraków cukrowych i pastewnych, zwłaszcza jeśli chodzi o odchwaszczanie. Działa na zasadzie selektywnego hamowania wzrostu chwastów, dzięki czemu buraki nie cierpią. Jest szczególnie skuteczny w walce z chwastami jedno- i dwuliściennymi, co czyni go naprawdę ważnym narzędziem w ochronie roślin. Z mojego doświadczenia, warto aplikować Betanal w odpowiednich terminach, zazwyczaj kiedy buraki mają 2-4 liście, bo wtedy działa najlepiej. A jeśli stosuje się go zgodnie z zaleceniami producenta oraz przepisami, to nie tylko sprzyja zdrowemu wzrostowi buraków, ale również ogranicza ryzyko, że chwasty staną się oporne na herbicydy. Warto też pamiętać, że dobór herbicydu, takiego jak Betanal, powinien być częścią szerszego zarządzania chwastami, które obejmuje różne metody, takie jak agrotechnika czy metody mechaniczne.

Pytanie 5

Po dokonaniu oprysku z użyciem chemicznych środków ochrony roślin, pozostałości cieczy roboczej powinno się

A. zlać do szczelnego pojemnika i oddać sprzedawcy

B. przekazać innemu użytkownikowi

C. wylać na terenach oddalonych od obecności ludzi i zwierząt

D. rozcieńczyć wodą i wykorzystać na polu, na którym przeprowadzono zabieg

Odpowiedź 'rozcieńczyć wodą i zużyć na polu gdzie wykonywano zabieg' jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami zrównoważonego stosowania środków ochrony roślin, pozostałości cieczy roboczej powinny być zarządzane w sposób minimalizujący ich negatywny wpływ na środowisko. Rozcieńczenie cieczy roboczej wodą i aplikacja jej na to samo pole, na którym wykonano zabieg, pozwala na efektywne wykorzystanie pozostałości substancji czynnych, jednocześnie unikając ich niekontrolowanego wprowadzenia do gleby lub wód gruntowych. Taka praktyka jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi integrowanej ochrony roślin oraz dobrymi praktykami rolniczymi, które nakładają na użytkowników obowiązek minimalizacji strat substancji czynnych oraz ich wpływu na bioróżnorodność. Przykładowo, rozcieńczenie pozostałości pozwala na ich lepszą dystrybucję w glebie, co może wspierać ich degradowanie przez mikroorganizmy glebowe. Warto również podkreślić, że każdorazowe postępowanie z pozostałościami powinno być zgodne z dokumentacją producenta środka oraz lokalnymi regulacjami prawnymi.

Pytanie 6

Roślinny produkt, który charakteryzuje się najwyższą zawartością białka, to

A. soja

B. ziemniak

C. kapusta

D. rzepak

Soja to roślina strączkowa, która w swoim składzie zawiera około 36-40% białka, co czyni ją jednym z najbogatszych źródeł białka pochodzenia roślinnego. Białko sojowe zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy, co czyni je kompletnym białkiem, porównywalnym z białkiem zwierzęcym. Dlatego soja jest szczególnie ceniona w dietach wegetariańskich i wegańskich jako substytut mięsa. Produkty takie jak tofu, tempeh czy mleko sojowe są popularnymi wyborami wśród osób dbających o zdrową dietę. Dzięki wysokiej zawartości białka, soja przyczynia się do budowy masy mięśniowej, a także wspiera procesy regeneracyjne organizmu. Warto również zaznaczyć, że soja jest źródłem zdrowych tłuszczy oraz składników odżywczych, takich jak witaminy z grupy B oraz minerały, co czyni ją wartościowym elementem codziennej diety. W kontekście standardów branżowych, soja jest również wykorzystywana w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i farmaceutycznym, co potwierdza jej wszechstronność i znaczenie na rynku.

Pytanie 7

Na jaką głębokość przeprowadza się orkę siewną?

A. 10 - 12 cm

B. 30 - 35 cm

C. 35 - 45 cm

D. 15 - 25 cm

Orkę siewną wykonuje się na głębokość 15 - 25 cm, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi uprawy roślin. Takie głębokości są optymalne, aby zapewnić odpowiedni kontakt nasion z glebą oraz umożliwić ich skuteczne kiełkowanie. Głębsze orki mogą prowadzić do niepotrzebnego rozrywania struktury gleby oraz utrudniać dostęp powietrza i wody do korzeni roślin. Ponadto, orka na zbyt dużą głębokość może wymagać większego zużycia energii i paliwa, co jest niekorzystne zarówno ekonomicznie, jak i ekologicznie. W praktyce, wykonanie orki w tym zakresie głębokości sprzyja zachowaniu struktury gleby, co jest kluczowe dla zdrowia roślin. Dobrze przeprowadzona orka na zalecanej głębokości stwarza również korzystne warunki do rozwoju mikroorganizmów glebowych, które są niezbędne dla zdrowego ekosystemu glebowego i żyzności. Warto również pamiętać, że w zależności od rodzaju gleby, głębokość orki może być dostosowywana, ale należy unikać odchyleń od podanych standardów.

Pytanie 8

Jakie są główne korzyści stosowania metody upraw pasowych (strip-till) w rolnictwie?

A. Wyższe koszty produkcji

B. Zwiększenie różnorodności biologicznej

C. Zwiększenie szybkości wzrostu roślin

D. Zmniejszenie erozji gleby i zachowanie wilgoci

Metoda upraw pasowych, znana jako strip-till, to technika, która łączy w sobie zalety orki i uprawy bezorkowej. Polega na uprawie gleby jedynie w wąskich pasach, co pozwala na oszczędność energii i zmniejszenie kosztów uprawy. Jednym z najważniejszych atutów strip-till jest redukcja erozji gleby. Dzięki minimalnemu naruszaniu struktury gleby, zmniejsza się ryzyko jej degradacji, co jest szczególnie istotne na terenach narażonych na erozję wietrzną i wodną. Dodatkowo, pozostawione resztki roślinne na powierzchni działają jak naturalna bariera, chroniąc glebę przed wypłukiwaniem składników odżywczych. Kolejną korzyścią tego systemu jest lepsze zachowanie wilgoci w glebie. Dzięki temu rośliny mają stały dostęp do wody, co jest szczególnie ważne w okresach suszy. Strip-till jest również korzystny z punktu widzenia ekonomicznego, gdyż pozwala na zmniejszenie ilości przejazdów maszyn rolniczych, co przekłada się na niższe zużycie paliwa. W efekcie, metoda ta jest nie tylko ekologiczna, ale i ekonomiczna, co czyni ją atrakcyjną dla wielu rolników.

Pytanie 9

Wyznacz koszt wytworzenia 1 tony pszenicy, przy założeniu, że:
- koszty zmienne wynoszą 35 000 zł,
- koszty stałe wynoszą 5 000 zł,
- całkowita produkcja to 500 ton.

A. 70 zł/tonę

B. 80 zł/tonę

C. 60 zł/tonę

D. 10 zł/tonę

Aby obliczyć koszt jednostkowy produkcji 1 tony pszenicy, należy uwzględnić zarówno koszty zmienne, jak i stałe. Koszty zmienne wynoszą 35 000 zł, co oznacza, że są one bezpośrednio związane z wielkością produkcji. Koszty stałe wynoszą 5 000 zł i pozostają niezmienne niezależnie od produkcji. Całkowity koszt produkcji można obliczyć poprzez dodanie tych dwóch kosztów. Całkowity koszt = koszty zmienne + koszty stałe = 35 000 zł + 5 000 zł = 40 000 zł. Następnie, aby uzyskać koszt jednostkowy, dzielimy całkowity koszt przez wielkość produkcji: koszt jednostkowy = całkowity koszt / wielkość produkcji = 40 000 zł / 500 ton = 80 zł/tonę. Jest to kluczowy element zarządzania kosztami, który pozwala na efektywne planowanie produkcji oraz ustalanie cen sprzedaży. Przykładowo, wiedza na temat kosztów jednostkowych może pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących optymalizacji procesów produkcyjnych lub w negocjacjach z dostawcami surowców.

Pytanie 10

W którym z poniższych przypadków konieczne jest przeprowadzenie siewu na połowie szerokości siewnika podczas pierwszego przejazdu, aby uzyskać zadany rozstaw ścieżek technologicznych?

A. Szerokość siewnika 3 m, rozstaw ścieżek - 12 m

B. Szerokość siewnika 4 m, rozstaw ścieżek - 12 m

C. Szerokość siewnika 6 m, rozstaw ścieżek - 18 m

D. Szerokość siewnika 3 m, rozstaw ścieżek - 15 m

Wybór innych odpowiedzi mógłby wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jak działają siewniki i co to oznacza dla rozstawu ścieżek. Na przykład, siewnik o szerokości 3 m z rozstawem 15 m nie ma sensu, bo szersze ścieżki nie dają lepszego efekty siewu. Takie coś prowadzi do rozłożenia roślin, które potem muszą walczyć o światło i składniki odżywcze. Podobnie, siewnik 4 m z 12 m rozstawem to też nie to, bo nie wykorzystujemy go w pełni, a gęstość siewu może być zbyt mała. Z kolei przy 6 m siewniku i 18 m rozstawie też nie osiągamy dobrych rezultatów – szersze ścieżki mogą zajmować przestrzeń, co obniża plony. W nowoczesnym rolnictwie chodzi o to, żeby maksymalnie wykorzystać przestrzeń, a odpowiednie rozstawienie narzędzi ma kluczowe znaczenie dla jakości plonów. Dlatego warto zrozumieć, jak szerokość siewnika i rozstaw ścieżek wpływają na całą uprawę.

Pytanie 11

Przedstawiony pług przeznaczony jest do wykonywania orki

A. łąk torfowych.

B. gleb zakamienionych.

C. bezzagonowej.

D. zagonowej.

Pług obracalny, który jest przedstawiony na zdjęciu, został zaprojektowany z myślą o orce bezzagonowej, co jest szczególnie ważne w nowoczesnym rolnictwie. Technika ta charakteryzuje się brakiem tworzenia zagonów, co pozwala na równomierne rozłożenie gleby oraz minimalizację erozji. Pług ten umożliwia efektywne przewracanie i mieszanie warstwy ornej, co sprzyja lepszemu napowietrzeniu i ułatwia rozwój roślin. W praktyce, orka bezzagonowa pozwala również na oszczędność czasu oraz paliwa, ponieważ operator może pracować w obu kierunkach pola bez konieczności zmiany ustawienia maszyny. Dodatkowo, ta metoda orki jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju, które promują odpowiedzialne gospodarowanie zasobami naturalnymi. Warto również zauważyć, że pług obracalny jest wszechstronny i może być stosowany w różnych warunkach glebowych, co czyni go niezbędnym narzędziem w nowoczesnym rolnictwie.

Pytanie 12

W budynku biurowym firmy często zdarzają się przerwy w dostawie energii elektrycznej. Aby uniknąć utraty danych, które są wprowadzane do komputera, pracownik obsługujący ten komputer powinien

A. na bieżąco archiwizować zapisy na dysku twardym

B. poprosić szefa o zakup nowocześniejszego komputera

C. na bieżąco sporządzać ręczne notatki

D. stosować krótkie przerwy w pracy komputera

Archiwizowanie danych na bieżąco na dysku twardym jest kluczowym działaniem zapobiegającym utracie informacji, szczególnie w kontekście pracy biurowej, gdzie częste przerwy w dostawie energii mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. W praktyce, regularne zapisywanie postępów pracy, na przykład co kilka minut, pozwala na minimalizację ryzyka utraty danych. Współczesne programy często oferują funkcję automatycznego zapisywania, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo danych. Standardem w wielu branżach jest implementacja polityki zarządzania danymi, która obejmuje nie tylko archiwizację, ale również backupy, co może zapewnić dodatkową warstwę ochrony. Użytkownicy powinni także być świadomi znaczenia korzystania z systemów UPS (zasilaczy awaryjnych), które mogą zapewnić dodatkowe minuty pracy po utracie zasilania, co daje czas na zapisanie danych i bezpieczne wyłączenie sprzętu. Wdrożenie takich praktyk znacząco podnosi efektywność pracy i zabezpiecza przed nieprzewidzianymi zdarzeniami.

Pytanie 13

Koszty bezpośrednie produkcji rzepaku ozimego na 1 ha uprawy, na podstawie zamieszczonych danych, wynoszą

Wyszczególnienie	Wartość w zł/ha
materiał siewny	300
nawożenie	1335
ochrona roślin	442
praca ciągnika	550

A. 850 zł

B. 300 zł

C. 1335 zł

D. 2627 zł

Poprawna odpowiedź to 2627 zł, co wynika z dokładnego zsumowania wszystkich kosztów bezpośrednich związanych z produkcją rzepaku ozimego na 1 ha uprawy. W praktyce, tego typu obliczenia są niezbędne dla rolników, aby właściwie planować budżet i ocenić opłacalność produkcji. Koszty te mogą obejmować wydatki na nasiona, nawozy, ochronę roślin, a także koszty pracy. Analizując te koszty, rolnicy mogą również porównywać je z cenami rynkowymi, co pozwala na podejmowanie bardziej świadomych decyzji dotyczących ewentualnej zmiany upraw. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego monitorowania wszystkich wydatków, ponieważ błędy w kalkulacjach mogą prowadzić do niekorzystnych decyzji finansowych. Standardy branżowe rekomendują regularne audyty kosztów, co umożliwia identyfikację obszarów, w których można wprowadzić oszczędności oraz optymalizować procesy produkcyjne.

Pytanie 14

Uprawa jakiej rośliny nie jest zalecana po zbiorze rzepaku ozimego?

A. pszenicy ozimej

B. grochu siewnego

C. jęczmienia ozimego

D. buraków cukrowych

Myślę, że wybór pszenicy ozimej, grochu siewnego czy jęczmienia ozimego po rzepaku może się wydawać ok, ale nie jest to najrozsądniejsza decyzja. Pszenica ozima, będąc z tej samej rodziny co rzepak, może mieć problemy z chorobami, które mogą przechodzić z rzepaku. To może wpłynąć na plony i jakość. Groch siewny, mimo że jest strączkowy, też nie jest najlepszym pomysłem, bo rzepak zostawia po sobie dużo azotu, co może zaburzać równowagę składników w glebie. A z jęczmieniem ozimym to też nie jest najlepszy wybór, bo patogeny po rzepaku mogą zaszkodzić młodym roślinom. Płodozmian to ważna sprawa, nie tylko dla ochrony przed chorobami, ale też dla poprawy struktury gleby. Dlatego dobrze jest unikać sadzenia po rzepaku roślin, które mogą być podatne na te same choroby czy nadmiar składników. Z doświadczenia wiem, że trzeba na to zwracać uwagę.

Pytanie 15

Na podstawie zamieszczonych założeń produkcyjnych oblicz zapotrzebowanie na mleko dla grupy koźląt w tuczu mlecznym.

Założenia produkcyjne tuczu mlecznego koźląt.
Ilość koźląt tuczonych w grupie	30 szt.
Przyrost masy ciała koźlęcia w okresie tuczu	15 kg
Zużycie mleka na 1 kilogram przyrostu	8 litrów
Czas trwania tuczu	60 dni

A. 1800 litrów.

B. 7200 litrów.

C. 3600 litrów.

D. 14400 litrów.

Odpowiedź 3600 litrów jest poprawna, ponieważ wynika z precyzyjnego obliczenia zapotrzebowania na mleko dla grupy koźląt w tuczu mlecznym. Każde koźle potrzebuje 120 litrów mleka, aby osiągnąć przyrost masy ciała wynoszący 15 kg. W przypadku 30 koźląt, obliczenia przeprowadza się, mnożąc 120 litrów przez 30, co daje łącznie 3600 litrów. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w hodowli zwierząt, ponieważ pozwalają na zapewnienie odpowiednich norm żywieniowych, które są niezbędne do optymalnego wzrostu i zdrowia zwierząt. W praktyce, znajomość takich kalkulacji pozwala hodowcom na efektywne zarządzanie zasobami i planowanie produkcji. Ponadto, stosowanie odpowiednich dawek mleka zgodnych z zaleceniami żywieniowymi sprzyja nie tylko dobremu samopoczuciu zwierząt, ale również zwiększa wydajność produkcji mleka w dłuższej perspektywie. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wagi oraz zdrowia koźląt, co pozwala na bieżąco dostosowywać ich dietę.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Która roślina stanowi najlepszy przedplon dla pszenicy ozimej?

A. Rzepak ozimy

B. Jęczmień ozimy

C. Kukurydza na zielonkę

D. Kukurydza na ziarno

Rzepak ozimy to naprawdę świetny wybór jako przedplon dla pszenicy ozimej. Ma kilka fajnych właściwości, które wspomagają glebę i pomagają w utrzymaniu składników odżywczych. To, że jest rośliną krzyżową, sprawia, że dobrze wykorzystuje azot, co w efekcie przyczynia się do lepszego wzrostu pszenicy. Zauważyłem, że po zbiorze rzepaku wielu rolników decyduje się na nawożenie organiczne, co jeszcze bardziej wzbogaca glebę. Rzepak też potrafi ograniczać chwasty i patogeny glebowe, co jest bardzo ważne, bo to wpływa na zdrowie innych roślin. Dodatkowo, jego silny system korzeniowy poprawia strukturę gleby, więc woda i powietrze lepiej się tam rozchodzą. To wszystko sprzyja zdrowemu wzrostowi pszenicy. Słyszałem, że w wielu gospodarstwach właśnie rotacja upraw z uwzględnieniem rzepaku daje super efekty, jeśli chodzi o plony i jakość gleby.

Pytanie 18

Przedstawiona na rysunku zgorzel liści sercowych buraka, jest objawem

A. braku boru.

B. braku potasu.

C. nadmiaru wody.

D. nadmiaru azotu.

Zgorzel liści sercowych buraka to problem, który ma ścisły związek z niedoborem boru. Bor jest super ważny w wielu procesach w roślinach, jak na przykład w syntezie hormonów i transportowaniu cukrów. Jak brakuje boru, to rośliny mogą nie rosnąć tak, jak powinny, a to właśnie prowadzi do tej zgorzel. Żeby temu zapobiec, warto regularnie badać glebę pod kątem mikroelementów i stosować nawozy z borem, szczególnie w glebach piaszczystych, które łatwo tracą ten składnik. Bor wpływa na zdrowie roślin, a jego brak może sprawić, że będą bardziej podatne na różne choroby, co w rolnictwie bywa problematyczne.

Pytanie 19

Podaj minerały, które najczęściej wykorzystuje się do nawożenia dolistnego roślin uprawnych?

A. Azot i magnez

B. Wapń oraz siarka

C. Fosfor oraz bor

D. Potas z manganem

Azot i magnez są kluczowymi składnikami mineralnymi stosowanymi w nawożeniu dolistnym roślin uprawnych, ponieważ pełnią fundamentalne funkcje w procesie fotosyntezy oraz ogólnym wzroście roślin. Azot jest niezbędny do syntezy białek oraz chlorofilu, co bezpośrednio wpływa na wydajność fotosyntezy. Jego dostępność w roślinach skutkuje intensywniejszym wzrostem oraz wyższą jakością plonów. Magnez z kolei jest kluczowym składnikiem chlorofilu i odgrywa ważną rolę w aktywacji wielu enzymów, które są zaangażowane w metabolizm energetyczny roślin. Zastosowanie nawozów dolistnych zawierających azot i magnez może być szczególnie korzystne w okresach intensywnego wzrostu, kiedy zapotrzebowanie roślin na te składniki jest najwyższe. Przykładowo, w przypadku roślin strączkowych, które często wykazują większe potrzeby azotowe, aplikacja dolistna azotu w formie saletry amonowej może znacznie zwiększyć plon. Dobre praktyki nawożenia dolistnego bazują na analizie gleby i liści, co pozwala na precyzyjne dostosowanie dawek nawozów do indywidualnych potrzeb roślin.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Podczas przeprowadzania inwentaryzacji w hurtowni odkryto braki towarów wynikłe z błędów magazyniera, który nie przyjmuje na siebie odpowiedzialności. Jak powinny być te braki rozliczone?

A. Towary-Rozliczenie niedoborów-Roszczenia sporne

B. Towary-Rozliczenie niedoborów-Pozostałe koszty operacyjne

C. Towary-Rozliczenie niedoborów-Koszty działalności

D. Towary-Rozliczenie niedoborów-Inne rozrachunki z pracownikami

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne podejścia do rozliczania niedoborów towarów, co może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania finansami oraz nieefektywnego rozwiązywania sporów. Przede wszystkim, klasyfikacja niedoborów jako 'Koszty działalności' może prowadzić do zniekształcenia wyników finansowych przedsiębiorstwa. Takie podejście implikuje, że straty są akceptowane jako część normalnej działalności, co nie jest zgodne z praktykami zarządzania ryzykiem. Dodatkowo, zaliczanie niedoborów do 'Innych rozrachunków z pracownikami' nie uwzględnia specyfiki sytuacji, w której pracownik kwestionuje swoją winę, co może skutkować nieprawidłowym dysponowaniem środkami. Uwzględnienie niedoborów w 'Pozostałych kosztach operacyjnych' również jest niewłaściwe, ponieważ nie pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie źródła problemu. W kontekście zarządzania, ważne jest stosowanie wyraźnych kategorii do klasyfikacji kosztów oraz odpowiednich procedur do rozliczeń, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić transparentność w działaniach. Niewłaściwa klasyfikacja kosztów może prowadzić do nieefektywności operacyjnej oraz negatywnie wpływać na morale pracowników, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie występują spory o odpowiedzialność.

Pytanie 22

Który rodzaj nawożenia stosuje się jesienią, aby poprawić strukturę gleby i jej zdolność retencji wody?

A. Nawożenie mineralne

B. Nawożenie organiczne

C. Nawożenie dolistne

D. Nawożenie płynne

Nawożenie mineralne, mimo że powszechnie stosowane, nie jest idealnym rozwiązaniem, gdy celem jest poprawa struktury gleby i jej zdolności retencyjnych. Nawozy mineralne dostarczają skoncentrowanych składników odżywczych, ale nie wpływają na zawartość próchnicy, która jest kluczowa dla struktury gleby. Z kolei nawożenie dolistne, choć skuteczne w dostarczaniu szybko dostępnych składników odżywczych bezpośrednio do liści roślin, nie wpływa na glebę jako taką. Jest to metoda stosowana głównie w sytuacjach, gdy rośliny wykazują niedobory składników odżywczych podczas ich wzrostu. Nawożenie płynne natomiast, często oparte na nawozach mineralnych w formie roztworów, również nie przynosi korzyści w kontekście poprawy zdolności retencyjnych gleby. Płynne nawozy są szybko wchłaniane przez rośliny, ale nie wpływają na strukturę gleby w takim stopniu, jak nawozy organiczne. W praktyce, aby poprawić strukturę gleby, ważne jest zwiększenie zawartości materii organicznej, co osiąga się przez stosowanie nawozów organicznych, a nie mineralnych, dolistnych czy płynnych. Dlatego, choć wszystkie te metody nawożenia mają swoje miejsce w rolnictwie, jesienią najlepszym wyborem dla poprawy struktury gleby jest nawożenie organiczne.

Pytanie 23

Lemiesz w korpusie pługa, zamieszczonego na rysunku, oznaczony jest numerem

A. 1.

B. 2.

C. 4.

D. 3.

Lemiesz w korpusie pługa, oznaczony numerem 1, odgrywa kluczową rolę w procesie orki. Jego głównym zadaniem jest odcinanie skiby od dna bruzdy oraz jej podnoszenie na odkładnicę. Odpowiedni kształt lemiesza, który zazwyczaj jest spłaszczony i zaostrzony, pozwala na skuteczne cięcie gleby, co jest istotne dla uzyskania odpowiedniej struktury gleby oraz jakości upraw. W praktyce, lemiesze mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym ze stali wysokogatunkowej, co zwiększa ich wytrzymałość i efektywność. Standardy branżowe zalecają regularne sprawdzanie stanu lemieszy, ponieważ ich zużycie bezpośrednio wpływa na jakość pracy pługa. Odpowiednie ustawienie lemiesza oraz jego konserwacja są kluczowe dla zapewnienia optymalnego działania całego systemu, co przekłada się na wydajność pracy w polu oraz oszczędność paliwa. Wiedza na temat funkcji poszczególnych części pługa jest niezbędna dla operatorów maszyn rolniczych, a także dla agronomów zajmujących się optymalizacją procesów uprawowych.

Pytanie 24

Jakie produkty uboczne pochodzące z przemysłu cukrowniczego są wykorzystywane jako źródła energii w dietach bydła?

A. kiełki słodowe i otręby

B. makuchy i młóto

C. wysłodki i melasa

D. śruty poekstrakcyjne i drożdże

Odpowiedzi takie jak makuchy, młóto, śruty poekstrakcyjne, drożdże, kiełki słodowe oraz otręby są związane z różnymi sektorami przemysłu rolno-spożywczego, ale nie są typowymi produktami ubocznymi przemysłu cukrowniczego. Makuchy, pochodzące z procesu tłoczenia nasion oleistych, są bogatym źródłem białka, ale różnią się od wysłodków, które mają inną kompozycję składników odżywczych. Młóto, często stosowane w żywieniu zwierząt, również nie ma bezpośredniego związku z przemysłem cukrowniczym, gdyż jest wynikiem przetwarzania zbóż. Śruty poekstrakcyjne i drożdże są bardziej związane z produkcją paszy białkowej. Kiełki słodowe i otręby są produktami ubocznymi związanymi z przetwórstwem zbóż. Właściwe podejście do żywienia bydła powinno opierać się na zrozumieniu, jakie składniki pochodzą z określonych branż. Pomieszanie tych terminów może prowadzić do nieefektywnego żywienia oraz niedopasowania składników odżywczych do potrzeb zwierząt, co z kolei może wpłynąć na ich zdrowie oraz wydajność produkcyjną. Prawidłowe zrozumienie źródeł pasz oraz ich właściwości jest kluczowe dla sukcesu w hodowli bydła.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Aby zredukować straty w uprawie żyta dotkniętego pleśnią śniegową, należy

A. przeprowadzić oprysk odpowiednim herbicydem

B. wiosną zabronować plantację

C. przesunąć termin siewu nasion

D. zwiększyć jesienią dawkę nawozów azotowych

Stosowanie herbicydów, opóźnianie terminu wysiewu oraz zwiększanie nawożenia azotowego to metody, które mogą wydawać się sensowne w kontekście ochrony upraw, jednak w przypadku pleśni śniegowej okazują się nieefektywne. Wykonywanie oprysku herbicydami jest nieadekwatne, ponieważ te środki są zaprojektowane do zwalczania chwastów, a nie patogenów grzybowych. Herbicydy nie mają wpływu na choroby roślin, co może prowadzić do niepotrzebnych kosztów oraz negatywnych skutków dla środowiska. Opóźnienie terminu wysiewu ziarna może teoretycznie zredukować ryzyko wystąpienia chorób, jednak w przypadku pleśni śniegowej, która atakuje rośliny w chłodniejszych warunkach, taka strategia nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. W rzeczywistości może to prowadzić do obniżenia plonów oraz zmniejszenia jakości ziarna. Zwiększenie dawki nawozów azotowych w jesieni wydaje się atrakcyjną opcją, jednak może to prowadzić do wzrostu masy wegetatywnej roślin, co w konsekwencji zwiększa ryzyko porażenia przez choroby grzybowe, w tym pleśń śniegową. W praktyce, skuteczne zarządzanie uprawami wymaga zrozumienia cyklu życia patogenów oraz stosowania odpowiednich strategii ochrony roślin, takich jak wiosenne zabronowanie plantacji, które jest kluczowe dla eliminacji źródła infekcji oraz ochrony plonów.

Pytanie 27

Najczęściej wykonywany przegląd techniczny ciągnika to

A. P-2

B. P-3

C. P-4

D. P-1

Odpowiedź P-1 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa, przegląd techniczny ciągnika musi być przeprowadzany co 6 miesięcy. P-1 to pierwsza kategoria przeglądu, która obejmuje nie tylko kontrolę ogólną stanu technicznego pojazdu, ale także szczegółowe sprawdzenie elementów takich jak układ hamulcowy, oświetlenie, a także systemy bezpieczeństwa. Przykładowo, regularne przeglądy P-1 pozwalają na wczesne wykrycie usterek, co może zapobiec poważniejszym awariom i zwiększyć bezpieczeństwo na drogach. Dobrą praktyką w branży transportowej jest prowadzenie dokumentacji wszystkich przeglądów, co ułatwia zarządzanie flotą i zapewnia zgodność z normami prawnymi. Ponadto, regularne utrzymanie ciągnika w dobrym stanie technicznym przekłada się na jego wydajność oraz obniżenie kosztów eksploatacyjnych, co jest kluczowe dla efektywności operacyjnej firmy.

Pytanie 28

Który produkt rolny charakteryzuje się największą pracochłonnością?

A. żywiec wołowy

B. żywiec wieprzowy

C. wełna

D. mleko

Wełna, żywiec wołowy oraz żywiec wieprzowy to inne ważne produkty rolnicze, ale ich produkcja nie wykazuje takiej samej pracochłonności jak produkcja mleka. W przypadku wełny, proces jej pozyskiwania polega na strzyżeniu owiec, co odbywa się zazwyczaj raz w roku, a więc wymaga znacznie mniej regularnej interwencji ze strony rolnika. Po pierwszym strzyżeniu owce mogą być pozostawione w spokoju przez dłuższy czas, co powoduje, że ogólny czas poświęcony na produkcję wełny jest znacznie mniejszy niż w przypadku mleka. Żywiec wołowy i wieprzowy również wymagają pracy, jednak proces hodowli zwierząt rzeźnych zazwyczaj odbywa się w bardziej zautomatyzowany sposób, co pozwala na ograniczenie nakładów pracy w porównaniu z codziennym dojeniem krów mlecznych. Rzeź zwierząt jest również bardziej zaplanowana w czasie, co sprawia, że pracochłonność produkcji mięsa jest rozłożona w czasie i nie jest tak intensywna jak w przypadku codziennego pozyskiwania mleka. Warto zauważyć, że błędne przekonanie o równości pracochłonności tych produktów może wynikać z niepełnego zrozumienia procesów produkcyjnych oraz różnic między nimi. W branży rolniczej kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego produktu, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami oraz optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Które z poniższych narzędzi jest najbardziej odpowiednie do mechanicznego odchwaszczania upraw ziemniaka?

A. Opielacz międzyrzędowy

B. Glebogryzarka rotacyjna

C. Pług obrotowy

D. Kombajn do ziemniaków

Opielacz międzyrzędowy jest narzędziem niezwykle przydatnym w rolnictwie, szczególnie w kontekście odchwaszczania upraw ziemniaka. Jego zastosowanie polega na mechanicznym usuwaniu chwastów, które są jednymi z głównych konkurentów dla roślin uprawnych o wodę, światło i składniki odżywcze. Dzięki temu narzędziu można skutecznie zmniejszyć konkurencję ze strony chwastów, co przyczynia się do lepszego wzrostu ziemniaków. Opielacz międzyrzędowy działa poprzez spulchnianie gleby pomiędzy rzędami upraw, co nie tylko usuwa chwasty, ale także poprawia strukturę gleby, umożliwiając lepsze napowietrzenie i wchłanianie wody. W praktyce, stosowanie opielacza jest zgodne z zasadami zrównoważonego rolnictwa, ponieważ zmniejsza potrzebę stosowania chemicznych herbicydów, co ma korzystny wpływ na środowisko. Rolnicy cenią sobie to narzędzie za efektywność i możliwość redukcji kosztów związanych z ochroną roślin. Warto pamiętać, że efektywne wykorzystanie opielacza wymaga odpowiedniej kalibracji i umiejętności, aby nie uszkodzić upraw.

Pytanie 31

Jaką minimalną długość powinny mieć stanowiska dla krów w oborach ściółkowych oraz uwięziowych?

A. 165 cm

B. 205 cm

C. 220 cm

D. 250 cm

Minimalna długość stanowisk dla krów w oborach ściółkowych oraz uwięziowych wynosi 165 cm. Jest to długość, która zapewnia odpowiedni komfort i przestrzeń dla zwierząt, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Dobrze zaprojektowane stanowiska umożliwiają krowom swobodne wstawanie i kładzenie się, co jest istotne dla ich zdrowia oraz produkcji mleka. W zgodzie z normami dotyczącymi hodowli bydła, stanowiska powinny być dostosowane do wielkości i rasy krów, a także do ich wieku i stanu fizjologicznego. Na przykład w oborach, w których przebywają krowy mleczne, warto zapewnić dodatkową przestrzeń, aby zminimalizować stres i urazy. Odpowiednia długość stanowiska ma również wpływ na higienę i ergonomię, co przekłada się na zdrowie zwierząt oraz wydajność produkcyjną. Praktyczne przykłady obejmują odpowiednie ustawienie paszy i wody, które powinny być łatwo dostępne z miejsca leżenia, co zachęca krowy do spożywania posiłków i poprawia ich dobrostan.

Pytanie 32

Przed każdym zasiedleniem kojca dla cieląt przeprowadza się dezynfekcję pomieszczenia, aby

A. wyeliminować gryzonie.

B. zniszczyć mikroorganizmy chorobotwórcze.

C. zlikwidować szkodliwe owady.

D. zmniejszyć poziom szkodliwych gazów.

Dezynfekcja kojca dla cieląt przed ich zasiedleniem jest kluczowym procesem mającym na celu eliminację mikroorganizmów chorobotwórczych, które mogą prowadzić do poważnych chorób u zwierząt. W kontekście hodowli bydła, szczególnie młodych cieląt, eliminacja patogenów jest istotna, ponieważ te zwierzęta są szczególnie wrażliwe na infekcje, które mogą wpływać na ich rozwój oraz zdrowie. Przykładowo, choroby takie jak biegunka cieląt czy zapalenie płuc są często wywoływane przez bakterie i wirusy, które mogą być obecne w zanieczyszczonym środowisku. Stosowanie skutecznych środków dezynfekcyjnych, takich jak podchloryn sodu czy formaldehyd, w połączeniu z odpowiednimi metodami mycia, to standardowe praktyki w hodowli, które pomagają zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób. Warto również pamiętać, że regularne monitorowanie i kontrola sanitarnych warunków kojca są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, co przekłada się na lepsze wyniki hodowlane oraz zdrowotne cieląt.

Pytanie 33

Podstawowym celem wapnowania gleby jest

A. dodanie składników odżywczych

B. poprawa struktury gleby

C. zwiększenie jej pH

D. zwiększenie zawartości próchnicy

Wapnowanie gleby to jedna z kluczowych praktyk rolniczych stosowanych w celu poprawy jej właściwości chemicznych. Podstawowym celem wapnowania jest zwiększenie pH gleby, czyli zmniejszenie jej kwasowości. Wiele gleb, zwłaszcza w klimatach umiarkowanych, ma tendencję do zakwaszania się z powodu opadów deszczu, stosowania nawozów azotowych oraz naturalnych procesów biologicznych. Zakwaszona gleba może prowadzić do ograniczenia dostępności niektórych składników odżywczych dla roślin, co w konsekwencji wpływa na ich wzrost i plonowanie. Wapnowanie polega na dodaniu do gleby wapna, które zawiera związki wapnia i magnezu, neutralizujące kwasy obecne w glebie. Podniesienie pH gleby do odpowiedniego poziomu sprzyja lepszemu przyswajaniu składników odżywczych przez rośliny oraz zwiększa aktywność mikrobiologiczną gleby. Dzięki temu rośliny mogą efektywniej korzystać z dostępnych składników, co przekłada się na ich zdrowie i lepsze plony. Co więcej, wapnowanie jest także istotne z punktu widzenia ochrony środowiska, ponieważ ogranicza wypłukiwanie szkodliwych jonów metali ciężkich z gleby do wód gruntowych. Dlatego wapnowanie to standardowa praktyka w zarządzaniu glebami rolniczymi i stanowi fundament efektywnego gospodarowania zasobami gleby.

Pytanie 34

Lizawki solne są podawane bydłu w celu

A. uzupełnienia związków mineralnych

B. ulepszenia krążenia krwi

C. poprawy strawności włókna

D. zmniejszenia spożycia wody

Lizawki solne to coś, co hodowcy bydła naprawdę doceniają. Dają one zwierzętom dostęp do ważnych minerałów, które mają duże znaczenie w ich codziennym funkcjonowaniu. Wiesz, sól to nie tylko sól! Ma na przykład sód i chlor, które są kluczowe dla układu pokarmowego i ogólnie dla ich zdrowia. Dzięki tym minerałom, bydło lepiej trawi pokarm, a także utrzymuje równowagę elektrolitową, co jest mega istotne dla układu nerwowego i mięśni. Hodowcy starają się, żeby te lizawki były stale w zasięgu zwierząt, co umożliwia im branie soli wtedy, kiedy tego potrzebują. To super podejście, bo zmniejsza stres metaboliczny i sprawia, że zwierzęta są bardziej efektywne w produkcji, na przykład w ilości mleka czy przyroście masy.

Pytanie 35

Niedożywienie maciorek kotnych może prowadzić do osłabienia przerobowości wełny przez

A. niewłaściwe karbikowanie wełny

B. wzrost skłonności do spilśniania

C. wystąpienie przewężeń głodowych

D. spadek higroskopijności wełny

Nieprawidłowe karbikowanie wełny odnosi się do technik przetwórczych, a nie do przyczyn związanych z odżywieniem maciorek. Karbikowanie jest procesem, w którym wełna jest poddawana obróbce mechanicznej w celu uzyskania odpowiedniej struktury włókien. Obniżenie higroskopijności wełny, czyli zdolności materiału do absorbowania wilgoci, również nie ma bezpośredniego związku z niedożywieniem maciorek. Warto pamiętać, że higroskopijność wełny jest zdeterminowana głównie przez jej strukturę chemiczną i fizyczną, a nie przez dietę zwierząt. Z kolei zwiększenie zdolności do spilśniania, choć może być wynikiem niewłaściwego traktowania wełny po zbiorach, nie jest skutkiem niedożywienia maciorek. Spilśnianie wełny to proces, w którym włókna splatają się ze sobą, co może być wywołane różnorodnymi czynnikami, takimi jak nadmierna wilgoć czy niewłaściwe przechowywanie, a więc nie ma bezpośredniego związku z problemami odżywiania. W praktyce, zrozumienie wpływu diety na jakość wełny jest kluczowe, jednak błędne przypisywanie problemów jakościowych do niewłaściwych przyczyn prowadzi do nieefektywnych rozwiązań i strategii w hodowli i przetwórstwie wełny.

Pytanie 36

Produkcja, która wykazuje największą sezonowość wśród artykułów rolno-spożywczych, to

A. serów twarogowych

B. ciast

C. przetworów mięsnych

D. ziemniaków

Ziemniaki charakteryzują się najwyższą sezonowością w produkcji artykułów rolno-spożywczych ze względu na ich cykl wegetacyjny oraz specyfikę uprawy. W Polsce, ziemniaki są głównie sadzone wiosną, a zbierane latem i jesienią, co powoduje, że ich dostępność na rynku jest ściśle związana z porami roku. Sezonowość produkcji ziemniaków wpływa na ich cenę oraz dostępność w sklepach, co jest istotne dla producentów oraz konsumentów. W związku z tym, plany upraw muszą uwzględniać zmienne warunki pogodowe i rynkowe, co jest kluczowe dla efektywności produkcji. W praktyce, rolnicy często angażują się w różne techniki przechowywania, aby wydłużyć okres dostępności ziemniaków po zbiorach. Dobrą praktyką w branży jest również stosowanie rotacji upraw, co zwiększa jakość gleby i może wpłynąć na większe plony. Dodatkowo, sezonowość produkcji ziemniaków korzystnie oddziałuje na lokalne rynki, pozwalając na świeże dostawy do konsumentów w czasie zbiorów.

Pytanie 37

Na działce pszenicy o powierzchni 2 ha użyto saletry amonowej w ilości 3 dt/ha. Jaki będzie koszt tego nawozu, jeśli 1 dt kosztuje 76 zł?

A. 456 zł

B. 470 zł

C. 400 zł

D. 432 zł

Aby obliczyć całkowity koszt saletry amonowej zastosowanej na polu pszenicy, należy najpierw ustalić, ile nawozu użyto na całej powierzchni uprawy. Na polu o powierzchni 2 ha zastosowano 3 dt/ha, co oznacza, że na to pole użyto 2 ha * 3 dt/ha = 6 dt nawozu. Koszt saletry amonowej wynosi 76 zł za 1 dt, zatem całkowity koszt to 6 dt * 76 zł/dt = 456 zł. To obliczenie ilustruje, jak kluczowe jest precyzyjne stosowanie jednostek miary oraz umiejętność przeliczania ilości nawozów w zależności od powierzchni uprawy. W praktyce rolniczej, takie obliczenia są niezbędne do efektywnego zarządzania kosztami produkcji oraz optymalizacji nawożenia, co w konsekwencji wpływa na plon oraz rentowność upraw. Dobrą praktyką jest również monitorowanie cen nawozów, aby podejmować świadome decyzje zakupowe.

Pytanie 38

Rolnik planuje wprowadzenie do płodozmianu roślin motylkowych grubonasiennych na glebach lekkich o lekko kwaśnym odczynie. Najlepszą rośliną do uprawy na takich glebach będzie

A. bobik

B. łubin biały

C. łubin żółty

D. soja

Łubin żółty (Lupinus luteus) jest najodpowiedniejszą rośliną motylkową grubonasienną do uprawy na glebach lekkich o odczynie lekko kwaśnym ze względu na swoje właściwości agronomiczne oraz wymagania siedliskowe. Gleby lekkie charakteryzują się niską zawartością próchnicy, co wpływa na ich zdolność do zatrzymywania wody oraz składników odżywczych. Łubin żółty jest rośliną, która dobrze adaptsuje się do takich warunków i może efektywnie wykorzystywać dostępne zasoby. Roślina ta ma zdolność do wiązania azotu atmosferycznego w wyniku symbiozy z bakteriami Rhizobium, co poprawia żyzność gleby. Umożliwia to również ograniczenie stosowania nawozów azotowych, co jest korzystne zarówno dla środowiska, jak i dla ekonomiki produkcji. Dodatkowo, łubin żółty wzbogaca glebę w organiczne substancje, co poprawia jej strukturę oraz właściwości fizykochemiczne, przyczyniając się do lepszego wzrostu kolejnych roślin w płodozmianie. W praktyce rolniczej stosowanie łubinu żółtego w płodozmianie ma na celu nie tylko zwiększenie plonów, ale również utrzymanie bioróżnorodności oraz poprawę zdrowotności gleby.

Pytanie 39

Podaj datę odsadzenia prosiąt od lochy, która wyprosiła się 20 lipca, jeśli prosięta przybywają z matką po 28 dniach.

A. 24 sierpnia

B. 11 sierpnia

C. 17 sierpnia

D. 20 sierpnia

Prosięta powinny być odsadzone od lochy po 28 dniach od narodzin. W przypadku lochy, która wyprosiła się 20 lipca, dodajemy 28 dni do tej daty. Obliczenia wyglądają następująco: 20 lipca + 28 dni = 17 sierpnia. W praktyce oznacza to, że w tym czasie prosięta osiągają wiek, w którym są w stanie samodzielnie pobierać pokarm i przystosować się do życia bez matki. W branży hodowlanej kluczowe jest, aby planować proces odsadzenia, uwzględniając zdrowie i rozwój prosiąt, co odpowiada standardom dobrostanu zwierząt. Odsadzenie zbyt wcześnie może prowadzić do problemów zdrowotnych, w tym niedoborów pokarmowych, podczas gdy zbyt późne odsadzenie może wpływać na kondycję matki oraz jej zdolność do kolejnych ciąż. Dlatego ścisłe przestrzeganie okresu 28 dni jest uznawane za najlepszą praktykę w hodowli trzody chlewnej, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów oraz zminimalizowanie ryzyka zdrowotnego zarówno dla prosiąt, jak i loch.

Pytanie 40

W fermach charakteryzujących się dużym udziałem trwałych użytków zielonych, główną paszą wykorzystywaną w opasie bydła jest

A. kiszonka GPS

B. kiszonka z prasowanych wysłodków buraczanych

C. kiszonka z kukurydzy

D. sianokiszonka z traw

Sianokiszonka z traw to podstawowa pasza stosowana w opasie bydła w gospodarstwach o dużym udziale trwałych użytków zielonych, ponieważ stanowi źródło wysokiej jakości włókna, które jest kluczowe dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt. Trwałe użytki zielone, takie jak łąki i pastwiska, są idealne do produkcji sianokiszonki. Proces kiszenia traw pozwala na zachowanie wartości odżywczych zielonki, co wpływa na wydajność produkcji mleka i mięsa. Przykładowo, w wielu gospodarstwach mlecznych sianokiszonka z traw jest stosowana jako główny składnik diety, ponieważ zawiera niezbędne składniki odżywcze, takie jak białko, witaminy oraz minerały, co przekłada się na lepszą kondycję i zdrowie stada. Warto również zaznaczyć, że stosowanie sianokiszonki z traw jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie lokalnych zasobów paszowych oraz minimalizuje koszty zakupu pasz przemysłowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej