Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:05
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:17

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Bęben światłoczuły stanowi kluczowy element w funkcjonowaniu drukarki

A. sublimacyjnej

B. atramentowej

C. laserowej

D. igłowej

Bęben światłoczuły to naprawdę ważny element w drukarkach laserowych. Bez niego nie byłoby mowy o przenoszeniu obrazu na papier. Generalnie działa to tak, że bęben jest naładowany, a potem laser naświetla odpowiednie miejsca. Te naświetlone obszary tracą ładunek, przez co przyciągają toner, który potem ląduje na papierze. To wszystko ma ogromne znaczenie w biurach, gdzie liczy się jakość druku i koszt. W profesjonalnych drukarkach trwałość bębna przekłada się na to, jak dobrze drukarka działa. Warto też pamiętać, że są standardy, jak ISO/IEC 24712, które mówią o tym, jak ważna jest jakość obrazu i materiałów. To pokazuje, jak kluczowy jest bęben światłoczuły.

Pytanie 2

Celem złocenia styków złącz HDMI jest

A. ulepszenie przewodności oraz trwałości złącza

B. stworzenie produktu o ekskluzywnym charakterze, aby osiągnąć wyższe zyski ze sprzedaży

C. zwiększenie przepustowości powyżej wartości ustalonych w standardach

D. zapewnienie przesyłu obrazu w rozdzielczości 4K

Wiele osób uważa, że złocenie styków HDMI wpływa wprost na jakość obrazu, możliwość przesyłania wysokich rozdzielczości, czy wręcz zwiększa przepustowość złącza ponad parametry ustalone przez standard. W rzeczywistości nie jest to do końca prawda, bo za takie cechy odpowiada sam standard HDMI, jakość przewodnika, ekranowanie kabla czy ogólna konstrukcja wtyczki. Złocenie nie dodaje żadnych magicznych możliwości – nie sprawi, że sygnał 4K przejdzie przez słaby kabel, a przepustowość fizycznych linii nie ulegnie przez to zwiększeniu. To typowy błąd myślowy, wynikający często z reklam czy opisów w sklepach, gdzie złoto traktuje się jak super-dodatek wpływający na wszystko. Oczywiście, są też osoby, które uważają, że złocenie to tylko chwyt marketingowy, mający na celu podniesienie ceny produktu i nadanie mu bardziej luksusowego charakteru. Tyle że branża elektroniczna od lat korzysta ze złocenia w złączach nie dla prestiżu, tylko dla praktycznej ochrony styków przed korozją i zapewnienia niezawodnego transferu sygnału. Złoto nie poprawia możliwości technicznych kabla ponad normy HDMI – nie dostaniemy dzięki temu wyższej rozdzielczości czy mocniejszego sygnału, ale za to mamy mniejsze ryzyko powstawania przerw w połączeniu przy częstym użytkowaniu. Warto więc znać prawdziwą rolę złocenia: to zabezpieczenie przed utlenianiem i poprawa trwałości, a nie cudowne zwiększenie parametrów pracy. Takie podejście jest spójne z zaleceniami producentów sprzętu profesjonalnego i praktyką serwisową.

Pytanie 3

Protokół Transport Layer Security (TLS) jest rozszerzeniem którego z poniższych protokołów?

A. Security Shell (SSH)

B. Security Socket Layer (SSL)

C. Network Terminal Protocol (telnet)

D. Session Initiation Protocol (SIP)

Wybór odpowiedzi związanych z Session Initiation Protocol (SIP), Network Terminal Protocol (telnet) oraz Security Shell (SSH) nosi w sobie fundamentalne błędy w zrozumieniu roli i zastosowania różnych protokołów w komunikacji sieciowej. SIP jest protokołem używanym do inicjowania, utrzymywania i kończenia sesji multimedialnych w Internecie, co nie ma związku z bezpieczeństwem danych, a z zarządzaniem komunikacją głosową i wideo. Telnet, z kolei, jest protokołem, który umożliwia zdalne logowanie się do systemów, ale nie oferuje żadnych zabezpieczeń, co czyni go podatnym na ataki, jak np. przechwytywanie haseł. Zastosowanie telnetu w dzisiejszych czasach jest ograniczone ze względu na braki w szyfrowaniu, co stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa. SSH, mimo że jest protokołem bezpiecznym i używanym do zdalnych połączeń, jest odrębnym mechanizmem, który nie ma związku z SSL/TLS, a jego głównym celem jest bezpieczna komunikacja między klientem a serwerem. Wybór tych niepoprawnych opcji wskazuje na niepełne zrozumienie różnicy między protokołami komunikacyjnymi a protokołami zabezpieczeń. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania technologii w dziedzinie informatyki i cyberbezpieczeństwa, ponieważ stosowanie niewłaściwych protokołów może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach oraz utraty danych.

Pytanie 4

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.224.0

B. 255.255.240.0

C. 255.255.254.0

D. 255.255.248.0

Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.

Pytanie 5

Jakie funkcje pełni usługa katalogowa Active Directory w systemach Windows Server?

A. Umożliwia transfer plików pomiędzy odległymi komputerami przy użyciu protokołu komunikacyjnego

B. Zarządza żądaniami protokołu komunikacyjnego

C. Centralnie kieruje adresami IP oraz związanymi informacjami i automatycznie udostępnia je klientom

D. Przechowuje dane o obiektach w sieci

Usługa Active Directory nie obsługuje żądań protokołu komunikacyjnego w sensie bezpośredniego przetwarzania danych komunikacyjnych, co jest zadaniem odpowiednich protokołów i usług sieciowych, takich jak HTTP czy FTP. Active Directory służy do zarządzania obiektami w sieci, a nie do ich komunikacji. Z kolei przechowywanie i centralne zarządzanie adresami IP oraz automatyczne przydzielanie ich klientom należy do zadań systemu DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). AD może współpracować z DHCP, ale nie wykonuje tych funkcji samodzielnie. Wspólnym błędem jest mylenie funkcji Active Directory z innymi technologiami sieciowymi, co prowadzi do nieporozumień. Przykładowo, odpowiedź sugerująca, że AD umożliwia wymianę plików z odległymi komputerami, jest również nieprawidłowa, ponieważ takie funkcje realizowane są przez protokoły plikowe, takie jak SMB (Server Message Block) czy NFS (Network File System). Różnice te są kluczowe do zrozumienia, jak złożony jest krajobraz technologii sieciowych, w którym każdy element pełni swoją unikalną rolę. Ważne jest, aby każdy, kto pracuje z sieciami komputerowymi, miał jasne pojęcie o funkcjonalności poszczególnych usług, aby skutecznie nimi zarządzać i wykorzystywać je w praktyce.

Pytanie 6

W komputerach stacjonarnych zamontowane są karty sieciowe Ethernet 10/100/1000 z gniazdem RJ45. Jakie medium transmisyjne powinno się zastosować w celu zbudowania sieci komputerowej zapewniającej najwyższą przepustowość?

A. Światłowód wielomodowy

B. Kabel UTP kategorii 5

C. Światłowód jednomodowy

D. Kabel UTP kategorii 5e

Kabel UTP kategorii 5e to najlepszy wybór dla stacji roboczych wyposażonych w karty sieciowe Ethernet 10/100/1000, ponieważ obsługuje przepustowość do 1 Gbps na długości do 100 metrów. W porównaniu do jego poprzednika, kategorii 5, kabel 5e zapewnia lepszą ochronę przed zakłóceniami elektromagnetycznymi oraz wyższą jakość sygnału, co jest kluczowe w środowiskach o wysokim natężeniu ruchu sieciowego. Przykład zastosowania to biura, gdzie wiele urządzeń łączy się z siecią lokalną. Warto również zwrócić uwagę, że zgodność z normą TIA/EIA-568-B sprawia, iż kable kategorii 5e są szeroko stosowane w nowoczesnych instalacjach sieciowych. W przypadku budowy sieci w firmie, użycie tego typu kabli zapewnia stabilność i wydajność, co przekłada się na lepszą obsługę aplikacji wymagających dużych prędkości transmisji, takich jak wideokonferencje czy transfer dużych plików.

Pytanie 7

ARP (Address Resolution Protocol) to protokół, który pozwala na konwersję

A. adresów IP na 48-bitowe adresy sprzętowe

B. adresów sprzętowych na 32-bitowe adresy IP

C. nazw domenowych na 48-bitowe adresy sprzętowe

D. nazw domenowych na 32-bitowe adresy IP

Pojęcie translacji adresów w kontekście protokołu ARP jest często mylone z innymi funkcjami protokołów warstwy aplikacji lub transportu. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że ARP tłumaczy nazwy domenowe na 48-bitowe adresy fizyczne jest myląca, ponieważ takie tłumaczenie wykonuje protokół DNS (Domain Name System), który działa na wyższym poziomie w modelu OSI. DNS zajmuje się zamienianiem przyjaznych dla użytkownika nazw domenowych na numeryczne adresy IP, co jest pierwszym krokiem w komunikacji sieciowej, ale nie ma związku z ARP. Również twierdzenie, że ARP może przekształcać adresy fizyczne na adresy IP jest nieprawidłowe, ponieważ ARP działa w kierunku odwrotnym. Adresy fizyczne są zawarte w ramkach Ethernet i nie mogą być bezpośrednio przekształcone na adresy IP bez procesu, który je wcześniej zidentyfikuje. Ostatnia z niepoprawnych odpowiedzi, sugerująca, że ARP tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, również jest błędna, ponieważ taką funkcjonalność pełni protokół DNS, który jest niezbędny do uzyskania adresu IP, zanim ARP będzie mogło zadziałać. Zrozumienie podstawowych funkcji każdego z protokołów w sieci lokalnej jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i rozwiązywania problemów. Każdy protokół ma swoją specyfikę i rolę, a mylenie ich funkcji może prowadzić do znaczących błędów w diagnostyce i administracji sieci.

Pytanie 8

Który z protokołów umożliwia bezpieczne połączenie klienta z zachowaniem anonimowości z witryną internetową banku?

A. SFTP (SSH File Transfer Protocol)

B. FTPS (File Transfer Protocol Secure)

C. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure)

D. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) jest protokołem stosowanym do bezpiecznej komunikacji w Internecie, który wykorzystuje szyfrowanie za pomocą TLS (Transport Layer Security). Dzięki temu, kiedy użytkownik łączy się z witryną bankową, jego dane, takie jak hasła i informacje finansowe, są chronione przed przechwyceniem przez osoby trzecie. HTTPS zapewnia integralność danych, co oznacza, że przesyłane informacje nie mogą być zmieniane w trakcie transferu. Przykładowo, podczas logowania do banku, wszystkie dane są zaszyfrowane, co minimalizuje ryzyko ataków typu „man-in-the-middle”. Standardy branżowe, takie jak PCI DSS (Payment Card Industry Data Security Standard), wymagają stosowania HTTPS w wszelkich transakcjach finansowych online. Implementacja HTTPS jest obecnie uważana za najlepszą praktykę w budowaniu zaufania wśród użytkowników, zwiększając tym samym bezpieczeństwo serwisów internetowych. Warto również zauważyć, że wiele przeglądarek internetowych sygnalizuje użytkownikom, gdy strona nie używa HTTPS, co może wpłynąć na decyzje odwiedzających.

Pytanie 9

Industry Standard Architecture to standard magistrali, który określa, że szerokość szyny danych wynosi:

A. 16 bitów

B. 128 bitów

C. 64 bitów

D. 32 bitów

Odpowiedzi, które wskazują na inne szerokości magistrali, jak 32 bity czy 64 bity, mogą być wynikiem pewnych nieporozumień o tym, jak rozwijały się architektury komputerowe. Wiele osób myśli, że nowsze technologie zawsze muszą mieć większe szerokości magistrali, a to nie zawsze jest prawda. Różne standardy architektoniczne są zaprojektowane pod konkretne potrzeby i wymagania. Na przykład 32 bity to już nowsze architektury x86, które zaczęły się pojawiać na początku lat 90. i dawały większą wydajność oraz możliwość pracy z większą ilością pamięci. Z kolei architektury 64-bitowe, które stały się normą w XXI wieku, radzą sobie z ogromnymi zbiorami danych, co jest super ważne w dzisiejszych czasach, gdy chodzi o obliczenia naukowe czy zarządzanie bazami danych. Ale te standardy nie pasują do kontekstu ISA, który opiera się na 16-bitowej szerokości magistrali. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do złych decyzji w projektach IT, co może mieć wpływ na wydajność i koszty systemu. Warto znać tło historyczne rozwoju architektur, żeby podejmować lepsze decyzje technologiczne.

Pytanie 10

Na podstawie zrzutu ekranu ilustrującego ustawienia przełącznika można wnioskować, że

A. maksymalny czas między zmianami statusu łącza wynosi 5 sekund

B. maksymalny czas obiegu w sieci komunikatów protokołu BPDU to 20 sekund

C. minimalny czas obiegu w sieci komunikatów protokołu BPDU wynosi 25 sekund

D. czas pomiędzy wysyłaniem kolejnych powiadomień o prawidłowym działaniu urządzenia wynosi 3 sekundy

W protokole STP bardzo ważne jest zrozumienie, jakie parametry wpływają na zarządzanie topologią sieci i zapobieganie pętlom. Pierwszym błędnym przekonaniem może być niepoprawne zrozumienie funkcji Max Age. Max Age to parametr określający maksymalny czas, przez jaki przełącznik przechowuje nieaktualne BPDU przed ich usunięciem, a nie czas krążenia komunikatów BPDU w sieci. Wynosi 20 sekund w standardowej konfiguracji, ale nie oznacza to, że komunikaty krążą w sieci przez ten czas. Z kolei minimalny czas krążenia komunikatów BPDU to niepojęcie, które mogłoby sugerować, że komunikaty muszą przebywać w sieci przez określony czas, co jest błędne. W rzeczywistości BPDU są przekazywane zgodnie z ustawieniami Hello Time i Forward Delay, a nie przez minimalny okres. Przekonanie, że istnieje maksymalny czas pomiędzy zmianami statusu łącza w postaci np. 5 sekund, odnosi się do innego parametru jakim jest Forward Delay. Forward Delay to czas potrzebny do przejścia portu z jednego stanu do drugiego, co jest istotne dla stabilności sieci, ale nie jest to czas pomiędzy zmianami statusu łącza. Takie błędne zrozumienie może wynikać z mylenia różnych parametrów STP, co prowadzi do niepoprawnej konfiguracji i ewentualnych problemów z topologią sieci.

Pytanie 11

Tester strukturalnego okablowania umożliwia weryfikację

A. obciążenia ruchu w sieci

B. mapy połączeń

C. ilości przełączników w sieci

D. liczby komputerów w sieci

Tester okablowania strukturalnego to coś w rodzaju detektywa w sieci. Sprawdza, jak różne elementy, jak kable, gniazda czy przełączniki, są połączone. Dzięki temu można znaleźć błędy, takie jak przerwy czy zbyt duże tłumienie sygnału. Wyobraź sobie, że zakładasz nową sieć. Po zrobieniu wszystkiego, dobrze jest użyć testera, żeby upewnić się, że wszystko działa jak należy i nic się nie rozłącza. W końcu, jeśli coś jest źle podłączone, sieć może kuleć. Sprawdzanie mapy połączeń to podstawa, bo błędy mogą prowadzić do kłopotów z prędkością i dostępnością internetu. Regularne testowanie to też dobry sposób, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak trzeba i że gdzieś tam nie ma jakichś żmudnych problemów, które mogłyby namieszać w infrastrukturze informatycznej.

Pytanie 12

Czym jest kopia różnicowa?

A. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały stworzone lub zmienione od momentu utworzenia ostatniej kopii pełnej

B. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały stworzone od momentu ostatniej kopii pełnej

C. polega na kopiowaniu jedynie tej części plików, która została dodana od czasu utworzenia ostatniej kopii pełnej

D. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały zmodyfikowane od chwili utworzenia ostatniej kopii pełnej

Kopia różnicowa to technika backupu, która polega na kopiowaniu wyłącznie tych plików, które zostały utworzone lub zmienione od momentu ostatniej pełnej kopii zapasowej. To podejście jest korzystne, ponieważ znacznie zmniejsza czas potrzebny na wykonanie kopii oraz ilość zajmowanego miejsca na nośniku. Przykładem zastosowania kopii różnicowej jest sytuacja, w której użytkownik wykonuje pełną kopię zapasową w każdy poniedziałek, a następnie różnicowe kopie w pozostałe dni. Dzięki temu, w przypadku awarii systemu, wystarczy przywrócić pełną kopię z poniedziałku oraz najnowszą różnicową, co jest szybszym i bardziej efektywnym procesem niż przywracanie wielu pełnych kopii. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak ITIL czy COBIT, podkreślają znaczenie regularnych kopii zapasowych i ich różnorodności w kontekście zarządzania ryzykiem i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 13

Jaką topologię fizyczną sieci ilustruje zamieszczony rysunek?

A. Pełnej siatki

B. Podwójnego pierścienia

C. Gwiazdy

D. Magistrali

Topologia gwiazdy to jedna z najpopularniejszych struktur fizycznych stosowanych w sieciach komputerowych. Jej charakterystyczną cechą jest centralne urządzenie, takie jak przełącznik czy koncentrator, do którego podłączone są wszystkie pozostałe urządzenia sieciowe. Każde urządzenie w sieci ma dedykowane połączenie z centralnym węzłem, co pozwala na łatwe zarządzanie przepływem danych i minimalizuje ryzyko kolizji danych. Topologia gwiazdy ułatwia również diagnozowanie problemów sieci, ponieważ awaria jednego łącza lub urządzenia nie wpływa na działanie pozostałej części sieci. W praktyce, topologia gwiazdy jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych (LAN) ze względu na jej efektywność, niezawodność i łatwość skalowania. Dodatkowo, topologia ta wspiera standardy takie jak Ethernet, co czyni ją kompatybilną z szeroką gamą sprzętu sieciowego dostępnego na rynku. Dzięki tym właściwościom jest preferowaną opcją w wielu przedsiębiorstwach i instytucjach, zapewniając stabilne i bezpieczne środowisko pracy dla użytkowników.

Pytanie 14

Jakie polecenie należy zastosować w konsoli odzyskiwania systemu Windows, aby poprawić błędne zapisy w pliku boot.ini?

A. fixmbr

B. bootcfg /rebuild

C. diskpart /add

D. fixboot

W przypadku błędnych odpowiedzi istotne jest zrozumienie, dlaczego niektóre polecenia nie są odpowiednie do naprawy pliku boot.ini. Na przykład, 'fixmbr' jest używane do naprawy rekordu głównego rozruchu (MBR) na dysku twardym. MBR zawiera informacje o partycjach i jest kluczowy dla rozruchu systemu, jednak nie zajmuje się on problemami związanymi z plikiem boot.ini, który jest odpowiedzialny za konfigurację rozruchu systemu Windows. Polecenie 'fixboot' również dotyczy naprawy sektora rozruchowego partycji, ale nie wprowadza zmian w pliku boot.ini. Z kolei 'diskpart /add' to niepoprawne podejście, ponieważ diskpart jest narzędziem do zarządzania partycjami, a nie do konfigurowania plików rozruchowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych poleceń mogą wynikać z mylenia pojęć dotyczących różnych aspektów procesu rozruchu. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych programów ma swoje specyficzne zastosowania, a ich użycie w niewłaściwych kontekstach może prowadzić do dalszych problemów z systemem, zamiast ich rozwiązania. Wiedza na temat właściwego użycia narzędzi dostępnych w konsoli odzyskiwania jest kluczowa dla efektywnego zarządzania systemami operacyjnymi i unikania potencjalnych awarii.

Pytanie 15

Jeśli podczas podłączania stacji dysków elastycznych 1,44 MB kabel sygnałowy zostanie włożony odwrotnie, to

A. BIOS komputera rozpozna stację dysków jako 2,88 MB

B. stacja dysków zostanie uszkodzona

C. BIOS komputera prawidłowo zidentyfikuje stację dysków

D. BIOS komputera zgłosi błąd w podłączeniu stacji dysków

Odpowiedź wskazująca, że BIOS komputera zgłosi błąd podłączenia stacji dysków jest poprawna, ponieważ stacje dysków elastycznych, podobnie jak inne urządzenia peryferyjne, muszą być podłączone zgodnie z określonymi standardami złącz. W przypadku stacji dysków 1,44 MB, kabel danych ma określoną orientację, a odwrotne podłączenie spowoduje, że sygnały nie będą przesyłane prawidłowo. BIOS, jako oprogramowanie niskiego poziomu odpowiedzialne za inicjalizację sprzętu podczas uruchamiania komputera, wykonuje różne testy, w tym wykrywanie podłączonych urządzeń. W przypadku stacji dysków, jeśli sygnały są nieprawidłowe, BIOS nie jest w stanie ich zidentyfikować, co skutkuje błędem podłączenia. Praktyczny aspekt tej wiedzy odnosi się do codziennych czynności serwisowych, gdzie należy upewnić się, że wszystkie połączenia kablowe są przeprowadzone zgodnie z zaleceniami producenta. Wiedza ta jest kluczowa w kontekście napraw i konserwacji sprzętu komputerowego, gdzie błędne podłączenie urządzeń może prowadzić do nieprawidłowego działania systemu lub jego uszkodzenia.

Pytanie 16

Analiza danych wyświetlonych przez program umożliwia stwierdzenie, że

A. partycja rozszerzona zajmuje 24,79 GiB

B. zamontowano trzy dyski twarde oznaczone jako sda1, sda2 oraz sda3

C. partycja wymiany ma pojemność 2 GiB

D. jeden dysk twardy został podzielony na sześć partycji podstawowych

Analiza niepoprawnych opcji wymaga zrozumienia struktury partycji i ich funkcji. Pierwsza opcja sugeruje że jeden dysk twardy został podzielony na sześć partycji podstawowych co jest błędne w kontekście standardów MBR Master Boot Record gdzie maksymalna liczba partycji podstawowych wynosi cztery. Zrzut ekranu ukazuje jedną partycję rozszerzoną która umożliwia tworzenie dodatkowych partycji logicznych jak sda5 i sda6. Druga odpowiedź jest również niepoprawna ponieważ sda1 sda2 i sda3 nie są oddzielnymi dyskami a jedynie partycjami na tym samym dysku sda. Nazewnictwo oparte na literach i cyfrach odnosi się do struktury partycji na pojedynczym dysku twardym co jest standardową konwencją w systemach Linux. Trzecia opcja błędnie identyfikuje wielkość partycji rozszerzonej. Zrzut ekranu pokazuje że partycja rozszerzona sda3 ma wielkość 26.79 GiB a nie 24.79 GiB co jest zauważalne w danych. Te nieporozumienia mogą wynikać z błędnej interpretacji danych wyświetlanych w narzędziach do zarządzania dyskami co jest częstym błędem wśród mniej doświadczonych użytkowników systemów.

Pytanie 17

Ile adresów IP można wykorzystać do adresowania komputerów w sieci o adresie 192.168.100.0 oraz masce 255.255.255.0?

A. 256

B. 255

C. 253

D. 254

Adres 192.168.100.0 z maską 255.255.255.0 wskazuje na sieć klasy C, w której dostępna przestrzeń adresowa wynosi 256 adresów (od 192.168.100.0 do 192.168.100.255). Jednakże, dwa adresy są zarezerwowane: jeden to adres sieci (192.168.100.0), a drugi to adres rozgłoszeniowy (192.168.100.255). To oznacza, że w tej sieci możemy efektywnie wykorzystać 254 adresy IP do przydzielenia urządzeniom. W praktyce oznacza to, że administratorzy sieci mogą skonfigurować do 254 komputerów, drukarek, serwerów i innych urządzeń w tej konkretnej podsieci bez obaw o konfl ikty adresowe. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania sieciami lokalnymi oraz projektowania ich struktury zgodnie z najlepszymi praktykami, co jest szczególnie istotne w kontekście bezpieczeństwa sieci i zarządzania zasobami.

Pytanie 18

Jeżeli użytkownik zaznaczy opcję wskazaną za pomocą strzałki, będzie miał możliwość instalacji aktualizacji

A. prowadzące do uaktualnienia Windows 8.1 do wersji Windows 10

B. eliminujące krytyczną usterkę, niezwiązaną z bezpieczeństwem

C. dotyczące krytycznych luk w zabezpieczeniach

D. związane ze sterownikami lub nowym oprogramowaniem od Microsoftu

Podczas aktualizacji systemu Windows istotne jest zrozumienie rodzaju aktualizacji, które użytkownik może zainstalować. Aktualizacja uaktualniająca Windows 8.1 do Windows 10 jest procesem migracji do nowszej wersji systemu operacyjnego, nie jest dostępna jako opcjonalna aktualizacja. Tego typu aktualizacje wymagają zazwyczaj osobnej procedury instalacyjnej, ponieważ wiążą się z poważnymi zmianami w strukturze systemu. Usunięcie usterki krytycznej niezwiązanej z zabezpieczeniami może odnosić się do napraw błędów, które nie stanowią zagrożenia bezpieczeństwa, ale mogą wpływać na wydajność lub stabilność. Jednakże, tego typu poprawki są zazwyczaj traktowane jako ważne aktualizacje, nie opcjonalne. Aktualizacje dotyczące luk w zabezpieczeniach o priorytecie krytycznym są kluczowe dla ochrony danych i systemu przed atakami, dlatego są klasyfikowane jako aktualizacje krytyczne, a nie opcjonalne. Często wymagają szybkiej instalacji, aby zminimalizować ryzyko zagrożeń. Użytkownicy mogą mylnie zrozumieć te typy aktualizacji, jeśli nie są świadomi ich znaczenia. Opieranie się na opcjonalnych aktualizacjach jedynie dla funkcji, które nie wpływają bezpośrednio na bezpieczeństwo, pozwala na racjonalne zarządzanie aktualizacjami i uniknięcie przeciążenia systemu poważnymi, nieprzewidzianymi zmianami podczas mniej krytycznych aktualizacji, co jest kluczowe dla ciągłości działania systemów w firmach.

Pytanie 19

W systemie operacyjnym Ubuntu konto użytkownika student można wyeliminować przy użyciu komendy

A. net user student /del

B. userdel student

C. del user student

D. user net student /del

Polecenie 'userdel student' jest właściwym sposobem usunięcia konta użytkownika o nazwie 'student' w systemie operacyjnym Ubuntu, który jest oparty na jądrze Linux. Polecenie 'userdel' jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w systemach Linux do zarządzania kontami użytkowników. Umożliwia ono nie tylko usunięcie konta, ale także związanych z nim plików, jeśli zastosujemy odpowiednie opcje. Przykładowo, użycie flagi '-r' razem z poleceniem usunięcia pozwala na usunięcie również katalogu domowego użytkownika, co jest istotne dla utrzymania porządku na serwerze. Dbałość o zarządzanie kontami użytkowników oraz ich odpowiednie usuwanie jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemu, ponieważ nieusunięte konta mogą być wykorzystane przez nieautoryzowane osoby do uzyskania dostępu do zasobów systemowych. Warto również pamiętać, że przed usunięciem konta należy upewnić się, że wszystkie dane użytkownika zostały zabezpieczone lub przeniesione, aby uniknąć utraty ważnych informacji.

Pytanie 20

Pierwszym krokiem, który należy podjąć, aby chronić ruter przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu administracyjnego, jest

A. włączenie szyfrowania przy użyciu klucza WEP

B. aktywacja filtrowania adresów MAC

C. zmiana loginu i hasła dla wbudowanego konta administratora

D. zmiana domyślnej nazwy sieci (SSID) na unikalną

Dobra robota z tym pytaniem! Zmiana loginu i hasła dla konta administratora w ruterze to naprawdę ważny krok, żeby nie dać się złapać przez nieproszonych gości. Wiele ruterów przychodzi z domyślnymi hasłami, które wszyscy znają – to jak zostawić klucz pod wycieraczką, serio. Jak zmienisz te dane na coś trudniejszego, utrudniasz życie potencjalnym intruzom. Przykładowe hasło, takie jak `S3cur3P@ssw0rd!`, jest dużo lepsze niż coś prostego jak `admin` czy `123456`. A pamiętaj, żeby od czasu do czasu zmieniać te dane, żeby nie dać nikomu szans. To jest absolutnie kluczowe, żeby twoja sieć była bezpieczna. Wiesz, to nie tylko coś, co się zaleca, ale praktyka, która naprawdę się sprawdza.

Pytanie 21

Aby zablokować oraz usunąć złośliwe oprogramowanie, takie jak exploity, robaki i trojany, konieczne jest zainstalowanie oprogramowania

A. adblock

B. antyspyware

C. antyspam

D. antymalware

Odpowiedź "antymalware" jest prawidłowa, ponieważ oprogramowanie tego typu zostało zaprojektowane specjalnie do wykrywania, blokowania i usuwania różnorodnych zagrożeń, takich jak exploity, robaki i trojany. Oprogramowanie antymalware działa na zasadzie analizy zachowań plików oraz ich kodu w celu identyfikacji zagrożeń. Przykłady renomowanych programów antymalware to Malwarebytes, Bitdefender i Norton. Używanie tego rodzaju oprogramowania jest znane jako jedna z najlepszych praktyk w zakresie zabezpieczeń komputerowych, a ich skuteczność potwierdzają liczne testy przeprowadzane przez niezależne laboratoria. W kontekście wdrożeń korporacyjnych, zaleca się regularne aktualizacje bazy danych definicji wirusów oraz skanowanie pełnego systemu, co przyczynia się do utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa. Ponadto, odpowiednie oprogramowanie antymalware często integruje się z innymi rozwiązaniami zabezpieczającymi, takimi jak zapory ogniowe, co tworzy wielowarstwową strategię ochrony przed zagrożeniami. Zastosowanie oprogramowania antymalware to kluczowy element ochrony nie tylko indywidualnych użytkowników, ale także organizacji przed różnymi typami ataków cybernetycznych.

Pytanie 22

Na diagramie przedstawione są symbole

A. 4 przełączników i 3 ruterów

B. 3 przełączników i 4 ruterów

C. 8 przełączników i 3 ruterów

D. 4 przełączników i 8 ruterów

Odpowiedź 4 przełączników i 3 ruterów jest poprawna ponieważ schemat przedstawia typową topologię sieci komputerowej gdzie przełączniki łączą urządzenia w lokalnej sieci LAN a rutery kierują ruch między różnymi sieciami. Na schemacie można zidentyfikować cztery urządzenia pełniące funkcję przełączników które są zazwyczaj przedstawiane jako prostokąty i trzy urządzenia pełniące funkcję ruterów które są pokazane jako okrągłe. Rutery umożliwiają komunikację między różnymi segmentami sieci wykorzystując routowanie czyli proces który wybiera najefektywniejszą ścieżkę dla przesyłanych danych. Przełączniki natomiast działają w obrębie jednej sieci LAN zarządzając łącznością pomiędzy urządzeniami takimi jak komputery czy serwery. Dobre praktyki branżowe zalecają aby w dobrze zaprojektowanych sieciach lokalnych używać przełączników warstwy drugiej OSI do połączeń wewnętrznych a rutery wykorzystywać do komunikacji z innymi sieciami co poprawia wydajność i bezpieczeństwo. Taki podział ról i funkcji w sieci jest kluczowy dla jej stabilności i efektywności działania.

Pytanie 23

Jaką operację należy wykonać, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. użycie antydialera

B. zmiana hasła konta użytkownika

C. przeskanowanie systemu programem antywirusowym

D. szyfrowanie danych w sieci

Szyfrowanie danych w sieci jest kluczową metodą ochrony informacji przesyłanych między urządzeniami. Dzięki szyfrowaniu, dane stają się nieczytelne dla osób trzecich, takich jak snifferzy, którzy mogą próbować przechwycić ruch sieciowy. Szyfrowanie odbywa się za pomocą algorytmów kryptograficznych, które transformują dane w sposób uniemożliwiający ich odczytanie bez odpowiedniego klucza. Przykładem popularnych protokołów szyfrowania jest TLS (Transport Layer Security), który jest powszechnie stosowany w zabezpieczaniu połączeń internetowych, takich jak te wykonywane w przeglądarkach pod adresem HTTPS. W praktyce, korzystając z szyfrowania, organizacje nie tylko zabezpieczają swoje dane, ale również spełniają wymogi regulacyjne dotyczące ochrony informacji, takie jak RODO w Europie. Warto zauważyć, że szyfrowanie nie tylko chroni dane w stanie przesyłanym, ale także zabezpiecza je w spoczynku, co jest istotne w kontekście przechowywania wrażliwych informacji.

Pytanie 24

Jakie narzędzie będzie najbardziej odpowiednie do delikatnego wygięcia blachy obudowy komputera oraz przykręcenia śruby montażowej w trudno dostępnej lokalizacji?

A. D

B. C

C. B

D. A

Narzędzie oznaczone jako D to popularne szczypce wydłużone zwane również szczypcami spiczastymi lub szczypcami precyzyjnymi. Są one idealne do pracy w trudno dostępnych miejscach ze względu na swoją wydłużoną konstrukcję oraz wąskie końcówki. Są powszechnie używane w montażu komputerów i innych urządzeń elektronicznych ponieważ umożliwiają manipulowanie małymi elementami takimi jak przewody czy śruby w ciasnych przestrzeniach. Dzięki swojej precyzji pozwalają na lekkie odgięcie blachy bez ryzyka jej uszkodzenia oraz na precyzyjne zamocowanie śrub w miejscach gdzie dostęp jest ograniczony. Ich konstrukcja umożliwia także kontrolowanie siły nacisku co jest istotne podczas pracy z delikatnymi elementami. Szczypce tego typu są standardowym narzędziem w zestawach serwisowych techników komputerowych i elektroników ze względu na ich wszechstronność i niezawodność. Właściwe użycie takich narzędzi minimalizuje ryzyko uszkodzeń mechanicznych oraz ułatwia pracę w ograniczonej przestrzeni co jest kluczowe w profesjonalnym serwisowaniu urządzeń elektronicznych. To właśnie ich specyficzna budowa umożliwia skuteczne i bezpieczne wykonanie zadań wymagających precyzji i delikatności.

Pytanie 25

W systemie Windows, gdzie można ustalić wymagania dotyczące złożoności hasła?

A. panelu sterowania

B. BIOS-ie

C. zasadach zabezpieczeń lokalnych

D. autostarcie

Odpowiedź 'zasady zabezpieczeń lokalnych' jest prawidłowa, ponieważ to w tym miejscu w systemie Windows można określić wymagania dotyczące złożoności haseł. Ustawienia te pozwalają na definiowanie polityki dotyczącej haseł, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Użytkownicy mogą ustawić takie wymagania, jak minimalna długość hasła, konieczność użycia znaków specjalnych, cyfr oraz wielkich liter. Przykładowo, w środowiskach korporacyjnych, gdzie bezpieczeństwo informacji jest priorytetem, organizacje mogą wdrożyć polityki wymuszające skomplikowane hasła, aby zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Takie praktyki są zgodne z najlepszymi standardami, jak NIST SP 800-63, które zalecają stosowanie złożonych haseł w celu ochrony danych. Dobrze skonfigurowane zasady zabezpieczeń lokalnych są fundamentem solidnej architektury bezpieczeństwa w każdej organizacji.

Pytanie 26

W systemach Windows profil użytkownika tymczasowego jest

A. generowany w momencie pierwszego logowania do komputera i przechowywany na lokalnym dysku twardym urządzenia

B. ładowany do systemu z serwera, definiuje konkretne ustawienia dla poszczególnych użytkowników oraz całych grup

C. ładowany do systemu w przypadku, gdy wystąpi błąd uniemożliwiający załadowanie profilu mobilnego użytkownika

D. ustawiany przez administratora systemu i przechowywany na serwerze

Wszystkie błędne odpowiedzi opierają się na nieporozumieniach dotyczących funkcji i przeznaczenia profili użytkowników w systemach Windows. Stwierdzenie, że profil tymczasowy użytkownika jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, jest mylące, ponieważ profile tymczasowe są generowane automatycznie przez system w momencie, gdy występuje błąd z profilem użytkownika. Profile mobilne, które są przechowywane na serwerze, mają zupełnie inny cel - umożliwiają użytkownikom dostęp do ich danych z różnych urządzeń, a nie są związane z profilami tymczasowymi. Podobnie, przekonanie, że profil tymczasowy jest stworzony podczas pierwszego logowania do komputera, jest błędne; system Windows tworzy standardowy profil użytkownika w momencie pierwszego logowania, a profil tymczasowy pojawia się tylko w przypadku wystąpienia problemów. Wreszcie, twierdzenie, że profil tymczasowy jest wczytywany z serwera i określa konkretne ustawienia dla użytkowników, jest niezgodne z praktykami zarządzania profilami. Profile tymczasowe są lokalne i nie mają dostępu do zdalnych ustawień ani plików. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych niepoprawnych wniosków, dotyczą braku zrozumienia różnicy między profilami mobilnymi, standardowymi a tymczasowymi oraz ich rolą w kontekście zarządzania użytkownikami w systemach operacyjnych.

Pytanie 27

Urządzenie, które pozwala na połączenie hostów w jednej sieci z hostami w różnych sieciach, to

A. router.

B. hub.

C. switch.

D. firewall.

Router to urządzenie sieciowe, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy różnymi sieciami. Jego podstawowym zadaniem jest przekazywanie pakietów danych z jednej sieci do drugiej, co jest niezbędne w przypadku połączenia hostów znajdujących się w różnych lokalizacjach geograficznych. Routery wykorzystują tablice routingu, aby optymalizować trasę, jaką mają przebyć dane, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym. Przykładem zastosowania routerów są połączenia internetowe, gdzie router łączy lokalną sieć domową lub biurową z Internetem, umożliwiając wymianę informacji z serwerami znajdującymi się w różnych częściach świata. Routery mogą również obsługiwać różne protokoły, takie jak TCP/IP, oraz wprowadzać dodatkowe funkcje, takie jak NAT (Network Address Translation), które pozwalają na oszczędność adresów IP i zwiększenie bezpieczeństwa. W branży IT routery są standardem w budowaniu sieci, a ich konfiguracja zgodnie z najlepszymi praktykami zapewnia niezawodność i wydajność komunikacji.

Pytanie 28

Który z protokołów nie działa w warstwie aplikacji modelu ISO/OSI?

A. HTTP

B. FTP

C. IP

D. DNS

Wszystkie wymienione w pytaniu protokoły, z wyjątkiem IP, działają w warstwie aplikacji modelu ISO/OSI. FTP, jako protokół transferu plików, umożliwia użytkownikom przesyłanie danych między urządzeniami w sieci. Jego zastosowanie jest szczególnie widoczne w kontekście zarządzania plikami na serwerach, gdzie użytkownicy mogą łatwo wgrywać lub pobierać pliki. DNS pełni kluczową rolę w rozwiązywaniu nazw domenowych na odpowiadające im adresy IP, co jest fundamentalne dla nawigacji w Internecie. HTTP, z kolei, jest protokołem wykorzystywanym do przesyłania danych w sieci WWW, umożliwiając przeglądanie stron internetowych. Powszechny błąd polega na myleniu warstwy aplikacji z warstwą sieciową, co może prowadzić do niewłaściwego rozumienia, jak poszczególne protokoły współdziałają. Warto pamiętać, że warstwa aplikacji jest najbliżej użytkownika i odpowiada za interakcję z aplikacjami, podczas gdy warstwa sieciowa, w której operuje IP, zajmuje się fundamentalnymi aspektami dostarczania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie IT, którzy muszą projektować i zarządzać złożonymi systemami sieciowymi oraz aplikacjami.

Pytanie 29

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest:

A. automatyczne wykonywanie kopii zapasowych danych na nowo podłączonym nośniku

B. wykrycie nowego sprzętu i automatyczne przypisanie mu zasobów

C. automatyczne usunięcie sterowników, które nie były wykorzystywane przez dłuższy czas

D. automatyczne uruchomienie ostatnio używanej gry

Twoja odpowiedź o tym, jak nowy sprzęt jest automatycznie rozpoznawany, jest jak najbardziej trafna. Mechanizm Plug and Play to naprawdę fajna rzecz, bo sprawia, że podłączanie różnych urządzeń do komputera jest prostsze. Kiedy podłączysz coś nowego, system od razu to widzi i instaluje potrzebne sterowniki, więc nie musisz nic ręcznie robić. Dobrym przykładem jest drukarka USB: wystarczy, że ją podepniesz, a komputer sam zajmie się resztą. Dzięki PnP podłączenie sprzętu jest szybkie i bezproblemowe, co jest ogromnym ułatwieniem dla każdego użytkownika. W dzisiejszych czasach, kiedy wszyscy chcemy mieć wszystko pod ręką, to naprawdę istotna funkcja, żeby wszystko działało jak należy.

Pytanie 30

Jakie funkcje posiada program tar?

A. archiwizowanie plików

B. obsługa pakietów

C. ustawianie parametrów karty sieciowej

D. pokazywanie listy aktywnych procesów

Program tar (tape archive) jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, które służy do archiwizowania plików. Jego głównym zadaniem jest tworzenie jednego pliku archiwum z wielu plików i katalogów, co ułatwia ich przechowywanie i przenoszenie. Tar jest niezwykle przydatny w sytuacjach, gdy trzeba zarchiwizować duże zbiory danych, na przykład podczas tworzenia kopii zapasowych, przenoszenia aplikacji między serwerami czy też przygotowywania plików do dystrybucji. W praktyce, użytkownicy często wykorzystują tar w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak gzip lub bzip2, aby kompresować archiwa i zaoszczędzić miejsce na dysku. Dobrą praktyką jest również dodawanie opcji do tar, takich jak -v (verbose), aby monitorować postęp archiwizacji. Rekomenduje się regularne archiwizowanie ważnych danych za pomocą narzędzi takich jak tar, co jest zgodne z zasadami zarządzania danymi i bezpieczeństwa, a także z politykami dotyczącymi tworzenia kopii zapasowych.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono schemat ethernetowego połączenia niekrosowanych, ośmiopinowych złączy 8P8C. Jaką nazwę nosi ten schemat?

A. T568B

B. T568A

C. T568C

D. T568D

Schemat T568B to jeden z dwóch głównych standardów okablowania ethernetowego, obok T568A. W T568B kolejność przewodów w złączu 8P8C zaczyna się od pomarańczowej pary, przez co różni się od T568A, który zaczyna się od zielonej. Wybór T568B lub T568A zależy często od lokalnych zwyczajów lub istniejącej infrastruktury sieciowej, choć w Stanach Zjednoczonych T568B jest częściej stosowany. T568B jest szeroko używany w połączeniach niekrosowanych, często wykorzystywanych do podłączania urządzeń sieciowych jak komputery, routery czy switche w sieciach LAN. Dobrze rozpoznawalne kolory przewodów i ich kolejność ułatwiają prawidłowe zaciskanie końcówek, co jest kluczowe dla utrzymania integralności sygnału sygnałowego. Właściwe zaciskanie przy użyciu standardu T568B minimalizuje zakłócenia przesyłu danych, co jest szczególnie ważne w przypadku rosnących wymagań na szybkość przesyłu w nowoczesnych sieciach. Zrozumienie i stosowanie tego standardu jest fundamentalne dla techników sieciowych i wpływa na jakość połączeń oraz ich niezawodność.

Pytanie 32

Jaki protokół jest stosowany przez WWW?

A. IPSec

B. FTP

C. HTTP

D. SMTP

Protokół HTTP (HyperText Transfer Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieci WWW, umożliwiającym przesyłanie danych pomiędzy serwerami a klientami (przeglądarkami internetowymi). Jest to protokół aplikacyjny, który działa na warstwie aplikacji modelu OSI. HTTP definiuje zasady, jakimi posługują się klienci i serwery do wymiany informacji. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarkę, przeglądarka wysyła zapytanie HTTP do serwera, który następnie odpowiada przesyłając żądane zasoby, takie jak strony HTML, obrazy czy pliki CSS. Protokół ten obsługuje różne metody, takie jak GET, POST, PUT, DELETE, co pozwala na różne sposoby interakcji z zasobami. Warto również zwrócić uwagę na rozwinięcie tego protokołu w postaci HTTPS (HTTP Secure), który dodaje warstwę szyfrowania dzięki zastosowaniu protokołu TLS/SSL, zwiększając bezpieczeństwo przesyłanych danych. Znajomość HTTP jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się tworzeniem aplikacji internetowych oraz zarządzaniem treścią w sieci, ponieważ umożliwia efektywne projektowanie interfejsów oraz lepsze zrozumienie działania serwisów internetowych.

Pytanie 33

W systemie Ubuntu, które polecenie umożliwia bieżące monitorowanie działających procesów i aplikacji?

A. top

B. proc

C. sysinfo

D. ps

Polecenie 'top' jest narzędziem służącym do monitorowania systemu w czasie rzeczywistym w systemie operacyjnym Ubuntu (i innych dystrybucjach opartych na Unixie). Pokazuje ono aktualnie uruchomione procesy, ich użycie CPU oraz pamięci, a także inne istotne informacje, takie jak czas działania systemu czy liczba użytkowników. To narzędzie jest niezwykle przydatne dla administratorów systemów, którzy mogą szybko zidentyfikować procesy obciążające system i podejmować odpowiednie działania, takie jak zakończenie nieefektywnych procesów. Przykładowo, podczas analizy wydajności serwera, administratorzy mogą użyć 'top', aby zlokalizować procesy, które wykorzystują nadmierne zasoby, co pozwala na optymalizację działania systemu. Dobrą praktyką jest również korzystanie z opcji sortowania w 'top', aby na bieżąco identyfikować najcięższe procesy. Dodatkowo, 'top' może być konfigurowany, co daje użytkownikom elastyczność w dostosowywaniu widoku do ich potrzeb.

Pytanie 34

Jakie urządzenie umożliwia zwiększenie zasięgu sieci bezprzewodowej?

A. Modem VDSL

B. Konwerter mediów

C. Przełącznik zarządzalny

D. Wzmacniacz sygnału

Wzmacniacz sygnału to urządzenie, które działa na zasadzie odbierania i retransmisji sygnału bezprzewodowego, co pozwala na zwiększenie zasięgu sieci Wi-Fi. Działa to w praktyce poprzez wzmocnienie sygnału, który w przeciwnym razie mógłby być zbyt słaby, aby dotrzeć do odległych miejsc w budynku lub na zewnątrz. Stosowanie wzmacniaczy sygnału jest szczególnie przydatne w dużych domach, biurach czy obiektach przemysłowych, gdzie występują przeszkody, takie jak ściany czy meble, które mogą tłumić sygnał. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed zakupem wzmacniacza warto przeprowadzić pomiar zasięgu istniejącej sieci, aby odpowiednio dobrać lokalizację wzmacniacza, co zapewni maksymalną efektywność. Wzmacniacze sygnału są również często wykorzystywane w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba pokrycia zasięgiem rozległych terenów, takich jak parki, ogrody czy kompleksy sportowe.

Pytanie 35

Czym dokonuje się przekształcenia kodu źródłowego w program do wykonania?

A. debugger.

B. emulator.

C. kompilator.

D. interpreter.

Wybór debugera, emulatora czy interpretera jako narzędzi do zamiany kodu źródłowego na program wykonywalny jest niepoprawny, ponieważ każde z tych narzędzi pełni inne funkcje w procesie tworzenia oprogramowania. Debuger jest narzędziem do analizy i naprawy błędów w kodzie, umożliwiając programiście monitorowanie wykonania programu oraz jego stanów. Nie wykonuje on jednak kompilacji kodu źródłowego ani nie przekształca go na kod maszynowy, a jedynie wspiera proces debugowania. Emulator z kolei naśladuje zachowanie sprzętu lub systemu operacyjnego, co pozwala na uruchamianie programów przeznaczonych na inne platformy, ale nie jest narzędziem do kompilacji. Interpreter jest narzędziem, które wykonuje kod źródłowy linia po linii w czasie rzeczywistym, co oznacza, że nie przekształca go w kod maszynowy przed jego uruchomieniem. Choć interpretery są użyteczne w wielu kontekstach, na przykład w językach skryptowych jak Python, nie generują one plików wykonywalnych, przez co ich zastosowanie w kontekście zamiany kodu źródłowego na program wykonywalny jest ograniczone. Wybór niewłaściwych narzędzi do kompilacji może prowadzić do nieporozumień w procesie programowania i powodować problemy z wydajnością oraz błędy w działaniu programów.

Pytanie 36

Co oznacza oznaczenie kabla skrętkowego U/FTP?

A. ekran wykonany z folii oraz siatki dla 4 par

B. skrętka bez ekranu

C. każda para zabezpieczona folią i 4 pary razem w osłonie z siatki

D. każda para posiada ekranowanie folią

Oznaczenie U/FTP oznacza, że w tej konstrukcji każda z par przewodów jest ekranowana folią, co znacząco poprawia odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Dzięki folii ochronnej, sygnał przesyłany przez skrętkę jest mniej podatny na interferencje, co jest kluczowe w środowiskach z dużą ilością urządzeń elektronicznych. Ekranowanie par przewodów pozwala również na osiągnięcie lepszej jakości sygnału, co jest istotne w zastosowaniach wymagających wysokiej wydajności, takich jak sieci komputerowe czy systemy telefoniczne. Przykłady zastosowania takiej skrętki obejmują lokalne sieci komputerowe, gdzie wysoka jakość sygnału jest niezbędna do prawidłowego działania. W standardach takich jak ISO/IEC 11801, wskazuje się na użycie ekranowanych kabli w miejscach narażonych na zakłócenia, co potwierdza korzyści wynikające z zastosowania U/FTP. Właściwe dobieranie kabli do środowiska pracy to klucz do utrzymania stabilności i wydajności systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 37

Symbol umieszczony na obudowie komputera stacjonarnego wskazuje na ostrzeżenie dotyczące

A. możliwego urazu mechanicznego

B. możliwości zagrożenia radiacyjnego

C. promieniowania niejonizującego

D. porażenia prądem elektrycznym

Symbol przedstawiony na obudowie komputera stacjonarnego to powszechnie znany znak ostrzegawczy przed porażeniem prądem elektrycznym. Jest to żółty trójkąt z czarną obwódką i czarnym symbolem błyskawicy wewnątrz, zgodnie z normami międzynarodowymi, takimi jak ISO 7010 oraz IEC 60417. Tego rodzaju oznaczenie ma na celu zwrócenie uwagi użytkownika na potencjalne zagrożenie wynikające z obecności napięcia elektrycznego, które może być niebezpieczne dla zdrowia lub nawet życia ludzkiego. W kontekście sprzętu komputerowego, porażenie prądem może wystąpić w wyniku usterki wewnętrznych komponentów zasilania, niepoprawnego uziemienia lub kontaktu z przewodami pod napięciem. Stosowanie tego typu oznaczeń jest kluczową praktyką w branży elektronicznej i elektrycznej, mającą na celu zwiększenie bezpieczeństwa pracy oraz ochronę użytkowników przed niebezpiecznymi sytuacjami. Jest to również ważny element edukacyjny, przypominający o konieczności przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniami elektrycznymi, a także o znaczeniu regularnych przeglądów technicznych sprzętu.

Pytanie 38

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. dostępu do sieci

B. aplikacji

C. transportowej

D. internetowej

Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.

Pytanie 39

Jaki akronim oznacza wydajność sieci oraz usługi, które mają na celu między innymi priorytetyzację przesyłanych pakietów?

A. STP

B. QoS

C. ARP

D. PoE

QoS, czyli Quality of Service, to kluczowy akronim w kontekście przepustowości sieci oraz zarządzania jakością usług. QoS odnosi się do zestawu technologii i metod, które mają na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu wydajności w przesyłaniu danych przez sieci komputerowe. W praktyce oznacza to między innymi nadawanie priorytetów różnym typom ruchu sieciowego, co jest szczególnie istotne w przypadku aplikacji wymagających niskiej latencji, takich jak VoIP czy strumieniowe przesyłanie wideo. W zastosowaniach rzeczywistych, QoS pozwala na segregowanie pakietów danych na te bardziej i mniej krytyczne, co umożliwia efektywne zarządzanie pasmem i minimalizowanie opóźnień. Przykładem może być środowisko korporacyjne, gdzie połączenia głosowe muszą mieć wyższy priorytet niż zwykły ruch internetowy. Warto pamiętać, że implementacja QoS opiera się na standardach takich jak RFC 2474, który definiuje metody klasyfikacji i zarządzania ruchem, co jest niezbędne do utrzymania wydajności sieci w obliczu rosnącego zapotrzebowania na usługi multimedialne. Znajomość i wdrożenie QoS jest niezbędne dla administratorów sieci, którzy pragną zapewnić użytkownikom optymalne wrażenia z korzystania z sieci.

Pytanie 40

Która z poniższych czynności NIE przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Wybranie domyślnej przeglądarki internetowej

B. Zmiana rozmiaru pliku wymiany

C. Dobór koloru lub kilku nakładających się kolorów jako tła pulpitu

D. Konfiguracja opcji wyświetlania pasków menu oraz pasków narzędziowych

Ustawienie wielkości pliku wymiany jest związane z zarządzaniem pamięcią w systemie operacyjnym Windows, a nie z jego personalizacją. Plik wymiany, znany również jako plik stronicowania, pełni funkcję rozszerzenia pamięci RAM, umożliwiając systemowi operacyjnemu przechowywanie danych, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. Zmiana jego rozmiaru może wpływać na wydajność systemu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy dostępna pamięć RAM jest niewystarczająca do uruchamiania aplikacji, ale nie ma to związku z indywidualnymi preferencjami użytkownika. Personalizacja systemu operacyjnego skupia się na dostosowywaniu interfejsu użytkownika do jego potrzeb, co obejmuje zmiany w wyglądzie i działaniu elementów graficznych. Przykłady personalizacji to zmiana tła pulpitu, kolorów okien czy ustawienia domyślnej przeglądarki internetowej, które wpływają na codzienne korzystanie z systemu i czynią go bardziej przyjaznym dla użytkownika.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej