Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:53
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:25

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką moc wygeneruje moduł fotowoltaiczny o parametrach znamionowych U = 30 V, I = 10 A, gdy zostanie zaciśnięty, a nasłonecznienie wyniesie M_e = 1000 W/m²?

A. 30 W

B. 1 000 W

C. 0 W

D. 300 W

Odpowiedzi 30 W, 300 W i 1000 W są nietrafione, bo opierają się na błędnym rozumieniu działania paneli fotowoltaicznych. Zaczynając od 30 W, to niby rozsądne, ale ta moc zakłada, że wszystko działa jak należy - napięcie i prąd są w porządku. Ale w przypadku zwarcia napięcie spada do zera, więc nie ma mowy o jakiejkolwiek produkcji mocy. Jeśli chodzi o 300 W, to nie wygląda najgorzej przy 10 A i 30 V, ale znowu - w sytuacji zwarcia napięcia nie ma, więc moc znów wynosi 0 W. A co z 1000 W? To bardziej maksymalne osiągi przy dobrym nasłonecznieniu, a nie w przypadku zwarcia, które całkowicie blokuje produkcję energii. Kluczowe jest, by pamiętać, że moc elektryczna to wynik P = U * I, więc obie wartości muszą być obecne, żeby coś zaistniało. Inżynierowie, patrząc na problemy ze zwarciami, muszą też myśleć o temperaturze czy o tym, jak różne czynniki wpływają na systemy PV.

Pytanie 2

Jakie ogniwo fotowoltaiczne wykazuje najwyższą efektywność?

A. Hybrydowe

B. Polikrystaliczne

C. Amorficzne

D. Monokrystaliczne

Monokrystaliczne ogniwa fotowoltaiczne, chociaż charakteryzują się wysoką efektywnością, nie osiągają najwyższych sprawności w porównaniu do hybrydowych odpowiedników. Ich budowa polega na wykorzystaniu jednego kryształu krzemu, co ogranicza ich zdolność do absorpcji światła w niekorzystnych warunkach, takich jak chmury czy cień. Z drugiej strony, ogniwa amorficzne zdobijają uznanie za swoją elastyczność i możliwość wielowarstwowych zastosowań, ale ich sprawność w konwersji energii jest znacznie niższa, nie przekraczająca zazwyczaj 10-12%. Polikrystaliczne ogniwa, mimo że są tańsze w produkcji, także nie dorównują sprawnością ogniw hybrydowych. Wiele osób błędnie myśli, że wybór ogniw monokrystalicznych lub polikrystalicznych jest najlepszym rozwiązaniem ze względu na ich popularność, jednakże nie uwzględniają przy tym postępu technologicznego oraz badań nad ogniwami hybrydowymi. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego typu ogniwa powinien opierać się na specyficznych potrzebach projektu oraz na warunkach, w jakich będą one używane. Ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o wyborze technologii fotowoltaicznej, konsultować się z ekspertami oraz kierować się obowiązującymi standardami branżowymi, takimi jak IEC 61730, które opisują wymagania dotyczące bezpieczeństwa i wydajności modułów fotowoltaicznych.

Pytanie 3

Montaż paneli fotowoltaicznych na dachu o płaskiej powierzchni zrealizował instalator w towarzystwie dwóch asystentów. Stawka wynagrodzenia instalatora to 48,00 zł, a stawka asystenta wynosi 25,00 zł za każdą godzinę pracy. Jaka jest kosztorysowa wartość robocizny, jeśli czas pracy wynosi 5 godzin?

A. 605,00 zł

B. 365,00 zł

C. 490,00 zł

D. 98,00 zł

Aby obliczyć kosztorysową wartość robocizny przy montażu paneli fotowoltaicznych, należy uwzględnić stawki robocze dla instalatora oraz pomocników. Instalator otrzymuje 48,00 zł za godzinę, a każdy z dwóch pomocników 25,00 zł za godzinę. Przy nakładzie robocizny wynoszącym 5 godzin, obliczenia przeprowadzamy w następujący sposób: koszt pracy instalatora wynosi 5 godzin x 48,00 zł = 240,00 zł. Koszt pracy dwóch pomocników wynosi 5 godzin x 25,00 zł x 2 = 250,00 zł. Łączny kosztorys robocizny wynosi zatem 240,00 zł + 250,00 zł = 490,00 zł. Tego rodzaju kalkulacje są kluczowe w branży odnawialnych źródeł energii, ponieważ pomagają w dokładnym oszacowaniu kosztów projektu oraz w planowaniu budżetu. Praktyczne zastosowanie takich obliczeń pozwala na precyzyjne zarządzanie kosztami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania projektami budowlanymi oraz finansami.

Pytanie 4

Który typ podłoża wspomaga przekazywanie ciepła do kolektora gruntowego?

A. Suchy i gliniasty

B. Wilgotny i piaszczysty

C. Wilgotny i gliniasty

D. Twardy i piaszczysty

Wybór odpowiedzi dotyczących suchego gruntu, zarówno piaszczystego, jak i gliniastego, nie jest najlepszy. Te materiały mają słabe właściwości przewodzenia ciepła. Suchy grunt piaszczysty może przepuszczać wodę, ale ciepło ucieka mu zbyt szybko. Z kolei suchy grunt gliniasty, mimo że lepszy od piasku, też musi być trochę wilgotny, żeby dobrze przewodzić ciepło. A jak jest za suchy, to się kurczy i mogą powstawać szczeliny, co wpływa na kontakt z kolektorem. Ważne jest, żeby nie lekceważyć roli wilgotności gruntu przy projektowaniu systemów geotermalnych. Warto zrozumieć, jak wilgoć, rodzaj gruntu i przewodnictwo cieplne się ze sobą łączą, bo to klucz do efektywnego działania takich systemów. Wilgotne gliny naprawdę robią różnicę w wymianie energii z kolektorem gruntowym.

Pytanie 5

Połączenie zaciskowe przewodów solarnych z twardymi rurami miedzianymi jest wykonane nieprawidłowo, gdy

A. brak daty opisującej połączenie

B. nie podano numeru porządkowego do opisu połączenia

C. połączenie nie zostało oznaczone jako zaciśnięte

D. nie oznaczono pełnego wsunięcia rury do kielicha złączki

Oznaczenie połączenia datą, numerem porządkowym oraz informacja o zaciśnięciu, mimo że mogą być użyteczne w kontekście dokumentacji, nie mają kluczowego znaczenia dla jakości samego połączenia zaciskowego. W praktyce, oznaczenie daty wykonania połączenia może być ważne dla celów serwisowych lub kontrolnych, jednak nie wpływa bezpośrednio na trwałość i funkcjonalność połączenia. Z kolei brak oznaczenia jako 'zaciśnięte' może wynikać z niewłaściwych procedur dokumentacyjnych, ale nie prowadzi bezpośrednio do fizycznych problemów z połączeniem. Oznaczenia tego typu są bardziej praktyczne w kontekście zarządzania projektami niż technicznych aspektów montażu. Właściwe wykonanie połączenia, na co wskazuje kluczowe znaczenie pełnego wsunięcia rury do kielicha, jest podstawowym elementem bezpieczeństwa i efektywności instalacji. Użytkownicy często pomijają ten aspekt, koncentrując się na kwestiach administracyjnych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dlatego istotne jest, aby dokładnie rozumieć znaczenie każdego kroku w procesie montażu, a nie tylko skupić się na dokumentacji. Właściwe połączenia wymagają kompleksowego podejścia, w którym wszystkie aspekty, w tym techniczne, administracyjne i serwisowe, są odpowiednio zintegrowane.

Pytanie 6

Najwcześniej po jakim czasie od napełnienia instalacji grzewczej wodą można rozpocząć próbę szczelności?

A. 60 minutach

B. 72 godzinach

C. 30 minutach

D. 24 godzinach

Wybór 72 godzin, 60 minut lub 30 minut jako momentu przystąpienia do próby szczelności po napełnieniu instalacji wodą opiera się na nieporozumieniach dotyczących procesów stabilizacji ciśnienia i wykrywania nieszczelności. Można zauważyć, że krótszy czas, jak 60 minut lub 30 minut, może wydawać się wystarczający, jednak w rzeczywistości nie pozwala na odpowiednie wyrównanie ciśnienia we wszystkich elementach systemu. W krótkim czasie po napełnieniu woda może jeszcze intensywnie krążyć, co skutkuje niestabilnym ciśnieniem i potencjalnie niewykrytymi nieszczelnościami. Z kolei wydłużenie czasu do 72 godzin, chociaż w teorii może wydawać się bezpieczne, jest niepraktyczne i nieefektywne, opóźniając proces uruchamiania systemu bez rzeczywistej potrzeby. Zgodnie z normami branżowymi, 24 godziny to optymalny czas, który zapewnia odpowiednią stabilizację. Wybierając inne czasy, ignorujemy standardy oraz doświadczenie inżynierów, którzy wskazują na ryzyko związane z zbyt krótkim lub zbyt długim czasem oczekiwania na próbę szczelności, co w praktyce może prowadzić do awarii systemu w przyszłości.

Pytanie 7

Ile wynosi współczynnik wydajności pompy ciepła COP, obliczony na podstawie danych technicznych urządzenia zamieszczonych w tabeli, dla temperatury otoczenia 7°C i temperatury wody 50°C?

Dane techniczne
Warunki pomiaru	Opis	Jednostka	Wartość
Temp. otoczenia 7°C Temp. wody 50°C	Moc grzewcza	kW	3,0
	Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki	kW	1,0
	Pobór prądu	A	4,5
Temp. otoczenia 2°C Temp. wody 30°C	Moc grzewcza	kW	3,2
	Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki	kW	0,98
	Pobór prądu	A	4,45
Zasilanie elektryczne		V/Hz	230/50
Temperatura maksymalna		°C	60

A. 3,0

B. 4,0

C. 1,0

D. 4,5

Współczynnik wydajności pompy ciepła (COP) jest kluczowym wskaźnikiem efektywności energetycznej tych urządzeń. Odpowiedź 3,0 jest poprawna, ponieważ wskazuje na relację między mocą grzewczą a mocą elektryczną potrzebną do jej wytworzenia. W przypadku podanych wartości, moc grzewcza wynosi 3,0 kW, a moc elektryczna 1,0 kW. Obliczenie COP polega na podzieleniu mocy grzewczej przez moc elektryczną: COP = 3,0 kW / 1,0 kW = 3,0. Taki współczynnik oznacza, że pompa ciepła dostarcza trzy razy więcej energii cieplnej niż zużywa energii elektrycznej, co jest korzystne z perspektywy ekonomicznej oraz ekologicznej. W praktyce, wysoki współczynnik COP wskazuje na lepszą wydajność urządzenia, co jest szczególnie istotne przy obliczaniu kosztów eksploatacji systemów ogrzewania. W branży pomp ciepła zaleca się dążenie do COP na poziomie co najmniej 3,0, aby zapewnić opłacalność inwestycji.

Pytanie 8

Jaką maksymalną różnicę temperatur Δt pomiędzy kolektorem a zbiornikiem solarnym należy osiągnąć, aby uruchomić pompę solarną?

A. 15 °C

B. 20 °C

C. 33 °C

D. 25 °C

Wybierając inne wartości różnicy temperatur, można wpaść w pułapki związane z nieefektywnym działaniem systemu solarnego. Na przykład, wybór wartości 25 °C lub 20 °C jako maksymalnej różnicy może wydawać się korzystny, jednak w praktyce może prowadzić do nadmiernych strat energii. Im większa różnica temperatur, tym trudniej jest efektywnie transportować ciepło do zasobnika, co z kolei prowadzi do niższej efektywności całego systemu. Zbyt wysoka różnica temperatur może wywołać także ryzyko przegrzania, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do uszkodzenia kolektora. Warto również zauważyć, że wiele systemów solarnych jest projektowanych w taki sposób, aby pracowały w optymalnym zakresie, co oznacza, że odpowiednia różnica temperatur ma kluczowe znaczenie dla ich długoterminowej niezawodności i wydajności. Wybór 33 °C jako maksymalnej różnicy jest zdecydowanie niezalecany, ponieważ przekracza normy praktyk branżowych, co prowadzi do obniżenia efektywności oraz nieodpowiedniego wykorzystywania energii słonecznej, a także zwiększa ryzyko operacyjne. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tego zagadnienia jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów w projektowaniu i eksploatacji systemów solarnych.

Pytanie 9

Pompę obiegową należy zainstalować na rurze

A. ciepłej wody użytkowej

B. bypassowej

C. cyrkulacyjnej

D. zimnej wody użytkowej

Pompę obiegową montuje się na przewodzie cyrkulacyjnym, ponieważ jej głównym zadaniem jest zapewnienie ciągłego przepływu wody w systemach grzewczych oraz ciepłej wody użytkowej. Dzięki temu woda jest równomiernie rozprowadzana, co zwiększa efektywność systemu grzewczego i minimalizuje straty energii. Przykładem zastosowania pompy cyrkulacyjnej może być instalacja centralnego ogrzewania w budynkach mieszkalnych, gdzie pompa ta umożliwia szybkie i równomierne ogrzewanie pomieszczeń. Zgodnie z normami branżowymi, oto kilka dobrych praktyk: pompa powinna być umieszczona w najniższym punkcie instalacji, aby uniknąć problemów z powietrzem w systemie, a także powinna być dobrana odpowiednio do parametrów instalacji, takich jak średnica rur czy wymagany przepływ. To zapewnia optymalną wydajność oraz długą żywotność urządzenia.

Pytanie 10

Czujnik termostatyczny systemu "strażak" używany do ochrony kotłów na biomasę powinien być zamontowany

A. w komorze paleniskowej

B. w czopuchu kotła

C. w podajniku ślimakowym

D. na obudowie podajnika

Montaż czujnika termostatycznego w podajniku ślimakowym może wydawać się sensownym rozwiązaniem, jednak wiąże się z kilkoma istotnymi zagrożeniami. Przede wszystkim, podajnik może być miejscem o zmiennym cieple, gdzie temperatura materiału opałowego nie jest jednolita. W praktyce, czujnik umieszczony w takim miejscu może nie dostarczać precyzyjnych danych o temperaturze, co w efekcie prowadzi do niewłaściwego działania systemu zabezpieczeń. Ponadto, umiejscowienie czujnika w czopuchu kotła, gdzie odpływają gazy spalinowe, jest błędne, ponieważ temperatury w tym obszarze mogą być znacznie wyższe, co może prowadzić do fałszywych alarmów lub uszkodzenia czujnika. Montaż czujnika w komorze paleniskowej również jest nieodpowiedni, ponieważ ekstremalne warunki panujące w tym miejscu mogą zdemolować czujnik, co z kolei grozi poważnymi skutkami dla bezpieczeństwa systemu. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że czujnik termostatyczny można umieścić w dowolnym miejscu, byle tylko był blisko źródła ciepła. Tego typu podejście ignoruje zasady działania i odpowiednie normy, które jasno wskazują, że lokalizacja czujnika powinna sprzyjać stabilności i dokładności pomiarów, co jest kluczowe dla efektywnego i bezpiecznego działania systemów grzewczych.

Pytanie 11

Urządzenie przedstawione na rysunku przeznaczone jest do

A. wykonywania otworów w izolacji cieplnej.

B. zaciskania rur.

C. ogrzewania rur.

D. kielichowania rur.

Jak tak patrzę na dostępne odpowiedzi, to widać, że niektórzy mogą mieć z tym problem. Przykładowo, zaciskanie rur, to nie to samo co kielichowanie. Zaciskanie to takie mechaniczne ściśnięcie rur, a to może je zepsuć, na dodatek nie poszerza końców. Ogrzewanie rur z kolei dotyczy systemów grzewczych, które mają inne zadanie – najczęściej, żeby woda nie zamarzała. To również nie ma związku z kielichowaniem. A robienie otworów w izolacji cieplnej? No to już kompletnie inna bajka, bo dotyczy tylko dostosowania materiałów izolacyjnych. Widać, że brakuje zrozumienia podstawowych funkcji narzędzi, a to ważne, żeby wiedzieć, do czego co służy, zanim zaczniemy działać w inżynierii.

Pytanie 12

Aby biogaz produkowany w biogazowni był odpowiedni do spalania, należy go wcześniej właściwie przystosować. Głównie usuwa się z niego szkodliwy

A. tlenek węgla

B. siarkowodoru

C. wodoru

D. dwutlenek węgla

Wybór dwutlenku węgla, tlenku węgla lub wodoru jako zanieczyszczeń do usunięcia z biogazu nie jest zgodny z rzeczywistością procesów technologicznych związanych z jego oczyszczaniem. Dwutlenek węgla, chociaż jest na tyle ważnym składnikiem biogazu, nie jest bezpośrednio szkodliwy w kontekście jego spalania, a wręcz może być pożądanym gazem ze względu na swoje właściwości energetyczne. W rzeczywistości, CO2 jest często stosowany w procesach wzbogacania biogazu i może być później oddzielany dla innych zastosowań, takich jak produkcja syntetycznego metanu. Tlenek węgla, z drugiej strony, może być niebezpieczny, ale jego obecność w biogazie jest znacznie niższa niż siarkowodoru. Warto zauważyć, że siarkowodór jest o wiele bardziej szkodliwy dla instalacji i zdrowia ludzi, co czyni jego usunięcie kluczowym krokiem w procesie przygotowania biogazu do spalania. Wreszcie, wodór, będący gazem o wysokiej wartości energetycznej, w kontekście biogazu nie stanowi problemu, a jest raczej pozytywnym dodatkiem do składu gazu. Zauważając te różnice, można zrozumieć, dlaczego usuwanie siarkowodoru jest kluczowe, a skupienie się na innych związkach nie odnosi się do rzeczywistych wyzwań technologicznych w obszarze biogazowni.

Pytanie 13

Aby przygotować kosztorys powykonawczy, wielkości wydatków na robociznę, materiały oraz sprzęt ustala się na podstawie

A. o Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia

B. o Polskie Normy - zharmonizowane

C. o Katalog Nakładów Rzeczowych

D. o Katalog Wyrobów Gotowych

Katalog Nakładów Rzeczowych jest kluczowym dokumentem w procesie sporządzania kosztorysów powykonawczych, ponieważ zawiera szczegółowe dane dotyczące nakładów robocizny, materiałów i sprzętu, które są niezbędne do oszacowania kosztów realizacji projektu budowlanego. Dzięki tym informacjom, kosztorysant ma możliwość precyzyjnego określenia wydatków związanych z każdym etapem realizacji inwestycji. Katalog ten jest zgodny z obowiązującymi normami oraz standardami branżowymi, co zapewnia jego rzetelność i aktualność. Na przykład, w praktyce, jeśli wykonawca planuje budowę obiektu, korzysta z Katalogu Nakładów Rzeczowych, aby uwzględnić specyficzne koszty materiałów budowlanych oraz robocizny związanej z ich montażem. Warto również podkreślić, że właściwe posługiwanie się tym katalogiem przyczynia się do optymalizacji kosztów i zwiększenia efektywności projektów budowlanych, co jest niezbędne w konkurencyjnym środowisku rynku budowlanego.

Pytanie 14

Który z elementów powinien być zainstalowany w najwyższym punkcie systemu solarnego?

A. Naczynie wyrównawcze

B. Odpowietrznik

C. Czujnik temperatury kolektora

D. Pompę napełniającą

Wybór innych elementów jako najwyższego punktu instalacji solarnej prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji oraz znaczenia w systemie. Pompa napełniająca, chociaż istotna, zajmuje się transportem czynnika grzewczego, a nie usuwaniem powietrza. Jej lokalizacja w instalacji nie powinna być w najwyższym punkcie, ponieważ nie jest przystosowana do radzenia sobie z powietrzem w systemie. Czujnik temperatury kolektora pełni rolę monitorującą, a jego umiejscowienie w górnej części instalacji nie ma wpływu na eliminację powietrza, co jest kluczowe dla efektywności. Naczynie wyrównawcze, choć ważne dla kompenzacji zmian objętości czynnika grzewczego, nie jest przeznaczone do usuwania powietrza z systemu. Powszechnym błędem jest mylenie roli tych elementów, co prowadzi do nieprawidłowej konfiguracji systemu. W praktyce, skutkiem takiej pomyłki może być obniżona wydajność instalacji oraz wyższe ryzyko awarii, co z kolei prowadzi do zwiększonych kosztów eksploatacji i napraw. Dlatego kluczowe jest, aby każdy element instalacji był umiejscowiony zgodnie z jego przeznaczeniem oraz zasadami dobrych praktyk inżynieryjnych.

Pytanie 15

Jakie elementy należy wykorzystać do montażu panelu fotowoltaicznego na płaskim dachu?

A. śruby rzymskie

B. profil wielorowkowy i kołki rozporowe

C. stelaż z ram trójkątnych

D. profil wielorowkowy oraz kotwy krokwiowe

Montaż paneli fotowoltaicznych na dachu płaskim wymaga odpowiednich rozwiązań technicznych, które zapewnią zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność energetyczną. Użycie profilu wielorowkowego i kotw krokwiowych może wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiednie, jednak te elementy są przeznaczone głównie do dachów skośnych, gdzie ich zastosowanie jest zgodne z architekturą dachu i jego obciążeniem. W kontekście dachów płaskich, kotwy krokwiowe nie zapewniają odpowiedniej stabilności, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, zwłaszcza w warunkach wietrznych. Śruby rzymskie, które również byłyby użyte w tych niepoprawnych opcjach, nie są przeznaczone do montażu paneli słonecznych i nie spełniają wymogów wytrzymałościowych dla tego typu instalacji. Użycie kołków rozporowych w systemach montażowych może prowadzić do niewłaściwego osadzenia paneli, co wpływa na ich trwałość oraz efektywność. Typowym błędem jest mylenie zastosowania tych elementów, które w rzeczywistości nie dostarczają wymaganego wsparcia ani stabilności, co w rezultacie może prowadzić do uszkodzenia systemu fotowoltaicznego oraz obniżenia jego wydajności. Z tego względu kluczowe jest stosowanie sprawdzonych technologii, takich jak stelaż z ram trójkątnych, które są zgodne z najlepszymi praktykami w branży i gwarantują wysoką jakość wykonania oraz długotrwałą efektywność energetyczną instalacji.

Pytanie 16

Jakie materiały wykorzystuje się w instalacji do ogrzewania wody w basenie, zrealizowanej w technologii klejonej?

A. PE

B. PEX

C. PVC

D. PP

Wybór innego materiału, takiego jak PEX, PE czy PP, w kontekście instalacji do podgrzewania wody basenowej nie jest odpowiedni z kilku powodów. PEX, czyli polietylen o wysokiej gęstości, jest znany z elastyczności i odporności na działanie wysokich temperatur, jednak nie jest tak odporny na działanie chemikaliów, które mogą występować w wodzie basenowej. W związku z tym, może ulegać degradacji, co obniża jego trwałość i efektywność w długoterminowych instalacjach. PE (polietylen) jest materiałem, który dobrze sprawdza się w instalacjach wodnych, ale jego właściwości mechaniczne nie są na tyle wysokie, aby sprostać wymaganiom instalacji grzewych, zwłaszcza przy wysokich temperaturach. PP (polipropylen) również ma swoje zastosowania, ale brakuje mu właściwości chemicznych, które oferuje PVC, co czyni go mniej odpowiednim do konstrukcji, które muszą wytrzymać kontakt z różnymi chemikaliami. Wybierając materiał do instalacji grzewych, kluczowe jest uwzględnienie nie tylko właściwości samego tworzywa, ale również specyfiki środowiska, w którym będzie ono używane. Błędem jest zakładać, że wszystkie materiały sztuczne są równoważne w zastosowaniach hydraulicznych; wybór powinien być uzasadniony konkretnymi właściwościami fizycznymi i chemicznymi odpowiednich materiałów. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla zapewnienia długowieczności i efektywności całej instalacji.

Pytanie 17

Jakie będzie pierwsze następstwo utraty zasilania w instalacji solarnej podczas słonecznego dnia?

A. przeciek płynu solarnego przez zawór bezpieczeństwa

B. zapowietrzenie systemu solarnego

C. wrzenie wody w zbiorniku

D. wzrost temperatury płynu solarnego

Wzrost temperatury płynu w instalacji solarnej, gdy zasilanie gaśnie, to dość istotny temat. Kiedy jest słońce i panele produkują energię, płyn, który zazwyczaj jest mieszanką wody z glikolem, nagrzewa się pod wpływem promieni słonecznych. Normalnie, dzięki pompom, płyn krąży przez wymienniki ciepła i przekazuje energię do zbiornika. Ale gdy zniknie zasilanie, pompy stają się bezużyteczne, płyn się nie rusza i zaczyna się nagrzewać. To może prowadzić do przegrzania i nawet uszkodzenia sprzętu. Dlatego nowoczesne systemy mają czujniki temperatury i różne zabezpieczenia, które mogą reagować na zmiany temperatury, żeby minimalizować ryzyko uszkodzeń. Normy, jak EN 12975, dostarczają metod, które pomagają monitorować systemy solarne, co jest naprawdę ważne, żeby działały sprawnie przez dłuższy czas.

Pytanie 18

W jaki sposób definiuje się współczynnik COP?

A. wydajność chłodniczą, wyrażoną w procentach lub jako wartość bezwymiarowa

B. stosunek ilości ciepła generowanego przez pompę ciepła do ilości zużytej energii elektrycznej

C. moc chłodniczą, którą pompa ciepła osiąga w najbardziej trudnych warunkach

D. ciepło parowania w danej temperaturze oraz przy odpowiednim ciśnieniu

Wybór pierwszej opcji, która sugeruje, że współczynnikiem COP określa się moc chłodniczą pompy ciepła w najbardziej niekorzystnych warunkach, jest błędny. Definicja COP odnosi się nie do mocy, ale do efektywności działania pompy ciepła, co jest kluczowe w analizie jej wydajności. Moc chłodnicza, która jest istotna w kontekście osiągów urządzenia, nie jest bezpośrednio związana z COP. Kolejna z niepoprawnych odpowiedzi twierdzi, że COP to sprawność chłodnicza wyrażona w procentach. To również jest nieścisłe, ponieważ COP jest bezwymiarowym wskaźnikiem, który nie wyraża się w procentach, a jego wartość istotnie wpływa na zrozumienie efektywności działania pompy. Ostatnia błędna odpowiedź odnosi się do ciepła parowania, co nie ma bezpośredniego związku z definicją COP. Często pojawia się w praktyce mylne pojęcie, że COP i inne wskaźniki wydajności można stosować zamiennie, co prowadzi do nieporozumień i błędnych decyzji projektowych. Kluczowe jest zrozumienie, że COP jest miernikiem efektywności, co oznacza, że odzwierciedla on nie tylko zdolność pompy do produkcji ciepła, ale także efektywność wykorzystania energii, co jest podstawą odpowiedzialnego projektowania systemów grzewczych i chłodniczych w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Podczas realizacji próby szczelności systemu solarnego ciśnienie kontrolne w każdym punkcie instalacji powinno być wyższe od ciśnienia atmosferycznego o minimum

A. 3 bary

B. 2 bary

C. 4 bary

D. 1 bar

Odpowiedzi sugerujące, że ciśnienie kontrolne powinno być wyższe o 2, 3 lub 4 bary, są niewłaściwe i opierają się na błędnych założeniach dotyczących działania obiegów solarnych. Zbyt wysokie ciśnienie w instalacji może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak uszkodzenie elementów instalacji, awarie sprzętu oraz potencjalnie niebezpieczne sytuacje. W rzeczywistości, ciśnienie o 1 bar powyżej atmosferycznego jest w pełni wystarczające do przeprowadzenia próby szczelności, ponieważ pozwala na bezpieczne zweryfikowanie integralności systemu bez narażania go na nadmierne obciążenia. Ponadto, wyższe ciśnienia mogą prowadzić do nieefektywności energetycznej, a nawet do rozwoju problemów związanych z korozją, co jest szczególnie istotne w instalacjach, gdzie wykorzystywane są różne materiały i substancje chemiczne. W kontekście najlepszych praktyk branżowych, zaleca się, aby ciśnienie próby nie przekraczało tego minimalnego poziomu, aby zachować bezpieczeństwo i efektywność działania systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie ciśnienie próby szczelności jest nie tylko kwestią zgodności z normami, ale także kluczowym aspektem dbałości o długofalową eksploatację systemów solarnych.

Pytanie 20

Podczas rocznego przeglądu zaleca się przeprowadzanie inspekcji stanu płynu solarnego. Który z parametrów płynu solarnego nie podlega ocenie?

A. Barwa

B. Gęstość

C. Ilość

D. Zapach

Zapach płynu solarnego nie jest standardowym parametrem, który podlega ocenie podczas corocznego przeglądu. Kluczowe aspekty, które są monitorowane, to barwa, gęstość oraz ilość płynu, ponieważ mają one bezpośredni wpływ na wydajność systemu solarnego. Barwa płynu może wskazywać na jego czystość, natomiast gęstość jest istotna dla oceny jego właściwości termicznych. Ilość płynu jest również kluczowa, ponieważ niewłaściwy poziom może prowadzić do nieprawidłowego działania systemu. Regularne sprawdzanie tych parametrów jest zgodne z praktykami branżowymi, które zalecają również wymianę płynu co kilka lat, w zależności od jego jakości. Wiedza na temat tych parametrów pozwala na bieżąco monitorować stan systemu solarnego, co przyczynia się do jego dłuższej żywotności i efektywności energetycznej.

Pytanie 21

Aby ochronić kocioł na biomasę przed niską temperaturą czynnika powracającego z systemu c.o., należy zainstalować zawór

A. mieszający na zasilaniu systemu.

B. termostatyczny przed grzejnikami c.o.

C. mieszający na powrocie z systemu.

D. termostatyczny na powrocie z systemu c.o.

Wybór zaworu termostatycznego na powrocie z instalacji c.o. jest nieodpowiedni, ponieważ jego głównym zadaniem jest regulacja temperatury wody w systemie, a nie mieszanie jej z innymi strumieniami. Choć zawory termostatyczne kontrolują przepływ na podstawie temperatury, nie są wystarczające do ochrony kotła na biomasę przed niską temperaturą. Zawory mieszające, w przeciwieństwie do termostatycznych, mają na celu aktywne mieszanie wody o różnych temperaturach, co jest kluczowe w kontekście utrzymania stabilnej i odpowiedniej temperatury roboczej kotła. Podobnie, zastosowanie zaworu mieszającego na zasilaniu instalacji również nie rozwiązuje problemu, ponieważ ciepła woda z kotła powinna być odpowiednio schładzana, aby uniknąć przegrzania układu. Zawory termostatyczne przed grzejnikami c.o. również nie są odpowiednim rozwiązaniem, ponieważ działają na zasadzie regulacji lokalnych temperatur, a nie globalnej ochrony kotła. Zrozumienie funkcji różnych typów zaworów w kontekście instalacji grzewczych jest kluczowe dla efektywności systemu. Wybór niewłaściwego elementu może prowadzić do problemów z komfortem cieplnym i wydajnością energetyczną, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży grzewczej. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o zastosowaniu konkretnego rozwiązania, dokładnie przeanalizować jego funkcjonalności i zastosowanie w kontekście całego systemu grzewczego.

Pytanie 22

Jaki materiał jest najczęściej używany do wytwarzania ogniw fotowoltaicznych?

A. Aluminium

B. Krzem

C. Stal

D. Miedź

Krzem jest najczęściej wykorzystywanym materiałem do produkcji fotoogniw, co wynika z jego unikalnych właściwości półprzewodnikowych. W procesie fotowoltaicznym krzem absorbuje energię świetlną i przekształca ją w energię elektryczną dzięki zjawisku fotowoltaicznemu. Krzem krystaliczny, a także amorficzny, są powszechnie stosowane w ogniwach solarnych. W przypadku krzemu krystalicznego, jego struktura krystaliczna zapewnia wysoką wydajność konwersji energii, co czyni go preferowanym wyborem dla paneli solarnych stosowanych w instalacjach domowych oraz przemysłowych. Ponadto, produkcja ogniw krzemowych jest dobrze rozwinięta, co obniża koszty produkcji i umożliwia masową produkcję. W branży stosowane są standardy, takie jak IEC 61215 i IEC 61730, które dotyczą wydajności oraz bezpieczeństwa fotoogniw. Właściwości krzemu, takie jak łatwość w obróbce oraz stabilność chemiczna, sprawiają, że cały czas pozostaje on kluczowym materiałem w rozwijającym się sektorze energii odnawialnej.

Pytanie 23

Podczas szeregowego łączenia paneli fotowoltaicznych należy uwzględnić

A. napięcie w instalacji elektrycznej

B. częstotliwość prądu w instalacji elektrycznej

C. moc akumulatora

D. zakres napięcia regulatora ładowania

Zakres napięcia regulatora ładowania jest kluczowym elementem przy łączeniu szeregowo paneli fotowoltaicznych. Jest to istotne, ponieważ napięcie wyjściowe, które uzyskujemy z połączonych paneli, musi mieścić się w granicach, które regulator jest w stanie przyjąć. Przykładowo, jeśli połączymy kilka paneli o napięciu 36V każdy, to w połączeniu szeregowym otrzymamy napięcie na poziomie 108V. Regulator ładowania, który obsługuje akumulator, musi być przystosowany do obsługi tego napięcia, aby efektywnie zarządzać procesem ładowania. Zbyt wysokie napięcie może uszkodzić regulator, a w konsekwencji doprowadzić do niewłaściwego ładowania akumulatorów. W branży stosuje się standardy, takie jak IEC 61215, które określają testy jakości paneli, a odpowiedni dobór regulatora zgodnie z napięciem wyjściowym paneli jest kluczowy dla zapewnienia długotrwałej i niezawodnej pracy systemu. Oprócz tego, warto zwrócić uwagę na dobór regulatora z odpowiednią funkcjonalnością, taką jak MPPT, który maksymalizuje wydajność ładowania w zmiennych warunkach nasłonecznienia.

Pytanie 24

Aby prawidłowo rozliczyć wykonane prace montażowe instalacji CWU w budynku jednorodzinnym, w sytuacji gdy w trakcie ich realizacji nastąpiła zmiana trasy jej przebiegu, konieczne jest przeprowadzenie

A. obmiaru powykonawczego

B. obmiaru projektowanych robót

C. geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej

D. odbioru międzyoperacyjnego

Obmiar powykonawczy to proces, który powinien zostać przeprowadzony po zakończeniu prac montażowych, szczególnie w przypadku, gdy zmienił się przebieg trasy instalacji. Taki obmiar ma na celu dokładne zarejestrowanie rzeczywiście wykonanych robót oraz ich wymiarów, co jest kluczowe dla poprawnego rozliczenia z inwestorem. W sytuacji, gdy na etapie montażu zmienia się trasa instalacji, niezbędne jest weryfikowanie tych zmian, aby zapewnić zgodność z dokumentacją projektową. Obmiar powykonawczy umożliwia również identyfikację ewentualnych odchyleń od projektu i umożliwia ich skorygowanie już na etapie rozliczeń. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, wszelkie zmiany powinny być dokumentowane, co jest istotne również dla późniejszych prac konserwacyjnych i serwisowych. Przykładem może być sytuacja, gdy podczas montażu instalacji CWU zmienia się lokalizacja zbiornika, co wymaga ponownego pomiaru długości rur czy ilości użytych materiałów. Takie podejście zwiększa transparentność procesu budowlanego oraz minimalizuje ryzyko sporów podczas finalizacji umowy.

Pytanie 25

Montaż paneli słonecznych na płaskim dachu został zrealizowany przez jednego instalatora oraz dwóch asystentów. Wartość stawki instalatora wynosi 50,00 zł za każdą godzinę pracy, a stawka asystenta to 20,00 zł. Jaką łączną wartość robocizny można oszacować, jeśli całkowity czas pracy wynosi 8 godzin?

A. 720,00 zł

B. 90,00 zł

C. 960,00 zł

D. 560,00 zł

W przypadku wskazania nieprawidłowej wartości kosztorysowej, warto zrozumieć, jakie błędne założenia mogły prowadzić do takiego wniosku. Wiele osób może pominąć kluczowy element, jakim jest różnica w stawkach roboczych pomiędzy instalatorem a pomocnikami. Wybierając odpowiedź 560,00 zł, można zakładać, że osoba obliczyła jedynie koszty pracy pomocników, co jest dużym uproszczeniem. Koszt samej pracy pomocników wyniósłby 320,00 zł, co nie jest zgodne z całościowym podejściem do wyceny robocizny. Z kolei wybór 90,00 zł może wynikać z mylnego obliczenia, bazującego na niepełnym zestawieniu stawek lub liczby pracowników. Inna możliwość to błędne mnożenie stawki godzinowej przez liczbę godzin bez uwzględnienia faktu, że dwóch pomocników pracowało równocześnie. W przypadku wyboru wartości 960,00 zł można zauważyć, że osoba ta mogła pomylić się w obliczeniach, doliczając za dużo godzin lub stawkę dla każdego z pracowników. Kluczowe jest zrozumienie, że dokładna wycena robocizny wymaga analizy wszystkich elementów składających się na koszt, w tym różnicy w stawkach oraz liczby pracowników zaangażowanych w dany projekt. Przy obliczaniu kosztów robocizny należy kierować się zasadą dokładności, co pozwala na uniknięcie nieporozumień i błędów w przyszłych projektach.

Pytanie 26

Gdzie powinien być zainstalowany zawór bezpieczeństwa w zamkniętej instalacji centralnego ogrzewania?

A. w dolnej części każdego pionu oraz przed naczyniem wzbiorczym

B. bezpośrednio na kotłach lub wymiennikach ciepła w górnej części ich przestrzeni wodnej

C. na przyłączach pionów do przewodów rozprowadzających

D. przed grzejnikami zarówno na gałęzi zasilającej, jak i powrotnej

Montaż zaworu bezpieczeństwa w nieodpowiednich miejscach, takich jak przed grzejnikami, w dolnej części pionów czy na przyłączach pionów do przewodów rozprowadzających, nie spełnia podstawowych wymogów bezpieczeństwa i efektywności instalacji centralnego ogrzewania. Umieszczanie zaworu przed grzejnikami może prowadzić do zbyt późnego odcięcia nadmiaru ciśnienia, co naraża system na uszkodzenia. Ponadto, umiejscowienie zaworu w dolnej części pionów nie pozwala na efektywne usunięcie nadmiaru ciśnienia, gdyż gorąca woda ma tendencję do unikania dół, co może prowadzić do zjawisk przegrzewania w górnych częściach instalacji. Zawór bezpieczeństwa powinien być w odpowiedniej lokalizacji, aby działał w chwilach krytycznych, co jest kluczowe dla zapobiegania awariom i zagrożeniom. Montaż na przyłączach pionów również nie zapewnia wymaganego poziomu ochrony, gdyż zawór powinien być umiejscowiony jak najbliżej źródła ciepła. Standardy branżowe oraz przepisy budowlane jasno określają wymagania dotyczące lokalizacji zaworu bezpieczeństwa, podkreślając, że niewłaściwe umiejscowienie może prowadzić do katastrofalnych skutków, w tym do zniszczenia urządzeń oraz zagrożenia dla użytkowników instalacji.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tabeli dobierz średnicę rury, jeżeli w instalacji solarnej przewidziano montaż 16 kolektorów.

Średnica rury [mm]	Ilość czynnika w 1 mb rury [dm³/mb]	Liczba podłączonych kolektorów
15 x 1,0	0,13	1 – 3
18 x 1,0	0,2	4 – 6
22 x 1,0	0,31	7 – 9
28 x 1,5	0,49	10 – 20
35 x 1,5	0,8	21 – 30
42 x 1,5	1,2	31 – 40

A. 35 x 1,5

B. 28 x 1,5

C. 22 x 1,0

D. 42 x 1,5

Wybór średnicy rury 28 x 1,5 jest uzasadniony, ponieważ w tabeli przedstawiono zakresy średnic rur, które są odpowiednie dla określonej liczby kolektorów. W przypadku instalacji solarnej z 16 kolektorami, średnica 28 x 1,5 mieści się w przedziale od 10 do 20 kolektorów, co jest zgodne z zaleceniami branżowymi. Użycie rury o tej średnicy zapewnia optymalne przepływy cieczy w systemie, co przekłada się na efektywność całej instalacji. Dobrze dobrana średnica rury jest kluczowa dla minimalizacji strat ciśnienia oraz zapewnienia odpowiedniego transportu ciepła z kolektorów do zbiorników magazynowych. Ponadto, w praktyce, zastosowanie rur o właściwych średnicach pozwala na uniknięcie problemów z hałasem czy drganiami, które mogą wystąpić przy niewłaściwym doborze. Zgodnie z normami branżowymi, dobór średnicy powinien być także oparty na przepływach cieczy oraz ich prędkości, co w tym przypadku zostało spełnione. Dlatego odpowiedź 28 x 1,5 jest nie tylko poprawna, ale również zgodna z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 28

W Polsce płaskie kolektory słoneczne powinny być umieszczane na dachu budynku, skierowane w stronę

A. północną

B. południową

C. wschodnią

D. zachodnią

Kolektory słoneczne płaskie powinny być zorientowane na południe, aby maksymalizować ilość otrzymywanego promieniowania słonecznego przez cały dzień. Dzięki takiej orientacji, kolektory są w stanie wykorzystać maksymalne nasłonecznienie, zwłaszcza w godzinach szczytowych, kiedy słońce znajduje się najwyżej na niebie. W Polsce, ze względu na nasze położenie geograficzne, orientacja południowa jest kluczowa dla uzyskania optymalnej efektywności energetycznej. Przykładowo, instalacje w orientacji południowej mogą zwiększyć wydajność kolektorów o 15-30% w porównaniu do innych kierunków. Dobre praktyki wskazują, że przy projektowaniu systemów solarnych należy także uwzględniać kąt nachylenia kolektorów, który powinien wynosić od 30 do 45 stopni, co dodatkowo wspiera efektywność zbierania energii. W związku z tym, podejmowanie decyzji o lokalizacji i orientacji kolektorów powinno być oparte na analizach nasłonecznienia oraz lokalnych warunkach klimatycznych, co przyczynia się do maksymalizacji zysków energetycznych.

Pytanie 29

Kiedy odbywa się odbiór instalacji solarnej?

A. po napełnieniu zbiornika i przed ustawieniem mocy pompy.

B. po wykonaniu próby ciśnieniowej i przed ustawieniem regulatora.

C. po pierwszym uruchomieniu systemu.

D. przed pierwszym uruchomieniem systemu.

Odpowiedzi sugerujące, że odbiór instalacji solarnej następuje przed jej pierwszym uruchomieniem lub po wykonaniu próby ciśnieniowej, są nieprawidłowe, ponieważ kluczowym etapem odbioru jest obserwacja działania systemu w rzeczywistych warunkach operacyjnych. Przeprowadzenie próby ciśnieniowej przed uruchomieniem jest istotne, ale to tylko jeden z kroków w procesie weryfikacji instalacji. Nie dostarcza ono jednak informacji na temat rzeczywistej wydajności instalacji, jak również jej zdolności do pracy w zmieniających się warunkach atmosferycznych. Odbiór po napełnieniu zasobnika i przed ustawieniem mocy pompy nie jest wystarczający, ponieważ w czasie pierwszego uruchomienia można zaobserwować, jak system reaguje na rzeczywistą interakcję wszystkich komponentów, co może ujawnić potencjalne problemy, które nie były widoczne w fazie montażu. Odbiór powinien uwzględniać nie tylko aspekty techniczne, ale również funkcjonalność instalacji, co wymaga jej uruchomienia. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa systemów solarnych.

Pytanie 30

Aby chronić instalację centralnego ogrzewania przed nadmiernym wzrostem ciśnienia czynnika grzewczego spowodowanym temperaturą i związanym ze wzrostem objętości, należy zastosować

A. grupę pompową

B. naczynie wzbiorcze

C. zawór zwrotny

D. zawór bezpieczeństwa

Zawór zwrotny to już zupełnie inna bajka w systemach grzewczych. Jego rola to zapobieganie cofaniu się czynnika grzewczego, czyli tak naprawdę dba o to, by płynął w jednym kierunku. To ważne dla działania pomp, bo jak nie, to mogą się pojawić różne nieprzyjemne zjawiska, takie jak problemy hydrauliczne, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Tylko, że zawór zwrotny nie ma wpływu na kontrolę ciśnienia instalacji, co w kontekście wzrostu objętości wody przy podwyższonej temperaturze jest kluczowe. Grupa pompową z kolei odpowiada za to, żeby zapewnić odpowiedni przepływ czynnika grzewczego, i może coś tam regulować ciśnienie, ale sama w sobie nie zapobiegnie jego wzrostowi w sytuacjach awaryjnych. Zawór bezpieczeństwa to już inna sprawa – on działa, żeby chronić instalację przed zbyt dużym ciśnieniem, ale jego rola to spuszczenie nadmiaru, a nie kontrolowanie tego ciśnienia. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że te różne elementy mają swoje unikalne funkcje, ale żadne z nich nie zastąpi kluczowej roli naczynia wzbiorczego w zabezpieczaniu instalacji przed skutkami termicznej ekspansji czynnika grzewczego. Po prostu, żeby mieć pewność, że wszystko działa bezpiecznie i efektywnie, trzeba stosować naczynie wzbiorcze zgodnie z aktualnymi standardami i dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 31

W trakcie dorocznego przeglądu systemu grzewczego wykorzystującego energię słoneczną, na początku należy

A. przeprowadzić odpowietrzenie instalacji

B. sprawdzić stan jakości płynu solarnego

C. wykonać regulację położenia kolektorów

D. zrealizować dezynfekcję instalacji

Dokonanie odpowietrzenia instalacji, regulacji położenia kolektorów czy przeprowadzenie dezynfekcji, choć istotne, nie powinno być priorytetem podczas corocznego przeglądu. Odpowietrzenie instalacji ma znaczenie w kontekście usuwania powietrza, które może wpłynąć na cyrkulację płynu, jednak jest to działanie, które zazwyczaj wykonuje się w momencie wystąpienia problemów z zasilaniem cieplnym. Regulacja położenia kolektorów może być konieczna, ale zazwyczaj odbywa się w kontekście instalacji nowej lub po istotnych zmianach w otoczeniu, np. w wyniku rozwoju roślinności, a nie corocznych przeglądów. Co więcej, dezynfekcja instalacji jest procesem ważnym, szczególnie w kontekście higieny, jednak nie jest to pierwszorzędne działanie, które powinno być wykonywane co roku, a raczej w przypadku wykrycia zanieczyszczeń mikrobiologicznych. Stąd wynika, iż zaniedbanie testowania płynu solarnego na wczesnym etapie może prowadzić do długoterminowych problemów, które obejmują nie tylko spadek wydajności systemu, ale także znaczne koszty awarii i napraw. Wiedza na temat stanu płynu solarnych to klucz do efektywnej i bezpiecznej eksploatacji systemu grzewczego.

Pytanie 32

Jaką minimalną odległość powinny mieć rurociągi w poziomym wymienniku gruntowym, aby została zachowana odpowiednia normatywność?

A. 400 cm

B. 200 cm

C. 80 cm

D. 20 cm

Minimalna odległość pomiędzy rurociągami poziomego wymiennika gruntowego wynosząca 80 cm jest zgodna z obowiązującymi standardami projektowania systemów geotermalnych. Ustalenie odpowiedniej odległości pomiędzy rurociągami jest kluczowe dla zapewnienia efektywności wymiany ciepła oraz uniknięcia problemów związanych z przepływem cieczy. Zbyt mała odległość może prowadzić do niedostatecznego przewodzenia ciepła, co w efekcie obniża wydajność instalacji. Na przykład, w zastosowaniach komercyjnych, takich jak ogrzewanie budynków, zachowanie tego odstępu może znacząco wpłynąć na koszty operacyjne i efektywność energetyczną systemu. Dodatkowo, w praktyce inżynieryjnej, projektanci uwzględniają również czynniki takie jak rodzaj gruntu, ciśnienie cieczy oraz warunki hydrologiczne, co podkreśla znaczenie właściwych odległości w kontekście bezpieczeństwa i wydajności. Warto również zaznaczyć, że normy techniczne, takie jak EN 15316-4-3, wskazują na te minimalne odległości jako standardowe praktyki, co sprawia, że ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemów geotermalnych.

Pytanie 33

W instalacji grzewczej, jaki element kontroluje pracę sterownik solarny?

A. pompy solarnej

B. pompy obiegowej ciepłej wody użytkowej

C. pompy obiegowej centralnego ogrzewania

D. zaworu zabezpieczającego

Sterownik solarny w instalacji grzewczej ma za zadanie zarządzać pracą pompy solarnej, co jest kluczowe dla efektywnego wykorzystywania energii słonecznej. Jego głównym celem jest optymalne wykorzystanie ciepła generowanego przez kolektory słoneczne. Gdy temperatura czynnika grzewczego w kolektorach przekracza określoną wartość, sterownik uruchamia pompę solarną, co pozwala na przesyłanie ciepła do zbiornika buforowego lub do instalacji grzewczej budynku. Przykładem praktycznego zastosowania może być system ogrzewania wody użytkowej, gdzie ciepło ze słońca jest efektywnie wykorzystane do podgrzewania wody, co redukuje koszty energii oraz wpływ na środowisko. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zastosowanie automatyki w instalacjach solarnych znacząco zwiększa ich wydajność, minimalizując straty energii oraz maksymalizując korzyści ekonomiczne i ekologiczne.

Pytanie 34

Jaka jest najbardziej korzystna wartość współczynnika efektywności pompy ciepła COP?

A. 3,50

B. 4,35

C. 0,35

D. 0,25

Współczynnik efektywności pompy ciepła (COP) jest kluczowym parametrem określającym jej wydajność, jednak zrozumienie tego wskaźnika wymaga analizy kilku aspektów. Odpowiedzi, które wskazują wartości COP poniżej 4,35, są niepoprawne, ponieważ nie odzwierciedlają aktualnych standardów wydajności nowoczesnych pomp ciepła. Wartości takie jak 0,35, 0,25 czy nawet 3,50 są w praktyce nieosiągalne dla współczesnych urządzeń, które zostały zaprojektowane z myślą o efektywności. Podawane wartości 0,25 i 0,35 sugerują, że na każdą jednostkę energii elektrycznej, pompa generowałaby zaledwie jedną czwartą lub jedną trzecią jednostki energii cieplnej, co jest nie tylko nieefektywne, ale również nieopłacalne. Takie pompy ciepła są przestarzałe i nie spełniają minimalnych norm efektywności energetycznej, które są obecnie wymagane w wielu krajach. Warto również zauważyć, że niektóre starsze modele mogłyby prezentować takie wartości, ale nie są one reprezentatywne dla nowoczesnych technologii. W branży dużą wagę przykłada się do stosowania pomp ciepła o wysokim COP, które przyczyniają się do efektywnego wykorzystania odnawialnych źródeł energii i ograniczania wpływu na środowisko. Używanie przestarzałych urządzeń nie tylko zwiększa koszty eksploatacji, ale także prowadzi do większego zużycia energii, co jest sprzeczne z aktualnymi dążeniami do zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 35

Producent pompy ciepła zasugerował, aby wykonać przyłącze elektryczne chronione wyłącznikiem nadmiarowo-prądowym C20. Oznaczenie to wskazuje, że wyłącznik zadziała podczas uruchamiania pompy przy określonej wielokrotności prądu znamionowego:

A. I = (5-10)In

B. I = (15-20)In

C. I = (10-15)In

D. I = (3-5)In

Wybrane odpowiedzi nie uwzględniają specyfiki działania wyłączników nadmiarowo-prądowych typu C, które charakteryzują się określonym zakresem prądów rozruchowych. Odpowiedzi takie jak (15-20)In, (3-5)In czy (10-15)In przedstawiają błędne założenia co do zachowania wyłączników w warunkach przeciążeniowych. W przypadku wyłączników typu C, ich charakterystyka zadziałania jest dostosowana do obciążeń indukcyjnych, co oznacza, że są one zdolne do tolerowania krótkotrwałych wzrostów prądu, które występują podczas rozruchu silników. Przeciążenia w zakresie 3-5 razy prądu znamionowego są zbyt niskie dla typowych zastosowań w przypadku pomp cieplnych, co może prowadzić do nieprawidłowego działania zabezpieczeń. Odpowiedzi sugerujące wyższe wartości, jak (10-15)In czy (15-20)In, nie są zgodne z rzeczywistością, ponieważ wyłączniki te muszą zadziałać w odpowiednim momencie, aby chronić przed uszkodzeniami, ale nie mogą być zbyt czułe, aby nie wyłączały się w trakcie normalnej pracy urządzenia. Kluczowym błędem jest nieznajomość właściwego zakresu prądów roboczych, co może prowadzić do niewłaściwego doboru elementów zabezpieczających. Zrozumienie, że wyłączniki C są przystosowane do tolerowania wyższych prądów rozruchowych, jest fundamentalne dla zapewnienia zarówno bezpieczeństwa, jak i efektywności systemu elektrycznego w aplikacjach przemysłowych oraz budowlanych.

Pytanie 36

Na jakim dokumencie oferent przetargu na montaż instalacji fotowoltaicznej w budynku szkoły opiera swoją propozycję?

A. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia

B. Plan zagospodarowania przestrzennego

C. Rachunki za energię elektryczną szkoły

D. Projekt budowlany szkoły

Zrozumienie roli różnych dokumentów w postępowaniu przetargowym jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania oferty. Plan zagospodarowania przestrzennego, mimo że jest istotnym dokumentem w kontekście lokalizacji inwestycji, nie jest bezpośrednio związany z wymaganiami technicznymi i organizacyjnymi konkretnego zamówienia. Jego zadaniem jest określenie przeznaczenia terenów oraz zasad ich zagospodarowania, co może być ważne na etapie projektowania, ale nie powinno stanowić podstawy do tworzenia oferty przetargowej. Rachunki za energię elektryczną szkoły mogą dostarczyć informacji o zużyciu energii, lecz nie zawierają one specyfikacji technicznych wymaganych do realizacji montażu instalacji fotowoltaicznej. Projekt budowlany szkoły, choć istotny dla realizacji inwestycji, jest jedynie jednym z wielu dokumentów, które powinny być brane pod uwagę w kontekście wykonania prac. Jest to dokument zawierający plany i rysunki budowlane, ale nie określa szczegółowych warunków zamówienia, które są kluczowe dla oferentów. Najczęstszym błędem myślowym jest przekonanie, że wystarczy posługiwać się jedynie dokumentami związanymi z istniejącą infrastrukturą, zamiast zwrócić uwagę na szczegółowe wymagania zamawiającego, które są jasno określone w SIWZ.

Pytanie 37

W Katalogach Nakładów Rzeczowych (KNR) jednostką miary nakładów pracy sprzętu jest

A. m-g

B. r-g

C. robocizna

D. godzina

Robocizna jako jednostka nakładów pracy odnosi się do pracy ludzkiej, a nie do pracy sprzętu, co czyni ją nieadekwatną odpowiedzią w kontekście KNR. Używanie robocizny zamiast m-g może prowadzić do mylnych obliczeń, ponieważ nie oddaje rzeczywistego czasu pracy sprzętu, który zazwyczaj jest szacowany w jednostkach czasowych, takich jak godziny czy miesiące robocze. R-g, czyli robotogodzina, to również jednostka, która nie jest standardowo stosowana dla sprzętu, a raczej odnosi się do godzin pracy pojedynczego pracownika, co również nie jest zgodne z koncepcją nakładów pracy sprzętu. Godzina, jako jednostka, także nie jest idealna, ponieważ nie uwzględnia dłuższych okresów eksploatacji sprzętu, które są niezbędne do oceny ich wydajności w dłuższym horyzoncie czasowym. Miesięczne analizy wykorzystania sprzętu są kluczowe dla oceny kosztów operacyjnych oraz planowania inwestycji, dlatego stosowanie jednostek takich jak m-g jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie i planowaniu projektów. Używanie niewłaściwych jednostek może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć na rentowność projektów budowlanych.

Pytanie 38

Aby w zbiorniku buforowym umożliwić dostarczanie na różnych poziomach czynnika o określonej temperaturze, trzeba zainstalować

A. zespół pompowy

B. stratyfikator

C. regulator przepływu

D. odpowietrznik

Odpowietrznik nie jest urządzeniem przystosowanym do regulacji poziomów temperatury czynnika w zbiorniku buforowym. Jego podstawowym zadaniem jest eliminacja powietrza z systemów hydraulicznych, co jest istotne w zapobieganiu uszkodzeniom pomp i innych elementów układu. Odpowietrzniki działają na zasadzie automatycznego usuwania powietrza, ale nie wpływają na temperaturową stratygrafię cieczy w zbiorniku, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Regulator przepływu z kolei służy do kontrolowania ilości przepływającego czynnika, co może wpływać na jego temperaturę, ale nie zapewnia stratyfikacji i nie pozwala na jednoczesne przechowywanie cieczy o różnych temperaturach. To podejście do zarządzania systemem wodnym jest ograniczone i nieefektywne w kontekście złożonych instalacji. Zespół pompowy, pomimo że jest kluczowym elementem systemu hydraulicznego, również nie spełnia wymogów dotyczących temperatury czynnika w zbiorniku buforowym. Pompy odpowiadają za cyrkulację medium, ale nie są w stanie segregować cieczy według temperatury, co jest niezbędne w kontekście stratyfikacji. Błąd w myśleniu polega na myleniu roli poszczególnych komponentów w systemie, co prowadzi do nieefektywnej konfiguracji instalacji, niezgodnej z zasadami inżynierii cieplnej oraz najlepszymi praktykami projektowymi.

Pytanie 39

System centralnego ogrzewania z pompą ciepła, która wykorzystuje ciepło z gruntu jako jedyne źródło ciepła, określa się mianem układu

A. ambiwalentnym

B. kombinowanym

C. biwalentnym

D. monowalentnym

Instalacja centralnego ogrzewania z pompą ciepła, która korzysta wyłącznie z energii geotermalnej, nazywana jest układem monowalentnym. Oznacza to, że system ten jako jedyne źródło ciepła zaspokaja potrzeby grzewcze budynku, co jest szczególnie korzystne w kontekście efektywności energetycznej. W takich systemach pompa ciepła pozyskuje ciepło z gruntu, co pozwala na wykorzystanie odnawialnych źródeł energii. Przykłady zastosowania to domy jednorodzinne, które mogą korzystać z gruntowych wymienników ciepła, jak kolektory poziome czy pionowe sondy geotermalne. Warto zaznaczyć, że projektowanie i instalacja takich systemów powinny opierać się na normach, takich jak PN-EN 14511, które regulują klasyfikację pomp ciepła oraz ich wydajność. W praktyce, układy monowalentne mogą wykazywać wysoką efektywność i przyczyniać się do znacznych oszczędności energii oraz redukcji emisji CO2, co jest zgodne z nowoczesnymi trendami w budownictwie ekologicznym.

Pytanie 40

Jakie narzędzie jest używane do pomiarów średnic rur, zaworów i kształtek, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych?

A. dalmierz

B. anemometr

C. suwmiarka

D. kątomierz

Suwmiarka to narzędzie pomiarowe, które pozwala na precyzyjne mierzenie zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych średnic różnych obiektów, takich jak rury, zawory czy kształtki. W praktyce, suwmiarka wykorzystywana jest w wielu branżach, w tym w mechanice, budownictwie oraz inżynierii, gdzie dokładność pomiarów jest kluczowa dla zapewnienia jakości wykonywanych prac. Suwmiarki mogą być analogowe lub cyfrowe, co umożliwia łatwe odczytywanie wyników. Dobre praktyki zalecają użycie suwmiarek z funkcją zerowania oraz z dokładnością pomiaru wynoszącą co najmniej 0,02 mm, co jest szczególnie istotne w precyzyjnych zastosowaniach. Ponadto, obsługa suwmiarek jest dosyć intuicyjna, co czyni je narzędziem dostępnym dla szerokiego kręgu użytkowników, nawet tych początkujących w dziedzinie pomiarów. Dlatego suwmierz jest uważany za niezbędne narzędzie w każdym warsztacie czy laboratorium, gdzie wymagane są dokładne pomiary liniowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej