Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 16:37
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 16:44

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego materiału budowlanego należy użyć do stworzenia trwałej, bezpiecznej oraz estetycznej krawędzi paleniska ogniska, które znajduje się wzdłuż ścieżki przyrodniczej na leśnej polanie?

A. Kamień polny

B. Obrzeże betonowe

C. Dwuteownik stalowy

D. Belkę sosnową

Wybór kamienia polnego jako materiału do wykonania krawędzi paleniska ogniska jest uzasadniony zarówno jego trwałością, jak i estetycznym wyglądem. Kamień polny jest naturalnym materiałem, który charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie wysokich temperatur oraz czynników atmosferycznych, co czyni go idealnym rozwiązaniem do zastosowań zewnętrznych. Jego różnorodność kolorystyczna i faktura pozwala na estetyczne wkomponowanie go w otoczenie leśne, co jest szczególnie istotne w kontekście ścieżek przyrodniczych. Ponadto, kamienie polne, dzięki swojej masywności, zapewniają stabilność i bezpieczeństwo, eliminując ryzyko przemieszczenia się krawędzi w wyniku działania sił mechanicznych, takich jak wiatry czy aktywność ludzi. W praktyce, takie obrzeża mogą być stosowane nie tylko w paleniskach, ale również w innych elementach małej architektury ogrodowej, co dodatkowo zwiększa ich funkcjonalność. Warto również wspomnieć o ich zgodności z zasadami zrównoważonego rozwoju, gdyż kamień polny jest materiałem naturalnym, który nie wpływa negatywnie na środowisko.

Pytanie 2

Jakie narzędzia i sprzęt będą wystarczające do wykopania i ustabilizowania gotowej formy zbiornika wodnego z laminatu poliestrowego o wymiarach 1,2 m długości, 1,0 m szerokości oraz 0,8 m głębokości w wcześniej wyznaczonym miejscu?

A. Szpadel, taczka, sznurek

B. Szpadel, łopata, taczka, poziomica, miarka, wąż ogrodowy

C. Koparka, przyczepa, ubijarka spalinowa, szpadel

D. Koparka, szpadel, niwelator, tyczki, łata geodezyjna, miarka

Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ zestaw narzędzi i sprzętu składający się ze szpada, łopaty, taczki, poziomicy, miarki i węża ogrodowego jest wystarczający do wkopania i stabilizacji formy oczka wodnego z laminatu poliestrowego. Szpadel i łopata pozwalają na precyzyjne wykopanie odpowiedniego kształtu oraz głębokości, które są zgodne z wymiarami oczka. Poziomica jest niezbędna do zapewnienia, że dno oczka będzie równe, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności oczka wodnego. Miarka natomiast umożliwia dokładne mierzenie głębokości i kształtu wykopu, co zapobiega błędom konstrukcyjnym. Taczka ułatwia transport ziemi wykopanej podczas prac, a wąż ogrodowy może być użyty do przemywania wykopu lub dostarczania wody do stabilizacji formy. W praktyce, dokładne przestrzeganie tych etapów i używanie odpowiednich narzędzi zapewni długotrwałość oraz stabilność oczka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie ogrodowym.

Pytanie 3

Aby osiągnąć iluzję poszerzenia wąskiego placu w ogrodzie, należy zaprojektować układ nawierzchni placu w formie

A. nieregularnych kształtów geometrycznych

B. podłużnych pasków

C. poprzecznych pasków

D. szachownicy

Wybór wzoru poprzecznych pasów jako sposobu na optyczne poszerzenie wąskiego placu w ogrodzie jest oparty na zasadach perspektywy oraz iluzji optycznej. Wzór ten tworzy wrażenie większej szerokości, ponieważ linie biegnące w kierunku poprzecznym do głównej osi placu wydają się rozszerzać przestrzeń. Przykładem zastosowania tej zasady mogą być ogrody w stylu francuskim, gdzie szerokie trawniki z pasami kwiatów wprowadzają dynamikę przestrzeni. Ponadto, stosowanie poprzecznych pasów może być zgodne z zasadami projektowania ogrodów oraz architektury krajobrazu, które podkreślają znaczenie proporcji i równowagi. Dobrze zaplanowany wzór nawierzchni nie tylko ma walory estetyczne, ale także może wpływać na sposób użytkowania przestrzeni, zachęcając do aktywności oraz spędzania czasu w otoczeniu. Warto również dodać, że stosowanie poprzecznych pasów może być efektywne w sytuacjach, gdy chcemy optycznie powiększyć wąskie ścieżki lub alejki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu przestrzeni zewnętrznych.

Pytanie 4

Brama księżycowa jest charakterystycznym elementem wystroju ogrodu?

A. chińskiego

B. włoskiego

C. francuskiego

D. angielskiego

Brama księżycowa to charakterystyczny element architektury ogrodowej w stylu chińskim, który odzwierciedla głębokie powiązania tego stylu z filozofią feng shui oraz estetyką natury. Tego typu bramy, często dekorowane ornamentami przedstawiającymi smoki czy inne symbole szczęścia, nie tylko pełnią funkcję estetyczną, ale także praktyczną, wyznaczając granice przestrzeni i tworząc harmonijne połączenie między ogrodem a otoczeniem. W ogrodach chińskich brama księżycowa może być umiejscowiona w strategicznych punktach, aby kierować wzrokiem i energią w określone miejsca, co jest zgodne z zasadami feng shui. Użytkownicy mogą spotkać się z tym elementem w różnych formach, od prostych łuków po bogato zdobione struktury, które mogą być używane do tworzenia intymnych zakątków w ogrodzie. Warto również dodać, że brama księżycowa może być inspiracją dla współczesnych projektów ogrodowych, w których dąży się do integracji architektury z naturą, co jest istotnym kierunkiem w nowoczesnym projektowaniu przestrzeni zewnętrznych.

Pytanie 5

Jakie czynności należy kolejno zrealizować, aby zbudować ścieżki z płyt kamiennych, gdy koryto zostało już wykopane, dno utwardzone, a obrzeża ustawione?

A. Zagęszczenie warstw, wysypanie warstw podłoża, układanie płyt

B. Wysypanie warstw podłoża, układanie płyt, zagęszczenie

C. Wysypanie warstw podłoża, zagęszczenie, układanie płyt

D. Układanie płyt, wysypanie warstw podłoża, zagęszczenie

Odpowiedź 'Wysypanie warstw podbudowy, zagęszczenie, ułożenie płyt' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność działań przy budowie ścieżek z płyt kamiennych. Proces ten zaczyna się od wysypania warstw podbudowy, co jest kluczowym etapem, ponieważ zapewnia odpowiednią stabilność i nośność podłoża. Warstwy podbudowy, zazwyczaj wykonane z kruszywa, powinny być równomiernie rozłożone na całej powierzchni koryta. Następnie, zagęszczenie jest niezbędne, aby zminimalizować osiadanie i zwiększyć twardość podłoża. Użycie zagęszczarki wibracyjnej jest standardową praktyką w tej fazie, co pozwala na uzyskanie stabilnej bazy dla płyt kamiennych. Na końcu następuje ułożenie płyt, które powinny być dostosowane do poziomu podbudowy i zabezpieczone przed przesuwaniem. Zastosowanie takiej kolejności działań zapewnia, że ścieżka będzie trwała i odporna na działanie warunków atmosferycznych oraz obciążeń mechanicznych. Przykładem może być budowa ścieżki w ogrodzie, gdzie odpowiednia podbudowa i zagęszczenie podłoża są kluczowe dla zapobiegania deformacjom w przyszłości.

Pytanie 6

Jakie z podanych działań można uznać za metodę ochrony dziedzictwa kulturowego?

A. Inwentaryzacja elementów zabytkowych

B. Wpis do rejestru zabytków

C. Ocena stanu zachowania obiektu

D. Opracowanie projektu ochrony obiektu

Wpis do rejestru zabytków stanowi kluczowy element systemu ochrony dziedzictwa kulturowego. Rejestracja obiektów zabytkowych ma na celu formalne uznanie ich wartości historycznej, architektonicznej lub artystycznej. Dzięki wpisowi, obiekty te zyskują szczególną ochronę prawną, co oznacza, że wszelkie działania, które mogłyby wpłynąć na ich stan, muszą być wcześniej konsultowane i zatwierdzane przez odpowiednie organy konserwatorskie. Przykładem może być zabytkowa kamienica, której właściciel planuje przeprowadzenie prac remontowych. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań, musi on uzyskać zgodę konserwatora zabytków, na co wpływ mają przepisy prawa dotyczące ochrony zabytków. Zarejestrowane obiekty mogą także korzystać z różnych form wsparcia finansowego, co sprzyja ich utrzymaniu oraz rehabilitacji. Wpis do rejestru jest zatem fundamentem dla skutecznej ochrony i zarządzania dziedzictwem kulturowym.

Pytanie 7

Obszar, który stracił swoją wartość ekologiczną w wyniku niekorzystnych zmian spowodowanych przez działalność człowieka, określany jest jako obszar

A. pierwotny

B. naturalny

C. kulturowy dysharmonijny

D. kulturowy harmonijny

Krajobraz kulturowy dysharmonijny to termin używany do opisu terenów, które straciły swoją wartość biologiczną w wyniku działań ludzkich, takich jak intensywna urbanizacja, przemysł czy intensywne rolnictwo. Takie krajobrazy charakteryzują się zubożeniem bioróżnorodności oraz degradacją ekosystemów. Przykładem może być obszar przemysłowy, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone na rzecz budynków i infrastruktury. W praktyce, ochrona takich krajobrazów wymaga wdrażania zrównoważonych praktyk zarządzania przestrzenią, które wspierają odtwarzanie siedlisk i przywracanie naturalnych procesów ekologicznych. Warto zaznaczyć, że w odniesieniu do standardów ochrony środowiska, takich jak konwencje dotyczące bioróżnorodności, istotne jest podejmowanie działań restauracyjnych, które promują rekultywację i renaturyzację. Poznanie tego pojęcia jest kluczowe dla ekologów, urbanistów i decydentów w kontekście planowania przestrzennego oraz ochrony środowiska.

Pytanie 8

Aby uzyskać biały kolor do wypełnienia przestrzeni między ornamentem z bukszpanu w ogrodach barokowych, należy zastosować

A. mączki ceglanej

B. żwiru kwarcowego

C. grysu marmurowego

D. piasku barwionego

Grys marmurowy jest idealnym materiałem do wypełnienia pól w barokowych ogrodach ze względu na swoje estetyczne walory oraz trwałość. Jego biały kolor skutecznie kontrastuje z zielenią bukszpanu, nadając ogrodowi elegancki i harmonijny wygląd. Grys ten jest również odporny na działanie czynników atmosferycznych oraz ma wysoką odporność na mechaniczne uszkodzenia, co czyni go materiałem praktycznym i funkcjonalnym w długoterminowym użytkowaniu. W architekturze ogrodowej, grys marmurowy może być stosowany nie tylko jako wypełnienie, ale także jako element dekoracyjny, tworząc ścieżki, obrzeża rabat czy akcenty w kompozycjach roślinnych. Ponadto, jego zastosowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ekohydrologii, przyczyniając się do lepszego zarządzania wodą w ogrodzie poprzez ograniczenie parowania i erozji gleby. Przykłady zastosowania grysu marmurowego można znaleźć w renomowanych ogrodach historycznych, gdzie jego estetyka wzmacnia architektoniczne detale barokowe, tworząc spójną całość z otoczeniem.

Pytanie 9

Aby wypełnić szczeliny w przepuszczalnej nawierzchni pieszej z kostki granitowej, należy użyć

A. wyłącznie piasku

B. wyłącznie cementu

C. mieszanki grysu z cementem

D. mieszanki tłucznia z piaskiem

Twój wybór "tylko piasek" to naprawdę dobra opcja. Piasek ma super właściwości, bo świetnie wypełnia szczeliny w kostce granitowej. Dzięki niemu woda może swobodnie przepływać, co jest ważne, żeby nie tworzyły się kałuże. Jak ktoś zrobi to dobrze, to nawierzchnia będzie miała lepszy drenaż, co znaczy, że unikniemy problemów z erozją. W praktyce, kiedy budujemy ścieżki w parkach czy ogrodach, piasek sprawdza się świetnie, bo nadaje elastyczność i ładny wygląd, a do tego wspomaga naturalne odprowadzanie wody. I pamiętaj, żeby co jakiś czas uzupełniać piasek w szczelinach, bo to pomaga w utrzymaniu nawierzchni w dobrej kondycji. Warto też zwrócić uwagę, że według norm budowlanych, trzeba używać piasku wg PN-EN 12620, żeby mieć pewność, że jakość materiałów będzie na dobrym poziomie.

Pytanie 10

Przy użyciu niwelatora oraz jednej łaty niwelacyjnej można w terenie przeprowadzić pomiar

A. azymutu.

B. wysokości.

C. różnicy wysokości.

D. kąta pionowego.

Pomiar różnicy wysokości za pomocą niwelatora i łaty niwelacyjnej to podstawowa technika w geodezji, która pozwala na precyzyjne określenie poziomu terenu. Różnice wysokości są kluczowe w wielu projektach budowlanych, takich jak budowa dróg, mostów, czy też w inżynierii hydrotechnicznej. Aby przeprowadzić pomiar, operator ustawia niwelator na stabilnym podłożu, a następnie odczytuje wartości wskazywane przez łatę umieszczoną w różnych punktach terenu. Dobrą praktyką jest wykonanie kilku pomiarów w różnych miejscach, aby zminimalizować błędy wynikające z niestabilności terenu lub błędów sprzętowych. Standardy pomiarowe, takie jak normy PN-EN ISO 17123, podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów różnicy wysokości dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa inwestycji budowlanych. Ważne jest również, aby pamiętać o wpływie czynników atmosferycznych na wyniki pomiarów, takich jak temperatura czy wilgotność, co może wpłynąć na dokładność odczytów.

Pytanie 11

Ile wynosi powierzchnia przekroju poprzecznego nasypu przedstawionego na rysunku?

A. 2,0 m2

B. 1,5 m2

C. 4,0 m2

D. 3,0 m2

Odpowiedź to 3,0 m², bo korzystasz ze wzoru na pole trójkąta prostokątnego. Żeby to obliczyć, musisz pomnożyć podstawę przez wysokość, a potem podzielić przez 2. W budownictwie i inżynierii to mega ważne, bo musisz wiedzieć, jak obliczać powierzchnie, zwłaszcza przy projektowaniu nasypów. One muszą być stabilne i bezpieczne. Takie obliczenia są też istotne w planowaniu przestrzennym, żeby dobrze zarządzać miejscem i materiałami budowlanymi. Umiejętność ta jest istotna w inżynierii, bo dokładność w obliczeniach wpływa na jakość całego projektu.

Pytanie 12

Jaką wysokość powinna mieć balustrada na moście ogrodowym, aby spełniała podstawowe wymagania bezpieczeństwa?

A. 90 cm

B. 75 cm

C. Minimum 110 cm

D. 50 cm

Odpowiedzi sugerujące niższe wartości, takie jak 50 cm, 75 cm czy 90 cm, są niezgodne z obowiązującymi standardami bezpieczeństwa dla balustrad na mostach. Balustrada o wysokości 50 cm czy 75 cm mogłaby być zbyt niska, co stwarzałoby ryzyko wypadków, zwłaszcza dla dzieci, które mogą być bardziej skłonne do wspinania się. Wysokość 90 cm, choć zbliżona do 110 cm, nadal nie spełnia w pełni wymogów bezpieczeństwa określonych w normach budowlanych. W praktyce, zastosowanie zbyt niskich balustrad może prowadzić do sytuacji, w których użytkownicy czują się niepewnie, co może zniechęcać do korzystania z takich obiektów. Takie podejście jest często wynikiem błędnego założenia, że niższe balustrady będą mniej inwazyjne wizualnie w krajobrazie. Jednak bezpieczeństwo powinno być zawsze priorytetem, a odpowiednia wysokość balustrady jest kluczowym elementem w zapewnieniu tego bezpieczeństwa. Normy budowlane oraz dobre praktyki projektowe jednoznacznie wskazują, że wysokość 110 cm jest minimalnym wymogiem dla balustrad, które mają chronić użytkowników przed upadkiem z wysokości.

Pytanie 13

Jakie elementy stanowią wyposażenie parku miejskiego?

A. latarnia wysoka, ławka i rzeźba

B. donica, źródełko i latarnia japońska

C. trejaż, latarnia wysoka i tympanon

D. glorietta, atrium i oczko wodne

Odpowiedź 'latarnia wysoka, ławka i rzeźba' jest uznawana za prawidłową, ponieważ wymienione elementy są typowymi komponentami wyposażenia parku miejskiego, które mają na celu stworzenie przestrzeni sprzyjającej rekreacji i integracji społecznej. Latarnie wysokie zapewniają odpowiednie oświetlenie, co zwiększa bezpieczeństwo użytkowników parku po zmroku. Ławki stanowią miejsca odpoczynku i spotkań, co jest niezbędne w przestrzeniach publicznych, gdzie ludzie spędzają czas na świeżym powietrzu. Rzeźby natomiast, jako elementy sztuki plenerowej, wzbogacają estetykę parku, oferując jednocześnie atrakcję wizualną oraz temat do rozmów i refleksji. Przykłady dobrze zaprojektowanych parków, takich jak Central Park w Nowym Jorku lub Łazienki Królewskie w Warszawie, pokazują, jak kluczowe jest odpowiednie doboru elementów wyposażenia, które wspierają funkcje społeczne i kulturowe tych przestrzeni. Warto zwrócić uwagę na standardy projektowania parków miejskich, które zalecają zróżnicowanie elementów wyposażenia, aby sprostać zróżnicowanym potrzebom użytkowników.

Pytanie 14

Wczesne etapy rozwoju dziedziny zwanej planowaniem przestrzennym przypadają na przełom stuleci

A. XV i XVI

B. XIX i XX

C. XVI i XVII

D. XVIII i XIX

Prawidłowa odpowiedź to XIX i XX wiek, ponieważ to właśnie w tym okresie nastąpił znaczący rozwój planowania przestrzennego jako dyscypliny. W XIX wieku zaczęto dostrzegać potrzebę zorganizowanego podejścia do kształtowania przestrzeni miejskiej, co było odpowiedzią na szybki rozwój miast, urbanizację oraz problemy społeczne związane z przeludnieniem i zanieczyszczeniem. Przykładem może być rozwój teorii urbanistyki i planowania, które były promowane przez wybitnych myślicieli takich jak Ebenezer Howard, który wprowadził koncepcję ogrodów miejskich. W XX wieku te idee rozwijały się jeszcze bardziej, a planowanie przestrzenne stało się kluczowym narzędziem w zarządzaniu rozwojem terenów, zarówno miejskich, jak i wiejskich. Standardy takie jak zasady zrównoważonego rozwoju oraz podejście oparte na udziale społecznym w planowaniu stały się fundamentem praktyk związanych z planowaniem przestrzennym, co pozwala na bardziej harmonijne współistnienie różnych funkcji w przestrzeni. Zatem zrozumienie ewolucji tej dziedziny jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji polityk przestrzennych.

Pytanie 15

Jakie kruszywo zapewnia najwyższą wytrzymałość dla podbudowy drogi?

A. Piasek

B. Żwir

C. Kleńce

D. Tłuczeń

Podczas analizy odpowiedzi niepoprawnych, warto zwrócić uwagę na właściwości i zastosowanie pozostałych rodzajów kruszywa. Piasek, choć może być stosowany w budownictwie, nie ma wystarczającej wytrzymałości ani stabilności, aby spełniać wymagania podbudowy dróg. Jest on zbyt drobnoziarnisty i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla obciążeń, co prowadzi do osiadania i deformacji nawierzchni. Żwir, z kolei, mimo że jest lepszą opcją niż piasek, nie osiąga tych samych właściwości wytrzymałościowych co tłuczeń. Żwir ma tendencję do przesuwania się pod wpływem obciążeń, co może prowadzić do destabilizacji podbudowy. Klińce, będące materiałem kruszywowym, również nie są idealnym rozwiązaniem ze względu na ich nieregularny kształt. Mimo że mogą być używane w niektórych konstrukcjach, nie dostarczają one odpowiedniej nośności i stabilności, jakie oferuje tłuczeń. W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie, że dobór materiałów budowlanych powinien opierać się na ich właściwościach fizycznych oraz wymaganiach projektowych. W praktyce błędem jest poleganie na materiałach, które nie są odpowiednio przystosowane do konkretnego zastosowania, co może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i bezpieczeństwem infrastruktury drogowej.

Pytanie 16

Do stworzenia przydomowego wjazdu dla samochodu powinno się wykorzystać

A. miał marmurowy

B. płytę kamienną

C. kostkę betonową

D. cegłę ceramiczną

Miał marmurowy, pomimo swoich estetycznych walorów, nie jest najlepszym wyborem na podjazd samochodowy z powodu swojej niskiej odporności na obciążenia. Jest to materiał stosunkowo kruchy, co sprawia, że pod wpływem ciężaru samochodów może łatwo pękać, co prowadzi do poważnych uszkodzeń. Użycie płyt kamiennych z kolei wiąże się z dużym ciężarem i trudnościami w montażu, co czyni je mniej praktycznymi w przypadku podjazdów. Cegła ceramiczna, chociaż może być stosowana w budownictwie, nie jest przeznaczona do nawierzchni wystawionych na duże obciążenia, ponieważ łatwo może pękać i tracić swoje właściwości pod wpływem warunków atmosferycznych. Warto pamiętać, że wybierając materiały do budowy podjazdu, kluczowe jest uwzględnienie rodzaju ruchu, który będzie występował na danej nawierzchni. Użycie niewłaściwych materiałów, które nie spełniają norm wytrzymałościowych, może prowadzić do znacznych kosztów napraw oraz obniżenia estetyki posesji. Z tego względu, zawsze warto kierować się zasadami dobrych praktyk budowlanych i wybierać materiały sprawdzone w danym zastosowaniu.

Pytanie 17

W obszarze przeznaczonym do sadzenia drzew należy przeprowadzić zagęszczenie ziemi poprzez

A. wałowanie za pomocą powietrza

B. mechaniczne ubijanie

C. ugniatanie przy pomocy desek

D. nawadnianie wodą

Zalewanie wodą to jedna z najskuteczniejszych metod zagęszczania gruntu, szczególnie w przypadku gleby organicznej lub wierzchniej, gdzie woda działa jako czynnik wiążący cząstki gruntowe. Proces ten polega na uniformnym nawadnianiu terenu, co pozwala na osiągnięcie optymalnej wilgotności gleby, sprzyjającej jej naturalnemu zagęszczeniu pod wpływem ciężaru własnego. W praktyce, ten sposób jest często stosowany w przypadku przygotowywania terenu pod nasadzenia drzew, ponieważ zapewnia nie tylko odpowiednią strukturę gleby, ale również jej właściwości fizyczne, jak przewiewność i zdolność do zatrzymywania wody. Warto zauważyć, że odpowiednie nawadnianie oraz kontrola poziomu wody wpływają na aerację podłoża, co jest istotne dla zdrowego wzrostu korzeni drzew. W przypadku stosowania zalewania wodą, istotne jest, aby monitorować stan gruntu oraz unikać nadmiernego nasycenia, które mogłoby prowadzić do erozji lub zapadania się gruntu.

Pytanie 18

Zanim przystąpimy do renowacji historycznego muru oporowego, należy najpierw uzyskać pozwolenie na przeprowadzenie remontu, które wydaje

A. architekt

B. konserwator zabytków

C. konserwator sztuki

D. konstruktor

Zgoda na remont zabytkowego muru oporowego powinna być wydana przez konserwatora zabytków, ponieważ to osoba odpowiedzialna za ochronę dziedzictwa kulturowego kraju. Konserwatorzy zabytków są specjalistami, którzy posiadają wiedzę na temat historycznych i architektonicznych wartości obiektów, a ich zadaniem jest zapewnienie, że wszelkie prace renowacyjne będą zgodne z zasadami ochrony zabytków. Dzięki temu można uniknąć nieodwracalnych szkód oraz zachować autentyczność i wartość historyczną obiektu. Przykładowo, w Polsce przed przystąpieniem do jakichkolwiek prac przy obiektach wpisanych do rejestru zabytków, inwestorzy muszą uzyskać pozwolenie, które często wiąże się z wykonaniem szczegółowej dokumentacji. Należy również zwrócić uwagę na lokalne przepisy oraz wytyczne, które mogą się różnić w zależności od regionu. Dobre praktyki w dziedzinie renowacji zabytków obejmują konsultacje z konserwatorami oraz architektami, aby zapewnić spójność działań i poszanowanie dla wartości kulturowych.

Pytanie 19

Jaki element wyposażenia charakteryzuje ogród kalwaryjski?

A. Kapliczka

B. Oranżeria

C. Glorieta

D. Pagoda

Kapliczka jest kluczowym elementem infrastruktury ogrodu kalwaryjnego, będącego miejscem kultu i medytacji, często nawiązującym do kalwaryjskiej tradycji pielgrzymkowej. To niewielka budowla sakralna, w której umieszczane są figury lub obrazy świętych, co sprzyja kontemplacji i modlitwie. W ogrodach kalwaryjnych kapliczki są rozmieszczone w strategicznych miejscach, często przy ścieżkach prowadzących do głównych punktów kultowych, takich jak stacje drogi krzyżowej. Tego typu obiekty mają na celu nie tylko wzmocnienie duchowego doświadczenia pielgrzymów, ale również stanowią ważny element krajobrazu, wpisując się w estetykę oraz funkcję przestrzeni zielonej. W kontekście projektowania ogrodów kalwaryjnych, należy zwrócić uwagę na odpowiednie materiały oraz stylistykę architektoniczną kapliczek, które powinny harmonizować z otoczeniem i podkreślać sakralny charakter miejsca. Poszanowanie dla lokalnych tradycji i historii jest istotnym aspektem przy ich budowie oraz utrzymaniu.

Pytanie 20

Ile wynosi nakład robocizny na budowę ścian prostokątnych piaskownic z betonu żwirowego, jeśli koszt robocizny na 1 m3 to 13,53 r-g, a wymiary ściany to szerokość 20 cm, wysokość 50 cm i długość 10 m?

A. 0,1353 r-g

B. 1,353 r-g

C. 13,53 r-g

D. 135,3 r-g

Poprawna odpowiedź to 13,53 r-g, co wynika z faktu, że nakład robocizny na wykonanie 1 m3 ścian piaskownic z betonu żwirowego wynosi 13,53 r-g. Aby obliczyć całkowity nakład robocizny dla podanych wymiarów ściany, należy najpierw obliczyć objętość tej ściany. Wymiary ściany to szerokość 20 cm (0,2 m), wysokość 50 cm (0,5 m) oraz długość 10 m. Obliczając objętość, stosujemy wzór: V = szerokość x wysokość x długość, co daje V = 0,2 m x 0,5 m x 10 m = 1 m3. Ponieważ nakład robocizny wynosi 13,53 r-g na 1 m3, całkowity nakład robocizny dla tej ściany wynosi 13,53 r-g. Tego rodzaju obliczenia są standardową praktyką w branży budowlanej, gdzie dokładne oszacowanie kosztów robocizny jest kluczowe dla zarządzania projektem oraz efektywności budowy. Warto również zwrócić uwagę na wpływ na harmonogram realizacji prac i budżet projektu, gdzie precyzyjna kalkulacja robocizny pozwala uniknąć opóźnień oraz przekroczeń kosztów.

Pytanie 21

Na warstwę użytkową rowerowego szlaku w obszarze miejskim należy zastosować nawierzchnię

A. bitumiczną

B. tłuczniową

C. żwirową

D. gruntową

Wybór nawierzchni bitumicznej dla ścieżki rowerowej w terenie miejskim jest uzasadniony jej licznymi zaletami, które wpływają na bezpieczeństwo oraz komfort użytkowników. Nawierzchnie bitumiczne charakteryzują się wysoką odpornością na różne warunki atmosferyczne, co zapewnia ich trwałość i długowieczność. Dzięki gładkiej powierzchni, jazda na rowerze staje się bardziej płynna, minimalizując ryzyko uszkodzeń rowerów oraz kontuzji rowerzystów. Dodatkowo, bitumiczne nawierzchnie są łatwe w utrzymaniu, co jest szczególnie istotne w obszarach miejskich, gdzie czynniki zewnętrzne mogą wpływać na stan dróg. Zgodnie z normami projektowania infrastruktury rowerowej, bitumiczne nawierzchnie są rekomendowane tam, gdzie ruch rowerowy jest intensywny, a wymogi bezpieczeństwa są kluczowe. Przykładami zastosowania nawierzchni bitumicznej są popularne trasy rowerowe w miastach, które łączą różne części aglomeracji i ułatwiają codzienne dojazdy. Tego rodzaju nawierzchnia zmniejsza również hałas związany z ruchem, co wpływa pozytywnie na otoczenie. To sprawia, że bitumiczne nawierzchnie stają się standardem w nowoczesnym projektowaniu ścieżek rowerowych.

Pytanie 22

Formowanie spadków poprzecznych podczas budowy nawierzchni drogowej powinno być rozpoczęte na etapie

A. niwelacji koryta drogi

B. ustalania warstwy podbudowy

C. układania warstwy ścieralnej

D. zagęszczania warstwy wiążącej

Formowanie spadków poprzecznych nawierzchni drogowej powinno rozpoczynać się na etapie niwelacji koryta drogi, ponieważ to właśnie w tym momencie tworzone są podstawy dla dalszych warstw nawierzchni. Spadki poprzeczne są kluczowe dla odwadniania nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody na drodze, a w konsekwencji wpływa na jej trwałość i bezpieczeństwo. Właściwe uformowanie spadków umożliwia skuteczne odprowadzanie wody deszczowej, co stanowi istotny aspekt w projektowaniu dróg zgodnie z europejskimi standardami EN 13108 dotyczącymi materiałów do budowy nawierzchni. Przykładowo, w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa autostrad, wstępne formowanie koryta drogi pozwala na precyzyjne uformowanie profilu poprzecznego, co w efekcie zmniejsza ryzyko uszkodzeń nawierzchni w wyniku działania wody. Dlatego właściwe niwelowanie koryta drogi, na którym później układane będą kolejne warstwy, ma kluczowe znaczenie dla całej konstrukcji drogowej.

Pytanie 23

Aby zbudować kompletną ścianę przepuszczającą światło, należy wybrać

A. gabiony

B. luksfery

C. cegły silikatowe

D. bloczki betonowe

Gabiony, choć użyteczne w niektórych projektach budowlanych, są konstrukcjami z drucianych klatek wypełnionych kamieniami, które nie mają właściwości przepuszczających światło. Głównym ich przeznaczeniem jest wzmocnienie skarp, budowa murów oporowych oraz jako elementy architektury krajobrazu. Ich użycie do budowy ścian przepuszczających światło jest błędne, gdyż gabiony nie mogą zapewnić naturalnego oświetlenia wnętrz, co jest kluczowe w kontekście tego pytania. Cegły silikatowe i bloczki betonowe również nie są odpowiednie, gdyż są to materiały budowlane, które nie tylko nie przepuszczają światła, ale również służą głównie do budowy ścian nośnych i konstrukcyjnych, zapewniając sztywność i stabilność budowli. Cegły silikatowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie, ale ich zastosowanie wiąże się z brakiem estetyki oraz funkcjonalności związanej z doświetleniem przestrzeni. Bloczki betonowe, z kolei, mają zastosowanie w budownictwie jako elementy konstrukcyjne, a ich ciężar oraz gęstość sprawiają, że nie nadają się do tworzenia przezroczystych ścian. W tej sytuacji, wybór luksferów jako materiału do budowy ściany przepuszczającej światło jest uzasadniony z wielu względów, w tym estetycznych i funkcjonalnych, które nie są spełnione przez inne wymienione materiały. Warto zatem dążyć do właściwego doboru materiałów budowlanych, co jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów architektonicznych oraz użytkowych.

Pytanie 24

Przykładem kulturowego krajobrazu o znaczeniu historycznym jest

A. park kulturowy

B. miejsce archiwalne

C. pomnik natury

D. teren ekologiczny

Park kulturowy to obszar, który ma szczególne znaczenie historyczne, kulturowe lub przyrodnicze, gdzie zachowane są elementy dziedzictwa kulturowego. W takim parku podejmuje się działania mające na celu ochronę i promocję tych wartości. Przykładem zastosowania tej koncepcji jest np. park kulturowy w Wilanowie, gdzie zachowane zostały unikalne zabytki architektury oraz ogrody, które są żywym świadectwem historii i kultury. Tworzenie parków kulturowych odpowiada na współczesne potrzeby związane z ochroną dziedzictwa, a ich zarządzanie opiera się na standardach UNESCO oraz krajowych przepisach dotyczących ochrony zabytków. To podejście nie tylko przyczynia się do ochrony wartości kulturowych, ale także wspiera lokalne społeczności poprzez rozwój turystyki i edukacji.

Pytanie 25

Katalog KNR o numerze 2-21 zawiera

A. nakłady rzeczowe na robociznę, materiały oraz sprzęt, dotyczące terenów zieleni

B. wykaz dostawców usług, materiałów oraz sprzętu, związanych z terenami zielonymi

C. spisy norm budowlanych, które dotyczą realizacji na terenach zieleni

D. ceny rynkowe robocizny, materiałów i sprzętu, odnoszące się do terenów zielonych

Katalog KNR nr 2-21 rzeczywiście dotyczy nakładów rzeczowych, robocizny, materiałów i sprzętu związanych z terenami zieleni. To ważna informacja, bo dla osób zajmujących się projektowaniem i realizacją prac w tej dziedzinie to narzędzie jest wręcz niezbędne. Dzięki temu katalogowi, można lepiej planować budżet i kalkulować koszty projektów dotyczących zagospodarowania zieleni. Projektanci i wykonawcy dzięki KNR mogą dokładnie określać, jakie materiały i jaka robocizna będą potrzebne, co przyspiesza zarządzanie projektem. W branży to jest chyba kluczowe, żeby mieć precyzyjne kalkulacje kosztów, bo dzięki temu unikniesz nieprzewidzianych wydatków czy opóźnień. Katalogi KNR są też super przydatne do porównywania ofert różnych wykonawców, co pozwala na wybór tej najlepszej, bazując na wiarygodnych danych. Z mojego doświadczenia, znajomość KNR nr 2-21 jest naprawdę istotna dla wszystkich, którzy pracują z terenami zieleni, bo to pozwala na skuteczną realizację projektów i zgodność z normami.

Pytanie 26

Jakiego typu nawierzchnię należy zalecić do stworzenia ścieżki rowerowej w Parku Narodowym, aby była zgodna z otaczającym krajobrazem?

A. Asfaltową

B. Betonową

C. Żwirową

D. Poliuretanową

Żwirowa nawierzchnia jest idealnym rozwiązaniem dla ścieżek rowerowych w Parkach Narodowych, gdyż harmonizuje z naturalnym krajobrazem. Jest to materiał, który doskonale wpasowuje się w otoczenie, co pozwala ograniczyć wpływ na lokalne ekosystemy. Żwir jest materiałem przepuszczalnym, co sprzyja naturalnemu odprowadzaniu wody deszczowej, minimalizując ryzyko erozji gleby oraz powstawania kałuż. Odpowiednia struktura nawierzchni żwirowej zapewnia także dobrą przyczepność, co jest kluczowe dla rowerzystów, a jej elastyczność pozwala na łatwe dostosowanie do ukształtowania terenu. Przykłady zastosowania to ścieżki w rezerwatach przyrody, które zostały zaprojektowane w taki sposób, aby zminimalizować ingerencję w środowisko. Na takich trasach stosuje się standardy branżowe, które zalecają użycie materiałów lokalnych i ekologicznych, co wpływa na ochronę bioróżnorodności oraz estetykę miejsca. Dodatkowo, żwirowe nawierzchnie mogą być łatwo naprawiane i konserwowane, co czyni je praktycznym wyborem na długoterminowe użytkowanie.

Pytanie 27

Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?

A. 4 cm

B. 16 cm

C. 8 cm

D. 2 cm

Odpowiedź 8 cm jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:50 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Długość zbiornika wodnego wynosi 4 m, co przelicza się na 400 cm w rzeczywistości. Aby znaleźć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez skalę: 400 cm / 50 = 8 cm. Tego typu przeliczenia są istotne w różnych dziedzinach, takich jak architektura, inżynieria czy planowanie przestrzenne, gdzie dokładne odwzorowanie obiektów w zmniejszonej skali jest kluczowe. Umożliwia to projektantom i inżynierom efektywne planowanie i komunikację wizualną. Ważne jest zrozumienie, jak używać skal w projektach, aby uniknąć błędów i zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą odpowiednio wyważone i proporcjonalne.

Pytanie 28

Jaki element przestrzenny wyróżnia klasztorne założenia ogrodowe z okresu średniowiecza?

A. Wgłębnik

B. Wzgórze

C. Grota

D. Wirydarz

Wirydarz to centralny element przestrzenny w średniowiecznych klasztornych ogrodach, który pełnił zarówno funkcje estetyczne, jak i praktyczne. Był to zazwyczaj prostokątny dziedziniec otoczony krużgankami, który służył mnichom jako miejsce do medytacji, modlitwy oraz codziennych aktywności. Wirydarz często był zagospodarowany zielenią, w tym ziołami i roślinami leczniczymi, co miało znaczenie nie tylko w kontekście duchowym, ale także w praktycznym użytkowaniu, gdyż dostarczał mnichom składników do posiłków oraz leków. W kontekście współczesnego projektowania przestrzeni ogrodowych można zauważyć, że wirydarz inspiruje nowoczesne koncepcje ogrodowe, które łączą estetykę z funkcjonalnością, takie jak ogrody sensoryczne czy terapeutyczne. Zrozumienie roli wirydarza w średniowieczu pozwala na lepsze zaprojektowanie przestrzeni, które sprzyjają zarówno kontemplacji, jak i aktywności fizycznej, co jest zgodne z aktualnymi trendami w architekturze krajobrazu.

Pytanie 29

Jaką maksymalną wysokość płotu może postawić właściciel działki budowlanej bez informowania wydziału architektury urzędu miasta lub gminy?

A. 1,9 m

B. 2,2 m

C. 3,0 m

D. 1,0 m

Właściciel działki budowlanej ma prawo do postawienia ogrodzenia o wysokości do 2,2 m bez konieczności zgłaszania tej informacji do wydziału architektury urzędu miasta lub gminy. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, maksymalna wysokość ogrodzenia, które można zrealizować w trybie bez zgłoszenia, wynika z zasad dotyczących zagospodarowania przestrzennego. Ważne jest, aby ogrodzenie nie przekraczało określonej wysokości, co ma na celu zapewnienie estetyki przestrzeni oraz bezpieczeństwa mieszkańców. W praktyce, oznacza to, że w przypadku ogrodzeń w strefach zabudowy jednorodzinnej, ich wysokość nie może przekraczać 2,2 m, co pozwala na zachowanie prywatności oraz ochrony przed hałasem z ulicy. Warto również pamiętać, że w niektórych lokalizacjach mogą obowiązywać dodatkowe przepisy lub uchwały, które mogą nałożyć restrykcje dotyczące wysokości ogrodzeń. Dlatego zaleca się konsultację z lokalnym urzędem w celu uzyskania informacji o ewentualnych ograniczeniach.

Pytanie 30

Jakie wartości skali są rekomendowane do realizacji projektu detalu ilustrującego połączenie słupa drewnianego z elementem kotwiącym?

A. 1:100, 1:150

B. 1:250, 1:500

C. 1:5, 1:10

D. 1:50, 1:100

Wybór skali 1:5 i 1:10 jest odpowiedni do wykonania szczegółowego projektu detalu, który pokazuje łączenie słupa drewnianego z elementem kotwiącym. Takie skale umożliwiają przedstawienie detali konstrukcyjnych z dużą precyzją, co jest kluczowe w projektowaniu i budowie. Detale takie jak połączenia, wymiary oraz zastosowane materiały muszą być jasno przedstawione, aby wykonawcy mogli dokładnie zrealizować zamierzenia projektowe. W praktyce, przy skali 1:5 można zobaczyć szczegóły np. otworów na śruby, zastosowanych wkładek czy też kształtów elementów, co jest niezbędne do prawidłowego wykonania konstrukcji. W przypadku większych skali, takich jak 1:50 lub 1:100, detale te mogą być zbyt małe, co prowadzi do nieporozumień i błędów w realizacji. Zgodnie z normami projektowymi, szczegółowe rysunki wykonawcze powinny być przygotowane w dużych skalach, aby zapewnić właściwą interpretację i wykonanie. Dobre praktyki w projektowaniu zalecają również uwzględnienie odpowiednich tolerancji, co również można lepiej oddać w mniejszych skalach.

Pytanie 31

Jaką ustawę powinien znać właściciel nieruchomości, który zamierza usunąć lipę drobnolistną ze swojej działki?

A. Ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r.

B. Ustawę o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r.

C. Ustawę Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r.

D. Ustawę Prawo ochrony środowiska z dnia 27 lipca 2001 r.

Inne odpowiedzi, takie jak ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, czy prawo budowlane, również mają swoje znaczenie w kontekście zarządzania nieruchomościami, ale nie odnoszą się bezpośrednio do kwestii ochrony drzew. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. dotyczy organizacji przestrzennej i zagospodarowania terenu, jednak nie zawiera szczegółowych regulacji dotyczących ochrony żywej przyrody. Można zauważyć, że właściwe zagospodarowanie przestrzenne może uwzględniać istniejącą roślinność, ale nie określa zasad usuwania drzew ani nie wymaga uzyskiwania zezwoleń na takie działania. Podobnie, prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. reguluje kwestie związane z budowami i infrastrukturą, a nie z ochroną środowiska czy drzew. Może się zdarzyć, że w kontekście realizacji inwestycji budowlanej konieczne będzie również ustalenie, czy wycinka drzew nie wpłynie na projekt, ale nie jest to jedyna regulacja dotycząca tego zagadnienia. Istotnym błędem myślowym jest również postrzeganie przepisów ochrony środowiska jako zbędnych formalności, zamiast dostrzegania ich roli w zachowaniu bioróżnorodności oraz zdrowego ekosystemu. Właściciele nieruchomości powinni nie tylko być świadomi obowiązujących przepisów, ale również dążyć do ich przestrzegania, aby uniknąć potencjalnych problemów prawnych i środowiskowych.

Pytanie 32

Jaką czynność trzeba wykonać, aby zabezpieczyć zbiornik wodny o powierzchni 15 m² i głębokości 1,5 m na czas zimowy, mając na uwadze, że zamieszkują go ryby?

A. Zapewnieniu dostępu tlenu do zbiornika.

B. Przykryciu powierzchni zbiornika folią.

C. Usunięciu koszy z roślinnością ze zbiornika.

D. Obniżeniu poziomu wody do 0,5 m.

Zapewnienie dostępu tlenu do zbiornika wodnego jest kluczowe dla zdrowia ryb, szczególnie w okresie zimowym. Woda w zbiorniku o głębokości 1,5 m może zamarznąć, co ogranicza wymianę gazów i wprowadza ryzyko hipoksji. Ryby, aby przetrwać w takich warunkach, potrzebują odpowiedniej ilości tlenu rozpuszczonego w wodzie. W praktyce oznacza to, że zaleca się instalację napowietrzaczy lub utrzymanie otworów w lodzie, które pozwalają na wymianę gazów. Zgodnie z zaleceniami specjalistów zajmujących się akwakulturą, regularne monitorowanie poziomu tlenu w zbiorniku oraz jego jakość powinno być częścią rutyny każdej osoby zajmującej się hodowlą ryb. Odpowiednie warunki atmosferyczne, takie jak mroźne noce, mogą szybko obniżyć poziom tlenu, dlatego aktywne działania w zakresie wentylacji są niezbędne, aby unikać strat w populacji ryb. Dobre praktyki w zarządzaniu zbiornikami wodnymi uwzględniają także przemyślane rozmieszczenie roślin wodnych, które mogą wspierać ten proces, ale nie zastąpią aktywnego napowietrzania. Warto również pamiętać, że efektywne zarządzanie zbiornikiem wodnym powinno opierać się na badaniach i monitorowaniu jego ekosystemu.

Pytanie 33

Najbardziej wytrzymały materiał powłokowy, który można zastosować do uszczelnienia sztucznego zbiornika wodnego, to

A. wykładzina butylowa

B. wykładzina EPDM

C. folia PVC

D. folia polietylenowa

Wykładzina EPDM, folia PVC oraz folia polietylenowa, choć szeroko używane w budownictwie, nie dorównują butylowi pod względem trwałości i odporności na czynniki zewnętrzne. Wykładzina EPDM, choć elastyczna i odporna na warunki atmosferyczne, może mieć ograniczoną odporność na niektóre chemikalia, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem w przypadku zbiorników wodnych, gdzie mogą występować różnorodne substancje. Folia PVC, z kolei, jest materiałem mniej odpornym na promieniowanie UV, co prowadzi do jej degradacji w dłuższym okresie eksploatacji. Z kolei folia polietylenowa, choć kosztowo atrakcyjna, jest znana z ograniczonej odporności na wysokie temperatury i różnorodne chemikalia, co czyni ją mniej trwałą opcją. Użytkowanie tych materiałów w kontekście zbiorników wodnych może prowadzić do wycieków oraz uszkodzenia struktury zbiornika, co jest nieakceptowalne w sytuacjach wymagających długotrwałej szczelności. Wybór odpowiedniego materiału powłokowego powinien opierać się na szczegółowych analizach technicznych oraz zgodności z normami, co w przypadku butylu jest jednoznaczne z wysokimi standardami jakości i bezpieczeństwa. Warto pamiętać, że niewłaściwy wybór materiału może prowadzić do kosztownych napraw i negatywnego wpływu na środowisko, dlatego kluczowe jest stosowanie materiałów o udowodnionej trwałości i niezawodności w długoterminowych zastosowaniach.

Pytanie 34

Który materiał najlepiej nadaje się na nawierzchnię placu zabaw, aby zmaksymalizować bezpieczeństwo dzieci?

A. Asfalt

B. Drewniane deski

C. Beton

D. Piasek

Piasek jest popularnym materiałem stosowanym na nawierzchniach placów zabaw z kilku powodów. Przede wszystkim jest on naturalnym amortyzatorem, co oznacza, że skutecznie pochłania energię upadków, minimalizując ryzyko urazów. Kiedy dzieci biegają, skaczą lub upadają, piasek zmniejsza siłę uderzenia, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zwłaszcza w strefach pod urządzeniami do wspinaczki czy huśtawkami. Dodatkowo, piasek jest materiałem, który można łatwo utrzymać w czystości, a jego koszt jest stosunkowo niski. Jest również przyjazny dla środowiska, ponieważ nie zawiera szkodliwych substancji chemicznych. Warto zauważyć, że zgodnie z wytycznymi wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem dzieci, takich jak ASTM International, piasek jest klasyfikowany jako bezpieczny materiał dla placów zabaw. Jest on również przyjemny w dotyku, co zachęca dzieci do zabawy. Piasek pełni także funkcję edukacyjną, pozwalając dzieciom na rozwijanie kreatywności poprzez budowanie zamków czy tworzenie innych konstrukcji.

Pytanie 35

W ogrodzie przedszkolnym nie powinno się umieszczać

A. oczka wodnego

B. nawierzchni trawiastej

C. ślizgu pojedynczego

D. ważki podwójnej

Umieszczanie oczka wodnego w ogrodzie przedszkolnym może stwarzać szereg potencjalnych zagrożeń dla dzieci, dlatego ta odpowiedź jest prawidłowa. Oczka wodne, choć mogą być atrakcyjnym elementem przyrody, niosą ze sobą ryzyko utonięcia, co jest szczególnie istotne w kontekście małych dzieci, które są ciekawe świata i nie zawsze rozumieją zagrożenia. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa w obiektach przedszkolnych, zaleca się unikanie instalacji wodnych, które nie są odpowiednio zabezpieczone. W przypadku wprowadzenia wody do przestrzeni przedszkolnej warto zainwestować w rozwiązania takie jak baseny z płytkim dnem oraz w odpowiednie barierki i zabezpieczenia. Oczka wodne mogą również przyciągać niebezpieczne owady, jak komary, a ich obecność sprzyja rozwojowi bakterii, co dodatkowo stwarza zagrożenie dla zdrowia dzieci. Dlatego w projektowaniu ogrodów przedszkolnych lepiej skupić się na elementach sprzyjających zabawie i edukacji, które nie stanowią ryzyka dla najmłodszych.

Pytanie 36

Jakie metody impregnacji drewnianych komponentów wykorzystywanych w budowie ogrodów najlepiej chronią je przed biologiczną korozją?

A. Natryskowa

B. Iniekcji

C. Kąpieli

D. Ciśnieniowa

Technika ciśnieniowej impregnacji drewna jest uznawana za najbardziej efektywną metodę zabezpieczania drewnianych elementów przed korozją biologiczną, ponieważ umożliwia głęboką penetrację środków biobójczych w strukturę drewna. Proces polega na umieszczeniu drewna w komorze, gdzie pod wpływem wysokiego ciśnienia środki ochronne są wprowadzane do wnętrza materiału. Dzięki temu, substancje chemiczne docierają do miejsc, które są trudno dostępne dla innych metod impregnacji, co znacząco zwiększa ochronę przed grzybami i owadami. Standardy, takie jak PN-EN 351-1, określają wymagania dla impregnowania drewna ciśnieniowego, co zapewnia, że zastosowane środki są skuteczne i bezpieczne. Przykłady zastosowania obejmują konstrukcje ogrodowe, takie jak altany, pergole oraz meble ogrodowe, gdzie długotrwała ochrona jest kluczowa dla zachowania estetyki i funkcjonalności. Dodatkowo, ciśnieniowa impregnacja jest efektywna także w przypadku drewna narażonego na zmienne warunki atmosferyczne, co czyni ją idealnym wyborem dla budownictwa zewnętrznego.

Pytanie 37

Starannie zachowany zespół pałacowo-parkowy stanowi przykład krajobrazu

A. naturalnego

B. kulturowego harmonijnego

C. pierwotnego

D. kulturowego dysharmonijnego

Zabytkowy zespół dworsko-parkowy, który jest dobrze zachowany, stanowi doskonały przykład kulturowego krajobrazu harmonijnego. Taki krajobraz powstaje w wyniku długotrwałych interakcji między człowiekiem a jego otoczeniem, gdzie elementy przyrody oraz działalność ludzka współistnieją w sposób zrównoważony i estetyczny. Przykładami mogą być parki krajobrazowe, ogrody historyczne oraz zespoły pałacowo-parkowe, które zachowały swoje pierwotne cechy i funkcje, z zachowaniem naturalnych elementów, takich jak drzewa, krzewy i wody. W kontekście ochrony zabytków, kluczowe znaczenie ma stosowanie odpowiednich standardów konserwatorskich, które obejmują zarówno aspekty architektoniczne, jak i przyrodnicze. Praktyki te opierają się na wytycznych organizacji takich jak UNESCO, które promują ochronę dziedzictwa kulturowego, uwzględniając jego relacje z otoczeniem naturalnym. Warto podkreślić, że harmonia w krajobrazie kulturowym nie tylko podnosi wartość estetyczną, ale także wpływa na jakość życia mieszkańców oraz turystów odwiedzających te miejsca.

Pytanie 38

Ile dni po wykonaniu fundamentu betonowego można rozpocząć murowanie ściany oporowej?

A. 14 dniach

B. 35 dniach

C. 7 dniach

D. 28 dniach

Odpowiedź 28 dni jest poprawna, gdyż zgodnie z ogólnymi zasadami budownictwa, szczególnie w przypadku fundamentów betonowych, zaleca się odczekanie co najmniej 28 dni przed przystąpieniem do dalszych prac budowlanych, takich jak murowanie ścian oporowych. Ten czas jest niezbędny, aby beton osiągnął odpowiednią wytrzymałość na ściskanie, która wynosi zazwyczaj 25 MPa. Przykładowo, w standardzie PN-EN 206-1 dotyczącego betonu, określono, że pełne właściwości betonu osiągają ostateczną wartość właśnie w tym okresie. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji. Murowanie zbyt wcześnie może prowadzić do pęknięć w betonie, co z kolei osłabia całą konstrukcję. Przestrzeganie tego okresu pozwala także na uniknięcie problemów związanych z nieodpowiednią współpracą materiałów, co może skutkować podniesieniem kosztów napraw w przyszłości. W kontekście projektowania i wykonawstwa, wiedza o czasie twardnienia betonu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 39

Jakie będą wymiary placu ukazującego się na mapie w skali 1:500, jeśli wiadomo, że rzeczywiste wymiary wynoszą 250 × 500 cm?

A. 25,0 × 50,0 cm

B. 0,5 × 1,0 cm

C. 5,0 × 10,0 cm

D. 2,5 × 5,0 cm

Odpowiedź 0,5 × 1,0 cm jest poprawna, ponieważ skala mapy 1:500 oznacza, że każdy 1 cm na mapie odpowiada 500 cm w rzeczywistości. Rzeczywiste wymiary placu wynoszą 250 cm na 500 cm. Aby obliczyć wymiary placu na mapie w skali 1:500, należy podzielić rzeczywiste wymiary przez współczynnik skali. Zatem: 250 cm ÷ 500 = 0,5 cm oraz 500 cm ÷ 500 = 1,0 cm. Takie przeliczenie jest kluczowe w geodezji oraz kartografii, gdzie precyzyjne odwzorowanie rzeczywistości na mapie jest niezbędne. W praktyce, zrozumienie skali jest istotne nie tylko w kontekście tworzenia map, ale także przy projektowaniu przestrzennym, gdzie prawidłowe odzwierciedlenie wymiarów na planach jest kluczowe dla realizacji projektów architektonicznych czy urbanistycznych. Wiedza na temat przeliczania wymiarów według skali wspiera również np. inżynierów w obliczeniach dotyczących lokalizacji budynków czy infrastruktury.

Pytanie 40

Jaką konstrukcję wspierającą dla roślin pnących należy zastosować, aby osłonić powierzchnię ściany altany na odpady, minimalizując zajmowaną przestrzeń w rzucie?

A. Bindaż

B. Trejaż

C. Pergolę

D. Berso

Trejaż to konstrukcja wspierająca, która idealnie nadaje się do osłonięcia płaszczyzny ściany altany śmietnikowej, a jej kluczowym atutem jest minimalna powierzchnia rzutu. Dzięki swojej konstrukcji, trejaż pozwala na efektywne wspieranie roślin pnących, które mogą rosnąć zarówno w pionie, jak i w poziomie, przyczyniając się do estetyki przestrzeni. W praktyce, trejaż może być wykonany z różnych materiałów, takich jak drewno, metal lub tworzywa sztuczne, co pozwala na dostosowanie do indywidualnych potrzeb i stylu architektonicznego. Ponadto, trejaże są często wykorzystywane w ogrodnictwie jako element dekoracyjny, który wspiera wzrost roślin, jednocześnie zajmując minimalną przestrzeń. Stosowanie trejaży jest zgodne z dobrą praktyką w projektowaniu przestrzeni zielonych, gdzie efektywność i estetyka idą w parze. Warto wspomnieć, że trejaże mogą być również stosowane w celu zwiększenia wentylacji i dostępu światła do roślin, co sprzyja ich zdrowemu rozwojowi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej