Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 22:04
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 22:30

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Animację grafiki stworzoną w programie Adobe Photoshop z przeznaczeniem do umieszczenia w Internecie należy zapisać w formacie

A. JPG

B. GIF

C. PSD

D. PDF

Format GIF to absolutny klasyk, jeśli chodzi o animacje przeznaczone do Internetu. Właśnie dlatego, że pozwala na zapis kilku klatek w jednym pliku, idealnie nadaje się do prostych animacji, typu banery reklamowe, gify dodawane do mediów społecznościowych czy nawet ozdobniki na stronach WWW. Photoshop umożliwia eksport bezpośrednio do animowanego GIF-a, zachowując przeźroczystość (ale tylko jednobitową, więc nie zawsze wygląda to tak pięknie jak w PNG), a do tego pliki są stosunkowo lekkie i dobrze wspierane przez przeglądarki praktycznie od początku istnienia Internetu. Z mojej praktyki wynika, że GIF-y są niezastąpione tam, gdzie nie potrzebujemy wysokiej jakości, tylko liczy się prostota, szybkość ładowania i szeroka kompatybilność. Co ciekawe, GIF ogranicza liczbę kolorów do 256 na klatkę, co jest zarówno wadą, jak i zaletą – plik nie urośnie do niebotycznych rozmiarów, a do prostych animacji to w zupełności wystarczy. Popularność GIF-ów wynika też z łatwości ich osadzania w postach, czatach czy prezentacjach. Format PSD, czyli natywny dla Photoshopa, służy raczej do edycji, a nie publikacji. JPG kompletnie nie wspiera animacji, a PDF to raczej dokumenty i ewentualnie proste elementy interaktywne, ale nie typowe animacje internetowe. Generalnie, jak chcesz wrzucić animowany obrazek stworzony w PS na stronę czy do sieci społecznościowej, to GIF jest wyborem oczywistym i żadne inne rozszerzenie nie daje takiej pewności, że 'zadziała wszędzie'.

Pytanie 2

Jaki program komputerowy nadaje się do składu, łamania oraz przygotowania do druku offsetowego 320-stronicowej publikacji?

A. Microsoft Word

B. Adobe InDesign

C. Adobe Photoshop

D. Corel Connect

Adobe InDesign to program dedykowany do składu i łamania tekstu, który idealnie sprawdza się w tworzeniu publikacji przeznaczonych do druku offsetowego, w tym 320-stronicowych dokumentów. Jego zaawansowane funkcje umożliwiają precyzyjną kontrolę nad typografią, układem stron oraz kolorystyką, co jest kluczowe w procesie przygotowania do druku. Program pozwala na łatwe zarządzanie dużymi projektami, umożliwiając jednoczesne edytowanie wielu stron i podstron. Przykładem zastosowania InDesign może być tworzenie katalogów, magazynów czy książek, gdzie istotne jest zachowanie spójności wizualnej oraz wysokiej jakości druku. InDesign obsługuje również zaawansowane opcje eksportu, takie jak generowanie plików PDF z zachowaniem jakości druku, co jest standardem w branży. Dodatkowo, program wspiera współpracę z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na efektywne wykorzystanie grafiki z Illustrator czy zdjęć z Photoshop. Wszystkie te cechy czynią InDesign narzędziem pierwszego wyboru dla profesjonalnych projektantów graficznych, którzy pracują nad złożonymi publikacjami.

Pytanie 3

Projektant otrzymał zadanie przygotowania grafiki do druku offsetowego. Plik źródłowy został przygotowany w przestrzeni barwnej RGB. Jaki będzie skutek pozostawienia tej przestrzeni przy druku offsetowym?

A. Kolory na wydruku mogą być niezgodne z projektem

B. Plik zostanie automatycznie poprawnie wydrukowany

C. Wydruk będzie miał wyższą rozdzielczość

D. Zwiększy się nasycenie kolorów na wydruku

Pozostawienie pliku w przestrzeni RGB przy przygotowaniu materiałów do druku offsetowego to jeden z częstszych błędów, szczególnie u osób początkujących w branży poligraficznej. Druk offsetowy opiera się na modelu barw CMYK, czyli czterech farbach podstawowych – cyan, magenta, yellow, black – które mieszane są na papierze. Natomiast RGB to model wykorzystywany w ekranach i monitorach, gdzie kolory powstają przez mieszanie światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Różnica między tymi modelami sprawia, że wiele barw możliwych do uzyskania na ekranie (w RGB) nie da się odwzorować w druku (CMYK). Jeśli plik zostanie przygotowany w RGB i nie zostanie przekonwertowany do CMYK przed drukiem, to drukarnia zwykle automatycznie przeprowadzi konwersję – często bez kontroli projektanta nad końcowym efektem. Skutkuje to widocznymi różnicami w kolorystyce: barwy mogą stać się matowe, mniej nasycone lub całkiem inne niż te, które projektant widział na monitorze. W praktyce może to być powodem reklamacji, niezadowolenia klienta i strat finansowych. Dlatego jednym z kluczowych standardów przygotowania plików do druku jest zawsze konwersja do CMYK i kontrola kolorów przed wysłaniem do drukarni. To podstawa w branży DTP i grafiki użytkowej.

Pytanie 4

Jaki typ fontów jest używany w przypadku tworzenia materiałów zarówno do druku offsetowego, jak i do zastosowań internetowych?

A. Type 1

B. Type 3

C. OpenType

D. TrueType

Format OpenType, stworzony przez firmę Microsoft we współpracy z Adobe, jest nowoczesnym standardem fontów, który łączy w sobie cechy dwóch wcześniejszych formatów: TrueType i Type 1. Jego zaletą jest możliwość współpracy z różnorodnymi platformami oraz aplikacjami, co czyni go idealnym wyborem do publikacji zarówno w druku offsetowym, jak i w internecie. OpenType obsługuje zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, alternatywne znaki czy różne style krojów, co zwiększa jego wszechstronność. Dzięki wspieraniu dużych zestawów znaków (do 65 536) oraz Unicode, OpenType jest szczególnie przydatny w projektach wielojęzycznych. Przykłady zastosowania OpenType obejmują projekty graficzne, gdzie konieczne jest uzyskanie spójności typograficznej zarówno w materiałach drukowanych, jak i cyfrowych, co jest standardem w branży. Warto również zauważyć, że OpenType jest preferowany przez profesjonalnych projektantów typografii, ponieważ jego zastosowanie poprawia jakość druku oraz czytelność na ekranach.

Pytanie 5

Jaką masę ma w przybliżeniu 1 000 arkuszy papieru formatu A0 o gramaturze 120 g/m²?

A. 60 kg

B. 240 kg

C. 12 kg

D. 120 kg

Rozważając inne możliwości odpowiedzi, można zauważyć, że podane wartości 12 kg, 60 kg oraz 240 kg są wynikiem błędnych obliczeń lub nieporozumień dotyczących gramatury papieru. Na przykład, przyjęcie, że masa wynosi 12 kg, sugeruje, że każdy arkusz waży jedynie 12 g, co jest znacznie poniżej standardowej gramatury dla papieru A0 o gramaturze 120 g/m². Przy 60 kg, ktoś mógłby błędnie przyjąć, że masa 500 arkuszy wynosi 60 kg, co również jest błędne w kontekście podanych parametrów. Odpowiedź 240 kg może wynikać z pomylenia jednostek lub z błędnego zrozumienia, jakie są standardowe wymiary i gramatury papieru. Często w praktyce zdarza się, że nieznajomość lub pominięcie podstawowych zasad obliczania masy materiałów prowadzi do istotnych błędów w wycenach i kosztorysach w branży. Dlatego tak ważne jest, aby osoby pracujące z materiałami drukarskimi miały dobrze opanowane podstawowe umiejętności związane z obliczeniami masy i gramatury papieru, co jest niezbędne dla zachowania efektywności operacyjnej oraz zgodności z obowiązującymi standardami.

Pytanie 6

Wskaż surowiec do stworzenia cyfrowej próbnej odbitki?

A. Zeskanowana odbitka

B. Wersja kopiowa

C. Plik PDF

D. Wersja drukowana

Poprawną odpowiedzią jest plik PDF, ponieważ jest to format pliku powszechnie stosowany do stworzenia cyfrowej odbitki próbnej. Plik PDF (Portable Document Format) zachowuje układ oraz właściwości dokumentu niezależnie od urządzenia, na którym jest wyświetlany, co czyni go idealnym wyborem w kontekście prepress i produkcji graficznej. W praktyce, plik PDF może zawierać różne elementy, takie jak tekst, obrazy czy grafiki, a jego formatowanie i kolorystyka mogą zostać precyzyjnie odwzorowane w finalnym wydruku. Standardy PDF, takie jak PDF/X, są szczególnie istotne w branży drukarskiej, ponieważ gwarantują, że pliki będą odpowiednio przetwarzane przez różne urządzenia drukarskie, minimalizując ryzyko błędów. Dodatkowo, pliki PDF mogą być łatwo przesyłane i archiwizowane, co sprawia, że są wygodne zarówno dla projektantów, jak i drukarni. Dzięki możliwości osadzania czcionek oraz precyzyjnego zarządzania kolorami, PDF stał się standardem w obiegu dokumentów w branży graficznej.

Pytanie 7

Jaką maksymalną liczbę użytków można umieścić na arkuszu B2, biorąc pod uwagę montaż zaproszeń w formacie 102 x 213 mm z uwzględnieniem spadów wynoszących 3 mm?

A. 12

B. 9

C. 6

D. 24

W kontekście obliczeń dotyczących rozkładu użytków na arkuszu B2, można spotkać różne błędne podejścia, które prowadzą do niepoprawnych wniosków. Na przykład, wybierając 9 jako odpowiedź, można popełnić zasadniczy błąd w obliczeniach wymiarów zaproszeń. Często pomija się fakt, że należy uwzględnić spady, co w tym przypadku wynosi 3 mm z każdej strony. W rezultacie, nieprawidłowe wymiary zaproszenia prowadzą do błędnych wyników. Podobnie, odpowiedzi takie jak 6 i 24 mogą wynikać z nieprawidłowego postrzegania układu, gdzie nie uwzględnia się rzeczywistych wymiarów oraz marginesów. W druku ważne jest, aby dokładnie obliczać zarówno wymiary użytków, jak i marginesy, aby uniknąć sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia standardów jakości. Pominięcie spadów i przyjęcie niepoprawnych wymiarów użytku skutkuje niewłaściwym obliczeniem liczby, co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji i marnotrawstwa materiału. Praktyki branżowe wskazują, że zawsze należy dokładnie analizować wszystkie wymiary oraz spady, aby zoptymalizować proces produkcji. Kluczowym elementem jest również planowanie, które powinno uwzględniać rzeczywiste wymiary z marginesami, co pozwala na zwiększenie efektywności całego procesu drukarskiego.

Pytanie 8

Jaką właściwość ma podłoże formatu A0?

A. Krótszy bok ma długość 1 m

B. Przekątna wynosi 1 m

C. Powierzchnia to 1 m2

D. Dłuższy bok ma długość 1 m

Podłoże formatu A0 jest określane przez jego powierzchnię wynoszącą dokładnie 1 m². Format A0 jest częścią systemu formatów papieru znormalizowanego przez międzynarodową normę ISO 216, która definiuje rozmiary papieru w oparciu o prostokątny układ, gdzie każdy następny format jest o połowę mniejszy od poprzedniego. Przykładem zastosowania formatu A0 może być produkcja plakatów, plansz reklamowych, czy wykładów, gdzie istotna jest duża powierzchnia do zaprezentowania informacji. W kontekście druku wielkoformatowego, format A0 jest często wykorzystywany w branży reklamowej oraz graficznej, co czyni go standardowym wyborem dla wielu profesjonalnych aplikacji. Znajomość tego formatu jest kluczowa w kontekście projektów graficznych oraz architektonicznych, gdzie precyzyjne wymiary są fundamentalne dla efektywnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 9

Jakie formaty powinien mieć nieregularny obiekt wektorowy, aby jego przezroczystość była zachowana po umieszczeniu go na stronie www?

A. PNG, BMP

B. PNG, GIF

C. GIF, BMP

D. PNG, JPEG

Wybór formatów GIF i BMP, PNG i BMP, czy PNG i JPEG nie jest prawidłowy, ponieważ nie wszystkie z tych formatów obsługują przezroczystość w każdy możliwy sposób. Format BMP (Bitmap) nie obsługuje przezroczystości, co oznacza, że wszelkie nieregularne kształty umieszczone na stronie będą miały prostokątne tło, co może negatywnie wpłynąć na estetykę i funkcjonalność projektu wizualnego. BMP to format o dużych rozmiarach plików, który nie jest odpowiedni do zastosowań internetowych, ponieważ nie tylko nie wspiera przezroczystości, ale również nie ma kompresji, co wprowadza dodatkowe obciążenia dla ładowania stron. Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) także nie obsługuje przezroczystości, co czyni go nieodpowiednim wyborem dla grafik, które wymagają przezroczystego tła. JPEG jest optymalny dla fotografii, gdzie nie jest wymagane odwzorowanie przezroczystości, ale dla grafik webowych, zwłaszcza tych z elementami przezroczystymi, staje się niewłaściwy. Dlatego też błędne jest myślenie, że te formaty mogą być stosowane zamiennie z PNG i GIF w kontekście zachowania przezroczystości. W procesie tworzenia stron internetowych ważne jest, aby wybierać formaty, które najlepiej odpowiadają wymaganiom projektu oraz możliwościom technologicznym, co w tym przypadku wskazuje na dominację formatu PNG oraz GIF w kontekście przezroczystości.

Pytanie 10

Jaki symbol oznacza format składu o wymiarach 860 × 610 mm?

A. RA2

B. A2

C. RA1

D. A1

Format RA1, który ma wymiary 860 × 610 mm, to część rodziny formatów RA, znanych z tego, że są bardziej artystyczne. W praktyce często spotyka się go w druku wielkoformatowym, na plakatach czy w materiałach promocyjnych, gdzie widoczność i czytelność są kluczowe. Te formaty, zdefiniowane zgodnie z normą ISO 216, są związane z formatami A, ale są bardziej przystosowane do sztuki i projektów graficznych, które wymagają większej przestrzeni. Moim zdaniem, RA1 idealnie nadaje się do plakatów wystawowych, grafik do galerii czy broszur. Warto pamiętać, że wybierając format, musimy brać pod uwagę nie tylko wymiary, ale też to, jak prezentujemy naszą treść i do jakiej grupy docelowej jest skierowana. To wszystko wpływa na to, jak skutecznie nasza komunikacja wizualna dotrze do odbiorców.

Pytanie 11

Wskaż charakterystyczne parametry układu typograficznego strony przedstawionej na ilustracji.

A. Jedna kolumna, cztery łamy.

B. Jedna kolumna, dwa łamy.

C. Cztery kolumny, jeden łam.

D. Jeden łam, dwie kolumny.

Można łatwo się pomylić, bo pojęcia łamów i kolumn bywają używane zamiennie, ale w poligrafii i projektowaniu to dwie różne rzeczy. Sporo osób zakłada, że jeśli na stronie widzą dwie pionowe partie tekstu, to są to dwie kolumny, i jednocześnie traktują łam jako to samo – a to nie jest precyzyjne podejście. W typografii kolumna to całościowy pionowy układ treści, który może, ale nie musi być dzielony na łamy. Łam natomiast to właśnie te wąskie pasy tekstu w obrębie jednej kolumny lub strony, po których czyta się tekst od góry do dołu, przechodząc następnie do kolejnego łamu. Jeżeli strona zawiera cztery pionowe segmenty tekstu, to znaczy, że mamy do czynienia z jednym układem kolumny podzielonym na cztery łamy – nie odwrotnie. Pojęcia typu 'dwie kolumny' mogą sugerować zupełnie inny układ, na przykład dwie osobne sekcje, gdzie każda mogłaby mieć własne łamy. Często też błędnie myśli się, że liczba kolumn równa się liczbie łamów, co prowadzi do nieścisłości przy projektowaniu makiet prasowych. W praktyce, aby dobrze zaplanować layout strony, trzeba znać te różnice, bo od nich zależy czytelność tekstu, płynność czytania i nawet sposób rozmieszczenia elementów graficznych. Przyjęcie błędnego założenia może skutkować nieczytelnym lub nieintuicyjnym układem strony, co jest częstą bolączką początkujących grafików czy składaczy tekstu. Warto więc przyjrzeć się dokładniej, jak wygląda rzeczywisty podział tekstu na stronie i w razie wątpliwości sięgnąć do podręczników typografii lub praktycznych przykładów z prasy codziennej.

Pytanie 12

Którą operację technologiczną przedstawiono na rysunku?

A. Kadrowania obrazów.

B. Projektowania layout'u.

C. Łamania publikacji.

D. Impozycji użytków.

Poprawna odpowiedź to "Impozycja użytków", ponieważ na przedstawionym obrazie widać interfejs programu impozycyjnego, który jest kluczowym elementem w procesie przygotowania materiałów do druku. Impozcja to nie tylko organizacja układu stron, ale także optymalizacja użycia papieru oraz przygotowanie do masowej produkcji. W świecie poligrafii, impozycja jest niezbędnym etapem, który zapewnia, że wszystkie użytki zostaną prawidłowo złożone w finalnym dokumencie. Dobre praktyki w impozycji obejmują m.in. odpowiednie dobieranie układów, które minimalizują straty materiału oraz maksymalizują wydajność produkcji. Używając zaawansowanych narzędzi do impozycji, można również wprowadzać korekty kolorów i efekty specjalne, co znacznie poprawia jakość finalnego produktu. Poznanie tego procesu jest istotne dla każdego, kto zajmuje się drukiem, gdyż wpływa to na efektywność i jakość pracy.

Pytanie 13

Pusta strona w publikacji książkowej to

A. kolofon.

B. wakat.

C. fontyspis.

D. przypis.

W branży wydawniczej precyzyjne rozróżnianie terminów jest naprawdę ważne, bo każdy z nich odnosi się do zupełnie innego zagadnienia technicznego. Przypis to element tekstu wyjaśniający lub uzupełniający główną treść publikacji, zazwyczaj umieszczony na dole strony albo na końcu rozdziału, a nie jest to nigdy pusta strona – wręcz przeciwnie, przypisy zawsze zawierają treść, często bardzo szczegółową i techniczną. Kolofon natomiast to informacja wydawnicza umieszczana zazwyczaj na końcu książki, gdzie znaleźć można dane o wydawcy, drukarni, nakładzie czy redakcji – w przeciwieństwie do wakatu, kolofon jest integralną częścią składu książki i zawsze jest zapełniony informacjami. Fontyspis, choć czasem mylony przez początkujących, nie istnieje jako osobny termin i najprawdopodobniej miał być błędnie utożsamiony z frontyspisem, czyli z ozdobną stroną tytułową zawierającą np. grafikę lub portret (co czasem pojawia się w starszych publikacjach). Żadne z tych określeń nie odnosi się do pustej strony. Częstym błędem jest mylenie pustych stron z dodatkowymi elementami nawigacyjnymi czy informacyjnymi, ale standardy poligraficzne jasno to rozdzielają. Moim zdaniem, brak znajomości tych pojęć prowadzi do chaosu w składzie i braku profesjonalizmu, bo każda z tych funkcji służy innej potrzebie w publikacji. Wakat ma konkretne zadanie techniczne i estetyczne, wprowadzając porządek i czytelność do układu książki, czego nie osiągną przypisy, kolofon czy frontyspis, nawet jeśli są ważne w całościowym projekcie.

Pytanie 14

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

B. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

C. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

D. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

To jest bardzo praktyczna wiedza, bo w pracy z archiwizacją zdjęć albo przy digitalizowaniu starych materiałów fotograficznych, często spotykasz się właśnie z negatywami transparentnymi i wielotonalnymi. W praktyce taki negatyw to po prostu przezroczysty film fotograficzny, na którym zarejestrowany jest obraz, ale z odwróconymi jasnościami – tam, gdzie na zdjęciu będzie jasno, negatyw jest ciemny i odwrotnie. Wielotonalność oznacza, że mamy tu płynne przejścia tonalne, setki, a nawet tysiące odcieni szarości, co daje szerokie możliwości późniejszej obróbki czy rekonstrukcji obrazu. W branży fotograficznej, a nawet muzealnej, skanowanie takich negatywów jest standardem – pozwala uzyskać wysoką jakość cyfrową nawet po wielu latach przechowywania. Moim zdaniem warto wiedzieć, że takie negatywy są podstawowym materiałem wywoławczym do odbitek papierowych i to właśnie z nich można potem tworzyć powiększenia albo poprawiać jakość archiwalnych zdjęć. Praca ze skanerami do negatywów wymaga rozpoznania przezroczystego, wielotonalnego materiału, bo tylko wtedy uzyskamy dobry efekt końcowy. Warto też pamiętać, że skanery mają specjalne tryby do negatywów, rozpoznając ich specyfikę na poziomie sprzętowym i programowym.

Pytanie 15

Na rysunku przedstawiono cyfry

A. rzymskie.

B. nautyczne.

C. zwykłe.

D. greckie.

Wybór odpowiedzi zwykłe, greckie lub rzymskie opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu kontekstu przedstawionych cyfr. Zwykłe cyfry, będące podstawowym systemem liczbowym, używane są powszechnie w codziennym życiu, ale nie mają związku z nawigacją ani specyfiką przedstawionych cyfr. Greckie cyfry, które były używane w starożytnej Grecji, mają zupełnie inną formę oraz zastosowanie, a ich użycie ogranicza się głównie do kontekstu historycznego i akademickiego. Cyfry rzymskie, natomiast, również służą do reprezentacji liczb, ale ich zastosowanie w nowoczesnej nawigacji jest marginalne, ograniczając się głównie do oznaczania wieków czy rozdziałów w tekstach. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z braku znajomości różnorodności systemów numerycznych oraz ich praktycznego zastosowania w kontekście nawigacyjnym. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z wymienionych systemów ma swoje specyficzne zastosowanie, ale nie jest odpowiedni dla kontekstu przedstawionego na rysunku. Kluczowe jest rozróżnianie tych systemów i ich właściwe przyporządkowanie do odpowiednich dziedzin, aby uniknąć mylnych interpretacji.

Pytanie 16

Czym jest postscript?

A. Język opisu strony wykorzystywany w cyfrowej przygotowalni poligraficznej

B. System do zarządzania kolorami w poligrafii.

C. Proces zapewnienia jakości plików przeznaczonych do druku.

D. Format plików służący do wymiany grafiki pomiędzy różnymi systemami.

Postscript to język opisu strony, który został stworzony przez firmę Adobe w latach 80-tych i jest szeroko stosowany w branży poligraficznej oraz w drukowaniu cyfrowym. Jego głównym celem jest umożliwienie precyzyjnego opisu układu tekstu i grafiki na stronach, co pozwala na wierne odwzorowanie projektów w procesie drukowania. Postscript jest oparty na programowaniu obiektowym, co oznacza, że można go używać do tworzenia dynamicznych dokumentów z wieloma elementami, takimi jak obrazy, fonty oraz wektory. Przykłady jego zastosowania obejmują przygotowanie plików do druku, gdzie projekty graficzne są przekształcane w instrukcje zrozumiałe dla drukarek. Standard Postscript jest często wykorzystywany w profesjonalnych systemach DTP (Desktop Publishing), a jego znajomość jest kluczowa dla grafików oraz specjalistów zajmujących się poligrafią. W praktyce oznacza to, że umiejętność posługiwania się tym językiem może być niezbędna do optymalizacji procesów produkcji oraz uzyskania wysokiej jakości wydruków w różnych technologiach druku, takich jak offsetowy czy cyfrowy.

Pytanie 17

Program do rastrowania obrazów w trybie ciągłotonalnym jest określany akronimem

A. RIP

B. RGB

C. GCR

D. DTP

GCR, czyli Gray Component Replacement, to technika stosowana w druku, która ma na celu zmniejszenie użycia atramentów kolorowych poprzez zastępowanie części barwy szarości atramentem czarnym. GCR nie jest oprogramowaniem do przetwarzania obrazów rastrowych, lecz strategią kolorystyczną, która może być wykorzystywana w kontekście przygotowania plików do druku. Właściwe stosowanie GCR może ograniczyć koszty produkcji, jednak nie jest to akronim odnoszący się do procesów rastrowania. DTP, czyli Desktop Publishing, to termin odnoszący się do tworzenia dokumentów cyfrowych przy użyciu komputerów, które mogą być następnie drukowane lub publikowane w formie elektronicznej. Choć DTP obejmuje używanie oprogramowania do edycji tekstu i grafiki, nie jest to specyficzny proces rastrowania obrazów. RGB, z kolei, to model kolorów wykorzystywany w elektronice, który opiera się na trzech podstawowych kolorach: czerwonym, zielonym i niebieskim. Model RGB nie ma zastosowania w procesach związanych z drukiem, gdzie dominującym modelem kolorów jest CMYK. Typowe błędy związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia pojęć oraz z braku zrozumienia, jak działa proces przetwarzania obrazów rastrowych w kontekście druku. Właściwe zrozumienie różnicy pomiędzy technikami kolorystycznymi a oprogramowaniem do przetwarzania obrazów jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się grafiką i drukiem.

Pytanie 18

Aby wydrukować 10 000 plakatów o wymiarach 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0, najlepszym rozwiązaniem będzie użycie

A. szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej

B. półformatowej, 4-kolorowej maszyny offsetowej

C. solwentowego plotera o szerokości druku 1,8 m

D. cyfrowej drukarki o formacie SRA3

Prawidłowym wyborem do wykonania 10 000 plakatów formatu 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0 jest półformatowa, 4-kolorowa maszyna offsetowa. Druk offsetowy jest jedną z najpopularniejszych technologii druku dla dużych nakładów, ze względu na swoją efektywność kosztową oraz wysoką jakość wydruku. Maszyny półformatowe są w stanie zadrukować arkusze o wymiarach zbliżonych do potrzebnych, co pozwala na optymalne wykorzystanie materiału. Dzięki czterem kolorom (CMYK) można uzyskać pełną paletę barw, co jest kluczowe w przypadku plakatów, które muszą być atrakcyjne wizualnie. Ponadto, druk offsetowy zapewnia dużą stabilność kolorów oraz powtarzalność jakości w długich seriach, co jest istotne w produkcji reklamowej. Przykładem zastosowania może być produkcja materiałów promocyjnych dla eventów, kampanii marketingowych czy wystaw, gdzie wysoka jakość druku ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 19

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. CMYK

B. RGB

C. HSB

D. L*a*b*

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barwna, która najlepiej odzwierciedla proces drukowania offsetowego. Model CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (Czarny), jest standardem w branży poligraficznej. Używa się go do przygotowywania materiałów graficznych przeznaczonych do druku, ponieważ opiera się na subtraktywnym mieszaniu kolorów, które jest zgodne z rzeczywistym procesem nakładania tuszy na papier. Drukując w systemie CMYK, kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła, co odzwierciedla sposób, w jaki tusze łączą się na papierze. Przykładem zastosowania CMYK może być projektowanie broszur, plakatów czy etykiet, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. W praktyce przygotowanie plików graficznych w tej przestrzeni barwnej pozwala na osiągnięcie optymalnych rezultatów w druku offsetowym, co jest zgodne z normami ISO 12647, dotyczących zarządzania jakością w procesach drukowania.

Pytanie 20

Wykonanie nadruku na drewnie z efektem wypukłej struktury jak na przedstawionej ilustracji jest możliwe przy zastosowaniu maszyny cyfrowej drukującej w technologii

A. elektrofotograficznej.

B. elkograficznej.

C. natryskowej UV.

D. termotransferowej.

Wybór technologii druku, która nie umożliwia uzyskania efektu wypukłej struktury, prowadzi do nieporozumień w zakresie możliwości dostępnych technologii. Termotransfer, jako metoda polegająca na przenoszeniu obrazu z podłoża na materiał za pomocą ciepła, nie pozwala na uzyskanie efektu trójwymiarowego. Zastosowanie termotransferu w druku na drewnie prowadzi do płaskiego wykończenia, co jest niewystarczające w kontekście pożądanej struktury. Z kolei metoda elektrofotograficzna, często stosowana w drukarkach laserowych, również nie zapewnia możliwości tworzenia wypukłości. Technologia ta polega na nanoszeniu toneru na papier czy inne materiały, a proces ten nie angażuje utwardzania UV, co skutkuje brakiem głębi i tekstury. Podobnie, elkografia, jako technika druku fleksograficznego, jest przystosowana do szybkiego drukowania na różnych materiałach, ale również nie oferuje możliwości utwardzenia i formowania wypukłych struktur. To prowadzi do często popełnianych błędów w zrozumieniu, jakie techniki mogą być użyteczne w kontekście druku 3D lub oferującym efekty wizualne. Właściwy dobór technologii druku jest kluczowy, a każda z wymienionych metod ma swoje unikalne zastosowania, które nie zawsze odpowiadają na potrzeby tworzenia skomplikowanych efektów wizualnych.

Pytanie 21

Aby wyprodukować 1000 plakatów B1 w kolorystyce 4 + 0, jakie urządzenie należy zastosować?

A. ćwierćformatową arkuszową maszynę offsetową

B. półformatową 1-kolorową zwojową maszynę offsetową

C. pełnoformatową 4-kolorową zwojową maszynę offsetową

D. pełnoformatową 4-kolorową arkuszową maszynę offsetową

Pełnoformatowa 4-kolorowa arkuszowa maszyna offsetowa jest odpowiednia do produkcji 1000 plakatów B1 w kolorystyce 4 + 0, ponieważ ten format druku zapewnia wysoką jakość i efektywność. Arkuszowy druk offsetowy umożliwia uzyskanie doskonałej reprodukcji kolorów dzięki zastosowaniu czterech kolorów (CMYK), co jest standardem w druku komercyjnym. W praktyce oznacza to, że każdy plakat będzie miał intensywne i żywe kolory, co jest kluczowe w przypadku plakatów promocyjnych. Ponadto, maszyny pełnoformatowe oferują wyższą wydajność i mogą obsługiwać większe arkusze, co jest istotne przy większych nakładach. W kontekście produkcyjnym, wybór odpowiedniej maszyny wpływa na koszty jednostkowe oraz czas realizacji zlecenia. Przykładowo, przy wykonaniu większej liczby plakatów, wykorzystanie pełnoformatowej maszyny przekłada się na zredukowanie kosztów, ponieważ można jednocześnie drukować więcej arkuszy. W branży druku komercyjnego, standardy jakościowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie odpowiednich technologii druku dla uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 22

Aby przeprowadzić automatyczną impozycję użytków na arkuszu, wymagany jest plik wyjściowy w formacie

A. TIFF

B. PNG

C. FLA

D. PDF

Wybór formatu PDF jako pliku wyjściowego dla automatycznej impozycji użytków na arkuszu jest uzasadniony z kilku powodów. PDF (Portable Document Format) jest standardowym formatem pliku, który zapewnia wysoką jakość reprodukcji oraz zachowuje integralność dokumentu niezależnie od platformy, na której jest wyświetlany. Umożliwia to użytkownikowi uzyskanie pewności, że przygotowane materiały będą wyglądać identycznie zarówno na ekranie, jak i w druku. W praktyce, PDF jest szeroko stosowany w branży graficznej, ponieważ pozwala na osadzenie czcionek, grafiki wektorowej oraz bitmapowej, a także metadanych, co jest kluczowe podczas procesu impozycji. Dodatkowo, wiele programów do druku oraz oprogramowania do DTP (Desktop Publishing) korzysta z plików PDF jako formatu roboczego, co sprawia, że jest on zgodny z wieloma standardami branżowymi, takimi jak PDF/X, który jest zoptymalizowany do drukowania. Przykładem zastosowania może być przygotowanie katalogu lub broszury, gdzie kluczowe jest utrzymanie jakości oraz spójności wizualnej, co PDF zapewnia. Używając tego formatu, można mieć pewność, że każdy detal projektu zostanie wiernie odwzorowany w finalnym produkcie.

Pytanie 23

Zaznaczony na rysunku kolorem żółtym błąd składu to

A. wdowa.

B. bękart.

C. szewc.

D. sierota.

Odpowiedź "wdowa" jest poprawna, ponieważ w kontekście typografii odnosi się do sytuacji, w której pojedyncze słowo lub bardzo krótka linijka tekstu pozostaje na końcu akapitu, oddzielona od reszty tekstu. Przykładem może być sytuacja, gdy w kolumnie tekstu ostatnie słowo akapitu nie mieści się w jego obrębie, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu dokumentu. Zgodnie z dobrymi praktykami typograficznymi, ważne jest, aby unikać wdów, ponieważ wpływają one na płynność czytania oraz wygląd dokumentu. Alternatywnie, w celu poprawy składu tekstu można zastosować różne techniki, takie jak dostosowywanie szerokości kolumny, zwiększanie interlinii czy też optymalizacja długości akapitów. Dobre standardy typograficzne sugerują również, że projektanci powinni być świadomi takich błędów i dążyć do ich eliminacji, co znacząco podnosi jakość publikacji.

Pytanie 24

Przy tworzeniu pliku PDF spełniającego standardy druku określa się, między innymi,

A. skalę obrazu

B. wielkość spadów

C. kadrowanie obrazu

D. format dokumentu

Wybór innych opcji może prowadzić do nieporozumień w kontekście przygotowania pliku PDF do druku. W odniesieniu do "skali obrazu", chociaż jest to istotny element w projektowaniu graficznym, nie ma ona bezpośredniego wpływu na standardy drukarskie. Skala odnosi się do proporcji, w jakich obraz jest drukowany, co staje się istotne jedynie w kontekście reprodukcji już zaprojektowanych elementów, ale nie ma znaczenia w kontekście definicji standardów drukarskich, takich jak spady. "Kadrowanie obrazu" również jest ważnym procesem, jednak w kontekście plików PDF dla druku, kadrowanie odnosi się głównie do obszaru roboczego, a nie do wymogów dotyczących spadów. Kadrowanie powinno być wykonane z uwzględnieniem spadów, aby uniknąć przypadkowego przycięcia kluczowych elementów wizualnych. Ostatnia odpowiedź, dotycząca "formatu dokumentu", chociaż istotna, dotyczy bardziej specyfikacji technicznych pliku niż standardów jego przygotowania. Format dokumentu jest konieczny do ustalenia, jakie parametry plik będzie miał w kontekście druku, ale nie jest bezpośrednio związany z kwestią spadów, które są niezwykle istotne dla zachowania jakości wizualnej po obróbce. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się przygotowaniem materiałów do druku.

Pytanie 25

Który element kompozycji tekstowej jest pokazany na rysunku w czerwonej ramce?

A. Kolumna.

B. Łam.

C. Pagina.

D. Stronica.

Wybór odpowiedzi innej niż "łam" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii stosowanej w poligrafii oraz układzie kompozycyjnym tekstów. Odpowiedź "kolumna" odnosi się jedynie do pionowego bloku tekstu, który jest częścią większej całości, jaką jest łam, ale nie oddaje pełnego kontekstu układu strony. "Pagina" to termin odnoszący się do konkretnej strony w kontekście książek, jednak nie dotyczy on struktury graficznej tekstu, a bardziej jego lokalizacji w obrębie publikacji. Z kolei pojęcie "stronica" jest w zasadzie niepoprawnym terminem, co może wynikać z nieporozumienia w użyciu języka. Terminologia poligraficzna jest precyzyjna i niepoprawne używanie tych terminów może prowadzić do mylnych interpretacji oraz błędów w pracy z dokumentami. Warto zwrócić uwagę, że każda z wymienionych odpowiedzi ma swoje specyficzne znaczenie, jednak nie oddaje całości procesu projektowania stron w taki sposób, jak czyni to termin "łam". Aby zrozumieć te różnice, kluczowe jest zapoznanie się z podstawami typografii i zasadami kompozycji, które są fundamentalne w pracy projektantów graficznych oraz wydawców.

Pytanie 26

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. IrfanView

B. Adobe Illustrator

C. Blender

D. Impozycjoner

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 27

Który z wymienionych programów służy głównie do obróbki rastrowych obrazów fotograficznych?

A. Adobe After Effects

B. CorelDRAW

C. Microsoft Word

D. Adobe Photoshop

<strong>Adobe Photoshop</strong> to branżowy standard w dziedzinie obróbki rastrowych obrazów fotograficznych, wykorzystywany zarówno przez grafików, jak i fotografów czy projektantów publikacji cyfrowych. Program ten pozwala na zaawansowaną edycję zdjęć, retusz, korekcję kolorów, pracę na warstwach, maskowanie czy nakładanie efektów specjalnych. Jego szerokie możliwości wynikają z obsługi plików rastrowych, czyli takich, które składają się z siatki pikseli – to właśnie ten typ grafiki dominuje w fotografii. Photoshop umożliwia też przygotowanie materiałów do druku i Internetu, zgodnie z wymaganiami branżowymi dotyczącymi rozdzielczości, formatu plików i zarządzania kolorem. W praktyce, jeśli ktoś chce poprawić zdjęcie, usunąć niedoskonałości, połączyć kilka obrazów czy stworzyć cyfrową ilustrację opartą na zdjęciach, Photoshop jest właściwym narzędziem. W środowisku zawodowym uznaje się tę aplikację za podstawowe narzędzie do pracy z bitmapami, a umiejętność jej obsługi jest wręcz wymagana w większości studiów graficznych i agencji reklamowych. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet podstawowa znajomość Photoshopa otwiera szerokie możliwości dalszego rozwoju w branży graficznej, a znajomość typowych narzędzi jak warstwy, maski czy filtry, mocno ułatwia codzienną pracę.

Pytanie 28

Według kalkulacji kosztów wydrukowania 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3 zł. Jeśli zamówienie wzrośnie o 40%, to koszt pojedynczego akcydensu

A. wzrośnie, ponieważ nakład się zwiększy

B. zmniejszy się, ze względu na wykorzystanie tej samej liczby form drukowych

C. zwiększy się w wyniku większej liczby zmian w pracy drukarza

D. pozostanie taki sam z uwagi na niewielki wzrost nakładu

Mimo że na pierwszy rzut oka można uznać, że przy zwiększonym nakładzie wzrosną również koszty jednostkowe, podejście to jest mylące. Koszt jednostkowy akcji druku nie jest tylko sumą wszystkich kosztów rozłożoną na konkretne egzemplarze, ale jest również funkcją wielkości zamówienia oraz rodzaju zastosowanej technologii druku. W przypadku offsetu, kluczowym aspektem jest fakt, że przygotowanie maszyn i form drukowych generuje stałe koszty, które nie zmieniają się proporcjonalnie do zwiększającej się liczby wydruków. Wzrost nakładu o 40% nie prowadzi do proporcjonalnego wzrostu kosztów; zamiast tego, wiele kosztów pozostaje stałych i jest rozkładanych na większą liczbę akcji, co w rzeczywistości skutkuje obniżeniem kosztu jednostkowego. Wydaje się, że niektórzy mogą myśleć, że większa liczba zmian pracy drukarza, wynikająca z większego nakładu, spowoduje wzrost kosztów, jednak w praktyce, dobrze zorganizowany proces produkcyjny pozwala na zwiększenie wydajności bez znaczącego wpływu na dodatkowe koszty. Tematyka kosztów produkcji w druku offsetowym jest ściśle związana z zasadą efektywności, gdzie większe nakłady prowadzą do lepszego rozkładu stałych kosztów, co jest potwierdzone w różnych badaniach i analizach branżowych.

Pytanie 29

Główne czynniki wpływające na koszt realizacji danego zlecenia to

A. liczba łamów oraz cena form drukarskich

B. nakład i kolorystyka produktu

C. liniatura rastra oraz liczba złamów

D. jakość form drukarskich oraz rozdzielczość bitmap

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że nie wszystkie z nich uwzględniają kluczowe czynniki decydujące o kosztach druku. Pierwsza koncepcja, która odnosi się do ilości łamów i kosztu form drukowych, nie uwzględnia istotnych aspektów, takich jak nakład i kolorystyka. Koszt form w rzeczywistości ma znaczenie, ale wpływa na niego przede wszystkim liczba wydruków. W przypadku niskonakładowych zleceń, koszt jednostkowy formy może być znacząco wyższy, co nie koresponduje z zasadą efektywności kosztowej. Odpowiedź dotycząca liniatury rastra i ilości złamów również nie oddaje pełnego obrazu sytuacji. Liniatura rastra ma istotne znaczenie dla jakości obrazu, jednak nie jest bezpośrednim wskaźnikiem kosztów, a bardziej technicznym parametrem wydruku. Z kolei ilość złamów wpływa na format i układ publikacji, co może mieć znaczenie w kontekście kosztów, ale nie jest to główny czynnik decydujący. Ostatnia propozycja, dotycząca jakości form drukowych i rozdzielczości bitmap, także nie przywiązuje wystarczającej wagi do kwestii kosztów nakładu i wyboru kolorystyki. Wysoka jakość form i odpowiednia rozdzielczość są kluczowe dla uzyskania dobrego efektu wizualnego, ale to nakład i typ druku, czy jest to druk 1- czy 4-kolorowy, mają bezpośredni wpływ na koszty. Typowe błędy myślowe w tym kontekście polegają na nadmiernym skupieniu się na aspektach technicznych druku, które mają mniejsze znaczenie w porównaniu do ekonomicznych i produkcyjnych uwarunkowań, co prowadzi do mylnego wniosku o czynnikach kosztotwórczych.

Pytanie 30

Aby stworzyć automatyczną numerację dla 16-stronicowego katalogu w programie Adobe InDesign, której strony należy użyć?

A. wzorcowej

B. tytułowej

C. nieparzystej

D. parzystej

Wybierając tytułową stronę jako podstawę do automatycznej numeracji, można nieodwracalnie zaburzyć układ całego katalogu. Strona tytułowa jest zazwyczaj używana do prezentacji nazwy projektu lub firmy, a nie do wprowadzania elementów, które są powtarzalne na wszystkich stronach, jak numeracja. Nieparzyste i parzyste strony są pojęciami odnoszącymi się do konkretnych stron w dokumencie, jednak nie są one dostosowane do automatyzacji numeracji. Przy założeniu, że numeracja byłaby wprowadzana tylko na stronach nieparzystych lub parzystych, wymagałoby to ręcznej interwencji na każdej stronie, co jest nieefektywne i zwiększa ryzyko błędów. Z tego względu, mylenie stron wzorcowych z innymi typami stron prowadzi do błędnych wniosków. W przypadku tworzenia dokumentów w InDesign, kluczowe jest zrozumienie funkcji każdej z typów stron, aby wykorzystać ich możliwości do pełnego potencjału. Przy projektowaniu dokumentów, dobrym nawykiem jest użycie stron wzorcowych do elementów stałych, co pozwala zaoszczędzić czas oraz zredukować możliwość pomyłek. Efektywne zarządzanie układem dokumentów, poprzez zastosowanie stron wzorcowych, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej.

Pytanie 31

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest odpowiednie do eliminacji niewielkich plam na skanie starej pocztówki?

A. Rozmycie.

B. Stempel.

C. Magiczne różdżka.

D. Uchwyt.

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest używane do usuwania drobnych defektów z obrazu, w tym plam, rys, czy zanieczyszczeń na skanach archiwalnych. Działa na zasadzie kopiowania fragmentów obrazu z jednego miejsca i nakładania ich na inne, co pozwala na precyzyjne usunięcie niepożądanych elementów. Przykładem zastosowania tego narzędzia może być poprawa jakości skanów pocztówek, gdzie drobne przebarwienia mogą zakłócać ich estetykę. Użytkownik powinien wybrać obszar, który będzie kopiowany, a następnie nałożyć go na plamę, co w efekcie daje naturalny efekt. Warto pamiętać, że kluczowe jest dostosowanie opcji pędzla Stempla, takich jak rozmiar i twardość, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Ponadto, stosowanie warstw w Photoshopie, a także funkcji Cofnij, pozwala na bieżąco kontrolować efekty pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami edytorskimi w branży graficznej.

Pytanie 32

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. A3

B. RA3

C. SRA3

D. C3

Odpowiedź SRA3 jest poprawna, ponieważ oznacza format papieru o wymiarach 320 x 450 mm. Format SRA3 jest stosowany głównie w druku komercyjnym, szczególnie w kontekście arkuszy z marginesami przeznaczonymi na wycinanie. W porównaniu do standardowego formatu A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, SRA3 jest większy, co umożliwia dodatkowe pole do cięcia i zapewnia lepszą jakość druku, zwłaszcza w procesach, które wymagają większej precyzji. W praktyce, format SRA3 jest często wykorzystywany w drukarniach do produkcji broszur, katalogów oraz innych materiałów reklamowych, gdzie ważne jest, aby końcowy produkt miał odpowiednią estetykę i profesjonalny wygląd. Standardy dotyczące formatów papieru, w tym SRA3, są określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), co podkreśla ich powszechność i znaczenie w przemyśle graficznym. Zrozumienie tych formatów jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie projektowania i druku.

Pytanie 33

Jaką maszynę należy wykorzystać do produkcji 500 plakatów w formacie A3 w kolorystyce 4 + 0?

A. 4-kolorowej maszyny cyfrowej

B. 4-kolorowej maszyny rotograwiurowej

C. 2-kolorowej maszyny sitodrukowej

D. 8-kolorowej maszyny offsetowej

Wybór 4-kolorowej maszyny cyfrowej do wykonania 500 plakatów formatu A3 w kolorystyce 4 + 0 jest uzasadniony z kilku powodów. Maszyny cyfrowe doskonale sprawdzają się w produkcji małych i średnich nakładów, oferując dużą elastyczność i szybkość realizacji. W przypadku druku 4 + 0, co oznacza pełen kolor z przodu i brak koloru z tyłu, maszyna cyfrowa pozwala na stosunkowo tanią produkcję bez przebiegów przygotowawczych, takich jak matrice czy formy, co znacząco obniża koszty dla mniejszych nakładów. Dodatkowo, technologia druku cyfrowego umożliwia łatwe wprowadzanie zmian w projekcie, co jest nieocenione w przypadku ostatnich poprawek graficznych. Przykładowo, przy zamówieniu 500 plakatów, możemy wydrukować kilka wersji kolorystycznych lub różne projekty w tym samym nakładzie, co znacząco zwiększa wartość dodaną dla klienta. Warto również podkreślić, że nowoczesne maszyny cyfrowe oferują wysoką jakość druku, z możliwością uzyskania wyraźnych detali oraz intensywnych kolorów, co jest kluczowe w przypadku plakatów reklamowych.

Pytanie 34

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki A4 w kolorystyce 4 + 4 na maszynie półformatowej, korzystając z metody odwracania przez boczny margines?

A. 6 form

B. 8 form

C. 2 formy

D. 4 formy

Wybór innej liczby form drukowych może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad druku wielokolorowego. Wiele osób może myśleć, że potrzebują jedynie jednej formy na każdy kolor, co prowadzi do błędnego wniosku o konieczności przygotowania dwóch lub nawet sześciu form. Takie podejście jest jednak nieprawidłowe w kontekście druku ulotek w kolorystyce 4 + 4. W rzeczywistości, proces druku wymaga oddzielnych form dla każdej strony ulotki i dla każdego używanego koloru. Dla ulotki A4, która jest drukowana na dwóch stronach, każdy kolor wymaga swojej formy. W przypadku, gdybyśmy zastosowali niepoprawne podejście, mogłoby to prowadzić do niekompletnego odwzorowania kolorów na ulotce, co z kolei wpływałoby na estetykę oraz jakość końcowego produktu. Należy również zwrócić uwagę, że w branży druku, standardy zakładają pełne pokrycie kolorów przez wszystkie używane formy, co wymaga starannego przemyślenia liczby form, aby uniknąć błędów w druku i zapewnić wysoką jakość usługi. Dlatego ważne jest, aby stosować się do sprawdzonych praktyk oraz standardów w procesie produkcji materiałów drukowanych. Zrozumienie tych zasad oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce to klucz do sukcesu w branży poligraficznej.

Pytanie 35

Która technika tworzenia obiektów graficznych pozwala uzyskiwać efekty przedstawione na ilustracji?

A. Generator kształtów.

B. Tworzenie przejść.

C. Rozpylanie symboli.

D. Cięcie na plasterki.

Wybierając inne techniki, które nie są związane z tworzeniem przejść, można łatwo zagubić się w zrozumieniu ich możliwości i zastosowań. Cięcie na plasterki, mimo że to technika wykorzystywana w edycji grafiki, koncentruje się na dzieleniu obrazów na mniejsze segmenty. Jest to podejście bardziej statyczne, które nie pozwala na uzyskanie efektów płynnych przejść między kształtami czy kolorami. Takie podejście często prowadzi do zamiany wrażeń wizualnych na coś bardziej sztywnego, co nie odpowiada nowoczesnym trendom w projektowaniu. Rozpylanie symboli natomiast to technika stosowana do masowego tworzenia obiektów graficznych, ale nie generuje ona bezpośrednich efektów przejściowych, które są kluczowe w przedstawionym przykładzie. Generator kształtów, mimo że jest przydatny w kreowaniu złożonych form, również nie dostarcza możliwości uzyskania płynnych przejść. Warto jest zrozumieć, że wybór odpowiedniej techniki graficznej powinien być oparty na potrzebach projektu i zamierzonych efektach wizualnych. Nieprawidłowy wybór może prowadzić do stworzenia rozwiązań, które nie spełniają oczekiwań wizualnych oraz nie są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co może negatywnie wpłynąć na odbiór całości projektu.

Pytanie 36

Oklejanie widocznego na rysunku opakowania z tektury falistej przeprowadza się

A. po procesie wykrawania.

B. przed procesem nagniatania.

C. po procesie nagniatania.

D. przed procesem wykrawania.

Oklejanie opakowania z tektury falistej przed procesem wykrawania jest kluczowym krokiem, który zapewnia wysoką jakość i estetykę finalnego produktu. Proces ten pozwala na równomierne pokrycie całej powierzchni tektury, co jest istotne dla jej wytrzymałości oraz wizualnego aspektu. Po wykrojeniu kształtu opakowania, jego struktura może stać się nieregularna, co utrudnia prawidłowe oklejenie, a w efekcie może prowadzić do odklejania się materiału lub pojawienia się bąbli. W praktyce, jeśli oklejenie zrealizowane jest przed wykrawaniem, możliwe jest również lepsze dopasowanie warstwy kleju do krawędzi i narożników, co zwiększa przyczepność. Dodatkowo, w branży opakowaniowej, standardy jakości wymagają, aby każdy etap produkcji był zgodny z określonymi normami, co obejmuje właściwe przygotowanie materiałów przed dalszymi procesami produkcyjnymi. Dlatego realizowanie oklejania przed wykrawaniem jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle, co przekłada się na mniejsze straty materiałowe oraz wyższą jakość końcowego produktu.

Pytanie 37

Rysunek obrazuje

A. eksportowanie pliku.

B. zmianę rozdzielczości zdjęcia.

C. skalowanie zdjęcia.

D. zmianę trybu kolorów.

Zmiana trybu kolorów to jeden z podstawowych kroków w pracy z grafiką komputerową, zwłaszcza gdy przygotowujemy plik do różnych mediów. Zdjęcia oraz grafiki na ekranach komputerów czy smartfonów wyświetlane są zazwyczaj w trybie RGB, który odpowiada za barwy generowane przez światło. Natomiast przygotowując grafikę do druku, warto przełączyć jej tryb na CMYK, bo właśnie ten model kolorów jest standardem w poligrafii i lepiej oddaje to, jak farby będą się mieszać na papierze. Na przedstawionym obrazie widać wyraźnie, że użytkownik w menu programu graficznego wybiera właśnie CMYK – to jest typowe działanie przed wysłaniem projektu do drukarni. Moim zdaniem warto znać podstawowe różnice między trybami i pamiętać, że konwersja z RGB do CMYK może spowodować drobne zmiany w wyglądzie niektórych kolorów. Praktyczna rada: zawsze dobrze jest sprawdzić efekt tej zmiany przed finalnym zapisaniem pliku do druku, bo nie wszystkie intensywne kolory z RGB będą równie żywe w CMYKu. Pozwala to uniknąć nieporozumień, a jednocześnie wpasowuje się w dobre praktyki branżowe – większość profesjonalnych grafików pracuje właśnie w ten sposób, mając na uwadze końcowe przeznaczenie obrazu.

Pytanie 38

Boczek, główka, okienko oraz drabinka to typowe składniki dla

A. tekstów obcojęzycznych

B. tekstów gładkich

C. wzorów chemicznych

D. tabel dziełowych

Odpowiedzi dotyczące tekstów gładkich, wzorów chemicznych i tekstów obcojęzycznych są błędne, ponieważ przedstawiają mylne zrozumienie elementów, które są charakterystyczne dla tabel dziełowych. Teksty gładkie, które są zwykle prozą lub literaturą, nie zawierają strukturalnych elementów, takich jak boczek, główka, czy drabinka, ale raczej skupiają się na płynności narracji i stylu pisania. W kontekście wzorów chemicznych, elementy te również nie mają zastosowania, ponieważ wzory chemiczne koncentrują się na przedstawianiu składników chemicznych i ich proporcji, a nie strukturze tabelarycznej. Natomiast teksty obcojęzyczne obejmują różnorodne formy pisania, w tym prozę, wiersze czy dokumenty, które nie są oparte na tabelarycznym ujęciu danych. Często odwołując się do tych niepoprawnych odpowiedzi, użytkownicy mogą popełniać typowe błędy myślowe, takie jak mylenie struktury dokumentów z ich treścią. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne formy prezentacji danych mają swoje specyficzne zastosowania, a wybór formatu powinien być uzależniony od celu i kontekstu informacji. Zachowanie klarowności i poprawności w prezentacji danych jest kluczowe w każdej dziedzinie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych interpretacji.

Pytanie 39

Które narzędzie selekcji stosowane w programie Adobe Photoshop jest odpowiednie do zaznaczenia kształtu białego niedźwiedzia spacerującego po śniegu?

A. Szybkie zaznaczanie.

B. Lasso.

C. Różdżka.

D. Zaznaczanie eliptyczne.

W temacie selekcji w Photoshopie często pojawia się pokusa, żeby sięgać po szybkie i wygodne narzędzia, jak Różdżka czy Szybkie zaznaczanie. Te narzędzia rzeczywiście są bardzo przydatne, ale raczej przy prostych wycinkach, gdzie jest wyraźny kontrast, np. ciemny obiekt na jasnym tle, albo jednolity kolor wokół. Różdżka opiera się na wyborze pikseli o podobnej barwie, więc jeśli masz białego niedźwiedzia na śniegu, to Photoshop po prostu 'nie widzi' różnicy – całość traktuje jako jeden kolor, gubi się i selekcja wychodzi albo za mała, albo za duża, najczęściej bardzo niedokładna. Szybkie zaznaczanie z kolei próbuje wykrywać krawędzie, ale jak te krawędzie są praktycznie niewidoczne, to też narzędzie gubi się i łapie fragmenty tła albo pomija fragmenty niedźwiedzia. Zaznaczanie eliptyczne to zupełnie inna bajka – ono tworzy regularne, eliptyczne obszary, więc sprawdza się np. do wybierania okrągłych lub owalnych elementów, ale kompletnie nie nadaje się do wycinania nieregularnych kształtów. Często początkujący myślą, że skoro narzędzie jest szybkie w użyciu, to zawsze się sprawdzi, ale w praktyce w profesjonalnych projektach grafiki komputerowej największą wagę przykłada się do precyzji zaznaczenia – a to właśnie ręczne narzędzia jak Lasso dają taką kontrolę. Dobre praktyki branżowe mówią jasno: narzędzie dobieramy do konkretnego zadania, nie zawsze to najszybsze jest najlepsze. W takich sytuacjach, gdzie kontrast jest minimalny, selekcja automatyczna praktycznie nie działa i prowadzi do błędów, których później trudno się pozbyć w dalszej obróbce. Lepiej poświęcić trochę czasu i zrobić to ręcznie, ale mieć pewność, że efekt będzie profesjonalny.

Pytanie 40

Wydruki pozwalające ocenić rozmieszczenie stron lub użytków na arkuszu drukarskim to próbne odbitki

A. koncepcyjne.

B. fotograficzne.

C. impozycyjne.

D. stykowe.

Impozycyjne odbitki próbne są kluczowym elementem w procesie przygotowania do druku, szczególnie wtedy, gdy mówimy o ocenie rozmieszczenia stron lub poszczególnych użytków na arkuszu drukarskim. Chodzi o to, żeby sprawdzić, czy wszystkie strony są odpowiednio ułożone względem siebie, czy zgadza się kolejność i orientacja, a także czy nie popełniono błędów podczas montażu formy drukarskiej. W praktyce, zanim pójdzie się z projektem na maszynę i zacznie produkcję, robi się impozycyjne odbitki próbne, żeby uniknąć kosztownych pomyłek. Taka próbka pozwala operatorowi czy technologowi wyłapać ewentualne przestawienia stron, złe marginesy, a czasem nawet błędy w obcięciach. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze wykonana odbitka impozycyjna potrafi uratować naprawdę dużo czasu i nerwów, zwłaszcza przy skomplikowanych pracach. To jest już taki branżowy standard – bez tego większość drukarni nie zacznie realizacji zlecenia. Zresztą, większość oprogramowania do impozycji daje opcję wygenerowania takich prób, a impozycja to jeden z ważniejszych tematów na egzaminach zawodowych w poligrafii. W praktyce, drukarz patrząc na odbitkę impozycyjną, widzi dokładny układ użytków: jak będą złożone arkusze, jak obcięte i jakie elementy trafią na siebie po złożeniu. To naprawdę podstawa w profesjonalnym przygotowaniu do druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej