Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:13
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 11:53

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby przywrócić uszkodzoną tabelę w MySQL, jakie polecenie należy wykonać?

A. CHECK TABLE

B. RESOLVE TABLE

C. REPAIR TABLE

D. FIX TABLE

Wybór innych odpowiedzi jest niepoprawny z kilku powodów technicznych. FIX TABLE nie jest poleceniem uznawanym w MySQL, co oznacza, że nie ma takiej komendy w dokumentacji tej bazy danych. Użytkownik może być zdezorientowany, myśląc, że polecenie 'FIX' jest odpowiednikiem naprawy, jednak w praktyce nie istnieje. CHECK TABLE jest używane do sprawdzania integralności tabeli oraz wykrywania wszelkich problemów, ale nie podejmuje się żadnych działań naprawczych. To narzędzie może być przydatne w diagnostyce, ale nie rozwiązuje problemów, dlatego samo w sobie nie wystarcza do przywrócenia funkcjonalności uszkodzonej tabeli. RESOLVE TABLE to nieistniejąca komenda w MySQL, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią. Warto zaznaczyć, że w MySQL nie znajdziemy polecenia z takim zapisem, co podkreśla znaczenie znajomości dokumentacji systemu zarządzania bazą danych. Dlatego ważne jest, aby administrowanie bazami danych opierać na sprawdzonych komendach, aby zapewnić ich prawidłowe działanie oraz ochronę przed utratą danych.

Pytanie 2

Jakie polecenie wykonane w systemowej konsoli umożliwi przywrócenie bazy danych?

A. mysqldump -u root -p baza < kopia.sql

B. mysql -u root -p baza > kopia.sql

C. mysql -u root -p baza < kopia.sql

D. mysqldump -u root -p baza > kopia.sql

Wszystkie inne odpowiedzi są niepoprawne, ponieważ z użyciem niewłaściwych poleceń z systemu MySQL. Pierwsze z tych poleceń, zamiast przywracać bazę danych, tworzy jej kopię zapasową, co nie odpowiada na zadane pytanie. Użycie 'mysqldump' z parametrami '-u root -p baza > kopia.sql' jest sposobem na eksport danych z bazy do pliku SQL, a nie na ich import. Kolejne polecenie sugeruje zastosowanie 'mysqldump' w kontekście przywracania, co jest również błędne, ponieważ 'mysqldump' jest narzędziem służącym do zrzutów, a nie importu. Z kolei ostatnie polecenie 'mysql -u root -p baza > kopia.sql' ponownie nie wykonuje przywracania, lecz zapisuje dane z bazy danych do pliku, co jest odwrotnością oczekiwanej operacji. W praktyce, błędne zastosowanie tych poleceń może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak utrata danych czy niewłaściwe zarządzanie bazą danych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie roli każdego z narzędzi dostępnych w MySQL oraz ich poprawne zastosowanie w różnych scenariuszach administracyjnych.

Pytanie 3

W języku SQL wykonano przedstawione poniżej polecenia GRANT. Kto otrzyma uprawnienia do przeglądania oraz modyfikowania danych?

A. Anna i Tomasz

B. Tomasz i Adam

C. Adam i Anna

D. Jedynie Tomasz

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich nie spełniają podstawowych wymogów związanych z przydzielaniem uprawnień w bazach danych. Na przykład, stwierdzenie, że tylko Anna ma prawo do przeglądania i modyfikowania danych, jest błędne, ponieważ w przydzielonych jej uprawnieniach nie ma komendy SELECT, która jest niezbędna do przeglądania danych. Uprawnienia ALTER, CREATE i DROP, które otrzymała, dotyczą jedynie zmiany struktury bazy, a nie samego przeglądania danych, co jest kluczowe dla jej roli w systemie. Warto także zwrócić uwagę na odpowiedź mówiącą o Tomaszu i Annie. Tomasz rzeczywiście ma przydzielone uprawnienia do przeglądania i modyfikacji danych, jednak Anna nie ma uprawnienia SELECT, więc nie może przeglądać danych. Analogicznie, odpowiedź wskazująca na Tomasza i Adama również pomija fakt, że Anna nie ma dostępu do przeglądania danych, co czyni ją nieprawidłową. W kontekście przydzielania uprawnień, istotne jest zrozumienie, że dostęp do danych powinien być zgodny z rolą użytkownika oraz zadaniami, jakie ma do wykonania. Właściwe przydzielenie uprawnień jest fundamentalne w zapewnieniu bezpieczeństwa danych i ich integralności.

Pytanie 4

Dla celu strony internetowej stworzono grafikę rysunek.jpg o wymiarach: szerokość 200 px, wysokość 100 px. Aby zaprezentować tę grafikę jako miniaturę – pomniejszoną z zachowaniem proporcji, można użyć znacznika

A. <img src="/rysunek.png" style="width: 50px">

B. <img src="/rysunek.png">

C. <img src="/rysunek.png" style="width: 25px; height:25px;">

D. <img src="/rysunek.png" style="width: 25px; height:50px;">

Wybór innych opcji, takich jak <img src="/rysunek.png" style="width: 25px; height:50px;"> czy <img src="/rysunek.png" style="width: 25px; height:25px;"> prowadzi do nieproporcjonalnego wyświetlenia obrazu, co skutkuje jego zniekształceniem. Ustalenie zarówno szerokości, jak i wysokości w stylach CSS sprawia, że obrazek jest zmuszony do dopasowania się do tych wymiarów, co narusza jego naturalne proporcje. To podejście jest niezgodne z zaleceniami dotyczącymi responsywności, które sugerują, aby ograniczać się do jednego wymiaru, co pozwala drugiemu na automatyczne dostosowanie. Typowym błędem jest przyjęcie, że podanie obu wymiarów w pikselach zawsze przyniesie optymalny efekt wizualny, co jest mylące i może prowadzić do złego doświadczenia użytkownika. Zniekształcenie obrazów nie tylko obniża estetykę strony, ale także może wpływać na jej użyteczność oraz SEO. Dobrą praktyką jest również używanie atrybutów 'alt' w znacznikach obrazów, aby poprawić dostępność i SEO, co nie zostało uwzględnione w żadnej z opcji. Warto także zauważyć, że stosowanie odpowiednich formatów obrazów i ich optymalizacja pod względem rozmiaru pliku są kluczowe dla przyspieszenia ładowania strony.

Pytanie 5

Które z pól edycyjnych zostało stylizowane według podanego wzoru, zakładając, że pozostałe atrybuty pola mają wartości domyślne, a użytkownik wpisał imię Krzysztof w przeglądarce?

A. Pole 3

B. Pole 1

C. Pole 2

D. Pole 4

Pole 1 mimo że prezentuje tekst w większym prostokątnym formacie nie ma charakterystycznego zaokrąglenia krawędzi które jest kluczowe dla podanego stylu CSS Zaokrąglenie krawędzi border-radius 7px to istotna część stylu która wpływa na wizualne odczucie przyjazności i nowoczesności interfejsu użytkownika dodatkowo kolor tekstu w Polu 1 wydaje się niezgodny z podanym stylem ponieważ biel tekstu jest priorytetyzowana dla kontrastu na ciemnym tle Pole 3 z kolei choć posiada pewien stopień zaokrąglenia nie spełnia wymagań pełnego zaokrąglenia 7px a także jego kolorystyka może różnić się od poprawnie zastosowanego tła Teal i białego tekstu co może prowadzić do problemów z czytelnością Pole 4 mimo że może wydawać się odpowiednie pod względem kształtu ma bardziej wyraziste obramowanie które jest sprzeczne z właściwością border none celem którego jest usunięcie widocznych linii obramowania Kluczowym elementem przy stylizacji jest spójna implementacja wszystkich właściwości CSS co oznacza że brak jednego z nich jak zaokrąglenie czy kolor tekstu może znacząco wpłynąć na końcowy odbiór i funkcjonalność elementu wizualnego Właściwe zrozumienie i stosowanie stylów CSS jest podstawą tworzenia atrakcyjnych i funkcjonalnych interfejsów które są jednocześnie estetyczne i ergonomiczne w użytkowaniu

Pytanie 6

Użytkownik Jan będzie miał możliwość realizacji

GRANT ALL PRIVILEGES ON dane.* TO 'Jan'@'localhost';

A. wyłącznie operacje CREATE, ALTER, DROP na tabelach w bazie dane

B. tylko operacje manipulacji danymi oraz zmienić jedynie swoje uprawnienia

C. wszystkie operacje na tabelach w bazie dane

D. wszystkie operacje na tabelach bazy dane oraz przekazywać prawa innym użytkownikom

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących zakresu uprawnień, jakie mogą być przyznane użytkownikom w systemie baz danych. Ograniczanie możliwości Jan do jedynie operacji CREATE, ALTER, DROP na tabelach bazy danych jest błędne, ponieważ przyznanie ALL PRIVILEGES pozwala na znacznie szerszy zakres operacji, w tym manipulację danymi poprzez SELECT i INSERT. Warto zauważyć, że w kontekście baz danych, operacje związane z manipulowaniem danymi są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania aplikacji i utrzymania integralności danych. Twierdzenie, że Jan miałby jedynie możliwość zmiany własnych praw, jest również mylne, ponieważ uprawnienia ALL PRIVILEGES dają użytkownikowi kontrolę nad wszystkimi tabelami oraz możliwość nadawania uprawnień innym użytkownikom. Koncepcja ograniczenia uprawnień do jedynie manipulacji danymi nie uwzględnia pełnego potencjału, jaki niesie ze sobą przyznanie ALL PRIVILEGES, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania bazą danych. Zrozumienie, jak działają uprawnienia w systemach baz danych, jest kluczowe dla bezpieczeństwa i prawidłowego zarządzania danymi, dlatego konieczne jest, aby administratorzy baz danych dokładnie analizowali zasady, według których przyznają uprawnienia użytkownikom.

Pytanie 7

W języku JavaScript zapisano fragment kodu. Po wykonaniu skryptu zmienna x

<script>
 var x = 10;
 x++;
 console.log(x);
 </script>

A. będzie równa 10 i zostanie wypisana w dokumencie HTML.

B. będzie równa 10 i zostanie wypisana w głównym oknie przeglądarki internetowej.

C. będzie równa 11 i zostanie wypisana w oknie popup.

D. będzie równa 11 i zostanie wypisana w konsoli przeglądarki internetowej.

Gratulacje, twoja odpowiedź jest poprawna! Odpowiedź 'będzie równa 11 i zostanie wypisana w konsoli przeglądarki internetowej' jest prawidłowa, ponieważ po zainicjalizowaniu zmiennej x wartością 10 następuje inkrementacja, która zwiększa wartość zmiennej o 1, dając w wyniku 11. Następnie wartość zmiennej x jest wypisywana w konsoli przeglądarki internetowej za pomocą metody console.log(). Jest to standardowa metoda w języku JavaScript do debugowania i śledzenia wartości zmiennych podczas wykonywania kodu. W praktyce, zrozumienie pracy z konsolą przeglądarki jest kluczowe dla efektywnego programowania JavaScript. To umiejętność, która pozwala na szybkie zlokalizowanie i rozwiązanie problemów z kodem. Dobrą praktyką jest również umiejętne korzystanie z operacji inkrementacji, które są podstawą sterowania przepływem i manipulowania danymi w JavaScript.

Pytanie 8

Po wykonaniu przedstawionego poniżej polecenia SQL użytkownik Ela będzie mógł

GRANT SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE ON baza1.tab1 TO 'Ela'@'localhost';

A. wykonywania wszystkich operacji na strukturze danych

B. jedynie tworzenia i zmiany struktury tabel

C. jedynie dodawania i edytowania danych

D. wykonywania wszelkich działań na danych

Przy analizie pytania o uprawnienia SQL istotne jest zrozumienie znaczenia poszczególnych komend w kontekście zarządzania bazą danych. Komenda GRANT w SQL służy do przyznawania określonych uprawnień użytkownikom względem danych w bazie. Odpowiedź sugerująca że użytkownik Ela może jedynie tworzyć i modyfikować strukturę tabel jest nieprawidłowa ponieważ polecenie nie zawiera DDL (Data Definition Language) które byłoby odpowiedzialne za tworzenie i modyfikację struktur takich jak CREATE czy ALTER. Uprawnienia INSERT i UPDATE dotyczą manipulacji danymi a nie strukturami. Z kolei sugerowanie że użytkownik może jedynie dodawać i modyfikować dane także jest błędne ponieważ DELETE i SELECT są kluczowymi operacjami w kontekście pełnego dostępu do danych pozwalając odpowiednio na usuwanie danych i ich odczyt. Ponadto stwierdzenie że użytkownik może wykonywać wszystkie operacje na strukturze danych także jest błędne ponieważ operacje DML (Data Manipulation Language) takie jak INSERT UPDATE DELETE SELECT nie odnoszą się do samej struktury a do zawartości tabeli. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z mylenia operacji na danych z operacjami na strukturze co jest częstym problemem wśród początkujących administratorów baz danych. Zrozumienie różnicy pomiędzy DDL i DML jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawnieniami i bezpieczeństwem baz danych co jest fundamentem pracy administratora. Prawidłowa interpretacja uprawnień i ich konsekwencji w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania danymi jest nieodzownym elementem pracy z bazami danych.

Pytanie 9

Dokument HTML określa akapit oraz obrazek. Aby obrazek był wyświetlany przez przeglądarkę w tej samej linii co akapit po jego lewej stronie, należy w stylu CSS obrazka uwzględnić właściwość

A. alt: left;

B. float: left;

C. align: left;

D. style: left;

Odpowiedź "float: left;" jest naprawdę trafna. Ta właściwość w CSS sprawia, że elementy układają się obok siebie, co w tym przypadku oznacza, że rysunek wyląduje po lewej stronie akapitu. Jak użyjemy float, to rysunek 'przesuwa się' na lewo, a tekst z akapitu otacza go z prawej strony. To taki popularny sposób w webdesignie, który pozwala na ładniejsze połączenie obrazków z tekstem. Warto pamiętać, że czasem trzeba zastosować clearfix, zwłaszcza gdy mamy pływające elementy w większym układzie, żeby uniknąć problemów z rozmieszczeniem. Stosowanie float w CSS to dobra praktyka, bo pomaga zachować czytelność i estetykę tekstu. Na przykład, jeśli mamy sekcję artykułu z obrazem, który ilustruje omawiany temat, to zastosowanie float: left; sprawi, że treść będzie ładnie się układać i poprawi wrażenia użytkownika.

Pytanie 10

Które z poniższych twierdzeń na temat klucza głównego jest prawdziwe?

A. Zawiera jedynie jedno pole

B. W przypadku tabeli z danymi osobowymi może to być pole nazwisko

C. Jest unikalny w ramach tabeli

D. Może mieć tylko wartości liczbowe

Klucz podstawowy jest fundamentalnym elementem w projektowaniu baz danych. Jego główną funkcją jest zapewnienie unikalności każdego rekordu w tabeli, co oznacza, że nie mogą istnieć dwa identyczne wiersze z tym samym kluczem podstawowym. To jest kluczowe dla zachowania integralności danych i umożliwia efektywne zarządzanie informacjami. Na przykład, w tabeli z danymi klientów klucz podstawowy może stanowić unikalny identyfikator klienta (np. numer ID), który pozwala na szybkie i jednoznaczne zlokalizowanie rekordu. Dobrą praktyką jest używanie kluczy podstawowych, które są długoterminowo stabilne, co oznacza, że nie zmieniają się w czasie. Warto również stosować technologię baz danych, która wspiera mechanizmy zapewniające unikalność kluczy, takie jak indeksy unikalne. Ponadto, klucz podstawowy nie musi być wyłącznie pojedynczym polem; może składać się z kilku pól, co jest powszechnie stosowane w przypadku złożonych relacji między tabelami.

Pytanie 11

Aby zoptymalizować operacje na bazie danych, należy stworzyć indeksy dla pól, które są często wyszukiwane lub sortowane?

A. stworzyć osobną tabelę przechowującą tylko te pola.

B. dodać klucz obcy.

C. dodać więzy integralności.

D. utworzyć indeks.

Dodawanie kluczy obcych ma na celu utrzymanie integralności danych oraz relacji między tabelami, co jest niezwykle ważne w przypadku baz danych złożonych z wielu tabel. Klucz obcy wskazuje na rekord w innej tabeli, co umożliwia zachowanie spójności danych, ale nie przyspiesza operacji wyszukiwania ani sortowania w obrębie pojedynczej tabeli. Bezpośrednio nie wpływa to na wydajność zapytań do tabeli, w której te klucze są zdefiniowane, ponieważ wciąż może być konieczne przeszukiwanie całej tabeli w celu znalezienia odpowiednich rekordów. Więzy integralności, takie jak unikalność czy niepustość kolumn, również służą do utrzymania spójności danych, ale nie przyspieszają operacji wyszukiwania. Są one narzędziem do zapewnienia, że dane są zgodne z określonymi regułami, co jest istotne, ale nie wpływa na wydajność zapytań. Stworzenie osobnej tabeli przechowującej tylko te pola mogłoby w pewnych okolicznościach pomóc w organizacji danych, jednak w praktyce wprowadziłoby to dodatkową złożoność w zarządzaniu relacjami oraz zapytaniami. Takie podejście może prowadzić do większej liczby operacji JOIN, co w dłuższym okresie może spowolnić operacje, zamiast je przyspieszyć. W rezultacie, wszystkie te metody mają swoje miejsce w architekturze baz danych, ale nie są odpowiednie w kontekście optymalizacji operacji wyszukiwania i sortowania na danych.

Pytanie 12

Walidacja strony internetowej polega na

A. udostępnianiu w Internecie

B. zestawie działań mających na celu podniesienie liczby odwiedzin

C. sprawdzeniu jej w celu usunięcia błędów

D. reklamie strony

Proces walidacji strony internetowej to kluczowy etap w cyklu życia witryny, który ma na celu identyfikację i eliminację błędów technicznych oraz zgodność z określonymi standardami. Walidacja obejmuje sprawdzenie struktury HTML, CSS oraz JavaScript, co pozwala na upewnienie się, że strona działa poprawnie na różnych przeglądarkach i urządzeniach. Techniki walidacji mogą obejmować użycie narzędzi online, takich jak W3C Validator, który ocenia zgodność kodu z aktualnymi standardami W3C. Przykładowo, błędy w składni HTML mogą prowadzić do niepoprawnego renderowania strony, co negatywnie wpływa na doświadczenia użytkowników. Dodatkowo, walidacja może obejmować testy funkcjonalności oraz bezpieczeństwa, co jest szczególnie istotne w kontekście przetwarzania danych osobowych. Niezależnie od celu witryny - czy to e-commerce, blog, czy portal informacyjny - regularna walidacja pozwala na ich optymalizację oraz zwiększenie efektywności SEO. Przestrzeganie standardów nie tylko poprawia jakość strony, ale także może wpływać na jej pozycjonowanie w wynikach wyszukiwania.

Pytanie 13

Kolor reprezentowany w formacie heksadecymalnym #0000FF to

A. zielony

B. czarny

C. niebieski

D. czerwony

Kolor zapisany w notacji heksadecymalnej #0000FF to odcień niebieskiego. Notacja heksadecymalna jest powszechnie stosowana w projektowaniu stron internetowych oraz grafice komputerowej do definicji kolorów w systemie RGB. W tej notacji sześć znaków reprezentuje wartości czerwonego, zielonego i niebieskiego (RGB), gdzie pierwsze dwa znaki to wartość czerwonego, kolejne dwa to wartość zielonego, a ostatnie dwa to wartość niebieskiego. W przypadku #0000FF, wartości są następujące: 00 (czerwony), 00 (zielony), FF (niebieski), co oznacza maksymalny poziom niebieskiego światła. Taki kolor jest czystym niebieskim, uzyskiwanym gdy intensywność czerwonego i zielonego jest zerowa, a niebieskiego maksymalna. Przykładami użycia niebieskiego w designie mogą być logo Facebooka, które wykorzystuje podobny odcień, czy tła niektórych stron internetowych. Heksadecymalne kody kolorów są zgodne z standardem W3C, co zapewnia ich uniwersalność i spójność w różnych aplikacjach graficznych i interfejsach użytkownika.

Pytanie 14

Która z wymienionych funkcji sortowania w języku PHP służy do sortowania tablicy asocjacyjnej według kluczy?

A. asort()

B. ksort()

C. sort()

D. rsort()

Funkcja ksort() w języku PHP jest dedykowana do sortowania tablic asocjacyjnych według ich kluczy. Dzięki zastosowaniu tej funkcji, tablica zostaje uporządkowana w sposób rosnący, co jest szczególnie przydatne, gdy potrzebujemy danych w zorganizowanej formie lub gdy chcemy prezentować je użytkownikowi w logicznej kolejności. Przykładowo, jeśli mamy tablicę asocjacyjną, gdzie klucze reprezentują nazwy produktów, a wartości to ich ceny, użycie ksort() pozwoli nam posortować produkty alfabetycznie. Dobrą praktyką jest stosowanie ksort() w projektach, gdzie istotna jest czytelność i przejrzystość danych, co może mieć wpływ na UX (User Experience) aplikacji. Warto również pamiętać, że jeśli tablica zawiera różne typy kluczy, to sortowanie może prowadzić do nieoczekiwanych wyników. Z tego względu, ksort() jest najlepszym wyborem, gdyż spełnia wymagania standardów sortowania oraz zapewnia zgodność z dobrymi praktykami programistycznymi.

Pytanie 15

Aby określić styl czcionki w CSS, należy zastosować właściwość

A. text-style

B. text-family

C. font-family

D. font-style

Właściwość CSS 'font-family' jest kluczowym elementem definiowania kroju czcionki w stylach CSS. Umożliwia ona określenie, jaki krój czcionki ma być użyty dla danego elementu na stronie. Możemy podać pojedynczy krój czcionki, na przykład 'Arial', lub listę alternatywnych krojów, jak 'Helvetica, sans-serif', co zapewnia większą elastyczność w przypadku, gdy wybrany krój nie jest dostępny na urządzeniu użytkownika. Zaleca się również stosowanie nazw krojów czcionek w postaci cudzysłowów, zwłaszcza jeśli nazwa zawiera spacje, jak 'Times New Roman'. Zgodnie z najlepszymi praktykami, dobór odpowiedniego kroju czcionki jest kluczowy dla czytelności i estetyki strony, dlatego warto przeprowadzić testy A/B, aby sprawdzić, które krój czcionki lepiej wpływa na doświadczenia użytkowników. Oprócz 'font-family', warto również zwrócić uwagę na inne właściwości, takie jak 'font-size', 'font-weight' czy 'line-height', które wspólnie kształtują wygląd tekstu na stronie.

Pytanie 16

Interpreter PHP zgłosi błąd i nie zrealizuje kodu, jeśli programista

A. nie umieści średnika po wyrażeniu w instrukcji if, jeśli po nim występuje sekcja else

B. pobierze wartość z formularza, w którym pole input nie zostało wypełnione

C. będzie definiował zmienne w obrębie warunku

D. będzie pisał kod bez odpowiednich wcięć

W języku PHP, średnik jest traktowany jako znak końca instrukcji. W przypadku, gdy po wyrażeniu w instrukcji 'if' następuje sekcja 'else', programista musi upewnić się, że poprawnie zakończył instrukcję 'if' średnikiem. W przeciwnym razie, interpreter PHP nie będzie w stanie poprawnie zinterpretować kodu, co prowadzi do błędu składniowego. Przykład: 'if ($a > $b) echo 'a jest większe'; else echo 'b jest większe';' jest poprawny, ponieważ średnik znajduje się po instrukcji 'if'. Jednak, jeśli napiszemy 'if ($a > $b) echo 'a jest większe' else echo 'b jest większe';', to zaowocuje to błędem, ponieważ brak średnika prowadzi do niejednoznaczności w interpretacji. Standardy PHP wymagają, aby każda instrukcja była zakończona średnikiem, co jest kluczowym elementem składni tego języka.

Pytanie 17

Czy automatyczna weryfikacja właściciela witryny dostępnej przez protokół HTTPS jest możliwa dzięki

A. informacjom kontaktowym na stronie

B. certyfikatowi SSL

C. danym whois

D. kluczom prywatnym

Wybór niepoprawnych odpowiedzi można wytłumaczyć poprzez zrozumienie, jak działa weryfikacja właściciela strony internetowej. Dane kontaktowe na stronie mogą być przydatne dla użytkowników, ale nie mają one żadnego wpływu na automatyczną weryfikację tożsamości właściciela domeny przez protokół HTTPS. Oferowanie takich danych może zwiększyć zaufanie użytkowników, jednak nie jest to standardowy sposób potwierdzania tożsamości. Klucze prywatne są elementem kryptografii używanym w procesie szyfrowania danych, ale same w sobie nie służą do weryfikacji właściciela strony. Klucz prywatny jest używany do podpisywania cyfrowego certyfikatu, a jego posiadanie przez właściciela witryny jest jednym z warunków uzyskania certyfikatu SSL, ale nie zastępuje automatycznej weryfikacji. Dane whois, chociaż mogą zawierać informacje o właścicielu domeny, są publicznie dostępne i nie są używane w procesie weryfikacji HTTPS. Właściciele stron mogą zarejestrować swoje domeny z fikcyjnymi danymi kontaktowymi, co czyni je mało wiarygodnym źródłem informacji o rzeczywistym właścicielu. Dlatego wszystkie te odpowiedzi nie są związane z procesem automatycznej weryfikacji, który opiera się na certyfikatach SSL.

Pytanie 18

Jeżeli rozmiar pliku graficznego jest zbyt duży do publikacji w sieci, co należy zrobić?

A. dodać kanał alfa

B. zwiększyć jego głębię kolorów

C. zmniejszyć jego rozdzielczość

D. zapisać w formacie BMP

Zwiększenie głębi kolorów w pliku graficznym nie prowadzi do zmniejszenia jego rozmiaru, a wręcz przeciwnie, może spowodować, że plik stanie się większy. Głębia kolorów odnosi się do liczby bitów używanych do reprezentacji koloru pojedynczego piksela obrazu. Na przykład, zwiększenie głębi z 8 bitów (256 kolorów) do 16 bitów (65 536 kolorów) zwiększa objętość danych, co skutkuje większym rozmiarem pliku. Ponadto, zapis w formacie BMP to również błędny wybór, ponieważ BMP jest formatem, który przechowuje dane w sposób mało efektywny i niekompresowany, co sprawia, że pliki BMP są znacznie większe niż ich odpowiedniki w formatach skompresowanych, takich jak JPEG czy PNG. Dodanie kanału alfa do obrazu, choć może być przydatne w przypadku potrzeby przejrzystości, również zwiększy rozmiar pliku, ponieważ dodaje dodatkowe informacje o przezroczystości dla każdego piksela. W rezultacie, wszystkie te działania wprowadzą niepotrzebny wzrost rozmiaru pliku, co jest sprzeczne z celem optymalizacji pod kątem publikacji online.

Pytanie 19

Pole insert_id zdefiniowane w bibliotece MySQLi w języku PHP może służyć do

A. pobrania najwyższego indeksu z bazy, aby po jego inkrementacji wstawić pod niego dane

B. uzyskania id ostatnio dodanego wiersza

C. pozyskania kodu błędu, jeśli proces dodawania wiersza się nie powiódł

D. pobrania pierwszego dostępnego indeksu w bazie, tak aby można było pod nim dodać nowe dane

Wybór odpowiedzi dotyczących uzyskiwania kodu błędu lub najwyższego/wolnego indeksu bazy jest błędny, ponieważ te koncepcje nie odnoszą się bezpośrednio do funkcji insert_id. Uzyskiwanie kodu błędu w przypadku nieudanej operacji wstawiania jest osobną funkcjonalnością, która nie ma związku z identyfikatorem wstawionego rekordu. Zazwyczaj, aby uzyskać informacje o błędach, programiści korzystają z metod takich jak mysqli_error() lub mysqli_errno(), które dostarczają szczegółowych komunikatów o błędach. Co więcej, idea pobierania najwyższego lub pierwszego wolnego indeksu do wstawienia nowych danych jest myląca. W relacyjnych bazach danych klucze główne, takie jak ID, są zazwyczaj generowane automatycznie przez silnik bazy danych, co eliminuje potrzebę manualnego zarządzania indeksami. Użytkowanie własnoręcznie zarządzanych indeksów może prowadzić do problemów z integralnością danych oraz błędów, takich jak kolizje kluczy. Rekomendowane jest poleganie na automatycznych systemach przypisywania ID, co jest zgodne z zasadami normalizacji baz danych oraz minimalizowania błędów w zarządzaniu danymi.

Pytanie 20

W PHP, aby poprawnie zakończyć połączenie z bazą danych MySQL, ostatnim krokiem powinno być użycie polecenia

A. die

B. mysql_exit

C. exit

D. mysqli_close

Aby prawidłowo obsłużyć połączenie z bazą danych MySQL w języku PHP, kluczowym krokiem jest zamknięcie tego połączenia po zakończeniu operacji na bazie danych. Najlepszą praktyką jest użycie funkcji mysqli_close. Ta funkcja jest częścią rozszerzenia MySQLi (MySQL Improved), które oferuje nowoczesne podejście do komunikacji z bazą danych, w tym zwiększone bezpieczeństwo i wydajność. Po wywołaniu mysqli_close, wszystkie zasoby związane z połączeniem są zwalnianie, co pozwala na uniknięcie potencjalnych wycieków pamięci. Przykładowe użycie: $connection = mysqli_connect('host', 'user', 'password', 'database'); // Po dokonaniu operacji na bazie danych mysqli_close($connection);. Ważne jest, aby zamykać połączenia, szczególnie w aplikacjach działających w środowisku produkcyjnym, aby zapewnić optymalne wykorzystanie zasobów serwera oraz bezpieczeństwo danych. Standardowe zalecenia dokumentacji PHP podkreślają znaczenie użycia mysqli_close w celu zakończenia sesji z bazą danych, co sprzyja stabilności i niezawodności aplikacji.

Pytanie 21

Edytor, który spełnia kryteria WYSIWYG, powinien umożliwiać

A. przygotowanie plików dźwiękowych przed ich umieszczeniem na stronie internetowej

B. publikację strony na serwerze za pomocą wbudowanego klienta FTP

C. tworzenie podstawowych grafik wektorowych

D. osiągnięcie zbliżonego rezultatu tworzonej strony do jej wyglądu w przeglądarce internetowej

Odpowiedzi dotyczące obróbki plików dźwiękowych, publikacji na serwerze FTP oraz tworzenia podstawowej grafiki wektorowej nie są zgodne z podstawowymi funkcjonalnościami edytorów WYSIWYG. Edytory te koncentrują się na treści wizualnej i układzie strony, a nie na specyficznych zadaniach związanych z multimediami czy publikacją. Obróbka plików dźwiękowych wymaga zaawansowanych narzędzi audio, które są poza zakresem WYSIWYG. Takie programy są projektowane do edycji treści tekstowych i graficznych w kontekście układu, a nie jako kompleksowe środowiska do pracy z dźwiękiem. Publikacja stron internetowych na serwerze FTP jest aspektem bardziej związanym z hostingiem i zarządzaniem plikami, a nie z samym tworzeniem treści. Ponadto, tworzenie grafiki wektorowej wymaga wyspecjalizowanych narzędzi graficznych, takich jak Adobe Illustrator, które są dedykowane do grafiki wektorowej, a nie funkcji edytorów WYSIWYG. Błędne wnioski wynikają często z mylnego postrzegania roli edytora WYSIWYG, który nie powinien być traktowany jako uniwersalne narzędzie do wszelkich aspektów tworzenia stron internetowych. Właściwe zrozumienie jego funkcji pozwala na efektywne wykorzystanie edytorów do projektowania stron, a nie do zadań, do których nie zostały zaprojektowane.

Pytanie 22

W języku PHP przeprowadzono operację zaprezentowaną w ramce. Jak można wyświetlić wszystkie rezultaty tego zapytania?

A. pokazać zmienną $db

B. zastosować pętlę z poleceniem mysqli_fetch_row

C. zaindeksować zmienną tab, gdzie tab[0] to pierwsze imię

D. użyć polecenia mysql_fetch

Zastosowanie pętli z poleceniem mysqli_fetch_row jest poprawnym rozwiązaniem dla wyświetlenia wyników zapytania w języku PHP. Funkcja mysqli_fetch_row zwraca kolejny wiersz wynikowy jako tablicę liczbową przy każdym wywołaniu. Oznacza to, że aby przetworzyć wszystkie wiersze wyników, należy zastosować pętlę while bądź for, która będzie kontynuować do momentu zwrócenia ostatniego wiersza. Przykładowy kod może wyglądać następująco while ($row = mysqli_fetch_row($tab)) { echo $row[0]; } gdzie $tab to wynik zapytania mysqli_query. Takie podejście pozwala na iteracyjne przetwarzanie każdego wiersza i jest zgodne z branżowymi standardami dotyczącymi pracy z bazami danych w PHP. Dodatkowo mysqli_fetch_row jest bardziej efektywny w przypadku dużych zbiorów danych, ograniczając zużycie pamięci. Jest to zgodne z dobrymi praktykami dotyczącymi przetwarzania dużych zbiorów danych, gdzie operacje powinny być jak najbardziej zoptymalizowane i pamięciooszczędne co ma kluczowe znaczenie w aplikacjach internetowych z dużym obciążeniem.

Pytanie 23

W kontekście PGP zmienna $_GET jest zmienną

A. predefiniowaną, służącą do zbierania wartości z formularzy po nagłówkach zapytań HTTP (dane z formularzy nie są widoczne w URL)

B. predefiniowaną, stosowaną do przesyłania informacji do skryptów PHP poprzez adres URL

C. zwykłą, stworzoną przez autora strony

D. zdefiniowaną przez autora strony, wykorzystywaną do przesyłania danych z formularzy przez adres URL

Zmienna $_GET w języku PHP jest predefiniowaną superglobalną tablicą, która umożliwia dostęp do danych przesyłanych metodą GET za pomocą adresu URL. Oznacza to, że można przekazywać dane do skryptu PHP poprzez dodanie parametrów do adresu strony, co jest powszechnie stosowane w aplikacjach webowych. Na przykład, w adresie URL 'example.com/page.php?name=John&age=30', zmienna $_GET będzie zawierać tablicę z danymi ['name' => 'John', 'age' => '30']. Dzięki temu programista może łatwo odczytać i wykorzystać te dane w skrypcie, co jest kluczowe dla dynamicznych stron internetowych. Zgodnie z dokumentacją PHP, zmienna $_GET jest jedną z kilku superglobalnych tablic, obok takich jak $_POST, $_SESSION, i $_COOKIE, które ułatwiają zarządzanie danymi użytkownika. Ważne jest, aby pamiętać o zabezpieczeniach, takich jak walidacja i sanitizacja danych wejściowych, aby uniknąć ataków typu SQL Injection czy XSS (Cross-Site Scripting).

Pytanie 24

Jakie imiona spełniają warunek klauzuli LIKE w zapytaniu

SELECT imie FROM mieszkancy WHERE imie LIKE 'o_%_a';

A. Oda, Oksana, Oktawia

B. Oktawia, Oktawian, Olga

C. Oksana, Oktawia, Olga

D. Oksana, Ola, Olga

Odpowiedź Oksana, Oktawia, Olga jest poprawna, ponieważ wszystkie te imiona spełniają warunki klauzuli LIKE w zapytaniu SQL. Klauzula LIKE 'o_%_a' wskazuje na to, że imię musi zaczynać się na literę 'o', mieć co najmniej jeden dowolny znak po 'o' (reprezentowany przez znak podkreślenia '_'), a następnie musi kończyć się na literę 'a'. Przykłady imion: Oksana zaczyna się na 'O', ma 'ks' jako drugi znak i kończy się na 'a'; Oktawia również dostosowuje się do tego wzoru, zaś Olga zaczyna się na 'O', ma 'lg' jako drugi i trzeci znak oraz kończy na 'a'. W praktyce, umiejętność korzystania z klauzuli LIKE jest kluczowa w SQL przy wyszukiwaniu danych według wzorców, co pozwala na bardziej elastyczne i precyzyjne zapytania. Poprawne użycie LIKE zwiększa efektywność filtrowania danych, co jest istotnym aspektem w zarządzaniu bazami danych oraz analizie danych, zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 25

Z uwagi na zaprezentowany styl CSS, plik rysunek.gif jest używany jako tło strony:

body {
    background-image: url("rysunek.gif");
    background-repeat: repeat-y;
}

A. zarówno w pionowym, jak i poziomym kierunku ze skalowaniem

B. w poziomym kierunku

C. w pionowym kierunku

D. zarówno w pionowym, jak i poziomym kierunku z kadrowaniem

Pierwsza nieprawidłowa koncepcja zakłada, że obraz tła może być powtarzany w poziomie, co nie jest zgodne z zastosowaną wartością `repeat-y`. Właściwość `background-repeat` z wartością `repeat-y` powoduje powtarzanie jedynie w osi pionowej, co wyklucza powtarzanie w poziomie. Kolejnym błędnym podejściem jest założenie, że obraz tła jest powtarzany jednocześnie w pionie i w poziomie z kadrowaniem. Kadrowanie, czyli dostosowanie wymiarów obrazu w tło, nie jest związane z ustawieniem `repeat-y`. To ustawienie kontroluje jedynie sposób powtarzania obrazu, a nie jego rozmiar czy kadrowanie. Ostatnia błędna odpowiedź zakłada, że występuje skalowanie tła zarówno w pionie, jak i poziomie. Skalowanie obrazu tła wymaga użycia `background-size`, a nie `background-repeat`. Jest to częsty błąd polegający na mieszaniu właściwości CSS, co może prowadzić do nieprzewidywalnych efektów wizualnych na stronie. Rozumienie rozróżnienia między powtarzaniem, skalowaniem a kadrowaniem obrazu tła jest kluczowe w projektowaniu nowoczesnych layoutów webowych.

Pytanie 26

W CSS zapisany w ten sposób:

p { background-image: url("rysunek.png"); }

spowoduje, że rysunek.png stanie się

A. wyświetlony, jeśli w kodzie użyty zostanie znacznik img

B. widoczny obok każdego akapitu

C. tłem każdego akapitu

D. tłem całej witryny

W przypadku stylowania elementów za pomocą CSS, bardzo łatwo popełnić błąd interpretacyjny, jeśli nie zna się szczegółów działania selektorów czy właściwości stylów. Zapis p { background-image: url("rysunek.png"); } dotyczy wyłącznie elementów <p>, czyli akapitów, a nie całej witryny. Popularnym nieporozumieniem jest myślenie, że taka reguła zmieni tło całej strony — w rzeczywistości, aby osiągnąć taki efekt, należałoby użyć selektora body, np. body { background-image: ... }, bo to body odpowiada za tło całego dokumentu. Jeśli ktoś zakłada, że obrazek pojawi się tylko wtedy, gdy w HTML użyjemy <img src="rysunek.png">, to miesza dwie zupełnie osobne koncepcje: background-image ustawia grafikę w tle elementu, a <img> osadza ją w strukturze treści jako samodzielny obiekt — to dwie różne rzeczy. Sam background-image nie potrzebuje obecności znacznika <img>; przeglądarka pobierze i wyświetli grafikę tylko jako tło elementu. Natomiast odpowiedź sugerująca, że obrazek będzie widoczny obok każdego akapitu, wynika chyba z niezrozumienia mechanizmu renderowania tła: CSS nie wstawia obrazka "obok" treści, tylko pod nią, w tle elementu, wypełniając całą jego powierzchnię (lub jej fragment w zależności od innych właściwości tła, np. background-repeat czy background-position). To często mylone z dekoracjami typu list-style-image w listach, gdzie obrazek rzeczywiście pojawia się obok tekstu listy. Warto zawsze czytać dokumentację i testować takie rzeczy samodzielnie — praktyka bardzo pomaga zrozumieć niuanse w CSS. Przemyślenie działania selektorów i właściwości to podstawa unikania takich nieporozumień podczas projektowania layoutów.

Pytanie 27

W kontekście baz danych, co oznacza termin atrybut?

A. nazwa kolumny w tabeli, która określa konkretną cechę

B. związek między dwoma lub większą liczbą danych

C. element składający się z charakterystyk opisanych przez kolumny

D. wpis w tabeli, który zawiera informacje dotyczące pojedynczego egzemplarza elementu

Twoje odpowiedzi są trochę mylne, bo opierają się na niepoprawnych założeniach o strukturze baz danych. Na przykład, mówienie, że atrybut to obiekt składający się z cech nie jest precyzyjne – atrybut to raczej konkretna kolumna w tabeli. Kolumny to zbiory atrybutów, a nie obiekty. W dodatku, myślenie, że atrybut to jakieś połączenie danych, nie oddaje rzeczywistej definicji atrybutu. Atrybuty to pojedyncze jednostki danych, a nie relacje między różnymi danymi. Relacje tworzy się z pomocą kluczy obcych, nie samych atrybutów. Na koniec, mówienie, że atrybut to rekord tabeli, który zawiera dane o jednym obiekcie, jest błędne. Rekordy to całe instancje, podczas gdy atrybuty to tylko ich elementy. Zrozumienie tego jest naprawdę istotne, żeby dobrze pracować z bazami danych i uniknąć problemów w projektowaniu, co potem wpływa na wydajność i użyteczność bazy.

Pytanie 28

W języku SQL, aby usunąć wszystkie rekordy z tabeli, nie eliminując jej samej, można skorzystać z polecenia

A. TRUNCATE

B. UPDATE

C. ALTER

D. DROP

Polecenie TRUNCATE w języku SQL jest używane do usunięcia wszystkich danych z tabeli w sposób szybki i efektywny, bez potrzeby usuwania samej tabeli. TRUNCATE działa na poziomie struktury bazy danych, co oznacza, że nie zapisuje informacji o usuniętych rekordach w dzienniku transakcji, co czyni operację znacznie szybszą w porównaniu do innych metod, takich jak DELETE. W praktyce, gdy chcesz zresetować tabelę do stanu pustego, TRUNCATE jest najlepszym wyborem. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy tabela tymczasowa zawiera dane, które nie są już potrzebne po zakończeniu procesu przetwarzania. W takim przypadku użycie polecenia TRUNCATE pozwala na szybkie usunięcie wszystkich rekordów, a sama struktura tabeli pozostaje nienaruszona do przyszłego użycia. Dobrą praktyką jest również stosowanie TRUNCATE w sytuacjach, gdzie nie potrzebujemy zachować historii operacji na danych, co zwiększa wydajność bazy danych. Zgodnie z zaleceniami standardów SQL, TRUNCATE jest bardziej odpowiednie do operacji na dużych zbiorach danych, gdyż minimalizuje czas operacji i obciążenie systemu.

Pytanie 29

Przy użyciu polecenia ALTER TABLE można

A. tworzyć nową tabelę

B. zmieniać strukturę tabeli

C. usuwać tabelę

D. zmieniać wartości zapisane w rekordach tabeli

Polecenie ALTER TABLE jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu bazami danych, pozwalającym na modyfikację struktury istniejących tabel. Umożliwia m.in. dodawanie, usuwanie lub modyfikowanie kolumn, a także zmianę ich typów danych. Na przykład, aby dodać nową kolumnę do tabeli, można użyć polecenia: ALTER TABLE nazwa_tabeli ADD nowa_kolumna typ_danych. W praktyce, ALTER TABLE jest niezbędne w przypadku zmiany wymagań aplikacji, które mogą wymagać dostosowania struktury bazy danych. Zmiany strukturalne powinny być przeprowadzane zgodnie z zasadami normalizacji, co zapewnia optymalizację bazy danych oraz zapobiega redundancji danych. Kluczowe jest również testowanie wprowadzonych zmian w środowisku testowym przed ich wdrożeniem w produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w inżynierii oprogramowania. Warto również pamiętać, że podczas modyfikacji struktury tabeli, odpowiednie zrozumienie relacji między tabelami jest istotne dla zachowania integralności danych.

Pytanie 30

Polecenie DBCC CHECKDB 'sklepAGD', Repair_fast) w systemie MS SQL Server

A. zweryfikuje spójność danej tabeli oraz naprawi uszkodzone rekordy

B. sprawdzi spójność bazy danych i naprawi uszkodzone indeksy

C. zweryfikuje spójność danej tabeli

D. potwierdzi spójność bazy danych i utworzy kopię zapasową

Odpowiedzi sugerujące, że polecenie DBCC CHECKDB sprawdza spójność jedynie określonej tabeli są nieprecyzyjne, ponieważ w rzeczywistości działa na całej bazie danych. Choć istnieje możliwość sprawdzania poszczególnych tabel za pomocą innych poleceń, DBCC CHECKDB jest narzędziem, które analizuje całą strukturę bazy danych wraz z jej indeksami i danymi. Twierdzenie, że to polecenie jedynie sprawdza spójność bazy danych oraz wykonuje kopię bezpieczeństwa, jest mylące. DBCC CHECKDB nie tworzy kopii zapasowych, a jego głównym celem jest identyfikacja i raportowanie błędów, co jest kluczowe w kontekście utrzymania zdrowia bazy danych. Użytkownicy mogą zatem błędnie zakładać, że polecenie zapewnia automatyczną naprawę danych, co w rzeczywistości wymaga zastosowania dodatkowych opcji naprawy, takich jak Repair_fast lub Repair_rebuild. Ponadto, niektóre odpowiedzi wskazują na naprawę uszkodzonych rekordów, co nie jest precyzyjne, ponieważ DBCC CHECKDB zajmuje się głównie naprawą indeksów oraz strukturalnych problemów w bazie danych, a nie pojedynczych rekordów. Rzetelne zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bazą danych i unikania nieporozumień dotyczących działania narzędzi diagnostycznych w MS SQL Server.

Pytanie 31

Jakie polecenie należy zastosować, aby utworzyć klucz obcy na wielu kolumnach przy tworzeniu tabeli?

A. CONSTRAINT (nazwisko, imie) FOREIGN KEY REFERENCES osoby (nazwisko, imie)

B. CONSTRAINT fk_osoba_uczen FOREIGN KEY ON(nazwisko, imie) REFERENCES osoby (nazwisko, imie)

C. CONSTRAINT fk_soba_uczen FOREIGN KEY(nazwisko, imie) REFERENCES osoby (nazwisko, imie)

D. CONSTRAINT (nazwisko, imie) FOREIGN REFERENCES KEY osoby (nazwisko, imie)

Niepoprawne odpowiedzi zawierają kilka istotnych błędów w składni oraz koncepcji definiowania kluczy obcych. W pierwszej przykładowej odpowiedzi, brak jest odpowiedniej składni przy definiowaniu klucza obcego, ponieważ użycie 'ON' jest nieprawidłowe i nie jest zgodne z normami SQL. Klucz obcy powinien być zdefiniowany w kontekście kolumn, a nie z użyciem 'ON'. Kolejna odpowiedź pomija całkowicie zasadniczą strukturę polecenia SQL, co prowadzi do zamieszania w kontekście definicji kluczy obcych. Zrozumienie, że klucz obcy musi być zdefiniowany poprzez konkretne kolumny i odniesienia do innych tabel, jest kluczowe dla poprawnej pracy z bazami danych. Ostatnia błędna odpowiedź pomija konwencję użycia 'FOREIGN KEY' oraz 'REFERENCES', co jest fundamentalnym błędem. Prawidłowe podejście wymaga precyzyjnego określenia nie tylko kolumn, ale i tabeli, do której klucz obcy się odnosi. Zastosowanie tych zasad jest kluczowe w projektowaniu i implementacji relacyjnych baz danych oraz w utrzymaniu ich integralności, co jest istotnym aspektem dla efektywnego zarządzania danymi.

Pytanie 32

Który z przedstawionych poniżej fragmentów kodu HTML5 zostanie uznany przez walidator HTML za niepoprawny?

A. <p class= "stl"><style>.a{color:#F00}</style>tekst</p>

B. <p class= "stl" id= "a">tekst</p>

C. <p class= "stl">tekst</p>

D. <p class= "stl" style= "color: #F00 ">tekst</p>

Poprawna odpowiedź, która została wskazana, to <p class= "stl"><style>.a{color:#F00}</style>tekst</p>. W kontekście HTML5, element <style> jest przeznaczony do umieszczania w nagłówkach dokumentu (<head>), a nie wewnątrz elementów blokowych, takich jak <p>. Umieszczanie tagu <style> w tagu <p> narusza zasady dotyczące struktury dokumentu HTML. Walidatory HTML5, które sprawdzają zgodność kodu z obowiązującymi standardami W3C, uznają takie umieszczenie za błąd, ponieważ stylizacja powinna być oddzielona od treści. Zgodnie z najlepszymi praktykami, CSS powinno być zaimplementowane w plikach zewnętrznych lub sekcjach <head>, co ułatwia utrzymanie i modyfikację kodu. Przykładem poprawnej struktury może być: <head><style>.a{color:#F00}</style></head><body><p class="stl">tekst</p></body>. To zapewnia przejrzystość i zgodność z zasadami HTML5, co jest kluczowe dla SEO oraz dostępności strony.

Pytanie 33

W HTML, aby ustawić tytuł dokumentu na "Moja strona", który będzie widoczny na karcie przeglądarki internetowej, należy użyć zapisu

A. <head>Moja strona</head>

B. <ttle>Moja strona</ttle>

C. <meta ttle="Moja strona">

D. <meta name="ttle" content="Moja strona" />

Zastosowanie znacznika <title> jest kluczowe w strukturyzacji dokumentów HTML. W przypadku chęci nadania dokumentowi tytułu 'Moja strona', poprawny zapis to <title>Moja strona</title>. Znacznik <title> powinien być umieszczony w sekcji <head> dokumentu HTML, co jest zgodne z zasadami budowy stron internetowych. Tytuł jest istotnym elementem SEO (Search Engine Optimization), ponieważ przeglądarki internetowe wyświetlają go na zakładkach oraz w wynikach wyszukiwania, co wpływa na pierwsze wrażenie użytkownika oraz możliwość znalezienia strony. Prawidłowe tytuły powinny być zwięzłe, informacyjne i zawierać kluczowe słowa związane z treścią strony. Stosując poprawny znacznik <title>, zapewniasz, że strona będzie lepiej postrzegana zarówno przez użytkowników, jak i roboty indeksujące, co przekłada się na lepszą widoczność w Internecie. Warto również zwrócić uwagę na najlepsze praktyki, takie jak unikanie nadmiernej długości tytułu (zaleca się nie więcej niż 60 znaków) oraz stosowanie unikalnych tytułów dla różnych stron.

Pytanie 34

Wskaż równoważną metodę dla instrukcji switch zapisaną w języku PHP?

A. A

B. D

C. B

D. C

Switch w PHP to narzędzie, które pomaga kierować działaniem programu w zależności od wartości, i często zamienia się to na wiele if-else, żeby kod był bardziej przejrzysty. Czasami jednak pojawiają się błędne interpretacje logiki warunkowej. W odpowiedzi D, użycie operatora and oznacza, że oba warunki muszą być spełnione naraz, co jest trochę mylące, bo dla zmiennej $liczba przy wartościach 10 i 20 to nie jest za bardzo możliwe. W odpowiedzi A jest po prostu porównanie do 10, co nie pokazuje całego potencjału switch, który może radzić sobie z wieloma przypadkami. Odpowiedź C też ma problem, bo chociaż używa or poprawnie, brakuje jej else, który jest ważny w switch, bo pozwala na zrobienie czegoś, gdy żaden z warunków nie pasuje. Często zapomina się o znaczeniu default w switch, a w if-else to w sumie jest to else. Zrozumienie tych rzeczy jest ważne, żeby pisać czytelny i efektywny kod PHP, szczególnie gdy tworzymy większe aplikacje, bo bez jasnej struktury może to być naprawdę wyzwanie.

Pytanie 35

W HTML atrybut alt w tagu img służy do określenia

A. właściwości grafiki, takie jak rozmiar, ramka, wyrównanie

B. napisu, który będzie widoczny pod obrazem

C. lokalizacji i nazwy pliku źródłowego obrazu

D. tekstu, który pojawi się, gdy obrazek nie może być załadowany

Odpowiedź, która wskazuje, że atrybut alt znacznika img w języku HTML definiuje tekst, który będzie wyświetlony, jeśli grafika nie może być poprawnie załadowana, jest całkowicie poprawna. Atrybut alt jest kluczowym elementem dostępności w sieci, ponieważ dostarcza użytkownikom alternatywne informacje o zawartości obrazu, co jest szczególnie ważne dla osób korzystających z czytników ekranu. Na przykład, jeśli zdjęcie w artykule nie jest dostępne z powodu problemów z łączem internetowym, atrybut alt zapewnia kontekst, dzięki czemu użytkownik jest informowany o tym, co miało być przedstawione. Dobre praktyki zalecają, aby tekst w atrybucie alt był zwięzły, ale jednocześnie dostarczał wystarczających informacji o obrazie. Warto również zauważyć, że stosowanie atrybutu alt wspiera SEO (optymalizację pod kątem wyszukiwarek), ponieważ wyszukiwarki mogą używać tych informacji do indeksowania treści. Przykład: <img src='example.jpg' alt='Zdjęcie pięknego krajobrazu górskiego'>.

Pytanie 36

Które z zapytań SQL wybiera nazwiska z tabeli klient, które mają co najmniej jedną literę i zaczynają się od litery Z?

A. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko='Z?';

B. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko='Z_?';

C. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko LIKE 'Z%';

D. SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko LIKE 'Z_%';

Twoje zapytanie SQL wygląda świetnie: 'SELECT nazwisko FROM klient WHERE nazwisko LIKE 'Z%';'. Używając operatora LIKE razem z symbolem '%', dajesz znać, że po literze 'Z' mogą się pojawić różne znaki. Dzięki temu dostaniesz wszystkie nazwiska zaczynające się na 'Z', niezależnie od tego, ile liter potem występuje. Moim zdaniem to dobry sposób na wyszukiwanie, bo w praktyce może zwrócić takie nazwiska jak 'Zawadzki', 'Zielinski' czy 'Zachariasz'. W SQL operator LIKE jest naprawdę przydatny, bo pozwala na elastyczne porównywanie wartości tekstowych. Symbol '%' oznacza dowolny ciąg znaków (nawet pusty), a '_' to dokładnie jeden znak. Wiem, że to podejście jest zgodne z normami SQL, co sprawia, że działa w różnych systemach baz danych, co jest świetne, bo można to łatwo przenieść z jednego miejsca do drugiego.

Pytanie 37

W języku HTML, aby uzyskać efekt podobny do tego w przykładzie, trzeba użyć konstrukcji

A. <p><strike>Duży tekst</strike> zwykły tekst</p>

B. <p><strike>Duży tekst zwykły tekst</p>

C. <p><big>Duży tekst</p> zwykły tekst

D. <p><big>Duży tekst</big> zwykły tekst</p>

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ w języku HTML, aby zwiększyć rozmiar czcionki dla części tekstu, można użyć znacznika <big>. Znacznik ten powoduje, że tekst wewnątrz jest wyświetlany w większym rozmiarze niż tekst otaczający. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy chcemy wyróżnić część tekstu bez stosowania zaawansowanego stylu CSS. Chociaż <big> jest uznawany za przestarzały w nowoczesnym HTML, dla celów edukacyjnych i zgodności z starszymi dokumentami HTML wciąż może być stosowany. Praktyką zalecaną w aktualnych standardach jest używanie stylów CSS, np. poprzez przypisanie klasy lub bezpośrednie stylowanie in-line. Warto zaznaczyć, że stosowanie <big> nie jest zalecane w nowych projektach, ponieważ CSS oferuje większą elastyczność i kontrolę nad wyglądem tekstu. Niemniej jednak, znajomość takich znaczników jak <big> pomaga w zrozumieniu, jak rozwijał się HTML i jakie są różnice między starszymi a nowoczesnymi metodami formatowania tekstu.

Pytanie 38

Jaki zapis w języku C++ definiuje komentarz jednoliniowy?

A. //

B. <

C. #

D. /*

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego składni komentarzy w języku C++. Zapis < nie jest poprawnym sposobem na oznaczanie komentarzy i nie ma związku z żadnym standardem C++. Jest to najprawdopodobniej pomyłka wynikająca z nieznajomości notacji języków programowania. Z kolei /* jest częścią zapisu komentarzy wieloliniowych, który rozpoczyna komentarz, a jego zakończenie wymaga użycia */. Komentarze wieloliniowe są użyteczne w sytuacjach, gdy potrzebujemy dodać dłuższe opisy lub uwagi, ale nie są one odpowiednie do jednozdaniowych opisów, jak w przypadku komentarzy jednoliniowych. Zapis # również nie jest poprawny w kontekście standardowego C++. Jest to składnia stosowana w języku Python do definiowania komentarzy, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat składni w C++. Warto zauważyć, że używanie niepoprawnych notacji może prowadzić do nieczytelności kodu i trudności w jego późniejszym utrzymaniu. Komentarze powinny być używane rozważnie i zgodnie z ich przeznaczeniem, aby skutecznie wspierały zrozumienie kodu, a nie wprowadzały zamieszania.

Pytanie 39

W każdej iteracji pętli wartość aktualnego elementu tablicy jest przypisywana do zmiennej, a wskaźnik tablicy jest przesuwany o jeden, aż do ostatniego elementu tablicy. Czy to zdanie odnosi się do instrukcji?

A. while

B. next

C. foreach

D. for

Odpowiedzi takie jak 'for', 'next' oraz 'while' mają swoje specyficzne zastosowania w kontekście iteracji, ale nie są w pełni dostosowane do opisanego zachowania w pytaniu. Instrukcja 'for' wymaga zdefiniowania zmiennych kontrolnych, co wiąże się z ręcznym zarządzaniem indeksami. Kiedy wykorzystujemy pętlę 'for', musimy samodzielnie określić warunki początkowe, warunki kontynuacji oraz sposób inkrementacji, co może prowadzić do błędów, zwłaszcza w kontekście tablic. Z kolei 'next' nie jest samodzielną konstrukcją w wielu językach programowania, a jego użycie jest często związane z iteracją po kolekcjach, ale nie definiuje pętli jako takiej. Instrukcja ta działa w kontekście iteratora, co czyni ją mniej elastyczną i bardziej złożoną w użyciu dla prostych iteracji po tablicach. Co więcej, 'while' również wymaga manualnego zarządzania warunkami zakończenia pętli, co oznacza, że programista musi samodzielnie kontrolować zmienną, która decyduje o zakończeniu iteracji. To znowu zwiększa ryzyko błędów związanych z granicami tablicy oraz niewłaściwym przypisaniem wartości. Każda z tych metod ma swoje miejsce w programowaniu, jednak nie są one tak optymalne i wygodne jak 'foreach', który automatycznie zarządza iteracją po elementach kolekcji, co czyni ten proces znacznie bardziej przejrzystym i mniej podatnym na błędy.

Pytanie 40

Jaką konstrukcją w języku C++ jest double *x;?

A. Wskaźnik

B. Zmienna całkowita

C. Formalny argument typu rzeczywistego

D. Zmienna rzeczywista

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że 'double *x;' jest parametrem formalnym typu rzeczywistego, jest nieprawidłowy, ponieważ wskaźnik nie jest sam w sobie parametrem formalnym. Parametry formalne w C++ są definiowane w nagłówkach funkcji i odnoszą się do zmiennych przekazywanych do funkcji. Wskaźnik, jak 'double *x;', jest po prostu zmienną, która przechowuje adres innej zmiennej, co jest zupełnie inną koncepcją. Z kolei określenie zmiennej całkowitej jest również błędne, ponieważ 'double' wskazuje na typ zmiennoprzecinkowy, a nie całkowity. Zrozumienie różnicy między typami danych jest kluczowe w C++. Ostatnia niepoprawna opcja, mówiąca o zmiennej rzeczywistej, nie odnosi się do wskaźnika, ponieważ wskaźnik nie jest zmienną przechowującą wartość typu 'double', ale adresem, pod którym taka wartość może być przechowywana. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie pojęcia wskaźnika z typem zmiennej, a także brak zrozumienia roli wskaźników w kontekście zarządzania pamięcią i przekazywania danych do funkcji. Właściwe zrozumienie tych podstawowych koncepcji jest niezbędne do skutecznego programowania w C++.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej