Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 28 października 2025 09:46
  • Data zakończenia: 28 października 2025 09:50

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W fotografii krajobrazowej, gdy zakres tonalny rejestrowanej sceny przewyższa możliwości sensora aparatu (nie jest możliwe jednoczesne uchwycenie w sposób poprawny jasnego nieba oraz ciemnego krajobrazu poniżej linii horyzontu), wskazane jest użycie filtru

A. połówkowego niebieskiego
B. korekcyjnego niebieskozielonego
C. połówkowego szarego
D. polaryzacyjnego
Wybór filtra polaryzacyjnego, filtra połówkowego niebieskiego oraz filtra korekcyjnego niebieskozielonego w kontekście problemu z rozpiętością tonalną w fotografii krajobrazowej jest niewłaściwy. Filtr polaryzacyjny, choć doskonały do eliminacji odblasków i zwiększenia nasycenia kolorów, nie wpływa bezpośrednio na kontrolowanie różnicy jasności między niebem a ziemią. Jego zastosowanie może poprawić kolory, ale nie zniweluje problemu prześwietlenia jasnych obszarów. Filtr połówkowy niebieski jest przeznaczony do korygowania balansu bieli, zwłaszcza w sytuacjach, gdy scena wymaga podkreślenia niebieskich tonów, jednak nie ma zastosowania w kontekście różnicy tonalnej, którą można by zredukować. Filtr korekcyjny niebieskozielony stosowany jest w celu kompozycji kolorystycznej, aby uzyskać odpowiednią temperaturę barwową w scenariuszach oświetleniowych, ale ponownie nie odnosi się do problemu różnicy jasności. Wybierając niewłaściwe filtry, można popełnić błąd w założeniu, że dostarczą one równowagę tonalną, co jest nieprawdziwe. Kluczowym elementem w fotografii krajobrazowej jest świadomość narzędzi, których używamy, oraz ich zastosowań, co pozwala unikać typowych pułapek myślowych i zapewnić właściwe podejście do rejestrowania złożonych scen.
Pytanie 2

Ilość fotoelementów w matrycy używanych do rejestracji obrazu odnosi się do

A. czułości
B. wielosegmentowości
C. rozdzielczości
D. kontrastowości
Wybór odpowiedzi, które nie odnoszą się do rozdzielczości, prowadzi do nieporozumień dotyczących podstawowych konceptów w fotografii oraz technologii obrazowania. Kontrastowość, określana jako zdolność urządzenia do rozróżniania między różnymi poziomami jasności, jest istotna, ale nie ma bezpośredniego związku z liczbą fotoelementów. Jest to bardziej kwestia dynamiki obrazu, a nie ilości detali, które matryca potrafi zarejestrować. Czułość, z kolei, odnosi się do zdolności matrycy do uchwycenia obrazu w słabym oświetleniu i jest mierzona w ISO, co również nie ma związku z liczbą fotoelementów. Zwiększenie czułości może poprawić wyniki w trudnych warunkach oświetleniowych, ale nie podnosi rozdzielczości obrazu. Wielosegmentowość, związana z podziałem obrazu na segmenty dla analizy, również nie odnosi się do liczby fotoelementów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie różnych pojęć technicznych i nieznajomość podstawowych zasad działania matryc zdjęciowych. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla osiągania jakościowych rezultatów w fotografii oraz dla wyboru odpowiedniego sprzętu do konkretnych potrzeb.
Pytanie 3

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. ciemne tło, oświetlenie rozproszone
B. ciemne tło, oświetlenie skierowane
C. jasne tło, oświetlenie rozproszone
D. jasne tło, oświetlenie skierowane
Wybór ciemnego tła w fotografii wysokiego klucza jest nieodpowiedni, ponieważ ta technika opiera się na jasności i lekkości obrazu. Ciemne tło wprowadza ciężkość i może powodować, że cała kompozycja będzie wydawać się przytłaczająca, co całkowicie koliduje z zamysłem wysokiego klucza, który powinien emanować radością i przestrzenią. Oświetlenie skierowane, zazwyczaj stosowane w technice niskiego klucza, generuje wyraźne cienie, co jest niewłaściwe w kontekście wysokiego klucza, gdzie pożądane jest rozproszone światło, które łagodnie oświetla obiekt i minimalizuje widoczność cieni. Mylne może być również myślenie, że oświetlenie rozproszone działa tylko w kontekście ciemnych teł – w rzeczywistości, jest to technika, która najlepiej sprawdza się w jasnym otoczeniu, gdzie można uzyskać delikatne, naturalne światło. Błędne jest również założenie, że jasne tło z oświetleniem skierowanym przyniesie pożądany efekt; oświetlenie tego typu jest bardziej agresywne i sprawia, że zdjęcia stają się nieprzyjemne w odbiorze. Kluczowe dla sukcesu tej techniki jest zrozumienie, że celem jest nie tylko jasność, ale również harmonia między światłem a tłem, co w przypadku zastosowania nieodpowiednich elementów prowadzi do nieefektywnych i nieestetycznych rezultatów.
Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. zdjęcia na trzy części.
B. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.
C. na plany ogólny, średni i zbliżony.
D. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.
Podział kadru na trzy obrazy, plany pierwszy, drugi i trzeci czy też plany ogólny, średni i zbliżenie to koncepcje, które mogą mylnie sugerować, że trójpodział kadru opiera się na fizycznym podziale zdjęcia na mniejsze sekcje. W rzeczywistości, trójpodział to bardziej złożona zasada kompozycji, która nie skupia się na ilości obrazów, ale na ich rozmieszczeniu i interakcji w jednym kadrze. Rozumienie trójpodziału jako podziału na plany może prowadzić do błędnych praktyk w fotografii, ponieważ plany te odnoszą się do perspektywy i głębi obrazu, a nie do jego kompozycji. Niekiedy fotograficy mogą nieświadomie unikać mocnych punktów, co sprawia, że ich zdjęcia stają się mniej angażujące i trudniejsze do analizy wizualnej. Ponadto, koncentrowanie się jedynie na technice podziału kadru na plany może ograniczać kreatywność, gdyż nie uwzględnia innych elementów kompozycyjnych, takich jak linie prowadzące, symetria czy balans, które są kluczowe w tworzeniu estetycznych obrazów. Warto zatem zgłębić te zasady i praktykować ich zastosowanie w różnych kontekstach fotograficznych, aby uzyskać pełniejsze zrozumienie ich wpływu na kompozycję i ostateczny efekt wizualny.
Pytanie 6

Podczas użycia oświetlenia punktowego za obiektem przeprowadzanym zdjęciem tworzy się

A. delikatny, miękki cień
B. wąski zakres półcienia
C. szeroki zakres półcienia
D. mocny, ostry cień
Przy oświetleniu punktowym światło przychodzi z jednego, wyraźnego źródła, co skutkuje tym, że cienie są ostre i dobrze zarysowane. W praktyce oznacza to, że obiekty oświetlone takim światłem mają konkretną sylwetkę, a cienie są mocne i wyraźnie widoczne. Często wykorzystuje się to w fotografii portretowej, gdy chcemy uzyskać dramatyczny efekt. Ostry cień akcentuje teksturę skóry i kontury twarzy, co działa na korzyść zdjęcia. Warto dodać, że są techniki oświetleniowe, jak 'Rembrandt lighting', które opierają się na takim świetle, żeby uzyskać mocne efekty wizualne. W reklamie, ostre światło i wyraźne cienie przyciągają wzrok widza i sprawiają, że produkty wyglądają lepiej.
Pytanie 7

Jaką długość ogniskowej powinien mieć obiektyw aparatu małoobrazkowego, aby uzyskać widoczny efekt dystorsji beczkowatej na zdjęciu?

A. 200 mm
B. 50 mm
C. 10 mm
D. 500 mm
Ogniskowe 50 mm, 200 mm oraz 500 mm nie są typowe dla obiektywów, które generują widoczny efekt dystorsji beczkowatej, ponieważ są to obiektywy o standardowym, teleobiektywnym i super-teleobiektywnym zakresie ogniskowych. Ogniskowa 50 mm, uznawana za standardową w fotografii, jest bliska naturalnemu kątowi widzenia ludzkiego oka, co sprawia, że zniekształcenia w obrazie są minimalne. Dłuższe ogniskowe, takie jak 200 mm i 500 mm, są używane głównie w fotografii portretowej lub przyrodniczej, gdzie efekty dystorsji są niepożądane. Użytkownicy, którzy myślą, że dłuższe ogniskowe mogą wprowadzać dystorsję, mogą mylić ten efekt z innymi zjawiskami, takimi jak kompresja perspektywy, które są charakterystyczne dla teleobiektywów. W fotografii, wybór ogniskowej powinien być uzależniony od zamierzonego efektu artystycznego oraz rodzaju tematu. Prowadzi to do typowego błędu w myśleniu, że każde zwiększenie ogniskowej prowadzi do dystorsji, co jest niezgodne z technicznymi zasadami optyki. Warto zatem zgłębić wiedzę na temat wpływu ogniskowej na obraz oraz umiejętnie dobierać obiektywy w zależności od potrzeb i specyfiki fotografowanej sceny.
Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Górne
B. Górno-boczne
C. Przednie
D. Tylnie
Wybór oświetlenia w fotografii jest kluczowy dla ukazania właściwości materiału, jednak nie wszystkie kierunki światła są równie efektywne w podkreślaniu faktury drewna. Tylne oświetlenie, choć może być użyteczne do uzyskania efektu konturów i przejrzystości, nie umożliwia skutecznego uwypuklenia detali fakturalnych drewna. Z kolei górne oświetlenie może powodować, że struktura materiału staje się zbyt płaska, ponieważ cienie są zminimalizowane, co w konsekwencji może prowadzić do utraty głębi i wyrazistości. Przednie oświetlenie, mimo że dostarcza równomierne oświetlenie, często spłaszcza przestrzeń i może sprawić, że drewno wydaje się mniej interesujące, eliminując cienie, które są kluczowe dla wizualnego wrażenia faktury. Typowym błędem jest również myślenie, że jednolite oświetlenie z jednej strony dostarczy pożądany efekt - w rzeczywistości, dla uzyskania pełnej głębi i kontrastu, konieczne jest zróżnicowanie źródeł światła. Dlatego, aby skutecznie uchwycić urok drewnianych przedmiotów, należy sięgnąć po górno-boczne oświetlenie, które oferuje najlepsze rezultaty zarówno w kontekście detali, jak i w wydobywaniu naturalnych walorów estetycznych drewna.
Pytanie 10

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Magic Wand (Różdżka)
B. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)
C. Crop Tool (Kadrowanie)
D. Color Picker (Próbnik koloru)
Rozważając inne narzędzia wymienione w pytaniu, każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które nie są jednak odpowiednie do miejscowej korekcji cieni i świateł. Narzędzie Magic Wand (Różdżka) jest przydatne do selekcji obszarów o podobnych kolorach, co może być użyteczne w niektórych kontekstach, jednak nie pozwala na precyzyjne dostosowanie jasności czy kontrastu w wybranym obszarze. Selekcja, jaką oferuje Różdżka, jest raczej statyczna i nie daje możliwości dynamicznej modyfikacji jasności, co jest kluczowe w pracy z cieniami i światłami. Crop Tool (Kadrowanie) służy do zmiany kompozycji obrazu poprzez wycinanie jego fragmentów. Choć kadrowanie jest istotnym elementem w obróbce zdjęć, nie ma ono nic wspólnego z korekcją cieni i świateł. Jego zastosowanie może być ograniczone do poprawy kompozycji, ale nie zapewnia możliwości finezyjnego dostosowania ekspozycji w wybranych miejscach. Z kolei Color Picker (Próbnik koloru) to narzędzie, które pozwala na wybieranie kolorów z obrazu, co również nie wpływa na korekcję cieni i świateł. Możemy używać Próbnika do określenia kolorów, ale jego funkcjonalność nie obejmuje zmiany jasności czy kontrastu. Pozostając przy użyciu tych narzędzi w niewłaściwy sposób, można skończyć z nieatrakcyjnymi efektami, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie, jakie narzędzia są odpowiednie do konkretnych zadań w procesie edycji zdjęć.
Pytanie 11

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. srebrnej blendy
B. lampy z wrotami
C. transparentnych parasolek
D. stożkowego tubusu
Wybór innych źródeł światła, takich jak tubus stożkowy, lampa z wrotami lub srebrna blenda, nie jest optymalny do uzyskania pożądanego efektu w przypadku portretów rodzinnych. Tubus stożkowy, chociaż umożliwia kierowanie światła na konkretny obszar, generuje ostre cienie i kontrasty, które mogą być niekorzystne w portretach, gdzie naturalność i delikatność są kluczowe. Użycie lampy z wrotami może prowadzić do nadmiernego skupienia światła, co również może skutkować przesadnym oświetleniem poszczególnych osób, a w efekcie zniekształcić ich rysy. Z kolei srebrna blenda, chociaż może rozjaśniać cienie, odbija światło w bardziej intensywny sposób, co może powodować niepożądane błyski i niewłaściwe oświetlenie skóry. W kontekście fotografii rodzinnej, liczy się nie tylko jakość obrazu, ale także komfort osób fotografowanych. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi oświetleniowych może wprowadzić dyskomfort, a także zniweczyć efekt w postaci naturalnych, pełnych emocji ujęć. Kluczowe w tej sytuacji jest zrozumienie, że oświetlenie powinno być jak najbardziej zharmonizowane, co można osiągnąć jedynie dzięki rozproszonemu światłu, jakie oferują parasolki transparentne.
Pytanie 12

W profesjonalnej fotografii zbliżeń term Diffraction Limited Aperture (DLA) oznacza

A. minimalną wartość przysłony umożliwiającą uzyskanie maksymalnej głębi ostrości
B. specjalną przysłonę eliminującą aberracje chromatyczne
C. wartość przysłony, powyżej której dyfrakcja zaczyna znacząco wpływać na ostrość obrazu
D. wartość przysłony skorygowaną o współczynnik crop matrycy
Odpowiedź wskazująca, że Diffraction Limited Aperture (DLA) to wartość przysłony, powyżej której dyfrakcja zaczyna znacząco wpływać na ostrość obrazu, jest jak najbardziej trafna. DLA odnosi się do granicy, w której efekty fizyczne związane z dyfrakcją światła zaczynają dominować nad innymi czynnikami, takimi jak aberracje optyczne. W praktyce oznacza to, że przy przesłonie szerszej, uzyskujemy lepszą ostrość i kontrast. Dla różnych obiektywów wartość DLA zmienia się, w zależności od ich konstrukcji i jakości optycznej. Z reguły, dla obiektywów z dużą średnicą soczewek DLA jest większa, co oznacza, że można stosować szersze przysłony bez obawy o utratę ostrości. Dla fotografów uwzględnienie DLA jest kluczowe, zwłaszcza przy pracy w warunkach wymagających dużej precyzji obrazu, na przykład w makrofotografii, gdzie każdy detal ma znaczenie. Przykładowo, używając obiektywu makro, warto znać jego DLA, aby móc w pełni wykorzystać możliwości sprzętu i uzyskać zdjęcia o znakomitej ostrości.
Pytanie 13

Korekcja zniekształceń perspektywy występujących w zdjęciach wysokich budynków architektonicznych jest możliwa dzięki zastosowaniu przy fotografowaniu obiektywu

A. lustrzanego
B. fisheye
C. tilt-shift
D. asferycznego
Wybór obiektywu asferycznego, lustrzanego lub fisheye do korekcji zniekształceń perspektywicznych w fotografii architektonicznej jest nieodpowiedni z kilku powodów. Obiektywy asferyczne, które mają soczewki o niestandardowych kształtach, są zaprojektowane głównie w celu redukcji zniekształceń sferycznych i poprawy jakości obrazu na brzegach kadru. Nie są one jednak dedykowane do korekcji perspektywy, co oznacza, że nie poprawią efektu zbiegania się linii pionowych, który często występuje przy fotografowaniu wysokich obiektów. Z kolei obiektywy lustrzane, choć oferują ciekawe efekty wizualne i są bardziej kompaktowe, również nie zapewniają możliwości regulacji perspektywy. Ich konstrukcja ogranicza zastosowanie w kontekście architektonicznym, ponieważ nie pozwala na dostosowanie kąta widzenia, co prowadzi do utraty detali w obiektach. Obiektywy fisheye, znane ze swojego szerokiego kąta widzenia oraz charakterystycznych zniekształceń, są idealne do tworzenia artystycznych zdjęć, ale nie nadają się do precyzyjnego odwzorowania architektury. Typowym błędem jest zakładanie, że jakikolwiek obiektyw o szerokim kącie widzenia poradzi sobie z problemem perspektywy, co prowadzi do subiektywnego postrzegania rzeczywistości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że w fotografii architektonicznej, gdzie precyzja ma duże znaczenie, zastosowanie obiektywu tilt-shift jest najlepszym rozwiązaniem.
Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Migawka
B. Matówka
C. Samowyzwalacz
D. Przesłona
Matówka, przesłona i samowyzwalacz to elementy, które pełnią inne funkcje w aparacie fotograficznym, co może prowadzić do pewnych nieporozumień. Matówka to element, który umożliwia ustawienie ostrości i podgląd kompozycji przed wykonaniem zdjęcia. Działa jako akcesorium optyczne, które wspomaga fotografów w precyzyjnym ustawieniu kadru, ale nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem czasu ekspozycji. Przesłona, z kolei, to mechanizm regulujący ilość światła, które wpada do aparatu, ale działa równolegle z migawką, a nie zamiast niej. Przesłona wpływa również na głębię ostrości, co jest kluczowym aspektem w fotografii, jednak nie ma ona wpływu na czas, przez jaki matryca jest odsłonięta. Samowyzwalacz to funkcjonalność, która pozwala na automatyczne wykonanie zdjęcia po zadanym czasie, co jest przydatne dla fotografów chcących uchwycić siebie lub uniknąć drgań aparatu przy naciśnięciu spustu migawki, ale również nie ma związku z procesem ekspozycji. Warto zrozumieć te różnice, aby lepiej zarządzać parametrami podczas robienia zdjęć, co jest podstawą efektywnej fotografii.
Pytanie 16

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. niebieski
B. zielony
C. czerwony
D. szary
Użycie filtru czerwonego w czarno-białych zdjęciach krajobrazów górskich ma kluczowe znaczenie dla uzyskania głębi oraz dramatyzmu w obrazie. Filtr czerwony blokuje niebieskie światło, co prowadzi do znacznego przyciemnienia nieba, a jednocześnie uwydatnia białe chmury, które stają się bardziej kontrastowe i wyraziste. Tego rodzaju technika jest szeroko stosowana w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy celem jest uchwycenie burzowego nastroju. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy górskie szczyty z dramatycznym niebem, czerwony filtr pozwala na uzyskanie efektu, który wydobywa szczegóły chmur, sprawiając, że zdjęcie zyskuje na emocjonalnej głębi. Warto również zauważyć, że stosując filtr czerwony, możemy wzbogacić naszą kompozycję o ciekawe zestawienia tonalne, co jest zgodne z zasadami kompozycji w fotografii. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują testowanie różnych ustawień ekspozycji w połączeniu z filtrem, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.
Pytanie 17

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. pomiar punktowy
B. ważony centralnie
C. matrycowy
D. całkowity
Pomiar matrycowy to technika oceny oświetlenia w fotografii, która wykorzystuje informacje z całej powierzchni matrycy aparatu fotograficznego. W odróżnieniu od pomiaru centralnie ważonego, który skupia się głównie na środkowej części kadru, pomiar matrycowy analizuje różne obszary kadru, co pozwala na dokładniejsze określenie średniej luminancji oraz lepsze zarządzanie kontrastem w scenach o zróżnicowanym oświetleniu. Dzięki tej metodzie, aparat potrafi lepiej interpretować sceny z różnymi źródłami światła i dynamiką. Przykładami zastosowania tego pomiaru są sytuacje, w których fotografuje się portrety na tle skomplikowanego krajobrazu lub podczas zachodów słońca, gdzie jasne i ciemne elementy mogą wpływać na końcowy efekt zdjęcia. Użycie pomiaru matrycowego jest zalecane w większości warunków, gdyż pozwala uzyskać bardziej zrównoważony i naturalny obraz, co jest uznawane za standard w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 18

Zjawisko dyfrakcji wpływające na pogorszenie jakości zdjęcia pojawia się przy

A. bardzo małych otworach przysłony (f/22 i mniejszych)
B. długich czasach naświetlania (powyżej 1 s)
C. wysokich wartościach czułości ISO (powyżej 3200)
D. bardzo dużych otworach przysłony (f/1.4 i większych)
Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że duże otwory przysłony, takie jak f/1.4, mogą powodować problemy z jakością obrazu, ale w rzeczywistości to nieprawda. Duże otwory przysłony skutkują mniejszą głębią ostrości, co może być pożądane w portretach, gdzie tło powinno być rozmyte. To, co może wpływać na jakość, to aberracje optyczne, a nie dyfrakcja. Czas naświetlania, nawet bardzo długi, nie wpływa na dyfrakcję, lecz na możliwość uzyskania ruchu w kadrze lub szumy. Wysokie wartości ISO, powyżej 3200, zazwyczaj prowadzą do pojawienia się szumów, ale nie mają związku z zjawiskiem dyfrakcji. Często błędnie przyjmuje się, że wszystkie te czynniki wpływają na ostrość zdjęcia w ten sam sposób, co dyfrakcja, podczas gdy w rzeczywistości każda z tych koncepcji ma swoje unikalne podłoże fizyczne i praktyczne zastosowanie. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne ustawienia aparatu wpływają na wynik końcowy, aby świadomie dobierać odpowiednie parametry do pożądanych efektów, a nie stosować ogólne zasady, które mogą wprowadzać w błąd.
Pytanie 19

Podstawowym wyposażeniem fotografa, który planuje zrealizować makrofotografię starożytnych monet, jest aparat fotograficzny oraz

A. adapter bezprzewodowy
B. pierścienie pośrednie
C. pierścienie redukcyjne
D. filtr połówkowy
Adaptery bezprzewodowe, filtr połówkowy oraz pierścienie redukcyjne nie są odpowiednimi akcesoriami do makrofotografii, gdyż nie spełniają kluczowych wymagań związanych z bliskim uchwyceniem szczegółów obiektów. Adaptery bezprzewodowe są używane głównie do zdalnego sterowania aparatem lub przesyłania obrazu, co w kontekście makrofotografii nie ma istotnego znaczenia. W sytuacji, gdy fotografujemy małe obiekty, istotną rolę odgrywa bliskość aparatu do obiektu, a adaptery nie wpływają na te parametry. Filtr połówkowy służy do kontrolowania ekspozycji w różnych strefach obrazu, co jest bardziej przydatne w krajobrazach lub scenach o dużym zakresie tonalnym, a nie przy detalu monet. Pierścienie redukcyjne, natomiast, są stosowane do dopasowywania średnic obiektywów do różnych mocowań, a więc ich zastosowanie w makrofotografii również nie przynosi korzyści. W praktyce, wybierając akcesoria do makrofotografii, fotograficy często zapominają o znaczeniu bezpośredniego kontaktu obiektywu z obiektem, co prowadzi do błędnych wyborów. Kluczem do efektywnej makrofotografii jest zrozumienie, jak różne akcesoria wpływają na zdolność do uzyskiwania szczegółowych ujęć z bliskiej odległości, co pierścienie pośrednie niewątpliwie umożliwiają.
Pytanie 20

Aby uzyskać na fotografiach efekt zamrożenia ruchu podczas robienia zdjęć sportowcom, najlepiej wykorzystać czas naświetlania

A. 1/60 s
B. 1/250 s
C. 1/30 s
D. 1/125 s
Wybór czasów naświetlania takich jak 1/60 s, 1/125 s czy 1/30 s jest niewłaściwy w kontekście uzyskiwania efektu zatrzymania ruchu w dynamicznych scenach sportowych. Czas 1/60 s jest szczególnie długi jak na warunki sportowe, co prowadzi do znacznego rozmycia ruchu, przez co uzyskane zdjęcia będą mało wyraźne. Tego rodzaju długi czas naświetlania sprzyja również ryzyku wprowadzenia drgań, co w efekcie przyczynia się do pogorszenia jakości zdjęcia. Z kolei czas 1/125 s, choć lepszy niż 1/60 s, nadal może być niewystarczający do uchwycenia szybkich akcji, gdzie na przykład sportowiec porusza się z dużą prędkością. W takich warunkach, drobne ruchy mogą być niewłaściwie zarejestrowane, co skutkuje nieostrością obrazu. Ostatecznie, czas 1/30 s jest rażąco niewłaściwy, gdyż jest zbyt długi, co w praktyce skutkuje poważnymi problemami z uchwyceniem wyrazistych detali w ruchu. Kluczowym błędem jest nieświadomość znaczenia dostosowania czasu naświetlania do prędkości i dynamiki obiektu, co jest fundamentem dobrej praktyki w fotografii sportowej. Doświadczeni fotografowie wiedzą, że użycie odpowiednich parametrów ekspozycji jest niezbędne, aby uchwycić każdy detal akcji, a odpowiedni czas naświetlania to kluczowy element tej układanki.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. rybie oko
B. krótkoogniskowym
C. długoogniskowym
D. standardowym
Aby skutecznie sfotografować detal architektoniczny z dużej odległości, najlepszym wyborem jest obiektyw długoogniskowy. Obiektywy te charakteryzują się większą ogniskową, co pozwala na uchwycenie szczegółów znajdujących się daleko od aparatu bez utraty jakości obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy z powodzeniem rejestrować detale, takie jak rzeźby, ornamenty czy inne architektoniczne akcenty, z perspektywy, która może być nieosiągalna dla obiektywów krótkich. Długie ogniskowe obiektywy są również mniej podatne na zniekształcenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku architektury, gdzie szczegóły muszą być wiernie odwzorowane. Użycie obiektywu długoogniskowego pozwala na zastosowanie techniki kompozycji, w której tło jest rozmyte, a główny obiekt ostro wyeksponowany, co podkreśla jego wartość estetyczną. Przykładowo, obiektyw 70-200 mm jest często wykorzystywany przez fotografów architektury, aby uchwycić niezwykłe detale znanych budowli, zachowując jednocześnie ich kontekst w otoczeniu.
Pytanie 23

Do wykonania zdjęć nocnych z efektem świetlnych smug samochodów konieczne jest zastosowanie

A. teleobiektywu i wysokiej wartości ISO
B. statywu i czasu naświetlania kilku sekund
C. filtra polaryzacyjnego i średniego czasu naświetlania
D. lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania
Użycie lampy błyskowej i krótkiego czasu naświetlania w fotografii nocnej zazwyczaj nie przynosi oczekiwanych efektów, a wręcz przeciwnie, prowadzi do ograniczenia możliwości uchwycenia ruchu. Lampa błyskowa działa na zasadzie natychmiastowego błysku, co w przypadku fotografowania ruchu, jak na przykład samochodów, nie potrafi zarejestrować długotrwałego efektu smug. Zamiast tego, takie podejście często skutkuje zbyt jasnymi punktami świetlnymi, które mogą dominować nad resztą zdjęcia, przez co tracimy cały efekt, który chcemy osiągnąć. Krótkie czasy naświetlania ponadto wymagają wyższej wartości ISO, co może wprowadzać szumy do zdjęcia, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. Z drugiej strony, teleobiektyw może być przydatny w niektórych sytuacjach, ale nie jest kluczowym elementem do uzyskania efektu świetlnych smug. W przypadku zdjęć nocnych, zazwyczaj korzysta się z szerszych obiektywów, które pozwalają na uchwycenie szerszej sceny. Użycie filtra polaryzacyjnego również nie jest zalecane, ponieważ jego głównym zadaniem jest redukcja odbić i zwiększenie kontrastu, co nie jest celem zdjęć nocnych z smugami świetlnymi. W fotografii, ważne jest, aby dostosować techniki do konkretnego efektu, który chcemy uzyskać, a zastosowanie nieodpowiednich narzędzi i technik może skutkować niezadowalającymi rezultatami.
Pytanie 24

Technika focus stacking w fotografii makro służy do

A. zmniejszenia efektu drgań aparatu
B. uzyskania większego powiększenia obiektu
C. redukcji zniekształceń optycznych obiektywu
D. zwiększenia głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć
Wybór odpowiedzi, że technika focus stacking służy do uzyskania większego powiększenia obiektu, jest nieprecyzyjny i wprowadza w błąd. Fokusowanie na powiększeniu obiektów w fotografii makro często prowadzi do pomijania istotnego aspektu, jakim jest głębia ostrości. Co prawda, powiększenie jest ważnym elementem, ale focus stacking nie zmienia skali obiektu na zdjęciu. Technika ta koncentruje się na łączeniu zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości, co pozwala na uzyskanie zdjęcia, w którym wiele warstw obiektu jest ostro przedstawionych. Zatem, pojęcie, że focus stacking zwiększa powiększenie, jest mylące. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy redukcji zniekształceń optycznych obiektywu. Chociaż odpowiednia technika i sprzęt mogą minimalizować zniekształcenia, focus stacking sam w sobie nie jest metodą ich redukcji. Zniekształcenia optyczne są efektem konstrukcji obiektywu i mogą być korygowane na etapie obróbki, jednak sama technika łączenia obrazów nie ma na to bezpośredniego wpływu. W kontekście drgań aparatu, wykorzystanie focus stacking nie jest odpowiedzią na problem stabilności. Aby zminimalizować efekt drgań, fotograf powinien korzystać z statywu lub z innych technik, takich jak stabilizacja obrazu. To pokazuje, że zrozumienie techniki focus stacking i jej rzeczywistych zastosowań jest kluczem do skutecznej fotografii makro.
Pytanie 25

Jakiej techniki należy użyć, aby uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody w fotografii krajobrazowej?

A. Niskiej wartości przysłony
B. Długiego czasu naświetlania
C. Stosowania lampy błyskowej
D. Wysokiej wartości ISO
Podczas robienia zdjęć krajobrazowych z efektem rozmytej wody, niektóre techniki mogą prowadzić do nieprawidłowych rezultatów. Stosowanie wysokiej wartości ISO nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do wzrostu szumu na zdjęciach. Przy długim czasie naświetlania, nawet w warunkach słabego oświetlenia, warto stosować możliwie najniższą wartość ISO, aby utrzymać wysoką jakość obrazu. Z kolei niska wartość przysłony nie wpłynie na efekt rozmycia wody, ale na głębię ostrości. Mniejsza przysłona pozwala na większą ilość światła, ale w kontekście techniki długiego naświetlania, nie jest kluczowa dla uzyskania efektu rozmycia. Warto pamiętać, że główną rolą przysłony w tej technice jest kontrola nad ostrością przedniego i dalszego planu, a nie rozmycie ruchu. Natomiast stosowanie lampy błyskowej jest zupełnie nieodpowiednie do uzyskania efektu miękkiej wody. Błysk zatrzymuje ruch, co jest odwrotnością pożądanego efektu. W przypadku krajobrazów, w których dążymy do uchwycenia dynamiki i ruchu, błysk lampy błyskowej mógłby zniweczyć cały zamysł długiego naświetlania. Dlatego w kontekście fotografii krajobrazowej, gdzie celem jest uchwycenie płynności ruchu wody, kluczowe jest stosowanie długiego czasu naświetlania w połączeniu z odpowiednim wyposażeniem, jak statyw czy filtry ND, zamiast technik, które mogą zniweczyć zamierzony efekt.
Pytanie 26

Aby uzyskać odwzorowanie w skali 1:1 podczas fotografowania obiektywem o ogniskowej 50 mm, jaki powinien być długość mieszka?

A. 50 mm
B. 25 mm
C. 100 mm
D. 200 mm
Podczas próby uzyskania odwzorowania w skali 1:1, zrozumienie podstawowych zasad działania sprzętu fotograficznego jest kluczowe. W przypadku pomylenia długości mieszka, można nieświadomie osiągnąć niesatysfakcjonujące rezultaty. Odpowiedzi wskazujące na długości takie jak 200 mm, 25 mm czy 100 mm prowadzą do błędnego założenia, że manipulacja odległością wpływa na odwzorowanie skali w sposób, który nie jest zgodny z zasadami optyki. Długość mieszka wpływa na to, jak blisko obiektyw może znajdować się od fotografowanego obiektu. Na przykład, wydłużenie mieszka do 200 mm nie tylko oddala obiektyw od matrycy, ale również zmienia perspektywę oraz głębię ostrości, co skutkuje w znacznej utracie detali, co jest szczególnie niepożądane w makrofotografii. Odpowiedź z długością mieszka 25 mm nie pozwoli na uzyskanie odpowiedniego odwzorowania, gdyż obiektyw będzie zbyt blisko obiektu, co może skutkować zniekształceniem obrazu. Z kolei długość 100 mm, choć bliska 50 mm, jest nadal niewłaściwa, ponieważ generuje zbyt dużą odległość między obiektywem a matrycą, co uniemożliwia uzyskanie skali 1:1. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że do prawidłowego uzyskania odwzorowania w skali 1:1 przy obiektywie 50 mm, należy dostosować długość mieszka do jego ogniskowej, co w tym przypadku oznacza 50 mm.
Pytanie 27

Aby zredukować efekt zamglenia przy fotografowaniu pejzaży w technice czarno-białej, powinno się użyć filtru

A. niebieski
B. szary
C. polaryzacyjny
D. ciemnożółty
Stosowanie filtra szarego w celu zniwelowania efektu zamglenia jest niewłaściwym podejściem, ponieważ filtr szary nie wprowadza znaczących różnic w kolorze, a jego główną rolą jest równomierne przyciemnienie całej sceny. Nie wpływa on jednak na kontrast i nie pozwala na selektywne tłumienie niepożądanych długości fal światła, co jest kluczowe w przypadku zamglenia. Z kolei filtr niebieski jest używany do zwiększenia kontrastu nieba w zdjęciach kolorowych, ale w fotografii czarno-białej nie przynosi korzyści w kontekście zniwelowania zamglenia, ponieważ nie redukuje odcieni szarości w obszarach zamglonych. Natomiast filtr polaryzacyjny, mimo że może pomóc w redukcji odblasków i zwiększeniu nasycenia kolorów, nie jest skuteczny w eliminacji efektu zamglenia, gdyż działa na innej zasadzie, głównie na redukcji odblasków z powierzchni wody i szkła. W przypadku zamglenia kluczowe jest dobieranie filtrów, które mają wpływ na różnice w odcieniach szarości, co skutkuje uzyskaniem wyraźnych i kontrastowych zdjęć. Osoby, które nie są świadome działania tych filtrów, mogą wprowadzać w błąd i nie osiągać zamierzonego efektu w fotografii.
Pytanie 28

Cecha aparatów bezlusterkowych, która pozwala zobaczyć efekt końcowy zdjęcia przed wykonaniem, to

A. zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF
B. elektroniczny wizjer z funkcją WYSIWYG (What You See Is What You Get)
C. funkcja podglądu histogramu RGB
D. system pomiaru ekspozycji TTL
Zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF, system pomiaru ekspozycji TTL oraz funkcja podglądu histogramu RGB to elementy, które są istotne w fotografii, ale nie pełnią roli podglądu efektu końcowego zdjęcia przed jego wykonaniem. Moduł DOF pomaga ocenić głębię ostrości, co jest przydatne przy planowaniu kompozycji, ale nie pokazuje, jak finalne zdjęcie będzie wyglądać z uwzględnieniem wszystkich ustawień. System TTL (Through The Lens) odpowiada za pomiar światła, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, jednak nie daje pełnego obrazu efektu końcowego, ponieważ nie bierze pod uwagę innych parametrów wpływających na obraz. Natomiast histogram RGB jest narzędziem analitycznym, które pomaga zrozumieć, jak światło jest rozłożone w zdjęciu, ale również nie pozwala na podgląd konkretnego ujęcia. To podejście do analizy zdjęcia może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż koncentrując się tylko na jednym aspekcie, jak na przykład pomiar ekspozycji czy głębia ostrości, można przegapić inne kluczowe elementy, które wpływają na końcowy efekt. W efekcie, brak zrozumienia, jak różne funkcje aparatu współdziałają ze sobą, może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania sprzętu oraz niezadowalających rezultatów fotograficznych.
Pytanie 29

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. softbox i blendy
B. stożkowy tubus
C. soczewkę Fresnela
D. wrota
Wybór alternatywnych rozwiązań, takich jak soczewka Fresnela, stożkowy tubus czy wrota, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w kontekście oświetlenia twarzy modelki. Soczewka Fresnela, choć skuteczna w dalekim oświetleniu, generuje ostre światło i cienie, co w portretach może prowadzić do nieprzyjemnych efektów wizualnych. Użycie soczewki Fresnela w zamkniętej przestrzeni, takiej jak studio, często skutkuje zbyt intensywnym oświetleniem, które może zniekształcać naturalne rysy twarzy. Stożkowy tubus, choć przydatny w kierunkowym oświetleniu, ogranicza pole działania światła, co w fotografii portretowej może skutkować nierównomiernym rozkładem oświetlenia, a także powodować niepożądane cienie. Wrota, przeznaczone głównie do kontroli krawędzi światła i redukcji jego rozpraszania, mogą przyczynić się do tworzenia nieestetycznych cieni na twarzy. Użycie tych narzędzi często wynika z niepełnego zrozumienia zasad oświetlenia w fotografii. Właściwe oświetlenie powinno być równomierne i subtelne, aby wydobyć naturalne piękno modelki, co jest osiągalne przede wszystkim dzięki zastosowaniu softboxów i blend. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do niesatysfakcjonujących efektów oraz zniechęcenia do dalszej pracy w studio.
Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Efekt przetwarzania HDR określany jako "HDR look" charakteryzuje się

A. całkowitym brakiem cieni i obszarów prześwietlonych
B. dominacją barw zimnych i niebieskiej poświaty
C. charakterystycznym czarno-białym wykończeniem z selektywnym kolorem
D. nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym i nasyceniem kolorów
Wybór odpowiedzi, która sugeruje całkowity brak cieni i obszarów prześwietlonych, nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania technologii HDR. W rzeczywistości HDR ma na celu uchwycenie bardziej zróżnicowanego zakresu światła, co oznacza, że cienie oraz obszary prześwietlone są istotną częścią końcowego obrazu. Sugerowanie, że HDR eliminuje te elementy, jest błędne, ponieważ technologia HDR jest zaprojektowana tak, aby zwiększać widoczność szczegółów w ciemnych i jasnych partiach zdjęcia, a nie je eliminować. Kolejna koncepcja dotycząca dominacji barw zimnych i niebieskiej poświaty również jest myląca. Dobry efekt HDR nie powinien być zdominowany przez jedną barwę, szczególnie niebieską, ponieważ dąży się do równowagi kolorystycznej, która oddaje rzeczywisty obraz. Ostatecznie, czarno-białe wykończenie z selektywnym kolorem, choć interesujące, nie jest zgodne z ideą HDR, która ma na celu maksymalizację szczegółów w pełnym zakresie kolorów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że HDR to technika, która powinna dążyć do realizmu, a nie do tworzenia efektów, które mogą wprowadzać w błąd lub sprawiać wrażenie sztuczności.
Pytanie 32

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. diagonalną
B. zamkniętą
C. otwartą
D. skośną
Skośna kompozycja, mimo że może wydawać się atrakcyjna, nie spełnia wymogów kompozycji zamkniętej. Charakteryzuje się ona brakiem wyraźnych granic i może prowadzić do rozproszenia uwagi obserwatora. W przypadku kompozycji otwartej, która pozornie może wyglądać na innowacyjną, również nie tworzy spójnej struktury, gdyż elementy kompozycji są rozmieszczone w sposób, który nie tworzy zamkniętej formy. To podejście może skutkować chaotycznym odbiorem wizualnym. Z kolei kompozycja diagonalna, choć może wprowadzać dynamikę, nie zapewnia stabilności i spójności, które są kluczowe w kontekście kompozycji zamkniętej. Tworząc kompozycje, istotne jest unikanie błędów związanych z interpretacją kształtów i ich funkcji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do projektów, które są trudne w odbiorze, a ich przesłanie zostaje rozmyte. Dlatego ważne jest, aby projektanci stawiali na kompozycje zamknięte, które nie tylko przyciągają uwagę, ale również jasno komunikują cel i intencje twórcy. Warto również zwrócić uwagę, że w wielu dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy fotografia, kompozycje zamknięte są stosowane, aby wzmocnić przekaz i wywołać pożądane emocje u odbiorcy.
Pytanie 33

Aby uzyskać efekt zatrzymania ruchu opadającej kropli wody, jaki powinien być ustawiony czas naświetlania?

A. 1/500 s
B. 1/2000 s
C. 1/125 s
D. 1/30 s
Czas naświetlania 1/125 s nie jest wystarczająco krótki do uzyskania efektu zamrożenia ruchu spadającej kropli wody. Przy takim czasie naświetlania, ruch kropli będzie widoczny, co prowadzi do rozmycia obrazu. W praktyce, przetworniki aparatów fotograficznych rejestrują ruch z wystarczającą jakością, ale jedynie przy odpowiednio krótkich czasach ekspozycji. Odpowiedzi 1/30 s i 1/500 s również nie spełniają wymagań dla tego rodzaju zdjęć. Czas 1/30 s jest zbyt długi, co skutkuje poważnym rozmyciem, zwłaszcza w przypadku dynamicznych scen. Odpowiedź 1/500 s, choć lepsza od 1/30 s, nadal może nie być wystarczająca, aby zatrzymać ruch tak szybkich obiektów, jak spadające krople wody. W fotografii sportowej i przyrodniczej kluczowe jest zrozumienie, że im szybszy ruch obiektu, tym krótszy czas naświetlania jest wymagany, aby uchwycić go w pełnej ostrości. Osoby nieposiadające doświadczenia w fotografii mogą mylić dłuższe czasy naświetlania z możliwością uchwycenia ruchu, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji, jakie pociągają za sobą takie decyzje. Dlatego ważne jest, aby praktycznie testować różne czasy naświetlania, aby zrozumieć ich wpływ na uzyskiwane obrazy.
Pytanie 34

Obraz, który charakteryzuje się dużymi zniekształceniami spowodowanymi przez dystorsję, powstaje przy wykorzystaniu obiektywu

A. rybie oko
B. standardowego
C. długoogniskowego
D. portretowego
Obiektywy długoogniskowe są projektowane z myślą o uzyskiwaniu wąskiego kąta widzenia, co sprawia, że skupiają się na detalach i pozwalają na znaczące oddalenie obiektów. Ich zastosowanie w fotografii często prowadzi do zniekształcenia o mniejszej skali, które nie jest zamierzone, ale raczej efektem perspektywy, co nie prowadzi do powstawania dużych zniekształceń. W przypadku obiektywów portretowych, ich konstrukcja bazuje na średnich ogniskowych, co pozwala na uzyskanie naturalnego odwzorowania postaci, bez nadmiernych zniekształceń. Tego typu obiektywy są zaprojektowane, aby unikać efektów deformacji, co czyni je idealnymi do fotografii portretowej, gdzie zachowanie proporcji jest kluczowe. Z kolei obiektywy standardowe są uniwersalne w zastosowaniu, oferując kąt widzenia zbliżony do ludzkiego oka, co również nie prowadzi do znacznych zniekształceń. W konsekwencji, ich użycie nie generuje efektu rybiego oka, a często jest preferowane w sytuacjach wymagających realistycznego odwzorowania. W związku z tym, błędne jest przypisywanie dużych zniekształceń tym obiektywom, ponieważ ich konstrukcja i zastosowanie są diametralnie różne od obiektywu rybie oko, który jest zaprojektowany specjalnie w celu wprowadzenia takich efektów.
Pytanie 35

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. high-key
B. cyjanotypii
C. izohelii
D. low key
Odpowiedź 'high-key' jest poprawna, ponieważ technika ta charakteryzuje się wykorzystaniem jasnego oświetlenia, które skutkuje dominacją jasnych tonów w obrazie. W fotografii high-key dąży się do minimalizacji kontrastów, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na jasnym tle. Tego rodzaju kompozycje są często stosowane w portretach, reklamach oraz fotografii produktowej, gdzie celem jest uzyskanie lekkości i pozytywnego nastroju. Przykładem zastosowania techniki high-key mogą być sesje zdjęciowe dla dzieci, w których delikatne, jasne tła i oświetlenie podkreślają urok i radość. Należy pamiętać, że w tym stylu kluczowe jest odpowiednie ustawienie świateł, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej refleksji czy prześwietlenia. W branży fotograficznej technika ta jest uznawana za standard w tworzeniu estetycznych, przyjaznych dla oka obrazów.
Pytanie 36

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 2700-3000 K
B. 4000-4500 K
C. 5500-6000 K
D. 7500-8000 K
Wybór temperatury barwowej na poziomie 2700-3000 K, 5500-6000 K lub 7500-8000 K w kontekście oświetlenia jarzeniowego prowadzi do poważnych błędów w reprodukcji kolorów. Świetlo jarzeniowe ma określoną charakterystykę spektralną, a jego temperatura barwowa oscyluje w granicach 4000-4500 K, co oznacza, że ustawienie balansu bieli poniżej tej wartości, jak 2700-3000 K, może skutkować przesunięciem kolorów w stronę ciepłych odcieni, co w przypadku zdjęć w biurze czy innych przestrzeniach oświetlonych jarzeniówkami może skutkować nienaturalnym wyglądem skóry lub otoczenia. Z drugiej strony, ustawienie balansu bieli na poziomie 5500-6000 K, typowym dla światła dziennego, również nie jest wskazane, ponieważ może powodować 'wypranie' kolorów, przez co obraz stanie się mniej wyrazisty. Wybór temperatury 7500-8000 K, zwykle zarezerwowanej dla światła sztucznego o chłodniejszym odcieniu, również jest niewłaściwy, gdyż może prowadzić do niebieskiego zabarwienia, co jest całkowicie nieodpowiednie w kontekście jarzeniowym. Niezrozumienie tych podstawowych zasad balansu bieli może prowadzić do chaosu w postprodukcji, gdzie konieczne staje się intensywne korygowanie kolorów, co nie tylko jest czasochłonne, ale również może obniżyć jakość końcowego obrazu.
Pytanie 37

Aby uzyskać równomierne oświetlenie postaci w studio, należy wykorzystać

A. strumienicę
B. sofbox z dyfuzorem
C. wrota
D. stożkowy tubus
Strumienica, chociaż bywa przydatna, to nie za bardzo nadaje się do równomiernego oświetlenia postaci. Głównie kieruje światło w jednym kierunku, co może powodować ostre cienie. W studio, gdzie chcemy mieć zmiękczone i równomierne światło, to nie sprawdza się. Stożkowy tubus też nie pomaga, bo skupia światło, przez co krawędzie są ciemne, a kontrasty mocne, co w portretach jest raczej niepożądane. Wrota, które mają kontrolować światło, mogą wprowadzać zamieszanie, bo często w rezultacie oświetlenie wychodzi nierównomiernie. Często można usłyszeć, że wszystkie źródła światła nadają się do miękkiego oświetlenia, a to nie jest prawda. Ważne jest, żeby używać odpowiednich narzędzi, takich jak sofboxy z dyfuzorami, żeby uzyskać pożądany efekt. Zapominanie o tym jak akcesoria wpływają na jakość światła to częsty błąd, co może dać kiepski efekt końcowy.
Pytanie 38

W jakim celu stosuje się technikę HDR w fotografii?

A. Aby zwiększyć intensywność kolorów
B. Aby uzyskać efekt rozmycia ruchu
C. Aby zmniejszyć ilość szumów w obrazie
D. Aby uzyskać większy zakres dynamiczny obrazu
Technika HDR, czyli High Dynamic Range, jest stosowana w fotografii w celu uzyskania obrazu o większym zakresie dynamicznym. Zakres dynamiczny odnosi się do różnicy pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi elementami obrazu. W tradycyjnej fotografii, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak zdjęcia robione pod słońce czy w ciemnych wnętrzach, aparat często nie jest w stanie uchwycić wszystkich szczegółów zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach obrazu. Technika HDR pozwala na pokonanie tego ograniczenia poprzez połączenie kilku zdjęć zrobionych z różnymi ekspozycjami w jeden obraz, który zachowuje szczegóły w pełnym zakresie tonalnym. W praktyce oznacza to, że HDR pozwala uchwycić piękno i złożoność sceny, które inaczej byłyby niewidoczne. Jest to szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej czy wnętrz, gdzie różnice w oświetleniu mogą być bardzo duże. Stosowanie HDR wymaga jednak ostrożności, aby uniknąć nienaturalnych efektów, które mogą powstać przy nadmiernym przetwarzaniu obrazu.
Pytanie 39

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/30 s, f/8
B. 1/250 s, f/8
C. 1/250 s, f/5,6
D. 1/30 s, f/16
Wszystkie inne odpowiedzi mają swoje ograniczenia związane z kontrolą głębi ostrości oraz naświetleniem. Odpowiedzi, które sugerują użycie czasu naświetlania 1/30 s, mogą prowadzić do nieostrego obrazu z powodu drgań aparatu, szczególnie przy fotografowaniu w plenerze, gdzie często są używane dłuższe czasy naświetlania. Ponadto, przysłona f/16 znacznie zwiększa głębię ostrości, co nie jest zgodne z celem uzyskania rozmytego tła. Zbyt małe otwarcie przysłony skutkuje większą ilością obiektów w ostrości, co jest niepożądane przy portretach. Z kolei zastosowanie przysłony f/8 nie pozwala na osiągnięcie wystarczającego rozmycia tła, co jest kluczowe w portretach, gdzie chce się odseparować modela od tła. Dodatkowo, przysłona f/5,6 w połączeniu z czasem 1/250 s jest optymalnym rozwiązaniem łączącym zarówno kontrolę nad głębią ostrości, jak i odpowiednie naświetlenie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w fotografii. Używanie niewłaściwych wartości przysłony oraz czasu naświetlania może prowadzić do niezamierzonych efektów wizualnych, które odbiegają od zamierzeń artystycznych i technicznych fotografa.
Pytanie 40

Biometryczne zdjęcie o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy
B. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu
C. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy
D. obejmować całą głowę, wzrok zwrócony w bok
Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że zdjęcie biometryczne może przedstawiać profil lub że wzrok można skierować w dowolnym kierunku. Takie podejście jest niezgodne z wymaganiami wielu instytucji, które określają, że zdjęcia do dokumentów powinny ukazywać całą twarz z bezpośrednim spojrzeniem w obiektyw. Odpowiedzi sugerujące, że zdjęcie może przedstawiać profil, mylnie zakładają, że taki kadr dostarcza wystarczających informacji do identyfikacji. W rzeczywistości, profilowe zdjęcia nie oddają pełnego obrazu rysów twarzy, co może prowadzić do trudności w identyfikacji osoby. Wzrok skierowany w bok lub przymknięty również nie spełnia standardów, ponieważ utrudnia to odczytanie cech twarzy, takich jak kształt oczu czy kontur ust. Dodatkowo, uśmiech na zdjęciu biometrycznym może wprowadzać niejednoznaczność w identyfikacji, ponieważ zmienia naturalny kształt twarzy i rysy, co jest szczególnie istotne w kontekście biometrii. Warto zauważyć, że fotografie biometryczne powinny być zgodne z zasadami, które można znaleźć w dokumentach takich jak ISO/IEC 19794-5, co jasno określa wymagania dotyczące zdjęć do celów identyfikacyjnych. Dlatego kluczowe jest, aby przy wykonywaniu zdjęć biometrycznych przestrzegać tych standardów, co zapewnia ich akceptację przez odpowiednie instytucje.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej