Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:38
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:56

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w systemie Linux

B. głównego katalogu plików w systemie Linux

C. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji

D. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie

Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.

Pytanie 2

Podczas przetwarzania pakietu przez ruter jego czas życia TTL

A. ulega zwiększeniu

B. przyjmuje przypadkową wartość

C. pozostaje bez zmian

D. ulega zmniejszeniu

Czas życia pakietu (TTL - Time To Live) jest kluczowym parametrem w protokole IP, który decyduje o tym, jak długo pakiet może przebywać w sieci, zanim zostanie odrzucony. Każdy ruter, przez który przechodzi pakiet, zmniejsza wartość TTL o 1. Dzieje się tak, ponieważ TTL ma na celu zapobieganie nieskończonemu krążeniu pakietów w sieci, które mogą być spowodowane błędami w routingu. Przykładowo, jeśli pakiet ma początkową wartość TTL równą 64, to po przejściu przez 3 rutery, jego wartość TTL spadnie do 61. W praktyce, administratorzy sieci powinni być świadomi wartości TTL, ponieważ może to wpływać na wydajność sieci oraz na czas, w którym pakiety docierają do celu. Dobrą praktyką jest monitorowanie TTL w celu optymalizacji tras i diagnozowania problemów z łącznością. W standardach protokołu IP, zmniejszanie TTL jest istotne, ponieważ zapewnia, że pakiety nie będą krążyły w sieci bez końca, co może prowadzić do przeciążenia i degradacji jakości usług.

Pytanie 3

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m?

A. Skrętkę UTP

B. Przewód koncentryczny

C. Światłowód

D. Skrętkę STP

Wybór światłowodu jako medium transmisyjnego do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m jest uzasadniony przede wszystkim jego zdolnością do przesyłania danych na dużych odległościach przy minimalnych stratach sygnału. Światłowody, dzięki swojej konstrukcji opartej na włóknach szklanych, oferują pasmo przenoszenia sięgające gigabitowych prędkości, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych. Przykładowo, w przypadku instalacji sieci w dużych biurowcach lub kampusach, światłowody pozwalają na łączenie różnych budynków bez obaw o degradację sygnału, która mogłaby wystąpić, gdyby zastosowano miedź. Dodatkowo, światłowody są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je preferowanym wyborem w środowisku intensywnego korzystania z technologii radiowych i elektronicznych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, takie jak 802.3z dla Ethernetu, światłowody są rekomendowane do połączeń wymagających wysokiej wydajności oraz dużej niezawodności. Stanowią one przyszłość komunikacji sieciowej, zwłaszcza w kontekście rosnących potrzeb na szybkość i jakość przesyłu danych.

Pytanie 4

Jakie aktywne urządzenie pozwoli na podłączenie 15 komputerów, drukarki sieciowej oraz rutera do sieci lokalnej za pomocą kabla UTP?

A. Switch 16-portowy

B. Switch 24-portowy

C. Panel krosowy 16-portowy

D. Panel krosowy 24-portowy

Przełącznik 24-portowy to świetne rozwiązanie, bo można do niego podłączyć sporo urządzeń jednocześnie, jak komputery czy drukarki, do lokalnej sieci. W sytuacji, gdzie trzeba podłączyć 15 komputerów, drukarkę sieciową i router, ten przełącznik akurat ma tyle portów, że wszystko się zmieści. W codziennym użytkowaniu przełączniki są kluczowe w zarządzaniu ruchem w sieci, co umożliwia szybsze przesyłanie danych między urządzeniami. Dodatkowo, jak używasz przełącznika, można wprowadzić różne funkcje, na przykład VLAN, co pomaga w podziale sieci i zwiększeniu jej bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o standardy, sprzęty zgodne z normą IEEE 802.3 potrafią działać naprawdę wydajnie i niezawodnie. Tak więc, na pewno 24-portowy przełącznik to sensowne rozwiązanie dla średnich sieci, które potrzebują elastyczności i dużej liczby połączeń.

Pytanie 5

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na konwersję logicznych adresów z poziomu sieci na rzeczywiste adresy z poziomu

A. transportowej

B. aplikacji

C. fizycznej

D. łącza danych

Wybór niewłaściwych odpowiedzi opiera się na kilku kluczowych nieporozumieniach dotyczących warstw modelu OSI oraz funkcji poszczególnych protokołów. Protokół ARP jest ściśle związany z warstwą łącza danych, a nie z warstwą transportową. Warstwa transportowa (TCP/UDP) odpowiada za dostarczanie danych pomiędzy aplikacjami, a nie za mapowanie adresów. Wybór związany z warstwą aplikacji również wprowadza w błąd, ponieważ ARP nie działa na poziomie aplikacji, lecz na poziomie sieciowym i łącza danych, co oznacza, że nie ma bezpośredniego związku z funkcjami aplikacyjnymi czy interfejsami użytkownika. Wreszcie, twierdzenie, że ARP jest związany z warstwą fizyczną, jest również mylące. Warstwa fizyczna dotyczy aspektów takich jak sygnały, media transmisyjne, a nie zarządzania adresami logicznymi i fizycznymi. Takie błędne zrozumienie prowadzi do problemów w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ kluczowe funkcje protokołów mogą być mylone lub niewłaściwie stosowane. Aby lepiej zrozumieć rolę ARP, warto zwrócić uwagę na standardy i dobre praktyki związane z zarządzaniem adresacją w sieciach komputerowych, takie jak DHCP dla dynamicznego przypisywania adresów IP, które są często używane w połączeniu z ARP w celu efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 6

Aby zarejestrować i analizować pakiety przesyłane w sieci, należy wykorzystać aplikację

A. puTTy

B. FileZilla

C. WireShark

D. CuteFTP

WireShark to zaawansowane narzędzie do analizy protokołów sieciowych, które umożliwia przechwytywanie i przeglądanie danych przesyłanych przez sieć w czasie rzeczywistym. Dzięki jego funkcjom użytkownicy mogą analizować ruch sieciowy, identyfikować problemy z wydajnością oraz debugować aplikacje sieciowe. Program obsługuje wiele protokołów i potrafi wyświetlić szczegółowe informacje o każdym pakiecie, co czyni go nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania WireSharka może być sytuacja, w której administrator musi zdiagnozować problemy z połączeniem w sieci lokalnej – dzięki możliwości filtrowania danych, może szybko zlokalizować błędne pakiety i zrozumieć ich przyczynę. W kontekście dobrych praktyk branżowych, WireShark jest powszechnie zalecany do monitorowania bezpieczeństwa, analizy ataków oraz audytów sieciowych, co czyni go kluczowym narzędziem w arsenale specjalistów IT.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Do których komputerów dotrze ramka rozgłoszeniowa wysyłana ze stacji roboczej PC1?

A. PC3 i PC6

B. PC2 i PC4

C. PC4 i PC5

D. PC2 i PC6

Ramka rozgłoszeniowa wysyłana z PC1 dotrze do PC3 i PC6, ponieważ wszystkie te urządzenia znajdują się w tym samym VLANie, czyli VLAN10. W kontekście sieci komputerowych, ramki rozgłoszeniowe są mechanizmem pozwalającym na wysyłanie danych do wszystkich urządzeń w danym VLANie. To oznacza, że wszystkie urządzenia, które są logicznie połączone w tej samej grupie, mogą odbierać taką ramkę. Chociaż ramki rozgłoszeniowe są ograniczone do jednego VLANu, ich zastosowanie jest kluczowe w przypadku komunikacji w lokalnych sieciach. Przykładem mogą być protokoły ARP (Address Resolution Protocol), które wykorzystują ramki rozgłoszeniowe do mapowania adresów IP na adresy MAC. Z tego względu dobrze zrozumieć, jak działają VLANy oraz zasady ich izolacji, aby efektywnie zarządzać ruchem w sieci oraz poprawić jej bezpieczeństwo, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 9

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. trzeciej o długości 48 bitów

B. trzeciej o długości 32 bitów

C. drugiej o długości 32 bitów

D. drugiej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych. Składa się z 48 bitów, co przekłada się na 6 bajtów, a jego zapis często reprezentowany jest w postaci szesnastkowej. Adresy MAC są kluczowe dla komunikacji w sieci Ethernet, ponieważ umożliwiają identyfikację urządzeń i kontrolowanie dostępu do medium transmisyjnego. Zastosowanie adresów MAC w praktyce obejmuje np. konfigurację filtrów adresów MAC w routerach czy przełącznikach, co może zwiększać bezpieczeństwo sieci. W standardzie IEEE 802.3, który definiuje technologie Ethernet, zdefiniowane są zasady dotyczące przydziału adresów MAC oraz ich użycia w sieciach lokalnych. Dobrą praktyką w administracji sieci jest również monitorowanie i zarządzanie adresami MAC, co ułatwia diagnozowanie problemów oraz wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci.

Pytanie 10

Do zdalnego administrowania stacjami roboczymi nie używa się

A. pulpitu zdalnego

B. programu TeamViewer

C. programu Wireshark

D. programu UltraVNC

Program Wireshark to narzędzie służące do analizy ruchu sieciowego, a nie do zdalnego zarządzania stacjami roboczymi. Umożliwia on przechwytywanie i analizowanie pakietów danych przesyłanych w sieci, co jest kluczowe w diagnostyce problemów sieciowych oraz zabezpieczaniu infrastruktury IT. Wireshark pozwala na zrozumienie ruchu sieciowego, wykrywanie nieprawidłowości czy analizowanie wydajności, jednak jego funkcjonalność nie obejmuje zdalnego dostępu do komputerów. W praktyce, narzędzie to jest używane przez administratorów sieci, specjalistów ds. bezpieczeństwa oraz inżynierów do monitorowania i analizowania komunikacji w sieci. Przykładowo, przy użyciu Wireshark można zidentyfikować potencjalne ataki, sprawdzić, jakie dane są przesyłane między urządzeniami, a także analizować protokoły sieciowe. W kontekście dobrych praktyk, korzystanie z Wiresharka powinno odbywać się zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz przepisami prawa, szczególnie w odniesieniu do prywatności użytkowników.

Pytanie 11

Narzędzie iptables w systemie Linux jest używane do

A. ustawienia zdalnego dostępu do serwera

B. ustawienia zapory sieciowej

C. ustawienia karty sieciowej

D. ustawienia serwera pocztowego

Iptables to potężne narzędzie w systemie Linux, które odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu zaporą sieciową. Umożliwia użytkownikom definiowanie reguł dotyczących ruchu sieciowego, co pozwala na kontrolowanie, które pakiety danych mogą przechodzić przez system. Dzięki iptables administratorzy mogą filtrować ruch, blokować podejrzane źródła oraz zapewniać bezpieczeństwo usług działających na serwerze. Przykładem zastosowania iptables jest konfiguracja reguł, które blokują dostęp do serwera z określonych adresów IP, co jest istotne w przypadku ochrony przed atakami DDoS. Warto także wspomnieć o dobrych praktykach, takich jak regularne przeglądanie i aktualizowanie reguł firewall, a także monitorowanie logów związanych z iptables, co pozwala na szybkie wykrywanie i reagowanie na potencjalne zagrożenia. Do właściwego zarządzania zaporą sieciową, iptables jest zgodne z normami bezpieczeństwa, które wymagają, aby systemy operacyjne miały mechanizmy zapobiegające nieautoryzowanemu dostępowi.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 500 m

B. 100 m

C. 1500 m

D. 2000 m

Wybór długości 1500 m, 100 m lub 2000 m jako maksymalnej dla odcinka okablowania pionowego jest nieprawidłowy z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim długości te nie są zgodne z normą PN-EN 50173, która wyraźnie określa limit na poziomie 500 m. Odpowiedzi 1500 m i 2000 m ignorują zasady dotyczące degradacji sygnału w medium transmisyjnym, co prowadziłoby do znacznych strat jakości sygnału i tym samym obniżenia wydajności sieci. Dłuższe odcinki kabli mogą powodować problemy z zakłóceniami, co jest szczególnie istotne w przypadku transmisji danych na wysokich prędkościach. Z kolei odpowiedź 100 m może wydawać się rozsądna w kontekście okablowania poziomego, ale nie uwzględnia pełnego zakresu, jaki dotyczy okablowania pionowego. Typowym błędem myślowym jest mylenie okablowania pionowego z poziomym, co prowadzi do suboptymalnych rozwiązań w projektach sieciowych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz instalacji systemów okablowania, co w dalszej perspektywie przekłada się na niezawodność i stabilność funkcjonowania całej infrastruktury IT.

Pytanie 14

Jakie oznaczenie według normy ISO/IEC 11801:2002 definiuje skrętkę foliowaną, przy czym wszystkie pary żył są ekranowane folią?

A. S/FTP

B. F/UTP

C. U/UTP

D. F/FTP

Wybór innych oznaczeń związanych z typami skrętek nie oddaje prawidłowo charakterystyki F/UTP. Zaczynając od S/FTP, jest to skrętka, gdzie każda para żył jest ekranowana osobno, a dodatkowo cały kabel jest otoczony ekranem, co zapewnia wysoki poziom ochrony, ale zdecydowanie różni się od tego, co oferuje F/UTP – oznaczającego ekranowanie tylko par żył. U/UTP wskazuje na kabel nieekranowany, co jest użyteczne w mniej zakłóconych środowiskach, lecz nie dostarcza ochrony, jaką oferują typy ekranowane, przez co jest mniej zalecany w miejscach o wysokim natężeniu zakłóceń elektromagnetycznych. F/FTP natomiast wskazuje, że cały kabel jest ekranowany folią, co mogłoby wydawać się korzystniejsze, jednakże nie odpowiada specyfikacji pytania dotyczącego skrętki foliowanej, gdzie ekranowanie dotyczy jedynie par. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi polegają na myleniu stopnia ekranowania oraz nieprawidłowym interpretowaniu oznaczeń, co może skutkować wyborem niewłaściwego typu kabla do danej aplikacji. W praktyce, dobór odpowiedniego typu skrętki jest kluczowy dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci oraz bezpieczeństwa przesyłanych danych.

Pytanie 15

Jaki argument komendy ipconfig w systemie Windows przywraca konfigurację adresów IP?

A. /displaydns

B. /flushdns

C. /release

D. /renew

/renew jest parametrem polecenia ipconfig, który służy do odnawiania konfiguracji adresu IP na komputerze z systemem Windows. Gdy połączenie z siecią jest aktywne, a komputer uzyskał adres IP z serwera DHCP, można użyć tego polecenia, aby poprosić serwer o nowy adres IP. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy adres IP został utracony, na przykład wskutek zmiany sieci, lub gdy chcemy uzyskać nową konfigurację w celu rozwiązania problemu z połączeniem. Przykładowo, w przypadku problemów z dostępem do internetu, użycie polecenia ipconfig /renew może pomóc w szybkim przywróceniu łączności, gdyż wymusza ponowne przydzielenie adresu IP. Standardy sieciowe, takie jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), zakładają, że urządzenia mogą dynamicznie uzyskiwać i odświeżać swoje adresy IP, co jest kluczowe w zarządzaniu siecią. Warto też wspomnieć, że po użyciu polecenia /renew, warto sprawdzić aktualny adres IP poleceniem ipconfig, aby upewnić się, że zmiany zostały wprowadzone.

Pytanie 16

Przynależność komputera do danej sieci wirtualnej nie może być ustalana na podstawie

A. znacznika ramki Ethernet 802.1Q

B. nazwa komputera w sieci lokalnej

C. numeru portu przełącznika

D. adresu MAC karty sieciowej komputera

Nazwa komputera w sieci lokalnej, znana również jako hostname, jest używana głównie do identyfikacji urządzenia w bardziej przyjazny sposób dla użytkowników. Jednakże, nie ma wpływu na przypisanie komputera do konkretnej sieci wirtualnej, ponieważ przynależność ta opiera się na technicznych aspektach działania sieci, takich jak adresacja i mechanizmy VLAN. Wirtualne sieci lokalne (VLAN) są definiowane na poziomie przełączników sieciowych, które wykorzystują znaczniki ramki Ethernet 802.1Q do identyfikacji i segregacji ruchu. Dlatego, aby przypisać komputer do konkretnej VLAN, kluczowe jest wykorzystanie adresów MAC i numerów portów przełącznika, które są bezpośrednio związane z fizycznym połączeniem urządzenia w sieci. Zastosowanie VLAN-ów pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększenie bezpieczeństwa i organizacji w dużych środowiskach sieciowych. Zrozumienie tej kwestii jest niezbędne dla skutecznego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 17

Jaki jest adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16?

A. 172.30.255.255

B. 172.255.255.255

C. 172.30.0.255

D. 172.0.255.255

Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego zasad obliczania adresu rozgłoszeniowego w kontekście CIDR. Adresy 172.255.255.255 oraz 172.0.255.255 wskazują na zupełnie inne sieci, co przypisuje je do klasy B i klasy A, a nie do klasy C, jak ma to miejsce w przypadku 172.30.0.0/16. W sieciach IP, adresy rozgłoszeniowe są obliczane jako ostatni adres w danym zakresie, a nie jako adresy typowe dla innych klas sieci. Z tego powodu, sugerowanie, że 172.255.255.255 lub 172.0.255.255 mogą być odpowiedzią, nie uwzględnia podstawowych zasad podziału adresów IP. Co więcej, adres 172.30.0.255 nie jest poprawny, ponieważ jest to adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/24, a nie dla 172.30.0.0/16. W praktyce, zrozumienie tego, jak klasyfikowane są adresy IP i jak oblicza się adresy rozgłoszeniowe, jest kluczowe w kontekście zarządzania sieciami, ponieważ pozwala na właściwe planowanie i konfigurację infrastruktury sieciowej, co zapobiega marnotrawieniu zasobów oraz zapewnia efektywność operacyjną.

Pytanie 18

Aby funkcja rutingu mogła prawidłowo funkcjonować na serwerze, musi być on wyposażony

A. w drugą kartę sieciową

B. w dodatkową pamięć RAM

C. w dodatkowy dysk twardy

D. w szybszy procesor

Fajnie, że zauważyłeś, że żeby funkcja rutingu działała jak należy na serwerze, potrzebujesz drugiej karty sieciowej. Ta karta to taki kluczowy element, jeśli chodzi o komunikację z innymi urządzeniami w sieci. Kiedy masz dwie karty, zwiększasz przepustowość i redundancję, co jest mega ważne, gdy jedna z kart przestaje działać. W praktyce, to rozwiązanie działa świetnie w różnych konfiguracjach, na przykład przy równoważeniu obciążenia czy w systemach wysokiej dostępności. Może być tak, że jedna karta przejmuje funkcję drugiej, gdy ta pierwsza już nie chce działać. Dodatkowo, z dodatkową kartą da się skonfigurować różne sieci, co pomaga w separacji ruchu lokalnego oraz administracyjnego, a także wspiera wirtualizację, gdzie wirtualne maszyny korzystają z dedykowanych interfejsów. No i nie zapominaj, że według dobrych praktyk w IT, ważne jest, żeby serwer miał odpowiednie karty sieciowe – to klucz do bezproblemowego działania usług sieciowych.

Pytanie 19

Jaką funkcję punkt dostępu wykorzystuje do zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, aby jedynie urządzenia z określonymi adresami fizycznymi mogły się z nią połączyć?

A. Radius (Remote Authentication Dial In User Service)

B. Filtrowanie adresów MAC

C. Uwierzytelnianie

D. Nadanie SSID

Filtrowanie adresów MAC to technika zabezpieczania sieci bezprzewodowej, która polega na zezwalaniu na dostęp tylko dla urządzeń o określonych adresach MAC, czyli fizycznych adresach sprzętowych. W praktyce, administrator sieci tworzy listę dozwolonych adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie, które urządzenia mogą łączyć się z siecią. To podejście jest często stosowane w małych i średnich przedsiębiorstwach, gdzie istnieje potrzeba szybkiego działania i uproszczonego zarządzania dostępem. Należy jednak pamiętać, że mimo iż filtrowanie MAC zwiększa bezpieczeństwo, nie jest to metoda absolutna. Złośliwi użytkownicy mogą skanować sieć i kopiować adresy MAC, co czyni tę metodę podatną na ataki. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie filtrowania MAC w połączeniu z innymi mechanizmami zabezpieczeń, takimi jak WPA3 (Wi-Fi Protected Access 3) lub uwierzytelnianie 802.1X, co znacznie podnosi poziom ochrony sieci.

Pytanie 20

Urządzenie sieciowe, które umożliwia dostęp do zasobów w sieci lokalnej innym urządzeniom wyposażonym w bezprzewodowe karty sieciowe, to

A. panel krosowy

B. koncentrator

C. punkt dostępu

D. przełącznik

Punkt dostępu, czyli access point, to mega ważny element każdej sieci bezprzewodowej. Dzięki niemu urządzenia z bezprzewodowymi kartami mogą się łączyć z siecią lokalną. W praktyce, to taki centralny hub, gdzie wszyscy klienci mogą znaleźć dostęp do różnych zasobów w sieci, jak Internet czy drukarki. Z mojego doświadczenia, punkty dostępu świetnie sprawdzają się w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie sporo osób potrzebuje dostępu do sieci naraz. Standardy jak IEEE 802.11 mówią o tym, jak te punkty powinny działać i jakie protokoły komunikacyjne wykorzystują. Żeby dobrze zamontować punkty dostępu, trzeba je odpowiednio rozmieszczać, tak by zminimalizować martwe strefy i mieć mocny sygnał, co jest istotne dla wydajności naszej sieci bezprzewodowej.

Pytanie 21

Ile podsieci obejmują komputery z adresami: 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25, 192.168.5.200/25 oraz 192.158.5.250/25?

A. 3

B. 1

C. 4

D. 2

Wielu uczniów ma problem z liczeniem podsieci, bo mylą adresy IP i ich klasyfikację. Adresy IP 192.168.5.12/25 i 192.168.5.50/25 są w tej samej podsieci, bo maska /25 pokazuje, że pierwsze 25 bitów jest takie same. Więc te adresy nie mogą być traktowane jako osobne podsieci. Z kolei 192.168.5.200/25 jest w innej podsieci, bo ma adres sieciowy 192.168.5.128. Dodatkowo, adres 192.158.5.250/25 to zupełnie inny adres, z innej klasy, czyli nie należy do żadnej z podsieci w klasie 192.168.5.x. Często ludzie myślą, że wystarczy spojrzeć na ostatnią część IP, żeby określić, czy są one w tej samej podsieci. Ale zrozumienie maski podsieci jest kluczowe dla ogarnięcia struktury sieciowej. Kiedy tworzy się sieć lokalną, dobrze jest pamiętać o adresach i maskach, żeby móc odpowiednio zarządzać ruchem i urządzeniami.

Pytanie 22

Przed przystąpieniem do podłączania urządzeń do sieci komputerowej należy wykonać pomiar długości przewodów. Dlaczego jest to istotne?

A. Aby nie przekroczyć maksymalnej długości przewodu zalecanej dla danego medium transmisyjnego, co zapewnia prawidłowe działanie sieci i minimalizuje ryzyko zakłóceń.

B. Aby ustalić parametry zasilania zasilacza awaryjnego (UPS) dla stanowisk sieciowych.

C. Aby zapobiec przegrzewaniu się okablowania w trakcie pracy sieci.

D. Aby określić, ile urządzeń można podłączyć do jednego portu switcha.

Pomiar długości przewodów sieciowych to naprawdę kluczowy etap przy planowaniu i montażu sieci. Chodzi przede wszystkim o to, żeby nie przekraczać zalecanej długości dla wybranego medium transmisyjnego, np. skrętki czy światłowodu. Standardy, takie jak TIA/EIA-568, jasno określają, że dla skrętki UTP Cat.5e/Cat.6 maksymalna długość jednego odcinka to 100 metrów – wliczając w to patchcordy. Gdy przewód jest dłuższy, sygnał potrafi się mocno osłabić, pojawiają się opóźnienia, błędy transmisji, a nawet całkowite zerwanie połączenia. W praktyce, jeśli ktoś o tym zapomni, sieć potrafi działać bardzo niestabilnie – szczególnie przy wyższych przepływnościach lub w środowiskach o dużych zakłóceniach elektromagnetycznych. Z mojego doświadczenia wynika, że nieprzemyślane prowadzenie kabli to jeden z najczęstszych powodów reklamacji u klientów. Prawidłowy pomiar i stosowanie się do limitów to po prostu podstawa profesjonalnego podejścia i gwarancja, że sieć będzie działać zgodnie z założeniami projektowymi. Branżowe dobre praktyki zawsze zakładają uwzględnienie tych długości już na etapie projektowania, żeby uniknąć problemów w przyszłości.

Pytanie 23

W lokalnej sieci stosowane są adresy prywatne. Aby nawiązać połączenie z serwerem dostępnym przez Internet, trzeba

A. dodać drugą kartę sieciową z adresem publicznym do każdego hosta

B. skonfigurować translację NAT na ruterze brzegowym lub serwerze

C. ustawić sieci wirtualne w obrębie sieci lokalnej

D. przypisać adres publiczny jako dodatkowy adres karty sieciowej na każdym hoście

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ translacja adresów sieciowych (NAT) jest kluczowym procesem umożliwiającym komunikację między prywatnymi adresami IP w sieci lokalnej a publicznymi adresami IP w Internecie. NAT działa na routerach brzegowych, które przekształcają adresy prywatne hostów w adresy publiczne, co pozwala na nawiązywanie połączeń z serwerami dostępnymi w sieci globalnej. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownik w domowej sieci lokalnej, korzystając z routera z włączonym NAT, chce uzyskać dostęp do strony internetowej. Router zmienia adres prywatny urządzenia na swój adres publiczny, a odpowiedzi z serwera są następnie kierowane z powrotem do właściwego urządzenia dzięki przechowywaniu informacji o sesji. NAT jest zgodny z protkokłami takimi jak TCP/IP i jest uznawany za standardową praktykę w zarządzaniu adresacją IP, co zwiększa bezpieczeństwo sieci lokalnych poprzez ukrycie rzeczywistych adresów IP. Dodatkowo, NAT umożliwia oszczędność adresów IP, ponieważ wiele urządzeń może korzystać z jednego adresu publicznego.

Pytanie 24

Jakie protokoły sieciowe są typowe dla warstwy internetowej w modelu TCP/IP?

A. DHCP, DNS

B. HTTP, FTP

C. TCP, UDP

D. IP, ICMP

Wybór protokołów DHCP, DNS, TCP, UDP oraz HTTP, FTP jako odpowiedzi na pytanie o zestaw protokołów charakterystycznych dla warstwy internetowej modelu TCP/IP pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące struktury modelu TCP/IP i funkcji poszczególnych protokołów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) i DNS (Domain Name System) operują na wyższych warstwach modelu, odpowiednio w warstwie aplikacji oraz warstwie transportowej. DHCP służy do dynamicznego przydzielania adresów IP w sieci, natomiast DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Z kolei TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) to protokoły warstwy transportowej, które są odpowiedzialne za przesyłanie danych między aplikacjami, a nie za ich adresowanie i routowanie. TCP zapewnia niezawodne, połączeniowe przesyłanie danych, podczas gdy UDP oferuje szybszą, ale mniej niezawodną transmisję bez nawiązywania połączenia. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) i FTP (File Transfer Protocol) są przykładami protokołów aplikacyjnych, używanych do przesyłania dokumentów i plików w sieci. Każdy z wymienionych protokołów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale nie pełnią one funkcji charakterystycznych dla warstwy internetowej, co może prowadzić do zamieszania w zakresie architektury sieci. Kluczowym błędem w rozumieniu pytania jest mylenie warstw modelu TCP/IP oraz nieprecyzyjne rozróżnienie funkcji protokołów w tych warstwach.

Pytanie 25

Jakie protokoły są częścią warstwy transportowej w modelu ISO/OSI?

A. ARP oraz RARP (Address Resolution Protocol i Reverse Address Resolution Protocol)

B. IP oraz IPX (Internet Protocol i Internetwork Packet Exchange)

C. ICMP oraz RIP (Internet Control Message Protocol i Routing Information Protocol)

D. TCP oraz UDP (Transmission Control Protocol i User Datagram Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol) to dwa kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP zapewnia niezawodną, połączeniową komunikację, co oznacza, że gwarantuje dostarczenie danych i ich kolejność. Jest powszechnie używany w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności, jak przeglądarki internetowe, e-maile czy przesyłanie plików. Przykładem wykorzystania TCP jest protokół HTTP, który jest fundamentem przeglądania sieci. Z kolei UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, pozwala na szybszą transmisję danych, co sprawia, że jest idealny do aplikacji, które mogą tolerować utratę pakietów, takich jak przesyłanie strumieniowe audio i wideo czy gry online. Oba protokoły są zgodne z dobrą praktyką projektowania systemów, gdyż są dostosowane do różnych potrzeb aplikacji, co sprawia, że warstwa transportowa jest elastyczna i wydajna.

Pytanie 26

Który z poniższych adresów IPv4 jest adresem bezklasowym?

A. 162.16.0.1/16

B. 192.168.0.1/24

C. 202.168.0.1/25

D. 11.0.0.1/8

Adres IPv4 202.168.0.1/25 jest przykładem adresu bezklasowego (CIDR - Classless Inter-Domain Routing), co oznacza, że nie jest on przypisany do konkretnej klasy adresowej, jak A, B czy C. Dzięki zastosowaniu notacji CIDR, możliwe jest elastyczne przydzielanie adresów IP, co pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni adresowej. W tym przypadku, maska /25 oznacza, że 25 bitów jest używanych do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów dla identyfikacji hostów. Dzięki temu w sieci można zaadresować do 128 urządzeń, co jest korzystne w średnich organizacjach. Użycie adresów bezklasowych jest zgodne z nowoczesnymi standardami sieciowymi i pozwala na lepsze zarządzanie adresacją oraz optymalizację routingu. Ponadto, stosowanie CIDR z ograniczeniem do specyficznych prefiksów umożliwia bardziej wyrafinowane zarządzanie ruchem w Internecie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 27

W sieci o strukturze zaleca się, aby na powierzchni o wymiarach

A. 5 m2

B. 30 m2

C. 10 m2

D. 20 m2

W sieci strukturalnej, umieszczenie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10 m2 jest zgodne z zaleceniami standardów branżowych oraz dobrą praktyką inżynieryjną. Takie rozmieszczenie zapewnia optymalną długość kabli, minimalizując straty sygnału i zakłócenia. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zauważyć w projektowaniu sieci lokalnych (LAN), gdzie odpowiednia gęstość punktów abonenckich pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnej infrastruktury, zapewniając jednocześnie odpowiednią jakość usług. Warto również wspomnieć o standardzie ANSI/TIA-568, który określa wymagania dotyczące okablowania strukturalnego. Zgodnie z tym standardem, rozmieszczenie punktów abonenckich na powierzchni 10 m2 pozwala na efektywne zarządzanie siecią, co przekłada się na lepszą jakość usług dla użytkowników końcowych. Umożliwia to także lepszą elastyczność w rozbudowie sieci oraz dostosowywaniu do zmieniających się potrzeb użytkowników, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku technologicznym.

Pytanie 28

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'

B. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'

C. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'

D. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.

Pytanie 29

Adres IP (ang. Internet Protocol Address) to

A. logiczny adres komputera.

B. fizyczny adres komputera.

C. indywidualny numer produkcyjny urządzenia.

D. jedyną nazwą symboliczną urządzenia.

Adres IP, czyli Internet Protocol Address, jest adresem logicznym przypisanym do urządzenia w sieci komputerowej. Jego główną funkcją jest identyfikacja i lokalizacja urządzenia w sieci, co umożliwia przesyłanie danych pomiędzy różnymi punktami w Internecie. Adresy IP występują w dwóch wersjach: IPv4 i IPv6. IPv4 składa się z czterech liczb oddzielonych kropkami, podczas gdy IPv6 jest znacznie bardziej złożony, używający szesnastkowego systemu liczbowego dla większej liczby unikalnych adresów. Przykładem zastosowania adresu IP może być sytuacja, w której komputer wysyła zapytanie do serwera WWW – serwer wykorzystuje adres IP, aby zidentyfikować źródło żądania i odpowiedzieć na nie. W praktyce, adres IP jest także kluczowym elementem w konfiguracji sieci, pozwalającym na zarządzanie dostępem do zasobów, bezpieczeństwem oraz routingiem pakietów. Zrozumienie, czym jest adres IP i jak działa, jest fundamentem dla specjalistów zajmujących się sieciami komputerowymi, a także dla każdego użytkownika Internetu, który pragnie lepiej zrozumieć mechanizmy funkcjonowania sieci.

Pytanie 30

Użytkownik, którego profil jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, ma możliwość logowania na każdym komputerze w sieci oraz modyfikacji ustawień. Jak nazywa się ten profil?

A. profil lokalny

B. profil tymczasowy

C. profil obowiązkowy

D. profil mobilny

Profil mobilny to rodzaj profilu użytkownika, który jest przechowywany na serwerze i pozwala na logowanie się na różnych urządzeniach w sieci. Taki profil jest szczególnie przydatny w środowiskach, gdzie użytkownicy potrzebują dostępu do tych samych ustawień i danych niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Dzięki temu rozwiązaniu, konfiguracja osobista użytkownika, takie jak preferencje systemowe, tapety, czy zainstalowane aplikacje, są synchronizowane i dostępne na każdym komputerze w sieci. W praktyce, profil mobilny wspiera użytkowników w pracy zdalnej i w biurze, co jest zgodne z obecnymi trendami umożliwiającymi elastyczność pracy. Dobrą praktyką w organizacjach IT jest wdrażanie profili mobilnych, co zwiększa bezpieczeństwo i umożliwia lepsze zarządzanie danymi. Na przykład, w przypadku awarii lokalnego sprzętu, użytkownicy mogą szybko przełączyć się na inny komputer bez utraty swoich ustawień. Tego typu rozwiązania są często stosowane w środowiskach z systemami operacyjnymi Windows, gdzie korzysta się z Active Directory do zarządzania profilami mobilnymi.

Pytanie 31

Aby utworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, należy zainstalować rolę

A. usług domenowej w Active Directory

B. usług LDS w Active Directory

C. usług certyfikatów w Active Directory

D. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory

Utworzenie kontrolera domeny w środowisku Windows Server jest kluczowym krokiem w ustanawianiu struktury Active Directory, a odpowiedzialna za to rola to usługi domenowej w usłudze Active Directory. Ta rola pozwala na zarządzanie zasobami sieciowymi, takimi jak komputery, użytkownicy i grupy, w centralny sposób. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników oraz komputerów w sieci, co jest fundamentalne dla zabezpieczenia dostępu do zasobów. Przykładem zastosowania tej roli może być zbudowanie infrastruktury IT w firmie, gdzie kontroler domeny umożliwia wdrożenie polityk grupowych, co z kolei ułatwia zarządzanie konfiguracjami komputerów i bezpieczeństwem. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie posiadania dobrze zorganizowanej struktury zarządzania IT, a usługi domenowe w Active Directory są kluczowym elementem tej struktury, wspierającym zautomatyzowane zarządzanie oraz centralizację usług.

Pytanie 32

Wskaź, które z poniższych stwierdzeń dotyczących zapory sieciowej jest nieprawdziwe?

A. Jest elementem oprogramowania wielu ruterów.

B. Stanowi część systemu operacyjnego Windows.

C. Działa jako zabezpieczenie sieci przed atakami.

D. Została zainstalowana na każdym przełączniku.

To, że zapora sieciowa jest zainstalowana na każdym przełączniku, to mit. Zapory działają na innym poziomie niż przełączniki. One mają swoje zadanie, czyli przekazywać ruch w sieci lokalnej. Natomiast zapory są po to, by monitorować i kontrolować, co wchodzi i wychodzi z sieci, chroniąc nas przed nieproszonymi gośćmi. W bezpieczeństwie sieci zapory są naprawdę ważne. Zazwyczaj spotkamy je na routerach, serwerach albo jako oddzielne urządzenia. Przykładem może być firewalla w routerze, który jest pierwszą linią obrony przed zagrożeniami z zewnątrz i pozwala na ustalanie reguł, kto ma dostęp do sieci. Czasem zapory stosują nawet skomplikowane mechanizmy, jak inspekcja głębokiego pakietu, co pozwala lepiej zarządzać bezpieczeństwem. Rozumienie, jak różnią się przełączniki od zapór, jest kluczowe, jeśli chcemy dobrze projektować strategie bezpieczeństwa w sieci.

Pytanie 33

Wskaż, który z podanych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy sieci?

A. 10.255.255.127/25

B. 10.0.255.127/23

C. 10.0.255.127/22

D. 10.0.255.127/24

Analiza adresów 10.0.255.127/23, 10.0.255.127/24 oraz 10.0.255.127/22 ujawnia typowe błędy związane z identyfikacją adresów rozgłoszeniowych. W przypadku adresu 10.0.255.127/23, sieć obejmuje adresy od 10.0.254.0 do 10.0.255.255, a adres rozgłoszeniowy przypada na 10.0.255.255. W takim wypadku, adres 10.0.255.127 nie jest adresem rozgłoszeniowym i nie może być użyty do rozsyłania pakietów do wszystkich hostów w tej sieci. Podobnie, dla adresu 10.0.255.127/24, maska podsieci określa, że sieć obejmuje adresy od 10.0.255.0 do 10.0.255.255, z adresem rozgłoszeniowym na 10.0.255.255. W tym przypadku, 10.0.255.127 to po prostu adres hosta, a nie adres rozgłoszeniowy. Wreszcie, przy analizie 10.0.255.127/22, sieć rozciąga się na adresy od 10.0.252.0 do 10.0.255.255, gdzie adres rozgłoszeniowy to również 10.0.255.255. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie adresu hosta z adresem rozgłoszeniowym. Właściwe zrozumienie koncepcji rozgłoszeń w sieci IP, w tym maski podsieci i ich wpływu na zakresy adresów, jest niezbędne dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami. Dlatego tak ważne jest posługiwanie się narzędziami i schematami przy obliczeniach adresów IP, aby uniknąć nieporozumień w praktycznych zastosowaniach sieciowych.

Pytanie 34

Atak mający na celu zablokowanie dostępu do usług dla uprawnionych użytkowników, co skutkuje zakłóceniem normalnego działania komputerów oraz komunikacji w sieci, to

A. Ping sweeps

B. Denial of Service

C. Brute force

D. Man-in-the-Middle

Atak typu Denial of Service (DoS) polega na uniemożliwieniu dostępu do usług i zasobów sieciowych dla legalnych użytkowników poprzez przeciążenie systemu, co prowadzi do jego awarii lub spowolnienia. Tego rodzaju atak może być realizowany na różne sposoby, na przykład poprzez wysyłanie ogromnej liczby żądań do serwera, co skutkuje jego zablokowaniem. W praktyce, ataki DoS są szczególnie niebezpieczne dla organizacji, które polegają na ciągłej dostępności swoich usług, takich jak bankowość internetowa, e-commerce czy usługi chmurowe. Aby chronić się przed takimi atakami, organizacje powinny stosować różnorodne strategie, takie jak filtry ruchu, mechanizmy wykrywania intruzów oraz odpowiednie konfiguracje zapór sieciowych. Dobrą praktyką jest także implementacja systemów przeciwdziałania atakom DDoS (Distributed Denial of Service), które są bardziej skomplikowane i wymagają współpracy wielu urządzeń. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania ryzykiem i wdrażania polityk bezpieczeństwa, aby zminimalizować skutki ataków DoS.

Pytanie 35

Do ilu sieci należą komputery o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli?

Nazwa	Adres IP	Maska
Komputer 1	10.11.161.10	255.248.0.0
Komputer 2	10.12.161.11	255.248.0.0
Komputer 3	10.13.163.10	255.248.0.0
Komputer 4	10.14.163.11	255.248.0.0

A. Dwóch.

B. Trzech.

C. Czterech.

D. Jednej.

Wybór odpowiedzi wskazującej na więcej niż jedną sieć opiera się na nieporozumieniu związanym z pojęciem podsieci i zastosowaniem masek sieciowych. Wiele osób może błędnie zakładać, że różne adresy IP automatycznie sugerują obecność różnych sieci. W rzeczywistości to właśnie maska sieciowa określa, które bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, a które do identyfikacji poszczególnych hostów. Jeśli adresy IP mają tę samą maskę, oznacza to, że mogą należeć do tej samej sieci. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że różne adresy IP muszą oznaczać różne sieci, co jest niezgodne z zasadami działania protokołu IP. Zrozumienie działania maski sieciowej oraz sposobu, w jaki różne bity adresu IP są przypisywane do sieci i hostów, jest kluczowe dla właściwego zarządzania i projektowania sieci. W praktyce, projektanci sieci muszą uwzględniać te zasady, aby unikać większych problemów z komunikacją i zarządzaniem ruchem w przyszłości. Wybierając właściwe wartości masek, można efektywniej zarządzać adresowaniem IP i optymalizować działanie sieci, co jest zgodne ze standardami branżowymi.

Pytanie 36

Wskaż protokół, którego wiadomości są używane przez polecenie ping?

A. ARP

B. TCP

C. DNS

D. ICMP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest używany do mapowania adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci. Jego rola jest ograniczona do warstwy łącza danych, co oznacza, że nie ma on bezpośredniego związku z testowaniem łączności na poziomie sieci. Użycie ARP w kontekście polecenia ping jest błędne, ponieważ ping wymaga komunikacji na wyższym poziomie - protokole IP, gdzie ICMP pełni kluczową rolę. Przechodząc do protokołu TCP (Transmission Control Protocol), warto zaznaczyć, że jest to protokół połączeniowy, który zapewnia niezawodną transmisję danych. Mimo że TCP jest fundamentalnym protokołem w komunikacji internetowej, to nie jest wykorzystywany przez ping, który działa w oparciu o protokół bezpołączeniowy - ICMP. Odpowiedzią, która odnosi się do DNS (Domain Name System), jest również myląca, ponieważ DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, a nie za komunikację kontrolną w sieci. Typowym błędem przy interpretacji działania polecenia ping jest mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia ich zastosowań w diagnostyce sieci. Aby skutecznie zarządzać sieciami, kluczowe jest zrozumienie, jak te protokoły współdziałają i w jakich sytuacjach są stosowane.

Pytanie 37

Rezultatem wykonania komendy ```arp -a 192.168.1.1``` w systemie MS Windows jest przedstawienie

A. fizycznego adresu urządzenia o wskazanym IP

B. wykazu aktywnych zasobów sieciowych

C. parametrów TCP/IP interfejsu sieciowego

D. sprawdzenia połączenia z komputerem o wskazanym IP

Polecenie <i>arp -a 192.168.1.1</i> jest używane w systemach operacyjnych MS Windows do wyświetlania tabeli ARP (Address Resolution Protocol), która mapuje adresy IP na adresy fizyczne (MAC) urządzeń w sieci lokalnej. W odpowiedzi na to polecenie, system zwraca adres fizyczny urządzenia, które odpowiada podanemu adresowi IP, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce sieci. Na przykład, jeśli administrator sieci chciałby zidentyfikować, do jakiego urządzenia należy dany adres IP, może użyć polecenia ARP, aby uzyskać adres MAC. W praktyce, znajomość adresów MAC jest kluczowa w zarządzaniu siecią, ponieważ pozwala na identyfikację i monitorowanie urządzeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. Warto również dodać, że ARP jest protokołem stateless, co oznacza, że nie wymaga utrzymywania stanu sesji, co przyspiesza wymianę informacji w sieci. Ogólnie rzecz biorąc, poprawne zrozumienie działania polecenia ARP jest istotne zarówno dla administratorów, jak i dla wszystkich osób zajmujących się zarządzaniem sieciami komputerowymi.

Pytanie 38

Które urządzenie sieciowe jest widoczne na zdjęciu?

A. Karta sieciowa.

B. Modem.

C. Most.

D. Przełącznik.

Przełącznik, widoczny na zdjęciu, to kluczowe urządzenie w sieciach komputerowych, które umożliwia efektywne zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi urządzeniami w sieci lokalnej (LAN). Działa na warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że operuje na adresach MAC i potrafi inteligentnie kierować dane tylko do tych portów, które są rzeczywiście potrzebne, co znacznie zwiększa wydajność sieci. Przełączniki pozwalają na podłączenie wielu urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy serwery, tworząc lokalne sieci, które mogą być następnie połączone z innymi sieciami za pomocą routerów. W praktyce, przełączniki są niezbędne w biurach i instytucjach, gdzie wiele urządzeń wymaga współdzielenia zasobów. W oparciu o standardy IEEE 802.3, nowoczesne przełączniki mogą obsługiwać różne prędkości transmisji danych, co czyni je elastycznym rozwiązaniem. Zrozumienie roli przełącznika jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem lub zarządzaniem infrastrukturą sieciową.

Pytanie 39

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. Centronics i USB

B. USB i RJ45

C. USB i RS232

D. Centronics i RJ11

Odpowiedź 'USB i RJ45' jest prawidłowa, ponieważ obydwa interfejsy są powszechnie stosowane do podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs USB umożliwia szybkie przesyłanie danych między urządzeniem a komputerem, co jest kluczowe w przypadku drukarek, które wymagają efektywnej komunikacji. Z kolei interfejs RJ45 jest standardem w sieciach Ethernet, co pozwala na podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej bez potrzeby posiadania wbudowanej karty sieciowej. W przypadku serwera wydruku, urządzenie takie działa jako mostek pomiędzy drukarką a komputerami w sieci, co umożliwia wielu użytkownikom dostęp do tej samej drukarki. Przykłady zastosowania obejmują podłączenie drukarki biurowej do serwera, co pozwala na zdalne drukowanie dokumentów przez pracowników z różnych stanowisk. Zgodność z tymi standardami w znaczący sposób zwiększa elastyczność i użyteczność urządzeń w środowisku pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 40

Ramka z danymi jest wysyłana z komputera K1 do komputera K2. Które adresy źródłowe IP oraz MAC będą w ramce wysyłanej z rutera R1 do R2?

	IP	MAC
K1	192.168.1.10/24	1AAAAA
K2	172.16.1.10/24	2BBBBB
R1 - interfejs F0	192.168.1.1/24	BBBBBB
R1 - interfejs F1	10.0.0.1/30	CCCCCC
R2- interfejs F0	10.0.0.2/30	DDDDDD
R2- interfejs F1	172.16.1.1/24	EEEEEE

A. IP – 10.0.0.1; MAC – 1AAAAA

B. IP – 192.168.1.10; MAC – CCCCCC

C. IP – 192.168.1.10; MAC – 1AAAAA

D. IP – 10.0.0.1; MAC – CCCCCC

Wybór odpowiedzi IP – 10.0.0.1; MAC – CCCCCC jest niepoprawny, bo wprowadza trochę zamieszania dotyczącego tego, jak działają protokoły sieciowe. Po pierwsze, adres IP źródłowy nie powinien się zmieniać podczas przesyłania ramki przez ruter; zawsze powinien pokazywać oryginalnego nadawcę, czyli w tym przypadku komputer K1 z adresem 192.168.1.10. Wybierając 10.0.0.1 jako adres źródłowy IP, twierdzisz, że ramka pochodzi z innej sieci, co nie ma sensu w kontekście zarządzania siecią, gdyż adresy muszą być zgodne z subnetem. Co więcej, jeśli chodzi o MAC – CCCCCC, to zakładamy, że jest to adres MAC interfejsu, z którego ruter R1 wysyła ramkę; ale to nie zmienia faktu, że adres IP źródłowy powinien być prawidłowy. W podobnych sytuacjach 192.168.1.10 jako źródłowy IP jest dobrym wyborem, ale błędnie przypisane są adresy MAC, co prowadzi do mylnych wniosków o trasowaniu. Takie typowe błędy, jak mylenie adresów IP i MAC, mogą bardzo utrudnić zrozumienie jak działa sieć i mogą powodować problemy z jej zarządzaniem oraz przesyłaniem ruchu, co w praktyce wpływa na wydajność i bezpieczeństwo sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej