Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:54
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:07

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj adres rozgłoszeniowy sieci, do której przynależy host o adresie 88.89.90.91/6?

A. 88.255.255.255

B. 91.89.255.255

C. 88.89.255.255

D. 91.255.255.255

Wybranie złego adresu rozgłoszeniowego to często wynik kilku błędów w rozumieniu IP i maskowania. Na przykład, jeśli wybrałeś adres 88.255.255.255, to może sugerować, że myślisz, że adres rozgłoszeniowy zawsze kończy się maksymalną wartością w podsieci. Ale to nieprawda! Adres rozgłoszeniowy wyznaczany jest przez maskę podsieci i jest najwyższym adresem w danej sieci. Kolejny zamęt mógł powstać przez pomylenie zakresów. Dla sieci 88.0.0.0/6 adres rozgłoszeniowy to 91.255.255.255, a nie inne. Adresy 88.89.255.255 czy 91.89.255.255 też się nie nadają, bo nie pasują do maski. Adresy rozgłoszeniowe są kluczowe w sieciach, bo błędne ich określenie prowadzi do problemów z komunikacją, jak złe dostarczanie pakietów czy ich utrata. Dlatego dobrze jest znać zasady obliczania tych adresów, zwłaszcza dla administratorów, którzy dbają o stabilność sieci.

Pytanie 2

Co oznacza oznaczenie kabla skrętkowego S/FTP?

A. Każda para osłonięta folią i 4 pary razem w ekranie z siatki

B. Ekran wykonany z folii i siatki dla 4 par

C. Każda para osłonięta folią

D. Skrętka bez ekranu

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienia dotyczące struktury i funkcji kabli skrętkowych. Odpowiedzi sugerujące, że każda para jest ekranowana, ale nie uwzględniają wspólnego ekranu dla wszystkich par, są niekompletne. Kable S/FTP są zaprojektowane w taki sposób, aby zapewnić maksymalną ochronę przed zakłóceniami, co nie jest wystarczająco uwzględnione w opcjach, które mówią jedynie o pojedynczym ekranowaniu par. Ponadto, odpowiedzi, które nie uwzględniają folii jako materiału ekranującego (np. ekran z siatki na 4 parach), mogą prowadzić do nieporozumień co do zastosowania i efektywności tych technologii. Kable bez ekranowania (jak w przypadku skrętki nieekranowanej) są znacznie bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne, co sprawia, że ich zastosowanie w środowisku o wysokiej interferencji jest niewłaściwe. Typowym błędem jest założenie, że ekranowanie folią jest zbędne, podczas gdy w praktyce stanowi ono kluczowy element w zapewnieniu wysokiej jakości sygnału w sieciach komputerowych. Właściwe zrozumienie konstrukcji kabli i ich zastosowania jest niezbędne do efektywnego projektowania i implementacji systemów sieciowych.

Pytanie 3

Jakie typy połączeń z Internetem mogą być współdzielone w sieci lokalnej?

A. Połączenie o prędkości przesyłu co najmniej 56 kb/s

B. Tylko tzw. szybkie połączenia, czyli te powyżej 64 kb/s

C. Wszystkie połączenia oprócz analogowych modemów

D. Wszystkie rodzaje połączeń

Odpowiedzi dotyczące ograniczeń związanych z szybkością transmisji połączeń internetowych są nieprecyzyjne i zbyt wąskie w kontekście technicznym. Po pierwsze, wiele osób myśli, że tylko połączenia o określonej minimalnej prędkości, na przykład 56 kb/s czy 64 kb/s, są wystarczające do udostępnienia w sieci lokalnej. W rzeczywistości, to nie prędkość sama w sobie decyduje o możliwości udostępniania, lecz możliwości technologiczne sprzętu oraz odpowiednia konfiguracja sieci. Niektóre starsze połączenia, takie jak modem analogowy, mogą być trudne do udostępnienia, ale nie dlatego, że nie mają minimalnej prędkości, lecz ze względu na ograniczenia technologiczne, takie jak niska wydajność czy brak wsparcia dla współczesnych protokołów. Ponadto, powyższe stwierdzenia ignorują fakt, że także połączenia o niskiej prędkości mogą działać w sieci lokalnej, zwłaszcza w przypadku mniej wymagających zastosowań, takich jak przesyłanie niewielkich plików czy korzystanie z aplikacji tekstowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że technologia sieciowa jest złożona i elastyczna, a wiele połączeń, które mogłyby być uważane za przestarzałe lub niewystarczające, wciąż ma swoje zastosowanie w odpowiednich warunkach. W związku z tym, stosowanie zbyt rygorystycznych kryteriów przy ocenie połączeń internetowych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i ograniczać potencjał wykorzystania dostępnych technologii.

Pytanie 4

Zamieszczony poniżej diagram ilustruje zasadę działania skanera

A. 3D

B. bębnowego

C. ręcznego

D. płaskiego

Podczas rozważania różnych typów skanerów, kluczowe jest zrozumienie ich specyficznego zastosowania i zasady działania. Skanery bębnowe, choć kiedyś popularne w przemyśle graficznym, używają fotopowielaczy i bębnów do precyzyjnego odczytywania obrazów z wysoką rozdzielczością, ale nie są przeznaczone do tworzenia obrazów trójwymiarowych. Ich konstrukcja jest skomplikowana, a koszt utrzymania wysoki, co czyni je mniej praktycznymi w codziennych zastosowaniach. Skanery płaskie są powszechnie używane do digitalizacji dokumentów oraz zdjęć, gdzie ich działanie polega na przesuwaniu głowicy skanującej pod szkłem, co pozwala na uzyskanie obrazów dwuwymiarowych. Są one świetne do użytku biurowego, ale nie nadają się do skanowania obiektów 3D. Skanery ręczne, które działają poprzez przesuwanie urządzenia nad obiektem, są bardziej mobilne i wszechstronne, ale ich dokładność może być ograniczona w porównaniu do stacjonarnych skanerów 3D. Często wymagają one stabilnej ręki i umiejętności w celu uzyskania dokładnych wyników, co może stanowić wyzwanie w przypadku skanowania bardziej złożonych obiektów. Kluczowym błędem przy wyborze nieodpowiedniego typu skanera jest brak analizy konkretnych potrzeb i wymagań technicznych, co może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w danym zastosowaniu. Zrozumienie różnic między technologiami i ich praktycznymi implikacjami jest fundamentalne dla właściwego ich wykorzystania w różnych branżach i zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 5

Partycja w systemie Linux, która tymczasowo przechowuje dane w przypadku niedoboru pamięci RAM, to

A. var

B. sys

C. swap

D. tmp

Odpowiedzi var, sys oraz tmp są niepoprawne w kontekście pytania o partycję systemu Linux przechowującą tymczasowo dane w przypadku braku wolnej pamięci RAM. Warto zacząć od partycji var, która typowo przechowuje zmienne pliki danych, takie jak logi, bazy danych lub pliki tymczasowe. Nie jest ona przeznaczona do działania jako rozszerzenie pamięci RAM, co czyni ją nietrafnym wyborem w tym kontekście. Z kolei partycja sys jest używana przez system do interakcji z jądrem oraz do dostępu do informacji o sprzęcie i systemie operacyjnym. Nie ma funkcji przechowywania danych tymczasowych w sytuacji braku pamięci. Odpowiedź tmp odnosi się do katalogu, który może być używany do przechowywania plików tymczasowych, ale nie jest to partycja ani przestrzeń dedykowana do zarządzania pamięcią. W rzeczywistości pliki w tmp mogą być usuwane w trakcie pracy systemu, co nie ma związku z zarządzaniem pamięcią RAM. W kontekście zarządzania pamięcią, swap jest jedyną opcją, która umożliwia przenoszenie danych z pamięci RAM, co czyni go kluczowym elementem infrastruktury systemu operacyjnego. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylenia ról i funkcji różnych partycji oraz niewłaściwego zrozumienia, jak system Linux zarządza pamięcią. Zrozumienie tych różnic jest fundamentalne dla prawidłowego administrowania systemem i wykorzystania jego zasobów.

Pytanie 6

Jakie informacje można uzyskać na temat konstrukcji skrętki S/FTP?

A. Każda para przewodów jest foliowana, a całość znajduje się w ekranie z folii i siatki

B. Każda para przewodów ma osobny ekran z folii, a całość nie jest ekranowana

C. Każda para przewodów jest pokryta foliowaniem, a całość znajduje się w ekranie z siatki

D. Każda para przewodów ma osobny ekran z folii, a dodatkowo całość jest w ekranie z folii

Odpowiedź wskazująca, że każda para przewodów jest foliowana i całość jest w ekranie z siatki, jest poprawna, ponieważ opisuje typową budowę skrętki S/FTP (Shielded Foiled Twisted Pair). W tej konstrukcji każda z par przewodów jest pokryta warstwą folii, co ma na celu zminimalizowanie zakłóceń elektromagnetycznych, które mogą wpływać na jakość sygnału. Dodatkowe ekranowanie całej skrętki siatką (zwykle ze stali lub miedzi) zapewnia jeszcze lepszą ochronę przed interferencjami zewnętrznymi, dzięki czemu skrętki S/FTP są idealne do zastosowań w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń, takich jak biura z dużą ilością urządzeń elektronicznych. W praktyce, takie okablowanie jest często wykorzystywane w sieciach komputerowych, gdzie stabilność połączenia i jakość przesyłanego sygnału są kluczowe. Standardy takie jak ISO/IEC 11801 definiują wymagania dotyczące okablowania strukturalnego, w tym typów ekranowania, co potwierdza wysoką jakość i niezawodność skrętki S/FTP w zastosowaniach profesjonalnych."

Pytanie 7

Która z podanych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że obecnie nie jest on używany do tworzenia lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna prędkość przesyłania danych 10Mb/s

B. Maksymalna odległość między punktami wynosząca 185 m

C. Brak opcji zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych

D. Koszt narzędzi do instalacji i łączenia kabli

Maksymalna odległość pomiędzy stacjami wynosząca 185 m nie jest kluczowym czynnikiem decydującym o ograniczeniach kabla RG-58 w kontekście lokalnych sieci komputerowych. Choć rzeczywiście ta odległość może stanowić wyzwanie dla niektórych zastosowań, wiele nowoczesnych technologii, takich jak Ethernet, pozwala na większe dystanse. Na przykład, standardy przewodowe, takie jak Cat6, mogą obsługiwać odległości do 100 m przy pełnej prędkości. W rzeczywistości, w przypadku zastosowań, które wymagają dużych odległości, technologia światłowodowa jest preferowana ze względu na jej zdolność do przesyłania sygnałów na znacznie większe odległości bez strat jakości. Podobnie, cena narzędzi do montażu i łączenia przewodów nie jest czynnikiem decydującym o wyborze technologii, ponieważ koszty instalacji mogą być porównywalne w różnych systemach, a kluczowe są parametry techniczne, takie jak prędkość i jakość transmisji. Brak możliwości zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych również nie jest istotnym problemem, ponieważ RG-58 był szeroko stosowany w przeszłości i istniały systemy wsparcia. Wnioskując, istotnym powodem, dla którego RG-58 nie jest obecnie preferowany, jest niska maksymalna prędkość transmisji danych, która jest nieodpowiednia dla współczesnych wymagań sieciowych.

Pytanie 8

Zaprezentowane właściwości karty sieciowej sugerują, że karta

Kod Producenta	WN-370USB
Interfejs	USB
Zgodność ze standardem	IEEE 802.11 b/g/n
Ilość wyjść	1 szt.
Zabezpieczenia	WEP 64/128, WPA, WPA2
Wymiary	49(L) x 26(W) x 10(H) mm

A. działa w sieciach bezprzewodowych

B. działa w standardzie c

C. nie oferuje szyfrowania danych

D. działa w sieciach przewodowych z wykorzystaniem gniazda USB

Karta sieciowa podana w pytaniu działa w standardzie IEEE 802.11 b/g/n co wyraźnie wskazuje że jest to karta przeznaczona do komunikacji bezprzewodowej. Standard IEEE 802.11 jest powszechnie stosowany w sieciach Wi-Fi i obejmuje różne warianty jak b g n gdzie każdy z nich różni się zakresem prędkości i zasięgiem. Na przykład tryb n oferuje wyższe prędkości i lepszy zasięg w porównaniu do starszych wersji b i g. Karta ta łączy się z urządzeniem poprzez port USB co jest powszechnym sposobem podłączania kart sieciowych zwłaszcza w laptopach i komputerach stacjonarnych które nie mają wbudowanego modułu Wi-Fi. Praktyczne zastosowanie kart bezprzewodowych obejmuje dostęp do internetu w miejscach publicznych takich jak kawiarnie czy lotniska jak również w sieciach domowych i biurowych gdzie unika się konieczności prowadzenia kabli. Przy wyborze kart sieciowych warto zwrócić uwagę na obsługiwane standardy i zabezpieczenia takie jak WEP WPA i WPA2 które są kluczowe dla bezpieczeństwa danych przesyłanych przez sieć.

Pytanie 9

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń (command) w serwerze FTP

A. 20

B. 21

C. 110

D. 25

Porty 25, 110 oraz 20 są często mylone z portem 21 w kontekście różnorodnych protokołów komunikacyjnych. Port 25 jest standardowo wykorzystywany przez protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który jest odpowiedzialny za przesyłanie e-maili. W wielu przypadkach, użytkownicy mogą mylić te dwa protokoły, zwłaszcza gdy rozważają przesyłanie plików jako część procesu komunikacji. Zrozumienie różnicy między FTP a SMTP jest kluczowe, ponieważ koncentruje się na różnych zastosowaniach oraz typach przesyłanych danych. Port 110 jest zarezerwowany dla protokołu POP3 (Post Office Protocol version 3), który służy do pobierania wiadomości e-mail z serwera. Użytkownicy mogą błędnie uznać, że POP3 i FTP są wymienne, ponieważ oba dotyczą transferu danych, jednak ich funkcje i zastosowania są całkowicie różne. Port 20 jest używany do transferu danych w trybie aktywnym FTP, a nie do przekazywania poleceń. W trybie aktywnym, po połączeniu na porcie 21, serwer FTP używa portu 20 do przesyłania danych do klienta. Pomyłki dotyczące portów FTP mogą prowadzić do nieprawidłowej konfiguracji serwerów, co w konsekwencji może wpłynąć na bezpieczeństwo oraz efektywność transferu plików. Wiedza na temat właściwych portów oraz protokołów jest więc istotnym elementem dla każdego, kto zarządza sieciami lub systemami przesyłania plików.

Pytanie 10

Na rysunkach technicznych dotyczących instalacji sieci komputerowej oraz dedykowanej instalacji elektrycznej, symbolem pokazanym na rysunku oznaczane jest gniazdo

A. komputerowe

B. telefoniczne

C. elektryczne ze stykiem ochronnym

D. elektryczne bez styku ochronnego

Symbol gniazda elektrycznego ze stykiem ochronnym jest często mylony z innymi rodzajami gniazd ze względu na podobieństwo wizualne symboli używanych w dokumentacji technicznej. Gniazdo telefoniczne choć wykorzystywane w wielu instalacjach telekomunikacyjnych nie jest związane z przepływem prądu elektrycznego w sposób wymagający uziemienia. Zazwyczaj przedstawia się je innym symbolem charakterystycznym dla systemów telekomunikacyjnych co eliminuje potrzebę stosowania styku ochronnego. Z kolei gniazdo komputerowe w kontekście sieci komputerowych odnosi się do gniazd takich jak RJ-45 stosowanych w instalacjach sieciowych. Te również nie wymagają styku ochronnego gdyż ich podstawową funkcją jest obsługa sygnałów danych nie energii elektrycznej. Gniazda elektryczne bez styku ochronnego stosowane są w miejscach o niższych wymaganiach bezpieczeństwa lub dla urządzeń o niższym ryzyku porażenia. Współczesne standardy budując świadomość ochronną promują jednak stosowanie gniazd ze stykiem ochronnym szczególnie w miejscach o podwyższonym ryzyku takim jak kuchnie czy łazienki co dodatkowo redukuje ryzyko związane z używaniem urządzeń elektrycznych.

Pytanie 11

Graficzny symbol pokazany na ilustracji oznacza

A. przełącznik

B. bramę

C. koncentrator

D. most

Przełącznik, znany również jako switch, jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej stosowanym do zarządzania ruchem danych między różnymi urządzeniami w sieci lokalnej (LAN). Jego główną funkcją jest przekazywanie pakietów danych tylko do docelowych urządzeń, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo sieci. Przełącznik analizuje adresy MAC urządzeń podłączonych do jego portów, co pozwala na inteligentne przesyłanie danych tylko tam, gdzie są potrzebne. Przełączniki mogą działać w różnych warstwach modelu OSI, ale najczęściej funkcjonują na warstwie drugiej. W nowoczesnych sieciach stosuje się przełączniki zarządzalne, które oferują zaawansowane funkcje, takie jak VLAN, QoS czy możliwość zdalnego konfigurowania. Dzięki temu możliwa jest bardziej precyzyjna kontrola i optymalizacja ruchu sieciowego. W praktyce przełączniki są stosowane w wielu środowiskach, od małych sieci biurowych po duże centra danych, gdzie odpowiadają za skalowalne i efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wybór odpowiedniego przełącznika powinien uwzględniać zarówno aktualne potrzeby sieci, jak i przyszłe możliwości jej rozbudowy.

Pytanie 12

Granice domeny kolizyjnej nie są określane przez porty takich urządzeń jak

A. router

B. koncentrator (ang. hub)

C. przełącznik (ang. switch)

D. most (ang. bridge)

Routery, przełączniki i mosty to urządzenia, które mają zdolność do wydzielania domen kolizyjnych, co jest ich kluczową funkcjonalnością w zarządzaniu ruchem sieciowym. Routery operują na warstwie sieciowej modelu OSI i mają za zadanie kierowanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala im tworzyć odrębne domeny kolizyjne dla każdej z nich. Przełączniki (ang. switches) działają na warstwie drugiej i są w stanie analizować adresy MAC, aby przesyłać dane tylko do konkretnego portu, co również pozwala na segregowanie ruchu i minimalizowanie kolizji. Mosty (ang. bridges) pełnią podobną funkcję, łącząc różne segmenty sieci i umożliwiając im komunikację, ale także ograniczają domeny kolizyjne, dbając o efektywność przesyłania danych. W kontekście projektowania sieci, błędem jest przyjmowanie, że wszystkie urządzenia mają te same właściwości. Niezrozumienie różnic między tymi technologiami prowadzi do nieefektywnych rozwiązań oraz problemów z wydajnością sieci. Aby unikać takich błędów, konieczne jest gruntowne zapoznanie się z zasadami działania poszczególnych urządzeń oraz ich odpowiednim zastosowaniem zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 13

Który z systemów operacyjnych przeznaczonych do sieci jest dostępny na zasadach licencji GNU?

A. Windows Server 2012

B. Unix

C. OS X Server

D. Linux

Linux jest systemem operacyjnym, który jest udostępniony na licencji GNU General Public License (GPL), co oznacza, że jego kod źródłowy jest publicznie dostępny i może być modyfikowany oraz rozpowszechniany. Licencja ta umożliwia każdemu użytkownikowi na używanie, modyfikowanie oraz dystrybucję oprogramowania, co sprzyja innowacjom i rozwojowi technologii. Dzięki temu Linux stał się podstawą dla wielu dystrybucji, takich jak Ubuntu, Fedora czy Debian, które są szeroko stosowane w różnych środowiskach, od komputerów osobistych, przez serwery, aż po urządzenia wbudowane. Przykładem zastosowania Linuxa w praktyce jest jego dominacja w środowiskach serwerowych, gdzie zapewnia stabilność, bezpieczeństwo oraz elastyczność. Wiele dużych firm oraz organizacji wybiera Linux ze względu na niski koszt licencji i możliwość dostosowania systemu do swoich specyficznych potrzeb, co czyni go idealnym wyborem w kontekście rozwoju technologii open-source.

Pytanie 14

Które z poniższych poleceń służy do naprawienia głównego rekordu rozruchowego dysku twardego w systemie Windows?

A. bootcfg

B. fixmbr

C. bcdedit

D. fixboot

Istnieją różne polecenia, które mogą być stosowane do zarządzania procesem rozruchu systemu Windows, ale nie wszystkie one służą do naprawy głównego rekordu rozruchowego. Na przykład, fixboot jest poleceniem używanym do zapisywania nowego kodu rozruchowego na partycji systemowej, co jest przydatne, gdy problem dotyczy sektora rozruchowego, a nie samego MBR. Bcdedit to narzędzie do zarządzania danymi rozruchowymi, co może obejmować ustawienia dotyczące sposobu uruchamiania systemu, ale nie naprawia fizycznych uszkodzeń MBR. Bootcfg, z kolei, jest używane w starszych wersjach Windows do konfigurowania ustawień rozruchu, ale nie jest odpowiednie do naprawy MBR. Wiele osób myli te polecenia, co prowadzi do nieefektywnych prób rozwiązania problemów z uruchamianiem. Kluczowym błędem jest założenie, że wszystkie te polecenia pełnią tę samą funkcję, co jest nieprawidłowe. Aby skutecznie rozwiązywać problemy z rozruchem, ważne jest, aby dobrze rozumieć różnice między tymi narzędziami oraz ich odpowiednie zastosowanie w różnych scenariuszach. Wiedza o tym, kiedy używać konkretnego polecenia, jest kluczowa dla efektywnej diagnostyki i naprawy systemów operacyjnych.

Pytanie 15

Jakie kolory wchodzą w skład trybu CMYK?

A. Czerwony, zielony, niebieski i czarny

B. Błękitny, purpurowy, żółty i czarny

C. Czerwony, purpurowy, żółty oraz karmelowy

D. Czerwony, zielony, żółty oraz granatowy

Zrozumienie błędnych odpowiedzi wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących modeli kolorów. Odpowiedzi, które sugerują użycie kolorów takich jak czerwony, purpurowy, żółty i karmelowy, bazują na myśleniu w kategoriach modelu RGB, co jest nieadekwatne w kontekście druku. W systemie RGB kolory są tworzone przez dodawanie światła, co jest fundamentalnie inne od sposobu działania CMYK, który bazuje na odejmowaniu światła. Chociaż purpura i żółty są kolorami w obydwu modelach, to w kontekście CMYK nie biorą one udziału w procesie drukowania w sposób, jak sugeruje to niepoprawna odpowiedź. Z kolei połączenia czerwonego, zielonego i niebieskiego mają sens wyłącznie w modelu RGB, który jest stosowany w telewizorach i monitorach. Pomijając to, niebieski i czarny połączenie z czerwonym i zielonym nie jest zgodne z żadnym standardem kolorów stosowanym w druku, co świadczy o braku zrozumienia podstawowych zasad generowania kolorów. Takie błędne odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień i problemów w praktyce, takich jak niewłaściwe odwzorowanie kolorów w finalnym druku. Zrozumienie różnic między modelami kolorów oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w branży graficznej.

Pytanie 16

Element oznaczony cyfrą 1 na diagramie blokowym karty graficznej?

A. konwertuje sygnał cyfrowy na analogowy

B. przechowuje dane wyświetlane w trybie graficznym

C. generuje sygnał RGB na wyjściu karty graficznej

D. zawiera matrycę znaków w trybie tekstowym

W niepoprawnych odpowiedziach znajdują się pewne nieporozumienia dotyczące funkcjonowania elementów karty graficznej. Generowanie sygnału RGB na wyjście karty graficznej jest odpowiedzialnością generatora sygnałów który przetwarza dane wideo na sygnał odpowiedni dla monitorów. Jest to kluczowy proces w trybie graficznym gdzie informacje o kolorze i jasności każdego piksela muszą być dokładnie przetworzone aby uzyskać poprawny obraz. Przechowywanie danych wyświetlanych w trybie graficznym odnosi się do pamięci wideo gdzie wszystkie informacje o obrazie są przechowywane zanim zostaną przekazane do przetworzenia przez GPU. Pamięć wideo jest kluczowym komponentem w zarządzaniu dużymi ilościami danych graficznych szczególnie w aplikacjach wymagających wysokiej rozdzielczości. Zamiana sygnału cyfrowego na sygnał analogowy dotyczy przetworników DAC (Digital-to-Analog Converter) które są używane w starszych systemach z analogowymi wyjściami wideo. Nowoczesne systemy używają głównie cyfrowych interfejsów takich jak HDMI czy DisplayPort eliminując potrzebę konwersji na sygnał analogowy. Rozumienie ról poszczególnych elementów jest kluczowe dla projektowania i diagnozowania systemów graficznych w nowoczesnym sprzęcie komputerowym.

Pytanie 17

Ilustrowany schemat obrazuje zasadę funkcjonowania

A. drukarki 3D

B. skanera płaskiego

C. drukarki laserowej

D. plotera grawerującego

Drukarka 3D działa w zupełnie inny sposób niż skaner płaski, bo ona nakłada warstwy materiału, zazwyczaj plastiku, według modelu 3D. W skanowaniu chodzi o digitalizację dwuwymiarowych powierzchni, a nie o wytwarzanie jak w druku 3D. Drukarki 3D nie mają luster, lamp czy czujników CCD, więc to na pewno nie jest odpowiedź do tego schematu. Drukarka laserowa działa inaczej i wykorzystuje wiązkę laserową do przenoszenia tonera na papier. Wydaje mi się, że to całkiem inny proces niż skanowanie. A ploter grawerujący? To już w ogóle nie ma związku z tym wszystkim, bo on wycina wzory na materiałach. Ważne jest, żeby zrozumieć, że skanery płaskie działają na zasadzie odbicia światła, a te inne urządzenia działają zupełnie inaczej. To może być kluczowe dla wszystkich, którzy pracują z technologią biurową.

Pytanie 18

Urządzenie przedstawione na rysunku

A. jest wykorzystywane do przechwytywania oraz rejestrowania pakietów danych w sieciach komputerowych

B. pełni rolę w przesyłaniu ramki pomiędzy segmentami sieci, dobierając port, na który jest ona kierowana

C. jest odpowiedzialne za generowanie sygnału analogowego na wyjściu, który stanowi wzmocniony sygnał wejściowy, kosztem energii pobieranej ze źródła prądu

D. umożliwia zamianę sygnału pochodzącego z okablowania miedzianego na okablowanie światłowodowe

Błędne odpowiedzi wynikają z niepoprawnego zrozumienia funkcji urządzenia przedstawionego na rysunku. Konwerter mediów nie służy do przechwytywania i nagrywania pakietów danych w sieciach komputerowych, co jest zadaniem snifferów sieciowych lub narzędzi do monitorowania sieci. Przechwytywanie pakietów wymaga specjalistycznego oprogramowania działającego na poziomie aplikacji, które analizuje ruch sieciowy w celach diagnostycznych lub bezpieczeństwa. Urządzenie to nie odpowiada również za przekazywanie ramek między segmentami sieci z doborem portu, co jest typowym zadaniem przełączników sieciowych (switchy), które działają w warstwie drugiej modelu OSI i kierują ruch na podstawie adresów MAC. Zadanie wytworzenia sygnału analogowego będącego wzmocnionym sygnałem wejściowym jest charakterystyczne dla wzmacniaczy, które potrafią zwiększać amplitudę sygnałów elektrycznych, ale nie dotyczy to konwerterów mediów. Konwertery mediów, jak pokazane urządzenie, mają wyraźnie określoną rolę w sieciach: konwersję sygnałów miedzianych na światłowodowe, co umożliwia łączność na większe odległości bez utraty jakości sygnału, a więc odpowiedzi te nie dotyczą właściwego zastosowania tego urządzenia.

Pytanie 19

Atak DDoS (ang. Disributed Denial of Service) na serwer doprowadzi do

A. zmiany pakietów przesyłanych przez sieć

B. zbierania danych o atakowanej sieci

C. przechwytywania pakietów sieciowych

D. przeciążenia aplikacji serwującej określone dane

Atak DDoS (Distributed Denial of Service) jest formą cyberataków, której celem jest zablokowanie dostępu do serwera lub usługi poprzez przeciążenie ich nadmierną ilością ruchu sieciowego. W przypadku wybrania odpowiedzi 'przeciążenie aplikacji serwującej określone dane', wskazujemy na istotę działania ataku DDoS, który korzysta z rozproszonych źródeł, jak botnety, aby wysyłać dużą ilość żądań do serwera w krótkim czasie. Praktycznie, może to prowadzić do spadku wydajności serwera, a w skrajnych przypadkach do jego całkowitego unieruchomienia. W branży IT stosuje się różne metody obrony przed takimi atakami, jak load balancing, które pomagają rozłożyć obciążenie na wiele serwerów, oraz systemy wykrywania i zapobiegania atakom (IDS/IPS), które monitorują ruch i mogą blokować podejrzane źródła. Znajomość mechanizmów DDoS i technik obrony przed nimi jest kluczowa dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa.

Pytanie 20

Cienki klient (thin client) to?

A. klient o ograniczonym budżecie

B. terminal w sieci

C. szczupły programista

D. niewielki przełącznik

Odpowiedzi, które nie zostały wybrane, opierają się na błędnych założeniach dotyczących definicji cienkiego klienta. Pierwsza z nich, mówiąca o kliencie z małym budżetem, myli pojęcie thin clienta z kwestią kosztów. Chociaż thin clienty mogą być tańsze w eksploatacji, ich definicja nie wynika z budżetu użytkownika, lecz z ich architektury opierającej się na zdalnym dostępie do zasobów. Drugą odpowiedzią jest termin 'chudy informatyk', co jest nie tylko nieadekwatne, ale także mylące, ponieważ nie odnosi się do technologii, a raczej do stereotypów. Trzecia odpowiedź, sugerująca, że cienki klient to mały przełącznik, niewłaściwie łączy sprzęt sieciowy z pojęciem thin clienta. Thin client jest systemem komputerowym, który polega na minimalizacji procesów lokalnych, w przeciwieństwie do przełącznika, który zarządza ruchem danych w sieci. Wszystkie te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących technologii oraz ich zastosowań, co podkreśla znaczenie precyzyjnego rozumienia terminologii w branży IT. W praktyce, w celu uniknięcia takich mylnych interpretacji, warto zapoznać się z dokumentacją oraz standardami, które definiują różne architektury systemów i ich funkcje.

Pytanie 21

Jaką maksymalną liczbę podstawowych partycji na dysku twardym z tablicą MBR można utworzyć za pomocą narzędzia Zarządzanie dyskami dostępnego w systemie Windows?

A. 3

B. 1

C. 2

D. 4

Odpowiedź '4' jest poprawna, ponieważ tablica MBR (Master Boot Record) pozwala na utworzenie maksymalnie czterech partycji podstawowych na dysku twardym. W praktyce oznacza to, że każda z tych partycji może być używana do przechowywania systemów operacyjnych lub danych. W przypadku potrzeby utworzenia większej liczby partycji, można skonwertować jedną z partycji podstawowych na partycję rozszerzoną, która może zawierać dodatkowe partycje logiczne. Taki sposób zarządzania partycjami jest zgodny z dobrymi praktykami w administracji systemami, gdzie optymalizacja korzystania z dostępnej przestrzeni dyskowej jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że MBR jest ograniczony do dysków o maksymalnej pojemności 2 TB, dlatego w przypadku nowoczesnych systemów i dysków twardych o większej pojemności zaleca się użycie systemu GPT (GUID Partition Table), który nie tylko pozwala na więcej partycji, ale także obsługuje dużo większe dyski. Właściwe zrozumienie różnic między tymi systemami partycji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania zasobami w środowisku IT.

Pytanie 22

Katalog Nakładów Rzeczowych w projektowaniu sieci służy do

A. tworzenia schematów sieci

B. przygotowywania pomiarów powykonawczych

C. określenia wytycznych dla wykonawcy

D. kosztorysowania prac

Wybór odpowiedzi dotyczącej rysowania schematów sieci, definiowania wytycznych dla wykonawcy lub opracowywania powykonawczych pomiarów nie uwzględnia podstawowych funkcji Katalogu Nakładów Rzeczowych. Rysowanie schematów sieci to proces inżynieryjny, który koncentruje się na przedstawianiu wizualnym projektu, a nie na szacowaniu kosztów. Katalog nakładów nie służy do tworzenia graficznych reprezentacji, co prowadzi do błędnego założenia, że estetyka i projektowanie wizualne są jego głównymi zastosowaniami. Definiowanie wytycznych dla wykonawcy może być wynikiem analizy kosztów, ale to nie katalog, lecz dokumentacja projektowa określa szczegółowe wymagania dotyczące realizacji projektu. Opracowywanie powykonawczych pomiarów ma za zadanie weryfikację wykonania robót i ich zgodności z projektem, co również nie jest funkcją katalogu. Niezrozumienie roli katalogu prowadzi do błędnych konkluzji, gdzie oceniane są aspekty niewłaściwe w kontekście jego przeznaczenia. Właściwe podejście do wykorzystania katalogu jest kluczowe dla efektywności kosztowej i zgodności z normami branżowymi, co podkreśla znaczenie precyzyjnego zrozumienia jego funkcji.

Pytanie 23

Jak można zaktualizować wprowadzone zmiany w konfiguracji systemu operacyjnego Windows, korzystając z edytora zasad grup?

A. dompol

B. restore

C. services

D. gpupdate

Zarówno polecenie 'restore', jak i 'services' są związane z obsługą systemu Windows, ale nie mają zastosowania w kontekście aktualizacji zasad grup. 'Restore' odnosi się zazwyczaj do przywracania systemu do wcześniejszego stanu, co może być użyteczne w sytuacjach awaryjnych, ale nie wpływa na bieżące zasady grupowe. Użytkownicy mogą myśleć, że przywrócenie systemu z punktu przywracania wpłynie na polityki grupowe, jednak to działanie nie aktualizuje zasad, a jedynie przywraca pliki systemowe oraz ustawienia do stanu z określonego momentu. Z kolei 'services' jest poleceniem służącym do zarządzania usługami systemowymi, które mogą być włączane lub wyłączane, ale nie jest związane z aktualizowaniem zasad grup. Takie nieporozumienie może wynikać z myślenia o zasadach grupowych jako o usługach, co jest błędne. Podczas gdy usługi mogą być kontrolowane przez zasady grupowe, same zasady nie są aktualizowane przez to polecenie. Niezrozumienie tej różnicy prowadzi do nieefektywnego zarządzania politykami oraz może skutkować nieprawidłową konfiguracją systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie roli narzędzi w administracji systemami operacyjnymi oraz ich właściwego zastosowania w praktyce.

Pytanie 24

Który z adresów protokołu IP w wersji 4 jest poprawny pod względem struktury?

A. 192.21.140.16

B. 192.10.255.3A

C. 192.0.FF.FF

D. 192.309.1.255

Niepoprawne odpowiedzi zawierają błędy w strukturze adresów IP, które są niezgodne z definicjami protokołu IPv4. Na przykład, adres 192.0.FF.FF wykorzystuje nieprawidłowe znaki, jak "F", które nie są liczbami całkowitymi. Każdy oktet musi być wyrażony jako liczba z przedziału od 0 do 255, a użycie liter jest całkowicie niedopuszczalne. Kolejny przykład, adres 192.10.255.3A, również narusza tę zasadę, ponieważ końcowa część "3A" nie jest poprawnym oktetem, co uniemożliwia prawidłowe interpretowanie adresu. Ostatni adres, 192.309.1.255, pomimo że wydaje się być poprawny do pewnego stopnia, zawiera oktet "309", który przekracza maksymalną wartość 255. Takie błędy mogą prowadzić do poważnych problemów w konfiguracji sieci, w tym do niemożności komunikacji pomiędzy urządzeniami oraz trudności w rozwiązywaniu problemów związanych z routingiem. Dlatego niezwykle istotne jest, aby przy definiowaniu adresów IP stosować się do ściśle określonych zasad oraz standardów, co zapewnia ich poprawność i efektywność w działaniu sieci.

Pytanie 25

Jaką maskę powinno się zastosować, aby podzielić sieć z adresem 192.168.1.0 na 4 podsieci?

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.128

D. 255.255.225.192

Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można napotkać różne problemy związane z nieprawidłowym zrozumieniem koncepcji maski podsieci oraz podziału sieci. Odpowiedź 255.255.255.0, jako standardowa maska dla klasy C, daje nam pełną sieć bez możliwości podziału na podsieci. W praktyce, wykorzystując tę maskę, nie jesteśmy w stanie efektywnie zarządzać adresami IP ani segmentować ruchu. Z drugiej strony, 255.255.255.128 jest maską odpowiednią dla podziału na dwie podsieci, ale w tym przypadku nie zaspokaja potrzeby podziału na cztery. Odpowiedź 255.255.225.192 jest również błędna, ponieważ wprowadza niepoprawne zrozumienie struktury maski. Maski podsieci powinny mieć standardowy format, a ten z wykorzystaniem 225 nie istnieje w kontekście IPv4. Ostatecznie, 255.255.255.224, chociaż bliskie prawidłowej odpowiedzi, oferuje jedynie 8 adresów w każdej podsieci, co nie odpowiada wymaganiom pytania. Prawidłowe podejście do podziału sieci wymaga zrozumienia, jak bity maski wpływają na ilość dostępnych podsieci oraz adresów, a także jak prawidłowo konfigurować sieci w zgodzie z obowiązującymi standardami i praktykami inżynieryjnymi. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi oraz optymalizacji użycia dostępnych zasobów adresowych.

Pytanie 26

Aby możliwe było skierowanie wydruku na twardy dysk, konieczne jest w ustawieniach drukarki wybranie opcji drukowania do portu

A. COM

B. FILE

C. USB001

D. LPT

Wybór opcji USB001, LPT lub COM to nie to, co chcesz, jeśli chcesz zapisać dokument na dysku. USB001 to port, który przypisuje się do drukarek podłączanych przez USB, więc efektem jest, że wydrukujesz to bezpośrednio na drukarce, a nie zapiszesz na dysku. LPT to stary port, który kiedyś używano do drukowania, a COM to port szeregowy. Wybierając te porty, mylisz pojęcia, bo one nie służą do zapisywania plików. Fajnie by było, gdyby ludzie wiedzieli, jak działają porty drukarskie, bo jak się nie znasz, to możesz narobić sobie problemów z zarządzaniem dokumentami. Lepiej wybrać opcję FILE, bo wtedy można archiwizować dokumenty, edytować je i dzielić się z innymi. To jest ważne w dzisiejszej pracy, gdzie organizacja i efektywność są kluczowe.

Pytanie 27

Który z materiałów eksploatacyjnych nie jest stosowany w ploterach?

A. Pisak

B. Filament

C. Atrament

D. Tusz

Filament nie jest materiałem eksploatacyjnym wykorzystywanym w ploterach, które są urządzeniami stosowanymi do druku 2D, na przykład ploterami atramentowymi czy plotterami tnącymi. Ploter używa tuszu lub atramentu do tworzenia obrazów na papierze lub innych materiałach. Filament jest materiałem stosowanym w technologii druku 3D, gdzie wykorzystuje się go do wytwarzania obiektów trójwymiarowych. W praktyce plotery atramentowe oraz tnące są standardem w branży graficznej, reklamowej oraz architektonicznej, gdzie precyzja i jakość wydruku są kluczowe. W przypadku ploterów atramentowych, tusze wodne lub solwentowe zapewniają wysoką jakość druku, a w zastosowaniach przemysłowych wykorzystywanie odpowiednich tuszy jest istotne dla trwałości i odporności wydruków na różne czynniki zewnętrzne. Dlatego odpowiedź 'Filament' jest prawidłowa, a jego zastosowanie nie jest związane z funkcją ploterów.

Pytanie 28

Impulsator pozwala na testowanie uszkodzonych systemów logicznych w komputerze, między innymi poprzez

A. kalibrację mierzonych wartości elektrycznych

B. podanie na wejście układu sygnału wysokiego

C. odczytanie stanu wyjściowego układu

D. analizę stanów logicznych obwodów cyfrowych

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że kalibracja mierzonych wielkości elektrycznych nie jest typowym zadaniem impulsatora. Kalibracja to proces zapewnienia, że instrumenty pomiarowe działają zgodnie z określonymi standardami, a impulsatory nie są narzędziami do tego celu. Podobnie, choć badanie stanów logicznych obwodów cyfrowych może wydawać się związane z testowaniem układów, impulsatory skupiają się na wprowadzaniu stanów, a nie na ich analizie. Istotne jest zrozumienie, że badanie stanów wymaga bardziej złożonych narzędzi, takich jak analizatory stanów logicznych. Ostatnia odpowiedź dotycząca odczytu stanu wyjściowego układu również nie jest poprawna, ponieważ impulsatory nie mają funkcji do monitorowania lub analizowania wyników wyjściowych; ich rolą jest wyłącznie wprowadzanie sygnałów na wejścia. Typowym błędem w takich analizach jest mylenie funkcji urządzeń. Kluczowe jest, aby zrozumieć różnice między różnymi narzędziami diagnostycznymi i ich specyficznymi zastosowaniami, co pozwala na efektywną diagnostykę oraz naprawę uszkodzeń w układach elektronicznych.

Pytanie 29

Jakie polecenie jest używane do monitorowania statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych z rodziny Windows?

A. route

B. tracert

C. ping

D. netstat

Wybierając polecenia inne niż 'netstat', można wpaść w pułapkę nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania tych narzędzi. Na przykład, 'ping' jest podstawowym narzędziem służącym do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP. Jego głównym celem jest sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny, co nie ma nic wspólnego z monitorowaniem istniejących połączeń sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że 'ping' dostarcza informacji o aktywnych połączeniach, podczas gdy w rzeczywistości jego funkcjonalność ogranicza się do sprawdzania dostępności. Kolejne polecenie, 'route', jest używane do zarządzania tablicą routingu, co oznacza, że odnosi się do tras, jakimi pakiety danych przemieszczają się w sieci. Chociaż może to być przydatne w kontekście analizy sieci, nie dostarcza informacji o aktualnych połączeniach, które można monitorować za pomocą 'netstat'. Z kolei 'tracert', czyli traceroute, jest narzędziem do śledzenia ścieżki, jaką przebywa pakiet w sieci. Umożliwia to identyfikację routerów pośredniczących, ale nie pokazuje szczegółowych informacji o aktywnych sesjach i ich statystykach. Wybór tych narzędzi zamiast 'netstat' może prowadzić do błędnych wniosków na temat stanu sieci i jej bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi i ich konkretne zastosowania w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 30

Jaką wartość ma największa liczba 16-bitowa?

A. 65536

B. 32767

C. -32767

D. 65535

Największa liczba 16-bitowa to 65535, co wynika z maksymalnej wartości, jaką można przechować w 16-bitowym systemie liczbowym bez znaku. W 16-bitowym systemie wszystkie bity są wykorzystywane do reprezentacji wartości liczbowych, co daje nam 2^16 możliwych kombinacji, czyli 65536. Jednakże, ponieważ liczby zaczynają się od zera, największa liczba wynosi 65535. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w programowaniu, gdzie liczby całkowite bez znaku są wykorzystywane do reprezentowania różnych wartości, jak na przykład w protokołach sieciowych, które wymagają precyzyjnych wartości liczbowych do reprezentacji danych. W kontekście dobrych praktyk, znajomość zakresów liczb całkowitych jest kluczowa przy projektowaniu systemów informatycznych, aby unikać przepełnienia oraz błędów w obliczeniach. Warto również zwrócić uwagę na standardy, takie jak IEEE 754, które definiują sposoby reprezentacji liczb w różnych systemach, w tym również liczby całkowite.

Pytanie 31

Jaka usługa musi być aktywna na serwerze, aby stacja robocza mogła automatycznie uzyskać adres IP?

A. WINS

B. DHCP

C. PROXY

D. DNS

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych protokołów i usług w sieci. Na przykład, usługa DNS (Domain Name System) nie jest odpowiedzialna za przydzielanie adresów IP, lecz za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. W praktyce, DNS jest używany do umożliwienia użytkownikom łatwego dostępu do zasobów internetowych, ale nie wpływa na proces przydzielania adresów IP dla stacji roboczych. Z kolei WINS (Windows Internet Name Service) to usługa, która koncentruje się na tłumaczeniu nazw NetBIOS na adresy IP w systemach Windows, co również nie jest bezpośrednio związane z przydzielaniem adresów IP. W kontekście zarządzania adresami IP, proxy nie ma zastosowania, gdyż jego rola polega na pośredniczeniu w komunikacji między klientami a serwerami, a nie na przydzielaniu adresów IP. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych usług sieciowych oraz zakładanie, że każda z nich ma podobny cel. Znajomość specyficznych funkcji i odpowiedzialności każdego protokołu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania siecią oraz unikania nieporozumień w konfiguracji sieci.

Pytanie 32

Jak nazywa się serwer Windows, na którym zainstalowano usługę Active Directory?

A. serwerem WWW

B. serwerem DHCP

C. serwerem plików

D. kontrolerem domeny

Pojęcia takie jak serwer DHCP, serwer WWW czy serwer plików niosą ze sobą różne funkcje, które nie są bezpośrednio związane z rolą kontrolera domeny. Serwer DHCP, na przykład, jest odpowiedzialny za dynamiczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci, co ma na celu uproszczenie zarządzania adresacją i optymalizację dostępnych zasobów sieciowych. W przeciwieństwie do kontrolera domeny, serwer DHCP nie zarządza tożsamościami użytkowników, ani nie przechowuje informacji o zasobach. Serwer WWW służy do hostowania stron internetowych i obsługi żądań HTTP, co również różni się zasadniczo od funkcji kontrolera domeny, który nie jest odpowiedzialny za publikację treści internetowych. Serwer plików, z drugiej strony, skupia się na przechowywaniu i udostępnianiu plików użytkownikom w sieci, co jest bardziej ograniczoną rolą, w porównaniu do wszechstronności kontrolera domeny. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania infrastrukturą IT, a błędne utożsamianie tych ról może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami oraz naruszeń bezpieczeństwa.

Pytanie 33

Aby przekształcić zeskanowany obraz na tekst, należy użyć oprogramowania, które stosuje techniki

A. DPI

B. OCR

C. DTP

D. OMR

DPI, czyli dots per inch, to miara rozdzielczości obrazu, która wskazuje, ile punktów atramentu lub pikseli mieści się na cal. DPI jest kluczowe w kontekście jakości druku i wyświetlania obrazów, ale nie ma bezpośredniego związku z zamianą zeskanowanego obrazu na tekst. Wysoka rozdzielczość obrazu wpływa na jakość skanowania, lecz sama wartość DPI nie przekształca obrazu w tekst. Z kolei DTP, czyli desktop publishing, to proces tworzenia publikacji za pomocą komputerów, który może obejmować skład tekstu i grafiki, ale także nie jest odpowiedzialny za konwersję obrazów na tekst. DTP skupia się bardziej na estetyce i układzie materiałów drukowanych niż na ich zawartości tekstowej. OMR, czyli Optical Mark Recognition, to technologia służąca do rozpoznawania zaznaczeń, takich jak odpowiedzi na testach wielokrotnego wyboru. Choć OMR jest przydatna w określonych kontekstach, takich jak przetwarzanie formularzy, nie ma zastosowania w rozpoznawaniu tekstu, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście tego pytania. Pojęcia te są często mylone, ponieważ wszystkie dotyczą przetwarzania informacji, ale ich zastosowania są różne, co prowadzi do błędnych wniosków i nieporozumień w zrozumieniu funkcji technologii.

Pytanie 34

Nazwa protokołu, który pozwala na konwersję 32-bitowych adresów IP na 48-bitowe fizyczne adresy MAC w sieciach Ethernet, to:

A. DNS

B. ARP

C. NAT

D. RARP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym mechanizmem w sieciach komputerowych, zwłaszcza w architekturze Ethernet, który umożliwia przekształcanie adresów IP, które są stosowane w warstwie sieciowej modelu OSI, na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Kiedy urządzenie sieciowe, takie jak komputer lub router, chce komunikować się z innym urządzeniem w lokalnej sieci, potrzebuje znać jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP, które jest broadcastowane do wszystkich urządzeń w sieci. Urządzenie, które posiada odpowiedni adres IP, odpowiada, przesyłając swój adres MAC. ARP jest fundamentalnym protokołem w funkcjonowaniu sieci lokalnych i jest integralną częścią stosu protokołów TCP/IP. Jego zastosowanie jest szerokie, od prostych aplikacji sieciowych, takich jak przeglądanie stron internetowych, po bardziej złożone systemy komunikacji, takie jak VoIP czy transmisje multimedialne. Zrozumienie działania ARP jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się administracją sieci oraz bezpieczeństwem IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją i rozwiązywanie problemów w lokalnych sieciach komputerowych.

Pytanie 35

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja, która planuje rozpocząć transmisję, nasłuchuje, czy w sieci występuje aktywność, a następnie

A. oczekuje na ustalenie priorytetu transmisji przez koncentrator

B. czeka na token umożliwiający rozpoczęcie nadawania

C. wysyła prośbę o zezwolenie na transmisję

D. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się dostępne

Analizując podane odpowiedzi, warto zauważyć, że nie wszystkie koncepcje są zgodne z zasadami funkcjonowania metody CSMA/CD. Na przykład, sugerowanie, że stacja wysyła zgłoszenie żądania transmisji, jest mylące, ponieważ w metodzie CSMA/CD nie ma potrzeby formalnego zgłaszania zamiaru nadawania. Mechanizm ten polega na prostym nasłuchiwaniu medium, a nie na składaniu wniosków o zezwolenie. Oczekiwanie na żeton, jak sugeruje inna odpowiedź, dotyczy zupełnie innej metody dostępu do medium, jaką jest Token Ring. W tej metodzie, żeton jest specjalnym pakietem, który krąży w sieci, dając stacjom prawo do nadawania. Oczekiwanie na nadanie priorytetu transmisji przez koncentrator również jest niepoprawne, ponieważ CSMA/CD nie wykorzystuje centralnego zarządzania, a każdy węzeł ma równy dostęp do medium. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych metod dostępu do medium, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich działania. Zrozumienie różnic między CSMA/CD a innymi metodami dostępu jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. Umiejętność rozpoznania, które metody są odpowiednie w danym kontekście, jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się sieciami, szczególnie w erze rosnącej liczby urządzeń podłączonych do sieci oraz konieczności zapewnienia ich płynnej i efektywnej komunikacji.

Pytanie 36

Jakie napięcie jest obniżane z 230 V w zasilaczu komputerowym w standardzie ATX dla różnych podzespołów komputera?

A. 130 V

B. 12 V

C. 4 V

D. 20 V

Odpowiedzi 20 V, 4 V oraz 130 V nie są odpowiednie w kontekście standardów zasilania dla systemów komputerowych. Wartość 20 V nie jest spotykana w typowych zasilaczach komputerowych ATX, ponieważ podzespoły komputerowe nie są zaprojektowane do pracy z takimi napięciami. W przypadku 4 V, to napięcie jest zbyt niskie, aby zasilać jakiekolwiek standardowe komponenty komputerowe, które zazwyczaj wymagają minimum 3,3 V do funkcjonowania. Napięcie 130 V również nie ma zastosowania w standardowych zasilaczach ATX, które operują na znacznie niższych poziomach napięciowych, a ich najwyższe napięcie wynosi 12 V. Wartości te mogą prowadzić do błędnych decyzji podczas doboru zasilacza, a w konsekwencji do uszkodzenia podzespołów. Zrozumienie odpowiednich wartości napięć zasilających jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa i efektywności energetycznej. W przypadku zasilania komputerów, dostarczenie napięcia, które jest zbyt wysokie lub zbyt niskie, nie tylko może uniemożliwić prawidłowe działanie urządzeń, ale również wprowadzać ryzyko uszkodzeń, które mogą być kosztowne w naprawie. Dlatego tak ważne jest, by znać standardy zasilania i odpowiednio je stosować w praktyce."

Pytanie 37

Aby określić rozmiar wolnej oraz zajętej pamięci RAM w systemie Linux, można skorzystać z polecenia

A. cat /proc/meminfo

B. dmidecode -t baseboard

C. lspci | grep -i raid

D. tail -n 10 /var/log/messages

Użycie polecenia 'lspci | grep -i raid' jest zbieżne z próbą identyfikacji urządzeń PCI, w tym kontrolerów RAID, co jest istotne w kontekście zarządzania sprzętem i konfiguracji systemów. Niemniej jednak, nie ma to żadnego powiązania z monitorowaniem pamięci. W przypadku, kiedy administratorzy systemu koncentrują się na zarządzaniu pamięcią, polecenie to nie dostarczy żadnych informacji na temat wolnej lub zajętej pamięci fizycznej. Również polecenie 'dmidecode -t baseboard' służy do podawania informacji o płycie głównej, takich jak producent, model i wersja, co jest istotne przy diagnozowaniu sprzętowym, ale nie przekazuje żadnych danych dotyczących stanu pamięci. Z kolei 'tail -n 10 /var/log/messages' wyświetla ostatnie 10 linii z logów systemowych, co może być przydatne w kontekście analizy błędów lub zachowań systemu, ale także w żaden sposób nie dotyczy bezpośrednio pamięci fizycznej. Błędnie zinterpretowane cele tych poleceń mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji administracyjnych, co z kolei negatywnie wpływa na wydajność i stabilność systemu. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każde polecenie związane z zarządzaniem sprzętem lub logami może także dostarczać informacji o stanie pamięci, co jest nieprawdziwe. Należy zrozumieć, że odpowiednie monitorowanie i zarządzanie zasobami systemowymi wymaga wykorzystania właściwych narzędzi i poleceń, które dostarczają precyzyjnych i koncentrujących się na danym zagadnieniu informacji.

Pytanie 38

Aby stworzyć las w strukturze AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. dwóch drzew domeny

B. jednego drzewa domeny

C. trzech drzew domeny

D. czterech drzew domeny

Odpowiedzi sugerujące potrzebę posiadania więcej niż jednego drzewa domeny w lesie AD DS są oparte na błędnym zrozumieniu podstawowych zasad architektury Active Directory. W rzeczywistości las AD DS jest skonstruowany w taki sposób, że może składać się z pojedynczego drzewa domeny, które w pełni zaspokaja potrzeby organizacji. Tworzenie dwóch, trzech czy czterech drzew domeny może prowadzić do niepotrzebnej złożoności w zarządzaniu oraz zwiększenia ryzyka błędów konfiguracyjnych. Każde drzewo domeny w lesie działa jako osobny zbiór obiektów i schematów, co oznacza, że wprowadzenie wielu drzew zwiększa trudności związane z synchronizacją danych i zarządzaniem uprawnieniami. Typowe błędy myślowe związane z tym zagadnieniem obejmują przekonanie, że większa liczba drzew domeny jest równoznaczna z lepszym zarządzaniem, podczas gdy w rzeczywistości może prowadzić do bardziej skomplikowanej architektury, trudniejszej do utrzymania. W praktyce, dla większości organizacji, wystarczające jest stworzenie jednego drzewa, które może być rozwijane w miarę potrzeb, z zachowaniem przejrzystości i prostoty struktury AD.

Pytanie 39

Oprogramowanie, które pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym, to

A. rozmówca

B. sterownik

C. middleware

D. analyzer

Sterownik to kluczowy komponent w architekturze systemów operacyjnych, który pełni rolę pośrednika między sprzętem a oprogramowaniem. W kontekście komunikacji z kartą sieciową, sterownik umożliwia systemowi operacyjnemu korzystanie z funkcji i możliwości dostarczanych przez kartę sieciową. Dzięki sterownikom, system operacyjny może wysyłać i odbierać dane, monitorować stan połączenia sieciowego oraz zarządzać różnymi protokołami komunikacyjnymi. Przykładowo, w środowisku Windows, sterowniki sieciowe są dostępne w formie plików .sys, które są ładowane przez system podczas uruchamiania. Dobrym przykładem zastosowania sterownika jest sposób, w jaki komputer łączy się z siecią Wi-Fi – sterownik odpowiada za negocjowanie parametrów połączenia oraz komunikację z punktem dostępowym, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania systemów operacyjnych, w tym z zasadą separacji interfejsów. Dobrze zaprojektowane sterowniki poprawiają nie tylko wydajność, ale także stabilność systemu, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych.

Pytanie 40

Jakie jest właściwe IP dla maski 255.255.255.0?

A. 122.0.0.255

B. 192.168.1.1

C. 122.168.1.0

D. 192.168.1.255

Adresy 122.0.0.255 oraz 122.168.1.0 są niepoprawne w kontekście pytania, ponieważ nie pasują do góry ustalonej maski 255.255.255.0. W przypadku maski podsieci 255.255.255.0, pierwsze trzy oktety określają adres sieci, a czwarty oktet powinien być wykorzystany do identyfikacji hostów w tej sieci. Adres 122.0.0.255 jest zarezerwowany jako adres rozgłoszeniowy dla sieci 122.0.0.0 i nie może być przypisany do pojedynczego hosta. Ponadto, adres 122.168.1.0 nie jest poprawny, ponieważ adresy zaczynające się od 122 nie są częścią prywatnych adresów IP i nie są zgodne z typowymi praktykami stosowanymi w sieciach lokalnych. Adresy prywatne, takie jak 192.168.x.x, są przeznaczone do użytku w sieciach domowych i lokalnych, umożliwiając użytkownikom tworzenie niezależnych podsieci. Używanie adresów publicznych, takich jak 122.0.0.255 w lokalnej sieci, może prowadzić do konfliktów oraz problemów z dostępem do Internetu, ponieważ te adresy są routowane w Internecie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie adresy IP można stosować w danej sieci oraz jak prawidłowo przypisywać adresy w oparciu o obowiązujące standardy i zasady dotyczące adresacji IP.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej