Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 11:54
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 12:42

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką maksymalną masę ładunku może przewieźć pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej 25 ton, jeśli jego masa własna wynosi 3 950 kilogramów?

A. 210 500 kg

B. 25 000 kg

C. 21,05 t

D. 28,95 t

Maksymalna masa ładunku, jaką można przetransportować pojazdem, oblicza się poprzez odjęcie masy własnej pojazdu od jego dopuszczalnej masy całkowitej. W tym przypadku dopuszczalna masa całkowita wynosi 25 ton, co odpowiada 25 000 kg. Masa własna pojazdu wynosi 3 950 kg. Obliczenia są następujące: 25 000 kg - 3 950 kg = 21 050 kg, co w przeliczeniu na tony daje 21,05 t. Ta wiedza jest kluczowa w logistyce i transporcie, ponieważ pozwala na określenie, ile towaru można bezpiecznie przewieźć zgodnie z przepisami i standardami. Przykład zastosowania tej wiedzy to planowanie transportu dużych ładunków, gdzie przekroczenie dopuszczalnej masy może skutkować nie tylko karami finansowymi, ale także zagrożeniem dla bezpieczeństwa na drodze. Przestrzeganie norm dotyczących masy ładunku jest istotne dla utrzymania stabilności pojazdu oraz zminimalizowania ryzyka awarii technicznych podczas transportu.

Pytanie 2

Jakie zagadnienia obejmuje umowa AETR?

A. międzynarodowy transport szybko psujących się produktów żywnościowych

B. regulacje dotyczące pracy załóg pojazdów realizujących międzynarodowe przewozy drogowe

C. międzynarodowy przewóz niebezpiecznych towarów transportem drogowym

D. jednolite zasady realizacji międzynarodowych przewozów pasażerskich autobusami i autokarami

Umowa AETR, czyli Umowa Europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe, reguluje czas pracy i odpoczynku kierowców, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz efektywności transportu. Ustalając maksymalne czasy jazdy, minimalne okresy odpoczynku oraz zasady rejestracji czasu pracy, AETR dąży do eliminacji nadmiernego zmęczenia kierowców, które jest jedną z głównych przyczyn wypadków drogowych. Przykładem zastosowania AETR jest regulacja dotycząca przewozów międzynarodowych, gdzie kierowcy muszą przestrzegać określonych norm czasu pracy, co jest kontrolowane przez tachografy. W praktyce, znajomość zasad AETR jest niezbędna dla przedsiębiorstw transportowych, które muszą dostosować swoje harmonogramy pracy do wymogów umowy. Dostosowanie się do AETR nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także pozwala uniknąć kar nałożonych przez organy kontrolne, co ma istotne znaczenie dla funkcjonowania branży transportowej.

Pytanie 3

W międzynarodowym liście przewozowym CMR, w polu oznaczonym Carrier, powinny być wprowadzone dane

A. odbiorcy

B. ubezpieczyciela

C. nadawcy

D. przewoźnika

W międzynarodowym samochodowym liście przewozowym CMR, okienko oznaczone jako <i>Carrier</i> jest dedykowane dla przewoźnika. Przewoźnik to podmiot odpowiedzialny za transport towaru na podstawie umowy przewozu, co jest kluczowym elementem w łańcuchu dostaw. Zgodnie z definicją zawartą w Konwencji CMR, przewoźnik jest osobą fizyczną lub prawną, która wykonuje przewóz lub zleca jego wykonanie innej osobie. Wpisując dane przewoźnika, mamy na celu zapewnienie pełnej identyfikowalności przesyłki oraz odpowiedzialności za jej transport. W praktyce, dane te mogą obejmować nazwę firmy, adres siedziby oraz dane kontaktowe. Właściwe wypełnienie tego pola jest istotne dla dalszych procesów, takich jak dochodzenie roszczeń w przypadku uszkodzenia towaru lub opóźnienia w dostawie. Ponadto, znajomość roli przewoźnika pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem oraz optymalizację kosztów transportu, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 4

Do firmy transportowej wpłynęło zlecenie na przewóz 272 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Firma dysponuje naczepami, które mogą pomieścić 34 pjł w jednej warstwie, a ich wysokość pozwala na ustawienie ładunku w dwóch warstwach. Oblicz, ile naczep będzie potrzebnych do wykonania tego zlecenia?

A. 3 naczepy

B. 2 naczepy

C. 5 naczep

D. 4 naczepy

Aby obliczyć liczbę naczep potrzebnych do przewozu 272 paletowych jednostek ładunkowych, należy najpierw ustalić, ile pjł mieści się w jednej naczepie. W każdej naczepie w jednej warstwie można umieścić 34 pjł, a ponieważ naczepy pozwalają na piętrzenie ładunku w dwóch warstwach, całkowita pojemność jednej naczepy wynosi 34 pjł x 2 = 68 pjł. Następnie, aby obliczyć liczbę naczep potrzebnych do przewozu 272 pjł, dzielimy tę wartość przez pojemność naczepy: 272 pjł / 68 pjł = 4. To oznacza, że potrzebujemy 4 naczepy, aby pomieścić wszystkie jednostki ładunkowe. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w logistyce transportu, aby zminimalizować koszty i czas przewozu. Efektywne planowanie transportu, które uwzględnia pojemność pojazdów oraz rodzaje ładunków, stanowi podstawę dobrych praktyk branżowych, co przyczynia się do optymalizacji łańcucha dostaw.

Pytanie 5

Jaką maksymalną odległość w kilometrach pokona kierowca podczas standardowego czasu jazdy, między codziennymi przerwami, jeśli prędkość auta wynosi 70 km/h?

A. 280 km

B. 315 km

C. 560 km

D. 630 km

Aby obliczyć maksymalny dystans, jaki kierowca może przejechać w ciągu dnia przy prędkości 70 km/h, należy uwzględnić standardowy czas pracy kierowcy. Zgodnie z przepisami, maksymalny czas jazdy bez przerwy wynosi 4,5 godziny. W ciągu tego okresu kierowca może przejechać: 70 km/h * 4,5 h = 315 km. Następnie, po 45-minutowej przerwie, kierowca może kontynuować jazdę przez kolejne 4,5 godziny, co pozwala na przejechanie dodatkowych 315 km. Sumując obydwa odcinki, uzyskujemy 315 km + 315 km = 630 km. W praktyce, takie podejście jest zgodne z normami określonymi w rozporządzeniach dotyczących czasu pracy kierowców, takimi jak rozporządzenie (WE) nr 561/2006. Przestrzeganie tych zasad ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach oraz zdrowia kierowców.

Pytanie 6

Jaką wagę ładunku powinno się wpisać w dokumentacji przewozowej, jeśli do naczepy załadowano 98 m3 wełny mineralnej o gęstości 7 m3/t?

A. 7,0 t

B. 9,8 t

C. 14,0 t

D. 10,0 t

Aby obliczyć masę przewożonego ładunku, należy zastosować wzór na masę, który jest wyrażony jako iloczyn objętości i objętości właściwej. W tym przypadku mamy 98 m3 wełny mineralnej o objętości właściwej 7 m3/t. Obliczenia wykonujemy w następujący sposób: Masa = Objętość / Objętość właściwa, co daje 98 m3 / 7 m3/t = 14 t. Jest to poprawny wynik, ponieważ odpowiada rzeczywistej masie ładunku, który został załadowany do naczepy. W praktyce, znajomość objętości właściwej materiałów jest kluczowa w transporcie, ponieważ pozwala na dokładne wyliczenie masy, co z kolei jest istotne dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz bezpieczeństwa podczas transportu. Przykładem może być transport towarów budowlanych, gdzie przekroczenie dopuszczalnej masy może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zwiększonego ryzyka w ruchu drogowym. Wiedza na temat objętości właściwej pomaga także w optymalizacji załadunku, co może prowadzić do oszczędności w kosztach transportu.

Pytanie 7

W kabinie pojazdu ciężarowego transportującego substancje niebezpieczne powinna być dostępna jako pomoc w sytuacjach awaryjnych

A. instrukcja pisemna dla kierowcy

B. instrukcja bhp i ppoż

C. informacja o odbiorcy przesyłki

D. informacja o nadawcy przesyłki

Informacje o nadawcy ładunku i odbiorcy ładunku, choć istotne w kontekście transportu, nie są wystarczające w sytuacji kryzysowej. Wiedza na temat nadawcy czy odbiorcy może być pomocna w przypadku ustalania źródeł odpowiedzialności, jednak w przypadku awarii czy incydentu, kluczowe jest, aby kierowca miał dostęp do szczegółowych instrukcji dotyczących postępowania. Z kolei instrukcje bhp i ppoż. są istotne, ale ich zakres niekoniecznie odnosi się specyficznie do materiałów niebezpiecznych, a jedynie do ogólnych zasad bezpieczeństwa w pracy. Może to prowadzić do nieporozumień, ponieważ kierowca mógłby nie wiedzieć, jak postępować w kontekście specyficznych substancji, które transportuje. W sytuacji kryzysowej, brak jasnych i szczegółowych wskazówek może prowadzić do chaosu i nieefektywnego działania, co mogłoby zwiększyć ryzyko dla zdrowia i życia ludzi oraz środowiska. Dlatego kluczowe jest, aby kierowcy mieli dostęp do szczegółowych instrukcji pisemnych, które są dostosowane do specyfiki przewożonych materiałów, a nie jedynie ogólnych zasad bezpieczeństwa czy informacji o stronach transakcji.

Pytanie 8

Umowa ATP dotyczy przewozów drogowych na poziomie międzynarodowym?

A. artykułów spożywczych szybko psujących się

B. żywych zwierząt

C. materiałów niebezpiecznych w małych ilościach

D. ładunków, które nie mieszczą się w normach

Umowa ATP, czyli ta o Międzynarodowym Przewozie Drogowym Szybko Psujących Się Artykułów Żywnościowych, jest naprawdę ważnym dokumentem. Jej celem jest regulowanie przewozu żywności, która szybko się psuje. Dzięki tej umowie mamy pewność, że artykuły takie jak mięso, ryby czy owoce są transportowane w odpowiednich warunkach. To znaczy, że muszą być przestrzegane konkretne normy, jak kontrola temperatury, co jest kluczowe, żeby uniknąć ich zepsucia. W branży spożywczej, gdzie te zasady są naprawdę rygorystyczne, producenci muszą pilnować, aby wszystko było zgodne z normami sanitarno-epidemiologicznymi. Dodatkowo, umowa ATP pomaga też w handlu międzynarodowym, upraszczając wiele procedur celnych i przyspieszając dostawy. A co ciekawe, jest zharmonizowana z innymi regulacjami, jak na przykład HACCP, które zajmują się analizą zagrożeń w łańcuchu dostaw. Myślę, że bez tego transporty artykułów szybko psujących się byłyby znacznie trudniejsze.

Pytanie 9

Korzystając z fragmentu rozporządzenia zamieszczonego w ramce ustal, ile wynosi maksymalna długość ciągnika siodłowego z naczepą.

Fragment Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia

1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu - 12,00 m;

2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy - 12,00 m;

3) pojazdu członowego - 16,50 m;

4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy - 18,75 m;

5) autobusu przegubowego - 18,75 m;

6) autobusu dwuosiowego - 13,50 m;

7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie - 15,00 m;

8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy - 18,75 m;

9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m;

10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą - 4,00 m.

A. 18,75 m

B. 22,00 m

C. 12,00 m

D. 16,50 m

Wybór długości 22,00 m może wynikać z mylnego przekonania, że dłuższe zestawy pojazdów są bardziej efektywne w transporcie towarów. Takie podejście może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drogach, ponieważ większe wymiary wpływają na manewrowość oraz stabilność pojazdu. W przypadku długości 12,00 m, można pomylić się, sądząc, że krótsze zestawy są bardziej odpowiednie dla transportu ciężkich ładunków. Krótsze naczepy mogą jednak nie być w stanie pomieścić większych ładunków, co ogranicza efektywność transportu. Odpowiedź 18,75 m również jest nieprawidłowa, ponieważ sugeruje długość, która nie spełnia wymagań określonych w przepisach. Warto pamiętać, że regulacje dotyczące maksymalnej długości mają na celu nie tylko optymalizację transportu, ale także zapewnienie bezpieczeństwa na drogach. Pojazdy o nieodpowiednich wymiarach mogą nie być zgodne z zasadami ruchu drogowego, co naraża kierowców oraz innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo. Takie błędne myślenie często prowadzi do naruszeń przepisów i kar, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie drogowym.

Pytanie 10

Do czego służy etykieta logistyczna GS1?

A. do identyfikacji jednostek ładunkowych mających szczególny status

B. do identyfikacji oraz oznaczania kontenerów, naczep i wymiennych nadwozi

C. do oznaczania jednostek logistycznych, które wymagają szczególnych czynności obsługowych podczas transportu

D. do oznaczania jednostek logistycznych w standardowy sposób dla wszystkich uczestników łańcucha dostaw

Etykieta logistyczna GS1 jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na oznaczanie jednostek logistycznych w standardowy sposób, co jest istotne dla wszystkich uczestników tego procesu. GS1, jako międzynarodowa organizacja ustanawiająca standardy, zapewnia jednolitą metodę identyfikacji towarów, co z kolei pozwala na łatwiejszą wymianę informacji między różnymi podmiotami w łańcuchu dostaw. Przykładem zastosowania etykiety logistycznej GS1 może być proces wysyłki towarów z magazynu do punktu sprzedaży – etykiety te zawierają nie tylko dane o produkcie, ale również informacje dotyczące jego pochodzenia, daty ważności czy warunków przechowywania. Dzięki temu, każdy uczestnik łańcucha dostaw, od producenta po detalistę, ma dostęp do tych samych danych, co minimalizuje ryzyko błędów oraz zwiększa efektywność operacyjną. Zastosowanie standardów GS1 sprzyja również automatyzacji procesów logistycznych, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej konkurencji i potrzeby optymalizacji kosztów.

Pytanie 11

CIM waybill to dokument używany w transporcie

A. międzynarodowym drogowym

B. krajowym drogowym

C. międzynarodowym kolejowym

D. krajowym lotniczym

List przewozowy CIM (Convention Internationale des Marchandises) jest kluczowym dokumentem stosowanym w międzynarodowym transporcie kolejowym towarów. Stanowi on formalne potwierdzenie zawarcia umowy przewozu pomiędzy nadawcą a przewoźnikiem. Dokument ten jest zgodny z międzynarodowymi standardami, w tym z regulacjami COTIF (Convention concerning International Carriage by Rail), które określają zasady transportu towarów koleją. List CIM zawiera istotne informacje takie jak dane nadawcy, odbiorcy, szczegóły dotyczące ładunku oraz warunki przewozu. Praktyczne zastosowanie listu CIM widoczne jest w transporcie ładunków między różnymi krajami, gdzie kolej jest często najefektywniejszym środkiem transportu, zwłaszcza w przypadku dużych i ciężkich ładunków. Umożliwia on także łatwiejsze śledzenie przesyłek oraz ograniczenie ryzyka błędów w dokumentacji. Warto również zauważyć, że list CIM może być używany jako podstawa do ubiegania się o odszkodowanie w przypadku zagubienia lub uszkodzenia towaru podczas transportu, co czyni go niezwykle istotnym w zarządzaniu ryzykiem w branży logistycznej.

Pytanie 12

Zasady umowy ADR powinny być brane pod uwagę podczas realizacji transportu

A. mrożonych warzyw

B. żywego drobiu

C. paliw płynnych

D. mebli tapicerowanych

Odpowiedź 'paliw płynnych' jest prawidłowa, ponieważ materiały i substancje niebezpieczne, w tym paliwa, są regulowane przez przepisy umowy ADR (Umowy Europejskiej o międzynarodowym przewozie drogowym towarów niebezpiecznych). Te przepisy mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa podczas transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi, mienia lub środowiska. W praktyce oznacza to, że przewoźnicy muszą stosować się do rygorystycznych norm dotyczących pakowania, oznakowania i dokumentacji towarów niebezpiecznych. Na przykład, paliwa płynne muszą być przewożone w specjalnie przystosowanych zbiornikach, które spełniają normy ADR, a kierowcy muszą być odpowiednio przeszkoleni w zakresie postępowania z tymi materiałami. Nieprzestrzeganie przepisów ADR może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi i finansowymi, dlatego znajomość i stosowanie tych regulacji jest kluczowe w branży transportowej.

Pytanie 13

Jaka konwencja określa zasady dotyczące międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych oraz specjalnych środków transportowych przeznaczonych do ich przewozu?

A. COTIF

B. ATP

C. SOLAS

D. ATA

ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym dla szybko psujących się artykułów spożywczych, to naprawdę ważny dokument. Reguluje on, jak transportować takie towary, żeby nie straciły jakości. Ważne jest, żeby pamiętać, że artykuły spożywcze, jak mięso, ryby czy nabiał, muszą być wożone w odpowiednich warunkach, szczególnie pod względem temperatury. W logistyce, jeśli nie przestrzegamy norm ATP, możemy mieć problemy z jakością dostarczanych produktów, co odbija się nie tylko na bezpieczeństwie ludzi, ale też na reputacji firmy. W praktyce, firmy transportowe muszą mieć odpowiednie pojazdy dostosowane do tych wymogów, a kierowcy powinni przechodzić szkolenia z obsługi takich ładunków. Warto też wiedzieć, że przy transporcie międzynarodowym zgodność z ATP jest często wymagana, więc ta konwencja jest super istotna w globalnym łańcuchu dostaw.

Pytanie 14

Na podstawie fragmentu Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia ustal maksymalną długość pojazdu przedstawionego na rysunku.

1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu – 12,00 m;

2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy – 12,00 m;

3) pojazdu członowego – 16,50 m;

4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy – 18,75 m;

5) autobusu przegubowego – 18,75 m;

6) autobusu dwuosiowego – 13,50 m;

7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie – 15,00 m;

8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy – 18,75 m;

9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy – 22,00 m;

10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą – 4,00 m.

A. 12,00 m

B. 22,00 m

C. 16,50 m

D. 18,75 m

Odpowiedź 18,75 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury, maksymalna długość zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu silnikowego oraz przyczepy, wynosi właśnie 18,75 m. W praktyce oznacza to, że podczas projektowania tras dla transportu drogowego, konieczne jest przestrzeganie tych limitów, aby zapewnić bezpieczeństwo na drogach. Warto też zauważyć, że w sytuacjach, gdy pojazdy przekraczają tę długość, mogą być wymagane dodatkowe zezwolenia lub zmiany w trasie przewozu. Zastosowanie się do tych przepisów jest kluczowe dla uniknięcia nieprzewidzianych komplikacji prawnych oraz zwiększenia efektywności transportu. W branży transportowej ważne jest, aby operatorzy i kierowcy byli świadomi i dobrze zrozumieli obowiązujące normy, co przyczynia się do lepszego zarządzania flotą i optymalizacji kosztów transportu.

Pytanie 15

W miesiącu czerwcu firma transportowa zrealizowała przewóz 200 t ładunku na odległość 1 000 km. Jaka jest cena 1 tkm, jeśli całkowite wydatki na transport wyniosły 50 000,00 zł?

A. 4,00 tkm/zł

B. 40,00 tkm/zł

C. 0,20 zł/tkm

D. 0,25 zł/tkm

Żeby obliczyć koszt jednostkowy transportu w tkm (tonokilometrach), musimy skorzystać z prostego wzoru: koszt całkowity transportu podzielony przez liczbę tkm. W Twoim przykładzie, mamy miesięczny koszt transportu 50 000 zł, a całkowita liczba tkm to 200 ton przewiezionych na odległość 1 000 km. Czyli 200 t * 1 000 km to 200 000 tkm. Jak to wszystko podzielimy, to wychodzi nam 50 000 zł podzielone przez 200 000 tkm, co daje 0,25 zł za tkm. Takie obliczenia są naprawdę ważne w logistyce, bo pomagają ogarnąć koszty transportu. Jak planujesz budżet czy rozmawiasz z klientami, to te dane są kluczowe. W branży transportowej warto wiedzieć, jakie są te koszty, bo to przydaje się do optymalizacji procesów, a na pewno zwiększa też konkurencyjność firmy.

Pytanie 16

Jaką procedurę celną w obrocie gospodarczym należy wybrać przy imporcie towarów spoza obszaru celnego Unii Europejskiej w celu ich montażu?

A. Skład celny

B. Uszlachetnianie bierne

C. Uszlachetnianie czynne

D. Odprawa czasowa

Odprawa czasowa jest procedurą, która umożliwia przywóz towarów na terenie Unii Europejskiej na ograniczony czas, bez konieczności uiszczania ceł i podatków, pod warunkiem, że towary te opuszczą obszar celny w określonym terminie. Jest to podejście, które może być mylące, gdyż nie obejmuje ono montażu towarów, a jedynie ich czasowe użytkowanie. W przypadku, gdy towar wymaga montażu, odprawa czasowa nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ nie przewiduje ona trwałego przetwarzania towaru. Skład celny, z kolei, odnosi się do procedury, w której towary są przechowywane w specjalnych miejscach, zanim zostaną odprawione celnie. Ta opcja nie jest odpowiednia dla przypadków, w których towar zostaje przetworzony lub zmieniony, jak ma to miejsce w przypadku montażu. Natomiast uszlachetnianie bierne pozwala na import towarów z zamiarem ich przetworzenia, ale zakłada, że towary te zostaną później wywiezione w stanie przetworzonym. To podejście z kolei nie jest optymalne w kontekście montażu, ponieważ nie dotyczy trwałych przemian, które są wymagane w tym procesie. W związku z tym, wybór nieodpowiedniej procedury celnej może prowadzić do problemów prawnych, dodatkowych kosztów oraz opóźnień w realizacji działalności gospodarczej.

Pytanie 17

Który typ umowy pomiędzy współdziałającymi firmami powinien być zastosowany w przypadku, gdy jedna ze stron zobowiązuje się do przygotowania, dostarczenia i przewozu paczki?

A. Umowę agencyjną

B. Umowę spedycji

C. Umowę przewozu

D. Umowę przechowania

Umowa spedycji jest odpowiednim rodzajem umowy, gdyż to właśnie ona reguluje współpracę pomiędzy zleceniodawcą a spedytorem, który organizuje transport przesyłki. Zgodnie z przepisami prawa, spedytor podejmuje się wykonania zlecenia, co obejmuje przygotowanie, wysłanie oraz przewóz towaru. Przykładem może być sytuacja, gdy firma A zleca firmie spedycyjnej B transport swoich produktów do klienta. W takim przypadku spedytor odpowiada za zorganizowanie całego procesu logistycznego, co może obejmować wybór środka transportu, negocjację stawek przewozowych oraz nadzór nad przesyłką. Umowy spedycji często zawierają również postanowienia dotyczące odpowiedzialności za ewentualne uszkodzenia lub utraty towaru, co jest kluczowe dla ochrony interesów obu stron. W praktyce, stosowanie umowy spedycji w obrocie gospodarczym jest zgodne z normami branżowymi i zaleceniami organizacji logistycznych, co zapewnia bezpieczeństwo transakcji i efektywność działań transportowych.

Pytanie 18

Proces załadunku i wyładunku w systemie ruchomej drogi Ro-La jest realizowany poprzez

A. najazd tyłem na wózki wagonowe

B. uniesienie ładunku za naroża zaczepowe

C. przeładunek pionowy z użyciem suwnicy

D. najazd przodem za pomocą ruchomej lub stałej rampy czołowej

Załadunek i wyładunek w systemie ruchomej drogi Ro-La odbywa się poprzez najazd przodem przez ruchomą lub stałą rampę czołową, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce. System Ro-La (Rolling Highway) zapewnia efektywny transport intermodalny, w którym wykorzystuje się wagony kolejowe do przewozu zestawów drogowych, umożliwiając jednocześnie zachowanie ich integralności. Rampy czołowe, zarówno ruchome, jak i stałe, pozwalają na płynne wprowadzenie pojazdów na wagon, zwiększając bezpieczeństwo operacji oraz redukując czas załadunku. Przykładem zastosowania tej metody jest transport pojazdów ciężarowych na trasach między Europą a Azją, gdzie szybki i bezpieczny załadunek jest kluczowy dla efektywności łańcucha dostaw. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami bezpieczeństwa, stosowanie ramp czołowych minimalizuje ryzyko uszkodzenia ładunku oraz pojazdów, co jest istotne w kontekście wysokich kosztów związanych z uszkodzeniami i opóźnieniami.

Pytanie 19

Transport, który wymaga specjalistycznego pojazdu, odpowiednich oznaczeń, przeszkolenia kierowcy oraz pisemnej instrukcji dla niego, to przewóz

A. ładunków dłużycowych

B. ładunków w kontenerach

C. żywych zwierząt

D. materiałów niebezpiecznych

Odpowiedź "materiałów niebezpiecznych" jest prawidłowa, ponieważ transport takich materiałów wymaga szczególnych środków ostrożności oraz specjalistycznego przygotowania. Przewóz materiałów niebezpiecznych, zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Transportu Drogowego Materiałów Niebezpiecznych (ADR), obliguje przewoźników do używania taboru przystosowanego do transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia lub środowiska. Przykłady materiałów niebezpiecznych obejmują chemikalia, substancje łatwopalne, toksyczne gazy oraz materiały radioaktywne. Każdy pracownik zaangażowany w ten proces, w tym kierowcy, musi przejść specjalistyczne szkolenie oraz otrzymać pisemną instrukcję, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu. Użycie odpowiednich oznakowań na pojeździe jest również wymogiem, aby informować innych uczestników ruchu o przewożonych substancjach. Przestrzeganie tych zasad nie tylko minimalizuje ryzyko wypadków, ale także jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia profesjonalny i odpowiedzialny transport.

Pytanie 20

Maksymalne dopuszczalne wymiary zewnętrzne samochodu dostawczego o nadwoziu izotermicznym, realizującego transport ładunków na obszarze Polski, nie mogą być większe niż

A. 12 m (długość), 2,60 m (szerokość), 4 m (wysokość)

B. 12 m (długość), 2,55 m (szerokość), 3 m (wysokość)

C. 12 m (długość), 2,55 m (szerokość), 4,5 m (wysokość)

D. 12 m (długość), 2,60 m (szerokość), 4,5 m (wysokość)

Widzisz, odpowiedzi, które podają szerokość 2,55 m, są błędne. Dopuszczalna szerokość to 2,60 m, a węższe pojazdy mogą mieć z tym pewne problemy, jak dostosowanie do standardowych palet. Co do wysokości, jeśli ktoś zaznacza 4,5 m, to też jest niezgodne z przepisami, bo maksymalna wysokość dla ciężarówek to 4 m. Przekroczenie tej wartości może być kłopotliwe przy przejeżdżaniu pod mostami, nie mówiąc o bezpieczeństwie na drodze. Zauważyłem, że niektóre firmy transportowe faktycznie miały straty przez niedotrzymywanie tych norm, więc dobrze jest być czujnym przy planowaniu transportu. W branży trzeba mieć pojęcie o tych regulacjach, bo różnią się one w zależności od regionu i rodzaju transportu.

Pytanie 21

W tabeli zawarte są informacje dotyczące czasu trwania czynności manipulacyjnych wózka widłowego. Wózek przed rozpoczęciem pracy znajduje się przy paletowych jednostkach ładunkowych (pjł), które będą przemieszczane do pojazdu i po zakończeniu załadunku ma tam wrócić. Wózek jednorazowo pobiera jedną pjł. Ile czasu należy zaplanować na załadunek 33 pjł z miejsca składowania do pojazdu?

Lp.	Czynność	Czas trwania w sekundach
1.	Czas przejazdu bez ładunku	10
2.	Ustawienie wideł i wjazd pod pjł	13
3.	Podniesienie ładunku	4
4.	Czas przejazdu z ładunkiem	15
5.	Odstawienie ładunku w pojeździe	18

A. 32 minuty 50 sekund.

B. 33 minuty.

C. 34 minuty.

D. 3 500 sekund.

Odpowiedź 33 minuty to dobry wybór. Jak to się oblicza? Proszę bardzo: mamy 33 paletowe jednostki ładunkowe, a załadunek jednej zajmuje 60 sekund. Więc jeśli pomnożymy 60 sekund przez 33, dostajemy 1980 sekund. Jak to przeliczymy na minuty, to wychodzi właśnie 33 minuty. W logistyce to jest naprawdę ważne, żeby dobrze planować czas operacji. Im dokładniej obliczymy czas, tym lepiej wszystko działa, a koszty są niższe. Poza tym, to też pomaga ocenić, jak wydajnie pracują wózki widłowe i czy operatorzy muszą przejść dodatkowe szkolenia. W końcu chodzi o bezpieczeństwo i efektywność w pracy.

Pytanie 22

W liście przewozowym podaje się zarówno miejsce nadania, jak i miejsce docelowe przesyłki

A. CMR

B. MAWB

C. HAWB

D. CIM

Odpowiedzi CMR, HAWB i MAWB, chociaż dotyczą przewozu towarów, nie są właściwe w kontekście podawania stacji nadania i stacji przeznaczenia w liście przewozowym na transport kolejowy. CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, skupia się głównie na transporcie drogowym. Chociaż też wymaga podania miejsc, to dotyczy innych rzeczy prawnych, jak odpowiedzialność przewoźnika i ustalanie kosztów. HAWB (House Air Waybill) i MAWB (Master Air Waybill) to z kolei dokumenty lotnicze. HAWB jest dla przesyłek od spedytorów do nadawców, podczas gdy MAWB wystawia przewoźnik lotniczy. W tych przypadkach te standardy w ogóle nie dotyczą transportu kolejowego, więc to może prowadzić do błędnego zrozumienia pytania. Pomylenie tych dokumentów w praktyce może się skończyć poważnymi błędami w logistyce, jak złe klasyfikacje przesyłek czy kłopoty z transportem. Ważne jest, żeby znać szczegóły każdego dokumentu i ich zastosowanie w różnych rodzajach transportu, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 23

Koszt godziny pracy wózka widłowego wynosi 80,00 zł. Oblicz całkowity koszt eksploatacji wózka widłowego, który przejechał 120 km przy średniej prędkości 15 km/h?

A. 9 600,00 zł

B. 640,00 zł

C. 10,00 zł

D. 960,00 zł

Koszt użytkowania wózka widłowego oblicza się na podstawie czasu jego pracy oraz stawki za godzinę. W tym przypadku, wózek pokonał odległość 120 km przy średniej prędkości 15 km/h, co oznacza, że czas potrzebny na wykonanie tego zadania wynosi 120 km / 15 km/h = 8 godzin. Aby obliczyć całkowity koszt użytkowania wózka, mnożymy czas pracy przez koszt za godzinę: 8 godzin * 80,00 zł/godzina = 640,00 zł. Przykładowo, w praktyce, jeśli wózek widłowy byłby używany w magazynie do transportu towarów, zrozumienie kosztów związanych z jego użytkowaniem jest kluczowe dla efektywnego zarządzania operacjami magazynowymi. Takie obliczenia pomagają w planowaniu budżetu oraz ocenie rentowności procesów logistycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży logistycznej i transportowej.

Pytanie 24

Który typ kontenera ma funkcję podgrzewania?

A. Kontener ocieplany

B. Kontener chłodniczy

C. Kontener grzewczy

D. Kontener termiczny

Odpowiedź "Heated container" jest prawidłowa, ponieważ kontenery te są zaprojektowane do przechowywania i transportu produktów wymagających podwyższonej temperatury. W przeciwieństwie do innych typów kontenerów, takich jak kontenery chłodnicze, które mają za zadanie utrzymywać niską temperaturę, kontenery grzewcze są wyposażone w systemy grzewcze, które regulują temperaturę wewnętrzną. Przykładem zastosowania kontenerów grzewczych są przesyłki farmaceutyczne, w których leki muszą być transportowane w ściśle określonym zakresie temperatur, aby zachować ich skuteczność. Zgodnie z normami, takimi jak GMP (Good Manufacturing Practices), transport leków w odpowiednich warunkach jest kluczowy dla zapewnienia ich jakości. Kontenery te są także używane w branży spożywczej, na przykład do transportu czekolady w klimacie o niskich temperaturach, aby zapobiec krystalizacji. W praktyce ich użycie pozwala na bezpieczne i efektywne dostarczanie produktów wymagających specyficznych warunków temperaturowych.

Pytanie 25

Jaki będzie współczynnik wykorzystania pojemności pojazdu, który w zeszłym miesiącu wykonał 20 przejazdów, przewożąc łącznie 100 ton ładunku, jeśli jego ładowność wynosi 10 ton?

A. 0,50

B. 0,20

C. 0,10

D. 0,05

Współczynnik wykorzystania ładowności pojazdu oblicza się, dzieląc przewożony ładunek przez maksymalną ładowność pojazdu, a następnie mnożąc przez liczbę kursów. W naszym przypadku pojazd wykonał 20 kursów i przewiózł łącznie 100 ton ładunku. Jego maksymalna ładowność wynosi 10 ton. Wzór na obliczenie współczynnika wykorzystania ładowności wygląda następująco: (przewieziony ładunek / (ładowność pojazdu * liczba kursów)). Podstawiając wartości, otrzymujemy: (100 ton / (10 ton * 20)) = 0,5. Współczynnik 0,50 oznacza, że pojazd był wykorzystywany w 50% swojej maksymalnej ładowności. Taki współczynnik wykorzystania jest istotny w logistyce, ponieważ pozwala na ocenę efektywności transportu oraz optymalizację kosztów operacyjnych. W praktyce, dążenie do maksymalizacji tego współczynnika może prowadzić do lepszego wykorzystania floty, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w branży transportowej.

Pytanie 26

Zgodnie z przepisami dotyczącymi czasu pracy kierowców, maksymalny czas nieprzerwanej jazdy wynosi

A. 10,0 godzin

B. 5,0 godzin

C. 9,0 godzin

D. 4,5 godziny

Zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie o czasie pracy kierowców, maksymalny czas nieprzerwanej jazdy wynosi 4,5 godziny. Oznacza to, że kierowcy muszą przestrzegać tego limitu, aby zapewnić bezpieczeństwo na drodze oraz zminimalizować ryzyko zmęczenia. Po zakończeniu tego okresu, kierowca jest zobowiązany do odbycia co najmniej 45-minutowej przerwy, co jest kluczowe dla regeneracji sił. Przepisy te mają na celu ochronę nie tylko kierowców, ale również innych uczestników ruchu drogowego. W praktyce, przestrzeganie tych zasad jest istotne, aby utrzymać odpowiednią wydajność i koncentrację podczas prowadzenia pojazdu. Warto zaznaczyć, że w przypadku dłuższych tras, kierowcy powinni planować swoje przejazdy tak, aby dostosować się do tych ram czasowych, co zwiększa bezpieczeństwo transportu oraz efektywność. Ponadto, respektowanie przepisów dotyczących czasu pracy jest kluczowe dla zgodności z regulacjami prawnymi oraz uniknięcia sankcji ze strony organów kontrolnych.

Pytanie 27

Do transportu betonu powinno się użyć pojazdu o konstrukcji

A. specjalistycznej.

B. furgonowej.

C. izotermicznej.

D. uniwersalnej.

Odpowiedź "specjalistycznym" jest prawidłowa, ponieważ do przewozu betonu wymagane jest zastosowanie samochodu, który jest przystosowany do transportu materiałów budowlanych o specyficznych wymaganiach. Samochody specjalistyczne, takie jak betoniarki, są zaprojektowane z myślą o utrzymaniu odpowiedniej konsystencji betonu podczas transportu, co wymaga zastosowania odpowiednich mechanizmów mieszających oraz systemów izolacji. Dzięki temu beton nie tylko nie stwardnieje w trakcie transportu, ale także będzie transportowany w sposób, który minimalizuje ryzyko jego uszkodzenia. W praktyce, wybór odpowiedniego środka transportu ma kluczowe znaczenie w kontekście efektywności budowy oraz spełnienia norm budowlanych. Samochody specjalistyczne są również często wyposażone w systemy umożliwiające monitorowanie temperatury i wilgotności, co jest istotne dla jakości betonu. W branży budowlanej, zgodność z normami krajowymi i europejskimi dotyczącymi transportu materiałów budowlanych jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości realizowanych projektów.

Pytanie 28

Firma transportowa wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na dystansie 200 km. Jaka jest stawka netto za kilometr, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 5,00 zł

B. 1 000,00 zł

C. 230,00 zł

D. 6,15 zł

Wybór stawki 6,15 zł za kilometr może wynikać z tego, że coś nie do końca było jasne w obliczeniach z VAT. Ważne, żeby rozumieć, że wartość brutto to nie to samo co stawka netto i nie możemy używać jej bez uwzględnienia VAT. Odpowiedzi 230,00 zł i 1 000,00 zł są błędne, bo nie podeszliśmy do zagadnienia tak jak trzeba. Stawka 230,00 zł za kilometr sugerowałaby, że dotyczy jednego kilometra, co jest po prostu nieprawdziwe, zwłaszcza że całkowita kwota brutto dotyczy 200 km. A 1 000,00 zł, to nie stawka netto, tylko całkowite koszty usługi, a nie cena za kilometr. W transporcie ważne jest, żeby wiedzieć, jak rozróżniać wartości brutto i netto oraz to, jak VAT wpływa na końcowe ceny. Jak tego nie ogarniemy, to możemy wpaść w poważne kłopoty z obliczeniami, fakturowaniem i późniejszymi problemami finansowymi firmy.

Pytanie 29

Zgodnie z przedstawioną charakterystyką wybranych kategorii homologacji środków transportu, w świadectwie homologacji pojazdu silnikowego przeznaczonego do przewozu ładunków o masie do 24 t, w pozycji kategoria będzie wpisane

Charakterystyka wybranych kategorii homologacji środków transportu
Pojazdy kategorii M to pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu osób i ich bagażu. Kategorię M dzielimy na:
M₁	- pojazdy mające nie więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy,
M₂	- pojazdy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy,
M₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy.
Pojazdy kategorii N to pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu ładunków. Kategorię N dzielimy na:
N₁	- pojazdy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 3,5 tony,
N₂	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 12 ton,
N₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 12 ton.
Pojazdy kategorii O to przyczepy (z włączeniem naczep). Kategorię O dzielimy na:
O₁	- pojazdy o maksymalnej masie nieprzekraczającej 750 kg,
O₂	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 750 kg, ale nieprzekraczającej 3,5 tony,
O₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 10 ton,
O₄	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 10 ton.

A. N3

B. O4

C. N2

D. M1

Odpowiedź N3 jest poprawna, ponieważ kategoria N3 obejmuje pojazdy silnikowe zaprojektowane do przewozu ładunków o masie przekraczającej 12 ton, co idealnie pasuje do opisanego pojazdu przeznaczonego do przewozu ładunków o masie do 24 ton. W praktyce, pojazdy tej kategorii są często wykorzystywane w logistyce i transporcie ciężkim, gdzie wymagana jest duża nośność. Przykłady zastosowania to ciężarówki dostawcze, ciągniki siodłowe oraz specjalistyczne pojazdy transportowe, które muszą spełniać rygorystyczne normy homologacyjne oraz standardy dotyczące emisji spalin. Zrozumienie klasyfikacji kategorii N jest istotne dla profesjonalistów w branży transportowej, ponieważ pozwala na właściwe dobranie pojazdu do zadań transportowych, a także na zrozumienie przepisów prawa dotyczących rejestracji i użytkowania takich pojazdów.

Pytanie 30

Na podstawie zamieszczonego harmonogramu czasu pracy kierowcy ustal prędkość eksploatacyjną pojazdu na trasie Warszawa – Płońsk – Warszawa.

Harmonogram czasu pracy kierowcy
Czynność kierowcy	Relacja	Czas	Przejechane km
Jazda	Warszawa – Płońsk	1 h 30min	75 km
Rozładunek	Płońsk	30 min	-
Jazda	Płońsk – Warszawa	1 h	75 km

A. 75 km/h

B. 70 km/h

C. 25 km/h

D. 50 km/h

Wybór prędkości 70 km/h, 25 km/h lub 75 km/h wskazuje na niezrozumienie istotnych aspektów związanych z obliczaniem prędkości eksploatacyjnej pojazdu. Prędkość 70 km/h może wydawać się atrakcyjna, lecz nie uwzględnia rzeczywistych warunków drogowych oraz przepisów dotyczących czasu pracy kierowców. W praktyce, taka prędkość mogłaby być osiągnięta jedynie w idealnych warunkach, co jest rzadko spotykane w codziennym transporcie. Z drugiej strony, prędkość 25 km/h jest zbyt niska i nieodpowiednia dla omawianego odcinka, co sugeruje nieznajomość standardowych parametrów ruchu drogowego. W przypadku wyboru 75 km/h, mamy do czynienia z nadmiernym optymizmem, który nie uwzględnia ograniczeń wynikających z przepisów prawa, zmęczenia kierowcy oraz zastosowania określonych norm dotyczących bezpieczeństwa. Błędem jest także niezweryfikowanie, jak różne czynniki wpływają na rzeczywistą prędkość pojazdu, co prowadzi do niewłaściwych oszacowań. Właściwe podejście do oceny prędkości eksploatacyjnej powinno skupiać się na rzeczywistych danych z harmonogramu, które uwzględniają przerwy, warunki drogowe i inne elementy wpływające na czas przejazdu.

Pytanie 31

Proces łączenia małych przesyłek (w tym od różnych dostawców, skierowanych do różnych odbiorców) w celu przewozu ich w jednym kontenerze nosi nazwę

A. konsolidacja

B. dekonsolidacja

C. potrzeba transportowa

D. zlecenie spedycyjne

Odpowiedzi takie jak potrzeba transportowa, dekonsolidacja i zlecenie spedycyjne, choć mogą wydawać się związane z tematem, nie oddają istoty procesu łączenia przesyłek w celu ich transportu. Potrzeba transportowa odnosi się do potrzeby przewozu towarów, co jest jedynie wstępnym etapem w procesie logistycznym, a nie jego konkretnym działaniem. Dekonsolidacja, na odwrót, to proces rozdzielania przesyłek, co jest sprzeczne z definicją konsolidacji i nie uwzględnia celu efektywnego transportu. Zlecenie spedycyjne dotyczy formalnego procesu organizacji transportu przez spedytora, ale nie odnosi się bezpośrednio do samego łączenia przesyłek. Kluczowym błędem w myśleniu jest zrozumienie, że konsolidacja skupia się na integracji zasobów w celu optymalizacji kosztów i logistyki, podczas gdy wymienione koncepcje nie odzwierciedlają tego działania. W logistyce, proces konsolidacji poprawia efektywność operacyjną oraz zmniejsza koszty transportu, co jest fundamentalne dla konkurencyjności przedsiębiorstw na rynku. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 32

Rodzaj środka transportu operuje regularnie, przewożąc naczepy między miejscem załadunku a miejscem wyładunku, bez oczekiwania na załadunek lub wyładunek. Jak określamy ten model transportu?

A. Wahadłowy-ciągły

B. Obwodowy-ciągły

C. Promienisty

D. Obwodowy

Obwodowy-ciągły, promienisty oraz obwodowy to różne modele transportu, które różnią się zasadami kursowania i organizacji przewozów. Model obwodowy-ciągły zakłada kursowanie środka transportu po stałej trasie, ale z załadunkiem i wyładunkiem w różnych punktach na trasie, co może prowadzić do dłuższych czasów dostaw, zwłaszcza gdy przestoje są nieuniknione. W modelu promienistym transport odbywa się z jednego centralnego punktu do rozproszonych punktów, co sprawia, że czas dostawy może być mniej stabilny, a ten model nie zapewnia regularności kursów oraz nie w pełni wykorzystuje możliwości przewozowe w porównaniu do modelu wahadłowego-ciągłego. Natomiast model obwodowy zakłada, że transport odbywa się w zamkniętej pętli, co również nie odpowiada na kryteria regularnych kursów bez przestojów na załadunek i wyładunek. Powszechnym błędem myślowym jest mylenie tych modeli ze względu na ich podobieństwa w organizacji transportu, jednak ważne jest, aby zrozumieć ich specyfikę oraz zastosowanie. W praktyce, wybór niewłaściwego modelu może prowadzić do nieefektywności oraz wyższych kosztów operacyjnych.

Pytanie 33

Firma zajmująca się transportem wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na trasie 200 km. Jaką stawkę netto za kilometr należy przyjąć, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 6,15 zł

B. 5,00 zł

C. 23,00 zł

D. 244,00 zł

Podczas analizy błędnych odpowiedzi można zauważyć, że wiele osób popełnia typowy błąd, polegający na myleniu wartości brutto z netto. Odpowiedzi, które sugerują stawki takie jak 244,00 zł, 6,15 zł czy 23,00 zł, mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad dotyczących obliczania netto z kwoty brutto. Odpowiedź 244,00 zł sugeruje, że cała kwota brutto jest dzielona przez jedną jednostkę, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia się tutaj liczby kilometrów. Osoby wybierające 6,15 zł mogą myśleć o całkowitym koszcie transportu, jednak powinni zwrócić uwagę na to, że do prawidłowego obliczenia stawki za kilometr należy najpierw obliczyć wartość netto, a następnie podzielić ją przez liczbę kilometrów. Z kolei stawka 23,00 zł sugeruje mylne założenie, że całkowity koszt transportu jest równy wartości netto, co również jest nieprawidłowe. W wynikach tych odpowiedzi widać niewłaściwe podejście do obliczeń związanych z podatkiem VAT oraz braku zrozumienia, jak obliczać stawki za usługi transportowe. Kluczowym elementem w obliczeniach finansowych dla przedsiębiorstw transportowych jest zrozumienie różnicy między kwotą brutto a netto oraz umiejętność właściwego obliczania stawki za kilometr, co ma znaczenie dla prawidłowego kalkulowania kosztów i cen usług. W praktyce, nieznajomość tych zasad może prowadzić do strat finansowych, dlatego ważne jest, aby każda osoba pracująca w branży transportowej znała te podstawy.

Pytanie 34

W międzynarodowej konwencji ustalono zasady dotyczące minimalnego wieku kierowcy, czasu prowadzenia pojazdu, przerw oraz odpoczynków kierowcy, a także obowiązek montażu i korzystania z urządzenia kontrolnego?

A. TIR

B. ATP

C. AETR

D. ADR

Odpowiedź AETR (Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowy transport drogowy) jest prawidłowa, ponieważ reguluje ona zasady dotyczące minimalnego wieku kierowcy, czasu prowadzenia pojazdu oraz przerw i odpoczynków. Konwencja AETR została ustanowiona w celu zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz poprawy warunków pracy kierowców. Na przykład, zgodnie z AETR, kierowcy muszą przestrzegać przepisów dotyczących maksymalnego czasu jazdy oraz minimalnych okresów odpoczynku, co ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania zmęczeniu i zwiększania bezpieczeństwa. Standardy te są zgodne z praktykami branżowymi, w tym regulacjami unijnymi, które również dążą do harmonizacji przepisów dotyczących transportu drogowego w Europie. Wprowadzenie i użycie urządzeń kontrolnych, takich jak tachografy, jest również wymagane w celu monitorowania czasu pracy i odpoczynku kierowców. W praktyce oznacza to, że firmy transportowe muszą być świadome tych regulacji, aby uniknąć potencjalnych kar i zapewnić efektywne zarządzanie czasem pracy swoich kierowców.

Pytanie 35

Jaką wysokość osiąga utworzona paletowa jednostka ładunkowa (pjł), powstała na palecie o wymiarach: 1,2 x 0,8 x 0,144 m (dł. x szer. x wys.), jeśli znajdują się na niej 4 kartony o wymiarach: 1,2 x 0,4 x 0,9 m (dł. x szer. x wys.) i ładunek nie wystaje poza obrys palety?

A. 19 440 mm

B. 3,744 m

C. 1 944 mm

D. 1,800 m

Wysokości podane w dostępnych odpowiedziach, takie jak 1,800 m i 3,744 m, są niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, odpowiedź 1,800 m sugeruje, że wysokość ładunku znacznie przekracza rzeczywistą wysokość, co jest niezgodne z wymiarami kartonów oraz palety. Obliczenia powinny opierać się na rzeczywistych wymiarach ładunku, a nie na przybliżeniach czy błędnych założeniach. Ponadto, wysokość 3,744 m jest znacznie wyższa niż jakiekolwiek typowe konstrukcje paletowe, które w praktyce rzadko przekraczają 2 m, co czyni tę odpowiedź całkowicie nieakceptowalną. Warto również zauważyć, że odpowiedzi 19 440 mm nie są standardowym sposobem wyrażania wysokości w kontekście palet i ładunków, co może prowadzić do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że w sytuacjach logistycznych wysokość sformowanej jednostki ładunkowej powinna być zawsze obliczana na podstawie dokładnych wymiarów poszczególnych elementów ładunku, przy uwzględnieniu ich rozmieszczenia na palecie. Błędy w tym zakresie mogą prowadzić do niewłaściwego załadunku, co z kolei może skutkować uszkodzeniem ładunku lub nieefektywnym wykorzystaniem przestrzeni magazynowej. Właściwe podejście do obliczeń oraz znajomość norm logistycznych są kluczowe dla efektywności procesów magazynowych i transportowych.

Pytanie 36

Korzystając z fragmentu rozporządzenia Ministra Infrastruktury, określ maksymalną masę dla pojazdu członowego składającego się z trójosiowego pojazdu silnikowego i trójosiowej naczepy, przewożącego 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym na odległość 130 km.

Fragment Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia

§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2 – 20, nie może przekraczać w przypadku:

1) pojazdu składowego zespołu pojazdów:

a) przyczepy o jednej osi, z wyjątkiem naczepy – 10 ton,

b) przyczepy o dwóch osiach, z wyjątkiem naczepy – 18 ton,

c) przyczepy o liczbie osi większej niż dwie, z wyjątkiem naczepy – 24 ton;

2) zespołu pojazdów, złożonego z pojazdu samochodowego mającego łącznie co najmniej 5 osi, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd samochodowy – 40 ton, z wyjątkiem pojazdu członowego mającego 5 lub 6 osi składającego się z:

a) ciągnika siodłowego o dwóch osiach i naczepy o trzech osiach, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego, przewożących jeden lub więcej kontenerów lub wymiennych nadwozi, o maksymalnej długości całkowitej wynoszącej do 45 stóp (13,72m) –42 tony,

b) ciągnika siodłowego o trzech osiach i naczepy o dwóch lub trzech osiach, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego, przewożących jeden lub więcej kontenerów lub wymiennych nadwozi, o maksymalnej długości całkowitej wynoszącej do 45 stóp (13,72 m) – 44tony,

c) ciągnika siodłowego o dwóch osiach i naczepy o trzech osiach przystosowanej technicznie do operacji transportu intermodalnego, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego – 42 tony,

d) ciągnika siodłowego o trzech osiach i naczepy o dwóch lub trzech osiach przystosowanej technicznie do operacji transportu intermodalnego, uczestniczących w operacjach transportu intermodalnego – 44 tony;

3) zespołu pojazdów mającego 3 osie – 28 ton.

A. 42 t

B. 44 t

C. 25 t

D. 24 t

Odpowiedź 44 t jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, szczególnie w kontekście transportu kombinowanego, maksymalna masa dla zestawu składającego się z trójosiowego pojazdu silnikowego i trójosiowej naczepy przewożącej 40-stopowy kontener ISO wynosi 44 tony. Taki limit masy wynika z przepisów regulujących transport drogowy i kolejowy, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa oraz efektywności transportu. W praktyce oznacza to, że przy planowaniu transportu należy uwzględnić nie tylko masę ładunku, ale także całkowitą masę zestawu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest optymalizacja procesów logistycznych w firmach transportowych, gdzie zbyt duża masa zestawu może prowadzić do naruszenia przepisów i nałożenia kar. Dodatkowo, znajomość maksymalnych mas umożliwia lepsze planowanie tras oraz dobór odpowiednich pojazdów do przewożenia kontenerów, co wpływa na efektywność operacyjną.

Pytanie 37

Umieszczanie oraz zabezpieczanie ładunku w trakcie transportu to działania

A. administracyjne

B. przemieszczania

C. organizacyjne

D. wykonawcze

Załadunek oraz zabezpieczenie ładunku na środku transportu to kluczowe czynności określane jako wykonawcze. Dotyczą one praktycznego działania związane z transportem towarów, obejmując procesy takie, jak właściwe ustawienie ładunku w pojeździe, a także zastosowanie odpowiednich technik zabezpieczających, aby zapobiec przemieszczaniu się ładunku podczas transportu. Stosowanie systemów mocujących, takich jak pasy, siatki, czy poduszki powietrzne, jest niezbędne, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno ładunku, jak i innych uczestników ruchu. W praktyce, wykonawcze czynności związane z załadunkiem powinny być zgodne z normami, takimi jak ISO 3874, które określają zasady dotyczące transportu i załadunku ładunków. Ponadto, znajomość specyfikacji dotyczących odpowiednich środków transportu oraz ich zdolności ładunkowej jest istotna dla efektywnego zarządzania ryzykiem podczas transportu. Właściwe zrozumienie i realizacja tych czynności przyczynia się do minimalizacji uszkodzeń towarów oraz zwiększa efektywność procesów logistycznych.

Pytanie 38

Oblicz, ile maksymalnie sztuk ładunku o długości 3 ldm (metr ładowny) można załadować na naczepę o wymiarach (długość x szerokość): 13,6 m x 2,48 m, jeżeli 1 ldm = 1m długości x 2,45 m szerokości pojazdu?

A. 2 szt.

B. 4 szt.

C. 1 szt.

D. 3 szt.

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad obliczania załadunku na naczepie. W przypadku 1 sztuki, przyjęto, że tylko jedna jednostka ładunku o długości 3 m zmieści się w naczepie, co ignoruje fakt, że naczepa ma znaczną długość i pozwala na umieszczenie więcej niż jednej sztuki. Odpowiedź 2 sztuki również nie uwzględnia pełnej długości dostępnej w naczepie, co prowadzi do błędnych wniosków. W przypadku 3 sztuk, przyjęto, że można załadować trzy ładunki, co wciąż nie maksymalizuje wykorzystania przestrzeni. Kluczowe jest zrozumienie, że w transporcie drogowym optymalizacja ładunku nie polega jedynie na zliczaniu jednostek, ale także na ich wymiarach oraz dostępnej przestrzeni. Stąd błędem jest niepełne podejście do analizy wymiarów ładunku i naczepy, co prowadzi do zaniżenia liczby jednostek. Aby skutecznie planować załadunek, należy szczegółowo analizować wymiary pojazdów oraz to, jak poszczególne ładunki mogą się w nich rozmieszczać. Użycie obliczeń opartych na wymiarach jednostek ładunkowych oraz dostępnej długości i szerokości naczepy jest kluczowe, aby uniknąć strat przestrzeni i zwiększyć efektywność transportu.

Pytanie 39

Jaką odległość przebywa pojazd w czasie 4 h i 12 min, jeśli porusza się z średnią prędkością 50 km/h?

A. 210 km

B. 212 km

C. 204 km

D. 206 km

Aby obliczyć odległość, jaką pokona pojazd w określonym czasie przy danej prędkości, stosujemy wzór: odległość = prędkość × czas. W tym przypadku pojazd przemieszcza się ze średnią prędkością 50 km/h przez 4 godziny i 12 minut. Najpierw przekształcamy czas na godziny: 4 godziny i 12 minut to 4 + 12/60 = 4,2 godziny. Następnie używamy wzoru: odległość = 50 km/h × 4,2 h = 210 km. Ta odpowiedź jest poprawna i ilustruje, jak ważne jest umiejętne przekształcanie jednostek czasowych oraz zastosowanie podstawowych wzorów fizycznych w praktyce. W kontekście transportu i logistyki, umiejętność obliczania odległości na podstawie prędkości jest kluczowa, pozwala na planowanie tras, oszacowanie czasu przejazdu oraz optymalizację kosztów transportu. Warto także pamiętać, że znajomość tych podstawowych zasad jest niezbędna w kontekście wymogów w zakresie efektywności operacyjnej oraz zarządzania flotą.

Pytanie 40

Firma transportowa otrzymała zlecenie na przewóz 120 m³ drewna. Masa jednego m³ drewna wynosi 800 kg.
Jakie jest minimalne zapotrzebowanie na zestawy drogowe o dopuszczalnej masie całkowitej (dmc) 27,6 t oraz masie własnej pojazdu 3,6 t, aby dostarczyć ładunek od nadawcy do odbiorcy?

A. 3 zestawy drogowe

B. 6 zestawów drogowych

C. 4 zestawy drogowe

D. 5 zestawów drogowych

Jak chcesz obliczyć, ile zestawów drogowych potrzeba do przewozu 120 m³ drewna ważącego 800 kg/m³, to najpierw musisz policzyć, ile to wszystko waży. Jeśli pomnożysz 120 m³ przez 800 kg/m³, to wychodzi 96 000 kg, czyli równo 96 ton. Zestaw drogowy może zabrać 27,6 t, ale pamiętaj, że auto samo też trochę waży - 3,6 t. Więc teoretycznie możesz przewieźć 24 t ładunku na jeden zestaw. Kiedy dzielisz 96 t przez 24 t, dostajesz 4. Tak więc potrzebujesz 4 zestawów, żeby przewieźć cały ten ładunek. Na koniec warto pamiętać, że dobrze jest mieć odpowiednią liczbę pojazdów, aby transport działał sprawnie i zgodnie z przepisami. Planując przewozy, można zaoszczędzić na kosztach i zwiększyć efektywność. No i nie zapomnij o czasach dostaw, to też jest ważne w logistyce!

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej