Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:14
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:35

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby usunąć część ścieżki dźwiękowej w pliku MP3 w aplikacji Audacity, co należy zmienić?

A. tylko w jednym kanale

B. jedynie w zaznaczonym obszarze

C. bez zaznaczania, w każdym miejscu utworu

D. bez zaznaczania, na wszystkich kanałach

Wybór opcji, która sugeruje, że zmiana powinna być dokonana tylko na jednym z kanałów, jest błędny, ponieważ w standardowych przypadkach edycji dźwięku w programie Audacity, zmiany są stosowane do całego zaznaczonego fragmentu, niezależnie od tego, ile kanałów audio jest dostępnych. W programie Audacity, który obsługuje zarówno monofoniczne, jak i stereofoniczne ścieżki dźwiękowe, zmiany na jednym kanale mogłyby prowadzić do niepożądanych efektów dźwiękowych, takich jak niezgodność tonalna lub skrajne zniekształcenie. Istotnym aspektem edycji dźwięku jest zachowanie integralności utworu, a zmiany tylko na jednym kanale mogą z łatwością zniszczyć ten efekt, szczególnie w przypadku nagrań stereo, gdzie oba kanały powinny być spójne. Z kolei opcja sugerująca edycję bez zaznaczania w dowolnym miejscu utworu jest również niewłaściwa, ponieważ w Audacity każda operacja edycyjna wymaga precyzyjnego wyznaczenia obszaru, na którym ma być wykonana. W przeciwnym razie mogłoby to prowadzić do przypadkowej utraty istotnych danych audio lub niezamierzonych zmian w dźwięku. Praktyka edycji audio, bazująca na zaznaczonych fragmentach, jest zgodna z zasadami profesjonalnej produkcji dźwięku, które zakładają, że każdy krok edycyjny powinien być świadomy i celowy, a modyfikowanie niezgodnych części dźwięku może prowadzić do chaosu w finalnym utworze.

Pytanie 2

Standard cyfrowego zapisu dźwięku na płycie kompaktowej wykorzystuje kodowanie o częstotliwości próbkowania i rozdzielczości równych odpowiednio

A. 64,1 kHZ / 18 bitów na próbkę.

B. 44,1 kHZ / 16 bitów na próbkę.

C. 22,1 kHZ / 8 bitów na próbkę.

D. 88,1 kHZ / 32 bitów na próbkę.

Bardzo trafnie rozpoznana charakterystyka standardu zapisu dźwięku na płycie CD-Audio. Ustalono ją w latach 80. po długich analizach nad jakością i kompatybilnością techniczną. Częstotliwość próbkowania 44,1 kHz oznacza, że każda sekunda dźwięku jest dzielona na 44100 próbek – to wystarcza, żeby zgodnie z twierdzeniem Nyquista wiernie odtworzyć sygnał audio o najwyższej częstotliwości 20 kHz, czyli poza próg słyszalności człowieka. Rozdzielczość 16 bitów na próbkę daje 65536 możliwych poziomów amplitudy dla jednej próbki – dzięki temu nagrania są czyste, pozbawione szumu oraz zachowują dynamikę muzyki. W praktyce, taki format przez dekady był nie tylko podstawowym standardem dla muzyki rozprowadzanej na płytach kompaktowych, ale stał się też referencją przy masteringu audio czy archiwizacji nagrań w studiach. Osobiście uważam, że choć dziś mamy wyższe rozdzielczości w formatach hi-res, 44,1 kHz/16 bitów nadal daje bardzo dobrą jakość – trudno odróżnić takie nagranie od oryginału z taśmy dla przeciętnego słuchacza. W urządzeniach domowych, w kinach czy nawet w profesjonalnych zastosowaniach to wciąż rozpoznawalny i uniwersalny standard. Warto też wiedzieć, że większość plików .wav czy .flac w „CD quality” bazuje właśnie na tych parametrach. Ten wybór był kompromisem między jakością a dostępną pojemnością nośnika – 700 MB na standardowej płycie wystarcza na ok. 74–80 minut muzyki stereo. Dziś te liczby mogą wydawać się niskie, ale pod względem praktycznym i jakościowym to był strzał w dziesiątkę moim zdaniem.

Pytanie 3

Ilustracja przedstawia obraz zapisany z głębią

A. 24 bitową.

B. 1 bitową.

C. 8 bitową.

D. 48 bitową.

Poprawna odpowiedź wskazuje na głębię 1 bitową, co oznacza, że każdy piksel w obrazie może przyjąć jedną z dwóch wartości: czarną lub białą. Takie ograniczenie bitowe jest typowe dla obrazów monochromatycznych, w których wszystkie inne kolory są reprezentowane poprzez różne odcienie szarości. W praktyce, obrazy w głębi 1 bitowej są często wykorzystywane w skanowaniu dokumentów oraz w niektórych zastosowaniach związanych z OCR (optyczne rozpoznawanie znaków). Na przykład, podczas digitalizacji dokumentów tekstowych w formacie czarno-białym, obraz w 1 bitowej głębi pozwala na znaczne zmniejszenie rozmiaru pliku, a jednocześnie zachowuje czytelność tekstu. Warto również zauważyć, że w kontekście standardów branżowych, szczególnie w skanowaniu i archiwizowaniu, głębia 1 bitowa jest zalecana, ponieważ pozwala na optymalizację przestrzeni dyskowej, co jest kluczowe w systemach zarządzania dokumentami.

Pytanie 4

Jakie formaty zapisu odnoszą się wyłącznie do materiałów wideo?

A. MPEG, JPEG, INDD

B. MP3, WMV, AI

C. AVI, MPEG, WMV

D. OGG, SVF, CDR

Odpowiedź AVI, MPEG i WMV, jest poprawna, ponieważ wszystkie te formaty są ściśle związane z przechowywaniem i odtwarzaniem materiałów wideo. AVI (Audio Video Interleave) to format stworzony przez Microsoft, który pozwala na synchronizację dźwięku i obrazu. MPEG (Moving Picture Experts Group) to zestaw standardów, który obejmuje różne metody kodowania i kompresji wideo, umożliwiając efektywne przechowywanie oraz przesyłanie wideo. WMV (Windows Media Video) to format opracowany przez Microsoft, skoncentrowany na wideo w internecie oraz na sprzęcie Windows. Te formaty są szeroko stosowane w branży filmowej, telewizyjnej oraz w zastosowaniach internetowych, takich jak streaming wideo. Wiedza na temat tych formatów jest kluczowa w kontekście tworzenia treści wideo oraz ich dystrybucji, a także w kontekście jakości obrazu i dźwięku, co ma znaczenie dla profesjonalnych twórców oraz konsumentów. Przykładowo, podczas produkcji filmów, wybór formatu kodowania ma wpływ na jakość końcowego produktu oraz jego zgodność z różnorodnymi platformami odtwarzania.

Pytanie 5

Wskaż formaty grafiki rastrowej.

A. JPEG, PSD, TIFF, PNG

B. AI, SVG, RAW, CR2

C. MPEG4, DJVU, NEF, JPEG2000

D. GIF, BMP, PDF, CDR

Wybór JPEG, PSD, TIFF oraz PNG to bardzo solidna odpowiedź, bo właśnie te formaty uznaje się za najpopularniejsze przykłady grafiki rastrowej. Są one wręcz codziennością w pracy grafika komputerowego czy fotografa. JPEG (czyli JPG) idealnie nadaje się do przechowywania zdjęć, zwłaszcza tam, gdzie liczy się kompromis między jakością a rozmiarem pliku – nie bez powodu sieć jest pełna właśnie tych plików. PNG z kolei to często wybierany format tam, gdzie istotna jest przezroczystość i bezstratna kompresja, na przykład w grafice na strony internetowe lub w ikonach. TIFF to coś, co spotyka się w profesjonalnych studiach fotograficznych – tam, gdzie nikt nie chce tracić nawet odrobiny szczegółów, bo ten format może przechowywać obrazy w bardzo wysokiej jakości i z głęboką paletą barw. No i jeszcze PSD – to już trochę bardziej zaawansowana sprawa, bo chodzi o pliki projektu programu Photoshop, gdzie można zapisać warstwy, teksty i inne elementy pracy. Moim zdaniem warto znać te formaty, bo jeśli ktoś planuje pracować z grafiką, to pewnie prędzej czy później się na nie natknie. Są to standardy branżowe, wspierane przez niemal wszystkie liczące się programy graficzne. Warto też pamiętać, że grafika rastrowa bazuje na siatce pikseli, co odróżnia ją od wektorowej, gdzie podstawą są kształty matematyczne. Swoją drogą, kiedy pracujesz z bitmapami, zawsze miej na względzie rozdzielczość – te formaty nie lubią powiększania, bo wtedy pojawia się tak zwane pikselowanie.

Pytanie 6

Obraz nie może być wprowadzony bezpośrednio do komputera z

A. skanera bębnowego.

B. cyfrowej kamery video.

C. interaktywnego ekranu tabletu.

D. analogowego aparatu fotograficznego.

Odpowiedź dotycząca analogowego aparatu fotograficznego jako źródła obrazu, które nie może być bezpośrednio wprowadzone do komputera, jest poprawna. Analogowe aparaty fotograficzne rejestrują obrazy na filmie, który musi być najpierw wywołany i zeskanowany, aby można było uzyskać cyfrowy obraz. W przeciwieństwie do tego, cyfrowe kamery video, interaktywne ekrany tabletów i skanery bębnowe mają wbudowane mechanizmy do natychmiastowego przesyłania obrazów do komputera. Przykładowo, w przypadku cyfrowych kamer video, obrazy są rejestrowane w formacie cyfrowym i mogą być bezpośrednio przenoszone do systemu komputerowego przez port USB lub przez karty pamięci. W kontekście standardów branżowych, warto zaznaczyć, że proces cyfryzacji obrazów z aparatów analogowych wymaga zastosowania odpowiednich technik skanowania oraz edytowania, aby uzyskać jakość porównywalną z bezpośrednio zarejestrowanymi cyfrowymi zdjęciami. Dlatego zrozumienie różnic między technologiami jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania narzędzi fotograficznych w pracy.

Pytanie 7

Wraz ze wzrostem stopnia kompresji digitalizowanego materiału dźwiękowego

A. zmniejsza się ilość kanałów.

B. pogarsza się jakość dźwięku.

C. polepsza się jakość dźwięku.

D. zwiększa się ilość kanałów.

Wybrałeś właściwą odpowiedź, bo rzeczywiście – im wyższy stopień kompresji stosujemy na materiale dźwiękowym, tym bardziej pogarsza się jego jakość. To jest taki typowy kompromis, z którym każdy kto pracuje z dźwiękiem musi się liczyć. Kompresja – szczególnie ta stratna, jak w formatach MP3, AAC czy OGG – polega na usuwaniu części informacji dźwiękowych, które uznawane są za mniej istotne dla ucha ludzkiego. Jednak w praktyce, jeśli mocno „przyciskasz” bitrate, to zaczynają pojawiać się artefakty, szumy albo dźwięk staje się taki „płaski” i mniej wyrazisty. Z mojego doświadczenia, różnicę da się usłyszeć już przy słuchaniu muzyki na lepszych słuchawkach albo głośnikach – nagle brakuje przestrzeni czy detali. Dlatego w profesjonalnych studiach używa się formatów bezstratnych, jak WAV czy FLAC, żeby zachować pełną jakość. Oczywiście, kompresja ma sens, jeśli chodzi o oszczędność miejsca na dysku czy szybki transfer w sieci, ale zawsze trzeba pamiętać, że coś za coś. W praktyce branżowej standardem jest dobieranie takiego stopnia kompresji, żeby znaleźć złoty środek między jakością a wielkością pliku – np. dla streamingu muzyki często stosuje się 128–320 kbps, chociaż już dla archiwum czy masteringu lepiej używać plików bez kompresji. Jeżeli zależy nam na najwyższej jakości, to im mniej kompresji, tym lepiej dla końcowego brzmienia.

Pytanie 8

MP3 to format zapisu dźwięku, który

A. pozwala na zapis dźwięków przypisanych wyłącznie do standardowych instrumentów muzycznych

B. generuje pliki zajmujące znacznie mniej przestrzeni na dysku w porównaniu do plików audio zapisanych w formacie WAV

C. jest wykorzystywany ze względu na bezstratny zapis danych w pliku

D. produkuje pliki zajmujące znacznie więcej przestrzeni na dysku niż pliki audio zapisane w formacie FLAC

Format MP3 (MPEG Audio Layer III) jest popularnym formatem zapisu dźwięku, który skutecznie kompresuje pliki audio, co pozwala na zmniejszenie ich rozmiaru w porównaniu do formatów bezstratnych, takich jak WAV. Pliki WAV są surowymi, niekompresowanymi nagraniami, które zajmują znacznie więcej miejsca na dysku, co może być problematyczne w przypadku przechowywania dużych zbiorów muzycznych lub dźwięków. MP3 wykorzystuje stratną kompresję, co oznacza, że niektóre dane są usuwane z oryginalnego sygnału audio, aby zmniejszyć jego wielkość. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie plików, które zajmują nawet 90% mniej miejsca niż ich odpowiedniki w formacie WAV, przy akceptowalnej jakości dźwięku dla przeciętnego słuchacza. Przykładowo, album muzyczny w formacie WAV może zajmować kilka gigabajtów, podczas gdy ten sam album zapisany w formacie MP3 może ważyć zaledwie kilkaset megabajtów. W praktyce MP3 jest szeroko stosowany w serwisach streamingowych i w aplikacjach do odtwarzania multimediów, co czyni go standardem w przemyśle muzycznym.

Pytanie 9

Jakie formaty plików rastrowych są wykorzystywane do zapisu bitmapy, przy zachowaniu przezroczystości tła?

A. JPEG oraz BMP

B. AI oraz GIF

C. PNG oraz GIF

D. PDF oraz CDR

Odpowiedź PNG i GIF jest prawidłowa, ponieważ oba te formaty plików rastrowych wspierają przezroczystość tła. Format PNG (Portable Network Graphics) został zaprojektowany jako bardziej zaawansowany zamiennik dla GIF, oferując lepszą kompresję oraz możliwość obsługi przezroczystości w pełnym zakresie, co oznacza, że może mieć różne stopnie przezroczystości w każdym pikselu. To sprawia, że PNG jest idealnym formatem do zapisu obrazów z gradientami oraz złożonymi przezroczystościami, co jest przydatne w projektach graficznych, takich jak tworzenie logo, ikon czy elementów do stron internetowych. Z kolei format GIF (Graphics Interchange Format) również wspiera przezroczystość, ale w ograniczonym zakresie, gdyż może mieć tylko jeden kolor zadeklarowany jako przezroczysty w palecie 256 kolorów. Dlatego GIF jest często używany do prostych animacji oraz grafik internetowych, gdzie pełna przezroczystość nie jest kluczowa. Oba formaty są zgodne z dobrymi praktykami w branży, szczególnie w kontekście tworzenia materiałów graficznych do użytku w sieci, gdzie przezroczystość i mała wielkość pliku są istotnymi kryteriami wyboru. Warto również zaznaczyć, że obsługa przezroczystości jest standardem w nowoczesnych aplikacjach graficznych oraz w projektowaniu stron internetowych, co czyni te formaty niezwykle użytecznymi.

Pytanie 10

Czyste dane PCM w formie plików audio, które są przygotowywane do profesjonalnego nagrania przez inżynierów dźwięku, można zapisać w formacie

A. MP1 lub MP2 lub MP3

B. WAV lub AIFF

C. QuickTime

D. RealMedia

Pliki audio w formatach WAV i AIFF są standardami w branży dźwiękowej i muzycznej, które pozwalają na przechowywanie danych PCM (Pulse Code Modulation) w sposób, który jest odpowiedni do profesjonalnego nagrania i produkcji. Oba te formaty oferują wysoką jakość dźwięku i niekompresowane dane, co czyni je idealnym wyborem dla realizatorów dźwięku, którzy potrzebują zachować pełną jakość audio podczas pracy w studiu nagrań. WAV, będący formatem stworzonym przez Microsoft i IBM, oraz AIFF, opracowany przez Apple, są obydwa oparte na tej samej strukturze danych, co umożliwia ich szeroką kompatybilność z wieloma programami do edycji dźwięku oraz sprzętem audio. Użycie tych formatów jest powszechne w produkcji muzycznej, filmowej oraz w radiu, gdzie jakość dźwięku odgrywa kluczową rolę. Przykłady zastosowania obejmują nagrywanie instrumentów w studiu, produkcję podkładów dźwiękowych oraz archiwizację muzyki w jakości studyjnej.

Pytanie 11

W których formatach należy skatalogować obrazy grafiki rastrowej przeznaczone do zamieszczenia w prezentacji multimedialnej?

A. RAW, CDR

B. TIFF, AI

C. JPEG, PNG

D. PSD, BMP

Formaty JPEG i PNG są praktycznie standardem, jeśli chodzi o umieszczanie grafiki rastrowej w prezentacjach multimedialnych, niezależnie czy pracujemy w PowerPoincie, Google Slides, czy nawet w Keynote. JPEG sprawdza się świetnie przy zdjęciach, bo kompresja stratna pozwala znacząco zmniejszyć rozmiar pliku, jednocześnie zachowując przyzwoitą jakość wizualną na slajdach – wiadomo, nie zawsze liczy się każdy piksel. PNG natomiast stosuje się tam, gdzie chcemy zachować przezroczystość lub po prostu uniknąć strat kompresji przy grafikach typu logo, wykresy czy schematy – to moim zdaniem jest superważne, bo w prezentacji nie raz trzeba podmieniać tła albo zachować ostrość drobnych elementów. Zauważ, że oba te formaty są powszechnie wspierane przez praktycznie wszystkie programy do prezentacji, co znacznie ułatwia pracę i minimalizuje ryzyko problemów z kompatybilnością. Osobiście zawsze trzymam się tej zasady, bo przekłada się to na lepszy odbiór prezentacji i mniej stresu przy eksporcie czy udostępnianiu plików. JPEG i PNG są też zgodne z zaleceniami większości podręczników informatycznych i branżowych portali – to takie klasyczne „bezpieczne wybory”. W praktyce korzystanie z innych formatów niż JPEG i PNG zwykle prowadzi do problemów, typu błędy przy wyświetlaniu, zbyt duże pliki czy utrata szczegółów. No i nie bez powodu te dwa formaty są domyślne praktycznie wszędzie.

Pytanie 12

Które oprogramowanie umożliwia tworzenie i edytowanie grafiki rastrowej?

A. Adobe Photoshop, Adobe Lightroom, GIMP

B. WinRAR, Audacity, Paint

C. Corel Painter, CorelDRAW, Inkscape

D. Windows Movie Maker, Pinnacle Studio, Adobe Acrobat

Adobe Photoshop, Adobe Lightroom oraz GIMP to oprogramowanie, które od lat uchodzi za standardowe narzędzia do pracy z grafiką rastrową. Photoshop jest wykorzystywany praktycznie wszędzie – od obróbki zdjęć w profesjonalnych studiach fotograficznych, przez tworzenie grafik reklamowych, aż po przygotowanie tekstur do gier komputerowych. Lightroom z kolei, choć jest bardziej wyspecjalizowany w edycji zdjęć, pozwala na zaawansowaną korektę barw, kontrastu czy ekspozycji, a GIMP jest darmową alternatywą, którą doceniają zarówno początkujący, jak i zawodowcy. Moim zdaniem, znajomość tych programów to dziś podstawa – praktycznie każda agencja czy drukarnia wymaga umiejętności poruszania się w środowisku grafiki rastrowej. Ważne jest, że grafika rastrowa opiera się na pikselach, a nie na wektorach, więc narzędzia takie jak Photoshop są idealne do pracy z fotografiami, malunkami cyfrowymi czy tworzeniem efektów specjalnych. Korzystając z tych programów, można nie tylko edytować pojedyncze zdjęcia, ale też tworzyć złożone kompozycje, retuszować detale czy przygotowywać projekty do druku zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak CMYK czy rozdzielczość 300 dpi. Dla mnie to taki podstawowy „zestaw narzędzi” każdego, kto chce działać w grafice komputerowej.

Pytanie 13

Zapisanie pliku w określonym formacie pozwala na uzyskanie dodatkowych danych, takich jak ekspozycja zdjęcia, ogniskowa oraz czułość

A. EXIF

B. JPEG

C. RAW

D. TIFF

Odpowiedzi TIFF, RAW i JPEG są nieprawidłowe w kontekście pytania o uzyskiwanie dodatkowych informacji na temat ekspozycji zdjęcia, ogniskowej oraz czułości. Format TIFF (Tagged Image File Format) to bezstratny format graficzny, który pozwala na przechowywanie wysokiej jakości obrazów, jednak sam w sobie nie zawiera interaktywnych metadanych EXIF, które są kluczowe do analizy ustawień aparatu. TIFF może być używany do archiwizacji obrazów, ale nie jest standardem do przechowywania informacji o parametrach zdjęcia w sposób, który pozwalałby na ich późniejsze wykorzystanie. Z kolei format RAW to rodzaj pliku, który zawiera nieprzetworzone dane z matrycy aparatu, co daje fotografom większą swobodę w późniejszej obróbce. Mimo że RAW przechowuje bardzo szczegółowe informacje o obrazie, nie jest to format, który standardowo przekazuje szczegółowe metadane EXIF, które są tak istotne dla analizy zdjęć. JPEG to popularny format kompresji obrazów, który jest szeroko stosowany w fotografii ze względu na mały rozmiar plików, ale również nie jest równoważny z formatem EXIF, chociaż może zawierać ograniczone metadane. Wszystkie te formaty, choć mają swoje zalety, nie spełniają roli EXIF w kontekście dostarczania pełnych i użytecznych informacji o parametrach ustawień zdjęcia, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zadanego pytania.

Pytanie 14

Odtwarzanie sekwencyjne nie funkcjonuje w połączeniu z

A. oprogramowaniem antywirusowym

B. datą oraz godziną

C. bluetooth'em

D. kontrolą rodzicielską

Odpowiedzi takie jak 'bluetoothem', 'datą i godziną' oraz 'programem antywirusowym' odnoszą się do problemów, które nie mają bezpośredniego wpływu na funkcjonalność odtwarzania sekwencyjnego. Bluetooth to technologia komunikacji bezprzewodowej, która umożliwia przesyłanie danych między urządzeniami. Choć może być używana do przesyłania plików audio, nie ma ona wpływu na to, jak dany plik jest odtwarzany. Z tego względu, jeżeli odtwarzanie sekwencyjne nie działa, problem najprawdopodobniej leży w oprogramowaniu urządzenia, a nie w połączeniu Bluetooth. Z kolei data i godzina są istotne w kontekście synchronizacji systemu, ale nie wpływają na zdolność do odtwarzania treści w określonej kolejności. Użytkownicy mogą się mylić, myśląc, że brak synchronizacji czasu ma wpływ na odtwarzanie sekwencyjne, natomiast w rzeczywistości to oprogramowanie jest odpowiedzialne za zarządzanie sekwencjami utworów. Wreszcie, programy antywirusowe działają w celu ochrony urządzenia przed złośliwym oprogramowaniem, a ich wpływ na odtwarzanie sekwencyjne jest ograniczony do potencjalnych problemów z kompatybilnością. Często użytkownicy zakładają, że programy antywirusowe mogą blokować funkcje multimedialne, co może prowadzić do nieporozumień, ale zazwyczaj te aplikacje nie ingerują w odtwarzanie treści, chyba że są wyraźnie skonfigurowane w taki sposób. Dlatego ważne jest zrozumienie, które elementy systemu mogą wpływać na funkcjonalność odtwarzania sekwencyjnego i jak można je skutecznie diagnozować.

Pytanie 15

Jakiego rodzaju mikrofon, biorąc pod uwagę jego charakterystykę kierunkowości, powinno się wykorzystać, aby uchwycić dźwięk z odległego źródła w obecności innych źródeł akustycznych?

A. Dwukierunkowego

B. Wszechkierunkowego

C. Ultrakierunkowego

D. Bezkierunkowego

Wybierając mikrofon z niewłaściwą charakterystyką kierunkowości, można napotkać szereg problemów związanych z jakością nagrania. Mikrofony bezkierunkowe, jak sama nazwa wskazuje, rejestrują dźwięk ze wszystkich kierunków, co sprawia, że są mniej skuteczne w odfiltrowywaniu dźwięków otoczenia. Użycie mikrofonu bezkierunkowego w sytuacjach, gdzie istnieje wiele źródeł dźwięku, prowadzi do miksowania dźwięku, co obniża jego jakość i czytelność. Z kolei mikrofony dwukierunkowe, które faworyzują dźwięk pochodzący z przodu i tyłu, mogą być przydatne w specyficznych sytuacjach, lecz nie są wystarczająco efektywne w eliminacji hałasu przy bocznych źródłach dźwięku. Użycie mikrofonów wszechkierunkowych może prowadzić do przechwytywania niepożądanych szumów, co jest szczególnie problematyczne w nagraniach z zewnętrznymi zakłóceniami. Wybór niewłaściwego mikrofonu może być wynikiem błędnych założeń dotyczących jego zastosowania, gdzie nie uwzględniono specyfiki akustyki otoczenia. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze mikrofonu kierować się nie tylko jego ogólnymi właściwościami, ale także kontekstem, w jakim będzie używany, oraz wymaganiami jakościowymi konkretnego nagrania.

Pytanie 16

Która z poniższych nazw pliku graficznego wykorzystuje zasady stosowane przy tworzeniu kodu stron www?

A. przekroj podluzny.jpg

B. przekrój-podłużny.jpg

C. przekroj-podluzny.jpg

D. przekrój podłużny.jpg

Odpowiedź "przekroj-podluzny.jpg" jest poprawna, ponieważ stosuje zasady konwencji nazewnictwa plików, które są rekomendowane w tworzeniu stron internetowych. W tym systemie zaleca się używanie łączników (kreski) do oddzielania słów, co zwiększa czytelność i ułatwia indeksowanie przez wyszukiwarki. Przykładowo, w nazwach plików graficznych oraz URL-ach, łączniki są preferowane nad spacje, ponieważ spacje mogą być interpretowane na różne sposoby przez przeglądarki. Dodatkowo, używanie małych liter w nazwach plików zwiększa zgodność z różnymi systemami operacyjnymi, które mogą być wrażliwe na wielkość liter. W praktyce, dbanie o odpowiednie nazewnictwo plików nie tylko wpływa na SEO, ale także na organizację zasobów w projekcie. Warto również pamiętać o zastosowaniu opisowych nazw, które jasno komunikują zawartość pliku. Stosując te zasady, można znacząco poprawić efektywność zarządzania projektami oraz optymalizację pod kątem wyszukiwarek.

Pytanie 17

W jakich formatach powinny być zarchiwizowane obrazy grafiki rastrowej, które mają być wykorzystane w prezentacji multimedialnej?

A. JPEG, PNG

B. TIFF, AI

C. PSD, BMP

D. RAW, CDR

Formaty JPEG i PNG są powszechnie stosowane w prezentacjach multimedialnych z kilku powodów. JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format kompresji stratnej, który doskonale nadaje się do zdjęć i obrazów z dużą ilością kolorów, zachowując przy tym rozsądny rozmiar pliku. Dzięki temu, obrazy JPEG są idealne do prezentacji, gdzie szybkie ładowanie i mały rozmiar pliku są kluczowe. Z kolei PNG (Portable Network Graphics) to format bezstratny, który obsługuje przezroczystość oraz zachowuje wysoką jakość obrazu, co czyni go idealnym do grafik z tekstem, logo czy ilustracji. W kontekście dobrych praktyk w projektowaniu prezentacji, użycie tych formatów pozwala na osiągnięcie równowagi pomiędzy jakością a wydajnością, co jest niezwykle ważne w dynamicznych środowiskach profesjonalnych. Używając JPEG do zdjęć oraz PNG do grafik z tekstem, można zapewnić czytelność i estetykę prezentacji.

Pytanie 18

Który z formatów pozwala na zapis obrazu oraz dźwięku?

A. WAV

B. MIDI

C. MP3

D. AVI

Format AVI (Audio Video Interleave) jest kontenerem multimedialnym, który umożliwia przechowywanie zarówno wideo, jak i dźwięku w jednym pliku. Jest to format opracowany przez firmę Microsoft w 1992 roku i pozostaje popularny ze względu na swoją wszechstronność. AVI obsługuje różne kodeki, co oznacza, że można w nim zapisywać wideo w różnych rozdzielczościach i jakości, a także różne formaty audio. Przykładowo, można go używać do zapisywania filmów w rozdzielczości HD z odpowiednią ścieżką dźwiękową, co jest praktyczne w produkcji filmowej oraz podczas edycji wideo. W kontekście standardów branżowych, AVI jest często wykorzystywany w aplikacjach do edycji wideo, takich jak Adobe Premiere Pro czy Sony Vegas, co czyni go fundamentem pracy w przemyśle filmowym. Z tego powodu, wybór AVI jako formatu do zapisu multimediów jest korzystny, gdyż pozwala na elastyczność w manipulacji danymi audio-wideo.

Pytanie 19

W jakim formacie zapisywany jest skanowany obraz w celach graficznych?

A. BMP

B. JPEG

C. GIF

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za jeden z najbardziej wszechstronnych i elastycznych formatów do przechowywania skanowanych obrazów, szczególnie w kontekście profesjonalnej grafiki oraz skanowania dokumentów. TIFF wspiera zarówno kompresję bezstratną, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega degradacji, jak i różne głębokości kolorów, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem dla archiwizacji skanów wysokiej jakości. Dzięki możliwości zapisywania wielu warstw oraz kanałów alfa, format ten jest szeroko wykorzystywany w branży graficznej, fotografii i drukarstwie. Umożliwia on także przechowywanie metadanych, co jest istotne dla organizacji i katalogowania dużych zbiorów obrazów. W praktyce, jeśli pracujesz w edytorach graficznych takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, użycie TIFF pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu podczas wielokrotnej edycji i zapisywania. Wybór tego formatu jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie przechowywania i przetwarzania obrazów, zwłaszcza w kontekście profesjonalnych zastosowań.

Pytanie 20

Montaż obrazów cyfrowych w programie Windows Movie Maker nie zapewnia możliwości

A. zaimportowania obiektu inteligentnego i maski warstwy.

B. dodania napisów do edytowanego pliku.

C. dodania do materiału filmowego ścieżki dźwiękowej.

D. zaimportowania fotografii do materiału wideo.

Odpowiedź jest trafiona, bo Windows Movie Maker to bardzo prosty program do montażu wideo, a jego funkcje są mocno ograniczone w porównaniu do bardziej zaawansowanych edytorów, takich jak Adobe Premiere Pro czy DaVinci Resolve. Obiekty inteligentne oraz maski warstwy to rozwiązania znane głównie z oprogramowania do obróbki grafiki rastrowej, np. Adobe Photoshop czy programów do montażu nieliniowego wyższej klasy. W Movie Makerze nie ma żadnej opcji związanej z zaawansowanymi warstwami, maskowaniem czy obsługą obiektów inteligentnych – program ten nie umożliwia pracy na poziomie warstw czy selektywnego modyfikowania fragmentów obrazu. Moim zdaniem to ograniczenie mocno daje się we znaki, jeśli ktoś chce zrobić coś bardziej kreatywnego z materiałem – na przykład nakładać precyzyjne efekty tylko na wycinek kadru albo podmieniać tła z użyciem maski. W typowych zastosowaniach Windows Movie Maker pozwala jedynie na podstawowy montaż, jak cięcie klipów, dodawanie prostych przejść, napisów i bardzo podstawowych efektów. Zresztą z doświadczenia wiem, że jeśli zależy komuś na profesjonalnym efekcie, to Movie Maker szybko przestaje wystarczać. W pracy z obrazem cyfrowym rozumienie tych ograniczeń jest kluczowe, bo wybór narzędzia zawsze powinien odpowiadać potrzebom projektu. Programy bardziej zaawansowane pozwalają na operacje warstwowe, maskowanie, a nawet pracę na obiektach wektorowych. W Movie Makerze tego po prostu nie ma i nie będzie – i to jest fakt praktyczny, z którym trzeba się liczyć.

Pytanie 21

Interfejsem służącym do przesyłania cyfrowego sygnału audio i wideo o wysokiej przepustowości jest

A. VGA

B. DVIX

C. DVI

D. HDMI

Wybór innego interfejsu niż HDMI bardzo często wynika z tego, że nie wszyscy od razu odróżniają technologie cyfrowe od analogowych oraz nie śledzą, w jaki sposób rozwijały się standardy przesyłu obrazu i dźwięku w elektronice użytkowej. DVI jest interfejsem cyfrowym, ale ma istotne ograniczenia: nie przenosi dźwięku, a tylko obraz, i to nie zawsze o najwyższej rozdzielczości, zwłaszcza w starszych wersjach. Stosowany był głównie w monitorach komputerowych, zanim rozpowszechniło się HDMI. VGA z kolei to już technologia czysto analogowa – przesyła tylko obraz (i to w formie analogowej), a nie dźwięk, przez co zupełnie nie nadaje się do nowoczesnych zastosowań wymagających wysokiej jakości przesyłu sygnału cyfrowego. Co ciekawe, mimo że czasem widuje się przejściówki z VGA na inne standardy, to jakość obrazu mocno na tym cierpi, a dźwięku zwyczajnie się nie dostarczy tym przewodem. DVIX natomiast to w ogóle nie jest żaden interfejs sprzętowy, tylko format kompresji wideo – można to pomylić przez podobieństwo nazwy, ale nie służy on do przesyłania sygnału między urządzeniami, lecz do zapisywania plików wideo. Moim zdaniem często takie błędy biorą się z tego, że nazwy brzmią podobnie lub są kojarzone z technologiami „wizualnymi”, ale tu trzeba rozróżnić między formatami plików a fizycznymi złączami. W praktyce, jeżeli ktoś chce przesyłać zarówno obraz, jak i dźwięk cyfrowy wysokiej jakości między urządzeniami, to jedyną słuszną opcją z tych wymienionych pozostaje HDMI. Warto też zauważyć, że branża AV od lat promuje HDMI jako uniwersalny standard, z uwagi na jego funkcjonalność, łatwość obsługi i kompatybilność z nowoczesnymi rozwiązaniami, czego niestety nie da się powiedzieć o DVI, VGA czy nawet o myląco brzmiącym DVIX.

Pytanie 22

Cyfrowy obraz rastrowy składa się

A. z krzywych.

B. z węzłów.

C. z pikseli.

D. ze ścieżek.

Cyfrowy obraz rastrowy rzeczywiście składa się z pikseli i to jest jego najważniejsza cecha. Każdy piksel ma określony kolor i jasność, a razem tworzą całościowy obraz. Moim zdaniem to jedno z podstawowych pojęć grafiki komputerowej – zrozumienie go pomaga w pracy z programami typu Photoshop czy GIMP, gdzie operuje się właśnie na pikselach. Typowe zastosowania takich obrazów to fotografie, skany, obrazy internetowe (np. JPG, PNG, GIF) czy zrzuty ekranu. Przykładowo, jeśli powiększysz jakiekolwiek zdjęcie w komputerze do maksimum, zobaczysz właśnie siatkę prostokątnych „kafelków” – to są piksele. W branży graficznej dużą wagę przywiązuje się do rozdzielczości (np. 1920x1080), co wprost oznacza liczbę pikseli w poziomie i pionie. Z mojego doświadczenia wynika, że im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość, ale niestety też większy rozmiar pliku. Warto zaznaczyć, że zmiana rozmiaru rastrowego obrazka często skutkuje utratą jakości, bo programy muszą „zgadywać”, jak wypełnić nowe piksele. To zupełnie inne podejście niż w grafice wektorowej, gdzie takich ograniczeń praktycznie nie ma. Generalnie, jeśli pracujesz z fotografią, projektujesz do druku czy na strony www, to temat pikseli zawsze będzie przewijał się przez Twoją codzienność. To podstawa, bez której trudno ruszyć dalej!

Pytanie 23

Aby zapisać pliki cyfrowe na płycie CD, należy skorzystać z programu

A. Publisher

B. Nero

C. PowerPoint

D. Audacity

Wybór nieodpowiednich programów do nagrywania płyt CD często wynika z nieporozumień co do ich podstawowej funkcji. Publisher to oprogramowanie przeznaczone do tworzenia materiałów graficznych, takich jak broszury czy plakaty, a nie do zarządzania danymi na nośnikach optycznych. Audacity, z kolei, to program do edycji dźwięku, który nie ma możliwości nagrywania płyt CD, a jego funkcjonalność koncentruje się na obróbce i miksowaniu nagrań audio. PowerPoint to narzędzie do tworzenia prezentacji multimedialnych, które również nie jest zaprojektowane do nagrywania danych na nośnikach optycznych. Pojawiające się w tym kontekście błędne przypisania wynikają z mylnego przekonania, że każdy program mogący obsługiwać pliki multimedialne nadaje się do nagrywania płyt. Kluczowym elementem przy wyborze oprogramowania do nagrywania jest jego przeznaczenie oraz zestaw oferowanych funkcji. Wiele osób może mylić programy do edycji z tymi do nagrywania, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzi i potencjalnych problemów z kompatybilnością. Dla efektywnego zarządzania danymi oraz tworzenia nośników optycznych, kluczowe jest stosowanie dedykowanych aplikacji, które są zgodne z obowiązującymi standardami nagrywania.

Pytanie 24

Wskaż format pliku dźwiękowego, który oferuje najwyższą jakość przechowywania danych?

A. MP4

B. MP3

C. MPEG

D. FLAC

MP3 to format stratny, co oznacza, że podczas kompresji dźwięku pewne informacje są usuwane, co wpływa na jakość audio. Chociaż MP3 jest popularny ze względu na swoje małe rozmiary plików i łatwość w dystrybucji, to nie jest odpowiedni dla zastosowań wymagających najwyższej jakości dźwięku. W przypadku MP4, jest to kontener multimedialny, który często zawiera ścieżki audio w formacie AAC. Chociaż AAC może oferować lepszą jakość niż MP3 przy tych samych bitrate'ach, nadal jest to format stratny, co oznacza, że jakość dźwięku nie jest porównywalna z FLAC. MPEG to standard kompresji wideo oraz audio, ale nie jest on specyficzny dla dźwięku, a jego zastosowanie w audio jest ograniczone w porównaniu do dedykowanych formatów. Wybór formatu audio powinien być oparty na specyficznych potrzebach, takich jak jakość dźwięku, rozmiar pliku i zastosowanie. Typowym błędem jest przyjmowanie, że popularność formatu automatycznie przekłada się na jego jakość, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między formatami i ich wpływ na doświadczenie słuchowe.

Pytanie 25

Wraz ze wzrostem stopnia kompresji digitalizowanego materiału dźwiękowego

A. pogarsza się jakość dźwięku.

B. zmniejsza się ilość kanałów.

C. polepsza się jakość dźwięku.

D. zwiększa się ilość kanałów.

Wraz ze wzrostem stopnia kompresji digitalizowanego materiału dźwiękowego naprawdę pogarsza się jego jakość. Kompresja, szczególnie ta stratna jak mp3, aac czy ogg, polega na usuwaniu części informacji z sygnału dźwiękowego, które według algorytmów są mniej istotne dla ludzkiego ucha. Moim zdaniem, to trochę jak ściskanie zdjęcia do bardzo małego rozmiaru – w pewnym momencie zaczynają ginąć detale, pojawiają się artefakty, a dźwięk traci swoją naturalność. W branży multimedialnej przyjęło się, że im wyższy bitrate (czyli mniej kompresji), tym lepiej brzmi muzyka czy dialogi. Firmy fonograficzne i producenci sprzętu często podkreślają, żeby do archiwizacji i profesjonalnej obróbki używać formatów bezstratnych, takich jak WAV czy FLAC, gdzie praktycznie nie ma mowy o pogorszeniu jakości. Ale z kolei na potrzeby streamingu lub przesyłania plików przez internet, kompresja jest nieunikniona – tylko tutaj warto zachować umiar, bo zbyt silna kompresja powoduje, że muzyka staje się płaska, mogą znikać ciche dźwięki albo pewne instrumenty. W radiu internetowym od razu słychać różnicę między plikiem mp3 o 64 kbps a takim 320 kbps. Moim zdaniem, w praktyce trzeba zawsze balansować pomiędzy rozmiarem pliku a jakością – to jedna z podstawowych rzeczy, które trzeba zrozumieć pracując z dźwiękiem.

Pytanie 26

Określ typ pliku, który umożliwia przechowywanie obrazów w najlepszej jakości.

A. JPG

B. PDF

C. RAW

D. PNG

Wybór formatu pliku do przechowywania zdjęć jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniej jakości oraz możliwości obróbki. Odpowiedzi takie jak JPG, PDF i PNG, mimo że są popularne, nie oferują tej samej jakości co RAW. Format JPG, choć powszechnie używany w codziennych aplikacjach, wykorzystuje kompresję stratną, co prowadzi do utraty informacji o obrazie i zmniejszenia jego jakości. Kompresja ta jest korzystna dla redukcji rozmiaru pliku, ale nie jest wskazana w profesjonalnej fotografii, gdzie każdy detal ma znaczenie. PDF to format zaprojektowany głównie do dokumentów, a nie do przechowywania zdjęć. Oczywiście, może zawierać obrazy, ale nie zapewnia elastyczności ani jakości, jaką oferują formaty przeznaczone specjalnie do fotografii. Z kolei PNG, choć to format bezstratny, jest optymalny dla grafik i obrazów z przezroczystością, nie oferuje pełnej głębi kolorów ani dynamicznego zakresu, które można uzyskać w RAW. Typowe błędy myślowe obejmują przekonanie, że każdy z tych formatów jest wystarczający do profesjonalnej edycji zdjęć, co prowadzi do nieodpowiedniego przechowywania oraz obróbki obrazów, a w konsekwencji do utraty istotnych detali i jakości w finalnych pracach.

Pytanie 27

Aby zachować całe pasmo częstotliwości słyszalnych dla ludzi przy cyfrowym kodowaniu dźwięku, konieczne jest użycie częstotliwości próbkowania nie mniejszej niż

A. 60 kHz

B. 10 kHz

C. 40 kHz

D. 20 kHz

Częstotliwości próbkowania mniejsze niż 40 kHz są niewystarczające do zachowania pełnego pasma słyszalnych częstotliwości. Wybór 20 kHz na przykład, może wydawać się kuszący, ale jest to błąd fundamentalny, ponieważ 20 kHz to maksymalna granica słyszalnego dźwięku, co oznacza, że przy częstotliwości próbkowania na poziomie 20 kHz, nie jesteśmy w stanie zarejestrować wszystkich dźwięków, które mogą być słyszalne przez człowieka. W efekcie będą się pojawiać zniekształcenia i utrata jakości dźwięku, co stanowi poważny problem w kontekście profesjonalnej produkcji audio. Z kolei odpowiedzi takie jak 10 kHz czy 60 kHz również nie są odpowiednie; 10 kHz leży poniżej wymaganego minimum, podczas gdy 60 kHz, chociaż teoretycznie wystarczająca, jest niepraktyczna i nieefektywna w większości zastosowań audio, ponieważ generowanie i przetwarzanie danych audio w tak wysokiej częstotliwości wymaga znacznych zasobów sprzętowych i pamięci. Często popełnia się błąd polegający na założeniu, że wystarczy jedynie wybrana przez nas częstotliwość próbkowania; istotne jest jednak, aby pamiętać, że wybór ten powinien opierać się na zasadach naukowych dotyczących przetwarzania sygnałów oraz standardach branżowych. Bez zrozumienia tych zasad, możemy wprowadzać w błąd i uzyskiwać dźwięk o znacznie gorszej jakości.

Pytanie 28

Która aplikacja z zestawu Adobe jest przeznaczona do edycji plików audio?

A. Reader

B. Premiere

C. InDesign

D. Illustrator

Adobe Premiere Pro to profesjonalne oprogramowanie do edycji wideo, które oferuje również zaawansowane możliwości obróbki dźwięku. Użytkownicy mogą edytować i miksować ścieżki dźwiękowe, dodawać efekty dźwiękowe oraz dostosowywać poziomy głośności. Premiere Pro obsługuje różne formaty audio, co czyni go uniwersalnym narzędziem w postprodukcji. Przykładowe zastosowania obejmują synchronizację dźwięku z obrazem, tworzenie podkładów dźwiękowych do filmów oraz realizację projektów wymagających skomplikowanego miksowania dźwięku. W branży filmowej i telewizyjnej, Premiere Pro jest często wykorzystywane w połączeniu z innymi programami Adobe, takimi jak After Effects, co pozwala na tworzenie kompleksowych projektów multimedialnych. Dzięki integracji z Adobe Audition, użytkownicy mogą jeszcze bardziej rozwijać swoje umiejętności w zakresie obróbki dźwięku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 29

Adobe Premiere to oprogramowanie do edycji plików

A. audio i wideo

B. audio

C. grafiki 3D

D. wideo

Adobe Premiere Pro to profesjonalny program do edycji multimediów, który umożliwia pracę zarówno z dźwiękiem, jak i obrazem wideo. Program ten jest szeroko stosowany w branży filmowej, telewizyjnej oraz w produkcji wideo w internecie. Dzięki jego funkcjom, takim jak zaawansowane narzędzia do montażu, korekcji kolorów, efektów wizualnych oraz obsługi różnych formatów plików, użytkownicy mogą tworzyć złożone projekty. Na przykład, w produkcji filmowej często wykorzystuje się Premiere do synchronizacji dźwięku z obrazem, dodawania ścieżek dźwiękowych oraz efektów dźwiękowych, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego. Dodatkowo, integracja z innymi produktami Adobe, takimi jak After Effects czy Audition, pozwala na jeszcze większą elastyczność i możliwości kreatywne, co czyni Premiere jednym z liderów w swojej dziedzinie. Współczesne standardy branżowe kładą duży nacisk na umiejętność pracy z różnymi rodzajami mediów, a Premiere jest narzędziem, które wspiera tę umiejętność.

Pytanie 30

W celu wykonania reklamy internetowej w formie animacji z podkładem muzycznym należy skorzystać z narzędzi programów

A. Audacity i Adobe Photoshop.

B. Adobe Lightroom i Adobe Illustrator.

C. CorelDRAW i Notepad++.

D. GIMP i PowerPoint.

W zadaniu chodziło o przygotowanie reklamy internetowej jako animacji z podkładem muzycznym, więc kluczowe są dwa aspekty: edycja grafiki ruchomej (animacja) oraz obróbka dźwięku. Wiele osób może uważać, że programy takie jak GIMP czy PowerPoint sprawdzą się w takim zadaniu, jednak oba mają pewne ograniczenia – GIMP, mimo że oferuje prostą animację GIF, nie pozwala wygodnie dodać ścieżki dźwiękowej, a PowerPoint nie jest narzędziem profesjonalnym do animacji reklamowej, raczej prezentacyjnym. CorelDRAW i Notepad++ to z kolei zupełnie inna para kaloszy – pierwszy to program do grafiki wektorowej (plakaty, logotypy), drugi to edytor tekstu i kodu, żaden z nich nie poradzi sobie ani z animacją, ani z dźwiękiem. Adobe Lightroom i Illustrator to też pułapka – Lightroom służy do obróbki zdjęć, a Illustrator do grafiki wektorowej; żaden z nich nie jest przeznaczony do animacji czy pracy z muzyką. Często spotykam się z przekonaniem, że jeśli program jest od grafiki, to automatycznie nadaje się do wszystkiego – a to niestety pułapka myślowa. Każdy z tych programów ma swoją ścisłą specjalizację i profesjonalista zawsze dobiera narzędzia pod kątem konkretnego zadania. Branża reklamowa preferuje rozwiązania dedykowane, bo pozwalają osiągnąć lepszy efekt końcowy, szybciej i wydajniej. Dlatego, jeśli celem jest reklama z animacją i dźwiękiem, warto sięgnąć po programy, które realnie to umożliwiają i są do tego stworzone.

Pytanie 31

Zastosowanie sekwencji wsadowej w programie Adobe Photoshop umożliwia

A. wykonanie animacji poklatkowej.

B. zaimportowanie pojedynczego pliku RAW z aparatu cyfrowego.

C. grupowe przetwarzanie wielu obrazów.

D. edycję obrazu HDR.

Sekwencja wsadowa w Adobe Photoshop to naprawdę praktyczne narzędzie, które pozwala na zautomatyzowanie powtarzalnych czynności wykonywanych na wielu plikach graficznych jednocześnie. Chodzi o tzw. batch processing, czyli grupowe przetwarzanie obrazów, co na dłuższą metę bardzo ułatwia pracę np. fotografom, grafików czy ludziom pracującym z dużą ilością materiałów. Wyobraź sobie, że masz do obrobienia setki zdjęć – zamiast otwierać każde osobno i powtarzać identyczne operacje, możesz nagrać akcję (ang. action), a potem przepuścić przez nią całą serię fotografii. Da się to wykorzystać do zmiany rozmiaru, konwersji formatu, automatycznego wyostrzania czy nakładania znaków wodnych. W środowisku profesjonalnym korzystanie z sekwencji wsadowych jest wręcz standardem – nikt nie robi takich rzeczy ręcznie, bo to po prostu strata czasu. Co ciekawe, batch processing można rozszerzać poprzez własne skrypty czy pluginy, przez co daje to olbrzymią elastyczność, szczególnie jeśli ktoś zna JavaScript czy inne języki obsługiwane przez Photoshopa. Z mojego doświadczenia każda osoba pracująca na poważnie z grafiką czy fotografią prędzej czy później zaczyna korzystać właśnie z takich automatycznych rozwiązań. Trochę szkoda, że wiele osób kojarzy Photoshopa tylko z ręczną edycją pojedynczych obrazków, a przecież możliwości automatyzacji są naprawdę szerokie.

Pytanie 32

Które formaty używane są do tworzenia animowanej grafiki?

A. EPS i XLSX

B. SWF i GIF

C. HTML i TIFF

D. PPTX i PNG

Formaty SWF i GIF są od lat używane do tworzenia animowanej grafiki, choć w nieco innych środowiskach. SWF, czyli Small Web Format, wywodzi się z technologii Adobe Flash i przez lata był standardem w animacjach internetowych, grach online czy prostych interakcjach na stronach WWW. Jego przewaga polegała na możliwości tworzenia dynamicznych, interaktywnych animacji przy stosunkowo niewielkim rozmiarze pliku. Warto jednak pamiętać, że ze względów bezpieczeństwa wsparcie dla Flash zostało oficjalnie wycofane pod koniec 2020 roku, ale w starszych projektach nadal można spotkać SWF. GIF – Graphics Interchange Format – to jeden z najstarszych formatów animowanej grafiki rastrowej. Służy zarówno do prostych animacji, jak i krótkich, zapętlonych sekwencji, które są powszechne na portalach społecznościowych i forach. GIF ma tę zaletę, że jest obsługiwany praktycznie przez każdą przeglądarkę, a jego obsługa nie wymaga dodatkowych wtyczek. Co ciekawe, mimo upływu lat GIF nadal jest jednym z ulubionych formatów do prezentowania krótkich scenek, memów czy ikon na stronach WWW. Z mojego doświadczenia wynika, że umiejętność tworzenia i optymalizacji animowanych GIF-ów jest mega przydatna w praktyce, szczególnie przy pracy nad banerami reklamowymi czy prostymi efektami na stronach bez zbytniego obciążania serwera. Oba te formaty stały się swego rodzaju klasykami, jeśli chodzi o animacje w grafice komputerowej i mają swoje miejsce w historii rozwoju internetu.

Pytanie 33

Animację poklatkową, którą planujesz opublikować w programie Adobe Flash, powinieneś zapisać w formacie

A. FLA

B. XFL

C. SWF

D. JPEG

Odpowiedź z SWF jest na celowniku, bo to właśnie ten format plików jest standardem, którego używa Adobe Flash do tworzenia animacji oraz interaktywnych aplikacji. Pliki SWF (Shockwave Flash) zostały zaprojektowane tak, by działały w przeglądarkach oraz na różnych urządzeniach, dzięki czemu naprawdę są bardzo elastyczne w zastosowaniach internetowych. Dzięki SWF można kompresować i przechowywać animacje, co sprawia, że przesyłanie ich przez internet jest naprawdę szybkie i zmniejsza czas ładowania, co jest mega ważne dla użytkowników. Ten format obsługuje różne rzeczy, jak wektory, bitmapy, dźwięk czy wideo, co pozwala na tworzenie fajnych, wciągających treści multimedialnych. Kiedy myślisz o projektowaniu interaktywnej prezentacji albo gry, zapisanie jej w SWF to dobra opcja, bo masz pewność, że to zadziała na większości platform, ale pamiętaj, że użytkownicy muszą mieć odpowiednie oprogramowanie do odtwarzania. Ciekawym pomysłem jest też przetestowanie plików SWF w różnych przeglądarkach, żeby sprawdzić, czy animacja wyglada tak, jak powinna i działa jak należy.

Pytanie 34

Na podstawie przedstawionej grafiki wskaż efekt, który został dodany do dźwięku.

A. Zgłośnienie.

B. Echo.

C. Wahwah.

D. Ściszenie.

Na tej grafice widzimy bardzo wyraźny efekt ściszenia, czyli tzw. „fade out”. Po tej modyfikacji poziom sygnału stopniowo maleje, aż do zupełnej ciszy na końcu utworu. To dość często spotykana technika w postprodukcji audio – jej głównym celem jest płynne zakończenie nagrania, żeby nie urwać dźwięku nagle, tylko pozwolić mu „zgasnąć”. W branży muzycznej to taki standard, szczególnie w radiach czy produkcji piosenek popowych. Z mojego doświadczenia wynika, że umiejętne korzystanie z tego efektu potrafi uratować miks, gdy końcówka utworu jest chaotyczna albo autor chce wywołać wrażenie oddalającej się muzyki. W programach typu Audacity, Reaper czy nawet w DAW-ach studyjnych, „ściszenie” (fade out) realizujemy z wykorzystaniem narzędzi do automatyzacji głośności lub specjalnych efektów przejścia. Ważne, żeby ściszać dźwięk płynnie, bez nieprzyjemnych skoków, bo to gwarantuje profesjonalny efekt. Zwróć uwagę, że żaden inny efekt dźwiękowy nie daje aż tak charakterystycznego wygaszenia amplitudy sygnału na końcu utworu – echo czy wahwah wprowadzałoby wyraźne modulacje, a zgłośnienie to zupełnie przeciwna operacja.

Pytanie 35

Aby umieścić grafikę z logo firmy, przedstawiającą rysunek w kolorach czerwonym i czarnym na białym tle, na stronie internetowej o kremowym tle, należy przeskalować logo, a następnie

A. ustawić przezroczystość na biały kolor tła i zapisać plik grafiki w formacie GIF89a lub PNG

B. ustawić przezroczystość na biały kolor tła i zapisać plik grafiki w formacie JPG lub TIFF

C. ustawić kanał alfa na kolory czerwony bądź czarny i zapisać plik w formacie PNG

D. wystarczy zapisać plik grafiki w formacie GIF89a lub PNG

Przyjęcie podejścia polegającego na ustawieniu kanału alfa na kolory czerwony lub czarny i zapisaniu pliku w formacie PNG nie jest optymalne. Kanał alfa jest techniką, która wprowadza przezroczystość, jednak nie zmienia koloru tła, co może prowadzić do nieczytelnych efektów wizualnych, zwłaszcza na różnych kolorach tła. Większość przeglądarek internetowych nie interpretuje kolorów tła w taki sposób, aby zastąpić przezroczystość w obszarach, które nie są w pełni przezroczyste, co może skutkować nieestetycznymi zniekształceniami. Zapisanie pliku grafiki w formacie JPG lub TIFF z ustawieniem przezroczystości na biały kolor tła również jest problematyczne, ponieważ format JPG nie obsługuje przezroczystości, co sprawi, że białe tło logo będzie zawsze widoczne, co psuje wizualizację w kontekście kremowego tła. Z kolei format TIFF jest używany głównie w druku, a nie w aplikacjach internetowych, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Słabe zrozumienie funkcji różnych formatów graficznych oraz ich zastosowania w kontekście stron internetowych prowadzi do błędnych decyzji projektowych. Kluczowe jest, aby projektanci rozumieli, że wybór formatu i ustawień związanych z przezroczystością może znacząco wpłynąć na końcowy efekt wizualny oraz użyteczność witryny.

Pytanie 36

Jakie formaty są stosowane do tworzenia animowanej grafiki?

A. EPS oraz XLSX

B. PPTX oraz PNG

C. SWF i GIF

D. HTML oraz TIFF

Formaty SWF (Shockwave Flash) i GIF (Graphics Interchange Format) są powszechnie używane do tworzenia animowanej grafiki. SWF, stworzony przez Adobe, początkowo służył do interaktywnych aplikacji i animacji w sieci, oferując zaawansowane możliwości, takie jak wektoryzacja grafiki oraz integracja dźwięku. Jego zastosowanie obejmuje tworzenie gier online, prezentacji multimedialnych oraz interaktywnych treści. Z kolei GIF jest prostym i szeroko akceptowanym formatem, który obsługuje animacje poprzez sekwencje obrazów. Dzięki ograniczonej palecie kolorów (256 kolorów), GIF jest idealnym wyborem dla prostych animacji, takich jak przyciski i ikony. Poprawne użycie tych formatów wymaga znajomości ich specyfikacji oraz zasad optymalizacji, aby zapewnić płynność animacji i minimalizację czasu ładowania. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak HTML5, zaczynają wypierać SWF, co wskazuje na trend przechodzenia do bardziej otwartych i elastycznych rozwiązań.

Pytanie 37

Który z poniższych formatów nie jest formatem plików wideo?

A. MOV

B. FLV

C. RAW

D. AVI

Format RAW nie jest standardowym formatem plików wideo, lecz odnosi się do surowych danych, które są często generowane przez aparaty fotograficzne lub skanery. Pliki RAW zawierają nieprzetworzone informacje o obrazie, a ich głównym celem jest zapewnienie maksymalnej jakości i elastyczności podczas edycji. W kontekście wideo, pliki RAW mogą być używane przez profesjonalne kamery filmowe, jednak w tym przypadku są one zazwyczaj poddawane dalszej obróbce i kodowaniu w bardziej powszechnych formatach, takich jak ProRes czy DNxHD. Użycie plików RAW w produkcji filmowej pozwala na uzyskanie lepszej kontroli nad kolorami, ekspozycją i innymi parametrami obrazu, co jest szczególnie cenione w pracy postprodukcyjnej. W przeciwieństwie do RAW, formaty takie jak MOV, FLV i AVI są standardowymi formatami plików wideo, które zawierają skompresowane dane wideo oraz audio, co czyni je bardziej odpowiednimi do szerokiego zastosowania w odtwarzaniu i dystrybucji multimediów.

Pytanie 38

Którego programu Adobe użyjesz do seryjnej zmiany nazw wielu plików z fotografiami?

A. CorelDraw

B. Illustrator

C. Bridge

D. InDesign

Odpowiedzią jest program Adobe Bridge, który jest zaprojektowany specjalnie do zarządzania zasobami cyfrowymi, w tym do seryjnej zmiany nazw plików. Bridge umożliwia użytkownikom przeglądanie, organizowanie i edytowanie metadanych zdjęć, a także masowe operacje na plikach. Funkcja zmiany nazwy plików w Bridge jest istotna w kontekście optymalizacji pracy z dużymi zbiorami fotografii. Użytkownicy mogą skorzystać z opcji „Zmień nazwę” w menu kontekstowym, co pozwala na zastosowanie szeregów, dat, a nawet niestandardowych wzorców. Przykładowo, jeśli mamy 50 zdjęć z sesji zdjęciowej, możemy szybko zmienić ich nazwy, aby wprowadzić datę i numer porządkowy, co ułatwia późniejsze odnalezienie konkretnych plików. Dobrą praktyką w branży fotograficznej jest stosowanie logicznych i zrozumiałych konwencji nazewnictwa, co Bridge doskonale wspiera.

Pytanie 39

Który efekt dźwiękowy zastosowano w programie Audacity do sygnału akustycznego, jeżeli przebieg czasowy sygnału przed zmianą przedstawiono na ilustracji przed zastosowaniem efektu a po zmianie na ilustracji po zastosowaniu efektu?

A. Efekt zmień tempo

B. Efekt wzmocnienia siły głosu bas i sopran

C. Efekt stopniowe wzmacnianie dźwięku

D. Efekt stopniowe ściszanie dźwięku

Wybranie efektu „stopniowe ściszanie dźwięku” jest tutaj jak najbardziej uzasadnione, bo dokładnie taki przebieg sygnału obserwujemy na dolnej ilustracji. W Audacity efekt ten nazywa się najczęściej jako 'Fade Out' i powoduje, że amplituda sygnału stopniowo maleje do zera lub do bardzo niskiego poziomu. Często stosuje się to w profesjonalnej obróbce dźwięku, gdy trzeba zakończyć utwór płynnie, bez nagłego urwania – na przykład w radiu, podcastach, czy przy montażu filmów. W praktyce dobrze jest pamiętać, że fade out przydaje się też, kiedy trzeba zamaskować szumy końcowe albo połączyć dwa fragmenty audio w sposób bardziej naturalny. Moim zdaniem ten efekt jest jednym z podstawowych narzędzi każdego realizatora dźwięku, bo pozwala zadbać o komfort słuchacza i estetykę materiału. Warto też wspomnieć, że zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie stopniowego ściszania jest polecane zamiast nagłego wyciszenia, bo ludzkie ucho zdecydowanie lepiej odbiera takie łagodne zanikanie dźwięku. W Audacity możesz regulować, jak długo i jak intensywnie efekt ma działać, co daje dużą kontrolę nad końcowym rezultatem. Dobrze jest eksperymentować z różnymi długościami fade out, bo nie zawsze najkrótszy efekt brzmi najlepiej.

Pytanie 40

Czy wraz ze zwiększeniem stopnia kompresji materiału dźwiękowego w formie cyfrowej następuje?

A. poprawa jakości dźwięku

B. pogorszenie jakości dźwięku

C. wzrost liczby kanałów

D. redukcja liczby kanałów

Wzrost stopnia kompresji materiału dźwiękowego jest procesem, w którym dane audio są redukowane, aby zmniejszyć ich rozmiar. Zasadniczo, im wyższy stopień kompresji, tym więcej informacji dźwiękowych zostaje usuniętych, co prowadzi do pogorszenia jakości dźwięku. Kompresja stratna, jak MP3, polega na eliminacji dźwięków, które są mniej słyszalne dla ludzkiego ucha, ale to także oznacza, że oryginalny materiał dźwiękowy nie może być w pełni odtworzony. Przykładem może być użycie niskiej jakości ustawień kompresji w produkcji muzycznej, co skutkuje słabszą jakością odtwarzania na systemach audio o wysokiej rozdzielczości. W branży audio, standardy takie jak FLAC oferują kompresję bezstratną, która zachowuje wszystkie szczegóły dźwięku, dlatego w profesjonalnych nagraniach preferuje się tego rodzaju formaty, aby uzyskać jak najlepszą jakość dźwięku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej