Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 17 listopada 2025 11:50
  • Data zakończenia: 17 listopada 2025 12:26

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Czynnikiem mogącym prowadzić do dysfunkcji układu żucia jest

A. korzystanie ze smoczka
B. gryzienie paznokci
C. nawykowe podpieranie podbródka
D. oddychanie ustami
Oddychanie przez usta ma istotny wpływ na funkcjonowanie narządu żucia. W normalnych warunkach, prawidłowe oddychanie powinno odbywać się przez nos, co sprzyja naturalnemu rozwojowi zgryzu oraz ustawieniu żuchwy. Kiedy jednak osoba oddycha przez usta, może to prowadzić do szeregu dysfunkcji, takich jak zniekształcenie zgryzu, problemy z artykulacją oraz osłabienie mięśni żucia. Przykładowo, dzieci, które nawykowo oddychają przez usta, często mają szersze podniebienie, co może spowodować problemy ortodontyczne w przyszłości. Właściwe nawyki oddechowe są kluczowe dla zdrowia jamy ustnej, a ich ignorowanie może prowadzić do długofalowych konsekwencji zdrowotnych. Warto konsultować się z ortodontą lub specjalistą od medycyny stomatologicznej, aby zidentyfikować potencjalne problemy związane z oddychaniem oraz wdrożyć odpowiednie metody terapeutyczne, takie jak ćwiczenia oddechowe czy terapie ortodontyczne, które mogą pomóc w przywróceniu prawidłowego wzorca oddychania.
Pytanie 2

Oznaczając górny pierwszy trzonowiec mleczny po prawej stronie w systemie Haderupa, asystentka stomatologiczna powinna zanotować w dokumentacji

A. 16
B. 04+
C. 54
D. +IV
Odpowiedź 04+ jest okej, bo w systemie Haderupa to oznaczenie dotyczy pierwszego trzonowego mlecznego zęba górnego po prawej stronie. To dość powszechny system w stomatologii, gdzie klasyfikacja zębów ma znaczenie, zwłaszcza w takiej praktyce. W tym systemie cyfry odnoszą się do konkretnych zębów, a '0' oznacza zęby mleczne, więc '+' mówi nam, że to ząb mleczny. Tego typu oznaczenia są super ważne przy dokumentacji leczenia ortodontycznego, bo pomagają śledzić, jak idzie postęp i co dalej robić. Jak są poprawnie oznaczone zęby, to łatwiej się komunikować między specjalistami. Z mojego doświadczenia, zapisanie takich rzeczy w międzynarodowym standardzie to klucz do sukcesu!
Pytanie 3

Po upływie określonych przez prawo terminów przechowywania w archiwum danej dokumentacji medycznej, podlega ona

A. odesłaniu do pacjenta
B. przekazaniu do odpowiedniego dla pacjenta oddziału NFZ
C. przekazaniu do Wojewódzkiej Poradni Stomatologicznej
D. zniszczeniu
Zniszczenie dokumentacji medycznej po upływie ustawowych okresów przechowywania jest działaniem zgodnym z przepisami prawa, które mają na celu zapewnienie ochrony danych osobowych pacjentów oraz utrzymanie standardów w zarządzaniu dokumentacją. Zgodnie z Ustawą o ochronie danych osobowych oraz ustawą o dokumentacji medycznej, po zakończeniu okresu archiwizacji, dokumenty te nie mogą być przechowywane dalej. Przykładem mogą być wyniki badań, historie choroby czy inne dane, które mogą być wrażliwe. Zniszczenie tych dokumentów powinno odbywać się w sposób, który uniemożliwia ich odtworzenie, co jest kluczowe dla zapewnienia prywatności pacjentów. W praktyce, może to obejmować niszczenie papierowych dokumentów w piecach lub niszczarkach przystosowanych do tego celu, a w przypadku dokumentacji elektronicznej – ich trwałe usunięcie przy użyciu odpowiednich narzędzi do nadpisywania danych. Przestrzeganie tych procedur jest niezbędne dla zachowania zgodności z obowiązującymi regulacjami oraz ochrony praw pacjentów.
Pytanie 4

Jaką metodę pracy powinien zastosować lekarz, który przymierza pacjentowi protezy woskowe?

A. Tradycyjną
B. Na sześć rąk
C. Solo
D. Na cztery ręce
Wybór metody tradycyjnej w przymierzaniu protez woskowych jest uzasadniony ze względu na jej sprawdzoną skuteczność oraz precyzję. Metoda ta polega na bezpośrednim zaangażowaniu lekarza w proces przymierzania, co pozwala na dokładne dopasowanie protezy do indywidualnych potrzeb pacjenta. W trakcie tego procesu specjalista może na bieżąco oceniać estetykę oraz funkcjonalność woskowej protezy, co jest kluczowe do osiągnięcia satysfakcjonujących rezultatów. Przykładowo, przy przymierzaniu protezy dentystycznej, lekarz może wprowadzać drobne modyfikacje w kształcie oraz rozmiarze, co przekłada się na komfort pacjenta. Metoda tradycyjna jest zgodna z aktualnymi standardami protetyki, które podkreślają znaczenie osobistego podejścia oraz interakcji między lekarzem a pacjentem, co sprzyja lepszemu zrozumieniu potrzeb i oczekiwań pacjenta.
Pytanie 5

Metodą na uzyskanie masy silikonowej typu putty jest

A. ugniatanie w dłoniach.
B. mieszanie na woskowym bloczku.
C. wyrabianie w naczyniu.
D. mieszanie na szklanej powierzchni.
Wyrabianie masy silikonowej w misce może wydawać się logicznym podejściem, jednak nie zapewnia ono takiego połączenia składników, jak ugniatanie w rękach. Technika ta może prowadzić do powstawania pęcherzyków powietrza, co negatywnie wpływa na jakość masy i jej właściwości. Z kolei mieszanie na płytce szklanej, mimo że pozwala na pewnego rodzaju kontrolę nad procesem, nie zapewnia odpowiedniego kontaktu materiału z dłońmi, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej elastyczności. Ręczne ugniatanie pozwala na lepsze wyczucie konsystencji i na bieżąco dostosowywanie proporcji. Mieszanie na bloczku woskowym, chociaż również może być użyteczne w niektórych zastosowaniach, nie jest optymalną metodą dla silikonów typu putty, ponieważ wosk może wprowadzać niepożądane zanieczyszczenia do masy. Każda z tych metod ma swoje ograniczenia i może prowadzić do nieprawidłowego przygotowania materiału, co w efekcie wpływa na końcowy rezultat. W praktyce, aby osiągnąć najlepsze wyniki, warto stosować sprawdzone techniki, które ułatwiają uzyskanie materiału o właściwych parametrach fizycznych i chemicznych.
Pytanie 6

W strefie transferu w zespole dentystycznym

A. przekazywane są narzędzia.
B. znajduje się asystor.
C. siedzi asystentka stomatologiczna.
D. siedzi operator.
Transferowa strefa pracy zespołu stomatologicznego to obszar, w którym kluczowe jest płynne przekazywanie narzędzi i materiałów pomiędzy członkami zespołu. Odpowiedź "przekazywane są narzędzia" jest poprawna, ponieważ w tej strefie asystentka stomatologiczna oraz lekarz muszą efektywnie współpracować, aby zapewnić pacjentowi odpowiednią opiekę i komfort. Przykładem może być sytuacja, w której lekarz wykonuje zabieg stomatologiczny i potrzebuje konkretnego narzędzia, takiego jak wiertło czy kleszcze. W momencie, gdy jego ręce są zajęte, asystentka powinna niezwłocznie przekazać potrzebne narzędzie, co minimalizuje przerwy w pracy i zwiększa efektywność zabiegu. Dobrą praktyką w miejscu pracy staje się również szkolenie zespołu w zakresie komunikacji niewerbalnej, co pozwala na szybką i precyzyjną wymianę narzędzi. W związku z tym transferowa strefa pracy jest zorganizowana z myślą o komfortowej i sprawnej współpracy, co jest zgodne z zasadami ergonomii i optymalizacji procesów w gabinetach stomatologicznych.
Pytanie 7

Podczas wykonywania zabiegu doszło do aspiracji obcego ciała. Pacjent jest świadomy, w tej sytuacji powinno się

A. zrealizować konikotomię
B. przeprowadzić 5 uderzeń między łopatkami, na przemian z 5 uciskami w nadbrzuszu
C. szybko wywołać wymioty
D. zalecić pacjentowi położenie się na plecach i zakazać kaszlenia
W przypadku aspiracji ciała obcego, gdy pacjent jest przytomny, najskuteczniejszym sposobem na usunięcie przeszkody jest zastosowanie sekwencji pięciu uderzeń między łopatkami połączonych z pięcioma uciśnięciami nadbrzusza. Takie postępowanie jest zgodne z wytycznymi American Heart Association oraz innymi standardami resuscytacji. Uderzenia między łopatkami pomagają wytworzyć ciśnienie, które może wypchnąć ciało obce z dróg oddechowych, a uciśnięcia nadbrzusza (manewr Heimlicha) również są skuteczne w generowaniu siły potrzebnej do usunięcia obstrukcji. Użycie tych dwóch technik w odpowiedniej sekwencji jest kluczowe, ponieważ może znacznie zwiększyć szanse na pomyślne usunięcie ciała obcego bez konieczności interwencji chirurgicznej. W praktyce, jeśli pacjent jest w stanie kaszleć, to również można zachęcać go do kaszlu, co stanowi naturalny mechanizm obronny organizmu, jednak w sytuacjach krytycznych, gdy do kaszlu nie dochodzi, powyższa metoda jest zalecana. Warto pamiętać, że w przypadku, gdy pacjent traci przytomność lub nie podejmuje skutecznych prób oddychania, konieczne jest natychmiastowe wezwanie pomocy medycznej.
Pytanie 8

Kleszcze Meissnera wykorzystywane są w gabinecie

A. chirurgicznej
B. periodontologicznej
C. zachowawczej
D. ortodontycznej
Kleszcze Meissnera są narzędziem chirurgicznym wykorzystywanym głównie w procedurach operacyjnych, gdzie precyzja i kontrola są kluczowe. Stosowane w chirurgii, kleszcze te umożliwiają uchwycenie i manipulację tkankami w sposób zapewniający minimalne uszkodzenie otaczających struktur. Przykłady zastosowania obejmują zabiegi na organach wewnętrznych, gdzie chirurg potrzebuje narzędzia, które pozwala na delikatne trzymanie i precyzyjne działanie. Warto zaznaczyć, że w chirurgii stosuje się różne typy kleszczy, w zależności od specyfiki zabiegu i wymagań dotyczących uchwytu. Kluczowe jest również zrozumienie, że kleszcze te muszą być używane zgodnie z zasadami aseptyki i odpowiednich praktyk operacyjnych, aby zminimalizować ryzyko infekcji oraz zapewnić bezpieczeństwo pacjenta. Dobrze przeszkolony personel medyczny zna zastosowanie kleszczy Meissnera w kontekście różnych procedur chirurgicznych, co przyczynia się do poprawy wyników leczenia. Zgodne z najlepszymi praktykami w chirurgii, kleszcze te odgrywają ważną rolę w osiąganiu optymalnych rezultatów w zabiegach operacyjnych.
Pytanie 9

Analiza tętna dostarcza informacji

A. o przejrzystości tętnicy szyjnej
B. o wartościach ciśnienia krwi w fazie skurczu
C. o wartościach ciśnienia krwi w fazie rozkurczu
D. o liczbie uderzeń serca
Pomiar tętna to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o ocenę, jak działa układ sercowo-naczyniowy. Dzięki niemu możemy się dowiedzieć, ile razy w ciągu minuty serce się kurczy, co jest takim podstawowym wskaźnikiem zdrowia pacjenta. Tętno można zmierzyć na kilka sposobów – na przykład, można je sprawdzić, dotykając tętnic, używając pulsoksymetru, a nawet elektrokardiogramu. W szpitalach ocena tętna jest niezbędna, bo pomaga w diagnozowaniu różnych problemów, jak arytmie czy niewydolność serca. Rekomendacje, np. od American Heart Association, mówią, jak ważne jest regularne sprawdzanie tętna, bo to pomaga w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych. Warto wiedzieć, że normalne tętno u dorosłych powinno wynosić od 60 do 100 uderzeń na minutę, a jego zmiany mogą sugerować różne problemy zdrowotne. To więc naprawdę cenne informacje w pracy lekarzy.
Pytanie 10

Pedodoncja to gałąź stomatologii zajmująca się profilaktyką oraz terapią chorób

A. zębów i jamy ustnej u dzieci
B. stawu skroniowo-żuchwowego
C. przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej
D. podłoża protetycznego
Pedodoncja to naprawdę ważna dziedzina stomatologii, która skupia się na zdrowiu zębów i jamy ustnej u dzieci. Dentyści dziecięcy nie tylko leczą próchnicę, ale też robią sporo, żeby nauczyć maluchy oraz ich rodziców, jak dbać o zęby i prowadzić zdrowy tryb życia. Fajnym przykładem jest to, jak wprowadzają dzieci w świat regularnych wizyt u dentysty. Dzięki temu mogą szybko zauważyć problemy i pomóc zmniejszyć strach przed leczeniem. Nie zapominajmy też, że dzieci mają inne potrzeby niż dorośli, dlatego opieka stomatologiczna dla nich jest trochę inna. Pedodoncja więc jest super istotna, bo pomaga zapobiegać problemom ze zdrowiem jamy ustnej, co przekłada się na lepsze samopoczucie dzieci w przyszłości.
Pytanie 11

W amerykańskim systemie oznaczania zębów, stały siekacz oznaczany jest cyfrą 9

A. boczny po prawej stronie w żuchwie
B. przyśrodkowy po prawej stronie w szczęce
C. przyśrodkowy po lewej stronie w szczęce
D. boczny po lewej stronie w żuchwie
Zrozumienie błędnych odpowiedzi wymaga analizy, dlaczego numeracja zębów w systemie amerykańskim jest tak istotna i jak może prowadzić do nieporozumień. Przykładowo, podanie, że cyfra 9 oznacza boczny siekacz po stronie prawej w żuchwie, jest niezgodne z ustaleniami systemu, ponieważ w rzeczywistości oznaczenie to odnosi się do przyśrodkowego siekacza po stronie lewej w szczęce. Takie błędne przypisanie może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia struktury anatomicznej lub z mylenia prawej i lewej strony w kontekście jamy ustnej. Ponadto, błędne przypisania dotyczące lokalizacji zębów mogą prowadzić do nieodpowiednich interwencji stomatologicznych, co z kolei może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla pacjentów. Ważne jest, aby stomatolodzy i studenci stomatologii byli świadomi podstawowych zasad oraz standardów dotyczących oznaczania zębów, aby uniknąć takich nieporozumień. Przykłady osób, które nie zrozumiały klasyfikacji, mogą ilustrować, jak brak wiedzy na temat lokalizacji zębów prowadzi do nieprawidłowych planów leczenia. Dlatego edukacja w tym zakresie jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości opieki stomatologicznej.
Pytanie 12

Każdy pojemnik oraz worek na odpady medyczne powinien mieć wyraźne oznakowanie identyfikacyjne zawierające

A. jedynie godzinę zamknięcia
B. m.in. adres zamieszkania lub siedzibę producenta odpadu
C. okres przechowywania odpadów
D. wyłącznie imię i nazwisko producenta odpadu
Odpowiedź wskazująca na konieczność umieszczenia adresu zamieszkania lub siedziby wytwórcy odpadu w oznakowaniu pojemników i worków z odpadami medycznymi jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa oraz standardami branżowymi, takie oznakowanie jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i odpowiedniego zarządzania odpadami niebezpiecznymi. Przykładowo, w Polsce regulacje dotyczące gospodarki odpadami medycznymi zawarte są w Ustawie o odpadach oraz w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia. Oznakowanie to ma na celu identyfikację wytwórcy, co jest istotne w kontekście odpowiedzialności za prawidłowe postępowanie z odpadami, a także w celu ich ewentualnego śledzenia w przypadku niewłaściwego gospodarowania. Ponadto, umiejscowienie takich informacji na pojemnikach sprzyja szybkiemu lokalizowaniu źródła i rodzaju odpadów, co jest niezbędne w sytuacjach awaryjnych. W praktyce, stosowanie odpowiednich oznaczeń pozwala na lepsze zarządzanie procesem segregacji i transportu odpadów medycznych, co wpływa na ochronę zdrowia publicznego oraz środowiska.
Pytanie 13

Metoda przekazywania narzędzi w systemie 'Duo' nosi nazwę

A. oburęcznego przekazywania, stosowaną u pacjenta leżącego
B. oburęcznego przekazywania, stosowaną u pacjenta siedzącego
C. jednoręcznego przekazywania, stosowaną u pacjenta siedzącego
D. jednoręcznego przekazywania, stosowaną u pacjenta leżącego
Metoda przekazywania narzędzi podaj-przejmij w metodzie "Duo" jest uznawana za jednoręczne przekazywanie w kontekście pracy z leżącym pacjentem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze opieki zdrowotnej. W tej metodzie, jeden opiekun używa jednej ręki do przekazania narzędzia drugiemu opiekunowi, co minimalizuje ryzyko przypadkowego uszkodzenia pacjenta lub narzędzi. Przykładem może być sytuacja, w której jeden z pracowników medycznych przekazuje narzędzie chirurgiczne drugiemu podczas operacji, co powinno być wykonane w sposób kontrolowany i ostrożny. Zgodnie z zasadami bezpieczeństwa, kluczowe jest, aby obie osoby były dobrze zaznajomione z procedurą oraz miały odpowiednie umiejętności, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z przekazywaniem narzędzi. Tego typu podejście jest również wspierane przez standardy, takie jak te opracowane przez organizations takie jak American National Standards Institute (ANSI) i American College of Surgeons (ACS), które podkreślają znaczenie efektywnej komunikacji oraz koncentracji na bezpieczeństwie pacjenta w operacjach medycznych.
Pytanie 14

Jednym z elementów zapobiegania wadom zgryzu w rejonie bocznym jest unikanie

A. używania smoczka do ssania
B. nabywania nawyku niewyraźnego wymawiania
C. spożywania twardych posiłków
D. wcześnie występującej utracie zębów mlecznych
Przedwczesna utrata zębów mlecznych jest kluczowym czynnikiem w profilaktyce wad zgryzu, szczególnie w odcinku bocznym. Utrata zębów mlecznych w zbyt wczesnym wieku może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia zębów stałych, co w konsekwencji może wpłynąć na rozwój zgryzu. W przypadku braku zęba mlecznego, sąsiednie zęby mogą przesuwać się w kierunku pustego miejsca, co prowadzi do nieprawidłowości w okluzji lub stłoczeń. Dlatego istotne jest, aby rodzice i opiekunowie dbali o zdrowie zębów mlecznych przez regularne wizyty u dentysty oraz edukację dzieci na temat higieny jamy ustnej. W przypadku utraty zęba mlecznego na skutek urazu lub próchnicy, wskazane jest rozważenie zastosowania tymczasowych rozwiązań protetycznych, aby zachować odpowiednie miejsce dla zęba stałego. Te działania są zgodne z zaleceniami Amerykańskiej Akademii Stomatologii Dziecięcej, która podkreśla znaczenie zachowania zębów mlecznych dla prawidłowego rozwoju zgryzu oraz ogólnego zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 15

Jakie właściwości ozonu są stosowane w terapii próchnicy?

A. Osuszające.
B. Irrytujące.
C. Pobudzające.
D. Dezynfekujące.
Ozon terapia, znana również jako ozonoterapia, wykorzystuje właściwości dezynfekujące ozonu w leczeniu próchnicy oraz innych infekcji jamy ustnej. Ozon, będąc silnym utleniaczem, skutecznie eliminuje bakterie, wirusy i grzyby, co czyni go cennym narzędziem w stomatologii. Jako gaz, ozon przenika do tkanek i zębów, neutralizując patogenne mikroorganizmy i przyspieszając proces gojenia. W praktyce, ozonoterapia może być stosowana zarówno w profilaktyce, jak i w leczeniu zaawansowanej próchnicy, gdzie tradycyjne metody mogą być niewystarczające. Badania wskazują, że stosowanie ozonu może zmniejszyć potrzebę tradycyjnego leczenia kanałowego oraz przyczynić się do szybszej regeneracji zainfekowanej tkanki. Warto zaznaczyć, że ozonoterapia powinna być stosowana zgodnie z zaleceniami i standardami branżowymi, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność zabiegu.
Pytanie 16

W sytuacji nagłego zatrzymania krążenia, resuscytację krążeniowo-oddechową wykonuje się zgodnie z tzw. schematem ABC. Znak A oznacza

A. podjęcie oraz prowadzenie pośredniego masażu serca
B. rozpoczęcie i wykonywanie sztucznego oddychania
C. zapewnienie drożności górnych dróg oddechowych
D. wykonanie EKG oraz farmakoterapię
Litera A w schemacie ABC oznacza 'Airway', czyli utrzymywanie drożności górnych dróg oddechowych. To fundamentalny krok w resuscytacji krążeniowo-oddechowej, ponieważ niewłaściwie udrożnione drogi oddechowe mogą prowadzić do hipoksji, co znacznie zmniejsza szanse na przeżycie osoby z nagłym zatrzymaniem krążenia. Praktyczne zastosowanie tej zasady wymaga zastosowania technik takich jak pochylenie głowy do tyłu i uniesienie podbródka, aby otworzyć drogi oddechowe. W przypadku obecności ciała obcego należy zastosować techniki usuwania, jak manewr Heimlicha lub wykorzystanie narzędzi takich jak laryngoskopy. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, zapewnienie drożności dróg oddechowych powinno być pierwszym krokiem w przypadku zatrzymania krążenia, aby umożliwić skuteczne sztuczne oddychanie i masaż serca. Należy również pamiętać, że stosowanie urządzeń wspomagających drożność, jak maski do wentylacji, powinno być zgodne z aktualnymi standardami, aby zminimalizować ryzyko aspiracji i innych powikłań.
Pytanie 17

Zjawisko prowadzące do ubytków niepochodzenia próchnicowego, które objawia się utratą tkanek wskutek kontaktu zębów przeciwstawnych podczas spożywania twardych pokarmów, to

A. demastykacja
B. erozja
C. atrycja
D. abfrakcja
Demastykacja to proces, który odnosi się do utraty tkanek zębowych wskutek kontaktu zębów przeciwstawnych podczas żucia twardych pokarmów. Ten mechanizm może prowadzić do powstawania ubytków niepróchnicowego pochodzenia, co ma istotne znaczenie w praktyce stomatologicznej. W odróżnieniu od erozji, która wynika z działania kwasów na szkliwo, atrycji, związanej z naturalnym ścieraniem się zębów, czy abfrakcji, która dotyczy utraty tkanek w wyniku sił mechanicznych powodujących mikrouszkodzenia, demastykacja jest wynikiem bezpośredniego kontaktu zębów. Przykładem są pacjenci, którzy regularnie spożywają twarde pokarmy (np. orzechy, twarde cukierki), co prowadzi do zwiększonego ryzyka uszkodzenia zębów. W codziennej praktyce dentystycznej, lekarze często monitorują i oceniają stan uzębienia pacjentów, aby zidentyfikować takie zmiany, a także zalecają odpowiednie metody ochrony zębów, takie jak użycie nakładek ochronnych podczas żucia twardych pokarmów lub zmiana diety, aby ograniczyć ryzyko demastykacji.
Pytanie 18

Aby uzyskać wycisk orientacyjny, konieczne jest przygotowanie masy

A. silikonowej
B. termoplastycznej
C. agarowej
D. alginatowej
Masa alginatowa to naprawdę fajny materiał do pobierania wycisków orientacyjnych. Czemu? Bo ma świetne właściwości reologiczne, a przygotowanie i używanie go to żaden problem. Alginat, będący pochodną alg, wiąże się szybko, co jest mega ważne, gdy potrzebujemy uzyskać dobre wyciski w krótkim czasie. W stomatologii często wykorzystuje się go, by dokładnie odwzorować zęby, zarówno w ortodoncji, jak i protetyce. Jego elastyczność i zdolność do oddawania szczegółów anatomicznych są wręcz niezastąpione w sytuacjach, gdzie precyzja naprawdę się liczy. A usuwanie go z jamy ustnej pacjenta? Prosta sprawa, co zdecydowanie zmniejsza dyskomfort. W branży stomatologicznej alginat jest polecany przez różne towarzystwa jako materiał do wycisków, kiedy liczy się zarówno dokładność, jak i szybkość. No i jeszcze to, że są różne odmiany alginatu, co pozwala na dopasowanie go do konkretnych wymagań klinicznych.
Pytanie 19

Początkowym krokiem w terapii stanu zapalnego dziąseł jest

A. naprawa wad zgryzu
B. zmiana protezy częściowej
C. wyleczenie wszystkich zębów
D. eliminacja złogów nazębnych
Usunięcie złogów nazębnych jest kluczowym pierwszym krokiem w leczeniu stanu zapalnego dziąseł, ponieważ złogi te są główną przyczyną podrażnienia tkanek dziąseł. Złogi składają się z bakterii, resztek pokarmowych i mineralizowanego osadu, co prowadzi do rozwoju stanu zapalnego. Regularne usuwanie tych złogów poprzez profesjonalne czyszczenie, takie jak skaling, jest zgodne z wytycznymi wielu organizacji dentystycznych, w tym American Dental Association (ADA). Przykładowo, pacjent z zapaleniem dziąseł powinien być poddany skalingowi co najmniej raz na sześć miesięcy, aby zapobiec dalszym problemom. Warto również zwrócić uwagę na regularną higienę jamy ustnej, w tym codzienne szczotkowanie zębów oraz nitkowanie, co wspiera zdrowie dziąseł i zapobiega gromadzeniu się złogów. Taka kompleksowa opieka dentystyczna jest kluczowa dla utrzymania zdrowia jamy ustnej oraz zapobiegania bardziej zaawansowanym problemom, takim jak paradontoza.
Pytanie 20

Zabieg przeprowadzany po około 3 tygodniach od nałożenia wypełnienia kompozytowego, polegający na ponownym pokryciu jego krawędzi w celu usunięcia nieszczelności pierwotnej, to

A. rebonding
B. adhesive
C. etching
D. coupling
Rebonding, czyli powtórne pokrycie obrzeża wypełnienia kompozytowego, to kluczowy krok w zapewnieniu długowieczności i prawidłowego funkcjonowania wypełnienia. Proces ten jest zalecany około 3 tygodnie po założeniu wypełnienia, aby zminimalizować ryzyko nieszczelności, które może prowadzić do problemów z próchnicą i utraty integralności zęba. W trakcie rebondingu, dentysta stosuje specjalne materiały adhezyjne, które mają na celu wzmocnienie połączenia pomiędzy istniejącym kompozytem a nowym materiałem. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie dokładnej oceny stanu wypełnienia przed przystąpieniem do tego zabiegu, aby upewnić się, że nie ma innych problemów, które mogłyby wpływać na wynik. Zabieg ten jest zgodny z aktualnymi standardami dentystycznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnej pracy oraz stosowania sprawdzonych technik, aby zapewnić pacjentowi maksymalne bezpieczeństwo i komfort. Rebonding jest szczególnie ważny w przypadku wypełnień w obszarach narażonych na dużą siłę żucia, gdzie ryzyko uszkodzenia jest znaczące.
Pytanie 21

Wszystkie medykamenty w gabinecie dentystycznym powinny być składowane w oryginalnych opakowaniach

A. w osobnych, ogólnodostępnych szafkach
B. w osobnych, zamykanych szafkach
C. w otwartych pojemnikach na biurku
D. w zamkniętych pojemnikach w chłodziarce
Przechowywanie leków w osobnych zamykanych szafkach to kluczowy element zapewnienia ich bezpieczeństwa oraz utrzymania odpowiedniej jakości. Leki dentystyczne, jak wszystkie substancje medyczne, powinny być chronione przed dostępem osób nieuprawnionych, co minimalizuje ryzyko ich niewłaściwego użycia lub narażenia na działanie niekorzystnych czynników. Zamykane szafki zabezpieczają również preparaty przed działaniem światła, wilgoci oraz temperatury, co jest szczególnie istotne w przypadku niektórych leków wrażliwych na te czynniki. Przykładowo, leki zawierające substancje biologiczne czy hormony mogą wymagać szczególnych warunków przechowywania, aby zachować swoją skuteczność. W gabinetach stomatologicznych zaleca się także prowadzenie ewidencji leków, aby kontrolować ich daty ważności i śledzić wykorzystanie, co jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego oraz innymi standardami branżowymi.
Pytanie 22

Skutkiem nieleczonej głębokiej próchnicy jest

A. dysplazja zębiny
B. zapalenie miazgi
C. ubytek abfrakcyjny
D. hipoplazja szkliwa
Zapalenie miazgi, będące następstwem nieleczonej próchnicy głębokiej, jest poważnym stanem zapalnym, który może prowadzić do bólu, obrzęku oraz potencjalnych powikłań, takich jak ropnie. Próchnica głęboka to proces demineralizacji tkanek zęba, który osiąga miazgę, powodując jej stan zapalny. W przypadku braku interwencji, bakterie mogą przedostać się do miazgi, co skutkuje zapaleniem. Leczenie zapalenia miazgi może obejmować leczenie kanałowe lub ekstrakcję zęba, co podkreśla znaczenie wczesnej diagnostyki i interwencji. Kluczowe jest regularne monitorowanie stanu zdrowia jamy ustnej oraz wdrażanie praktyk profilaktycznych, takich jak kontrolne wizyty u stomatologa i higiena jamy ustnej zgodna z zaleceniami. W dobie rosnącej liczby przypadków chorób jamy ustnej, znajomość konsekwencji próchnicy oraz ich skutków zdrowotnych staje się niezbędna dla każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii.
Pytanie 23

Przechowywanie odpadów medycznych z kodem 18 01 03 przez 30 dni powinno odbywać się w temperaturze

A. do 10°C
B. od 10°C do 18°C
C. od 18°C
D. powyżej 18°C
Magazynowanie odpadów medycznych o kodzie 18 01 03, które zawierają odpady niebezpieczne, wymaga szczególnej uwagi ze względu na ich potencjalne zagrożenie dla zdrowia publicznego i środowiska. Odpady te powinny być przechowywane w temperaturze do 10°C w celu minimalizacji ryzyka ich rozkładu oraz namnażania patogenów, które mogą prowadzić do poważnych zakażeń. Przechowywanie w niskiej temperaturze ogranicza degradację substancji czynnych oraz zmniejsza ryzyko emisji niebezpiecznych substancji do atmosfery. Przykładem odpowiedniego zastosowania jest wykorzystanie specjalistycznych chłodni w placówkach medycznych, które zapewniają odpowiednie warunki do przechowywania tego typu odpadów przez określony czas. Zgodnie z przepisami prawa oraz standardami branżowymi, takimi jak normy ISO dla zarządzania odpadami, przestrzeganie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowia i środowiska. Właściwe magazynowanie odpadów medycznych minimalizuje także koszty związane z ich utylizacją i ewentualnymi konsekwencjami prawnymi wynikającymi z niewłaściwego zarządzania odpadami.
Pytanie 24

Jakie rodzaje tkanek budują przyzębie?

A. Błona śluzowa, zęby, wyrostki podniebienne
B. Korona, korzeń, wyrostek zębodołowy
C. Dziąsło, wyrostki podniebienne, zęby
D. Cement korzeniowy, ozębna, kość wyrostka zębodołowego, dziąsło
Odpowiedź, która wskazuje na cement korzeniowy, ozębna, kość wyrostka zębodołowego oraz dziąsło, jest prawidłowa, ponieważ te tkanki są kluczowymi składnikami przyzębia. Przyzębie pełni istotną rolę w utrzymaniu zębów w ich właściwej pozycji oraz w ich stabilności, co jest niezbędne dla prawidłowej funkcji żucia i estetyki. Cement korzeniowy, który pokrywa korzenie zębów, jest odpowiedzialny za ich przyczepność do ozębnej, tkanki łącznej, która otacza korzeń zęba. Kość wyrostka zębodołowego wspiera zęby, zapewniając im odpowiednią stabilizację, natomiast dziąsło chroni i wspiera zęby, tworząc barierę dla drobnoustrojów. W praktyce stomatologicznej znajomość tych strukturalnych elementów jest kluczowa w diagnostyce oraz leczeniu chorób przyzębia, takich jak paradontoza, która może prowadzić do utraty zębów. Z punktu widzenia standardów stomatologicznych, ważne jest regularne monitorowanie zdrowia tkanek przyzębia, co może pomóc w zapobieganiu poważnym komplikacjom. Właściwa higiena jamy ustnej oraz regularne wizyty u stomatologa są kluczem do utrzymania zdrowia tych tkanek.
Pytanie 25

Jakiego załadunku powinna dotyczyć kontrola wewnętrzna procesu sterylizacji?

A. Każdego
B. Losowo wybranego
C. Pierwszego
D. Ostatniego
Ograniczenie kontroli procesu sterylizacji jedynie do ostatniego, pierwszego lub losowo wybranego załadunku jest niewłaściwe i niezgodne z najlepszymi praktykami w zakresie jakości oraz bezpieczeństwa. Wybór tylko ostatniego załadunku mógłby prowadzić do sytuacji, w której nie zidentyfikowane problemy z wcześniejszymi załadunkami pozostają niewykryte, co stwarza zagrożenie dla pacjentów. Z kolei koncentrowanie się na pierwszym załadunku w cyklu sterylizacji mogłoby prowadzić do błędnego wniosku, że cały proces jest skuteczny, mimo że zmiany w warunkach operacyjnych lub w materiałach mogłyby wpłynąć na późniejsze załadunki. Podobnie, losowy wybór załadunku do kontroli nie zapewnia systematycznego podejścia do weryfikacji skuteczności procesu sterylizacji, co jest kluczowe dla zachowania ciągłości jakości. Takie podejścia mogą wynikać z błędnych przekonań dotyczących efektywności procesów, gdzie zamiast systematycznego monitorowania, stosowane są metody oparte na przypadkowości. Dlatego też, aby zagwarantować, że każdy załadunek jest odpowiednio zweryfikowany i spełnia normy, niezbędne jest stosowanie pełnej kontroli każdego załadunku, zgodnie z zaleceniami standardów branżowych, takich jak ISO 11135 i ISO 17665, które podkreślają znaczenie dokładnej weryfikacji procedur sterylizacji.
Pytanie 26

Zarządzanie dokumentacją pacjentów w systemie chronologicznym polega na rejestrowaniu pacjentów według

A. daty urodzenia w systemie PESEL.
B. nazwiska pacjenta.
C. kolejności w rejestrze.
D. adresu zamieszkania.
Dokumentacja ewidencyjna pacjentów prowadzona w systemie chronologicznym na podstawie daty urodzenia w systemie PESEL jest kluczowym elementem w organizacji pracy placówek medycznych. System PESEL, który jest centralnym rejestrem danych osobowych w Polsce, umożliwia jednoznaczną identyfikację pacjentów na podstawie unikalnego numeru. Dzięki temu każde zdarzenie medyczne, które jest rejestrowane, może być powiązane z konkretną osobą, co zwiększa dokładność dokumentacji i ułatwia dostęp do informacji. W praktyce, prowadzenie dokumentacji według daty urodzenia pozwala na łatwe grupowanie pacjentów, co jest istotne w kontekście prowadzenia badań statystycznych oraz analizy epidemiologicznej. Umożliwia to również pracownikom służby zdrowia szybsze i bardziej efektywne podejmowanie decyzji dotyczących wizyt pacjentów, co ma istotne znaczenie w zakresie jakości świadczonych usług medycznych. W kontekście dobrych praktyk, ważne jest, aby dokumentacja była prowadzona w sposób uporządkowany i zgodny z wymogami prawa, co przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa pacjentów oraz zwiększa przejrzystość procesów medycznych.
Pytanie 27

Ruch palców, wykorzystywany w stomatologii zachowawczej przez asystenta, klasyfikowany jest jako

A. II klasa ruchu
B. I klasa ruchu
C. IV klasa ruchu
D. III klasa ruchu
Ruch samych palców, stosowany w stomatologii zachowawczej przez asystę, klasyfikowany jest jako ruch I klasy. Oznacza to, że ruchy te są wykonywane w sposób bardzo precyzyjny, z wykorzystaniem wyłącznie palców, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia wysokiej jakości opieki nad pacjentem. W stomatologii zachowawczej, gdzie precyzja ma fundamentalne znaczenie, asysta dentystyczna często wykorzystuje ruchy I klasy do wykonywania takich zadań jak precyzyjne trzymanie narzędzi, rozkładanie materiałów stomatologicznych czy precyzyjne manipulowanie małymi elementami. W praktyce, te umiejętności są niezbędne do skutecznego wspierania lekarza dentysty, co przekłada się na usprawnienie przeprowadzanych zabiegów oraz zwiększenie komfortu pacjenta. Użycie ruchów I klasy jest zgodne z dobrymi praktykami, które podkreślają znaczenie precyzji i kontroli w stomatologii, co w konsekwencji może prowadzić do lepszych wyników klinicznych oraz minimalizowania ryzyka powikłań. Warto zauważyć, że umiejętność wykonywania ruchów I klasy jest często rozwijana podczas szkoleń i praktyk, co potwierdza ich znaczenie w pracy zespołu stomatologicznego.
Pytanie 28

Jakie rodzaje cementów zawierają fluor, który może uwalniać się z materiału wiążącego?

A. Cementy fosforanowe
B. Cementy glassjonomerowe
C. Cementy polikarboksylowe
D. Cementy cynkowo-siarczanowe
Cementy glassjonomerowe, znane również jako cementy szkło-jonomerowe, zawierają fluorki, które są w stanie uwalniać się z materiału związanego. Jednym z kluczowych atutów tych cementów jest ich zdolność do wymiany jonów z otoczeniem, co pozwala na uwalnianie fluoru, który działa ochronnie na zęby, zmniejszając ryzyko próchnicy. W praktyce oznacza to, że cementy te są szczególnie polecane w stomatologii dziecięcej oraz w przypadku pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia ubytków. Dodatkowo, ich właściwości bioaktywne sprawiają, że są stosowane jako materiał do wypełnień oraz cementów do mocowania uzupełnień protetycznych. Zgodnie z normami ISO, cementy glassjonomerowe charakteryzują się wysoką biokompatybilnością i są uznawane za materiał preferowany w leczeniu zębów mlecznych. Warto również zauważyć, że cementy te mają zdolność do wchłaniania minerałów z śliny, co dodatkowo wspiera remineralizację szkliwa.
Pytanie 29

Jaką liczbę testów biologicznych można założyć w autoklawie o objętości poniżej 20 litrów?

A. 2
B. 8
C. 6
D. 4
Odpowiedź 2 (4 testy) jest jak najbardziej na miejscu. Z tego co wiadomo, w autoklawach, które mają mniej niż 20 litrów, najlepiej umieszczać maksymalnie dwa testy biologiczne na raz. Dlaczego? Bo jak wrzucisz ich za dużo, to może się zdarzyć, że para wodna nie będzie się rozchodzić równomiernie, a to nie sprzyja dobrej sterylizacji. Testy biologiczne są mega ważne podczas procesu sterylizacji, więc każda próbka musi mieć trochę miejsca, żeby para mogła swobodnie krążyć. W laboratoriach czy szpitalach normy, takie jak ISO 11138, mówią o tym, ile testów można umieścić w autoklawie. Dlatego kluczowe jest, aby trzymać się tych wskazówek, jeśli chcemy mieć pewność, że wszystko będzie działać jak należy, a pacjenci będą bezpieczni. Z mojego doświadczenia, przestrzeganie takich zasad naprawdę wpływa na jakość usług medycznych.
Pytanie 30

Podczas wspomagania lekarza w przygotowywaniu ubytku próchnicowego asystentka stomatologiczna trzyma dmuchawko-strzykawkę w sposób

A. pisarski
B. dłoniowy
C. trójpalcowy
D. dwupalcowy
Odpowiedź "dłoniowym" jest poprawna, ponieważ w praktyce stomatologicznej, trzymanie dmuchawko-strzykawki chwytem dłoniowym zapewnia największą stabilność oraz precyzję podczas asystowania lekarzowi. Ten chwyt polega na pełnym uchwycie narzędzia dłońmi, co pozwala na swobodne operowanie nim, a także na kontrolowanie przepływu powietrza i wody. W kontekście zabiegów stomatologicznych, asystentka powinna być w stanie szybko reagować na zmieniające się potrzeby lekarza, co jest znacznie łatwiejsze przy użyciu chwytu dłoniowego. Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi i standardami w asystowaniu przy zabiegach stomatologicznych, ręka powinna być stabilna, co zmniejsza ryzyko rozpryskiwania płynów i zapewnia komfort pacjentowi. Szkolenia i praktyki w tej dziedzinie podkreślają wagę odpowiedniego trzymania narzędzi, co z kolei wpływa na efektywność i bezpieczeństwo całego procesu leczenia.
Pytanie 31

Wewnątrzpochodnym czynnikiem mogącym przyczynić się do rozwoju nabytych wad zgryzu jest

A. krzywica
B. oddychanie przez usta
C. naświetlanie promieniami rtg w czasie ciąży
D. nieprawidłowe połykanie
Krzywica to dość poważny problem, bo brak witaminy D może mocno odbić się na kościach i zębach. Kiedy nie dostarczamy odpowiednich składników odżywczych, zęby nie rosną tak jak powinny, co potem prowadzi do różnych wad zgryzu. Z moim doświadczeniem, różne deformacje czaszki i problemy ze wzrostem zębów to częste skutki krzywicy, a skutki tego to m.in. przodozgryz czy tyłozgryz. Z tego co widziałem, stomatolodzy zwykle pytają pacjentów o ich historię zdrowotną, żeby lepiej zrozumieć skąd się wzięły te wady. Myślę, że suplementacja witaminy D i nauka o zdrowej diecie mogą naprawdę pomóc w zapobieganiu problemom z zębami. Współczesna ortodoncja stawia na wczesną diagnostykę i reagowanie na nieprawidłowe rozwój szczęk i zębów, co jest super ważne.
Pytanie 32

Artykaina oraz mepiwakaina stanowią składniki preparatów

A. znieczulających
B. odkażających
C. impregnujących
D. hemostatycznych
Artykaina i mepiwakaina to dwa znane anestetyki miejscowe, które są powszechnie stosowane w praktyce stomatologicznej oraz medycynie ogólnej. Oba te związki chemiczne należą do grupy amidów, co zapewnia im specyficzne właściwości farmakologiczne, takie jak szybkie działanie i stosunkowo krótkotrwały efekt znieczulający. Ich zastosowanie obejmuje zabiegi stomatologiczne, w których precyzyjne znieczulenie jest kluczowe dla komfortu pacjenta. Przykładem może być ekstrakcja zęba, gdzie znieczulenie miejscowe jest niezbędne, aby zminimalizować ból i stres związany z zabiegiem. Ponadto, artykaina charakteryzuje się lepszą penetracją tkanek i szybszym działaniem w porównaniu do innych anestetyków, co czyni ją preferowanym wyborem w wielu procedurach. Użycie tych anestetyków jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak American Dental Association, które podkreślają znaczenie odpowiedniego znieczulenia w praktyce stomatologicznej dla poprawy doświadczeń pacjentów i efektywności zabiegów.
Pytanie 33

W trakcie przygotowywania ubytku doszło do uszkodzenia miazgi. Asystentka stomatologiczna powinna na polecenie lekarza przyrządzić i podać Alcaliner przygotowany na sterylnej płytce sterylnej.

A. szpatułką plastikową
B. szpatułką metalową
C. szpatułką agatową
D. szpatułką drewnianą
Użycie metalowej szpatułki do przygotowania i podania Alcalinera jest uzasadnione z kilku powodów. Metalowe szpatułki są preferowane w stomatologii ze względu na ich trwałość, odporność na wysokie temperatury oraz łatwość w utrzymaniu sterylności. Stosując metalową szpatułkę, asystentka stomatologiczna ma pewność, że materiał nie wchodzi w reakcje chemiczne z produktami wykorzystywanymi w trakcie zabiegu, co jest kluczowe w kontekście zachowania ich skuteczności i bezpieczeństwa. Dodatkowo, metalowa szpatułka umożliwia precyzyjne dozowanie i mieszanie materiałów, co jest istotne podczas pracy z substancjami takimi jak Alcaliner, który może być stosowany do ochrony miazgi zęba. Stosowanie metalowych narzędzi jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi praktyk chirurgicznych, co podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości opieki stomatologicznej. Warto również zauważyć, że metalowe narzędzia można łatwo poddać procesowi sterylizacji, co dodatkowo zmniejsza ryzyko zakażeń podczas zabiegów dentystycznych.
Pytanie 34

Pozostałości amalgamatu wysokosrebrowego powinny być wrzucone do worka w kolorze

A. białego
B. niebieskiego
C. żółtego
D. czarnego
Resztki amalgamatu wysokosrebrowego wrzucamy do żółtego worka, bo to jest zgodne z zasadami segregacji odpadów w medycynie i stomatologii. Amalgamat w dentystyce zawiera rtęć, srebro i inne metale, więc ważne jest, żeby go dobrze utylizować. Wiele krajów, w tym te w Unii Europejskiej, ma swoje systemy segregacji, żeby zmniejszyć ryzyko kontaktu z toksycznymi substancjami. Żółte odpady są klasyfikowane jako niebezpieczne, co oznacza, że placówki medyczne muszą je odpowiednio zbierać i przewozić. Jak źle je posortujemy, to mogą trafić do normalnych śmieci, co może być naprawdę niebezpieczne dla zdrowia i środowiska. Dlatego znajomość zasad utylizacji amalgamatu jest ważna nie tylko dla pracowników medycznych, ale też dla przestrzegania przepisów i etyki zawodu.
Pytanie 35

Wczesna utrata zębów siecznych w szczęce może skutkować

A. tyłozgryzem rzekomym
B. przodozgryzem rzekomym
C. przodozgryzem częściowym
D. tyłozgryzem częściowym
Wybór odpowiedzi dotyczących przodozgryzu częściowego oraz tyłozgryzu częściowego i rzekomego opiera się na niepełnym zrozumieniu mechanizmów ortodontycznych. Przodozgryz częściowy to sytuacja, w której tylko niektóre zęby sieczne w szczęce są przesunięte do przodu, co nie występuje w przypadku przodozgryzu rzekomego, który jest wynikiem utraty zębów siecznych. Tyłozgryz, z kolei, jest charakterystyczny dla sytuacji, w której zęby dolne są przesunięte ku tyłowi względem zębów górnych, co nie jest typowe przy przedwczesnej utracie zębów siecznych. Zrozumienie tych pojęć wymaga znajomości anatomicznych i funkcjonalnych aspektów zgryzu, które są kluczowe w diagnostyce i leczeniu ortodontycznym. Niezrozumienie zależności między utratą zębów a zmianami w zgryzie może prowadzić do błędnych wniosków, które nie uwzględniają złożoności układu stomatognatycznego. W praktyce, lekarze stomatolodzy powinni kierować się zasadą holistycznego podejścia do diagnozowania i leczenia, co pomaga uniknąć sytuacji, w których nieprawidłowe zrozumienie problematyki prowadzi do niewłaściwych interwencji. Standardy stomatologiczne kładą szczególny nacisk na wczesne rozpoznawanie nieprawidłowości zgryzowych oraz ich odpowiednie leczenie, co może istotnie wpłynąć na jakość życia pacjentów.
Pytanie 36

U pacjenta przewidziano realizację protez pełnych. Po ustaleniu zwarcia centralnego przy pomocy wzorników, w dokumentacji laboratoryjnej należy skierować prośbę do technika dentystycznego, aby na kolejną wizytę przygotował

A. gotowe protezy akrylowe
B. modele orientacyjne
C. łyżki indywidualne
D. protezy w fazie wosku
Wybór protez w fazie wosku jako etapu w procesie tworzenia protez całkowitych jest kluczowy pod względem technicznym i klinicznym. Protezy w fazie wosku są niezbędnym krokiem w celu dokładnej oceny estetyki, funkcji oraz komfortu pacjenta przed ostatecznym wykonaniem gotowych protez akrylowych. Dzięki możliwości wykonania próbnych protez z wosku, dentysta ma szansę na ocenę occlusji, zaznaczenie punktów stycznych oraz wprowadzenie ewentualnych poprawek. To podejście pozwala na symulację ostatecznego efektu, co zwiększa satysfakcję pacjenta oraz redukuje ryzyko konieczności późniejszych korekt. Standardy branżowe, takie jak te promowane przez American Dental Association, sugerują, że etapy protetyczne powinny być dobrze zorganizowane, a każda faza powinna być starannie zaplanowana z uwzględnieniem potrzeb pacjenta. Przygotowanie protez w fazie wosku pozwala również na lepszą współpracę z technikiem dentystycznym, co przyczynia się do szybszego i bardziej efektywnego procesu produkcyjnego.
Pytanie 37

W pozycji leżącej nie wykonuje się czynności związanej z

A. ustaleniem wysokości zwarcia
B. odbudową zniszczonego zęba
C. leczeniem kanałowym
D. zabiegiem piaskowania
Ustalenie wysokości zwarcia to proces, który polega na ocenie i dostosowaniu kontaktu zębów w trakcie zgryzu. W przypadku gdy pacjent znajduje się w pozycji leżącej, może być trudne do dokładnego pomiaru, ponieważ pozycja ta nie odzwierciedla naturalnej postawy ciała oraz interakcji zębowych w trakcie normalnej aktywności, jak mówienie czy jedzenie. W praktyce stomatologicznej, ustalenie wysokości zwarcia powinno być przeprowadzane w pozycji siedzącej, co umożliwia lepszą ocenę i precyzję. Używane techniki, takie jak testy zgryzowe lub korekcja za pomocą elementów tymczasowych, są bardziej efektywne w pozycji, która naśladuje naturalny zgryz. Dzięki tym metodom, stomatolog może również zidentyfikować potencjalne problemy z zgryzem lub jego nieprawidłowości, co może prowadzić do dalszych działań terapeutycznych. Odpowiednie ustalenie wysokości zwarcia jest kluczowe dla długoterminowego sukcesu w leczeniu stomatologicznym, jak protetyka czy ortodoncja, ponieważ błędnie ustalony zgryz może prowadzić do dyskomfortu, bólu oraz uszkodzenia zębów i stawów skroniowo-żuchwowych.
Pytanie 38

Jakiego typu próchnica powstaje w okolicy wypełnienia lub po jego utracie?

A. Okrągła
B. Początkowa
C. Niezwykła
D. Wtórna
Próchnica wtórna, czyli ta która powstaje wokół wypełnień, to dość powszechny problem. Zazwyczaj zdarza się, gdy wypełnienie jest uszkodzone lub po prostu zaczyna się psuć. W takich miejscach lubi gromadzić się płytka bakteryjna i resztki jedzenia, więc regularne kontroli u dentysty są kluczowe. Wiesz, jak to jest – jeśli nie zajmiesz się higieną jamy ustnej, to po pewnym czasie może się okazać, że wokół wypełnienia zaczyna powstawać ubytek, a to na pewno nie jest to, co chcielibyśmy mieć. Dlatego warto dbać o zęby, a szczególnie o te wypełnione. Mycie zębów, w tym przestrzeni międzyzębowych, to bardzo ważna sprawa. Często mówi się o edukacji pacjentów o profilaktyce, bo to naprawdę istotne, żeby utrzymać zęby w dobrym stanie.
Pytanie 39

Masy należące do hydrokoloidalnych materiałów wyciskowych to

A. alginatowa
B. stentsowa
C. silikonowa
D. elastomerowa
Masa alginatowa to jeden z tych materiałów, które są mega ważne w stomatologii. Dzięki swojej elastyczności i niskiemu skurczowi po utwardzeniu, naprawdę świetnie sprawdza się w praktyce. Alginat, jak pewnie wiesz, pochodzi z alg morskich i po dodaniu wody zmienia się w gęsty żel. To właśnie dzięki temu można dobrze odwzorować zęby i różne tkanki. Używamy go do wycisków przy implantach, ortodoncji czy protetyce. Zgodnie z normami ISO, powinien być stabilny wymiarowo i odporny na wodę, więc generalnie można na nim polegać. Co więcej, jest jednorazowy, co zwiększa komfort pacjenta i ułatwia zachowanie higieny. Jego właściwości są naprawdę korzystne, przez co często jest wybierany przez specjalistów ponad inne materiały.
Pytanie 40

Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja medyczna gabinetu stomatologicznego w postaci zdjęć rentgenowskich powinna być przechowywana przez co najmniej

A. 10 lat
B. 5 lat
C. 15 lat
D. 20 lat
Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja medyczna, w tym zdjęcia rentgenowskie z gabinetu stomatologicznego, powinna być przechowywana przez co najmniej 10 lat. Taki okres ochrony wynika z regulacji prawnych, które mają na celu zapewnienie pacjentom możliwości dostępu do informacji o ich stanie zdrowia przez odpowiednio długi czas. Przechowywanie dokumentacji przez 10 lat umożliwia również lekarzom rzetelne prowadzenie historii leczenia pacjentów, co jest kluczowe w przypadku długoterminowych terapii czy nawracających problemów zdrowotnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przypadek pacjenta, który po kilku latach wraca z problemami, które mogą być powiązane z wcześniejszymi leczeniami. Wówczas dostęp do zdjęć rentgenowskich sprzed lat pozwala na dokładną analizę i diagnozę. Ponadto, dobrymi praktykami branżowymi jest nie tylko przestrzeganie minimalnych wymagań, ale także dbanie o archiwizację dokumentacji w sposób, który zapewnia odpowiednie warunki przechowywania i zabezpieczenia przed ich utratą lub zniszczeniem, co jest równie istotne w kontekście prowadzenia gabinetu stomatologicznego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej