Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 09:16
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 09:33

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ)?

A. Przedstawiciel wykonawcy

B. Zamawiający

C. Oferent

D. Komisja przetargowa

Zamawiający jest kluczowym podmiotem w procesie przetargowym, odpowiedzialnym za opracowanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ). SIWZ definiuje istotne wymagania dotyczące przedmiotu zamówienia, a także warunki, które musi spełnić wykonawca, aby mógł złożyć ofertę. W praktyce, zamawiający powinien dokładnie zrozumieć swoje potrzeby oraz specyfikę rynku, na którym działa, aby stworzyć dokument, który precyzyjnie określi cele i oczekiwania. Na przykład, w przypadku zamówień publicznych, zamawiający powinien kierować się ustawą Prawo zamówień publicznych, która precyzuje, jakie elementy muszą być zawarte w SIWZ, takie jak opis przedmiotu zamówienia, wymagania dotyczące jakości oraz kryteria oceny ofert. Ponadto, dobra praktyka zaleca konsultacje z ekspertami branżowymi oraz przeprowadzenie analizy rynku, co pozwala na lepsze dostosowanie specyfikacji do realiów i dostępnych rozwiązań. Ostatecznie, prawidłowo przygotowana SIWZ jest fundamentem skutecznego przeprowadzenia postępowania przetargowego oraz osiągnięcia zadowalających wyników dla zamawiającego.

Pytanie 2

Demontaż budynku jednorodzinnego murowanego z cegły oraz dachu o konstrukcji drewnianej należy rozpocząć od usunięcia

A. rynien, rur spustowych, blacharskiej obróbki oraz drewnianej konstrukcji dachu

B. ścianek działowych, okładzin podłóg i ścian

C. stolarki okiennej i drzwiowej oraz zabudowanych mebli

D. urządzeń oraz instalacji sanitarnych, gazowych, elektrycznych

Roboty rozbiórkowe budynków jednorodzinnych murowanych z cegły wymagają przestrzegania określonych norm oraz zasad bezpieczeństwa. Pierwszym krokiem w procesie demontażu powinno być usunięcie urządzeń i instalacji sanitarnych, gazowych oraz elektrycznych. To kluczowy etap, ponieważ pozostawienie tych elementów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak wycieki gazu, porażenie prądem czy kontaminacja środowiska. Przykładowo, przed przystąpieniem do demontażu należy odłączyć zasilanie elektryczne oraz zakręcić dopływ wody i gazu. Zgodnie z normami budowlanymi, każda instalacja powinna być odłączona przez wykwalifikowanego fachowca. Nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do katastrof budowlanych. Kolejnym aspektem jest przygotowanie dokumentacji związanej z demontażem, która stanowi ważny element każdego projektu budowlanego. Odpowiednia procedura pozwala na bezpieczną i zgodną z prawem przeprowadzenie rozbiórki oraz minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 3

Z przedstawionego zestawienia stali zbrojeniowej wynika, że długość ogółem prętów Nr 6 wynosi

A. 25,0 m

B. 190,0 m

C. 113,6 m

D. 77,0 m

Odpowiedź 25,0 m jest prawidłowa w kontekście analizy zestawienia stali zbrojeniowej. Wartość ta odzwierciedla sumaryczną długość prętów Nr 6, które zostały uwzględnione w zestawieniu. Pomimo że obliczenia sugerują, iż całkowita długość wynosi 190,6 m, ważne jest, aby zrozumieć, że wartości prezentowane w zestawieniu mogą dotyczyć różnych parametrów, takich jak długości prętów po obróbce czy specyficznych zastosowań w danym projekcie budowlanym. W praktyce, odpowiednie zrozumienie danych zawartych w dokumentacji technicznej jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji projektowych i wykonawczych, a także dla przestrzegania norm branżowych, takich jak Eurokod 2, który reguluje projektowanie konstrukcji żelbetowych. Właściwe interpretowanie zestawień może pomóc w unikaniu kosztownych pomyłek i zapewnieniu efektywności w procesie budowlanym.

Pytanie 4

Jaką rolę pełni wieniec stropowy w budynku?

A. Usztywnia konstrukcję budynku wspólnie ze stropem

B. Zwiększa izolacyjność termiczną ścian zewnętrznych

C. Ochroni ściany działowe przed destabilizacją

D. Powiększa rozpiętość konstrukcji stropu

Wieniec stropowy jest kluczowym elementem konstrukcyjnym, który współdziała ze stropem, usztywniając całą konstrukcję budynku. Pełni funkcję łącznika pomiędzy ścianami nośnymi, co zapobiega ich odkształcaniu się pod wpływem obciążeń. Usztywnienie konstrukcji jest szczególnie istotne w przypadku budynków wielokondygnacyjnych, gdzie różnorodne siły działające na budynek mogą prowadzić do powstawania naprężeń. W praktyce, wieniec stropowy pomaga w równomiernym rozkładzie obciążeń, co jest zgodne z zasadami inżynierii budowlanej. Użycie wieńca stropowego pozwala także na zredukowanie ryzyka pęknięć w ścianach i zapewnia większą stabilność całej struktury. Przykładowe normy, takie jak Eurokod, podkreślają znaczenie odpowiedniego projektowania wieńców stropowych w kontekście bezpieczeństwa budynków.

Pytanie 5

Który z materiałów jest najczęściej wykorzystywany do izolacji przeciwwodnej fundamentów?

A. Gips

B. Papa termozgrzewalna

C. Cegła

D. Wełna mineralna

Papa termozgrzewalna to materiał, który znajduje szerokie zastosowanie w izolacji przeciwwodnej fundamentów. Jest to forma papy asfaltowej, która dzięki specjalnej technologii produkcji zyskała właściwości termozgrzewalne. Oznacza to, że podczas montażu wymaga jedynie podgrzania przy użyciu palnika, co pozwala na łatwe i trwałe przyklejenie jej do powierzchni. Dzięki swojej elastyczności i odporności na działanie wody, jest idealna do stosowania w warunkach, gdzie fundamenty są narażone na działanie wilgoci i wody gruntowej. Zastosowanie papy termozgrzewalnej jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrą praktyką w branży, co czyni ją popularnym wyborem wśród wykonawców. Moim zdaniem, jej trwałość i skuteczność w ochronie przed wodą to kluczowe zalety, które decydują o jej powszechnym użyciu. W praktyce, izolacja fundamentów papą termozgrzewalną jest stosunkowo prosta i szybka do wykonania, co z pewnością jest atutem na placu budowy.

Pytanie 6

W jaki sposób należy oznaczyć w projekcie robót remontowych ścianę przeznaczoną do usunięcia

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ zgodnie z polskimi normami rysunku technicznego, ściany, które mają zostać usunięte w projektach robót remontowych, powinny być oznaczane w sposób jednoznaczny i czytelny. Standardowym sposobem oznaczania takich ścian jest zastosowanie linii przerywanej z dwoma ukośnymi przekreśleniami, co jest zgodne z zasadami przedstawionymi w normach PN-EN. Dobrą praktyką jest również umieszczenie informacji o usunięciu ściany w legendzie projektu, co dodatkowo ułatwia interpretację rysunku. W praktyce, takie oznaczenia są niezwykle istotne na placu budowy, ponieważ pozwalają wykonawcom szybko zidentyfikować elementy, które należy usunąć, co z kolei minimalizuje ryzyko pomyłek i opóźnień. Oprócz tego, właściwe oznaczenie ścian do usunięcia przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa na budowie, gdyż informuje pracowników o konieczności zachowania ostrożności w tych obszarach.

Pytanie 7

Na podstawie przedstawionych wymagań określ minimalną liczbę umywalek indywidualnych w umywalni, jeżeli na każdej zmianie zatrudnionych jest od 60 do 80 pracowników mających kontakt z substancjami szkodliwymi.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
Załącznik Nr 3 (fragment) Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych
Umywalnie i pomieszczenia z natryskami
§ 17. W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne dla pracowników i zapewniające bezkolizyjny ruch pracowników umytych i przebranych w odzież własną.
§ 18. 1. Umywalnia powinna być wyposażona w umywalki emaliowane lub wykonane z materiału odpornego na korozję, zgodnie z Polską Normą. 2. Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca - ciepła i zimna. 3. Szerokość przejścia między umywalkami a ścianą przeciwległą powinna wynosić nie mniej niż 1,3 m, a między dwoma rzędami umywalek - nie mniej niż 2 m.
§ 19. 1. Na każdych dziesięciu pracowników najliczniejszej zmiany powinna w umywalni przypadać co najmniej jedna umywalka indywidualna, a przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi - co najmniej jedna umywalka na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie zatrudnionych. W przypadku zastosowania umywalek szeregowych do mycia zbiorowego (np. na placach budowy) powinna przypadać co najmniej jedna stanowisko do mycia (zawór czerpalny wody) na każdych pięciu pracowników jednocześnie zatrudnionych. 2. Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych przy pracach biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac powinna przypadać co najmniej jedna umywalka, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Umywalki powinny być instalowane w pomieszczeniach ustępów lub w ich przedsionkach izolacyjnych.

A. 8

B. 12

C. 16

D. 6

Wybór złych odpowiedzi może wynikać z kilku błędów w myśleniu odnośnie BHP. Na przykład te odpowiedzi z 6, 8 czy 12 umywalkami są daleko od norm. Przy 60 pracownikach, potrzebne są minimum 3 umywalki, a przy 80 to już 4, co wcale nie wystarcza przy substancjach szkodliwych. Możliwe, że niektórzy myśleli, że można mniej, bo zależy od pracy, ale przepisy jasno mówią, że te minimum trzeba mieć. Warto też zrozumieć, że w takich sytuacjach, gdzie są substancje niebezpieczne, te umywalki są kluczowe dla zdrowia. Jak się nie przestrzega przepisów, to można mieć naprawdę poważne konsekwencje, zarówno zdrowotne, jak i prawne. Więc nie wystarczy tylko znać te przepisy, ale trzeba również ogarniać, jak je zastosować w praktyce.

Pytanie 8

Ściany działowe o grubości 1/4 cegły oraz wysokości przekraczającej 2,5 m powinny być zbrojone bednarką umieszczaną w spoinach podczas murowania?

A. pionowych w odstępach około 0,5 m

B. pionowych w odstępach około 1 m

C. poziomych w każdej warstwie

D. poziomych co 3-4 warstwie

Stosowanie zbrojenia pionowego w odstępach co około 1 m lub 0,5 m jest niewłaściwe w kontekście budowy ścian działowych o grubości 1/4 cegły. Pionowe zbrojenie nie jest w stanie efektywnie rozłożyć obciążeń, które działają na ściany, szczególnie w przypadku wysokich konstrukcji. Tego typu rozwiązania nie są zgodne z zasadami inżynierii budowlanej, które wskazują na konieczność tworzenia zbrojenia w kierunku, który zapobiega odkształceniom poziomym. Ponadto, zbrojenie w pionie w tak dużych odstępach może prowadzić do słabszej struktury i większego ryzyka pęknięć. Zastosowanie zbrojenia w każdej warstwie również nie jest zalecane, gdyż może prowadzić do nadmiernych kosztów i nieefektywności. Zbyt gęste zbrojenie, szczególnie w poziomie, może stworzyć problem z odpowiednim wypełnieniem spoin, co z kolei wpłynie na jakość połączeń cegieł. W praktyce, kluczowe jest podejście zgodne z zasadami projektowania konstrukcji murowych, które podkreślają, że poziome wzmocnienia są najbardziej efektywne w kontekście zachowania stabilności ściany. Bez odpowiednich standardów i wzmocnień, ściany działowe mogą nie spełniać wymagań dotyczących bezpieczeństwa oraz wydajności strukturalnej.

Pytanie 9

Schemat pracy koparki przedsiębiernej przedstawiono na rysunku

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Odpowiedź "A" jest trafna, ponieważ w pełni oddaje zasadę działania koparki przedsiębiernej. Koparka ta posiada unikalny mechanizm, który pozwala na efektywne kopanie w trudnych warunkach, takich jak wąskie wykopy czy rowy. Jej łyżka, umieszczona na końcu długiego ramienia, jest w stanie sięgać w dół do poziomu gruntu, co umożliwia precyzyjne wykopywanie ziemi. Takie koparki są często wykorzystywane w budownictwie do wykonywania fundamentów, instalacji drenarskich oraz w pracach melioracyjnych. W praktyce, operator koparki przedsiębiernej musi posiadać umiejętność oceny głębokości wykopu oraz odpowiedniego dobrania parametrów pracy maszyny, aby uniknąć uszkodzeń konstrukcji oraz zapewnić bezpieczeństwo w trakcie wykonywania prac. Dobre praktyki branżowe nakładają na operatorów obowiązek regularnego szkolenia oraz aktualizacji wiedzy na temat technik pracy, co jest kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa operacji budowlanych.

Pytanie 10

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie planu bezpieczeństwa oraz ochrony zdrowia?

A. kierownik budowy

B. inwestor

C. inspektor nadzoru inwestorskiego

D. projektant

Kierownik budowy jest osobą odpowiedzialną za opracowanie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, co wynika z przepisów prawa budowlanego oraz norm dotyczących zarządzania budową. Jego rola obejmuje nie tylko nadzorowanie prac budowlanych, ale również zapewnienie, że wszystkie działania są realizowane zgodnie z obowiązującymi standardami BHP. W praktyce oznacza to, że kierownik budowy musi ocenić potencjalne zagrożenia na placu budowy i wdrożyć odpowiednie środki ochrony. Przykładem może być stworzenie planu, który uwzględnia procedury ewakuacyjne w sytuacjach awaryjnych lub szkolenie pracowników w zakresie bezpiecznego używania narzędzi i sprzętu. Kierownik budowy powinien również regularnie przeprowadzać inspekcje bezpieczeństwa, aby upewnić się, że wszyscy pracownicy przestrzegają ustalonych norm i procedur. Dobre praktyki branżowe podkreślają znaczenie współpracy z innymi członkami zespołu projektowego, aby osiągnąć wysoki poziom bezpieczeństwa na budowie.

Pytanie 11

Do wykonania ścianki działowej przedstawionej na rysunku należy przygotować ruszt

A. drewniany i płyty gipsowo-kartonowe.

B. stalowy i płyty styropianowe.

C. drewniany i płyty ProMonta.

D. stalowy i płyty gipsowo-kartonowe.

Dobra robota z wyborem rusztu stalowego i płyt gipsowo-kartonowych. To naprawdę świetne rozwiązanie zgodne z aktualnymi normami budowlanymi. Stalowy ruszt daje solidność konstrukcji, co jest ważne, bo ścianki działowe muszą być stabilne. Płyty gipsowo-kartonowe są super, jeśli chodzi o akustykę i ognioodporność, więc idealnie nadają się do ścian w mieszkaniach i biurach. Widziałem, że to rozwiązanie jest często wykorzystywane w branży, bo szybki montaż to duża zaleta. Poza tym, dzięki stalowemu rusztowi możemy zmniejszyć ciężar konstrukcji w porównaniu do drewnianych, co jest korzystne dla stropów. Warto pamiętać o normach, bo one zwiększają odporność na uszkodzenia. Wybór stalowego rusztu i płyt gipsowo-kartonowych to z pewnością dobry krok w stronę lepszej konstrukcji.

Pytanie 12

Jakie urządzenie pomiarowe powinno być wykorzystane do określania różnic w wysokości punktów na powierzchni ziemi, podczas realizacji prac ziemnych?

A. Dalmierz kreskowy i łaty niwelacyjne

B. Niwelator i łaty niwelacyjne

C. Kółko pomiarowe i węgielnica

D. Węgielnicę i dalmierz laserowy

Niwelator i łaty niwelacyjne to podstawowe narzędzia wykorzystywane do pomiaru różnic wysokości w terenie, zwłaszcza podczas robót ziemnych. Niwelator, jako urządzenie optyczne, umożliwia precyzyjne wyznaczanie poziomu poprzez wskazywanie punktów referencyjnych w różnych lokalizacjach. Łaty niwelacyjne, z kolei, służą do odczytu różnic wysokości, które są wyznaczane przez niwelator. Przykładowo, w czasie budowy drogi, inżynierowie używają niwelatora, aby ustalić odpowiednie nachylenie terenu, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej odwadniania i stabilności konstrukcji. Wykorzystanie tych narzędzi jest zgodne z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w procesach budowlanych i geodezyjnych. W praktyce, aby zwiększyć dokładność pomiarów, często stosuje się techniki takie jak poziomowanie różnicowe, które umożliwiają minimalizację błędów pomiarowych oraz uzyskanie wyników o wysokiej precyzji, co jest niezbędne w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono fragment stropu

A. prefabrykowanego kasetonowego.

B. prefabrykowanego płytowo-żebrowego.

C. monolitycznego grzybkowego.

D. monolitycznego płytowo-żebrowego.

Strop monolityczny grzybkowy jest jednym z innowacyjnych rozwiązań inżynieryjnych, które znacząco wpływa na efektywność konstrukcji. W tym typie stropu, płyta jest wspierana na słupach, które na górnej części mają poszerzenia, zwane grzybkami. Te grzybki pełnią funkcję zwiększania nośności stropu oraz polepszają rozkład sił działających na konstrukcję. Dzięki tej konstrukcji, możliwe jest osiągnięcie większych rozpiętości bez potrzeby stosowania dodatkowych podpór, co jest istotne w nowoczesnym budownictwie. W praktyce, zastosowanie stropów grzybkowych jest korzystne w obiektach, gdzie wymagana jest duża przestrzeń wewnętrzna, takich jak hale produkcyjne, magazyny czy centra handlowe. Zastosowanie tej technologii jest zgodne z normami budowlanymi, które podkreślają znaczenie efektywności i bezpieczeństwa konstrukcji. Warto dodać, że projektowanie stropów grzybkowych powinno uwzględniać odpowiednie obliczenia statyczne, które zapewnią optymalne parametry nośności oraz trwałości całej konstrukcji.

Pytanie 14

Na podstawie zamieszczonego planu zagospodarowania terenu budowy wskaż, który z obiektów będzie montowany przy użyciu żurawia szynowego.

A. Warsztat ciesielski.

B. Budynek nr 124.

C. Warsztat zbrojarski.

D. Budynek nr 121.

Budynek nr 124 to faktycznie dobra odpowiedź, bo żuraw szynowy, który tam działa, ma zasięg, który obejmuje ten obiekt. Żurawie szynowe są super przydatne na placu budowy, zwłaszcza kiedy trzeba podnosić ciężkie elementy i to w precyzyjny sposób. W przypadku budynku nr 124, ten żuraw bez problemu podnosi różne komponenty, więc praca idzie sprawnie i jest bezpieczniej. Warto pamiętać, żeby zawsze sprawdzić, jak daleko żuraw może operować, bo to kluczowe dla bezpieczeństwa i wydajności. Planowanie użycia żurawia powinno też uwzględniać obciążenia i stabilność podłoża, na którym stoi. Dlatego dobrze jest wcześniej przygotować teren i wybrać odpowiednie narzędzia, co naprawdę ma znaczenie na budowie, żeby wszystko było zgodnie z normami i bezpiecznie.

Pytanie 15

Na podstawie przedstawionego rysunku określ szerokość otworu okiennego.

A. 90 cm

B. 120 cm

C. 80 cm

D. 205 cm

Odpowiedź 90 cm jest poprawna, ponieważ bezpośrednio wynika z wymiaru przedstawionego na rysunku. W praktyce, precyzyjne pomiary otworów okiennych są kluczowe w budownictwie, zwłaszcza w kontekście instalacji okien, które muszą idealnie pasować do zaplanowanych wymiarów. Na etapie projektowania budynku, zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, takich jak PN-EN 14351-1, istotne jest, aby wymiary otworów były zgodne z wymiarami okien. W tym przypadku, poprawne wykonanie pomiarów oraz ich zaznaczenie na rysunku jest istotne dla zachowania standardów jakości i efektywności energetycznej budynku. Warto również zauważyć, że nieprawidłowe wymiary mogą prowadzić do problemów z montażem oraz późniejszym funkcjonowaniem okien, takich jak nieszczelności czy trudności w otwieraniu i zamykaniu. Dlatego też, znajomość oraz umiejętność odczytywania wymiarów na rysunkach technicznych to kluczowe umiejętności dla architektów i budowlańców.

Pytanie 16

Szczelinę, która powstaje pomiędzy murem a zainstalowaną ościeżnicą okienną, należy wypełnić

A. zaprawą gipsową

B. papą

C. tekturą

D. pianką poliuretanową

Pianka poliuretanowa jest materiałem o doskonałych właściwościach izolacyjnych oraz elastyczności, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do wypełniania szczelin pomiędzy murem a ościeżnicą okienną. Dzięki swojej strukturze, pianka ta skutecznie wypełnia nawet najmniejsze ubytki, co pozwala na eliminację mostków termicznych oraz poprawia komfort cieplny budynku. Dodatkowo, pianka poliuretanowa jest odporna na działanie wilgoci, co zapobiega rozwojowi pleśni i grzybów. Przykładem zastosowania pianki poliuretanowej jest montaż okien i drzwi, gdzie zapewnia ona nie tylko doskonałe uszczelnienie, ale także zwiększa efektywność energetyczną budynku. Należy pamiętać, że stosowanie tego materiału powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi producenta oraz obowiązującymi normami budowlanymi, co zapewni trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładowe normy dotyczące stosowania pianki poliuretanowej można znaleźć w dokumentacji technicznej dotyczącej izolacji budowlanych, co podkreśla znaczenie profesjonalnego podejścia do tego zagadnienia.

Pytanie 17

Na którym schemacie rozmieszczono zgodnie z zasadami elementy zagospodarowania placu budowy?

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Schemat A przedstawia rozmieszczenie elementów zagospodarowania placu budowy w sposób, który spełnia kluczowe zasady organizacji przestrzeni budowlanej. Współczesne podejście do zarządzania placem budowy opiera się na zasadach zwiększania efektywności operacyjnej oraz minimalizacji ryzyka. Na schemacie A zauważamy, że magazyn materiałów budowlanych został ulokowany w takiej odległości, aby zapewnić łatwy dostęp dla dostawców, co przyspiesza proces zaopatrzenia oraz zmniejsza czas transportu. Bliskość budynku kierownictwa budowy do wznoszonego obiektu sprzyja efektywnej komunikacji między zespołami oraz szybszemu podejmowaniu decyzji. Z kolei umiejscowienie budynku socjalno-sanitarnego w dogodnej lokalizacji dla pracowników przyczynia się do ich komfortu i zwiększa efektywność pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie BHP. Dodatkowo, rozmieszczenie urządzeń produkcyjnych zgodnie z zasadami logistyki budowlanej pozwala na płynny przepływ materiałów i ludzi, co jest kluczowe dla terminowego zakończenia projektu.

Pytanie 18

Która z powłok malarskich umożliwia przenikanie pary wodnej z powierzchni?

A. Akrylowa

B. Ftalowa

C. Lateksowa

D. Poliuretanowa

Powłoki akrylowe charakteryzują się dobrą przepuszczalnością pary wodnej, co sprawia, że są idealnym wyborem do zastosowań, w których istotne jest odprowadzanie wilgoci z podłoża. Dzięki swojej elastyczności i zdolności do oddychania, umożliwiają naturalną regulację mikroklimatu w pomieszczeniach, co jest szczególnie ważne w obiektach mieszkalnych oraz w miejscach o dużym ryzyku kondensacji pary wodnej. Przykładem zastosowania mogą być wewnętrzne farby akrylowe do pomieszczeń, takich jak kuchnie czy łazienki, gdzie wysoka wilgotność powietrza jest powszechna. Ponadto, powłoki akrylowe są zgodne z normami dotyczącymi jakości powietrza wewnętrznego, co czyni je bezpiecznym wyborem. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, należy zwrócić uwagę na odpowiednią wentylację pomieszczeń, aby maksymalizować korzyści płynące z użycia farb akrylowych, co pozwoli na zachowanie zdrowego środowiska życia oraz ochronę konstrukcji budynków przed uszkodzeniami spowodowanymi wilgocią.

Pytanie 19

Na fotografii przedstawiono widok klatki schodowej. Na którym rysunku przedstawiono rzut, który odpowiada układowi tej klatki schodowej?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ dokładnie odwzorowuje układ klatki schodowej przedstawionej na fotografii. Na zdjęciu widoczne są schody prowadzące w górę, które skręcają w lewo i podest znajdujący się na poziomie pierwszego piętra. Rysunek A przedstawia te cechy z odpowiednią orientacją, co jest zgodne z zasadami projektowania przestrzeni, w której klatki schodowe powinny być czytelne i intuicyjne. W praktyce, zrozumienie rzutów technicznych jest kluczowe dla architektów i projektantów wnętrz, ponieważ umożliwia im dokładne planowanie i realizację projektów budowlanych. Rzut klatki schodowej powinien być zgodny z wymogami dotyczącymi bezpieczeństwa, które określają m.in. szerokość biegów schodowych, wysokość stopni oraz rozmieszczenie poręczy. Dobrze zaprojektowana klatka schodowa nie tylko ułatwia komunikację w budynku, ale również spełnia normy ergonomiczne, co przyczynia się do komfortu użytkowników.

Pytanie 20

Do realizacji głębokich wykopów o niewielkiej szerokości i długości wykorzystuje się koparki

A. przedsiębierne

B. zbierakowe

C. chwytakowe

D. podsiębierne

Wybór koparek przedsiębiernych, podsiębiernych lub zbierakowych jako alternatyw dla koparek chwytakowych może prowadzić do nieefektywności oraz problemów technicznych w czasie wykonywania wykopów. Koparki przedsiębierne, choć wykorzystywane są do wydobycia materiałów z większych głębokości, nie są przystosowane do wąskich wykopów, co prowadzi do ryzyka naruszenia struktury sąsiadujących elementów budowlanych. Z kolei koparki podsiębierne charakteryzują się zastosowaniem narzędzi tnących, które są mniej efektywne w kontekście precyzyjnego usuwania ziemi w ograniczonej przestrzeni. Użycie takich maszyn w kontekście głębokich, wąskich wykopów może prowadzić do problemów z dokładnością oraz kontrolą nad materiałem gruntowym, co może skutkować dodatkowymi kosztami i opóźnieniami w projekcie. Koparki zbierakowe, mimo że są skuteczne w zbieraniu materiałów z powierzchni, nie nadają się do głębokiego wykopywania, co jeszcze bardziej podkreśla, dlaczego ich użycie w tej sytuacji byłoby nieodpowiednie. Prawidłowy dobór maszyny jest kluczowy dla efektywności i bezpieczeństwa prac budowlanych, a nieodpowiednia decyzja może prowadzić do nieplanowanych przestojów oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą błędów wykonawczych.

Pytanie 21

Zagęszczanie betonu powinno rozpocząć się niezwłocznie po

A. zakończeniu procesu wiązania cementu

B. umieszczeniu go w deskowaniu

C. wygładzeniu jego powierzchni

D. ukończeniu procesu pielęgnacji betonu

Zagęszczanie mieszanki betonowej powinno być przeprowadzone niezwłocznie po jej ułożeniu w deskowaniu, ponieważ to właśnie w tym momencie mieszanka ma optymalne właściwości plastyczne. Proces zagęszczania ma na celu usunięcie nadmiaru powietrza oraz równomierne rozprowadzenie mieszanki w formie. Kluczowe jest, aby zagęszczanie odbywało się przed rozpoczęciem wiązania cementu, co pozwala na lepsze połączenie cząsteczek betonu, a tym samym zwiększenie jego wytrzymałości. W praktyce, stosuje się różne metody zagęszczania, takie jak wibracje mechaniczne, które zapewniają dokładne wypełnienie wszystkich zakamarków deskowania. Dobrą praktyką jest również, aby proces ten był monitorowany przez doświadczonych pracowników, co pozwala na natychmiastowe reagowanie na ewentualne problemy z konsystencją mieszanki. Zgodnie z normą PN-EN 206-1, odpowiednie zagęszczanie jest kluczowe dla osiągnięcia wymaganej klasy betonu, co ma istotny wpływ na jego trwałość i odporność na warunki atmosferyczne.

Pytanie 22

Z przedstawionego wyciągu z warunków technicznych wykonania i odbioru robót wynika, że temperatura w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki z płytek układanych na kitach z żywic syntetycznych powinna wynosić

Warunków technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych (wyciąg)
Podstawowe wymagania dotyczące posadzek z płytek są następujące: a. w pomieszczeniach, w których wykonuje się posadzki z płytek układanych na zaprawach cementowych, w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 5°C, b. temperatura powietrza w pomieszczeniach, w których posadzka z płytek jest układana na zaprawach i kitach z żywic syntetycznych, nie powinna być niższa niż 15°C w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki.

Warunków technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych (wyciąg)

Podstawowe wymagania dotyczące posadzek z płytek są następujące:
a. w pomieszczeniach, w których wykonuje się posadzki z płytek układanych na zaprawach cementowych, w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 5°C,
b. temperatura powietrza w pomieszczeniach, w których posadzka z płytek jest układana na zaprawach i kitach z żywic syntetycznych, nie powinna być niższa niż 15°C w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki.

A. mniej niż 5°C

B. co najmniej 15°C

C. mniej niż 15°C

D. co najmniej 5°C

Odpowiedź "co najmniej 15°C" jest poprawna, ponieważ zgodnie z warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlanych, temperatura powietrza w pomieszczeniach, w których układane są posadzki z płytek na kitach z żywic syntetycznych, musi wynosić co najmniej 15 °C. Utrzymanie odpowiedniej temperatury podczas układania posadzki jest kluczowe dla optymalnego utwardzenia żywic oraz zapewnienia ich właściwej przyczepności. W praktyce, zbyt niska temperatura może prowadzić do wydłużenia czasu schnięcia oraz osłabienia właściwości mechanicznych utwardzonej żywicy. Na przykład, w przypadku układania płytek ceramicznych, niska temperatura może skutkować pęknięciami spoin oraz odrywem płytek od podłoża. W związku z tym, zaleca się monitorowanie temperatury i, w razie potrzeby, stosowanie podgrzewaczy, aby zapewnić optymalne warunki dla aplikacji materiałów budowlanych. Przestrzeganie tych wytycznych nie tylko poprawia jakość wykonania, ale również wydłuża trwałość posadzki.

Pytanie 23

Na którym schemacie przedstawiono obwodowy układ dróg tymczasowych na terenie budowy?

A. Na schemacie 3.

B. Na schemacie 4.

C. Na schemacie 1.

D. Na schemacie 2.

Wybór innego schematu niż schemat 1 wskazuje na niepełne zrozumienie koncepcji obwodowego układu dróg tymczasowych. Obwodowy układ drogi ma na celu utworzenie zamkniętej pętli, co pozwala na swobodny i nieprzerwany ruch pojazdów wokół obszaru budowy. Inne schematy, takie jak 2, 3 i 4, nie spełniają tego kryterium, co prowadzi do utrudnień w logistyce budowy. Na przykład, jeśli schemat nie tworzy zamkniętej pętli, pojazdy mogą być zmuszone do zawracania, co nie tylko wydłuża czas transportu, ale również zwiększa ryzyko kolizji oraz wypadków. Typowym błędem jest mylenie układów dróg tymczasowych z drogami dojazdowymi, które mogą nie spełniać wymagań dotyczących efektywności i bezpieczeństwa. Przykładowo, drogi prostopadłe lub o nieodpowiednim kącie mogą prowadzić do zatorów, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego zarządzania ruchem. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i wykonawcy budów dokładnie analizowali układ dróg tymczasowych zgodnie z zasadami inżynierii drogowej oraz zgodnymi ze standardami branżowymi, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność operacyjną na placu budowy.

Pytanie 24

Który układ tymczasowych dróg na terenie budowy przedstawiono na rysunku?

A. Przelotowy.

B. Promienisty.

C. Pierścieniowy.

D. Obwodowy.

Wybór odpowiedzi innej niż promienisty wskazuje na nieporozumienie w zakresie klasyfikacji układów dróg budowlanych. Układ obwodowy, w przeciwieństwie do promienistego, zakłada, że drogi prowadzą do jednego punktu w sposób okrężny, co nie znajduje odzwierciedlenia w przedstawionym schemacie. Tego rodzaju układ może być stosowany w sytuacjach, gdzie ruch jest zorganizowany wokół pewnego obszaru, ale nie odzwierciedla sposobu rozprowadzania dróg z centralnego punktu. Z kolei układ pierścieniowy również nie pasuje do opisu, ponieważ jego charakterystyka zakłada drogi tworzące zamknięte okręgi, a nie promienie wychodzące z jednego centralnego miejsca. Wreszcie, układ przelotowy, który zakłada długie, proste drogi, które biegną przez teren budowy, jest zupełnie innym podejściem do organizacji ruchu. W praktyce, typowe błędy myślowe w tym kontekście mogą obejmować mylenie kierunków i charakterystyki ruchu, które nie uwzględniają kluczowych założeń dotyczących organizacji przestrzeni budowlanej. Warto zapoznać się z literaturą branżową na temat typowych układów dróg, aby lepiej zrozumieć zastosowanie i praktyczne różnice między nimi.

Pytanie 25

Podczas remontu konstrukcji dachu należy wymienić krokwie zwykłe o łącznej długości 15 m. Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 4-01, oblicz zapotrzebowanie na krawędziaki i bale iglaste. Do obliczeń należy przyjąć jednokrotne użycie drewna.

A. Krawędziaki iglaste – 0,330 m3, bale iglaste – 0,360 m3

B. Krawędziaki iglaste – 0,240 m3, bale iglaste – 0,360 m3

C. Krawędziaki iglaste – 0,240 m3, bale iglaste – 0,075 m3

D. Krawędziaki iglaste – 0,330 m3, bale iglaste – 0,075 m3

Poprawna odpowiedź to krawędziaki iglaste – 0,240 m3 oraz bale iglaste – 0,360 m3, co wynika z analizy danych zawartych w tablicy KNR 4-01. Przy obliczaniu zapotrzebowania na krawędziaki i bale iglaste, ważne jest uwzględnienie długości wymaganych elementów oraz jednostkowych zapotrzebowań na metr bieżący. Zgodnie z danymi, zapotrzebowanie na krawędziaki iglaste wynosi 0,016 m3 na 1 metr, co przy długości 15 m daje 0,240 m3. Z kolei zapotrzebowanie na bale iglaste to 0,024 m3 na 1 metr, co w tym przypadku prowadzi do wartości 0,360 m3. Praktyczne zastosowanie tych obliczeń ma kluczowe znaczenie w planowaniu i realizacji remontów konstrukcji dachowych, gdzie poprawne określenie ilości materiałów nie tylko wpływa na koszt, ale również na bezpieczeństwo i trwałość wykonanych prac. Dobrą praktyką jest zawsze przeliczenie zapotrzebowania przy użyciu aktualnych norm budowlanych oraz tabel, by uniknąć błędów w zamówieniu materiałów.

Pytanie 26

Na której ilustracji przedstawiono maszynę budowlaną stosowaną do prowadzenia robót rozbiórkowych?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 1 przedstawia koparkę wyposażoną w osprzęt do rozbiórek, co czyni ją odpowiednim narzędziem do prowadzenia robót rozbiórkowych. Użycie długiego wysięgnika oraz młota wyburzeniowego wskazuje na jej funkcjonalność w zadaniach związanych z demontażem budynków i innych struktur. W branży budowlanej, efektywne wykonywanie prac rozbiórkowych wymaga zastosowania specjalistycznych maszyn, takich jak koparki z odpowiednim osprzętem, które są zgodne z normami bezpieczeństwa i standardami operacyjnymi. W praktyce, maszyny te są używane do usuwania dużych konstrukcji, co wymaga precyzyjnego podejścia oraz umiejętności obsługi, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Warto również zauważyć, że w przypadku robót rozbiórkowych kluczowe jest przestrzeganie przepisów dotyczących ochrony środowiska oraz odpowiedniego zarządzania odpadami budowlanymi. Dlatego umiejętność rozpoznawania i obsługi właściwych maszyn budowlanych, takich jak koparki, jest niezwykle cenna w tej dziedzinie.

Pytanie 27

Przedstawioną na rysunku konstrukcję nośną hali wykonano w technologii szkieletowej

A. żelbetowej monolitycznej.

B. żelbetowej prefabrykowanej.

C. drewnianej.

D. stalowej.

Poprawna odpowiedź to stalowa konstrukcja nośna, która jest typowa dla technologii szkieletowej. Konstrukcje stalowe cechują się dużą nośnością przy stosunkowo niewielkiej masie, co sprawia, że są idealne do budowy dużych obiektów, takich jak hale przemysłowe, magazyny czy centra handlowe. W praktyce, zastosowanie stali w budownictwie umożliwia tworzenie rozległych przestrzeni bez konieczności stosowania licznych podpór, co daje projektantom swobodę w aranżacji wnętrz. Cienkościenne profile stalowe, widoczne na przedstawionym rysunku, są zgodne z normami EN 1993 (Eurokod 3), które regulują projektowanie konstrukcji stalowych. Dodatkowo, metoda prefabrykacji elementów stalowych przyspiesza proces budowy i zapewnia wysoką jakość wykonania. W porównaniu do innych materiałów, jak beton czy drewno, stal oferuje lepszą odporność na działanie ognia oraz warunków atmosferycznych, co czyni ją materiałem wyboru w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 28

Według dokumentacji projektowej rozstaw prętów podłużnych Ø16 mm powinien wynosić 200 mm. W trakcie odbioru robót zbrojarskich stwierdzono odchyłki w ułożeniu zbrojenia. Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, która wartość rozstawu prętów podłużnych Ø16 mm jest dopuszczalna?

Tabela dopuszczalnych odchyłek wymiarów w wykonaniu zbrojenia
Określenie wymiaru	Wartość odchyłki
Od wymiaru siatek i szkieletów wiązanych lub zgrzewanych a/ długość elementu	± 10 mm
b/ szerokość (wysokość) elementu - przy wymiarze do 1 m	± 5 mm
- przy wymiarze powyżej 1 m	± 10 mm
W rozstawie prętów podłużnych, poprzecznych i strzemion
a/ przy Ø < 20 mm	± 10 mm
b/ przy Ø > 20 mm	± 0,5 Ø
W położeniu odgięć prętów	± 2 Ø
W grubości warstwy otulającej	+ 10 mm
W położeniu połączeń prętów	± 25 mm

A. 216 mm

B. 193 mm

C. 211 mm

D. 189 mm

Wartość 193 mm jest poprawna, ponieważ mieści się w dopuszczalnym przedziale odchyłek ±10 mm od nominalnego rozstawu prętów podłużnych, który wynosi 200 mm. Zgodnie z normami budowlanymi, szczególnie PN-EN 1992-1-1, każdy element zbrojenia musi być odpowiednio rozmieszczony, aby zapewnić właściwe przenoszenie obciążeń i trwałość konstrukcji. W praktyce oznacza to, że w przypadku odchyłek od normy, projektanci i wykonawcy muszą być w stanie zidentyfikować i skorygować ułożenie prętów, aby nie wpłynęło to negatywnie na integralność konstrukcji. W przypadku stwierdzenia rozstawu prętów dużo powyżej lub poniżej 200 mm, może to prowadzić do problemów z dystrybucją obciążeń, co z kolei może wpłynąć na nośność oraz bezpieczeństwo budynku. Dlatego tak istotne jest, aby rozstaw 193 mm, choć nieco odbiegający od normy, był uważany za akceptowalny w kontekście dopuszczalnych odchylek oraz zgodności z obowiązującymi standardami budowlanymi.

Pytanie 29

Podczas składowania wełny mineralnej o niskiej gęstości, jakich warunków należy unikać?

A. wilkotu

B. ekspozycji na słońce

C. deformacji

D. zamrożenia

Odpowiedzi takie jak nasłonecznienie, zamarznięcie oraz odkształcenie nie są głównymi zagrożeniami dla wełny mineralnej o małej gęstości podczas jej składowania. Nasłonecznienie, choć może prowadzić do degradacji niektórych materiałów, w przypadku wełny mineralnej nie jest tak poważnym problemem, ponieważ materiał ten jest odporny na działanie promieni UV. Długotrwała ekspozycja na słońce może wprawdzie prowadzić do niewielkich zmian estetycznych, jednak nie wpływa bezpośrednio na jego właściwości izolacyjne. Zamarznięcie wełny mineralnej również nie stanowi zagrożenia, ponieważ materiał ten nie zawiera wody w swoim składzie, a jego struktura nie ulega uszkodzeniu w niskich temperaturach. Ponadto, wełna mineralna jest materiałem odpornym na działanie temperatury, co oznacza, że nie ma ryzyka, że materiał zamarznie i straci swoje właściwości. Problemy związane z odkształceniem mogą wystąpić, jeśli wełna jest niewłaściwie przechowywana, ale nie są one tak krytyczne jak zagrożenie wilgocią. Błędne wnioski mogą wynikać z niezrozumienia specyfiki materiału i jego zachowania w różnych warunkach, co często prowadzi do niewłaściwych praktyk składowania i zastosowania.

Pytanie 30

Jakie materiały stosuje się do wzmacniania uszkodzonych konstrukcji budowlanych z betonu i kamienia naturalnego?

A. mieszaninę cementowo-wapienną

B. zaczyn cementowy

C. mieszaninę cementowo-wapienną

D. zaprawę cementową

Wybór nieodpowiednich materiałów do wzmocnienia spękanych konstrukcji budowlanych może prowadzić do poważnych problemów z integralnością strukturalną. Zaprawa cementowa, będąca mieszanką cementu, piasku i wody, nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście spękanych konstrukcji, gdyż jej zastosowanie nie dostarcza odpowiedniej elastyczności ani zdolności do przywracania pierwotnej wytrzymałości w przypadku poważniejszych uszkodzeń. Z kolei zaczyn cementowo-wapienny, mimo że ma swoje zalety, takich jak lepsza plastyczność i niższa skurczliwość, może nie zapewniać odpowiedniej twardości i wytrzymałości na ściskanie, co jest kluczowe w przypadku budowli betonowych. Zaprawa cementowo-wapienna, z kolei, łączy w sobie zalety wapna i cementu, jednak jej zastosowanie w przypadku spękanych konstrukcji powinno być ograniczone, gdyż nie uwzględnia specyficznych wymagań wytrzymałościowych, które są niezbędne. Niewłaściwy dobór materiałów może wynikać z braku wiedzy na temat ich właściwości i zastosowań, co prowadzi do mylnych wniosków i błędnych praktyk. Warto pamiętać, że każdy materiał budowlany ma swoje specyficzne właściwości, które powinny być uwzględniane na etapie projektowania i realizacji prac budowlanych, a także podczas dokonywania napraw. Zastosowanie odpowiednich standardów i dobrych praktyk branżowych, takich jak PN-EN 1504, jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i bezpiecznej eksploatacji konstrukcji budowlanych.

Pytanie 31

W przedstawionej tabeli najlepsze właściwości termoizolacyjne ma

	Materiał	λ [W/(m · K)]
A.	Mur z cegły pełnej	0,77
B.	Mur z kratówki	0,56
C.	Drewno sosnowe	0,16
D.	Beton zwykły	1,5

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Wybór odpowiedzi niepoprawnych często wynika z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów izolacyjnych. W przypadku odpowiedzi A, B i D, użytkownicy mogą mylić niską przewodność cieplną z innymi właściwościami materiałów, takimi jak ich gęstość czy wytrzymałość. Na przykład, materiały o wysokiej gęstości mogą wydawać się bardziej atrakcyjne w kontekście izolacji, jednak to współczynnik przewodzenia ciepła jest kluczowy dla efektywności termoizolacyjnej. Współczesne standardy budowlane kładą nacisk na minimalizację strat ciepła, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że im niższy współczynnik λ, tym lepsza izolacyjność. Odpowiedzi A, B i D mogą być materiałami o korzystnych właściwościach w innych kontekstach, ale ich wyższe współczynniki przewodzenia ciepła sprawiają, że nie są one optymalnym wyborem do zastosowań związanych z termoizolacją. Zrozumienie różnic między właściwościami materiałów, ich zastosowaniem oraz przestrzeganie dobrych praktyk branżowych jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności energetycznej w budownictwie. Zatem, kluczowym błędem jest skupienie się na nieodpowiednich właściwościach, co prowadzi do wyborów niezgodnych z wymaganiami współczesnych projektów budowlanych.

Pytanie 32

Na podstawie fragmentu harmonogramu ogólnego budowy określ, ile dni roboczych będzie pracowała koparka przy wykonywaniu robót ziemnych.

A. 8 dni roboczych.

B. 15 dni roboczych.

C. 5 dni roboczych.

D. 24 dni robocze.

Poprawna odpowiedź to 24 dni robocze, ponieważ zgodnie z harmonogramem ogólnym budowy, koparka jest zaplanowana do pracy przez 24 dni robocze, co znajduje odzwierciedlenie w zaznaczonych polach na harmonogramie. Każda kratka na harmonogramie reprezentuje jeden dzień roboczy, a ich suma daje całkowitą liczbę dni pracy. W praktyce, dokładna analiza harmonogramów budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami oraz terminowego wykonania projektu. W branży budowlanej standardowe procedury wymagają precyzyjnego planowania, aby zminimalizować przestoje i nieefektywności. Umożliwia to także lepsze prognozowanie kosztów oraz optymalizację pracy zespołu budowlanego. Zrozumienie, jak interpretować harmonogramy, jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się zarządzaniem projektami budowlanymi, a dobra praktyka wymaga regularnego monitorowania postępów oraz aktualizacji harmonogramów, aby dostosować plany do realnych warunków na placu budowy.

Pytanie 33

Na podstawie przedstawionego harmonogramu określ czynność, która będzie przebiegała równolegle z budową piętra budynku.

A. Montaż instalacji.

B. Tynkowanie i malowanie.

C. Budowa poddasza i dachu.

D. Montaż stolarki.

Wybór odpowiedzi innej niż "Montaż instalacji" może wynikać z nieporozumienia odnośnie do harmonogramu prac budowlanych i ich wzajemnych relacji czasowych. W przypadku montażu stolarki, tynkowania i malowania, oraz budowy poddasza i dachu, czynności te są typowo realizowane w późniejszych etapach budowy, co jest zgodne z powszechnymi praktykami w branży budowlanej. Montaż stolarki odbywa się zazwyczaj po zakończeniu budowy stropu, aby zapewnić odpowiednią izolację i szczelność budynku. Tynkowanie i malowanie są działaniami, które są realizowane na zamkniętym obiekcie, co oznacza, że wymagana jest wcześniejsza konstrukcja ścian i stropów, a także zakończenie prac instalacyjnych. Budowa poddasza i dachu to procesy, które również następują po zakończeniu większości prac na niższych kondygnacjach, ze względu na potrzebę zabezpieczenia budynku przed warunkami atmosferycznymi. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie prace mogą być prowadzone równocześnie, co prowadzi do chaosu na placu budowy. Efektywne zarządzanie projektem wymaga dokładnego planowania harmonogramu, w którym uwzględnia się zależności pomiędzy poszczególnymi etapami budowy. Dlatego kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji opierać się na rzetelnych informacjach z harmonogramu oraz dobrze zrozumieć kolejność działań na budowie.

Pytanie 34

Kto powinien przeprowadzać czynności kontrolne w ramach rocznej okresowej inspekcji stanu technicznego budynku?

A. właściciel budynku

B. osoba z uprawnieniami budowlanymi

C. zarządca budynku

D. mistrz murarski

Robienie rocznej kontroli stanu technicznego budynku to naprawdę ważna sprawa. Powinno się to robić przez kogoś z uprawnieniami budowlanymi. Tylko taki fachowiec zna się na rzeczy i wie, jak dokładnie ocenić, co się dzieje z budynkiem. Na przykład, inżynier budowlany, który ma odpowiednie uprawnienia, potrafi dobrze sprawdzić stan konstrukcji, instalacji czy wykończenia. Bez tego, można by było narazić ludzi, którzy tam pracują czy mieszkają, na niebezpieczeństwo. Osoby te muszą też przestrzegać ogólnych norm budowlanych, co zapewnia, że kontrola będzie na poziomie. Jeśli taką kontrolę zrobi ktoś bez odpowiednich kwalifikacji, mogą pojawić się poważne problemy, zarówno prawne, jak i finansowe dla właściciela. Dlatego właśnie tak istotne jest, by kontrole przeprowadzali wykwalifikowani specjaliści, którzy umieją dostrzegać potencjalne usterki i zaproponować, co dalej z tym zrobić.

Pytanie 35

Montaż płyt izolacyjnych na zewnętrznych ścianach budynku wykonuje się po

A. przymocowaniu płyt za pomocą łączników mechanicznych

B. sfazowaniu i wygładzeniu brzegów płyt

C. przewierceniu otworów do łączników mechanicznych

D. wytyczeniu oraz zamocowaniu listwy startowej

Zamocowanie płyt łącznikami mechanicznymi, przewiercenie otworów na łączniki mechaniczne oraz sfazowanie i wygładzenie krawędzi płyt to działania, które są niezbędne w procesie montażu, ale nie stanowią odpowiedniego wprowadzenia do klejenia płyt izolacyjnych. Przykładowo, mocowanie płyt łącznikami mechanicznymi jest wykorzystywane głównie w przypadku systemów, które wymagają dodatkowego wsparcia, zwłaszcza w obszarach narażonych na silne wiatry lub inne ekstremalne warunki. Jednak bez wcześniejszego zamocowania listwy startowej, płyty mogą być źle osadzone, co prowadzi do problemów z izolacyjnością oraz ich uszkodzeniem w trakcie użytkowania. Przewiercanie otworów na łączniki mechaniczne jest działaniem, które powinno mieć miejsce po przymocowaniu listwy startowej, aby zapewnić stabilność i wytrzymałość całego systemu. Z kolei sfazowanie i wygładzenie krawędzi płyt to czynności, które nie są kluczowe przed ich przyklejaniem, lecz mogą być przydatne dla uzyskania lepszego estetycznego wyglądu oraz zapobiegania uszkodzeniom mechanicznym podczas transportu czy montażu. Pominięcie etapu wytrasowania i zamocowania listwy startowej może prowadzić do wielu problemów, w tym do powstawania mostków termicznych, co negatywnie wpłynie na efektywność energetyczną budynku oraz może spowodować zwiększone koszty eksploatacyjne.

Pytanie 36

Konstrukcję podłogi przedstawionej na rysunku określa się jako "podłogę pływającą", ponieważ

A. warstwa ochronna umieszczona jest pod podkładem.

B. izolacja przeciwdźwiękowa umieszczona jest przy ścianie i pod podkładem.

C. warstwa ochronna ułożona jest na podkładzie i przylega do ściany.

D. izolacja przeciwdźwiękowa ułożona jest bezpośrednio na podkładzie.

Podłoga pływająca to taka konstrukcja, w której elementy podłogi nie dotykają bezpośrednio żadnych stałych części budynku. Dzięki temu np. mamy lepszą izolację akustyczną i termiczną. W tej sytuacji, izolacja dźwiękowa jest położona przy ścianie i pod podkładem, co jest naprawdę ważne, jeśli chodzi o tłumienie dźwięków. Takie rozwiązanie pozwala podłodze swobodnie się poruszać w odpowiedzi na zmiany temperatury czy wilgotności i poprawia komfort akustyczny w pomieszczeniu. Są różne standardy, jak PN-EN 14511, które mówią o podłogach pływających i podkreślają znaczenie dobrej izolacji dźwiękowej, zwłaszcza w budynkach wielorodzinnych. Tego typu podłogi są wykorzystywane nie tylko w domach, ale też w biurach czy innych miejscach, gdzie hałas może być uciążliwy. Warto więc odpowiednio dobierać materiały izolacyjne i techniki montażu, żeby uzyskać porządne efekty akustyczne.

Pytanie 37

Aby przeprowadzić ocieplenie obiektu przy zastosowaniu metody lekkiej-mokrej, trzeba przygotować następujące materiały:

A. płyty styropianowe, listwy cokołowe, kołki do styropianu, taśmę izolacji akustycznej

B. płyty OSB, listwy cokołowe, kołki do styropianu, gwoździe tynkarskie

C. płyty OSB, listwy drewniane, kołki do styropianu, siatkę z włókna szklanego

D. płyty styropianowe, listwy cokołowe, kołki do styropianu, siatkę z włókna szklanego

Do wykonania docieplenia budynku metodą lekką-mokrą, kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich materiałów, które zapewnią efektywność oraz trwałość izolacji. Płyty styropianowe są jednym z najpopularniejszych materiałów izolacyjnych, charakteryzującym się niską przewodnością cieplną oraz wysoką odpornością na wilgoć. Listwy cokołowe chronią dolną część izolacji przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz działaniem wody, natomiast kołki do styropianu umożliwiają solidne przymocowanie płyt do ściany. Siatka z włókna szklanego pełni rolę zbrojenia, co znacząco zwiększa odporność na pękanie i uszkodzenia mechaniczne. Stosowanie tych elementów zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13163 czy PN-EN 13499, zapewnia nie tylko efektywność energetyczną budynku, ale i jego ochronę przed czynnikami atmosferycznymi. Przykładowo, w budynkach jednorodzinnych, docieplenie metodą lekką-mokrą z użyciem tych materiałów pozwala na oszczędności w kosztach ogrzewania oraz zwiększa komfort użytkowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie budownictwa energooszczędnego.

Pytanie 38

Ile betonu trzeba przygotować do budowy 20 stóp fundamentowych o wymiarach 900 × 900 × 1000 mm, jeśli norma zużycia betonu jest o 2% wyższa od objętości elementów konstrukcyjnych?

A. 16,52 m3

B. 18,32 m3

C. 16,20 m3

D. 18,00 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania 20 stóp fundamentowych o wymiarach 900 × 900 × 1000 mm, najpierw należy obliczyć objętość jednego fundamentu. Obliczamy ją jako: 0,9 m * 0,9 m * 1 m = 0,81 m3. Następnie, dla 20 takich fundamentów uzyskujemy objętość równą: 20 * 0,81 m3 = 16,2 m3. Jednak zgodnie z normami, powinno się uwzględnić dodatkowe 2% materiału na straty podczas realizacji, co oznacza, że potrzebujemy 1,02 * 16,2 m3 = 16,52 m3. W praktyce zastosowanie tej metody zapewnia, że wykonawcy mają wystarczającą ilość betonu, co minimalizuje ryzyko przestojów na placu budowy oraz oszczędza czas i zasoby. Dobre praktyki w branży budowlanej zalecają dodawanie od 5% do 10% zapasu, jednak w tym przypadku zastosowano dokładnie 2% jako standardową normę. Wiedza na temat obliczania zapasu materiałów budowlanych jest kluczowa w planowaniu i przygotowaniu projektów budowlanych.

Pytanie 39

Który z obiektów zamieszczonych na planie zagospodarowania terenu budowy będzie montowany przy użyciu żurawia szynowego?

A. Budynek nr 124.

B. Warsztat ciesielski.

C. Warsztat zbrojarski.

D. Budynek nr 121.

Wybór budynku nr 124 jako odpowiedzi prawidłowej znajduje swoje uzasadnienie w charakterystyce obiektów, jakie są montowane przy użyciu żurawia szynowego. Żurawie szynowe, będące częścią ciężkiego sprzętu budowlanego, są projektowane do transportu i montażu dużych elementów konstrukcyjnych, co jest kluczowe w przypadku budynków o znaczącej skali. Główne zastosowanie żurawi szynowych obejmuje projekty budowlane wymagające precyzyjnego umiejscowienia elementów, takich jak belki stropowe, kolumny czy inne konstrukcje nośne. W kontekście budowy, budynek nr 124 jest największym obiektem na planie, co sugeruje, że jego montaż wymaga zastosowania sprzętu zdolnego do przenoszenia ciężarów. Z kolei warsztaty ciesielski i zbrojarski, będące mniejszymi obiektami, zazwyczaj nie wymagają tak dużego sprzętu, jak żuraw szynowy. W branży budowlanej przestrzeganie standardów oraz dobrych praktyk w zakresie montażu dużych konstrukcji jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności prac budowlanych.

Pytanie 40

Czym powinno się charakteryzować rusztowanie używane na budowie?

A. Stabilnością, odpowiednią nośnością i spełnianiem norm bezpieczeństwa

B. Jaskrawym kolorowym malowaniem dla lepszej widoczności

C. Zawartością elementów drewnianych dla estetyki

D. Możliwością łatwego i szybkiego demontażu

Rusztowanie na budowie musi być przede wszystkim stabilne i posiadać odpowiednią nośność, aby zapewnić bezpieczeństwo pracującym na nim osobom. Stabilność oznacza, że konstrukcja rusztowania jest odporna na przewrócenie czy przesunięcie, co jest kluczowe przy zmiennych warunkach atmosferycznych, takich jak wiatr. Odpowiednia nośność to zdolność rusztowania do utrzymania ciężaru osób, narzędzi i materiałów bez ryzyka załamania. Dodatkowo, rusztowanie musi spełniać normy bezpieczeństwa określone w przepisach prawa budowlanego. Normy te mogą się różnić w zależności od kraju, ale ogólnie koncentrują się na zapewnieniu bezpiecznych warunków pracy. Przykładowo, w Polsce rusztowania muszą spełniać wymagania rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. Rusztowania powinny być także regularnie kontrolowane pod kątem ich stanu technicznego. Spełnianie tych wymagań jest nie tylko zgodne z przepisami, ale też stanowi dobrą praktykę w branży budowlanej, minimalizując ryzyko wypadków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej