Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 16 grudnia 2025 11:47
Data zakończenia: 16 grudnia 2025 12:16

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zasada działania algorytmów zachłannych polega na

A. przeszukiwaniu danych do momentu znalezienia rozwiązania

B. dzieleniu problemu na mniejsze podproblemy, aby uzyskać łatwiejsze do rozwiązania zadania

C. wybieraniu rozwiązań, które na danym etapie wydają się najbardziej korzystne

D. odwołaniu się do funkcji lub definicji we własnym zakresie

Wybór odpowiedzi dotyczący przeszukiwania zbioru danych do momentu znalezienia rozwiązania wprowadza w błąd, ponieważ nie odnosi się do specyfiki metod zachłannych, które koncentrują się na lokalnych optymalizacjach w każdym kroku. Takie podejście bardziej pasuje do algorytmów przeszukiwania, jak na przykład wyszukiwanie binarne, które działa w oparciu o uporządkowane zbiory i wymaga przeszukiwania w poszukiwaniu konkretnego elementu. Z drugiej strony, podział problemu na podproblemy jest charakterystyczny dla podejścia dziel i zwyciężaj, znanego z algorytmów takich jak sortowanie szybkie czy algorytm Karatsuby do mnożenia dużych liczb. Te strategie są skuteczne w rozwiązywaniu bardziej złożonych problemów, ale nie wykorzystują zasady podejścia zachłannego. Pojęcie odwołania do samego siebie jest związane z rekurencją, która jest techniką programistyczną używaną w algorytmach takich jak obliczanie silni czy rozwiązywanie problemów związanych z drzewami i grafami. Nie jest bezpośrednio związane z metodami zachłannymi. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe, ponieważ rzuca światło na odpowiednie konteksty ich zastosowania. Często popełniany błąd polega na myleniu tych podejść i ich zastosowań, co może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań i złych praktyk programistycznych.

Pytanie 2

W kontekście CSS atrybut font-size może przyjmować wartości zgodnie z nazwami kluczowymi

A. z zestawu xx-small, x-small, small, medium, large, x-large, xx-large

B. wyłącznie small, medium, large

C. jedynie big oraz small

D. tylko small, smaller, large, larger

W CSS mamy właściwość font-size, która przyjmuje różne wartości, takie jak xx-small, x-small, small, medium, large, x-large i xx-large. Te wszystkie opcje pozwalają na ładne i elastyczne projektowanie stron. Dzięki nim tekst będzie wyglądał dobrze na różnych urządzeniach i przeglądarkach. Na przykład, jak użyjesz 'large' dla nagłówka, to masz pewność, że będzie czytelny w każdej sytuacji. Warto też pamiętać, że korzystanie z jednostek względnych, jak em czy rem, w połączeniu z tymi słownikowymi to dobra praktyka, bo to ułatwi skalowanie i dostępność tekstu. Tak jak w tym przykładzie: h1 { font-size: large; }, gdzie nagłówek h1 będzie odpowiednio duży w porównaniu do reszty tekstu na stronie. Generalnie, te jednostki są zgodne z tym, co zaleca W3C, szczególnie jeśli chodzi o dostępność i responsywność stron internetowych.

Pytanie 3

Dostosowanie wyglądu strony dla konkretnego użytkownika i jego identyfikacja w serwisie są możliwe dzięki systemowi

A. formularzy

B. połączenia z bazą

C. obiektów DOM

D. cookie

Obiekty DOM (Document Object Model) to reprezentacja struktury dokumentu HTML lub XML. Dzięki DOM, programiści mogą manipulować elementami na stronie w czasie rzeczywistym, jednak nie umożliwia on identyfikacji użytkowników ani personalizacji ich doświadczeń. DOM pozwala na dynamiczne zmiany w treści strony, ale nie przechowuje informacji o użytkowniku po zamknięciu przeglądarki. Łączenie z bazą danych to proces, który zapewnia dostęp do przechowywanych danych, ale również nie służy do identyfikacji użytkownika na poziomie przeglądarki. Właściwie używane, łączenie z bazą pozwala na pobieranie i zapisywanie danych, jednak wymaga dodatkowych mechanizmów, takich jak sesje, aby poprawnie identyfikować użytkowników. Formularze są narzędziem do zbierania danych od użytkowników, ale same w sobie nie oferują możliwości identyfikacji lub personalizacji. Użytkownik musi wprowadzić dane, które następnie mogą być przetwarzane, ale bez zastosowania cookie lub innych mechanizmów, serwis nie będzie w stanie pamiętać o tych danych przy kolejnych wizytach. W skrócie, obiekty DOM, łączenie z bazą oraz formularze stanowią tylko część ekosystemu webowego, ale nie zapewniają pełnych możliwości identyfikacji i personalizacji użytkownika, jak to robią pliki cookie.

Pytanie 4

W podanym kodzie JavaScript występuje błąd logiczny. Program ma za zadanie wyświetlić informację, czy liczby są równe, jednak nie działa poprawnie. Wskaż, która odpowiedź odnosi się do tego błędu.

A. Brak średnika przed klauzulą else

B. Zawartość sekcji if oraz else powinna być zamieniona miejscami

C. W klauzuli if użyto przypisania zamiast porównania

D. Zmienne zostały zadeklarowane w niewłaściwy sposób

W analizowanym kodzie JavaScript występuje błąd związany z użyciem operatora przypisania zamiast operatora porównania w klauzuli if. W języku JavaScript do porównania dwóch wartości używa się operatora '===' lub '=='. Operator '=' to operator przypisania, który przypisuje wartość z prawej strony do zmiennej po lewej stronie. W kontekście warunków if, należy użyć operatora porównania, aby ocenić, czy dwie zmienne są równe. W poprawnej wersji kodu, linia if x = y powinna być zmieniona na if (x === y). Dodatkowo, warto pamiętać o umieszczeniu wartości porównawanych w nawiasach, co zwiększa czytelność i poprawność kodu. Przykład prawidłowego kodu to: var x = 5; var y = 3; if (x === y) { document.getElementById('demo').innerHTML = 'zmienne są równe'; } else { document.getElementById('demo').innerHTML = 'zmienne się różnią'; }. Taki zapis zapewnia, że program poprawnie zidentyfikuje różnicę między zmiennymi x i y i odpowiednio wyświetli komunikat.

Pytanie 5

W PHP tablice asocjacyjne to struktury, w których

A. indeks może być dowolnym ciągiem znaków

B. w każdej pozycji tablicy znajduje się inna tablica

C. są co najmniej dwa wymiary

D. elementy tablicy są zawsze numerowane od zera

Tablice asocjacyjne w języku PHP są strukturami danych, które łączą unikalne klucze (indeksy) z wartościami. Klucze mogą być dowolnymi napisami, co oznacza, że programista ma dużą swobodę w definiowaniu, jak będą wyglądały indeksy. Na przykład, można używać nazw użytkowników jako kluczy, co pozwala na łatwe odwoływanie się do powiązanych danych. Przykład zastosowania tablic asocjacyjnych to przechowywanie informacji o użytkownikach w formacie: $użytkownicy = array('jan' => 'Jan Kowalski', 'ania' => 'Anna Nowak'). W praktyce, tablice asocjacyjne są niezwykle użyteczne, gdyż pozwalają na bardziej intuicyjny dostęp do danych, a także umożliwiają organizowanie danych w sposób, który jest zrozumiały dla programisty oraz osób współpracujących z kodem. Dobrą praktyką jest stosowanie nazw kluczy, które jednoznacznie opisują przechowywane dane, co zwiększa czytelność i ułatwia późniejsze modyfikacje w kodzie. Warto również dodać, że tablice asocjacyjne w PHP są implementowane jako hashe, co zapewnia szybki dostęp do wartości na podstawie kluczy. To czyni je efektywnym narzędziem w codziennej pracy programisty, szczególnie przy pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 6

Ogólne tablice służące do przechowywania informacji o ciasteczkach oraz sesjach: $_COOKIE oraz $_SESSION są elementem języka

A. Perl

B. PHP

C. C#

D. JavaScript

Wybór odpowiedzi z języków C#, Perl czy JavaScript może prowadzić do nieporozumień związanych z funkcjonalnościami tych technologii. C# to język programowania ogólnego przeznaczenia, często używany w aplikacjach Windows oraz serwerowych, ale nie oferuje wbudowanej obsługi $_COOKIE i $_SESSION, które są specyficzne dla języka PHP. Perl, jako język skryptowy, również nie ma tych konstrukcji, a jego podejście do zarządzania sesjami i ciasteczkami różni się od tego w PHP, co może prowadzić do błędów w realizacji aplikacji webowych. JavaScript, z drugiej strony, działa głównie po stronie klienta i nie ma bezpośredniego dostępu do superglobalnych tablic, takich jak $_COOKIE, które są zarządzane przez serwer. Chociaż JavaScript może manipulować ciasteczkami przez obiekt document.cookie, nie obsługuje sesji w taki sam sposób jak PHP. W konsekwencji, odpowiedzi te mogą prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak zarządzać danymi sesyjnymi i ciasteczkami w kontekście aplikacji webowych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i poprawności działania aplikacji. Zrozumienie roli PHP w tym kontekście jest niezbędne dla programistów webowych, aby mogli tworzyć funkcjonalne i bezpieczne aplikacje.

Pytanie 7

Który z akapitów wykorzystuje opisaną właściwość stylu CSS?

A. A

B. D

C. C

D. B

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ właściwość CSS border-radius: 20% określa zaokrąglenie narożników elementu. W tym przypadku zastosowanie 20% promienia powoduje, że narożniki akapitu są zaokrąglone w umiarkowanym stopniu. Właściwość ta jest powszechnie wykorzystywana w projektowaniu stron internetowych, aby nadać elementom bardziej łagodny, przyjazny wygląd. Użycie procentowej wartości oznacza, że wielkość zaokrąglenia zależy od wymiarów elementu, co pozwala na zachowanie proporcji na różnych urządzeniach i przy różnych rozmiarach ekranu. Zaokrąglenie w CSS jest istotnym aspektem responsywnego designu, ponieważ może poprawiać czytelność i estetykę interfejsu użytkownika. Praktyczne zastosowania obejmują przyciski, karty, obrazki i inne elementy interfejsu, gdzie płynne linie mogą wpływać na ogólne wrażenie wizualne strony. Zrozumienie i umiejętne wykorzystanie border-radius jest częścią standardowych umiejętności projektanta stron internetowych, co również wspiera zgodność ze współczesnymi trendami w UI/UX.

Pytanie 8

W języku PHP zapisano fragment kodu działającego na bazie MySQL. Jego zadaniem jest wypisanie
$z=mysqli_query($db,"SELECT ulica, miasto, kod_pocztowy FROM adresy");
$a=mysqli_fetch_row($z);
echo "$a[1], $a[2]";

A. ulicy oraz miasta ze wszystkich zwróconych wpisów

B. miasta i kodu pocztowego ze wszystkich zwróconych wpisów

C. ulicy oraz miasta z pierwszego zwróconego wpisu

D. miasta i kodu pocztowego z pierwszego zwróconego wpisu

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że kod wypisuje ulicę i miasto z pierwszego zwróconego rekordu. Choć kod rzeczywiście korzysta z indeksów, to jednak nie wypisuje ulicy, lecz miasto i kod pocztowy. Kolejna odpowiedź sugeruje, że kod wyświetla ulicę i miasto ze wszystkich zwróconych rekordów. W rzeczywistości, kod jest skonstruowany w taki sposób, że ogranicza się do jednego wiersza danych, przez co nie ma możliwości wypisania informacji o wszystkich rekordach. Ostatnia z odpowiedzi stwierdza, że kod wypisuje miasto i kod pocztowy ze wszystkich zwróconych rekordów, co również jest błędne, ponieważ kod jedynie prezentuje dane pierwszego rekordu. Takie zrozumienie kodu może prowadzić do błędnych wniosków i nieprawidłowego użycia funkcji w praktyce tworzenia aplikacji webowych, dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z dokumentacją PHP oraz zasadami działania baz danych.

Pytanie 9

Podana jest tabela psy z polami: imie, rasa, telefon_wlasciciela, rok_szczepienia. Jakie polecenie SQL należy zastosować, aby znaleźć numery telefonów właścicieli, których psy były szczepione przed rokiem 2015?

A. SELECT telefon_wlasciciela FROM psy WHERE rok_szczepienia > 2015

B. SELECT psy FROM rok_szczepienia < 2015

C. SELECT imie, rasa FROM psy WHERE rok_szczepienia > 2015

D. SELECT telefon_wlasciciela FROM psy WHERE rok_szczepienia < 2015

Wybór odpowiedzi 'SELECT telefon_wlasciciela FROM psy WHERE rok_szczepienia < 2015;' jest poprawny z kilku powodów. Przede wszystkim, zapytanie to spełnia wymogi dotyczące selekcji danych z tabeli 'psy', koncentrując się na właścicielach psów, które zostały zaszczepione przed rokiem 2015. W SQL klauzula WHERE jest kluczowym elementem, który pozwala na filtrowanie wyników według określonych kryteriów. W tym przypadku, filtrujemy psy na podstawie roku ich szczepienia, co jest zgodne z naszym celem. Ponadto, selekcjonowanie tylko kolumny 'telefon_wlasciciela' jest właściwe, ponieważ chcemy uzyskać konkretne dane, a nie całą tabelę. Użycie operatora '<' jest odpowiednie, ponieważ skupia się na roku mniejszym niż 2015. Praktycznym zastosowaniem tego zapytania może być uzyskanie kontaktów do właścicieli, aby przypomnieć im o konieczności ponownego zaszczepienia ich psów, co wpisuje się w działania profilaktyczne i zdrowotne w dbaniu o dobrostan zwierząt. Warto również pamiętać, że dobre praktyki w projektowaniu baz danych zalecają użycie poprawnych typów danych oraz właściwe indeksowanie kolumn, co może przyspieszyć wykonanie zapytań tego typu.

Pytanie 10

Symbol, który pojawia się przed adresem w pasku adresowym przeglądarki internetowej lub przy tytule otwartej karty, określany jest mianem

A. emoticon

B. iConji

C. favicon

D. webicon

Favicon, czyli ikona ulubionej strony, to mały obrazek wyświetlany w przeglądarkach internetowych obok adresu URL, w zakładkach oraz na kartach przeglądarki. Favicon jest istotnym elementem identyfikacji wizualnej witryny, ponieważ pozwala użytkownikom na szybkie rozpoznawanie stron, które odwiedzają. Tworzenie faviconu wiąże się z określonymi standardami, ponieważ rozmiar pliku powinien wynosić 16x16 lub 32x32 pikseli. Można go zapisać w formacie .ico, .png, .gif, co zapewnia szeroką kompatybilność z różnymi przeglądarkami. Wdrożenie faviconu poprawia UX, zwiększa profesjonalizm strony i wpływa na jej rozpoznawalność. Dobrym przykładem zastosowania faviconu jest umieszczanie go na stronie głównej, co ułatwia zapamiętywanie marki oraz zwiększa szanse na powrót użytkowników do witryny. Właściwe przygotowanie faviconu oraz jego umiejscowienie w kodzie HTML (z wykorzystaniem tagu <link rel="icon" href="ścieżka_do_faviconu">) to dobrych praktyk, które warto stosować w każdej nowoczesnej aplikacji webowej.

Pytanie 11

Jednostka ppi (pixels per inch) oznacza

A. określa rozdzielczość obrazów rastrowych

B. jest parametrem wyznaczającym rozdzielczość cyfrowych urządzeń dokonujących pomiarów

C. określa rozdzielczość obrazów tworzonych przez drukarki oraz plotery

D. jest jednostką rozdzielczości skanerów definiującą częstość próbkowania obrazu

Wiele odpowiedzi na to pytanie wskazuje na różne aspekty rozdzielczości i pomiarów, które jednak nie odnoszą się bezpośrednio do definicji jednostki ppi. Na przykład, stwierdzenie, że ppi "określa rozdzielczości obrazów generowanych przez drukarki i plotery" zawęża pojęcie do urządzeń drukujących, ignorując szerszy kontekst obrazów rastrowych, które obejmują zarówno reprodukcję cyfrową, jak i wydruk. PPI jest miarą stosowaną do określenia, jak szczegółowy jest obraz w jego cyfrowej formie, co jest kluczowe w przypadku dowolnego zastosowania obrazów rastrowych, a nie tylko ich druku. Inna odpowiedź, sugerująca, że ppi "jest parametrem określającym rozdzielczość cyfrowych urządzeń wykonujących pomiary", wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ ppi odnosi się do gęstości pikseli w obrazach, a nie do samych urządzeń pomiarowych, takich jak skanery czy kamery. Ostatnia propozycja, sugerująca, że ppi "jest jednostką rozdzielczości skanerów określającą częstość wykonywanych próbkowań obrazu", również jest myląca, ponieważ ppi nie odnosi się bezpośrednio do częstotliwości próbkowania, a raczej do gęstości pikseli po cyfryzacji obrazu. Przykładowo, urządzenie skanujące może pracować przy różnych ustawieniach dpi (dots per inch), co jest inną wartością niż ppi, a te dwie jednostki, choć powiązane, pełnią różne funkcje w kontekście cyfrowych obrazów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że jednostka ppi jest ściśle związana z jakością i szczegółowością obrazów rastrowych, a nie z różnymi aspektami samego procesu skanowania czy drukowania.

Pytanie 12

Kod umieszczony w ramce tworzy tabelę, która zawiera

A. dwa wiersze i dwa słupki

B. jeden wiersz i dwa słupki

C. jeden wiersz i jeden słupek

D. dwa wiersze i jeden słupek

Analizując podane opcje należy zrozumieć że struktura tabeli w HTML opiera się na elementach <tr> które definiują wiersze oraz <td> które definiują komórki czyli kolumny w danym wierszu. Kod HTML zawsze zaczyna się od otwarcia znacznika <table> i kończy znacznikiem </table>. Wewnątrz tego bloku umieszczane są znaczniki <tr> i <td>. Częstym błędem jest mylenie liczby wierszy z liczbą kolumn co prowadzi do błędnych wniosków. Kod przedstawiony w pytaniu zawiera jeden znacznik <tr> co jednoznacznie wskazuje na jeden wiersz tabeli. Wiele osób błędnie zakłada że każda nowa komórka zaczyna nowy wiersz co jednak nie jest prawdą. Istnieją sytuacje w których tabele mogą wydawać się bardziej skomplikowane szczególnie gdy zagnieżdża się tabele lub stosuje colspan i rowspan ale w podstawowym domyślnym układzie każda linia <tr> zaczyna nowy wiersz a każda <td> jest nową komórką w bieżącym wierszu. Analizując dostępne odpowiedzi zauważamy że poprawne rozumienie struktury tabeli HTML wymaga ścisłego przestrzegania jej hierarchii a błędne odpowiedzi wynikają z niepoprawnego przypisania liczby wierszy lub kolumn co często jest wynikiem niedostatecznego zrozumienia budowy kodu HTML i jego renderowania w przeglądarkach. Kluczowe jest aby zawsze weryfikować strukturę poprzez liczenie <tr> i <td> co pozwala uniknąć podstawowych błędów przy tworzeniu i analizie tabel HTML. Takie podejście jest nie tylko poprawne w aspekcie technicznym ale również zgodne ze standardami tworzenia stron internetowych co jednocześnie podkreśla znaczenie solidnej wiedzy o strukturze HTML w pracy profesjonalnego web developera.

Pytanie 13

W JavaScript zdarzenie onKeydown zostanie wywołane, gdy klawisz

A. klawiatury będzie wciśnięty

B. myszki będzie zwolniony

C. myszki będzie wciśnięty

D. klawiatury będzie zwolniony

Odpowiedź, że zdarzenie onKeydown jest wywoływane, gdy klawisz klawiatury został naciśnięty, jest prawidłowa, ponieważ onKeydown jest zdarzeniem, które reaguje na pierwszą interakcję użytkownika z klawiaturą. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik naciśnie dowolny klawisz na klawiaturze, np. literę, cyfrę lub klawisz funkcyjny, zdarzenie onKeydown zostanie wywołane. Jest to kluczowe w kontekście tworzenia interaktywnych aplikacji webowych, ponieważ pozwala programistom na obsługę wejścia użytkownika w czasie rzeczywistym. Na przykład, w aplikacji do edycji tekstu, można wykorzystać onKeydown do aktualizacji zawartości edytora na podstawie wprowadzanego tekstu, co zapewnia płynne doświadczenie użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania tego zdarzenia jest również implementacja gier, w których ruchy postaci lub akcje są wykonywane w odpowiedzi na naciśnięcia klawiszy. W standardach W3C dotyczących dostępu i interakcji z użytkownikiem, zdarzenie onKeydown uwzględnia również kwestie dostępności, co jest istotne dla projektowania inkluzywnych aplikacji.

Pytanie 14

W przedstawionym kodzie HTML, zaprezentowany styl CSS jest stylem:

<p style="color:red;">To jest przykładowy akapit.</p>

A. nagłówkowym

B. lokalnym

C. dynamicznym

D. zewnętrznym

Styl CSS określony wewnątrz elementu HTML poprzez atrybut style jest przykładem stylu lokalnego. Styl lokalny pozwala na bezpośrednie przypisanie konkretnych własności CSS do pojedynczego elementu co umożliwia szybkie i łatwe testowanie oraz modyfikacje wyglądu bez potrzeby edytowania zewnętrznych plików CSS. Praktyczne zastosowanie stylów lokalnych odnajdujemy w sytuacjach gdy chcemy wprowadzić zmiany dla pojedynczego elementu na stronie nie wpływając na inne elementy. Na przykład jeśli w jednym miejscu chcemy podkreślić wagę tekstu stosując kolor czerwony możemy użyć stylu lokalnego jak pokazano w pytaniu. Jednak styl lokalny nie jest zalecany dla większych projektów czy skomplikowanych stron ze względu na fakt że utrudnia zarządzanie i utrzymywanie spójnego stylu w całym projekcie. W takich przypadkach lepiej korzystać ze stylów zewnętrznych lub nagłówkowych które oferują lepszą organizację i elastyczność. Warto również pamiętać że implementacja stylu lokalnego może nadpisywać inne style co jest istotne przy rozwiązywaniu problemów związanych z dziedziczeniem stylów CSS.

Pytanie 15

Kaskadowe arkusze stylów są tworzone w celu

A. ułatwienia formatowania strony

B. blokowania wszelkich zmian w wartościach znaczników już przypisanych w pliku CSS

C. połączenia struktury dokumentu strony z odpowiednią formą jego wyświetlania

D. nadpisywania wartości znaczników, które już funkcjonują na stronie

Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie odzwierciedlają prawidłowego zrozumienia roli, jaką pełnią kaskadowe arkusze stylów w procesie tworzenia stron internetowych. Nadpisywanie wartości znaczników już ustawionych na stronie jest jednym z aspektów działania CSS, ale nie jest to jego główny cel. CSS pozwala na nadpisanie stylów, jednak kluczowym elementem jest możliwość łatwego zarządzania oraz modyfikacji wyglądu całej witryny poprzez centralne arkusze, a nie jedynie lokalne zmiany. Połączenie struktury dokumentu z formą jego prezentacji to w rzeczy samej cel CSS, ale nie jest to odpowiednia odpowiedź, ponieważ bardziej odnosi się do ogólnej koncepcji tworzenia stron internetowych niż do konkretnej funkcji CSS. Ostatnia z propozycji, czyli blokowanie zmian w wartościach znaczników, jest mylna, ponieważ CSS ma na celu umożliwienie, a nie blokowanie, wprowadzania zmian. Rola CSS polega na tym, że dzięki niemu można swobodnie modyfikować wygląd strony bez wpływania na samą strukturę HTML, co czyni go niezwykle elastycznym narzędziem w rękach web deweloperów.

Pytanie 16

Jaki jest cel poniższego fragmentu funkcji w JavaScript?

wynik = 0;
for (i = 0; i < tab.length; i++)
{
    wynik += tab[i];
}

A. wyświetlić wszystkie pozycje w tablicy

B. przypisać do każdego elementu tablicy bieżącą wartość zmiennej i

C. dodać stałą wartość do każdego elementu tablicy

D. obliczyć sumę wszystkich elementów tablicy

Podany fragment kodu w języku JavaScript ma za zadanie zsumować wszystkie elementy tablicy. Widzimy, że zmienna wynik jest inicjalizowana wartością 0 co jest standardową praktyką przy zliczaniu sumy. Następnie pętla for iteruje przez każdy element tablicy używając warunku i < tab.length co zapewnia że przechodzimy przez wszystkie indeksy tablicy od 0 do ostatniego. Wewnątrz pętli mamy instrukcję wynik += tab[i] która dodaje aktualny element tablicy do zmiennej wynik. Jest to typowe podejście do sumowania elementów tablicy i odpowiada standardowym praktykom w programowaniu. Dzięki temu możemy w prosty sposób uzyskać sumę elementów tablicy niezależnie od jej długości. Takie rozwiązanie jest nie tylko przejrzyste ale i efektywne z punktu widzenia złożoności obliczeniowej gdyż operuje w czasie liniowym O(n). Powyższy sposób zliczania jest uniwersalny i można go stosować w różnych językach programowania.

Pytanie 17

W JavaScript, funkcja matematyczna Math.pow() jest wykorzystywana do obliczania

A. wartości bezwzględnej liczby

B. potęgi liczby

C. pierwiastka kwadratowego liczby

D. wartości przybliżonej liczby

W języku JavaScript funkcja Math.pow() jest używana do obliczania potęgi liczby. Przyjmuje ona dwa argumenty: pierwszy to podstawa potęgowania, a drugi to wykładnik. W wyniku działania funkcji uzyskujemy wartość, która jest równoważna podstawie podniesionej do podanej potęgi. Na przykład, wywołanie Math.pow(2, 3) zwróci 8, ponieważ 2 do potęgi 3 to 2 * 2 * 2. Funkcja ta jest zgodna z ECMAScript, co oznacza, że jest standardem w JavaScript i można jej używać w różnych kontekstach, takich jak obliczenia matematyczne w aplikacjach webowych. Istotnym aspektem używania Math.pow() jest również fakt, że może przyjmować liczby ujemne oraz liczby zmiennoprzecinkowe, co czyni ją bardzo uniwersalnym narzędziem. Dodatkowo, dla potęgowania liczby do potęgi 0, wynik zawsze wynosi 1, co jest zgodne z zasadami matematycznymi. Dlatego Math.pow() jest kluczowym elementem biblioteki matematycznej JavaScript, ułatwiającym programistom wykonywanie bardziej skomplikowanych obliczeń.

Pytanie 18

Podaj definicję metody, którą trzeba umieścić w miejscu kropek, aby na stronie WWW pojawił się tekst: Jan Kowalski

A. A

B. C

C. D

D. B

Pozostałe odpowiedzi zawierają błędy związane z niepoprawnym użyciem kontekstu this lub niekompletną definicją funkcji. W opcji B metoda dane została zdefiniowana jako funkcja globalna, co powoduje, że this nie odnosi się do obiektu osoba, ale do obiektu globalnego, co uniemożliwia poprawne odwołanie się do właściwości imie i nazwisko. To prowadzi do błędnych lub niezdefiniowanych wyników, ponieważ this w tym kontekście nie zawiera oczekiwanych właściwości. Opcja C nie używa słowa kluczowego this, co oznacza, że zmienne imie i nazwisko są traktowane jako zmienne globalne, a nie właściwości obiektu osoba. Jeżeli takie zmienne globalne nie istnieją, powoduje to błąd w wykonaniu, ponieważ kod próbuje odwołać się do niezdefiniowanych zmiennych. W opcji D użycie funkcji bez return powoduje, że metoda dane nie zwraca żadnej wartości, co skutkuje przypisaniem undefined do innerHTML, co jest oczywistym błędem w kontekście oczekiwanego wyświetlenia tekstu. Wszystkie te błędne podejścia wynikają z niepoprawnego zarządzania kontekstem obiektowym w JavaScript, co podkreśla znaczenie zrozumienia wiązania dynamicznego słowa kluczowego this i dobrych praktyk w projektowaniu metod obiektowych w JavaScript. Kluczowym aspektem jest zapewnienie, że metody mają dostęp do właściwości obiektu, w ramach którego zostały zdefiniowane, co jest osiągane przez poprawne użycie this w kontekście metody wewnętrznej obiektu.

Pytanie 19

Deklarując var x="true"; w języku JavaScript, jakiego typu zmienną się tworzy?

A. nieokreślonym (undefined)

B. string (ciąg znaków)

C. liczbowym

D. logicznym

W języku JavaScript, deklaracja zmiennej za pomocą var x="true"; tworzy zmienną o typie string, co oznacza, że jest to ciąg znaków. Wartość "true" w tym przypadku jest interpretowana dosłownie jako tekst i nie ma związku z wartością logiczną typu boolean, która również może być używana w JavaScript. Typ string jest jednym z podstawowych typów danych w tym języku i jest używany do reprezentowania tekstu. Zmienne typu string mogą zawierać litery, cyfry oraz znaki specjalne i są otaczane cudzysłowami, jak w tym przypadku. W praktyce programiści często używają stringów do przechowywania danych wejściowych od użytkowników, komunikatów oraz wszelkiego rodzaju informacji tekstowych. Warto zauważyć, że w ECMAScript 6 (ES6) wprowadzono również let oraz const do deklaracji zmiennych, ale zasada dotycząca typów danych pozostaje taka sama. Należy także zwrócić uwagę, że typy danych w JavaScript są dynamiczne, co oznacza, że można przypisać różne typy wartości do tej samej zmiennej w różnych momentach. Na przykład, po przypisaniu stringa, możemy przypisać liczbę lub obiekt do tej samej zmiennej, co pokazuje elastyczność JavaScriptu jako języka programowania.

Pytanie 20

Jak można opisać przedstawiony obiekt w JavaScript?

var obiekt1 = {
  x: 0,
  y: 0,
  wsp: function() { ... }
}

A. trzema właściwościami

B. dwiema właściwościami i jedną metodą

C. dwiema metodami i jedną właściwością

D. trzema metodami

W języku JavaScript obiekty są fundamentalną częścią języka, umożliwiającą przechowywanie i manipulowanie danymi w sposób bardziej uporządkowany. W podanym przykładzie obiekt zawiera dwie właściwości z wartościami liczbowymi oraz jedną metodę. Częstym błędem jest mylenie właściwości z metodami. Właściwość to statyczna wartość przypisana do klucza, natomiast metoda to funkcja przypisana do klucza, którą można wywołać. Niewłaściwe zrozumienie tej różnicy może prowadzić do błędnego interpretowania struktury obiektu. Zrozumienie poprawnego rozróżniania między właściwościami a metodami jest kluczowe w programowaniu obiektowym, które kładzie nacisk na modularność i wielokrotne używanie kodu. Programiści muszą również pamiętać, że struktura obiektu w JavaScript pozwala na dynamiczne dodawanie nowych właściwości i metod, co czyni ten język elastycznym i potężnym narzędziem w tworzeniu dynamicznych aplikacji internetowych. Błędem jest przypuszczanie, że każda deklaracja w obiekcie jest metodą, co może wynikać z niezrozumienia, że metody muszą zawierać fragment funkcji. Właściwe rozpoznanie tych elementów jest niezbędne do efektywnego wykorzystania zasad programowania obiektowego oraz tworzenia bardziej złożonych i skalowalnych aplikacji.

Pytanie 21

W SQL uprawnienie SELECT przydzielone za pomocą polecenia GRANT umożliwia użytkownikowi bazy danych

A. zmienianie danych w tabeli

B. generowanie tabeli

C. usuwanie danych z tabeli

D. uzyskiwanie danych z tabeli

Wybór odpowiedzi sugerujących modyfikowanie danych, tworzenie tabeli czy usuwanie danych z tabeli wskazuje na niepełne zrozumienie podstawowych przywilejów w SQL. Przywilej SELECT jest ściśle związany z dostępem do danych, co oznacza, że jego rola ogranicza się do umożliwienia użytkownikowi odczytu informacji, a nie ich modyfikowania. Modyfikowanie danych w tabeli zarezerwowane jest dla przywileju UPDATE, który pozwala na zmianę istniejących danych. Tworzenie tabeli wiąże się z przywilejem CREATE, który z kolei umożliwia użytkownikom dodawanie nowych struktur danych do bazy. Z kolei usunięcie danych z tabeli realizowane jest przez przywilej DELETE, pozwalający na eliminowanie zapisów z bazy. Te różnice są fundamentalne dla zrozumienia zarządzania dostępem w systemach baz danych. Typowe błędy w myśleniu o uprawnieniach mogą prowadzić do nieprawidłowego zarządzania danymi i naruszeń bezpieczeństwa. Użytkownicy muszą mieć jasną świadomość, że każdy przywilej w SQL ma swoje specyficzne zastosowanie, a nieprawidłowe przypisanie uprawnień może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu lub utraty danych. Właściwe zrozumienie hierarchii i ról przywilejów jest kluczowe dla efektywnego i bezpiecznego zarządzania bazami danych.

Pytanie 22

Jakie polecenie należy zastosować, aby naprawić bazę danych w MySQL?

A. CHANGE

B. REPAIR

C. FIX

D. UPDATE

Aby naprawić bazę danych w MySQL, służy polecenie REPAIR TABLE, które jest kluczowe w przypadku uszkodzonych tabel. Działa to w taki sposób, że przeszukuje strukturę tabeli oraz jej indeksy, a następnie próbuje naprawić wszelkie problemy, które mogły wystąpić. REPAIR TABLE można stosować w różnych sytuacjach, takich jak usunięcie zduplikowanych danych, naprawa uszkodzonych indeksów czy odbudowa tabel po awarii. Przykładowo, jeśli napotykasz na błąd, mówiący o tym, że tabela jest uszkodzona, wystarczy wydać polecenie 'REPAIR TABLE nazwa_tabeli;', aby spróbować ją naprawić. Warto także zaznaczyć, że polecenie to działa tylko na typach tabel MyISAM. W przypadku innych silników baz danych, takich jak InnoDB, należy stosować inne metody przywracania danych, które często opierają się na zrzutach bazy danych oraz mechanizmie odzyskiwania. Standardy MySQL jasno określają, że REPAIR TABLE jest istotnym narzędziem w arsenale administracyjnym, dlatego każdemu, kto pracuje z tym systemem, zaleca się zapoznanie z jego działaniem.

Pytanie 23

Komenda skierowana do serwera bazy danych, która polega na zbieraniu, wyszukiwaniu lub zmienianiu danych w bazie, nosi nazwę

A. kopii

B. formularza

C. kolumny

D. kwerendy

Formularz to interfejs użytkownika, który umożliwia wprowadzanie informacji, ale nie jest związany z operacjami na bazach danych. To narzędzie wizualne, które może być używane do zbierania danych w sposób zorganizowany, jednak samo w sobie nie wykonuje żadnych operacji na danych w bazie. Koncepcja kolumny odnosi się do struktury tabeli w bazie danych, gdzie kolumny definiują typy danych przechowywanych w danej tabeli, ale nie są one powiązane z wykonywaniem zapytań czy operacji na danych. Kopią można określić duplikat danych lub backup, ale również nie ma ona zastosowania w kontekście wysyłania poleceń do serwera bazy danych. Istnieje ryzyko, że błędne zrozumienie terminów związanych z bazami danych prowadzi do mylnych interpretacji, co może skutkować trudnościami w pracy z danymi. Kluczowe jest zrozumienie, że kwerenda jest specyficznym poleceniem, które oddziałuje na strukturę danych, a nie narzędziem do ich wizualizacji czy opisu. Błędy te mogą prowadzić do niewłaściwego projektowania systemów baz danych oraz do ograniczonej efektywności w realizacji zadań związanych z zarządzaniem danymi.

Pytanie 24

Użytkownik Jan będzie miał możliwość realizacji

GRANT ALL PRIVILEGES ON dane.* TO 'Jan'@'localhost';

A. tylko operacje manipulacji danymi oraz zmienić jedynie swoje uprawnienia

B. wszystkie operacje na tabelach w bazie dane

C. wyłącznie operacje CREATE, ALTER, DROP na tabelach w bazie dane

D. wszystkie operacje na tabelach bazy dane oraz przekazywać prawa innym użytkownikom

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ polecenie GRANT ALL PRIVILEGES ON dane.* TO 'Jan'@'localhost'; przyznaje użytkownikowi Jan wszelkie uprawnienia na wszystkich tabelach w bazie danych o nazwie 'dane'. Oznacza to, że Jan może wykonywać wszystkie operacje, takie jak SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE, CREATE, ALTER, DROP i inne, które są związane z zarządzaniem danymi oraz strukturą bazy. W praktyce oznacza to, że Jan ma pełną kontrolę nad bazą danych, co może być przydatne w scenariuszach, gdzie administratorzy chcą umożliwić użytkownikom elastyczność w zarządzaniu danymi. Warto jednak pamiętać, że przyznawanie ALL PRIVILEGES powinno być stosowane ostrożnie, aby uniknąć nieautoryzowanego dostępu do informacji. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie polityki minimalnych uprawnień, która ogranicza możliwości użytkowników do tylko tych, które są niezbędne do ich codziennych obowiązków.

Pytanie 25

Jakie języki programowania funkcjonują po stronie serwera?

A. Java, C#, AJAX, Ruby, PHP

B. Java, C#, Python, Ruby, PHP

C. Java, C#, Python, ActionScrip, PHP

D. C#, Python, Ruby, PHP, JavaScript

Wielu programistów może zastanawiać się nad odpowiedziami, które nie uwzględniają wszystkich właściwych języków programowania działających po stronie serwera. W jednej z niepoprawnych odpowiedzi wymieniony został AJAX, który jest technologią służącą do asynchronicznego przesyłania danych między klientem a serwerem, ale nie jest to język programowania. AJAX korzysta głównie z JavaScript i może współpracować z różnymi backendami, ale sam w sobie nie może być używany jako język programowania serwera. Inna z odpowiedzi zawiera JavaScript, który, chociaż może być używany po stronie serwera w środowisku Node.js, nie jest tradycyjnie uważany za język backendowy. JavaScript jest głównie językiem klienckim, używanym do budowania interaktywnych interfejsów użytkownika. Ponadto odpowiedź, która zawiera ActionScript, wskazuje na technologię używaną głównie do tworzenia aplikacji w Adobe Flash, która nie jest już zalecana i nie może być uznawana za język programowania działający w nowoczesnych aplikacjach backendowych. ActionScript, podobnie jak AJAX, nie ma zastosowania w kontekście budowy serwerów ani zarządzania bazami danych. Te nieporozumienia pokazują, jak ważne jest rozróżnienie między różnymi technologiami i ich rolami w kontekście architektury aplikacji webowych.

Pytanie 26

Działaniem podanego kodu PHP będzie wypełnienie tablicy

$tab = array();
for ($i = 0; $i < 10; $i++) {
    $tab[$i] = rand(-100, 100);
}
foreach ($tab as $x) {
    if ($x < 0) {
        echo "$x ";
    }
}

A. kolejnymi liczbami od 0 do 9 i ich wypisanie

B. kolejnymi liczbami od -100 do 100 i wypisanie wartości ujemnych

C. 100 losowymi wartościami, a następnie wypisanie wartości dodatnich

D. 10 losowymi wartościami, a następnie wypisanie wartości ujemnych

Przedstawiony kod PHP zawiera błąd składniowy oraz logiczny, jednak jego zamysł zakłada stworzenie tablicy, której elementy są losowymi liczbami całkowitymi z przedziału od -100 do 100, a następnie wypisanie tych, które są mniejsze od zera. W pierwszej linii kodu powinno być użyte 'array()' zamiast 'array', a w funkcji 'rand' powinny być nawiasy okrągłe dla argumentów, co daje 'rand(-100, 100)'. W pętli for, która iteruje dziesięć razy, wartości są przypisywane do tablicy. W drugiej części, w pętli foreach, sprawdzane są liczby i wypisywane są tylko te, które są ujemne, co oznacza, że wynik może zawierać jedynie wartości poniżej zera. Dlatego poprawna odpowiedź koncentruje się na tym, że tablica jest wypełniana losowymi liczbami całkowitymi, a następnie wypisywane są jedynie liczby ujemne, co jest kluczowym aspektem działania kodu. Przykład zastosowania funkcji rand w kontekście generowania losowych danych pokazuje, jak można wykorzystać tę funkcjonalność w praktycznych aplikacjach, takich jak gra losowa czy analiza danych.

Pytanie 27

Jakim słowem kluczowym można zainicjować zmienną w JavaScript?

A. new

B. variable

C. instanceof

D. var

W języku JavaScript kluczowe jest zrozumienie, jak deklarować zmienne oraz jakie słowa kluczowe są do tego używane. Słowo 'new' jest używane do tworzenia nowych instancji obiektów, co oznacza, że nie służy do deklaracji zmiennych. Typowy błąd, który można popełnić, to mylenie konstruktorów i zmiennych, gdzie 'new' używane jest w kontekście obiektów, takich jak: var obiekt = new NazwaObiektu();. Kolejne słowo kluczowe, 'variable', nie jest w ogóle rozpoznawane przez JavaScript jako słowo kluczowe i nie ma zastosowania w kontekście deklaracji zmiennych. W rzeczywistości, w JavaScript nie istnieje takie słowo kluczowe, co może prowadzić do nieporozumień u osób uczących się języka. Ostatnie słowo, 'instanceof', to operator, który służy do sprawdzania, czy dany obiekt jest instancją konkretnego konstruktora. Posługiwanie się nim w kontekście deklaracji zmiennych jest całkowicie błędne i może prowadzić do zamieszania. Kluczowe jest, aby dobrze zrozumieć różnice w sposobie deklaracji zmiennych oraz celów poszczególnych słów kluczowych w JavaScript. Brak takiej wiedzy może prowadzić do chaosu w kodzie oraz trudności w jego utrzymaniu, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami programistycznymi.

Pytanie 28

W języku PHP do zmiennej a przypisano tekst, w którym wielokrotnie występuje słowo Kowalski. W celu zamiany wszystkich wystąpień słowa Kowalski na słowo Nowak w zmiennej a, należy użyć polecenia

A. $a = str_replace('Nowak', 'Kowalski');

B. $a = str_replace('Nowak', 'Kowalski', $a);

C. $a = str_rep('Kowalski', 'Nowak', $a);

D. $a = str_replace('Kowalski', 'Nowak', $a);

Inne odpowiedzi nie są do końca dobre, bo nie spełniają warunków dla str_replace. Z $a = str_replace('Nowak', 'Kowalski'); brakuje trzeciego argumentu, więc funkcja nie wie, na czym ma działać. Może się wydawać, że nazwa zmiennej nie ma znaczenia, ale w PHP, jak nie podasz zmiennej, to str_replace nie ma sensu. Ważne jest, żeby rozumieć, jak działa ta funkcja. W drugiej odpowiedzi $a = str_replace('Nowak', 'Kowalski', $a); znów źle zamieniasz, bo najpierw powinno być to, co chcesz zastąpić, a potem to nowe. Z kolei w $a = str_rep('Kowalski', 'Nowak', $a); masz literówkę w nazwie funkcji, co oczywiście powoduje błąd. Takie pomyłki się zdarzają, bo człowiek czasem nie zwraca uwagi na szczegóły. Dlatego warto korzystać z dokumentacji i mieć na oku detale, takie jak pisownia funkcji czy kolejność argumentów. W programowaniu detale są naprawdę ważne, bo ich zignorowanie często prowadzi do nieprzewidzianych efektów.

Pytanie 29

Gdy zmienna $x przechowuje dowolną dodatnią liczbę naturalną, poniższy kod źródłowy PHP ma na celu wyświetlenie:

$licznik = 0;
while ($licznik != $x) 
{
    echo $licznik;
    $licznik++;
}

A. przypadkowe liczby z zakresu (0, x)

B. kolejne liczby od x do 0

C. liczby wprowadzane z klawiatury, aż do momentu wprowadzenia wartości x

D. kolejne liczby od 0 do x-1

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć kilka błędnych założeń. Pierwsze z nich zakłada, że kod ma za zadanie wyświetlać liczby wczytywane z klawiatury, aż wczytana zostanie wartość x. Nie jest to poprawne, ponieważ nie ma tu żadnej interakcji z użytkownikiem - wszystko odbywa się automatycznie na podstawie zadeklarowanej wartości x. Druga błędna odpowiedź sugeruje, że liczby są wyświetlane od x do 0, co jest nieprawidłowe, ponieważ pętla zaczyna od 0 i kończy na x-1. Trzecia niepoprawna odpowiedź sugeruje, że kod generuje losowe liczby z przedziału (0, x). Nie jest to prawda, ponieważ nie ma tu żadnego mechanizmu generowania liczb losowych. To błędne przypuszczenie wynika prawdopodobnie z niewłaściwego zrozumienia mechanizmu pętli i operacji na zmiennych. Wszystkie te błędne odpowiedzi pokazują, jak ważne jest prawidłowe rozumienie podstawowych konstrukcji języka programowania i mechanizmów sterowania przepływem danych.

Pytanie 30

Jakie imiona spełniają warunek klauzuli LIKE w poniższym zapytaniu: SELECT imię FROM mieszkańcy WHERE imię LIKE '_r%';?

A. Gerald, Jarosław, Marek, Tamara

B. Krzysztof, Krystyna, Romuald

C. Arieta, Krzysztof, Krystyna, Tristan

D. Rafał, Rebeka, Renata, Roksana

W przypadku innych odpowiedzi pojawia się kilka istotnych błędów interpretacyjnych związanych z wykorzystaniem klauzuli LIKE. Po pierwsze, w imionach takich jak 'Rafał', 'Rebeka', 'Renata', 'Roksana', choć wszystkie zawierają 'r', to nie znajdują się one na drugiej pozycji, co jest kluczowym kryterium w zapytaniu. Warto zaznaczyć, że znak podkreślenia (_) w klauzuli LIKE reprezentuje pojedynczy znak, a więc jego lokalizacja jest istotna. W kontekście imion 'Gerald', 'Jarosław', 'Marek', 'Tamara', imiona te nie mają 'r' na drugiej pozycji, co również czyni je nieprawidłowymi odpowiedziami. Typowym błędem jest ignorowanie lokalizacji znaków w wzorcach, co prowadzi do błędnych wniosków. Niektórzy mogą również błędnie skupić się na obecności litery 'r' gdziekolwiek w imieniu, co nie jest zgodne z tym, co wskazuje zapytanie. Zrozumienie zasadności klauzuli LIKE oraz umiejętność czytania i interpretacji wzorców jest kluczowe dla skutecznej pracy z bazami danych. Dlatego, aby unikać takich pomyłek, warto regularnie ćwiczyć zapytania SQL, a także zapoznawać się z dokumentacją techniczną baz danych.

Pytanie 31

Podczas projektowania formularza konieczne jest wstawienie kontrolki, która odnosi się do innej kontrolki w odrębnym formularzu. Taka operacja w bazie danych Access jest

A. możliwa dzięki ustawieniu ścieżki do kontrolki w atrybucie "Źródło kontrolki"

B. niemożliwa

C. niemożliwa w każdym trybie poza trybem projektowania

D. możliwa tylko wtedy, gdy są to dane numeryczne

Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego możliwości i zasad działania kontrolek w formularzach Access. Ustawienie ścieżki do kontrolki we właściwości 'Źródło kontrolki' nie jest ograniczone do danych liczbowych, co jest błędnym założeniem. W rzeczywistości można odwoływać się do różnych typów danych, w tym tekstowych, datowych oraz liczbowych, co czyni tę funkcjonalność niezwykle uniwersalną. Twierdzenie, że odwołanie jest niemożliwe, jest również nieprawdziwe; Access oferuje rozbudowane możliwości tworzenia interakcji między formularzami, co jest szeroko stosowane w praktycznych zastosowaniach. Warto również zauważyć, że nie ma ograniczeń co do trybów pracy, które mogłyby wpływać na możliwość odwoływania się do kontrolek, co czyni to stwierdzeniem błędnym. W projektowaniu baz danych szczególnie istotne jest zrozumienie, jak różne elementy systemu mogą współdziałać, a umiejętność poprawnego użycia właściwości kontrolek jest kluczowa dla efektywności i użyteczności aplikacji. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do nieefektywnego projektowania, w którym trudno jest zarządzać danymi oraz interakcjami użytkowników z aplikacją.

Pytanie 32

Zgodnie z zasadami walidacji HTML5, prawidłowy zapis tagu hr to

A. </ hr />

B. </hr?>

C. <hr>

D. </ hr>

Zarówno </ hr>, </hr?>, jak i </ hr /> są przykładami niepoprawnych składni w kontekście HTML5. Element <hr> jest samodzielny i nie wymaga zamknięcia, co oznacza, że dodawanie znaku zamykającego jest zbędne i w rzeczywistości stanowi błąd. Użycie </ hr> sugeruje, że <hr> byłoby elementem, który wymaga zamknięcia, co jest sprzeczne z jego definicją w HTML5. Z kolei </hr?> to przykład błędnej składni, ponieważ zawiera niepoprawny znak zapytania, który nie ma uzasadnienia w HTML i może prowadzić do nieprzewidywalnych efektów w renderowaniu strony przez przeglądarki. Ostatecznie, </ hr /> również jest nieprawidłowe, ponieważ dodanie ukośnika przed zamknięciem nie jest potrzebne w przypadku elementów samodzielnych. Takie błędne wykorzystanie składni może prowadzić do niepoprawnego wyświetlania strony i problemów z jej interpretacją przez programy przetwarzające HTML. Dlatego ważne jest, aby dobrze znać zasady walidacji HTML i stosować się do nich, aby zapewnić poprawne działanie i zgodność ze standardami sieciowymi.

Pytanie 33

Mamy do czynienia z tablicą o nazwie tab, która zawiera liczby całkowite różniące się od zera. Zawarty w języku PHP kod ma na celu:

foreach ($tab as &$liczba)
     $liczba = $liczba * (-1);
 unset($liczba);

A. przekształcić elementy tablicy na wartości zapisane w zmiennej liczba

B. zmienić wszystkie elementy tablicy na liczby o przeciwnym znaku

C. wyliczenie iloczynu wszystkich wartości w tablicy

D. obliczyć wartość bezwzględną elementów tej tablicy

Analizując przedstawione odpowiedzi, ważne jest zrozumienie, dlaczego pozostałe opcje są nieprawidłowe w kontekście podanego kodu PHP. Pierwsza z nich sugeruje, że kod oblicza iloczyn wszystkich liczb w tablicy. Jednakże, kod ten nie prowadzi do żadnej operacji akumulacji wartości, nie jest stosowana zmienna do przechowywania wyniku, a operacja wykonywana w pętli to jedynie zmiana znaku każdej liczby. Druga odpowiedź, mimo że błędna jako wybór, w rzeczywistości jest poprawną odpowiedzią zgodnie z pytaniem egzaminacyjnym. Trzecia sugeruje, że elementy tablicy zostaną zastąpione wartością przechowywaną w zmiennej liczba. Kod, który by tego dokonywał, musiałby inicjalizować zmienną z konkretną wartością i przypisywać ją każdemu elementowi tablicy, co nie jest realizowane przez przedstawiony fragment kodu. Czwarta odpowiedź mówi o obliczaniu wartości bezwzględnej elementów tablicy. Aby to osiągnąć, w PHP należałoby użyć funkcji abs(), której tutaj nie zastosowano. Typowym błędem prowadzącym do takich niepoprawnych wniosków jest nieprawidłowe zrozumienie działania operatorów i funkcji w kontekście języka PHP. Kluczowe jest, aby rozumieć, że kod bezpośrednio modyfikuje wartości w tablicy przez mnożenie przez -1, a nie wykonuje żadnych innych operacji matematycznych czy przypisania wartości.

Pytanie 34

Jakie funkcje może pełnić program FileZilla?

A. publikacji strony internetowej

B. debugowania skryptu na stronie

C. walidacji strony internetowej

D. kompilacji skryptu na stronie

Pomimo że niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, nie są one związane z funkcjonalnościami, które oferuje FileZilla. Kompilacja skryptu na stronie to proces, w którym kod źródłowy jest przetwarzany, aby stworzyć gotową aplikację lub stronę. FileZilla nie oferuje narzędzi do kompilacji, ponieważ nie jest edytorem kodu ani środowiskiem programistycznym. Walidacja strony internetowej dotyczy natomiast sprawdzania poprawności kodu HTML czy CSS, co ma na celu zapewnienie zgodności z standardami internetowymi. To zadanie wykonuje się przy pomocy specjalistycznych narzędzi lub usług online, a FileZilla nie ma wbudowanej funkcji do walidacji. Debugowanie skryptu to proces znajdowania i usuwania błędów w kodzie, który również nie jest celem działania FileZilli. Do debugowania często wykorzystuje się narzędzia developerskie dostępne w przeglądarkach internetowych lub dedykowane oprogramowanie, które oferuje zaawansowane funkcje analityczne. Typowym błędem myślowym jest pomylenie narzędzi przeznaczonych do zarządzania plikami z tymi, które służą do programowania czy analizy kodu. FileZilla jest skoncentrowana na przesyłaniu i zarządzaniu plikami, a nie na edytowaniu czy analizie kodu źródłowego.

Pytanie 35

Aby film wyglądał płynnie, liczba klatek (które nie nakładają się na siebie) na sekundę powinna wynosić przynajmniej w przedziale

A. 20-23 fps

B. 24-30 fps

C. 16-19 fps

D. 31-36 fps

Odpowiedź 24-30 fps jest poprawna, ponieważ standardowy zakres klatek na sekundę dla filmów wynosi właśnie 24-30 fps. W praktyce, 24 fps jest uznawane za minimum dla filmów kinowych, co pozwala uzyskać wrażenie ruchu, które ludzie uznają za płynne. Przykładowo, filmy kręcone w tej klatkażu, takie jak klasyczne produkcje Hollywood, często korzystają z techniki zwanej 'motion blur', która dodatkowo poprawia wrażenie płynności. W przypadku telewizji, większa liczba klatek może być stosowana, co pozwala na lepszą jakość obrazu podczas szybkich ruchów, jednak 30 fps to standard dla wielu programów telewizyjnych. Ważne jest również zrozumienie, że zbyt niska liczba klatek, jak na przykład 16-19 fps, może prowadzić do efektu stroboskopowego, co jest nieprzyjemne dla widza. Normy branżowe, takie jak SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers), potwierdzają, że liczba klatek między 24 a 30 fps jest odpowiednia do uzyskania zamierzonego efektu wizualnego w filmie.

Pytanie 36

Jak należy prawidłowo udokumentować wzorcowanie pola nazwa we fragmencie kodu JavaScript?

function validateForm(Form)
 { 
 reg=/^\[1-9\]*[A-ZŻŹĘĄĆŚÓŁŃ]{1}[a-zżźćńółęąś]{2,}$/;
 wyn = Form.nazwa.value.match(reg);
 if (wyn == null) {
     alert("Proszę podać poprawną nazwę");
     return false;
 }
 return true;
 }

A. /* Pole nazwa musi składać się w kolejności: z ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), następnie dużej litery i dwóch małych liter. */

B. /* Pole nazwa może zawierać dowolny ciąg cyfr (z wyłączeniem 0), następnie musi zawierać dużą literę i ciąg minimum dwóch małych liter. */

C. /* Pole nazwa może składać się z dowolnego ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), małych i dużych liter. */

D. /* Pole nazwa powinno składać się w kolejności: z ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), następnie dużej litery i ciągu małych liter. */

Weryfikacja pola nazwa przy użyciu wyrażeń regularnych w aplikacji JavaScript jest kluczowym elementem zapewnienia integralności danych wejściowych. Niektóre przedstawione opcje zawierają błędne założenia na temat porządku i wymogów składniowych wzorca. Przykładowo, nieprawidłowe jest założenie, że jedynie dowolny ciąg cyfr (bez zer) wystarczy, ponieważ kod wyraźnie wymaga, aby po cyfrach nastąpiła jedna duża litera, a następnie minimum dwie małe litery. Niezrozumienie tego może prowadzić do błędnych założeń dotyczących logiki walidacji. Niedokładne opisy wzorca mogą prowadzić do błędów w implementacji, co może skutkować działaniem niezgodnym z oczekiwaniami. Ponadto, dobre praktyki programistyczne zawsze sugerują, aby dokumentacja była dokładna i odzwierciedlała rzeczywiste wymagania kodu, co w tym przypadku oznacza precyzyjne określenie kolejności i wymogów dotyczących znaków. Niewłaściwe rozumienie wyrażeń regularnych może również prowadzić do błędów bezpieczeństwa, takich jak podatność na wstrzykiwanie danych, dlatego kluczowe jest poprawne udokumentowanie wzorca, aby zapewnić bezpieczne przetwarzanie danych użytkowników.

Pytanie 37

Jaką wartość zwróci funkcja w języku C++, jeśli parametry wynoszą a = 4 oraz b = 3?

long int fun1(int a, int b)
{
    long int wynik = 1;
    for (int i = 0; i < b; i++)
        wynik *= a;
    return wynik;
}

A. 16

B. 1

C. 64

D. 12

Rozpatrując niepoprawne odpowiedzi należy zauważyć że błędne zrozumienie działania pętli for oraz operacji w niej zawartych może prowadzić do niepoprawnych wyników. Niektórzy mogą błędnie zakładać że funkcja wykonuje dodawanie a nie mnożenie co prowadzi do odpowiedzi takich jak 12 lub 16. W rzeczywistości pętla for w tej funkcji przemnaża wartość zmiennej wynik przez a dla każdej iteracji co oznacza że wynik końcowy jest a podniesione do potęgi b. Błąd polegający na uznaniu że wynik to 12 może wynikać z pomyłki i traktowania operacji jak klasycznego dodawania zamiast przemnożenia a z kolei wynik 16 mógłby wynikać z błędnego wnioskowania że pętla wykonuje inną liczbę iteracji niż w rzeczywistości. Kolejnym częstym błędem jest nieprawidłowe przypisanie wartości początkowej do wyniku albo niezrozumienie że pętla zaczyna od 0 i iteruje do b-1. Takie błędne założenia mogą wynikać z niezrozumienia podstawowej składni i logicznych kroków algorytmu. Zrozumienie tego jak działa pętla for oraz jak operacje na zmiennych zmieniają ich wartości w trakcie iteracji jest kluczowe aby poprawnie przewidzieć wynik działania funkcji. Kluczem do poprawnego rozwiązania jest metodyczne sprawdzenie każdego kroku algorytmu co pozwoli uniknąć podobnych błędów w przyszłości. Zasady te są fundamentalne dla każdego programisty a ich zrozumienie ma zastosowanie w szerokim zakresie zagadnień programistycznych i algorytmicznych zapewniając nie tylko poprawność ale również efektywność pisanych programów. Poprawne zrozumienie tych podstaw umożliwia tworzenie bardziej złożonych i wydajnych algorytmów co jest kluczowe w środowisku zawodowym.

Pytanie 38

W HTML 5 atrybut action jest wykorzystywany w znaczniku

A. <code>

B. <body>

C. <form>

D. <head>

Zarówno <code>, <body>, jak i <head> to znaczniki HTML, które mają swoiste zastosowanie, ale nie są związane z funkcją przesyłania danych formularzy. Znacznik <code> służy do prezentacji kodu źródłowego w formacie tekstowym, co nie ma żadnego związku z obsługą formularzy. Stosowanie go w kontekście atrybutu action jest błędne, ponieważ jego rola ogranicza się do formatowania tekstu, a nie do interakcji z danymi użytkownika. Znacznik <body> odpowiada za zawartość widoczną na stronie, ale nie definiuje, jak te dane powinny być przetwarzane po ich przesłaniu. Atrybut action nie ma zastosowania w tym kontekście, ponieważ nie obsługuje przesyłania danych, a jego brak spowoduje, że formularz nie będzie miał określonego celu, co może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego działania strony. Natomiast znacznik <head> jest używany do definiowania metadanych dokumentu HTML, takich jak tytuł strony czy odwołania do arkuszy stylów oraz skryptów. Nie zawiera elementów interaktywnych i nie ma związku z przesyłaniem formularzy, co czyni jego wybór całkowicie nietrafionym w tej sytuacji. Kluczowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest mylenie ról poszczególnych znaczników i ich funkcji w architekturze dokumentu HTML.

Pytanie 39

W języku SOL komenda INSERT INTO

A. wprowadza pola do tabeli

B. modyfikuje rekordy ustaloną wartością

C. tworzy tabelę

D. wprowadza dane do tabeli

W odpowiedziach, które nie są poprawne, można zaobserwować pewne powszechne nieporozumienia dotyczące funkcji polecenia INSERT INTO. Odpowiedź sugerująca, że to polecenie aktualizuje rekordy, myli funkcje INSERT i UPDATE, które mają zupełnie różne cele. INSERT INTO służy do dodawania nowych danych, podczas gdy UPDATE jest używane do modyfikacji istniejących rekordów. Z kolei stwierdzenie, że polecenie dodaje pola do tabeli, odnosi się do innej komendy, jaką jest ALTER TABLE. Ta komenda służy do zmiany struktury tabeli, a nie do wprowadzania danych. Wreszcie, odpowiedź mówiąca o dodawaniu tabeli dotyczy również ALTER TABLE, a nie INSERT INTO. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowej architektury baz danych oraz różnorodności poleceń SQL, które są zaprojektowane do realizacji różnych zadań. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do pracy z bazami danych zrozumieć, jak różne polecenia wpływają na strukturę i zawartość bazy danych oraz jakie są ich zastosowania w praktyce. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i unikania błędów w codziennej pracy z bazami danych.

Pytanie 40

Aby wskazać miejsce, w którym ma nastąpić złamanie linii tekstu, na przykład w zmiennej typu string, należy użyć znaku

A. \t

B. \b

C. \\

D. \n

Znakiem używanym do definiowania łamania linii tekstu w zmiennych napisowych jest znak nowej linii, reprezentowany jako '\n'. Jest to standardowy sposób w wielu językach programowania, takich jak Python, Java, C++ czy JavaScript. Znak ten sygnalizuje interpreterowi, że w tym miejscu tekst powinien być przerwany i rozpoczęty od nowej linii. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy chcemy sformatować tekst, aby był bardziej czytelny. Na przykład: 'Witaj świecie!\nTo jest nowa linia.' spowoduje, że po wyświetleniu pierwszej części tekstu przejdziemy do nowej linii. Użycie '\n' jest zgodne ze standardami ASCII i Unicode, gdzie znak ten ma przypisaną wartość kodu 10. Pozwala to na łatwe tworzenie wieloliniowych tekstów, co jest niezbędne w wielu aplikacjach, takich jak generatory raportów czy edytory tekstowe. Ponadto, wiele systemów operacyjnych interpretuje '\n' w ten sam sposób, co sprawia, że jest to uniwersalne rozwiązanie wykorzystywane w programowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej