Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:43
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:10

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Zielony
B. Szary
C. Żółty
D. Purpurowy
Wybór niewłaściwego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych. Na przykład, filtr szary nie zmienia barw ani kontrastu, a jedynie redukuje ilość światła docierającego do papieru. Taki filtr nie wpływa na obraz, co często prowadzi do efektu płaskiego, bez wyrazistych różnic tonalnych. Użytkownicy mogą sądzić, że użycie filtru szarego pomoże w uzyskaniu lepszej jakości, jednak w rzeczywistości nie wnosi nic do kontrastu obrazu. Z kolei filtr żółty, choć może poprawić niektóre aspekty obrazu, nie jest wystarczająco skuteczny w podnoszeniu kontrastu jak filtr purpurowy. Żółty filtr redukuje niebieskie i fioletowe pasma światła, co może być przydatne w niektórych scenariuszach, ale nie w kontekście ogólnego zwiększenia kontrastu. Podobnie, filtr zielony nie jest optymalny, ponieważ absorbuje czerwone światło, co może prowadzić do utraty szczegółów w jasno oświetlonych partiach zdjęcia. W rezultacie, nieprawidłowy wybór filtrów często wynika z braku zrozumienia ich właściwości oraz wpływu na finalny obraz, co jest kluczowe w procesie tworzenia profesjonalnej fotografii.
Pytanie 2

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Przeinstalowanie sterownika drukarki.
B. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.
C. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.
D. Wymianę tuszy.
Kiedy pojawiają się liniowe nieciągłości na wydruku z drukarki atramentowej, naturalnie można pomyśleć o kilku scenariuszach – ale nie wszystkie prowadzą do dobrych decyzji serwisowych. Wymiana tuszy jako pierwszy krok to, moim zdaniem, zbyt pochopne działanie. Bardzo często wina leży nie w samym tuszu, a w zapchanych lub zaschniętych dyszach głowicy. Gdybyśmy od razu wymienili wkład, a głowica nadal byłaby zapchana, to problem absolutnie by nie zniknął, a koszt poniesiony niepotrzebnie. Drugą często spotykaną pułapką jest przeinstalowanie sterownika drukarki – technicznie to działanie ma sens wyłącznie wtedy, gdy drukarka albo się nie wykrywa, albo drukuje totalne bzdury (np. znaki specjalne). Linie na zdjęciu to ewidentny problem z fizyczną częścią mechanizmu druku, a nie z oprogramowaniem. Często spotykam się z opinią, że sterownik jest winny wszystkiemu, ale w praktyce problem z przerywanymi liniami niemal nigdy nie wynika z software’u. Często spotykanym błędem jest też mylenie testu głowic po wymianie tuszy z rzeczywistym testem diagnostycznym przy istniejącym już problemie – test po wymianie tuszu to raczej procedura sprawdzająca, czy nowe tusze dobrze zamontowano, a nie narzędzie do wyłapywania i czyszczenia zapchanych dysz. W dobrych praktykach branżowych zawsze podkreśla się, by najpierw zweryfikować i spróbować udrożnić głowice, bo to szybkie, tanie i nie generuje strat. Dopiero jeśli to nie pomaga, można myśleć o kolejnych krokach. Wymieniając tusz od razu lub bawiąc się w reinstalację sterowników, często tylko tracimy czas i pieniądze, a problem pozostaje. Myślę, że takie podejście jest po prostu nieekonomiczne i nieprofesjonalne.
Pytanie 3

Kalibrację monitora, którą przeprowadza się przed obróbką zdjęć do druku, wykonuje się z wykorzystaniem programu

A. Adobe Gamma
B. Adobe InDesign
C. Corel Draw
D. Corel Photo-Paint
Corel Draw i Adobe InDesign to zaawansowane aplikacje do projektowania graficznego, jednak nie są one dedykowane do kalibracji monitorów. Wykorzystując te programy, można tworzyć złożone projekty graficzne, ale ich funkcje nie obejmują kalibracji wyświetlaczy, co jest istotnym krokiem przed przystąpieniem do obróbki zdjęć. Corel Photo-Paint również nie jest przeznaczony do tego celu. Wszelkie programy do edycji grafiki, takie jak te wymienione, mają na celu edycję, a nie kalibrację sprzętu. W praktyce, wiele osób myli te funkcje, sądząc, że tak kompleksowe narzędzia mają wbudowane opcje kalibracji. Kalibracja wymaga specjalistycznych programów, takich jak Adobe Gamma, które skupiają się bezpośrednio na dostosowywaniu ustawień wyświetlacza w odniesieniu do standardów kolorów. Niewłaściwe podejście do kalibracji może prowadzić do niezgodności kolorów między tym, co widzimy na ekranie, a tym, co jest drukowane, co jest szczególnie problematyczne w pracy z materiałami, które muszą spełniać określone standardy jakości. Błędem jest zatem zakładanie, że programy do edycji są wystarczające do zapewnienia poprawnego odwzorowania kolorów, co może prowadzić do nieprzyjemnych niespodzianek w końcowym efekcie pracy.
Pytanie 4

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. wyświetlaniu obrazów na monitorze
B. publikacji obrazów w internecie
C. archiwizacji zdjęć na dysku twardym
D. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego
Przestrzeń barw RGB i CMYK różnią się fundamentalnie w swoim zastosowaniu, co ma kluczowe znaczenie w kontekście przygotowania materiałów graficznych. Odpowiedzi dotyczące publikacji w internecie oraz archiwizacji zdjęć na dysku twardym są niepoprawne, ponieważ w tych przypadkach nie zachodzi potrzeba konwersji do CMYK. Publikacja online opiera się na modelu RGB, który jest optymalny dla wyświetlaczy. Ekrany emitują światło, co czyni RGB naturalnym wyborem, ponieważ kolory na monitorze są tworzone przez mieszanie różnych intensywności światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Archiwizacja zdjęć na dysku twardym również nie wymaga konwersji, ponieważ zachowanie oryginalnych danych w RGB jest wystarczające, a ich jakość pozostaje nienaruszona. Ponadto, wyświetlanie obrazów na monitorze opiera się na tym samym modelu RGB, co sprawia, że konwersje do CMYK są zbędne. Konwersja pomiędzy tymi przestrzeniami barwnymi ma sens jedynie w kontekście druku, ponieważ nie można osiągnąć tych samych rezultatów kolorystycznych, co w przypadku pracy z RGB. W związku z tym, niewłaściwe zrozumienie zastosowania tych modeli prowadzi do potencjalnych problemów w wydawaniu materiałów, które mogą wyglądać zupełnie inaczej niż zamierzano, co jest szczególnie istotne w kontekście komercyjnego druku.
Pytanie 5

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu
B. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu
C. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci
D. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym
Dagerotypia, jako jedna z pierwszych technik fotografii, wykorzystywała zjawisko wywołania obrazu pozytywowego poprzez działanie pary rtęci na obraz utajony. Po naświetleniu, utajony obraz był widoczny tylko pod odpowiednim kątem i w odpowiednich warunkach oświetleniowych. Proces wywołania polegał na umieszczeniu płytki miedzianej pokrytej warstwą srebra w komorze z parą rtęci, co powodowało, że srebro reagowało z parą, a w miejscach, gdzie zostało naświetlone, powstawał widoczny obraz. Takie podejście pozwalało na uzyskanie bardzo szczegółowych i kontrastowych obrazów. W praktyce, dagerotypia stała się popularna w XIX wieku, a jej technologia była wykorzystywana w portretach oraz dokumentacji różnych wydarzeń. Znajomość tego procesu jest nie tylko istotna dla historyków fotografii, ale również dla współczesnych artystów, którzy eksplorują tradycyjne techniki.
Pytanie 6

Jaki symbol wskazuje na proces przetwarzania pozytywu kolorowego?

A. RA 4
B. C 41
C. EP 2
D. E 6
Inne odpowiedzi, takie jak EP 2, C 41 czy E 6, są związane z różnymi procesami, które dotyczą innych technik fotograficznych. EP 2 to symbol związany z czarno-białą obróbką i nie ma nic wspólnego z kolorowymi pozytywami. Często ludzie mylą to z wywoływaniem kolorów, co prowadzi do pomyłek. C 41 to standard, który dotyczy negatywów, co już diametralnie różni się od pozytywów. Trzeba pamiętać, że C 41 generuje negatywy, a nie pozytywy, dlatego ta odpowiedź jest nietrafiona. E 6 z kolei to proces do wywoływania diapozytywów, co także wskazuje na inny typ obróbki. Ważne, żeby rozumieć różnice między tymi procesami, bo każdy z nich wymaga innych chemikaliów i sprzętu. Z własnego doświadczenia wiem, że takie pomyłki wynikają głównie z braku znajomości podstaw fotograficznych.
Pytanie 7

W której jednostce określa się rozdzielczość skanowania oryginałów?

A. spi
B. dpi
C. ppi
D. lpi
Wybierając inną jednostkę niż spi, można bardzo łatwo wpaść w pułapkę terminologiczną, bo w branży graficznej istnieje kilka podobnych, lecz jednak odmiennych pojęć. Lpi (lines per inch) to jednostka stosowana głównie w poligrafii i oznacza liczbę linii rastrowych na cal – wykorzystywana jest przy opisywaniu jakości druku rastrowego, np. gazet czy magazynów. Lpi nie odnosi się do procesu digitalizacji oryginałów, tylko do ich późniejszego odwzorowania na papierze. Ppi (pixels per inch) z kolei opisuje zagęszczenie pikseli w obrazie cyfrowym, zwłaszcza na monitorach i w plikach graficznych – jest bardzo ważne przy projektowaniu grafiki do prezentacji cyfrowych, ale nie określa możliwości sprzętu skanującego. Dpi (dots per inch) pojawia się często jako synonim rozdzielczości, ale dotyczy drukarek i urządzeń wyjściowych – informuje, ile punktów (czyli fizycznych kropek) urządzenie jest w stanie nałożyć na powierzchnię nośnika. To typowy błąd w myśleniu – mylenie dpi i spi, bo i jedno, i drugie odnosi się do liczby punktów na cal, ale mają inne znaczenie w praktyce. Z mojego punktu widzenia częste zamienne stosowanie tych skrótów świadczy o braku precyzji, a w profesjonalnym środowisku drukarskim czy graficznym jest wręcz niepożądane. Do opisu rozdzielczości skanowania używamy wyłącznie spi, bo tylko ona precyzyjnie mówi o liczbie próbek pobranych przez skaner z oryginału. To ważne zwłaszcza przy archiwizacji, digitalizacji dzieł sztuki czy precyzyjnych reprodukcjach – tam jakość zaczyna się właśnie od dobrze dobranej wartości spi, a nie od dpi czy ppi, które mają już inne zastosowanie. Warto więc pamiętać o tym rozróżnieniu, bo pomyłka tu może skutkować nieodpowiednią jakością końcowego obrazu lub nieporozumieniami na etapie przygotowania materiałów.
Pytanie 8

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. makrografii
B. spektrografii
C. mikrografii
D. rentgenografii
Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.
Pytanie 9

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 150 PPI
B. 75 PPI
C. 600 PPI
D. 300 PPI
Wybór 75 PPI jako rozdzielczości do skanowania to nie jest najlepszy pomysł. To za niska wartość, żeby uzyskać porządną jakość druku. Chociaż, kto nie ma takich doświadczeń, może sobie pomyśleć, że to wystarczy, to przy druku zdjęć 10 x 15 cm jakość będzie niszcząca, bo obrazy mogą być rozmyte i nieczytelne. Praktycznie potrzebujesz przynajmniej 150 PPI, żeby obraz był sensowny, co jest standardem w branży fotograficznej. W przypadku 300 PPI to też można powiedzieć, że to przesada, bo chociaż jakość jest świetna, to nie ma sensu skanować takiego formatu w takiej rozdzielczości, bo pliki będą ogromne a różnicy w jakości prawie nie zauważysz. A 600 PPI? No, to już totalny overkill, bo prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi i przechowywaniem. Warto zrozumieć, jaka rozdzielczość jest właściwa do skanowania zdjęć, bo to ma realny wpływ na to, jak to potem wygląda i jak efektywnie można to wykorzystać.
Pytanie 10

Który format plików graficznych umożliwia zarchiwizowanie fotografii z bezstratną kompresją i z jednoczesnym zachowaniem subtelnych przejść tonalnych na obrazie?

A. JPEG
B. GIF
C. PNG
D. TIFF
Pracując z grafiką komputerową czy fotografią cyfrową, łatwo można się pomylić w temacie formatów plików, bo każdy z nich ma inne zastosowania i ograniczenia. GIF to format mocno przestarzały, powstały z myślą o prostych grafikach internetowych. Może i pozwala na bezstratną kompresję, ale obsługuje tylko 256 kolorów, co kompletnie dyskwalifikuje go do przechowywania fotografii z subtelnymi przejściami tonalnymi – kolory wychodzą poszarpane, a gradienty stają się paskudnie schodkowane. PNG z kolei jest super do grafik z przezroczystością i do eksportu ikon, bo kompresuje bezstratnie i dobrze przechowuje ostre detale, ale w trybie True Color daje 8 bitów na kanał (czyli 24 bity na piksel), co już trochę ogranicza możliwe przejścia tonalne w wymagających zdjęciach. W praktyce PNG nie jest polecany do archiwizowania fotografii, bardziej do zrzutów ekranu czy grafik na strony WWW. JPEG, chyba najpopularniejszy format zdjęciowy, został stworzony z myślą o efektywnej kompresji stratnej – stąd te małe pliki, ale kosztem jakości. Nawet na wysokich ustawieniach jakości JPEG zawsze wprowadza artefakty i spłaszcza subtelne przejścia między kolorami, bo upraszcza informacje w obrazie. To widać szczególnie po wielokrotnym zapisie – zdjęcia zaczynają 'przebarwiać' się i tracić ostrość w cieniach i światłach. Typowym błędem jest myślenie, że jeśli format jest popularny i pozwala na fotografię, to znaczy, że nadaje się do profesjonalnego archiwizowania – a w rzeczywistości tylko formaty bezstratne z możliwością zachowania szerokiej głębi kolorów (jak TIFF) faktycznie spełniają te kryteria. Warto znać te różnice, żeby nie stracić bezpowrotnie jakości swoich zdjęć podczas archiwizacji czy dalszej pracy graficznej.
Pytanie 11

Jakiego koloru tusz jest niezbędny do wykonania druku zdjęcia o parametrach C0 M150 Y0 K0?

A. Purpurowy
B. Żółty
C. Turkusowy
D. Czarny
Odpowiedzi, które wskazują na niebieskozielony, czarny lub żółty, są błędne z kilku powodów. Niebieskozielony, czyli kolor uzyskiwany z połączenia cyjanu i żółtego, nie odpowiada wartościom przedstawionym w pytaniu, które nie zawierają cyjanu oraz żółtego. Użycie niebieskozielonego w kontekście C0 M150 Y0 K0 jest konceptualnie mylne, ponieważ nie można go uzyskać bez obecności cyjanu. Czarny tusz (K) nie ma zastosowania w tej kombinacji, gdyż K0 oznacza brak czarnego, co sprawia, że wybór czarnego tuszu jest nieadekwatny do wymogu uzyskania purpurowego odcienia. Żółty z kolei, będący podstawowym kolorem w modelu CMYK, również nie może być użyty do uzyskania intensywnego purpurowego odcienia, ponieważ przy wartości Y0 jest całkowicie wyeliminowany. Te błędne koncepcje wynikają z niepełnego zrozumienia działania modelu kolorów CMYK oraz sposobu, w jaki różne kolory współdziałają ze sobą w procesie druku. Właściwe rozpoznawanie i interpretacja wartości CMYK to kluczowe umiejętności dla profesjonalistów w dziedzinie druku, które powinny być wspierane przez wiedzę na temat wpływu poszczególnych tuszy na końcowy rezultat wizualny. Stosowanie właściwych kombinacji tuszy jest niezbędne w celu uzyskania pożądanych efektów kolorystycznych, co również jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 12

Aby skopiować obraz kolorowy techniką subtraktywną, należy użyć powiększalnika z głowicą

A. z oświetleniem punktowym
B. aktyniczną
C. filtracyjną
D. kondensorową
Jak chcesz robić kolorowe odbitki, to musisz mieć powiększalnik z głowicą filtracyjną. W technice subtraktywnej chodzi o to, żeby odejmować pewne długości fal światła za pomocą filtrów, które wpuszczają tylko konkretne kolory. Więc kiedy naświetlasz światłoczuły papier z wykorzystaniem filtrów (zwykle Cyan, Magenta i Yellow), to uzyskujesz różne odcienie, które są efektem mieszania tych podstawowych kolorów. To mega ważne, bo dzięki głowicy filtracyjnej możesz dobrze dopasować kolory do projektu. Bez tego w druku fotograficznym czy sztuce graficznej ciężko osiągnąć dobry efekt. W laboratoriach, gdzie robią kolorowe odbitki, korzystanie z powiększalników z głowicą filtracyjną to norma, żeby kolory były w wysokiej jakości. Ogólnie rzecz biorąc, filtry to najlepsza praktyka, żeby uzyskać dokładne i żywe kolory.
Pytanie 13

Aby wykonać reprodukcję kolorowego oryginału na materiale negatywowym przeznaczonym do światła dziennego, jakie oświetlenie należy zastosować?

A. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K
B. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K
C. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K
D. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K
Niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak kryją one pewne błędne założenia dotyczące charakterystyki światła i jego wpływu na fotografię negatywową. Oświetlenie skierowane o temperaturze barwowej 3200 K jest typowe dla sztucznego światła, często stosowanego w studiach fotograficznych, jednak nie jest ono odpowiednie do reprodukcji kolorów w warunkach dziennych. Takie światło ma ciepły odcień i może zniekształcać rzeczywiste kolory obiektów, co prowadzi do nieprawidłowego odwzorowania w materiale negatywowym. W przypadku oświetlenia skierowanego o temperaturze barwowej 5500 K, chociaż jego wartość jest zbliżona do światła dziennego, to sposób, w jaki jest zastosowane, również ma znaczenie. Skierowane światło może generować zbyt silne cienie i refleksy, co jest niepożądane w procesie fotografii negatywowej. Z kolei oświetlenie rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K również nie zapewnia optymalnych warunków, ponieważ jego ciepła temperatura barwowa wpłynie na odwzorowanie kolorów w negatywie. Osoby, które pomijają znaczenie rozproszonego światła o odpowiedniej temperaturze barwowej, mogą nie uwzględniać jego kluczowego wpływu na jakość końcowego obrazu, co jest typowym błędem myślowym w pracy z materiałami fotograficznymi.
Pytanie 14

Do digitalizacji czarno-białego pozytywu z najwyższą jakością używa się

A. skanera płaskiego.
B. aparatu analogowego.
C. telefonu komórkowego.
D. tabletu.
Do digitalizacji czarno-białych pozytywów z najwyższą jakością zdecydowanie najlepiej nadaje się skaner płaski. To jest taki sprzęt, który umożliwia bardzo dokładne odwzorowanie detali, rozpiętości tonalnej oraz gradacji szarości, które są kluczowe w przypadku oryginałów czarno-białych. Skanery płaskie, szczególnie te dedykowane do pracy z fotografią, posiadają wysoki zakres dynamiczny (Dmax), często wyposażone są w opcję skanowania z rozdzielczością nawet 4800 dpi lub wyższą. Ma to ogromne znaczenie, bo pozwala to zachować subtelne przejścia tonalne i strukturę ziarna. W praktyce, profesjonaliści, archiwa oraz muzea wykorzystują tego typu skanery, bo dają one powtarzalne, stabilne i dokładne rezultaty; to już jest taki branżowy standard. Moim zdaniem nie ma innej metody, która byłaby równie uniwersalna i przewidywalna pod względem jakości. Dodatkowy atut to możliwość korzystania ze specjalistycznego oprogramowania, które pozwala na zarządzanie barwą, korekty i zapis plików w wysokiej jakości formatach, np. TIFF bez strat kompresji. Warto też wspomnieć, że dobry skaner płaski umożliwia też digitalizację innych materiałów – dokumentów, odbitek czy nawet niektórych negatywów – co czyni go niezastąpionym w dobrze wyposażonej pracowni fotograficznej.
Pytanie 15

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. zmiękcza obraz, który jest powiększany
B. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika
C. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu
D. koryguje wady optyczne obiektywu
Odpowiedzi sugerujące, że kondensor koryguje błędy optyczne obiektywu lub zmiękcza obraz, opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących funkcji tego elementu. Kondensor nie jest projektowany do korekty wad optycznych obiektywu; zamiast tego, jego zadaniem jest skupianie światła, co ma na celu zapewnienie równomiernego oświetlenia negatywu. Użytkownicy często mylą funkcje kondensora z funkcjami optycznymi soczewek, co może prowadzić do błędnych wniosków. W praktyce, to obiektyw i jego parametry powinny być odpowiednio dobrane, aby minimalizować wszelkie zniekształcenia optyczne. Warto także zwrócić uwagę na to, że odpowiedni wybór obiektywu oraz jego ustawienia są kluczowe dla uzyskania pożądanej ostrości i kontrastu. Twierdzenie, że kondensor zapobiega kondensacji pary wodnej na obudowie powiększalnika, jest mylące, ponieważ takie zjawisko nie jest związane z jego funkcją, lecz z konstrukcją urządzenia i warunkami panującymi w laboratorium. Zachowanie właściwych warunków do pracy, w tym kontrola wilgotności, jest niezbędne, aby uniknąć problemów związanych z parowaniem czy osadzaniem się wilgoci. Takie błędy myślowe mogą zniekształcać zrozumienie funkcjonalności kondensora, dlatego tak ważne jest, aby mieć świadomość jego rzeczywistych zadań w procesie powiększania.
Pytanie 16

Najlepszym materiałem do archiwizowania wydruków fotograficznych jest papier

A. bezkwasowy o wysokiej gramaturze
B. kalka techniczna
C. zwykły biurowy 80 g/m²
D. kredowy błyszczący
Papier bezkwasowy o wysokiej gramaturze jest najlepszym wyborem do archiwizowania wydruków fotograficznych, ponieważ nie zawiera kwasów, które mogą powodować degradację materiału w dłuższym okresie czasu. Wysoka gramatura sprawia, że jest on bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne, a także na działanie światła i wilgoci. W praktyce, takie papiery są często wykorzystywane w muzeach i galeriach do przechowywania cennych dokumentów oraz fotografii, co potwierdza ich trwałość i niezawodność. Standardy archiwizacji, takie jak ISO 9706, zalecają stosowanie papierów o pH wyższym niż 7, co zapewnia ich trwałość na wiele lat. Dodatkowo, papier bezkwasowy może mieć różne tekstury i wykończenia, które pozwalają na lepsze odwzorowanie kolorów i detali, co jest kluczowe w fotografii. Dlatego wybór takiego materiału jest nie tylko bezpieczny, ale także korzystny z punktu widzenia jakości przechowywanych prac fotograficznych.
Pytanie 17

W których formatach można zarchiwizować obrazy z zachowaniem warstw?

A. PNG, BMP, GIF
B. TIFF, PDF, PSD
C. JPEG, PDF, PSD
D. PNG, PDF, PSD
Wiele osób myli pojęcia związane z archiwizacją obrazów i obsługą warstw, kierując się popularnością formatów graficznych zamiast ich rzeczywistymi możliwościami. Przykładowo, JPEG czy PNG są bardzo popularne do zapisywania zdjęć czy grafik na potrzeby internetu, ale oba te formaty całkowicie ignorują warstwy – zapisują obraz na „płasko” i żadne dodatkowe dane o strukturze projektu nie zostaną tam zachowane. PDF to ciekawy przypadek, bo w zależności od programu i ustawień faktycznie może przechowywać warstwy, szczególnie jeśli generuje się go np. z Photoshopa czy Illustratora, jednak JPEG lub PNG nigdy nie wspierają tej funkcji – ich architektura pliku jest po prostu zbyt uproszczona. BMP i GIF to kolejne przykłady formatów, które historycznie były używane do prostych grafik lub animacji, ale nie mają opcji zapisywania warstw – GIF skupia się na animacji i indeksowanych kolorach, a BMP to czysty, surowy zapis pikseli, bez żadnych metadanych tego typu. PSD i TIFF są w środowisku grafików uznawane za standard w pracy z projektami wielowarstwowymi – ich struktura pliku pozwala na przechowywanie nie tylko warstw, ale i innych zaawansowanych danych jak maski czy ścieżki. Jeśli więc myśli się o archiwizacji projektów z możliwością późniejszej edycji, to tylko te formaty wchodzą w grę. Typowy błąd myślowy to założenie, że każdy popularny format graficzny musi przechowywać wszystko – niestety, większość jest projektowana raczej z myślą o prostym przechowywaniu obrazu końcowego, a nie o pracy projektowej. Praktyka branżowa pokazuje, że wybór niewłaściwego formatu prowadzi do utraty cennych danych projektowych i znacznie utrudnia pracę w przyszłości. Lepiej dwa razy sprawdzić możliwości danego formatu przed zapisaniem ważnego pliku.
Pytanie 18

Aby usunąć żółtą dominację na odbitce kolorowej podczas kopiowania techniką subtraktywną, konieczne jest zwiększenie gęstości filtru

A. purpurowego i żółtego
B. purpurowego
C. żółtego i niebieskozielonego
D. żółtego
Wybór niewłaściwego koloru filtru do eliminacji żółtej dominacji w procesie kopiowania subtraktywnego prowadzi do nieprawidłowej manipulacji kolorami. Odpowiedzi sugerujące purpurowy filtr mogą wywoływać błędne interpretacje, ponieważ purpura jest kolorem, który wspomaga usuwanie zieleni, a nie żółtego. Podobnie, wybór kombinacji filtrów purpurowego i żółtego nie ma sensu, ponieważ zwiększa obecność żółtego koloru, co jest sprzeczne z celem eliminacji żółtej dominacji. Z kolei odpowiedź wskazująca na purpurowy i niebieskozielony filtr również jest niepoprawna, gdyż zbyt wiele odejmowania światła z innych obszarów spektrum może prowadzić do niepożądanych odcieni i zniekształceń kolorystycznych. W praktyce, przy wyborze filtrów należy kierować się zasadą, że filtry powinny przeciwdziałać dominującym kolorom, a nie je wzmacniać. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie ról kolorów w procesach subtraktywnych, gdzie każdy filtr ma swoją specyfikę w kontekście absorpcji światła. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do eliminacji żółtego odcienia skutecznie zastosować można tylko filtr żółty, a nie inne kolory, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy kolorystyczne.
Pytanie 19

Utrwalanie obrazu za pomocą ciepła jest typowe dla drukarki

A. głowicowej
B. igłowej
C. laserowej
D. atramentowej
Wybór innej technologii druku, takiej jak głowicowa, igłowa czy atramentowa, może wprowadzać w błąd w kontekście termicznego utrwalania obrazu. Drukarki głowicowe, znane również jako drukarki atramentowe, działają na zasadzie nanoszenia kropli atramentu na papier, co nie wymaga procesu termicznego, lecz polega na podciśnieniu, które powoduje wyrzucenie atramentu z dysz. To podejście jest bardziej związane z procesem sublimacji atramentu i nie wiąże się z temperaturą jako kluczowym czynnikiem utrwalania obrazu. Z kolei drukarki igłowe, które działają na zasadzie mechanicznego wbijania igieł w taśmę barwiącą, również nie mają zastosowania procesu termicznego do utrwalania obrazu. Ich metoda opiera się na fizycznym przenoszeniu barwnika na papier, co czyni je bardziej odpowiednimi do tworzenia dokumentów tekstowych niż do uzyskiwania wysokiej jakości wydruków graficznych. Wszystkie te technologie mają swoje miejsce w branży, jednak ostrożność w ich wyborze jest kluczowa, by uniknąć nieporozumień dotyczących procesu druku. Zrozumienie specyfiki każdej z nich pozwala na lepsze dostosowanie wyboru urządzenia do konkretnego zastosowania, co jest istotne z perspektywy wydajności i jakości wydruków.
Pytanie 20

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych
B. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo
C. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem
D. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych
Wydruk holograficzny na specjalnych papierach dwustronnych to technologia, która w rzeczywistości nie jest powszechnie stosowana w druku fotograficznym. Holografia, choć fascynująca, polega na rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach, co jest znacznie bardziej skomplikowane od tradycyjnego druku i wymaga zaawansowanego sprzętu oraz technik. Nie jest to technologia, która zyskałaby popularność w codziennym druku, ze względu na jej złożoność i wysokie koszty produkcji. Wydruki holograficzne są zazwyczaj stosowane w zastosowaniach zabezpieczających, takich jak hologramy na dokumentach tożsamości czy opakowaniach produktów, a nie w standardowym druku fotograficznym. Z kolei wykorzystanie nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych to podejście, które również nie jest podstawą nowoczesnego druku fotograficznego. Nanotechnologia w tej formie jest wciąż w fazie badań i nie znalazła szerokiego zastosowania w praktyce. Użycie srebra w druku może wiązać się z problemami kosztowymi oraz z ekologicznymi, które są kluczowe w obecnych standardach produkcji. Druk termotransferowy z powłoką ochronną utwardzaną laserowo to także nie ta droga. Choć druk termotransferowy jest popularny, jego zastosowanie w kontekście ochrony wydruków nie jest najefektywniejsze. Właściwie utwardzanie laserowe nie jest standardem w tej technologii, dokładając do tego problemy z jakością i trwałością wydruków. Właściwe zrozumienie tych technologii i ich zastosowanie jest kluczowe dla skutecznego i profesjonalnego druku fotograficznego.
Pytanie 21

Która z czynności nie należy do konserwacji drukarki atramentowej?

A. Wymiana pojemnika z tuszami.
B. Czyszczenie gniazda dokowania.
C. Czyszczenie wkładu drukującego.
D. Wymiana tonera.
Jednym z najczęściej spotykanych błędów przy temacie konserwacji drukarek jest mylenie pojęć związanych z materiałami eksploatacyjnymi wykorzystywanymi w różnych technologiach druku. W drukarkach atramentowych kluczowe elementy to tusze oraz głowice drukujące. Wymiana pojemnika z tuszem to podstawowa czynność, bo tusz jest nośnikiem barwnika, bez którego drukarka po prostu nie wydrukuje ani jednej strony. To dokładnie to, co robimy regularnie w domowych biurkowych urządzeniach. Czyszczenie gniazda dokowania jest istotne, bo to miejsce, gdzie stykają się dysze głowicy z systemem zasilania tuszem – zabrudzenia mogą prowadzić do smug, niepełnego wydruku czy nawet uszkodzenia sprzętu. Z kolei czyszczenie wkładu drukującego (czyli głowicy) pozwala utrzymać jakość wydruków. Zasychający tusz, kurz czy inne zanieczyszczenia blokują dysze, przez co nasze wydruki mogą być wyblakłe albo w pasy, co denerwuje każdego użytkownika. W praktyce, wszystkie te czynności to nieodzowna część konserwacji drukarek atramentowych i są opisane w instrukcjach obsługi praktycznie każdej marki. Błąd pojawia się wtedy, gdy próbujemy przenieść praktyki z serwisu drukarek laserowych na atramentowe – tam bowiem wymienia się toner, czyli proszek barwiący, a nie płynny tusz. Takie pomyłki wynikają często z podobieństwa nazw i ogólnego zamieszania w świecie drukarek. Myślenie, że wymiana tonera jest elementem obsługi atramentówki, może prowadzić do niepotrzebnych zakupów lub nawet uszkodzenia urządzenia przez nieprawidłowe manipulacje. Warto więc dokładnie czytać instrukcje producentów, znać budowę własnej drukarki i stosować się do dedykowanych procedur serwisowych – to wydłuża życie sprzętu i pozwala unikać kosztownych błędów.
Pytanie 22

Który format pliku jest najczęściej używany do druku wysokojakościowych fotografii?

A. WEBP
B. SVG
C. TIFF
D. GIF
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest standardem w druku wysokojakościowym ze względu na swoją zdolność do przechowywania obrazów o dużej rozdzielczości i pełnej głębi kolorów. Jest to format bezstratny, co oznacza, że nie kompresuje danych obrazu, zachowując wszystkie detale i jakość, co jest kluczowe przy drukowaniu materiałów, gdzie każdy szczegół ma znaczenie. W środowisku profesjonalnym, takim jak studia fotograficzne i agencje reklamowe, TIFF jest ceniony za swoją uniwersalność i kompatybilność z różnymi programami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy CorelDRAW. Dodatkowo, TIFF obsługuje wiele warstw, co jest przydatne przy tworzeniu złożonych projektów graficznych. Warto również wspomnieć, że ten format jest otwarty i dobrze udokumentowany, dzięki czemu jest wspierany przez większość drukarek wysokiej jakości. Moim zdaniem, wybór TIFF do druku to najlepsza praktyka, gwarantująca, że efekt końcowy na papierze będzie wiernym odzwierciedleniem oryginalnego zdjęcia.
Pytanie 23

Obraz utajony tworzy się w trakcie

A. zadymiania
B. utrwalania
C. naświetlania
D. wywoływania
Obraz utajony, zwany też obrazem niewidocznym, powstaje w procesie naświetlania materiału światłoczułego, takiego jak film fotograficzny lub płyta fotograficzna. W momencie naświetlania, na powierzchni materiału zachodzą reakcje chemiczne, które zmieniają stan substancji światłoczułej. Mimo że obraz nie jest jeszcze widoczny, to jego informacje są już w nim zawarte. Naświetlanie jest kluczowym etapem w fotografii, gdyż to właśnie na tym etapie rejestrujemy światło padające na obiekt, który chcemy uchwycić. Po naświetleniu, aby uzyskać widoczny obraz, konieczne jest dalsze przetwarzanie, jak wywoływanie i utrwalanie. Dobre praktyki w fotografii analogowej zalecają używanie materiałów światłoczułych odpowiednich do warunków oświetleniowych oraz precyzyjne kontrolowanie czasu naświetlania. Zrozumienie tego procesu jest fundamentalne dla profesjonalnych fotografów, inżynierów dźwięku oraz specjalistów zajmujących się obrazowaniem, gdyż pozwala na tworzenie wysokiej jakości zdjęć oraz materiałów filmowych.
Pytanie 24

W tradycyjnej fotografii proces, w którym naświetlone halogenki srebra przekształcają się w srebro atomowe, ma miejsce podczas

A. wywołania
B. wybielania
C. garbowania
D. utrwalania
Wybierając odpowiedź inną niż "wywołanie", można napotkać na kilka nieporozumień dotyczących procesów chemicznych zachodzących w fotografii tradycyjnej. Garbowanie, jako metoda, odnosi się głównie do przygotowania materiałów fotograficznych i nie wiąże się bezpośrednio z redukcją halogenków srebra. Jest to proces związany z przygotowaniem emulcji fotograficznej i nie ma wpływu na finalny obraz, co może prowadzić do błędnych założeń dotyczących jego istoty. Utrwalanie z kolei jest procesem mającym na celu stabilizację obrazu po jego wywołaniu, ale nie jest etapem, w którym redukcja halogenków srebra ma miejsce. Przykładowo, podczas utrwalania stosowane są chemikalia, które usuwają niewywołane halogenki srebra, ale nie redukują one już naświetlonych kryształów. W kontekście wybielania, proces ten dotyczy eliminacji srebra z obrazu, co jest całkowicie odmiennym działaniem niż redukcja halogenków srebra. Wybielanie służy czasami do korekcji nadmiaru naświetlenia lub niepożądanych efektów, jednak także nie ma związku z pierwotnym procesem redukcji. Zrozumienie różnicy między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego podejścia do fotografii tradycyjnej i może pomóc w uniknięciu wielu powszechnych błędów w pracy z materiałami fotograficznymi.
Pytanie 25

W trakcie chemicznej obróbki zabarwionych materiałów, w miejscach, gdzie zachodzi redukcja halogenków srebra w warstwie czułej na światło, powstają barwniki na etapie

A. utrwalania
B. wywoływania
C. odbielania
D. dymienia
Wybór odpowiedzi związanych z zadymianiem, utrwalaniem czy odbielaniem może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych procesów chemicznych zachodzących podczas obróbki materiałów fotograficznych. Zadymianie to technika, która nie jest bezpośrednio związana z redukcją halogenków srebra, a raczej odnosi się do procesu utleniania, w którym stosuje się dym do wpływania na powierzchnie materiałów. Utrwalanie, z kolei, jest etapem po wywoływaniu, który ma na celu zatrzymanie reakcji chemicznych w obrazie, co jest kluczowe dla trwałości końcowego produktu, ale nie jest miejscem, gdzie sama redukcja halogenków srebra ma miejsce. Odbielanie to proces często używany do usuwania nadmiaru barwnika lub cząstek srebra, również nie związany bezpośrednio z powstawaniem barwników. Typowym błędem jest mylenie tych etapów w procesie obróbki, co wynika z braku zrozumienia ich specyfiki. Każdy z tych procesów odgrywa inną rolę w cyklu życia obrazu fotograficznego, a ich nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do nieefektywnych praktyk w laboratoriach fotograficznych, co jest niezgodne z uznawanymi standardami branżowymi. Dlatego ważne jest, aby znajomość tych pojęć była dokładna i systematyczna.
Pytanie 26

Aby optycznie przenieść powiększony obraz negatywowy na papier fotograficzny wrażliwy na światło, co należy zastosować?

A. powiększalnika
B. projektora
C. procesora graficznego
D. kopioramy
Wybór innych odpowiedzi nie ma sensu w kontekście przenoszenia powiększonego obrazu negatywowego na papier fotograficzny. Kopioramy, choć mogą być używane do reprodukcji obrazów, nie dadzą takiego precyzyjnego powiększenia jak powiększalnik. Użycie kopioramów w tej sytuacji to jak strzelanie kulą armatnią do muchy – nieefektywne. Projektory, chociaż wyświetlają obrazy, nie nadają się do naświetlania papieru fotograficznego w ciemni. Ich działanie to projekcja obrazu, więc nie można uzyskać odbitki na papierze. Co do procesorów graficznych, to są narzędzia cyfrowe do obróbki obrazów, ale w przypadku tradycyjnej fotografii analogowej nie wchodzą w grę, bo nie wpływają na proces chemiczny naświetlania papieru. Często mylimy różne urządzenia, myśląc, że można je stosować zamiennie, co prowadzi do kiepskich efektów, a to na pewno nie jest celem w fotografii.
Pytanie 27

Technika wywoływania push processing w fotografii analogowej polega na

A. skróceniu czasu wywoływania w celu zmniejszenia kontrastu
B. zastosowaniu procesu odwracalnego do filmów negatywowych
C. obniżeniu temperatury wywoływacza w celu zwiększenia ostrości
D. wydłużeniu czasu wywoływania w celu zwiększenia czułości filmu
W skróceniu czasu wywoływania w celu zmniejszenia kontrastu oraz obniżeniu temperatury wywoływacza w celu zwiększenia ostrości znajdują się błędne założenia dotyczące procesów chemicznych zachodzących podczas wywoływania filmu. Skracanie czasu wywoływania zazwyczaj prowadzi do niedostatecznego uwidocznienia szczegółów w obrazie, co niekoniecznie musi wpływać na kontrast w sposób zamierzony. Kontrast jest wynikiem różnicy w gęstości między jasnymi a ciemnymi obszarami zdjęcia, a nie tylko funkcją czasu wywoływania. Przykładowo, jeśli zbyt szybko zatrzymamy proces wywoływania, możemy uzyskać niedoświetlone zdjęcia, co wprowadza zniekształcenia i błędy w percepcji kontrastu. Z kolei obniżenie temperatury wywoływacza, zamiast zwiększać ostrość, może prowadzić do niepełnego wywołania emulsji, co z kolei obniża jakość obrazu. Dobrą praktyką w fotografii analogowej jest trzymanie się ustalonych czasów i temperatur, dostosowując je w zależności od wymagań konkretnego filmu oraz oczekiwanego efektu. Użycie odwracalnego procesu do filmów negatywowych również jest błędne, ponieważ te techniki są zupełnie różne i wymagają innych chemii oraz procedur. Właściwe zrozumienie tych procesów jest kluczem do skutecznego i twórczego wykorzystania fotografii analogowej.
Pytanie 28

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. luksografia.
B. bromolej.
C. cyjanotypia.
D. izohelia.
Bromolej to technika, w której stosuje się emulsję bromku srebra na podłożu papierowym, co prowadzi do uzyskania obrazu fotograficznego. Pomimo że ta metoda opiera się na naświetleniu, nie jest odpowiednia w kontekście naświetlania obiektów o różnym stopniu przezroczystości, ponieważ głównym celem bromoleju jest uzyskanie obrazu w sposób chemiczny, a nie bezpośrednie odwzorowanie przezroczystości. Izohelia to pojęcie związane z technikami oświetleniowymi, które odnoszą się do rozkładu natężenia światła, ale nie stanowi metody uzyskiwania obrazów na podstawie naświetlenia obiektów. Natomiast cyjanotypia to technika fotograficzna, która wykorzystuje proces chemiczny z użyciem cyjanu żelazowego, co prowadzi do uzyskania niebieskiego obrazu. Choć cyjanotypia również opiera się na zastosowaniu światła, jej mechanizm działania różni się od luksografii, gdyż polega na reakcji chemicznej, a nie na bezpośrednim naświetleniu przezroczystych przedmiotów. Te metody mogą być mylone ze względu na ich związki z fotografią, jednak każda z nich ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania, które nie odpowiadają definicji luksografii, co może prowadzić do nieporozumień i błędów w ich interpretacji.
Pytanie 29

Jakie powinno być minimalne rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego o wymiarach 10×15 cm, aby uzyskać obraz w formacie 40×60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając interpolacji danych?

A. 150 spi
B. 600 spi
C. 1 200 spi
D. 300 spi
Wybór rozdzielczości skanowania 1200 spi, 300 spi lub 150 spi opiera się na błędnych założeniach dotyczących wymagań jakościowych i technicznych związanych z procesem skanowania i druku. Rozdzielczość 1200 spi jest zbyteczna w tym kontekście, ponieważ przeszacowuje wymagania, co może prowadzić do niepotrzebnego obciążenia plików oraz wydłużenia czasu przetwarzania bez zauważalnej poprawy jakości. Użytkownicy mogą mylić wysoką rozdzielczość skanowania z lepszą jakością obrazu, co nie zawsze jest prawdą; zbyt wysoka rozdzielczość nie poprawi jakości, a jedynie zwiększy rozmiar pliku. Z kolei wybór 300 spi może wydawać się rozsądny, ale w przypadku tego konkretnego formatu druku i wymagań dotyczących jakości, nie dostarcza wystarczających szczegółów, co prowadzi do ryzyka utraty jakości podczas powiększania obrazu. Ostatecznie, opcja 150 spi zdecydowanie nie jest wystarczająca dla profesjonalnych wydruków w takich formatach, gdzie jakość i wyrazistość są kluczowe. Chociaż jest to akceptowalna rozdzielczość w niektórych kontekstach, nie spełnia ona standardów dla druku, do którego przeznaczony jest ten obraz. Prawidłowe zrozumienie wymaganych parametrów skanowania i ich wpływu na jakość końcowego produktu jest kluczowe w branży fotograficznej i graficznej.
Pytanie 30

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.
B. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.
C. Przeinstalowanie sterownika drukarki.
D. Wymianę tuszy.
Kiedy na wydruku z drukarki atramentowej pojawiają się liniowe nieciągłości zdjęcia, bardzo łatwo wpaść w pułapkę zbyt pochopnych działań, które wcale nie muszą rozwiązać problemu. Wymiana tuszów brzmi kusząco, bo wydaje się, że jak coś nie drukuje, to pewnie tusz się skończył – ale moim zdaniem to spory błąd myślowy. Bardzo często nieciągłości wynikają z zasychania lub zapchania dysz głowicy, a nie z braku atramentu. Nawet jeśli tusz jest nowy, to i tak może dojść do zatkania głowic, szczególnie jeśli drukarka stała przez kilka dni nieużywana. Drukowanie testu głowic po wymianie tuszy może pomóc, ale to już jest krok wykraczający poza pierwszą, najbardziej logiczną czynność diagnostyczną. Przeinstalowanie sterownika to kolejny pomysł, który czasem pojawia się w głowie, gdy drukarka zaczyna szwankować. W praktyce jednak sterownik nie ma wpływu na fizyczny stan głowic drukujących, a instalowanie go ponownie jest zwykle stratą czasu, jeśli problem objawia się liniowymi brakami na wydruku. Często spotykam się z tym, że ludzie od razu sięgają po rozwiązania programowe, nie sprawdzając sprzętu – a to nie jest zgodne z dobrą praktyką diagnostyczną. Najważniejsze to zacząć od najprostszych i najbardziej typowych czynności, które pozwalają szybko wyeliminować najczęstsze przyczyny. Moim zdaniem, skupienie się na głowicach i ich czyszczeniu wynika nie tylko z doświadczenia, ale też z wytycznych branżowych i dokumentacji większości producentów. Pomijanie tego kroku prowadzi do niepotrzebnych wydatków i frustracji, a problem wciąż pozostaje nierozwiązany. Warto więc pamiętać, że właściwa kolejność działań to podstawa efektywnej obsługi sprzętu drukującego.
Pytanie 31

Jakiego skanera należy użyć, aby uzyskać cyfrową wersję kolorowego diapozytywu?

A. 3D
B. Przezroczystego
C. Manualnego
D. Bębnowego
Ręczne skanery to urządzenia, które generalnie służą do skanowania dokumentów i zdjęć, bo są proste i szybkie w użyciu. Ale tak szczerze mówiąc, nie nadają się do skanowania diapozytywów. Jakby używać ręcznego skanera do tego, to wychodzi kiepska jakość, a szczegóły w przezroczystych materiałach mogą być kompletnie zgubione. Transparentne skanery też nie są najlepsze, bo chociaż mogą skanować przezroczyste obrazy, to jednak w porównaniu z bębnowymi skanerami są dużo słabsze pod względem rozdzielczości i jakości kolorów. A co do skanerów 3D, to to już zupełnie inna bajka, bo one skanują obiekty w trzech wymiarach, więc w przypadku diapozytywów to jest kompletnie nie na miejscu. Często ludzie myślą, że każdy skaner, który coś skanuje, będzie dobry do wszystkiego, ale każdy typ ma swoje ograniczenia. Dlatego najlepiej skorzystać z dedykowanych skanerów bębnowych, jeśli chcemy uzyskać naprawdę fajne efekty przy skanowaniu diapozytywów.
Pytanie 32

Który z formatów plików graficznych pozwala na archiwizację fotografii z kompresją bezstratną, jednocześnie zachowując delikatne przejścia tonalne w obrazie?

A. TIFF
B. PNG
C. GIF
D. JPEG
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym rozwiązaniem dla fotografów oraz profesjonalnych grafików, gdyż zapewnia bezstratną kompresję, co oznacza, że nie traci żadnych informacji o obrazie. W przeciwieństwie do formatów takich jak JPEG, gdzie zachodzi kompresja stratna, TIFF pozwala na zachowanie pełnej jakości obrazu, co jest kluczowe w przypadku subtelnych przejść tonalnych. Takie właściwości sprawiają, że TIFF jest często używany w branży fotograficznej, archiwizacji oraz w drukarstwie wysokiej jakości. W praktyce, gdy fotografowie wykonują zdjęcia w formacie TIFF, mogą być pewni, że ich obrazy zachowają pełne detale i bogactwo kolorów, co jest niezbędne przy późniejszym edytowaniu lub druku. Warto także zauważyć, że TIFF obsługuje wiele warstw i kanałów kolorów, co daje szerokie możliwości edycyjne, sprawiając, że format ten jest standardem w zawodowej obróbce zdjęć. Użycie TIFF w archiwizacji zdjęć to dobra praktyka, ponieważ wiele aplikacji graficznych, takich jak Adobe Photoshop, obsługuje ten format, co ułatwia współpracę i wymianę plików między różnymi programami.
Pytanie 33

Aby uzyskać kolorową kopię oraz pozytyw z kolorowego negatywu metodą addytywną, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki wyposażonej w filtry w barwach:

A. czerwony, żółty, niebieski
B. czerwony, zielony, niebieski
C. purpurowy, zielony, niebieski
D. purpurowy, żółty, niebieskozielony
Wybór odpowiedzi, która nie obejmuje kombinacji kolorów: czerwony, zielony i niebieski, prowadzi do nieporozumienia w zrozumieniu modelu addytywnego RGB. Kolory purpurowy, żółty i niebieskozielony, które pojawiają się w niektórych opcjach, nie stanowią podstawowych barw w modelu addytywnym. W rzeczywistości purpurowy oraz niebieskozielony to kolory powstające z mieszania innych barw, co skutkuje utratą możliwości odwzorowania pełnej palety barw w procesie kopiowania. Odpowiedź zawierająca kolory purpurowy i żółty wskazuje na zrozumienie modelu subtraktywnego, co jest sprzeczne z wymaganiami pytania. Dla uzyskania kolorowych kopii z negatywu barwnego, konieczne jest zastosowanie filtrów RGB, które skutecznie wykorzystują światło do generowania kolorów. Wiele osób może mylnie utożsamiać kolory subtraktywne z addytywnymi, co prowadzi do typowych błędów myślowych i niezrozumienia zasad działania tych systemów. Model RGB jest kluczowy dla wszelkich technologii związanych z cyfrowym odwzorowaniem kolorów, dlatego ważne jest, aby mieć pełne zrozumienie, jak działają podstawowe kolory i ich mieszanie. Niezastosowanie się do tych zasad skutkuje nieefektywnym lub całkowicie błędnym odwzorowaniem kolorów, co jest krytyczne w kontekście profesjonalnej fotografii czy druku.
Pytanie 34

Podaj prawidłową sekwencję kroków w barwnym procesie odwracalnym.

A. Wywołanie pierwsze, wybielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, garbowanie, płukanie, utrwalanie
B. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, płukanie, wybielanie, garbowanie
C. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie
D. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie
Niepoprawne odpowiedzi prezentują różne błędy w kolejności etapów barwnego procesu odwracalnego, co może prowadzić do niedoskonałych rezultatów w uzyskaniu pożądanych kolorów. Na przykład, w niektórych podejściach pomija się kluczowy krok zadymiania lub zmienia się jego kolejność, co z kolei może prowadzić do nieefektywnego wprowadzenia barwników. Odpowiedzi, które umieszczają odbielanie przed kondycjonowaniem, także wskazują na fundamentalne zrozumienie procesu, gdyż kondycjonowanie powinno nastąpić po zadymianiu, co sprzyja lepszemu wchłanianiu barwników. Ponadto, pominięcie utrwalania lub umiejscowienie go w niewłaściwej sekwencji wprowadza ryzyko blaknięcia kolorów w trakcie użytkowania materiału. W przemyśle tekstylnym, niewłaściwe uporządkowanie tych etapów może prowadzić do odpadów oraz zmarnotrawienia surowców, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Aby uniknąć tych problemów, istotne jest zastosowanie się do ustalonych standardów branżowych oraz dobrych praktyk, które zapewniają, że każdy etap procesu jest dokładnie przemyślany i właściwie zrealizowany. Należy pamiętać, że każdy krok w procesie barwienia ma swoje uzasadnienie i razem tworzą spójną całość, która jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości wyników.
Pytanie 35

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału
D. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego
Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.
Pytanie 36

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie
B. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie
C. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie
D. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie
W analizowanych odpowiedziach można zauważyć kilka nieprawidłowych koncepcji dotyczących procesu obróbki chemicznej materiałów barwnych. Odpowiedzi, które pomijają kluczowe etapy, takie jak odbielanie czy zadymianie, wykazują brak zrozumienia dla złożoności procesów chemicznych, które są niezbędne do uzyskania pożądanych efektów wizualnych. Na przykład wywoływanie barwne i czarno-białe to dwa różne procesy, które mają swoje unikalne zasady działania i powinny być stosowane w odpowiednich kontekstach. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te procesy mogą być traktowane zamiennie lub że są one jednocześnie realizowane, co jest błędnym założeniem. Odpowiedzi, które koncentrują się jedynie na wywoływaniu barwnym, nie uwzględniają znaczenia przerywania i utrwalania, które są kluczowe dla zapobiegania dalszym reakcjom chemicznym, co z kolei może prowadzić do degradacji obrazu. Zrozumienie prawidłowej sekwencji procesów oraz ich interakcji jest istotne dla uzyskania wysokiej jakości rezultatów w praktyce fotograficznej. Warto również zwrócić uwagę na to, że powszechnym błędem w myśleniu jest niedostrzeganie roli chemikaliów w tych procesach, co może prowadzić do nieefektywnych lub wręcz szkodliwych praktyk w obróbce zdjęć.
Pytanie 37

Sprzęt, który produkuje odbitki na podstawie plików cyfrowych, to

A. kopiarka
B. digilab
C. kserograf
D. diaskop
Wybór diaskopu, kserografu lub kopiarki jako urządzenia do wykonania odbitek z plików cyfrowych wydaje się logiczny, jednak nie uwzględnia kluczowych różnic między tymi technologiami a digilabem. Diaskop, będący urządzeniem służącym głównie do wyświetlania slajdów lub materiałów wizualnych, nie jest przeznaczony do druku i ma ograniczone zastosowanie w kontekście cyfrowych odbitek. Kserograf, tradycyjnie kojarzony z kopiowaniem dokumentów papierowych, nie obsługuje bezpośrednio plików cyfrowych bez wcześniejszego przetworzenia ich na formę papierową. Z kolei kopiarka, mimo że może wykonywać kopie dokumentów, często ma ograniczoną funkcjonalność w zakresie jakości i różnorodności nośników w porównaniu do digilabu. Przykładem typowego błędu myślowego może być utożsamienie tych urządzeń z nowoczesnym podejściem do druku cyfrowego, co jest mylne. Standardy branżowe coraz bardziej stawiają na jakość, precyzję oraz możliwość obróbki plików cyfrowych, a digilab odpowiada na te potrzeby, oferując szereg funkcji, które są nieosiągalne dla pozostałych wymienionych rozwiązań.
Pytanie 38

Na fotografiach wykonanych na materiale reversyjnym przeznaczonym do światła dziennego przy temperaturze barwowej 3200K zaobserwuje się dominację koloru

A. niebieskiego
B. zielonego
C. bursztynowego
D. fioletowego
Wybór kolorów takich jak purpurowy, zielony czy niebieski wynika z nieprawidłowego zrozumienia, jak temperatura barwowa wpływa na percepcję kolorów w fotografii. Purpurowy kolor, choć może być postrzegany jako intensywny i atrakcyjny, nie odnosi się do zjawisk zachodzących przy oświetleniu o temperaturze 3200K. Tego typu światło jest oparte na ciepłej palecie barw, co skutkuje wytwarzaniem odcieni bursztynowych. W przypadku zielonego koloru, można by pomyśleć o jego dominacji w kontekście nieodpowiedniego balansowania bieli, jednak w praktyce, światło o niższej temperaturze barwowej nie favorzuje zieleni. Niebieski kolor z kolei jest związany z wyższymi temperaturami barwowymi, typowymi dla zimnego światła dziennego – powyżej 5500K. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do błędnych odpowiedzi, często wynikają z braku zrozumienia skali temperatur barwowych oraz ich wpływu na reprodukcję kolorów w różnych warunkach oświetleniowych. Również, nieznajomość właściwości materiałów odwracalnych i ich reakcji na różne źródła światła wprowadza w błąd. W związku z tym, świadome podejście do doboru materiałów oraz zrozumienie zasad działania temperatur barwowych są kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów w fotografii.
Pytanie 39

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. powiększalnik
B. skaner płaski
C. kopiarka stykowa
D. skaner bębnowy
Wybór odpowiedzi takich jak skaner bębnowy, powiększalnik czy skaner płaski jest związany z niepełnym zrozumieniem procesu reprodukcji obrazu z negatywu. Skaner bębnowy, choć zapewnia wysoką jakość skanowania, jest przeznaczony do digitalizacji obrazów, a nie do bezpośredniego uzyskiwania pozytywów z negatywów. Proces ten nie gwarantuje odwzorowania w skali 1:1, ponieważ wymaga późniejszego wydrukowania obrazu, co może wprowadzać zniekształcenia i zmiany w oryginalnym formacie. Podobnie, powiększalnik służy do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny, ale nie jest przeznaczony do pracy w skali 1:1, co może prowadzić do utraty oryginalnych detali i jakości obrazu. Z kolei skaner płaski, mimo iż jest uniwersalnym narzędziem do digitalizacji, nie potrafi odwzorować rzeczywistej skali negatywu na papierze bez dodatkowego etapu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście uzyskiwania bezpośrednich kopii pozytywowych. Warto zauważyć, że w fotografii analogowej kluczowe jest zachowanie jakości i detali, dlatego odpowiedni dobór urządzenia do reprodukcji ma ogromne znaczenie. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie procesu digitalizacji z bezpośrednim kopiowaniem i niedocenianie znaczenia skali w kontekście technik fotograficznych.
Pytanie 40

Podczas kopiowania metodą subtraktywną z negatywu kolorowego na papier fotograficzny barwny wykorzystano korekcję 70 00 30, co spowodowało, że próbna kopia miała dominującą barwę żółtą. W jaki sposób można zlikwidować tę dominację, stosując filtr?

A. żółty o większej gęstości
B. purpurowy o większej gęstości
C. żółty i purpurowy o mniejszej gęstości
D. niebieskozielony o mniejszej gęstości
Zastosowanie innych filtrów, takich jak purpurowy o większej gęstości, czy niebieskozielony o mniejszej gęstości, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w kontekście eliminacji dominującego żółtego koloru. Purpurowy filtr absorbuje zielone światło, co może jedynie nasilić odczucie żółtej dominacji, ponieważ żółty składa się z czerwonego i zielonego, a dodanie purpury nie rozwiązuje problemu, a wręcz może go pogłębić. Niebieskozielony filtr, choć teoretycznie mógłby zneutralizować niektóre odcienie, w praktyce w przypadku dominującej żółtej barwy jego działanie byłoby znacznie mniej efektywne, ponieważ nie jest w stanie w wystarczającym stopniu pochłonąć żółtych tonów. Ponadto, zastosowanie filtrów o mniejszej gęstości może prowadzić do braku efektywności w procesie korekcji kolorów, co jest sprzeczne z zasadami skutecznej obróbki fotograficznej. Typowym błędem w takim podejściu jest niedocenienie efektywności filtrów kolorowych, które powinny być stosowane w odpowiedniej gęstości, aby mogły skutecznie neutralizować dominujące kolory. W praktyce, niewłaściwy dobór filtrów prowadzi do nieadekwatnych rezultatów i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym kontekście fotograficznym. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku dominujących kolorów zawsze należy stosować filtry o odpowiedniej gęstości, aby uzyskać pożądane efekty.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej