Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 10:00
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 10:22

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Metoda tworzenia algorytmu polegająca na dzieleniu go na dwa lub więcej mniejszych podproblemów, aż do momentu, gdy ich rozwiązanie stanie się proste, jest techniką

A. najkrótszej ścieżki

B. heurystyczną

C. komiwojażera

D. dziel i zwyciężaj

Strategia znana jako 'dziel i zwyciężaj' to sposób, w jaki można podejść do rozwiązywania problemów w algorytmice. Chodzi o to, żeby rozdzielić większy problem na mniejsze kawałki, które są już łatwiejsze do ogarnięcia. Robimy to, aż każdy z tych kawałków da się rozwiązać bez większego trudu. Jak już mamy rozwiązania tych mniejszych problemów, to je łączymy, żeby uzyskać odpowiedź na nasz pierwotny problem. Przykłady? No to mamy algorytm sortowania szybkiego (Quicksort) oraz Mergesort, które świetnie sobie radzą z porządkowaniem danych, dzieląc je na mniejsze części. Jak patrzy się na to z perspektywy analizy algorytmów, to ta strategia często prowadzi do lepszej złożoności obliczeniowej, co sprawia, że jest naprawdę przydatna w praktyce, zwłaszcza w informatyce. W książce Cormena i innych, 'Introduction to Algorithms', można znaleźć sporo informacji na temat tych metod i ich zastosowań, co czyni je naprawdę istotnymi w obszarze programowania i analizy danych.

Pytanie 2

Która z wymienionych zasad odnosi się do zachowania prywatności w sieci?

A. Stosowanie pseudonimów zamiast rzeczywistych imion na mediach społecznościowych

B. Publikowanie danych osobowych na otwartych platformach

C. Umieszczanie wszystkich zdjęć na platformach społecznościowych

D. Przechowywanie haseł w wiadomościach e-mail

Używanie pseudonimów zamiast prawdziwych imion na portalach społecznościowych jest jedną z podstawowych zasad ochrony prywatności w internecie. Dzięki temu ograniczasz możliwość identyfikacji i śledzenia Twojej aktywności przez osoby trzecie. Pseudonimy minimalizują ryzyko kradzieży tożsamości i redukują ilość danych osobowych dostępnych publicznie. To działanie jest szczególnie ważne dla dzieci i młodzieży, chroniąc ich przed cyberprzemocą i innymi zagrożeniami. W wielu serwisach można także dostosować ustawienia prywatności, ukrywając profil przed osobami spoza listy znajomych.

Pytanie 3

Jakie jest rozwiązanie dla dodawania binarnego liczb 1011 oraz 110?

A. 11101

B. 10001

C. 10101

D. 11001

Dodawanie binarne to podstawowa operacja w systemie liczbowym, który używa tylko dwóch cyfr: 0 i 1. W przypadku dodawania liczb binarnych, proces ten przypomina dodawanie w systemie dziesiętnym, jednak z pewnymi różnicami ze względu na ograniczony zestaw cyfr. Gdy dodajemy liczby 1011 i 110, należy ustawić je w kolumnach, podobnie jak w dodawaniu dziesiętnym. Zaczynamy od najmniej znaczącej cyfry. W pierwszej kolumnie mamy 1 + 0, co daje 1. W drugiej kolumnie mamy 1 + 1, co daje 0, ale musimy przenieść 1 do następnej kolumny (przeniesienie jest kluczowym elementem w dodawaniu binarnym). W trzeciej kolumnie dodajemy 1 (przeniesienie) + 0 + 1, co daje 0 i przenosimy 1 do następnej kolumny. W czwartej kolumnie dodajemy przeniesienie 1 + 1 (z liczby 1011), co daje 10 w systemie binarnym, co oznacza 0 i przeniesienie 1. Końcowym wynikiem dodawania daje 10001 w systemie binarnym. To podejście jest zgodne z zasadami arytmetyki binarnej, które są fundamentem działania komputerów i systemów cyfrowych, w których operacje na danych są realizowane w systemie binarnym.

Pytanie 4

Aby zdefiniować zmienną, która będzie działała jako licznik instancji danej klasy, należy wprowadzenie takiego zmiennej poprzedzić słowem kluczowym

A. operator

B. register

C. virtual

D. static

Słowo kluczowe static jest absolutnie podstawą, jeśli chodzi o definiowanie zmiennych, które mają być współdzielone przez wszystkie instancje danej klasy. Gdy w klasie utworzysz zmienną statyczną, nie jest ona powiązana z żadnym konkretnym obiektem, tylko istnieje jedna taka zmienna dla całej klasy, niezależnie od liczby utworzonych obiektów. To niesamowicie przydatne, np. właśnie przy liczeniu instancji – wystarczy inkrementować taką zmienną w konstruktorze. W C++ czy Javie jest to standardowy sposób na śledzenie, ile obiektów danego typu zostało utworzonych. Z mojej perspektywy, korzystanie ze static to nie tylko wygoda, ale też sygnał dla innych programistów, że dana wartość jest globalna w kontekście klasy, a nie obiektu. Przykład praktyczny: jeżeli masz klasę Samochód i chcesz wiedzieć, ile samochodów zostało już utworzonych, to deklarujesz static int licznik; i za każdym razem, gdy konstruktor się odpala, robisz licznik++. Takie podejście jest bardzo czytelne i od razu wiadomo, o co chodzi. Warto też pamiętać, że static może być używany nie tylko do liczenia instancji, ale też do przechowywania różnych konfiguracji czy referencji do wspólnych zasobów. Zdecydowanie jest to jedna z lepszych praktyk, szczególnie kiedy program zaczyna rosnąć i zależy nam na porządku w kodzie.

Pytanie 5

Programista aplikacji mobilnych pragnie zmienić swoją ścieżkę kariery na Full-Stack Developera. Wskaż kurs, który powinien wybrać, żeby to osiągnąć?

A. Ultimate C# Serier from Beginner to Advanced

B. Mastering Cross-platform Developping

C. Raster and Vector Graphics with Adobe

D. Complete JavaScript React, SQL, Node.js Cource

Wybór kursu "Complete JavaScript React, SQL, Node.js Course" to zdecydowanie najbardziej logiczna opcja, jeśli ktoś myśli poważnie o przejściu na ścieżkę Full-Stack Developera. Full-stack to bardzo specyficzne pojęcie – chodzi tu o umiejętność poruszania się zarówno po stronie front-endu (czyli tego, co widzi użytkownik), jak i back-endu (czyli serwera, bazy danych, logiki biznesowej). Ten kurs obejmuje JavaScript, który jest teraz królem w świecie web developmentu – daje ogromne możliwości i na froncie (np. React), i na backendzie (Node.js). Do tego dochodzi SQL, czyli język zapytań do baz danych, bez którego ciężko sobie wyobrazić jakąkolwiek aplikację z prawdziwego zdarzenia. Przerobienie takiego kursu zapewnia znajomość pełnego cyklu tworzenia aplikacji webowych: od interfejsu użytkownika, przez komunikację z API, aż po operacje na bazach danych. W praktyce, firmy szukające full-stacków oczekują właśnie takiego wachlarza umiejętności, bo to pozwala tworzyć całe systemy praktycznie w pojedynkę lub w małych zespołach. Z mojego doświadczenia, nawet podstawowa znajomość Reacta i Node.js otwiera drzwi do wielu ofert pracy i własnych projektów, bo można szybko stworzyć MVP i sprawnie wdrażać nowe funkcjonalności. Warto też dodać, że technologie te mają świetną dokumentację i aktywne społeczności, gdzie można znaleźć wsparcie i praktyczne porady. Według mnie, to najlepszy kierunek na rynku dla kogoś, kto zna już programowanie mobilne i chce się rozwinąć na pełen stos webowy, bo można wykorzystać wiele dotychczasowych umiejętności, a jednocześnie nauczyć się rzeczy praktycznie wykorzystywanych na co dzień w nowoczesnych firmach IT.

Pytanie 6

Celem mechanizmu obietnic (ang. promises) w języku JavaScript jest

A. zastąpienie mechanizmu dziedziczenia w programowaniu obiektowym

B. ulepszenie czytelności kodu synchronicznego

C. zarządzanie przechwytywaniem błędów aplikacji

D. zarządzanie funkcjonalnością związaną z kodem asynchronicznym

Mechanizm obietnic (promises) w JavaScript to, moim zdaniem, jedno z najważniejszych udogodnień, które pojawiły się w języku, żeby ogarnąć cały ten chaos wokół asynchroniczności. Typowa sytuacja kiedyś wyglądała tak, że w kodzie robiło się „callback hell” – zagnieżdżone funkcje wywołujące się nawzajem, co mocno utrudniało życie. Promise pozwala na o wiele czytelniejsze i wygodniejsze zarządzanie operacjami, które kończą się „kiedyś”, np. pobieraniem danych z API, zapisem do pliku, czy czekaniem na odpowiedź użytkownika. Z mojego doświadczenia wynika, że dzięki promises jest dużo łatwiej obsłużyć zarówno sukces, jak i błędy – możesz skorzystać z then(), catch(), a nawet łańcuchować kilka asynchronicznych zadań bez gubienia się w kodzie. Szczególnie przydatne jest to w pracy z fetch(), gdzie bez promises cała obsługa sieci wyglądałaby strasznie topornie. Dodatkowo promises są w pełni zgodne ze standardem ECMAScript 2015 (ES6) i stanowią podstawę dla nowocześniejszych rozwiązań, takich jak async/await. Praktycznie każdy zawodowy frontendowiec czy backendowiec pracujący z Node.js powinien je znać, bo to już nie fanaberia, a codzienność. Dobra praktyka to właśnie korzystanie z promises tam, gdzie tylko mamy do czynienia z nieblokującymi operacjami. Takie podejście nie tylko poprawia czytelność kodu, ale znacząco ułatwia jego utrzymanie i debugowanie.

Pytanie 7

Z podanej definicji pola licznik można wywnioskować, iż

class MojaKlasa
{
    private static int licznik;
    ...

A. pole jest związane z określoną instancją klasy i jego wartość jest unikalna tylko dla tej instancji

B. bieżąca wartość pola jest wspólna dla wszystkich instancji klasy

C. bieżąca wartość pola jest wspólna dla wszystkich instancji klasy i nie może być zmieniana

D. pole nie może być zmieniane w kodzie klasy

Warto się chwilę zatrzymać i przeanalizować, skąd biorą się błędne przekonania dotyczące pól statycznych. Bardzo częstym nieporozumieniem jest utożsamianie słowa static z czymś „niezmiennym” albo uniemożliwiającym modyfikacje. Tymczasem static oznacza tyle, że pole nie jest związane z pojedynczym obiektem, tylko z całą klasą – czyli wszystkie obiekty tej klasy dzielą jedną, wspólną wartość licznik. To nie jest tak, że static czyni pole stałym – żeby pole było niezmienne, potrzeba słowa kluczowego final (w Javie), a tutaj go ewidentnie nie ma. Często osoby początkujące mylą static z final i stąd pojawia się przekonanie, że pole nie może być modyfikowane – co nie jest prawdą. Równie błędne jest zakładanie, że każde pole, które nie jest static, jest automatycznie unikalne per instancja. Gdybyśmy usunęli static z definicji licznik, wtedy rzeczywiście każda instancja MojaKlasa miałaby swoją własną wersję tej zmiennej, ale w tym przypadku wszystkie obiekty współdzielą tę samą wartość. Jeszcze inny błąd to przekonanie, że pole prywatne (private) nie może być zmieniane w kodzie klasy – w rzeczywistości private ogranicza dostęp do pola tylko do wnętrza klasy, ale metody tej klasy mają pełne prawo je modyfikować. Tak więc, patrząc z perspektywy dobrych praktyk programistycznych i samej składni, static to po prostu cecha, która decyduje o zakresie współdzielenia pola pomiędzy instancjami, a nie o jego niezmienności czy widoczności na zewnątrz. Moim zdaniem kluczowe jest wyciągnięcie z tego wniosku, że static to współdzielenie, a nie blokada zmian – i na tym polega istota poprawnej odpowiedzi w tym pytaniu.

Pytanie 8

Który z protokołów w modelu TCP/IP odpowiada za pewne przesyłanie danych?

A. TCP

B. UDP

C. HTTP

D. IP

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest kluczowym elementem modelu TCP/IP, odpowiedzialnym za zapewnienie niezawodnego i uporządkowanego przesyłania danych między urządzeniami w sieci. TCP działa na poziomie transportu i gwarantuje, że dane są dostarczane w odpowiedniej kolejności oraz bez błędów. Protokół ten wykorzystuje mechanizmy takie jak kontrola przepływu, retransmisja utraconych pakietów oraz potwierdzenia odbioru, co czyni go idealnym do aplikacji wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy komunikacja w sieciach WWW. Na przykład, gdy przeglądarka internetowa pobiera stronę, TCP segmentuje dane na mniejsze pakiety, które są następnie przesyłane do użytkownika, a każdy z nich jest potwierdzany przez odbiorcę. Jeśli pakiet nie zostanie potwierdzony w określonym czasie, TCP automatycznie go retransmituje. Protokół ten jest zgodny z standardami RFC 793 oraz RFC 1122, które definiują jego działanie oraz zasady dotyczące niezawodnego przesyłania danych w sieciach komputerowych.

Pytanie 9

Dlaczego w wyniku działania tego kodu w języku C++ na ekranie pojawiła się wartość 0 zamiast 50?

int oblicz(int x)  {
    int i = 50;
    x = x + i;
    return i;
}

int main()  {
    int x = 0;
    int wynik = oblicz(x);
    std::cout << x;
}

A. Niepoprawnie zdefiniowano działanie wewnątrz funkcji.

B. Funkcja zwraca wartość, chociaż nie powinna jej zwracać.

C. Zmienna x powinna być inicjowana wartością równą 1, a nie 0.

D. Argument funkcji został przekazany przez wartość, a nie przez referencję.

W C++ funkcje standardowo dostają argumenty przez wartość, co znaczy, że dostają kopię tego, co do nich wysyłamy. W tym kodzie, jak widzisz, zmienna x idzie do funkcji oblicz jako kopia. To sprawia, że jakiekolwiek zmiany w x w tej funkcji nie mają wpływu na x w funkcji main. Dlatego po wywołaniu oblicz(x) wartość x w main zostaje taka sama. Jeśli chcesz, żeby zmiany wewnątrz funkcji były widoczne w funkcji, która ją wywołuje, to musisz użyć przekazywania przez referencję. Robisz to, dodając & w deklaracji parametru funkcji, czyli robisz to tak: void oblicz(int &x). Przekazywanie przez referencję to dobra praktyka, gdy chcesz, aby funkcja mogła zmieniać wartość argumentu. A dodatkowo jest to efektywniejsze, bo unikasz kopiowania danych, co bywa kosztowne, szczególnie przy dużych strukturach danych.

Pytanie 10

Jaką strukturę danych stosuje się w algorytmie BFS (przeszukiwanie wszerz)?

A. Tablica

B. Graf

C. Zbiór

D. Kolejka

Kolejka jest strukturą danych wykorzystywaną w algorytmie BFS (przeszukiwanie wszerz), co umożliwia przetwarzanie węzłów w kolejności ich dodania – zgodnie z zasadą FIFO (First In First Out). W BFS kolejka przechowuje kolejne wierzchołki do odwiedzenia, co pozwala na eksplorację grafu poziom po poziomie. Dzięki temu BFS jest idealny do znajdowania najkrótszej ścieżki w grafach nieskierowanych oraz przeszukiwania dużych przestrzeni stanów. Kolejka gwarantuje, że każdy wierzchołek jest odwiedzany w odpowiedniej kolejności, co czyni BFS algorytmem niezawodnym i wszechstronnym w zastosowaniach takich jak nawigacja, sieci komputerowe i sztuczna inteligencja.

Pytanie 11

Jednym z rodzajów testów funkcjonalnych, które można przeprowadzić na aplikacji webowej, jest ocena

A. poziomu optymalizacji kodu aplikacji

B. poprawności wyświetlanych elementów aplikacji

C. wydajności aplikacji

D. bezpieczeństwa aplikacji

Testy funkcjonalne w aplikacji webowej są super ważne, bo sprawdzają, czy wszystko działa jak należy. Mówiąc prościej, chodzi o to, żeby zobaczyć, czy wszystkie elementy na stronie są wyświetlane prawidłowo, jak przyciski i formularze. To też dotyczy tego, jak użytkownicy wchodzą w interakcję z różnymi częściami strony. Moim zdaniem, dobrze przeprowadzone testy mogą naprawdę poprawić doświadczenie użytkownika.

Pytanie 12

Jakie działania mogą przyczynić się do ochrony swojego cyfrowego wizerunku w sieci?

A. Weryfikacja ustawień prywatności na platformach społecznościowych

B. Dzieleni się swoimi danymi dostępowymi z przyjaciółmi

C. Niepotwierdzanie źródeł publikowanych informacji

D. Zamieszczanie wszystkich szczegółów dotyczących swojego życia prywatnego

Sprawdzanie ustawień prywatności na portalach społecznościowych jest kluczowe dla ochrony cyfrowego wizerunku. Regularne aktualizowanie ustawień prywatności pozwala na kontrolowanie, kto ma dostęp do publikowanych treści, co chroni przed nieuprawnionym wykorzystaniem zdjęć, filmów i informacji osobistych. Dostosowanie widoczności postów oraz ograniczenie udostępniania danych osobowych minimalizuje ryzyko kradzieży tożsamości i cyberprzemocy. To proste działanie znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa w sieci i pozwala utrzymać pozytywny wizerunek w internecie.

Pytanie 13

Która z wymienionych bibliotek pozwala na obsługę zdarzeń związanych z myszą w aplikacjach desktopowych?

A. TensorFlow

B. Qt

C. Numpy

D. Django

Numpy to biblioteka do obliczeń numerycznych w języku Python i nie posiada narzędzi do obsługi zdarzeń graficznych w aplikacjach desktopowych. Django to framework do budowy aplikacji webowych w Pythonie, koncentrujący się na backendzie, a nie na tworzeniu GUI czy interakcji z myszą. TensorFlow to biblioteka do uczenia maszynowego i przetwarzania danych, nieprzystosowana do tworzenia aplikacji desktopowych obsługujących zdarzenia myszki i klawiatury.

Pytanie 14

Kod zaprezentowany w filmie w języku C++ nie przechodzi kompilacji. Co należy zmodyfikować w tym kodzie, aby kompilacja odbyła się bez błędów?

A. dodać deklarację funkcji sprawdz przed funkcją main

B. naprawić błąd w funkcji sprawdz, który polega na braku nawiasów {} w pętli for

C. poprawnie zapisać warunek w instrukcji if w linii 11, np. sprawdz(x)==true

D. zadeklarować zmienną sprawdz przed jej wykorzystaniem w linii 11

Wielu początkujących programistów skupia się na szczegółach składniowych lub drobiazgach logicznych, kiedy pojawia się błąd kompilacji w C++. Jednak często przyczyną jest coś bardzo podstawowego, jak brak deklaracji funkcji przed jej użyciem. Jeśli chodzi o zapis warunku w instrukcji 'if', to kompilator nie zgłasza błędu, gdy używamy wyrażenia typu 'if (sprawdz(x))' – to całkowicie poprawna składnia, a dopisywanie '==true' jest redundantne i nie wnosi niczego nowego. Bardzo często widzę, że ktoś skupia się na tym, żeby warunek koniecznie porównywać do true, ale tak naprawdę to kwestia stylu, nie poprawności. Pozostawienie nawiasów klamrowych w pętli for jest oczywiście dobrą praktyką, ale ich brak nie zawsze generuje błąd kompilacji, jeśli pętla ma tylko jedną instrukcję. Kompilator C++ potrafi to rozpoznać i nie zgłasza błędu – sprowadza się to bardziej do czytelności i unikania błędów logicznych niż do samej poprawności kompilacji. Odpowiedź dotycząca deklarowania zmiennej 'sprawdz' to już nieporozumienie – 'sprawdz' to funkcja, a nie zmienna, więc nie deklarujemy jej w ten sposób. Ten błąd pokazuje, jak łatwo pomylić pojęcia w językach programowania, zwłaszcza jeśli dopiero zaczynamy przygodę z kodowaniem. Główna zasada, którą warto tu zapamiętać, to: każda funkcja używana przed jej zdefiniowaniem musi być zadeklarowana – to właśnie tego brakuje w typowym przykładzie z pytania. Bez deklaracji kompilator nie wie, jaką sygnaturę ma funkcja, a to skutkuje błędem już na poziomie kompilacji. Z mojego doświadczenia wynika, że takie drobne rzeczy potrafią skutecznie utrudnić życie, dlatego warto czytać komunikaty kompilatora i znać podstawowe zasady działania języka C++.

Pytanie 15

Jakie znaczenie ma framework w kontekście programowania?

A. Moduł do zarządzania systemami baz danych

B. Program do graficznego projektowania interfejsów użytkownika

C. System operacyjny, który umożliwia uruchamianie aplikacji

D. Zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i zasad ułatwiających tworzenie aplikacji

Framework to zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i reguł, które wspierają tworzenie aplikacji poprzez dostarczanie struktury ułatwiającej pracę programistów. Frameworki definiują standardowe komponenty aplikacji, umożliwiając programistom skoncentrowanie się na logice biznesowej zamiast na podstawowej architekturze aplikacji. Przykłady popularnych frameworków to .NET, Angular, Django i Spring. Frameworki przyspieszają proces programowania, poprawiają jakość kodu i wspierają skalowalność aplikacji, co czyni je nieodłącznym elementem nowoczesnego programowania.

Pytanie 16

Jakie jest poprawne określenie interfejsu (szablonu klasy) w języku Java?

interface IMyInterface {
    private: int a;
    IMyInterface() { a = 0; }
    void mth1();
}

Definicja 1

interface IMyInterface {
    private: int a;
    void mth1();
    int mth2() { return a; }
}

Definicja 2

interface IMyInterface {
    void mth1();
    int mth2() { return 0; }
}

Definicja 3

interface IMyInterface {
    void mth1();
    int mth2();
}

Definicja 4

A. Definicja 2

B. Definicja 3

C. Definicja 4

D. Definicja 1

W pierwszej definicji interfejsu obecność zmiennej prywatnej i konstruktora jest niezgodna z zasadami definiowania interfejsów w języku Java. Interfejsy nie mogą zawierać żadnych konstruktorów, ponieważ nie są klasami i nie można ich instancjonować. Dodatkowo, zmienne w interfejsach są domyślnie publiczne, statyczne i finalne, co oznacza, że nie mogą być prywatne jak w tej definicji. Druga definicja popełnia podobne błędy przez deklarowanie prywatnej zmiennej i implementację metody wewnątrz interfejsu, co przed Java 8 było niemożliwe. Trzecia definicja zawiera metodę z ciałem, co w kontekście starszych wersji Javy nie jest zgodne z zasadami, choć od Java 8 można deklarować metody domyślne z ciałem, jednak w tej sytuacji nie jest to poprawne bez specyfikacji default. Błędnie przyjęte podejścia do definicji interfejsów mogą wynikać z niezrozumienia, że interfejsy służą jedynie do deklarowania metod i ewentualnie statycznych finalnych zmiennych, nie zaś do implementacji logiki. Prawidłowe zrozumienie roli interfejsów jest kluczowe dla wykorzystania ich w tworzeniu elastycznego i rozszerzalnego kodu. Błędy te podkreślają potrzebę dbałości o zgodność ze specyfikacją języka oraz znajomość jego wersji i nowości wprowadzanych w kolejnych iteracjach.

Pytanie 17

Która z poniższych metod nie należy do cyklu życia komponentu w React.js?

A. componentWillPublish()

B. componentWillUnmount()

C. componentDidUpdate()

D. componentDidMount()

Metoda componentWillPublish() nie jest częścią cyklu życia komponentu w React.js, co czyni ją poprawną odpowiedzią na to pytanie. W React.js istnieje szereg zdefiniowanych metod cyklu życia, które umożliwiają programistom zarządzanie stanem komponentów w określonych momentach ich istnienia. Do najbardziej istotnych z nich należą: componentDidMount(), componentDidUpdate() oraz componentWillUnmount(). Metoda componentDidMount() jest wywoływana po zamontowaniu komponentu w DOM, co pozwala na inicjalizację danych, takich jak pobieranie danych z API. Z kolei componentDidUpdate() jest wywoływana, gdy komponent zostaje zaktualizowany, co jest doskonałym momentem na reagowanie na zmiany w stanie lub propach. Metoda componentWillUnmount() jest wywoływana tuż przed odmontowaniem komponentu, co jest przydatne do czyszczenia zasobów, takich jak anulowanie subskrypcji lub usuwanie nasłuchiwaczy. Zrozumienie tych metod jest kluczowe dla efektywnego zarządzania cyklem życia komponentów w aplikacjach React, co prowadzi do lepszej wydajności i utrzymania kodu.

Pytanie 18

W C++ mechanizm programowania obiektowego, który wykorzystuje funkcje wirtualne (ang. Virtual) i umożliwia programiście pominięcie kontroli klasy pochodnej podczas wywoływania metod, nazywa się

A. dziedziczeniem

B. polimorfizmem

C. hermetyzacją

D. przeciążeniem

Polimorfizm to mechanizm w programowaniu obiektowym, który pozwala na wywoływanie metod na obiektach różnych klas przez wspólny interfejs lub klasę bazową. Dzięki temu programista może pisać bardziej elastyczny i modułowy kod, w którym konkretna implementacja metody jest wybierana w czasie działania programu. Kluczową rolę w polimorfizmie odgrywają funkcje wirtualne (virtual), które umożliwiają nadpisanie metod w klasach dziedziczących. Polimorfizm upraszcza rozbudowę aplikacji i minimalizuje potrzebę wielokrotnego pisania tego samego kodu, co jest istotne w dużych projektach programistycznych. Przykładem jest klasa Figura, która może mieć metody obliczania pola powierzchni, a klasy dziedziczące, takie jak Kolo i Kwadrat, implementują te metody w sposób specyficzny dla swojej geometrii.

Pytanie 19

Zaprezentowany diagram ilustruje wyniki przeprowadzonych testów:

A. ochrony

B. funkcjonalności

C. wydajnościowych

D. użyteczności

To właśnie są testy wydajnościowe – dokładnie takie parametry jak czasy ładowania, liczba żądań HTTP, rozmiar przesyłanych danych czy ilość przekierowań analizuje się w praktyce podczas oceny wydajności stron internetowych. Moim zdaniem ten typ testów jest absolutnie kluczowy w projektowaniu nowoczesnych aplikacji webowych, bo użytkownicy szybko rezygnują, jeśli strona się długo ładuje albo jest zbyt zasobożerna. W branży zwraca się obecnie ogromną uwagę na to, by strony były 'lekkie', szybkie i zoptymalizowane pod kątem przesyłu danych. Nawet Google premiuje szybkie serwisy w wynikach wyszukiwania, co niejeden programista już odczuł na własnej skórze. Testy wydajnościowe sprawdzają, jak aplikacja zachowuje się pod dużym obciążeniem i ile danych realnie pobierają użytkownicy. W praktyce polecam korzystać z narzędzi takich jak Google Lighthouse, WebPageTest czy nawet prosty DevTools w przeglądarce – pozwalają szybko wyłapać największe problemy z czasem ładowania. Warto też pamiętać, że optymalizacja wydajności to nie tylko lepsze wrażenia użytkownika, ale bardzo wymierne oszczędności na transferze i infrastrukturze. Dobry zwyczaj to cyklicznie monitorować te wskaźniki, nawet gdy wydaje się, że wszystko działa OK – bo sytuacja może się szybko zmienić po wdrożeniu nowych funkcjonalności lub zmianach w kodzie.

Pytanie 20

Na podstawie treści zawartej w ramce, określ, który z rysunków ilustruje element odpowiadający klasie Badge zdefiniowanej w bibliotece Bootstrap?

A. Rysunek 3

B. Rysunek 4

C. Rysunek 2

D. Rysunek 1

Wybór Rysunku 2 jest poprawny ponieważ przedstawia on elementy badge zdefiniowane w bibliotece Bootstrap Badge to niewielkie oznaczenia wizualne zazwyczaj zawierające liczby lub krótkie informacje które można umieścić obok linków lub innych elementów interfejsu użytkownika W Bootstrapie badge są implementowane za pomocą klasy .badge i można je stosować na przykład do wskazywania liczby nowych wiadomości lub powiadomień w aplikacjach webowych Dzięki temu użytkownik ma natychmiastowy dostęp do ważnych informacji bez konieczności wykonywania dodatkowych działań Przykładem zastosowania badge może być ikonka koperty z liczbą nieprzeczytanych wiadomości w skrzynce odbiorczej Co więcej badge można stylować za pomocą dodatkowych klas kolorystycznych takich jak .bg-primary .bg-success itd co pozwala na dostosowanie ich wyglądu do stylistyki całej aplikacji To praktyczne narzędzie w tworzeniu intuicyjnych interfejsów użytkownika które poprawia użyteczność i estetykę strony internetowej Zastosowanie badge zgodnie z dobrymi praktykami projektowania UX/UI wspiera lepszą organizację i dostępność informacji w aplikacjach internetowych

Pytanie 21

Co będzie wynikiem działania poniższego kodu SQL?

SELECT COUNT(*)
FROM employees
WHERE salary > (SELECT AVG(salary) FROM employees);

A. Średnia pensja wszystkich pracowników

B. Liczba pracowników z najwyższą pensją

C. Błąd składni SQL

D. Liczba pracowników z pensją powyżej średniej

Odpowiedź, że wynik działania zapytania SQL to liczba pracowników z pensją powyżej średniej, jest całkowicie poprawna. Zapytanie to korzysta z funkcji agregującej COUNT(*), która zlicza liczbę rekordów spełniających określony warunek. W tym przypadku warunkiem jest, że pensja pracownika jest większa od średniej pensji wszystkich pracowników, którą obliczamy za pomocą wewnętrznego zapytania (subquery). Tego rodzaju operacje są powszechnie stosowane w analizie danych w bazach danych, gdzie często musimy wykonać porównania względem wartości agregatów, takich jak średnia, mediana czy suma. Przykładowo, w analizie wynagrodzeń w danej firmie, można użyć podobnych zapytań do oceny, jaki odsetek pracowników jest wynagradzanych powyżej średniej, co może być istotne z punktu widzenia polityki płacowej oraz budżetowania. Pamiętaj, że dobre praktyki w pracy z bazami danych obejmują optymalizację zapytań oraz unikanie niepotrzebnych obliczeń, co może wpłynąć na wydajność systemu.

Pytanie 22

Jakie narzędzie najlepiej wykorzystać do testowania API REST?

A. Jasmine

B. Selenium

C. Git

D. Postman

Postman to jedno z najpopularniejszych narzędzi do testowania API REST, które oferuje wiele funkcji ułatwiających pracę z interfejsami programistycznymi. Jego intuicyjny interfejs użytkownika pozwala na łatwe wysyłanie zapytań HTTP, takich jak GET, POST, PUT, DELETE, co jest kluczowe w testowaniu API. Dzięki wsparciu dla kolekcji zapytań, użytkownicy mogą organizować i grupować swoje testy, co ułatwia zarządzanie projektem i iteracyjne testowanie. Ponadto, Postman umożliwia automatyzację testów poprzez skrypty testowe, które można uruchomić po wykonaniu zapytania, co pozwala na szybką weryfikację odpowiedzi API i ich zgodności z oczekiwaniami. Narzędzie wspiera także integracje z CI/CD, co czyni je idealnym dla zespołów pracujących w metodykach Agile. Postman jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak RESTful API design, co czyni go niezbędnym w każdym projekcie wykorzystującym API.

Pytanie 23

Jakie są cechy biblioteki statycznej w zestawieniu z dynamiczną?

A. Jest wczytywana do pamięci podczas działania aplikacji

B. Zostaje dodana do pliku wykonywalnego w trakcie kompilacji

C. Może być zmieniana w czasie działania programu

D. Nie potrzebuje obecności pliku wykonywalnego

Biblioteka statyczna jest dołączana do pliku wykonywalnego podczas procesu kompilacji. Oznacza to, że jej kod staje się integralną częścią aplikacji, co eliminuje konieczność ładowania jej w czasie wykonywania programu. Tego typu biblioteki charakteryzują się większym rozmiarem pliku wynikowego, ale oferują wyższą wydajność, ponieważ wszystkie funkcje są dostępne lokalnie, bez dodatkowych operacji ładowania. Przykładami bibliotek statycznych są pliki .lib w C/C++.

Pytanie 24

Na ilustracji pokazano fragment emulacji iOS z elementem kontrolnym. Który fragment kodu XAML opisuje ten element?

A. <Switch IsToggled= "true" />

B. <Stepper Increment= "1" />

C. <Entry IsPassword= "true" />

D. <Slider Maximum= "255" />

Kontrolka <Switch IsToggled= "true" /> w XAML to taki przełącznik. Ma dwa stany: włączony (true) i wyłączony (false). Można to porównać do zwykłego włącznika, tylko że w aplikacjach. Fajnie się z tego korzysta, bo pozwala szybko zmieniać ustawienia, nie trzeba nic więcej wpisywać. To jest dosyć intuicyjne dla użytkowników, więc można nim łatwo zarządzać funkcjami aplikacji.

Pytanie 25

Jakie składniki powinien mieć plan projektu?

A. Wyłącznie etapy projektu

B. Etapy projektu, ramy czasowe, zasoby i zadania

C. Tylko czas wykonania i budżet

D. Terminy i zasoby ludzkie

Harmonogram projektu powinien zawierać etapy projektu, ramy czasowe, zasoby oraz zadania. Taka kompleksowa struktura umożliwia skuteczne zarządzanie projektem i pozwala na śledzenie postępów. Każdy etap harmonogramu powinien być dokładnie opisany, a zadania powinny być przypisane do odpowiednich członków zespołu. Uwzględnienie zasobów i ram czasowych pozwala na precyzyjne planowanie i minimalizuje ryzyko opóźnień. Harmonogram stanowi nieodłączny element projektów zarządzanych zarówno w modelu Waterfall, jak i Agile, dostarczając przejrzystość na każdym etapie realizacji.

Pytanie 26

Użycie typu DECIMAL w SQL wymaga wcześniejszego określenia liczby cyfr przed przecinkiem oraz ilości cyfr za przecinkiem. Jest to zapis:

A. logicznym

B. łańcuchowym

C. zmiennoprzecinkowy

D. stałoprzecinkowy

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat typu DECIMAL często wynika z mylenia podstawowych pojęć związanych z przechowywaniem liczb w bazach danych. Typ stałoprzecinkowy (fixed-point) to określenie, które teoretycznie brzmi podobnie, ale w SQL-u DECIMAL reprezentuje właśnie precyzyjne liczby dziesiętne określone przez użytkownika, a nie dowolny typ stałoprzecinkowy. Co ciekawe, niektórzy mylą DECIMAL z float czy real, które faktycznie są klasycznymi typami zmiennoprzecinkowymi, ale w sensie binarnym i nie dają takiej kontroli nad ilością cyfr po przecinku. To prowadzi do problemów z zaokrągleniami i błędami przy pracy z dużymi liczbami lub liczbami finansowymi. Z kolei typ logiczny (BOOLEAN) to zupełnie inna historia, bo tam przechowuje się jedynie wartości prawda/fałsz, więc w ogóle nie ma mowy o cyfrze przed czy po przecinku. No i typ łańcuchowy (VARCHAR, TEXT) – one przechowują tekst, więc żadnej kontroli nad liczbami i ich postacią nie ma; to byłby spory błąd projektowy użyć go do przechowywania wartości liczbowych z przecinkiem ze względu na ryzyko błędnych danych, niezgodności typów i brak możliwości wykonywania działań matematycznych. Z mojego doświadczenia wynika, że często początkujący programiści kierują się intuicją zamiast zasadami – warto jednak trzymać się standardów SQL, bo one są efektem wielu lat praktyki i analiz. Ostatecznie DECIMAL to najlepszy wybór, gdy zależy nam na dokładnym określeniu liczby miejsc przed i po przecinku, zgodnie z potrzebami biznesowymi i dobrymi praktykami.

Pytanie 27

Jaki rodzaj ataku hakerskiego polega na bombardowaniu serwera ogromną ilością żądań, co prowadzi do jego przeciążenia?

A. Phishing

B. Man-in-the-Middle

C. DDoS

D. SQL Injection

Atak DDoS (Distributed Denial of Service) polega na zasypywaniu serwera dużą ilością zapytań, co prowadzi do jego przeciążenia i unieruchomienia. W tym rodzaju ataku, hakerzy wykorzystują sieć skompromitowanych komputerów, znanych jako botnety, aby wysłać ogromne ilości nieautoryzowanych żądań do docelowego serwera w krótkim czasie. Celem DDoS jest spowodowanie, że serwer nie jest w stanie odpowiedzieć na prawidłowe zapytania od autentycznych użytkowników, co skutkuje awarią usługi. Przykłady ataków DDoS obejmują SYN Flood, UDP Flood oraz HTTP Flood, gdzie każdy z tych typów wykorzystuje różne protokoły i metody do zablokowania normalnego ruchu. Standardy takie jak RFC 793 definiują protokół TCP, który może być narażony na ataki SYN Flood. Ważne jest, aby organizacje stosowały odpowiednie środki zabezpieczające, takie jak systemy detekcji intruzów (IDS), firewalle, oraz usługi ochrony DDoS, aby minimalizować ryzyko i skutki tych ataków.

Pytanie 28

Wskaż poprawny komentarz jednoliniowy, który można dodać w linii 3 w miejscu znaków zapytania, aby był zgodny ze składnią i opisywał operację przeprowadzaną w tej linii?

string[] langs = {"C++", "C#", "Java", "Python"};
foreach (string i in langs) {
    Console.WriteLine(i);    ???
}

A. // wyświetlenie elementu tablicy

B. // wypełnienie elementu tablicy

C. # wyświetlenie elementu tablicy

D. # wypełnienie elementu tablicy

Odpowiedź // wyswietlenie elementu tablicy jest poprawna, ponieważ komentarze jednoliniowe w języku C# rozpoczynają się od dwóch ukośników: //. W tym przypadku linia Console.WriteLine(i); odpowiedzialna jest za wyświetlenie elementu tablicy na konsoli. Komentarz ten poprawnie opisuje, co robi dana linia kodu, co jest dobrą praktyką w programowaniu, ponieważ ułatwia zrozumienie funkcji kodu innym programistom lub nawet nam samym w przyszłości. Komentarze są szczególnie przydatne, gdy kod jest skomplikowany i wymaga wyjaśnień. Warto zawsze stosować komentarze, by opisywały one istotne fragmenty kodu, co znacząco zwiększa jego czytelność i utrzymywalność. Praktyka dodawania takich opisów jest zgodna z zasadami czystego kodu, które promują czytelność i zrozumiałość. Dzięki takim komentarzom osoby przeglądające kod mogą szybko zorientować się, jakie funkcje pełnią poszczególne jego fragmenty, co usprawnia proces debugowania i dalszego rozwoju oprogramowania.

Pytanie 29

W jakiej okoliczności należy umieścić poszkodowanego w pozycji bezpiecznej?

A. Gdy poszkodowany nie oddycha

B. Gdy poszkodowany jest nieprzytomny, ale oddycha

C. Gdy poszkodowany cierpi na krwotok zewnętrzny

D. Gdy poszkodowany jest świadomy, lecz ma uraz kończyny

Pozycja bezpieczna (czyli pozycja boczna ustalona) to jedno z kluczowych narzędzi w udzielaniu pierwszej pomocy. Stosuje się ją wtedy, gdy poszkodowany jest nieprzytomny, ale oddycha samodzielnie i nie ma podejrzenia urazu kręgosłupa. Chodzi przede wszystkim o zabezpieczenie dróg oddechowych przed ewentualnym zadławieniem np. przez ślinę, krew czy wymiociny. Niby proste, ale w praktyce często ludzie mają wątpliwości, czy powinni ruszać nieprzytomną osobę. Ja sam widziałem jak ktoś bał się tego zrobić, bo nie był pewny, czy to bezpieczne. Moim zdaniem lepiej tu działać niż zwlekać – oczywiście, jeśli nie podejrzewasz złamania kręgosłupa. Ważne jest, by pozycję bezpieczną stosować dopiero po sprawdzeniu oddechu – to naprawdę podstawa i tak uczą na wszystkich szkoleniach BLS według standardów Europejskiej Rady Resuscytacji. Przykład z życia: ktoś zasłabł na przystanku, jest nieprzytomny, ale oddycha. Przekręcasz go na bok, głowa odchylona, żeby język nie zablokował gardła – i masz spokój, dużo zmniejszone ryzyko uduszenia. Warto też pamiętać, że trzeba regularnie monitorować stan poszkodowanego, bo sytuacja może się pogorszyć, wtedy przechodzisz do resuscytacji. Pozycja bezpieczna to taki złoty środek kiedy nie musisz jeszcze reanimować, ale musisz chronić życie przez zabezpieczenie oddechu.

Pytanie 30

Który z wymienionych przykładów przedstawia typ rekordowy?

A. float w języku C

B. struct w języku C++

C. int w języku Python

D. bool w języku Java

Typ 'struct' w języku C++ jest przykładem typu rekordowego, który pozwala na grupowanie zmiennych różnego typu pod jedną nazwą. Struktury pozwalają na przechowywanie powiązanych danych, np. informacji o pracowniku (imię, nazwisko, wiek) w jednym obiekcie. Struktury są kluczowe w programowaniu proceduralnym i obiektowym, umożliwiając efektywne zarządzanie danymi złożonymi. Typy rekordowe pozwalają na budowanie bardziej złożonych i zorganizowanych aplikacji, co zwiększa ich czytelność i ułatwia zarządzanie kodem.

Pytanie 31

Aby wykorzystać framework Django, należy pisać w języku

A. Python

B. Java

C. JavaScript

D. C#

Framework Django został zaprojektowany specjalnie dla języka Python i z tego powodu wszystkie projekty, aplikacje czy rozszerzenia w Django realizuje się właśnie w tym języku. To nie jest przypadek – Python od lat cieszy się ogromną popularnością w branży webowej, między innymi dzięki swojej czytelności i elastyczności. Moim zdaniem to właśnie ta prostota składni Pythona sprawia, że tak łatwo zacząć nawet większe projekty – nie trzeba tracić czasu na walkę z zawiłościami języka. W praktyce programiści korzystający z Django piszą zarówno widoki, modele, jak i całą logikę aplikacji w Pythonie, wykorzystując przy tym liczne biblioteki i narzędzia tego ekosystemu. Django jest zgodny z filozofią DRY (Don’t Repeat Yourself), co oznacza, że kod w Pythonie staje się bardzo zwięzły i przejrzysty. Często można spotkać się z opinią, że nauka Django to świetny sposób na wejście w świat programowania webowego – sam się z tym zgadzam. Warto wiedzieć, że ogromna społeczność Pythona i Django oferuje mnóstwo wsparcia, dokumentacji oraz gotowych rozwiązań, co na co dzień ułatwia pracę. Tylko w Pythonie zbudujesz pełnoprawną aplikację w Django, bo framework ten nie wspiera innych języków – to się po prostu nie uda, nawet jeśli ktoś próbuje kombinować z integracjami. Widać to choćby po oficjalnych tutorialach i dokumentacji – wszystko, od konfiguracji po deployment, opiera się na pythonowych narzędziach.

Pytanie 32

Co to jest debouncing w JavaScript?

A. Technika ograniczająca częstotliwość wywoływania funkcji poprzez opóźnienie jej wykonania

B. Proces optymalizacji kodu JavaScript podczas kompilacji

C. Metoda usuwania zduplikowanych zdarzeń w kodzie

D. Mechanizm zarządzania pamięcią dla zmiennych globalnych

Błędne odpowiedzi na to pytanie wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji i technik w JavaScript. Wspomnienie o metodzie usuwania zduplikowanych zdarzeń w kodzie sugeruje mylne rozumienie debouncingu, który nie ma na celu eliminacji zdarzeń, ale kontrolę nad ich częstością wywoływania. Terminy związane z eliminacją zduplikowanych zdarzeń odnoszą się raczej do technik takich jak throttling, które również ograniczają liczbę wywołań, ale w sposób, który różni się od debouncingu. Proces optymalizacji kodu JavaScript podczas kompilacji to zupełnie inny temat, dotyczący narzędzi takich jak minifikatory i kompilatory, które nie mają związku z zarządzaniem zdarzeniami. Ponadto, mechanizm zarządzania pamięcią dla zmiennych globalnych to odrębna kwestia, dotycząca zarządzania pamięcią w JavaScript, a nie techniki związanej z wywoływaniem funkcji. Właściwe zrozumienie debouncingu wymaga uwzględnienia kontekstu zdarzeń oraz ich wpływu na wydajność aplikacji, co jest istotnym zagadnieniem w nowoczesnym programowaniu webowym. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylnego wnioskowania mogą obejmować utożsamianie różnych technik programistycznych lub mylenie pojęć związanych z optymalizacją i zarządzaniem zdarzeniami.

Pytanie 33

Jaką rolę odgrywa destruktor w definicji klasy?

A. Realizuje testy jednostkowe klasy

B. Usuwa instancje i zwalnia pamięć

C. Generuje nowe instancje klasy

D. Ustawia wartości pól klasy

Destruktor to specjalna metoda klasy, która jest automatycznie wywoływana w momencie, gdy obiekt przestaje być używany. Jego zadaniem jest zwalnianie zasobów, takich jak pamięć dynamiczna, uchwyty do plików lub połączenia sieciowe. Destruktor ma tę samą nazwę co klasa, poprzedzoną symbolem `~` w C++ (`~Samochod()`). Destruktor zapobiega wyciekom pamięci i zapewnia, że wszystkie zasoby są poprawnie zwalniane po zakończeniu pracy obiektu. Jest to kluczowy element zarządzania cyklem życia obiektu w językach takich jak C++.

Pytanie 34

Co to jest shadow DOM?

A. Mechanizm enkapsulacji kodu HTML, CSS i JavaScript w komponenty webowe

B. Technika stylizacji elementów w CSS przy użyciu cieni

C. Wirtualny DOM używany przez biblioteki jak React i Vue.js

D. Metoda renderowania grafiki 3D w przeglądarkach

Shadow DOM to technika pozwalająca na enkapsulację kodu HTML, CSS oraz JavaScript w komponentach webowych, co jest kluczowe w kontekście tworzenia aplikacji opartych na Web Components. Dzięki zastosowaniu Shadow DOM, elementy wewnętrzne komponentu są izolowane od reszty dokumentu, co eliminuje problemy z kolizjami nazw klas CSS oraz pozwala na tworzenie bardziej modularnych i wielokrotnego użytku elementów. Przykładem zastosowania Shadow DOM mogą być komponenty interfejsu użytkownika, takie jak przyciski czy karty, które zawierają własne style i logikę, nie wpływając na globalne style strony. To podejście jest wspierane przez standardy W3C i zalecane w projektach, gdzie skala i złożoność aplikacji wymaga wysokiej wydajności i organizacji kodu. Dobrze zaprojektowane komponenty z użyciem Shadow DOM mogą znacznie uprościć rozwój i utrzymanie aplikacji webowych, czyniąc je bardziej responsywnymi i dostosowanymi do różnych środowisk.

Pytanie 35

Co oznacza pojęcie 'hoisting' w JavaScript?

A. Metoda ładowania skryptów z zewnętrznych źródeł

B. Technika optymalizacji kodu przez silnik JavaScript

C. Proces podnoszenia deklaracji zmiennych i funkcji na górę zakresu

D. Mechanizm zarządzania pamięcią w przeglądarce

Omawiając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, technika optymalizacji kodu przez silnik JavaScript nie ma nic wspólnego z hoistingiem. Hoisting nie jest związany z optymalizacją, ale z tym, jak JavaScript interpretuje kod. Optymalizacja kodu odnosi się do sposobu, w jaki silniki JavaScript, takie jak V8, przetwarzają kod, aby działał szybciej, poprzez różne techniki, takie jak JIT (Just-In-Time) compilation, a nie przez przenoszenie deklaracji. Z kolei mechanizm zarządzania pamięcią dotyczy sposobu, w jaki JavaScript radzi sobie z pamięcią w czasie wykonania, co również nie jest bezpośrednio związane z hoistingiem. Pamięć jest zarządzana przez garbage collector, który usuwa nieużywane obiekty. Metoda ładowania skryptów z zewnętrznych źródeł także nie ma związku z hoistingiem, ponieważ odnosi się to do sposobu, w jaki zasoby są pobierane i wykonywane w przeglądarkach. Wszystkie te koncepcje, choć dotyczą JavaScriptu, nie mają związku z mechanizmem hoistingu, co prowadzi do powszechnych nieporozumień wśród programistów. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, jak działa hoisting, aby uniknąć błędów w kodzie oraz poprawić zrozumienie działania JavaScriptu.

Pytanie 36

Jakie informacje mogą być zapisywane w cookies przeglądarki?

A. Preferencje użytkownika, takie jak język lub styl strony

B. Kod źródłowy aplikacji internetowej

C. Dane przechowywane w systemie baz danych

D. Prywatne dane użytkownika, na przykład hasła

Preferencje użytkownika, takie jak język strony, motyw kolorystyczny lub preferencje dotyczące układu, są typowymi danymi przechowywanymi w ciasteczkach przeglądarki. Mechanizm ciasteczek pozwala na personalizację doświadczenia użytkownika i jest szeroko stosowany w aplikacjach webowych w celu dostosowania interfejsu do indywidualnych potrzeb. Cookies umożliwiają także zapamiętywanie sesji użytkownika, co pozwala uniknąć konieczności wielokrotnego logowania. Informacje te są przechowywane lokalnie w przeglądarce użytkownika i mogą być odczytywane przez aplikację podczas każdej wizyty. Stosowanie ciasteczek zgodnie z przepisami, takimi jak RODO (GDPR), wymaga informowania użytkownika o ich przeznaczeniu oraz uzyskiwania jego zgody na ich przechowywanie, co zapewnia transparentność i zgodność z prawem.

Pytanie 37

Algorytm przedstawiony powyżej może zostać zaimplementowany w języku Java z wykorzystaniem instrukcji:

A. try

B. if

C. switch

D. while

Instrukcja 'while' w Javie działa tak, że powtarza blok kodu, aż warunek, który podasz, będzie prawdziwy. To jedna z podstawowych rzeczy w programowaniu i super przydaje się, kiedy nie wiesz z góry, ile razy coś ma się powtórzyć. Na przykład, możesz to wykorzystać, gdy szukasz czegoś w danych albo gdy chcesz, żeby coś wydarzyło się wielokrotnie, jak obsługa kliknięć na stronie.

Pytanie 38

Co zostanie wyświetlone po wykonaniu poniższego kodu w PHP?

$x = 5; $y = '5'; var_dump($x == $y); var_dump($x === $y);

A. bool(true) bool(false)

B. bool(true) bool(true)

C. bool(false) bool(true)

D. bool(false) bool(false)

Odpowiedź bool(true) bool(false) jest prawidłowa, ponieważ w PHP porównania używane w tym kodzie różnią się pod względem operatorów. Pierwsze porównanie z użyciem operatora == jest porównaniem luźnym, co oznacza, że PHP dokonuje konwersji typów przed porównaniem. W tym przypadku zmienna $x o wartości 5 (typ integer) jest porównywana z $y, która ma wartość '5' (typ string). Po konwersji typów oba są interpretowane jako liczba 5, więc wynik to true. W drugim porównaniu operator === sprawdza zarówno wartość, jak i typ zmiennych. W tym przypadku $x jest integerem, a $y jest stringiem, więc ich typy się różnią. W związku z tym wynik to false. W praktyce, używanie operatora === jest zalecane, ponieważ pozwala uniknąć niespodzianek związanych z automatyczną konwersją typów, co jest często źródłem błędów w kodzie. Warto mieć to na uwadze przy pisaniu bardziej skomplikowanych skryptów, aby zapewnić, że porównania są jednoznaczne i wiarygodne.

Pytanie 39

Co to jest CSS Grid?

A. Format plików graficznych obsługiwany przez CSS3

B. Dwuwymiarowy system układu elementów na stronie opary na siatkach

C. Biblioteka komponentów wizualnych dla aplikacji webowych

D. Metoda optymalizacji plików CSS dla lepszej wydajności strony

CSS Grid to nowoczesny, dwuwymiarowy system układu elementów na stronie internetowej, który umożliwia projektantom i deweloperom łatwe i elastyczne tworzenie skomplikowanych układów. Dzięki CSS Grid możemy definiować zarówno kolumny, jak i wiersze, co pozwala na precyzyjne umieszczanie elementów w kontekście całego układu. Przykładem zastosowania CSS Grid może być stworzenie responsywnej galerii zdjęć, gdzie można łatwo zmieniać liczbę kolumn w zależności od szerokości ekranu. CSS Grid jest zgodny z najnowszymi standardami W3C i stał się kluczowym elementem w nowoczesnym web designie. Dzięki właściwościom takim jak grid-template-areas, grid-template-columns, czy grid-auto-rows, projektanci mogą w intuicyjny sposób organizować treści, co poprawia zarówno estetykę, jak i użyteczność stron. Ponadto, korzystanie z CSS Grid pozwala na zmniejszenie zależności od zewnętrznych bibliotek JavaScript do układania elementów, co podnosi wydajność i usprawnia proces tworzenia stron.

Pytanie 40

Jakie elementy powinny być zawarte w instrukcji dla użytkownika danej aplikacji?

A. Harmonogram realizacji projektu

B. Informacje o narzędziach programistycznych zastosowanych w procesie tworzenia aplikacji

C. Wyjaśnienie struktur danych wykorzystywanych w kodzie

D. Opis instalacji, konfiguracji oraz obsługi oprogramowania

W instrukcji użytkownika aplikacji warto, żeby był opis tego, jak zainstalować, skonfigurować i korzystać z programu. Taka dokumentacja, pisana krok po kroku, pomaga użytkownikowi przejść przez wszystkie etapy, od pobrania oprogramowania, przez instalację, aż po to, żeby w pełni wykorzystać wszystkie funkcje. Dobrze, żeby były tam też info o wymaganiach systemowych, sposobach radzenia sobie z problemami czy aktualizacjach oprogramowania. Moim zdaniem, taka dokładna instrukcja jest mega ważna, bo zmniejsza szanse na napotkanie kłopotów podczas korzystania z aplikacji i sprawia, że łatwiej jest wdrożyć ją w pracy. Jak użytkownicy mają porządnie napisaną instrukcję, to są bardziej zadowoleni i szybciej przyzwyczajają się do nowego narzędzia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej