Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 11:38
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:50

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ikonę efektów warstwy w programie Adobe Photoshop wskazano strzałką na rysunku

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Wybrana odpowiedź B jest poprawna, ponieważ ikona efektów warstwy w Adobe Photoshop rzeczywiście przedstawia literę "fx". Ikona ta znajduje się na dolnym pasku panelu warstw i jest kluczowym narzędziem, pozwalającym użytkownikom na dodawanie różnych efektów do warstwy. Efekty, takie jak cień, blask czy obrys, są niezbędne w procesie grafiki komputerowej, ponieważ pozwalają na uzyskanie głębi i charakteru w projektach. Przykładowo, dodanie efektu cienia umożliwia uzyskanie trójwymiarowego efektu na płaskich obrazach, co zwiększa ich atrakcyjność wizualną. W praktyce, efekty warstwy są również niezwykle użyteczne w tworzeniu bardziej zaawansowanych projektów, takich jak grafiki reklamowe czy ilustracje, gdzie detale wizualne mają kluczowe znaczenie. Używanie efektów warstwy zgodnie z dobrymi praktykami w branży graficznej pozwala także na zachowanie elastyczności w edycji, ponieważ efekty można modyfikować i usuwać, nie wpływając na oryginalną treść warstwy.

Pytanie 2

Jakim uniwersalnym i bezstratnym formatem zapisu obrazu cyfrowego, przeznaczonym do umieszczenia w publikacjach DTP, jest?

A. RAW

B. GIF

C. JPEG

D. TIFF

TIFF (Tagged Image File Format) to uniwersalny i bezstratny format zapisu obrazu cyfrowego, który jest powszechnie stosowany w publikacjach DTP (Desktop Publishing). Format ten charakteryzuje się dużą elastycznością, umożliwiając przechowywanie obrazów w różnych kolorach i głębiach bitowych, co czyni go idealnym do profesjonalnych zastosowań graficznych. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne profile kolorów, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie barw w druku. W praktyce format ten jest często używany w branży wydawniczej, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Przykładem zastosowania TIFF może być przygotowanie zdjęć do druku w magazynach lub książkach, gdzie każdy szczegół jest istotny. Warto również dodać, że wiele programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, oferuje pełne wsparcie dla tego formatu, co czyni go standardowym wyborem dla profesjonalnych grafików. Z tego powodu, TIFF jest preferowany w sytuacjach, gdzie jakość obrazu jest priorytetem, a kompresja stratna, taka jak JPEG, może prowadzić do utraty istotnych informacji wizualnych.

Pytanie 3

Aby poprawić kontrast obrazu na papierze wielogradacyjnym, należy przy kopiowaniu negatywu czarno-białego zastosować filtr w odcieniu

A. purpurowym

B. czerwonym

C. żółtym

D. niebieskozielonym

Używanie filtru purpurowego podczas kopiowania negatywu czarno-białego na papierze wielogradacyjnym to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcesz uzyskać lepszy kontrast w obrazach. Ten filtr ma to do siebie, że pochłania zielone i żółte światło, co sprawia, że szczegóły w cieniach stają się bardziej widoczne, a ciemne tonacje zyskują głębszy wymiar. Jak zauważyłem, przy negatywach o szerokim zakresie tonalnym filtr purpurowy naprawdę pomaga w wydobywaniu detali w najciemniejszych miejscach, co jest super istotne, zwłaszcza w fotografii artystycznej i druku fine art. Dobrym pomysłem jest poeksperymentować z różnymi filtrami wielogradacyjnymi, by móc dopasować kontrast i tonację do efektów, które chcesz osiągnąć. No i pamiętaj, że dobór filtru wpływa nie tylko na sam obraz, ale też na jakość druku, co podkreślają profesjonaliści w tej branży.

Pytanie 4

Które z poniższych ustawień aparatu należy zastosować do fotografii gwiazd na nocnym niebie?

A. Średni czas naświetlania, lampa błyskowa, statyw

B. Tryb zdjęć seryjnych, wysoka czułość ISO, z ręki

C. Długi czas naświetlania, niska czułość ISO, statyw

D. Krótki czas naświetlania, wysoka czułość ISO, z ręki

Do fotografii gwiazd na nocnym niebie kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania, niskiej czułości ISO oraz statywu. Długi czas naświetlania pozwala na uchwycenie wystarczającej ilości światła, co jest niezbędne w warunkach nocnych, gdzie dostępnych jest znacznie mniej światła niż w ciągu dnia. Niska czułość ISO minimalizuje szumy, które mogą pojawić się na zdjęciach, co jest szczególnie istotne w przypadku długich ekspozycji. Przy użyciu statywu stabilizujemy aparat, co zapobiega rozmyciu obrazu, które mogłoby powstać z powodu drgań ręki. W praktyce, dobrym przykładem może być ustawienie czasu naświetlania na około 15-30 sekund, ISO na wartość 800 lub 1600 oraz użycie obiektywu szerokokątnego, aby uchwycić jak największy fragment nieba. Ponadto, warto pamiętać o zastosowaniu trybu manualnego, aby mieć pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami. W technice astrofotografii istnieje wiele standardów, które pomagają uzyskać jak najlepsze rezultaty, w tym zasada 500, która sugeruje maksymalny czas naświetlania w zależności od ogniskowej obiektywu, co również warto mieć na uwadze.

Pytanie 5

W fotografii portretowej światło padające na modela na wysokości twarzy w przybliżeniu pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. tylno-boczny.

B. górno-boczny.

C. przednio-boczny.

D. dolno-boczny.

Odpowiedź przednio-boczny jest dokładnie tym, co stosuje się w klasycznej fotografii portretowej, szczególnie jeśli zależy nam na uzyskaniu naturalnego, modelującego światła. Ustawienie źródła światła na wysokości twarzy i pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu powoduje, że światło pada na modela z przodu i z boku jednocześnie. Taki układ nazywany jest też często światłem Rembrandta, bo pozwala uzyskać miękkie, trójwymiarowe cienie na twarzy, jednocześnie zachowując atrakcyjną plastyczność kształtów. Z mojego doświadczenia to najczęściej wybierane ustawienie przez portrecistów, bo daje naturalne przejścia tonalne i nie deformuje rysów twarzy. No i w praktyce – wystarczy nawet zwykła lampa błyskowa, by uzyskać taki efekt, ważne tylko by nie przesadzić z kątem, bo wtedy światło stanie się za bardzo boczne i mogą się pojawić mocne cienie, które nie zawsze wyglądają korzystnie. W branży to dosłownie podstawa – jeśli ktoś zaczyna przygodę z portretem, to zawsze słyszy o zasadzie 45°. Moim zdaniem warto też zwrócić uwagę na odbicia światła w oczach modela, tzw. catchlights, bo dobrze ustawione przednio-boczne światło pięknie je podkreśla. To takie małe detale, ale właśnie one mocno wpływają na odbiór zdjęcia. W praktyce, niezależnie czy korzystasz ze światła dziennego, czy studyjnego softboxa, ta zasada będzie działać praktycznie w każdych warunkach.

Pytanie 6

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce najczęstszym problemem jest

A. zwiększenie nasycenia kolorów

B. podwyższenie temperatury barwowej

C. powstanie flary i zmniejszenie kontrastu

D. zwiększenie głębi ostrości

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce, powstawanie flary i zmniejszenie kontrastu jest rzeczywiście najczęściej występującym problemem. Flara powstaje, gdy silne światło słoneczne pada na obiektyw aparatu, co prowadzi do niepożądanych efektów świetlnych, mogących zakłócać ostrość i klarowność zdjęcia. To zjawisko jest szczególnie widoczne w przypadku zdjęć robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, gdzie kontrast pomiędzy jasnymi i ciemnymi obszarami jest znaczny. Aby zminimalizować ten efekt, warto korzystać z osłon przeciwsłonecznych lub fotografować pod kątem, który ogranicza bezpośrednie padające światło na obiektyw. Dobrze również eksperymentować z ustawieniami aparatu, takimi jak zmniejszenie przysłony, co może pomóc w uzyskaniu lepszego kontrastu. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych również sprawdzi się w eliminowaniu flar i poprawie kolorów. Wiedza o tych technikach pomoże w uzyskaniu lepszych efektów w fotografii plenerowej.

Pytanie 7

W celu wykonania w studio fotografii portretowej metodą low-key należy modela ustawić na tle

A. czarnym.

B. niebieskim.

C. białym.

D. zielonym.

Fotografia portretowa w stylu low-key to technika, która bazuje na dominacji ciemnych tonów, głębokich cieni i kontrastowego światła. Dlatego właśnie czarne tło jest tutaj absolutną podstawą. Dzięki niemu można w pełni kontrolować, które partie obrazu zostaną podkreślone światłem, a które pozostaną w mroku. Osobiście uważam, że korzystanie z czarnego tła sprawia, że zdjęcie nabiera pewnej tajemniczości i elegancji, a światło lepiej modeluje kształty twarzy czy ciała modela. Dobre praktyki mówią, żeby przy fotografii low-key ograniczać ilość światła padającego na tło, żeby uniknąć jego przypadkowego rozświetlenia i zawsze pilnować, by nie było na nim niepożądanych odbić. Fajną sprawą jest też to, że w studiu nie zawsze trzeba mieć idealnie czarną tkaninę – czasami nawet ciemnoszare lub granatowe tło, odpowiednio doświetlone (albo raczej nie doświetlone), da efekt głębokiej czerni. W branży uznaje się, że taki sposób pracy daje najbardziej profesjonalne efekty, a portrety stają się wyraziste i skupiają uwagę widza na emocjach modela. Warto poeksperymentować z kierunkiem i siłą światła, żeby osiągnąć różne ciekawe rezultaty – ale czarne tło to podstawa tego stylu.

Pytanie 8

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. tylnego

B. dolnego

C. górno-bocznego

D. przednio-bocznego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 9

Czujnik typu stacked CMOS w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. warstwową budową z wbudowaną pamięcią i przetwornikiem A/C

B. zmniejszonym zużyciem energii przy tych samych parametrach

C. zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne

D. zwiększoną czułością na promieniowanie podczerwone

Czujnik typu stacked CMOS, znany również jako czujnik z warstwową budową, jest zaawansowanym rozwiązaniem w technologii obrazowania cyfrowego. Charakteryzuje się tym, że na jednej płytce scalonej znajdują się różne warstwy funkcjonalne, takie jak wbudowana pamięć oraz przetwornik analogowo-cyfrowy (A/C). Taka konstrukcja pozwala na szybsze przetwarzanie sygnałów, co przekłada się na lepszą jakość obrazu oraz większą efektywność energetyczną. Przykładem zastosowania czujników CMOS z warstwową budową są nowoczesne aparaty fotograficzne oraz kamery w smartfonach, które wymagają wysokiej precyzji i szybkości działania. Warto zauważyć, że wbudowana pamięć umożliwia tym czujnikom gromadzenie danych bezpośrednio na chipie, co minimalizuje opóźnienia w przesyłaniu obrazu i zwiększa wydajność. W praktyce, oznacza to lepsze osiągi w trudnych warunkach oświetleniowych, co jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów oraz operatorów filmowych, którzy często pracują w zmiennym oświetleniu.

Pytanie 10

Aby przekształcić obrazy analogowe na format cyfrowy, należy zastosować

A. monopodu

B. kopiarki

C. skanera

D. rzutnika

Skaner to urządzenie służące do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową, co jest kluczowe w procesie digitalizacji. Działa na zasadzie skanowania obrazu, rejestrując każdy jego szczegół w postaci danych cyfrowych. Skanery są stosowane w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, fotografia cyfrowa oraz przetwarzanie obrazów w medycynie. W standardowych praktykach skanowania, urządzenia te charakteryzują się różnymi rozdzielczościami, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości cyfrowego obrazu. Na przykład, profesjonalne skanery do zdjęć mogą osiągać rozdzielczości sięgające 4800 dpi, co pozwala na zachowanie detali w dużych formatach. Dzięki zastosowaniu skanera, uzyskujemy pliki, które można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać w formie cyfrowej, co jest zgodne z obecnymi standardami w zakresie zarządzania danymi i archiwizacją.

Pytanie 11

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. słoneczny dzień w godzinach południowych

B. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

C. słoneczny dzień wczesnym rankiem

D. pochmurny dzień wieczorem

Odpowiedź "słoneczny dzień wcześnie rano" jest prawidłowa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co powoduje długie i ostre cienie. Zjawisko to jest wynikiem kąta padania promieni słonecznych na obiekty oraz ich wysokości względem poziomu gruntu. W praktyce, wczesnym rankiem, szczególnie w okolicach wschodu słońca, cienie są znacznie dłuższe niż w późniejszych godzinach dnia. Przykładowo, fotografując krajobrazy o wschodzie słońca, można uzyskać dramatyczne efekty wizualne dzięki długim cieniom, które podkreślają formy terenu. W kontekście fotografii krajobrazowej, zrozumienie zachowań światła i cieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów artystycznych. Ponadto, znajomość tych zasad pozwala również na lepsze planowanie sesji zdjęciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 12

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja

B. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie

C. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

D. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja

Proces C-41 jest standardowym sposobem wywoływania kolorowych filmów negatywowych, który składa się z kilku kluczowych etapów: wywoływania barwnego, wybielania, płukania, utrwalania oraz stabilizacji. Wywoływanie barwne to pierwsza faza, w której emulsja filmowa reaguje na chemię wywołującą, co powoduje rozwój obrazu w postaci negatywu. Następnie następuje wybielanie, w którym usuwane są pozostałości związków srebra, a obraz nabiera kolorów. Płukanie ma na celu usunięcie chemikaliów wywołujących, co zapobiega dalszym reakcjom. Utrwalanie jest kluczowe, ponieważ zapewnia trwałość obrazu poprzez zapobieganie jego blaknięciu. Ostatni etap, stabilizacja, jest istotny dla zachowania właściwości obrazu na dłuższy czas. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być fotografia dokumentacyjna, w której zachowanie jakości obrazu jest niezbędne. Zrozumienie tych etapów pozwala na poprawne wykonanie procesu oraz zapewnienie wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 13

Aby zrealizować wymagania reprodukcji, należy równomiernie oświetlić płaski oryginał, a ustawienie aparatu powinno być takie, aby oś optyczna obiektywu była

A. skośna w stosunku do płaszczyzny oryginału

B. równoległa do kierunku promieni oświetlenia

C. równoległa do powierzchni oryginału

D. prostopadła do powierzchni oryginału

Odpowiedź, że oś optyczna obiektywu powinna być prostopadła do płaszczyzny oryginału, jest kluczowa dla uzyskania najwyższej jakości reprodukcji płaskich obiektów. Ustawiając aparat w ten sposób, zapewniamy, że wszystkie punkty na oryginale będą odwzorowane w równych proporcjach, co eliminuje zniekształcenia perspektywiczne. W praktyce, ustawienie prostopadłe pozwala na uniknięcie efektu trapezowego, który występuje, gdy aparat jest nachylony. Z tego powodu w standardowych praktykach fotograficznych, takich jak skanowanie dokumentów czy reprodukcja dzieł sztuki, stosuje się tzw. „układ ortogonalny”, gdzie obiekt jest fotografowany bez kąta, co zapewnia wierne odwzorowanie kształtów i kolorów. Dodatkowo, prostopadłe ustawienie ułatwia równomierne oświetlenie, co jest niezbędne dla utrzymania jednorodności tonalnej i teksturalnej obrazu. Tego rodzaju techniki są szeroko stosowane w fotografii produktowej, archiwizacji, a także w akademickich badaniach nad dokumentacją wizualną.

Pytanie 14

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Ręcznika papierowego.

B. Ściereczki z mikrofibry.

C. Chusteczki higienicznej.

D. Gąbki.

Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia monitorów LCD, zarówno jeśli chodzi o usuwanie kurzu, jak i plam czy tłuszczów. Mikrofibra jest niezwykle delikatnym materiałem, który nie pozostawia zarysowań nawet na bardzo wrażliwych powierzchniach, a przy tym świetnie zbiera kurz i drobinki bez konieczności mocnego pocierania. Z mojego doświadczenia wynika, że większość producentów monitorów, np. Dell, LG czy Samsung, wyraźnie zaznacza w instrukcjach, żeby korzystać właśnie z mikrofibry. To taka branżowa podstawa – w serwisach sprzętu komputerowego praktycznie zawsze spotkasz się z mikrofibrą. Co ciekawe, samą ściereczką suchą można usunąć kurz i delikatne zabrudzenia, a do większych plam warto ją lekko zwilżyć wodą destylowaną lub specjalnym płynem do ekranów (ważne: nigdy nie spryskuj bezpośrednio ekranu!). Ściereczki z mikrofibry są wielorazowe, łatwo je wyprać i nie pozostawiają włókien. Zdecydowanie nie poleca się szorstkich czy papierowych materiałów, bo mogą uszkodzić powłokę antyodblaskową monitora. W praktyce – jeśli dbasz o sprzęt, zawsze miej gdzieś pod ręką mikrofibrę.

Pytanie 15

Który rodzaj oświetlenia na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Konturowe.

B. Górne.

C. Wypełniające.

D. Dolne.

Świetnie zauważone, że to właśnie światło wypełniające odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu głębokości cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce oświetlenia planu zdjęciowego, światło wypełniające służy do zmiękczania i redukcji kontrastów powstałych przez światło główne, które zazwyczaj pada z jednej, wybranej strony. W fotografii portretowej czy reklamowej często stosuje się blendy, softboxy lub ekrany odbijające, które pomagają doświetlić tę ciemniejszą część twarzy lub obiektu, przez co obraz staje się bardziej czytelny i plastyczny. Moim zdaniem to właśnie umiejętne balansowanie światłem wypełniającym świadczy o profesjonalizmie operatora obrazu – nie ma nic gorszego niż zbyt głębokie, „czarne dziury” po stronie nieoświetlonej, które zabiją detal i klimat sceny. W branżowych standardach, np. przy zdjęciach filmowych, stosuje się zasadę proporcji światła kluczowego do wypełniającego (tzw. ratio, np. 2:1 lub 4:1), żeby świadomie kontrolować nastroje kadru. Niektórzy operatorzy osiągają ciekawe efekty właśnie poprzez delikatne rozjaśnianie cieni, dzięki czemu całość wydaje się bardziej naturalna i przyjazna dla oka widza. Warto poeksperymentować na własnych sesjach z różną mocą i pozycją światła wypełniającego – efekty potrafią być naprawdę zaskakujące.

Pytanie 16

Rejestrację obrazów w technologii HDR należy wykonać, gdy

A. zakres tonalny fotografowanej sceny przewyższa zakres tonalny przenoszony przez matrycę

B. zakres tonalny fotografowanej sceny jest mniejszy od zakresu tonalnego przenoszonego przez matrycę

C. konieczne jest zastosowanie formatu RAW przy zdjęciach

D. konieczne jest wykorzystanie bracketingu głębi ostrości

Rejestracja obrazów w technice HDR (High Dynamic Range) jest kluczowa w sytuacjach, gdy rozpiętość tonalna fotografowanej sceny przewyższa możliwości matrycy aparatu. Matryce cyfrowe mają ograniczoną rozpiętość tonalną, co oznacza, że mogą uchwycić tylko określony zakres jasności. Technika HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć tej samej sceny z różnymi ustawieniami ekspozycji, co pozwala na uchwycenie zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych szczegółów. Przykładowo, w sceneriach z silnym kontrastem, takich jak zachody słońca czy wnętrza z jasnymi oknami, standardowe zdjęcie może stracić detale w cieniach lub prześwietlić jasne obszary. Przy użyciu HDR można połączyć te ujęcia w jedno zdjęcie, które wyeksponuje szczegóły w całym zakresie tonalnym. Standardem w fotografii HDR jest stosowanie formatu RAW, który oferuje większą elastyczność w postprodukcji, jednak kluczowym aspektem jest zawsze odpowiedni dobór wartości ekspozycji.

Pytanie 17

Do oświetlonego zdjęcia pejzażu wykorzystano czas naświetlania – 1/60 s oraz przysłonę – f/8. Jakie parametry ekspozycji należy ustawić w aparacie fotograficznym, aby uzyskać tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/30 s, f/1,4

B. 1/125 s, f/5,6

C. 1/15 s, f/2,8

D. 1/250 s, f/2,8

Odpowiedź 1/125 s, f/5,6 jest poprawna, ponieważ zachowuje tę samą ilość światła padającego na matrycę aparatu, jak w przypadku oryginalnych ustawień 1/60 s i f/8. Zmiana czasu naświetlania na 1/125 s oznacza, że matryca będzie naświetlana krócej, co zmniejsza ilość światła docierającego do sensora. Aby zrekompensować tę stratę światła, musimy otworzyć przysłonę. Przysłona f/5,6 jest szersza w porównaniu do f/8, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła na matrycę. W praktyce, zrozumienie związku między czasem naświetlania a przysłoną jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, a także dla kontrolowania głębi ostrości w zdjęciach. W fotografii, standardem jest dążenie do zrównoważenia tych parametrów, aby uzyskać pożądany efekt. Warto również pamiętać, że niektóre scenariusze mogą wymagać dodatkowej korekty ekspozycji, np. w warunkach silnego oświetlenia lub w cieniu, co wymaga umiejętności dostosowywania tych wartości w praktyce.

Pytanie 18

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. jasne tło, oświetlenie skierowane

B. jasne tło, oświetlenie rozproszone

C. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

D. ciemne tło, oświetlenie skierowane

Fotografia w technice wysokiego klucza charakteryzuje się jasnymi, dobrze oświetlonymi obrazami, w których dominują jasne tony. Wybór jasnego tła jest kluczowy, ponieważ pomaga w uzyskaniu efektu lekkości i przestronności, który jest istotny w tej technice. Oświetlenie rozproszone, które można osiągnąć na przykład poprzez użycie softboxów lub parasoli, pozwala na uzyskanie delikatnych cieni oraz równomierne oświetlenie obiektu. Dzięki temu, przejrzystość i detale w zdjęciach są lepiej widoczne, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej czy produktowej. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia ślubna, gdzie ważne jest uchwycenie radosnych chwil w jasnej i przyjemnej atmosferze. Wybierając oświetlenie i tło, zawsze należy pamiętać o harmonii między nimi, co pozwoli na uzyskanie estetycznych i profesjonalnych efektów. W praktyce, technika ta jest powszechnie wykorzystywana w komercyjnej fotografii, na przykład w reklamach, gdzie jasność obrazu przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 19

Ilustracja przedstawia

A. slider.

B. konwerter.

C. pilota do lamp.

D. światłomierz.

To na zdjęciu to klasyczny światłomierz – bardzo praktyczne narzędzie, szczególnie dla osób pracujących z fotografią analogową lub w studiu, gdzie precyzyjna kontrola ekspozycji jest kluczowa. Światłomierz mierzy natężenie światła padającego na scenę lub odbijanego od obiektu, dzięki czemu można właściwie ustawić parametry aparatu: przysłonę, czas naświetlania i czułość ISO. Jest to sprzęt pozwalający uzyskać powtarzalne i kontrolowane efekty, o co trudno przy samym korzystaniu z pokręteł w aparacie na oko – szczególnie w złożonych warunkach oświetleniowych. Z mojego doświadczenia, światłomierze ręczne są niezastąpione podczas sesji portretowych czy fotografii produktowej, gdzie liczy się drobiazgowa kontrola światła. Warto wiedzieć, że profesjonaliści w branży przestrzegają standardu pracy ze światłomierzem, bo zapewnia on powtarzalność i eliminuje zgadywanie we wstępnych ustawieniach. Co ciekawe, światłomierze bywają używane też w filmowaniu, gdzie odpowiedni dobór ekspozycji wpływa na odbiór całości materiału. Moim zdaniem – jeśli ktoś poważnie myśli o fotografii czy pracy ze światłem, to umiejętność obsługi światłomierza to absolutna podstawa fachu.

Pytanie 20

Który z poniższych typów oświetlenia jest najbardziej odpowiedni do fotografii produktowej?

A. Światło żarowe

B. Latarka

C. Softbox

D. Światło neonowe

Softbox to narzędzie oświetleniowe, które jest niezbędne w fotografii produktowej. Jego główną zaletą jest możliwość uzyskania miękkiego, równomiernego światła, które minimalizuje ostre cienie oraz refleksy na fotografowanym obiekcie. Dzięki temu, produkty prezentują się bardziej profesjonalnie i atrakcyjnie. Softbox działa na zasadzie rozpraszania światła, co pozwala na kontrolowanie jego kierunku i intensywności. W praktyce oznacza to, że można go ustawić w taki sposób, aby najlepiej podkreślić cechy produktu, takie jak tekstura, kolor czy kształt. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie softboxów w fotografii produktowej jest standardem, zwłaszcza w e-commerce, gdzie jakość zdjęć ma bezpośredni wpływ na decyzje zakupowe klientów. Warto zainwestować w dobrej jakości softboxy, które są regulowane i łatwe w montażu, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień do różnych potrzeb fotograficznych. W praktyce, dobra kontrola oświetlenia może znacząco poprawić efektywność sesji zdjęciowej i wpłynąć na finalny rezultat.

Pytanie 21

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

B. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

C. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

D. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 22

W celu wykonania zdjęć obiektywem standardowym podczas fotografowania aparatem średnioformatowym na materiale o formacie klatki 6 x 6 cm należy zastosować obiektyw o ogniskowej

A. 180 mm

B. 125 mm

C. 80 mm

D. 50 mm

Odpowiedź 80 mm jest tutaj strzałem w dziesiątkę, bo właśnie taka ogniskowa uznawana jest za standardową w średnim formacie 6 x 6 cm. To trochę jak 50 mm w klasycznym małym obrazku, czyli popularnym formacie 35 mm. Kiedy fotografujesz aparatem średnioformatowym, cała magia polega na tym, że większa powierzchnia klatki wpływa na pole widzenia i perspektywę. Obiektyw 80 mm daje nam naturalne odwzorowanie perspektywy, takie, jak widzimy oczami, bez niepotrzebnego ściskania czy rozciągania obrazu. W praktyce – czy portretujesz ludzi, czy robisz zdjęcia uliczne, taki obiektyw nie wprowadza przesadnej kompresji i pozwala zachować proporcje. To nie jest przypadek, że niemal każdy producent średnioformatowych aparatów oferuje właśnie 80 mm jako podstawowy obiektyw zestawowy. Moim zdaniem, warto pamiętać, że długość ogniskowej, która jest standardowa dla danego systemu, zawsze zależy od rozmiaru klatki – więc nie ma się co dziwić, że przy średnim formacie ten zakres przesuwa się w górę. Fotografowie, którzy zaczynają z 6 x 6 cm, często są zdziwieni, jak naturalnie wygląda kadr z 80 mm w porównaniu do znanego im 50 mm w małym obrazku. To nie jest przypadek – to czysta optyka i matematyka obrazu. Sam bardzo lubię ten efekt – zdjęcia mają swój charakter, są jakby bardziej „mięsiste”.

Pytanie 23

Termin 'przysłona' odnosi się do mechanizmu zainstalowanego w

A. układzie pentagonalnym.

B. korpusie aparatu.

C. obiektywie.

D. lampie wbudowanej.

Wszystkie pozostałe odpowiedzi, które sugerują umiejscowienie przysłony w korpusie aparatu, układzie pentagonalnym lub lampie wbudowanej, są mylące i wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji i lokalizacji kluczowych elementów aparatu. Korpus aparatu jest miejscem, w którym mieści się matryca, mechanizmy napędu oraz inne komponenty, ale nie zawiera mechanizmu regulującego ilość światła. Z kolei układ pentagonalny to element wizjera w aparatach lustrzankowych, który dostarcza obrazy z obiektywu do oka fotografa, ale nie ma związku z kontrolą ekspozycji zdjęcia. Lampy wbudowane w aparaty służą głównie do doświetlania sceny w warunkach słabego oświetlenia i nie mają nic wspólnego z mechanizmem przysłony, który jest odpowiedzialny za regulację światła w obiektywie. Często zdarza się, że początkujący fotografowie mylą te elementy, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania ekspozycją. Warto zatem zrozumieć, że przysłona jest istotną częścią obiektywu, a jej właściwe ustawienie ma kluczowe znaczenie dla jakości uzyskiwanych zdjęć oraz ich artystycznego wyrazu. W kontekście edukacyjnym, zrozumienie roli przysłony w zestawie optycznym aparatu jest fundamentem, na którym buduje się dalszą wiedzę o technikach fotografii.

Pytanie 24

Poprawę ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop dokonuje się z użyciem

A. mapy gradientu.

B. stempla.

C. koloru kryjącego.

D. poziomów.

Wybrałeś poziomy i zdecydowanie to jest to narzędzie, które w Photoshopie najlepiej nadaje się do poprawy ekspozycji. Poziomy (Levels) pozwalają na precyzyjne sterowanie jasnością, kontrastem oraz rozkładem tonalnym zdjęcia. I to nie tylko na zasadzie rozjaśniania czy przyciemniania całości, ale można osobno wpływać na cienie, światła oraz średnie tony – co daje naprawdę spore pole do popisu. W praktyce często używa się poziomów na początku obróbki, żeby szybko naprawić niedoświetlone lub przepalone fotki. Z mojego doświadczenia, dobrze użyte poziomy potrafią uratować nawet pozornie 'spalone' zdjęcie, zwłaszcza jeśli pracujemy na pliku RAW. W branży uznaje się korektę poziomów i krzywych za podstawę workflow retuszerskiego – to taki fundament, na którym buduje się dalszą edycję. Warto też pamiętać, że poziomy pozwalają działać zarówno globalnie, jak i na wybranych kanałach kolorów, co jest nieocenione np. przy balansowaniu kolorystyki skóry czy poprawianiu kontrastu w konkretnych obszarach. Ogólnie – większość profesjonalnych fotografów i grafików poleca zacząć pracę nad ekspozycją właśnie od tego narzędzia. I szczerze – trudno się z tym nie zgodzić.

Pytanie 25

Jakie prace konserwacyjne obejmują czynności związane z czyszczeniem monitora?

A. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i łączenie monitora z komputerem

B. Czyszczenie wyświetlacza oraz sprawdzanie parametrów technicznych monitora

C. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora

D. Mycie obudowy oraz kalibracja monitora

Mycie obudowy i wydmuchiwanie brudu z wnętrza monitora to naprawdę ważne rzeczy, które pomagają utrzymać sprzęt w dobrym stanie. Regularne czyszczenie z zewnątrz zapobiega gromadzeniu się kurzu, co może wpływać na to, jak monitor wygląda, ale też jak działa. Wydmuchiwanie zanieczyszczeń z wentylacji jest super istotne, bo kurz może powodować przegrzewanie się podzespołów, co w dłuższej perspektywie może doprowadzić do uszkodzenia sprzętu. W branży często korzysta się ze sprężonego powietrza do usuwania kurzu z wnętrza, bo to naprawdę działa. Warto też używać odpowiednich środków czyszczących, żeby nie porysować ekranu. Plus, regularne sprawdzanie parametrów technicznych monitora również jest ważne, ale najważniejsze jest, żeby ekran i obudowa były czyste.

Pytanie 26

W jakim formacie zapisywane są obrazy, aby zachować najwyższą jakość i elastyczność w postprodukcji?

A. PNG

B. TIFF

C. JPEG

D. RAW

Format JPEG jest jednym z najpopularniejszych formatów graficznych na świecie, głównie ze względu na swoją kompresję stratną, która znacznie zmniejsza rozmiar pliku. Niestety, ta kompresja powoduje utratę jakości i ogranicza możliwości edycji w postprodukcji. JPEG jest używany tam, gdzie szybkość transmisji i oszczędność miejsca są priorytetowe, ale nie tam, gdzie wymagana jest najwyższa jakość. Format PNG, chociaż bezstratny, jest głównie wykorzystywany do grafiki komputerowej z przezroczystością, a jego rozmiar pliku jest większy niż JPEG. PNG nie oferuje takiej elastyczności w edycji zdjęć jak RAW, zwłaszcza w kontekście profesjonalnej fotografii. TIFF to format bezstratny, który zachowuje wysoką jakość obrazu, lecz jego rozmiar jest znacznie większy niż RAW. TIFF jest często używany w druku i archiwizacji, ale nie oferuje takiej elastyczności w postprodukcji jak RAW. W przypadku każdej z tych alternatyw, brak surowych danych z matrycy ogranicza zdolność do dokładnej i zaawansowanej edycji, co jest kluczowe w profesjonalnej pracy fotografa. Decyzje o wyborze formatu są często wynikiem kompromisów między jakością, rozmiarem pliku i elastycznością edycji, ale dla najwyższej jakości i elastyczności RAW pozostaje najlepszym rozwiązaniem.

Pytanie 27

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Gąbki

B. Wiader

C. Smużenia

D. Stempla

Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.

Pytanie 28

Jakiego skanera należy użyć, aby uzyskać cyfrową wersję kolorowego diapozytywu?

A. Przezroczystego

B. 3D

C. Bębnowego

D. Manualnego

Ręczne skanery to urządzenia, które generalnie służą do skanowania dokumentów i zdjęć, bo są proste i szybkie w użyciu. Ale tak szczerze mówiąc, nie nadają się do skanowania diapozytywów. Jakby używać ręcznego skanera do tego, to wychodzi kiepska jakość, a szczegóły w przezroczystych materiałach mogą być kompletnie zgubione. Transparentne skanery też nie są najlepsze, bo chociaż mogą skanować przezroczyste obrazy, to jednak w porównaniu z bębnowymi skanerami są dużo słabsze pod względem rozdzielczości i jakości kolorów. A co do skanerów 3D, to to już zupełnie inna bajka, bo one skanują obiekty w trzech wymiarach, więc w przypadku diapozytywów to jest kompletnie nie na miejscu. Często ludzie myślą, że każdy skaner, który coś skanuje, będzie dobry do wszystkiego, ale każdy typ ma swoje ograniczenia. Dlatego najlepiej skorzystać z dedykowanych skanerów bębnowych, jeśli chcemy uzyskać naprawdę fajne efekty przy skanowaniu diapozytywów.

Pytanie 29

Który kierunek oświetlenia najbardziej uwidacznia niedoskonałości skóry modela?

A. Przedni.

B. Boczny.

C. Tylny.

D. Górny.

Oświetlenie w fotografii portretowej to temat, który często sprawia trudności, szczególnie jeśli chodzi o jego wpływ na wygląd skóry modela. Wiele osób zakłada, że światło przednie, czyli skierowane prosto na twarz, najbardziej uwidacznia niedoskonałości, bo przecież wszystko jest wtedy dobrze widoczne. W rzeczywistości to właśnie światło padające z przodu działa jak naturalny „retusz” – ogranicza cienie, wygładza strukturę skóry, a wszelkie nierówności stają się mniej dostrzegalne. Podobnie, światło górne, choć potrafi rzucać nieprzyjemne cienie pod oczami czy nosem, raczej nie akcentuje drobnych niedoskonałości skóry, tylko bardziej zmienia ogólny wyraz twarzy i może sprawiać wrażenie zmęczenia. Tylny kierunek (czyli tzw. światło kontrowe) z kolei służy do zarysowania sylwetki, oddzielenia postaci od tła, a nie do podkreślania faktury skóry. W praktyce często można się spotkać z opinią, że każde mocne światło pogarsza wygląd skóry, ale to nie do końca tak działa. Największą rolę odgrywa to, pod jakim kątem światło pada na nierówności – boczne światło wydobywa cienie przy każdej fałdce, pryszczu czy zmarszczce, bo przechodzi po powierzchni skóry „na ukos”. Z mojego doświadczenia, wielu początkujących fotografów intuicyjnie wybiera boczne światło, żeby uzyskać bardziej przestrzenny efekt, ale nie zdają sobie sprawy, że przez to eksponują też wszystko, co na skórze nieidealne. Dobre praktyki branżowe jednoznacznie wskazują, że to właśnie światło boczne najmocniej pokazuje strukturę skóry, dlatego np. przy zdjęciach reklamowych kosmetyków czy portretach beauty stawia się na światło miękkie i frontalne. Warto o tym pamiętać podczas pracy z modelami, zwłaszcza gdy zależy nam na pochlebnych efektach.

Pytanie 30

Który element aparatu fotograficznego odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego?

A. Migawka

B. Matówka

C. Przysłona

D. Obiektyw

Migawka to kluczowy element aparatu fotograficznego, który odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego. Jej główną funkcją jest otwieranie i zamykanie się w określonym czasie, co pozwala na kontrolę ilości światła docierającego do matrycy lub kliszy. W praktyce, czas otwarcia migawki wpływa na to, jak zdjęcie będzie wyglądać – dłuższy czas naświetlania pozwala uchwycić więcej światła, co jest przydatne w słabo oświetlonych warunkach lub przy fotografowaniu ruchu, podczas gdy krótki czas pozwala na zarejestrowanie ostrego obrazu w jasnym świetle. Warto także znać różne rodzaje migawkek, takie jak migawki centralne i migawki szczelinowe, które mają różne zastosowania w fotografii. Zrozumienie roli migawki w kontekście ekspozycji, a także jej interakcji z innymi elementami, jak przysłona czy ISO, jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów w fotografii. W praktyce, wiele aparatów oferuje różne tryby pracy, w których można manualnie ustawić czas naświetlania, co pozwala na eksperymentowanie z kreatywnymi efektami. Dzięki tym informacjom, możemy lepiej zrozumieć, jak ważna jest migawka w procesie tworzenia zdjęć.

Pytanie 31

Aby wykonać zdjęcie makrograficzne przy użyciu aparatu wielkoformatowego, jakie akcesorium powinno być użyte?

A. kolumnę reprodukcyjną

B. osłonę przeciwsłoneczną

C. dodatkowy wyciąg miecha

D. filtr czerwony

Użycie dodatkowego wyciągu miecha w aparacie wielkoformatowym jest kluczowe przy wykonywaniu zdjęć makrograficznych. Dodatkowy wyciąg miejcha pozwala na precyzyjne dostosowanie odległości między obiektywem a filmem lub matrycą, co jest niezbędne w przypadku fotografii z bliskiej odległości. W makrofotografii, gdzie detale obiektu są kluczowe, możliwość manipulacji tą odległością pozwala na uzyskanie odpowiedniej ostrości oraz głębi ostrości. W praktyce, zastosowanie wyciągu miecha umożliwia również kontrolowanie perspektywy poprzez przesunięcie punktu ogniskowania, co jest istotne w kontekście kompozycji zdjęcia. Standardy branżowe zalecają stosowanie wyciągów miecha w połączeniu z wysokiej jakości obiektywami makro, co zapewnia najlepsze efekty wizualne. Warto również zauważyć, że odpowiednia technika fotografowania oraz dobór parametrów ekspozycji mają kluczowe znaczenie w uzyskaniu profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 32

Do wykonania fotografii produktowej metodą packshot najlepiej wykorzystać

A. tło czarne aksamitne i oświetlenie konturowe

B. tło typu greenscreen i oświetlenie punktowe

C. tło gradientowe i jedno źródło światła z przodu

D. namiot bezcieniowy i oświetlenie z minimum trzech źródeł

Wykorzystanie namiotu bezcieniowego i oświetlenia z minimum trzech źródeł to najlepszy sposób na uzyskanie wysokiej jakości fotografii produktowej metodą packshot. Namiot bezcieniowy pozwala na równomierne rozproszenie światła, co minimalizuje cienie i refleksy. Dzięki temu produkt jest prezentowany w sposób atrakcyjny i profesjonalny. Oświetlenie z minimum trzech źródeł umożliwia uzyskanie odpowiedniej iluminacji, co jest kluczowe dla właściwego odwzorowania kolorów i detali produktu. W praktyce można stosować lampy LED, które oferują różne temperatury barwowe, co daje możliwość dostosowania oświetlenia do specyfiki fotografowanego obiektu. Stosowanie takich standardów sprzyja uzyskiwaniu spójnych efektów wizualnych, co jest istotne w kontekście marketingowym i sprzedażowym. W branży fotografii produktowej standardem jest również korzystanie z neutralnych teł, co pozwala na lepszą integrację z materiałami reklamowymi.

Pytanie 33

Do prawidłowego wykonania zdjęcia panoramicznego z kilku ujęć należy

A. zmieniać ogniskową obiektywu między ujęciami

B. fotografować bez użycia statywu

C. stosować różne parametry ekspozycji dla każdego ujęcia

D. zachować około 30% nakładania się sąsiednich kadrów

Aby poprawnie wykonać zdjęcie panoramiczne z kilku ujęć, kluczowe jest zachowanie odpowiedniego nakładania się kadrów. Zaleca się, aby to nakładanie wynosiło około 30%. Dzięki temu programy do łączenia zdjęć mają wystarczająco dużo informacji do precyzyjnego dopasowania kadrów, co minimalizuje ryzyko powstania widocznych złączy i artefaktów. Przykładowo, podczas fotografowania panoramicznego krajobrazu, jeśli robisz zdjęcia z lewej do prawej strony, upewnij się, że każdy nowy kadr ma około jedną trzecią powierzchni, która pokrywa się z poprzednim. Dobre praktyki sugerują również, aby nie zmieniać ustawień aparatu pomiędzy ujęciami, co pomaga w zachowaniu spójności kolorystycznej i ekspozycyjnej. Zawsze warto używać statywu, aby utrzymać stabilność i równą wysokość między ujęciami. Takie podejście zwiększa szansę na uzyskanie płynnej i estetycznej panoramy, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 34

Której czynności nie można wykonać w programie Adobe Photoshop?

A. Trasowania mapy bitowej.

B. Rasteryzacji warstwy tekstowej.

C. Obrysowania zaznaczenia.

D. Wypełnienia zaznaczenia.

Trasowanie mapy bitowej to proces charakterystyczny głównie dla programów do grafiki wektorowej, takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. Photoshop, choć potężny w obróbce obrazów rastrowych i posiadający narzędzia wektorowe (np. pióro czy kształty), nie umożliwia bezpośredniego trasowania bitmapy, tzn. nie przekształca automatycznie obrazu rastrowego w obiekty wektorowe. W praktyce oznacza to, że jeśli mamy zdjęcie czy rysunek w postaci bitmapy, Photoshop pozwoli nam je poprawiać, malować, retuszować, nawet zamieniać pojedyncze elementy na kształty, ale nie wygeneruje wektorowych ścieżek odpowiadających całemu obrazkowi tak, jak to robi np. funkcja 'Image Trace' w Illustratorze. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób próbuje takiej konwersji właśnie w Photoshopie, ale kończy się to na ręcznym rysowaniu ścieżek lub eksportowaniu do programów wektorowych. Standardy branżowe wyraźnie rozdzielają funkcje programów rastrowych i wektorowych – Photoshop jest liderem w pracy nad bitmapą, ale trasowanie pozostaje domeną narzędzi wektorowych. Dlatego też, jeśli ktoś chce uzyskać profesjonalny, skalowalny kontur grafiki, powinien sięgnąć po odpowiednie oprogramowanie wektorowe. Photoshop świetnie sobie radzi z wypełnieniami zaznaczeń, obrysowywaniem czy rasteryzacją warstw tekstowych, ale trasowania bitmapy w nim po prostu nie znajdziesz.

Pytanie 35

Oświetlenie rembrandtowskie w portrecie

A. podkreśli ramiona modela.

B. uwidoczni kość policzkową.

C. podkreśli włosy modela.

D. uwidoczni podbródek.

Oświetlenie rembrandtowskie to taki klasyk w fotografii portretowej i malarstwie. Wyróżnia się przede wszystkim tym charakterystycznym trójkątem światła na policzku po stronie cienistej twarzy modela. Właśnie dzięki odpowiedniemu ustawieniu głównego źródła światła pod kątem około 45 stopni względem twarzy i lekko powyżej jej poziomu, światło bardzo ładnie podkreśla kości policzkowe, dając efekt plastyczności i głębi. Dla wielu fotografów to swego rodzaju must-have przy klasycznych portretach, bo pozwala wydobyć rysy twarzy, a jednocześnie zachować subtelność światłocienia. Moim zdaniem, jak już ktoś ogarnie rembrandta, to potrafi lepiej panować nad innymi schematami oświetleniowymi. W praktyce widać to na wielu portretach studyjnych – modelka czy model mają ładnie zarysowane kości policzkowe, które dodają wyrazistości, a całość wygląda mega profesjonalnie. Branżowo uznaje się rembrandta za dobrą bazę, bo pozwala zachować naturalność, ale też zapewnia ciekawą dramaturgię światła. Warto ćwiczyć takie ustawienia, bo nawet przy prostych warunkach można uzyskać efekt jak ze starego malarstwa holenderskiego. Takie oświetlenie ma zastosowanie nie tylko w portretach artystycznych, ale też w reklamie czy nawet wizerunkowych zdjęciach biznesowych – zawsze tam, gdzie chcemy, by twarz wyglądała szlachetnie i miała wyraźnie podkreślone formy.

Pytanie 36

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych pojawia się najczęściej przy fotografowaniu

A. jasnych powierzchni z odbiciami światła

B. obiektów ruchomych przy długim czasie ekspozycji

C. regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych

D. zachodu słońca z użyciem filtrów neutralnych

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych jest zjawiskiem, które najczęściej występuje podczas fotografowania regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych. Dzieje się tak z powodu interferencji między wzorami na obiekcie a siatką pikseli matrycy aparatu. Kiedy regularne wzory, takie jak kratki, linie lub inne geometrie, są fotografowane, mogą powodować zakłócenia w sposób, w jaki matryca rejestruje detale, co skutkuje niepożądanym efektem moiré. Warto zauważyć, że ten problem jest szczególnie widoczny w przypadku zdjęć o wysokiej rozdzielczości, gdzie drobne detale mogą prowadzić do poważnych zniekształceń obrazu. Aby minimalizować ryzyko wystąpienia efektu mory, profesjonalni fotografowie często stosują filtry antyaliasingowe lub starają się unikać fotografowania z bliska wzorów o drobnych detalach. Dobrym przykładem mogą być zdjęcia architektury, gdzie siatka okien lub detale elewacji mogą tworzyć niepożądane wzory. W praktyce, zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla uzyskania czystych i wyraźnych zdjęć bez artefaktów.

Pytanie 37

Wskaź typy aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Bezlusterkowe

B. Wodoodporne kompaktowe

C. Wielkoformatowe

D. Kompaktowe

Aparaty wielkoformatowe to specjalistyczne urządzenia fotograficzne, które nie są zaprojektowane do nagrywania wideo. Ich głównym celem jest rejestracja obrazów o wysokiej rozdzielczości za pomocą dużych klisz filmowych lub matryc. Dzięki swojej konstrukcji, oferują one wyjątkową jakość obrazu i kontrolę nad głębią ostrości, co czyni je idealnym narzędziem dla profesjonalnych fotografów zajmujących się fotografią krajobrazową, architekturą czy portretami. W praktyce, fotografowie używają aparatów wielkoformatowych do tworzenia dzieł sztuki, które wymagają precyzyjnego odwzorowania detali. Warto zauważyć, że wiele nowoczesnych aparatów, takich jak bezlusterkowce czy kompakty, oferuje funkcje nagrywania wideo, dlatego wybór odpowiedniego typu aparatu zależy od zamierzonego zastosowania. W branży fotograficznej standardem jest, aby wybierać sprzęt zgodnie z wymaganiami projektu, a aparaty wielkoformatowe są synonimem jakości w statycznej fotografii.

Pytanie 38

Jakiego środka należy używać do samodzielnego czyszczenia obiektywów z soczewkami posiadającymi powłokę przeciwodblaskową?

A. Irchy

B. Sprężonego powietrza

C. Wilgotnej ściereczki

D. Pędzelka

Użycie sprzężonego powietrza do czyszczenia obiektywów z powłokami przeciwodblaskowymi jest najlepszym rozwiązaniem z kilku powodów. Po pierwsze, sprzężone powietrze skutecznie usuwa drobne zanieczyszczenia, takie jak kurz czy pył, które mogą osiadać na soczewkach, nie narażając ich na zarysowania, co może się zdarzyć przy użyciu szorstkich materiałów. Powłoki przeciwodblaskowe, które mają na celu poprawę jakości obrazu poprzez redukcję odblasków, są delikatne, a ich uszkodzenie może znacząco wpłynąć na funkcjonalność obiektywu. Dobrą praktyką jest użycie specjalnych sprężarek powietrza, które są dostępne w sklepach fotograficznych. Warto również pamiętać, aby nie trzymać dyszy zbyt blisko soczewki, aby uniknąć nadmiaru wilgoci lub zimnego powietrza, które mogą powodować skraplanie się. Regularne czyszczenie obiektywu sprzężonym powietrzem przed jego użyciem pomoże w zachowaniu optymalnej jakości zdjęć oraz długowieczności sprzętu fotograficznego, zgodnie z zaleceniami producentów.

Pytanie 39

Na jakim nośniku danych można zapisać plik o rozmiarze 20 GB?

A. CD-RW

B. DVD

C. HD DVD

D. DVD-RW

HD DVD to format optyczny, który został zaprojektowany z myślą o przechowywaniu dużych ilości danych, co czyni go idealnym nośnikiem do zapisywania plików o wielkości 20 GB. Standard HD DVD pozwala na zapis do 30 GB danych na pojedynczej warstwie, a nawet do 51 GB na nośnikach dwuwarstwowych, co zdecydowanie przewyższa wymagania dotyczące przechowywania pliku tej wielkości. HD DVD był wykorzystywany głównie do przechowywania filmów w wysokiej rozdzielczości, gier oraz innych aplikacji multimedialnych. Jego wprowadzenie na rynek miało miejsce w czasach, gdy technologia DVD była już ustabilizowana, a zapotrzebowanie na wyższe pojemności danych rosyjską znaczenie. Z perspektywy branżowej, HD DVD jest doskonałym przykładem ewolucji nośników optycznych, które musiały dostosować się do rosnących potrzeb użytkowników, w tym standardów takich jak Blu-ray, które ostatecznie przejęły dominację na rynku. Dlatego wybór HD DVD jako nośnika dla pliku o wielkości 20 GB jest całkowicie uzasadniony i zgodny z obowiązującymi standardami.

Pytanie 40

W celu wykonania zdjęcia przedmiotu z efektem delikatnego, rozświetlonego lustrzanego odbicia należy zastosować

A. stolik bezcieniowy i przezroczystą plexi.

B. stolik bezcieniowy i szarą kartę.

C. namiot bezcieniowy i białą kartę.

D. namiot bezcieniowy i czarną plexi.

Wykorzystanie stolika bezcieniowego w połączeniu z przezroczystą plexi to naprawdę sprawdzony patent w fotografii produktowej, kiedy zależy nam na osiągnięciu subtelnego, lustrzanego odbicia przedmiotu. Taki efekt – rozświetlony, miękki, bez twardych cieni – jest bardzo pożądany zwłaszcza przy zdjęciach biżuterii, elektroniki czy kosmetyków. Stolik bezcieniowy zapewnia równomierne rozproszenie światła, eliminując praktycznie wszystkie nieestetyczne cienie pod przedmiotem. Natomiast przezroczysta plexi, umieszczona na powierzchni stolika, pozwala uzyskać charakterystyczny, lekko rozmyty refleks, który wygląda elegancko i nowocześnie. Ten trik stosują nawet profesjonaliści w fotografii reklamowej – wystarczy spojrzeć na katalogi znanych marek. Moim zdaniem to bardzo uniwersalne rozwiązanie, bo pozwala kontrolować intensywność odbicia przez zmianę odległości światła czy kąta aparatu. W praktyce dobrze jest jeszcze zadbać o czystość plexi, bo każdy pyłek czy odcisk palca będzie widoczny na zdjęciu. W branży przyjęło się, że to właśnie takie ustawienie daje najbardziej „premium” efekt bez potrzeby skomplikowanej postprodukcji. Dobrą praktyką jest też doświetlenie tła oddzielnie, żeby uniknąć szarych przebarwień. Generalnie, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne, katalogowe zdjęcie z delikatnym odbiciem, stolik bezcieniowy i przezroczysta plexi to strzał w dziesiątkę.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej