Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:54
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:19

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które formaty są najczęściej używanymi formatami e-book’ów?

A. EPUB, MOBI

B. HTML, XLS

C. JPG, MPEG

D. RTF, BAT

Wybór innych formatów niż EPUB i MOBI jako najczęściej używanych dla e-booków to dość popularny błąd, który wynika z mylenia typów plików lub niezrozumienia specyfiki cyfrowych publikacji. Na przykład RTF i BAT, choć RTF faktycznie jest formatem tekstowym, to zupełnie nie nadaje się do profesjonalnej dystrybucji e-booków – nie oferuje odpowiedniego zarządzania układem stron, obsługi spisów treści czy zabezpieczeń DRM. BAT natomiast to pliki wsadowe dla systemu Windows, kompletnie nie związane z książkami elektronicznymi. JPG i MPEG to typowe formaty multimedialne – pierwszy dla grafiki, drugi dla wideo – i chociaż sporadycznie można spotkać komiksy lub mangi jako archiwa JPG, nie są one standardem branżowym dla e-booków i nie pozwalają na wygodne przeszukiwanie tekstu czy skalowanie czcionek. HTML i XLS to z kolei formaty używane głównie w internecie i arkuszach kalkulacyjnych – owszem, EPUB opiera się na XHTML wewnątrz, ale samo użycie rozszerzenia HTML nie czyni pliku wygodnym czy bezpiecznym e-bookiem. W praktyce branża wydawnicza przeszła już dawno na dedykowane formaty e-booków, takie jak EPUB i MOBI, właśnie po to, żeby zapewnić czytelnikom wygodę, funkcjonalność oraz zabezpieczenia praw autorskich. Często myli się pojęcie „formatu e-booka” z „formatem pliku tekstowego” lub „grafiką książki”. Moim zdaniem, przy wyborze formatu warto zawsze wziąć pod uwagę, jakie są standardy na rynku, a te jasno wskazują na EPUB i MOBI jako liderów. Wszelkie inne podejścia, choć czasem wykorzystywane do bardzo specyficznych zastosowań, nie mają dziś szans na masowe użycie i są albo przestarzałe, albo po prostu niewygodne dla użytkownika końcowego.

Pytanie 2

Cechy tekstu matematycznego są określane przez znaki

A. relacji i działań

B. wodnymi i pisarskimi

C. diakrytycznymi i znakami interpunkcyjnymi

D. numeracji i obliczeń

Wybór odpowiedzi, które dotyczą "numeracji i wyliczeń", "wodnych i pisarskich" oraz "diakrytycznych i przestankowych", pokazuje pewne nieporozumienia w kwestii tekstu matematycznego. Numeracja i wyliczenia to trochę inny temat, bo zazwyczaj dotyczą list czy sekwencji, a nie struktury tekstu matematycznego. Matematyka opiera się na konkretnych relacjach między wartościami i operacjami, a nie na numeracji. Jeśli chodzi o "wodne i pisarskie" terminy, to bardziej odnosi się do sposobów zapisu, co w matematyce nie ma większego znaczenia. Z kolei znaki diakrytyczne czy przestankowe są ważne w języku, ale nie mają zastosowania w matematyce do wyrażania działań czy relacji. Często zdarza się mylić różne systemy znaków w różnych dziedzinach, co prowadzi do błędnych wniosków. W matematyce kluczowe są te symbole i operacje, które pomagają w jasnym przedstawieniu relacji oraz wykonywanych działań.

Pytanie 3

Odczytaj optymalną do druku wielkoformatowego rozdzielczość bitmapy o wymiarach 6 x 7 m zgodnie ze standardami przedstawionymi w tabeli.

A. 50 dpi

B. 40 dpi

C. 35 dpi

D. 30 dpi

Optymalna rozdzielczość bitmapy do druku wielkoformatowego o wymiarach 6 x 7 m wynosi 35 dpi, co jest zgodne z ustaleniami przedstawionymi w tabeli. Przy druku wielkoformatowym, kluczowe jest dobranie odpowiedniej rozdzielczości, aby zachować jakość obrazu oraz detali, szczególnie na dużych formatach. Zastosowanie rozdzielczości 35 dpi oznacza, że na każdy cal przypada 35 punktów obrazu, co zapewnia odpowiednią jakość wizualną. W praktyce, dla szerokich wydruków, takich jak banery czy plakaty, często stosuje się rozdzielczości w zakresie 30-50 dpi, jednak 35 dpi jest optymalne, gdyż zapewnia dobry balans między jakością a wielkością pliku. Warto również zaznaczyć, że w przypadku dużych wydruków, z odległości, z jakiej są one oglądane, nie ma potrzeby stosowania wyższych rozdzielczości, które mogłyby tylko niepotrzebnie obciążać systemy produkcyjne. Dobrze dobrana rozdzielczość przyczynia się także do efektywnego zarządzania czasem produkcji oraz kosztami druku, co jest niezwykle istotne w branży poligraficznej.

Pytanie 4

W której przestrzeni barwnej należy przygotować grafikę przeznaczoną do publikacji w Internecie?

A. RGB

B. HSB

C. HSL

D. LAB

RGB to właściwy wybór, jeśli chodzi o projektowanie grafiki do Internetu. Wynika to z tego, jak wyświetlacze komputerów, smartfonów i telewizorów prezentują kolory. Każdy piksel na ekranie świeci w odcieniach czerwieni, zieleni i niebieskiego, czyli dokładnie w modelu RGB (Red, Green, Blue). Dzięki temu grafika przygotowana właśnie w tej przestrzeni barwnej jest odwzorowywana najwierniej, bez dziwnych zmian czy zniekształceń kolorów. Moim zdaniem, kiedy robi się coś do webu, to używanie RGB to nie tylko standard branżowy, ale dobra praktyka, która pozwala uniknąć problemów podczas publikacji. Przykładowo, pliki JPG, PNG czy GIF – te wszystkie formaty, które królują w Internecie, zapisują kolory właśnie w RGB. Nawet jak popatrzysz na specyfikacje przeglądarek czy systemów operacyjnych, wszędzie tam RGB jest domyślnym wyborem. Warto jeszcze pamiętać, że konwersja z innych przestrzeni, typu CMYK czy LAB, może powodować utratę jakości albo nieprzewidziane przesunięcia kolorów. Jeśli miałbym coś zasugerować na przyszłość, to zawsze przed publikacją grafikę trzeba sprawdzić właśnie pod kątem RGB, bo to oszczędza mnóstwo nerwów. Trochę śmiesznie, bo czasem nawet profesjonaliści potrafią się na tym przejechać i potem się dziwią, że coś wygląda inaczej niż na monitorze.

Pytanie 5

W jakiej formie należy zapisać publikację przygotowaną do druku, aby utrzymać spójny wygląd na różnych urządzeniach?

A. EPS

B. CDR

C. PDF

D. PSD

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie stosowany do przechowywania dokumentów w sposób, który zapewnia ich jednolity wygląd na różnych urządzeniach i platformach. PDF utrzymuje wszystkie elementy graficzne, czcionki oraz układ strony, niezależnie od tego, na jakim oprogramowaniu lub urządzeniu jest otwierany. Dzięki temu, publikacje zapisane w formacie PDF zachowują swój pierwotny wygląd, co jest kluczowe w przypadku materiałów do druku, prezentacji czy dokumentów formalnych. W praktyce, PDF jest standardem w branży wydawniczej oraz kreatywnej, ponieważ umożliwia łatwe przesyłanie i dystrybucję dokumentów, a także wspiera różne funkcje, takie jak interaktywne formularze czy zabezpieczenia. Ponadto, PDF jest zgodny z normami ISO, co sprawia, że jest uniwersalnym rozwiązaniem dla profesjonalnych wydawców oraz projektantów.

Pytanie 6

Na rysunku zilustrowano operację

A. skalowania bitmapy.

B. wyostrzania bitmapy.

C. kadrowania bitmapy.

D. rozjaśniania bitmapy.

Kadrowanie bitmapy to operacja polegająca na selekcji i usunięciu niechcianych fragmentów obrazu, co pozwala na uzyskanie bardziej skoncentrowanego i estetycznego przedstawienia. W przypadku kadrowania, zazwyczaj korzysta się z narzędzi dostępnych w programach graficznych, które umożliwiają precyzyjne zaznaczenie obszaru, który ma być zachowany. To podejście jest powszechnie stosowane w fotografii, gdzie kadrowanie pomaga skupić uwagę widza na głównym temacie zdjęcia. Przykładem może być fotografia portretowa, gdzie tło może być mniej istotne, a kadrowanie pozwala na uwydatnienie postaci. Dobrym standardem w kadrowaniu jest stosowanie reguły trzecich, która sugeruje, aby najważniejsze elementy obrazu umieszczać w punktach przecięcia linii podziałowych. Poprawne kadrowanie nie tylko poprawia estetykę obrazu, ale również wpływa na jego przekaz i emocje, jakie budzi u odbiorcy. W kontekście cyfrowym, kadrowanie bitmapy jest kluczowym krokiem w procesie edycji graficznej, wpływającym na finalny efekt wizualny.

Pytanie 7

W trakcie łamania tekstu nie jest pomyłką

A. wyróżnienie słowa poprzez pogrubienie lub kursywę

B. zachowanie "korytarza" w tekście

C. zmiana odstępu między wierszami w obrębie akapitu

D. pozostawienie "wdowy" lub "bękarta"

Wyróżnienie wyrazu pogrubieniem lub kursywą jest techniką stosowaną w redakcji tekstu, która ma na celu podkreślenie istotnych elementów treści. Użycie pogrubienia lub kursywy zwiększa czytelność oraz ułatwia odbiór informacji przez czytelnika. Na przykład, w przypadku dokumentów technicznych, kluczowe terminy czy definicje często są wyróżniane, co pozwala na szybkie zrozumienie istoty tekstu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dobrych praktyk w typografii, stosowanie wyróżnień powinno być jednak zrównoważone, aby nie zakłócać naturalnego przepływu tekstu. Pamiętajmy, że nadmierne korzystanie z wyróżnień może prowadzić do efektu odwrotnego i wprowadzać chaos. W profesjonalnych dokumentach, takich jak raporty czy artykuły naukowe, wyróżnienia są stosowane w celu zwrócenia uwagi na kluczowe koncepcje, co niewątpliwie podnosi jakość i czytelność tekstu.

Pytanie 8

Podczas skanowania w skali 1:1, jaka powinna być rozdzielczość skanowania dla oryginałów z kodami kreskowymi?

A. 1200 ppi

B. 300 ppi

C. 220 ppi

D. 600 ppi

Zrozumienie wymagań dotyczących rozdzielczości skanowania jest kluczowe dla skutecznego odwzorowania obrazów, w tym kodów kreskowych. Wybór rozdzielczości 220 ppi, 300 ppi lub 600 ppi jako odpowiedzi sugeruje mylne przekonanie, że niższe wartości mogą być wystarczające dla zachowania jakości skanów. Przykładowo, rozdzielczość 220 ppi jest zbyt niska dla precyzyjnych aplikacji, ponieważ nie jest w stanie uchwycić detali, które mogą być istotne dla poprawnego odczytu kodu kreskowego. To prowadzi do ryzyka, że kody mogą być źle odczytane lub w ogóle nieodczytane, co ma negatywne konsekwencje w procesach logistycznych czy sprzedaży. Z kolei rozdzielczość 300 ppi, choć bardziej adekwatna niż 220 ppi, również może nie być wystarczająca w przypadku skanowania z bliska lub przy dużej gęstości kodów. Użytkownicy często mylnie zakładają, że wystarczy 'zwykła' rozdzielczość, ignorując fakt, że detale, takie jak drobne cząstki lub uszkodzenia na skanowanych obiektach, mogą wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Natomiast 600 ppi, mimo że już lepsza, w wielu przypadkach również nie spełni wymagań w branży, gdzie często stosuje się wyższe rozdzielczości. Standardy branżowe jednoznacznie wskazują, że dla najlepszej jakości skanu zaleca się użycie 1200 ppi, szczególnie w kontekście skanowania małych elementów, gdzie każdy detal jest istotny. Wybór właściwej rozdzielczości jest procesem, który wymaga analizy konkretnego zastosowania, co jest często pomijane przez osoby nieposiadające doświadczenia w tej dziedzinie.

Pytanie 9

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli w druku offsetowym ma być powiększony dwukrotnie?

A. 300 dpi

B. 800 dpi

C. 900 dpi

D. 600 dpi

Odpowiedź 600 dpi jest prawidłowa, ponieważ przy druku offsetowym, który powiększa obraz o dwa razy, należy skanować oryginał z co najmniej 300 dpi, aby zachować odpowiednią jakość druku. Standardowa rozdzielczość druku offsetowego wynosi zazwyczaj 300 dpi, co oznacza, że każdy cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów. Przy powiększeniu do 200% (dwa razy większego formatu), uzyskujemy potrzebną rozdzielczość skanującą równą 600 dpi, co zapewnia, że szczegóły oryginału będą ostre i wyraźne w finalnym produkcie. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie zachowanie detali jest kluczowe, a skany w wyższej rozdzielczości przyczyniają się do lepszej jakości druku. Dobre praktyki w branży graficznej podkreślają konieczność stosowania odpowiednich ustawień skanera, aby uniknąć utraty jakości podczas powiększania obrazu.

Pytanie 10

Który z programów wchodzących w skład pakietu Adobe pozwala na automatyczne zarządzanie oraz katalogowanie zdjęć?

A. Bridge

B. Acrobat

C. Media Encoder

D. Widget Browser

Odpowiedzi, które wskazałeś, są nieprawidłowe, ponieważ żaden z wymienionych programów nie jest przeznaczony do zarządzania zdjęciami w sposób, w jaki robi to Adobe Bridge. Widget Browser to narzędzie, które nie jest związane z pakietem Adobe i nie pełni funkcji zarządzania zdjęciami. Acrobat to program skoncentrowany na pracy z plikami PDF, pozwalający na ich tworzenie, edytowanie i udostępnianie, ale nie ma funkcjonalności związanej z katalogowaniem obrazów. Media Encoder natomiast służy do kodowania multimediów i konwersji plików wideo, co również nie ma związku z zarządzaniem fotografiami. Często pojawiają się błędy myślowe polegające na myleniu tych programów z Bridge ze względu na ich funkcje związane z mediami, jednak kluczowy błąd polega na braku zrozumienia dedykacji tych narzędzi. Warto zwrócić uwagę, że odpowiednie dobieranie narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowe w pracy z mediami cyfrowymi, a znajomość ich funkcji i przeznaczenia może znacznie zwiększyć efektywność pracy.

Pytanie 11

Który z materiałów jest materiałem wyjściowym do przygotowania certyfikowanej odbitki próbnej?

A. Forma kopiowa.

B. Plik PDF.

C. Forma drukowa.

D. Plik PNG.

Bardzo często można spotkać się z przekonaniem, że do przygotowania odbitki próbnej nadają się pliki graficzne takie jak PNG, albo nawet fizyczne formy drukowe czy kopiowe, ale niestety to są mylne założenia. Pliki PNG, choć popularne w projektowaniu czy prezentacjach cyfrowych, kompletnie nie nadają się do proofingu poligraficznego – po pierwsze nie obsługują przestrzeni barwnych CMYK w pełni profesjonalnie, po drugie nie dają możliwości precyzyjnego osadzenia profili ICC czy spłaszczenia przezroczystości, co jest kluczowe dla prawidłowej kontroli koloru i zgodności z finalnym wydrukiem. Użycie PNG w środowisku poligraficznym to częsty błąd początkujących grafików, wynikający z przekładania nawyków z internetu do poważnej pracy drukarskiej. Forma kopiowa oraz forma drukowa to już są elementy samego procesu produkcyjnego, czyli narzędzia wykorzystywane w maszynach drukarskich do przenoszenia obrazu na podłoże – bezpośrednie używanie ich w przygotowaniu certyfikowanego proofu nie ma sensu technicznego, bo proof musi powstać zanim zostaną one w ogóle wykonane. To właśnie na etapie proofingu sprawdzamy poprawność kolorów i całego projektu, żeby uniknąć kosztownych błędów już na etapie produkcji. Zdarza się, że niektóre osoby myślą, że można wykonać proof na podstawie tego, co już znajduje się na formie drukowej, ale to odwracanie procedury – proof powstaje właśnie po to, żeby takiej formy nie trzeba było poprawiać w ostatniej chwili. Moim zdaniem takie pomyłki pokazują, jak ważne jest rozumienie całego workflow poligraficznego i znajomość aktualnych branżowych standardów, które jasno wskazują, że plik PDF jest jedynym sensownym materiałem wyjściowym do certyfikowanego proofowania.

Pytanie 12

Jaki program komputerowy nadaje się do składu, łamania oraz przygotowania do druku offsetowego 320-stronicowej publikacji?

A. Adobe InDesign

B. Corel Connect

C. Microsoft Word

D. Adobe Photoshop

Adobe InDesign to program dedykowany do składu i łamania tekstu, który idealnie sprawdza się w tworzeniu publikacji przeznaczonych do druku offsetowego, w tym 320-stronicowych dokumentów. Jego zaawansowane funkcje umożliwiają precyzyjną kontrolę nad typografią, układem stron oraz kolorystyką, co jest kluczowe w procesie przygotowania do druku. Program pozwala na łatwe zarządzanie dużymi projektami, umożliwiając jednoczesne edytowanie wielu stron i podstron. Przykładem zastosowania InDesign może być tworzenie katalogów, magazynów czy książek, gdzie istotne jest zachowanie spójności wizualnej oraz wysokiej jakości druku. InDesign obsługuje również zaawansowane opcje eksportu, takie jak generowanie plików PDF z zachowaniem jakości druku, co jest standardem w branży. Dodatkowo, program wspiera współpracę z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na efektywne wykorzystanie grafiki z Illustrator czy zdjęć z Photoshop. Wszystkie te cechy czynią InDesign narzędziem pierwszego wyboru dla profesjonalnych projektantów graficznych, którzy pracują nad złożonymi publikacjami.

Pytanie 13

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Sierota

B. Krawiec

C. Bękart

D. Szewc

Odpowiedzi 'Szewc', 'Sierota' i 'Krawiec' są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do pojęć, które nie mają zastosowania w kontekście typografii i układu tekstu. Termin 'Sierota' odnosi się do sytuacji, w której ostatni wiersz akapitu znajduje się na końcu strony, a reszta akapitu przeniesiona jest do następnej strony, co wpływa na estetyczne wrażenia czytelnika. Z kolei 'Szewc' i 'Krawiec' nie mają żadnego znaczenia w kontekście typograficznym i są terminami, które mogą wprowadzać w błąd. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć typograficznych z codziennymi użyciami słów, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia zasad edytorskich. W nowoczesnym designie typograficznym, ważne jest, aby stosować właściwe terminologie, aby zapewnić nie tylko czytelność, ale i estetykę. W dobie cyfrowej typografia odgrywa kluczową rolę w projektowaniu graficznym, a zrozumienie pojęć takich jak bękart i sierota jest niezbędne do tworzenia dobrze zorganizowanych i profesjonalnych dokumentów. Używanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między projektantami a klientami, co może skutkować nieefektywnymi i nieestetycznymi produktami końcowymi.

Pytanie 14

Które z narzędzi Adobe Photoshop pozwoli wyselekcjonować statek widoczny na zdjęciu?

A. Lasso.

B. Kroplomierz.

C. Gumka.

D. Farba.

Narządzie Lasso w Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do precyzyjnego zaznaczania nieregularnych kształtów. Przy jego pomocy można ręcznie wybrać obszar, w którym znajduje się statek na zdjęciu, co pozwala na dokładną edycję tego elementu bez wpływania na inne części obrazu. Lasso umożliwia użytkownikowi tworzenie dowolnych kształtów zaznaczenia, co jest szczególnie przydatne w przypadku złożonych obiektów, takich jak statek, który może mieć skomplikowane kontury. Dzięki temu narzędziu możemy łatwo wyciąć, skopiować lub zastosować różne efekty tylko na wyselekcjonowanym obszarze. Warto również zaznaczyć, że w profesjonalnych pracach graficznych precyzyjne zaznaczanie jest kluczowym elementem, który wpływa na jakość końcowego produktu. Dobrze opanowane techniki zaznaczania pozwalają grafikowi na uzyskanie znakomitych efektów wizualnych i efektywne zarządzanie warstwami, co jest standardem w branży.

Pytanie 15

Który program należy wybrać, aby stworzyć publikację elektroniczną w standardzie ePUB?

A. Inkscape

B. Sigil

C. GIMP

D. Birdfont

Chociaż GIMP, Birdfont i Inkscape to bardzo przydatne i kreatywne narzędzia, ich główne zastosowania odbiegają od typowego procesu tworzenia publikacji elektronicznych w standardzie ePUB. Często zdarza się, że pojawia się mylne przekonanie, jakoby programy graficzne nadawały się do tworzenia całych e-booków, bo przecież pozwalają na projektowanie ilustracji czy okładek. Jednak to tylko fragment całości – format ePUB opiera się na strukturze plików XHTML, CSS i metadanych, których nie wygenerujemy automatycznie w programach graficznych. GIMP to edytor grafiki rastrowej, idealny do przygotowania ilustracji, retuszu zdjęć czy projektowania okładek książek, ale nie potrafi zarządzać tekstem w strukturze ePUB ani eksportować gotowych plików w tym standardzie. Birdfont służy tworzeniu własnych fontów i, choć może być ciekawym uzupełnieniem e-booka (np. przez stworzenie unikalnego kroju pisma), nie posiada żadnych narzędzi do składania publikacji, a tym bardziej do eksportu ePUB. Inkscape natomiast jest świetnym narzędziem do grafiki wektorowej, sprawdzi się przy rysowaniu schematów czy ilustracji do e-booka, ale, podobnie jak GIMP, nie umożliwia tworzenia kompletnej książki elektronicznej w formacie ePUB. Częsty błąd polega na myleniu narzędzi do projektowania grafiki z wyspecjalizowanymi edytorami e-booków. W branżowych workflowach poleca się wykorzystywać GIMP, Birdfont i Inkscape do przygotowywania elementów graficznych, a dopiero potem składać całą publikację w programie takim jak Sigil lub podobnym, który obsługuje wszystkie wymagane standardy i metadane ePUB. Dobór właściwego narzędzia to klucz do poprawnej i wydajnej pracy nad e-bookiem, szczególnie jeśli zależy nam na szerokiej kompatybilności i zgodności z wymaganiami dystrybucji cyfrowej.

Pytanie 16

Na rysunku zamieszczono zrzut ekranowy, obrazujący fazę próbkowania kolorów bitmapy. Wskaż kolor o składowych: C:100 M:80 Y:0 K:40.

A. Niebieski.

B. Zielony.

C. Czarny.

D. Żółty.

Odpowiedź "Niebieski" jest poprawna, ponieważ wartości składowych CMYK wskazują na dominację błękitu i purpury. Wartość C:100 oznacza pełne nasycenie błękitem, natomiast M:80 sugeruje, że dodajemy znaczną ilość purpury. Brak żółtego (Y:0) oznacza, że nie wpływa on na uzyskany kolor, a K:40 wskazuje na obecność czerni, która zmniejsza jasność i nasycenie, co jest typowe w projektowaniu graficznym. Kolory CMYK są kluczowe w druku, gdzie mieszanie błękitu i purpury może prowadzić do uzyskania różnych odcieni niebieskiego, co jest szczególnie ważne w procesach takich jak separacja kolorów. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie materiałów do druku, gdzie precyzyjne określenie składowych CMYK ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu wizualnego. W praktyce, projektanci często korzystają z palet kolorów opartych na modelu CMYK, aby uzyskać pożądane efekty w druku. W związku z tym, umiejętność interpretacji wartości CMYK jest niezbędna w profesjonalnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 17

Podaj format plakatu, którego wymiary wynoszą 707 × 1000 mm?

A. A2

B. A1

C. B1

D. B2

Wybór odpowiedzi A1, A2 lub B2 jest błędny, gdyż te formaty nie odpowiadają wymiarom 707 × 1000 mm. Format A1 ma wymiary 594 × 841 mm. Jest to znacznie mniejszy format, który jest często wykorzystywany w biurach do prezentacji oraz w szkolnictwie do projektów. Z kolei A2, który ma wymiary 420 × 594 mm, jest jeszcze mniejszym formatem, co czyni go adekwatnym do bardziej kameralnych zastosowań, takich jak ulotki czy małe plakaty. Format B2, z kolei, ma wymiary 500 × 707 mm, co również nie odpowiada podanym wymiarom. Wybierając niewłaściwe formaty, można wprowadzić zamieszanie w procesie projektowania, co może prowadzić do niezgodności w druku i problemów z prezentacją graficzną. W praktyce, zrozumienie różnic między formatami A i B jest kluczowe dla efektywnego planowania projektów graficznych. Często zdarza się, że nowi projektanci nie zwracają uwagi na standardy, co prowadzi do tworzenia materiałów, które są niepraktyczne w użyciu. Aby uniknąć tego typu błędów, warto zapoznać się z podstawowymi wymiarami i ich zastosowaniem w branży. Rekomenduje się również korzystanie z narzędzi do projektowania, które automatycznie dostosowują wymiary do odpowiednich formatów, co znacząco ułatwia pracę i ogranicza ryzyko pomyłek.

Pytanie 18

Wielkość wcięcia akapitowego jest uzależniona między innymi od

A. typologii czcionki

B. wielkości czcionki

C. rozmiaru interlinii

D. stylu czcionki

Stopień pisma, definiowany jako wysokość liter w danym kroju, wpływa na wielkość wcięcia akapitowego w sposób bezpośredni. W standardach typograficznych, większy stopień pisma wymaga proporcjonalnych zmian w wcięciu akapitowym, aby zapewnić odpowiednią równowagę wizualną tekstu. Przykładowo, w projektach wydawniczych, gdzie używa się większych liter, wcięcia akapitowe są zazwyczaj zwiększane, aby zachować czytelność i estetykę. W praktyce, podczas tworzenia dokumentów, należy brać pod uwagę nie tylko stopień pisma, ale i ogólny styl projektu. Dobrze zaplanowane wcięcia akapitowe poprawiają hierarchię tekstu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania graficznego. W zależności od kontekstu, na przykład w książkach czy artykułach naukowych, odpowiednie wcięcia mogą także wpływać na odbiór treści przez czytelników, co jest kluczowe w każdej formie publikacji.

Pytanie 19

Jakie tło w czerwonym logo firmy będzie najlepiej widoczne?

A. Zielone

B. Różowe

C. Fioletowe

D. Żółte

Różowe, żółte i fioletowe tła przy czerwonym logo nie będą dobrze wyglądać, bo kontrast jest zbyt niski. Różowe tło, które jest trochę podobne do czerwieni, sprawia, że logo mało się wyróżnia, przez co jest trudne do odczytania. To potrafi za bardzo zmniejszyć czytelność, bo te kolory po prostu się zlewają. Żółte tło, mimo że jasne, w połączeniu z czerwonym nie daje dobrego efektu, bo można się łatwo zmęczyć patrząc na to. Fioletowe tło też nie ułatwia, bo łączy różne temperatury kolorów, co wprowadza spore zamieszanie. Wszystko to zbacza z podstawowej zasady projektowania - aby mieć wysoki kontrast, co jest kluczowe do zapewnienia jasności i zrozumienia. Projektanci powinni lustrować różne kombinacje kolorów, korzystając z narzędzi do analizy kontrastu, żeby sprostać wymaganiom użytkowników i spełnić standardy dostępności, co jest mega ważne w dzisiejszych czasach.

Pytanie 20

Jakie formaty są najczęściej wykorzystywanymi formatami e-booków?

A. EPUB, MOBI

B. HTML, XLS

C. RTF, BAT

D. JPG, MPEG

Odpowiedzi zawierające formaty takie jak JPG, MPEG, RTF czy BAT wskazują na nieporozumienie dotyczące typów plików używanych w kontekście e-booków. Format JPG to format graficzny, służący do przechowywania obrazów statycznych, a MPEG to standard kompresji wideo, co czyni je nieodpowiednimi do tworzenia publikacji tekstowych, jakimi są e-booki. RTF (Rich Text Format) to format dokumentów tekstowych, choć bardziej uniwersalny niż inne, nie posiada on zaawansowanych możliwości, jakie oferują EPUB czy MOBI, a jego wsparcie dla multimediów i interaktywności jest ograniczone. Format BAT, będący skryptem uruchamianym w systemie Windows, również nie ma zastosowania w kontekście e-booków. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieodróżnianie formatów przeznaczonych do różnych typów treści. Przy wyborze formatu e-booka ważne jest, aby kierować się jego funkcjonalnością oraz wsparciem dla różnych urządzeń i platform. Stosowanie niewłaściwych formatów prowadzi do ograniczeń w dostępności i użyteczności publikacji, a także może utrudnić dystrybucję, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej.

Pytanie 21

Który z kolorów w graficznym projektowaniu jest najbardziej energiczny i najbardziej przyciąga uwagę widza?

A. Zielony

B. Brązowy

C. Pomarańczowy

D. Żółty

Zielony, brązowy i żółty kolory, mimo że mają swoje unikalne właściwości, nie są tak dynamiczne jak pomarańczowy. Zielony często kojarzy się z naturą, spokojem i równowagą, co sprawia, że może być mniej zauważalny w kontekście marketingowym, gdzie kluczowe jest przyciąganie uwagi. W praktyce, zielony jest często wykorzystywany w projektach związanych z ekologią lub zdrowiem, jednak jego stonowana natura sprawia, że nie wywołuje takiej energii jak pomarańczowy. Brązowy to kolor związany z ziemią i stabilnością, co czyni go bardziej odpowiednim w kontekście reprezentacji tradycji lub solidności, a nie dynamiki. Może on działać uspokajająco, co w pewnych sytuacjach jest pozytywne, jednak nie przyciąga uwagi w sposób, w jaki robi to pomarańczowy. Żółty jest bardziej jasny i radosny, jednak nie ma tej samej intensywności co pomarańczowy. Może być użyty do zwrócenia uwagi, lecz jego nadmiar może prowadzić do zmęczenia wzroku i rozproszenia uwagi. W projektowaniu graficznym kluczowe jest zrozumienie, jak kolory oddziałują na psychologię odbiorców i jak ich zastosowanie może wpływać na komunikację wizualną. Stosując kolory, warto zwrócić uwagę na ich konotacje kulturowe oraz kontekst, w jakim są prezentowane, aby skuteczniej przyciągać uwagę i przekazywać zamierzony przekaz.

Pytanie 22

Wskaż poprawną kolejność etapów przygotowania pliku do druku:

A. Projektowanie, ustawienie spadów, konwersja kolorów, eksport do PDF

B. Projektowanie, eksport do JPG, konwersja kolorów, ustawienie marginesów

C. Konwersja kolorów, eksport do PNG, projektowanie, ustawienie spadów

D. Eksport do PDF, projektowanie, ustawienie spadów, konwersja kolorów

Poprawna kolejność przygotowania pliku do druku wynika bezpośrednio z praktyki poligraficznej i standardów branżowych, takich jak wytyczne FOGRA czy zalecenia Adobe. Najpierw projektuje się publikację, ponieważ to na tym etapie decyduje się o układzie, typografii, kolorystyce i wszystkich elementach graficznych. Kolejny krok to ustawienie spadów, czyli marginesów bezpieczeństwa poza obszarem cięcia – to kluczowe, żeby uniknąć białych krawędzi po docięciu arkusza. Następnie konwertuje się kolory do przestrzeni CMYK, która jest standardem w druku offsetowym i cyfrowym. Pozwala to uniknąć niepożądanych niespodzianek kolorystycznych, które często wychodzą przy nieprzekształconych grafikach RGB. Na końcu cały projekt eksportuje się do PDF, najlepiej w wersji zgodnej ze standardem PDF/X (np. PDF/X-1a), który gwarantuje zgodność z maszynami drukarskimi i zachowanie wszystkich elementów projektu. Ta sekwencja maksymalizuje kontrolę nad jakością oraz minimalizuje ryzyko błędów na etapie druku. W praktyce, jeśli pominiemy którykolwiek z tych kroków lub zrobimy je w złej kolejności, drukarnia może zwrócić plik do poprawy lub wydrukować go z błędami. Moim zdaniem to taki must-have workflow dla każdego grafika przygotowującego materiały do druku – daje spokój i przewidywalność efektów.

Pytanie 23

Konwertowanie danych z matrycy światłoczułej aparatu zapisanych w formacie RAW do formatu JPG umożliwia program

A. Corel Duplexing Wizard

B. Adobe Camera Raw

C. Ableton Live

D. Adobe Dreamweaver

Adobe Camera Raw to narzędzie, które w branży fotograficznej uchodzi za jeden z podstawowych programów do obróbki zdjęć w formacie RAW. Pozwala on na konwersję plików RAW (czyli surowych danych prosto z matrycy aparatu) do popularniejszych i łatwiejszych w użyciu formatów, takich jak JPG czy TIFF. Dzięki temu można wydobyć z obrazu znacznie więcej informacji niż z już skompresowanego JPG. Osobiście uważam, że warto znać różnicę – RAW daje Ci pełną kontrolę nad balansem bieli, zakresem tonalnym i szczegółami w cieniach czy światłach. W praktyce, jeśli zależy Ci na profesjonalnych zdjęciach, najpierw otwierasz plik RAW w takim właśnie programie jak Adobe Camera Raw, korygujesz ekspozycję, szumy czy ostrość, a dopiero potem zapisujesz gotowy plik w JPG. To jest standardowy workflow w pracy fotografa, bo JPG to już plik „finalny”, gotowy do publikacji czy wydruku, a RAW jest jak cyfrowy negatyw – daje pole do popisu. Dobre praktyki branżowe podpowiadają, żeby zawsze archiwizować oryginały RAW, a do Internetu wysyłać dopiero JPG po solidnej obróbce.

Pytanie 24

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. użycie tekstu zastępczego

B. wstawienie kodu formatowania

C. zamiana na krzywe

D. dopasowanie tekstu do ścieżki

Zamiana fontów na krzywe jest kluczowym procesem w przekształcaniu tekstu do formatu wektorowego, co zapewnia, że wyświetlanie i drukowanie projektu będą niezależne od posiadanych na urządzeniu czcionek. W praktyce, kiedy projekt graficzny zawiera tekst, który ma być użyty w różnych środowiskach, konwersja do krzywych eliminuje ryzyko, że czcionka używana w projekcie nie będzie dostępna na urządzeniu docelowym, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania lub zniekształcenia tekstu. W branży projektowania graficznego jest to standardowa praktyka, szczególnie przed przesłaniem plików do druku. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, funkcja 'Zamień na krzywe' (Convert to Curves) nie tylko zabezpiecza wygląd tekstu, ale także pozwala na dalszą edycję kształtów liter jako obiektów wektorowych, co poszerza możliwości kreatywne projektanta. Warto także zaznaczyć, że przekształcone krzywe zajmują więcej miejsca w pliku, dlatego przy dużych projektach należy zachować ostrożność.

Pytanie 25

Do stworzenia projektu 3D kartonowego pojemnika na flakon perfum należy wykorzystać program

A. Blender

B. Illustrator

C. WordPress

D. AutoCAD

Blender to zaawansowane oprogramowanie z otwartym kodem źródłowym, które głównie służy do modelowania 3D, animacji oraz renderowania. Choć może być użyteczne do tworzenia wizualizacji produktów, nie jest idealnym wyborem do projektowania kartonowych pudełek. Jego skomplikowane narzędzia i interfejs są bardziej dostosowane do animacji i efektów specjalnych, a nie do precyzyjnego projektowania graficznego, co może prowadzić do frustracji, zwłaszcza dla osób, które nie mają doświadczenia w modelowaniu 3D. WordPress to platforma do zarządzania treścią, która jest używana głównie do tworzenia stron internetowych i blogów. Nie ma związku z projektowaniem graficznym ani tworzeniem wizualizacji produktów, co sprawia, że jest zupełnie nieodpowiednia w kontekście pytania. AutoCAD to program zaprojektowany do projektowania CAD, którego głównym celem jest tworzenie szczegółowych rysunków technicznych. Chociaż może być użyty do projektowania pudełek w sensie technicznym, jego interfejs i możliwości są bardziej skoncentrowane na inżynierii i architekturze, co sprawia, że nie jest tak efektywny jak Illustrator w kontekście wizualizacji i graficznego podejścia do projektów. Często projektanci mogą pomylić funkcje tych programów, nie zdając sobie sprawy z różnic w ich przeznaczeniu i zastosowaniach, co prowadzi do wyboru niewłaściwego narzędzia dla danego projektu.

Pytanie 26

Impozycja to inaczej nazywana

A. rastrowanie obrazu ciągłotonalnego

B. korekcja barwna grafiki bitmapowej

C. wektoryzacja grafiki bitmapowej

D. montaż elektroniczny

Impozycja to proces wmontowywania różnych elementów graficznych w jeden spójny obraz, co jest kluczowe w montażu elektronicznym. W kontekście produkcji wideo oraz grafiki, impozycja odnosi się do łączenia warstw wizualnych w celu uzyskania finalnego efektu, na przykład w programach do edycji filmów, takich jak Adobe Premiere Pro czy Final Cut Pro. Jednym z zastosowań impozycji jest tworzenie efektów specjalnych, gdzie różne warstwy wideo są łączone w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu wizualnego. Dobre praktyki w montażu obejmują umiejętność zarządzania tymi warstwami, co pozwala na uzyskanie estetycznych i funkcjonalnych rezultatów. Ponadto impozycja pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów takich jak przezroczystość, kolor czy rozmiar poszczególnych elementów, co jest niezbędne w profesjonalnej produkcji multimedialnej. Zrozumienie impozycji jest nie tylko istotne dla operatorów montażu, ale również dla grafików, którzy współpracują z wideo, aby zapewnić spójność wizualną i wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 27

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. jednobarwne oraz wielobarwne

B. analogowe oraz cyfrowe

C. refleksyjne i transparentne

D. regularne i nieregularne

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.

Pytanie 28

Według zasad typografii, na końcu wersetu nie powinno się umieszczać

A. znaków łamania.

B. wielokropków.

C. dwukropków.

D. "wiszących" spójników.

Na końcu wiersza nie należy umieszczać "wiszących" spójników, ponieważ wpływa to na czytelność i estetykę tekstu. Wiersz powinien kończyć się w sposób naturalny, a spójniki pozostawione na końcu mogą zakłócać płynność czytania, a także wprowadzać zamieszanie co do struktury zdania. Przykładem może być zdanie: "Kiedy przyjdzie wiosna, zacznę uprawiać ogród, a". Zostawienie spójnika "a" na końcu wiersza sugeruje, że zdanie nie jest zakończone, co może być mylące dla czytelnika. W dobrych praktykach edytorskich i literackich unika się takich konstrukcji, aby zapewnić klarowność i logiczny układ myśli. Ponadto, w typografii i składzie tekstu, istnieją zasady mówiące o tym, że każde zdanie powinno mieć swój koniec, co sprzyja lepszemu odbiorowi tekstu. Zatem, aby zachować profesjonalizm i zgodność z przyjętymi normami, zawsze należy dążyć do unikania umieszczania "wiszących" spójników na końcu wiersza.

Pytanie 29

Czasopismo interaktywne, które ma być opublikowane w Internecie, powinno być zapisane w formacie

A. EPUB

B. PNG

C. EPS

D. JPEG

EPS (Encapsulated PostScript) to format plików graficznych, który jest głównie wykorzystywany do przechowywania grafiki wektorowej oraz do druku wysokiej jakości. Jest to format, który nie nadaje się do publikacji interaktywnych w Internecie, ponieważ nie obsługuje interaktywności ani multimedia. Pliki PNG i JPEG są formatami bitmapowymi, które służą do przechowywania obrazów rastrowych. Choć są one powszechnie używane w publikacjach internetowych do ilustracji, ich ograniczenia polegają na braku możliwości interakcji i dynamizmu, co czyni je niewłaściwymi do tworzenia czasopism cyfrowych. W przypadku formatu JPEG, jako format stratny, może to prowadzić do utraty jakości obrazu. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że formaty graficzne są wystarczające do elektronicznych publikacji, gdyż łączą one różne typy treści. Jednak publikacje wymagają bardziej zaawansowanych funkcji, jak nawigacja, które są dostępne tylko w formatach takich jak EPUB. Niezrozumienie różnicy między formatami przeznaczonymi do grafiki a tymi stworzonymi do publikacji cyfrowych prowadzi do błędnych wyborów w kontekście tworzenia interaktywnych materiałów. Zastosowanie EPS, PNG lub JPEG w miejscu EPUB może skutkować publikacją, która nie spełnia oczekiwań użytkowników dotyczących interaktywności oraz dostosowania do urządzeń mobilnych.

Pytanie 30

Interlinia to przestrzeń pomiędzy

A. następującymi po sobie literami.

B. paginą a tekstem.

C. sąsiednimi wierszami.

D. sąsiednimi akapitami.

Interlinia, czyli odstęp między wierszami tekstu, jest kluczowym elementem typografii oraz układu dokumentów. Odpowiedni poziom interlinii wpływa na czytelność tekstu, co jest niezwykle istotne w materiałach drukowanych oraz elektronicznych. Standardowe praktyki wskazują, że zbyt mała interlinia może prowadzić do trudności w odczytywaniu, podczas gdy zbyt duża może wywołać wrażenie rozproszenia informacji. Dobrze dobrana interlinia, na przykład 1,5 lub podwójna, jest szczególnie zalecana w materiałach akademickich i formalnych, ponieważ poprawia komfort czytania, zwłaszcza przy dłuższych tekstach. W kontekście programów do edycji tekstu, takich jak Microsoft Word czy Google Docs, użytkownicy mają możliwość dostosowania interlinii do własnych potrzeb. Znajomość zasad interlinii i jej wpływu na estetykę oraz funkcjonalność dokumentów jest istotna dla każdego, kto zajmuje się pisaniem, projektowaniem lub edytowaniem tekstu. Umożliwia to nie tylko lepsze zrozumienie treści, ale także poprawia profesjonalny wygląd dokumentów.

Pytanie 31

Album składający się z fotografii, który ma być publikowany wyłącznie w Internecie, należy zapisać z parametrami:

A. 250 dpi, RGB

B. 300 ppi, CMYK

C. 72 ppi, RGB

D. 72 dpi, CMYK

Często popełnianym błędem przy przygotowywaniu zdjęć do internetu jest wybieranie zbyt wysokiej rozdzielczości lub niewłaściwego modelu kolorów. Rozdzielczość 250 czy 300 dpi/ppi, choć ważna przy przygotowywaniu materiałów do druku, w przypadku zdjęć publikowanych online jest całkowicie zbędna. Większość monitorów i urządzeń mobilnych wyświetla obrazy w rozdzielczości 72-96 ppi, więc zwiększanie tej wartości nie przekłada się na lepszą jakość, natomiast powoduje wzrost rozmiaru plików, co obciąża serwery, wydłuża czas ładowania strony i może zniechęcać odbiorców. Z kolei wybór modelu barw CMYK to typowy błąd wynikający z pomylenia standardów – CMYK to model subtraktywny używany w druku offsetowym i cyfrowym, a jego stosowanie w plikach przeznaczonych do internetu prowadzi do nieprzewidywalnych zmian kolorów. Przeglądarki internetowe oraz większość ekranów nie obsługuje poprawnie CMYK, więc zdjęcia mogą wyglądać wyblakłe lub mieć nieoczekiwane odcienie. RGB jest natomiast standardem dla wszelkiej grafiki ekranowej, gwarantując wierne odwzorowanie barw. Często można spotkać się z przekonaniem, że im większa rozdzielczość, tym lepiej – niestety nie jest to prawda w kontekście publikacji online. W praktyce zalecane jest optymalizowanie zdjęć do 72 ppi i używanie przestrzeni RGB, żeby zapewnić szybkie ładowanie i dobrą jakość wizualną. Właściwy dobór tych parametrów jest kluczowy, żeby uniknąć niepotrzebnych komplikacji technicznych czy strat jakościowych podczas prezentacji w internecie.

Pytanie 32

W programie Adobe Illustrator, aby dostosować oświetlenie pomiędzy dwiema sąsiadującymi literami w tekście, należy skorzystać z funkcji dostępnej w panelu

A. akapit

B. typografia

C. tabulatory

D. symbole

Wybór opcji 'tabulatory' jest nietrafiony, ponieważ tabulatory w Adobe Illustrator służą głównie do precyzyjnego ustawiania tekstu w poziomie, a nie do modyfikacji jego wyglądu w kontekście oświetlenia czy efektów wizualnych. Tabulatory pomagają w organizacji tekstu w kolumnach lub w równych odstępach, co jest przydatne w przypadku tworzenia tabel czy zestawień danych, lecz nie wpływają na estetyczny odbiór znaków. Skupienie się na tabulatorach w kontekście oświetlenia może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak uzyskać zamierzony efekt wizualny. Wybór opcji 'symbole' również jest mylący; symbole w Illustratorze są używane do wielokrotnego użycia elementów graficznych, co ma sens w kontekście oszczędności czasu i zasobów, ale nie mają one zastosowania w kontekście edycji tekstu czy modyfikacji efektów typograficznych. Warto pamiętać, że symbole to bardziej narzędzie do zarządzania grafiką niż typografią. Natomiast opcja 'akapit' dotyczy formatowania bloków tekstowych, takich jak wyrównanie, odstępy czy interlinia, co również nie ma bezpośredniego wpływu na ustawianie światła pomiędzy znakami. Niezrozumienie różnicy między tymi funkcjami może prowadzić do frustracji, gdy narzędzia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych paneli ma swoje specyficzne zastosowania, które należy stosować w odpowiednich kontekstach, aby efektywnie pracować z tekstem w Adobe Illustrator.

Pytanie 33

Przygotowany projekt akydensu przeznaczonego do drukowania powinien zostać przekonwertowany do pliku kompozytowego

A. EPS

B. TIFF

C. PDF

D. INDD

PDF to absolutny standard w przygotowaniu plików do druku w każdej profesjonalnej drukarni. W praktyce, przygotowując akydens (czyli różnego rodzaju druki firmowe, np. wizytówki, papier firmowy czy zaproszenia), zawsze dąży się do tego, żeby plik końcowy był skompresowany do jednego dokumentu kompozytowego PDF. Pozwala to na zachowanie wszystkich ustawień koloru (najczęściej przestrzeń CMYK), spłaszczenie przezroczystości, osadzenie fontów i grafiki w jednym pliku. Z mojego doświadczenia wynika, że drukarnie wręcz wymagają PDF-ów opartych na specyfikacjach typu PDF/X-1a lub PDF/X-4, bo to eliminuje ryzyko rozjechania się grafiki czy fontów. Co ważne, PDF daje duże możliwości podglądu finalnego efektu i weryfikacji, czy wszystko jest na swoim miejscu. W świecie poligrafii PDF zdominował inne formaty, szczególnie dlatego, że obsługuje zaawansowane profile kolorystyczne i umożliwia kontrolę spadów, znaczników cięcia czy overprintów. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o przekazaniu projektu do druku, to bez PDF-a ani rusz. Tu nie ma miejsca na półśrodki – to po prostu najlepsza, najbardziej przewidywalna opcja.

Pytanie 34

Jaki typ formatu zapisu pozwala na uzyskanie największej wierności odwzorowania zdjęcia podczas fotografowania?

A. JPG

B. PXR

C. PPM

D. RAW

Format RAW to standard w fotografii cyfrowej, który zachowuje wszystkie dane zbierane przez sensor aparatu podczas rejestracji obrazu. W przeciwieństwie do formatów skompresowanych, takich jak JPG, RAW nie traci żadnej informacji, co pozwala na zachowanie pełnej wierności odwzorowania kolorów, szczegółów oraz dynamicznego zakresu. Przykład zastosowania RAW można zauważyć w profesjonalnej fotografii, gdzie edytowanie zdjęć, takie jak korekcja ekspozycji czy balansu bieli, wymagają jak najwięcej informacji. Dzięki temu, można uzyskać znacznie lepsze rezultaty w postprodukcji. Format ten jest używany przez większość zaawansowanych aparatów oraz programów graficznych, co czyni go standardem branżowym w pracy z obrazami. Dla fotografów, którzy chcą uzyskać najwyższą jakość oraz pełną kontrolę nad swoimi zdjęciami, wybór formatu RAW jest kluczowy, ponieważ pozwala to na stosowanie zaawansowanych technik edycyjnych bez obawy o utratę jakości.

Pytanie 35

Jaką rozdzielczością powinno się zeskanować zdjęcie, przy założeniu, że podczas drukowania jego wymiary będą czterokrotnie większe?

A. 2 400 dpi

B. 1 200 dpi

C. 600 dpi

D. 300 dpi

Skanowanie fotografii z rozdzielczością 1200 dpi jest właściwym wyborem, gdy przewidujemy, że wymiary zdjęcia zwiększą się czterokrotnie podczas procesu drukowania. Rozdzielczość dpi (dots per inch) określa ilość punktów, które są używane do stworzenia obrazu w danym calu. Kiedy drukujemy obraz w większych wymiarach, musimy zadbać o to, aby jego jakość pozostała na odpowiednim poziomie. Przy zwiększeniu wymiarów czterokrotnie, jeżeli skan byłby realizowany w standardowej rozdzielczości 300 dpi, końcowy obraz miałby tylko 75 dpi, co jest niewystarczające dla uzyskania wysokiej jakości druku. Wybierając 1200 dpi, nie tylko zapewniamy sobie większą gęstość szczegółów w skanie, ale także przygotowujemy się na zachowanie ostrości i klarowności przy dużych formatach. Taka rozdzielczość jest powszechnie zalecana w przypadku skanów do druku artystycznego czy reprodukcji, gdzie każdy detal ma znaczenie. Przykładem może być drukowanie zdjęcia na płótnie, gdzie wysoka rozdzielczość zapewnia zachowanie detali i nasycenia kolorów.

Pytanie 36

Które oprogramowanie Adobe jest dedykowane do przygotowywania publikacji wielostronicowych?

A. InDesign

B. Photoshop

C. Premiere

D. Animate

Adobe InDesign to naprawdę świetny program do tworzenia publikacji wielostronicowych. Jest uznawany za numer jeden w tej dziedzinie. Dzięki jego funkcjom możesz łatwo projektować skomplikowane układy, co przydaje się przy gazetach, książkach czy broszurach. Wspiera różne style tekstu i typografię, więc wszystko wygląda estetycznie i spójnie. Możesz też importować grafiki z Photoshop i Illustratora, co daje ci dużą kontrolę nad projektem. W praktyce, jak np. projektujesz jakąś publikację, masz opcję automatycznego numerowania stron albo tworzenia indeksów, co jest mega wygodne. Użytkownicy, którzy ogarnęli InDesign, mogą naprawdę wykorzystać jego potencjał do robienia ładnych i funkcjonalnych projektów. Myślę, że to narzędzie jest idealne dla profesjonalnych grafików i wydawców.

Pytanie 37

Którą zasadę kompozycji wykorzystano podczas kadrowania fotografii?

A. Złotej spirali.

B. Złotej proporcji.

C. Piramidy.

D. Trójpodziału.

Odpowiedź "Trójpodziału" jest poprawna, ponieważ zasada ta jest jedną z najważniejszych technik kompozycji w fotografii. Trójpodział polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części za pomocą dwóch równoległych linii poziomych i dwóch pionowych. Umieszczając kluczowe elementy kompozycji wzdłuż tych linii lub w ich punktach przecięcia, fotografowie mogą tworzyć bardziej zrównoważone i estetyczne kadry. Przykładowo, portret umieszczony w jednym z punktów przecięcia przyciąga wzrok widza, co zwiększa jego atrakcyjność. W praktyce, trójpodział można zastosować praktycznie w każdej dziedzinie fotografii, w tym krajobrazowej, portretowej czy produktowej. Warto również zauważyć, że reguła ta jest zgodna z ogólnymi zasadami projektowania wizualnego, co czyni ją szeroko stosowaną w różnych dyscyplinach artystycznych, od malarstwa po grafikę komputerową. Poprawne zastosowanie trójpodziału zwiększa szanse na uzyskanie porywających i przykuwających uwagę obrazów.

Pytanie 38

Tracking to

A. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście.

B. wyróżnienie tekstu poprzez wstawienie pomiędzy litery dodatkowych odstępów.

C. ustalanie odległości pomiędzy sąsiednimi wierszami tekstu.

D. regulowanie odległości pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma.

W temacie typografii łatwo jest pomylić pojęcia, bo słownictwo jest bardzo podobne, a różnice – subtelne, chociaż kluczowe dla efektu końcowego. Często spotyka się przekonanie, że tracking to na przykład regulowanie odległości między parami znaków albo wręcz manipulowanie odstępem tylko po to, by tekst był bardziej ozdobny – i to są typowe pułapki myślenia. W rzeczywistości ustalanie odległości pomiędzy wierszami tekstu to tak zwany interlinia (ang. leading), który zupełnie nie dotyczy trackingu – ta funkcja steruje pionowym, a nie poziomym układem tekstu. Z kolei regulacja odległości tylko dla wybranych par liter to zadanie kerningu – na przykład po to, żeby litery takie jak A i V albo T i Y nie stykały się nienaturalnie blisko lub nie oddalały się zbyt daleko od siebie. Kerning wymaga ręcznej korekty, a tracking działa globalnie na cały zaznaczony tekst. Zdarza się też mylenie pojęcia tracking z pojęciem letter-spacing, które w niektórych programach graficznych występuje jako osobna opcja, chociaż najczęściej oba te terminy są używane zamiennie w kontekście regulacji globalnej. Wyróżnienie tekstu przez wstawianie dodatkowych odstępów może być skutkiem zastosowania trackingu, ale nie jest jego definicją – to raczej efekt uboczny. W praktyce, te nieporozumienia prowadzą do błędów w składzie tekstu, jak nierówna szpalta, męcząca czytelność czy po prostu nieestetyczny wygląd projektu. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie różnic między trackingiem, kerningiem a interlinią to podstawa dla każdego, kto chce poważnie podejść do składu tekstu – bo potem nawet najlepszy font nie uratuje złej typografii. Warto też pamiętać, że profesjonalne programy graficzne i edytory tekstu bardzo wyraźnie rozdzielają te ustawienia, więc korzystanie z nich zgodnie z przeznaczeniem to po prostu dobra praktyka.

Pytanie 39

Przy skanowaniu w skali 1:1 rozdzielczość skanowania oryginałów kreskowych powinna wynosić

A. 1200 ppi

B. 300 ppi

C. 600 ppi

D. 220 ppi

Jeśli chodzi o skanowanie oryginałów kreskowych, bardzo często pojawia się mylne przekonanie, że wystarczy zastosować rozdzielczość typową dla zdjęć lub dokumentów tekstowych, czyli np. 220 czy 300 ppi. Takie podejście wydaje się logiczne – w końcu te wartości wystarczają do większości wydruków czy archiwizacji zdjęć. Jednak grafika kreskowa rządzi się swoimi prawami. Jej największą cechą charakterystyczną są ostre krawędzie, jednolite wypełnienia i bardzo cienkie linie, które przy zbyt niskiej rozdzielczości zamienią się w rozmyte, poszarpane lub wręcz zanikające szczegóły. 220 ppi to parametr typowy raczej do szybkiego skanowania roboczego lub dokumentów niewymagających detalu, a 300 ppi – nawet jeśli uznawaną za uniwersalną, to nie daje wystarczającej precyzji przy lineartach. Jeszcze częściej spotyka się rozdzielczość 600 ppi i rzeczywiście, przy niektórych pracach ten poziom już pozwala uzyskać niezłe efekty, ale nadal jest to wartość minimalna – szczególnie, gdy oryginał ma być powiększany lub poddawany dalszej edycji. Moim zdaniem, bazowanie na niższych rozdzielczościach bierze się z chęci oszczędności miejsca na dysku lub szybszej pracy, lecz bardzo szybko można się na tym „przejechać”, bo efekty końcowe, zwłaszcza w druku czy przy precyzyjnym wektoryzowaniu, będą rozczarowujące. Standardy branżowe sugerują minimum 1200 ppi właśnie po to, żeby każdy detal został idealnie oddany, uniknąć efektu „ząbkowania” oraz zapewnić pełną kompatybilność z urządzeniami poligraficznymi. Dobrą praktyką jest więc nie oszczędzać na rozdzielczości, bo odzyskanie utraconych detali po skanowaniu jest często niemożliwe lub bardzo czasochłonne. Warto więc od razu wybrać 1200 ppi przy pracy z kreskówkami, nawet jeśli plik będzie większy – oszczędzi to wielu problemów na etapie produkcji.

Pytanie 40

Jakie urządzenie nadaje się do wycinania samoprzylepnych liter?

A. Skaner płaski

B. Kopiorama

C. Ploter tnący

D. Skaner bębnowy

Ploter tnący to naprawdę świetne urządzenie do wycinania samoprzylepnych liter. Jest zaprojektowany tak, żeby ciąć materiały takie jak folie samoprzylepne z dużą precyzją. Można dzięki niemu tworzyć skomplikowane kształty i litery w różnych rozmiarach, co jest mega ważne w reklamie i signmakingu. To, co mi się podoba w tym urządzeniu, to jak dokładnie tnie. Dzięki tej technologii, można zaoszczędzić sporo czasu, a to w branży ma duże znaczenie. Używa się go w różnych miejscach, na przykład do oznakowania pojazdów, dekoracji witryn sklepów czy personalizacji produktów. W reklamie często korzysta się z standardów jakości, jak ISO 9001, żeby zapewnić dobry poziom i precyzję w końcowym produkcie. Korzystanie z plotera tnącego w takich procesach to naprawdę dobry wybór, bo to zwiększa efektywność i satysfakcję klienta.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej